|
หนุ่มน้อยขับรถเบนซ์รุ่นใหม่ป้ายแดงเข้าไปจอดยังไซต์คนงานก่อสร้าง ท่ามกลางสายตาของแรงงานทั้งไทย-พม่า ที่กำลังอยู่ในงานก่อ ฉาบ เทปูนทั้งหลายต่างหันมามองเป็นตาเดียว ที่จู่ๆ ก็มีรถเก๋งคันหรูปาดเข้ามาจอดในที่ที่เต็มไปด้วยเศษวัสดุก่อสร้าง รวมทั้งเศษปูน และฝุ่นจากไซต์งานกลางแจ้ง ในพื้นที่ก่อสร้างกลางทุ่งเวิงว้างห่างใกลชุมชนแห่งนี้ โสภณ ลูกชายคนเล็กของเจ้าสัวผู้เป็นเจ้าของไซต์ก่อสร้างโรงงานแห่งนี้เดินก้าวลงมาจากรถ ใบหน้าขาวหลังแว่นตากันแดดใหญ่ รับกับใบหน้าเรียวได้รูป ริมฝีปากแดงใส ประหนึ่งว่ามีแสงเรืองเรื่อ ออกมาจากปากบางได้รูปนั้น การใส่เชิต ผูกเน็คไท ณ สถานที่แห่งนี้ทำให้หนุ่มหน้าหยกคนนี้ดูต่างออกไปจากกลุ่มคนชนชั้นแรงงานแห่งนี้ยิ่งนัก โฟร์แมนหนุ่มกระวีกระวาทเดินออกมาต้อนรับด้วย ท่าทางพินอบพิเทา เจ้าหนุ่มรุ่นใหม่ไฟแรงมาทำงานวันแรกหลังจากบิดามอบหมายภาระกิจให้มาดูไซต์งาน ของโรงงานสิ่งทอที่กำลังสร้างอยู่นี้ แว่วว่ากิจการกำลังไปได้สวย และมีการขยายในตลาดอย่างต่อเนื่อง ซึ่งโอกาสนี้จะเป็นการพิสูจน์ฝีมือให้ผู้เป็นพ่อได้ประจักษ์ เพื่อที่รับสืบทอดกิจการนนี้มาเป็นของตัวเองในอนาคต
“สวัสดีครับ คุณโสภณ” เจ้าหนุ่มโฟร์แมนกล่าวพลางก้มหัว แม้ว่าตัวเองจะมีอายุมากกว่าอยู่หลายปีก็ตาม
“วิศวะกรที่ดูแล และควบคุมการก่อสร้างอยู่ที่ไหน”หนุ่มน้อยหน้าหยกกล่าวโดยไม่ได้รับคำสวัสดีจากโฟร์แมน
“เห็นอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์ที่พัก ด้านหลังไซต์ครับ”
“ทำไมเค้าไม่ออกมาทำงานล่ะ หรือว่างานที่นี่ไม่ต้องควบคุมกัน โฟร์แมนอย่างคุณก็ทำได้” สีหน้าราบเรียบปราศจากรอยยิ้ม และไร้ซึ่งความเป็นมิตร
“ผมจะไปตามให้เดี๋ยวนี้ครับ” เจ้าหนุ่มโฟร์แมนกล่า พร้อมผลุ่นผลันออกไปด้วยอาการหัวเสียอยู่ไม่น้อย
บุญโฮม เจ้าหนุ่มโฟร์แมน รูปร่างกำยำ ล่ำสันจากแดนดินที่ราบสูง หนุ่มลูกอีสานขนานแท้ ถ้าไม่นับเรื่องหน้าตา นับได้ว่าเจ้าหนุ่มผู้นี้มีรูปร่างที่สมส่วน ได้รูป มัดกล้ามแข็งแกร่งจากการทำงานแบกหามเป็นประจำถึงแม้ผิวออกจะคล้ำไปสักหน่อย แต่ก็เพราะจากการทำงานกลางแจ้งอย่างต่อเนื่องทุกเมื่อเชื่อวันนั่นเอง การทำงานในไซต์ก่อสร้างที่ห่างไกลตัวเมืองนั้น แทบจะทำให้บุญโฮมไม่ได้ออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่ที่ไหน วันๆ เอาแต่ทำงาน ว่างก็ออกกำลังกาย หรืออย่างดีก็ตั้งวงกินเหล้ากับคนงานในที่พักคนงานเท่านั้น
“คุณโฆษิตครับ คุณโสภณ ลูกชายของเจ้าสัวมาถึงแล้วครับ พอมาถึงก็ถามหาคุณโฆสิต ทันทีเลยครับ”บุญโฮมกล่าวกับวิศวกรหนุ่มอย่างรีบร้อน
“แล้วนายบอกไปว่ายังไง” วิศวะกรหนุ่มกล่าว
“ผมยังไม่ทันจะกล่าวอะไร ก็รีบมาตามคุณนี่ล่ะครับ” บุญโฮมพูดไปหอบไป
“ผมยังทำงานค้างอยู่เลย และต้องตอบท่านเจ้าสัวด่วนด้วย นายไปพาเค้าเดินสำรวจ ตรวจสอบไปพลางๆ ก่อนเถอะ” โฆษิตกล่าวโดยไม่ล่ะสายตาจากคอมพิวเตอร์
“นายพาเดินให้ทั่ว เอาให้เมื่อยขาลากเลยนะ ท่าทางสำรวยนี่ผมเคยเห็นตอนไปเยี่ยมเจ้าสัวที่บ้าน คนแบบนี้ท่าทางจะเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ ผมเห็นมาเยอะล่ะ”
“เอางั้นเหรอครับ”
“เออ...เอางั้นซิ ถ่วงเวลาให้ผมด้วย เผลอๆ เหนื่อย ร้อนก็แจ้นกลับไปเองแหละ ผมจะได้ไม่ต้องออกไปตอนรับ เบื่อจริงกับการต้องพูดจานอบน้อม ต้อนรับท่านๆ ทั้งหลายน่ะ”
โฆษิต หนุ่มวิศวะกรโยธาผู้มากความสามารถ ผู้ที่ได้ไปสร้างสรรค์กิจการงานมาแล้วหลายประเทศ นิสัยห่ามๆ ตามสไตร์หนุ่มเกียร์ การตัดผมเกียนแทบติดหนังศรีษะ เป็นเหตุผลหนึ่งที่วิศวะโยธานิยมทำกัน เพราะการอยู่ในไซต์งานทั้งร้อน และอบอ้าว ถ้ามัวมาปล่อยผมยาวมีหวัง สระผมกันวันล่ะร้อยรอบ มือที่ใหญ่ และหยาบกร้าน ผิวพรรณกร้านดำที่ไม่เคยผ่านการบำรุง เขาไม่สำอางค์เลยสักนิด แต่อย่างไรเสีย หนุ่มโฆษิตผู้นี้ก็มีใบหน้าที่หล่อเหลาอยู่ไม่น้อย คิ้วดกหนา ดวงตาขาวไส ไร้ร่องรอยขุ่นมัว ไรของหนวดเคราขึ้นมาเขียวครึ้ม คงจะผ่านการเชฟมาแล้วสักวัน สองวัน มนุษย์ผู้นี้อุดมไปด้วยขนทั่วตัว ทั้งแขน ขา และหน้าอก จนได้รับฉายาว่า “ไอ้คิงคอง” เนื่องจากขนที่ดกดำล้นออกมานอกกางเกงในบริเวนขาหนีบ ขนดกหนาตรงหน้าท้องตลอดไปจนทั่วแผงอกจนกางเกงในสีขาวตัวจิ๋วเอาไม่อยู่ และแถมพ่วงฉายา “ไอ้มัสแตง” อีกด้วย ฉายานี้ได้มาตอนที่รุ่นพี่ให้ถอดกางเกงชั้นนอก เหลือแต่กางเกงชั้นใน จากบรรดาว๊ากเกอร์ ในการรับน้องของคณะ ใครจะคาดคิดว่าพิธีการรับน้องจะมีอะไรที่พิสดารแบบนี้ ไม่งั้นเจ้าหนุ่มนักก่อสร้างคงเตรียมตัวใส่ขาสั้นมาแทนไปแล้ว
“ เอ่อ...คุณโสภณ ครับเชิญเดินตรวจสอบโรงงานกับผมไปพรางก่อนครับ อีกสัก 10 นาที คุณโฆษิต จะนำเอกสาร และ แพลนงานมาให้ตรวจสอบอีกครั้งครับ” บุญโฮมกล่าวพร้อมกับกลืนน้ำลายก้อนที่เหียวที่สุดเข้าคอ
“อะไรกันน่าจะออกมาก่อน แล้วค่อยกลับเข้าไปทำงานก็ได้” โสภณกล่าวอย่างหัวเสีย แต่ก็ยอมเดินไปพร้อมกับที่มีบุญโฮมที่คอยอธิบายอย่างใกล้ชิด
อะไรๆ ก็ดูขัดใจคุณโสภณไปเสียหมด ไม่ว่าจะเป็น Details ของงาน รวมทั้งการทำงานของคนงานที่มีเวลาพักเบรคถึง 2 ครั้ง
“อะไรกัน คุณโฟร์แมน ให้คนงานเบครถึง 2 ครั้งเชียวเหรอครับในช่วงบ่าย”
“ครับ เนื่องจากในช่วงบ่ายอากาศมันร้อนนะครับ” ทางบุญโฮมได้อธิบายต่อไปว่าในช่วงอากาศร้อนๆ แบบนี้ต้องให้คนงานพักบ้างเนื่องจากอากาศในช่วงบ่ายนั้นมันร้อนอบอ้าว เคยมีคนงานไม่สบาย และเป็นลมแดดอยู่หลายคนทำให้งานไม่เดินหน้าเท่าที่ควร
“คุณโสภณ เดินไปดูบ่อบำบัดด้านหลังโรงงานดีกว่าครับ” บุญโฮมพยายามยื้อเวลา และพานายน้อยเดินให้มากๆ ตามที่หัวหน้างานสั่ง
หลังจากเดินตรวจสอบไปทั่วบริเวณโรงงาน และสิ่งก่อสร้างต่างๆ โสภณเริ่มเหนื่อยล้ากับการเดินตรวจสอบ เป็นไปตามที่โฆษิตว่าเอาไว้ กรอปกับอากาศยามบ่ายที่ร้อนเอาเรื่อง ทำให้โสภณเริ่มหน้ามืดตาลาย จึงขอบุญโฮมพักในห้องรับรองตู้คอนเทนเนอร์เพื่อพักผ่อนเรียกพลัง นี่ก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว คนงานเริ่มทยอยกลับที่พัก บ้างก็เริ่มออกมาอาบน้ำในที่เก็บน้ำขนาดใหญ่ โดยก่ออิฐ ฉาบปูนสูงประมาณ 1 เมตร แบ่งส่วนระหว่างชายหญิง โดยของผู้หญิงนั้นห่างออกไปอีกด้านหนึ่ง มีสังกะสีกั้นมิดชิด ต่างจากของผู้ชายที่เปิดโล่งแบบ Open air
“คุณโสภณเคยอาบน้ำแบบนี้มั้ยครับ”
“ไม่เคยหรอก ผมจะเคยได้อย่างไร ผมไม่ใช่คนใช้แรงงานแบบนี้นี่ครับ” โสภณตอบบุญโฮมอย่างแบ่งชนชั้น
“อยากลองอาบดูมั้ยครับ ร้อนๆ แบบนี้ได้อาบน้ำหน่อยคงสดชื่น มีเรี่ยวแรงนะครับ” บุญโฮมพูดอย่างมีเลศนัย
“ไม่เอาล่ะเดี๋ยวผมรอคุณวิศวะกรมาคุยแล้วผมกลับดีกว่า นี่ก็เย็นมากแล้วกว่าจะกลับถึงตัวเมือง ผมกลัวจะมืดซะก่อน”
“พวกผมอาบกันอย่างมาก 5 นาทีก็เสร็จครับไม่สียเวลาหรอกครับ” บุญโฮมพยายามคะยั้น คะยอ
โสภณนึกสนุกที่จะได้ลองทำอะไรแบบนี้ดูบ้าง จึงตอบตลลงบุญโฮมไป
“แต่ว่าผมไม่มีผ้าเปลี่ยนนี่ครับ”
“ไม่ต้องใช้อะไรมากครับ เด๋วคุณใช้ผ้าขาวม้าของผมก็ได้”
“แล้วนายจะใช้อะไรล่ะ” โสภณสงสัย
“ผมใส่กางเกงในอาบก็ได้ครับ อาบแบบนี้จนชินแล้วครับ”
โสภณเริ่มลังเล เพราะเวลานี้ก็เริ่มเย็นเข้าไปทุกที แต่เมื่อมองไปยังบุญโฮมที่ขมีขมันแล้ว ก็ต้องยอมปล่อยเลยตามเลย เนื่องจากอีกใจก็อยากลองทำอะไรใหม่ๆ แถมยังได้สร้างสัมพันธไมตรีกับระดับคนงาน และได้ลองอาบน้ำแบบนี้ก็นึกสนุกดี
บุญโฮมมองไปยังลูกเจ้าสัวซึ่งบัดนี้ มีผ้าขาวม้าคลุมท่อนล่างอยู่ผืนเดียว ช่วงบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นผิวพรรณที่ขาวสะอาดที่สุด เท่าที่บุญโฮมเคยเห็นมา รวมทั้ง เม็ดถั่วแดง 2 เม็ดที่แดงได้ใจ จนบุญโฮมนึกจินตนาการไปถึงนางแบบที่อยู่ในแมกกาซีนฝรั่งที่เคยดูจากโฆษิต ทำให้บุญโฮมเกิดกำหนัดขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
โสภณใช้ขันตักน้ำมาราดตัวอย่างเก้ๆ กังๆ ต่างจากบุญโฮมที่ตักน้ำมาราดหัวสอง สามที แล้วนำสบู่มาถูตัว พร้อมกับล้วงเข้าไปถูในกางเกงในซึ่งบัดนี้มันตุงกางเกงจนเก็บไม่มิด ส่วนหัวโผล่พ้นขอบกางเกงออกมาชมโลก ในขณะที่เจ้าตัวไม่ทันระวัง จนถูกเพื่อนกลุ่มผู้ใช้แรงงานแซว
“เฮ้ยๆ แถวนี้มีม้าด้วยเหรอว่ะ”ทุกคนต่างมองมายังบุญโฮม และหัวเราะกันครืน “ฮ่าฮ่าฮ่า”
การได้อาบน้ำในยามร้อนๆ อย่างนี้สดชื่นดีจัง โสภณนึกไปในขณะที่ตักน้ำชำระสบู่ ทันใดนั้นผ้าขาวม้าที่ผูกมันอย่างคนไม่ชำนานการก็หลุดล่วงผลัวะลงมากองที่เท้า ต่อสายตาของบรรดากรรมกรก่อสร้าง แม้จะบางตาไปบ้างแล้ว แต่ก็มีจำนวนไม่น้อยที่ยังอาบน้ำอยู่ขณะนี้ ทุกคนต่างมองมายังโสภณกันอย่างไม่วางตา บุญโฮม ซึ่งขณะนี้อยู่ใกล้ มองเห็นชัดเจนในระยะเอื้อมมือจับถึง ไอ้ใบ้ตัวเขื่องถึงกับผงกหัวอยู่ในกางเกง โสภณรีบก้มลงไปหยิบผ้าขาวม้าขึ้นมาสวมเหมือนเดิม แต่ในระหว่างที่ก้มลงไปนั้น สายตาของบุญโฮมจับจ้องไปยังจีบหูรูด รูตูดสีชมพูของโสภณ ที่บัดนี้มันบานอวดดอกสพรั่ง สวยงาม จนน่าเอาอะไรชำแรกเข้าไปให้เสียวกระสัน
“ฮ่าๆ ผมนี่สุ่มส่ามจริง อายจัง ผมเลิกอาบดีกว่า” โสภณหน้าแดงจัดหลังจากพฤติกรรมที่เปิ่น โก๊ะของเค้า
แต่บุญโฮมนี่สิ ถึงกับตาค้าง และเกิดความรู้สึกพึงใจในตัวโสภณอย่างบอกไม่ถูก หลังจากราดน้ำล้างสบู่เสร็จจึงรีบเดินตามคุณหนูหน้าหยกเข้ามายังห้องรับรอง
โสภณ กำลังยืนเช็ดตัวโดยผ้าขาวม้าผืนที่สวมใส่ แต่พอรู้ว่ามีคนเข้ามาจึงนำมานุ่งปิดของสงวนทันที
“จะปิดทำไมล่ะครับ คุณโสภณ อายอะไรล่ะครับ เมื่อกี้ก็เห็นกันหมดแล้ว” บุญโฮมกล่าวอย่างจาบจ้วง
“งั้นผมถอก เอ้ย! ถอดเป็นเพื่อนก็ได้ จะได้ไม่เอาเปรียบกัน” บุญโฮมพูดสองแง่ สามง่าม พร้อมพูดจบบุญโฮมก็ถอดกางเกงในสีขาวชุ่มน้ำออกทันที
“อย่าๆ ไม่ต้องหรอก” โสภณรีบกล่าว แต่ก็ไม่ทันทันเสียแล้ว เพราะเจ้าควยขนาดเขื่องของบุญโฮมมันได้ดีดตัวชี้ไปทางคุณหนู เหยื่อราคะของบุญโฮมเสียแล้ว
บุญโฮมเดินย่างสามขุมไปยังตัวคุณหนูหน้าหยก พร้อมกับดึงผ้าข้าวม้าออกอย่างรวดเร็ว และนำมือไพร่หลัง พร้อมกับพันธนาการกับข้อมือคุณหนูด้วยผ้าขาวม้าผืนที่เคยนุ่ง ซ้ำยังใช้กางเกงในตัวเดิมมายัดปากเพื่อไม่ให้ร้อง
“อย่างร้องเลย เผลอๆ ร้องไปพวกคนงานจะได้มาช่วยสมทบ อีกเป็นสิบๆ คนไหวมั้ยล่ะ” บุญโฮมกล่าวอย่างหื่นกระหาย คุณหนูไม่เห็นสายตาของพวกมัน ตอนที่ผ้าขาวม้าหลุดเหรอครับ ผมเห็นแต่ล่ะคนจ้องตาเป็นมันเลยทีเดียว
บุญโฮม ซึ่งบัดนี้ไม่ต่างอะไรกับสัตว์ที่ต้องการส่มสู่กับตัวเมีย แตกต่างกับโฟร์แมนผู้สุภาพในช่วงบ่ายโดยสิ้นเชิง
โสภณน้ำตาไหลพรากด้วยความกลัว และไม่เคยเจออะไรถ่อยๆ แบบนี้มาก่อนในชีวิต
“นายต้องการอะไร เงิน หรืออะไร ฉันจะไปบอกคุณพ่อให้จัดมาให้แก” โสภณพูดพร้อมน้ำตา
“ต้องการเป็นผัวมึงไง จะได้เป็นลูกเขยเจ้าสัวใหญ่กับเค้าบ้าง” ฮ่าๆๆ ไอ้บุญโฮมกระชากตัวคุณหนูว่าทีเมีย และเหวี่ยงลงไปนอนกองกับพื้น พร้อมทั้งเดินก้มลงไปใช้มืออับหยาบกร้านแหกร่องตูดให้ถ่างออกอย่างไม่รีรอ หมายจะเห็นจีบหูรูดสีชมพู อมแดงที่ได้เห็นเมื่อตอนเย็น ไม่รอช้า ไอ้หื่นบุญโฮม ก้มหน้าละเลงลิ้น ลงร่องก้นอย่างหื่นกระหาย จนคุณหนูอารมณ์ร้ายสะท้านไปทั้งร่างเนื่องจากไม่เคยโดนลิ้นใครมาก่อน ทั้งดุน ทั้งเลียเหมือนกับคนตายอด ตายอยาก ขาดสิ่งนี้มาเนิ่นนาน ท่ามกลางเสียงอู้อี้ของโสภณ โดยไม่รู้ว่าเป็นเสียงของความกลัว หรือความเสียวกันแน่
บนพื้นห้อง ร่างเปลือยเปล่าของโสภณที่บัดนี้มีแต่รอยจ้ำแดง จากการถูกดูด เลีย รวมทั้งรอยฟันที่ถูกไอ้หื่นกัด ฟัดเสียจนไม่มีดี เสียงสะอื้นของโสภณ และน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ใครก็ตามเมื่อเจอเรื่องเลวร้ายขนาดนี้ย่อมหนีไม่พ้นอาการเดียวกันโสภณเป็นแน่แท้
“พร้อมจะเป็นเมียพี่หรือยังจ๊ะ” บุญโฮมพูดพร้อมกับรูดลำควยสีดำเมี่ยมเตรียมจ่อที่ปากทางที่ปิดสนิท
ไม่มีเค-วาย มีแต่น้ำลายของบุญโฮมที่ชุ่มฉ่ำกลางร่องตูดของคู่ขา ไอ้หื่นกามจับคุณหนู นอนคว่ำ และเบิกรูให้กว่าด้วยนิ้ว โสภณถึงกับร้องลั่น รูที่เป็นทางออกของอุจาระ บัดนี้มันจะกลายเป็นทางเข้าของอวัยวะเพศชายขนาดมหึมาของไอ้หนุ่มเครื่องเคราม้าไปเสียแล้ว และที่สำคัญอวัยวะเพศขนาดนี้ ต่อให้คนเคยผ่านมาแล้วก็ยังต้องหวั่นตามขนาดที่ใหญ่มหึมา เครื่องเพศของเจ้าบุญโฮมนั้นออกสีน้ำตาลคล้ำกับไข่แฝดรกขนสีดำโตงเตง กำลังจะสอดเข้าไปในรูตตูดฟิตๆ ของหนุ่มเจ้าสำอางค์ ซึ่งนับได้ว่าเป็นครั้งแรกของชีวิตที่จะมีสิ่งแปลกปลอมทะลวงเข้าไป
ส่วนหัวกำลังจมหายเข้าไปในร่องสวาททีล่ะน้อย พร้อมกับเสียงของโสภณที่ดังผ่านกางเกงในออกมาอย่างเจ็บปวด ของเหลวสีแดงไหลซึมออกมาตามลำควยของไอ้หื่น บุญโฮม เสียงรอยปริของรูทวารดังกึกๆ ตอนที่ควยของไอ้คนงานหื่นกามชำแรกผ่านเข้าร่องสวาท กว่าจะมิดด้ามควยก็ใช้เวลาอยู่พอสมควรเนื่องจากความฟิตของรูตูดนั่นเอง ดวงตาแดงกล่ำของโสภณจากความแค้น และความเจ็บปวดที่ไม่สามารถตอบโต้ผู้กระทำกามกิจอยู่บนเรือนกายของตัวเองได้ แรงกระแทกของโฟร์แมนทำให้ร่างของคุณหนูเชื้อสายจีนโล้ไปตามแรงกระแทกเป็นจังหวะ และเริ่มเร็ว และหนักหน่วงขึ้น ผลั่กๆๆๆๆ ไอ้บุญโฮมกระทำการดันเข้า และดันออก หรือที่เรียกว่ากระเด้าด้วยจังหวะ และลีลาการเย็ดอย่างชำชอง และไม่ใยดีว่านี่คือการโดนเปิดซิงของโสภณ ผู้ซึ่งไม่ค่อยรู้เรื่อง ประสีประสาทางเพศมาเท่าใดนัก หลังจากท่านอนคว่ำมาสู่ท่ากลวางเหลี่ยวหลังส่งผลให้หัวควยของไอ้บุญโฮมเข้าไปลึกสุดลำไส้ และคอหยักของหัวควยที่เบ่งบานคูดกับผนังขณะชักลำออกจากการกระเด้าทำให้โสภณเสียวจนขมิบรูรับเป็นจังหวะ และมาจบด้วยท่านอนหงายแยกขา 180 องศานอกจากไอ้หื่นพลังม้าจะกระหน่ำเย็ดรูแล้ว มันยังก้มหน้าไปดูดเลียหัวนมของลูกเจ้าสั่วจนเยิ้มฉ่ำ และมันลากลิ้นขึ้นมาเลียใบหน้าอันหล่อเหลาของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายอย่างหื่นกระหายเหมือนจะเสพความสด ความใสของวัยหนุ่มให้ได้นานที่สุด สร้างความสะอิดสะเอยนให้กับโสภณเป็นยิ่งนัก แต่ยิ่งโสภณทำท่ารังเกียจมันเท่าไร มันยิ่งมีอารมณ์ และประเคนควยเข้าไปได้หนักหน่วง และรุนแรงเท่านั้น จนบัดนี้มันเร่งกระเด้าถี่จนร่างกายของหนุ่มตี๋สะท้าน พร้อมกับเกร็งลำควยกระแทกสุดลำ 2-3 ทีไม่นานสายน้ำอุ่นๆ ก็ถูกระเบิดในแก่นกายของโสภณอย่างมากมายจนไหลเยิ้มล้นออกมานอกรูจนเปรอะหว่างขา โสภณรับรู้ว่ามันคือน้ำอสุจิที่ผู้ชายหรั่งเมื่อถึงจุดสุดยอด ซึ่งเค้าควรจะฉีดสายน้ำสีขาวนี้ยังสตรีสวยๆ ที่ไหนก็ได้ แต่นี่กลับเป็นผู้ถูกฉีดน้ำเข้ามาในร่างกายของเค้าซะเอง
ไอ้หื่นค่อยๆถอนควยออกมาจากรู้ตูดที่บัดนี้ผนังรูปลิ้นตามควยออกมาเวลารูดควยออก พร้อมทั้งน้ำรักสีขาวข้น และน้ำแห่งความบริสุทธ์สีแดงชาดผสมกันไหลออกมาเปรอะหว่างขาอีกรอบ ไม่น่าเชื่อว่าสิ่งที่เรียกว่าควยจะสามารถชำแรกเข้าไปในรูตูดที่ฟิตขนาดนั้นได้ จีบหูรูดที่เคยปิดสนิท บัดนี้ บวมเป่ง แดง และปลิ้นออกมาอย่างไม่มีชิ้นดี
โสภณสลบไสลไปเพราะความเจ็บ และความเพลีย โดยมีไอ้หนุ่มเครื่องเคราม้านอนแผ่สองสลึงไร้อาภรณ์ใดๆ ปิดแก่นกายอยู่ข้างๆ อย่าว่าแต่จะขับรถกลับไปยังโรงแรมที่พักเลย ตอนนี้ขอให้โสภณลุกให้ไหวก่อนจะดีกว่า ซึ่งไม่แน่ว่ากว่าจะเช้า คุณหนูเคระห์ร้ายผู้นี้จะตกเป็นทาสบำเรอกามให้กับไอ้หื่นอีกกี่ที | 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2018-7-11 23:43:24
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2018-7-12 00:17:45
โพสต์ 2018-7-12 01:23:54
โพสต์ 2018-7-12 05:41:41
ขอบคุณครับ
