รุ่นพี่ที่รัก 61 (By P'not) CP

thanong · โพสต์ 2019-3-20 09:42:30

ต่อนะครับ...

พี่อ๊อฟ : นท มาได้ไง(เดินเข้ามาถามผมอย่างดีใจ ตาพี่อ๊อฟดูบวมอย่างเห็นได้ชัด คงจะร้องไห้หนักพอควรเลยละ)
ผม : ป๊าพามาหนะ(ยิ้มแห้งๆ ไม่รู้ทำหน้าไม่ถูก นี่มันเสียใจจริงๆหรอวะ? ทำไมดูดี๊ด๊าจัง)
พี่อิฐ : เอาแล้วๆ เคลียล์เอาเองนะน้องรัก(บอกกวนๆแล้วก็เดินไปตบไหล่พี่อ๊อฟ แล้วก็เดินเลยออกไปนอกห้อง)
พี่อ๊อฟ : อ้อ นี่อิน ลูกพี่ลูกน้องกูเอง อินนี่นท.....แฟนอ๊อฟ(พูดอย่างเขินๆ)
พี่อิน : นี่....เรื่องจริงหรอ ที่อ๊อฟคบกับผู้ชาย.....(เค้าดูตกใจไม่น้อยเลยนะ แต่ผมก็ยิ้มบานเลยละ)
พี่อ๊อฟ : จริงดิ ทำไมอะ (เดินมากอดไหล่ผม ผมไม่รู้ดิ มีความสุขอะ ตอนนี้คนอื่นๆเริ่มหันมามองทางผมกับพี่อ๊อฟอย่างสนใจแล้วครับ)

จริงๆหลายคนสงสัยใช่มั้ยครับ มาเสียงดังอะไรในห้องคนป่วย คือมันเป็นห้องวีไอพีแยกเป็นส่วนๆเลยครับ ห้องที่พวกผมอยู่ตอนนี้ก็ห้องรองรับแขกอะ ห้องที่ยายนอน ตอนนี้มีแม่และน้าๆของพี่อ๊อฟเข้าไปดูครับ แล้วบรรดาญาติๆของพี่อ๊อฟก็กรูเข้ามาถามผมกับพี่อ๊อฟกันใหญ่เลยครับ มันก็จะมีทั้งรับได้ เฉยๆ แล้วก็รับไม่ได้ทำหน้าไม่พอใจก็มี แต่แล้วยังไงอะครับ ผมไม่จำเป็นต้องสน แค่พี่อ๊อฟคนเดียวที่สนใจผมก็เกินพอแล้วครับ ^^

พอคุยอะไรกันเ
สร็จก็พากันแยกย้ายกลับครับ เพราะถึงเวลายายพักผ่อนแล้ว ผมว่าจะอยู่กับพี่อ๊อฟสักคืนสองคืนก็ได้ ตอนแรกป๊าก็ไม่อยากให้อยู่เดี๋ยวผมจะไปรบกวนเค้า ป๊าเลยไปเปิดห้องที่รีสอร์ทแถวนั้นนอนครับ เพราะป๊าโทรให้พี่โน้ตเช็คลูกค้าที่อยู่แถวนั้นของป๊าว่ามีเยอะมั้ย ป๊าจะได้เข้าไปพูดคุยเยี่ยมเยียนบ้าง ป๊าบอกก็ดีจะได้มาคุยกับลูกค้าเก่าๆบ้าง อะไรของป๊านั้นแหละครับ ผมก็ไปนอนกับพี่อ๊อฟที่บ้านยาย แต่ป๊าบอกว่าถ้าป๊าจะกลับ ผมก็ต้องกลับ อยู่รบกวนเค้านานไม่ดี อีกอย่างญาติเค้าก็เยอะพอแล้วบลาๆๆ บ่นตลอดอะ ผมก็เออออไปครับก็ป๊าเล่นบ่นสะผมไม่อยากฟังอ่า555
และป๊าก็แยกกับผมไปครับ ตอนนี้ผมก็กำลังไปบ้านยายของพี่อ๊อฟ ตอนนี้มันมืด ก็เลยดูไม่น่ามีอะไร มันทึบไปหมดอะครับ ผมว่าตอนเช้าๆต้องมีวิวสวยๆแน่ๆเลยครับ พอถึงบ้านก็ลงรถครับ แต่บ้านนี้มันคุ้นๆนะ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรครับ อาจจะแค่เคยเห็นรูปในบ้านพี่อ๊อฟมั้ง บรรยากาศดีมาก บ้านสวย วิวดี ผมว่าตอนเช้าต้องโอเคมากแน่ๆเลยละ พี่อ๊อฟก็พาผมไปเก็บของในห้องของมัน ห้องมันน่ารักเชียวครับ ห้องใต้หลังคาสะด้วย ส่วนญาติๆคนอื่นก็ไปนอนตามห้องรับแขก หรือห้องยายบ้างตามที่พวกเค้าเคยนอนกันแหละ เพราะห้องพี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟไม่ยอมให้ใครเข้ามานอนด้วยอะ มันบอกผมมางี้นะ

พี่อ๊อฟ : ชอบมั้ย(มันเดินมานั่งข้างผมที่นั่งอยู่บนเตียงแล้วมองออกไปนอกระเบียง คือมันเห็นต้นไม้มากมายอะครับ สวยจริงๆถึงจะเป็นตอนกลางคืนก็เถอะนะ)
ผม : ชอบมาก สวยมาก ทำไมไม่พาผมมาเที่ยวบ้างอ่า(ถามอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : ก็.....ไม่รู้อ่ะ มึงอาจจะเคยมาแล้วไง(ยิ้มกวนๆ ผมหน้ามุ่ยเลยครับ)
ผม : เคยมาบ้าอะไรเล่า(พูดไม่จริงจังนัก มันก็หัวเราะครับ)
พี่อ๊อฟ : 555 ล้อเล่น ก็พักหลังมายายป่วย เลยไม่อยากให้มึงมาไง เดี๋ยวมึงจะเบื่อ ได้ยินเสียงยายกูไอ(พูดแบบไม่จริงจังนัก)
ผม : อ่อ อืมๆ หันหน้ามานี่สิ(มันก็หันมา ผมก็เอามือนวดใตต้ามันเบาๆ ตามันบวม ดีนะไม่ช้ำอะ) เสียใจมากเลยใช่มั้ย(ถามอย่างอ่อนโยนมันก็พยักหน้า)
พี่อ๊อฟ : กูไม่อยากให้มึงมา กูไม่อยากให้มึงเห็นกู...อุ้บ(ผมประกบจูบมันเบาๆครับ ไม่ได้ลุกล้ำอะไรแต่อย่างใดนะ แล้วก็ผละออกมา)
ผม : อย่าทำเหมือนผมเป็นคนอื่นคนไกลสิ ผมต้องได้เห็นทุกมุมของพี่อ๊อฟ ไม่ว่าพี่อ๊อฟจะอ่อนแอ ไม่ว่าจะเป็นยังไง พี่อ๊อฟ ก็คือพี่อ๊อฟของผม ให้ผมได้อยู่ข้างๆพี่ เหมือนที่พี่คอยอยู่ข้างๆผมตลอดมานะ(มันก็ยิ้มอ่อนๆ)

พี่อ๊อฟก็โน้มมาจูบผมอย่างอ่อนโยน ผมก็เคลิ้มไปกับมันเลยทีเดียว.....
แกร๊ก!

พี่อิฐ : อ๊อฟจะอะ.......(ผมกับพี่อ๊อฟผละออกจากกันแทบไม่ทันครับ คือจะเข้ามาก็เข้ามาเลย ไม่เคาะไม่อะไร) โทษๆ...
ปั้ง! แล้วก็ปิดประตูไปครับ ผมถึงกับหมดอารมณ์เลย55 แล้วก็ผมกับพี่อ๊อฟมองหน้ากันแบบอายๆ แล้วพี่อ๊อฟก็ลุกออกห้องไปครับ

ผมก็จัดของไป แล้วไอสิงโตก็โทรมาครับ มันก็ถามอย่างเป็นห่วงแหละผมก็บอกไปครับ ถึงมันจะน่ารำคาน มันก็ดีนะครับ เป็นห่วงผมตลอด สักพักพี่อ๊อฟก็เข้ามามันไปเอาของที่พี่อิฐมาครับ เราก็เข้าไปอาบน้ำกัน แค่อาบน้ำเฉยๆนะครับ ไม่ได้ทำอะไร เพราะเราก็ต่างรู้ ว่าสถานที่มันคงไม่สมควร55 อาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวปิดไฟ ขึ้นเตียง นอนคุยกันครับ........

ผม : มีอะไรเล่าให้ผมฟังได้นะพี่อ๊อฟ(ลูบแก้มมันเบาๆ)
พี่อ๊อฟ : อยากฟังหรอ(จับมือผม)
ผม : อยากสิ ถ้าเป็นเรื่องของพี่อ๊อฟ ผมฟังได้ทั้งวันทั้งคืนไม่เบื่อเลยละ(พูดติดตลกไปครับ)
พี่อ๊อฟ : พูดจาน่ารักนะ(ยิ้ม)
ผม : ไหน คุณชาย ของผมมีอะไรอยู่ในใจ บอกผมได้มั้ยครับ(จับมือมัน)
พี่อ๊อฟ : มีสิ มีเยอะแยะไปหมด(ทำหน้าเครียด) รู้อะไรมั้ย สิ่งที่กูกลัวที่สุด คือคนที่กูรัก จะจากกูไป(พูดแบบจริงจัง)กูรักยายกูมาก รักพอๆกับพ่อแม่เลยละ เค้าเคยเลี้ยงกูตอนเด็กๆ เค้าสอนกูทุกอย่าง สอนให้รู้จักความผิดหวัง สอนให้รู้กูรู้ในความจริงหลายๆอย่าง เค้าเป็นคนที่เข้าใจกู บางทีอาจจะเข้าใจกูมากกว่าพ่อแม่กูด้วยซ้ำ(มันหลับตาลง และน้ำตาก็ไหลลงมา ผมก็เอามือไปเช็ดให้เบาๆ แล้วกระชับมือมันแน่นขึ้น) รู้มั้ย ทำไมกูถึงชอบมึง(ผมส่ายหน้าช้าๆ จริงๆเป็นเรื่องที่ผมอยากรู้มานานแล้ว แต่มันก็เลี่ยงที่จะบอกผมทุกครั้ง) มึงคงจำไม่ได้หรอกนท เมื่อ5-6ปีที่แล้วมั้ง มึงก็เคยมาที่นี่นะ(ผมก้ทำหน้าคิดนิดหน่อย แต่ก็คุ้นๆนะ ไม่รู้สิครับ) แม่มึงชอบพามึงมาเที่ยวที่นี้ มึงก็ชอบมาเล่นกับกู (จำได้รางๆไม่รู้สิผมมันขี้ลืมสะด้วย แต่ผมว่ามันต้องไม่สำคัญอะไรมากหรอกมั้ง ไม่งั้นผมต้องจำได้แม่นเลยสิ จริงมั้ย)
ผม : เดี๋ยวนะ นี่เราเคยรู้จักกันมานานแล้วหรอเนี่ย(ถามอย่างงงๆ มันก็พยักหน้า)
พี่อ๊อฟ : ตอนนั้นมึง 9 ขวบเอง กู11 มั้งนะ(ยิ้ม) มึงไม่เคยเรียกกูว่าพี่เลย กูจำได้หมดเลยนะ ตอนนั้นอะ มึงเป็นเด็กที่น่ารักที่สุด(ยิ้ม) และยายกูก็เอ็นดูมึงมากเลยนะ (ผมชะงักไปนิด เพราะมันก็คุ้นๆไม่น้อยเลยนะ ) มึงจำไม่ได้ใช่มั้ยละ (ผมก็พยักหน้า) มีวันนึง มึงตกจากต้นไม้เพราะกูพาปีน(พอจะจำได้ละครับ)
ผม : ผมพอจำได้ๆ วันนั้น ผมตกลงมา หัวแตก แขนถลอก เข่าก็แตก จำได้เลยความเจ็บตอนนั้นอ่า แล้วหลังจากนั้น.... ก็.....(ยิ้มแห้งๆ นึกไม่ออกสะงั้น จำได้แต่เรื่องของตัวเองอะToT)
พี่อ๊อฟ : หลังจากนั้น แม่กูก็ตีกูใหญ่เลยละ และมึง ก็เข้ามาขวางแม่กูแล้วก็กอดกูไว้ แล้วบอกกับแม่กูว่า “อย่าทำอ๊อฟนะ นทตกลงมาเอง ถ้าทำอ๊อฟ ก็ต้องทำนทด้วย” แล้วมึงก็กอดกูแน่นเลย ตอนนั้นกูไม่รู้สึกเจ็บจากที่แม่ตีกูเลยนะ กูรู้สึกดี ที่มึงปกป้องกูวะ (ผมอึ้งไปนิด อย่าบอกนะ ว่าเรื่องแค่นี้ทำให้มันชอบผมอะ จริงๆก็แค่เรื่องตอนเด็กๆจะเก็บมาคิดอะไรให้มันมากมายเนี่ย!) มึงจำเรื่องเล่าของยายได้มั้ย เรื่องเพื่อนรักอ้ะ(ผมก็นึกๆ)
ผม : จำได้ ที่มีผู้ชายสองคนเป็นเพื่อนรักกันอะนะ ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมทะเลาะกับ เด็กคนนึง คงเป็นพี่แหละมั้ง(ยิ้ม จำได้รางๆ ไม่แม่นเท่าไหร่)
พี่อ๊อฟ : อืม กูทิ้งมึงไว้ที่สวนผลไม้ หลังบ้าน (ยิ้ม ผมก็พอจะนึกออกละ) จริงๆไม่ได้ทิ้ง ก็ตอนนั้นแม่กูเรียกกูไปเก็บของ พอกลับมาดู มึงก็โกรธกูแล้วก็ไปฟ้องยาย หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันต่อหน้ายาย และยายก็เล่าเรื่องนั้นให้เราฟัง พอฟังจบ เราก็คืนดีกัน (ผมก็พยักหน้า)
ผม : ผมจำได้รางๆ ว่าเราเล่นกันทุกวันในตอนเย็นหลังเลิกเรียน เพราะแม่ชอบมาช่วยงานอะไรสักอย่างที่นี่ ใช่ป่ะ(ไม่ค่อยแน่ใจ แต่ก็จำได้ลางๆ)
พี่อ๊อฟ : อืม มันนานมาแล้วละ และกูก็เป็นแค่เพื่อนเล่นของมึงตอนเด็กๆเท่านั้น มึงเป็นคนที่ชอบปกป้องคนอื่นในตอนเด็กๆ ไม่เคยทิ้งกู ไม่เคยลืมกูตอนนั้นมึงให้ความสำคัญกับกูมากเลยนะ มึงคนเดียวที่เห็นกูมีตัวตนกว่าเพื่อนคนอื่นๆในตอนเด็ก ชอบมาเล่าให้กูฟังว่า เอากูไปพูดให้เพื่อนๆที่โรงเรียนฟัง จนเพื่อนๆคนอื่นๆอิจฉามึง กูจำได้เลย วันสุดท้าย ก่อนที่มึงจะหายไป (หายไป?) มึงมาหากูที่นี้ เราเล่นกันปกติ มึงพูดถึงเรื่องแฟน มึงบอกว่าถ้าเราจะมีแฟนได้ เราก็ต้องมีความรู้สึกดีๆให้กับคนๆนึง กูก็แปลกใจ มึงไปเอาที่ไหนมาพูด เพราะตอนนั้นมึงเรียนแค่ประถมเองนะ พอกูถาม มึงก็บอกว่าพี่อิฐบอก(ผมก็พยักหน้ารัวเลย)
ผม : ผมจำได้ละ ผมไปบอกชอบพี่ใช่มั้ย(มันพยักหน้า) ตอนนั้นผมจำได้ว่า พี่อิฐมีแฟน พอผมไปถามพี่อิฐก็บอกแบบนั้นแหละ และตอนนั้น พี่อ๊อฟก็คือคนที่ผมรู้สึกดีมากที่สุด ผมก็เลยบอกไป จริงๆผมเริ่มรู้ตัวว่าชอบผู้ชายก็เพราะพี่อ๊อฟมั้งนะ(ยิ้ม มันก็ยิ้ม) ผมจำได้ละ ผมเอาแต่นึกถึงพี่ตลอดเวลาเลยนะ แต่พอผมพูดให้ป๊าฟัง จำได้เลยว่าป๊า ดูจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ และผม.........(ผมนึกออกละครับ ทำไมผมถึงหายไป ไม่มาเจอเด็กคนนั้นที่เป็นเพื่อนรักของผมในตอนเด็ก) ป๊าไม่ให้ผม......มาเจอกับพี่อีก ตอนนั้นผมไม่เข้าใจอะไรเลยพี่อ๊อฟ แค่ผมชอบเพื่อนคนนึงมันไม่เห็นผิดเลย แต่ป๊าก็ไม่ยอมให้ผมมาเจอพี่อ๊อฟอีกเลย (ผมพอจะจำได้หมดละ)
พี่อ๊อฟ : ใช่ ตั้งแต่ตอนนั้นมึงก็หายไป และกูก็คิดถึงแต่สิ่งที่มึงพูดคิดถึงมึง พอมึงหายไปได้ปีนึง กูก็ขอพ่อแม่กูให้ย้ายไปโรงเรียนเดียวกับมึง และกูก็ได้ไปเรียนที่เดียวกับมึง แต่ก็โชคดีไปอีก ที่บ้านมึงกับบ้านกูอยู่ไม่ไกลกันเลย กูแอบดูมึงบ่อยๆ เพราะแม่ของมึงมาพูดเรื่องที่ป๊ามึงไม่พอใจ กูก็เข้าใจ แอบดูมึงมาได้ไม่นาน กูก็เริ่มรู้ว่ามึง มีแฟนเป็นผู้ชาย นั่นก็คือไอเบส กูตามดูมึงตลอดอะ จนมึงมาสนใจไอไอซ์ มันทำให้กูรู้สึกหลายๆอย่างวะ มึงบอกชอบกูไม่ใช่หรอ แล้วทำไมมึงจำกูไม่ได้ ถ้าตอนกูเดินชนมึงตอนนั้น มึงจำกูได้ กูก็จะไม่โกรธมึงขนาดนั้นเลยนะ แต่กูก็พยายามจะเข้าใจแหละ ผ่านมานานมึงคงจำไม่ได้ จนกระทั่งตอนนี้อะ กูงงนะ เราสนิทกันสะขนาดนั้น เวลาแค่ไม่กี่ปี มึงลืมกูได้หมดเลยหรอวะ?(ถามแบบนอยๆ)
ผม : ไม่สิ ตอนนั้นผมเด็กนะ อีกอย่างตอนเด็กๆ ผมก็มีเพื่อนมากมาย ห่างกับพี่อ๊อฟนานขนาดนั้นจำได้ก็แปลกแล้ว (พูดอย่างจริงจัง เพราะช่วงเวลาเราเด็ก แน่นอนว่าทุกคนต่างก็มีเพื่อนมากมาย พอเพื่อนคนนึงหายไป ก็จะมีเพื่อนอีกคนมาแทนที่ แน่นอนว่าเราก็จะลืมเพื่อนคนที่หายไป อาจจะลืมไม่หมด แต่ด้วยเพราะระยะห่างเลยทำให้เรา เลือกที่จะลืม ละมั้ง)
พี่อ๊อฟ : ใช่ กูก็พยายามคิดแบบนั้น และกูก็ได้แต่เอาไปเล่าให้ยายฟัง ว่ามึงอะลืมเพื่อนคนนี้ไปแล้ว ลืมคนที่ไปเที่ยวเล่นกันอย่างสนุกไปแล้ว ยายก็เอาแต่บอกว่า มึงไม่ได้ลืมกูเลย แค่มึงมาหากูไม่ได้ และตอนที่กูเจอมึงตอนมึงอยู่ม.1 มึงก็มองกูติดตาตลอด(ผมทำแบบนั้นหรอ? ทำไมไม่เห็นจำได้555 จริงๆก็ไม่ค่อยคุ้นนะ ที่มองมัน เพราะเหมือนมันเดินกับพี่ไอซ์ละมั้ง หรือไม่ก็อาจจะคุ้นๆหน้ามันแหละ?) กูก็พยายามให้มึงเห็นบ่อยๆ หวังว่ามึงจะเข้ามาทักทายบ้าง แต่ก็ไม่เลย ยายกูก็บอกให้เข้าไปคุยเลย แต่กูก็อายเกินกว่าจะเข้าไปทัก คำพูดตอนเด็กๆ มันจะตลกไปมั้ย ตอนแรกกูก็กะจะตัดใจแล้ว แต่กูก็อยากลองที่จะรู้จักมึงอีกครั้ง กูก็เลย ตั้งใจเดินชนมึง ในวันแรกที่เปิดเทอมวันนั้นไง และก็ไม่ผิดหวัง มึงก็ยังเป็นมึง มึงที่ไม่ยอมใคร มึงที่ขี้อ้อน มึงที่เข้มแข็งและห่วงใยคนอื่น และ...อุ้บ!(ผมเอามือปิดปากมันครับ)
ผม : เด็กน้อยจริงๆนะพี่อ๊อฟ เอาคำพูดผมตอนเด็กๆและนิสัยตอนเด็กๆของผมมาคิดมากเนี่ย (พูดไม่จริงจังนักมันก็ยิ้มครับ แล้วเอามือออกจากปากมัน) คิดมากเกินไปแล้วพี่อ๊อฟ(พูดแบบจริงจัง)
พี่อ๊อฟ : จะบอกให้นะ สีที่ทำหักในวันนี้ คือสีที่ยายกูซื้อให้เลยนะ(ผมชะงักไปนิด ดีนะผมเก็บสีนั้นไว้เป็นอย่างดี เพราะราคามันแพงมากด้วยแหละ)
ผม : ผมเก็บไว้อย่างดีเลยละ(ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : จริงๆมันก็มีอีกหลายเรื่องนะ ที่ทำให้กูชอบมึงอะ ให้เล่าก็คงเล่าไม่หมด(ยิ้ม)
ผม : พอเลย เว่อไปแล้วน่า(พูดอย่างไม่จริงจังนัก)

แล้วผมกับมันก็คุยกันไปถึงเรื่องตอนเด็กๆ ย้อนกันไปครับ สรุปคือมันชอบผมตั้งแต่เด็กๆแล้ว มันจะจริงหรอครับ? เรื่องแบบนี้อะ ตอนเด็กๆเรารู้จักคำว่ารักแล้วหรอ? ตอนนั้นคำว่าชอบกับแฟน หรือความรู้สึกดีๆมันเป็นยังไงผมยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำมั้ง แต่ผมก็เชื่อนะ ไม่รู้สิพี่อ๊อฟดูจริงใจและผมก็รู้สึกได้แหละ เพราะผมก็ทำอย่างที่มันบอกจริงๆ แต่ไม่คิดว่ามันจะเอาไปคิดมากขนาดนั้น คำพูดตอนเด็กๆ คิดแล้วก็ขำนะครับ ตอนเด็กๆ เราคิดอะไรอยากทำอะไรอยากพูดอะไรเราก็ทำมัน ก็ไม่คิดว่ามันจะทำให้คนคนนึงคิดมากขนาดนั้น แต่เอาเถอะครับ มันเป็นคนชอบฝังใจกับเรื่องบางเรื่อง และผมบอกเลย ทำไมผมถึงจำมันไม่ได้ก็เพราะว่า เมื่อก่อนมันไม่เหมือนกับตอนนี้เลย(มันไปเอารูปที่ผมถ่ายคู่กับมันตอนเด็กมาให้ดู ไม่เหมือนตอนนี้เลยย) แต่ก่อนมันไม่ใช่แบบนี้อ่ะ อาจจะคล้ายๆ แต่ก็ไม่เหมือนนะ ผมว่าละทำไมถึงจำมันไม่ได้คือไม่แปลกเลย ผมรู้ละที่มันบอกผมชอบมองมันก็เพราะมันหน้าคล้ายๆกับเด็กที่ผมเคยเล่นด้วยไง มันซับซ้อนมากอะครับ (ไม่งงกันใช่ป่าวครับ)

เราพูดคุยย้อนวันวานกันสนุกมาก มันก็เล่าถึงยายมันให้ฟัง เท่าที่ฟังคือยายเป็นส่วนนึงของชีวิตมันเลยนะ อะไรๆก็ยายเลยก็ว่าได้ นี่ผมเพิ่งรุ้นะครับ แต่ก็ดีแล้วที่รู้เรื่องของมันเยอะขึ้น>< มันพูดไปยิ้ม ดูมันมีความสุขมากและก็แอบเศร้าบ้าง แต่มันคงไม่อยากให้ผมเป็นห่วงแหละก็เลยปรับสีหน้านิ่งๆบ้างเมื่อมันเศร้าอะแต่ดูจะยิ้มมากกว่า ผมก็รู้สึกดีครับที่ทำให้มันยิ้มได้ อ่อ อย่าเพิ่งงงนะว่าทำไมพี่อิฐไม่มาเล่นด้วยในช่วงที่ผมเล่า ช่วงนั้นพี่อิฐเป็นนักกีฬาเยาวชน ซ้อมทุกเย็น ส่วนพี่โน้ตของผมก็ติดแฟนบ้างติดเพื่อนบ้างและก็ติดกิจกรรมของที่โรงเรียนบ้างเพราะพี่โน้ตนี่เด็กกิจกรรมตั้งแต่เด็กเลยครับ ผมก็เลยโดนแม่หิ้วไปเล่นที่บ้านยายพี่อ๊อฟบ่อยๆ

ส่วนที่ป๊าไม่พอใจนั้นไม่ใช่เรื่องที่ผมชอบผู้ชายครับ เพราะเรื่องที่ผมชอบผู้ชายผมบอกแล้วว่าป๊ารับได้ แต่ตอนนั้นผมจำได้ว่า ผมเจ็บตัวบ่อยตอนที่เล่นกับพี่อ๊อฟอะ ได้รอยแผลกลับบ้านมาทุกเย็น ป๊าเค้าก็ไม่พอใจอยู่แล้วทะเลาะกับแม่เรื่องที่พาผมไปบ้านยายพี่อ๊อฟค่อนข้างจะบ่อย แล้วยิ่งผมไปบอกป๊าว่าผมชอบพี่อ๊อฟ ป๊ายิ่งไม่พอใจ คือผมเคยลองถามป๊าตั้งแต่เด็กๆนั้นแหละ ป๊าเค้าก็บอกว่ากลัวว่าเด็กคนนั้นจะข่มขู่ผม แล้วก็พาไปเล่นอะไรแผลงๆ ก็ตามฉบับพ่อหวงลูกอะครับ แต่ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจนะ ก็ยังเด็กอะเนอะ งอแงงอลป๊ายกใหญ่เลยละ จนป๊าได้ซื้อของเล่นมาเป็นกองๆ เพื่อง้อผมอะ แต่ก็ไม่ยอมให้ผมได้เจอกับพี่อ๊อฟอยุ่ดี จนมันนานเข้าอะเนอะ ก็มีเพื่อนใหม่ๆมาเข้าแทนที่พี่อ๊อฟ จนทำให้ผมลืมมัน คิดๆดูก็รู้สึกผิดนะเนี่ย ลืมได้ไง คนทั้งคน ผมนี่แย่จังนะครับ ผมว่าจะลองถามป๊าดูอีกรอบ ว่ามันเป็นยังไง แล้วป๊าจะยังจำได้อยู่มั้ย ผมกับพี่อ๊อฟคุยกันจนหลับอะครับ

ตื่นมาอีกทีพี่อิฐเข้ามาปลุกครับ ก็ตื่นแต่งตัวกันไปโรงพยาบาล แต่เช้า เพราะเค้าบอกว่ายายเรียกหาพี่อ๊อฟ ก็พากันไปครับ พี่อิฐก็มีแซวนิดหน่อย เรื่องที่เข้ามาเห็นผมกับพี่อ๊อฟคิสกันอะ>< ผมก็แก้ตัวแล้วก็แถไปครับ พี่อ๊อฟก็เอาแต่ยิ้ม ตอนนี้มีครอบครัวพี่อ๊อฟ กับครอบครัวของพี่อินไปกันก่อน ส่วนคนอื่นๆเห็นว่าจะไปทำบุญกัน ลูกพี่ลูกน้องพี่อ๊อฟเยอะ และหน้าตาดีๆด้วยนะ จากที่เห็นและผมก็แอบมองบ่อยๆนะ><555 บ้าหรอไม่สนใจหรอก ก็พากันไปโรงบาล พอถึงก็ตรงไปห้องพักยายเลยครับ มีน้าๆของพี่อ๊อฟนอนเฝ้าอยู่ 3 คนแหนะ ก่อนจะถึงห้องป๊าก็โทรมาหาครับ ผมก็บอกให้พี่อ๊อฟเข้าไปก่อน พี่อ๊อฟก็โอเคมันก็คงอยากคุยกับยายมันเร็วๆแหละ ผมก็รับสายคุยกับป๊าครับ โทรมาแต่เช้าเลย ป๊าเค้าโทรมาถามไถ่อาการยายหนะครับหนะครับ(จริงๆก็ดูเหมือนว่าป๊าจะรู้จักยายอยู่แล้วด้วย ก็เค้าเป็นผู้ใหญ่ที่เคยดูแลแม่ผมนิเนอะ จะไม่ให้รู้จักได้ไง) ผมก็บอกว่ากำลังจะเข้าไป นู่นนี่นั่น คุยกันนิดหน่อย ป๊าก็เน้นเตือนว่าอย่าไปดื้อหรือเกเรนะ บลาๆๆ บ่นตามเคย ผมก็รับปากแล้วก็วางไปครับ โดยไลน์บอกแม่ด้วย เพราะแม่ก็ดูเป็นห่วงยายไม่น้อยเลยละ แต่ติดงานบุญไง.....

ผมก็กำลังจะเดินเข้าห้องครับ... ปึก! “โอ้ย” ผมหันหลังไปดูตามเสียง คุณยายน่าจะเป็นญาติของคนไข้สักห้องอะครับ ล้มลงกับพื้น โดยมีผู้ชายคนนึงยืนมองแบบไม่พอใจ...

“ยายเดินยังไงเนี่ย!” ผู้ชาย ดูแก่กว่าผมไปหน่อย หน้าตาดีเลยละ แต่สันดานไม่เลยครับ ยืนทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ไม่ช่วยยายเค้านะ ผมก็เดินกลับไปช่วยยายพยุงยายเค้าขึ้นมา และประคองให้นั่งเก้าอี้ที่อยู่แถวนั้น………

ผม : เป็นอะไรรึเปล่าครับยาย(ผมนั่งยองๆตรงหน้ายายแล้วก็ถาม)

จริงๆผมก็เห็นยายกับไอพี่นี่เดินมาพร้อมกันตั้งแต่ผมคุยกับป๊าแล้วละ แต่ยายเค้าดูเดินอย่างระมัดระวังอะครับเหมือนกลัวล้มตามประสาคนแก่อะเนอะ ไอพี่นี่ก็เดินกดโทรศัพท์ไม่มองอะไรเลย ผมก็ไม่ได้สนใจ จนมาได้ยินเสียงยายเค้าล้มอะครับ มันคงจะเดินชนอะ อีกอย่างนี้มันก็เช้าอยู่ คนเลยไม่มีเพราะแถวนี้มันห้องพิเศษไงครับ ไม่เหมือนห้องรวมที่คนจะพลุกพล่าน.........

ยาย : ไม่เป็นไรจ้ะหนุ่ม ขอบใจมาก(ยิ้มอย่างอ่อนโยน ผมก็ยิ้มให้ไปครับ)
? : ทำเป็นคนดี! ยายเค้าเดินชนกู กูไม่พูดสักคำ!(ผมหันมองมันแบบไม่พอใจเลยครับ ว่าจะไม่สนแล้วนะ ยืนทำหน้าทำตาเป็นควายยืนค้ำหัวผมอยู่เนี่ย)
ผม : ผมไม่ได้เป็นคนดีหรอกครับ ยายเค้าล้ม ผมก็แค่ช่วย ไม่เหมือนคนบางคน เป็นคนรึเปล่าก็ไม่รู้! เดินชนยายเค้าแล้วไม่คิดจะช่วยไม่พอ ยังพูดจาไม่ดีอีก!(พูดแบบไม่พอใจ)
? : ก็บอกแล้วไงยายเค้าเดินชนกู!(ทำท่าจะตีผมไง ผมก็มองมันตาขวางอะ ไม่ยอมเหมือนกัน)
ยาย : ยายคงเดินไม่ดีเองอะจ้ะหนุ่ม ขอโทษด้วยนะ(หันไปบอกไอพี่นั้นด้วยรอยยิ้ม) ขอบใจมากนะจ้ะหนู(ยิ้มให้ผม)
? : ก็แค่เนี่ย!(แล้วมันก็เดินไปครับ สันดานเสียสุดๆ)
ผม : ยายไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ยครับ(ถามอย่างเป็นห่วง)
ยาย : ไม่เลยจ้ะ ดีล้มไม่แรง เข่ายายก็ไม่ค่อยดีแล้ว ยายมาเยี่ยมเพื่อน พอดีลูกยายกำลังขึ้นมา ยายขึ้นมาก่อน เป็นห่วงเพื่อนอยากไปดูเร็วๆหนะจ้ะ(พูดเพราะมากเสียงหวานเชียวครับ น่ารักมาเลยละ)
ผม : งั้นผมจะไปส่งนะครับ อยู่ห้องไหนครับ(ยิ้ม)

“แม่!” มีคนโผล่มาจากลิฟ แล้วเรียกมาทางยายเสียงดังหน่อยนึง แล้วก็รีบเดินมาครับ มากัน 3 คน น่าจะพ่อแม่ลูกและ ลูกชายเค้าน่าจะอายุเยอะกว่าผมอยู่และ

? : แม่ บอกให้รอก่อน ทำไมขึ้นมาคนเดียว มันอันตรายนะ(พูดอย่างเป็นห่วง)
ยาย : ไม่เป็นไรแล้วลูก เมื่อกี้แม่ล้ม ดีหนุ่มน้อยเค้ามาช่วยไว้ (พูดอย่างใจดี ผมก็ยิ้ม)
ผม : ครับ จริงๆอุบัติเหตุนิดหน่อยนะครับ แต่ไม่เป็นไรแล้ว (พูดอย่างอ่อนโยน)
?? : ขอบคุณหนูมากนะจ้ะ พ่อดียายเค้าใจร้อนหนะจ้ะ (น้าผู้หญิงบอกผม)
ผม : ครับไม่เป็นไร งั้นผมขอตัวนะครับ สวัสดีครับ(ไหว้ทั้งยายและคุณน้าผู้หญิงและผู้ชาย ลูกเค้าก็มองผมนิ่งๆแหละ ผมก็มองนิดหน่อยไม่ได้สนใจอะไรแล้วก็หันหลังไปเลยครับ)

ผมก็เดินตรงไปทางห้องยายพี่อ๊อฟ และก็เข้าห้องไปครับ เห็นน้าๆกำลังเก็บของ ผมก็ทักทายนิดหน่อย แล้วก็เข้าไปหายาย ที่ห้องนอนคนไข้อะครับ พี่อ๊อฟก็นั่งข้างเตียงจับมือยายแล้วก็พูดคุยอยู่ครับ ผมก็มองนิ่งๆ แล้วก็ยืนข้างๆแม่พี่อ๊อฟเงียบๆ พี่อิฐก็อยู่อีกข้างของเตียง พี่อินก็ยืนมองครับ ยืนได้แปปนึง ก็มีคนเข้ามาครับ เป็นคุณยายคนนั้น เค้าก็ดูตกใจที่เห็นผมนะครับ ทักทายผมใหญ่เลย น้าผู้หญิงและน้าผู้ชายเค้าดูจะใจดีกับผมนะครับ พูดอวยผมใหญ่เลย แล้วพ่อพี่อ๊อฟก็หาเก้าอี้ให้ยายเค้านั่งข้างๆเตียงครับ พี่อ๊อฟมันก็เรียกให้ผมไปยืนข้างๆมัน ผมก็ทักทายยายนิดหน่อย แล้วยายก็คุยกับเพื่อนเค้าไปถามไถ่อาการกันเสร็จสรรพ จริงๆยายก็ป่วยค่อนข้างหนักนะ แต่เค้าดูแข็งแรงมากอะครับ น่ารักด้วย....

ยาย : นี่หลานเธอหรอจันทร์(ชี้มาทางผม ยายพี่อ๊อฟชื่อจันทร์อะครับ)
ยายจันทร์ : ใช่จ้ะ เป็นลูกของศรไง เธอจำศรได้มั้ย เพื่อนของอรไง เด็กที่ฉันเคยเลี้ยงตอนเด็กๆหนะ(ชื่อเก่าแม่ผม? ยายเค้าจำผมได้? จริงๆผมจำยายได้ตั้งแต่เห็นรูปที่บ้านยายแล้วครับ)
ยาย : หรอ! (ดูตกใจนะ) เป็นเด็กที่น่ารักมากจริงๆเลยนะจันทร์ มารยาทดีมีน้ำใจ เหมือนศรเป๊ะเลยละ (ยิ้ม)

แล้วเค้าก็พูดอวยจนผมจะลอยแล้วครับ สักพักก็มีคนเข้ามาอีก ผมต้องตกใจไปนิด ไอเวรนั่นไง ที่เดินชนยายอะ พอมันเห็นผม มองผมตาขวางเลยครับ.......

? : เจออีกแล้ว คนดีของโลกนี้!(พูดแดกดันผมแล้วจ้องผมแบบไม่พอใจ)
ผม : เจออีกแล้ว คนเลวของโลกนี้!(พูดขึ้นลอยๆ มันกำหมัดแน่นเลยครับ)
? : จะเอายังไง!(ชี้หน้าผม)
พี่อ๊อฟ : หยุดเดี๋ยวนี้นะไอเอส! (นั่นชื่อมันหรอ)
เอส : ทำไมกูจะพูด (ทำหน้ากวนตีน)
ยายจันทร์ : อะไรกันลูก แขกเยอะแยะนะเอส รักษามารยาทหน่อย(พูดเตือนอย่างเหนื่อยๆ)
ผม : ขอโทษนะครับยาย (ทำหน้าสำนึกผิด)
ยายจันทร์ : ไม่เป็นไรเลยลูก เอสมันก็เป็นแบบนี้แหละ เอาแต่ใจสะไม่มี นี่ก็คงไปทำให้หนูไม่พอใจใช่มั้ย(ผมก็เดินเข้าไปจับมือยายครับ)
ผม : ป่าวครับ เค้าเดินชนยายศรีอะครับ แล้วก็ตะคอกใส่ยายศรีอีก แถมยังว่าให้ผมอีกนะครับ(มารยาเลยไง คือทุกคนมองไปทางมันหมดอะ โดยเฉพาะ น้าผู้ชายที่เป็นลูกของยายศรี มองไอเอสอย่างไม่พอใจสักเท่าไหร่ เดินชนแม่เค้าอะเนอะ ใครจะพอใจละ)
เอส : อะไรเล่า! ยายเค้าเดินไม่ดูเองตังหาก!(ไอเลวนี่มันเลวสุดๆ)
ผม : ผมเห็นว่าเค้าเอาแต่กดโทรศัพท์ไม่มองทางอะไร พอชนยายล้มก็ไม่ช่วย มีชี้หน้าบอกว่ายายเดินไม่ดีอีก คนอะไรนิสัยแย่!(พูดอย่างไม่พอใจ มันกำหมัดแน่นเลยครับ แต่พี่อิฐชี้หน้ามันอย่างคาดโทษ)
พี่อ๊อฟ : นท ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน เลิกพูดได้แล้ว เดี๋ยวยายเครียด(กระซิปบอกผม ผมก็พยักหน้า)
ผม : ขอโทษนะครับยายผมไม่ได้ฟ้องนะ ผมแค่บอกความจริง (ผมก็พูดอย่างอ่อนๆ ไม่ได้ใส่อารมณ์แต่อย่างใด)
ยายจันทร์ : ยังเหมือนเดิมเลยนะนท(ยิ้ม ผิดคาด นึกว่ายายจะไม่พอใจสะอีก)
ผม : ยายยังจำผมได้หรอครับ(ยิ้ม ดีใจมากอะ)
ยายจันทร์ : จำได้สิ เด็กน่ารักขี้อ้อน มีนทคนเดียวเลยนะ เป็นยังไง สบายดีนะลูก(ยิ้ม)
ผม : สบายดีครับ (ยิ้มบานเลยครับ)
ยายจันทร์ : แล้วแม่เราไปไหนละ ไม่มาหรอ?(ถามอย่างสงสัย)
ผม : แม่ติดงานบุญอะครับยาย ถ้าว่างแม่บอกจะมาครับ(ผมก็เข้าไปจับมือยาย)
ยายจันทร์ : แม่เราหนะมาหายายบ่อยมาก แต่ไม่ยอมพาเรามาหายายเลย ยายคิดถึงจะแย่(ยิ้ม ที่แท้แม่ก็มาบ่อยแล้วนี่เอง โถ่ ไม่ชวนผมมาบ้างเลย) มาให้ยายกอดทีเร็ว(ผมก็ค่อยๆโน้มตัวไปกอดครับ มันรู้สึกได้ครับ ว่ากอดนี้มันคุ้นเคย และอบอุ่น)
ผม : คิดถึงยายเหมือนกันนะครับ (หลับตาลงเบาๆ)

แล้วผมก็ผละออกมาเบาๆ ยายเค้าก็ยิ้ม แล้วก็ร้องไห้? ให้ตายสิ ผมก็รนเลยครับ ผมทำให้ยายเจ็บรึเปล่า! ทุกคนก็ถามอย่างเป็นห่วงครับ....

ยายจันทร์ : ป่าว ไม่ได้เป็นอะไร คิดถึงหนูนทนะจ้ะ ยายเคยเลี้ยงเคยเล่นด้วยตอนหนูยังเด็กๆ ดูตอนนี้สิ โตเป็นหนุ่มแล้ว(ยิ้มทั้งน้ำตา ผมก็น้ำตาซึมไปเลยสิ ซึ้งอะ)
ยายศรี : เด็กคนนี้น่ารักมากเลยนะจันทร์(มองมาทางผม ผมก็เขินพอเป็นพิธี) อ้อ! นี่ก็หลานฉัน ชื่อออม (กวักมือเรียกเด็กผู้ชายที่ยืนเงียบอยู่ด้านหลังยายให้มายืนข้างหน้า ดูเป็นคนเรียบร้อยเนอะ นิ่งๆ) อายุน่าจะไล่เลี่ยกับเจ้าอ๊อฟแหละ (ผมถึงกับชะงัก ดูสายตาที่ออมมองพี่อ๊อฟสิครับ)

และก็พูดคุยกันไปครับ ผมเริ่มสังเกตว่าออมมันเอาแต่จ้องพี่อ๊อฟ ตอนแรกนึกว่ามองเฉยๆ หรือว่ามองพี่อิฐก็ไม่ใช่ มันจ้องพี่อ๊อฟเลยครับ ร้ายกาจมาก ผมก็เฉยๆไว้ อย่าร้อนรน เดี๋ยวพี่อ๊อฟจะหาว่างี่เง่า ให้ตายสิผมไม่ชอบเลย มีคนจะมาแย่งของผมหรอเนี่ย! ไอเอสก็เงียบปากแล้วก็ยืนกดโทรศัพท์ไปครับ ยายเค้าก็คุยกันสนุกสนานเลยครับ ยายจันทร์ดูจะสดใสขึ้นเยอะเลยครับ เห็นว่าเพิ่งรักษาอะไรสักอย่างอะครับ แต่ออกมาด้วยดี พักฟื้นเร็ว หมอบอกว่ายายแข็งแรง การรักษาเลยตอบสนองดี แถมกำลังใจล้นเปี่ยมด้วย สักพักพวกผมก็ออกไปนั่งที่ห้องรับแขกด้านนอกกันให้ผู้ใหญ่เค้าคุยกันไป เพราะตอนนี้มีญาติเข้ามาเพิ่มแล้ว ไอเอสมันก็โดนพี่อิฐจัดการไปครับ ผมก็มานั่งกับพี่อ๊อฟข้างๆ แล้วออม ก็ออกมานั่ง......

ออม : อ๊อฟ อยู่ม.4 ใช่ป่าว(พี่อ๊อฟมันก็พยักหน้า) เท่าเราเลยแล้วนทละ?(หันมาถามผม แต่ถ้าผมมองไม่ผิด คือแวบแรกสายตาดูจิกกัดผมมาก มันก็ดูน่ารักดีนะ มันดูผอมบาง ต่างจากผมที่ค่อนข้างจะมีเนื้อมีหนัง)
ผม : ม.3 ครับ(ตอบไปตามมารยาทด้วยสายตานิ่งๆ)

ตอนนี้ในห้องนี้คนเริ่มเยอะ พี่อินก็เดินมานั่งด้วย พี่อิฐก็ไปฟ้องพ่อแม่ไอเอส ซึ่งจริงๆยายศรีเค้าก็ไม่ได้เอาเรื่องอะไร แค่สั่งสอนด้วยการตักเตือนนิดหน่อย แต่ดูแล้วก็ยังคงไม่สำนึกอะไรก็ปล่อยมันไปเถอะครับ เราก็คุยกันไป และออมก็ดูจะออกตัวแรงมากกับพี่อ๊อฟ ผมก็นั่งชิดมากกก จับมือด้วยพี่อ๊อฟมันก็ดูงงๆนะแต่ก็จับกับผมไง........

พี่อิน : นท แหมๆ ไม่ต้องกลัวใครจะแย่งหรอกจ้ะ(ยิ้ม)
ผม : ป่าวพี่ (ยิ้มเขิน ออมมันดูชะงักไปนิดหน่อย)
ออม : นะ นี่เป็นแฟนกันหรอ(ถามอย่างตกใจนิดๆ)
พี่อ๊อฟ : อื้ม แฟนอ๊อฟเอง (พูดจาน่ารักมาก คือมันพูดเพราะกับทุกคนยกเว้นผมอะ ไม่รู้ทำไม)
ออม : อะ อ่อ(ยิ้มแห้งๆ แต่ก็มองผมแบบ เหมือนจะแย่งพี่อ๊อฟไปอะ ตลกอะ คืออะไร เอาอีกแล้วไง คนประเภทนี่มันน่ารำคานจริงๆวะ)
พี่อ๊อฟ : ทำไมอ่ะ? ไม่พอใจหรอ?(ถามนิ่งๆ)
ออม : ป่าว แค่แปลกใจหนะ ดูเหมือนไม่ใช่ทั้งคู่เลย(บอกแบบรนๆ)
ผม : ก็งี้แหละพี่ (ยิ้มอ่อนๆให้ออมไป)
พี่อิน : นท ไปหาคุณยายกัน(ผมก็ลุกไปกับพี่อิมครับ พี่อ๊อฟกำลังจะลุกตามมา ออมมันดึงไว้ผมก็ไม่ร้อนรนอะไร อย่างมากมันก็ทำได้แค่ตอมเท่านั้นแหละ!)

ผมเข้าไปคุยกับคุณยาย คุณยายก็ชวนผมพูดรำลึกความหลังกันครับ ผมก็พูดเท่าที่จำได้บ้าง หรือไม่ก็จำจากที่พี่อ๊อฟเล่าบ้าง คุยไปสนุกไปครับ ยิงมุกบ้าง คุณยายขำจนท้องแข็งเลยครับ สนุกสนานเฮฮาเลยทีเดียว คุณยายเค้าก็ดูจะเอ็นดูผมไม่น้อย แถมยังแซวเรื่องพี่อ๊อฟกับผมด้วยนะ เค้าไม่ถือสาเรื่องเพศที่สามเค้าเข้าใจด้วยซ้ำ เราก็คุยกันไป ยายเป็นคนอบอุ่นมากๆครับ น่ารักมาก คุยกันไปสักพักก็ได้เวลายายพักผ่อนก็ออกมานั่งข้างนอกกัน ยายศรีก็พูดคุยกับผมต่อครับ ก็คุยไป แล้วก็มองไปทางพี่อ๊อฟตลอด เอาจริง คือออมอ่อยทุกอนู อ่อยแบบทุกตอนที่มีจังหวะ จับต้นขา จับต้นแขนพี่อ๊อฟ ทุกอย่างมันย้ายไปนั่งที่ผมไง จนผมคุยกับยายศรีเสร็จ ผมก็เดินไปหาพี่อ๊อฟ พ่อแม่ของพี่อ๊อฟก็ไปคุยกับยายศรีต่อครับ ผมก็ไปนั่งข้างพี่อิน พี่อินก็ดูไม่ชอบหน้าออมเท่าไหร่ มันดูรู้อะว่าอยากได้พี่อ๊อฟจนตัวสั่น และคงจะคันในร่มผ้ามากด้วย555.........

พี่อิน : นท ยอมได้ไงวะ(หันมากระซิปผม)
ผม : ก็ได้แค่นั้นแหละพี่(บอกอย่างไม่ใส่ใจ เพราะพี่อ๊อฟก็ดูรำคานไม่ใช่น้อยเลยละ)
น้าผู้ชาย : ออมกับอ๊อฟดูสนิทกันเร็วจัง(เดินมาแล้วพูด)
ออม : นิดนึงครับพ่อ(ตอบพ่อมันอย่างร่าเริง)
พี่อ๊อฟ : เอ่อ (ถอยห่างออม)
น้าผู้หญิง : สนิทกันไว้ก็ดีนะจ้ะ มีอะไรก็จะได้พึ่งพากัน (เดินมาสมทบ จริงๆพ่อแม่ยายของอออมก็ไม่ได้อะไรนะครับนิสัยดีมากเลยละ แต่ออมเนี่ยหนักสุดๆ เป็นอีแอบ แต่เป็นอีแอบที่แอบไม่มิด)
ออม : แม่ อ๊อฟเค้าเรียนเก่งนะ ให้แม่จ้างเค้าสอนออมหน่อยสิ(ผมตาโตเลยครับ)
น้าผู้หญิง : เอาสิ อ๊อฟช่วยออมมันหน่อย หัวมันไม่ค่อยดี(พี่อ๊อฟคือทำหน้าลำบากใจเลยครับ แต่ผมไม่ทนแล้ว)
ผม : ขอโทษนะครับ(พูดแทรกอย่างมีมารยาทเบาๆ ทุกคนก็หันมามองครับ) พี่อ๊อฟคงไม่สะดวกสอนหรอกครับ เพราะพี่อ๊อฟไม่ถนัดสอนใคร อีกอย่างตอนนี้พี่อ๊อฟก็สอนผม...วาดรูปอยู่หนะครับ (พูดอย่างใจดี น้าเค้าก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้ารับรู้)
น้าผู้ชาย : นั่นสิ อยู่ม.4เหมือนกัน สอนกันมันจะรู้เรื่องได้ไง ถ้าออมอยากเรียนเดี๋ยวพ่อพาไปหาที่เรียนพิเศษก็ได้นะ (พูดอย่างจริงจัง)
ผม : ผมมีที่แนะนำครับ นี่เลยครับ(ผมล้วงกระเป๋าตังออกมา คือมันเป็นนามบัตรพวกโรงเรียนกวดวิชาที่ชอบมายืนแจกหน้าโรงเรียนหนะครับ ผมก็เก็บไว้บ้าง บางที่ที่น่าสนใจ ผมก็ล้วงออกมาใบนึงแล้วยื่นให้คุณน้าผู้ชาย) เค้าว่าที่นี่ดีเลยนะครับ สอนตัวต่อตัว ไม่ใช่แบบเรียนกับทีวีอะครับ(บอกอย่างอารมณ์ดี ยักคิ้วให้ออมมันนิดหน่อย มันดูไม่ยอมนะครับ)
น้าผู้ชาย : นั้นสิ ดูน่าสนใจนะ เดี๋ยวพ่อพาไปละกัน ขอบคุณนะนท(ยิ้ม อย่างใจดี ผมก็ยิ้มตอบ)

เราก็คุยกันไปครับ พี่อินคือดูอึ้งๆในวิธีจัดการเห็บหมัดของผมนะครับ เพราะเค้าบอกว่าเพื่อนเกย์เก้งกวางของเค้าอะ ไม่จัดการแบบนี้หรอก ปกติคือจะรุนแรง ถ้าเจอแบบผมเพื่อนพี่เค้าคือลุกตบลุกด่า อะไรงี้ แต่ผมไม่ ผมฉลาดพอ จัดการออมได้ไม่พอ ยังได้ใจพ่อแม่ของมันอีก ชนะไปอีกครับ555 มันมองค้อนผมเลยทีเดียว ผมก็ยิ้มสวยๆให้ไปครับ ก็คุยกันไป มันก็ดูเงียบไปเลยนะ ผมก็ไม่สน จนมันจะกลับอะ.........

ออม : อ๊อฟ เราขอไลน์หน่อยได้มั้ย(สงสารพี่อ๊อฟจริงๆครับ มันต้องรักษามารยาทไง ดูมันอึดอัดไม่น้อย)
ผม : ได้สิ มาเดี๋ยวผมพิมพ์ให้(ผมยื่นมือไป มันก็ดูชะงักไปนิด พ่อแม่มันก็มองอยู่ไง)
ออม : เราขออ๊อฟนะ ไม่ได้ขอนท(พูดนิ่งๆ)
ผม : ก็โทรศัพท์พี่อ๊อฟอยู่ที่ผมนิ (ผมชูโทรศัพท์ผมขึ้นมา แล้วก็กดให้มันขึ้น ภาพหน้าจอเป็นรูปพี่อ๊อฟถ่ายคู่กับผมครับ จริงๆมันคือโทรศัพท์ของผม แอ๊บว่าของพี่อ๊อฟไง)

มันก็ดูไม่พอใจเท่าไหร่ ก็ยื่นมาให้ผม ผมก็พิมพ์ไอดีไลน์ไป แล้วก็ส่งคืนให้มัน แล้วเราก็ร่ำรากันนิดหน่อย จริงๆพ่อแม่ของออมเนี่ย เค้าจะเลี้ยงข้าวผมตอบแทนที่ช่วยยายศรี แต่ผมปฏิเสธไป แถมยังชวนเค้าไปกินข้าวบ้านผมเองสะอีก เค้าก็ตกลงครับเอาเบอร์ผมไป แล้วก็เค้าก็ไปกัน พี่อ๊อฟทำท่าขนลุกขนชันใหญ่เลยครับ ไปล้างมือที่อ่างล้างจานเลยละ ผมกับพี่อินถึงกับหัวเราะพี่อินคือสะใจมากอะ ตอนที่รู้ว่าที่ผมเอาโทรศัพท์ของผมขึ้นมาโชว์อะ พี่อ๊อฟก็ออกมาแล้วทำหน้าไม่พอใจให้ผมกับพี่อินครับ......

พี่อิน : ไม่ชอบหรออ๊อฟ ร่างบางสเปคหลายๆคนเลยนะ55(ล้อเลียนไง)
พี่อ๊อฟ : ไม่อ่ะ น่ากลัว ขนลุกไปหมด(ทำหน้าสยอง)

แล้วก็พูดคุยกันไปครับ อยู่เป็นเพื่อนยายครับ ผมก็เข้าไปคุยกับยายบ้าง พลัดกันเข้าไปนะครับ จนเย็นๆก็พากันกลับ คือพูดตรงๆเลยว่าปกติการเฝ้าไข้มันจะน่าเบื่อมากใช่ป่ะครับ แต่ที่นี้บอกเลยว่าไม่ครับ เม้ามอยกันมันส์หยด พี่อินพูดเก่งมา แล้วก็พูดคุยกับญาติคนอื่นๆไปครับ สนุกดี ไม่อึดอัดอะไรเลย ผมก็เพิ่งรู้จักพวกเค้า ถึงบางคนจะไม่ชอบที่ผมกับพี่อ๊อฟคบกัน แต่เค้าก็ยังมาพูดคุยบ้างพอเป็นมารยาทอะครับ พอเย็นๆก็กลับบ้านยายกันครับ ป๊ากับแม่ก็โทรมาถามอาการเรื่อยๆ แต่ประเด็นคือพรุ่งนี้ยายก็ออกโรงบาลได้แล้วครับ เป็นเรื่องที่น่ายินดี ป๊าก็บอกจะกลับไปรับแม่กับพี่โน้ตมาเยี่ยมยายด้วยในวันพรุ่งนี้ พอมาถึงบ้าน เค้าก็ทำกับข้าวกินกันมากมายครับ ผมก็ไปอยู่ในส่วนของเด็กๆ ไอเอสก็มา ยืนกดโทรศัพท์ทั้งวันอะ และก็ลูกพี่ลูกน้องคนอื่นๆของพี่อ๊อฟก็มานั่งคุยกัน จริงๆก็มี10กว่าคนที่นั่งในห้องนั่งเล่นเนี่ย ผมก็ออกแนวอึดอัดนิดนึง เพราะบางคนก็ยังไม่เคยคุยไง แต่พอคุยไปคุยมาก็สนิทกันไปครับ แต่จะสนิทกับพี่อิมมากกว่า........

พี่อัน : นทรู้จักกับอ๊อฟมันนานแล้วหรอ(ถามอย่างสงสัย พี่อันเป็นพี่ชายของพี่อิม ส่วนมากลูกพี่ลูกน้องของพี่อ๊อฟมีแต่ผู้ชายครับ ง่ายๆคือมีพี่อินเป็นผู้หญิงคนเดียว55)
ผม : นานมากกกก(ลากเสียงยาว)
เอส : หึ! พวกเกย์!(ผมหันมองค้อนเลยครับ ทุกคนก็ดูจะไม่พอใจกับคำพูดมันสักเท่าไหร่นะครับ)
เอ็ม : เอาน่าไม่ต้องไปสนใจมันหรอก พวกเด็กมีปัญหาหนะ(น้องของไอเอส ซึ่งรุ่นเดียวกับผมพูดขึ้น)
อิฐ : พูดดีๆนะมึงไอเอส เดี๋ยวเถอะ!(พูดขึ้นอย่างไม่พอใจ มันก็แค่ทำหน้ากวนตีน)

แล้วก็พูดคุยกันไปครับ โทรศัพท์ผมก็สั่นทั้งวันเหลือเกิน ผมก็ล้วงขึ้นมาดูไอสิงโต พี่ดินพี่ไฟ และอีกมากมาย ผมก็กดไล่ดู ไปสะดุดกับคนที่พึ่งทักมาใหม่ครับ ออมนั่นเอง มันก็ทักมาประมานว่ารู้ว่าไลน์นี้อะของผม ผมก็ไม่สนใจครับ ผมก็เอารูปผมกับพี่อ๊อฟส่งไปให้มัน มันก็รัวไลน์มาเลยครับ ผมอ่านแต่ก็ไม่ตอบไง หมั่นไส้ พี่อ๊อฟก็ชะเง้อมองนะ พอมันเห็นว่าเป็นใครมันก็ไม่สนใจเลยครับ ผมก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าไป แล้วก็พูดคุยกันนิดหน่อย ผู้ใหญ่ก็มาตามเราไปกินข้าว พอกินข้าวก็พูดคุยกันสนุกสนานเลยครับ ไอเอสก็ไม่มีใครยุ่งกับมันอะ มันแยกไปกินคนเดียวตรงสวนนู่นอะ ก็กินกันไป กินสร็จก็ช่วยกันเก็บและก็ไปนั่งพูดคุยกันที่ห้องนั่งเล่นนิดหน่อยก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนครับ ผมก็ขอให้พี่อ๊อฟพาไปเดินเล่นก่อน มันก็พาไปครับ มันพาผมออกไปตรงข้างหลัง ที่มีต้นไม้เยอะๆ และก็มีต้นไม้ต้นนึงที่มีชิงช้า จริงเหมือนโรแมนติก แต่ผมว่าน่ากลัวมากกว่า มันวังเวง มันมืด มันมีหมาหอนอะ น่ากลัว..........

ผม : เข้าบ้านเถอะ มันน่ากลัวนะเนี่ย!(พูดแล้วก็เกาะแขนพี่อ๊อฟ)
พี่อ๊อฟ : เออ ตอนเช้าค่อยมาดูก็ได้ ยุงเยอะวะ (มันก็ดึงแขนผมออกแล้วก็จับมือจูงมือผมเข้าไปในบ้านครับ)

เราก็ขึ้นบ้านอาบน้ำแล้วก็นอนครับ ก็พูดคุยกันเรื่องวันนี้ เรื่องของออม พี่อ๊อฟมันบอกโครตขยะแขยงคนประเภทนี้เลย อีกอย่างพี่อ๊อฟไมเคยคิดจะสนใจด้วย ผมก็เออออไปครับ มันดูจริงจังเกินไป55 คุยกันจนหลับไปนั้นแหละ
ตื่นมาอีกทีก็สายๆแล้ว ข้างนอกเสียงดังกันเชียวครับ พี่อ๊อฟก็นอนอยู่ผมก็เข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาป๊า ป๊ากำลังมาเลยครับ ผมคุยนิดหน่อยก็วาง พี่อ๊อฟกำลังนอนหลับอย่างมีความสุขเชียว ผมไม่อยากกวน ก็ออกไปเดินเล่นครับ ยายกลับมาแล้ว คนมาเต็มไปหมดครับ ผมก็ปลีกตัวไปเดินนอกบ้าน ที่ๆพี่อ๊อฟพามาเมื่อคืน เป็นต้นไม้ที่มีชิงช้าผูกติดอยู่ ผมพอจำได้คร่าวๆ เป็นต้นไม้ที่ผมกับพี่อ๊อฟชอบมาปีนอะครับ ผมก็นั่งลงที่ชิงช้าแล้วก็แกว่งไปมา......

“เฮ้อ โชคร้ายชิปหาย มาเจอกับพวกผิดเพศ!” ผมหันไปมองตามเสียง ไม่ใช่ใครที่ไหน ก็เด็กมีปัญหานั่นเอง ผมก็ไม่พูดอะไรครับ ทำเป็นไม่สนใจมัน มันก็เดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆอะ พูดจาเสียดสีผม ผมก็นั่งชิวๆไป ไม่สนใจมันครับ......

เอส : ทำเป็นหูตึงนะมึง!(มันจับชิงช้าผมให้หยุด ผมก็มองมันนิ่งๆ)
ผม : เห่าหอนแต่เช้าเลยนะครับ(พูดแล้วทำหน้ากวนๆมัน)
เอส : นี่เช้าของมึงหรอ คงจะทำเรื่องอุบาทว์กันสินะ นี่มันสายแล้วโว้ย!(เป็นอะไรมากปะ ไอเวรนี่นิ)
ผม : จะทำอะไร หรือไม่ทำอะไร ก็เรื่องของผมนะครับ ไม่เสือก!(พูดอย่างไม่พอใจ แล้วก็ลุกขึ้นครับ)
เอส : ปากดีให้ได้ตลอดนะมึงอะ!(ผมก็มองมันตาขวางเลยครับ)
ผม : เฮ้อ! วันนี้เป็นวันที่ฟ้าปรอดโปร่งนะ แต่อากาศเป็นมลพิษไปหน่อย เพราะปากคนแถวนี้เหม็นเน่าสะไม่มี!(พูดแล้วก็เดินกระแทกไหล่มันไปทางอื่นครับ)

ผมก็เดินเข้าไปในสวนผลไม้ ไอเอสมันก็แหกปากด่าผมแล้วก็เดินตามมาเนี่ยแหละครับ ผมละรำคานจริงๆ ผมก็เดินหนีมันไปอะ ขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียง

หมับ! มันจับแขนผมไว้ครับ ผมก็หันไปมองมันแล้วก็แกะมือมันออก แล้วก็มองมันนิ่งๆ.....

เอส : ทำไมมึงถึงชอบจิกกัดกูอยู่เรื่อยวะ!(พูดอย่างไม่พอใจ คือมันไม่รู้ตัวเอง?)
ผม : ทำไมถึงชอบมายุ่งกับเราละ!(ตอบคำถามด้วยคำถาม)
เอส : หึ! คิดว่าเป็นแฟนไออ๊อฟแล้วกูจะกลัวหรอ!(ผมก็มองมันนิ่งๆ)
ผม : ไม่ได้ขอให้กลัวนิ(พูดนิ่งๆ มันก็มองผมแบบไม่พอใจอะ) ถามจริงเป็นจิตรึเปล่าอะ คือมาหาเรื่องผมทำไม? (ถามอย่างข้องใจ)
เอส : มึงมันชอบเสแสร้งเป็นคนดีไง และเมื่อวานกูโดนผู้ใหญ่ด่าก็เพราะมึง!(ผมกรอกตาหนักมาก)
ผม : พอเถอะ!(ก็เดินไปทางอื่น มันก็ตามมา ผมก็หยุดแล้วหันไปมองมัน) นี่จะเอายังไง อยากเอาคืนใช่มะ (มันทำหน้ากวนตีน) เอาสิ ถ้ามันทำให้หายโกรธจะทำไรก็ทำเถอะ ระ.....

เพี๊ยะ! หน้าผมหันไปตามแรงตบของมันครับ อึ้งไปนิด ผมก็หันกลับมามองมันนิ่งๆ....

ผม : พอใจแล้วใช่มะ? เลิกยุ่งกับผมด้วย!(พูดอย่างไม่พอใจแล้วก็เดินชนไหล่มันอย่างแรงจนมันเซ ไปเลยอะแล้วเดินผ่านมันไปครับ คราวนี้มันก็ไม่ตามมาละ ให้ตายสิ เจ็บครับ เมื่อกี้ตอนมันตบผมกำลังพูดอยู่ไง กัดใส่ลิ้นตัวเอง เลือดออกแน่ๆอะ)

ผมก็ไปเปิดก๊อกน้ำแถวนั้นบ้วนปากครับ ได้เลือดจริงๆ แต่เช้าเลยละ บ้าที่สุด! แล้วก็มีคนเดินมาครับ จริงๆแถวนี้ก็มีคนสวนเดินไปมาอยู่แล้ว แล้วไอที่ผมโดนตบเมื่อกี้ไม่รู้ว่ามีคนเห็นมั้ย เอาเถอะครับ ผมไม่สนอะไรหรอก........

“นท” มีคนมาแตะไหล่ผมที่นั่งยองๆล้างปากอยู่ ผมหันไปมอง พี่อ๋อง หนึ่งในลูกพี่ลูกน้องของพี่อ๊อฟ ผมก็เช็ดปากลวกๆแล้วก็ลุกขึ้นยิ้มให้พี่อ๋องครับ พี่อ๋องเป็นรุ่นพี่ อยู่ม.5 เค้าก็ดูน่ารักดี หล่อใสๆอะครับ

ผม : มีไรป่าวครับพี่(ยิ้มอ่อนๆ)
พี่อ๋อง : เจ็บมั้ย (ผมชะงักไปนิด) พอดีพี่เห็นเมื่อกี้....(เหมือนเป็นห่วงแต่ก็ไม่อยากถามอะ)
ผม : มะ ไม่เป็นไรพี่ อุบัติเหตุหนะครับ(พูดแบบรนๆ) งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ(ยิ้มแล้วก็เดินไปครับ พี่เค้าน่ารัก อยู่นานแล้วใจไม่ดีครับ5555)

ผมก็เดินกลับขึ้นห้อง ตอนผ่านหน้าประตูผมก็เจอไอเอส มันก็มองผมนิ่งๆ ผมก็ไม่อะไร ไม่สนใจเดินขึ้นห้องไปครับ พี่อ๊อฟก็กำลังอาบน้ำเสร็จพอดี ถามผมว่าไปไหนมาผมก็บอกไปครับ พอมันทำไรเสร็จก็พาผมลงไปหาไรกิน ตอนนี้คนเต็มบ้านเลยครับ ป๊ากับแม่ก็มาแล้วพี่โน้ตด้วย เค้าก็ไปพูดคุยกับผู้ใหญ่กัน ผมก็ไปหาไรกินกับพี่อ๊อฟแล้วก็พวกลูกพี่ลูกน้องพี่อ๊อฟ...........

พี่อ๊อฟ : นท หน้าไปโดนอะไรมา!(ถามแล้วจับหน้าผม ทุกคนก็มอง มันพลิกหน้าผมไปมา) อ้าปากดิ้! (ผมก็พยายามแกะมือมันออก เพราะมันบีบแรงแล้วไง)
พี่อิม : อ๊อฟ เบาๆหน่อย นั้นหน้านะ (พูดอย่างเป็นห่วง)
ผม : ปล่อย! (พยายามดึงมือมันออก)
พี่โน้ต : ไออ๊อฟ ปล่อยน้องกู(พูดแล้วก็เดินมาดึงมือพี่อ๊อฟออกมันก็ปล่อย)
พี่อ๊อฟ : มึงไปทำอะไรมานท (ถามอย่างไม่พอใจ)
เอาแล้วไง เริ่มเป็นประเด็นแล้วครับ ไอเอสมันก็มองว่าผมนิ่งๆ ผมบอกมันเองนิ ว่ามันจะทำอะไรผมก็ได้ถ้ามันหายโกรธ ผมก็คงโทษมันไม่ได้สินะ โถ่ ตอนนี้หลายๆคนเริ่มมองมาที่ผม พี่โน้ตก็ถามผมอย่างเป็นห่วง ดีนะตอนนี้มีแต่เด็กๆอะ.....
ผม : ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้พี่อ๊อฟ ผมแค่ไปกินลำไยตรงสวนข้างหลังนั้นมา แล้วก็เผลอกัดลิ้นตัวเองก็แค่นั้น(ยิ้ม)
พี่โน้ต : หน้านทเป็นรอยมือนะ (ลูบแก้มผม)
พี่อ๊อฟ : นท!(มันจะเสียงแข็งทำไมเนี่ย)
ผม : ยุงกัดก็เลยตบหน้าตัวเอง ก็เท่านั้น จบมั้ย กินเถอะ หิวแล้ว(พูดปัดอย่างรำคาน)

แล้วทุกคนก็กินกันครับ ผมก็กินค่อยๆ แสบลิ้น555 ไม่ได้จะปกป้องมันนะ ผมเป็นคนพูดนิ จริงมั้ย อีกอย่างผมก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องด้วย พี่โน้ตก็เดินกลับไปคุยกับป๊าแล้วครับ ผมก็กินเงียบๆไป กินได้นิดเดียวก็กินไม่ลง เจ็บลิ้นจริงๆอะ ผมก็ลุกเอาจานของผมไปเก็บแล้วก็ไปเดินเล่นนอกบ้าน พี่อ๊อฟก็ไปคุยกับยายจันทร์นั้นแหละ มันงอลผม มันบอกว่า มันรู้ว่าผมโกหก ให้ตายสิครับ ใช่เรื่องมั้ย ผมก็มานั่งเล่นแถวบ่อปลาหน้าบ้านอะครับ มันมีม้าหินอ่อนอยู่ ทุกคนอยู่ในบ้านไง ผมออกมานั่งคนเดียว....

“ทำไมมึงไม่บอกว่ากูเป็นคนทำวะ?” มาแล้วไง ไอนรกนี่ ผมก็หันไปมองมันนิ่งๆครับ

เอส : ทำไม หรือชอบกูขึ้นมาแล้วละ(ผมแทบจะล้วงคออ้วกตรงนั้น)
ผม : อย่าหลงตัวเองให้มันมากเหอะ ที่พูดแบบนั้นไปก็เพราะอยากให้จบ ตบแล้วก็เลิกยุ่ง ตามที่พูดด้วย!(พูดอย่างไม่พอใจแล้วก็หันหน้าหนีมัน)
เอส : กูไม่ได้เป็นคนพูดนะ มึงพูดเอง(ผมหันไปมองมันตาขวางเลยครับ มันทำหน้ากวนตีนหนักมาก)
ผม : ไอเลว!(พูดเสียงต่ำ มองมันตาขวางอะ)
เอส : ทำไม มึงจะเอาคืนหรอ? มาสิ(ยื่นหน้ามาให้ผม)

ผมก็มองมันนิ่งๆ พยายามข่มอารมณ์ไว้ก่อน แล้วผมก็ปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วลุกขึ้นครับ ผมก็ยิ้มให้มันอ่อนๆ....
ผม : ผมไม่ทำอะไรพี่เอสหรอกครับ เพราะผมรู้ว่าพี่มันป่วย ถือว่าการตบหน้าผม มันอาจจะช่วยรักษาอาการทางจิตของพี่ได้ละกันนะ (ยิ้ม แล้วก็หันหลังจะเดินไป มันก็จับแขนผมไว้ และบีบแน่นมาก จนเจ็บอะ ผมก็พยายามจะดึงออกแต่ก็ไม่เป็นผล)
เอส : ทำไม ที่ตบไปไม่ได้ทำให้มึงเข็ดเลยหรอ!(กัดฟันพูด)
ผม : น้อยไปสิ บางทีพี่อาจจะต้องกระทืบผมมั้ง ผมถึงจะเข็ดอะ อ้อ ลืมบอกผมมันเป็นพวก ซาดิสด้วยสิ (ยิ้ม)

มันบีบแขนผมแรงมากอะเอาจริง ผมก็พยายามข่มความเจ็บไว้ แต่ก็ได้เบ้หน้าอยู่ดี และก็พยายามสะบัดแขนมันออก แต่ก็ไม่หลุดครับ....

ผม : ปล่อยสิวะ!(ดันอกมันอย่างแรง มันก็ไม่ปล่อย)
เอส : ขอโทษกูก่อนสิ (พูดแล้วทำหน้ากวนๆ)
ผม : เรื่องอะไรเล่า!(ถามแบบไม่พอใจ)
เอส : ไม่มีใครกล้าต่อปากต่อคำกับกู มึงมันอวดดี!(พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : ทำไม จะพูดแล้วจะทำไม เป็นแค่เด็กมีปัญหา อย่ามาคิดว่าตัวเองดะ....

ผลัก! มันต่อยผมเลยครับ ไอนี่มันบ้าไปแล้วอะ ผมก็ใช้ตีนทีบมัน มันล้มไป ผมหยิบกระถางต้นไม้ขึ้นมาจะเอาทุบหัวมัน ตอนนี้คนในบ้านเริ่มออกมาดูแล้วครับ ผมก็เลยถือกระถางไว้ในมือเฉยๆแล้วมองไอเอสอย่างอาฆาต ไอเอสมันก็ไม่ยอม มันกระชากคอเสื้อผมแล้วก็จะต่อยผมอีก ผมก็ปล่อยกระถางต้นไม้ในมือให้หล่นใส่ตีนมันอะ มันเบ้หน้าด้วยความเจ็บ แล้วจะปล่อยหมัดใส่ผมอีก พวกพี่อ๊อฟมาจับมันไว้ทัน แล้วพี่อ๊อฟก็สวนมันคืนจนทุกคนได้แยกมันกับไอเอสอะ ผมได้เลือดอีกแล้วครับ พี่โน้ตจะเข้าไปใส่มันแล้ว แต่ป๊าห้ามไว้ครับ ผมมองไอเอสตาขวางเลยละ มันก็มองผมไม่ต่างกันหรอก แล้วผู้ใหญ่ก็ให้เข้าไปคุยกันในบ้านครับ ผมก็ขอไปเข้าห้องน้ำก่อน ฟันโยกเลยไอบ้าเอ้ย! ปากก็แตก หมัดหนักชิป พี่อ๊อฟก็ตามเข้ามาครับ พอล้างหน้าล้างปากเสร็จก็ออกไปกันครับ พี่อ๊อฟก็ช่วยเช็ดช่วยอะไร พอออกมาก็ไปนั่งโซฟา คนก็นั่งล้อมเต็มไปหมด บางส่วนก็อยู่กับยาย เพราะยายเพิ่งกลับมาจากโรงบาลไม่อยากทำให้เป็นเรื่องไง.........

พี่อิฐ : มึงเป็นอะไรมากป่าววะไอเอส!(ถามไอเอสอย่างหมดความอดทน)
เอส : ไม่ได้เป็นไรหนิ(ทำหน้ากวนๆ แล้วมองมาทางผม)

สักพักยายก็เดินมาครับ ทุกคนก็เงียบกัน ผมก็แสร้งทำเป็นยิ้มไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยายก็มองผมแล้วยิ้ม แล้วมานั่งข้างผมครับ โดยมีน้าๆช่วยพยุง และผมก็ลุกไปพยุงยายมานั่งด้วย.......

ยายจันทร์ : เจ็บมากมั้ยลูก(ลูบหัวผมเบาๆ แล้วก็จับมุมปากผมเบาๆครับ)
ผม : ผมไม่เป็นไรครับ ยายไปพักผ่อนดีกว่านะครับ(บอกปัดๆไปครับ)
ยายจันทร์ : ยายพักมาจนเบื่อจะนอนแล้ว (หยิบกระดาษทิชชู่มาซับปากให้ผม)

ตอนนี้ผู้ใหญ่บางส่วนก็ไปเข้าครัวกัน เพื่อทำอาหารเที่ยง ที่อยู่ก็เห็นจะเป็นน้าๆที่คอยดูและคุณยายและป๊าแม่พ่อพี่อิฐพ่อของไอเอส แค่นั้น คนอื่นๆเค้าไปเตรียมของทำอะไรกันหนะครับ......

เอส : ยายก็ทำเป็นห่วงมันเกินหน้าเกินตาไปนะครับ ผมเป็นถึงหลานแท้ๆ แต่นั้น ใครก็ไม่รู้(พูดจาประชดประชัน)
พ่อเอส : เอส! (เดินไปเคาะหัวไอเอส)

แล้วก็เริ่มการดุด่าและตีไอเอสนิดหน่อย ผมก็มองภาพนั้นด้วยความสมเพช เพราะพี่อ๋องเล่าถึงเหตุการณ์ที่เค้าเห็นผมโดนมันตบ ซึ่งยายจันทร์เองก็เห็น เค้าบอกว่ามองมาจากทางหน้าต่าง ผมก็ไม่ค้านอะไร ทุกคนก็รุมประณามมัน โดยเฉพาะพี่อ๊อฟดูจะไม่พอใจมันมาก ป๊าก็มองนิ่งๆ ไม่พูดอะไร คงเก็บอาการพอตัวแหละครับ.........

ผม : ผมว่าอย่าต่อว่าพี่เค้าเลยดีกว่านะครับ วันนี้ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาคุณยายคงมีความสุข อย่าให้คนนอกอย่างผมมาเป็นตัวทำให้คนในบ้านทะเลาะกันเลยนะครับ(บอกนิ่งๆ)
ยายจันทร์ : พูดอะไรแบบนั้นละลูก!(ถามอย่างไม่พอใจ ทุกคนก็มองผมอึ้งๆ)
ป๊า : ผมก็ว่างั้นแหละครับ วันนี้วันครอบครัวของคุณยาย อย่าเครียดมากเลยนะครับ (หันไปบอกยายอย่างอ่อนโยน) แต่ผมก็ต้องขอตัวแล้วนะครับ พอดีมีธุระต่อหนะครับ ว่างๆผมจะพานทมาเที่ยวนะครับ(บอกอย่างจริงจัง) นทไปเก็บของ!(พูดอย่างไม่พอใจ)

เป็นเรื่องแล้วไง แม่ผมหหน้าเจื่อนเลยครับ พี่อ๊อฟก็มองประมานว่าจะกลับจริงๆหรอ? ผมก็คงต้องกลับแล้วละ ทำยังไงได้ละจริงมั้ย ผมก็ขึ้นไปเก็บของ พี่อ๊อฟก็ตามมาครับ...

พี่อ๊อฟ : ป๊ามึงดูไม่พอใจมากเลยนะ(ทำหน้าเครียด)
ผม : อืม ผมไม่น่ามาที่นี่เลย(บอกอย่างสำนึกผิด ทำให้ครอบครัวเค้าวุ่นวายรึเปล่านะ)
พี่อ๊อฟ : มันไม่ใช่ความผิดมึงเลยนะนท ไอเอสมันเป็นบ้าอะ มันเที่ยวหาเรื่องเค้าไปทั่วแบบนั้นแหละ(บอกอย่างรนๆ)
ผม : ผมรู้พี่อ๊อฟ แต่คนอื่นเค้าจะมองแบบพี่อ๊อฟรึเปล่าละ(ยิ้ม มันก็ส่ายหน้า)
พี่อ๊อฟ : คนอื่นเค้าก็รู้กันนท อย่าคิดมากดิ กูไม่อยากให้มึงกลับนะ ละ......

“นท เสร็จรึยัง” พี่โน้ตขึ้นมาตามครับ ผมก็ปิดกระเป๋าแล้วก็เดินไปหาพี่โน้ต แล้วก็พากันลงไปข้างล่างครับ พี่อ๊อฟก็ตามมา ป๊าก็คุยกับคุณยาย ป๊าก็พูดเหมือนตัดปัญหาอะ ประมานว่าให้ผมกลับดีกว่า ถ้าอยู่ต่อแล้วคนในครอบครัวเค้าไม่พอใจ จะอยู่ทำไมจริงมั้ยครับ ป๊าก็พูดไป คือทุกคนก็ดูรู้แหละ ว่าที่ป๊าทำแบบนี้จะได้ให้เรื่องมันจบ ผมก็เข้าใจครับ ไม่งั้นก็จะทะเลาะกัน และไอเอสมันก็เหมือนคนประสาทอะ ไม่รู้สึกรู้สาอะไร ผู้ใหญ่ทุกคนก็เข้ามาคุยกับผมว่าไม่เป็นไรเนอะ นู่นนี่นั้น พ่อของไอเอสต้องมาขอโทษผมอะ ทุกคนดูเข้าใจครับ ป๊าก็พูดไปตามมารยาทแหละ เพราะป๊าคงไม่อยู่ต่อแล้ว พอคุยอะไรกันเสร็จ ก็พากันไปขึ้นรถครับ พี่อ๊อฟก็ตามมา........

พี่อ๊อฟ : ปะ....
ป๊า : คิดดีๆนะอ๊อฟ ป๊าจะไม่พูด เราดูแลนทดีพอมั้ย (พูดจบแล้วก็เปิดประตูรถเข้าไปในรถครับ)
แม่ : อ๊อฟ ตอนนี้ป๊าเค้ากำลังโมโห อย่าไปสนใจเลยนะลูก(ตบไหล่พี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟก็พยักหน้า แล้วแม่ก็ขึ้นรถไปครับ)
พี่โน้ต : มึงก็ดูเป็นคนดีนะอ๊อฟ แต่ถ้านทอยู่กับมึงแล้วเจ็บตัวมากๆ ป๊าเค้าก็ไม่ยอมนะ กูช่วยไม่ได้นะอ๊อฟ(ตบไหล่อย่างให้กำลังใจแล้วก็ขึ้นรถไปครับ ผมก็ยืนฟังนิ่งๆ มันก็เอาแต่มองผมนั่นแหละ)
ผม : ถ้าไม่โง่พอ ก็คงรู้ใช่มั้ย สิ่งที่ต้องคิดคืออะไร (มันจับมือผม)
พี่อ๊อฟ : ขอโทษนะนท กูแม่งมะ....
ผม : เลิกโทษตัวเอง ผมไม่ได้คิดว่าพี่อ๊อฟผิดเลย อีกอย่างทุกคนเค้ารู้ว่าอะไรคืออะไร ป๊าพูดไปเพราะโมโห พี่อ๊อฟก็อยู่นี่ไปก่อน ผมจะติดต่อมาละกัน (พูดอย่างอ่อนโยน)
พี่อ๊อฟ : มึงจะไม่ละ....
ผม : ไม่มีทาง และไม่มีวันนั้น และอย่าเครียด ทำให้ยายมีความสุขมากๆนะ เรื่องผมเอาไว้ก่อน (ยิ้ม มันก็พยักหน้าช้าๆ)

ผมคุยกับมันอีกสักพักผมก็ขึ้นรถ แล้วป๊าก็ออกรถไป ผมหันหลังไปมอง เห็นมัน....เช็ดน้ำตา ผมก็หันกลับมามองข้างหน้าแล้วก็ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย แม่ก็พูดกล่อมป๊า ป๊าก็พูดออกมาประมานว่า ป๊าไม่ชอบไอเอสเลย มันเหมือนเด็กที่ป่วยทางจิตอะ ที่ป๊าโกรธก็เพราะ วิธีการเลี้ยงลูกของพ่อแม่ไอเอสนั่นแหละ แล้วเค้าก็บ่นไปครับ จนลามมาถึงพี่อ๊อฟ บอกว่าสังเกตุมาสักพักแล้ว ตั้งแต่ผมคบกับพี่อ๊อฟก็มีแต่เรื่อง แล้วก็บ่นไปครับ ทุกคนก็นั่งฟังเงียบๆ โดยมีแม่ช่วยพูดให้ป๊าเย็นลงบ้าง แต่ก็รู้สึกว่าไม่......

ป๊า : นท นทเลิกคบกับอ๊อฟดีมั้ยลูก(ผมชะงักเลยครับ)
พี่โน้ต : ป๊า! (เรียกป๊าเสียงดัง)
ป๊า : ตั้งแต่เด็กๆเลยนะโน้ตก็รู้ที่ป๊าเล่าให้ฟังอะ ห้ามให้มาเจอกันก็กลับมาคบกันอีก นี่มันอะไรกันเนี่ย(พูดอย่างไม่พอใจ)
แม่ : ป๊า อย่าเยอะ! เด็กมันก็มีเรื่องบ้างจะเป็นอะไร(แม่เริ่มโมโห)
ป๊า : แม่ก็อีกคน ไม่น่าพานทไปเล่นที่บ้านนั้นตอนเด็กๆตั้งแต่ตอนนั้นเลย ไม่งั้นไออ๊อฟมันคงไม่ตามนทมาหรอก!(เริ่มมีปากเสียงกันแล้วครับ ผมชะงักไปนะ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรไปครับ)

แล้วก็เถียงกันไปมา ผมก็นั่งฟังนิ่งๆ พี่โน้ตก็จับมือผมไว้ แม่ก็พยายามพูดให้ป๊าเค้าใจถึงเรื่องอดีต แต่ป๊าก็ยิ่งพูดว่าเหตุมันเกิดเพราะนู่นนี่นั่น แม่ก็อธิบาย ผมก็เหมือนได้ฟังเรื่องตอนนั้นทั้งหมดด้วยอะครับ จริงๆที่แม่ไปบ้านยายบ่อยๆก็เพราะว่าแม่ผมก็ถูกยายจันทร์เลี้ยงมาเหมือนกัน ประมานว่า ยายของผมแม่ของแม่อะนะ ตอนแม่เด็กๆเค้าก็ไม่มีเวลา เลยเอาไปฝากยายจันทร์เลี้ยง แม่ก็เลยผูกพันเพราะยายจันทร์สอนแม่หลายอย่างมาก ทั้งการทำอาหาร ขนม งานบ้านงานเรือน และหลายๆอย่าง แม่ก็เลยชอบที่จะไปคลุกคลีอยู่ที่นั้น ไปช่วยทำขนมทำอาหารไปวัดกัน ที่แม่ไปบ่อยๆแล้วไม่พาผมไปก็เพื่อป๊า เพราะป๊าไม่อยากให้พาไป แม่ก็ไม่พาไป แต่พออย่างนี้จะมาโทษแม่ และความคิดของผมก็ถูก ป๊าไม่ชอบให้ผมไปบ้านนั้นเพราะกลับบ้านมาทีไรผมก็เจ็บตัว ไม่ก็ร้องไห้งอแงกลับบ้านตลอด ป๊าเลยไม่ชอบ ก็เลยกลายเป็นประเด็นมากมายครับ พี่โน้ตก็กอดผมไว้..........

พี่โน้ต : ป๊า แม่ พอเถอะน่า นทร้องแล้ว!(พูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ กระชับกอดผมให้แน่นขึ้น)
แล้วป๊าก็เงียบลงครับ แม่ก็หันมาจับมือผม ป๊าก็เย็นลงทันทีครับ หันมามองผมอย่างเป็นห่วง แล้วก็ขอโทษผม ผมก็พยักหน้ารับ แม่ก็ด้วย แล้วก็ชวนกันเปลี่ยนเรื่องคุย คุยกันไปสักพัก แล้วผมก็หลับไป

jumboa · โพสต์ 2019-3-20 22:33:25

ขอบคุณครับ.

ton_gori · โพสต์ 2019-3-20 21:12:47

เริ่มมีมารมาผจญเพิ่มอีกละ หวังว่า ออมกะเอส คงจบแค่นี้นะครับ ไม่ตามไปมีเรื่องต่อนะ

แค่นี้นทก็ปวดหัวแย่แล้ว มาเจอป๊าไม่พอใจอีก

thamthai · โพสต์ 2019-3-20 21:05:09

ขอบคุณมากครับ

2936 · โพสต์ 2019-3-20 15:24:41

ขอบคุณมากครับ เสียวดีจัง

Julio · โพสต์ 2019-3-20 13:49:44

ยิ่งนับวัน ยิ่งเข้มข้น สนุกมากๆ ครับ รีบๆ มาต่อเร็วๆ น๊า อย่าปล่อยให้ค้างนานนนนนน 555

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน