|
เรื่องของเบนซ์ตอน 16 ครับเมื่อผมเข้าไปในบ้านก็ต้องได้ยินเหมือนที่เบนซ์บอก คุณตาย้ำอีกว่าให้ผมไปเรียนที่นครนายก ไม่ต้องห่วงทางบ้าน" ]/ ]6 l1 I2 y
“ไม่ครับ ผมอยากเรียนที่นี่ ผมไม่ไปนะ” ผมขอร้อง แต่ดูเหมือนคำขอร้องของผมจะไม่มีผลใดๆ “บอลอย่าดื้อสิ ผู้ใหญ่สั่งอะไรบอลต้องทำตาม” คุณตาท่านเริ่มทำเสียงดุใส่ผม' j: t# y+ g8 `
“บอลดูพ่อของบอลสิ เพราะดื้อรั้นไม่ยอมฟังที่ผู้ใหญ่บอก หนีออกจากบ้านไปใช้ชีวิตอยู่กับแม่แก พากันเดือดร้อนหาเลี้ยงตัวเองก็แทบไม่รอด สิ้นชีวิตมาก็ไม่เหลืออะไรให้แกซักอย่าง รู้มั้ยว่าบอลมาอยู่บ้านกับตายาย ตากับยายก็ไม่รู้จะหาเลี้ยงบอลยังไงแล้ว บอลไปอยู่กับปู่ย่าเถอะ ตายายจะได้พักบ้าง”คำที่คุณตาพูดทำให้ผมต้องตัดสินใจเสียที “ครับผมจะไป” ผมก็ลุกขึ้นเดินหนีทันที ผมเดินไปหลังบ้านยายก็เดินตาม
+ L7 e' N( F& a“บอลไปเถอะลูก ไม่ต้องมาห่วงใยทางนี้หรอกนะ หลานไม่เข้าใจหรอกว่ายายก็ลำบากใจเหมือนกัน”/ ~. A F* W9 Z
“ลำบากเรื่องผมใช่ไหมครับ ที่คุณยายต้องเลี้ยงผมใช่ไหมครับ” ผมน้อยใจที่จู่ๆเหมือนกับว่าเขาไล่ผมออกจากบ้าน ผมรู้สึกมาตลอดว่าตายายรักผมแต่วันนี้มันไม่ใช่เลย นี่หรือเด็ก เราไม่เคยตามความคิดผู้ใหญ่ทันเลย “สำหรับยาย ยายเลี้ยงบอลได้ แต่คุณตาอาจจะไม่ได้ คุณตาไม่ใช่ตาจิงๆของบอลนะ” จากนั้นคุณยายก็เล่าให้ฟังว่าคุณตาเป็นสามีใหม่ของคุณยาย ตลอดที่ผมมาอยู่บ้านแกไม่ค่อยพอใจหรอก แต่ยายก็ขอไว้ เมื่อมีโอกาสดีท่านจึงอยากให้ผมไปเสียที ทำให้ผมเข้าใจว่ามิน่าน้าชายจึงไม่เคยกลับบ้าน คงจะไม่ถูกกันกับคุณตานี่เอง
; p3 O3 p% Q( w+ ]$ `' K“ไม่เป็นไรครับคุณยายผมจะไปครับ” ผมยืนยันอีกครั้ง+ p& o' _" E8 [; ^4 o% [6 N% D! s- N
“ไม่ต้องห่วงยายหรอกนะ ยายไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ยายอย่ได้อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวยายก็ตายแล้ว” ยายเดินร้องไห้เข้าบ้านส่วนผมนั้นก็เดินร้องไห้ไปหาเบนซ์1 v# c: K" @; y/ p7 z
“นายต้องไปใช่ไหมบอล” เสียงที่เศร้ามากๆ ถามผม ผมพยักหน้าเป็นการบอกว่าใช่' G! y0 ]0 k- ?: N a: g1 f
“ไปเถอะนะ แล้วจะไปวันไหนล่ะ” เบนซ์จ้องหน้าผมอย่างโหยหา
& g6 }1 G( s) j. j7 T* M“ไม่รู้ แต่คุณตาท่านไล่เราแล้วนะ ท่านไม่เคยอยากให้เราอยู่” ผมเสียใจมากที่ต้องพูดคำนี้7 \. f5 R' I) `$ v+ C# _
“บอลเรารู้ตั้งนานแล้ว แม่บอกเราถ้าท่านรักบอล ท่านจะให้บอลไปอยู่บ้านเราทำไม” ถูกของเบนซ์ท่านมักจะหาทางให้ผมไปค้างบ้านเบนซ์ตลอด
& J: u# \: y( e6 l0 `“ไม่เป็นไรนะบอล เบนซ์เข้าใจบอล เราสองคนยังเด็กอยู่ เราต้องหาที่พึ่งนะ” เบนซ์เขาปลอบผมตลอด ผมรู้สึกผิดที่ผมปิดบังเบนซ์เรื่องพี่กอร์ฟ ผมจึงตัดสินใจบอกเขา
# b- A/ o; T9 ]% j' W4 y3 V; b( P“เบนซ์อย่าโกธรเรานะ เรามีอะไรจะสารภาพกับเบนซ์”* I' h S# q$ u& F' g, {
“ไม่โกรธหรอก เราก็มีเรื่องที่ปิดบังบอลเหมือนกัน แต่บอลต้องไม่โกรธเหมือนกันนะ”0 n' V- O4 O) X3 w
“ครับ” ผมจะรับทุกเรื่องที่เบนซ์จะบอก “เบนซ์เรากับพี่กอร์ฟมีอะไรกันแล้ว แต่เรารักเบนซ์คนเดียวนะ”! U* b" t+ h) K$ K; G7 P
“ไม่เป็นไรเราพอรับได้ เราก็มีอะไรกับน้าโจเหมือนกัน วันนั้นที่นายได้ยินมันเป็นความจริงแต่เราต้องโกหก” ใช่ถ้าเบนซ์ไม่โกหกก็ไม่มีวันนี้หรอก
7 p5 D+ x5 q N6 h“ตั้งแต่วันนั้นมาเบนซ์ก็ไม่ได้มีอะไรกับน้าอีกเลยนะ น้าโจสัญญาแล้ว” ผมรู้สึกน้อยใจนิดหน่อยแต่พอคิดว่าตัวเองก็มีกับพี่กอร์ฟแล้วมันทำให้ผมพอทำใจได้* |% m9 j; ?1 B; l5 C3 A
“ทำไงน้าโจเขาถึงยอมล่ะ” ผมอยากรู้ว่าจะเชื่อได้แค่ไหน
- ]# s8 f9 k5 \& I* q! h“ก็เราบอกความจริงว่าเรากับนายรักกัน น้าเลยไม่ต้องการเราอีก” ผมก็คิดได้ว่าการที่ผมจะเลิกกับพี่กอร์ฟได้ผมต้องบอกเรื่องเบนซ์เหมือนกัน
" s) @/ {: P) D2 {' I“บอล”
4 P' @" ]2 M3 Z; e* n0 `“ว่าไง” ผมกอดเบนซ์แล้วผมก็เงยหน้ามองเพื่อรอคำถาม
( M/ g4 B3 Y S( J: p8 ]! i; S6 G3 w2 M“เราไม่อยากให้บอลมีอะไรกับพี่กอร์ฟอีก เราอ่ะเราสัญญาว่าเราจะไม่มีอะไรกับใครอีก”เบนซ์คงหึงเหมือนที่ผมหึงเบนซ์
. `3 e3 q; J9 g! T“ได้เราก็หงุดหงิดเรื่องนี้มาก” ผมต้องไม่ใจอ่อนกับพี่กอร์ฟอีก ผมรู้สึกมั่นใจว่าผมต้องทำได้ “งั้น เราไปช่วยเพื่อนๆ กันเถอะ แล้วต้องหายโศกเศร้าด้วยนะ เดี๋ยวเขาจะไม่สบายใจไปด้วย” ผมก็เลยหยุดคิดเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ผมไปสนุกกับเพื่อนๆ ที่หน้าบ้านเพราะตอนเย็นนี้เราต้องสังสรรค์กันแล้ว ผมก็ไปคุยกับคนนั้นคนนี้ ผมอยากคุยกับพวกเขาให้เต็มอิ่ม ในความรู้สึกเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก ทำท่าสนุกสนาน แต่ในใจของผมมันหวิวๆ ยังไงไม่รู้ แต่ก็ต้องยิ้มร่าเริงไปตามเพื่อน ในคืนนั้นผมก็ได้พบคนที่รู้จักบ้างคนที่ไม่รู้จักบ้าง ทุกคนมาทักทายผม ให้พรผมกันทั้งนั้น แต่พองานเลิกผมก็ต้องอยู่กับเบนซ์สองคน เราช่วยกันเก็บของ พวกพี่กอร์ฟเหนื่อยพากันไปนอนหมดเลย เมื่อเก็บของเสร็จเบนซ์ก็พาผมกลับบ้านเขา ไปคุยเรื่องที่จะต้องไปอยู่นครนายกให้แม่ฟัง เบนซ์ร้องไห้ทำใจไม่ได้ “ทำไมต้องเป็นแบบนี้นะ แล้วบอลมั่นใจแล้วหรอว่าจะอยู่ที่นั่นได้ แม่ได้ข่าวว่าร้อยวันพันปีเขาไม่เคยอยากให้ครอบครัวบอลเข้าบ้านเลยนะ” ผมต้องตอบแม่ด้วยความสับสน
: b# }2 b: ~9 p! ~“ถ้าผมไม่ไปจะไปอยู่ที่ไหนครับ ที่บ้านนี้เขาก็ไล่ผมแล้ว” ตอนนี้ผมสับสนมากไม่รู้ว่าจะไปอาศัยใครแล้ว “ถ้าเลือกได้แม่จะขอบอลมาอยู่บ้านด้วย มาเป็นลูกแม่อีกคน บอลขายของเก่งจะตาย แต่ทางคุณปู่คงจะไม่ยอม”- M% h7 c% E" F6 k0 i" w; P
“นี่แหละนะลูกขาดพ่อขาดแม่ก็เป็นกันแบบนี้แหละ บอลต้องสู้ชีวิตให้ได้นะ ภายภาคหน้าเราจะเจออะไรก็ตาม การเรียนเราอย่าไปทิ้งเด็จขาด” พ่อพูดเสริมเพื่อให้กำลังใจ
3 n' q% R/ x# h7 |7 {. u“ครับ ผมจะไม่ให้เสียการเรียนครับ” ผมก็ต้องเข้าห้องนอนกับเบนซ์ เข้าไปถึงห้องผมกับเบนซ์ก็นอนกอดกัน คงจะเป็นเพราะเสียใจมาก ผมไม่เกิดอารมณ์เลย มีแต่น้ำตาของผมที่ไหลอยู่ตลอดเวลา เบนซ์ปลอบผมทั้งคืนจนเช้า เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลยครับ พอเช้าแล้วเบนซ์ก็พาผมกลับบ้าน ไปถึงพี่กอร์ฟก็ให้ผมเก็บเสื้อผ้า บอกว่าวันนี้จะพากลับแล้ว เบนซ์คงทำใจไม่ได้เห็นหายไปเลย ผมก็เข้าใจ ผมนั่งเก็บของไปเรื่อยๆ ผมก็เอาทุกอย่างที่เป็นของเบนซ์ใส่กระเป๋าไปหมดเลย คุณตาท่านก็เดินเข้ามา แล้วพูดขึ้นว่า
( S( L% U4 u! L) H. W( r) ]3 V“ไปแล้วต้องไม่กลับมาอีก ลูกผู้ชายก้าวหน้าแล้วต้องไม่ถอยหลัง” น้ำตาผมที่แห้งแล้วตอนนี้มันหล่นออกมาไหลมาโดยไม่ตั้งใจ
0 ^( s* H2 l" F. R4 `“เอาโทรศัพท์มาคืนฉันด้วย” คุณตาท่านทวงเอาโทรศัพท์ที่เคยให้ผมเมื่อต้นเดือน ผมเลยหยิบเอาคืนท่าน ท่านไม่ว่าอะไร แล้วท่านก็เดินออกไปเลย มันทำให้ผมยิ่งไม่อยากอยู่ที่นี่ ในใจตอนนี้รู้เพียงอย่างเดียวว่าต้องไปตายเอาดาบหน้า เก็บของเสร็จพี่กอร์ฟก็พาผมเดินทางเลยครับ ส่วนคุณปู่คุณย่าท่านก็กลับรถตู้ส่วนตัว มีพี่สาวพลนั่งกลับไปด้วย2 ?5 m0 u# E9 c8 Q8 U5 `' w$ \
“บอลนายต้องทำใจนะถ้าไปอยู่บ้านเรา” อ้าวเรื่องอะไรอีกล่ะ ผมตกใจครับที่พลบอกเช่นนั้น; g& U0 y; }( H0 N7 ^
“ทำไมหรือพล” ผมอยากรู้มาก. @& ?( Z6 I9 ^
“ก็ที่บ้านเราคนอยู่กันเยอะมาก มีเรื่องปวดหัวอยู่ตลอด เดือนหน้าเราก็จะย้ายออกแล้วบ้านเราเสร็จพอดี”
1 k ~& M7 P7 D% J“ไม่เป็นไรหรอกบอลก็ไปอยู่บ้านพี่ก็ได้” ผมคิดถึงเบนซ์ขึ้นมา ทำให้ผมบอกตัวเองว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามผมต้องไม่ไปอยู่บ้านพี่กอร์ฟ ผมจะไม่ยุ่งกับพี่กอร์ฟอีก ผมก็นั่งซึมไปตลอดทางคิดกลัวว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับผมอีกก็ไม่รู้ ผมจะต้องไปเจออะไรบ้างในวันข้างหน้าที่จะถึง ผมคิดถึงเบนซ์ไปด้วย คิดถึง เรื่องตัวเองไปด้วย เมื่อก่อนถ้าเป็นการเดินทางผมจะต้องมองวิวสองข้างทางอยู่ตลอด ดูความสวยงาม แต่วันนี้มันมองไม่ได้น้ำตามันจะไหลอีก เลยต้องนั่งขดตัวหลับตาปล่อยสมองและหัวใจคิดวนเวียนไปมาในเรื่องต่าง ๆ
+ Q1 T7 w T* F
]% Y( P9 _7 B8 E9 v! ?
-------------------- จบตอนที่ 17 --------------------
/ E7 K1 B) f$ [; b) j7 h
จากนี้ไป บอลจะเจอกับอะไรบ้าง โปรดติดตามและให้กำลังใจบอลด้วยนะครับ 1 ~9 e2 x' ^$ y; a* g
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-9 14:39:10
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-27 21:19:26
โพสต์ 2019-12-31 19:45:50
โพสต์ 2019-5-23 23:48:48