|
เรื่องของเบนซ์ตอน 16 ครับเมื่อผมเข้าไปในบ้านก็ต้องได้ยินเหมือนที่เบนซ์บอก คุณตาย้ำอีกว่าให้ผมไปเรียนที่นครนายก ไม่ต้องห่วงทางบ้าน
4 N1 X; Q: t; x9 c& R( K" I“ไม่ครับ ผมอยากเรียนที่นี่ ผมไม่ไปนะ” ผมขอร้อง แต่ดูเหมือนคำขอร้องของผมจะไม่มีผลใดๆ “บอลอย่าดื้อสิ ผู้ใหญ่สั่งอะไรบอลต้องทำตาม” คุณตาท่านเริ่มทำเสียงดุใส่ผม
8 U6 a" A e# Y; u9 j- i“บอลดูพ่อของบอลสิ เพราะดื้อรั้นไม่ยอมฟังที่ผู้ใหญ่บอก หนีออกจากบ้านไปใช้ชีวิตอยู่กับแม่แก พากันเดือดร้อนหาเลี้ยงตัวเองก็แทบไม่รอด สิ้นชีวิตมาก็ไม่เหลืออะไรให้แกซักอย่าง รู้มั้ยว่าบอลมาอยู่บ้านกับตายาย ตากับยายก็ไม่รู้จะหาเลี้ยงบอลยังไงแล้ว บอลไปอยู่กับปู่ย่าเถอะ ตายายจะได้พักบ้าง”คำที่คุณตาพูดทำให้ผมต้องตัดสินใจเสียที “ครับผมจะไป” ผมก็ลุกขึ้นเดินหนีทันที ผมเดินไปหลังบ้านยายก็เดินตาม
2 m0 x0 L D! `8 h( O# v8 V“บอลไปเถอะลูก ไม่ต้องมาห่วงใยทางนี้หรอกนะ หลานไม่เข้าใจหรอกว่ายายก็ลำบากใจเหมือนกัน”/ y2 b" I8 \& Z0 A. x/ [
“ลำบากเรื่องผมใช่ไหมครับ ที่คุณยายต้องเลี้ยงผมใช่ไหมครับ” ผมน้อยใจที่จู่ๆเหมือนกับว่าเขาไล่ผมออกจากบ้าน ผมรู้สึกมาตลอดว่าตายายรักผมแต่วันนี้มันไม่ใช่เลย นี่หรือเด็ก เราไม่เคยตามความคิดผู้ใหญ่ทันเลย “สำหรับยาย ยายเลี้ยงบอลได้ แต่คุณตาอาจจะไม่ได้ คุณตาไม่ใช่ตาจิงๆของบอลนะ” จากนั้นคุณยายก็เล่าให้ฟังว่าคุณตาเป็นสามีใหม่ของคุณยาย ตลอดที่ผมมาอยู่บ้านแกไม่ค่อยพอใจหรอก แต่ยายก็ขอไว้ เมื่อมีโอกาสดีท่านจึงอยากให้ผมไปเสียที ทำให้ผมเข้าใจว่ามิน่าน้าชายจึงไม่เคยกลับบ้าน คงจะไม่ถูกกันกับคุณตานี่เอง 7 L3 w4 u; h' n. C- d5 E
“ไม่เป็นไรครับคุณยายผมจะไปครับ” ผมยืนยันอีกครั้ง
K7 s M( v g' l“ไม่ต้องห่วงยายหรอกนะ ยายไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ยายอย่ได้อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวยายก็ตายแล้ว” ยายเดินร้องไห้เข้าบ้านส่วนผมนั้นก็เดินร้องไห้ไปหาเบนซ์/ T+ f3 T- u% i+ n. y6 x
“นายต้องไปใช่ไหมบอล” เสียงที่เศร้ามากๆ ถามผม ผมพยักหน้าเป็นการบอกว่าใช่; t6 w7 |1 |3 ~
“ไปเถอะนะ แล้วจะไปวันไหนล่ะ” เบนซ์จ้องหน้าผมอย่างโหยหา4 k+ L4 i0 ^$ J9 ~% A- M& {
“ไม่รู้ แต่คุณตาท่านไล่เราแล้วนะ ท่านไม่เคยอยากให้เราอยู่” ผมเสียใจมากที่ต้องพูดคำนี้
+ z L' X+ a7 V1 I7 p9 @“บอลเรารู้ตั้งนานแล้ว แม่บอกเราถ้าท่านรักบอล ท่านจะให้บอลไปอยู่บ้านเราทำไม” ถูกของเบนซ์ท่านมักจะหาทางให้ผมไปค้างบ้านเบนซ์ตลอด' d' a4 s# ^' ]5 n9 w
“ไม่เป็นไรนะบอล เบนซ์เข้าใจบอล เราสองคนยังเด็กอยู่ เราต้องหาที่พึ่งนะ” เบนซ์เขาปลอบผมตลอด ผมรู้สึกผิดที่ผมปิดบังเบนซ์เรื่องพี่กอร์ฟ ผมจึงตัดสินใจบอกเขา0 h+ [: s# T" z8 O& t
“เบนซ์อย่าโกธรเรานะ เรามีอะไรจะสารภาพกับเบนซ์”6 b+ y, j7 E) R3 ]. X ^. B
“ไม่โกรธหรอก เราก็มีเรื่องที่ปิดบังบอลเหมือนกัน แต่บอลต้องไม่โกรธเหมือนกันนะ”; u/ A$ `6 Y: G# C
“ครับ” ผมจะรับทุกเรื่องที่เบนซ์จะบอก “เบนซ์เรากับพี่กอร์ฟมีอะไรกันแล้ว แต่เรารักเบนซ์คนเดียวนะ”* p+ ~# |6 ?+ g
“ไม่เป็นไรเราพอรับได้ เราก็มีอะไรกับน้าโจเหมือนกัน วันนั้นที่นายได้ยินมันเป็นความจริงแต่เราต้องโกหก” ใช่ถ้าเบนซ์ไม่โกหกก็ไม่มีวันนี้หรอก
. N1 x) Q( `/ s7 {, ^“ตั้งแต่วันนั้นมาเบนซ์ก็ไม่ได้มีอะไรกับน้าอีกเลยนะ น้าโจสัญญาแล้ว” ผมรู้สึกน้อยใจนิดหน่อยแต่พอคิดว่าตัวเองก็มีกับพี่กอร์ฟแล้วมันทำให้ผมพอทำใจได้6 b" Q# @* n, T3 N Y9 o( a
“ทำไงน้าโจเขาถึงยอมล่ะ” ผมอยากรู้ว่าจะเชื่อได้แค่ไหน
6 N6 r. k. [- j/ W0 R3 U“ก็เราบอกความจริงว่าเรากับนายรักกัน น้าเลยไม่ต้องการเราอีก” ผมก็คิดได้ว่าการที่ผมจะเลิกกับพี่กอร์ฟได้ผมต้องบอกเรื่องเบนซ์เหมือนกัน
- q' N5 r4 G$ l N1 W) U“บอล” / j3 W9 f" D d, v& H1 K P
“ว่าไง” ผมกอดเบนซ์แล้วผมก็เงยหน้ามองเพื่อรอคำถาม
+ [" i6 w8 L7 A“เราไม่อยากให้บอลมีอะไรกับพี่กอร์ฟอีก เราอ่ะเราสัญญาว่าเราจะไม่มีอะไรกับใครอีก”เบนซ์คงหึงเหมือนที่ผมหึงเบนซ์6 @3 K' i0 J5 ]5 d9 C+ j9 a
“ได้เราก็หงุดหงิดเรื่องนี้มาก” ผมต้องไม่ใจอ่อนกับพี่กอร์ฟอีก ผมรู้สึกมั่นใจว่าผมต้องทำได้ “งั้น เราไปช่วยเพื่อนๆ กันเถอะ แล้วต้องหายโศกเศร้าด้วยนะ เดี๋ยวเขาจะไม่สบายใจไปด้วย” ผมก็เลยหยุดคิดเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ผมไปสนุกกับเพื่อนๆ ที่หน้าบ้านเพราะตอนเย็นนี้เราต้องสังสรรค์กันแล้ว ผมก็ไปคุยกับคนนั้นคนนี้ ผมอยากคุยกับพวกเขาให้เต็มอิ่ม ในความรู้สึกเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก ทำท่าสนุกสนาน แต่ในใจของผมมันหวิวๆ ยังไงไม่รู้ แต่ก็ต้องยิ้มร่าเริงไปตามเพื่อน ในคืนนั้นผมก็ได้พบคนที่รู้จักบ้างคนที่ไม่รู้จักบ้าง ทุกคนมาทักทายผม ให้พรผมกันทั้งนั้น แต่พองานเลิกผมก็ต้องอยู่กับเบนซ์สองคน เราช่วยกันเก็บของ พวกพี่กอร์ฟเหนื่อยพากันไปนอนหมดเลย เมื่อเก็บของเสร็จเบนซ์ก็พาผมกลับบ้านเขา ไปคุยเรื่องที่จะต้องไปอยู่นครนายกให้แม่ฟัง เบนซ์ร้องไห้ทำใจไม่ได้ “ทำไมต้องเป็นแบบนี้นะ แล้วบอลมั่นใจแล้วหรอว่าจะอยู่ที่นั่นได้ แม่ได้ข่าวว่าร้อยวันพันปีเขาไม่เคยอยากให้ครอบครัวบอลเข้าบ้านเลยนะ” ผมต้องตอบแม่ด้วยความสับสน( F" f- D, F3 Q$ L0 I
“ถ้าผมไม่ไปจะไปอยู่ที่ไหนครับ ที่บ้านนี้เขาก็ไล่ผมแล้ว” ตอนนี้ผมสับสนมากไม่รู้ว่าจะไปอาศัยใครแล้ว “ถ้าเลือกได้แม่จะขอบอลมาอยู่บ้านด้วย มาเป็นลูกแม่อีกคน บอลขายของเก่งจะตาย แต่ทางคุณปู่คงจะไม่ยอม”+ F) V# B1 E) q8 X
“นี่แหละนะลูกขาดพ่อขาดแม่ก็เป็นกันแบบนี้แหละ บอลต้องสู้ชีวิตให้ได้นะ ภายภาคหน้าเราจะเจออะไรก็ตาม การเรียนเราอย่าไปทิ้งเด็จขาด” พ่อพูดเสริมเพื่อให้กำลังใจ
4 a1 b! J* U0 f: A c0 n: m“ครับ ผมจะไม่ให้เสียการเรียนครับ” ผมก็ต้องเข้าห้องนอนกับเบนซ์ เข้าไปถึงห้องผมกับเบนซ์ก็นอนกอดกัน คงจะเป็นเพราะเสียใจมาก ผมไม่เกิดอารมณ์เลย มีแต่น้ำตาของผมที่ไหลอยู่ตลอดเวลา เบนซ์ปลอบผมทั้งคืนจนเช้า เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลยครับ พอเช้าแล้วเบนซ์ก็พาผมกลับบ้าน ไปถึงพี่กอร์ฟก็ให้ผมเก็บเสื้อผ้า บอกว่าวันนี้จะพากลับแล้ว เบนซ์คงทำใจไม่ได้เห็นหายไปเลย ผมก็เข้าใจ ผมนั่งเก็บของไปเรื่อยๆ ผมก็เอาทุกอย่างที่เป็นของเบนซ์ใส่กระเป๋าไปหมดเลย คุณตาท่านก็เดินเข้ามา แล้วพูดขึ้นว่า2 N. ^: e. E4 x
“ไปแล้วต้องไม่กลับมาอีก ลูกผู้ชายก้าวหน้าแล้วต้องไม่ถอยหลัง” น้ำตาผมที่แห้งแล้วตอนนี้มันหล่นออกมาไหลมาโดยไม่ตั้งใจ# h5 ~& @5 n- j/ t/ q" g
“เอาโทรศัพท์มาคืนฉันด้วย” คุณตาท่านทวงเอาโทรศัพท์ที่เคยให้ผมเมื่อต้นเดือน ผมเลยหยิบเอาคืนท่าน ท่านไม่ว่าอะไร แล้วท่านก็เดินออกไปเลย มันทำให้ผมยิ่งไม่อยากอยู่ที่นี่ ในใจตอนนี้รู้เพียงอย่างเดียวว่าต้องไปตายเอาดาบหน้า เก็บของเสร็จพี่กอร์ฟก็พาผมเดินทางเลยครับ ส่วนคุณปู่คุณย่าท่านก็กลับรถตู้ส่วนตัว มีพี่สาวพลนั่งกลับไปด้วย2 @# {; O; _- y1 W* `$ y, q
“บอลนายต้องทำใจนะถ้าไปอยู่บ้านเรา” อ้าวเรื่องอะไรอีกล่ะ ผมตกใจครับที่พลบอกเช่นนั้น
; y4 O }5 o1 s5 g/ a* i# A: D“ทำไมหรือพล” ผมอยากรู้มาก) y* u1 W; m/ w' A, B# D
“ก็ที่บ้านเราคนอยู่กันเยอะมาก มีเรื่องปวดหัวอยู่ตลอด เดือนหน้าเราก็จะย้ายออกแล้วบ้านเราเสร็จพอดี”
& w* z( E0 e3 g5 Q9 L; |“ไม่เป็นไรหรอกบอลก็ไปอยู่บ้านพี่ก็ได้” ผมคิดถึงเบนซ์ขึ้นมา ทำให้ผมบอกตัวเองว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามผมต้องไม่ไปอยู่บ้านพี่กอร์ฟ ผมจะไม่ยุ่งกับพี่กอร์ฟอีก ผมก็นั่งซึมไปตลอดทางคิดกลัวว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับผมอีกก็ไม่รู้ ผมจะต้องไปเจออะไรบ้างในวันข้างหน้าที่จะถึง ผมคิดถึงเบนซ์ไปด้วย คิดถึง เรื่องตัวเองไปด้วย เมื่อก่อนถ้าเป็นการเดินทางผมจะต้องมองวิวสองข้างทางอยู่ตลอด ดูความสวยงาม แต่วันนี้มันมองไม่ได้น้ำตามันจะไหลอีก เลยต้องนั่งขดตัวหลับตาปล่อยสมองและหัวใจคิดวนเวียนไปมาในเรื่องต่าง ๆ
! x/ a/ \9 O1 o: v
/ o6 K7 p+ V' j
-------------------- จบตอนที่ 17 --------------------
. `0 S0 J( Y8 B
จากนี้ไป บอลจะเจอกับอะไรบ้าง โปรดติดตามและให้กำลังใจบอลด้วยนะครับ
e( V0 A" {8 K' ]( S+ O6 I | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-9 14:39:10
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-27 21:19:26
โพสต์ 2019-12-31 19:45:50
โพสต์ 2019-5-23 23:48:48