|
เรื่องของเบนซ์ตอน 16 ครับเมื่อผมเข้าไปในบ้านก็ต้องได้ยินเหมือนที่เบนซ์บอก คุณตาย้ำอีกว่าให้ผมไปเรียนที่นครนายก ไม่ต้องห่วงทางบ้าน9 R" X0 f- v* [
“ไม่ครับ ผมอยากเรียนที่นี่ ผมไม่ไปนะ” ผมขอร้อง แต่ดูเหมือนคำขอร้องของผมจะไม่มีผลใดๆ “บอลอย่าดื้อสิ ผู้ใหญ่สั่งอะไรบอลต้องทำตาม” คุณตาท่านเริ่มทำเสียงดุใส่ผม7 @, u7 j6 L# q- [% J* B/ t
“บอลดูพ่อของบอลสิ เพราะดื้อรั้นไม่ยอมฟังที่ผู้ใหญ่บอก หนีออกจากบ้านไปใช้ชีวิตอยู่กับแม่แก พากันเดือดร้อนหาเลี้ยงตัวเองก็แทบไม่รอด สิ้นชีวิตมาก็ไม่เหลืออะไรให้แกซักอย่าง รู้มั้ยว่าบอลมาอยู่บ้านกับตายาย ตากับยายก็ไม่รู้จะหาเลี้ยงบอลยังไงแล้ว บอลไปอยู่กับปู่ย่าเถอะ ตายายจะได้พักบ้าง”คำที่คุณตาพูดทำให้ผมต้องตัดสินใจเสียที “ครับผมจะไป” ผมก็ลุกขึ้นเดินหนีทันที ผมเดินไปหลังบ้านยายก็เดินตาม
$ g9 [( V$ S" s6 X1 a“บอลไปเถอะลูก ไม่ต้องมาห่วงใยทางนี้หรอกนะ หลานไม่เข้าใจหรอกว่ายายก็ลำบากใจเหมือนกัน”
6 h9 `4 p* }, _2 Y- x, _# T/ g“ลำบากเรื่องผมใช่ไหมครับ ที่คุณยายต้องเลี้ยงผมใช่ไหมครับ” ผมน้อยใจที่จู่ๆเหมือนกับว่าเขาไล่ผมออกจากบ้าน ผมรู้สึกมาตลอดว่าตายายรักผมแต่วันนี้มันไม่ใช่เลย นี่หรือเด็ก เราไม่เคยตามความคิดผู้ใหญ่ทันเลย “สำหรับยาย ยายเลี้ยงบอลได้ แต่คุณตาอาจจะไม่ได้ คุณตาไม่ใช่ตาจิงๆของบอลนะ” จากนั้นคุณยายก็เล่าให้ฟังว่าคุณตาเป็นสามีใหม่ของคุณยาย ตลอดที่ผมมาอยู่บ้านแกไม่ค่อยพอใจหรอก แต่ยายก็ขอไว้ เมื่อมีโอกาสดีท่านจึงอยากให้ผมไปเสียที ทำให้ผมเข้าใจว่ามิน่าน้าชายจึงไม่เคยกลับบ้าน คงจะไม่ถูกกันกับคุณตานี่เอง 5 H, w% \' D2 l' ?$ H1 K% H
“ไม่เป็นไรครับคุณยายผมจะไปครับ” ผมยืนยันอีกครั้ง
( N" p. l- l- A1 g+ p/ Z“ไม่ต้องห่วงยายหรอกนะ ยายไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว ยายอย่ได้อีกไม่นานหรอก เดี๋ยวยายก็ตายแล้ว” ยายเดินร้องไห้เข้าบ้านส่วนผมนั้นก็เดินร้องไห้ไปหาเบนซ์' _: V4 k2 k4 E1 g! Y2 L
“นายต้องไปใช่ไหมบอล” เสียงที่เศร้ามากๆ ถามผม ผมพยักหน้าเป็นการบอกว่าใช่$ G4 K) v+ i( ?
“ไปเถอะนะ แล้วจะไปวันไหนล่ะ” เบนซ์จ้องหน้าผมอย่างโหยหา
% ~/ k; p5 j. m0 M: N/ ~# d% p( B9 `“ไม่รู้ แต่คุณตาท่านไล่เราแล้วนะ ท่านไม่เคยอยากให้เราอยู่” ผมเสียใจมากที่ต้องพูดคำนี้
! S, z9 m! M. ^6 d: x* b; c“บอลเรารู้ตั้งนานแล้ว แม่บอกเราถ้าท่านรักบอล ท่านจะให้บอลไปอยู่บ้านเราทำไม” ถูกของเบนซ์ท่านมักจะหาทางให้ผมไปค้างบ้านเบนซ์ตลอด$ o$ @3 a+ o4 R# R X
“ไม่เป็นไรนะบอล เบนซ์เข้าใจบอล เราสองคนยังเด็กอยู่ เราต้องหาที่พึ่งนะ” เบนซ์เขาปลอบผมตลอด ผมรู้สึกผิดที่ผมปิดบังเบนซ์เรื่องพี่กอร์ฟ ผมจึงตัดสินใจบอกเขา$ E" e% u! y* F* T* n- }: G
“เบนซ์อย่าโกธรเรานะ เรามีอะไรจะสารภาพกับเบนซ์”3 d; R& K1 v9 s }, d* a# m
“ไม่โกรธหรอก เราก็มีเรื่องที่ปิดบังบอลเหมือนกัน แต่บอลต้องไม่โกรธเหมือนกันนะ”) b$ P& j' G( Q6 Y) i' e, E
“ครับ” ผมจะรับทุกเรื่องที่เบนซ์จะบอก “เบนซ์เรากับพี่กอร์ฟมีอะไรกันแล้ว แต่เรารักเบนซ์คนเดียวนะ”. E; b% {! o- c5 p( K# ]
“ไม่เป็นไรเราพอรับได้ เราก็มีอะไรกับน้าโจเหมือนกัน วันนั้นที่นายได้ยินมันเป็นความจริงแต่เราต้องโกหก” ใช่ถ้าเบนซ์ไม่โกหกก็ไม่มีวันนี้หรอก
# S4 I0 D( b% G/ {& N. q“ตั้งแต่วันนั้นมาเบนซ์ก็ไม่ได้มีอะไรกับน้าอีกเลยนะ น้าโจสัญญาแล้ว” ผมรู้สึกน้อยใจนิดหน่อยแต่พอคิดว่าตัวเองก็มีกับพี่กอร์ฟแล้วมันทำให้ผมพอทำใจได้2 D: z: B" C) l
“ทำไงน้าโจเขาถึงยอมล่ะ” ผมอยากรู้ว่าจะเชื่อได้แค่ไหน( K; v/ @8 U ]# D" d( r: j
“ก็เราบอกความจริงว่าเรากับนายรักกัน น้าเลยไม่ต้องการเราอีก” ผมก็คิดได้ว่าการที่ผมจะเลิกกับพี่กอร์ฟได้ผมต้องบอกเรื่องเบนซ์เหมือนกัน
, ]: `$ r% ~& u; W7 F8 P- j9 I1 V$ W“บอล” " D. z# a) [0 G4 B. J3 z8 B4 R
“ว่าไง” ผมกอดเบนซ์แล้วผมก็เงยหน้ามองเพื่อรอคำถาม0 w4 _# Z0 j3 Y2 c0 P) m0 r/ Y3 I. g
“เราไม่อยากให้บอลมีอะไรกับพี่กอร์ฟอีก เราอ่ะเราสัญญาว่าเราจะไม่มีอะไรกับใครอีก”เบนซ์คงหึงเหมือนที่ผมหึงเบนซ์
: w1 q( L- c4 @1 e“ได้เราก็หงุดหงิดเรื่องนี้มาก” ผมต้องไม่ใจอ่อนกับพี่กอร์ฟอีก ผมรู้สึกมั่นใจว่าผมต้องทำได้ “งั้น เราไปช่วยเพื่อนๆ กันเถอะ แล้วต้องหายโศกเศร้าด้วยนะ เดี๋ยวเขาจะไม่สบายใจไปด้วย” ผมก็เลยหยุดคิดเรื่องนี้เอาไว้ก่อน ผมไปสนุกกับเพื่อนๆ ที่หน้าบ้านเพราะตอนเย็นนี้เราต้องสังสรรค์กันแล้ว ผมก็ไปคุยกับคนนั้นคนนี้ ผมอยากคุยกับพวกเขาให้เต็มอิ่ม ในความรู้สึกเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก ทำท่าสนุกสนาน แต่ในใจของผมมันหวิวๆ ยังไงไม่รู้ แต่ก็ต้องยิ้มร่าเริงไปตามเพื่อน ในคืนนั้นผมก็ได้พบคนที่รู้จักบ้างคนที่ไม่รู้จักบ้าง ทุกคนมาทักทายผม ให้พรผมกันทั้งนั้น แต่พองานเลิกผมก็ต้องอยู่กับเบนซ์สองคน เราช่วยกันเก็บของ พวกพี่กอร์ฟเหนื่อยพากันไปนอนหมดเลย เมื่อเก็บของเสร็จเบนซ์ก็พาผมกลับบ้านเขา ไปคุยเรื่องที่จะต้องไปอยู่นครนายกให้แม่ฟัง เบนซ์ร้องไห้ทำใจไม่ได้ “ทำไมต้องเป็นแบบนี้นะ แล้วบอลมั่นใจแล้วหรอว่าจะอยู่ที่นั่นได้ แม่ได้ข่าวว่าร้อยวันพันปีเขาไม่เคยอยากให้ครอบครัวบอลเข้าบ้านเลยนะ” ผมต้องตอบแม่ด้วยความสับสน
) Y+ P+ ^+ c3 P: D“ถ้าผมไม่ไปจะไปอยู่ที่ไหนครับ ที่บ้านนี้เขาก็ไล่ผมแล้ว” ตอนนี้ผมสับสนมากไม่รู้ว่าจะไปอาศัยใครแล้ว “ถ้าเลือกได้แม่จะขอบอลมาอยู่บ้านด้วย มาเป็นลูกแม่อีกคน บอลขายของเก่งจะตาย แต่ทางคุณปู่คงจะไม่ยอม”4 I2 H& r4 L* h4 }
“นี่แหละนะลูกขาดพ่อขาดแม่ก็เป็นกันแบบนี้แหละ บอลต้องสู้ชีวิตให้ได้นะ ภายภาคหน้าเราจะเจออะไรก็ตาม การเรียนเราอย่าไปทิ้งเด็จขาด” พ่อพูดเสริมเพื่อให้กำลังใจ! }; s' Z: m* _4 n5 {
“ครับ ผมจะไม่ให้เสียการเรียนครับ” ผมก็ต้องเข้าห้องนอนกับเบนซ์ เข้าไปถึงห้องผมกับเบนซ์ก็นอนกอดกัน คงจะเป็นเพราะเสียใจมาก ผมไม่เกิดอารมณ์เลย มีแต่น้ำตาของผมที่ไหลอยู่ตลอดเวลา เบนซ์ปลอบผมทั้งคืนจนเช้า เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลยครับ พอเช้าแล้วเบนซ์ก็พาผมกลับบ้าน ไปถึงพี่กอร์ฟก็ให้ผมเก็บเสื้อผ้า บอกว่าวันนี้จะพากลับแล้ว เบนซ์คงทำใจไม่ได้เห็นหายไปเลย ผมก็เข้าใจ ผมนั่งเก็บของไปเรื่อยๆ ผมก็เอาทุกอย่างที่เป็นของเบนซ์ใส่กระเป๋าไปหมดเลย คุณตาท่านก็เดินเข้ามา แล้วพูดขึ้นว่า* E2 T& C" _# a; @( ?% a7 Q% _! X
“ไปแล้วต้องไม่กลับมาอีก ลูกผู้ชายก้าวหน้าแล้วต้องไม่ถอยหลัง” น้ำตาผมที่แห้งแล้วตอนนี้มันหล่นออกมาไหลมาโดยไม่ตั้งใจ
0 M, E x" k/ S W- D“เอาโทรศัพท์มาคืนฉันด้วย” คุณตาท่านทวงเอาโทรศัพท์ที่เคยให้ผมเมื่อต้นเดือน ผมเลยหยิบเอาคืนท่าน ท่านไม่ว่าอะไร แล้วท่านก็เดินออกไปเลย มันทำให้ผมยิ่งไม่อยากอยู่ที่นี่ ในใจตอนนี้รู้เพียงอย่างเดียวว่าต้องไปตายเอาดาบหน้า เก็บของเสร็จพี่กอร์ฟก็พาผมเดินทางเลยครับ ส่วนคุณปู่คุณย่าท่านก็กลับรถตู้ส่วนตัว มีพี่สาวพลนั่งกลับไปด้วย2 w; S* x* J- r z* R& `9 v
“บอลนายต้องทำใจนะถ้าไปอยู่บ้านเรา” อ้าวเรื่องอะไรอีกล่ะ ผมตกใจครับที่พลบอกเช่นนั้น% A# Y0 c! q6 ` r' Y8 V
“ทำไมหรือพล” ผมอยากรู้มาก
# {# L: U& ~( Y$ F6 H) ^“ก็ที่บ้านเราคนอยู่กันเยอะมาก มีเรื่องปวดหัวอยู่ตลอด เดือนหน้าเราก็จะย้ายออกแล้วบ้านเราเสร็จพอดี”) N( O" H; u- [* F* T5 v$ Q
“ไม่เป็นไรหรอกบอลก็ไปอยู่บ้านพี่ก็ได้” ผมคิดถึงเบนซ์ขึ้นมา ทำให้ผมบอกตัวเองว่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตามผมต้องไม่ไปอยู่บ้านพี่กอร์ฟ ผมจะไม่ยุ่งกับพี่กอร์ฟอีก ผมก็นั่งซึมไปตลอดทางคิดกลัวว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับผมอีกก็ไม่รู้ ผมจะต้องไปเจออะไรบ้างในวันข้างหน้าที่จะถึง ผมคิดถึงเบนซ์ไปด้วย คิดถึง เรื่องตัวเองไปด้วย เมื่อก่อนถ้าเป็นการเดินทางผมจะต้องมองวิวสองข้างทางอยู่ตลอด ดูความสวยงาม แต่วันนี้มันมองไม่ได้น้ำตามันจะไหลอีก เลยต้องนั่งขดตัวหลับตาปล่อยสมองและหัวใจคิดวนเวียนไปมาในเรื่องต่าง ๆ # z3 z5 E0 h9 Q% |
3 q" Q' t- e7 f4 E
-------------------- จบตอนที่ 17 --------------------
" e D( E. k, I
จากนี้ไป บอลจะเจอกับอะไรบ้าง โปรดติดตามและให้กำลังใจบอลด้วยนะครับ s- Z5 B5 d8 t- f3 W
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-9 14:39:10
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-27 21:19:26
โพสต์ 2019-12-31 19:45:50
โพสต์ 2019-5-23 23:48:48