เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 17

Julio

เรื่องของเบนซ์  ตอนที่ 17


8 r" E  U8 r, k3 c( M  Oป่านนี้เบนซ์ของผมจะอยู่ที่ไหน จะทำอะไรอยู่นะ  คำนี้กึกก้องในใจของผมอยู่ตลอดเวลา  เมื่อไปถึงบ้านคุณปู่  ผมนั่งซึมคิดถึงเบนซ์  มันคิดถึงมากแบบสุดๆ เลยครับ
“บอลคิดถึงบ้านใช่มั้ย” พลเดินมาถามผม  ผมร้องไห้อีก
“เราเข้าใจนะ  แต่นายต้องทำใจบ้างดิ  เราต้องพอใจกับสิ่งที่มันเป็นในวันนี้นะ ทำใจนะ” พลกอดผม
2 N0 I1 L1 @: w2 X' b) c“ไอ้น้องบอลเราไปอาบน้ำกันเถอะนะ” พลดึงผมให้ลุกขึ้นแล้วเราก็ไปอาบน้ำกันครับ  พลหยอกล้อผมอยู่ตลอดจนผมเริ่มยิ้มได้
“เราไปวิ่งออกกำลังกายกันเถอะ”
9 M% v  }4 e: S“พลไปวิ่งไกลมั้ย”
! h- m% ~% C  X+ c) l* h2 J“ไม่ไกลหรอก” ผมก็ต้องไปกับพล
: h/ R9 U$ p! P0 r! e0 e“เอ๊ะวันนี้เพื่อน ไม่เห็นมาเลย” พลมองหาเพื่อนแต่ก็ไม่มีใคร
“มันคงมืดแล้วมั้งพล” ผมออกความเห็นเพราะจะทุ่มหนึ่งแล้ว
0 G4 M" E. w7 j8 ]! I5 \3 ~- o9 e“ไม่หรอก  ปกติเพื่อนก็มาวิ่งกันแบบนี้ทุกวัน  ยังไม่กลับหรอก” พลยังไม่เลิก พลมองหาและพาผมวิ่งตามหาเพื่อน  ตรงนี้เป็นเป็นสนามโรงเรียนครับ ก็มีคนยังออกกำลังกายอยู่หลายคน  แล้วผมก็ได้ยินเสียงคุยกันเอะอ่ะเมื่อไปถึงโรงยิมร้าง
“เฮ้ยเจอแล้วอย่า เสียงดังนะบอล” พลพาผมย่องเข้าไปแอบดูตามต้นเสียงที่ได้ยิน  พลก็ปีนไปจ้องมองที่ช่องระบายอากาศผมอยู่ข้างล่างนั่งฟังเสียงเขาคุยกัน
: q3 f3 e) c8 p2 L“ไอ้ห่าเอ้ย มึงเล่าซะกูไม่มีอารมณ์เลยว่ะ”
“โถ่ก็กูดูมาแบบนี้  กูก็เล่าได้แค่นี้”
7 x' j4 v# {7 [: a. w“ไอ้บ้าหนัง X มันดีทุกเรื่อง  แต่มึงเล่าไม่ได้อารมณ์เอง”
“ใช่จริงของมึงนะ  ถ้าที่บ้านกูดูหนัง X ได้  กูไม่ต้องมาง้อให้มึงเล่าให้ฟังหรอก”
“ขอโทษด้วยนะที่พวกมึงไม่มีความสามรถอย่างกู  กูอิสระโว้ย”  จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะเสียงพวกเขาหยอกล้อกัน
“โอ้ย หมดอารมณ์แล้วว่ะ  กลับกันเถอะ  อยู่ไปก็เซง” พลรีบโดดลงมาจากถังสีที่เขาเหยียบอยู่
“บอลตามเรามา” ผมก็วิ่งตามพลเข้าทางประตูมืดมากครับ  มองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย
“กูมาแล้วไอ้พวกกระหายทั้งหลาย” พลตะโกนบอก
: G/ V; |# [/ i, B8 _! i“ไอ้พล มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หายไปตั้งสองวัน”
+ h6 p/ l0 _' v, C2 y5 w" @" o“กูไปต่างจังหวัดมา” พลตอบโอ้โฮครับผมเหม็นไปหมดได้กลิ่นเจ้าโลกคลุ้งไปหมด  สงสัยพวกนี้กำลังเล่นว่าวกัน
& m' H: a- Y; }“อ้าวแล้วนั่นมึงพาใครมาล่ะ”
“ญาติกูเอง  ป่ะออกไปข้างนอกกันเถอะ” พลชวนเพื่อนไปข้างนอก
" b& v' J* Q4 {# C“อยู่นี่แหละขาดมึงพวกกูอัดอั้นเลยว่ะ  ช่วยพวกกูหน่อย”
* ^) \- X: B7 Z9 |& C) r“วันนี้กูขอก่อนเถอะ พวกมึงก็อะไรนักหนา  กะอิแค่เล่นว่าวก็แอบไปทำบ้านใครบ้านมันก็จบเรื่อง”  ผมพอตีความเข้าใจว่าวัยรุ่นกลุ่มนี้เขาคงเรียนรู้เรื่องเซกซ์กับพลนั่นแหละ
5 V! T+ M: p+ |; v“เออพรุ้งนี้มึงต้องมานะ”
“เออกูสัญญา” แล้วผมก็เดินนำหน้าออกนอกโรงยิมเพราะกลิ่นเหม็นคาวทำให้หายใจลำบากมาก  พอถึงด้านนอกพลก็พาเพื่อน ๆ นั่งคุยกันเรื่องต่าง ๆ ผมก็นั่งฟังเขาอยู่  แต่นั่งห่างมาก  ผมมองเห็นตู้โทรศัพท์อยู่ริมถนนห่างจากตรงที่เรานั่ง
“พลนายมีเศษตังค์ไหม” ผมยืนขึ้นขอกับพล
“ไม่มีอ่ะ บอลจะทำไมหรอ”
6 S9 i# [& h& M$ P“ช่างเถอะ” ผมก็นั่งลง
9 V! s0 m* r3 {/ Y“นายจะเอาไปทำไมหรอ เรามีนะ” เสียงเขาทำให้ผมนึกถึงเบนซ์มากครับเพราะเป็นคำพูดที่อบอุ่นอาจเป็นเพราะผมคิดถึงเบนซ์มาก
5 _: Q7 {% g7 B8 M: D8 _“ช่างเถอะครับ ไม่เป็นไร” ผมตอบเขาด้วยความเกรงใจแล้วเขาก็เดินมาหาผม
“อ่ะเราให้นาย” เขามาใกล้ ๆ แล้วยื่นตังค์ให้ผม
# D6 x8 N( `! x4 {: t“ขอบคุณคับ” ผมก็ยิ้มให้เขาแล้วผมก็บอกพลว่าผมจะไปโทรศัพท์
“เฮ้ยตั้มไปเป็นเพื่อนบอลหน่อย” ตั้มคนที่ให้เศษตังค์ก็ตามผมมา  เมื่อไปถึงผมก็ดีใจมากผมรีบเข้าตู้โทรศัพท์กดโทรทันที
" c/ E. x  G* V) q( C“ดีครับ  บ้านอาจารย์อราดาครับ”  เป็นเสียงเบนซ์
" i) [- Z: l9 P6 T, z: n9 [9 V; {“เบนซ์” ผมพูดคำเดียวผมก็ร้องไห้มันพูดอะไรไม่ออก
4 t5 a! W) w- Q“บอล เรารอบอลทั้งวันเลย แล้วนายก็โทรมาจิง ๆ ด้วย” เบนซ์ท่าจะดีใจมาก  ผมรีบเช็ดน้ำตาหยุดร้องไห้
“เราถึงได้สักพักแล้ว  เราคิดถึงนายมากเลยนะ”
2 [1 F! X/ p( @- M" I“เช่นกันบอลเรารักบอลมากเลยนะ อย่าเปลี่ยนไปนะ”
: q! L" _. V. Y" C% F“ไม่มีทาง  เราจะไม่เปลี่ยนไปเด็จขาด”
0 T( Y2 C4 N3 F$ }9 ^: w5 M- ]+ c“บอลต้องอดทนนะ นายหน้าตาดีมีเสน่ห์ใครก็ชอบ  นายอย่าไปใจอ่อนนะ  เราน่ะนอนไม่หลับแน่เรากลัวนายไปมีคนอื่น”
“ไม่  บอลจะไม่เป็นอย่างนั้นบอลสัญญา”
6 x2 F: }1 g7 t8 H+ _5 |“สัญญานะครับ  เบนซ์เองจะรอวันที่เราจะอยู่ด้วยกัน” เสียงเบนซ์ร้องไห้ผมก็ต้องเสียใจเมื่อเงินหยอดตู้ผมจะหมด“เบนซ์เงินเราจะหมดแล้วไว้วันหลังเราโทรมาใหม่นะ” ยังไม่ทันได้ยินเสียงเบนซ์เลยสายก็ตัดก่อน  ผมก็สบายใจขึ้นมาหน่อยอย่างน้อยผมก็รู้ว่ามีเบนซ์คนหนึ่งที่รักและคิดถึงผม ผมเดินออกจากตู้ผมก็เห็นตั้มนั่งรออยู่  เมื่อตั้มเห็นผมตั้มก็ยืนขึ้นแล้วเดินนำหน้าพาผมไปหาเพื่อนที่นั่งคุยกันอยู่
& C+ L8 ^- }" ?“เรากลับกันเถอะว่ะ กลับบ้านกลัวโดนด่าจังวันนี้” เพื่อนคนหนึ่งกล่าวก่อนจะลุกแล้วเดินหนีไปทางใครทางมัน
“บอลพวกนี้บอลอย่าไปสนิทพวกมันให้มันมากนะ”
“อ้าวทำไมหรอ” ผมสงสัย
' k- Q( i5 b% |3 m, I3 H" |“พวกนี้มันติดยาเสพติดนะ  แต่มีดีอยู่คนเดียวที่ไม่ติดอะไรเลย”
พลพูด  ผมก็พอดูออกว่าต้องเป็นตั้มแน่ๆ  ดูท่าเขาเรียบร้อยมาก เ มื่อกลับถึงบ้านผมกับพลก็โดนดุนิดหนึ่งที่กลับค่ำ  เขาทานข้าวกันหมดแล้วเหลือเราสองคนที่ยังไม่ทาน  อาหารก็หมดไม่เหลือ
' b2 [2 O* ~9 T# M, D# x1 Q“มันเป็นกฎของบ้าน  ถ้ามาทานข้าวไม่ทันก็ต้องอดแบบนี้แหละ แต่อย่าห่วงระดับเราไม่มีอดป่ะเราไปทานนอกบ้านกัน”เป็นกฎแรกของบ้านที่ผมได้เรียนรู้ มันน่าเสียวใส้เหลือเกิน  นี่ขนาดวันแรกผมก็เจอแล้ว พลก็พาผมเดินไปร้านขายอาหารตามสั่ง
“กินสิ อย่าคิดมากนายต้องฝึกความอดทนเอาไว้  ถ้าเราไม่อยู่แล้วนายต้องรู้จักเอาตัวรอดให้ได้”พลคงเป็นห่วงผม   
, ?& B7 P6 F) t“นายจะย้ายเมื่อไหร่ไปที่ไหน”
“เราจะย้ายไปอยู่ชลบุรี คงจะก่อนเปิดเทอมนี้” ผมรู้สึกกลัวมากเพราะที่บ้านนี้มีคนอยู่กันมากลูกคุณปู่ก็ห้าคนที่ยังอยู่ในบ้านหลานอีกหลายคนครับ  เมื่อพลย้ายออกจากบ้านผมก็ไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ไม่ใกลจากบ้านนัก  ผมก็ เริ่มตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียนแห่งใหม่เมื่อผมไปถึงโรงเรียนผมก็ไปเจอตั้มเขากำลังยืนรอใครไม่รู้ที่หน้าประตู ผมกับตั้มเราเคยเจอกันครั้งเดียวตั้งแต่วันที่ผมขอตังค์เขา
“หวัดดี  นายรอใครอยู่หรอ”ผมยิ้มทักทาย
  Y1 D3 G1 S9 Y8 }+ j" {2 N“รอนายอยู่ นายก็มาจริงๆ ด้วย” ตั้มยิ้มทักทายผม  ตั้มเป็นคนขาวมากตัวสูงโย่ง  ยิ้มตั้มจะสดใสมากครับ ดูดีที่สุดก็ที่คิ้ว คิ้วตั้มเหมือนเอามาแปะเอาไว้เข้ากับตาชั้นเดียวที่ใสปิ๊ง  ผมไม่รักเขาหรอกแต่ชอบเวลาที่ได้เห็นตั้มมันอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูกวันนี้ผมได้เห็นตั้มชัดๆ ผมอึ้งอยู่นานก็หาเรื่องคุยกับเขาต่อ
, V1 m; Q" H% j4 A1 b! J“รอเราหรอ”   
“อืม นายไม่ยอมมาออกกำลังกายเลยนะ”ที่ผมไม่ไปเพราะพลเตือนผมตั้งแต่วันนั้น  ผมเลยไม่ไปอีกเลย
“ต่อไปเราจะไปทุกวันนะ”
“อ่ะเศษตังค์เราเก็บไว้ให้นาย” ผมตกใจเลยครับ  เพราะเต็มกระปุกใสๆ ที่เขาเอาถือมาด้วย
3 F* l3 P/ ?5 G; W/ O4 D“เยอะจัง  เราไม่กล้าเอาหรอก”ผมก็ทำท่าเกรงใจ
1 `2 b: Y( Z5 O0 q9 m- T8 P“เอาเหอะ  เราก็เสียใจสิอุตส่าห์เก็บให้นาย” ผมเลยต้องรับเงินตั้มแล้วเราทั้งสองก็เดินไปภายในโรงเรียน วันนี้ผมก็เริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง  แต่ก็ยังผวาอยู่เหมือนกัน  ในบางครั้งผมเหมือนกับคนบ้า  เวลาที่ออดดังตอนเที่ยงผมรีบวิ่งลงจากห้องเรียนไปที่โรงอาหารตั้งใจจะไปหาเบนซ์ ผมลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่กันคนละที่  แต่โชคดีที่ตั้มวิ่งตามทุกครั้ง  ตั้มจะถามเสมอว่าผมวิ่งหาใคร  ผมต้องโกหกว่าวิ่งหาตั้ม

+ J. P4 w6 ~( m* H9 x$ y
-------------------- จบตอนที่ 17 --------------------
/ x. r- K$ z/ e

3 F* M# m; t$ ~+ g/ {+ O7 o5 H: G

EP นี้จะดูสั้นๆ ไปหน่อยนะครับ ไว้ว่างๆ ผมจะรีบมาอัพเพิ่มให้อีกน๊า

5 ]6 y$ d& x+ H- E4 a$ F& y! c; A

tidchoo2

ทุกอย่างลงตัว ขอบคุณนะครับ

Roysan

เศร้าอ่ะ นอย

ouisit

ขอบคุณครับ

Macckrub

ขอบคุณครับ

Macckrub

ขอบคุณครับ

HRHPrince

ว่ะ

team901x

. d( X6 Y* @: X: S; x8 T( T0 p
ขอบคุณคับ

artwin

ขอบคุณมากครับ

Peebame

ตั้มเหรอ งืม ๆ

nong0987

ขอบคุณนะครับ

gang2520

ขอบคุณครับบ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

princo78

ขอบคุณครับ

kridty75

ขอบคุณครับ

eg1

+ X* v5 T4 k$ s& E* T) w  eขอบคุณครับ

AlphaPaKa

ขอบคุณครับ

tidchoo2

ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ

kichjakan

ขอบพระคุณ

pom951

สงสารบอลจัง