เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 17

Julio

เรื่องของเบนซ์  ตอนที่ 17

8 F# H8 h' O; T! F7 C% }" K
( V- o  v* w. b. b( O$ \# Rป่านนี้เบนซ์ของผมจะอยู่ที่ไหน จะทำอะไรอยู่นะ  คำนี้กึกก้องในใจของผมอยู่ตลอดเวลา  เมื่อไปถึงบ้านคุณปู่  ผมนั่งซึมคิดถึงเบนซ์  มันคิดถึงมากแบบสุดๆ เลยครับ
* [* Z3 @% @; c  [/ k8 d“บอลคิดถึงบ้านใช่มั้ย” พลเดินมาถามผม  ผมร้องไห้อีก
“เราเข้าใจนะ  แต่นายต้องทำใจบ้างดิ  เราต้องพอใจกับสิ่งที่มันเป็นในวันนี้นะ ทำใจนะ” พลกอดผม
“ไอ้น้องบอลเราไปอาบน้ำกันเถอะนะ” พลดึงผมให้ลุกขึ้นแล้วเราก็ไปอาบน้ำกันครับ  พลหยอกล้อผมอยู่ตลอดจนผมเริ่มยิ้มได้
“เราไปวิ่งออกกำลังกายกันเถอะ”
( Z& E. ?! C0 |$ ~9 ~5 l( Y/ f“พลไปวิ่งไกลมั้ย”
$ g6 t# Y! l' `  W" A0 ^1 _$ ~/ B0 Z. S8 a“ไม่ไกลหรอก” ผมก็ต้องไปกับพล
9 u) T; Z% m- s- |- X) X: H“เอ๊ะวันนี้เพื่อน ไม่เห็นมาเลย” พลมองหาเพื่อนแต่ก็ไม่มีใคร
“มันคงมืดแล้วมั้งพล” ผมออกความเห็นเพราะจะทุ่มหนึ่งแล้ว
  ]6 T+ Y% w8 B1 Z' [* U4 i8 Y( G“ไม่หรอก  ปกติเพื่อนก็มาวิ่งกันแบบนี้ทุกวัน  ยังไม่กลับหรอก” พลยังไม่เลิก พลมองหาและพาผมวิ่งตามหาเพื่อน  ตรงนี้เป็นเป็นสนามโรงเรียนครับ ก็มีคนยังออกกำลังกายอยู่หลายคน  แล้วผมก็ได้ยินเสียงคุยกันเอะอ่ะเมื่อไปถึงโรงยิมร้าง
“เฮ้ยเจอแล้วอย่า เสียงดังนะบอล” พลพาผมย่องเข้าไปแอบดูตามต้นเสียงที่ได้ยิน  พลก็ปีนไปจ้องมองที่ช่องระบายอากาศผมอยู่ข้างล่างนั่งฟังเสียงเขาคุยกัน
“ไอ้ห่าเอ้ย มึงเล่าซะกูไม่มีอารมณ์เลยว่ะ”
“โถ่ก็กูดูมาแบบนี้  กูก็เล่าได้แค่นี้”
! F; _6 F4 N# i% J% d“ไอ้บ้าหนัง X มันดีทุกเรื่อง  แต่มึงเล่าไม่ได้อารมณ์เอง”
“ใช่จริงของมึงนะ  ถ้าที่บ้านกูดูหนัง X ได้  กูไม่ต้องมาง้อให้มึงเล่าให้ฟังหรอก”
“ขอโทษด้วยนะที่พวกมึงไม่มีความสามรถอย่างกู  กูอิสระโว้ย”  จากนั้นก็มีเสียงหัวเราะเสียงพวกเขาหยอกล้อกัน
“โอ้ย หมดอารมณ์แล้วว่ะ  กลับกันเถอะ  อยู่ไปก็เซง” พลรีบโดดลงมาจากถังสีที่เขาเหยียบอยู่
6 d( A2 D$ {' W5 Z' \5 V“บอลตามเรามา” ผมก็วิ่งตามพลเข้าทางประตูมืดมากครับ  มองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย
“กูมาแล้วไอ้พวกกระหายทั้งหลาย” พลตะโกนบอก
$ E: T2 P7 ]' A, o“ไอ้พล มึงมาตั้งแต่เมื่อไหร่วะ หายไปตั้งสองวัน”
9 l; [* M) `* E2 W; m0 u8 k“กูไปต่างจังหวัดมา” พลตอบโอ้โฮครับผมเหม็นไปหมดได้กลิ่นเจ้าโลกคลุ้งไปหมด  สงสัยพวกนี้กำลังเล่นว่าวกัน
7 @4 E8 ?2 t6 s8 ?6 b" f“อ้าวแล้วนั่นมึงพาใครมาล่ะ”
“ญาติกูเอง  ป่ะออกไปข้างนอกกันเถอะ” พลชวนเพื่อนไปข้างนอก
6 ~/ P: M& i, y, d- F7 ~“อยู่นี่แหละขาดมึงพวกกูอัดอั้นเลยว่ะ  ช่วยพวกกูหน่อย”
“วันนี้กูขอก่อนเถอะ พวกมึงก็อะไรนักหนา  กะอิแค่เล่นว่าวก็แอบไปทำบ้านใครบ้านมันก็จบเรื่อง”  ผมพอตีความเข้าใจว่าวัยรุ่นกลุ่มนี้เขาคงเรียนรู้เรื่องเซกซ์กับพลนั่นแหละ
“เออพรุ้งนี้มึงต้องมานะ”
6 i" N4 m) X! U, A1 z! @$ k  W“เออกูสัญญา” แล้วผมก็เดินนำหน้าออกนอกโรงยิมเพราะกลิ่นเหม็นคาวทำให้หายใจลำบากมาก  พอถึงด้านนอกพลก็พาเพื่อน ๆ นั่งคุยกันเรื่องต่าง ๆ ผมก็นั่งฟังเขาอยู่  แต่นั่งห่างมาก  ผมมองเห็นตู้โทรศัพท์อยู่ริมถนนห่างจากตรงที่เรานั่ง
“พลนายมีเศษตังค์ไหม” ผมยืนขึ้นขอกับพล
- T- @1 a9 h, i  j3 ?! N, R“ไม่มีอ่ะ บอลจะทำไมหรอ”
“ช่างเถอะ” ผมก็นั่งลง
2 R( X7 G4 C$ E8 B4 k“นายจะเอาไปทำไมหรอ เรามีนะ” เสียงเขาทำให้ผมนึกถึงเบนซ์มากครับเพราะเป็นคำพูดที่อบอุ่นอาจเป็นเพราะผมคิดถึงเบนซ์มาก
“ช่างเถอะครับ ไม่เป็นไร” ผมตอบเขาด้วยความเกรงใจแล้วเขาก็เดินมาหาผม
. I- B- g3 W0 G* I" Q“อ่ะเราให้นาย” เขามาใกล้ ๆ แล้วยื่นตังค์ให้ผม
# m# o/ v1 o' ~6 b0 j# k“ขอบคุณคับ” ผมก็ยิ้มให้เขาแล้วผมก็บอกพลว่าผมจะไปโทรศัพท์
" T7 ?& K7 N6 g“เฮ้ยตั้มไปเป็นเพื่อนบอลหน่อย” ตั้มคนที่ให้เศษตังค์ก็ตามผมมา  เมื่อไปถึงผมก็ดีใจมากผมรีบเข้าตู้โทรศัพท์กดโทรทันที
9 R2 l" [! L5 n& O0 {" }5 r“ดีครับ  บ้านอาจารย์อราดาครับ”  เป็นเสียงเบนซ์
“เบนซ์” ผมพูดคำเดียวผมก็ร้องไห้มันพูดอะไรไม่ออก
# s. @$ J6 q  L  H9 O“บอล เรารอบอลทั้งวันเลย แล้วนายก็โทรมาจิง ๆ ด้วย” เบนซ์ท่าจะดีใจมาก  ผมรีบเช็ดน้ำตาหยุดร้องไห้
5 ~( x8 V3 a& P! B“เราถึงได้สักพักแล้ว  เราคิดถึงนายมากเลยนะ”
“เช่นกันบอลเรารักบอลมากเลยนะ อย่าเปลี่ยนไปนะ”
+ z. ~! o% W  j3 M+ y“ไม่มีทาง  เราจะไม่เปลี่ยนไปเด็จขาด”
“บอลต้องอดทนนะ นายหน้าตาดีมีเสน่ห์ใครก็ชอบ  นายอย่าไปใจอ่อนนะ  เราน่ะนอนไม่หลับแน่เรากลัวนายไปมีคนอื่น”
“ไม่  บอลจะไม่เป็นอย่างนั้นบอลสัญญา”
( V7 ?5 T9 f( }9 m“สัญญานะครับ  เบนซ์เองจะรอวันที่เราจะอยู่ด้วยกัน” เสียงเบนซ์ร้องไห้ผมก็ต้องเสียใจเมื่อเงินหยอดตู้ผมจะหมด“เบนซ์เงินเราจะหมดแล้วไว้วันหลังเราโทรมาใหม่นะ” ยังไม่ทันได้ยินเสียงเบนซ์เลยสายก็ตัดก่อน  ผมก็สบายใจขึ้นมาหน่อยอย่างน้อยผมก็รู้ว่ามีเบนซ์คนหนึ่งที่รักและคิดถึงผม ผมเดินออกจากตู้ผมก็เห็นตั้มนั่งรออยู่  เมื่อตั้มเห็นผมตั้มก็ยืนขึ้นแล้วเดินนำหน้าพาผมไปหาเพื่อนที่นั่งคุยกันอยู่
“เรากลับกันเถอะว่ะ กลับบ้านกลัวโดนด่าจังวันนี้” เพื่อนคนหนึ่งกล่าวก่อนจะลุกแล้วเดินหนีไปทางใครทางมัน
“บอลพวกนี้บอลอย่าไปสนิทพวกมันให้มันมากนะ”
“อ้าวทำไมหรอ” ผมสงสัย
- U4 f: x9 F; {7 F6 F“พวกนี้มันติดยาเสพติดนะ  แต่มีดีอยู่คนเดียวที่ไม่ติดอะไรเลย”
พลพูด  ผมก็พอดูออกว่าต้องเป็นตั้มแน่ๆ  ดูท่าเขาเรียบร้อยมาก เ มื่อกลับถึงบ้านผมกับพลก็โดนดุนิดหนึ่งที่กลับค่ำ  เขาทานข้าวกันหมดแล้วเหลือเราสองคนที่ยังไม่ทาน  อาหารก็หมดไม่เหลือ
“มันเป็นกฎของบ้าน  ถ้ามาทานข้าวไม่ทันก็ต้องอดแบบนี้แหละ แต่อย่าห่วงระดับเราไม่มีอดป่ะเราไปทานนอกบ้านกัน”เป็นกฎแรกของบ้านที่ผมได้เรียนรู้ มันน่าเสียวใส้เหลือเกิน  นี่ขนาดวันแรกผมก็เจอแล้ว พลก็พาผมเดินไปร้านขายอาหารตามสั่ง
“กินสิ อย่าคิดมากนายต้องฝึกความอดทนเอาไว้  ถ้าเราไม่อยู่แล้วนายต้องรู้จักเอาตัวรอดให้ได้”พลคงเป็นห่วงผม   
“นายจะย้ายเมื่อไหร่ไปที่ไหน”
“เราจะย้ายไปอยู่ชลบุรี คงจะก่อนเปิดเทอมนี้” ผมรู้สึกกลัวมากเพราะที่บ้านนี้มีคนอยู่กันมากลูกคุณปู่ก็ห้าคนที่ยังอยู่ในบ้านหลานอีกหลายคนครับ  เมื่อพลย้ายออกจากบ้านผมก็ไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ไม่ใกลจากบ้านนัก  ผมก็ เริ่มตื่นเต้นที่จะได้ไปโรงเรียนแห่งใหม่เมื่อผมไปถึงโรงเรียนผมก็ไปเจอตั้มเขากำลังยืนรอใครไม่รู้ที่หน้าประตู ผมกับตั้มเราเคยเจอกันครั้งเดียวตั้งแต่วันที่ผมขอตังค์เขา
“หวัดดี  นายรอใครอยู่หรอ”ผมยิ้มทักทาย
“รอนายอยู่ นายก็มาจริงๆ ด้วย” ตั้มยิ้มทักทายผม  ตั้มเป็นคนขาวมากตัวสูงโย่ง  ยิ้มตั้มจะสดใสมากครับ ดูดีที่สุดก็ที่คิ้ว คิ้วตั้มเหมือนเอามาแปะเอาไว้เข้ากับตาชั้นเดียวที่ใสปิ๊ง  ผมไม่รักเขาหรอกแต่ชอบเวลาที่ได้เห็นตั้มมันอบอุ่นยังไงบอกไม่ถูกวันนี้ผมได้เห็นตั้มชัดๆ ผมอึ้งอยู่นานก็หาเรื่องคุยกับเขาต่อ
& @9 d$ b2 X3 v% _& k. r) r/ ^2 ]“รอเราหรอ”   
0 m( d% b# U! J2 z: G5 W4 ]“อืม นายไม่ยอมมาออกกำลังกายเลยนะ”ที่ผมไม่ไปเพราะพลเตือนผมตั้งแต่วันนั้น  ผมเลยไม่ไปอีกเลย
“ต่อไปเราจะไปทุกวันนะ”
$ e- o; _% k* S) ~/ \: K“อ่ะเศษตังค์เราเก็บไว้ให้นาย” ผมตกใจเลยครับ  เพราะเต็มกระปุกใสๆ ที่เขาเอาถือมาด้วย
“เยอะจัง  เราไม่กล้าเอาหรอก”ผมก็ทำท่าเกรงใจ
“เอาเหอะ  เราก็เสียใจสิอุตส่าห์เก็บให้นาย” ผมเลยต้องรับเงินตั้มแล้วเราทั้งสองก็เดินไปภายในโรงเรียน วันนี้ผมก็เริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง  แต่ก็ยังผวาอยู่เหมือนกัน  ในบางครั้งผมเหมือนกับคนบ้า  เวลาที่ออดดังตอนเที่ยงผมรีบวิ่งลงจากห้องเรียนไปที่โรงอาหารตั้งใจจะไปหาเบนซ์ ผมลืมไปว่าตอนนี้เราอยู่กันคนละที่  แต่โชคดีที่ตั้มวิ่งตามทุกครั้ง  ตั้มจะถามเสมอว่าผมวิ่งหาใคร  ผมต้องโกหกว่าวิ่งหาตั้ม


-------------------- จบตอนที่ 17 --------------------
, r# Z5 Y/ `. ~8 i
2 _, Q# U5 S5 E1 X& u2 R, w
0 j( r* A1 t2 w% m# _

! b) V+ v& W8 Y9 P% N  g. \* H3 uEP นี้จะดูสั้นๆ ไปหน่อยนะครับ ไว้ว่างๆ ผมจะรีบมาอัพเพิ่มให้อีกน๊า
2 ]2 K. O, h" T4 U+ U+ @$ e* n: z
4 v, M) y9 U8 g+ ^1 y

tidchoo2

ทุกอย่างลงตัว ขอบคุณนะครับ

Roysan

เศร้าอ่ะ นอย

ouisit

ขอบคุณครับ

Macckrub

ขอบคุณครับ

Macckrub

ขอบคุณครับ

HRHPrince

ว่ะ

team901x

' C# u& w; l- n% p1 N8 H
ขอบคุณคับ

artwin

ขอบคุณมากครับ

Peebame

ตั้มเหรอ งืม ๆ

nong0987

ขอบคุณนะครับ

gang2520

ขอบคุณครับบ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

princo78

ขอบคุณครับ

kridty75

ขอบคุณครับ

eg1

4 \) {$ f4 D6 \6 ~3 E: C
1 v  Q' U& z9 Jขอบคุณครับ

AlphaPaKa

ขอบคุณครับ

tidchoo2

ยิ่งอ่านยิ่งเพลินอ่ะ มาเล่ามาเร็ว ๆ นะ

kichjakan

ขอบพระคุณ

pom951

สงสารบอลจัง