|
เรื่องของเบนซ์ตอน 18 ***ขณะที่เพื่อนๆ อ่านเรื่องนี้ผมอยากให้เพื่อนๆ ลองฟังเพลง“อีกฝั่งของท้องฟ้า” ของวงไอน้ำนะครับ มันเข้ากับบรรยากาศและความรู้สึกของผมตอนนี้มากๆ ***
: y7 B& k$ y! U8 X; |: f; A“แม่ แม่ บอกผมสิที่บ้านเกิดอะไร” ผมเร่งเมื่อรู้ว่าเหตุการณ์ไม่ดีแน่แล้ว แม่ค่อยกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่งเครือ
7 j# h0 d* |* r: k) `, s“บอลแย่แล้วลูก….” “แม่ครับบอกผมมา”ผมตะโกนเสียงดังจนตั้มเขามาเคาะประตูถาม3 r, K7 V# p+ K% B& a
“บอลทำใจนะลูก เบนซ์ถูกรถชน” ผมช๊อคเลยครับ มือไม้ผมสั่นไปหมด ผมค่อยตั้งสติถามแม่อีกครั้ง2 V7 u0 u& s* l) v6 G" i" x
“แล้วเบนซ์เป็นอะไรมากมั้ยครับ” ผมไม่อยากเหลือเกินที่จะได้ยินอะไรไปมากกว่านี้แต่ผมก็ต้องรู้ให้ได้+ ]9 p/ s5 m: I# K. i$ P
“ยัง ไม่รู้เลยว่าจะรอดหรือเปล่า อยู่ห้อง ICU มาอาทิตย์กว่าแล้วยังไม่ฟื้นเลย” ผมรีบวางสาย ตัวผมอ่อนไปหมด ผมยืนพิงตู้โทรศัพท์แล้วผมก็ล้มลงกับพื้นเอามือกุมหน้าจนตั้มวิ่งเข้ามา “บอล บอลกนายเป็นอะไรหรือป่าว”เสียงของตั้มร้องเรียกแล้วเข้าไปดึงแขนผมให้ผมลุกขึ้นและออกจากตู้โทรศัพท์ พอมาถึงด้านนอกผมก็ตะโกนเสียงดังลั่น ตั้มเอามือมาอุดปากผมไว้ “บอลนายอย่าร้อง นายมีเรื่องอะไรบอกเราได้นะบอล อย่าร้องแบบนี้อีกนะ เชื่อเราสิ”
' i6 L. E8 v& s& W" Z% E6 Y" kผมก็หยุดร้อง แต่เรื่องที่เกิดมันก็ทำให้ผมไม่หายครั่งผมมองเห็นต้นไม้ ผมก็ไปวิ่งชนอย่างแรง ผมอยากเจ็บให้มากกว่าเบนซ์เจ็บ ตั้มก็ยังวิ่งไปดึงผมเอาไว้ ตัวตั้มเล็กกว่าตัวผมเยอะ จึงไม่สามรถดึงตัวผมไว้ได้ ผมบ้ามากครับในวันนั้น ผมเอาตัวของผมไปวิ่งชนทุกอย่างที่ขวางหน้า ผมอยากเจ็บอยากเจ็บให้มากกว่าที่เบนซ์เจ็บ นานมากที่ผมทำคนมามุงดูผม มุงดูผมบ้า และมองดูตั้มกอดตัวผมไว้เพื่อห้ามไม่ให้ผมบ้าครั่ง “บอลเราไม่อยากให้นายทำแบบนี้ นายต้องอยู่เพื่อนคนที่นายรักนะ”: ]# P7 Z/ C9 D/ s8 G# E9 ]
“คนที่เรารักเหรอ ไม่มีแล้ว นายรู้มั้ยคนที่เรารักตอนนี้อยู่ในห้อง ICU”: V- Y/ b6 @8 p" e$ T) g
“บอลนายมันบ้า คนอยู่ห้อง ICU ไม่ใช่ว่าเขาตายแล้ว เปอร์เซนเขารอดมีมากเขาอาจจะรอดก็ได้ นะเชื่อเรา กลับบ้านเถอะ”
2 P% d* a; G! l- e' v“ใช่จริงของนาย เบนซ์อาจจะรอด ใช่เบนซ์อาจจะรอด” ผมก็เริ่มบ้าอีกครั้ง ขณะที่ผมเดินกลับบ้าน ผมเพ้อคำนี้ตลอด เบนซ์อาจจะรอด เมื่อกลับไปถึงบ้านคุณปู่คุณย่าท่านก็เป็นห่วงผมมากที่เห็นตัวผมเป็นแผล แต่คนอื่นเขาก็สมน้ำหน้า ท่านถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมก็ไม่ตอบ ท่านก็เลยสรุปเอาเองว่าผมมีเรื่องชกต่อยกัน1 ~( m7 k+ m/ m& ^7 k
“คุณปู่ครับผมขอกลับไปเยี่ยมบ้านได้มั้ยครับ”
p- W4 M* H' k7 n7 \- E6 T' p“เอ็งจะกลับไปทำไม กลับไปหาใครที่นั่นไม่มีใครให้คิดถึงอีกแล้ว”' E$ m5 M( e: K
“มีครับ ผมมีเพื่อนที่ผมคิดถึงเขาไม่สบายหนักผมอยากกลับไปเยี่ยมเพื่อนครับ” ผมร้องห่มร้องไห้อยากให้ท่านอนุญาต
, N$ a, b4 V8 i \ I“ก็ได้แต่อย่าไปนานเดี๋ยวจะเสียการเรียน” ท่านหยิบเงินให้ผมห้าพันผมก็ไม่ยอมอาบน้ำ ผมรีบเก็บของใส่กระเป๋าออกเดินทาง เมื่อถึงหน้าบ้านน้องชายกับน้องสาวพ่อที่ไม่ค่อยจะถูกกับผมก็มาดักรอ “มึงไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ มึงควรที่จะไปเหมือนพ่อของมึง” ผมรู้ดีว่าเขาหวงสมบัติเพราะส่วนที่เป็นของพ่อผม คุณปู่เตรียมจะยกให้ผม อาสองคนนี่ก็ไม่อยากให้ ตั้งแต่ผมมาอยู่อาก็หาทางด่าว่าแกล้งผมอยู่ตลอด คงอยากบีบให้ผมออกจากบ้านผมจึงไม่ตอบถ้าผมเลือกได้ผมก็จะไม่มาที่นี่อีก ผมรีบกลับบ้านใจของผมอธิฐานอยู่ตลอดเวลาว่าขอให้ผมได้พบเบนซ์อีกครั้ง ถ้าผมได้พบเบนซ์คราวนี้ ผมจะไม่ยอมให้อะไรต้องพรากผมหนีจากเบนซ์อีกอย่างเด็จขาด ในที่สุดก็ถึงนครพนมจนได้ผมยังไม่กลับบ้าน ผมรีบไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปตามหาเบนซ์ “ขอโทษครับมีคนป่วยอายุประมาณ17มั้ยครับ” ผมต้องหยุดพูดพักเหนื่อยก่อนจนพยาบาลถาม
8 R8 X- D( f' j; ~+ f“คนป่วยชื่ออะไรคะ”
2 G! Q' h$ l7 C' [; Q# |" t“รัชนนท์ครับ”1 J- |* J' t$ O) u) u. a
“อ๋อมีค่ะ แต่ยังไม่ถึงเวลาเข้าเยี่ยมนะคะ ต้องรออีก2ชั่วโมง”5 Y: J: W: l E; J0 @+ f
“คนไข้อาการเป็นยังไงบ้างครับ” ผมลุ้นอยากให้พยาบาลตอบว่าอาการของเบนซ์กำลังจะดีขึ้นแต่แล้วก็......
& Z1 U b% g! w+ [( K“คนไข้อาการหนัก อาทิตย์กว่าแล้วป่านนี้ยังไม่รู้สึกตัวค่ะ” ได้ยินคำนี้ ผมเข่าผมอ่อนเดินแทบไม่ได้ ผมรีบเดินตามหาห้องที่เบนซ์อยู่ ถึงแม้ว่ายังไม่ถึงเวลาเข้าเยี่ยมก็ไม่เป็นไร ขอเพียงให้ผมได้อยู่หน้าห้องแอบมองเขาก็ยังดี และแล้วผมก็ไปถึงห้องของเบนซ์ ผมได้ไปแอบมองอย่างที่ต้องการ ใจผมเริ่มคุยกับตัวผมเอง ถึงคราวเราแล้วหรือที่เศร้าเหมือนในหนัง เมื่อก่อนผมเห็นเหตุการณ์นี้แต่ในหนัง แต่วันนี้มันกับเกิดขึ้นกับผมเอง ผมไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับผม ภาพเบนซ์ปรากฏอยู่ต่อหน้า ดูไม่ออกเลยว่าเป็นเขา ร่างกายพันด้วยผ้าทั้งหมด นอนนิ่งเงียบ ผมก็แทบจะขาดใจในตอนนั้นเสียให้ได้ภาพที่เราเคยได้อยู่ร่วมกัน ผิดใจกัน ดีกัน เล่นกัน หยอกกันมันหวนมาให้ผมได้ทบทวนอีกครั้ง ผมก็ไปนั่งร้องไห้อยู่ที่เก้าอี้คนเดินผ่านไปผ่านมาก็มองผม เขาอาจจะว่าผมบ้าก็เป็นได้ แต่ผมไม่แคร์อะไรทั้งนั้นในตอนนี้
) n) u# |$ a8 h“บอลลูกมาถึงเมื่อไหร่ลูก” แม่เห็นผมก็กอด แล้วแม่ก็ร้องไห้เสียใจ + ~7 z* Y, n5 l* B, e
“บอลเบนซ์ต้องหายใช่ใหมลูก เบนซ์ต้องหายใช่ไหม” ผมก็พยักหน้า ผมรู้ว่าตอนนี้แม่กำลังบ้า เหมือนที่ผมบ้าอยู่$ n# r. s$ A, q
“บอลเราต้องหาทางช่วยเบนซ์นะ” พ่อพูดกับผมท่านคงคิดมากแต่คำพูดนี้ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้ว่าในโลกนี้มีอำนาจลึกลับอยู่: X% W& V. n* x8 F: r. Q! c
“ผมคิดออกแล้วครับแม่ ผมจะไปธาตุพนม”1 s/ K5 W$ Q4 [/ Y( P- O
ผมพูดจบผมก็รีบวิ่งขึ้นรถสามล้อ ในสมองผมตอนนั้นผมคิดได้ว่าผมต้องกลับบ้านตากับยาย ไปเอารถมอไซด์ของผมขี่ไปธาตุพนมเพื่ออธิฐานให้เบนซ์หาย รถสามล้อก็พาผมไปที่บ้านตายายไปถึงผมรีบวิ่งเข้าบ้าน
! T; U( M4 c% W# x2 C“ตาครับกุญแจรถอยู่ไหนครับ” ผมรีบถามหากุญแจรถผม
, \( y3 @* T! z7 o: i, P W“รถใคร แกถามถึงรถอะไร”เสียงเข้มของคุณตาถามผม ผมรีบตอบ
3 J7 z- a( J; n" A9 z“รถมอไซด์ครับ”
$ E& n( a+ w4 r9 C0 e7 E# E% l# m: r“รถมอไซด์ขายแล้ว อีกอย่างก็ไม่ใช่รถมึงนี่” พูดจบคุณตาก็เดินเข้าบ้าน ผมก็ยังดื้ออยู่วิ่งไปจับแขนคุณตาหวังจะขอร้องให้พาไธาตุพนม0 g8 K# a: t7 l, ]/ f9 n
“คุณตาครับ คุณตาพาผมไปธาตุพนมหน่อยครับผมขอร้อง”0 q( P& Y2 u7 N' l
“ไอ้บ้า แกนี่มันเรื่องมากกลับไปได้แล้ว ตาบอกแล้วไงว่าไม่ให้มาที่นี่อีกอย่ามาอ้อนวอนอะไรอีกเลย แกอยากไปก็ไปเองสิ” ท่านสะบัดแขนของผม ผมก็รีบวิ่งออกจากบ้าน ผมเสียใจมากเกินที่จะกล่าวออกมาให้ท่านผู้อ่านได้รับรู้ถึงความรู้สึกของผมในตอนนั้นได้ ผมวิ่งออกตั้งแต่จากบ้านไปถนนใหญ่กว่า 5 กม.ไปขึ้นรถโดยสารธาตุพนมใช้เวลานานมากกว่าจะถึง เพราะอยู่ห่างจากบ้านผมมาก พอไปถึงผมก็ไปอธิฐานตั้งใจอย่างแน่วแน่ ผมอธิฐานมากกว่าร้อยรอบ ผมค่อยเดินออกมาหารถโดยสารกลับเข้าเมือง คิดน้อยใจมากที่คุณตาท่านทิ้งผมจริงๆทำไมท่านไม่ยอมสงสารผมบ้าง เมื่อถึงตัวเมืองก็ค่ำพอดี ผมก็นั่งรถกลับไปที่โรงพยาบาล กลับไปที่หน้าห้องเบนซ์อีก ทั้งคืนผมร้องไห้จนหลับ ตื่นมาก็ร้องไห้จนแม่กับพ่อของเบนซ์ท่านมาอุ้มผมขึ้นรถกลับบ้านท่านหาอะไรให้ผมทาน5 Y2 @6 {4 o+ m# I* O
“ทานอะไรก่อนนะลูก ดูลูกหน้าซีดหมดแล้ว”
2 \, R6 D4 ?$ V' a5 M+ n3 ^“บอลลูกหายไปไหนมาทั้งวัน” พ่อถามผมด้วยความห่วงหน้าผมตอนนี้คงจะมอมแมมน่าดู0 q6 c- v a9 O0 V1 p
“ผมไปธาตุพนมมาครับ ผมไปอธิฐานให้เบนซ์หาย” สองคนท่านก็ร้องไห้ซึ้งใจ, Z9 a7 x# F* w3 E3 D! {! Z
“ขอบคุณนะลูก จะไปทำไมไม่ให้พ่อพาไปล่ะ”. d) p+ N+ T3 K" ~
“ช่างเถอะครับผมไปเองได้” ผมตอบท่าน* t5 F& ^) Y( r
“แล้วจะกลับบ้านคุณยายไหม” พ่อถามผมทำให้ผมกลัวว่าพ่อจะไล่ผมอีกคน ผมเลยบอกความจริงแก่ท่าน
2 F" p8 V$ E( O: [“ผมไปมาแล้วครับ ท่านไล่ผม คุณพ่อคุณแม่อย่าไล่ผมไปนะครับขอผมอยู่ที่นี่ซักพักนะครับ ผมไม่มีที่ไปแล้ว” ท่านทั้งสองก็กอดผมแล้วปลอบผม “พ่อกับแม่เข้าใจ ลูกไม่ต้องไปหรอก ลูกอยู่ที่นี่แม่ไม่มีทางไล่บอลเด็ดขาด” ผมเริ่มอุ่นใจขึ้นมากครับ เมื่ออาบน้ำเรียบร้อยผมก็อยากไปโรงพยาบาลอีก แต่ท่านทั้งสองก็ห้ามผมเอาไว้ ท่านว่าเช้าค่อยไป ผมเลยต้องเข้าห้องนอน นานสองเดือนที่ผมไม่ได้มาห้องเบนซ์ ผมก้าวเข้าไปในห้อง กลิ่นหอมของห้องเขาก็ยังเหมือนเดิม ผมก็เปิดไฟสิ่งที่ผมเห็นต่อหน้า ตอนนี้คือเสื้อผ้าที่ผมลืมไว้ตั้งนานมากแล้วตั้งแต่คบกันใหม่ๆ มันอยู่บนที่นอน ถูกพับอย่างเป็นระเบียบ ผมเดินไปดูของที่เราเคยใช้ด้วยกันยังคงอยู่ครบทุกอย่าง ในหมอนเหมือนมีอะไรสักอย่าง ผมก็เลยเอาหมอนออกรื้อดู พบสมุดเล่มหนึ่ง ผมรีบหยิบเอามาอ่านดู ในนั้นเต็มไปด้วยข้อเขียนความในใจตั้งแต่เราเริ่มรู้จักกันคำขอโทษตอนที่เราทะเลาะกัน คำคิดถึงตอนที่เราจากกัน ทุกคำที่เขียนมีวันที่บันทึกไว้อย่างดี ผมเอาสมุดมากอดมันทั้งซึ้งทั้งเจ็บ คุณผู้อ่านครับท่านที่อ่านเรื่องของผมทุกคน ขอให้ท่านจงมีแต่ความสุข ให้พบแต่ความราบรื่นทุกประการ อย่าได้เป็นเหมือนผมนะครับ ขณะที่ผมเขียนอยู่นี้น้ำตาผมร่วงหล่นอยู่ตลอดเวลา ผมเจ็บเหลือเกินที่ต้องนึกถึงวันนี้อีกครั้ง ถึงมันจะผ่านมาแล้วเกือบสองปีแล้ว แต่แผลนี้มันยังไม่หาย แต่ผมก็ภูมิใจที่ผมยังจำทุกเหตุการณ์นี้ได้ดี ติดตามตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณมากครับที่อยู่เป็นเพื่อนผมในคืนนี้5 V5 I# s" n8 A* u) D
+ P2 H1 e: r% r; h+ R, |* S5 U-------------------- จบตอนที่ 18 ---------------------% |. V* {$ l: s& v- Q
6 z; i3 ]! B) @) M
' L: a! k9 G- w% x, V: Mสวัสดีปีใหม่ไทย และ สุขสันต์วันสงกรานต์ ๒๕๖๒7 h. u4 d$ R6 |0 o0 ?
ขอให้เพื่อนๆ เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เดินทางกลับไปหาครอบครัว กลับไปคนรัก หรือจะเดินทางไปไหนมาไหน ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ  ปล.เมาไม่ขับกันนะครับ!!! วันนี้ผมเองก็จะเดินทางกลับบ้านที่ขอนแก่นแล้วเหมือนกัน ใครจะไปเล่นที่ถนนข้าวเหนียวบ้าง นัดเจอกันได้นะครับ 9 ?% [% d! |7 B( n( e
ไว้เจอกันใหม่หลังสงกรานต์นะครับ บ๊ายบาย {:4_98:}' y, g! Y l. V
2 @- `- L# o2 }
) N# K/ m9 f) `% V, A2 K6 p
5 D- c( f9 E; S
/ W% V/ s/ M, P7 n, X( l" D | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-11 08:32:05
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-23 03:53:08
โพสต์ 2020-1-27 21:31:53
โพสต์ 2019-12-31 19:57:36
โพสต์ 2019-5-23 23:59:19