|
เรื่องของเบนซ์ตอน 18 ***ขณะที่เพื่อนๆ อ่านเรื่องนี้ผมอยากให้เพื่อนๆ ลองฟังเพลง“อีกฝั่งของท้องฟ้า” ของวงไอน้ำนะครับ มันเข้ากับบรรยากาศและความรู้สึกของผมตอนนี้มากๆ ***$ u! G6 ^9 ~. b
“แม่ แม่ บอกผมสิที่บ้านเกิดอะไร” ผมเร่งเมื่อรู้ว่าเหตุการณ์ไม่ดีแน่แล้ว แม่ค่อยกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่งเครือ, w/ r3 X$ ` I
“บอลแย่แล้วลูก….” “แม่ครับบอกผมมา”ผมตะโกนเสียงดังจนตั้มเขามาเคาะประตูถาม, G1 v" r" d( S6 Z
“บอลทำใจนะลูก เบนซ์ถูกรถชน” ผมช๊อคเลยครับ มือไม้ผมสั่นไปหมด ผมค่อยตั้งสติถามแม่อีกครั้ง
9 {2 W, s# d' `' b/ `“แล้วเบนซ์เป็นอะไรมากมั้ยครับ” ผมไม่อยากเหลือเกินที่จะได้ยินอะไรไปมากกว่านี้แต่ผมก็ต้องรู้ให้ได้
, _" L, C) j+ y+ a! q“ยัง ไม่รู้เลยว่าจะรอดหรือเปล่า อยู่ห้อง ICU มาอาทิตย์กว่าแล้วยังไม่ฟื้นเลย” ผมรีบวางสาย ตัวผมอ่อนไปหมด ผมยืนพิงตู้โทรศัพท์แล้วผมก็ล้มลงกับพื้นเอามือกุมหน้าจนตั้มวิ่งเข้ามา “บอล บอลกนายเป็นอะไรหรือป่าว”เสียงของตั้มร้องเรียกแล้วเข้าไปดึงแขนผมให้ผมลุกขึ้นและออกจากตู้โทรศัพท์ พอมาถึงด้านนอกผมก็ตะโกนเสียงดังลั่น ตั้มเอามือมาอุดปากผมไว้ “บอลนายอย่าร้อง นายมีเรื่องอะไรบอกเราได้นะบอล อย่าร้องแบบนี้อีกนะ เชื่อเราสิ”% o: I, @1 Z) e. X- `
ผมก็หยุดร้อง แต่เรื่องที่เกิดมันก็ทำให้ผมไม่หายครั่งผมมองเห็นต้นไม้ ผมก็ไปวิ่งชนอย่างแรง ผมอยากเจ็บให้มากกว่าเบนซ์เจ็บ ตั้มก็ยังวิ่งไปดึงผมเอาไว้ ตัวตั้มเล็กกว่าตัวผมเยอะ จึงไม่สามรถดึงตัวผมไว้ได้ ผมบ้ามากครับในวันนั้น ผมเอาตัวของผมไปวิ่งชนทุกอย่างที่ขวางหน้า ผมอยากเจ็บอยากเจ็บให้มากกว่าที่เบนซ์เจ็บ นานมากที่ผมทำคนมามุงดูผม มุงดูผมบ้า และมองดูตั้มกอดตัวผมไว้เพื่อห้ามไม่ให้ผมบ้าครั่ง “บอลเราไม่อยากให้นายทำแบบนี้ นายต้องอยู่เพื่อนคนที่นายรักนะ”% e& R5 U0 X3 X5 O4 r# ~
“คนที่เรารักเหรอ ไม่มีแล้ว นายรู้มั้ยคนที่เรารักตอนนี้อยู่ในห้อง ICU”
: z* d* r% M* ~* T5 V“บอลนายมันบ้า คนอยู่ห้อง ICU ไม่ใช่ว่าเขาตายแล้ว เปอร์เซนเขารอดมีมากเขาอาจจะรอดก็ได้ นะเชื่อเรา กลับบ้านเถอะ”
; L+ H2 `& s; [% q" Q2 C3 O' _; Z“ใช่จริงของนาย เบนซ์อาจจะรอด ใช่เบนซ์อาจจะรอด” ผมก็เริ่มบ้าอีกครั้ง ขณะที่ผมเดินกลับบ้าน ผมเพ้อคำนี้ตลอด เบนซ์อาจจะรอด เมื่อกลับไปถึงบ้านคุณปู่คุณย่าท่านก็เป็นห่วงผมมากที่เห็นตัวผมเป็นแผล แต่คนอื่นเขาก็สมน้ำหน้า ท่านถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ผมก็ไม่ตอบ ท่านก็เลยสรุปเอาเองว่าผมมีเรื่องชกต่อยกัน
8 @% {7 \- w h9 }$ J“คุณปู่ครับผมขอกลับไปเยี่ยมบ้านได้มั้ยครับ”
' l# ?. [- G8 v6 u“เอ็งจะกลับไปทำไม กลับไปหาใครที่นั่นไม่มีใครให้คิดถึงอีกแล้ว”
( f( N; [' [, T" J ?“มีครับ ผมมีเพื่อนที่ผมคิดถึงเขาไม่สบายหนักผมอยากกลับไปเยี่ยมเพื่อนครับ” ผมร้องห่มร้องไห้อยากให้ท่านอนุญาต
; ]6 J$ w# ?1 F/ e: z# ]' L“ก็ได้แต่อย่าไปนานเดี๋ยวจะเสียการเรียน” ท่านหยิบเงินให้ผมห้าพันผมก็ไม่ยอมอาบน้ำ ผมรีบเก็บของใส่กระเป๋าออกเดินทาง เมื่อถึงหน้าบ้านน้องชายกับน้องสาวพ่อที่ไม่ค่อยจะถูกกับผมก็มาดักรอ “มึงไปแล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ มึงควรที่จะไปเหมือนพ่อของมึง” ผมรู้ดีว่าเขาหวงสมบัติเพราะส่วนที่เป็นของพ่อผม คุณปู่เตรียมจะยกให้ผม อาสองคนนี่ก็ไม่อยากให้ ตั้งแต่ผมมาอยู่อาก็หาทางด่าว่าแกล้งผมอยู่ตลอด คงอยากบีบให้ผมออกจากบ้านผมจึงไม่ตอบถ้าผมเลือกได้ผมก็จะไม่มาที่นี่อีก ผมรีบกลับบ้านใจของผมอธิฐานอยู่ตลอดเวลาว่าขอให้ผมได้พบเบนซ์อีกครั้ง ถ้าผมได้พบเบนซ์คราวนี้ ผมจะไม่ยอมให้อะไรต้องพรากผมหนีจากเบนซ์อีกอย่างเด็จขาด ในที่สุดก็ถึงนครพนมจนได้ผมยังไม่กลับบ้าน ผมรีบไปที่โรงพยาบาลเพื่อไปตามหาเบนซ์ “ขอโทษครับมีคนป่วยอายุประมาณ17มั้ยครับ” ผมต้องหยุดพูดพักเหนื่อยก่อนจนพยาบาลถาม
, e9 V% M& j# J“คนป่วยชื่ออะไรคะ”& s# H- ^. v# J
“รัชนนท์ครับ”
7 C/ c9 q: M3 T' L2 S7 S& Z e“อ๋อมีค่ะ แต่ยังไม่ถึงเวลาเข้าเยี่ยมนะคะ ต้องรออีก2ชั่วโมง”# O8 M" {$ a( P. [3 B
“คนไข้อาการเป็นยังไงบ้างครับ” ผมลุ้นอยากให้พยาบาลตอบว่าอาการของเบนซ์กำลังจะดีขึ้นแต่แล้วก็......1 Y( M& e( V- c. {0 w$ a
“คนไข้อาการหนัก อาทิตย์กว่าแล้วป่านนี้ยังไม่รู้สึกตัวค่ะ” ได้ยินคำนี้ ผมเข่าผมอ่อนเดินแทบไม่ได้ ผมรีบเดินตามหาห้องที่เบนซ์อยู่ ถึงแม้ว่ายังไม่ถึงเวลาเข้าเยี่ยมก็ไม่เป็นไร ขอเพียงให้ผมได้อยู่หน้าห้องแอบมองเขาก็ยังดี และแล้วผมก็ไปถึงห้องของเบนซ์ ผมได้ไปแอบมองอย่างที่ต้องการ ใจผมเริ่มคุยกับตัวผมเอง ถึงคราวเราแล้วหรือที่เศร้าเหมือนในหนัง เมื่อก่อนผมเห็นเหตุการณ์นี้แต่ในหนัง แต่วันนี้มันกับเกิดขึ้นกับผมเอง ผมไม่อยากเชื่อเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับผม ภาพเบนซ์ปรากฏอยู่ต่อหน้า ดูไม่ออกเลยว่าเป็นเขา ร่างกายพันด้วยผ้าทั้งหมด นอนนิ่งเงียบ ผมก็แทบจะขาดใจในตอนนั้นเสียให้ได้ภาพที่เราเคยได้อยู่ร่วมกัน ผิดใจกัน ดีกัน เล่นกัน หยอกกันมันหวนมาให้ผมได้ทบทวนอีกครั้ง ผมก็ไปนั่งร้องไห้อยู่ที่เก้าอี้คนเดินผ่านไปผ่านมาก็มองผม เขาอาจจะว่าผมบ้าก็เป็นได้ แต่ผมไม่แคร์อะไรทั้งนั้นในตอนนี้" m2 ^9 P; ?/ {
“บอลลูกมาถึงเมื่อไหร่ลูก” แม่เห็นผมก็กอด แล้วแม่ก็ร้องไห้เสียใจ
+ J& \5 l) x& W) V: T“บอลเบนซ์ต้องหายใช่ใหมลูก เบนซ์ต้องหายใช่ไหม” ผมก็พยักหน้า ผมรู้ว่าตอนนี้แม่กำลังบ้า เหมือนที่ผมบ้าอยู่
; D) ~5 z5 R' x0 K9 N( S9 `“บอลเราต้องหาทางช่วยเบนซ์นะ” พ่อพูดกับผมท่านคงคิดมากแต่คำพูดนี้ทำให้ผมคิดขึ้นมาได้ว่าในโลกนี้มีอำนาจลึกลับอยู่
6 Q3 H$ X& ?3 q% u& g“ผมคิดออกแล้วครับแม่ ผมจะไปธาตุพนม”
7 [, [9 B/ Q5 f) a5 Uผมพูดจบผมก็รีบวิ่งขึ้นรถสามล้อ ในสมองผมตอนนั้นผมคิดได้ว่าผมต้องกลับบ้านตากับยาย ไปเอารถมอไซด์ของผมขี่ไปธาตุพนมเพื่ออธิฐานให้เบนซ์หาย รถสามล้อก็พาผมไปที่บ้านตายายไปถึงผมรีบวิ่งเข้าบ้าน4 a1 o' Z3 T, Y( s
“ตาครับกุญแจรถอยู่ไหนครับ” ผมรีบถามหากุญแจรถผม. o/ M8 c: ?& ~
“รถใคร แกถามถึงรถอะไร”เสียงเข้มของคุณตาถามผม ผมรีบตอบ. {+ U3 V- ^) L: ]2 X; q" v: @
“รถมอไซด์ครับ”6 L" J; p/ t& K
“รถมอไซด์ขายแล้ว อีกอย่างก็ไม่ใช่รถมึงนี่” พูดจบคุณตาก็เดินเข้าบ้าน ผมก็ยังดื้ออยู่วิ่งไปจับแขนคุณตาหวังจะขอร้องให้พาไธาตุพนม
3 P& b/ K. X: _, Z8 O0 i+ q1 m“คุณตาครับ คุณตาพาผมไปธาตุพนมหน่อยครับผมขอร้อง”
8 g+ i3 C! o: f0 r“ไอ้บ้า แกนี่มันเรื่องมากกลับไปได้แล้ว ตาบอกแล้วไงว่าไม่ให้มาที่นี่อีกอย่ามาอ้อนวอนอะไรอีกเลย แกอยากไปก็ไปเองสิ” ท่านสะบัดแขนของผม ผมก็รีบวิ่งออกจากบ้าน ผมเสียใจมากเกินที่จะกล่าวออกมาให้ท่านผู้อ่านได้รับรู้ถึงความรู้สึกของผมในตอนนั้นได้ ผมวิ่งออกตั้งแต่จากบ้านไปถนนใหญ่กว่า 5 กม.ไปขึ้นรถโดยสารธาตุพนมใช้เวลานานมากกว่าจะถึง เพราะอยู่ห่างจากบ้านผมมาก พอไปถึงผมก็ไปอธิฐานตั้งใจอย่างแน่วแน่ ผมอธิฐานมากกว่าร้อยรอบ ผมค่อยเดินออกมาหารถโดยสารกลับเข้าเมือง คิดน้อยใจมากที่คุณตาท่านทิ้งผมจริงๆทำไมท่านไม่ยอมสงสารผมบ้าง เมื่อถึงตัวเมืองก็ค่ำพอดี ผมก็นั่งรถกลับไปที่โรงพยาบาล กลับไปที่หน้าห้องเบนซ์อีก ทั้งคืนผมร้องไห้จนหลับ ตื่นมาก็ร้องไห้จนแม่กับพ่อของเบนซ์ท่านมาอุ้มผมขึ้นรถกลับบ้านท่านหาอะไรให้ผมทาน7 C+ m# n' e; H; r9 J
“ทานอะไรก่อนนะลูก ดูลูกหน้าซีดหมดแล้ว”9 A5 h. o5 G$ q8 w( O
“บอลลูกหายไปไหนมาทั้งวัน” พ่อถามผมด้วยความห่วงหน้าผมตอนนี้คงจะมอมแมมน่าดู/ A6 p' `& _ E$ r, J. D1 f* V
“ผมไปธาตุพนมมาครับ ผมไปอธิฐานให้เบนซ์หาย” สองคนท่านก็ร้องไห้ซึ้งใจ- x2 B9 ?! z1 M S, s9 I; f- t* B
“ขอบคุณนะลูก จะไปทำไมไม่ให้พ่อพาไปล่ะ”
) X- u/ V3 |2 x2 ]( B; V* |“ช่างเถอะครับผมไปเองได้” ผมตอบท่าน
1 U5 @$ [4 |. x) w& }9 e“แล้วจะกลับบ้านคุณยายไหม” พ่อถามผมทำให้ผมกลัวว่าพ่อจะไล่ผมอีกคน ผมเลยบอกความจริงแก่ท่าน
# h1 l1 a x, j `$ v- r! [“ผมไปมาแล้วครับ ท่านไล่ผม คุณพ่อคุณแม่อย่าไล่ผมไปนะครับขอผมอยู่ที่นี่ซักพักนะครับ ผมไม่มีที่ไปแล้ว” ท่านทั้งสองก็กอดผมแล้วปลอบผม “พ่อกับแม่เข้าใจ ลูกไม่ต้องไปหรอก ลูกอยู่ที่นี่แม่ไม่มีทางไล่บอลเด็ดขาด” ผมเริ่มอุ่นใจขึ้นมากครับ เมื่ออาบน้ำเรียบร้อยผมก็อยากไปโรงพยาบาลอีก แต่ท่านทั้งสองก็ห้ามผมเอาไว้ ท่านว่าเช้าค่อยไป ผมเลยต้องเข้าห้องนอน นานสองเดือนที่ผมไม่ได้มาห้องเบนซ์ ผมก้าวเข้าไปในห้อง กลิ่นหอมของห้องเขาก็ยังเหมือนเดิม ผมก็เปิดไฟสิ่งที่ผมเห็นต่อหน้า ตอนนี้คือเสื้อผ้าที่ผมลืมไว้ตั้งนานมากแล้วตั้งแต่คบกันใหม่ๆ มันอยู่บนที่นอน ถูกพับอย่างเป็นระเบียบ ผมเดินไปดูของที่เราเคยใช้ด้วยกันยังคงอยู่ครบทุกอย่าง ในหมอนเหมือนมีอะไรสักอย่าง ผมก็เลยเอาหมอนออกรื้อดู พบสมุดเล่มหนึ่ง ผมรีบหยิบเอามาอ่านดู ในนั้นเต็มไปด้วยข้อเขียนความในใจตั้งแต่เราเริ่มรู้จักกันคำขอโทษตอนที่เราทะเลาะกัน คำคิดถึงตอนที่เราจากกัน ทุกคำที่เขียนมีวันที่บันทึกไว้อย่างดี ผมเอาสมุดมากอดมันทั้งซึ้งทั้งเจ็บ คุณผู้อ่านครับท่านที่อ่านเรื่องของผมทุกคน ขอให้ท่านจงมีแต่ความสุข ให้พบแต่ความราบรื่นทุกประการ อย่าได้เป็นเหมือนผมนะครับ ขณะที่ผมเขียนอยู่นี้น้ำตาผมร่วงหล่นอยู่ตลอดเวลา ผมเจ็บเหลือเกินที่ต้องนึกถึงวันนี้อีกครั้ง ถึงมันจะผ่านมาแล้วเกือบสองปีแล้ว แต่แผลนี้มันยังไม่หาย แต่ผมก็ภูมิใจที่ผมยังจำทุกเหตุการณ์นี้ได้ดี ติดตามตอนต่อไปนะครับ ขอบคุณมากครับที่อยู่เป็นเพื่อนผมในคืนนี้9 D0 ^" ?" F3 G4 X! F$ \
& y2 L" ^* g$ f+ _: i+ b j3 n
-------------------- จบตอนที่ 18 ---------------------
1 ~9 N7 n* m4 F3 `$ @" m6 K; V- t
- S5 y6 \0 A9 g6 ~3 z+ }% j# t
( o& u3 J) x6 w1 ~; Z/ {& vสวัสดีปีใหม่ไทย และ สุขสันต์วันสงกรานต์ ๒๕๖๒' O+ [/ t o5 I K. \1 ~0 M2 d
ขอให้เพื่อนๆ เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน เดินทางกลับไปหาครอบครัว กลับไปคนรัก หรือจะเดินทางไปไหนมาไหน ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ  ปล.เมาไม่ขับกันนะครับ!!! วันนี้ผมเองก็จะเดินทางกลับบ้านที่ขอนแก่นแล้วเหมือนกัน ใครจะไปเล่นที่ถนนข้าวเหนียวบ้าง นัดเจอกันได้นะครับ
, e; ^/ a! m# Q7 w1 i0 Vไว้เจอกันใหม่หลังสงกรานต์นะครับ บ๊ายบาย {:4_98:}: D' Y I0 n8 Z& q0 x
. G5 w+ u& J; M2 f$ I( R: N
7 Z/ k( {( Y! u/ @1 [* U' X9 n( X8 Q1 X/ h' J' K& C0 \
9 W! \, Y) e& a f. j( R, r | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-11 08:32:05
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-23 03:53:08
โพสต์ 2020-1-27 21:31:53
โพสต์ 2019-12-31 19:57:36
โพสต์ 2019-5-23 23:59:19