|
“พวกมึง กูกลับบ้านก่อนนะ ไว้เจอกัน” และแล้วก็จบไปหนึ่งวันวันนี้ผมต้องรีบกลับบ้านตามคำสั่งของพ่อกับแม่ ผมไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นจนทำให้ผมต้องขออนุญาตโค้ชเพื่อนกลับบ้านก่อนผมเป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนครับ ชื่อไม้ เพิ่งแข่งขันระดับเขตชนะเลิศไปกำลังเตรียมตัวฝึกซ้อมเพื่อไปแข่งระดับจังหวัด ผมชอบกีฬาฟุตบอลมากและโค้ชก็เห็นความสามารถผมจึงชวนมาลงทีมด้วยกันแต่จริงๆแล้วส่วนหนึ่งที่ผมตัดสินใจลงก็เพื่อหาเงินมาช่วยพ่อแม่ใช้หนี้สินที่ติดไว้นอกจากเรียนแล้ว วันปกติ เสาร์อาทิตย์ หรือหลังเลิกเรียนผมจะทำงาน หารายได้พิเศษอย่างน้อยก็ไม่อยากใช้เงินพ่อแม่ อยากแบ่งเบาภาระต่างๆอีกส่วนหนึ่งที่ผมเข้าชมรมฟุตบอล ก็คือผมแอบชอบรุ่นน้องคนหนึ่งครับ ชื่อสนสนเป็นเด็กน่ารัก ดูซื่อ ไม่มีพิศมีภัย ใช่ครับ ผมชอบผู้ชาย ผมรู้ตัวนานแล้วพ่อแม่ผมเองก็ไม่ได้ว่าอะไร ขอแค่ให้ผมเป็นคนดีก็พอ ผมชอบน้องเขามาตลอดเข้าหาน้องเขาจนหลายคนมองว่าผมเป็นแฟนกับน้องเขา น้องเขาก็ดูไม่พอใจนะครับแต่ผมนี่สิ ดีใจเป็นบ้า แต่พ่อน้องเขาหวงน้องยิ่งกว่าอะไรดี จนสุดท้ายหลังจากที่น้องประสบอุบัติเหตุ ความจำเสื่อม ผมก็ไม่ค่อยได้เข้ามาคุยกับน้องมากเพราะพ่อแสง พ่อของสนตามติดตลอด จนผมอดสงสัยไม่ได้ พอหลังจากที่น้องหายป่วยผมก็สารภาพรักกับน้องตรงๆ สรุปเป็นยังไงเหรอครับ แห้วสิครับ เล่นสะผมจุก และเจ็บแต่ก็พยายามยิ้มสู้ ผมขอกอดน้อง ไม่อยากให้น้องเห็นน้ำตา แต่พ่อแสงดันมาเห็นสะก่อนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หลังจากนั้นเป็นต้นมา ผมก็คุยกับน้องปกติแต่ก็รักษาระยะห่างมากจากเดิม จนผมอายุ18 ปี ก็ไม่ค่อยได้คุยกับน้องมากเท่าไหร่ ช่างเถอะครับมันผ่านไปแล้ว กลับมาสู่ปัจจุบันดีกว่า ตอนนี้ผมมาถึงบ้านผมแล้วบ้านผมค่อนข้างเก่า ชั้นเดียว สร้างด้วยไม้ แปลกแฮะทำไมมีรถสีดำจอดอยู่หน้าบ้านด้วย แถมยังเป็นรถBMWอีกตังหากข้างหน้าก็มีรองเท้าใครไม่รู้ ผมไม่เคยเห็นมาก่อน หรือว่าจะเป็นเพื่อนพ่อกันนะ “กลับมาแล้วครับบบบ” พอผมเปิดประตูเข้าไปก็เจอพ่อกับแม่นั่งหน้าเครียดมีผู้ชายคนหนึ่งในชุดปกติ ใบหน้าคมเข้ม จมูกโดง ผิวสีแทนร่างกายดูกำยำและแข็งแรงมองมาทางผม พร้อมกับเหยียดยิ้มมุมปากอย่างน่าขนลุก “พ่อครับแม่ครับ สวัสดีครับ คุณ...” “ก้องภพ” ผู้ชายคนนั้นบอกชื่อกับผม “สวัสดีครับคุณก้องภพ” นี่มันอะไรกันบรรยากาศน่าอึดอัดแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้นพ่อแม่ผมลุกขึ้นมาหาผมก่อนจะหันไปมองคุณก้องภพ “ขอผมคุยกับลูกสักครู่นะครับ” พ่อเอ่ยถามรอให้คุณก้องภพพยักหน้าเชิงอนุญาตก่อนจะพาผมเข้ามาในห้องนอนของผม “แม่ครับพ่อครับ” ผมเอ่ยเรียกแม่รีบเข้ามากอดผม ไหล่ผมเปียกชื้น เสียงแม่กำลังสะอื้น... ร้องไห้!!! “แม่ครับ” “แม่ขอโทษนะลูก” แม่ผมร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ จนพ่ออดใจไม่ไหว มันดึงแม่ออกไป “ใจเย็นนะคุณ” “นี่มันเรื่องอะไรเหรอครับ” “คืออย่างนี้นะลูก” พ่อกับแม่เล่าให้ผมฟังหมดทุกอย่างผมช็อคมากครับ เสียใจด้วยส่วนหนึ่ง แต่ในใจลึกๆก็เข้าใจว่าทำไมที่แท้ผู้ชายคนนั้นคือ อาของผม เจ้าหนี้ที่พ่อกับแม่กู้เงินยืม แต่ในเมื่อไม่สามารถหาเงินมาได้ทันตามกำหนดจึงต้องทำตามสัญญาที่เซ็นเอาไว้ ผมอยากจะร้องไห้ แต่ผมเป็นลูกผู้ชาย ผมเข้าใจดีในเมื่อเป็นแบบนี้ ผมก็จะยอมทำตามเพื่อไม่ให้พ่อแม่ต้องทุกข์ร้อน “พ่อขอโทษนะลูกพ่อ...” “ไม่เป็นไรครับพ่อผมเต็มใจ” ผมยิ้มให้พ่อแม่ไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจ แต่ดูเหมือนยิ่งพูดยิ่งทำให้พวกท่านเสียใจพ่อแม่เข้ามากอดผม ต่างคนต่างเสียใจ ร้องไห้ หลังจากนั้นผมก็เก็บข้าวของกับแม่ส่วนพ่อก็ออกไปคุยกับคุณอาก้องภพ ผมเดินออกมาก็เห็นคุณอายืนกอดอก สีหน้าเข้มขรึมในขณะที่พ่อมองมาอย่างเป็นห่วง “ดิฉันฝากลูกด้วยนะคะ” แม่ผมกล่าวอย่างอ้อนวอนผมเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ในเมื่อเขาเป็นอาผม มีอะไรต้องเป็นห่วงเหรอคุณอาไม่ได้ตอบอะไร นอกจากเดินออกไป ผมรู้หน้าที่ผมดี ผมหันไปมองพ่อกับแม่เข้าไปกอด อ้อมกอดที่แสนอบอุ่น ที่คอยดูแลผมมาตั้งแต่ยังจำความได้ “รักษาตัวด้วยนะลูกพ่อกับแม่จะพยายามหาเงินมาให้ได้” พ่อกับแม่พูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง “รีบไปได้แล้ว” เสียงคมเข้มดังขึ้นนอกบ้าน ไม่ต้องบอกว่าใคร ผมยิ้มลาพ่อแม่เป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะรีบเดินไปหาคุณอา และขึ้นรถด้วยความรู้สึกใจหาย หนักหน่วง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะต้องมีวันนี้ไม่เคยคิดเลยจริง ๆ แต่ว่า สุดท้ายแล้ว เราก็ไม่สามารถที่จะดิ้นรนมากกว่านี้เรื่องโรงเรียน เรื่องชมรม ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง ผมอยากไปเรียน อยากเรียนสูงๆจบมาจะได้ทำงานเลี้ยงดูพ่อแม่ให้สุขสบาย แต่วันนี้ ทุกอย่างกลับผันเปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ ทุกอย่างต้องจบลงจริง ๆ เหรอ ภายในรถที่กว้างขวางกลับมีแค่เสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังออกมา ภายใต้กรอบแว่นหนาสีดำผมไม่รู้เลยว่าคุณอาคิดอะไรอยู่ เมื่อมาถึงที่หมาย ผมต้องตกใจ นี่บ้าน หรือคฤหาสน์ใหญ่โตมาก มีคนคอยเปิดประตู ด้านหน้าเป็นสวนต้นไม้ ดอกไม้ มีเรือนปั้นหยาตรงกลางลานมีบ่อน้ำพุสีใสพุ่งขึ้นมาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผมจะได้มาอยู่ในบ้านหลังนี้ เมื่อก้าวเท้าลงจากรถก็มีผู้ชายจำนวนมากมาย ประมาณ 5 คนผู้หญิงอีก 3 คน มารายล้อมคุณอาของผมต่างคอยเอาอกเอาใจ จนผมงงเป็นไก่ตาแตกเลย คือ... อย่างกับนางสนม “รันเธอพาเด็กคนนี้ไปที่ห้องพักคนรับใช้ จากนั้นก็พามันขึ้นมาหาฉันที่ห้องทำงาน” “ค่ะคุณก้องภพ” ผู้หญิงเรือนผมสีดำตรง ใบหน้าสวยราวกล้วยไม้ มีขี้แมงวันเล็ก ๆอยู่ตรงหางตาด้านซ้าย ลำตัวผอม หุ่นดีหน้าอกไม่ใหญ่มาก ใส่เสื้อลูกไม้ มีระบายสีขาว กางเกงขายาวสีเข้ม เดินมาหาผม “ตามฉันมาค่ะ” รันพูดน้ำเสียงเรียบเดินนำผมไปข้างหลังบ้าน มีห้องพักติดกันเป็นห้องเช่าสีขาวรันพาผมมาถึงห้องสุดท้าย เป็นประตูไม้ที่ได้รับการซ่อมแซมอย่างดีเมื่อเปิดประตูเข้าไป ภายในมีเตียงเล็กตั้งอยู่ทางขวา มีตู้เสื้อผ้าเล็ก ๆโทรทัศน์อยู่ติดกับตู้เสื้อผ้า ภายในมีห้องน้ำ แบบตักอาบ “พออยู่ได้ใช่ไหมคะ” “อยู่ได้ครับขอบคุณครับ” ผมหันไปพูดขอบคุณรันที่มองผมด้วยสีหน้ายิ้มๆ “น้องรู้จักกับคุณก้องภพเหรอ” รันเอ่ยถามผมอย่างสงสัย “ครับเขาเป็นคุณอาของผม” ผมเอ่ยตอบรันมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด สงสัยจะไม่มีใครรู้ว่าคุณอามีหลานแบบผมก็ใช่น่ะสิครับ ผมเองยังไม่รู้เลย ผมจึงเล่าเรื่องทุกอย่างให้รันฟังรันเองพอได้ฟังแล้วก็มีสีหน้าสงสารเล็ก ๆ น้อย ๆ “น่าสงสารจัง แต่คุณก้องภพก็เป็นอาของน้องไม่ใช่เหรอ” “เรื่องนี้ผมก็ไม่แน่ใจครับ” “ไม่เป็นไรยังไงก็สู้ๆนะ พี่เป็นกำลังใจให้ พี่ชื่อรันนะจ้ะ มีอะไรก็ปรึกษาพี่ได้เสมอ” “ครับผมชื่อไม้ครับ ขอบคุณมากนะครับ” ผมเอ่ยอย่างเป็นมิตรพร้อมส่งยิ้มให้พี่รัน พี่รันบอกให้รีบไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวจะพาไปหาคุณอาผมกับพี่รันเดินเข้ามาในบ้าน ตรงซ้ายมือเป็นห้องนั่งเล่น ส่วนขวามือเป็นห้องครัวพี่รันพาผมขึ้นไปข้างบนที่มีห้องรายเรียงอยู่มากมายดูท่าจะเป็นห้องของคนรับใช้ที่มารับคุณอาเมื่อเช้า แปลกแหะ เป็นคนใช้แต่ทำไมถึงได้มาอยู่ในบ้าน ในขณะที่ผมอยู่หลังบ้าน งงเลย พอได้รับอนุญาตพี่รันเปิดประตูเข้าไป ผมตกตะลึงเข้าไปใหญ่ เมื่อเห็นคุณอานั่งพิงบนโต๊ะทำงานโดยมีเด็กผู้ชายกำลัง...อมควยของคุณอาอยู่แต่ดูเหมือนพี่รันไม่ได้ตกใจอะไรราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ “เข้ามาแล้วเหรอ” คุณอาพูดพร้อมกับเงยหน้ามาเล็กน้อยก่อนจะหันไปสนใจชายผู้อยู่เบื้องล่าง “อ่า...ซี๊ดดดด... อ๊ากกก” หลังจากที่คุณอาจับหัวเด็กคนนั้นดึงเข้าออกอย่างรวดเร็วก็ทาบหน้าเด็กคนนั้นกับขนดกสีดำแสดงว่าคุณอาเพิ่งจะปล่อยมันลงไปในลำคอของเด็กคนนั้นก่อนจะถอนออกทำให้ผมได้เห็นควยของคุณอาที่ใหญ่มากครับ ประมาณเก้านิ้วได้คุณอาจัดเก็บของลับของหวงไปในกางเกง เด็กคนนั้นก็ลุกขึ้นมาทำความเคารพให้กับพี่รันก่อนจะเดินออกไป “รันออกไปก่อนฉันต้องการคุยกับเด็กนั่นเพียงลำพัง” “ค่ะคุณก้องภพ” พี่รันพูดเสร็จก็ก้มหัวให้คุณอาก่อนจะเดินออกจากห้องไป “จะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม” เสียงของคุณอาทำให้ผมสะดุ้งจนต้องรีบเดินเข้าไปหา คุณอามองผมหัวจรดเท้าก่อนส่งยิ้มเย้าเย้ยมาให้ ผมรู้สึกไม่ดียังไงไม่รู้ “คุณอา...” “ไม่ต้องเรียกฉันว่าอา ฉันไม่ได้เป็นอาเธอ” “แต่พ่อ...” “แกเป็นลูกนี้!!ต้องฟังคำสั่งฉันเท่านั้น!!!” คุณอาตะคอกเสียงดังใส่ผมจนผมผวาขนลุก “ต่อไปนี้แกต้องเรียกฉันว่า นายท่าน ห้ามเรียกชื่อของฉัน เข้าใจไหม” “ค ครับ” “ครับอะไร!” “คครับ นายท่าน” ทำไมกันล่ะในเมื่อคุณอา เป็นคุณอาของผมไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมผมถึงเรียกไม่ได้คุณอาพูดเหมือนรังเกียจผมมากทั้งที่ผมไม่เคยทำอะไรคุณอามาก่อนแถมยังไม่เคยเจอกันเลยด้วยซ้ำ “ต่อไปนี้หน้าที่แกคือทำตามที่ฉันสั่ง ทุกเช้า ก่อนไปเรียนแกต้องมาทำความสะอาดบ้านช่วยแม่บ้านเตรียมเตรียมอาหารเช้า หลังจากเลิกเรียน แกต้องมาดูแลสวนทำความสะอาดเหมือนเดิม และแกก็ไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าบ้านหลังนี้นอกจากฉันจะสั่ง” เรียน...คุณอาให้ผมเรียนงั้นเหรอ “เรื่องเรียน...คุณ...นายท่านให้ผมเรียนเหรอครับ” “อืมแต่แกต้องย้ายที่เรียน จะได้สะดวกรับใช้ฉัน” “ครับขอบคุณครับ” ผมพนมมือขอบคุณคุณอาพร้อมกับยิ้มอย่างดีใจ จริงๆแล้วคุณอาไม่ใช่คนไม่ดีสักหน่อยนี่นา “อีกอย่างฉันไม่อนุญาตให้แกกินข้าวร่วมโต๊ะ หรือในบ้าน แกต้องกินที่ห้องของแกเท่านั้นและต้องกินจากหลังที่พวกฉันกินเสร็จ” อะไรกันผมเป็นคนนะ ไม่ใช่หมา “เข้าใจไหม” “คครับ” “อืมออกไปได้ละ ฉันจะทำงาน” “ครับ” ผมเดินออกมาจากห้องทำงานโชคดีทีพี่รันยืนรออยู่ข้างนอกห้อง พี่รันพาผมดูตัวบ้านและรอบๆเพื่อให้เกิดความคุ้นชิน พี่รันบอกว่าเธอเองก็อาสาตัวมาขัดดอกเหมือนกันเพราะทางบ้านไม่มีเงินส่งเสียให้เรียน จึงกู้ยืมจากคุณอา เมื่อเรียนจบม.ปลายเนื่องจากหนี้สินก้อนโต และฐานะ ทำให้ไม่สามารถเรียนต่อได้จึงต้องอาสามาเป็นคนรับใช้แห่งนี้ ถือว่าผมโชคดีที่คุณอายังส่งเสียให้เรียนพี่รันเล่าเรื่องที่ผมเห็นเมื่อเย็น ตอนไปเจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังปรนเปรอคุณอาเด็กคนนั้นชื่อ กัน ผู้ชายผิวสีน้ำตาล รูปร่างสูง รุ่นราวคราวเดียวกับพี่รันพี่รันบอกว่าเด็กทุกคนที่มาขัดดอก จะถูกใช้ให้ไปปรนเปรอคุณอา เมื่อคุณอาต้องการถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น ทุกคนต่างเต็มใจด้วยที่คุณอาเป็นคนมีเสน่ห์ และหล่อเหลาทำให้มีแต่คนอยากจะถวายตัวให้พี่รันเองก็เช่นกัน คุณอาเองก็ดูแลทุกคนอย่างดี มีห้องส่วนตัวบนคฤหาสน์ผมยิ่งฟังยิ่งตกใจ นี่มันฮาเร็มชัดๆ ดีนะที่ผมไม่ได้โดนเหมารวมไปด้วย แต่สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือทุกคนที่มีห้องเป็นของตัวเอง คุณอาที่ดูแลอย่างดี จริงๆแล้วก็เพื่อกักขังหนี้สินที่ถูกชดใช้มาก็ถูกเพิ่มขึ้นตามเวลา ตามที่คุณอาดูแลพวกเขายิ่งผมฟังผมยิ่งช็อค นี่มันแย่มาก เหมือนทุกคนมีโซ่ตรวนคอยรั้งเอาไว้ ไม่ให้พ้นจากพันธนาการนั้นผมเองก็เริ่มไม่มั่นใจที่คุณอาจะส่งผมเรียนหนังสือ “พี่รันครับถ้างั้นที่คุณ เอ้ย นายท่านส่งผมเรียน ผมก็ต้อง...” “พี่ว่าน่าจะเป็นยังงั้นนะ” นี่มันอะไรกันทำไมคุณอาทำกับผมแบบนี้ แบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับละเมิดสิทธิ์ส่วนบุคคลน่ะสิการเป็นหนี้ ต้องชดใช้ไม่ผิด แต่ถ้าทำแบบนี้ผมไม่เกินไปหน่อยเหรอในเมื่อเจ้าตัวเป็นคนเสนอออกให้เองไม่ใช่เหรอ แล้วแบบนี้ที่ผมมาเป็นคนรับใช้เมื่อไหร่มันจะมีที่สิ้นสุดล่ะ หลังจากที่พูดคุยกับพี่รันเสร็จผมค้างคาใจมากจึงรีบตรงดิ่งไปที่คฤหาสน์ ไปที่ห้องทำงานของคุณอา “ซี๊ดดด...คุณก้องภพ...อ่า...” จู่ๆก็มีเสียงดังจากข้างในห้องผมตกใจเปิดเข้าไปดูก็เห็นคุณอากำลังมีอะไรกับผู้หญิงคนหนึ่งร่างกายยังมีเสือผ้าครบทุกชิ้น ยกเว้นผู้หญิงคนนั้น ทั้งคู่ตกใจที่ได้ยินเสียงหันมามองผมเป็นตาเดียว แต่ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น “คุณอาครับผมมีเรื่องจะคุยด้วย” “ออกไปฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้เรียกฉันว่าไง” “ไม่ครับผมมีเรื่องด่วนจะคุยกับคุณอาตอนนี้” คุณอาดูจะอารมณ์เสียหนักขึ้นถอนตัวออกมา จัดเก็บอาวุธลับเรียบร้อยก่อนจะบอกให้ผู้หญิงคนนั้นออกไปผู้หญิงที่ดูเหมือนจะเด็กกว่าผมมองหน้าผมด้วยสายตาอาฆาตแค้น หลังจากออกไปคุณอาเดินไปหยิบบุหรี่หนึ่งมวนมาสูบแล้วมองหน้าผมอย่างหงุดหงิด “มีไร” “คุณอา...” “ฉันสั่งให้แกเรียกฉันว่าไง!!” คุณอาทุบโต๊ะเสียงดังจนผมเริ่มผวา “นายท่านทำแบบนี้ได้ไง” “ฉันทำอะไร” “ก็ที่นายท่านส่งผมเรียนแต่จริงๆแล้วนายท่านเอาค่าใช้จ่าย ค่าเทอม ทุกอย่างมาเพิ่มหนี้สินผม” “แล้วไงฉันส่งเสียแกเรียน แกก็ต้องตอบแทนฉันแค่นั้น” อะไรกันคนคนนี้ ใจร้ายเกินไปแล้ว “ถ้างั้นผมไม่เรียนผมจะอยู่รับใช้นายท่าน จนกว่าจะหมดหนี้” “หึแกคิดว่าทำแบบนี้จะได้อะไร” “หมายความว่าไง” “ต่อให้แกไม่เรียนยังไงหนี้แกก็ต้องเพิ่งขึ้น กว่าพ่อแม่แกจะหาเงินมาได้ ไหนจะดอกเบี้ยค่าให้ที่ซุกหัวนอน ค่ากิน ค่าน้ำ ค่าไฟ ยังไงแกก็ไม่มีทางหนี” ไม่จริงนี่เหรอคนที่ผมชมว่าเป็นคนดี นี่เหรอที่บอกเป็นคุณอาของผม “คุณทำแบบนี้ได้ไง!! คุณเป็นคุณอาผมไม่ใช่เหรอ” “ฉันไม่ใช่อาแก!!!” “ทำไมจะไม่ใช่ก็ในเมื่อ...” “นี่แกกล้าเถียงฉันขนาดนี้เลยเหรอ!! ฉันบอกแล้วไง ถ้าฉันสั่ง!! แกต้องทำ!!” “คุณจะทำอะไร!!” คุณอาพุ่งตรงมากระชากผมและเหวี่ยงตัวผมลงโซฟาผมร้องอย่างเจ็บปวด เขาล้มมาทับตัวผม ผมไม่สามารถสู้แรงเขาได้เลย “งั้นมาลองดูสิว่าถ้าฉันทำกับแกแบบนี้ ฉันยังจะเป็นคุณอาของแกอยู่ไหม” อะไรกันแววตานั่น จ้องมองมาจนผมสั่นผวา ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่เคยกลัวใครคุณอาประกบริมฝีปากผม พยายามสอดลิ้นเข้ามา แต่ในเมื่อผมไม่ยอมคุณอาจึงใช้ยืมมาบีบกรามผมจนผมร้องออกมาทำให้คุณอาสอดลิ้นเข้ามาในปากของผมผมพยายามผลักไส แต่ก็สู้แรงไม่ได้ ผมไม่ยอมให้ใครมาข่มขืน รังแกผมเด็ดขาด “อ๊ากกก!!!” ผมกัดลิ้นคุณอาจะเลือดออก “แก!!!” เพี๊ยะ!!! คุณอาตบผมอย่างแรงจนน้ำตาผมเริ่มคลอเบ้า น่ากลัว นี่เขามีหัวใจอยู่หรือเปล่า “ออกไป!!!” ผมตะโกนออกไปพยายามจะลุก แต่ถูกเขากดตัวไว้ สองมือถูกเขารวบแค่มือเดียว เขาก้มลงที่ซอกคอของผมจนเป็นรอยฟัน “โอ๊ยยย!!” “หึถ้าฉันยังไม่พอใจ อย่าหวังว่าแกจะออกจากห้องนี้ไปได้!!” คุณอาพูดพร้อมกับก้มลงกัดซอกคอผมจนเป็นรอย ผมได้แต่ร้องอย่างเจ็บปวด แต่ยิ่งร้อง คนตรงหน้ายิ่งสะใจคุณอากระชากเสื้อผมออกจนขาด เอามือมาบีบยอดอกผมอย่างและ ในขณะอีกข้างคุณอาก็กัดเม้ม ดึงอย่างไม่ปราณี “โอ๊ยยย...ซี๊ดดดด....อย่า...อ่า...” คุณอาไม่ฟังเสียงใดๆทั้งนั้นเขายังคงกัดตามตัวผมไปเรื่อยๆ เขาใช้มือข้างเดียว ดึงกางเกงผมออกเผลอลำควยของผมที่แข็งขึ้นมา ยิ่งรู้สึกอาย เจ็บปวด และอยากจะร้องไห้ “หึ!! ปากบอกว่าอย่าแต่ดูแกสิ ของแกตั้งขึ้นมาขนาดนี้แถมยังร้องยิ่งกว่าโสเภณีสะอีก” คุณอาพูดเย้ยหยันเหยียดหยามก่อนจะใช้มือปลดซิบกางเกงเผยให้เห็นควยลำเกือบเก้านิ้วของคุณตั้งตระหง่าน “อย่า...ได้โปรด ผมขอโทษ” ผมขอร้องทั้งน้ำตาขอความเห็นใจ ผมรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน ผมยอมแพ้ ผมเกลียดจากที่เคยชอบแต่ตอนนี้กลับรังเกียจคุณอา “ฉันบอกแกแล้วไงในเมื่อแกกล้ามาลองดี ฉันก็จะสนองจนกว่าจะพอใจ!!!” คุณอาไม่พูดพร่ำทำเพลงยัดควยลำใหญ่เข้ามาข้างในทันทีไม่มีการเตรียมอะไรทั้งนั้นผมรู้สึกลำควยครึ่งลำที่ผ่านเข้ามาอย่างเจ็บปวดที่สุด เหมือนมันจะฉีก น้ำตาไหล “โอ๊ยยย!!!...ซี๊ดดดด...ได้โปรด” “ซี๊ดดด...ดูท่าแกจะไม่เคยโดนใครเย็ดล่ะสิ...อ่า...โคตรแน่นเลย” “โอ๊ยยยย!!!!!... ฮืออ...ได้โปรด...ปล่อยผมไป...” ผมต้องร้องออกมาอีกครั้งเมื่อคุณอาถอนออกและใส่ไป คราวนี้ใส่ไปสุดลำ ผมรู้สึกเจ็บปวดราวกับได้แผลสดใหม่ “ร้องไห้เข้าไปยิ่งแกร้อง ฉันก็ยิ่งดีใจ ซี๊ดดด” บ้าไปแล้วเขายังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า คุณอากระแทกควยเข้าออกอย่างแรงจนเกิดเสียงดังสนั่น ตับๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมได้แต่ร้องไห้อย่างเจ็บปวด ทำอะไรไม่ได้ผมสู้แรงเขาไม่ได้เลย “ซี๊ดดดด...อ่า...คุณ...อา...ได้โปรด...อย่า” “อ่า...ฉันบอกแกแล้วใช่ไหม...อืมมม...ว่าให้เรียกฉันว่าไง!!!!” คุณอากระแทกเข้ามาเรื่อยๆเน้นๆ แรงๆ เข้าสุดออกสุด ผมรู้สึกเจ็บมากครับ ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดทรมานทั้งกายทั้งใจแบบนี้มาก่อน “นายท่าน...ได้โปรด...อ่า...หยุด...ซี๊ดดดด...” “หยุดเหรอ!! ซี๊ดดด...ดูท่าแกจะยังไม่รู้ว่าตอนนี้แกรู้สึกยังไงสินะ” คุณอาปล่อยให้มือผมเป็นอิสระก่อนจะพลิกตัวผมคว่ำลงและเสียบควยเข้ามาใหม่สุดลำ จากนั้นดึงตัวผมขึ้น ก็ช้อนขาผมขึ้นผมเห็นรอยเลือดตรงโซฟา ซึ่งแน่นอนว่ารูผมได้ฉีกไปแล้ว ทำให้ผมต้องรีบหาที่ยึดคุณอายังเดินกระแทกสวนขึ้นมาจนมาหยุดอยู่ตรงกระจกบานใหญ่ เผยให้เห็นหน้าผมและลำควยผมที่ยังแข็งไม่ลดละ “ดูสะ!!!..ว่าแกมันร่านแค่ไหน...ซี๊ดดด...อ่า...” ผมไม่กล้าแม้แต่มองกระจกแต่ก็ถูกคุณอาวางผมลงและดันหน้าผมให้ติดจก บังคับให้มองอย่างนั้น “ซี๊ดดด...แม่งตอดโคตรดีฉิบหาย...อ่า...” คุณอาเร่งกระแทกเข้ามาแรงขึ้นสุดท้ายผมก็สู้แรงเขาไม่ได้ ได้แต่เกาะกระจกและครางออกมาอย่างเสียวและเจ็บปวด “โอ้ววว...อ่า...ซี๊ดดด...” “หึ...ซี๊ดดด..รู้สึกแล้วสินะ...อ่า...ว่าแกมันร่านแค่ไหน...อูยยย...ร่านยิ่งกว่าโสเภณีเสียอีก...อ่า” คุณอาเร่งกระแทกผมเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนผมเริ่มไม่ไหว ซบตัวลงบนพื้นอย่างเสียวกระสั่น น้ำตาไหลออกมาอย่างต่อเนื่องราวกับคนพ่ายแพ้ที่ไม่มีสิทธิ์แม้จะสู้ “คุณก้องภพคะอาหารพร้อมแล้วค่ะ” และแล้วก็มีเสียงดังออกมาจากประตูห้องผมอยากจะร้องขอความช่วยเหลือ แต่ก็ทำไม่ได้ “วันนี้ฉันไม่กินข้าวเย็นเอาไปกินกันได้เลย” คุณอาตะโกนเสียงดังแต่สะโพกก็ยังกดเข้าหาบ้างคลึงวนเป็นรูปวงกลม บางครั้งก็กระแทกช้าๆ แต่แรง และเน้นย้ำก่อนจะสลับเป็นเร็วจนผมเสียวซ่าน “ซี๊ดดดด...นายท่าน...อ่า...อ๊ากก” สุดท้ายผมก็เสร็จปลดปล่อยออกมาทั้งที่ไม่ได้จับ ไม่ได้ชักมันด้วยซ้ำ “หึ...แตกทั้งที่ไม่ได้ชักเลยเหรอ...อ่า...มันฉิบหาย...ซี๊ดดดด” คุณอาพูดพร้อมกับจับสะโพกผมแน่นเร่งจังหวะ กระแทกเข้ามาเน้นๆ “ซี๊ดดด...แม่งเอ้ย...แตกแล้ว...ซี๊ดดด...รูดีฉิบหาย...อ๊ากกกก” คุณอาพูดพร้อมกับกระแทกลงมาครั้งสุดท้ายฉีดน้ำควยเข้ามาในรูของผมอย่างมากมายพร้อมทั้ง บดคลึงอยู่อย่างนั้นก้มลงมาจูบปากผม แลกลิ้นอย่างเผ็ด บ้างขบกัดริมฝีปากผมจนเลือดออกแต่ควยก็ยังไม่มีท่าทีจะอ่อนตัวเลยสักนิด “อ่า...นายท่าน...หยุด...” ผมร้องอ้อนวอนทั้งน้ำตาขอร้อง ผมยอมแล้ว ผมยอมเป็นคนรับใช้ แต่อย่ามาทำอะไรแบบนี้เลย ผมรับไม่ได้จริงๆผมทั้งเกลียด ทั้งสมเพชตัวเองที่ไม่สามารถสู้อะไรเขาได้เลย “หึ...ยอมแล้วเหรอดี แต่แกต้องอยู่เป็นทาสฉันที่นี่ จนกว่าฉันจะพอใจ” คุณอาพูดพร้อมกับเอาเท้ามาทาบหน้าผมหมดแล้ว หมดจริงๆ ศักดิ์ศรีของผม คุณอายังคงเย็ดผมต่อเรื่อยๆ ไม่มีหยุดผมได้แต่ร้อง ปรนเปรอให้คุณอาอย่างไม่เต็มใจ น้ำตายังคงไหลมาเรื่อยๆไม่หยุดหย่อนคงจะมีทางเดียวเท่านั้นที่ผมจะสามารถชดใช้หนี้ได้หมดคือการตกเป็นทาสของคุณอาตลอดไปงั้นเหรอ
มาต่อแล้วนะครับ เรื่องนี้จะดราม่าค่อนข้างเยอะนะครับ ช่วงหยุดสงกรานต์ ผมไม่ได้ไปไหน จะพยายามแต่งต่อเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณครับ ติชมได้เสมอนะครับ ตอนนี้คิดในหัวว่า ถ้าเกิดเรื่องนี้ ฉีก ให้ผู้ชายท้องได้จะดีไหม555555
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-12 21:44:56
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-4-12 22:46:22
โพสต์ 2019-4-12 23:38:19
