|
“เฮ้ย!! ตื่นได้แล้ว!! ฉันให้แกมาใช้หนี้ไม่ใช่ให้มานอนเล่น” เสียงดังที่คุ้นเคยเสียงจากคนที่ผมเกลียดที่สุด เมื่อคืน หลังจากที่ผมโดนคุณอาเย็ดจากเย็นล่วงเลยไปเที่ยงคืน เนื้อตัวผมมีแต่รอยฟันสีแดง บางจุดก็เป็นรอยช้ำผมยังรู้สึกเจ็บปวดข้างหลังอยู่เสมอ คืนนั้นถึงแม้จู่ๆผมจะสลบไปเพราะร้องไห้หนักแต่คุณอาก็เอาน้ำมาสาดใส่ผมให้ผมตื่น และเดินกลับห้องทั้งที่ยังเปลือยเปล่าโชคดีครับที่ผมเป็นนักกีฬา ฝึกมาเยอะ จึงไม่ได้รู้สึกอะไรมากนอกจากมึนหัวนิดๆผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เจอกับคุณอา ยืนมองอย่างเย้ยหยัน นี่มันเวลากี่โมงแล้วนะผมลุกขึ้นมาอย่างเหนื่อยล้า ปวดตามร่างกายผมไม่เข้าใจเลยว่าผมไปทำอะไรให้คุณอาโกรธแค้นผมขนาดนี้ “ข้อแรกที่แกต้องรู้ถ้าเกิดแกตื่นสาย อาหารเช้าแกก็อย่าหวังเลย รีบลุกแล้วไปทำความสะอาดบ้าน ดูแลสวนสะนี่คือคำสั่ง” “...” “ฉันสั่ง!!” “ค ครับนายท่าน” พอคุณอาเดินออกไปผมค่อยยันตัวลุกขึ้น รู้สึกเจ็บปวดไปหมดทั้งตัว แต่ผมต้องรีบอาบน้ำอาบท่ารีบทำตามที่คุณอาบอก ไม่งั้น...ผมกลัว...ว่าจะเป็นแบบเมื่อคืนอีก หลังจากที่ผมอาบน้ำอย่างทุลักทุเลผมก็มาช่วยแม่บ้าน จริงๆไม่ถือว่าเป็นแม่บ้านหรอกครับแต่เป็นนางสนมที่คุณอาเลี้ยงไว้ตังหาก คนที่เป็นแม่บ้านจริงๆจะอยู่ในครัว ทำอาหารและมีคนสวน คนขับรถของคุณอา ผมเดินเข้ามาในบ้าน ขากะเผลกๆ “ไม้! เป็นไงบ้าง” พี่รันเห็นผมสภาพไม่ดีก็รีบเข้ามาดู “พี่รันไม่ต้องไปสนใจมันหรอกค่ะแค่วันแรกก็ทำเป็นสำออย” ผู้หญิงผมสั้นที่ผมเข้าไปขัดจังหวะเมื่อวานเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่พอใจ “มิ้นท์! ทำไมไปพูดแบบนั้น” มิ้นท์ไม่ได้ตอบอะไร กลับแสยะยิ้มให้ก่อนจะหันไปทำหน้าที่ของตน พี่รันพาผมมาในห้องครัวบอกให้ผมนั่งลงแล้วหันไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้ผม “โอ้ย!” “ขอโทษทีเจ็บมากไหม” “ไม่เป็นไรครับ” “ปกติพี่ไม่เคยเห็นคุณก้องภพเป็นแบบนั้นมาก่อนเราเคยไปทำอะไรให้คุณก้องภพหรือเปล่า” “ผมเองก็ไม่ทราบครับผมเพิ่งเจอนายท่านเมื่อวานนี้ครั้งแรกครับ” “เฮ้อเด็กหนอเด็ก น่าสงสารจริง ต้องมารับกรรมแทนผู้ใหญ่” แทนผู้ใหญ่?หมายถึงพ่อแม่ผมเหรอ จริงสิ พี่รันเป็นคนแรกเลยนี่นาที่เข้ามาที่นี่พี่รันก็น่าจะรู้อะไรมาบ้าง “พี่พอจะเล่าให้ผมฟังได้ไหมครับว่าเกิดอะไรขึ้น” “...” “นะครับผมอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” พี่รันนั่งนิ่งมองตาผมก่อนจะถอนหายใจและเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง เธออยู่มานานพอจะทราบจากปากแม่บ้านว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ผมได้ฟังแล้วก็แทบไม่อยากจะเชื่อผมเข้าใจดีว่าทำไมคุณอาถึงได้เกลียดชังครอบครัวผม และเอาทุกอย่างมาลงที่ผมขนาดนี้แต่ผมก็ยังไม่คิดจะตัดสินว่าพ่อผมแย่งทุกอย่างไปในเมื่อคุณท่านเป็นคนตัดสินใจยกให้พ่อผม ทุกอย่างน่าจะมีที่มาที่ไปสิ ถึงจะยังไงการที่คุณอาเครียดแค้น จงเกลียดจงชัง และเอาทุกอย่างมาลงที่ผมผมก็ว่ายังดีกว่า...ดีกว่าที่พ่อกับแม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ “เรานั่งพักก่อนละกันเดี๋ยวพี่ไปหยิบข้าวมาให้” “ไม่เป็นไรครับผม...” “พี่รู้แต่เราเพิ่งมาใหม่ ถือว่าพี่จะทำให้ครั้งนี้ครั้งสุดท้ายละกัน” พี่รันเดินไปหยิบกับข้าวที่...ทุกคนกินเหลือไว้มาให้ผม ถึงแม้จะดูน้อยนิด แต่ก็ยังดีที่พอปะทังชีวิตผมได้มาก “ทำอะไรกันไม่ทราบ” เสียงนรกดังมาใกล้ๆจนผมต้องหันไปมอง ปรากฏว่าเป็นคุณอายืนอยู่ตรงประตูมองมาอย่างดูถูก “คือฉันเห็นว่าน้องมาใหม่เลยไม่รู้ เลยเก็บข้าวส่วนที่เหลือไว้ให้น่ะค่ะ” “มันไม่ใช่เรื่องของเธอออกไปสะ! ถ้าเห็นเธอทำแบบนี้อีก เตรียมนอนนอกบ้านได้เลย” “ค่ะ” พี่รันหน้าซีดก่อนจะรีบเดินออกไปปล่อยให้ผมอยู่ในห้องครัว ผมไม่กล้าแม้จะสบตากับคุณอา “หึกลัวเหรอ ไม่เห็นเหมือนเมื่อวานเลย” เสียงคุณอาพูดตอกย้ำผมไม่ตอบ ได้แต่เงียบอยู่อย่างนั้น “รู้แล้วสินะว่าครอบครัวแกทำอะไรไว้กับฉันบ้าง” “ครับ” “เป็นไงล่ะรู้สึกยังไง พ่อแม่แท้ๆของแก ที่แกเชิดชู รักมาตลอดกลับเป็นคนแบบนี้ทำให้พ่อแม่ฉันต้องตาย!!” คุณอาพูดอย่างโมโหมือบีบคางผมให้เงยขึ้นมาสบตา ผมเจ็บ พยายามเอามือขึ้นมาดึงมืออก แต่ผมไม่มีแรงเลย “แต่ทุกอย่างก็เป็นเพราะคุณแม่คุณยกโรงแรมให้พ่อแม่ผมไม่ใช่เหรอครับ” “นี่แกกำลังหมายความว่าไง” “คุณพ่อคุณแม่คุณเป็นคนยกโรงแรมให้แสดงว่าท่านต้องมีเหตุผล ถึงแม้คุณจะเก่ง มีความสามารถมากกว่าแต่การที่ท่านตรอมใจตาย ผมว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับพ่อแม่ผมในเมื่อพวกท่านเองก็น่าจะรู้ว่า...” “รู้ว่าใครเป็นยังไงเหรอ! หึแกคิดผิดแล้ว ฉันพยายามทำทุกอย่าง แต่พ่อแกก็แย่งมันไปหมด ทั้งความรักก็แย่งจากฉันไป แบบนี้ยังเรียนว่าอะไรได้อีก!!” “พ่อแม่รักลูก...” “งั้นเหรอ!! แกเป็นฉันหรือไงถึงกล้าพูดแบบนี้ แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าการที่พ่อแม่ไม่ใส่ใจ ไม่ดูแลมันเป็นยังไง!!! แบบนี้เรียกว่ารักหรือไงกัน!!!” คุณอาพูดเสียงดังน้ำเสียงสั่นเครือ เส้นเลือดขึ้นหน้า แสดงถึงความโกรธจัด “ฉันเป็นนายแกและแกเป็นทาสฉัน แกไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนฉัน!!” คุณอาพูดพร้อมกับดึงหัวผมจนผมร้องและเอาอาหารทุกอย่างมาเทรวมกัน “หิวนักใช่ไหมงั้นก็กินมันไปสะ” คุณอาเอาหัวผมกดลงไปกลับอาหารเหมือนจับคนกดน้ำ ผมได้แต่ร้อง เอามือจับ หยิกมือของคุณอา แต่ไม่เป็นผลยิ่งทำคุณอาก็ยิ่งกดแรงมากขึ้น จนในที่สุดคุณอาก็กระชากหัวผมขึ้นมาอีกครั้ง “จำเอาไว้สิ่งที่พวกแกทำไว้กับฉัน ฉันจะล้างแค้นให้สาสม” คุณอาพูดเสร็จก็ปล่อยมือออกกำลังจะเดินออกจากห้องครัว “ถ้าเกิดนายท่านอยากจะล้างแค้นก็มาลงที่ผมคนเดียว” ทว่าคำพูดของผมก็ทำให้คุณอาหยุดเดินและหันมามองหน้าผม “ผมรู้ว่านายท่านโกรธแค้นกับครอบครัวผมมากเพราะงั้น... ผมยอม ถ้าเกิดจะทำให้นายท่านหายแค้น และไม่ไปทำร้ายครอบครัวผมผมจะยอมทุกอย่าง” ผมพูดอย่างเด็ดเดี่ยวและแน่วแน่ใช่ครับ ถ้าหากความแค้นนี้จบลงที่ผมคนเดียว ผมก็ยอม “ทุกอย่างอย่างนั้นเหรอ” คุณอามองผมเหยียดยิ้มที่หากใครมองคงจะผวา เป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ น่ากลัวเต็มไปด้วยความเครียดแค้น แต่สำหรับผมไม่ใช่ ผมตัดสินใจแล้ว “ครับถ้านายท่านจะฆ่าผม ผมก็ยอม” “ดีแกพูดเอง แล้วอย่ามาเสียใจ อ้อนวอนฉันก็แล้วกัน” คุณอาพูดก่อนจะเดินออกไปตั้งแต่นี้ไป ผมจะทำทุกอย่าง เพื่อให้ความแค้นระหว่างสองคนจบลง ถึงแม้ผมจะเป็นเด็กแต่ผมก็ผ่านอะไรมาเยอะเหมือนกัน เรื่องนี้เอง ผมก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ หลังจากนั้นพี่รันให้ยาแก้ปวดผมกินก่อนที่จะต่างคนต่างทำงาน บ้านหลังนี้ใหญ่มากครับผมเริ่มรู้จักใครหลายคน อย่างนางสนมทั้งแปดคน เริ่มต้นด้วย พี่กัน นนท์ แม็คและน้องกัปตัน ส่วนทางฝ่ายหญิง พี่รัน มิ้นท์ และ น้องฟ้าทั้งแปดคนทำงานรับใช้ที่นี่มานาน ต่างคนก็บอกว่า จริงๆแล้วคุณอาเป็นคนดีเพราะอย่างน้อย ปกติคุณอาก็ยังคอยช่วยเหลือ ดูแลยามพวกเขาอยู่ที่นี่ทุกคนดูเป็นมิตรกับผม โดยเฉพาะ น้องกัปตันกับน้องฟ้า เด็กเล็กสุด อายุเพียงแค่13ปีเท่านั้น ยกเว้นแต่ แม็ค กับ มิ้นท์ ที่ดูไม่ค่อยชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่ ช่วงกลางวันผมมารับผิดชอบช่วยแม่ครัวทำอาหาร ตอนแรกพวกเขาก็ไม่ค่อยอยากให้ผมมาทำเท่าไหร่เพราะผมเป็นผู้ชาย ไม่คิดว่าผมจะทำอาหารเป็น “คุณไม้ทำอาหารเก่งจังเลยนะคะ” ป้าสมรเอ่ยชมผมผมเก่งใช่ไหมล่ะ ขนาดหัวหน้าแม่ครัวยังชมผมเลย ผมบอกแล้ว ผมผ่านไรมาเยอะ เวลาพ่อแม่ผมไม่ว่างผมก็ต้องทำอาหารกินเองประจำ เพราะงั้นเรื่องแค่นี้ ของกล้วยๆครับ “ขอบคุณครับ” “น่าเสียดายนะคะคุณก็ออกจะเป็นคนดี คุณก้องภพก็ไม่น่าจะมาลงกับคุณเลย คุณยังเด็ก ยังมีอนาคต” ป้าสมรเอ่ยอย่างสงสาร “ไม่เป็นไรหรอกครับผมพอเข้าใจนายท่าน” ผมเอ่ยจากใจจริงถึงแม้ผมจะเคยเกลียดเขา แต่พอมารู้ถึงสาเหตุ ผมกลับเริ่มสงสารเขา ไม่เกลียดเขาเพราะยังไงคุณอาก็ยังดูแลคนในบ้านอย่างดี หลังจากเตรียมอาหารเสร็จผมก็ช่วยแม่บ้านยกอาหารมาเสิร์ฟ โต๊ะอาหารขนาดยาวใหญ่เต็มไปด้วยอาหารมากมายแต่มีเพียงคุณอาเท่านั้นที่นั่งกินอาหารอยู่คนเดียว บรรดานางสนม คนรับใช้แม่บ้านต่างยืนเรียงรายเป็นแถวหน้ากระดาน “ป้าสมรครับวันนี้ทำอาหารอร่อยเป็นพิเศษเลยนะครับ” หืมมมเสียงพูดสะอ่อนโยน แต่ดูมีอำนาจ ต่างกับผมริบลับแล้วเขาจะรู้ไหมนะว่าอาหารที่เขากินน่ะ ผมเป็นคนทำเอง ถ้าเกิดรู้เข้านี่... “ป้าไม่ได้ทำหรอกค่ะคุณไม้เป็นคนทำ” “แค่กๆ” หึเป็นไงล่ะ สำลักเลย สมน้ำหน้า ดูสิทีนี้ยังจะกล้ากินอีกไหม “ฉันอิ่มละเอาอาหารออกไปได้เลย และวันนี้ฉันกลับดึก ไม่ต้องรอ” คุณอาพูดเสร็จก็เดินออกจากบ้านไปสักแปบเดียวเท่านั้น... ทุกคนต่างจับจองที่นั่งมากินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย “หืมมมน้องไม้ ทำอาหารอร่อยจัง” “นั่นสิคะสงสัยป้าต้องขอสูตรบ้างแล้ว” ทุกคนต่างชมกันใหญ่จะมีก็ยกเว้นแต่ แม็คกับมิ้นท์ ทำเป็นอยากจะคายทิ้งแต่หน้ากลับกินอย่างออกรส วันนี้ทั้งวันหลังจากผมทำความสะอาดเสร็จดูแลสวน ผมก็กลับมานอนที่ห้องอย่างเหน็ดเหนื่อย กินยาพาราไปหวังว่าอาการที่ตกค้างจากเมื่อคืนจะดียิ่งขึ้น บันทึกพิเศษ:ก้องภพ Shit!! เป็นแค่เด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะกล้ามาต่อกรกับผมอย่างงั้นเหรอเดี๋ยวได้รู้กัน ฉันจะทำให้มันได้รู้ว่าความเจ็บปวดที่ฉันได้รับมันเป็นยังไงหลังจากที่ออกมาจากคฤหาสน์ ผมก็ตรงดิ่งมาดูโรงเรียนให้มันจริงๆแล้วผมไม่ได้พิศวาสอะไรมันหรอกนะ แค่ทำตามคำขอของพ่อมัน ก่อเกิดเป็นครั้งสุดท้าย เพราะยังไงผมก็ไม่มีทางปล่อยให้มันหนีจากผมได้ผมจะทรมานมันทุกวิถีทาง อย่างเมื่อเช้า ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเด็กตัวแค่นั้นกล้ายืดอกรับความเกลียดชัง ความแค้นของผมไว้ เพื่อจะได้ไม่ให้ไปลงที่พ่อของมันแน่นอน ผมเองก็จะตอบสนองให้ถึงฝั่ง ยิ่งเมื่อคืน ผมก็ยิ่งติดใจสะด้วยข้างในตอดผมตุบๆ แน่นไปหมด พอคิดก็ยิ่งทำให้ผมเกิดอารมณ์ หลังจากนั้นผมก็ไปสังสรรค์กับเพื่อน กว่าจะกลับมาก็ดึกมากแล้ว ผมเข้ามาในบ้านที่เปิดไฟทิ้งไว้แต่ก็ไม่มีใครอยู่ เพราะปกติ ถ้าเกิดผมกลับดึก ผมจะบอกให้ไม่ต้องรอไม่อยากให้ใครมาอดหลับอดนอน ผมจะเป็นคนปิดไฟเอง แต่แล้ววันนี้กลับแปลกไปเมื่อจู่ๆเจ้าเด็กนั่น มานอนขดคู้ตรงโซฟา ผมเดินเข้าไปใกล้ มองพินิจพิเคราะห์ร่างกายที่มีแต่รอยกัด เนื้อตัวสั่นเทานั่น ตัวก็แค่นี้ยังจะกล้ามาต่อรองกับผม หึไม่เจียมกะลาหัว “คุณก้องภพกลับมาแล้วเหรอครับ” ผมหันไปมองตามเสียงเรียกกัปตัน เด็กเล็กสุดของบ้านเดินลงมาเอ่ยเสียงงัวเงีย “ทำไมยังไม่นอนอีก” “ผมหิวน้ำครับ” “อืม” กัปตันเดินเข้าไปในครัวผมหันมาจ้องเด็กคนนั้นจู่ๆภาพเมื่อคืนก็ลอยมาหาผมจนรู้สึกถึงบางสิ่งที่ตื่นตัวอยู่ด้านล่าง บ้าหน่า! ทำไมภาพเจ้าเด็กนี่ลอยเข้ามาในหัวจนผมรู้สึกร้อนรุ่มแบบนี้ผมติดใจเจ้าเด็กคนนี้มากเลยหรือไงกัน คงไม่หรอกมั้งเพราะผมเป็นคนมีความต้องการทางเพศสูงอยู่แล้วผมตัดสินปล่อยให้มันนอนตากยุงอยู่อย่างนั้นไปล่ะดีแล้วผมเดินมาหาปักตันที่กำลังดื่มน้ำอยู่ “คุณก้องภพ” ผมไม่สนใจเสียงเรียกเดินเข้าอุ้มกัปตันขึ้นมาก่อนจะบดจูบอย่างหนักหน่วงและค่อยๆถอดเสื้อมันออกปลดซิปออก ควยเกือบเก้านิ้วของผมเด้งออกมา เหมือนกัปตันจะรู้หน้าที่นั่งคุกเข่าและใช้ปากปรนเปรอให้ผม “ซี๊ดดด...อืม...ลึกๆ...อ่า...ดี...ดีมากก...อืม” กัปตันพยายามดันหัวเข้ามาให้ลึกที่สุดแต่ก็ได้เพียงครึ่งลำเท่านั้นผมจับหัวกัปตันค้างไว้และกระแทกเอวเข้าออกอย่างเมามัน “ซี๊ดดด...อ่า...” ผมดึงตัวมันขึ้นมาจับหันหลังนาบกับโต๊ะทำอาหารก่อนจะใช้นิ้วค่อยๆแหย่เข้าไปรูชักเข้าชักเพื่อเบิกทาง “ซี๊ดดด...อ่า...คุณก้องภพครับ...อืมม...” ผมก้มลงไปไซ้ซอกคอเด็กอายุ13ปีจนเป็นรอยแดงจางๆ “อืมม...คุณก้องภพครับ...อ่า...เอาเข้ามาเถอะครับ” ผมจัดให้ตามคำขอผมกดลำควยทั้งหมดเข้าไปในรูคับแคบของเจ้าตัวจนเจ้าตัวร้องออกมาอย่างดัง “โอ้ยย...ซี๊ดดดด...อ่า....” “ซี๊ดดด...ยังแน่นเหมือนเดิมเลยนะ...อ่า...” ผมคลึงสะโพกเป็นวงกลมก่อนจะเริ่มกระแทกเข้าออกจากช้าเป็นเร็วกัปตันได้แต่ร้องอยู่อย่างนั้น ผมกระแทกเข้าสุดออกสุด เสียงเนื้อกระทบดังสนั่นผมเริ่มปลดกระดุมเสื้อออกและใช้มือจับเอว บ้างตบลงที่ก้นจนเกิดรอยแดง “ซี๊ดดด...อ่า...เป็นไง...” “อ่า...คุณก้องภพ...อืม...แรงอีกครับ...โอ้ววว...ซี๊ดดดด....อืมมม...” เสียงโต๊ะดังสนั่นตามแรงและจังหวะที่ผมกระแทก “คุณก้องภพครับ...อ่า...ผมไม่ไหวแล้ว...อ่า...ซี๊ดดด...ผมเสร็จแล้ว....อ๊ากก” “ซี๊ดดด...ฉันก็จะ...อ่า...เสร็จแล้ว....เสร็จแล้ว!!! อ๊ากกก...ซี๊ดดด” จนในที่สุดผมก็กดสะโพกลงไปให้ลึกที่สุดก่อนจะปล่อยน้ำกามเข้าไปข้างในแต่ดูเหมือนว่าจะยังไม่พอ การมีอะไรกับกัปตันยิ่งเป็นชนวนทำให้ผมนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนจนทำให้ควยของผมแข็งขึ้นมากกว่าเดิมผมจึงตัดสินอุ้มกัปตันขึ้นมา บดจูบและพาเดินไปที่ห้องทั้งที่ควยยังไม่หยุดออกจากรูยังคงเดินไปกระเด้าไปอย่างไม่ลดละ จบบันทึกพิเศษ: ก้องภพ ผมหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ผมมารอคุณอาของผมกลับมา จริงๆแล้วไม่ต้องรอก็ได้ แต่ผมว่าลึก ๆ แล้วคุณอาเป็นคนโดดเดี่ยวขาดความรัก ผมจึงอยากให้อารู้สึกถึงความเป็นบ้านมากขึ้น ไม่อยากจะให้รู้โดดเดี่ยวอย่างน้อยมันก็น่าจะทำให้คุณอาลดทิฐิลงได้บ้าง ผมลืมตามขึ้นมายังไม่เห็นคุณอามาสักที “ซี๊ดดด...อ่า...” ผมได้ยินเสียงคนร้องคร่ำครวญพอหันไปเจอก็เห็นน้องกัปตันกับคุณอา ทั้งสองกำลังมีอะไรกันโดยที่คุณอากำลังอุ้มกัปตันในขณะที่สะโพกยังขยับขึ้นลงอยู่กัปตันเองก็กอดคอเอาไว้ด้วยความเสียว ผมมองอย่างตะลึงทั้งสองคนคงไม่รู้ว่าผมตื่นขึ้นมาแล้ว คุณอาพากัปตันเดินขึ้นไปข้างบนเข้าห้องของตัวเองจนลับตา ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณอาจะกล้าทำอะไรแบบนี้ ไม่สิต้องน่าเชื่อสิ เพราะผมโดนมาหนักมาก ไหนจะตอนที่เจอ พี่กัน และ มิ้นท์ ช่างเถอะคงจะเป็นเรื่องปกติของคนบ้านนี้มั้ง ผมเดินออกมาจากบ้านและตรงเข้าไปที่ห้องพักล้มลงบนเตียงนอน พยายามคิดว่า พอจะมีวิธีไหนที่จะทำให้คุณอาหายโกรธพ่อกันนะ ผมตื่นขึ้นมาประมาณตีห้าอาบน้ำแปรงฟัน และรีบมาที่คฤหาสน์ หลังจากเมื่อวาน พี่รันก็ยกหน้าที่เข้าครัวช่วยทำอาหารให้ผม ผมจึงช่วยงานบ้านนิดหน่อย เพราะคุณอามักจะลงมาทานข้าวตรงเวลาประมาณแปดโมงเสมอ ผมเข้าใจเลยว่าทำไมทุกคนถึงได้ทำอาหารเยอะแยะทั้งที่มีเพียงคุณอาเท่านั้น เพราะว่าบ้านหลังนี้มีคนอยู่หลายคนหลังจากทานเสร็จพวกผมก็จะมานั่งกินอาหาร ซึ่งผมมองว่าคุณอาเองก็ใจดีอาหารที่เหลือนั้น บางจานแทบจะไม่ได้กินด้วยซ้ำ “กินข้าวเสร็จแล้วขึ้นมาหาฉันที่ห้องทำงานด้วย” “ครับนายท่าน” คุณอาเอ่ยกับผมเสียงเรียบแต่แววตากลับเกลียดชังเสมอ หลังจากที่ผมกินอาหารเสร็จก็ขึ้นไปที่ห้องพบว่ามีคุณอาที่นั่งดูเอกสารอยู่ที่โต๊ะ พอผมเห็นผมก็ลุกขึ้นมา วางเอกสารลงและหยิบบางอย่างขึ้นมาให้ผมดู “อาทิตย์หน้าฉันจะให้เธอไปเรียนตามปกติที่นี่ แต่เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าชมรม ไปเที่ยวหรือกลับบ้านดึก เธอต้องมารับใช้ฉันทุกครั้งตามคำสั่ง” “ครับนายท่าน ขอบคุณครับ” ผมเอ่ยเสียงเรียบตอบรับ ไม่กล้ามองหน้า แต่แล้วผมก็ตะลึง เมื่อคุณอานั่งลงบนโต๊ะ และปลดซิบกางเกงลงเผยให้เห็นควยมหึมาตรงหน้า “ฉันอุตส่าห์ส่งเสียแกเรียนต่อไปนี้แกต้องมาปรนนิบัติฉันทุกคืน” “ค ครับ” “และฉันมีบุญคุณต่อเธอเธอก็ต้องมาปรนนิบัติฉันเช่นกัน” “ครับ” “เร็วอย่าให้ฉันหมดความอดทน” “ครับ” ผมตรงเข้าไปนั่งคุกเข่าและใช่ลิ้นแลบเลียตั้งแต่โคนถึงปลาย ดูดรอบข้างเหมือนไอติม ก่อนจะใช้ปากครอบและขยับขึ้นลง “ซี๊ดดด...อืมม...ลึกๆ” ผมทำตามที่คุณอาบอกพยายามอมควยทั้งเข้าไปสุดลำจนคุณอางอตัวและเอามือล๊อคหัวผมไม่ให้ขยับออกอยู่อย่างนั้น “โอ้วว...ซี๊ดด...อมหมดลำเลยเหรอวะ...อ่า...ปากแม่ง...” ดูเหมือนคุณอาจะชอบผมจึงทำแบบเดิมซ้ำๆ บ้างเอาลิ้นเลียที่ปลายหัวและแหย่ตรงรูเล็กเล็ก “ซี๊ดดด...อูยยย...ดีๆ...อ่า...” คุณอาครางพร้อมกับถอดเสื้อผ้าจนเผยให้เห็นมัดกล้ามก่อนจะพยุงตัวผมขึ้นกอดจูบผม แลกลิ้นอย่างเผ็ดร้อน และผลักให้แนบลงไปกับโต๊ะทำงานดึงกางเกงผมลงและใส่ปืนใหญ่ที่ตั้งตรงเข้ามาทีเดียว “โอ้ยยย...ซี๊ดดด...นายท่าน...เจ็บ...อ่า...” “อ่า...แม่ง...ซี๊ดด...ทำไมโคตรตอดแบบนี้วะ...อืมม...” คุณอาไม่ฟังเสียงผมร้องเจ็บกระแทกเข้ามาอย่างไม่ออมมือ ผมเสียวมาก ร้องครางไม่เป็นภาษาคุณอาขบกัดหลังผมจนเป็นรอยใหม่ ซึ่งรอยเก่าเองก็ยังไม่ทันจางหาย “ซี๊ดดด...อ่า...นายท่าน...แรงอีก...อ่า...” “หึในที่สุดแกก็ทนเก็บความร่านไม่ไหวสินะ...อ่า...ซี๊ดดด...” คุณอากระแทกเข้ามาลึกจนผมทนไม่ไหวในที่สุดผมก็แตกออกมาเลอะพื้นเต็มไปหมด “ซี๊ดดด...รูแม่งโคตรดี...อ่า...โอ้ววว...พอแกเสร็จแล้วแม่งโคตรตอดเลย...อ่า...อ๊ากกก” คุณอาพูดเสร็จก็บดสะโพกเข้ามาพร้อมกับปล่อยน้ำควยเข้ามาข้างในร่างของผมก่อนจะจับหน้าผมให้หันมาจูบโต้ตอบกับคุณอา
| 
Every cloud has a silver l
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-13 15:49:08
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-4-13 16:31:16
โพสต์ 2019-4-13 16:51:12
โพสต์ 2019-4-13 17:22:19
ขอบคุนครับ