|
บันทึกพิเศษ: ก้องภพ ผมสลึมสลือตื่นขึ้นมาตกใจเพราะนี่ไม่ใช่ห้องของผมแต่เป็นห้องของเจ้าตัวเล็กที่ผมนอนกอดอยู่หลังจากที่มีอะไรกับไม้ ผมก็ล้อมตัวลงนอนและดึงตัวเล็กเข้ามากอด เขาดูตัวเล็กครับเมื่อเทียบกับผม แต่ผมก็แปลกใจนี่ผมเผลอตัวขนาดนี้เลยเหรอ ถึงจะอยากถอยออกแต่ก็เหมือนมีบางอย่างที่ทำให้ผมไม่อยากจะปล่อยกลับกอดเอาไว้อย่างเดิมจ้องมองใบหน้า ร่องรอยที่ผมทำ ผมไม่รู้ว่าทำรุนแรงไปไหม หรือว่าจะรุนแรงไปรอยกัดครั้งก่อนเองก็ใช่ว่าจะหายไป พอมอง ความรู้สึกดันเกิดขึ้นมาสะงั้น ดูสิเด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะ ฐานะก็ไม่ดี ไม่มีอะไรสู้ผมได้สักอย่าง แต่กลับกล้าต่อกรกล้าเผชิญหน้ากับผม พอเห็นเจ้าตัวเขยิบเข้ามาใกล้ซบอกผมอย่างกับลูกแมวหาความอบอุ่นก็ทำให้ผมเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่ทราบสาเหตุบ้าจริง!! เกิดอะไรขึ้นกับผมกันเนี่ยตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ถ้าไม่ใช่เด็กนี่ ผมกลับไม่สามารถสำเร็จความใคร่ได้ยิ่งคิดยิ่งกระวนกระวาย ผมรีบลุกขึ้นช้า ๆ ไม่อยากให้คนข้าง ๆ ตื่นก่อนจะใส่เสื้อผ้า เดินออกจากห้อง กลัวว่าจะมีคนมาเห็น ไม่งั้นล่ะก็มาดที่วางไว้หมดกันแน่ ๆ จบบันทึกพิเศษ: ก้องภพ ผมตื่นขึ้นมาเป็นเวลาปกติก็พบว่าผมนอนอยู่บนเตียงคนเดียวสภาพเปลือยเปล่า เท่าที่จำได้ หลังจากที่คุณอาพอใจแล้วก็ล้มตัวลงนอนดึงผมเข้าไปกอด...สงสัยผมคงฝันไป คุณอาไม่มีทางทำกับคนที่เกลียดแบบนั้นแน่ ๆ ผมลุกขึ้นมาอาบน้ำอาบท่ามาที่คฤหาสน์ทำความสะอาด เตรียมอาหารให้คุณอา ดูท่าวันนี้คุณอาจะแปลกไปผมรู้สึกเหมือนคุณอาจะมองมาทางผมบ่อยครั้ง เป็นอะไรของเขา หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จผมก็มาดูแลสวนท่ามกลางแสงแดดจ้าที่จะทำให้คุณเป็นมะเร็งได้ในไม่กี่นาทีตัดแต่งกิ่งไม้ วันนี้ลุงชัยลาหนึ่งวัน ผมจึงต้องมาทำหน้าที่แทนแกแบบเต็มตัว จู่ ๆผมก็เห็นคุณอาเดินมาทางผม ผมแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้อะไร ก้มหน้าทำความเคารพ คุณอาเดินมานั่งที่ปั้นหยาพร้อมกับไอแพดใส่หูฟัง ฟังเพลงสบายใจ ปกติคุณอาไม่เคยมาที่สวนนี่นา ทำไมวันนี้มาแปลกเหมือนผีเข้าผีออกเลย ผมตัดต้นไม้ ตกแต่งกิ่งได้สักพัก จู่ ๆ ก็มีสองกุมาร แม็คมิ้นท์เข้ามาออดอ้อนออเซาะคุณอาจนหน้าหมั่นไส้ “คุณก้องภพครับพวกผมเอาผลไม้มาให้ครับ พวกผมปอกกันเองเลยนะครับ” “เดี๋ยวมิ้นท์ช่วยนวดให้นะคะ” สาบานว่านั่นเรียกว่านวดเหมือนลวนลามมากกว่า อีกคนคอยป้อน อีกคนจับขาพยายามนวดมาถึงตรงนั้น ช่างเถอะจะทำอะไรก็ทำ ใช่ครับ ทำอะไรก็ทำ ไม่ได้ระวังตัดกิ่งไม้กระเด็นเข้าตาสะอย่างนั้น “โอ้ย!” ผมร้องออกมาเสียงดังพยายามเอามือขยี้ตาเพราะเหมือนมีอะไรเข้าตานอกจากกิ่งไม้นั่น แต่จู่ ๆก็มีมือปริศนาแกมือผมออก “อย่าเอามือไปขยี้เดี๋ยวตาแดง อักเสบ” เสียงคุณอานี่นาแล้วสองคนนั้นล่ะ “มานี่เดี๋ยวฉันพาไปล้างตา ส่วนพวกเธอสองคนตัดแต่งสวนรดน้ำต้นไม้ด้วย” คุณอาพูดพร้อมกับช้อนร่างผมขึ้นไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้ไหมอ่ะ “น นายท่าน” “เงียบสะนี่คือคำสั่ง” ผมหงอเลยเงียบกริบ ตัวสั่นนิด ๆ เพราะคุณอาไม่เคยทำอะไรแบบนี้แต่ดูเหมือนคนที่อุ้มผมอยู่จะแอบขำนิด ๆ วันนี้เขากินยาเขย่าขวดหรือเปล่า คุณอาพาผมมาที่ไหนสักแห่งก่อนจะวางผมลงและเอาน้ำมาลูบตาผม ทำให้ผมสามารถลืมตาได้ พอลืมตาเท่านั้นล่ะครับหน้าคุณอาเต็ม ๆ เลย คุณอากำลังจ้องมาที่หน้าผม น่าจะดูว่าที่ตามีอะไรติดหรือเปล่าแต่แบบทำแบบนี้ จู่ ๆ ใจผมก็เต้นไม่เป็นจังหวะสิครับ พอได้มองหน้าคุณอาใกล้ ๆผิวหน้าเนียนละเอียด ดวงตาคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ฝีปากเรียวเป็นกระจับไม่เหมือนคนที่เป็นทหารเลยสักนิด แต่ถ้าถามเรื่องหุ่น ไม่ต้องพูดเลยจริง ๆ เอ๊ะ! นี่ผมจะมาหวั่นไหวแบบนี้ไม่ได้นะผมมองไปรอบ ๆ ก็รู้ว่าตัวเองอยู่ในห้องครัว ถามกลาง... ความตกใจและเอ็นดูของเหล่าป้าแม่บ้าน “เอ่อนาย...” “ที่หลังก็ระวังหน่อยฉันไม่อยากมีคนตาบอดในบ้าน” ครับเข้าใจแล้ว U_U “แล้วไม่ต้องไปทำงานที่สวนอีก” “ทำไมล่ะครับก็นายท่าน...” “ฉันจำเป็นต้องบอกเหตุผลกับแกด้วย?” “ขอโทษครับ” อารมณ์ไหนของเขาวะเนี่ยหรือว่าผมจะโดนอีก “จะไปทำอะไรก็ไปทำ” “ครับนายท่าน” เฮ้อโล่งอก ผมรีบวิ่งออกไปห้องครัวด้วยความเขินอายทันที ใครจะไม่เขินบ้าง จู่ ๆเอาหน้ามาใกล้ขนาดนั้น แถมคนในครัวก็มองกันใหญ่ บันทึกพิเศษ: ก้องภพ ฮึ ดูเจ้าเด็กนั่นสิ เห็นแล้วอยากขำ ทีนี้ทำเป็นหวั่นแต่เวลานั้นกลับปากดี น่าจับมาลงโทษสะให้เข็ด นี่ผมเป็นโรคจิตตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยผมแค่มีอะไรกับเด็กอายุ 13 ชายหญิง เด็ก 17 ปี เออ โรคจิตก็ได้วะ -*- “คิกคิก” เสียงป้าสมรแอบขำทำให้ผมต้องหันไปมอง “ขำอะไรครับป้า” “ก็ป้าไม่เคยเห็นคุณก้องภพเป็นแบบนี้มาก่อนนี่คะ” ไม่เคยเป็นแบบนี้?และแบบไหน? “หมายความว่ายังไงครับ” “ก็ป้าไม่เคยเห็นคุณหนูยิ้มเลย” ผมชะงักก็อาจจะจริง อีกอย่างป้าสมรก็อยู่กับผมมาตั้งแต่ผมยังเด็ก ป้าคอยติดตามรับใช้ผมจนผมรู้สึกว่าป้าเป็นหนึ่งในครอบครัวของผม “ป้าขอพูดอะไรหน่อยได้ไหมคะ” “ครับ” “ป้ารู้นะคะว่าคุณหนูโกรธแค้นครอบครัวของคุณไม้มาก” ป้าสมรพูดถึงเรื่องในอดีตกลับทำให้ผมเริ่มรู้สึกหม่นหมองและโกรธมากขึ้น “แต่ป้าอยากให้คุณหนูลองเปิดใจสักนิดนะคะคุณไม้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลย เขายังเด็ก เป็นเด็กดีน่าสงสารมาตลอด คุณหนูน่าจะทราบดีไม่ใช่เหรอคะ ถ้าเกิดมีใครมาทำอะไรคุณหนูทั้งที่คุณหนูไม่มีส่วนเกี่ยวข้องเลย คุณหนูจะรู้สึกยังไงคะ” ป้าสมรพูดทำให้ผมคิด จริงอย่างที่ผ้าพูด ไม้ไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย แค่โชคร้ายเกิดมาเป็นลูกของไอ้เลวนั่นเท่านั้นเอง “คุณไม้เป็นเด็กที่น่าสงสารมากนะคะอยู่ตัวคนเดียว คอยทำงานหาเงินส่งเสียตัวเองเรียน ต้องออกจากบ้านมาและแบกรับภาระทั้งหมดทั้งที่เจ้าตัวไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วยเลยป้าอยากพูดให้คุณหนูได้คิด เพราะถ้าเกิดทำอะไรผิดพลาดขึ้นมาสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวดมากที่สุดจะเป็นคุณหนูเองนะคะ” ป้าสมรพูดเสร็จก็เดินออกจาครัวไปผมได้แต่ยืนนิ่ง นึกคิดสิ่งที่ทำกับไม้ ความผิดก็เอ่อขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุเป็นจริงอย่างที่ป้าสมรพูด ไม้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วยเลยแค่โดนลูกหลงเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้น เจ้าตัวก็ยังทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีไม่มีขาดตกบกพร่อง พลางทำให้ผมนึกถึงเมื่อคืน คืนที่ผมมองลอดหน้าต่างมองไปทางห้องพัก เห็นไม้ยืนเหม่อมองดวงจันทร์ราวกับนกตัวน้อยที่อยากจะโผบินแต่ถูกโซ่ตรวนเอาไว้ แววตาเศร้าสร้อยนั่นทำให้ผมรู้สึกใจหาย หรือว่าผมจะรู้สึกดีกับเด็กคนนั้นจริงๆ ถ้าเกิดเด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกของหมอนั่น ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องทางสายเลือด บางทีผมอาจจะยอมรับก็ได้ว่า... ผมรู้สึกชอบหมอนั่นขึ้นมา จบบันทึกพิเศษ: ก้องภพ ผมไม่รู้จะไปที่ไหนดีจริง ๆ อยากจะลองว่ายน้ำตรงสระหลังคฤหาสน์ แต่ไม่กล้า เดี๋ยวโดนด่าโดนหาว่าเป็นตีตนเสมอนายอีก ไม่รู้ป่านนี้สองคนนั้นทำงานสวนไปถึงไหน แต่ก็ช่างเถอะไปนอนดีกว่า ช่วงนี้ยิ่งแทบไม่ได้นอนอยู่ “น้องไม้” เสียงพี่รันกับพี่กันเรียกผมดูเหมือนทั้งสองคนจะไปซื้อของข้างนอก “สวัสดีครับ” “สวัสดีจ้ะแล้วนี่จะไปไหนเหรอ” “ผมว่าจะไปนอนอ่ะครับค่อยตื่นมาเตรียมอาหารกลางวัน” “ดีแล้วล่ะพักผ่อนให้เยอะ” เสียงพี่กันพูดทำไมผมรู้สึกฟังดูแปลก ๆ ใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว แต่ทั้งสองคนกลับมองมาที่ผมอย่างยิ้มๆ เป็นว่า รู้นะ “แล้วพวกพี่จะออกไปทำอะไรเหรอครับ” “พวกพี่จะไปซื้อวัตถุดิบเข้าครัวครับ” “อ๋อ” “พวกพี่ไปก่อนนะดูแลตัวเองด้วยล่ะ” “ครับพี่” ผมโบกมือลาพวกพี่เขาก่อนจะเข้ามาในห้องล้มตัวลงนอนอย่างสุขสบาย ถึงอากาศจะร้อนก็เถอะ แต่ขอได้นอนก็สุขใจละ ผมตื่นขึ้นมามองดูเวลา ใกล้ที่คุณอาจะลงมาทานอาหารแล้ว แต่ก็แปลกนะ คุณอานี่ชอบหมกมุ่นอยู่ในห้องสงสัยจะเป็นพวกหื่นกามขั้นวิกฤต ของขาดไม่ได้ ยิ่งนึกก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจนิด ๆผมใช้เวลาเตรียมอาหารไม่นาน โชคดีที่มีป้าสมรคอยช่วย แต่ที่น่าขำก็คือแม็คกับมิ้นท์ที่เข้ามา หวังจะเอาคืน พยายามป่วน ใส่น้ำปลา ใส่น้ำตาลลงไปบ้างแต่โชคดีที่ผมเป็นคนชิมก่อนเสมอ เพราะทุกจานจะเป็นแบบเสิร์ฟร้อนหรือทำเสร็จก็เสิร์ฟเลยจากความรักสุขภาพของคนที่ไม่น่าจะรักสุขภาพอย่างคุณอาถึงจะวุ่นวาย แต่สุดท้ายก็เสิร์ฟอาหารเสร็จได้ทันคุณอาเองก็ดูทานอย่างอร่อยไม่เหมือนทุกครั้งที่นั่งเก๊ก ขรึมมีบ้างที่คุณอาหันมามองผม แต่ผมก็รีบหลบหน้า ไม่กล้ามอง หลังจากคุณอาทานอาหารเสร็จก็เรียกผมไปพบที่ห้องทำงานเฮ้อ ถามจริง จะมีสักวันไหมที่ไม่คิดเรื่องพวกนี้เนี่ย “เข้ามา” ผมเปิดประตูเข้าไปทันทีที่ได้รับอนุญาตคุณอากำลังนั่งอยู่ตรงโซฟา นั่งจิ้มไอแพดไปเรื่อยก่อนจะวางลงและยืนขึ้นมองหน้าผม “มีอะไรให้รับใช้เหรอครับ” “ต่อไปนี้เธอย้ายมานอนห้องข้างบนติดกับห้องฉัน” “ห้ะ!!!” เดี๋ยวนะนี่มันอะไรกัน ทำไมจู่ ๆ ผมถึงได้มานอนข้างบนล่ะ “พรุ่งนี้เธอต้องเปิดเทอมฉันต้องมั่นใจว่าเธอไม่เถลไถล ทำให้ฉันเสียชื่อเสียง” นั่นใช่เหตุผลจริงๆ ใช่ไหม “แต่ผมนอนที่เดิมก็ได้นะครับนายท่านไม่...” “ข้อสอง” ยังมีอีกเหรอ-_- “ต่อไปนี้เธอต้องมาหาฉันที่ห้องทุกคืนตั้งแต่เวลาสามทุ่ม ฉันให้เวลาเธอทำการบ้านให้เสร็จก่อน แต่ถ้าวันไหนเธอไม่มีงานเธอต้องมาหาฉันเวลาสองทุ่มตรง” เข้าสู่อีหรอบเดิมวนเวียนเป็นวัฏจักรไปอีก “ครับ” “ดีแล้วก็...” อะไรอีกล่ะครับท่านจู่ ๆ ก็เงียบเสียง ยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ “วันนี้ฉันช่วยเธอเอาเศษดินออกจากตาเธอก็ต้องตอบแทนฉัน” อ๋อนี่สินะที่เป็นเหตุผลที่คุณอาช่วยผม หวังหลังไม่ต้องก็ได้ครับ ผมจัดการตัวเองได้ “แต่ว่า...” “เธอกล้าเถียงฉันเหรอ” “ขอโทษครับ” ผมได้แต่ถอนหายใจไม่มีทางที่ผมจะสู้คุณอาได้อยู่แล้ว อีกฝ่ายก็ยกยิ้มอย่างได้รับชัยชนะผมเดินเข้าไปหาคุณอา กำลังจะก้มลงปลดซิปออกแต่ก็โดนดึงขึ้นมาประกบจูบแลกลิ้นอย่างเผ็ดร้อน แต่กลับไม่รุนแรงเหมือนแต่ก่อน ผมเองก็แปลกใจแต่ก็จูบตอบอย่างรู้สึกดีคุณอาอุ้มผมมาที่โซฟาก่อนจะวางผมลงอย่างเบามือแต่ยังคงวนเวียนอยู่กับริมฝีปากผมไม่ห่างมือทั้งสองข้างเริ่มซุกซนสอดเข้ามาข้างใน หยอกล้อกับหัวนมผมจนผมครางในลำคอผมกลับรู้สึกว่าครั้งนี้คุณอาดูละมุนมากขึ้นกว่าเดิม จนผมไม่อยากให้หยุดเลยสักนิด ~knock knock~ แต่ความสุขมักจะผ่านไปเร็วเหมือนความเร็วแสงเสมอ “คุณก้องภพคะห้องสำหรับคุณไม้เสร็จเรียบร้อยแล้วนะคะ” เสียงป้าแม่บ้านดังขึ้นแต่แทนที่คุณอาจะหยุด กลับเลื่อนหน้าลงมาที่ซอกคอของผม ซุกไซ้ ดูด ขบกัดอย่างแผ่วเบาแต่ก็ทำให้ผมเสียวมากเช่นกัน “อืม...นายท่านครับอ่า..มีคนเรียก” ผมพยายามผลักคุณอาออกทำให้คุณอามองมาทางผมอย่างไม่สบอารมณ์ “shit!! เข้าใจแล้ว” คุณอาตอบรับก่อนจะก้มลงมาทำหน้าที่ตามเดิม... นี่ไม่รู้สึกอะไรเลยใช่ไหม “ให้ฉันไปตามคุณไม้เลยไหมคะ” ไม่ต้องตามหรอกผมอยู่นี่ “ผมอยู่ในนี้ครับจะออกไปเดี๋ยวนี้ล่ะครับ” ผมรีบตะโกนออกไปเพื่อหลีกเลี่ยงการกระทำของคุณอาแต่ดูว่าคนข้างบนจะไม่พอใจ กลับมองมาอย่างคาดโทษ “นายท่านครับเดี๋ยวป้าเขารอนะครับ” “ก็ให้รอไป” คนเอาแต่ใจ “เดี๋ยวฉันพาไปเองเธอจะไปทำอะไรก็รีบไป” คุณอาพูดอย่างอารมณ์เสีย “ค่ะค่ะ” หลังจากนั้นความเงียบก็เกิดซึ่งแสดงว่าป้าเขาเดินออกไปแล้วคุณอาไม่ให้ผมพูดอะไร ก้มลงมาจูบปากผมอย่างหื่นกระหาย “คุณก้องภพคะมิ้นท์เอาของว่างมาเสิร์ฟค่ะ” ขอบคุณมิ้นท์ผมจะมองเธอใหม่ อย่างน้อยความประจบประแจงก็สามารถช่วยผมได้ “แม่ง!! วันไรวะเนี่ย!!” คุณพูดอย่างอารมณ์เสียผมได้ทีรีบถอยออกมาจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย “ฉันไม่กินเธอเอาไปกินได้เลย” คุณอาตะโกนบอก “แต่ว่า...” “ฉันสั่ง!!!” “ค่ะ” ความเอาแต่ใจนี่ที่หนึ่งหื่นกามก็ที่หนึ่ง ผมได้ที รีบก้าวไปที่ประตู แต่ถูกคุณอาคว้าข้อมือไว้อย่างแรง “จะไปไหน” “จะจะไปเก็บของครับ” ผมพูดขึ้นน้ำเสียงสั่นๆ คุณอาจ้องผมอาฆาตแค้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาและเดินเข้ามาหาผม “ฉันจะช่วย” “ไม่เป็นไรครับ” “ไม่ต้องคิดมากเพราะคืนนี้...เธอจะไม่ได้นอนทั้งคืน” คุณอากระซิบด้วยเสียงเย้ายวนพร้อมกับใช้ลิ้นเลียเข้าไปในหูจนผมเสียวกระเส่า “แต่พรุ่งนี้ผมต้อง...” “ฉันไม่สน!!” เอาแต่ใจขั้นสุดหื่นกามไม่มีใครเกิน ถ้าผมจะขอลดหนี้ลงเพราะใช้ร่างกายผมแทนนี่ ป่านนี้หมดละมั้งหนี้ผม คุณอาเดินนำออกจากห้อง ผมจึงรีบเดินตาม ระหว่างเดินผ่านผมได้แต่หลบหน้าไม่กล้าเงย เพราะมีแต่คนมองมายิ้ม ๆ จะมีก็แต่แม็ค กับมิ้นท์ที่รู้สึกได้ถึงสายตาอาฆาตอิจฉา เมื่อมาถึงที่ห้องผมก็เข้ามาเก็บของ โดยมีคุณเจ้านายนั่งมองอยู่บนเตียง “ข้าวของแค่นี้เก็บช้าจริง” คุณอาบ่นใส่วันนี้เป็นไรของเขาปะเนี่ย งงในงง คุณอาเข้ามาช่วยผมเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า “เห...” “เฮ้ย!!” ผมหันไปมองปรากฏว่าคุณอาจับกางเกงในผมคลี่ออกมา!! ผมรีบคว้าเอามาใส่กระทันทีท่ามกลางเสียงหัวเราะในลำคอของคุณอา โคตรอายเลยหลังจากเก็บข้าวของเสร็จ คุณอาก็พามาที่ห้องติดกับห้องนอนซึ่งห้องนอนคุณอาอยู่ฝั่งขวา และห้องทำงานอยู่ฝั่งซ้าย แปลก ๆ แหะ ทำไมเว้นว่างทำไมห้องทำงานไม่ติดกับห้องนอน พอผมเข้าไปก็ตกใจ ไม่คิดว่าห้องจะกว้างขนาดนี้ภายในมีเตียงขนาดใหญ่ปูด้วยผ้านวมสีน้ำตาลตรงกลางห้อง หัวเตียงชิดผนังด้านซ้ายมีตู้ชั้นวางหนังสือ ถัดมาเป็นโต๊ะเครื่องแป้ง และห้องน้ำส่วนข้างหน้าจะเป็นโต๊ะไว้สำหรับเขียนหนังสือติดริมหน้าต่าง ตู้เสื้อผ้าก็อยู่ติดผนังทางขวาโห เหมือนตั้งใจออกแบบมาให้ผมเลย ไม่สิ ทุกห้องก็ต้องเหมือนกันหมดล่ะ “นี่เป็นห้องพ่อกับแม่ฉัน” คุณอาพูดแทรกขึ้นผมหันไปมอง ดูเหมือนความทรงจำเก่า ๆ ยังคงทำให้คุณอาเจ็บปวด “ขอบคุณครับผมจะดูแลห้องนี้อย่างดีเลย” ผมส่งยิ้มให้คุณอา “ไม่จำเป็นอยากทำไรก็ทำ ฉันไม่อยากจะจำอะไรทั้งนั้น” คุณอาพูดออกมาอย่างห้วนๆ “ผมรู้ครับแต่อย่างน้อยผมก็อยากจะเก็บไว้ให้เป็นความทรงจำของนายท่าน คนเราสามารถเลือกจำสิ่งดีๆ ได้ไม่ใช่เหรอครับ ผมเชื่อว่าจริง ๆ แล้วนายท่านก็มีเวลาดี ๆกับพวกท่านไม่ใช่เหรอครับ” คุณอายืนนั่งในขณะที่ผมกำลังจัดของอยู่ “แล้วเธอล่ะ” “ครับ...” “เธอจะคิดว่าห้องนี้มันเป็นความทรงจำดีๆ ของเธอหรือเปล่า” คุณอาเอ่ยถามขึ้นมาทำให้ผมชะงัก ลองมาคิดดูอีกที วันนี้คุณอาใจดีกับผมหลายอย่าง รวมถึงห้องนี้ด้วยทำให้ผมรู้สึกตื้นตัน ใจเต้นรัวไม่เป็นจังหวะตลอด “แน่นอนครับอย่างน้อยผมก็มีห้องที่ผมไม่มีทางจะมี” ผมตอบออกไปได้ยินเสียง ฮึ ๆ ข้างหลัง โอย รู้เลยว่าตอนนี้ผมหน้าแดงมากแต่ยิ่งหน้าแดงมากขึ้นเมื่อคุณอาเดินประชิดข้างหลังผม “เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะทำให้เป็นหนึ่งในความทรงจำดีๆ ที่เธอไม่เคยลืม” คุณอาพูดพร้อมกับเป่าลมใส่หูเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปอย่างอารมณ์ดี อึ้ง อึ้งสิครับ มือไม่มีแรง เสื้อผ้าที่กำลังถือก็ตกลงมาทันทีจู่ ๆ คุณอามาพูดอะไรแบบนี้ หน้าร้อนผ่าวยิ่งกว่าเดิมหลายเท่าหัวใจเต้นออกมาจนแทบจะทะลุปอดอยู่แล้ว ถ้าไม่ติดว่าคุณอาเกลียดครอบครัวผมนะผมคิดว่าคุณอากำลังจีบผมอยู่แน่ ๆ คนอะไร เป็นอันตรายต่อหัวใจจริง ๆ แน่นอนครับคุณอาไม่เคยทำให้ผิดหวัง รักษาคำพูดกับเรื่องหื่นกามตลอด พอทานอาหารเย็นเสร็จก็เรียกผมขึ้นมาทันที พอเข้าห้องนอนเท่านั้นแหละดึงตัวผมไปกอดจูบ ซุกไซ้ สร้างรอยตามตัว เมื่อสมใจแล้วก็นำควยมหึมาเกือบเก้านิ้วเข้ามาและกระแทกอย่างเร่าร้อนผมได้แต่ครางอยู่บนเตียง “อ่า...ซี๊ดดด...นายท่าน...อืมม...” “ซี๊ดดด...โคตรเสียว...อ่า...” เม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามกล้ามเนื้อยิ่งทำให้คุณอาดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้นไปอีกคุณอากอดจูบกับผมอย่างหื่นกระหาย ผมเองก็จูบตอบด้วยความรู้สึกเดียวกันคุณอาจับผมให้มานั่งที่ตักและกระแทกสวนขึ้นมาอย่างไม่ลดละ เสียงเนื้อกระทบกันตับๆๆๆๆ คุณอายิ่งเร่งเครื่องให้แรงและเร็วขึ้นไปอีก ปากก็ดูด หยอกล้อกับหน้าอกผม “อ่า...นายท่าน...ผมไม่ไหวแล้ว...ซี๊ดดด...โอ้ววว....แตกแล้ว...อ่า...” “ซี๊ดดด...มันที่สุด...อ๊ากก...” ดูท่าว่าคุณอาเองก็จะเสร็จพร้อมกันกับผมแต่ก็ไม่ได้หยุดแค่นั้น คุณอาจับผมนอนตะแคงและยกขาผมข้างหนึ่งขึ้นมากระแทกสวนเข้ามาอย่างต่อเนื่อง อีกมือก็อ้อมมาบีบ ดึงหัวนมผมในขณะที่ผมกำลังจูบกับคุณอาอย่างต่อเนื่อง “ซี๊ดดด...อ่า...แรงอีกครับ...ซี๊ดดด...” คุณอาเย็ดผมท่านั้นหลายนาทีก่อนจะเปลี่ยนเป็นท่าวิดพื้นเข้าสุดออกสุด ทุกครั้งที่เข้ามาก็กระแทกเน้น ๆจนรู้สึกได้ว่าควยมันเข้ามาลึกที่สุดที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน “ซี๊ดดด....โอ้ววว....อ่า...ไม่ไหวแล้วครับ...อ่า...” “ซี๊ดดด...โอ้ววว...สุดยอด....อ๊ากกก....แม่ง...อ่า...” และคุณอาก็ปล่อยน้ำควยเข้ามาข้างในร่างผมครั้งแล้วครั้งเล่าคุณอาบอกไว้ไม่มีผิด คืนนี้ทั้งคืนผมเสพสมกับคุณทุกท่วงท่า จากรุนแรงกลับผันเปลี่ยนเป็นความละมุนที่ผมเองก็อยากจะซึมซับให้มากที่สุดแต่สุดท้ายผมขอร้องคุณอา เพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปเรียน คุณอาก็ยอมเชื่อฟังแต่สิ่งที่เหนือคาดหมายคือ คุณอาไม่ยอมให้ผมลงจากเตียง กลับกอดรั้งผมไว้ผมทำท่าจะขืน แต่คุณอาสั่งว่าคืนนี้ให้นอนที่นี่ ผมจึงไม่สามารถปฏิเสธได้แนบอิงกายกับอกที่ผมเคยเกลียดกลับกลายเป็นความอบอุ่นจนผมเผลอหลับไปในที่สุด
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ ติชมได้เสมอนะครับ
ปล. ขอถามเรื่องขอวีซ่าไปอเมริกาหน่อยได้ไหมครับ ผมต้องเตรียมตัวอะไรบ้าง แล้วเขาจะถามคำถามแบบไหนเหรอครับ ขอบคุณครับ
| 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-14 23:58:39
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-4-15 00:36:03
โพสต์ 2019-4-15 00:47:16
