เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 21 พี่กอร์ฟก็พาผมเดินหาน้องชาย “เอ้ไอ้กิมมันไปไหนของมันนะเห็นทานข้าวเสร็จแล้วหายไปเลย”
" U& Y$ W' R" Z( Y. |พี่กอร์ฟก็ตามหากิม ก็ไปเจอกิมนั่งเหงาอยู่ริมสระน้ำ
/ s% Y) o3 o# W“เป็นไรไอ้ตี๋” อ้อผมลืมบอกว่าพ่อของพี่กอร์ฟเป็นคนจีนสองพี่น้องนี่ก็เลยเกิดมาไม่เหมือนกัน กิมเลยหน้าตี๋ไปทางพ่อ0 N* }' O5 p4 a- x5 l
“แกเป็นไรไอ้ตี๋ ไอ้เจ๊กลาว” พี่กอร์ฟชอบว่ากิมแบบนี้ตลอดเพราะไม่ว่าจะเป็นหุ่นหรือหน้าตาต่างกันฟ้ากับดิน
6 k- g% o6 }% o2 l9 F“ผมรู้สึกเซงๆ อ่ะพี่ ตั้งแต่ไอ้พลไปผมไม่มีเพื่อนเล่นเลยอ่ะ”0 @1 D1 Q/ c+ C) U5 y5 b5 E9 g
“ไอ้บ้าเอ้ย แล้วดูพี่ดิเคยมีเพื่อนมั้ยล่ะ พี่ไม่เคยมีเพื่อนเลยตั้งแต่พี่ป็นเด็กแล้ว พี่ยังอยู่ได้เลยไม่เห็นจะเดือดร้อน” จริงครับพี่กอร์ฟไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลย แกอยู่ของแกคนเดียว
8 |( ]8 }' @3 {4 F% C: Q9 H. z“เอ็งต้องทำใจมั่งสิ ตั้งใจเรียนอย่าไปสนใจเรื่องเพื่อนให้มันมาก”( ~2 w+ y- B. W* N/ `
“มันเซงๆ อ่ะพี่ ไม่รู้จะทำอะไร”ผมรู้ว่ากิมคงจะอยากเล่นว่าวกับเพื่อนๆ เหมือนที่ผ่านมา
* d# c8 q' N1 ]+ S“น้องบอลอยู่เป็นเพื่อนมันหน่อย มันจะตายห่าแล้ว พี่จะไปธุระ ผมเลยต้องอยู่กับกิม
/ i" {. w, I8 J* F4 M- d* ^7 P“กิมนายช่วยพาเราไปหาเพื่อนหน่อยสิ เราอยากเจอมันมาก”
) r0 C6 {* `6 e8 q0 i$ M! x“ที่ไหนล่ะ” ผมก็เลยบอกสถานที่ให้กับกิม แล้วกิมก็เรียกให้คนขับรถพาเราไปที่บ้านพี่กอร์ฟมีทุกอย่างครบ เพราะเขารวยมากครับ เวลาจะไปไหนมาไหนตากิมก็จะเป็นคุณหนู แต่พี่กอร์ฟจะไม่ค่อยยุ่งกับใครพี่เค้าจะดูแลตัวเองทุกอย่าง! v( R& J# ?6 L0 P, \( j
“จอดตรงนี้ครับ” เมื่อถึงสนามบอลที่ตั้มกับผมเคยวิ่งออกกำลังกาย ผมลงจากรถแล้วผมก็มองหาตั้มกิมก็ลงมากับผมเหมือนกัน3 ?' A: |- I: p; e9 n' p' R
“หาใครอ่ะบอล” กิมคงสงสัย& S3 ~) P& `9 u2 f: c
“หาเพื่อน” ผมก็เริ่มเกรงใจกิมกับคนขับรถมาก เลยบอกให้เขากลับก่อน กิมก็ขอไปหาเพื่อนต่อ ค่อยจะกลับมารับผมตอนเย็น ผมก็เลยนั่งรอที่เก้าอี้ไต้ต้นไม้ เพราะผมอยากจะมาลาตั้ม ผมก็นั่งรอผมรู้สึกง่วงนอนมากเพราะเมื่อคืนนี้ทั้งคืนผมไม่ได้นอนเลยครับผมก็เลยเอนหลังจะหลับตรงนี้เลย ผมก็นอนคิดถึงความดีของตั้มที่ดีต่อผมมาก ตั้มเป็นเพื่อนคนเดียวของผมตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ คอยเอาเศษตังค์ให้ผมตลอดและยืนเป็นเพื่อนผมตอนที่ผมโทรคุยกับเบนซ์ บางครั้งเป็นชั่วโมงนานแค่ไหนตั้มก็จะรอผมตลอด ผมใกล้จะหลับผมก็รู้สึกเหมือนเบนซ์มานั่งข้างๆผม แล้วเอามือสำผัสที่ใบหน้าผม ตอนนั้นผมกำลังจะหลับมันเหมือนกับความฝัน เหมือนมีมือนุ่มๆ มาลูบที่ใบหน้าของผม ผมรู้สึกสบายมากๆเลยผมก็ดีใจที่ตัวเองจินตนาการถึงเบนซ์ได้เหมือนมาก แต่ก็รู้สึกเหมือนจริงมาก ผมก็เลยค่อยๆลืมตาดู อ้าวนี่ตั้มมาตอนไหนไม่รู้ผมดีใจมากที่ได้เจอตั้ม “ตั้มเรามารอนายตั้งนานแล้ว” ผมลุกขึ้นนั่ง ผมกอดเพื่อนที่แสนดีของผมแน่นสุด ผมอยากบอกว่าเบนซ์ของผมอาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
: C# l) V! ^; c2 O“บอลนายกลับมาวันไหน” ตั้มถามผมดูเหมือนตั้มดีใจมาก
3 }6 H! T& c" @3 A; H# e“รู้มั้ยเบนซ์เขาไม่เป็นไรแล้ว อาการของเบนซ์เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว” ผมไม่ตอบคำถามที่เขาถาม
/ ~- n* d Z* b: Y“หรอ ยินดีด้วยนะ” ตั้มท่าทีเปลี่ยนไป
" ]; S: Y1 |4 _2 M0 ?“ตั้มเราจะไม่อยู่ที่นี่แล้วนะ” ตั้มหันหน้ามาแล้วแววตาที่สัยปิ๊งของตั้มก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความเศร้าในทันที ผมรู้สึกไม่สบายใจ
4 f- ^( s( M7 W' @2 H8 s# c0 ~“นายล้อเราเล่นใช่ไหม” ตั้มน้ำตาคลอแต่ก็ยังยิ้มให้ผมอยู่
" _* F) m% U+ ^, p" H ?- k+ Z“เปล่าเรามาลานายนะ” ผมก็พยายามพูดให้ตั้มเข้าใจ
$ ?5 x$ b( I9 f* v( T“นายไม่ไปได้ใหม เราอยากให้นายอยู่ที่นี่ เรียนที่นี่นะ” น้ำตาตั้มเริ่มร่วงออกมา ผมทำตัวไม่ถูก
5 J# D1 T) N! ~7 }4 O1 g“ตั้มเรารู้นายคิดถึงเรา เราก็คิดถึงนายเหมือนกันนะ” ( o1 M& @0 `& c, s4 s
“นายใจดำหว่ะ ทำมัยนายต้องไป”ดูท่าตั้มเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว- {: W) H, g- q) d0 o- }
“ไม่ไปไม่ได้ เราต้องไป นายจะโกธรเราก็ได้นะ ตั้มนายดีกับเรามากรู้ไหม เรายังไม่ทันได้ตอบแทนความดีนายเลย” ผมรู้สึกว่าผมเอาเปรียบเพื่อนคนนี้มาก% Z7 x# u* o' D4 q7 y& `
“ช่างเถอะ เราก็ได้มามากแล้ว”ผมก็สงสัยว่าได้ตอนไหน
; P ]2 w( F$ g4 L B“ได้ตอนไหนตั้มเรายังไม่ทำอะไรให้นายเลยนะ”5 A7 l/ i6 S5 D; r
“ก็ทุกวันที่นายคุยกับเรา นายเป็นเพื่อนเราไง เราไม่ต้องการอะไรนอกจากความเป็นเพื่อน”ผมก็เข้าใจว่าตั้มเป็นคนที่แคร์ คำว่าเพื่อนเอามากๆ
M* t1 N$ Z( y“เฮ้ย! นาย ใช่ว่าความเป็นเพื่อนของเราจะมีแค่นี้นะ เราจะเป็นเพื่อนกันอีกนานนะจนชีวิตจะหาไม่” ตอนนี้ตั้มไม่ร้องแล้ว( |( j+ w1 P- V- I
“แน่นะบอล” ตั้มเช็ดน้ำตาแล้วหันมายิ้ม$ d2 d& _* N! q3 x& V/ r c% v
“เออก็แน่สิวะ ถึงกายจะห่างกันแต่ใจเราจะใกล้กันนะเพื่อน” ผมก็แสดงความเป็นเพื่อนอย่างเต็มที่ครับ “ป่ะเราจะพานายไปเลี้ยงข้าวเนี่ยบ่ายแล้ว” ตั้มมักจะเสียสละแบบนี้เสมอไม่ว่ากินอะไร ตั้มจะเป็นคนจ่ายตลอด
8 Y/ E4 y4 |( l# d7 W( F( |, D- m& w“ไปกินกันที่ไหนหรือ” ผมถามตั้มเพราะไม่อยากไปไกล" W* B8 ~" k& W' H& ~
“ไม่ไกลหรอก ทำไมหรอ”3 w6 x! O- k* g/ j, C# I S
“เรากลัวกิมมารับเราก่อนนะดิ กลัวมันมาแล้วหาเราไม่เจอ”
; C. n5 K `$ O$ K N7 [“อ๋อกิมญาตินายน่ะหรอ” ตั้มคงรู้จักกิม% R# t) L& X8 c: F, h2 O5 z& F4 J' o
“ช่ายน้องพี่กอร์ฟไง” เสียงตั้มอ๋อแสดงว่ารู้จักดีจากนั้นตั้มก็เดินไปซื้อเอาข้าวกล่องขนมและน้ำถือมาซะล้นมือเลยครับ ผมล่ะซึ้งใจกับนายคนนี้มาก แล้วเราก็มานั่งทานกันอย่างอร่อยหลายวันแล้วที่ผมทานอะไรไม่ลงแต่วันนี้ผมกินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยง* H( V8 T2 O; ~: a6 {7 ~) C
“เราชอบก็ตอนที่นายกินนี่แหละบอล” ผมมองหน้าเขาจริงๆแล้ว ผมกินมูมมามมากถ้าอยู่กับเพื่อนแต่ผมก็ยังแพ้เบนซ์ครับผมก็ยิ้มให้ตั้ม เพราะผมไม่มีอะไรจะให้$ D i; G4 Q$ O$ ^( G
“บอล นายรู้ไหมเรามีอย่างหนึ่งที่เหมือนนายมาก” ผมจ้องหน้าตั้มด้วยความอยากรู้
0 i- R: e1 B" R$ C9 h, Q“อะไรหรอตั้ม” ผมยังเคี้ยวขนมอยู่
4 C4 e- v" F, |( F“เรา เป็นเด็กกำพร้าไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่เหมือนนาย” ผมทั้งดีใจทั้งสงสารตั้ม ผมรีบกอดตั้มในความรู้สึกตอนนี้เหมือนผมเจออะไรที่โดนใจที่สุด น้ำตาผมที่แห้งเหือดร้องไห้มาโดยตลอดตอนนี้ก็ไหลออกอีกครั้ง ผมปลื้มมากที่ผมได้เจอคนที่เป็นเหมือนผม ผมไม่รู้สึกเดียวดายอีกแล้ว ผมปล่อยมือจากตั้ม ผมจับใหล่ทั้งสองข้างของตั้มแล้วผมก็พูดให้กำลังใจเขา “ตั้ม นายต้องสู้ชีวิตต่อไปอย่ายอมแพ้ สู้สู้นะเพื่อน” คิดไปคิดมาผมก็รู้สึกอบอุ่นใจมากครับที่คุณผู้อ่านหลายท่าน ให้กำลังใจด้วยคำว่าสู้สู้นะบอลต้องขอบคุณมากนะครับที่เป็นกำลังใจให้ผม “เราจะสู้เราจะเป็นเหมือนนาย นายสู้ชีวิตเก่งมากๆเลยนะ”ตั้มคงสืบประวัติผมจากพลก็เลยรู้ว่าผมเป็นเด็กกำพร้า
% ?/ |- V8 a$ o2 t& Q# m4 f0 F“นายเศร้าหรือนายดีใจวะ ทำไมน้ำตาหล่น”3 e* |, I! s v/ p2 o: ^
“อ้าวแล้วนายอ่ะร้องไห้ทำไม” ผมถามตั้มบ้าง2 ^1 J+ P M6 T, t
“ดีใจสิ” ตั้มตอบผมแล้วก็ยิ้ม- S5 s( e- {/ `& a* X6 {1 T
“เราก็เหมือนกัน เราจะบอกนายให้นะว่าความเป็นเพื่อนเราตอนนี้สมบูรณ์แล้ว”ผมตอบตั้มด้วยความรัก(รักแบบเพื่อนครับ)
5 l# L# F* r. N5 B“เรารักนายนะ นายมีอะไรเดือดร้อนนายบอกเรานะบอล” ผมพยักหน้ารับคำ ตั้มทำให้ผมค้นพบคำว่าเพื่อน นี่หรือคือเพื่อนตาย
9 R \8 ]& ]' Z: l9 B“ว้าเซงจังเลยกิมมารับนายแล้ว” ผมรู้สึกน้อยใจที่ผมต้องกลับบ้าน ผมไม่เหตุผลพอที่จะอยู่กับเพื่อนคนที่เป็นเพื่อนที่ดีของผมผมต้องมองหน้าตั้มด้วยความคิดถึง
9 J8 l9 z0 a- H“ตั้มเราต้องไปแล้วนะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกลับนครพนมแล้ว ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะได้เจอกัน” ผมก็จ้องหน้าตั้มผมจะมองให้เต็มอิ่ม
' _: j0 W0 s; o5 B0 ~: o“มันต้องมีสิบอล แล้วเราจะได้เจอกัน” ตั้มพูดตอนนี้ทำให้ผมสบายใจยิ่งขึ้นเราลากันจับมือกันแล้วผมก็ก้าวขึ้นรถ ตั้มยิ้มให้ผมจนผมไปได้ลับตา “นายคนเนี้ยหรอเพื่อนบอล”กิมถามผม “อืม”1 P* R( I% B3 `; L. r
“มันนิสัยดี มันก็เป็นเหมือนบอลนะ” ผมรู้ว่ากิมจะพูดว่าเด็กกำพร้า ผมก็เลยว่าก่อน
( k) F! ^" E* e. e( M; \$ ~“นายเจอเพื่อนนายไหมกิม” ผมถามกิมเพื่อที่จะให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะตลอดมาผมยังไม่สนิทกับกิมเลย
3 b9 H$ d2 g6 j( F“ไม่เจอเลยไม่รู้พวกมันไปไหน” กิมบ่นลำพึงลำพัน0 g* ^- Q% ? Q8 r2 z6 T: ~3 X
“นายมีเพื่อนเยอะมะ” ผมถามกิมรู้ว่าเขามีเพื่อนเยอะแต่ถาม
0 z9 e( X6 y( j7 r6 ]+ t“เยอะแต่ไม่ค่อยมีคนดีๆหรอก” กิมเขาบ่นออดๆ1 w+ Y$ K/ Y1 p8 y- k" l2 s
“บอลนายอยู่กับพี่กอร์ฟ พี่กอร์ฟไม่ดุนายหรอ”กิมถามน่าสงสัยจัง
8 V3 J5 O) p3 r0 ?“เปล่านะไม่ดุเราเลย ก็ธรรมดา” ผมตอบตามจริง% ?9 ^( U8 ]8 a
“นายโชคดีว่ะ ทีกะเราพี่เขาดุมาก ไปไหนไม่ค่อยให้เราไปด้วยหรอกเหมือนไม่มีพี่เลย”กิมบ่น7 q3 A5 D) @1 M( _% M, H
“ไม่จริงมั้ง น้องก็คือน้องพี่กอร์ฟไม่คิดแบบนั้นหรอก” ผมพยายามพูดปลอบใจกิม
8 H9 M4 O' ]. }/ y. U. O- {“ไม่จริงหรอก แต่ช่างเถอะนะพี่กอร์ฟก็ไม่เคยทำร้ายเรา เพียงแต่พี่ไม่รักเราแค่นั้นเอง มีบอลนี่แหละที่พี่กอร์ฟพูดด้วย ขนาดไอ้พลหรือญาติทุกคนพี่กอร์ฟไม่เคยคุยด้วยเลยนะแกไม่ชอบเด็ก” ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมคนที่เก็บตัวเจ้าระเบียบอย่างพี่กอร์ฟถึงรักผมได้ กลับถึงบ้านพี่กอร์ฟก็ยังไม่กลับผมก็ไปนอนรอพี่เขาในห้อง วันนี้ผมกับกิมทานอาหารก่อนเรียบร้อย ตอนเย็นไม่ต้องลงมาทานอีกผมจึงเอาเวลาที่มีอยู่นอนพัก ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วพี่กอร์ฟปลุกผมให้ตื่นเพราะพี่กอร์ฟจะพาผมไปส่ง$ L! J, t( K) h4 [: t, C6 w2 @
“ไปอาบน้ำเร็วเข้า อาบพร้อมพี่เราจะได้รีบไปกันพี่ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเบนซ์”3 o: q( V' P2 m+ T) D. L& X
“พี่ใจดีจังนะครับ” ผมรู้สึกว่าพี่กอร์ฟใจกว้างไม่เห็นเหมือนที่กิมมันพูดเลย “บอลจำไว้นะพี่รักบอลมาก พี่ไม่รู้มาก่อนว่าพี่มีญาติที่น่ารักแบบนี้ เราน่าจะเกิดมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ เราจะได้อยู่ด้วยกัน”- _" F0 S5 ^% ^( Z$ l
“ผมคงจะคิดถึงพี่ถ้าผมไปอยู่ที่โน่น” ผมก็คิดถึงจริงๆเพราะพี่กอร์ฟช่วยผมมาตลอด
" l2 O/ w; i5 S! m: ]“พี่จะไปหานายบ่อย ๆ นะเรื่องบ้านก็ยังไม่ได้จัดการ พี่คงต้องได้ไปกับคุณแม่คงไปหานายอีกหลายรอบล่ะ”จากนั้นพี่กอร์ฟก็พาผมเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แต่ก็เหมือนเดิมครับผมต้องเป็นที่ระบายความใคร่ให้พี่กอร์ฟเหมือนที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่เขาถึงไม่ยอมเลิกทำแบบนี้กับผมสักที หลังจากที่สำเร็จความใคร่แล้วผมก็เลยตัดสินใจถามพี่กอร์ฟ
C$ G' `: ]# ~9 [: C# L4 ]8 `* R“พี่ครับพี่เลิกทำกับผมแบบนี้ไม่ได้เหรอ” ผมตกใจมากผมกลัวพี่กอร์ฟจะโกธรผม
9 N1 Q5 u% g1 k: |, `“ทำไมถามแบบนี้” หน้าพี่เขาเริ่มขรึม
, U6 M F* l$ h8 ^# f% b6 N“พี่ก็รู้ว่าผมมีอะไรกับเบนซ์” ผมก้มหน้าคุยต่อไป
! l: k- y* _5 k; A5 P5 W/ P“แล้วไงอีก พี่ก็บอกแล้วไงพี่ไม่แคร์”( k3 m' l, G' C( |2 I# x4 a7 s
“ไม่ใช่เรื่องนั้น ผมกลัวพี่จะไม่ปลอดภัยเรามีอะไรกันไม่เคยใช้ถุงยางเลยนะครับ เบนซ์ก็ไม่เคยใส่พี่ไม่น่าจะมาเสี่ยงกับพวกผมนะครับ” ผมหาเหตุผลมาเพื่อให้พี่กอร์ฟเลิกแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลอะไร6 o0 `: T) K& m. [- s
“พี่ไม่กลัวหรอก พี่พร้อมที่จะตายกับนายสองคน แต่พี่มองดูแล้วเบนซ์กับบอลก็ไม่ได้มั่วนี่เราคงไม่ติดโรคจากใครมั้ง เลิกพูดเรื่องนี้เถอะพี่รักน้องมากนะ บอลไม่เคยมีน้องบอลไม่รู้หรอกว่าความรักแบบนี้มันเป็นยังไง”
$ i# n X6 I; ?4 m6 I7 s: e& S% R0 eจากนั้น พี่กอร์ฟก็กอดผมจูบผมพร่ำแต่คำรักรักรัก แล้วก็เล่นเสียวกันรอบที่สอง เอ้อ..ผมก็อ่อนใจเรื่องระหว่างผมกับพี่กอร์ฟคงจะยืดยาวต่อไปแน่ๆผมก็เลยตัดใจไม่คิด จนได้เวลาเดินทางกลับนครพนมผมต้องตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อฝันของผมจะเป็นจริงผมเริ่มคิดวางแผนชีวิตของผมขณะนั่งรถกลับ เพราะต่อแต่นี้ไปผมจะต้องอยู่ตามลำพังชีวิตของผมจะต้องเป็นผมลิขิตมันเองจะสุขจะทุกข์มันก็ขึ้นอยู่กับผม ! h% E) a& [. S% P! R# e, Y* E
- ?7 |! {" F+ x" q2 g' e* ?0 S3 h
9 r: f' L5 B' f* a5 k( i-------------------- จบตอนที่ 21 --------------------
6 r! y8 e0 e: O4 h
8 J" p8 |% P# u7 x( `4 k& u2 J, o# _/ t$ w2 d% \# y4 ?3 [
3 c6 w- W$ H8 f c
) S/ P* r8 A; E% m/ e; \6 zวันนี้ขออัพให้ 3 EP. นะครับ ชดเชยวันหยุดยาวที่ผ่านมา
" r, E9 W) O4 T+ C& {. I, qไว้เจอกันใหม่วันจันทร์นะครับ บ๊ายบาย จุ๊บๆ {:6_192:}
, k% V( e* I/ C s6 Y! \2 K( t( F" q J, H, B7 I
|