|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 21 พี่กอร์ฟก็พาผมเดินหาน้องชาย “เอ้ไอ้กิมมันไปไหนของมันนะเห็นทานข้าวเสร็จแล้วหายไปเลย”
$ q- Q2 k ]; L) f7 ~# dพี่กอร์ฟก็ตามหากิม ก็ไปเจอกิมนั่งเหงาอยู่ริมสระน้ำ
- O) ~+ m8 M* J' s" g“เป็นไรไอ้ตี๋” อ้อผมลืมบอกว่าพ่อของพี่กอร์ฟเป็นคนจีนสองพี่น้องนี่ก็เลยเกิดมาไม่เหมือนกัน กิมเลยหน้าตี๋ไปทางพ่อ
. @+ {5 a/ q& f" R" P“แกเป็นไรไอ้ตี๋ ไอ้เจ๊กลาว” พี่กอร์ฟชอบว่ากิมแบบนี้ตลอดเพราะไม่ว่าจะเป็นหุ่นหรือหน้าตาต่างกันฟ้ากับดิน
! q/ c+ [( M, i) ~“ผมรู้สึกเซงๆ อ่ะพี่ ตั้งแต่ไอ้พลไปผมไม่มีเพื่อนเล่นเลยอ่ะ”8 ^+ z# d. l7 d2 f2 G6 x! i0 j! s
“ไอ้บ้าเอ้ย แล้วดูพี่ดิเคยมีเพื่อนมั้ยล่ะ พี่ไม่เคยมีเพื่อนเลยตั้งแต่พี่ป็นเด็กแล้ว พี่ยังอยู่ได้เลยไม่เห็นจะเดือดร้อน” จริงครับพี่กอร์ฟไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลย แกอยู่ของแกคนเดียว
7 ], o6 I2 B6 ~5 X" [, Q“เอ็งต้องทำใจมั่งสิ ตั้งใจเรียนอย่าไปสนใจเรื่องเพื่อนให้มันมาก”* c6 I" V9 r! N; q2 O+ B
“มันเซงๆ อ่ะพี่ ไม่รู้จะทำอะไร”ผมรู้ว่ากิมคงจะอยากเล่นว่าวกับเพื่อนๆ เหมือนที่ผ่านมา
# y0 E% B* a" x7 u“น้องบอลอยู่เป็นเพื่อนมันหน่อย มันจะตายห่าแล้ว พี่จะไปธุระ ผมเลยต้องอยู่กับกิม; l! p4 F7 r; G! X1 ?+ L+ I" @" o" Y( V
“กิมนายช่วยพาเราไปหาเพื่อนหน่อยสิ เราอยากเจอมันมาก”6 M+ l- ^4 t! [
“ที่ไหนล่ะ” ผมก็เลยบอกสถานที่ให้กับกิม แล้วกิมก็เรียกให้คนขับรถพาเราไปที่บ้านพี่กอร์ฟมีทุกอย่างครบ เพราะเขารวยมากครับ เวลาจะไปไหนมาไหนตากิมก็จะเป็นคุณหนู แต่พี่กอร์ฟจะไม่ค่อยยุ่งกับใครพี่เค้าจะดูแลตัวเองทุกอย่าง$ R9 f' ^/ H+ j8 R5 K; G
“จอดตรงนี้ครับ” เมื่อถึงสนามบอลที่ตั้มกับผมเคยวิ่งออกกำลังกาย ผมลงจากรถแล้วผมก็มองหาตั้มกิมก็ลงมากับผมเหมือนกัน& v8 P5 {3 S/ t- i
“หาใครอ่ะบอล” กิมคงสงสัย. m% w3 e* i4 r
“หาเพื่อน” ผมก็เริ่มเกรงใจกิมกับคนขับรถมาก เลยบอกให้เขากลับก่อน กิมก็ขอไปหาเพื่อนต่อ ค่อยจะกลับมารับผมตอนเย็น ผมก็เลยนั่งรอที่เก้าอี้ไต้ต้นไม้ เพราะผมอยากจะมาลาตั้ม ผมก็นั่งรอผมรู้สึกง่วงนอนมากเพราะเมื่อคืนนี้ทั้งคืนผมไม่ได้นอนเลยครับผมก็เลยเอนหลังจะหลับตรงนี้เลย ผมก็นอนคิดถึงความดีของตั้มที่ดีต่อผมมาก ตั้มเป็นเพื่อนคนเดียวของผมตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ คอยเอาเศษตังค์ให้ผมตลอดและยืนเป็นเพื่อนผมตอนที่ผมโทรคุยกับเบนซ์ บางครั้งเป็นชั่วโมงนานแค่ไหนตั้มก็จะรอผมตลอด ผมใกล้จะหลับผมก็รู้สึกเหมือนเบนซ์มานั่งข้างๆผม แล้วเอามือสำผัสที่ใบหน้าผม ตอนนั้นผมกำลังจะหลับมันเหมือนกับความฝัน เหมือนมีมือนุ่มๆ มาลูบที่ใบหน้าของผม ผมรู้สึกสบายมากๆเลยผมก็ดีใจที่ตัวเองจินตนาการถึงเบนซ์ได้เหมือนมาก แต่ก็รู้สึกเหมือนจริงมาก ผมก็เลยค่อยๆลืมตาดู อ้าวนี่ตั้มมาตอนไหนไม่รู้ผมดีใจมากที่ได้เจอตั้ม “ตั้มเรามารอนายตั้งนานแล้ว” ผมลุกขึ้นนั่ง ผมกอดเพื่อนที่แสนดีของผมแน่นสุด ผมอยากบอกว่าเบนซ์ของผมอาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ' q6 X8 @: Z7 l
“บอลนายกลับมาวันไหน” ตั้มถามผมดูเหมือนตั้มดีใจมาก
! F, G5 D1 H C( m“รู้มั้ยเบนซ์เขาไม่เป็นไรแล้ว อาการของเบนซ์เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว” ผมไม่ตอบคำถามที่เขาถาม
1 s* C9 S6 t1 @“หรอ ยินดีด้วยนะ” ตั้มท่าทีเปลี่ยนไป
4 O+ W& P( h, p2 X# L“ตั้มเราจะไม่อยู่ที่นี่แล้วนะ” ตั้มหันหน้ามาแล้วแววตาที่สัยปิ๊งของตั้มก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความเศร้าในทันที ผมรู้สึกไม่สบายใจ/ y! i0 S Q$ v' R6 M; s
“นายล้อเราเล่นใช่ไหม” ตั้มน้ำตาคลอแต่ก็ยังยิ้มให้ผมอยู่
0 _( a. k- X, h3 P“เปล่าเรามาลานายนะ” ผมก็พยายามพูดให้ตั้มเข้าใจ
0 @: g/ S- x1 O U# F3 s' `, k“นายไม่ไปได้ใหม เราอยากให้นายอยู่ที่นี่ เรียนที่นี่นะ” น้ำตาตั้มเริ่มร่วงออกมา ผมทำตัวไม่ถูก
4 D# f, @" k( r* l# z2 F& K“ตั้มเรารู้นายคิดถึงเรา เราก็คิดถึงนายเหมือนกันนะ” : ^- W: ^, v1 e8 }+ E
“นายใจดำหว่ะ ทำมัยนายต้องไป”ดูท่าตั้มเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว% X6 h0 _1 d% x
“ไม่ไปไม่ได้ เราต้องไป นายจะโกธรเราก็ได้นะ ตั้มนายดีกับเรามากรู้ไหม เรายังไม่ทันได้ตอบแทนความดีนายเลย” ผมรู้สึกว่าผมเอาเปรียบเพื่อนคนนี้มาก
2 N2 `0 h3 w$ K) b( T" g8 k“ช่างเถอะ เราก็ได้มามากแล้ว”ผมก็สงสัยว่าได้ตอนไหน
! X( f! x. M3 p) S“ได้ตอนไหนตั้มเรายังไม่ทำอะไรให้นายเลยนะ”. Y( ^7 k: H( V2 N
“ก็ทุกวันที่นายคุยกับเรา นายเป็นเพื่อนเราไง เราไม่ต้องการอะไรนอกจากความเป็นเพื่อน”ผมก็เข้าใจว่าตั้มเป็นคนที่แคร์ คำว่าเพื่อนเอามากๆ
. {4 X8 v* u+ O( i# C0 H w' O+ _“เฮ้ย! นาย ใช่ว่าความเป็นเพื่อนของเราจะมีแค่นี้นะ เราจะเป็นเพื่อนกันอีกนานนะจนชีวิตจะหาไม่” ตอนนี้ตั้มไม่ร้องแล้ว
9 o" P E$ q4 N) b& S3 M5 P“แน่นะบอล” ตั้มเช็ดน้ำตาแล้วหันมายิ้ม
4 L8 b# t3 j7 Y$ v" y- \* z“เออก็แน่สิวะ ถึงกายจะห่างกันแต่ใจเราจะใกล้กันนะเพื่อน” ผมก็แสดงความเป็นเพื่อนอย่างเต็มที่ครับ “ป่ะเราจะพานายไปเลี้ยงข้าวเนี่ยบ่ายแล้ว” ตั้มมักจะเสียสละแบบนี้เสมอไม่ว่ากินอะไร ตั้มจะเป็นคนจ่ายตลอด2 X% S7 i4 {( i. L) A8 T
“ไปกินกันที่ไหนหรือ” ผมถามตั้มเพราะไม่อยากไปไกล
]3 d; _! V! R1 B- L“ไม่ไกลหรอก ทำไมหรอ”1 q, w5 J% d. Q, V4 q
“เรากลัวกิมมารับเราก่อนนะดิ กลัวมันมาแล้วหาเราไม่เจอ”
' ?- j4 d. V- } F“อ๋อกิมญาตินายน่ะหรอ” ตั้มคงรู้จักกิม
0 A; G' ?" ?5 p“ช่ายน้องพี่กอร์ฟไง” เสียงตั้มอ๋อแสดงว่ารู้จักดีจากนั้นตั้มก็เดินไปซื้อเอาข้าวกล่องขนมและน้ำถือมาซะล้นมือเลยครับ ผมล่ะซึ้งใจกับนายคนนี้มาก แล้วเราก็มานั่งทานกันอย่างอร่อยหลายวันแล้วที่ผมทานอะไรไม่ลงแต่วันนี้ผมกินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยง
+ g% J) n: _ V4 `) T“เราชอบก็ตอนที่นายกินนี่แหละบอล” ผมมองหน้าเขาจริงๆแล้ว ผมกินมูมมามมากถ้าอยู่กับเพื่อนแต่ผมก็ยังแพ้เบนซ์ครับผมก็ยิ้มให้ตั้ม เพราะผมไม่มีอะไรจะให้& U1 Y2 }) R; K7 l8 b, o- s
“บอล นายรู้ไหมเรามีอย่างหนึ่งที่เหมือนนายมาก” ผมจ้องหน้าตั้มด้วยความอยากรู้4 L2 o- H7 S3 x
“อะไรหรอตั้ม” ผมยังเคี้ยวขนมอยู่' o! G+ W$ ]+ ]3 J; `$ {3 ~
“เรา เป็นเด็กกำพร้าไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่เหมือนนาย” ผมทั้งดีใจทั้งสงสารตั้ม ผมรีบกอดตั้มในความรู้สึกตอนนี้เหมือนผมเจออะไรที่โดนใจที่สุด น้ำตาผมที่แห้งเหือดร้องไห้มาโดยตลอดตอนนี้ก็ไหลออกอีกครั้ง ผมปลื้มมากที่ผมได้เจอคนที่เป็นเหมือนผม ผมไม่รู้สึกเดียวดายอีกแล้ว ผมปล่อยมือจากตั้ม ผมจับใหล่ทั้งสองข้างของตั้มแล้วผมก็พูดให้กำลังใจเขา “ตั้ม นายต้องสู้ชีวิตต่อไปอย่ายอมแพ้ สู้สู้นะเพื่อน” คิดไปคิดมาผมก็รู้สึกอบอุ่นใจมากครับที่คุณผู้อ่านหลายท่าน ให้กำลังใจด้วยคำว่าสู้สู้นะบอลต้องขอบคุณมากนะครับที่เป็นกำลังใจให้ผม “เราจะสู้เราจะเป็นเหมือนนาย นายสู้ชีวิตเก่งมากๆเลยนะ”ตั้มคงสืบประวัติผมจากพลก็เลยรู้ว่าผมเป็นเด็กกำพร้า% o% t0 @5 V6 C( w& p' L
“นายเศร้าหรือนายดีใจวะ ทำไมน้ำตาหล่น”: ?) I2 F5 z0 c% d# M
“อ้าวแล้วนายอ่ะร้องไห้ทำไม” ผมถามตั้มบ้าง3 I* [* H! E# |2 E7 w6 A
“ดีใจสิ” ตั้มตอบผมแล้วก็ยิ้ม
5 }4 E8 C6 H: _5 O: M- R0 J) ^; T* k“เราก็เหมือนกัน เราจะบอกนายให้นะว่าความเป็นเพื่อนเราตอนนี้สมบูรณ์แล้ว”ผมตอบตั้มด้วยความรัก(รักแบบเพื่อนครับ)) }5 ]3 E4 p' z- N
“เรารักนายนะ นายมีอะไรเดือดร้อนนายบอกเรานะบอล” ผมพยักหน้ารับคำ ตั้มทำให้ผมค้นพบคำว่าเพื่อน นี่หรือคือเพื่อนตาย, o2 _/ d+ P# ?8 U8 [
“ว้าเซงจังเลยกิมมารับนายแล้ว” ผมรู้สึกน้อยใจที่ผมต้องกลับบ้าน ผมไม่เหตุผลพอที่จะอยู่กับเพื่อนคนที่เป็นเพื่อนที่ดีของผมผมต้องมองหน้าตั้มด้วยความคิดถึง
" H+ m+ U0 j) \6 j“ตั้มเราต้องไปแล้วนะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกลับนครพนมแล้ว ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะได้เจอกัน” ผมก็จ้องหน้าตั้มผมจะมองให้เต็มอิ่ม
6 `! ]% C" m9 [“มันต้องมีสิบอล แล้วเราจะได้เจอกัน” ตั้มพูดตอนนี้ทำให้ผมสบายใจยิ่งขึ้นเราลากันจับมือกันแล้วผมก็ก้าวขึ้นรถ ตั้มยิ้มให้ผมจนผมไปได้ลับตา “นายคนเนี้ยหรอเพื่อนบอล”กิมถามผม “อืม”' x. m: I* |2 q0 V+ |# O9 A
“มันนิสัยดี มันก็เป็นเหมือนบอลนะ” ผมรู้ว่ากิมจะพูดว่าเด็กกำพร้า ผมก็เลยว่าก่อน
8 K$ ~0 @/ l* K" b7 {5 }8 B' g“นายเจอเพื่อนนายไหมกิม” ผมถามกิมเพื่อที่จะให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะตลอดมาผมยังไม่สนิทกับกิมเลย$ V! J' V8 d' T( I1 R
“ไม่เจอเลยไม่รู้พวกมันไปไหน” กิมบ่นลำพึงลำพัน
9 ]" z P3 o7 W, r0 Z% V4 c“นายมีเพื่อนเยอะมะ” ผมถามกิมรู้ว่าเขามีเพื่อนเยอะแต่ถาม
' b' P$ g8 c( u4 T7 I“เยอะแต่ไม่ค่อยมีคนดีๆหรอก” กิมเขาบ่นออดๆ
9 |/ l; O6 s# l$ ^“บอลนายอยู่กับพี่กอร์ฟ พี่กอร์ฟไม่ดุนายหรอ”กิมถามน่าสงสัยจัง+ E! j# [1 I R7 m, _4 \
“เปล่านะไม่ดุเราเลย ก็ธรรมดา” ผมตอบตามจริง6 M" K! C3 I- u6 z. O
“นายโชคดีว่ะ ทีกะเราพี่เขาดุมาก ไปไหนไม่ค่อยให้เราไปด้วยหรอกเหมือนไม่มีพี่เลย”กิมบ่น
2 ]; b n. M1 A“ไม่จริงมั้ง น้องก็คือน้องพี่กอร์ฟไม่คิดแบบนั้นหรอก” ผมพยายามพูดปลอบใจกิม( P) o( d( E. [! t$ Y$ h
“ไม่จริงหรอก แต่ช่างเถอะนะพี่กอร์ฟก็ไม่เคยทำร้ายเรา เพียงแต่พี่ไม่รักเราแค่นั้นเอง มีบอลนี่แหละที่พี่กอร์ฟพูดด้วย ขนาดไอ้พลหรือญาติทุกคนพี่กอร์ฟไม่เคยคุยด้วยเลยนะแกไม่ชอบเด็ก” ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมคนที่เก็บตัวเจ้าระเบียบอย่างพี่กอร์ฟถึงรักผมได้ กลับถึงบ้านพี่กอร์ฟก็ยังไม่กลับผมก็ไปนอนรอพี่เขาในห้อง วันนี้ผมกับกิมทานอาหารก่อนเรียบร้อย ตอนเย็นไม่ต้องลงมาทานอีกผมจึงเอาเวลาที่มีอยู่นอนพัก ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วพี่กอร์ฟปลุกผมให้ตื่นเพราะพี่กอร์ฟจะพาผมไปส่ง
# l+ W# {8 l$ g# o! _“ไปอาบน้ำเร็วเข้า อาบพร้อมพี่เราจะได้รีบไปกันพี่ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเบนซ์”
# o6 b* D# a' T9 E“พี่ใจดีจังนะครับ” ผมรู้สึกว่าพี่กอร์ฟใจกว้างไม่เห็นเหมือนที่กิมมันพูดเลย “บอลจำไว้นะพี่รักบอลมาก พี่ไม่รู้มาก่อนว่าพี่มีญาติที่น่ารักแบบนี้ เราน่าจะเกิดมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ เราจะได้อยู่ด้วยกัน”
# i( _: u2 N4 h- C“ผมคงจะคิดถึงพี่ถ้าผมไปอยู่ที่โน่น” ผมก็คิดถึงจริงๆเพราะพี่กอร์ฟช่วยผมมาตลอด2 ]7 H$ L: \# `% z1 g
“พี่จะไปหานายบ่อย ๆ นะเรื่องบ้านก็ยังไม่ได้จัดการ พี่คงต้องได้ไปกับคุณแม่คงไปหานายอีกหลายรอบล่ะ”จากนั้นพี่กอร์ฟก็พาผมเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แต่ก็เหมือนเดิมครับผมต้องเป็นที่ระบายความใคร่ให้พี่กอร์ฟเหมือนที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่เขาถึงไม่ยอมเลิกทำแบบนี้กับผมสักที หลังจากที่สำเร็จความใคร่แล้วผมก็เลยตัดสินใจถามพี่กอร์ฟ
& r& E7 f) u e7 v7 A“พี่ครับพี่เลิกทำกับผมแบบนี้ไม่ได้เหรอ” ผมตกใจมากผมกลัวพี่กอร์ฟจะโกธรผม
1 P, T. o; p6 s$ v+ s“ทำไมถามแบบนี้” หน้าพี่เขาเริ่มขรึม0 L" G% ~: w7 I% R% ?+ @0 k
“พี่ก็รู้ว่าผมมีอะไรกับเบนซ์” ผมก้มหน้าคุยต่อไป
% `) a' x3 W+ ^' p' ]: y! o“แล้วไงอีก พี่ก็บอกแล้วไงพี่ไม่แคร์”
) F+ Q* }' |& y g* N6 p S“ไม่ใช่เรื่องนั้น ผมกลัวพี่จะไม่ปลอดภัยเรามีอะไรกันไม่เคยใช้ถุงยางเลยนะครับ เบนซ์ก็ไม่เคยใส่พี่ไม่น่าจะมาเสี่ยงกับพวกผมนะครับ” ผมหาเหตุผลมาเพื่อให้พี่กอร์ฟเลิกแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลอะไร: P& s+ x( |4 Z8 i% v+ a. B
“พี่ไม่กลัวหรอก พี่พร้อมที่จะตายกับนายสองคน แต่พี่มองดูแล้วเบนซ์กับบอลก็ไม่ได้มั่วนี่เราคงไม่ติดโรคจากใครมั้ง เลิกพูดเรื่องนี้เถอะพี่รักน้องมากนะ บอลไม่เคยมีน้องบอลไม่รู้หรอกว่าความรักแบบนี้มันเป็นยังไง”
6 ~* K0 y J1 n& [4 T8 tจากนั้น พี่กอร์ฟก็กอดผมจูบผมพร่ำแต่คำรักรักรัก แล้วก็เล่นเสียวกันรอบที่สอง เอ้อ..ผมก็อ่อนใจเรื่องระหว่างผมกับพี่กอร์ฟคงจะยืดยาวต่อไปแน่ๆผมก็เลยตัดใจไม่คิด จนได้เวลาเดินทางกลับนครพนมผมต้องตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อฝันของผมจะเป็นจริงผมเริ่มคิดวางแผนชีวิตของผมขณะนั่งรถกลับ เพราะต่อแต่นี้ไปผมจะต้องอยู่ตามลำพังชีวิตของผมจะต้องเป็นผมลิขิตมันเองจะสุขจะทุกข์มันก็ขึ้นอยู่กับผม
3 C9 E* y0 n5 ?6 I
. ] r+ o& ]4 V+ I/ `2 g# p3 c) U# k8 L; K' n9 n6 Z
-------------------- จบตอนที่ 21 --------------------
% Q9 E% m+ `7 l( y6 A/ X; O0 j" i4 \
! z- i9 m) @; R
2 d, x5 [# @4 W4 U' M
' Y& X) D) F s3 o/ o. a' @! N
วันนี้ขออัพให้ 3 EP. นะครับ ชดเชยวันหยุดยาวที่ผ่านมา
* V0 r9 }5 Q6 f3 s: Xไว้เจอกันใหม่วันจันทร์นะครับ บ๊ายบาย จุ๊บๆ {:6_192:}
& @' `! a, s! I, {% G3 J- Z9 c5 n, L7 s0 ~- m0 N% C4 y
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-19 13:35:48
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-25 00:08:23
โพสต์ 2020-1-27 22:03:16
โพสต์ 2020-1-3 03:56:01
โพสต์ 2020-1-1 20:38:25
โพสต์ 2019-5-24 05:21:42