เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 21 พี่กอร์ฟก็พาผมเดินหาน้องชาย “เอ้ไอ้กิมมันไปไหนของมันนะเห็นทานข้าวเสร็จแล้วหายไปเลย”
3 O1 P6 }! n9 L% [, Kพี่กอร์ฟก็ตามหากิม ก็ไปเจอกิมนั่งเหงาอยู่ริมสระน้ำ. y$ T* O0 y! {( x
“เป็นไรไอ้ตี๋” อ้อผมลืมบอกว่าพ่อของพี่กอร์ฟเป็นคนจีนสองพี่น้องนี่ก็เลยเกิดมาไม่เหมือนกัน กิมเลยหน้าตี๋ไปทางพ่อ) s; c7 S( \( a! R5 s2 _# H5 C
“แกเป็นไรไอ้ตี๋ ไอ้เจ๊กลาว” พี่กอร์ฟชอบว่ากิมแบบนี้ตลอดเพราะไม่ว่าจะเป็นหุ่นหรือหน้าตาต่างกันฟ้ากับดิน
* R5 N" @3 O4 N! j& H2 Q“ผมรู้สึกเซงๆ อ่ะพี่ ตั้งแต่ไอ้พลไปผมไม่มีเพื่อนเล่นเลยอ่ะ”
% q |/ C/ a$ G) E4 G, f; U, f# G/ I5 U; i“ไอ้บ้าเอ้ย แล้วดูพี่ดิเคยมีเพื่อนมั้ยล่ะ พี่ไม่เคยมีเพื่อนเลยตั้งแต่พี่ป็นเด็กแล้ว พี่ยังอยู่ได้เลยไม่เห็นจะเดือดร้อน” จริงครับพี่กอร์ฟไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลย แกอยู่ของแกคนเดียว
* |8 Y) Q c$ e# x“เอ็งต้องทำใจมั่งสิ ตั้งใจเรียนอย่าไปสนใจเรื่องเพื่อนให้มันมาก”) c6 @# h2 q" d8 x& o, p
“มันเซงๆ อ่ะพี่ ไม่รู้จะทำอะไร”ผมรู้ว่ากิมคงจะอยากเล่นว่าวกับเพื่อนๆ เหมือนที่ผ่านมา
/ g A: ^; l' M2 D% z“น้องบอลอยู่เป็นเพื่อนมันหน่อย มันจะตายห่าแล้ว พี่จะไปธุระ ผมเลยต้องอยู่กับกิม5 N( ]# x# \! z: U7 c6 W3 n( g" A
“กิมนายช่วยพาเราไปหาเพื่อนหน่อยสิ เราอยากเจอมันมาก”9 o. W( s$ n; }
“ที่ไหนล่ะ” ผมก็เลยบอกสถานที่ให้กับกิม แล้วกิมก็เรียกให้คนขับรถพาเราไปที่บ้านพี่กอร์ฟมีทุกอย่างครบ เพราะเขารวยมากครับ เวลาจะไปไหนมาไหนตากิมก็จะเป็นคุณหนู แต่พี่กอร์ฟจะไม่ค่อยยุ่งกับใครพี่เค้าจะดูแลตัวเองทุกอย่าง
9 X; t! N4 }: l" d“จอดตรงนี้ครับ” เมื่อถึงสนามบอลที่ตั้มกับผมเคยวิ่งออกกำลังกาย ผมลงจากรถแล้วผมก็มองหาตั้มกิมก็ลงมากับผมเหมือนกัน2 p. u9 H. u* f
“หาใครอ่ะบอล” กิมคงสงสัย5 u4 ~/ C! y' b5 V: X* u
“หาเพื่อน” ผมก็เริ่มเกรงใจกิมกับคนขับรถมาก เลยบอกให้เขากลับก่อน กิมก็ขอไปหาเพื่อนต่อ ค่อยจะกลับมารับผมตอนเย็น ผมก็เลยนั่งรอที่เก้าอี้ไต้ต้นไม้ เพราะผมอยากจะมาลาตั้ม ผมก็นั่งรอผมรู้สึกง่วงนอนมากเพราะเมื่อคืนนี้ทั้งคืนผมไม่ได้นอนเลยครับผมก็เลยเอนหลังจะหลับตรงนี้เลย ผมก็นอนคิดถึงความดีของตั้มที่ดีต่อผมมาก ตั้มเป็นเพื่อนคนเดียวของผมตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ คอยเอาเศษตังค์ให้ผมตลอดและยืนเป็นเพื่อนผมตอนที่ผมโทรคุยกับเบนซ์ บางครั้งเป็นชั่วโมงนานแค่ไหนตั้มก็จะรอผมตลอด ผมใกล้จะหลับผมก็รู้สึกเหมือนเบนซ์มานั่งข้างๆผม แล้วเอามือสำผัสที่ใบหน้าผม ตอนนั้นผมกำลังจะหลับมันเหมือนกับความฝัน เหมือนมีมือนุ่มๆ มาลูบที่ใบหน้าของผม ผมรู้สึกสบายมากๆเลยผมก็ดีใจที่ตัวเองจินตนาการถึงเบนซ์ได้เหมือนมาก แต่ก็รู้สึกเหมือนจริงมาก ผมก็เลยค่อยๆลืมตาดู อ้าวนี่ตั้มมาตอนไหนไม่รู้ผมดีใจมากที่ได้เจอตั้ม “ตั้มเรามารอนายตั้งนานแล้ว” ผมลุกขึ้นนั่ง ผมกอดเพื่อนที่แสนดีของผมแน่นสุด ผมอยากบอกว่าเบนซ์ของผมอาการเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
: s9 M2 i5 B0 E“บอลนายกลับมาวันไหน” ตั้มถามผมดูเหมือนตั้มดีใจมาก
6 K: \; _: R& g3 h. N, \$ M) ^“รู้มั้ยเบนซ์เขาไม่เป็นไรแล้ว อาการของเบนซ์เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆแล้ว” ผมไม่ตอบคำถามที่เขาถาม
|- m' y, E6 F" k% s7 C“หรอ ยินดีด้วยนะ” ตั้มท่าทีเปลี่ยนไป, m& o; w, u ^: y$ e- @" F
“ตั้มเราจะไม่อยู่ที่นี่แล้วนะ” ตั้มหันหน้ามาแล้วแววตาที่สัยปิ๊งของตั้มก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความเศร้าในทันที ผมรู้สึกไม่สบายใจ
0 Y7 C. G% B9 {+ ^2 H" O“นายล้อเราเล่นใช่ไหม” ตั้มน้ำตาคลอแต่ก็ยังยิ้มให้ผมอยู่
1 G7 n8 Y" G/ N" J) Y' {$ X“เปล่าเรามาลานายนะ” ผมก็พยายามพูดให้ตั้มเข้าใจ
/ N# \/ m4 \) l# _) { b/ t“นายไม่ไปได้ใหม เราอยากให้นายอยู่ที่นี่ เรียนที่นี่นะ” น้ำตาตั้มเริ่มร่วงออกมา ผมทำตัวไม่ถูก+ L. O4 o6 K. [, U8 o/ a) @
“ตั้มเรารู้นายคิดถึงเรา เราก็คิดถึงนายเหมือนกันนะ” " x* D; \2 b" Z) l6 \4 f6 j
“นายใจดำหว่ะ ทำมัยนายต้องไป”ดูท่าตั้มเริ่มทำใจได้บ้างแล้ว
. X- U$ f1 N4 w6 H( i$ {4 d0 _“ไม่ไปไม่ได้ เราต้องไป นายจะโกธรเราก็ได้นะ ตั้มนายดีกับเรามากรู้ไหม เรายังไม่ทันได้ตอบแทนความดีนายเลย” ผมรู้สึกว่าผมเอาเปรียบเพื่อนคนนี้มาก) _( @6 O0 \4 ~. P: ]( [0 P( b( W
“ช่างเถอะ เราก็ได้มามากแล้ว”ผมก็สงสัยว่าได้ตอนไหน
) X- J1 v6 r1 H“ได้ตอนไหนตั้มเรายังไม่ทำอะไรให้นายเลยนะ”
/ [2 k; j9 d$ Z0 [ i“ก็ทุกวันที่นายคุยกับเรา นายเป็นเพื่อนเราไง เราไม่ต้องการอะไรนอกจากความเป็นเพื่อน”ผมก็เข้าใจว่าตั้มเป็นคนที่แคร์ คำว่าเพื่อนเอามากๆ
7 z# D- D. z1 k. }3 t' j“เฮ้ย! นาย ใช่ว่าความเป็นเพื่อนของเราจะมีแค่นี้นะ เราจะเป็นเพื่อนกันอีกนานนะจนชีวิตจะหาไม่” ตอนนี้ตั้มไม่ร้องแล้ว
4 `& d7 |# @& l1 `; A7 _“แน่นะบอล” ตั้มเช็ดน้ำตาแล้วหันมายิ้ม
* G0 T k9 g! T& z0 ?* w“เออก็แน่สิวะ ถึงกายจะห่างกันแต่ใจเราจะใกล้กันนะเพื่อน” ผมก็แสดงความเป็นเพื่อนอย่างเต็มที่ครับ “ป่ะเราจะพานายไปเลี้ยงข้าวเนี่ยบ่ายแล้ว” ตั้มมักจะเสียสละแบบนี้เสมอไม่ว่ากินอะไร ตั้มจะเป็นคนจ่ายตลอด
0 P( K( h, o% e& @$ e% u7 U“ไปกินกันที่ไหนหรือ” ผมถามตั้มเพราะไม่อยากไปไกล
) q6 w+ L5 U( @6 i: n. I6 T0 s$ a“ไม่ไกลหรอก ทำไมหรอ”
6 ^/ N3 c4 C% c& g. W0 {2 v“เรากลัวกิมมารับเราก่อนนะดิ กลัวมันมาแล้วหาเราไม่เจอ”
5 }8 U. T1 Y* D- G“อ๋อกิมญาตินายน่ะหรอ” ตั้มคงรู้จักกิม
% e. R! e! ]2 g+ K/ @3 D3 W“ช่ายน้องพี่กอร์ฟไง” เสียงตั้มอ๋อแสดงว่ารู้จักดีจากนั้นตั้มก็เดินไปซื้อเอาข้าวกล่องขนมและน้ำถือมาซะล้นมือเลยครับ ผมล่ะซึ้งใจกับนายคนนี้มาก แล้วเราก็มานั่งทานกันอย่างอร่อยหลายวันแล้วที่ผมทานอะไรไม่ลงแต่วันนี้ผมกินทุกอย่างจนหมดเกลี้ยง
/ m l, V) K" h4 J( J& z“เราชอบก็ตอนที่นายกินนี่แหละบอล” ผมมองหน้าเขาจริงๆแล้ว ผมกินมูมมามมากถ้าอยู่กับเพื่อนแต่ผมก็ยังแพ้เบนซ์ครับผมก็ยิ้มให้ตั้ม เพราะผมไม่มีอะไรจะให้
- P% J$ f9 O0 i8 y) T$ S“บอล นายรู้ไหมเรามีอย่างหนึ่งที่เหมือนนายมาก” ผมจ้องหน้าตั้มด้วยความอยากรู้
: d; T0 N- T0 n+ ?7 b“อะไรหรอตั้ม” ผมยังเคี้ยวขนมอยู่; M& C1 @* x0 \
“เรา เป็นเด็กกำพร้าไม่มีทั้งพ่อทั้งแม่เหมือนนาย” ผมทั้งดีใจทั้งสงสารตั้ม ผมรีบกอดตั้มในความรู้สึกตอนนี้เหมือนผมเจออะไรที่โดนใจที่สุด น้ำตาผมที่แห้งเหือดร้องไห้มาโดยตลอดตอนนี้ก็ไหลออกอีกครั้ง ผมปลื้มมากที่ผมได้เจอคนที่เป็นเหมือนผม ผมไม่รู้สึกเดียวดายอีกแล้ว ผมปล่อยมือจากตั้ม ผมจับใหล่ทั้งสองข้างของตั้มแล้วผมก็พูดให้กำลังใจเขา “ตั้ม นายต้องสู้ชีวิตต่อไปอย่ายอมแพ้ สู้สู้นะเพื่อน” คิดไปคิดมาผมก็รู้สึกอบอุ่นใจมากครับที่คุณผู้อ่านหลายท่าน ให้กำลังใจด้วยคำว่าสู้สู้นะบอลต้องขอบคุณมากนะครับที่เป็นกำลังใจให้ผม “เราจะสู้เราจะเป็นเหมือนนาย นายสู้ชีวิตเก่งมากๆเลยนะ”ตั้มคงสืบประวัติผมจากพลก็เลยรู้ว่าผมเป็นเด็กกำพร้า
3 M7 }5 g* R' ?6 ^( L; B) G6 H“นายเศร้าหรือนายดีใจวะ ทำไมน้ำตาหล่น”
k. F. S; }5 ^5 `" p3 o) i“อ้าวแล้วนายอ่ะร้องไห้ทำไม” ผมถามตั้มบ้าง
& V1 G; X9 z0 ?+ R“ดีใจสิ” ตั้มตอบผมแล้วก็ยิ้ม9 J0 p# T4 @3 |0 _# o- b
“เราก็เหมือนกัน เราจะบอกนายให้นะว่าความเป็นเพื่อนเราตอนนี้สมบูรณ์แล้ว”ผมตอบตั้มด้วยความรัก(รักแบบเพื่อนครับ)
; N, I$ C2 {( J“เรารักนายนะ นายมีอะไรเดือดร้อนนายบอกเรานะบอล” ผมพยักหน้ารับคำ ตั้มทำให้ผมค้นพบคำว่าเพื่อน นี่หรือคือเพื่อนตาย+ `4 H; @9 M* w
“ว้าเซงจังเลยกิมมารับนายแล้ว” ผมรู้สึกน้อยใจที่ผมต้องกลับบ้าน ผมไม่เหตุผลพอที่จะอยู่กับเพื่อนคนที่เป็นเพื่อนที่ดีของผมผมต้องมองหน้าตั้มด้วยความคิดถึง
5 |% Q$ I* X3 }& B2 i“ตั้มเราต้องไปแล้วนะ พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกลับนครพนมแล้ว ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะได้เจอกัน” ผมก็จ้องหน้าตั้มผมจะมองให้เต็มอิ่ม8 J5 ^1 b/ I$ }$ _ f4 x6 r
“มันต้องมีสิบอล แล้วเราจะได้เจอกัน” ตั้มพูดตอนนี้ทำให้ผมสบายใจยิ่งขึ้นเราลากันจับมือกันแล้วผมก็ก้าวขึ้นรถ ตั้มยิ้มให้ผมจนผมไปได้ลับตา “นายคนเนี้ยหรอเพื่อนบอล”กิมถามผม “อืม”
* t- q2 H, W9 a1 s1 n/ l* P“มันนิสัยดี มันก็เป็นเหมือนบอลนะ” ผมรู้ว่ากิมจะพูดว่าเด็กกำพร้า ผมก็เลยว่าก่อน
' V/ Q$ P6 B2 E) ~# M5 M; `“นายเจอเพื่อนนายไหมกิม” ผมถามกิมเพื่อที่จะให้เราสนิทกันมากขึ้น เพราะตลอดมาผมยังไม่สนิทกับกิมเลย" L" d0 [7 Q1 V7 k3 n
“ไม่เจอเลยไม่รู้พวกมันไปไหน” กิมบ่นลำพึงลำพัน
K, q7 s" d5 u; Z/ k( ~) `3 j“นายมีเพื่อนเยอะมะ” ผมถามกิมรู้ว่าเขามีเพื่อนเยอะแต่ถาม
* `! @" ?1 @$ C# D# e; I- v“เยอะแต่ไม่ค่อยมีคนดีๆหรอก” กิมเขาบ่นออดๆ$ S5 I4 r9 Q1 q
“บอลนายอยู่กับพี่กอร์ฟ พี่กอร์ฟไม่ดุนายหรอ”กิมถามน่าสงสัยจัง
2 z- p6 _0 U9 |“เปล่านะไม่ดุเราเลย ก็ธรรมดา” ผมตอบตามจริง
8 H& Q; T1 E- C4 n) g" b$ }“นายโชคดีว่ะ ทีกะเราพี่เขาดุมาก ไปไหนไม่ค่อยให้เราไปด้วยหรอกเหมือนไม่มีพี่เลย”กิมบ่น
. l3 g A- @" K7 a! l“ไม่จริงมั้ง น้องก็คือน้องพี่กอร์ฟไม่คิดแบบนั้นหรอก” ผมพยายามพูดปลอบใจกิม9 H7 Q) U5 b# H, z4 k
“ไม่จริงหรอก แต่ช่างเถอะนะพี่กอร์ฟก็ไม่เคยทำร้ายเรา เพียงแต่พี่ไม่รักเราแค่นั้นเอง มีบอลนี่แหละที่พี่กอร์ฟพูดด้วย ขนาดไอ้พลหรือญาติทุกคนพี่กอร์ฟไม่เคยคุยด้วยเลยนะแกไม่ชอบเด็ก” ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมคนที่เก็บตัวเจ้าระเบียบอย่างพี่กอร์ฟถึงรักผมได้ กลับถึงบ้านพี่กอร์ฟก็ยังไม่กลับผมก็ไปนอนรอพี่เขาในห้อง วันนี้ผมกับกิมทานอาหารก่อนเรียบร้อย ตอนเย็นไม่ต้องลงมาทานอีกผมจึงเอาเวลาที่มีอยู่นอนพัก ตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วพี่กอร์ฟปลุกผมให้ตื่นเพราะพี่กอร์ฟจะพาผมไปส่ง
2 B9 [$ U2 O! D( S* v7 |! A“ไปอาบน้ำเร็วเข้า อาบพร้อมพี่เราจะได้รีบไปกันพี่ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเบนซ์”% f4 h% X' n5 N6 x* I5 h4 M
“พี่ใจดีจังนะครับ” ผมรู้สึกว่าพี่กอร์ฟใจกว้างไม่เห็นเหมือนที่กิมมันพูดเลย “บอลจำไว้นะพี่รักบอลมาก พี่ไม่รู้มาก่อนว่าพี่มีญาติที่น่ารักแบบนี้ เราน่าจะเกิดมาเป็นพี่น้องกันจริงๆ เราจะได้อยู่ด้วยกัน”: i. h+ v' }6 n4 D
“ผมคงจะคิดถึงพี่ถ้าผมไปอยู่ที่โน่น” ผมก็คิดถึงจริงๆเพราะพี่กอร์ฟช่วยผมมาตลอด
0 F& f% a$ h2 q$ K' p- ~“พี่จะไปหานายบ่อย ๆ นะเรื่องบ้านก็ยังไม่ได้จัดการ พี่คงต้องได้ไปกับคุณแม่คงไปหานายอีกหลายรอบล่ะ”จากนั้นพี่กอร์ฟก็พาผมเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำ แต่ก็เหมือนเดิมครับผมต้องเป็นที่ระบายความใคร่ให้พี่กอร์ฟเหมือนที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าทำไมพี่เขาถึงไม่ยอมเลิกทำแบบนี้กับผมสักที หลังจากที่สำเร็จความใคร่แล้วผมก็เลยตัดสินใจถามพี่กอร์ฟ* ^0 U8 ^$ {! K& P
“พี่ครับพี่เลิกทำกับผมแบบนี้ไม่ได้เหรอ” ผมตกใจมากผมกลัวพี่กอร์ฟจะโกธรผม! E! z2 d2 x9 H% @7 t2 @4 k* q
“ทำไมถามแบบนี้” หน้าพี่เขาเริ่มขรึม F' I6 [5 O6 N
“พี่ก็รู้ว่าผมมีอะไรกับเบนซ์” ผมก้มหน้าคุยต่อไป
0 u' I* x# G2 R: b- o& E“แล้วไงอีก พี่ก็บอกแล้วไงพี่ไม่แคร์”4 e( e* z$ L5 C1 r. c2 M
“ไม่ใช่เรื่องนั้น ผมกลัวพี่จะไม่ปลอดภัยเรามีอะไรกันไม่เคยใช้ถุงยางเลยนะครับ เบนซ์ก็ไม่เคยใส่พี่ไม่น่าจะมาเสี่ยงกับพวกผมนะครับ” ผมหาเหตุผลมาเพื่อให้พี่กอร์ฟเลิกแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลอะไร q8 i& J( @+ L- T- s5 }
“พี่ไม่กลัวหรอก พี่พร้อมที่จะตายกับนายสองคน แต่พี่มองดูแล้วเบนซ์กับบอลก็ไม่ได้มั่วนี่เราคงไม่ติดโรคจากใครมั้ง เลิกพูดเรื่องนี้เถอะพี่รักน้องมากนะ บอลไม่เคยมีน้องบอลไม่รู้หรอกว่าความรักแบบนี้มันเป็นยังไง”3 B& Q% y! _! H
จากนั้น พี่กอร์ฟก็กอดผมจูบผมพร่ำแต่คำรักรักรัก แล้วก็เล่นเสียวกันรอบที่สอง เอ้อ..ผมก็อ่อนใจเรื่องระหว่างผมกับพี่กอร์ฟคงจะยืดยาวต่อไปแน่ๆผมก็เลยตัดใจไม่คิด จนได้เวลาเดินทางกลับนครพนมผมต้องตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อฝันของผมจะเป็นจริงผมเริ่มคิดวางแผนชีวิตของผมขณะนั่งรถกลับ เพราะต่อแต่นี้ไปผมจะต้องอยู่ตามลำพังชีวิตของผมจะต้องเป็นผมลิขิตมันเองจะสุขจะทุกข์มันก็ขึ้นอยู่กับผม 1 B0 J' \! r' B, Z9 m
& \, n$ N1 E! p. G a1 v* v, x8 g; m: D% N* _
-------------------- จบตอนที่ 21 --------------------4 l; g) A6 a$ W( a0 p
+ [/ D" n1 L: h' E; S' l- n3 n
, Y! ~- _! P) F
! ^! o6 s) l4 E, K2 U) x, J% Y1 U( f! E0 e" E) m; t X: t1 T
วันนี้ขออัพให้ 3 EP. นะครับ ชดเชยวันหยุดยาวที่ผ่านมา
2 s- M8 |5 h5 J1 D7 o* uไว้เจอกันใหม่วันจันทร์นะครับ บ๊ายบาย จุ๊บๆ {:6_192:}
* I ~; d7 _1 U- M* l" _
. `, Z& j/ O. t# F0 E |