|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 22 “ถึงแล้วน้องพี่” พี่กอร์ฟกอดผมแน่นแล้วร้องไห้ผมพูดอะไรไม่ออกไม่รู้ว่าพี่กอร์ฟจะมาไม้ไหนอีก5 V2 J/ U, F, i# x* N
“พี่อิจฉานายจังที่นายจะได้มีชีวิตที่อิสระแล้ว แต่ก็สงสารนายมากที่ต้องอยู่ตามลำพังคนเดียว” ผมเริ่มเข้าใจและอาจเป็นความรู้สึกแรกของญาติผมที่ห่วงผมอย่างจริงใจ เพราะที่ผ่านมาไม่เห็นมีใครห่วงผมเลย ตั้งแต่พ่อกับแม่ผมตายจากผม ผมไม่เคยได้ความรักจากญาติๆ ของผม พี่กอร์ฟเป็นคนเดียวที่แสดงความจริงใจต่อผม9 \+ k1 G$ L. [; Q
“พี่ครับ ผมก็ไม่มั่นใจว่าผมจะอยู่ได้ไหม ถ้าผมเอาตัวไม่รอดพี่อย่าทิ้งผมนะครับ” ผมก็ต้องร้องไห้อีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต่อไปนี้ผมต้องอยู่คนเดียว รู้สึกหวั่นไหวก็คราวนี้ล่ะ; u: W* z3 `4 `) L, A. D6 n* J
“น้องพี่ต้องแกร่งนะครับ บอลต้องเก่งต้องเอาตัวให้รอด ชีวิตมันไม่ยากหรอก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ตรงนี้ ใจไงน้อง” พี่กอร์ฟเอามือทุบที่หน้าอกตัวเองสองสามทีผมก็คิดได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ใจทั้งนั้น ทุกครั้งที่ผมหวั่นไหวผมก็จะคิดถึงคำที่พี่กอร์ฟบอก ผมก็แก้ปัญหาทุกอย่างได้ “อ้าว แล้วน้องจะไปอยู่ที่ไหน กว่าจะได้บ้านพี่ยังไม่รู้เลยว่าคุณแม่จะหาบ้านได้เมื่อไหร่” ผมก็เริ่มกังวลใจอีกครั้งเมื่อคิดถึงที่อยู่8 U, a4 C% P/ N# K2 Y" d$ G8 Y
“บอลนายจะอยู่บ้านเบนซ์ไม่ได้นะ พี่ว่าบอลไปหาบ้านเช่าอยู่ก่อนไหม” ผมก็จำต้องทำตามพี่กอร์ฟเสนอ แล้วพี่กอร์ฟก็พาผมไปหาบ้านเช่า หายากมากครับแต่ก็ได้บ้านที่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก “บอลเอากระเป๋ามาเก็บก่อนสิแล้วทำความสะอาดจัดการเรื่องบ้านเสร็จก่อนเราค่อยไปเยี่ยมเบนซ์”
. b" [ L% Y* i9 p% n9 }- o“ครับ” ผมก็ทำความสะอาดบ้านพี่กอร์ฟช่วยทุกอย่างไม่น่าเชื่อว่าพี่ทำเป็น ก็ที่บ้านเขามีคนรับใช้หลายคน
( e% N1 W: ?6 A& c# e6 J“พี่กอร์ฟถูบ้านเป็นได้ไงครับ”! `2 C7 s n1 w) }' q( D
“บอล รู้น้อยไปแล้วพี่ทำทุกวัน ถึงบ้านพี่จะมีคนรับใช้แต่พี่ไม่เคยใช้เขานะ พี่ทำเองทุกอย่าง” มิน่าล่ะครับพี่กอร์ฟถึงทำเป็นทุกอย่าง หลังจากที่เสร็จเรียบร้อยพี่กอร์ฟก็คุยกับผมเรื่องเงิน “บอลน้องมีเงินมั้ย”* }( h4 V# I3 B" G e0 Z( |2 ^$ h9 Q
“มีครับ ก็ที่พี่กอร์ฟให้แคุณปู่ให้ยังอยู่ครับ”" Q$ ?. I6 W3 X
“อือเอาเก็บไว้นะ อย่าพึ่งไปซื้ออะไรนะของที่จำเป็นพี่จะขอตังค์คุณแม่ซื้อให้บอลเอง”; N) P$ T" S: r9 q- B
“พี่ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ต้องการอะไรหรอกครับอยากอยู่ง่าย ๆ”
# ?, V0 F5 c' f8 L6 D. Y“อยู่ง่ายมันก็ดี แต่บอลยังเรียนอยู่นะครับ พี่ดูแล้วการเรียนบอลแย่มากเลย” อันนี้จริงของพี่กอร์ฟผมเรียนแย่มากๆ ครับแล้วเรื่องคอมเนี่ยผมโคตรโง่เลยรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นครับ ผมพึ่งจะมาเรียนรู้ก็ไม่กี่เดือนนี่ล่ะครับเล่น MSN ผมยังเล่นไม่เป็นเลยครับนับว่าผมมีบุญมากนะครับที่ผมได้มาเจอเว็บนี้ พี่เขาไปตรวจสอบผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
$ G! \) V, C5 K+ @( j, ~! Q“ครับผมเรียนไม่เก่ง แล้วจะทำไงล่ะครับให้เรียนดีขึ้น”
1 k; |& H6 h& k“น้องขาดจากโลกภายนอกจนเกินไป เอาน่าพี่จะจัดการให้”( `) I6 g: V* }. D; F' U
“ครับ” พี่กอร์ฟก็พาผมไปทานข้าวแล้วก็พาผมไปที่โรงพยาบาลหาเบนซ์ ผมก็แอบมองดูเบนซ์เขานอนหลับอยู่เลยเดินเข้าไปที่ห้องพี่กอร์ฟก็ตามเข้ามาเหมือนกัน ผมก็ก้มลงหอมแก้มเบนซ์ เบนซ์ก็ตื่นพอดี m" {! T$ _) C3 l
“บอลมาแล้วหรอ” ผมกอดเบนซ์ ผมหลับตากอดเบนซ์ให้แน่นผมพูดไม่ออก ผมอยากบอกเบนซ์ว่าทุกอย่างที่ผมฝัน ตอนนี้ผมได้มันทุกอย่างแล้ว+ o/ B- i( j; l$ k, e
“บอล บอลได้มาอยู่กับเบนซ์แล้วใช่ไหม”ผมพยักหน้ารับ แล้วเบนซ์ก็ลุกขึ้นกำหมัดแล้วยกแขนขึ้นร้องเย้! เหมือนที่เขาเคยทำคราที่ดีใจแต่แขนที่ยังไม่หายดี ทำให้เบนซ์เจ็บ “โอ้ย!!!”
7 @, C& H1 h: p& l( y“เบนซ์ เจ็บมากมั้ย” ผมก็ถามเบนซ์ แล้วพี่กอร์ฟก็วิ่งไปเรียกพยาบาลให้เพราะดูอาการเบนซ์ถ้าจะแย่มาก ผมก็ต้องเดินออกจากห้องเมื่อหมอและพยาบาลมาถึงห้อง ทำให้ผมตกใจอีกครั้ง8 b& Q7 G4 X7 c3 n8 z
“พี่เบนซ์จะเป็นอะไรมากไหมครับ”
$ [& Q9 _1 g& n# ~“อย่าคิดมากน่ะบอล อยู่กับหมอเบนซ์ไม่เป็นไรหรอก” ผมกับพี่กอร์ฟก็นั่งรอว่าหมอจะออกจากห้องเมื่อไหร่
+ ^0 {, Y. Z1 V+ N4 @- J" P# S“พี่กอร์ฟจะกลับบ้านตอนไหนครับ”
. g, X3 U% }- n- v9 u“พี่คงต้องนอนพักก่อน คงจะเป็นตอนเช้าครับ”* q: `8 I% v# q f
“พี่กลับไปพักผ่อนที่บ้านเช่าก่อนไหมครับ”
/ B/ p7 b5 ], k4 d# t( T3 ?; ?; z“พี่ว่าเรารอดูอาการเบนซ์ก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับ” นานมากกว่าหมอจะออกมาจากห้องหรือเพราะใจผมร้อนก็ไม่รู้
+ N2 o; R* }8 P+ K“อาการเป็นไงมั่งครับหมอ” พี่กอร์ฟถามหมอก่อนผมซะอีก “ไม่เป็นไรครับแค่กระดูกแขนที่แตกมันเคลื่อนแทงกับเนื้อเข้าเผือกเรียบร้อยแล้วไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ” หมอใจดีมากครับพูดจบก็ยิ้มให้แล้วบอกให้ผมกับพี่กอร์ฟเข้าเยี่ยมได้, d( m( |4 [# f' ~0 f1 k x; K
“บอลครับ....” เบนซ์ดูเศร้ามากที่เรียกชื่อผม
5 A f! l, q8 K5 }4 l5 O; \9 o: n“มีอะไรเบนซ์” ผมยิ้มเพราะความดีใจที่หมอว่าเบนซ์ไม่เป็นไรแล้ว: y" y f) g0 ?* u
“ถ้าเบนซ์พิการเดินไม่ได้ บอลจะยังรักเบนซ์อยู่ไหม”เบนซ์ร้องไห้ ผมต้องเข้าไปกอดเบนซ์ อยากพูดว่าได้แต่มันพูดไม่ออก ผมสงสารเบนซ์ที่ต้องเป็นแบบนี้
3 P& M- q4 C0 Q8 k) C: t: ^“เราถามหมอแล้วนะ หมอบอกว่าอาจจะกลับมาเดินได้ แต่จะมาเตะบอลเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ แต่ก็อย่างว่าคำว่าอาจจะส่วนมากมันไม่หายหรอก เราอาจจะได้นั่งรถเข็นตลอดชีวิตก็เป็นได้”
% U8 y6 K7 d9 z' f“เบนซ์อย่าให้ร้ายตัวเองเลย นายต้องหาย มีบอลมาดูแลนายอยู่ข้างๆแล้วนายต้องมีกำลังใจสู้นะ น่านะมันต้องหายอย่าคิดมาก”พี่กอร์ฟพูดปลอบใจเบนซ์ และยกตัวอย่างมากมายที่คนเขาได้รับบาดเจ็บเขายังหายให้เบนซ์ฟัง ส่วนผมเอาแต่ร้องไห้มันพูดไม่ออกผมรักเบนซ์มาก ถึงแม้เบนซ์จะขี้เหล่หูหนวกตาบอดผมก็จะยังรักเบนซ์อยู่
+ z+ [! s5 [$ b7 [1 S“เบนซ์ เราไม่ได้รักเบนซ์ที่ร่างกายนะ เรารักเบนซ์ที่ใจ”
2 R" e, a4 U7 s, x6 ~2 O8 \+ ^“อย่าทิ้งเรานะ” เบนซ์พึ่งแสดงท่าทีน้อยใจก็คราวนี้
+ E1 C; \( w* H3 L4 c! `5 u ^“ไม่เด็ดขาด เราไม่มีทางทิ้งเบนซ์อย่างแน่นอน” ผมส่ายหัวแต่ยังกอดเบนซ์อยู่+ L9 C0 }0 B' b5 V/ v1 B8 O
“บอลพี่ว่าเราค้างที่นี่แหละอยู่เป็นเพื่อนเบนซ์กัน”
) m: @( ~6 \. T) Z) o“อ้าวแล้วพี่จะสะดวกหรอครับ”) u6 [; E% d* G) r) j
“พี่นอนตรงนี้ก็ได้” ห้องที่เบนซ์อยู่เป็นห้องพิเศษ
% Q5 n' y3 p3 X$ p“อ้าวบอลมาถึงแล้วหรอ” พ่อกับแม่ก็มาพอดีผมจะปล่อยเบนซ์เพราะยังกอดอยู่ แต่เบนซ์ทำท่าทางไม่ให้ปล่อย( ` g" j& ^: E9 |4 b
“เดี๋ยวไหว้แม่ก่อน” ผมทำตาดุใส่เบนซ์
. N* a3 Q) A; y/ {7 G“หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พร้อมกับพี่กอร์ฟพ่อก็แยกไปคุยกับพี่กอร์ฟส่วนแม่ก็มาคุยกับผมแล้วฟ้องเรื่องเบนซ์
/ s* O: z) b' y. x* c“บอลไปสองสามวันเบนซ์ไม่ยอมทานอะไรเลย”
2 g( e5 q% r5 S8 `7 D1 n“ทำไมไม่ทานเบนซ์” ผมก็จ้องหน้าเบนซ์: Q5 h4 z5 p' a* Z) Y$ {! X- P
“เราทานไม่ลงลุ้นว่าบอลจะได้มาอยู่ที่นี่ไหม”
0 {9 S( `& x4 z4 w, C/ r“แล้วตกลงว่าไงบอล” แม่รอคำตอบจากผม
+ @$ y6 t/ ~0 q" h K& u% A0 T“ผมมาอยู่ที่นี่เลยครับ” แม่ยิ้มดีใจพร้อมแกะเอากับข้าวออกมาให้เบนซ์แม่กำลังจะป้อน เพราะเบนซ์ยังทานเองไม่ได้
) o! L; _8 c7 _- s2 d. v“แม่ครับผมป้อนเองครับ” ผมแย่งเอากล่องข้าวจากแม่ ตาเบนซ์ของผมยิ้มชอบใจ1 l: N B' }; p: X# T
“อร่อยจัง แม่ซื้อร้านไหนครับ เมื่อวานไม่อร่อยเลย” เบนซ์ถามแม่& T1 {8 A% R( b9 S5 i$ q
“จะร้านไหนซะอีกล่ะ ก็ฟรีมือห่วยๆ ของแม่แกนะแหละลูก” พ่อเดินมาพูดแม่ก็หยิกพ่อ0 Q. W0 C0 E& u {' Q0 G
“ต่อไปบอลต้องมาป้อนข้าวป้อนน้ำเบนซ์ทุกวันแน่ๆลูก” แม่ก็ล้อผม
: F# S) h8 P6 c" ^: e: L“ยินดีครับ เบนซ์ต่อไปบอลจะมาป้อนข้าวทุกวันเลยนะ” เบนซ์ทานเยอะมาก แล้วเบนซ์ก็เล่าถึงอดีต
|6 z8 v& l: V! q7 j3 v“นายจำได้ไหมวันนั้น” เบนซ์ถามผม5 B5 Z5 ~ }# @! s2 x
“วันไหนล่ะ มันตั้งหลายวัน” ผมทำท่างง7 P/ Q: |9 G# w) r0 }) b6 G
“ก็วันที่เราไปทานข้าวที่ร้านริมโขงไง”
% `0 q R: y9 I j# ^“อ๋อวันนั้นหรอ จำได้” ผมยิ้มเพราะวันนั้นเป็นวันที่ผมอบอุ่นที่สุด+ d) u7 B! [; R# Y. C2 ~# n
“วันนั้นนายทานข้าวช้ากว่าเรา นายแพ้เรานะ” (ถ้าท่านผู้อ่านอ่านทุกตอนท่านจะจำได้ว่าเหตุการณ์วันนั้นตลกมากที่ผมก้มหน้าก้มตาทานหวังจะทานหมดก่อนเบนซ์แต่เงยหน้าขึ้นมาเบนซ์อิ่มนานแล้ว)
& J& y" E8 E. c' f* e0 ?“บอลถ้าเราหายเราจะไปทานแข่งกับนายอีก” เศร้ามากถ้าคิดเรื่องนี้ Q$ M2 R3 G7 i$ S
“เบนซ์ คราวนี้บอลไม่ยอมแพ้หรอก” ผมก็แกล้งหัวเราะแต่ข้างในแทบจะขาดใจผมสงสารเบนซ์มากที่เบนซ์ทำอะไรไม่ได้
* l' f( B/ b0 z9 S8 O“เดี๋ยวก็หายลูก เดี๋ยวก็ได้กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม” แม่เสริมอีกเบนซ์ก็ยิ้มหัวเราะได้แล้วพี่กอร์ฟก็เดินมาหาผม
8 L3 X$ t8 B+ ^; q/ h1 z$ N3 o% z“บอลพรุ่งนี้บอลต้องไปที่โรงเรียนกับคุณอานะ ทางโน้นคุณแม่ไปจัดการโอนชื่อบอลมาเรียบร้อยแล้ว บอลก็ไปโรงเรียนกับคุณอาแล้วอย่าน้อยใจล่ะ คุณอาทั้งสองก็เป็นญาติน้องนะครับ” “แล้วอย่าน้อยใจล่ะพ่อกับแม่ก็เป็นญาติน้องนะ”พี่เขาพูดเสริมอีก
; _8 B. x* w3 {1 p+ G9 S& X“ใช่แล้วบอล บอลก็เป็นลูกพ่อกับแม่นะ” ผมพยักหน้ารับ เมื่อดึกแล้วพี่กอร์ฟก็ให้พ่อกับแม่กลับบ้าน ปกติท่านต้องเฝ้าเบนซ์ทุกคืน แต่วันนี้พี่กอร์ฟกับผมอาสาเฝ้าเอง
; i1 a7 c5 r3 k6 q l0 k“จะไม่ลำบากบอลหรือลูก แล้วเรื่องข้าวปลาอาหารที่อาบน้ำล่ะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะลูก แม่ว่าลูกสองคนกลับไปพักบ้านแม่ดีกว่า”
6 a" G( K( J, o2 g! P- T1 Z“ผมเตรียมพร้อมแล้วครับ บ้านเช่าผมอยู่ในเมืองนี่ล่ะครับ” “เหรอถ้างั้นเช้าพ่อมารับไปโรงเรียนนะ” พ่อเอามือขยี้หัวผมแล้วก็กลับ คืนนั้นทั้งคืนผมนั้งข้างเตียงเอามือโอบกอดเบนซ์ตลอดจนสว่างพี่กอร์ฟก็ชวนผมไปอาบน้ำแต่งตัวพี่กอร์ฟก็กลับนครนายกเลยผมก็รอพ่ออยู่ที่โรงพยาบาล “บอลอิจฉานายจังได้ใส่ชุดนักเรียน เราไม่รู้จะได้ใส่เมื่อไหร่”
3 W; {1 U( {& t- ~5 y“เดี๋ยวก็ได้ใส่น่า อย่าขี้ใจน้อยเลย ” ผมสงสัยเพราะตลอดที่ผมอยู่ไม่เห็นว่ามีใครมาเยี่ยมเบนซ์เลย
9 a; I- x4 C/ p. y“เบนซ์พวกเพื่อนๆ มาเยี่ยมเบนซ์บ้างหรือเปล่า”0 n) m8 B' _) B$ I) x
“มาบ่อยเหมือนกัน แต่เขามาตอนที่บอลไม่อยู่พวกมันคิดถึงบอลมากเลยนะพวกไอ้โต้มันยังไม่รู้นะว่าบอลจะกลับมาเรียนที่นี่อีก”
6 K+ Q% g" @* p) R! T5 C“เหรอเบนซ์รีบหายนะครับ เราจะได้ไปเรียนด้วยกัน”8 S6 r9 b H8 y. H6 F% H7 z
“ครับผมจะรีบหายครับคุณบอล” เบนซ์ยิ้มส่วนผมเช็ดตัวให้เบนซ์ผมไม่ได้สำผัสตัวเบนซ์ตั้งแต่จากกันวันนี้ผมได้เห็นทุกอย่างที่ผมเคยเห็นอีกครั้ง ผมก็เช็ดไปเรื่อยๆ จนถึงเจ้าโลก ผมก็อดคิดถึงมันไม่ได้พอมือผมไปโดนมันเข้ามันก็แข็งสู้มือผมเลยครับ เหมือนยังกะว่าเบนซ์ไม่ได้ป่วย! d! A1 {' ^. z' \
“ที่รักครับ...มันอยากแล้วนะ” เบนซ์ก็ลุกมากระซิบที่ห้างหูผมแผ้วลมร้อนบอกอาการว่าเบนซ์เสียวมากและมีอารมณ์สุดๆ
% \- y$ ? Q4 h+ v: t“ไม่ได้นะเบนซ์ยังป่วยอยู่นะ อดเอาก่อน”
5 d: |) L( U4 y3 x! Z! M4 j“จะต้องอดไปนานแค่ไหนล่ะ ไม่เป็นไรหรอกน่าไม่ไหวแล้วนะ”
2 A5 e+ f; u/ V1 Z/ t1 g0 ]“เบนซ์ต้องอดทนเอานะ” ผมอยากยิ่งกว่าเบนซ์อีกแต่ผมต้องอด1 m$ @( j! ]$ _. s0 ^- E" v
“บอลไม่ไหวแล้วนะมันจะออกแล้ว เดี๋ยวน้ำออกเปื้อนคุณแม่มาเห็นทำไง” จะไม่ออกได้ไงครับปากผมว่าไม่เอาไม่เอา แต่มือก็ยังเช็ดอยู่แต่ตรงนั้นมันก็จริงของเบนซ์ ใจผมตอนนี้มันบ้าแล้วเลยตัดสินใจเอาก็เอาวะเอาปากเรารองน้ำดีกว่า ผมรีบก้มลงไปดูดตั้งแต่ปลายจนถึงโคลน เสียงเบนซ์ครางไม่หยุด เอาเข้าจริงๆแล้วผมทำตั้งนานก็ยังไม่ออกแต่ผมก็ไม่คิดจะหยุดผมกำลังมันปาก และทำเพื่อคนที่ผมรัก เสียงครางเริ่ม ถี่ขึ้นถี่ขึ้น น้ำพุ่งออกมากมายขนาดกลืนแล้วกลืนอีกก็ยังไม่ทันมีล้นออกตามมุมปากด้วย ความหวานนั้นมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เมือเบนซ์คลายจากอารมณ์เสียวแล้วผมก็รีบนุ่งกางเกงให้เขา
, O, i9 J+ ?: }1 n4 x. A“ขอบคุณมานะที่หลงเชื่อเบนซ์” เบนซ์หัวเราะ ผมก็ถามแบบงงๆ
& T* v3 c/ o& v. q7 f“หลงเชื่ออะไรล่ะ” ผมก็เช็ดตัวเขาต่อ/ G, v. e) J; u) M- t7 g
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่เราหลอกเรื่องน้ำจะออกอ่ะความจิงแล้วเราอยากเสียว” เบนซ์หัวเราะชอบใจ ผมก็ทำน่าดุใส่8 w; T: O' A6 g4 D2 G
“เออเบนซ์ทำไมน้ำออกเยอะจัง” ผมยังสงสัยอยู่
2 `' j9 w7 j. ^! ` E- V“บอลครับเอาหน้ามาใกล้ๆเบนซ์หน่อยครับ” ผมก็ขยับเข้าไปใกล้เขาแล้วเบนซ์ก็จูบปากผม แต่แปลกเลียไปทั่วตามแก้มคางผม แล้วก็หยุดขณะที่ผมกำลังมันส์อยู่1 h% _5 z% ~, \3 n% i. c3 t2 ?
“คนไรไม่รู้ตระกะจัง กินอะไรไม่รู้จักเช็ดหน้าเช็ดตาสองครั้งแล้วนะที่ปล่อยให้น้ำติดแก้ม”เฮ้ย !เบนซ์พูดคำนี้ทำให้ผมนึกถึงวันที่ผ่านมาตอนที่ผมลักหลับเขาแล้วน้ำอสุจิติดที่แก้มผม เบนซ์ตื่นมาก็ถามว่าน้ำอะไรแล้วเบนซ์ก็เช็ดให้ ผมจึงนึกออกทันทีว่าเบนซ์ไม่ได้หลับแล้วอีกหลายครั้งที่ผมลักหลับเบนซ์ก็รู้หมดอ่ะดิ
3 m r$ k; \2 {8 C! S1 E9 `“เบนซ์อย่าบอกนะว่าที่เราทำนายทุกครั้งนายรู้หมด”
0 P. n, b) i( V) C Q* m“ก็รู้นะสิ แต่เบนซ์แกล้งหลับไปงั้นแหละ” เบนซ์หัวเราะสะใจผมก็ทุบที่ตัวเบนซ์ ลืมว่าเบนซ์ป่วยอยู่
1 i l- k* w1 k, l“โอ้ยจะฆ่าเบนซ์ให้ตายหรือไงบอล” “ขอโทษ ก็มาหลอกกันทำไมตั้งนาน เขาอายนะ”
9 `8 K4 ~* c7 f- s Q5 i1 I6 `“เบนซ์สิอายบอลมากกว่า มีแต่บอลที่ทำทุกอย่างให้เบนซ์ แต่เบนซ์ไม่เคยทำไรให้บอลเลยนะ” ผมเริ่มหายจากความอายแล้วผมก็หยิกแก้มเขาทั้งสองข้างถึงแม้เบนซ์จะประสบอุบัติเหตุ แต่หน้าตาเขาไม่ได้โทรมเขายังน่ารักเหมือนเดิมผมก็หยิกแก้มเบนซ์ จนเบนซ์หงุดหงิดอยากเอาคืนมั่ง2 g7 _* {9 \- Q' _ @- ^% a: ^( I
“ว้า สงสารจังไม่ได้หยิกแก้มเขา” ผมทำท่าล้อเบนซ์เพราะมือเบนซ์ขยับไม่ได้9 L0 j8 V4 i* r6 K) I+ q
“มาเลย มาให้กัดแทน เร็วดิมันหมั่นไส้เอาแก้มมาให้กัดก่อน”
6 x V' f5 M/ b! R“อยากกัดก็ลุกแล้วตามมาดิ” ผมไม่ยอมแพ้แกล้งเบนซ์ต่อ
# M; ~2 B% l9 ]- I" T4 A“โอ้ย...แกล้งกันนะ อย่าให้หายนะ หายเมื่อไหร่จะไล่เตะก้นเลย”4 Q6 b6 x; \) D1 f' n
“เตะก้น เบนซ์ก็ขาหักอีก จำไม่ได้หรอที่หมอบอกเตะบอลไม่ได้แล้ว” ผมทำหน้าให้เหมือนลิงหยอกเบนซ์& H" }5 G0 ^/ \( c
“ใครว่าหมอบอกว่าเตะฟุตบอลไม่ได้ตางหาก แต่เตะก้นบอลเตะได้” “จ้างก็ไม่ให้เตะฟรีหรอก บอลก็มีตีนนะจ๊ะ จาบอกไห้”
" x, `" r2 o0 @ ^0 ]1 q7 y8 C“โอ๊ย..เจ็บคอจังอะไรมากัดก็ไม่รู้ บอลมาเอาออกให้หน่อย” ผมรีบวิ่งเข้าไปเพราะห่วงเบนซ์มาก2 C8 V9 v- j) p* R* K4 c
“ไหนเบนซ์ ไม่เห็นมีเลย” ผมเปิดหาตามคอเสื้อก็ไม่มี- Y0 n7 T+ t0 J. t2 s3 f1 G1 {
“ขยับขึ้นมาหน่อยสิ ข้างบนนี่”
; J9 x1 j2 ?) I1 O“โอ๊ย !! เจ็บนะ เจ็บปล่อยสิ” ผมโดนเบนซ์กัดแก้มจนได้ไม่เจ็บหรอกแต่ผมร้องเจ็บให้เบนซ์รู้ว่าเขาแกล้งผมสำเร็จ* J+ r/ s, S+ i5 k2 C5 I5 p" u
“เจ็บนะ ปล่อยดิ” “หึ”ไม่ปล่อยแถมยังส่ายหน้าไปมาอีกผมก็ร้องอยู่นั่นแหละ จนแม่กับพ่อเดินเข้ามา
. B8 L! C; |" ?& m4 Y; n/ _2 z“อะไรกัน เป็นไรกัดกันยังกะหมา”แม่พูดแต่พ่อหัวเราะ
. ~- o1 a6 ^ y* K“เอา เอาเข้าไป ถ้าแก้มบอลขาดจะทำไงเบนซ์” เจ้าเบนซ์ก็ยอมปล่อยผมเอามือลูบแก้มดูเป็นรอยเลยครับ
" O ?: u0 `7 d/ j" r; F“บอลแกล้งผมอ่ะแม่” เบนซ์ฟ้องใหญ่เลยครับกลัวแม่ดุมั้ง: {' m( R5 y5 Y. P, f
“เบนซ์แกล้งผมครับ” “พอพอกันแหละ เบนซ์บอลทานข้าวกันลูก จะได้ไปโรงเรียนกัน”
* o Z% b; Q3 @; cผมก็หยิบเอาข้าวมาป้อนเบนซ์ ตาเบนซ์ของผมยิ้มไปกินไป
2 f7 E7 A) b9 j9 P0 N“เบนซ์บอลจะมาป้อนข้าวเบนซ์นะตอนเที่ยง”7 S! h9 I& R6 z, I: d" r
“บอลไม่เป็นไรลูกแม่จ้างพยาบาลไว้แล้ว ตอนค่ำบอลค่อยมาก็ได้”
0 o6 N0 F% w$ g6 R“แม่ครับโรงเรียนใกล้นิดเดียวครับ ผมออกมาป้อนแป๊บเดียว”
; B5 g' O) f, _2 M8 i% ^$ Q; l# l“จับยัดเข้ายัดเข้าก็เสร็จแล้วแม่” เบนซ์พูดล้อผม* m, n, d3 ^& d: S: I
“ตามใจแต่อย่าให้เสียการเรียนนะ” ผมยิ้มดีใจ เบนซ์ก็ยิ้มเหมือนกัน เมื่อป้อนข้าวเบนซ์เรียบร้อยผมก็ทานข้าว แล้วพ่อก็พาผมไปโรงเรียนว่าไปแล้วผมก็ตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เจอบรรยากาศเก่าๆ ถึงแม้เบนซ์จะไม่ได้ไปกับผม แต่ผมก็นึกถึงวันที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันผมลองนึกภาพดูว่าเพื่อนๆ ของผมจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า ไอ้ต่อจอมกวนจะยังเหมือนเดิมมั้ย ผมต้องไปเจออะไรมั่ง ผมลุ้นในใจขณะนั่งรถไป * L* a) {6 I5 z* B* O0 ]
-------------------- จบตอนที่ 22 -------------------- ) t$ @; o( y# R, B' K# p! f9 e
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-22 16:53:45
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-27 22:15:10
โพสต์ 2020-1-1 20:45:13
โพสต์ 2019-5-24 05:32:05