|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 22 “ถึงแล้วน้องพี่” พี่กอร์ฟกอดผมแน่นแล้วร้องไห้ผมพูดอะไรไม่ออกไม่รู้ว่าพี่กอร์ฟจะมาไม้ไหนอีก8 {& p+ W) k4 ?0 [1 T" m
“พี่อิจฉานายจังที่นายจะได้มีชีวิตที่อิสระแล้ว แต่ก็สงสารนายมากที่ต้องอยู่ตามลำพังคนเดียว” ผมเริ่มเข้าใจและอาจเป็นความรู้สึกแรกของญาติผมที่ห่วงผมอย่างจริงใจ เพราะที่ผ่านมาไม่เห็นมีใครห่วงผมเลย ตั้งแต่พ่อกับแม่ผมตายจากผม ผมไม่เคยได้ความรักจากญาติๆ ของผม พี่กอร์ฟเป็นคนเดียวที่แสดงความจริงใจต่อผม6 `! E }0 Z/ C0 A
“พี่ครับ ผมก็ไม่มั่นใจว่าผมจะอยู่ได้ไหม ถ้าผมเอาตัวไม่รอดพี่อย่าทิ้งผมนะครับ” ผมก็ต้องร้องไห้อีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต่อไปนี้ผมต้องอยู่คนเดียว รู้สึกหวั่นไหวก็คราวนี้ล่ะ
0 l G. b: l6 A b“น้องพี่ต้องแกร่งนะครับ บอลต้องเก่งต้องเอาตัวให้รอด ชีวิตมันไม่ยากหรอก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ตรงนี้ ใจไงน้อง” พี่กอร์ฟเอามือทุบที่หน้าอกตัวเองสองสามทีผมก็คิดได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ใจทั้งนั้น ทุกครั้งที่ผมหวั่นไหวผมก็จะคิดถึงคำที่พี่กอร์ฟบอก ผมก็แก้ปัญหาทุกอย่างได้ “อ้าว แล้วน้องจะไปอยู่ที่ไหน กว่าจะได้บ้านพี่ยังไม่รู้เลยว่าคุณแม่จะหาบ้านได้เมื่อไหร่” ผมก็เริ่มกังวลใจอีกครั้งเมื่อคิดถึงที่อยู่
: x5 z4 `9 a: ~0 d) i% M5 W“บอลนายจะอยู่บ้านเบนซ์ไม่ได้นะ พี่ว่าบอลไปหาบ้านเช่าอยู่ก่อนไหม” ผมก็จำต้องทำตามพี่กอร์ฟเสนอ แล้วพี่กอร์ฟก็พาผมไปหาบ้านเช่า หายากมากครับแต่ก็ได้บ้านที่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก “บอลเอากระเป๋ามาเก็บก่อนสิแล้วทำความสะอาดจัดการเรื่องบ้านเสร็จก่อนเราค่อยไปเยี่ยมเบนซ์”
: M( K" s' | h* w“ครับ” ผมก็ทำความสะอาดบ้านพี่กอร์ฟช่วยทุกอย่างไม่น่าเชื่อว่าพี่ทำเป็น ก็ที่บ้านเขามีคนรับใช้หลายคน
8 u# c# _* Z2 h/ f: m“พี่กอร์ฟถูบ้านเป็นได้ไงครับ”3 x0 G$ u, Q8 ^6 [2 @
“บอล รู้น้อยไปแล้วพี่ทำทุกวัน ถึงบ้านพี่จะมีคนรับใช้แต่พี่ไม่เคยใช้เขานะ พี่ทำเองทุกอย่าง” มิน่าล่ะครับพี่กอร์ฟถึงทำเป็นทุกอย่าง หลังจากที่เสร็จเรียบร้อยพี่กอร์ฟก็คุยกับผมเรื่องเงิน “บอลน้องมีเงินมั้ย”
$ [; u$ d2 j7 y) V“มีครับ ก็ที่พี่กอร์ฟให้แคุณปู่ให้ยังอยู่ครับ”
" n; }1 [. H$ ^" j$ v1 B# G“อือเอาเก็บไว้นะ อย่าพึ่งไปซื้ออะไรนะของที่จำเป็นพี่จะขอตังค์คุณแม่ซื้อให้บอลเอง”; P$ s, |% m# F7 c" K
“พี่ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ต้องการอะไรหรอกครับอยากอยู่ง่าย ๆ”, P9 F2 ~" P! C$ v2 h
“อยู่ง่ายมันก็ดี แต่บอลยังเรียนอยู่นะครับ พี่ดูแล้วการเรียนบอลแย่มากเลย” อันนี้จริงของพี่กอร์ฟผมเรียนแย่มากๆ ครับแล้วเรื่องคอมเนี่ยผมโคตรโง่เลยรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นครับ ผมพึ่งจะมาเรียนรู้ก็ไม่กี่เดือนนี่ล่ะครับเล่น MSN ผมยังเล่นไม่เป็นเลยครับนับว่าผมมีบุญมากนะครับที่ผมได้มาเจอเว็บนี้ พี่เขาไปตรวจสอบผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
7 s" p( _9 g4 R4 N; D“ครับผมเรียนไม่เก่ง แล้วจะทำไงล่ะครับให้เรียนดีขึ้น”1 f2 i$ B( U4 t2 j
“น้องขาดจากโลกภายนอกจนเกินไป เอาน่าพี่จะจัดการให้”
1 D1 o3 c! R# U* N; J0 [“ครับ” พี่กอร์ฟก็พาผมไปทานข้าวแล้วก็พาผมไปที่โรงพยาบาลหาเบนซ์ ผมก็แอบมองดูเบนซ์เขานอนหลับอยู่เลยเดินเข้าไปที่ห้องพี่กอร์ฟก็ตามเข้ามาเหมือนกัน ผมก็ก้มลงหอมแก้มเบนซ์ เบนซ์ก็ตื่นพอดี9 ?2 ^/ w% A1 ^$ @' l- s
“บอลมาแล้วหรอ” ผมกอดเบนซ์ ผมหลับตากอดเบนซ์ให้แน่นผมพูดไม่ออก ผมอยากบอกเบนซ์ว่าทุกอย่างที่ผมฝัน ตอนนี้ผมได้มันทุกอย่างแล้ว4 |2 E* M7 U; y. B4 n. u# R
“บอล บอลได้มาอยู่กับเบนซ์แล้วใช่ไหม”ผมพยักหน้ารับ แล้วเบนซ์ก็ลุกขึ้นกำหมัดแล้วยกแขนขึ้นร้องเย้! เหมือนที่เขาเคยทำคราที่ดีใจแต่แขนที่ยังไม่หายดี ทำให้เบนซ์เจ็บ “โอ้ย!!!” : w9 j: ]' M7 n7 {8 U$ \' i: V
“เบนซ์ เจ็บมากมั้ย” ผมก็ถามเบนซ์ แล้วพี่กอร์ฟก็วิ่งไปเรียกพยาบาลให้เพราะดูอาการเบนซ์ถ้าจะแย่มาก ผมก็ต้องเดินออกจากห้องเมื่อหมอและพยาบาลมาถึงห้อง ทำให้ผมตกใจอีกครั้ง
" `) ?' E! O' J1 M5 p“พี่เบนซ์จะเป็นอะไรมากไหมครับ”
$ _0 [. c& p7 i& m& m% _“อย่าคิดมากน่ะบอล อยู่กับหมอเบนซ์ไม่เป็นไรหรอก” ผมกับพี่กอร์ฟก็นั่งรอว่าหมอจะออกจากห้องเมื่อไหร่ " D! c) u: ]$ w8 F) r* m* `5 y1 z
“พี่กอร์ฟจะกลับบ้านตอนไหนครับ” & ]8 M8 ?. y$ M$ x' M* B6 a
“พี่คงต้องนอนพักก่อน คงจะเป็นตอนเช้าครับ”
* ^# N! ~- Y4 z“พี่กลับไปพักผ่อนที่บ้านเช่าก่อนไหมครับ”
: T; I( P: X' o! {' \" D“พี่ว่าเรารอดูอาการเบนซ์ก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับ” นานมากกว่าหมอจะออกมาจากห้องหรือเพราะใจผมร้อนก็ไม่รู้
) D( d* P; n J“อาการเป็นไงมั่งครับหมอ” พี่กอร์ฟถามหมอก่อนผมซะอีก “ไม่เป็นไรครับแค่กระดูกแขนที่แตกมันเคลื่อนแทงกับเนื้อเข้าเผือกเรียบร้อยแล้วไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ” หมอใจดีมากครับพูดจบก็ยิ้มให้แล้วบอกให้ผมกับพี่กอร์ฟเข้าเยี่ยมได้- U4 P) x2 I; m9 J* M. Z1 G" P
“บอลครับ....” เบนซ์ดูเศร้ามากที่เรียกชื่อผม
/ B/ v+ A( b5 Q5 c0 E/ ~“มีอะไรเบนซ์” ผมยิ้มเพราะความดีใจที่หมอว่าเบนซ์ไม่เป็นไรแล้ว6 u2 c) A( I9 L# d1 A% F& R0 S: p
“ถ้าเบนซ์พิการเดินไม่ได้ บอลจะยังรักเบนซ์อยู่ไหม”เบนซ์ร้องไห้ ผมต้องเข้าไปกอดเบนซ์ อยากพูดว่าได้แต่มันพูดไม่ออก ผมสงสารเบนซ์ที่ต้องเป็นแบบนี้
9 q. ?6 {+ Q) {: `7 p“เราถามหมอแล้วนะ หมอบอกว่าอาจจะกลับมาเดินได้ แต่จะมาเตะบอลเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ แต่ก็อย่างว่าคำว่าอาจจะส่วนมากมันไม่หายหรอก เราอาจจะได้นั่งรถเข็นตลอดชีวิตก็เป็นได้”
6 U# n% o' J" g9 Z; v8 T“เบนซ์อย่าให้ร้ายตัวเองเลย นายต้องหาย มีบอลมาดูแลนายอยู่ข้างๆแล้วนายต้องมีกำลังใจสู้นะ น่านะมันต้องหายอย่าคิดมาก”พี่กอร์ฟพูดปลอบใจเบนซ์ และยกตัวอย่างมากมายที่คนเขาได้รับบาดเจ็บเขายังหายให้เบนซ์ฟัง ส่วนผมเอาแต่ร้องไห้มันพูดไม่ออกผมรักเบนซ์มาก ถึงแม้เบนซ์จะขี้เหล่หูหนวกตาบอดผมก็จะยังรักเบนซ์อยู่1 Q: T' i8 u- ?) s' e0 y5 w
“เบนซ์ เราไม่ได้รักเบนซ์ที่ร่างกายนะ เรารักเบนซ์ที่ใจ”' P, b0 N8 h. R' ^) }
“อย่าทิ้งเรานะ” เบนซ์พึ่งแสดงท่าทีน้อยใจก็คราวนี้$ x j6 a. Q8 V: n6 h5 \
“ไม่เด็ดขาด เราไม่มีทางทิ้งเบนซ์อย่างแน่นอน” ผมส่ายหัวแต่ยังกอดเบนซ์อยู่3 o. m" j8 A' I8 t7 k5 t
“บอลพี่ว่าเราค้างที่นี่แหละอยู่เป็นเพื่อนเบนซ์กัน”
9 H' f: ]0 L: w# _# E5 m0 B“อ้าวแล้วพี่จะสะดวกหรอครับ”4 d, W3 [+ ~& f( F# I2 V
“พี่นอนตรงนี้ก็ได้” ห้องที่เบนซ์อยู่เป็นห้องพิเศษ
0 w$ z0 y( i w! y1 f“อ้าวบอลมาถึงแล้วหรอ” พ่อกับแม่ก็มาพอดีผมจะปล่อยเบนซ์เพราะยังกอดอยู่ แต่เบนซ์ทำท่าทางไม่ให้ปล่อย
0 h/ C" U) a1 ~/ K6 B9 a“เดี๋ยวไหว้แม่ก่อน” ผมทำตาดุใส่เบนซ์% s# }4 F( u+ c" u; O0 Q
“หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พร้อมกับพี่กอร์ฟพ่อก็แยกไปคุยกับพี่กอร์ฟส่วนแม่ก็มาคุยกับผมแล้วฟ้องเรื่องเบนซ์
) v0 F3 \" F$ u, {* m& a, |“บอลไปสองสามวันเบนซ์ไม่ยอมทานอะไรเลย”+ m% B7 n5 ^9 w* L( J
“ทำไมไม่ทานเบนซ์” ผมก็จ้องหน้าเบนซ์
% I L9 R( x( C0 `/ Z“เราทานไม่ลงลุ้นว่าบอลจะได้มาอยู่ที่นี่ไหม”
8 V+ s9 {" k. X1 L* |“แล้วตกลงว่าไงบอล” แม่รอคำตอบจากผม m" H: ?$ ? O Y
“ผมมาอยู่ที่นี่เลยครับ” แม่ยิ้มดีใจพร้อมแกะเอากับข้าวออกมาให้เบนซ์แม่กำลังจะป้อน เพราะเบนซ์ยังทานเองไม่ได้
# y+ V( }, {8 ?+ t; G5 _“แม่ครับผมป้อนเองครับ” ผมแย่งเอากล่องข้าวจากแม่ ตาเบนซ์ของผมยิ้มชอบใจ
0 F) W' C; m1 f' t r8 s; s“อร่อยจัง แม่ซื้อร้านไหนครับ เมื่อวานไม่อร่อยเลย” เบนซ์ถามแม่
" O7 Z w+ e4 g3 Y“จะร้านไหนซะอีกล่ะ ก็ฟรีมือห่วยๆ ของแม่แกนะแหละลูก” พ่อเดินมาพูดแม่ก็หยิกพ่อ* B0 B6 T% N4 q
“ต่อไปบอลต้องมาป้อนข้าวป้อนน้ำเบนซ์ทุกวันแน่ๆลูก” แม่ก็ล้อผม
( M) [% j: n# W$ F' p# l M* N' O“ยินดีครับ เบนซ์ต่อไปบอลจะมาป้อนข้าวทุกวันเลยนะ” เบนซ์ทานเยอะมาก แล้วเบนซ์ก็เล่าถึงอดีต& y: D+ s q( [% Z* t9 D$ O+ a+ L) `
“นายจำได้ไหมวันนั้น” เบนซ์ถามผม- v2 L2 M' `3 K2 ^* \. e5 F( f
“วันไหนล่ะ มันตั้งหลายวัน” ผมทำท่างง
% h. L, z; A# \& G: Y2 A$ i, s1 u“ก็วันที่เราไปทานข้าวที่ร้านริมโขงไง”" h1 U9 G+ f( f7 U: P# z/ o
“อ๋อวันนั้นหรอ จำได้” ผมยิ้มเพราะวันนั้นเป็นวันที่ผมอบอุ่นที่สุด
- B* {, p/ F7 r4 h( ]+ i“วันนั้นนายทานข้าวช้ากว่าเรา นายแพ้เรานะ” (ถ้าท่านผู้อ่านอ่านทุกตอนท่านจะจำได้ว่าเหตุการณ์วันนั้นตลกมากที่ผมก้มหน้าก้มตาทานหวังจะทานหมดก่อนเบนซ์แต่เงยหน้าขึ้นมาเบนซ์อิ่มนานแล้ว)
) B2 t4 P' m r& u“บอลถ้าเราหายเราจะไปทานแข่งกับนายอีก” เศร้ามากถ้าคิดเรื่องนี้
I8 O1 N1 u( i# Z. J“เบนซ์ คราวนี้บอลไม่ยอมแพ้หรอก” ผมก็แกล้งหัวเราะแต่ข้างในแทบจะขาดใจผมสงสารเบนซ์มากที่เบนซ์ทำอะไรไม่ได้
: s9 a/ }6 B$ c8 M; b4 ?“เดี๋ยวก็หายลูก เดี๋ยวก็ได้กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม” แม่เสริมอีกเบนซ์ก็ยิ้มหัวเราะได้แล้วพี่กอร์ฟก็เดินมาหาผม
% X' V4 }- r9 O! T/ P% C: W“บอลพรุ่งนี้บอลต้องไปที่โรงเรียนกับคุณอานะ ทางโน้นคุณแม่ไปจัดการโอนชื่อบอลมาเรียบร้อยแล้ว บอลก็ไปโรงเรียนกับคุณอาแล้วอย่าน้อยใจล่ะ คุณอาทั้งสองก็เป็นญาติน้องนะครับ” “แล้วอย่าน้อยใจล่ะพ่อกับแม่ก็เป็นญาติน้องนะ”พี่เขาพูดเสริมอีก
. ~6 n; I5 ^: J+ s: r* r“ใช่แล้วบอล บอลก็เป็นลูกพ่อกับแม่นะ” ผมพยักหน้ารับ เมื่อดึกแล้วพี่กอร์ฟก็ให้พ่อกับแม่กลับบ้าน ปกติท่านต้องเฝ้าเบนซ์ทุกคืน แต่วันนี้พี่กอร์ฟกับผมอาสาเฝ้าเอง5 F" ~% l- v; D8 v
“จะไม่ลำบากบอลหรือลูก แล้วเรื่องข้าวปลาอาหารที่อาบน้ำล่ะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะลูก แม่ว่าลูกสองคนกลับไปพักบ้านแม่ดีกว่า”
$ K7 v4 u s/ Q) l8 D“ผมเตรียมพร้อมแล้วครับ บ้านเช่าผมอยู่ในเมืองนี่ล่ะครับ” “เหรอถ้างั้นเช้าพ่อมารับไปโรงเรียนนะ” พ่อเอามือขยี้หัวผมแล้วก็กลับ คืนนั้นทั้งคืนผมนั้งข้างเตียงเอามือโอบกอดเบนซ์ตลอดจนสว่างพี่กอร์ฟก็ชวนผมไปอาบน้ำแต่งตัวพี่กอร์ฟก็กลับนครนายกเลยผมก็รอพ่ออยู่ที่โรงพยาบาล “บอลอิจฉานายจังได้ใส่ชุดนักเรียน เราไม่รู้จะได้ใส่เมื่อไหร่”
! H7 V; v+ _9 Z# `# ]% b& T5 ]2 }" [7 P“เดี๋ยวก็ได้ใส่น่า อย่าขี้ใจน้อยเลย ” ผมสงสัยเพราะตลอดที่ผมอยู่ไม่เห็นว่ามีใครมาเยี่ยมเบนซ์เลย
/ i3 N P" F7 j* P8 l8 O5 C' z“เบนซ์พวกเพื่อนๆ มาเยี่ยมเบนซ์บ้างหรือเปล่า”# M# l$ L1 I$ j' e1 f) v* n
“มาบ่อยเหมือนกัน แต่เขามาตอนที่บอลไม่อยู่พวกมันคิดถึงบอลมากเลยนะพวกไอ้โต้มันยังไม่รู้นะว่าบอลจะกลับมาเรียนที่นี่อีก”8 {" j5 R9 V" d, t" c
“เหรอเบนซ์รีบหายนะครับ เราจะได้ไปเรียนด้วยกัน”- f& ~% f) n; C
“ครับผมจะรีบหายครับคุณบอล” เบนซ์ยิ้มส่วนผมเช็ดตัวให้เบนซ์ผมไม่ได้สำผัสตัวเบนซ์ตั้งแต่จากกันวันนี้ผมได้เห็นทุกอย่างที่ผมเคยเห็นอีกครั้ง ผมก็เช็ดไปเรื่อยๆ จนถึงเจ้าโลก ผมก็อดคิดถึงมันไม่ได้พอมือผมไปโดนมันเข้ามันก็แข็งสู้มือผมเลยครับ เหมือนยังกะว่าเบนซ์ไม่ได้ป่วย
6 p# p0 t- r. H' R“ที่รักครับ...มันอยากแล้วนะ” เบนซ์ก็ลุกมากระซิบที่ห้างหูผมแผ้วลมร้อนบอกอาการว่าเบนซ์เสียวมากและมีอารมณ์สุดๆ
' j) c4 k* P) J3 \% I: x& U“ไม่ได้นะเบนซ์ยังป่วยอยู่นะ อดเอาก่อน”3 I% _1 n+ t; A7 N+ M0 @9 z$ P
“จะต้องอดไปนานแค่ไหนล่ะ ไม่เป็นไรหรอกน่าไม่ไหวแล้วนะ”8 A" P! @5 X0 e0 ?0 ?& ?
“เบนซ์ต้องอดทนเอานะ” ผมอยากยิ่งกว่าเบนซ์อีกแต่ผมต้องอด, H8 u* x4 @- i; k3 T
“บอลไม่ไหวแล้วนะมันจะออกแล้ว เดี๋ยวน้ำออกเปื้อนคุณแม่มาเห็นทำไง” จะไม่ออกได้ไงครับปากผมว่าไม่เอาไม่เอา แต่มือก็ยังเช็ดอยู่แต่ตรงนั้นมันก็จริงของเบนซ์ ใจผมตอนนี้มันบ้าแล้วเลยตัดสินใจเอาก็เอาวะเอาปากเรารองน้ำดีกว่า ผมรีบก้มลงไปดูดตั้งแต่ปลายจนถึงโคลน เสียงเบนซ์ครางไม่หยุด เอาเข้าจริงๆแล้วผมทำตั้งนานก็ยังไม่ออกแต่ผมก็ไม่คิดจะหยุดผมกำลังมันปาก และทำเพื่อคนที่ผมรัก เสียงครางเริ่ม ถี่ขึ้นถี่ขึ้น น้ำพุ่งออกมากมายขนาดกลืนแล้วกลืนอีกก็ยังไม่ทันมีล้นออกตามมุมปากด้วย ความหวานนั้นมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เมือเบนซ์คลายจากอารมณ์เสียวแล้วผมก็รีบนุ่งกางเกงให้เขา3 }+ c5 o; d, n: B3 w; a, U; d$ f, M
“ขอบคุณมานะที่หลงเชื่อเบนซ์” เบนซ์หัวเราะ ผมก็ถามแบบงงๆ/ y h/ f: D; T6 V& R; q W. \
“หลงเชื่ออะไรล่ะ” ผมก็เช็ดตัวเขาต่อ" s, `9 g: I6 K) m$ ?. ^
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่เราหลอกเรื่องน้ำจะออกอ่ะความจิงแล้วเราอยากเสียว” เบนซ์หัวเราะชอบใจ ผมก็ทำน่าดุใส่, J- b- V% v4 F" I. m
“เออเบนซ์ทำไมน้ำออกเยอะจัง” ผมยังสงสัยอยู่! g' H3 Y( w l8 _$ l( _
“บอลครับเอาหน้ามาใกล้ๆเบนซ์หน่อยครับ” ผมก็ขยับเข้าไปใกล้เขาแล้วเบนซ์ก็จูบปากผม แต่แปลกเลียไปทั่วตามแก้มคางผม แล้วก็หยุดขณะที่ผมกำลังมันส์อยู่) i$ `( i) b8 ^3 z- o: v; x: m
“คนไรไม่รู้ตระกะจัง กินอะไรไม่รู้จักเช็ดหน้าเช็ดตาสองครั้งแล้วนะที่ปล่อยให้น้ำติดแก้ม”เฮ้ย !เบนซ์พูดคำนี้ทำให้ผมนึกถึงวันที่ผ่านมาตอนที่ผมลักหลับเขาแล้วน้ำอสุจิติดที่แก้มผม เบนซ์ตื่นมาก็ถามว่าน้ำอะไรแล้วเบนซ์ก็เช็ดให้ ผมจึงนึกออกทันทีว่าเบนซ์ไม่ได้หลับแล้วอีกหลายครั้งที่ผมลักหลับเบนซ์ก็รู้หมดอ่ะดิ
; _# C: `5 T9 d3 M: _“เบนซ์อย่าบอกนะว่าที่เราทำนายทุกครั้งนายรู้หมด”
& n% G0 A* N+ G6 h: N“ก็รู้นะสิ แต่เบนซ์แกล้งหลับไปงั้นแหละ” เบนซ์หัวเราะสะใจผมก็ทุบที่ตัวเบนซ์ ลืมว่าเบนซ์ป่วยอยู่9 U* a3 n$ F& D3 _8 G) t D2 I
“โอ้ยจะฆ่าเบนซ์ให้ตายหรือไงบอล” “ขอโทษ ก็มาหลอกกันทำไมตั้งนาน เขาอายนะ”
" J7 d3 N, `4 O$ S3 F6 ^7 X“เบนซ์สิอายบอลมากกว่า มีแต่บอลที่ทำทุกอย่างให้เบนซ์ แต่เบนซ์ไม่เคยทำไรให้บอลเลยนะ” ผมเริ่มหายจากความอายแล้วผมก็หยิกแก้มเขาทั้งสองข้างถึงแม้เบนซ์จะประสบอุบัติเหตุ แต่หน้าตาเขาไม่ได้โทรมเขายังน่ารักเหมือนเดิมผมก็หยิกแก้มเบนซ์ จนเบนซ์หงุดหงิดอยากเอาคืนมั่ง
5 t0 o: n8 X+ b- {“ว้า สงสารจังไม่ได้หยิกแก้มเขา” ผมทำท่าล้อเบนซ์เพราะมือเบนซ์ขยับไม่ได้
; t# K/ T" A. ?, @0 y$ \ w y“มาเลย มาให้กัดแทน เร็วดิมันหมั่นไส้เอาแก้มมาให้กัดก่อน”: o' p% s! O' U' k# a. o; R: H! c
“อยากกัดก็ลุกแล้วตามมาดิ” ผมไม่ยอมแพ้แกล้งเบนซ์ต่อ
$ d3 V! X+ T# S5 z- E“โอ้ย...แกล้งกันนะ อย่าให้หายนะ หายเมื่อไหร่จะไล่เตะก้นเลย”
% A+ l; w0 ?7 c( b# y* w! _6 b“เตะก้น เบนซ์ก็ขาหักอีก จำไม่ได้หรอที่หมอบอกเตะบอลไม่ได้แล้ว” ผมทำหน้าให้เหมือนลิงหยอกเบนซ์9 T" \3 t8 F5 K" h
“ใครว่าหมอบอกว่าเตะฟุตบอลไม่ได้ตางหาก แต่เตะก้นบอลเตะได้” “จ้างก็ไม่ให้เตะฟรีหรอก บอลก็มีตีนนะจ๊ะ จาบอกไห้”2 _) \% s0 g- A8 v7 v
“โอ๊ย..เจ็บคอจังอะไรมากัดก็ไม่รู้ บอลมาเอาออกให้หน่อย” ผมรีบวิ่งเข้าไปเพราะห่วงเบนซ์มาก: D2 {* N/ Q& B4 y, j2 r* Q9 x
“ไหนเบนซ์ ไม่เห็นมีเลย” ผมเปิดหาตามคอเสื้อก็ไม่มี a: Y) K; i! y
“ขยับขึ้นมาหน่อยสิ ข้างบนนี่”
1 p, I6 O2 F6 |$ ?“โอ๊ย !! เจ็บนะ เจ็บปล่อยสิ” ผมโดนเบนซ์กัดแก้มจนได้ไม่เจ็บหรอกแต่ผมร้องเจ็บให้เบนซ์รู้ว่าเขาแกล้งผมสำเร็จ
/ z4 t) v6 z1 N" e“เจ็บนะ ปล่อยดิ” “หึ”ไม่ปล่อยแถมยังส่ายหน้าไปมาอีกผมก็ร้องอยู่นั่นแหละ จนแม่กับพ่อเดินเข้ามา% D, H5 l& M- [- i1 t, [- n
“อะไรกัน เป็นไรกัดกันยังกะหมา”แม่พูดแต่พ่อหัวเราะ
8 x) D) Z# g1 }# _% P“เอา เอาเข้าไป ถ้าแก้มบอลขาดจะทำไงเบนซ์” เจ้าเบนซ์ก็ยอมปล่อยผมเอามือลูบแก้มดูเป็นรอยเลยครับ. y# v4 D T( X' c a8 `3 A
“บอลแกล้งผมอ่ะแม่” เบนซ์ฟ้องใหญ่เลยครับกลัวแม่ดุมั้ง
* Z! `# M. Y, h+ k, m“เบนซ์แกล้งผมครับ” “พอพอกันแหละ เบนซ์บอลทานข้าวกันลูก จะได้ไปโรงเรียนกัน”
6 ~/ s: E; }0 N/ uผมก็หยิบเอาข้าวมาป้อนเบนซ์ ตาเบนซ์ของผมยิ้มไปกินไป9 ~$ _4 ?; Z- _1 Y6 S% E/ F
“เบนซ์บอลจะมาป้อนข้าวเบนซ์นะตอนเที่ยง”. `, O# u- ~- X
“บอลไม่เป็นไรลูกแม่จ้างพยาบาลไว้แล้ว ตอนค่ำบอลค่อยมาก็ได้”
5 K4 I; J4 Z l' c“แม่ครับโรงเรียนใกล้นิดเดียวครับ ผมออกมาป้อนแป๊บเดียว”4 N0 n9 R- B# {7 v. ~
“จับยัดเข้ายัดเข้าก็เสร็จแล้วแม่” เบนซ์พูดล้อผม
4 u! |: S! ]: Q% A- V% ]“ตามใจแต่อย่าให้เสียการเรียนนะ” ผมยิ้มดีใจ เบนซ์ก็ยิ้มเหมือนกัน เมื่อป้อนข้าวเบนซ์เรียบร้อยผมก็ทานข้าว แล้วพ่อก็พาผมไปโรงเรียนว่าไปแล้วผมก็ตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เจอบรรยากาศเก่าๆ ถึงแม้เบนซ์จะไม่ได้ไปกับผม แต่ผมก็นึกถึงวันที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันผมลองนึกภาพดูว่าเพื่อนๆ ของผมจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า ไอ้ต่อจอมกวนจะยังเหมือนเดิมมั้ย ผมต้องไปเจออะไรมั่ง ผมลุ้นในใจขณะนั่งรถไป
4 Z! D8 r: u( V1 ~
-------------------- จบตอนที่ 22 --------------------
; n. K& P L/ D1 D$ b% c | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-22 16:53:45
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-27 22:15:10
โพสต์ 2020-1-1 20:45:13
โพสต์ 2019-5-24 05:32:05