|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 22 “ถึงแล้วน้องพี่” พี่กอร์ฟกอดผมแน่นแล้วร้องไห้ผมพูดอะไรไม่ออกไม่รู้ว่าพี่กอร์ฟจะมาไม้ไหนอีก2 C# r. Y) f- t5 o" N
“พี่อิจฉานายจังที่นายจะได้มีชีวิตที่อิสระแล้ว แต่ก็สงสารนายมากที่ต้องอยู่ตามลำพังคนเดียว” ผมเริ่มเข้าใจและอาจเป็นความรู้สึกแรกของญาติผมที่ห่วงผมอย่างจริงใจ เพราะที่ผ่านมาไม่เห็นมีใครห่วงผมเลย ตั้งแต่พ่อกับแม่ผมตายจากผม ผมไม่เคยได้ความรักจากญาติๆ ของผม พี่กอร์ฟเป็นคนเดียวที่แสดงความจริงใจต่อผม
1 c1 ~3 K! v) M( H“พี่ครับ ผมก็ไม่มั่นใจว่าผมจะอยู่ได้ไหม ถ้าผมเอาตัวไม่รอดพี่อย่าทิ้งผมนะครับ” ผมก็ต้องร้องไห้อีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต่อไปนี้ผมต้องอยู่คนเดียว รู้สึกหวั่นไหวก็คราวนี้ล่ะ
% V$ V* M/ I7 b0 o d% y# E) d5 A“น้องพี่ต้องแกร่งนะครับ บอลต้องเก่งต้องเอาตัวให้รอด ชีวิตมันไม่ยากหรอก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ตรงนี้ ใจไงน้อง” พี่กอร์ฟเอามือทุบที่หน้าอกตัวเองสองสามทีผมก็คิดได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ใจทั้งนั้น ทุกครั้งที่ผมหวั่นไหวผมก็จะคิดถึงคำที่พี่กอร์ฟบอก ผมก็แก้ปัญหาทุกอย่างได้ “อ้าว แล้วน้องจะไปอยู่ที่ไหน กว่าจะได้บ้านพี่ยังไม่รู้เลยว่าคุณแม่จะหาบ้านได้เมื่อไหร่” ผมก็เริ่มกังวลใจอีกครั้งเมื่อคิดถึงที่อยู่
: k P: G$ z9 I, e' ~0 g1 F: Z“บอลนายจะอยู่บ้านเบนซ์ไม่ได้นะ พี่ว่าบอลไปหาบ้านเช่าอยู่ก่อนไหม” ผมก็จำต้องทำตามพี่กอร์ฟเสนอ แล้วพี่กอร์ฟก็พาผมไปหาบ้านเช่า หายากมากครับแต่ก็ได้บ้านที่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก “บอลเอากระเป๋ามาเก็บก่อนสิแล้วทำความสะอาดจัดการเรื่องบ้านเสร็จก่อนเราค่อยไปเยี่ยมเบนซ์”
* z% M1 F3 r$ N6 I& w" K“ครับ” ผมก็ทำความสะอาดบ้านพี่กอร์ฟช่วยทุกอย่างไม่น่าเชื่อว่าพี่ทำเป็น ก็ที่บ้านเขามีคนรับใช้หลายคน
: @. ?; A k( b+ c# k# k“พี่กอร์ฟถูบ้านเป็นได้ไงครับ”
( Q. ?3 F# w! x& n |$ k& g“บอล รู้น้อยไปแล้วพี่ทำทุกวัน ถึงบ้านพี่จะมีคนรับใช้แต่พี่ไม่เคยใช้เขานะ พี่ทำเองทุกอย่าง” มิน่าล่ะครับพี่กอร์ฟถึงทำเป็นทุกอย่าง หลังจากที่เสร็จเรียบร้อยพี่กอร์ฟก็คุยกับผมเรื่องเงิน “บอลน้องมีเงินมั้ย”
! |. Y: ^3 L8 p$ _4 D0 p“มีครับ ก็ที่พี่กอร์ฟให้แคุณปู่ให้ยังอยู่ครับ”. N ^# B+ m" p% a9 _* C
“อือเอาเก็บไว้นะ อย่าพึ่งไปซื้ออะไรนะของที่จำเป็นพี่จะขอตังค์คุณแม่ซื้อให้บอลเอง”/ b+ f& d4 t9 j/ }: P, E( G7 t; z4 x
“พี่ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ต้องการอะไรหรอกครับอยากอยู่ง่าย ๆ”
. \3 B. p4 Q) A) J& z0 s, }: W% o“อยู่ง่ายมันก็ดี แต่บอลยังเรียนอยู่นะครับ พี่ดูแล้วการเรียนบอลแย่มากเลย” อันนี้จริงของพี่กอร์ฟผมเรียนแย่มากๆ ครับแล้วเรื่องคอมเนี่ยผมโคตรโง่เลยรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นครับ ผมพึ่งจะมาเรียนรู้ก็ไม่กี่เดือนนี่ล่ะครับเล่น MSN ผมยังเล่นไม่เป็นเลยครับนับว่าผมมีบุญมากนะครับที่ผมได้มาเจอเว็บนี้ พี่เขาไปตรวจสอบผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
) w: x3 x" B1 H9 |“ครับผมเรียนไม่เก่ง แล้วจะทำไงล่ะครับให้เรียนดีขึ้น”. C$ y, `- @8 X& c& M* {2 b
“น้องขาดจากโลกภายนอกจนเกินไป เอาน่าพี่จะจัดการให้”
2 x1 h6 W; H% Q* m+ w“ครับ” พี่กอร์ฟก็พาผมไปทานข้าวแล้วก็พาผมไปที่โรงพยาบาลหาเบนซ์ ผมก็แอบมองดูเบนซ์เขานอนหลับอยู่เลยเดินเข้าไปที่ห้องพี่กอร์ฟก็ตามเข้ามาเหมือนกัน ผมก็ก้มลงหอมแก้มเบนซ์ เบนซ์ก็ตื่นพอดี
2 g' U* v9 X( k+ |! \* n' t7 m“บอลมาแล้วหรอ” ผมกอดเบนซ์ ผมหลับตากอดเบนซ์ให้แน่นผมพูดไม่ออก ผมอยากบอกเบนซ์ว่าทุกอย่างที่ผมฝัน ตอนนี้ผมได้มันทุกอย่างแล้ว
% Q E2 h% y5 r2 o- \5 J' k“บอล บอลได้มาอยู่กับเบนซ์แล้วใช่ไหม”ผมพยักหน้ารับ แล้วเบนซ์ก็ลุกขึ้นกำหมัดแล้วยกแขนขึ้นร้องเย้! เหมือนที่เขาเคยทำคราที่ดีใจแต่แขนที่ยังไม่หายดี ทำให้เบนซ์เจ็บ “โอ้ย!!!” 1 e$ a& Z/ X2 r/ `$ w
“เบนซ์ เจ็บมากมั้ย” ผมก็ถามเบนซ์ แล้วพี่กอร์ฟก็วิ่งไปเรียกพยาบาลให้เพราะดูอาการเบนซ์ถ้าจะแย่มาก ผมก็ต้องเดินออกจากห้องเมื่อหมอและพยาบาลมาถึงห้อง ทำให้ผมตกใจอีกครั้ง8 H, X3 N% p. I/ V2 l+ A- ]6 c
“พี่เบนซ์จะเป็นอะไรมากไหมครับ”
. \: X+ b, D; i9 B4 e* o9 p( z# D“อย่าคิดมากน่ะบอล อยู่กับหมอเบนซ์ไม่เป็นไรหรอก” ผมกับพี่กอร์ฟก็นั่งรอว่าหมอจะออกจากห้องเมื่อไหร่
% U% ~/ v+ O6 b3 W* j“พี่กอร์ฟจะกลับบ้านตอนไหนครับ” : g* D2 i. f$ K9 k% n$ Q& u& Y% P
“พี่คงต้องนอนพักก่อน คงจะเป็นตอนเช้าครับ”0 F! @8 s ^) U; ?, ] M
“พี่กลับไปพักผ่อนที่บ้านเช่าก่อนไหมครับ” h2 N2 M: l$ [1 O7 k
“พี่ว่าเรารอดูอาการเบนซ์ก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับ” นานมากกว่าหมอจะออกมาจากห้องหรือเพราะใจผมร้อนก็ไม่รู้) c3 V7 }+ o5 k) D& E9 g1 x
“อาการเป็นไงมั่งครับหมอ” พี่กอร์ฟถามหมอก่อนผมซะอีก “ไม่เป็นไรครับแค่กระดูกแขนที่แตกมันเคลื่อนแทงกับเนื้อเข้าเผือกเรียบร้อยแล้วไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ” หมอใจดีมากครับพูดจบก็ยิ้มให้แล้วบอกให้ผมกับพี่กอร์ฟเข้าเยี่ยมได้1 w/ N6 h3 S! ] q$ H/ [
“บอลครับ....” เบนซ์ดูเศร้ามากที่เรียกชื่อผม
% z4 A( ?; D! F$ r“มีอะไรเบนซ์” ผมยิ้มเพราะความดีใจที่หมอว่าเบนซ์ไม่เป็นไรแล้ว
+ [6 E' ?- z, x- W: q- v“ถ้าเบนซ์พิการเดินไม่ได้ บอลจะยังรักเบนซ์อยู่ไหม”เบนซ์ร้องไห้ ผมต้องเข้าไปกอดเบนซ์ อยากพูดว่าได้แต่มันพูดไม่ออก ผมสงสารเบนซ์ที่ต้องเป็นแบบนี้ n1 J! h! a! {, Q. w
“เราถามหมอแล้วนะ หมอบอกว่าอาจจะกลับมาเดินได้ แต่จะมาเตะบอลเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ แต่ก็อย่างว่าคำว่าอาจจะส่วนมากมันไม่หายหรอก เราอาจจะได้นั่งรถเข็นตลอดชีวิตก็เป็นได้”6 N. L. [- e2 ^* {& i( u h
“เบนซ์อย่าให้ร้ายตัวเองเลย นายต้องหาย มีบอลมาดูแลนายอยู่ข้างๆแล้วนายต้องมีกำลังใจสู้นะ น่านะมันต้องหายอย่าคิดมาก”พี่กอร์ฟพูดปลอบใจเบนซ์ และยกตัวอย่างมากมายที่คนเขาได้รับบาดเจ็บเขายังหายให้เบนซ์ฟัง ส่วนผมเอาแต่ร้องไห้มันพูดไม่ออกผมรักเบนซ์มาก ถึงแม้เบนซ์จะขี้เหล่หูหนวกตาบอดผมก็จะยังรักเบนซ์อยู่
3 f; `4 W8 F7 \- Y! W“เบนซ์ เราไม่ได้รักเบนซ์ที่ร่างกายนะ เรารักเบนซ์ที่ใจ”
9 H6 E5 ?* h+ L) M, Q/ I W( a“อย่าทิ้งเรานะ” เบนซ์พึ่งแสดงท่าทีน้อยใจก็คราวนี้' m' p: t2 k1 I6 J! k( r' b; W
“ไม่เด็ดขาด เราไม่มีทางทิ้งเบนซ์อย่างแน่นอน” ผมส่ายหัวแต่ยังกอดเบนซ์อยู่& p9 y3 j+ M/ x0 D6 Y
“บอลพี่ว่าเราค้างที่นี่แหละอยู่เป็นเพื่อนเบนซ์กัน”
3 R8 W' R' y' `1 s% U“อ้าวแล้วพี่จะสะดวกหรอครับ”# J! ^! C \9 X' A# X
“พี่นอนตรงนี้ก็ได้” ห้องที่เบนซ์อยู่เป็นห้องพิเศษ4 ~; s' f+ s. D' n% l
“อ้าวบอลมาถึงแล้วหรอ” พ่อกับแม่ก็มาพอดีผมจะปล่อยเบนซ์เพราะยังกอดอยู่ แต่เบนซ์ทำท่าทางไม่ให้ปล่อย5 ]% W' ~% W% i; w8 i I
“เดี๋ยวไหว้แม่ก่อน” ผมทำตาดุใส่เบนซ์ q9 c; k3 _5 e
“หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พร้อมกับพี่กอร์ฟพ่อก็แยกไปคุยกับพี่กอร์ฟส่วนแม่ก็มาคุยกับผมแล้วฟ้องเรื่องเบนซ์
3 p2 i* q4 h6 d& g“บอลไปสองสามวันเบนซ์ไม่ยอมทานอะไรเลย”
. Q* a( |% L* w, t U“ทำไมไม่ทานเบนซ์” ผมก็จ้องหน้าเบนซ์ [6 I( ^3 ^6 z" n
“เราทานไม่ลงลุ้นว่าบอลจะได้มาอยู่ที่นี่ไหม”
; L5 T0 ^+ T' i3 x6 e# o0 X“แล้วตกลงว่าไงบอล” แม่รอคำตอบจากผม( Q3 D4 D; C. ~- s
“ผมมาอยู่ที่นี่เลยครับ” แม่ยิ้มดีใจพร้อมแกะเอากับข้าวออกมาให้เบนซ์แม่กำลังจะป้อน เพราะเบนซ์ยังทานเองไม่ได้
5 \0 w& \% m7 x3 B. ~“แม่ครับผมป้อนเองครับ” ผมแย่งเอากล่องข้าวจากแม่ ตาเบนซ์ของผมยิ้มชอบใจ
0 I m7 r% R; E W! B“อร่อยจัง แม่ซื้อร้านไหนครับ เมื่อวานไม่อร่อยเลย” เบนซ์ถามแม่. G. v: _6 T$ K" L# l
“จะร้านไหนซะอีกล่ะ ก็ฟรีมือห่วยๆ ของแม่แกนะแหละลูก” พ่อเดินมาพูดแม่ก็หยิกพ่อ& q$ G3 _1 L8 s
“ต่อไปบอลต้องมาป้อนข้าวป้อนน้ำเบนซ์ทุกวันแน่ๆลูก” แม่ก็ล้อผม
7 g& b5 b5 z* M0 m& c8 V( D“ยินดีครับ เบนซ์ต่อไปบอลจะมาป้อนข้าวทุกวันเลยนะ” เบนซ์ทานเยอะมาก แล้วเบนซ์ก็เล่าถึงอดีต' Y+ A8 }4 X( l5 W' h! j
“นายจำได้ไหมวันนั้น” เบนซ์ถามผม
* l$ A3 I! I/ H! S“วันไหนล่ะ มันตั้งหลายวัน” ผมทำท่างง4 _7 ^. [5 N/ p/ z r; o
“ก็วันที่เราไปทานข้าวที่ร้านริมโขงไง”- z5 i( m" f- [. m
“อ๋อวันนั้นหรอ จำได้” ผมยิ้มเพราะวันนั้นเป็นวันที่ผมอบอุ่นที่สุด& ~- r; ^: ^" Z
“วันนั้นนายทานข้าวช้ากว่าเรา นายแพ้เรานะ” (ถ้าท่านผู้อ่านอ่านทุกตอนท่านจะจำได้ว่าเหตุการณ์วันนั้นตลกมากที่ผมก้มหน้าก้มตาทานหวังจะทานหมดก่อนเบนซ์แต่เงยหน้าขึ้นมาเบนซ์อิ่มนานแล้ว)
2 }& P/ c f2 T+ E6 k2 K$ F“บอลถ้าเราหายเราจะไปทานแข่งกับนายอีก” เศร้ามากถ้าคิดเรื่องนี้
4 Q4 s( ?3 K$ o! D“เบนซ์ คราวนี้บอลไม่ยอมแพ้หรอก” ผมก็แกล้งหัวเราะแต่ข้างในแทบจะขาดใจผมสงสารเบนซ์มากที่เบนซ์ทำอะไรไม่ได้
' v5 \% w# M9 p4 U“เดี๋ยวก็หายลูก เดี๋ยวก็ได้กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม” แม่เสริมอีกเบนซ์ก็ยิ้มหัวเราะได้แล้วพี่กอร์ฟก็เดินมาหาผม
+ E9 J6 h! L+ J0 u# ^% }“บอลพรุ่งนี้บอลต้องไปที่โรงเรียนกับคุณอานะ ทางโน้นคุณแม่ไปจัดการโอนชื่อบอลมาเรียบร้อยแล้ว บอลก็ไปโรงเรียนกับคุณอาแล้วอย่าน้อยใจล่ะ คุณอาทั้งสองก็เป็นญาติน้องนะครับ” “แล้วอย่าน้อยใจล่ะพ่อกับแม่ก็เป็นญาติน้องนะ”พี่เขาพูดเสริมอีก4 n/ w/ v% ~- H- o- V2 B. {. K' C% T
“ใช่แล้วบอล บอลก็เป็นลูกพ่อกับแม่นะ” ผมพยักหน้ารับ เมื่อดึกแล้วพี่กอร์ฟก็ให้พ่อกับแม่กลับบ้าน ปกติท่านต้องเฝ้าเบนซ์ทุกคืน แต่วันนี้พี่กอร์ฟกับผมอาสาเฝ้าเอง
* M4 L% P: I+ G( I0 D7 D% b6 P“จะไม่ลำบากบอลหรือลูก แล้วเรื่องข้าวปลาอาหารที่อาบน้ำล่ะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะลูก แม่ว่าลูกสองคนกลับไปพักบ้านแม่ดีกว่า”& ~1 e; T5 _" f
“ผมเตรียมพร้อมแล้วครับ บ้านเช่าผมอยู่ในเมืองนี่ล่ะครับ” “เหรอถ้างั้นเช้าพ่อมารับไปโรงเรียนนะ” พ่อเอามือขยี้หัวผมแล้วก็กลับ คืนนั้นทั้งคืนผมนั้งข้างเตียงเอามือโอบกอดเบนซ์ตลอดจนสว่างพี่กอร์ฟก็ชวนผมไปอาบน้ำแต่งตัวพี่กอร์ฟก็กลับนครนายกเลยผมก็รอพ่ออยู่ที่โรงพยาบาล “บอลอิจฉานายจังได้ใส่ชุดนักเรียน เราไม่รู้จะได้ใส่เมื่อไหร่”3 g9 E' i, q* ~! A9 `. i
“เดี๋ยวก็ได้ใส่น่า อย่าขี้ใจน้อยเลย ” ผมสงสัยเพราะตลอดที่ผมอยู่ไม่เห็นว่ามีใครมาเยี่ยมเบนซ์เลย8 _& V/ o6 b' h) g% q/ @
“เบนซ์พวกเพื่อนๆ มาเยี่ยมเบนซ์บ้างหรือเปล่า”
( A4 P# P ]; Z. X" p/ c+ z9 Q6 }“มาบ่อยเหมือนกัน แต่เขามาตอนที่บอลไม่อยู่พวกมันคิดถึงบอลมากเลยนะพวกไอ้โต้มันยังไม่รู้นะว่าบอลจะกลับมาเรียนที่นี่อีก”4 o& K# y# n$ u0 U a
“เหรอเบนซ์รีบหายนะครับ เราจะได้ไปเรียนด้วยกัน”$ K$ V& Z+ O/ f+ B
“ครับผมจะรีบหายครับคุณบอล” เบนซ์ยิ้มส่วนผมเช็ดตัวให้เบนซ์ผมไม่ได้สำผัสตัวเบนซ์ตั้งแต่จากกันวันนี้ผมได้เห็นทุกอย่างที่ผมเคยเห็นอีกครั้ง ผมก็เช็ดไปเรื่อยๆ จนถึงเจ้าโลก ผมก็อดคิดถึงมันไม่ได้พอมือผมไปโดนมันเข้ามันก็แข็งสู้มือผมเลยครับ เหมือนยังกะว่าเบนซ์ไม่ได้ป่วย
g+ x# V8 b% h6 {! R“ที่รักครับ...มันอยากแล้วนะ” เบนซ์ก็ลุกมากระซิบที่ห้างหูผมแผ้วลมร้อนบอกอาการว่าเบนซ์เสียวมากและมีอารมณ์สุดๆ& C. [# P+ b( x" m7 a n
“ไม่ได้นะเบนซ์ยังป่วยอยู่นะ อดเอาก่อน”3 ?# Z) X9 f5 z5 J5 |5 k
“จะต้องอดไปนานแค่ไหนล่ะ ไม่เป็นไรหรอกน่าไม่ไหวแล้วนะ” C! G5 p/ r, H' e0 ?1 C& I
“เบนซ์ต้องอดทนเอานะ” ผมอยากยิ่งกว่าเบนซ์อีกแต่ผมต้องอด* k4 B" H: T5 Z; S, d
“บอลไม่ไหวแล้วนะมันจะออกแล้ว เดี๋ยวน้ำออกเปื้อนคุณแม่มาเห็นทำไง” จะไม่ออกได้ไงครับปากผมว่าไม่เอาไม่เอา แต่มือก็ยังเช็ดอยู่แต่ตรงนั้นมันก็จริงของเบนซ์ ใจผมตอนนี้มันบ้าแล้วเลยตัดสินใจเอาก็เอาวะเอาปากเรารองน้ำดีกว่า ผมรีบก้มลงไปดูดตั้งแต่ปลายจนถึงโคลน เสียงเบนซ์ครางไม่หยุด เอาเข้าจริงๆแล้วผมทำตั้งนานก็ยังไม่ออกแต่ผมก็ไม่คิดจะหยุดผมกำลังมันปาก และทำเพื่อคนที่ผมรัก เสียงครางเริ่ม ถี่ขึ้นถี่ขึ้น น้ำพุ่งออกมากมายขนาดกลืนแล้วกลืนอีกก็ยังไม่ทันมีล้นออกตามมุมปากด้วย ความหวานนั้นมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เมือเบนซ์คลายจากอารมณ์เสียวแล้วผมก็รีบนุ่งกางเกงให้เขา7 }: d7 |! ]1 T4 Y* P/ }, W% h
“ขอบคุณมานะที่หลงเชื่อเบนซ์” เบนซ์หัวเราะ ผมก็ถามแบบงงๆ/ }( k: l+ h3 G$ D H& C1 [4 ^5 ~
“หลงเชื่ออะไรล่ะ” ผมก็เช็ดตัวเขาต่อ
+ F& ?! d. x1 H& x2 A“เปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่เราหลอกเรื่องน้ำจะออกอ่ะความจิงแล้วเราอยากเสียว” เบนซ์หัวเราะชอบใจ ผมก็ทำน่าดุใส่" |9 l. ?' E) c) N
“เออเบนซ์ทำไมน้ำออกเยอะจัง” ผมยังสงสัยอยู่. J" A% D$ I" H/ l" o: E
“บอลครับเอาหน้ามาใกล้ๆเบนซ์หน่อยครับ” ผมก็ขยับเข้าไปใกล้เขาแล้วเบนซ์ก็จูบปากผม แต่แปลกเลียไปทั่วตามแก้มคางผม แล้วก็หยุดขณะที่ผมกำลังมันส์อยู่
3 [: @- T- H. O3 N“คนไรไม่รู้ตระกะจัง กินอะไรไม่รู้จักเช็ดหน้าเช็ดตาสองครั้งแล้วนะที่ปล่อยให้น้ำติดแก้ม”เฮ้ย !เบนซ์พูดคำนี้ทำให้ผมนึกถึงวันที่ผ่านมาตอนที่ผมลักหลับเขาแล้วน้ำอสุจิติดที่แก้มผม เบนซ์ตื่นมาก็ถามว่าน้ำอะไรแล้วเบนซ์ก็เช็ดให้ ผมจึงนึกออกทันทีว่าเบนซ์ไม่ได้หลับแล้วอีกหลายครั้งที่ผมลักหลับเบนซ์ก็รู้หมดอ่ะดิ
5 W4 V9 u7 a& N7 r5 I3 V1 `. ^9 g“เบนซ์อย่าบอกนะว่าที่เราทำนายทุกครั้งนายรู้หมด”8 {, v- I/ z& a- N' x
“ก็รู้นะสิ แต่เบนซ์แกล้งหลับไปงั้นแหละ” เบนซ์หัวเราะสะใจผมก็ทุบที่ตัวเบนซ์ ลืมว่าเบนซ์ป่วยอยู่
: q7 J r4 k) f: J- k“โอ้ยจะฆ่าเบนซ์ให้ตายหรือไงบอล” “ขอโทษ ก็มาหลอกกันทำไมตั้งนาน เขาอายนะ”
- Z4 Q# z" g6 [ A/ k“เบนซ์สิอายบอลมากกว่า มีแต่บอลที่ทำทุกอย่างให้เบนซ์ แต่เบนซ์ไม่เคยทำไรให้บอลเลยนะ” ผมเริ่มหายจากความอายแล้วผมก็หยิกแก้มเขาทั้งสองข้างถึงแม้เบนซ์จะประสบอุบัติเหตุ แต่หน้าตาเขาไม่ได้โทรมเขายังน่ารักเหมือนเดิมผมก็หยิกแก้มเบนซ์ จนเบนซ์หงุดหงิดอยากเอาคืนมั่ง
0 U6 v t" T9 x2 @/ W“ว้า สงสารจังไม่ได้หยิกแก้มเขา” ผมทำท่าล้อเบนซ์เพราะมือเบนซ์ขยับไม่ได้: @3 {% B. _! c7 O, v( h
“มาเลย มาให้กัดแทน เร็วดิมันหมั่นไส้เอาแก้มมาให้กัดก่อน”
& i9 n/ L3 x& \1 |/ ^: {7 v, C“อยากกัดก็ลุกแล้วตามมาดิ” ผมไม่ยอมแพ้แกล้งเบนซ์ต่อ5 G$ t$ q* I% T6 k
“โอ้ย...แกล้งกันนะ อย่าให้หายนะ หายเมื่อไหร่จะไล่เตะก้นเลย”
9 ^- a& _* j$ W& S& c! |“เตะก้น เบนซ์ก็ขาหักอีก จำไม่ได้หรอที่หมอบอกเตะบอลไม่ได้แล้ว” ผมทำหน้าให้เหมือนลิงหยอกเบนซ์' G& G+ \; a( k. N( \
“ใครว่าหมอบอกว่าเตะฟุตบอลไม่ได้ตางหาก แต่เตะก้นบอลเตะได้” “จ้างก็ไม่ให้เตะฟรีหรอก บอลก็มีตีนนะจ๊ะ จาบอกไห้”
9 E3 Z& i! P% _- |+ G; o' y“โอ๊ย..เจ็บคอจังอะไรมากัดก็ไม่รู้ บอลมาเอาออกให้หน่อย” ผมรีบวิ่งเข้าไปเพราะห่วงเบนซ์มาก7 V3 }- U' k. j5 q6 N
“ไหนเบนซ์ ไม่เห็นมีเลย” ผมเปิดหาตามคอเสื้อก็ไม่มี6 V) {! A+ f: n: i9 k$ x6 U; V3 ]) `! t
“ขยับขึ้นมาหน่อยสิ ข้างบนนี่”
" m, a; Z+ R: O. H“โอ๊ย !! เจ็บนะ เจ็บปล่อยสิ” ผมโดนเบนซ์กัดแก้มจนได้ไม่เจ็บหรอกแต่ผมร้องเจ็บให้เบนซ์รู้ว่าเขาแกล้งผมสำเร็จ5 G; G1 v* ~: ~+ r: K
“เจ็บนะ ปล่อยดิ” “หึ”ไม่ปล่อยแถมยังส่ายหน้าไปมาอีกผมก็ร้องอยู่นั่นแหละ จนแม่กับพ่อเดินเข้ามา
0 ^( x" v* c" N2 p4 h% ` L" i x“อะไรกัน เป็นไรกัดกันยังกะหมา”แม่พูดแต่พ่อหัวเราะ, _6 a7 [4 u0 h" D* r
“เอา เอาเข้าไป ถ้าแก้มบอลขาดจะทำไงเบนซ์” เจ้าเบนซ์ก็ยอมปล่อยผมเอามือลูบแก้มดูเป็นรอยเลยครับ# ^0 n4 u0 m s
“บอลแกล้งผมอ่ะแม่” เบนซ์ฟ้องใหญ่เลยครับกลัวแม่ดุมั้ง
2 e% k# [4 L6 K% f" n5 d6 n& @7 u+ D“เบนซ์แกล้งผมครับ” “พอพอกันแหละ เบนซ์บอลทานข้าวกันลูก จะได้ไปโรงเรียนกัน”
7 a' R$ Y, E' ]' v. Rผมก็หยิบเอาข้าวมาป้อนเบนซ์ ตาเบนซ์ของผมยิ้มไปกินไป
1 A; ^ z4 @) U$ x2 E“เบนซ์บอลจะมาป้อนข้าวเบนซ์นะตอนเที่ยง”
6 K) b! X3 h7 V m2 g“บอลไม่เป็นไรลูกแม่จ้างพยาบาลไว้แล้ว ตอนค่ำบอลค่อยมาก็ได้”0 E( c+ D0 O! t3 r/ J& g) X
“แม่ครับโรงเรียนใกล้นิดเดียวครับ ผมออกมาป้อนแป๊บเดียว”
' Y4 A: y2 N) y6 G+ G) ?1 I9 S5 l' [“จับยัดเข้ายัดเข้าก็เสร็จแล้วแม่” เบนซ์พูดล้อผม- L9 `# g3 E2 Z
“ตามใจแต่อย่าให้เสียการเรียนนะ” ผมยิ้มดีใจ เบนซ์ก็ยิ้มเหมือนกัน เมื่อป้อนข้าวเบนซ์เรียบร้อยผมก็ทานข้าว แล้วพ่อก็พาผมไปโรงเรียนว่าไปแล้วผมก็ตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เจอบรรยากาศเก่าๆ ถึงแม้เบนซ์จะไม่ได้ไปกับผม แต่ผมก็นึกถึงวันที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันผมลองนึกภาพดูว่าเพื่อนๆ ของผมจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า ไอ้ต่อจอมกวนจะยังเหมือนเดิมมั้ย ผมต้องไปเจออะไรมั่ง ผมลุ้นในใจขณะนั่งรถไป
* U9 E" J0 N2 i
-------------------- จบตอนที่ 22 --------------------
! A! S2 ~! u$ D | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-22 16:53:45
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-27 22:15:10
โพสต์ 2020-1-1 20:45:13
โพสต์ 2019-5-24 05:32:05