|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 22 “ถึงแล้วน้องพี่” พี่กอร์ฟกอดผมแน่นแล้วร้องไห้ผมพูดอะไรไม่ออกไม่รู้ว่าพี่กอร์ฟจะมาไม้ไหนอีก. j x) N$ x6 r
“พี่อิจฉานายจังที่นายจะได้มีชีวิตที่อิสระแล้ว แต่ก็สงสารนายมากที่ต้องอยู่ตามลำพังคนเดียว” ผมเริ่มเข้าใจและอาจเป็นความรู้สึกแรกของญาติผมที่ห่วงผมอย่างจริงใจ เพราะที่ผ่านมาไม่เห็นมีใครห่วงผมเลย ตั้งแต่พ่อกับแม่ผมตายจากผม ผมไม่เคยได้ความรักจากญาติๆ ของผม พี่กอร์ฟเป็นคนเดียวที่แสดงความจริงใจต่อผม
# q1 k& l" \, Y( F“พี่ครับ ผมก็ไม่มั่นใจว่าผมจะอยู่ได้ไหม ถ้าผมเอาตัวไม่รอดพี่อย่าทิ้งผมนะครับ” ผมก็ต้องร้องไห้อีกครั้งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต่อไปนี้ผมต้องอยู่คนเดียว รู้สึกหวั่นไหวก็คราวนี้ล่ะ7 c* i1 w( Z9 {
“น้องพี่ต้องแกร่งนะครับ บอลต้องเก่งต้องเอาตัวให้รอด ชีวิตมันไม่ยากหรอก ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ตรงนี้ ใจไงน้อง” พี่กอร์ฟเอามือทุบที่หน้าอกตัวเองสองสามทีผมก็คิดได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่ใจทั้งนั้น ทุกครั้งที่ผมหวั่นไหวผมก็จะคิดถึงคำที่พี่กอร์ฟบอก ผมก็แก้ปัญหาทุกอย่างได้ “อ้าว แล้วน้องจะไปอยู่ที่ไหน กว่าจะได้บ้านพี่ยังไม่รู้เลยว่าคุณแม่จะหาบ้านได้เมื่อไหร่” ผมก็เริ่มกังวลใจอีกครั้งเมื่อคิดถึงที่อยู่
6 G3 O1 {5 N$ H- e“บอลนายจะอยู่บ้านเบนซ์ไม่ได้นะ พี่ว่าบอลไปหาบ้านเช่าอยู่ก่อนไหม” ผมก็จำต้องทำตามพี่กอร์ฟเสนอ แล้วพี่กอร์ฟก็พาผมไปหาบ้านเช่า หายากมากครับแต่ก็ได้บ้านที่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก “บอลเอากระเป๋ามาเก็บก่อนสิแล้วทำความสะอาดจัดการเรื่องบ้านเสร็จก่อนเราค่อยไปเยี่ยมเบนซ์”
1 R# T0 P2 ]4 }( E7 ~“ครับ” ผมก็ทำความสะอาดบ้านพี่กอร์ฟช่วยทุกอย่างไม่น่าเชื่อว่าพี่ทำเป็น ก็ที่บ้านเขามีคนรับใช้หลายคน0 C y+ c2 e7 C# b3 E5 o
“พี่กอร์ฟถูบ้านเป็นได้ไงครับ”
7 I" j, w4 J; W* h“บอล รู้น้อยไปแล้วพี่ทำทุกวัน ถึงบ้านพี่จะมีคนรับใช้แต่พี่ไม่เคยใช้เขานะ พี่ทำเองทุกอย่าง” มิน่าล่ะครับพี่กอร์ฟถึงทำเป็นทุกอย่าง หลังจากที่เสร็จเรียบร้อยพี่กอร์ฟก็คุยกับผมเรื่องเงิน “บอลน้องมีเงินมั้ย”
# }1 H$ {4 f& S/ a$ \% l“มีครับ ก็ที่พี่กอร์ฟให้แคุณปู่ให้ยังอยู่ครับ”) B4 T d8 e8 z3 f0 \ |
“อือเอาเก็บไว้นะ อย่าพึ่งไปซื้ออะไรนะของที่จำเป็นพี่จะขอตังค์คุณแม่ซื้อให้บอลเอง”, R4 s8 I" V* J5 D+ c9 t6 {% I
“พี่ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ต้องการอะไรหรอกครับอยากอยู่ง่าย ๆ”6 I+ M$ s: l, b& j
“อยู่ง่ายมันก็ดี แต่บอลยังเรียนอยู่นะครับ พี่ดูแล้วการเรียนบอลแย่มากเลย” อันนี้จริงของพี่กอร์ฟผมเรียนแย่มากๆ ครับแล้วเรื่องคอมเนี่ยผมโคตรโง่เลยรู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่นครับ ผมพึ่งจะมาเรียนรู้ก็ไม่กี่เดือนนี่ล่ะครับเล่น MSN ผมยังเล่นไม่เป็นเลยครับนับว่าผมมีบุญมากนะครับที่ผมได้มาเจอเว็บนี้ พี่เขาไปตรวจสอบผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้/ ] W/ ?- z' e
“ครับผมเรียนไม่เก่ง แล้วจะทำไงล่ะครับให้เรียนดีขึ้น”
8 D" Z+ A0 w. T) D' O3 F* o“น้องขาดจากโลกภายนอกจนเกินไป เอาน่าพี่จะจัดการให้”7 g/ m' q' B8 f, y7 W5 L/ n9 I& o
“ครับ” พี่กอร์ฟก็พาผมไปทานข้าวแล้วก็พาผมไปที่โรงพยาบาลหาเบนซ์ ผมก็แอบมองดูเบนซ์เขานอนหลับอยู่เลยเดินเข้าไปที่ห้องพี่กอร์ฟก็ตามเข้ามาเหมือนกัน ผมก็ก้มลงหอมแก้มเบนซ์ เบนซ์ก็ตื่นพอดี% ~ l N# N2 i6 b3 b' |
“บอลมาแล้วหรอ” ผมกอดเบนซ์ ผมหลับตากอดเบนซ์ให้แน่นผมพูดไม่ออก ผมอยากบอกเบนซ์ว่าทุกอย่างที่ผมฝัน ตอนนี้ผมได้มันทุกอย่างแล้ว
5 ~0 B5 _5 I+ y4 i. X“บอล บอลได้มาอยู่กับเบนซ์แล้วใช่ไหม”ผมพยักหน้ารับ แล้วเบนซ์ก็ลุกขึ้นกำหมัดแล้วยกแขนขึ้นร้องเย้! เหมือนที่เขาเคยทำคราที่ดีใจแต่แขนที่ยังไม่หายดี ทำให้เบนซ์เจ็บ “โอ้ย!!!”
: C8 G* j! ~5 V% Q3 t: f“เบนซ์ เจ็บมากมั้ย” ผมก็ถามเบนซ์ แล้วพี่กอร์ฟก็วิ่งไปเรียกพยาบาลให้เพราะดูอาการเบนซ์ถ้าจะแย่มาก ผมก็ต้องเดินออกจากห้องเมื่อหมอและพยาบาลมาถึงห้อง ทำให้ผมตกใจอีกครั้ง6 o& R# Y/ c6 |
“พี่เบนซ์จะเป็นอะไรมากไหมครับ”$ P& |2 k0 d+ t2 |5 Z
“อย่าคิดมากน่ะบอล อยู่กับหมอเบนซ์ไม่เป็นไรหรอก” ผมกับพี่กอร์ฟก็นั่งรอว่าหมอจะออกจากห้องเมื่อไหร่
: E2 p9 z8 Z4 _1 N" w: y1 E' |4 h$ D2 B“พี่กอร์ฟจะกลับบ้านตอนไหนครับ”
7 \+ X" [9 W3 Z6 P/ A7 B" P- t“พี่คงต้องนอนพักก่อน คงจะเป็นตอนเช้าครับ”* O5 l A2 ^' K+ G. f
“พี่กลับไปพักผ่อนที่บ้านเช่าก่อนไหมครับ”5 Y1 f/ n9 _" z9 `
“พี่ว่าเรารอดูอาการเบนซ์ก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับ” นานมากกว่าหมอจะออกมาจากห้องหรือเพราะใจผมร้อนก็ไม่รู้
* U1 ~# F: b- L4 B“อาการเป็นไงมั่งครับหมอ” พี่กอร์ฟถามหมอก่อนผมซะอีก “ไม่เป็นไรครับแค่กระดูกแขนที่แตกมันเคลื่อนแทงกับเนื้อเข้าเผือกเรียบร้อยแล้วไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ” หมอใจดีมากครับพูดจบก็ยิ้มให้แล้วบอกให้ผมกับพี่กอร์ฟเข้าเยี่ยมได้# z7 n; I$ K/ }2 v6 y7 P
“บอลครับ....” เบนซ์ดูเศร้ามากที่เรียกชื่อผม
3 O7 S4 }8 O1 X“มีอะไรเบนซ์” ผมยิ้มเพราะความดีใจที่หมอว่าเบนซ์ไม่เป็นไรแล้ว
, C- _) |( H$ v5 l: h“ถ้าเบนซ์พิการเดินไม่ได้ บอลจะยังรักเบนซ์อยู่ไหม”เบนซ์ร้องไห้ ผมต้องเข้าไปกอดเบนซ์ อยากพูดว่าได้แต่มันพูดไม่ออก ผมสงสารเบนซ์ที่ต้องเป็นแบบนี้! E2 q2 o* e4 \; F& N
“เราถามหมอแล้วนะ หมอบอกว่าอาจจะกลับมาเดินได้ แต่จะมาเตะบอลเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ แต่ก็อย่างว่าคำว่าอาจจะส่วนมากมันไม่หายหรอก เราอาจจะได้นั่งรถเข็นตลอดชีวิตก็เป็นได้”2 [6 d; \* r: y2 j. H5 E Y
“เบนซ์อย่าให้ร้ายตัวเองเลย นายต้องหาย มีบอลมาดูแลนายอยู่ข้างๆแล้วนายต้องมีกำลังใจสู้นะ น่านะมันต้องหายอย่าคิดมาก”พี่กอร์ฟพูดปลอบใจเบนซ์ และยกตัวอย่างมากมายที่คนเขาได้รับบาดเจ็บเขายังหายให้เบนซ์ฟัง ส่วนผมเอาแต่ร้องไห้มันพูดไม่ออกผมรักเบนซ์มาก ถึงแม้เบนซ์จะขี้เหล่หูหนวกตาบอดผมก็จะยังรักเบนซ์อยู่
4 H& d0 U9 O: q. |. w“เบนซ์ เราไม่ได้รักเบนซ์ที่ร่างกายนะ เรารักเบนซ์ที่ใจ”% I, M5 T. p* U. T
“อย่าทิ้งเรานะ” เบนซ์พึ่งแสดงท่าทีน้อยใจก็คราวนี้
2 l: I) O3 Q1 ~“ไม่เด็ดขาด เราไม่มีทางทิ้งเบนซ์อย่างแน่นอน” ผมส่ายหัวแต่ยังกอดเบนซ์อยู่2 w5 U# z7 O2 v5 `& [5 ^
“บอลพี่ว่าเราค้างที่นี่แหละอยู่เป็นเพื่อนเบนซ์กัน”8 d/ P Y; t1 W/ K; j+ h. |
“อ้าวแล้วพี่จะสะดวกหรอครับ”
% U3 x2 n' D- s9 [! Z+ P3 Y3 L“พี่นอนตรงนี้ก็ได้” ห้องที่เบนซ์อยู่เป็นห้องพิเศษ
" g: E5 U/ h. M( P0 w" I“อ้าวบอลมาถึงแล้วหรอ” พ่อกับแม่ก็มาพอดีผมจะปล่อยเบนซ์เพราะยังกอดอยู่ แต่เบนซ์ทำท่าทางไม่ให้ปล่อย
1 n% Z2 p" L3 w- g* e% _ i“เดี๋ยวไหว้แม่ก่อน” ผมทำตาดุใส่เบนซ์
" X) F2 {' b: t2 R“หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้พร้อมกับพี่กอร์ฟพ่อก็แยกไปคุยกับพี่กอร์ฟส่วนแม่ก็มาคุยกับผมแล้วฟ้องเรื่องเบนซ์& f+ _, ~7 F( d2 t6 z8 s: b
“บอลไปสองสามวันเบนซ์ไม่ยอมทานอะไรเลย”2 ~- o" D1 P$ M8 n9 Q) W' }
“ทำไมไม่ทานเบนซ์” ผมก็จ้องหน้าเบนซ์4 j* n4 y& p3 P2 ?1 K( ]
“เราทานไม่ลงลุ้นว่าบอลจะได้มาอยู่ที่นี่ไหม”6 z% s. { |% L! E9 ?3 j
“แล้วตกลงว่าไงบอล” แม่รอคำตอบจากผม
3 d; t; v1 }( u( |' d4 Y" c6 d“ผมมาอยู่ที่นี่เลยครับ” แม่ยิ้มดีใจพร้อมแกะเอากับข้าวออกมาให้เบนซ์แม่กำลังจะป้อน เพราะเบนซ์ยังทานเองไม่ได้' [( O1 Q7 s" s0 _
“แม่ครับผมป้อนเองครับ” ผมแย่งเอากล่องข้าวจากแม่ ตาเบนซ์ของผมยิ้มชอบใจ5 ]' u" j6 v: q; e
“อร่อยจัง แม่ซื้อร้านไหนครับ เมื่อวานไม่อร่อยเลย” เบนซ์ถามแม่
: o3 n. S, b# o& Y6 x# B& M“จะร้านไหนซะอีกล่ะ ก็ฟรีมือห่วยๆ ของแม่แกนะแหละลูก” พ่อเดินมาพูดแม่ก็หยิกพ่อ
6 a1 N0 k# S+ P6 P5 D“ต่อไปบอลต้องมาป้อนข้าวป้อนน้ำเบนซ์ทุกวันแน่ๆลูก” แม่ก็ล้อผม- e% K' V- w8 t- {; D, P. O
“ยินดีครับ เบนซ์ต่อไปบอลจะมาป้อนข้าวทุกวันเลยนะ” เบนซ์ทานเยอะมาก แล้วเบนซ์ก็เล่าถึงอดีต' T/ w8 X% O0 W# [. u! ?1 Q
“นายจำได้ไหมวันนั้น” เบนซ์ถามผม) Q2 D z6 x4 f: O& m$ @
“วันไหนล่ะ มันตั้งหลายวัน” ผมทำท่างง
$ c5 N$ V) u: c; u$ Q# H“ก็วันที่เราไปทานข้าวที่ร้านริมโขงไง”; O& M& g( c- a& J, L" a+ S6 t
“อ๋อวันนั้นหรอ จำได้” ผมยิ้มเพราะวันนั้นเป็นวันที่ผมอบอุ่นที่สุด7 Y/ ]( v0 |1 l) n) m% u' ?
“วันนั้นนายทานข้าวช้ากว่าเรา นายแพ้เรานะ” (ถ้าท่านผู้อ่านอ่านทุกตอนท่านจะจำได้ว่าเหตุการณ์วันนั้นตลกมากที่ผมก้มหน้าก้มตาทานหวังจะทานหมดก่อนเบนซ์แต่เงยหน้าขึ้นมาเบนซ์อิ่มนานแล้ว)/ x! {8 }! ~& C: d; x: @0 Q
“บอลถ้าเราหายเราจะไปทานแข่งกับนายอีก” เศร้ามากถ้าคิดเรื่องนี้
. M" h1 A# _3 N. q( R, U“เบนซ์ คราวนี้บอลไม่ยอมแพ้หรอก” ผมก็แกล้งหัวเราะแต่ข้างในแทบจะขาดใจผมสงสารเบนซ์มากที่เบนซ์ทำอะไรไม่ได้
; K) k* B/ ?- n# R( v. x“เดี๋ยวก็หายลูก เดี๋ยวก็ได้กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม” แม่เสริมอีกเบนซ์ก็ยิ้มหัวเราะได้แล้วพี่กอร์ฟก็เดินมาหาผม) B' I; ], Q+ O6 ~3 F3 V
“บอลพรุ่งนี้บอลต้องไปที่โรงเรียนกับคุณอานะ ทางโน้นคุณแม่ไปจัดการโอนชื่อบอลมาเรียบร้อยแล้ว บอลก็ไปโรงเรียนกับคุณอาแล้วอย่าน้อยใจล่ะ คุณอาทั้งสองก็เป็นญาติน้องนะครับ” “แล้วอย่าน้อยใจล่ะพ่อกับแม่ก็เป็นญาติน้องนะ”พี่เขาพูดเสริมอีก2 G) q0 \+ x( I
“ใช่แล้วบอล บอลก็เป็นลูกพ่อกับแม่นะ” ผมพยักหน้ารับ เมื่อดึกแล้วพี่กอร์ฟก็ให้พ่อกับแม่กลับบ้าน ปกติท่านต้องเฝ้าเบนซ์ทุกคืน แต่วันนี้พี่กอร์ฟกับผมอาสาเฝ้าเอง
$ B$ E# X/ @9 f/ S7 B7 y“จะไม่ลำบากบอลหรือลูก แล้วเรื่องข้าวปลาอาหารที่อาบน้ำล่ะพรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะลูก แม่ว่าลูกสองคนกลับไปพักบ้านแม่ดีกว่า”
6 ~4 s. {5 ~. o2 n# p“ผมเตรียมพร้อมแล้วครับ บ้านเช่าผมอยู่ในเมืองนี่ล่ะครับ” “เหรอถ้างั้นเช้าพ่อมารับไปโรงเรียนนะ” พ่อเอามือขยี้หัวผมแล้วก็กลับ คืนนั้นทั้งคืนผมนั้งข้างเตียงเอามือโอบกอดเบนซ์ตลอดจนสว่างพี่กอร์ฟก็ชวนผมไปอาบน้ำแต่งตัวพี่กอร์ฟก็กลับนครนายกเลยผมก็รอพ่ออยู่ที่โรงพยาบาล “บอลอิจฉานายจังได้ใส่ชุดนักเรียน เราไม่รู้จะได้ใส่เมื่อไหร่”7 L% ?) U0 o0 H, g9 E U
“เดี๋ยวก็ได้ใส่น่า อย่าขี้ใจน้อยเลย ” ผมสงสัยเพราะตลอดที่ผมอยู่ไม่เห็นว่ามีใครมาเยี่ยมเบนซ์เลย% ~. O8 m, i8 ~3 d
“เบนซ์พวกเพื่อนๆ มาเยี่ยมเบนซ์บ้างหรือเปล่า”$ G& e | c0 O% A
“มาบ่อยเหมือนกัน แต่เขามาตอนที่บอลไม่อยู่พวกมันคิดถึงบอลมากเลยนะพวกไอ้โต้มันยังไม่รู้นะว่าบอลจะกลับมาเรียนที่นี่อีก”
# Z* a1 J# ^3 j. u' s: }“เหรอเบนซ์รีบหายนะครับ เราจะได้ไปเรียนด้วยกัน”; h4 g8 W/ `$ Z$ r) G
“ครับผมจะรีบหายครับคุณบอล” เบนซ์ยิ้มส่วนผมเช็ดตัวให้เบนซ์ผมไม่ได้สำผัสตัวเบนซ์ตั้งแต่จากกันวันนี้ผมได้เห็นทุกอย่างที่ผมเคยเห็นอีกครั้ง ผมก็เช็ดไปเรื่อยๆ จนถึงเจ้าโลก ผมก็อดคิดถึงมันไม่ได้พอมือผมไปโดนมันเข้ามันก็แข็งสู้มือผมเลยครับ เหมือนยังกะว่าเบนซ์ไม่ได้ป่วย! X6 V: N' S7 N' F
“ที่รักครับ...มันอยากแล้วนะ” เบนซ์ก็ลุกมากระซิบที่ห้างหูผมแผ้วลมร้อนบอกอาการว่าเบนซ์เสียวมากและมีอารมณ์สุดๆ3 n$ Z: s0 R4 @
“ไม่ได้นะเบนซ์ยังป่วยอยู่นะ อดเอาก่อน”- d& G9 f1 n; m& A
“จะต้องอดไปนานแค่ไหนล่ะ ไม่เป็นไรหรอกน่าไม่ไหวแล้วนะ”) |# _, J5 x4 b1 J+ V
“เบนซ์ต้องอดทนเอานะ” ผมอยากยิ่งกว่าเบนซ์อีกแต่ผมต้องอด
+ |6 h! C4 D& j* z9 n/ _2 ?. q“บอลไม่ไหวแล้วนะมันจะออกแล้ว เดี๋ยวน้ำออกเปื้อนคุณแม่มาเห็นทำไง” จะไม่ออกได้ไงครับปากผมว่าไม่เอาไม่เอา แต่มือก็ยังเช็ดอยู่แต่ตรงนั้นมันก็จริงของเบนซ์ ใจผมตอนนี้มันบ้าแล้วเลยตัดสินใจเอาก็เอาวะเอาปากเรารองน้ำดีกว่า ผมรีบก้มลงไปดูดตั้งแต่ปลายจนถึงโคลน เสียงเบนซ์ครางไม่หยุด เอาเข้าจริงๆแล้วผมทำตั้งนานก็ยังไม่ออกแต่ผมก็ไม่คิดจะหยุดผมกำลังมันปาก และทำเพื่อคนที่ผมรัก เสียงครางเริ่ม ถี่ขึ้นถี่ขึ้น น้ำพุ่งออกมากมายขนาดกลืนแล้วกลืนอีกก็ยังไม่ทันมีล้นออกตามมุมปากด้วย ความหวานนั้นมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เมือเบนซ์คลายจากอารมณ์เสียวแล้วผมก็รีบนุ่งกางเกงให้เขา5 ?6 l' C' r* t! V
“ขอบคุณมานะที่หลงเชื่อเบนซ์” เบนซ์หัวเราะ ผมก็ถามแบบงงๆ: I# h: I: `" z6 A( n+ M* h
“หลงเชื่ออะไรล่ะ” ผมก็เช็ดตัวเขาต่อ5 z0 ?9 G, ?' }' N% s- k8 D1 q
“เปล่าไม่มีอะไรหรอก แค่เราหลอกเรื่องน้ำจะออกอ่ะความจิงแล้วเราอยากเสียว” เบนซ์หัวเราะชอบใจ ผมก็ทำน่าดุใส่# A+ w! H$ m! X1 D5 M$ I9 O. S
“เออเบนซ์ทำไมน้ำออกเยอะจัง” ผมยังสงสัยอยู่. w& v; @% j. s T% N
“บอลครับเอาหน้ามาใกล้ๆเบนซ์หน่อยครับ” ผมก็ขยับเข้าไปใกล้เขาแล้วเบนซ์ก็จูบปากผม แต่แปลกเลียไปทั่วตามแก้มคางผม แล้วก็หยุดขณะที่ผมกำลังมันส์อยู่
" y* }) S9 x9 z: m) y0 K“คนไรไม่รู้ตระกะจัง กินอะไรไม่รู้จักเช็ดหน้าเช็ดตาสองครั้งแล้วนะที่ปล่อยให้น้ำติดแก้ม”เฮ้ย !เบนซ์พูดคำนี้ทำให้ผมนึกถึงวันที่ผ่านมาตอนที่ผมลักหลับเขาแล้วน้ำอสุจิติดที่แก้มผม เบนซ์ตื่นมาก็ถามว่าน้ำอะไรแล้วเบนซ์ก็เช็ดให้ ผมจึงนึกออกทันทีว่าเบนซ์ไม่ได้หลับแล้วอีกหลายครั้งที่ผมลักหลับเบนซ์ก็รู้หมดอ่ะดิ
1 c6 {& K( |- X7 F! F, T“เบนซ์อย่าบอกนะว่าที่เราทำนายทุกครั้งนายรู้หมด”+ N4 h$ H8 x& p. S( d: f9 D0 e
“ก็รู้นะสิ แต่เบนซ์แกล้งหลับไปงั้นแหละ” เบนซ์หัวเราะสะใจผมก็ทุบที่ตัวเบนซ์ ลืมว่าเบนซ์ป่วยอยู่
" [9 a7 t. y. X7 K' [' g: N“โอ้ยจะฆ่าเบนซ์ให้ตายหรือไงบอล” “ขอโทษ ก็มาหลอกกันทำไมตั้งนาน เขาอายนะ”3 W' M5 h+ ]* @; a/ h$ K
“เบนซ์สิอายบอลมากกว่า มีแต่บอลที่ทำทุกอย่างให้เบนซ์ แต่เบนซ์ไม่เคยทำไรให้บอลเลยนะ” ผมเริ่มหายจากความอายแล้วผมก็หยิกแก้มเขาทั้งสองข้างถึงแม้เบนซ์จะประสบอุบัติเหตุ แต่หน้าตาเขาไม่ได้โทรมเขายังน่ารักเหมือนเดิมผมก็หยิกแก้มเบนซ์ จนเบนซ์หงุดหงิดอยากเอาคืนมั่ง( [6 _) t! n [9 M s
“ว้า สงสารจังไม่ได้หยิกแก้มเขา” ผมทำท่าล้อเบนซ์เพราะมือเบนซ์ขยับไม่ได้
9 A( d, i$ `: B6 j% q“มาเลย มาให้กัดแทน เร็วดิมันหมั่นไส้เอาแก้มมาให้กัดก่อน”2 B" a5 i, J* C; o( t
“อยากกัดก็ลุกแล้วตามมาดิ” ผมไม่ยอมแพ้แกล้งเบนซ์ต่อ; y. M0 S2 y# Y
“โอ้ย...แกล้งกันนะ อย่าให้หายนะ หายเมื่อไหร่จะไล่เตะก้นเลย”
6 p" h1 ~/ [( S“เตะก้น เบนซ์ก็ขาหักอีก จำไม่ได้หรอที่หมอบอกเตะบอลไม่ได้แล้ว” ผมทำหน้าให้เหมือนลิงหยอกเบนซ์8 a5 }3 h. d' K7 \$ ~
“ใครว่าหมอบอกว่าเตะฟุตบอลไม่ได้ตางหาก แต่เตะก้นบอลเตะได้” “จ้างก็ไม่ให้เตะฟรีหรอก บอลก็มีตีนนะจ๊ะ จาบอกไห้”
9 l: Q" y* |0 x8 Q0 @) {+ {“โอ๊ย..เจ็บคอจังอะไรมากัดก็ไม่รู้ บอลมาเอาออกให้หน่อย” ผมรีบวิ่งเข้าไปเพราะห่วงเบนซ์มาก
4 q x, ]& |# h9 v“ไหนเบนซ์ ไม่เห็นมีเลย” ผมเปิดหาตามคอเสื้อก็ไม่มี" H. z/ p% z7 U C
“ขยับขึ้นมาหน่อยสิ ข้างบนนี่”2 m& e9 O0 C8 a; e& G
“โอ๊ย !! เจ็บนะ เจ็บปล่อยสิ” ผมโดนเบนซ์กัดแก้มจนได้ไม่เจ็บหรอกแต่ผมร้องเจ็บให้เบนซ์รู้ว่าเขาแกล้งผมสำเร็จ1 t7 b' e" }' i. @3 \2 u
“เจ็บนะ ปล่อยดิ” “หึ”ไม่ปล่อยแถมยังส่ายหน้าไปมาอีกผมก็ร้องอยู่นั่นแหละ จนแม่กับพ่อเดินเข้ามา
+ k: S% M8 F: X“อะไรกัน เป็นไรกัดกันยังกะหมา”แม่พูดแต่พ่อหัวเราะ
$ f& `0 ~& }* a9 F$ r6 B“เอา เอาเข้าไป ถ้าแก้มบอลขาดจะทำไงเบนซ์” เจ้าเบนซ์ก็ยอมปล่อยผมเอามือลูบแก้มดูเป็นรอยเลยครับ
: ]4 Y& b# }: n. v0 Q1 A“บอลแกล้งผมอ่ะแม่” เบนซ์ฟ้องใหญ่เลยครับกลัวแม่ดุมั้ง
- q& o, M2 K" x" L9 K“เบนซ์แกล้งผมครับ” “พอพอกันแหละ เบนซ์บอลทานข้าวกันลูก จะได้ไปโรงเรียนกัน”2 N+ U9 s2 M- t# X- U
ผมก็หยิบเอาข้าวมาป้อนเบนซ์ ตาเบนซ์ของผมยิ้มไปกินไป& z/ P5 ^, {/ k0 x- p/ ~
“เบนซ์บอลจะมาป้อนข้าวเบนซ์นะตอนเที่ยง”
2 h3 A i+ {8 i" r$ U& ~. S% o“บอลไม่เป็นไรลูกแม่จ้างพยาบาลไว้แล้ว ตอนค่ำบอลค่อยมาก็ได้”
7 Y- X* `0 R B/ \7 J9 G“แม่ครับโรงเรียนใกล้นิดเดียวครับ ผมออกมาป้อนแป๊บเดียว”$ \' C) t- V9 c9 q' J
“จับยัดเข้ายัดเข้าก็เสร็จแล้วแม่” เบนซ์พูดล้อผม
) ~9 ]# _+ ~9 l3 k% f7 e9 o“ตามใจแต่อย่าให้เสียการเรียนนะ” ผมยิ้มดีใจ เบนซ์ก็ยิ้มเหมือนกัน เมื่อป้อนข้าวเบนซ์เรียบร้อยผมก็ทานข้าว แล้วพ่อก็พาผมไปโรงเรียนว่าไปแล้วผมก็ตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เจอบรรยากาศเก่าๆ ถึงแม้เบนซ์จะไม่ได้ไปกับผม แต่ผมก็นึกถึงวันที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันผมลองนึกภาพดูว่าเพื่อนๆ ของผมจะยังเหมือนเดิมหรือเปล่า ไอ้ต่อจอมกวนจะยังเหมือนเดิมมั้ย ผมต้องไปเจออะไรมั่ง ผมลุ้นในใจขณะนั่งรถไป
( p+ T5 g6 }4 h% s& J5 [
-------------------- จบตอนที่ 22 -------------------- + d8 v$ x2 }# I* Q& l# R
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-22 16:53:45
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-27 22:15:10
โพสต์ 2020-1-1 20:45:13
โพสต์ 2019-5-24 05:32:05