|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 23 “ไอ้โต้ บอลมา”
2 T6 i& m) V5 t4 w4 ~+ J“เฮ้ยบอล ไอ้เพื่อนยากแกจริงๆหรอนี่” เสียงโต้ร้องพร้อมรีบวิ่งมาหาผม “เป็นไงมั่งโต้ สบายดีมั้ย”ผมก็ดีใจที่เจอเพื่อน ผมเริ่มมองดูความต่างว่าเพื่อนกับความรักมันเป็นสิ่งที่ต้องคู่ตามกันไป “นายไม่ยอมติดต่อมาเลยว่ะ”โต้ตำหนิผม อาจจะจริงของโต้ ผมก็ไม่ได้ติดต่อโต้จริงๆ ตั้งแต่เดินทางไปบ้านปู่
- T& e$ Q& X: n- [7 B X/ e. [“เราขอโทษว่ะ มันไม่ค่อยมีเวลา”
$ a4 _* j7 [1 G“เออเวลาแกไม่มีให้เพื่อนหรอก มีแต่ให้ไอ้เบนซ์นั่นแหละ ลองไอ้เบนซ์ไม่เป็นไรดิ แกก็คงไม่กลับมาหรอก” ผมพูดไม่ออกมันเลย มันก็จริงของโต้ ถ้าเบนซ์ไม่เป็นอย่างนี้ผมก็คงไม่ได้มา0 k! ?) Y+ K/ L4 N
“จริงของนายเรายอมรับ” ผมตอบโต้ไปตรง ๆ # d6 ^" z$ x0 ~2 c% ?. _' L. K
“บอล” ผมมองหน้าโต้แล้วผมก็พยักหน้ารับคำเรียก6 k# G1 C8 c( d, A
“เราเสียใจด้วยนะเรื่องเบนซ์ แต่โชคยังดีนะเบนซ์ไม่เป็นไรหายจนได้”7 [2 f$ ^- r' \
“โต้เบนซ์เขาไปมีอุบัติเหตุที่ไหน”. E! {- r* @+ b7 m
“อ้าว นายไม่รู้หรือ”" }& X8 F) ~, n3 g# T6 R
“ไม่เรายังไม่กล้าถามเลย นายบอกเราหน่อยดิ”. x0 C( Y8 t+ k% G3 J
“มันเสียใจเรื่องนายนั่นแหละ มันขับรถเร็วมากเลยนะตั้งแต่บอลไม่อยู่ พวกเราเตือนมัน แต่เบนซ์มันบอกมันอยากตายสุดท้ายมันก็ไปแหกโค้งที่เดิมแหละ”& Y5 q0 v2 l8 R) f, N ^" m
“ทำไมถึงอยากตายล่ะโต้”
' O; R4 u: W% Q“ความรักไม่สมหวัง เบนซ์คิดสั้น มันคิดว่าความรักมันไม่สมหวัง”
( o4 a3 `3 \: V5 |# L) ~6 o“ขนาดนั้นเชียว”
- ^+ l" n# L$ u“คงไม่ต้องบอกนะว่าเบนซ์รักใคร” ผมก็เดาว่าเบนซ์รักผมนั่นแหละ เพราะเรื่องความรักระหว่างผมกับเบนซ์ รู้เพียงโต้เท่านั้นส่วนเพื่อนคนอื่นไม่รู้ จะมีเพียงแค่สงสัย เพราะผมกับเบนซ์ไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้ว่ารักกัน มีแต่แบบเพื่อน ๆ มากกว่า “ไปเข้าแถวก่อนวันนี้เป็นวันแรกของนายนะ” ผมก็เดินไปกับโต้เพื่อเข้าแถวเคารพธงชาติ พวกพี่ๆน้องๆที่เคยทำกิจกรรมร่วมกันต่างมองดูผม ผมรู้สึกเขินมาก เพราะมันผิดปกติ “อายจังโต้ เขามองเราจังว่ะ”
0 G- s8 q- }9 r- [% T; k" X; |" l“ก็นายมันหล่อนี่ เขาก็มองดิ” ไม่ใช่มั้ง ผมคิดในใจเขาต้องสงสัยแน่ ๆ เลยว่าผมเป็นเกย์กลับมาก็เพราะเรื่องเบนซ์ ผมไม่อายเขาหรอกแต่ผมเกรงใจที่เขาตั้งตามองขนาดนั้น เมื่อเคารพธงชาติเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็เดินไปเข้าห้องเรียน เพื่อนรุ่นน้องหลายคนก็เดินตามผมมาถามผม; g8 \. `4 x6 i' w
“พี่บอล ผมดีใจจังพี่กลับมาที่นี่อีก” เสียงที่ถามผมเป็นเสียงห้าวๆผมไม่คุ้นเสียงนี่เลยผมรีบหันหลังไปมองตามเสียงที่ถาม9 Y, J5 ^/ h0 p( y" b- P
“อ้าวน้องรู้จักพี่ด้วยเหรอครับ” ผมไม่ค่อยคุ้นหน้าเด็กคนนี้เลย5 N5 c# I' ?0 S4 p. L; s9 w( \: J
“รู้จักสิครับพี่บอลขวัญใจของพวกผมเลยนะ” เด็กอีกคนก็ตอบ
' ~4 c0 r {2 D5 K% O, a* `. Q“พี่จำผมไม่ได้เหรอครับ” ผมรีบมองหน้าเขาที่เขาย้อนถามผมอีกครั้ง
, x8 D2 a6 K7 `3 O/ E% {: H) W“เอ้ เคยเจอที่ไหนนะ” ผมสงสัยมากแต่เด็กคนนี้เขาก็ยิ้มขำๆ ยิ่งทำให้ผมสงสัย ทำหน้าน่ารักมาก ดูเขาไร้เดียงสามากครับ9 V, H+ v8 U( T j, D
“พี่ครับ ผมเคยไปซื้อของก่ะพี่ที่ตลาดนัดไงครับ” ผมก็จำได้ทันทีเลยครับ เด็กคนที่ไปซื้อกางเกงใน
; H. P4 X) S0 a* O“พี่จำนายได้แล้ว ที่ไปซื้อกางเกงใช่ไหมครับ”ผมยิ้มให้เขา& j$ E* d, ]' X& W$ R1 O
“ใช่พี่ ผมนึกว่าผมจะไม่เจอพี่แล้วนะ” เขายิ้มหวานใส่ผม แต่ก็งงนิดหน่อยกับคำว่า ผมว่าจะไม่เจอพี่แล้วนะ. [8 \$ {5 F5 u7 J0 [, Q0 r
“เกือบจำไม่ได้แล้วนะ ตัวใหญ่ตัวสูงกว่าเดิมอีก”อีกอย่างก็หล่อกว่าเดิมด้วย i6 [, o0 m/ J/ \# S
“พี่ครับตอนพักเที่ยงผมขอทานข้าวด้วยคนได้ไหมครับ” เพื่อนๆ เขาสองสามคนก็พูดเหมือนเขา / ?8 ~, N# J( b+ Y; F8 U+ I
“ไว้คราวหลังนะครับวันนี้พี่ไม่ว่างเลยครับ ไว้มีโอกาสพี่จะมาร่วมทานข้าวกับน้อง ๆ นะครับ”
0 T* y: m' k. Aแล้วผมก็ต้องเดินตามหลังโต้เข้าห้องเรียนไป ปีนี้ผมอยู่ม.5 แล้ว ผมมองไปเห็นเก้าอี้ว่างอยู่ตัวหนึ่งผมก็ถามโต้ “นั่นของเบนซ์ใช่ไหม”
) A% z2 O B! Z# u“เออ ขอร้องแกอย่าเศร้าได้มะ เดี๋ยวเบนซ์มันก็หายน่า”ผมก็พอทำใจได้บ้าง
* ]; L: ]* [' a7 n' ]“โต้เด็กสองสามคนนั่นใครวะ” ผมยังไม่รู้จักชื่อพวกเขา
' B3 g* }% p' j& C7 o2 k“คนที่ถามนายน่ะไอ้เดย์ เด็กมาใหม่พึ่งย้ายมาตอนเปิดเทอม- h2 F0 D. {6 C: N
อยู่ม.2 ส่วนไอ้สามตัวนั่นก็แฟนบอลนายนั่นแหละไอ้โจ้ เจ ดุม สามสหายนี่มันไปดูนายเตะบอลตลอด จำไม่ได้เหรอ”) F. r3 {. Z4 k$ }5 {0 Y; w
“เราไม่เห็นจำได้เลย แต่เดย์เราจำได้เพราะเดย์เคยไปซื้อของที่ร้านเบนซ์เมื่อปีก่อน” ผมพูดตามความจริง
! r% C. o, W! M, J3 S“อ๋อ ก็ตอนนั้นเด็กพวกนี้เขายังเด็กอยู่ แต่ตอนนี้มันโตแล้ว แม่งโคตรโตเร็ว ดูดิแต่ละคนสูงฉิบหาย”โต้บอกก็จริงของเขาครับ
/ }2 I) U( T! S, j1 k7 U“โต้ ทำไมต้องมีฉิบหายด้วยล่ะ5555” ผมหัวเราะที่โต้พูด
k. d; L9 s$ { m“เฮ้ยไอ้บอล รอบนี้แกมาแปลกว่ะ ดูแกร่าเริงกว่าเดิมว่ะ”
q3 e$ _8 E5 \8 P P0 ~9 o4 B8 K“เหรอ เมื่อก่อนเราเป็นไงหรอ” ผมยังขำๆอยู่ “ก็เมื่อก่อนแกดูเหงาเศร้าซึมไม่หัวเราะไม่ยิ้ม แต่เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วเราจะได้ไม่ห่วงนาย จะได้ไม่เปลืองปากคอยถามว่าเป็นอะไร” ผมก็แปลกเหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมได้รับคำชมจากเพื่อนในวันนี้ พออาจารย์เดินเข้ามาผมกับโต้ก็ต้องหยุดเสวนากัน ตั้งใจเรียน ขณะเรียนสมองผมก็หวนคิดเรื่องพี่กอร์ฟขึ้นมาที่พี่กอร์ฟว่าผมเรียนไม่เก่งเรียนแย่ มันทำให้ผมอยากตั้งใจเรียนมากขึ้น เอาล่ะ ผมบอกตัวเองว่าต่อไปนี้บอลจะเป็นบอลคนใหม่ให้ได้ แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่ออาจารย์เรียกชื่อผม
3 ^+ T( {! j) c“ชนานนท์” “ครับอาจารย์”% d1 a3 V& T# S! ?
“ตั้งใจเรียนนะครับ” อาจารย์เดินมาแล้วก็มาลูบหัวผมอย่างเอ็นดูผมต้องมองหน้าอาจารย์ด้วยความแปลกใจ ว่าอะไรทำให้อาจารย์คนนี้เปลี่ยนไป เมื่อก่อนแกชอบดุด่าผมแกชอบว่าผมเสมอว่า หน้าตาก็ดี้ดีแต่การเรียนสู้ไอ้ตลกสายันไม่ได้เลย แต่วันนี้ผมได้รับคำสั่งอันเมตตา
6 l5 b- m% j3 {& t8 L) q: c“ว่าไงชนานนท์จะตั้งใจเรียนไหม” อาจารย์ทวนคำถามเมื่อดูผมยังไม่ตอบ8 I' i& y# a& d8 E
“ครับ ผมจะตั้งใจเรียน” ผมต้องน้ำตาซึมมันปราบปรื้มที่มีคนหวังดีต่อผมผมพึ่งรู้ก็วันนี้ว่า อำนาจแห่งความห่วงใยจากคนที่เราไม่คุ้นเคย หรือคนที่ไม่ถูกกับเรา เวลาที่เขามอบความห่วงใยให้หรือความเมตตา มันทำให้เราอึ้ง น้ำตาไหลได้เหมือนกันครับ( K' } ]. }9 U" N3 G( E+ Y8 E: c
“ชนานนท์” “ครับ” “ไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้นะ เธอเก่งหลายอย่างแล้ว อย่างเล่นฟุตบอล โรงเรียนเราถ้าไม่มีเธอก็ขายหน้าเขาแพ้แล้วแพ้อีกเหมือนที่ผ่านมายังเหลืออีกหลายอย่างที่เธอต้องเจอในวันหน้า เธอต้องเอาอดีตมาเป็นครู แล้วอดทนกับสิ่งนั้นมันไม่มีอะไรยากหรอก เหมือนเธอเตะฟุตบอล บางทีทีมคู่ต่อสู้เก่งมากๆ เธอยังหาทางเอาชนะเขาจนได้ การเรียนก็เหมือนกันถ้าเธอลองคิดจะเอาชนะเหมือนแข่งกีฬาสิ รับรองเธอต้องแตงฉานและเอาชนะมันได้แน่นอน”; h& G s! M o8 z* m$ o
“ครับ ขอบคุณอาจารย์มากครับ” คติที่สองที่สอนผมให้ต่อสู้ (ท่านผู้อ่านทุกคนก็ให้กำลังใจผมท่านรู้ไหมว่าคำพูดหรือข้อเขียนที่ท่านกลั่นกรองออกจากใจท่าน ผมได้รับมันและเสียงของท่านที่อวยพรผมให้กำลังใจผม มันก็ยังกึกก้องอยู่ในใจของผมเคียงคู่ไปกับคำที่พี่กอร์ฟพูดและอาจารย์พูดมันมีค่ามากสำหรับผม ท่านผู้อ่านครับ ผมขอให้ท่านจงนำความเมตตาของท่านไปมอบไปส่งให้คนที่เขากำลังสับสน สิ้นหวัง ผมรับรองเลยว่าแรงแห่งความห่วงใยความเมตตามันมีอำนาจชุบชีวิตคนคนนั้นให้กลับมามีชีวิตที่มีค่าอีกครั้ง มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากซะกว่าการรักษาบำบัดด้วยยาหรือวัตถุต่างๆ ผมมองสิ่งนี้ว่ามันเป็นยาวิเศษ ผมก็ตั้งใจเรียนจนออดดังพักเที่ยง ผมก็ไปขออาจารย์ที่ประจำหน้าประตูโรงเรียนคอยดูคนเข้าออกหน้าผมโชคดีที่ท่านเข้าใจ ยอมให้ผมไป “อย่ามาสายนะ ต้องทันเข้าเรียน ถ้าเธอมาสายอาจารย์จะช่วยเธอไม่ได้”/ w; ]& O& z* Z( L0 f
“ขอบคุณครับ ผมจะมาให้ทันครับ” ผมก็รีบวิ่งจากโรงเรียนไปโรงพยาบาลประมาณสองกิโลกว่าแล้วก็รับเอาอาหารจากแม่ค้าที่คุณแม่ท่านสั่งไว้ทุกวัน ที่ผมต้องวิ่งก็เพราะกว่าที่จะรอรถรอบเมืองแล้วไปลงที่โรงพยาบาล ผมวิ่งไปเร็วกว่าอีก “บอลนายวิ่งมาหรือ”* o; B9 x8 x* y4 L& H D
“อือ”. Z2 ?; j: @% J1 i9 d' A) q
“ทำไมต้องวิ่งด้วยล่ะขี่รถก็ได้นี่”) @, p+ T/ M. B* `7 n
“ไม่เป็นไรหรอกออกกำลังกาย”
; W' M) U' }9 j; Q8 x) ^2 A“มันลำบากนะบอล เราว่านายอย่ามาเลยให้พยาบาลเขาป้อนข้าวเราดีกว่า”4 u/ V2 ?( F, c) s$ `9 P0 z9 t
“ไม่เอา บอลจะมา ไม่ต้องพูดกินเร็วเข้าเดี๋ยวไม่ทันเรียนภาคบ่าย” ผมก็ยิ้มพูดบังคับเบนซ์ไม่อยากให้เขาพูดอีก
% l) o& M; f" b7 k0 L7 l“บอลแล้วนายไมกินหรอ”
" }5 b) X7 Q% D+ I$ r9 C“เรากินแล้ว” ผมจำต้องโกหกอีก โชคดีที่ห้องนี้ไม่มีนาฬิกา2 X% K2 j. [; a* _' J+ p
“บอล เบนซ์ถามหมอแล้วนะ”
$ d) v7 c) T0 ]; x5 q) x2 P2 M“เรื่องอะไร”
) j* ?% o5 s/ s( D# r“เรื่องเล่นเสียว”
5 D/ u O0 m1 M( a& q“หมอว่าไงล่ะ”
5 q, W9 q+ V' F# X& C2 y+ R“หมอบอกว่าได้แต่อย่าบ่อยนัก หมอว่าร่างกายเราแข็งแรงอยู่ถึงหลั่งน้ำได้” เบนซ์ทำท่าดีใจ ถ้าหากเขาขยับแขนได้คงกอดผมแล้วล่ะ ผมเลยไปกอดเขาก่อนหอมแก้มด้วย, k. e. A4 c5 [, ]
“เบนซ์ นายโคตรหน้าด้านเลยว่ะกล้าถามหมอ”
Q" f# T2 M2 r! l. U- E“ก็ไม่อยากให้นายขัดใจเราไง”
# a7 a; r: A6 o4 ?- P, P“คร้าบต่อไปบอลจะไม่ขัดใจเบนซ์อีกนะ” ป้อนข้าวเสร็จก็ไปเรียนต่อ เวลาชั่วโมงหนึ่งผมทำเวลาได้ทุกครั้ง ตอนเย็นผมก็กลับบ้านเช่าหาข้าวปลาทาน อาบน้ำ ซักผ้าเสร็จก็มานอนอยู่กับเบนซ์ ผมทำอย่างนี้มาเกือบเดือนแล้ว มีอยู่วันหนึ่งที่ผมวิ่งไปที่โรงพยาบาลแล้วฝนตก ฝนตกอย่างหนักมากครับ ผมวิ่งร้องไห้ท่ามกลางสายฝนตั้งแต่โรงเรียนถึงโรงพยาบาลไปเอากับข้าวกับแม่ค้า พอจะวิ่งข้ามถนนไปโรงพยาบาลรถก็เฉียดผม ผมล้มลงกลางถนน ข้าวต้มที่ผมถือในมือกระแทกกับพื้นถนนจนแตก จากนั้นเสียงด่าจากคนใช้ถนนเขาก็ด่าว่าโง่ ผมไม่โกธรเขาหรอกครับ ผมไม่ดูให้ดีเอง ผมรีบลุกจับเอาอาหารที่ตกอยู่กับพื้นเอาส่วนที่มันไม่หกออกจากถุง แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งต่อไป ผมเกลียดฝนวันนี้ที่สุด“บอลนายเปียกหมดเลย” เสียงเบนซ์พูดแบบสั่นๆ เบนซ์คงห่วงผม “บอลนายโดนรถชนหรือ”. D6 H9 k2 @0 t
“เปล่านะเราหกล้ม” ผมหลอกเบนซ์
- T0 ]& ~* \0 C- e( C' F( W- Y& f“แล้วนี่รอยอะไรหรือ” เบนซ์ชี้ใส่ที่หัวเข่าแขนที่เป็นแผลถลอก เสื้อกับกางเกงที่เป็นรอยขาด จะไม่ขาดได้ไงล่ะตัวผมลื่ไปกับถนน ถ้ารถอีกคับเขาเบรกไม่ทันผมอาจจะตายก็ได้
) h. X U- c1 r6 P5 d& L) V“ก็หกล้มไง กินข้าวก่อนนะ” ผมก็เอาถุงข้าวต้มที่แตกใส่ถ้วย ผมมาคิดเสียดายที่ผมไม่ยอมไปซื้อเอามาใหม่“อาหารวันนี้ไม่อร่อยนะเบนซ์” ผมบอกเบนซ์ตามตรงเพราะชิ้นเนื้อมันกระเด็นออกหมดเลย ผมตักข้าวต้มป้อนเบนซ์ อยู่ๆเบนซ์ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นมา. s- Z$ @/ g, ]# s
“เบนซ์อาหารไม่อร่อยหรือ” ผมไม่ทนที่จะบังคับน้ำตาได้9 G7 S+ T9 r+ |8 f
“เปล่าอร่อยมากเลย”
- f8 \; u( L! y( k- O5 y( L4 Y“แล้วร้องไห้ทำไม”. O- G: W- G" v7 @' Z: c8 C
“บอลก็ร้องไห้ ร้องทำไมล่ะ”
+ C. m! |% F1 p. ?“เปล่าซะหน่อยเราไม่ได้ร้อง น้ำฝนเข้าตาตางหาก ตาเลยแดง” ผมต้องรีบเอามือเช็ดน้ำตาทำลายหลักฐาน แต่เบนซ์ไม่ยอมหยุดร้อง- I" h5 Z' ~/ ~- Q& r
“เบนซ์ไม่ร้องนะ เราตกลงกันแล้วไงว่าจะเข้มแข็ง”
6 t0 i1 o( o" b& {) H; l“ดูตัวนายดิ เลือดไหลแล้ว” เบนซ์คงสงสารผม แต่ผมก็หาเรื่องกลบเกลื่อน ผมเช็ดน้ำตาแล้วคุยเรื่องสนุกเบนซ์ก็หยุดร้อง0 \6 n) R" x2 d8 H/ M0 ~! _
“เบนซ์นายอย่าเป็นแบบนี้อีกนะ” w" O G. A# B& Z: z( i4 p/ n3 H
“ทำไม”
' [4 ^$ B6 }1 s" c“ไม่ว่าเราจะเหนื่อยหรือจะเจ็บแค่ไหน เราก็ยินดีเราทำเพื่อคนที่เรารัก นายต้องตอบแทนเราด้วยการที่นายต้องหายแล้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง”$ e/ U, w" N, Y$ W
“ได้เราจะรีบหาย แล้วเราจะทำเพื่อนายบ้าง”
8 u& v u) |4 y/ d3 `“ต่อไปเราสองคนต้องไม่ร้องไห้ เราต้องเข้มแข็งรู้ไหม”
$ Z% j- ~* _: B. K8 ?- D3 J“ตกลง” ผมเชื่อสายตาของเบนซ์ว่าเบนซ์ต้องทำได้5 C, N% v2 V" I: q* [, @
“เราไปเรียนนะ”
: A: K {: R& {1 y# _" z. Q; i“ไม่ฉีดยาก่อนหรือ” “ไม่เป็นไรหรอก เจ็บกว่านี้ก็เจอมาแล้วไม่เห็นเป็นไรเลย” L6 f D+ U, N! H9 N: ?
ผมก็เดินออกจากโรงพยาบาล วิ่งต่อไปดีนะที่ฝนหยุดแล้ว ผมร้องไห้ตลอดทาง บอกเบนซ์ไม่ไห้ร้อง แต่ผมก็ห้ามน้ำตาไม่ได้ เออน้ำตามันอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีของผมก็ได้ เพราะทุกครั้งที่ร้องไห้หยุดเมื่อไหร่ก็สบายใจได้ทุกครั้ง ไปถึงโรงเรียนเพือนๆ ก็รุมถามว่าไปโดนอะไรมา ผมก็โกหกเขาว่าหกล้ม พอใกล้จะเลิกเรียนผมเริ่มเจ็บมากครับเดินกลับบ้านแทบไม่ไหวเลยแต่ผมก็ต้องไหว ผมกลับบ้านไปทำกิจของผมเรียบร้อยผมก็มานอนกับเบนซ์ พ่อแม่จะมาทุกเย็น ผมไม่ค่อยสบายผมจึงหลับอยู่ข้างๆเตียงของเบนซ์ ตื่นมาอีกทีก็แม่ปลุกให้ตื่น8 f2 c( O: Y# r( [* @# k V
“บอล ลูกต้องไปฉีดยานะลูก” ผมงัวเงียมาผมก็ต้องเดินตามพ่อกับแม่ที่จูงแขนผมแต่สุดท้ายผมก็เข่าอ่อนโดนพ่ออุ้ม ผมรู้สึกตัวอยู่นะครับแต่ไม่อยากพูดขัดท่าน มันรู้สึกไม่มีแรงจะทำอะไรเลย ผมเห็นท่านทั้งสองร้องไห้ ท่านคุยกับคุณหมอว่า ไม่รู้ว่าผมโดนรถชน แต่ได้ยินมาจากแม่ค้าเพราะแม่ไปจ่ายค่าอาหารพอดี ! f- z! g+ y o/ F8 a& ?, {
“คุณครับเด็กคนนี้วิ่งมาทุกวัน แกขยันดีนะนอนพักสักครู่ ก็คงหายจากพิษไข้ครับ” ) D) z) d( q; i: L* `$ F; J# ~
ผมก็สบายใจเพราะพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ผมคิดในใจว่าผมเป็นไข้หรือนี่ แล้วก็หลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยมันเพลียไปทั้งตัว ตาก็ไม่อยากลืม มารู้สึกตัวตอนเช้าเพราะเบนซ์ปลุกผม
. T5 W' Y0 Z! S7 J“บอล บอล ตื่นหรือยังน้อ”1 h# r$ H$ F- k, E) x0 N
“เบนซ์ให้บอลนอนสิลูก ให้บอลพักผ่อนบ้าง”
& Z, p# P/ K, A0 s( G g% T5 ~“เบนซ์ อ้าวบอลมานอนนี่ได้ไง”ผมงงมากครับเมื่อลืมตามาเห็นตัวเองนอนที่เตียงคนไข้
% ?2 d/ v8 ?$ x) ~) b4 ]“บอล ลูกเป็นไข้นะลูก แม่เอาข้าวมาป้อนลูกแล้วทานยาจะได้หายเร็วๆ” : U- s3 b! q: i% _
พ่อจูบที่หน้าผากผม แล้วแม่ก็มาป้อนข้าวแล้วสิ่งที่ผมต้องแปลกใจมากที่สุดคือมือของเบนซ์มาจับที่แก้มผม X' [) K. H! u3 T
“เบนซ์ แขนเบนซ์หายแล้ว” ผมดีใจที่สุด
/ F. j" Z' o( K) ]. r“ใช่เบนซ์หายแล้วนะ”
x- ^( k1 ?5 Q$ K2 k1 i“กิน ข้าวก่อนลูก แล้วค่อยคุยกันเออบอลพี่กอร์ฟโทรมาพรุ่งนี้พี่เขาจะเดินทางมา เรื่องบ้านของบอล” ผมไม่ตอบเพราะผมดีใจเรื่องที่เบนซ์มีอาการดีขึ้นแต่ผมลุกไม่ขึ้น เพราะมันยังเจ็บตามตัวอยู่มาก - r* H9 f7 D8 j+ ^ P
“บอล อีกไม่กี่วันเบนซ์ก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วนะลูก”
9 d: F e4 o( Y) g“จริงหรอครับ”1 L9 r3 s# E9 m
“จริงสิลูก แล้วเบนซ์เดินได้บ้างแล้ว หมอพึ่งจะผ่าเอาเผือกออกตะกี้เนี่ย” แม่พูดคงดีใจเหมือนผม
3 ?+ h( s3 h& O5 X- f2 d+ S2 c8 n* g1 `' M* C y( x) ]* w( b
1 i9 D( R5 ]! H0 D/ G) Z- p s6 U--------------------- จบตอนที่ 23 --------------------* q4 Z8 V+ x4 G' R2 r3 G
3 |7 s l+ u% D/ N# e6 r
- v: a; ^& u O. \$ t
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-23 13:25:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-25 01:21:42
โพสต์ 2020-1-27 22:42:32
โพสต์ 2020-1-1 20:51:03
โพสต์ 2019-5-24 05:41:39
โพสต์ 2019-4-25 22:47:16