|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 23 “ไอ้โต้ บอลมา”# |0 ^. {/ h7 g5 h$ s2 ^
“เฮ้ยบอล ไอ้เพื่อนยากแกจริงๆหรอนี่” เสียงโต้ร้องพร้อมรีบวิ่งมาหาผม “เป็นไงมั่งโต้ สบายดีมั้ย”ผมก็ดีใจที่เจอเพื่อน ผมเริ่มมองดูความต่างว่าเพื่อนกับความรักมันเป็นสิ่งที่ต้องคู่ตามกันไป “นายไม่ยอมติดต่อมาเลยว่ะ”โต้ตำหนิผม อาจจะจริงของโต้ ผมก็ไม่ได้ติดต่อโต้จริงๆ ตั้งแต่เดินทางไปบ้านปู่- [5 |9 G7 v; r6 m4 u
“เราขอโทษว่ะ มันไม่ค่อยมีเวลา”
. m6 ~$ \ a) \) v* y/ X“เออเวลาแกไม่มีให้เพื่อนหรอก มีแต่ให้ไอ้เบนซ์นั่นแหละ ลองไอ้เบนซ์ไม่เป็นไรดิ แกก็คงไม่กลับมาหรอก” ผมพูดไม่ออกมันเลย มันก็จริงของโต้ ถ้าเบนซ์ไม่เป็นอย่างนี้ผมก็คงไม่ได้มา# L9 A% x4 i# }$ C
“จริงของนายเรายอมรับ” ผมตอบโต้ไปตรง ๆ 9 g& q1 U0 y) e8 k, l3 ?# k( Q% x
“บอล” ผมมองหน้าโต้แล้วผมก็พยักหน้ารับคำเรียก. g& r1 ~, x) P# G4 C
“เราเสียใจด้วยนะเรื่องเบนซ์ แต่โชคยังดีนะเบนซ์ไม่เป็นไรหายจนได้”
$ u) G$ S3 T6 t: Q! ?$ h" b“โต้เบนซ์เขาไปมีอุบัติเหตุที่ไหน”
+ Z+ X+ C1 D; y: l/ g7 D“อ้าว นายไม่รู้หรือ”8 q1 v3 w M2 Z1 [
“ไม่เรายังไม่กล้าถามเลย นายบอกเราหน่อยดิ”2 ]" M) v4 L- a
“มันเสียใจเรื่องนายนั่นแหละ มันขับรถเร็วมากเลยนะตั้งแต่บอลไม่อยู่ พวกเราเตือนมัน แต่เบนซ์มันบอกมันอยากตายสุดท้ายมันก็ไปแหกโค้งที่เดิมแหละ”( u( u* L: ]. @. G2 ^
“ทำไมถึงอยากตายล่ะโต้”
% z# { r: ]) j7 E! Y; f0 _ n“ความรักไม่สมหวัง เบนซ์คิดสั้น มันคิดว่าความรักมันไม่สมหวัง”
. K; V/ R: U3 L0 _* }% R! t( q0 `“ขนาดนั้นเชียว”
1 \% g, z9 u k H“คงไม่ต้องบอกนะว่าเบนซ์รักใคร” ผมก็เดาว่าเบนซ์รักผมนั่นแหละ เพราะเรื่องความรักระหว่างผมกับเบนซ์ รู้เพียงโต้เท่านั้นส่วนเพื่อนคนอื่นไม่รู้ จะมีเพียงแค่สงสัย เพราะผมกับเบนซ์ไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้ว่ารักกัน มีแต่แบบเพื่อน ๆ มากกว่า “ไปเข้าแถวก่อนวันนี้เป็นวันแรกของนายนะ” ผมก็เดินไปกับโต้เพื่อเข้าแถวเคารพธงชาติ พวกพี่ๆน้องๆที่เคยทำกิจกรรมร่วมกันต่างมองดูผม ผมรู้สึกเขินมาก เพราะมันผิดปกติ “อายจังโต้ เขามองเราจังว่ะ”
3 u! m6 A- u% g( Q) x; v“ก็นายมันหล่อนี่ เขาก็มองดิ” ไม่ใช่มั้ง ผมคิดในใจเขาต้องสงสัยแน่ ๆ เลยว่าผมเป็นเกย์กลับมาก็เพราะเรื่องเบนซ์ ผมไม่อายเขาหรอกแต่ผมเกรงใจที่เขาตั้งตามองขนาดนั้น เมื่อเคารพธงชาติเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็เดินไปเข้าห้องเรียน เพื่อนรุ่นน้องหลายคนก็เดินตามผมมาถามผม: {8 s1 x1 U' |9 O" f% K
“พี่บอล ผมดีใจจังพี่กลับมาที่นี่อีก” เสียงที่ถามผมเป็นเสียงห้าวๆผมไม่คุ้นเสียงนี่เลยผมรีบหันหลังไปมองตามเสียงที่ถาม
3 z9 Y( K) |+ V0 Y“อ้าวน้องรู้จักพี่ด้วยเหรอครับ” ผมไม่ค่อยคุ้นหน้าเด็กคนนี้เลย
' N% O8 ~" Q- I“รู้จักสิครับพี่บอลขวัญใจของพวกผมเลยนะ” เด็กอีกคนก็ตอบ, K! B4 w. K% o+ w4 e6 Q+ D
“พี่จำผมไม่ได้เหรอครับ” ผมรีบมองหน้าเขาที่เขาย้อนถามผมอีกครั้ง
$ O% z9 p n& U1 ^" x- b“เอ้ เคยเจอที่ไหนนะ” ผมสงสัยมากแต่เด็กคนนี้เขาก็ยิ้มขำๆ ยิ่งทำให้ผมสงสัย ทำหน้าน่ารักมาก ดูเขาไร้เดียงสามากครับ
3 p# O0 U7 ?8 T9 a0 L0 e+ z“พี่ครับ ผมเคยไปซื้อของก่ะพี่ที่ตลาดนัดไงครับ” ผมก็จำได้ทันทีเลยครับ เด็กคนที่ไปซื้อกางเกงใน & P7 f% O _- j1 u3 W
“พี่จำนายได้แล้ว ที่ไปซื้อกางเกงใช่ไหมครับ”ผมยิ้มให้เขา+ S! j* }& }; f) U. C! q! ~! I+ m' O" k! M
“ใช่พี่ ผมนึกว่าผมจะไม่เจอพี่แล้วนะ” เขายิ้มหวานใส่ผม แต่ก็งงนิดหน่อยกับคำว่า ผมว่าจะไม่เจอพี่แล้วนะ2 v9 M# f1 [% r8 G' \4 P% n# P
“เกือบจำไม่ได้แล้วนะ ตัวใหญ่ตัวสูงกว่าเดิมอีก”อีกอย่างก็หล่อกว่าเดิมด้วย/ t2 P( J$ d" R3 m' k# I
“พี่ครับตอนพักเที่ยงผมขอทานข้าวด้วยคนได้ไหมครับ” เพื่อนๆ เขาสองสามคนก็พูดเหมือนเขา 6 a' Q8 o5 b! s4 H; A" \8 k
“ไว้คราวหลังนะครับวันนี้พี่ไม่ว่างเลยครับ ไว้มีโอกาสพี่จะมาร่วมทานข้าวกับน้อง ๆ นะครับ” 1 I/ a8 Z4 e9 H
แล้วผมก็ต้องเดินตามหลังโต้เข้าห้องเรียนไป ปีนี้ผมอยู่ม.5 แล้ว ผมมองไปเห็นเก้าอี้ว่างอยู่ตัวหนึ่งผมก็ถามโต้ “นั่นของเบนซ์ใช่ไหม”
- m; a5 `% m. E4 P( t& t“เออ ขอร้องแกอย่าเศร้าได้มะ เดี๋ยวเบนซ์มันก็หายน่า”ผมก็พอทำใจได้บ้าง* G/ f* r9 M8 w8 m" [; ~
“โต้เด็กสองสามคนนั่นใครวะ” ผมยังไม่รู้จักชื่อพวกเขา
7 N" `" R3 O$ V) }" r3 l W% a& g“คนที่ถามนายน่ะไอ้เดย์ เด็กมาใหม่พึ่งย้ายมาตอนเปิดเทอม1 Z! z F5 M6 b8 `/ \5 C
อยู่ม.2 ส่วนไอ้สามตัวนั่นก็แฟนบอลนายนั่นแหละไอ้โจ้ เจ ดุม สามสหายนี่มันไปดูนายเตะบอลตลอด จำไม่ได้เหรอ”
; i) C& ^* P1 r. ` d“เราไม่เห็นจำได้เลย แต่เดย์เราจำได้เพราะเดย์เคยไปซื้อของที่ร้านเบนซ์เมื่อปีก่อน” ผมพูดตามความจริง, t8 K/ v: i. v* C/ j" \/ x. r
“อ๋อ ก็ตอนนั้นเด็กพวกนี้เขายังเด็กอยู่ แต่ตอนนี้มันโตแล้ว แม่งโคตรโตเร็ว ดูดิแต่ละคนสูงฉิบหาย”โต้บอกก็จริงของเขาครับ
4 U" \9 x1 n' m' |0 {5 J“โต้ ทำไมต้องมีฉิบหายด้วยล่ะ5555” ผมหัวเราะที่โต้พูด
# P$ w6 [) \' \/ q% ^“เฮ้ยไอ้บอล รอบนี้แกมาแปลกว่ะ ดูแกร่าเริงกว่าเดิมว่ะ”! c7 j2 C: B5 y7 z9 p( v
“เหรอ เมื่อก่อนเราเป็นไงหรอ” ผมยังขำๆอยู่ “ก็เมื่อก่อนแกดูเหงาเศร้าซึมไม่หัวเราะไม่ยิ้ม แต่เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วเราจะได้ไม่ห่วงนาย จะได้ไม่เปลืองปากคอยถามว่าเป็นอะไร” ผมก็แปลกเหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมได้รับคำชมจากเพื่อนในวันนี้ พออาจารย์เดินเข้ามาผมกับโต้ก็ต้องหยุดเสวนากัน ตั้งใจเรียน ขณะเรียนสมองผมก็หวนคิดเรื่องพี่กอร์ฟขึ้นมาที่พี่กอร์ฟว่าผมเรียนไม่เก่งเรียนแย่ มันทำให้ผมอยากตั้งใจเรียนมากขึ้น เอาล่ะ ผมบอกตัวเองว่าต่อไปนี้บอลจะเป็นบอลคนใหม่ให้ได้ แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่ออาจารย์เรียกชื่อผม: n( G- X# `3 z4 w) `& r
“ชนานนท์” “ครับอาจารย์”2 ]- p& ?3 K3 T! j) _9 M" b
“ตั้งใจเรียนนะครับ” อาจารย์เดินมาแล้วก็มาลูบหัวผมอย่างเอ็นดูผมต้องมองหน้าอาจารย์ด้วยความแปลกใจ ว่าอะไรทำให้อาจารย์คนนี้เปลี่ยนไป เมื่อก่อนแกชอบดุด่าผมแกชอบว่าผมเสมอว่า หน้าตาก็ดี้ดีแต่การเรียนสู้ไอ้ตลกสายันไม่ได้เลย แต่วันนี้ผมได้รับคำสั่งอันเมตตา s& h% }/ R! D8 {( \8 Z& F
“ว่าไงชนานนท์จะตั้งใจเรียนไหม” อาจารย์ทวนคำถามเมื่อดูผมยังไม่ตอบ
; R; r0 E+ M* s6 L' Y“ครับ ผมจะตั้งใจเรียน” ผมต้องน้ำตาซึมมันปราบปรื้มที่มีคนหวังดีต่อผมผมพึ่งรู้ก็วันนี้ว่า อำนาจแห่งความห่วงใยจากคนที่เราไม่คุ้นเคย หรือคนที่ไม่ถูกกับเรา เวลาที่เขามอบความห่วงใยให้หรือความเมตตา มันทำให้เราอึ้ง น้ำตาไหลได้เหมือนกันครับ4 [9 j. o$ I: |" J6 }
“ชนานนท์” “ครับ” “ไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้นะ เธอเก่งหลายอย่างแล้ว อย่างเล่นฟุตบอล โรงเรียนเราถ้าไม่มีเธอก็ขายหน้าเขาแพ้แล้วแพ้อีกเหมือนที่ผ่านมายังเหลืออีกหลายอย่างที่เธอต้องเจอในวันหน้า เธอต้องเอาอดีตมาเป็นครู แล้วอดทนกับสิ่งนั้นมันไม่มีอะไรยากหรอก เหมือนเธอเตะฟุตบอล บางทีทีมคู่ต่อสู้เก่งมากๆ เธอยังหาทางเอาชนะเขาจนได้ การเรียนก็เหมือนกันถ้าเธอลองคิดจะเอาชนะเหมือนแข่งกีฬาสิ รับรองเธอต้องแตงฉานและเอาชนะมันได้แน่นอน”
1 [' [& K$ N0 @! Q# v( }“ครับ ขอบคุณอาจารย์มากครับ” คติที่สองที่สอนผมให้ต่อสู้ (ท่านผู้อ่านทุกคนก็ให้กำลังใจผมท่านรู้ไหมว่าคำพูดหรือข้อเขียนที่ท่านกลั่นกรองออกจากใจท่าน ผมได้รับมันและเสียงของท่านที่อวยพรผมให้กำลังใจผม มันก็ยังกึกก้องอยู่ในใจของผมเคียงคู่ไปกับคำที่พี่กอร์ฟพูดและอาจารย์พูดมันมีค่ามากสำหรับผม ท่านผู้อ่านครับ ผมขอให้ท่านจงนำความเมตตาของท่านไปมอบไปส่งให้คนที่เขากำลังสับสน สิ้นหวัง ผมรับรองเลยว่าแรงแห่งความห่วงใยความเมตตามันมีอำนาจชุบชีวิตคนคนนั้นให้กลับมามีชีวิตที่มีค่าอีกครั้ง มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากซะกว่าการรักษาบำบัดด้วยยาหรือวัตถุต่างๆ ผมมองสิ่งนี้ว่ามันเป็นยาวิเศษ ผมก็ตั้งใจเรียนจนออดดังพักเที่ยง ผมก็ไปขออาจารย์ที่ประจำหน้าประตูโรงเรียนคอยดูคนเข้าออกหน้าผมโชคดีที่ท่านเข้าใจ ยอมให้ผมไป “อย่ามาสายนะ ต้องทันเข้าเรียน ถ้าเธอมาสายอาจารย์จะช่วยเธอไม่ได้”+ r2 t* g2 ?2 W" F$ v
“ขอบคุณครับ ผมจะมาให้ทันครับ” ผมก็รีบวิ่งจากโรงเรียนไปโรงพยาบาลประมาณสองกิโลกว่าแล้วก็รับเอาอาหารจากแม่ค้าที่คุณแม่ท่านสั่งไว้ทุกวัน ที่ผมต้องวิ่งก็เพราะกว่าที่จะรอรถรอบเมืองแล้วไปลงที่โรงพยาบาล ผมวิ่งไปเร็วกว่าอีก “บอลนายวิ่งมาหรือ”1 p: C% F# D4 S+ U( q d2 h$ ?* T
“อือ”
6 {/ _: l& K3 [“ทำไมต้องวิ่งด้วยล่ะขี่รถก็ได้นี่”& |! P E, W0 o9 P$ j
“ไม่เป็นไรหรอกออกกำลังกาย”
( x/ V' Y# D* {$ P4 n/ d“มันลำบากนะบอล เราว่านายอย่ามาเลยให้พยาบาลเขาป้อนข้าวเราดีกว่า”* o" H% H' g1 f" h
“ไม่เอา บอลจะมา ไม่ต้องพูดกินเร็วเข้าเดี๋ยวไม่ทันเรียนภาคบ่าย” ผมก็ยิ้มพูดบังคับเบนซ์ไม่อยากให้เขาพูดอีก6 j# s: k1 |( m
“บอลแล้วนายไมกินหรอ”$ M$ R1 X; Y7 g; O: |! p1 L( y( |
“เรากินแล้ว” ผมจำต้องโกหกอีก โชคดีที่ห้องนี้ไม่มีนาฬิกา
5 i& O# I" B# ^) k! s. Y“บอล เบนซ์ถามหมอแล้วนะ”( E+ k8 G, f. F* R; K/ y8 q
“เรื่องอะไร”
( a& z0 q& W8 [6 @! O" N“เรื่องเล่นเสียว”' Q1 @- j& M( Y3 A: \9 b% Q
“หมอว่าไงล่ะ”
, ?5 R, h& l) A+ X- Y% O5 |“หมอบอกว่าได้แต่อย่าบ่อยนัก หมอว่าร่างกายเราแข็งแรงอยู่ถึงหลั่งน้ำได้” เบนซ์ทำท่าดีใจ ถ้าหากเขาขยับแขนได้คงกอดผมแล้วล่ะ ผมเลยไปกอดเขาก่อนหอมแก้มด้วย
$ h N$ @' l) ^6 e“เบนซ์ นายโคตรหน้าด้านเลยว่ะกล้าถามหมอ”7 o7 Q+ A% K; O0 H! a I) s# U
“ก็ไม่อยากให้นายขัดใจเราไง”
8 b! a- r+ f! B. B) y, e“คร้าบต่อไปบอลจะไม่ขัดใจเบนซ์อีกนะ” ป้อนข้าวเสร็จก็ไปเรียนต่อ เวลาชั่วโมงหนึ่งผมทำเวลาได้ทุกครั้ง ตอนเย็นผมก็กลับบ้านเช่าหาข้าวปลาทาน อาบน้ำ ซักผ้าเสร็จก็มานอนอยู่กับเบนซ์ ผมทำอย่างนี้มาเกือบเดือนแล้ว มีอยู่วันหนึ่งที่ผมวิ่งไปที่โรงพยาบาลแล้วฝนตก ฝนตกอย่างหนักมากครับ ผมวิ่งร้องไห้ท่ามกลางสายฝนตั้งแต่โรงเรียนถึงโรงพยาบาลไปเอากับข้าวกับแม่ค้า พอจะวิ่งข้ามถนนไปโรงพยาบาลรถก็เฉียดผม ผมล้มลงกลางถนน ข้าวต้มที่ผมถือในมือกระแทกกับพื้นถนนจนแตก จากนั้นเสียงด่าจากคนใช้ถนนเขาก็ด่าว่าโง่ ผมไม่โกธรเขาหรอกครับ ผมไม่ดูให้ดีเอง ผมรีบลุกจับเอาอาหารที่ตกอยู่กับพื้นเอาส่วนที่มันไม่หกออกจากถุง แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งต่อไป ผมเกลียดฝนวันนี้ที่สุด“บอลนายเปียกหมดเลย” เสียงเบนซ์พูดแบบสั่นๆ เบนซ์คงห่วงผม “บอลนายโดนรถชนหรือ”! H! K: p. X! y8 P- f2 v
“เปล่านะเราหกล้ม” ผมหลอกเบนซ์
) [- ]: Z1 n0 W“แล้วนี่รอยอะไรหรือ” เบนซ์ชี้ใส่ที่หัวเข่าแขนที่เป็นแผลถลอก เสื้อกับกางเกงที่เป็นรอยขาด จะไม่ขาดได้ไงล่ะตัวผมลื่ไปกับถนน ถ้ารถอีกคับเขาเบรกไม่ทันผมอาจจะตายก็ได้% {, I' K- \! \# z+ A! o
“ก็หกล้มไง กินข้าวก่อนนะ” ผมก็เอาถุงข้าวต้มที่แตกใส่ถ้วย ผมมาคิดเสียดายที่ผมไม่ยอมไปซื้อเอามาใหม่“อาหารวันนี้ไม่อร่อยนะเบนซ์” ผมบอกเบนซ์ตามตรงเพราะชิ้นเนื้อมันกระเด็นออกหมดเลย ผมตักข้าวต้มป้อนเบนซ์ อยู่ๆเบนซ์ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นมา
* O- E" v) } [0 |“เบนซ์อาหารไม่อร่อยหรือ” ผมไม่ทนที่จะบังคับน้ำตาได้
1 R# S5 C$ i# F D“เปล่าอร่อยมากเลย”
1 n* k* l4 L) X0 p: p. m“แล้วร้องไห้ทำไม”& L/ L# N q$ J) N s9 [. J$ }
“บอลก็ร้องไห้ ร้องทำไมล่ะ”
" C# U0 p3 V# j# x( e“เปล่าซะหน่อยเราไม่ได้ร้อง น้ำฝนเข้าตาตางหาก ตาเลยแดง” ผมต้องรีบเอามือเช็ดน้ำตาทำลายหลักฐาน แต่เบนซ์ไม่ยอมหยุดร้อง
: R, w; x: j. H u“เบนซ์ไม่ร้องนะ เราตกลงกันแล้วไงว่าจะเข้มแข็ง”
8 I( w) X' n. A) ?: `+ z0 A“ดูตัวนายดิ เลือดไหลแล้ว” เบนซ์คงสงสารผม แต่ผมก็หาเรื่องกลบเกลื่อน ผมเช็ดน้ำตาแล้วคุยเรื่องสนุกเบนซ์ก็หยุดร้อง; z( h( n' n9 R A# C+ K
“เบนซ์นายอย่าเป็นแบบนี้อีกนะ”/ B: A) W& m3 c( M) \
“ทำไม”
1 J8 e: g E( ^" N“ไม่ว่าเราจะเหนื่อยหรือจะเจ็บแค่ไหน เราก็ยินดีเราทำเพื่อคนที่เรารัก นายต้องตอบแทนเราด้วยการที่นายต้องหายแล้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง”
: @3 u, q1 Q3 {+ ] F0 w: I“ได้เราจะรีบหาย แล้วเราจะทำเพื่อนายบ้าง”) e+ v$ C- ^# } ^' {' V' J5 F5 W
“ต่อไปเราสองคนต้องไม่ร้องไห้ เราต้องเข้มแข็งรู้ไหม”
8 Q/ ^, E( Y3 |“ตกลง” ผมเชื่อสายตาของเบนซ์ว่าเบนซ์ต้องทำได้ i% d. T- Y: E4 }5 N; r
“เราไปเรียนนะ”, r! | ~2 x# l( u1 J7 O3 V9 N/ ?
“ไม่ฉีดยาก่อนหรือ” “ไม่เป็นไรหรอก เจ็บกว่านี้ก็เจอมาแล้วไม่เห็นเป็นไรเลย”
" D9 C% Y I1 t! H: O7 }ผมก็เดินออกจากโรงพยาบาล วิ่งต่อไปดีนะที่ฝนหยุดแล้ว ผมร้องไห้ตลอดทาง บอกเบนซ์ไม่ไห้ร้อง แต่ผมก็ห้ามน้ำตาไม่ได้ เออน้ำตามันอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีของผมก็ได้ เพราะทุกครั้งที่ร้องไห้หยุดเมื่อไหร่ก็สบายใจได้ทุกครั้ง ไปถึงโรงเรียนเพือนๆ ก็รุมถามว่าไปโดนอะไรมา ผมก็โกหกเขาว่าหกล้ม พอใกล้จะเลิกเรียนผมเริ่มเจ็บมากครับเดินกลับบ้านแทบไม่ไหวเลยแต่ผมก็ต้องไหว ผมกลับบ้านไปทำกิจของผมเรียบร้อยผมก็มานอนกับเบนซ์ พ่อแม่จะมาทุกเย็น ผมไม่ค่อยสบายผมจึงหลับอยู่ข้างๆเตียงของเบนซ์ ตื่นมาอีกทีก็แม่ปลุกให้ตื่น
0 a5 Z% }8 R" |# B2 p' c“บอล ลูกต้องไปฉีดยานะลูก” ผมงัวเงียมาผมก็ต้องเดินตามพ่อกับแม่ที่จูงแขนผมแต่สุดท้ายผมก็เข่าอ่อนโดนพ่ออุ้ม ผมรู้สึกตัวอยู่นะครับแต่ไม่อยากพูดขัดท่าน มันรู้สึกไม่มีแรงจะทำอะไรเลย ผมเห็นท่านทั้งสองร้องไห้ ท่านคุยกับคุณหมอว่า ไม่รู้ว่าผมโดนรถชน แต่ได้ยินมาจากแม่ค้าเพราะแม่ไปจ่ายค่าอาหารพอดี
, |' k% ]+ Z6 D7 A$ I% y“คุณครับเด็กคนนี้วิ่งมาทุกวัน แกขยันดีนะนอนพักสักครู่ ก็คงหายจากพิษไข้ครับ” + k. V0 l, z4 ?3 L; N8 k' O B8 ~
ผมก็สบายใจเพราะพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ผมคิดในใจว่าผมเป็นไข้หรือนี่ แล้วก็หลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยมันเพลียไปทั้งตัว ตาก็ไม่อยากลืม มารู้สึกตัวตอนเช้าเพราะเบนซ์ปลุกผม
" o1 m' T5 b& v* I“บอล บอล ตื่นหรือยังน้อ”
- r& z6 P: t2 S& C7 ]“เบนซ์ให้บอลนอนสิลูก ให้บอลพักผ่อนบ้าง”0 N0 @/ d. a" s2 s
“เบนซ์ อ้าวบอลมานอนนี่ได้ไง”ผมงงมากครับเมื่อลืมตามาเห็นตัวเองนอนที่เตียงคนไข้
" f6 [3 l3 @& F! h8 L“บอล ลูกเป็นไข้นะลูก แม่เอาข้าวมาป้อนลูกแล้วทานยาจะได้หายเร็วๆ” 7 N C' `. [! ^( N# ^! k
พ่อจูบที่หน้าผากผม แล้วแม่ก็มาป้อนข้าวแล้วสิ่งที่ผมต้องแปลกใจมากที่สุดคือมือของเบนซ์มาจับที่แก้มผม
& N8 {( V1 U& h* }6 Z! Y“เบนซ์ แขนเบนซ์หายแล้ว” ผมดีใจที่สุด
: e" q& O1 ~' `“ใช่เบนซ์หายแล้วนะ”
6 g& B" Q) h6 c" `& F“กิน ข้าวก่อนลูก แล้วค่อยคุยกันเออบอลพี่กอร์ฟโทรมาพรุ่งนี้พี่เขาจะเดินทางมา เรื่องบ้านของบอล” ผมไม่ตอบเพราะผมดีใจเรื่องที่เบนซ์มีอาการดีขึ้นแต่ผมลุกไม่ขึ้น เพราะมันยังเจ็บตามตัวอยู่มาก
: e, @0 o5 j1 `3 n% |“บอล อีกไม่กี่วันเบนซ์ก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วนะลูก”
}6 [8 i9 V1 F _7 m5 g“จริงหรอครับ”! |' D' `. o+ ^
“จริงสิลูก แล้วเบนซ์เดินได้บ้างแล้ว หมอพึ่งจะผ่าเอาเผือกออกตะกี้เนี่ย” แม่พูดคงดีใจเหมือนผม6 a+ M# f( L' j& j; P
& e& ?1 \, {( D( H; _4 l" d. P
) g9 c. Q Q) k& g--------------------- จบตอนที่ 23 --------------------' t' i) ~+ |5 X; b
3 w% O1 s7 @3 H. ^* N7 L0 W- p$ c3 _2 {1 y T8 n
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-23 13:25:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-25 01:21:42
โพสต์ 2020-1-27 22:42:32
โพสต์ 2020-1-1 20:51:03
โพสต์ 2019-5-24 05:41:39
โพสต์ 2019-4-25 22:47:16