|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 23 “ไอ้โต้ บอลมา”' \% O* {; }. L" c
“เฮ้ยบอล ไอ้เพื่อนยากแกจริงๆหรอนี่” เสียงโต้ร้องพร้อมรีบวิ่งมาหาผม “เป็นไงมั่งโต้ สบายดีมั้ย”ผมก็ดีใจที่เจอเพื่อน ผมเริ่มมองดูความต่างว่าเพื่อนกับความรักมันเป็นสิ่งที่ต้องคู่ตามกันไป “นายไม่ยอมติดต่อมาเลยว่ะ”โต้ตำหนิผม อาจจะจริงของโต้ ผมก็ไม่ได้ติดต่อโต้จริงๆ ตั้งแต่เดินทางไปบ้านปู่
! [! v. s9 h# U3 Z; N. S“เราขอโทษว่ะ มันไม่ค่อยมีเวลา”
! ]& I, n& G+ r/ [“เออเวลาแกไม่มีให้เพื่อนหรอก มีแต่ให้ไอ้เบนซ์นั่นแหละ ลองไอ้เบนซ์ไม่เป็นไรดิ แกก็คงไม่กลับมาหรอก” ผมพูดไม่ออกมันเลย มันก็จริงของโต้ ถ้าเบนซ์ไม่เป็นอย่างนี้ผมก็คงไม่ได้มา
" S7 p5 m5 T' M; W4 Q9 }“จริงของนายเรายอมรับ” ผมตอบโต้ไปตรง ๆ
( l9 z3 U, G7 |. c* E2 ~ x8 x1 X“บอล” ผมมองหน้าโต้แล้วผมก็พยักหน้ารับคำเรียก
( o1 @1 \3 ^# k, Y3 i1 L- v5 d+ E“เราเสียใจด้วยนะเรื่องเบนซ์ แต่โชคยังดีนะเบนซ์ไม่เป็นไรหายจนได้”
* Q" F! T h& G“โต้เบนซ์เขาไปมีอุบัติเหตุที่ไหน”
% G; J& G: C# O9 N% ^4 o9 Z' A1 p' v“อ้าว นายไม่รู้หรือ”
$ R) [- Q/ r9 r“ไม่เรายังไม่กล้าถามเลย นายบอกเราหน่อยดิ”' P8 A/ W& \' E. C5 R2 I2 w3 A1 |
“มันเสียใจเรื่องนายนั่นแหละ มันขับรถเร็วมากเลยนะตั้งแต่บอลไม่อยู่ พวกเราเตือนมัน แต่เบนซ์มันบอกมันอยากตายสุดท้ายมันก็ไปแหกโค้งที่เดิมแหละ”$ j" ]2 d$ J3 |7 Y! z
“ทำไมถึงอยากตายล่ะโต้”/ J9 }; ]# h# j# ?3 J2 H
“ความรักไม่สมหวัง เบนซ์คิดสั้น มันคิดว่าความรักมันไม่สมหวัง”3 V ]9 H1 n \6 o. y
“ขนาดนั้นเชียว”; @1 T& p# e; S# C: o
“คงไม่ต้องบอกนะว่าเบนซ์รักใคร” ผมก็เดาว่าเบนซ์รักผมนั่นแหละ เพราะเรื่องความรักระหว่างผมกับเบนซ์ รู้เพียงโต้เท่านั้นส่วนเพื่อนคนอื่นไม่รู้ จะมีเพียงแค่สงสัย เพราะผมกับเบนซ์ไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้ว่ารักกัน มีแต่แบบเพื่อน ๆ มากกว่า “ไปเข้าแถวก่อนวันนี้เป็นวันแรกของนายนะ” ผมก็เดินไปกับโต้เพื่อเข้าแถวเคารพธงชาติ พวกพี่ๆน้องๆที่เคยทำกิจกรรมร่วมกันต่างมองดูผม ผมรู้สึกเขินมาก เพราะมันผิดปกติ “อายจังโต้ เขามองเราจังว่ะ”- }9 X' o2 Z9 u! J& {
“ก็นายมันหล่อนี่ เขาก็มองดิ” ไม่ใช่มั้ง ผมคิดในใจเขาต้องสงสัยแน่ ๆ เลยว่าผมเป็นเกย์กลับมาก็เพราะเรื่องเบนซ์ ผมไม่อายเขาหรอกแต่ผมเกรงใจที่เขาตั้งตามองขนาดนั้น เมื่อเคารพธงชาติเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็เดินไปเข้าห้องเรียน เพื่อนรุ่นน้องหลายคนก็เดินตามผมมาถามผม6 N- n1 Z- \9 ^! _. j, R
“พี่บอล ผมดีใจจังพี่กลับมาที่นี่อีก” เสียงที่ถามผมเป็นเสียงห้าวๆผมไม่คุ้นเสียงนี่เลยผมรีบหันหลังไปมองตามเสียงที่ถาม
# ]) u% n7 G- p9 _1 u2 K* H) V' E: q, D“อ้าวน้องรู้จักพี่ด้วยเหรอครับ” ผมไม่ค่อยคุ้นหน้าเด็กคนนี้เลย
: a' c/ q! r9 T- J$ i7 t3 b; [“รู้จักสิครับพี่บอลขวัญใจของพวกผมเลยนะ” เด็กอีกคนก็ตอบ
- M- |/ X% K* |4 z1 ^7 T“พี่จำผมไม่ได้เหรอครับ” ผมรีบมองหน้าเขาที่เขาย้อนถามผมอีกครั้ง
: s8 C3 s' r6 s" A* N6 B5 ~“เอ้ เคยเจอที่ไหนนะ” ผมสงสัยมากแต่เด็กคนนี้เขาก็ยิ้มขำๆ ยิ่งทำให้ผมสงสัย ทำหน้าน่ารักมาก ดูเขาไร้เดียงสามากครับ6 L$ r/ O5 I. ?
“พี่ครับ ผมเคยไปซื้อของก่ะพี่ที่ตลาดนัดไงครับ” ผมก็จำได้ทันทีเลยครับ เด็กคนที่ไปซื้อกางเกงใน ) Z% L6 c. n, z" b0 t/ M* D9 F7 f! m
“พี่จำนายได้แล้ว ที่ไปซื้อกางเกงใช่ไหมครับ”ผมยิ้มให้เขา' ?3 g' o& v: v: n7 G' p% [
“ใช่พี่ ผมนึกว่าผมจะไม่เจอพี่แล้วนะ” เขายิ้มหวานใส่ผม แต่ก็งงนิดหน่อยกับคำว่า ผมว่าจะไม่เจอพี่แล้วนะ
# [. Y* ~3 q2 V; a9 A' F# v8 r“เกือบจำไม่ได้แล้วนะ ตัวใหญ่ตัวสูงกว่าเดิมอีก”อีกอย่างก็หล่อกว่าเดิมด้วย
% I9 Y6 L- [' \1 {. w* h“พี่ครับตอนพักเที่ยงผมขอทานข้าวด้วยคนได้ไหมครับ” เพื่อนๆ เขาสองสามคนก็พูดเหมือนเขา
# c" t1 t+ W' p" T“ไว้คราวหลังนะครับวันนี้พี่ไม่ว่างเลยครับ ไว้มีโอกาสพี่จะมาร่วมทานข้าวกับน้อง ๆ นะครับ” 2 h1 S& a2 w5 i0 m/ d
แล้วผมก็ต้องเดินตามหลังโต้เข้าห้องเรียนไป ปีนี้ผมอยู่ม.5 แล้ว ผมมองไปเห็นเก้าอี้ว่างอยู่ตัวหนึ่งผมก็ถามโต้ “นั่นของเบนซ์ใช่ไหม”
& e* x) f. J1 t7 b“เออ ขอร้องแกอย่าเศร้าได้มะ เดี๋ยวเบนซ์มันก็หายน่า”ผมก็พอทำใจได้บ้าง
/ Y0 i! I2 f4 ^0 t( f) p“โต้เด็กสองสามคนนั่นใครวะ” ผมยังไม่รู้จักชื่อพวกเขา
1 e. o1 \3 K/ x* K“คนที่ถามนายน่ะไอ้เดย์ เด็กมาใหม่พึ่งย้ายมาตอนเปิดเทอม% W1 b$ E7 E y
อยู่ม.2 ส่วนไอ้สามตัวนั่นก็แฟนบอลนายนั่นแหละไอ้โจ้ เจ ดุม สามสหายนี่มันไปดูนายเตะบอลตลอด จำไม่ได้เหรอ”
" p6 f0 P* T- \. ^“เราไม่เห็นจำได้เลย แต่เดย์เราจำได้เพราะเดย์เคยไปซื้อของที่ร้านเบนซ์เมื่อปีก่อน” ผมพูดตามความจริง
. w3 p$ ?' H" w- D“อ๋อ ก็ตอนนั้นเด็กพวกนี้เขายังเด็กอยู่ แต่ตอนนี้มันโตแล้ว แม่งโคตรโตเร็ว ดูดิแต่ละคนสูงฉิบหาย”โต้บอกก็จริงของเขาครับ9 f2 {& a/ _( I
“โต้ ทำไมต้องมีฉิบหายด้วยล่ะ5555” ผมหัวเราะที่โต้พูด! w8 h" p- {5 y% _/ E
“เฮ้ยไอ้บอล รอบนี้แกมาแปลกว่ะ ดูแกร่าเริงกว่าเดิมว่ะ”
2 }6 Z" S; i' f c“เหรอ เมื่อก่อนเราเป็นไงหรอ” ผมยังขำๆอยู่ “ก็เมื่อก่อนแกดูเหงาเศร้าซึมไม่หัวเราะไม่ยิ้ม แต่เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วเราจะได้ไม่ห่วงนาย จะได้ไม่เปลืองปากคอยถามว่าเป็นอะไร” ผมก็แปลกเหมือนกันว่าอะไรที่ทำให้ผมได้รับคำชมจากเพื่อนในวันนี้ พออาจารย์เดินเข้ามาผมกับโต้ก็ต้องหยุดเสวนากัน ตั้งใจเรียน ขณะเรียนสมองผมก็หวนคิดเรื่องพี่กอร์ฟขึ้นมาที่พี่กอร์ฟว่าผมเรียนไม่เก่งเรียนแย่ มันทำให้ผมอยากตั้งใจเรียนมากขึ้น เอาล่ะ ผมบอกตัวเองว่าต่อไปนี้บอลจะเป็นบอลคนใหม่ให้ได้ แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่ออาจารย์เรียกชื่อผม) K& _# l% p. |/ x2 h# u& D. p* p
“ชนานนท์” “ครับอาจารย์”$ v9 `7 O: J' w% y
“ตั้งใจเรียนนะครับ” อาจารย์เดินมาแล้วก็มาลูบหัวผมอย่างเอ็นดูผมต้องมองหน้าอาจารย์ด้วยความแปลกใจ ว่าอะไรทำให้อาจารย์คนนี้เปลี่ยนไป เมื่อก่อนแกชอบดุด่าผมแกชอบว่าผมเสมอว่า หน้าตาก็ดี้ดีแต่การเรียนสู้ไอ้ตลกสายันไม่ได้เลย แต่วันนี้ผมได้รับคำสั่งอันเมตตา" T; A) J! [! Y N) U8 r$ t
“ว่าไงชนานนท์จะตั้งใจเรียนไหม” อาจารย์ทวนคำถามเมื่อดูผมยังไม่ตอบ7 j) J! m& J6 m8 t0 C, G8 t! Y
“ครับ ผมจะตั้งใจเรียน” ผมต้องน้ำตาซึมมันปราบปรื้มที่มีคนหวังดีต่อผมผมพึ่งรู้ก็วันนี้ว่า อำนาจแห่งความห่วงใยจากคนที่เราไม่คุ้นเคย หรือคนที่ไม่ถูกกับเรา เวลาที่เขามอบความห่วงใยให้หรือความเมตตา มันทำให้เราอึ้ง น้ำตาไหลได้เหมือนกันครับ1 _) H% j' ?% L q; \& F) u, K3 E8 t
“ชนานนท์” “ครับ” “ไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้นะ เธอเก่งหลายอย่างแล้ว อย่างเล่นฟุตบอล โรงเรียนเราถ้าไม่มีเธอก็ขายหน้าเขาแพ้แล้วแพ้อีกเหมือนที่ผ่านมายังเหลืออีกหลายอย่างที่เธอต้องเจอในวันหน้า เธอต้องเอาอดีตมาเป็นครู แล้วอดทนกับสิ่งนั้นมันไม่มีอะไรยากหรอก เหมือนเธอเตะฟุตบอล บางทีทีมคู่ต่อสู้เก่งมากๆ เธอยังหาทางเอาชนะเขาจนได้ การเรียนก็เหมือนกันถ้าเธอลองคิดจะเอาชนะเหมือนแข่งกีฬาสิ รับรองเธอต้องแตงฉานและเอาชนะมันได้แน่นอน”+ C/ z7 \+ Q1 Z$ n' c" n8 e
“ครับ ขอบคุณอาจารย์มากครับ” คติที่สองที่สอนผมให้ต่อสู้ (ท่านผู้อ่านทุกคนก็ให้กำลังใจผมท่านรู้ไหมว่าคำพูดหรือข้อเขียนที่ท่านกลั่นกรองออกจากใจท่าน ผมได้รับมันและเสียงของท่านที่อวยพรผมให้กำลังใจผม มันก็ยังกึกก้องอยู่ในใจของผมเคียงคู่ไปกับคำที่พี่กอร์ฟพูดและอาจารย์พูดมันมีค่ามากสำหรับผม ท่านผู้อ่านครับ ผมขอให้ท่านจงนำความเมตตาของท่านไปมอบไปส่งให้คนที่เขากำลังสับสน สิ้นหวัง ผมรับรองเลยว่าแรงแห่งความห่วงใยความเมตตามันมีอำนาจชุบชีวิตคนคนนั้นให้กลับมามีชีวิตที่มีค่าอีกครั้ง มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากซะกว่าการรักษาบำบัดด้วยยาหรือวัตถุต่างๆ ผมมองสิ่งนี้ว่ามันเป็นยาวิเศษ ผมก็ตั้งใจเรียนจนออดดังพักเที่ยง ผมก็ไปขออาจารย์ที่ประจำหน้าประตูโรงเรียนคอยดูคนเข้าออกหน้าผมโชคดีที่ท่านเข้าใจ ยอมให้ผมไป “อย่ามาสายนะ ต้องทันเข้าเรียน ถ้าเธอมาสายอาจารย์จะช่วยเธอไม่ได้”
! ?* S" y1 S# l# R) }1 d5 h5 ^“ขอบคุณครับ ผมจะมาให้ทันครับ” ผมก็รีบวิ่งจากโรงเรียนไปโรงพยาบาลประมาณสองกิโลกว่าแล้วก็รับเอาอาหารจากแม่ค้าที่คุณแม่ท่านสั่งไว้ทุกวัน ที่ผมต้องวิ่งก็เพราะกว่าที่จะรอรถรอบเมืองแล้วไปลงที่โรงพยาบาล ผมวิ่งไปเร็วกว่าอีก “บอลนายวิ่งมาหรือ”3 k$ D; I, o1 R& b) S
“อือ”: f1 j5 t3 R0 W
“ทำไมต้องวิ่งด้วยล่ะขี่รถก็ได้นี่”
% h. R& T4 n- l7 a; }" T1 f9 V“ไม่เป็นไรหรอกออกกำลังกาย”6 F+ R2 d, p9 \8 ~0 L2 Z9 S9 P
“มันลำบากนะบอล เราว่านายอย่ามาเลยให้พยาบาลเขาป้อนข้าวเราดีกว่า”
3 K) t5 e' W4 e" ]“ไม่เอา บอลจะมา ไม่ต้องพูดกินเร็วเข้าเดี๋ยวไม่ทันเรียนภาคบ่าย” ผมก็ยิ้มพูดบังคับเบนซ์ไม่อยากให้เขาพูดอีก; s$ a- y! o- `- ]8 r
“บอลแล้วนายไมกินหรอ”- L/ s# j, r! U! r6 U2 a
“เรากินแล้ว” ผมจำต้องโกหกอีก โชคดีที่ห้องนี้ไม่มีนาฬิกา
" L$ m3 B7 ~& U( k# S! k8 }“บอล เบนซ์ถามหมอแล้วนะ”
( V% P$ K: L" t/ C' n“เรื่องอะไร”
X9 ?1 T I/ k/ t6 ~9 t“เรื่องเล่นเสียว”/ J: T1 f# r* `, D" m! S
“หมอว่าไงล่ะ”; T# W# W; P9 d' |/ c0 O, h5 |
“หมอบอกว่าได้แต่อย่าบ่อยนัก หมอว่าร่างกายเราแข็งแรงอยู่ถึงหลั่งน้ำได้” เบนซ์ทำท่าดีใจ ถ้าหากเขาขยับแขนได้คงกอดผมแล้วล่ะ ผมเลยไปกอดเขาก่อนหอมแก้มด้วย; m' N2 ?. O5 t
“เบนซ์ นายโคตรหน้าด้านเลยว่ะกล้าถามหมอ”
. `2 D3 N* h. C" E; [1 e5 r8 _) H0 b4 x“ก็ไม่อยากให้นายขัดใจเราไง”) V2 `2 }2 ?. y+ l
“คร้าบต่อไปบอลจะไม่ขัดใจเบนซ์อีกนะ” ป้อนข้าวเสร็จก็ไปเรียนต่อ เวลาชั่วโมงหนึ่งผมทำเวลาได้ทุกครั้ง ตอนเย็นผมก็กลับบ้านเช่าหาข้าวปลาทาน อาบน้ำ ซักผ้าเสร็จก็มานอนอยู่กับเบนซ์ ผมทำอย่างนี้มาเกือบเดือนแล้ว มีอยู่วันหนึ่งที่ผมวิ่งไปที่โรงพยาบาลแล้วฝนตก ฝนตกอย่างหนักมากครับ ผมวิ่งร้องไห้ท่ามกลางสายฝนตั้งแต่โรงเรียนถึงโรงพยาบาลไปเอากับข้าวกับแม่ค้า พอจะวิ่งข้ามถนนไปโรงพยาบาลรถก็เฉียดผม ผมล้มลงกลางถนน ข้าวต้มที่ผมถือในมือกระแทกกับพื้นถนนจนแตก จากนั้นเสียงด่าจากคนใช้ถนนเขาก็ด่าว่าโง่ ผมไม่โกธรเขาหรอกครับ ผมไม่ดูให้ดีเอง ผมรีบลุกจับเอาอาหารที่ตกอยู่กับพื้นเอาส่วนที่มันไม่หกออกจากถุง แล้วรีบลุกขึ้นวิ่งต่อไป ผมเกลียดฝนวันนี้ที่สุด“บอลนายเปียกหมดเลย” เสียงเบนซ์พูดแบบสั่นๆ เบนซ์คงห่วงผม “บอลนายโดนรถชนหรือ”
( @# f. U- u, ^0 S/ u9 w b; X2 g: M“เปล่านะเราหกล้ม” ผมหลอกเบนซ์
1 y( {/ t) s; p* F8 @: W8 Y“แล้วนี่รอยอะไรหรือ” เบนซ์ชี้ใส่ที่หัวเข่าแขนที่เป็นแผลถลอก เสื้อกับกางเกงที่เป็นรอยขาด จะไม่ขาดได้ไงล่ะตัวผมลื่ไปกับถนน ถ้ารถอีกคับเขาเบรกไม่ทันผมอาจจะตายก็ได้, T3 ?! _9 u' `' u. Y
“ก็หกล้มไง กินข้าวก่อนนะ” ผมก็เอาถุงข้าวต้มที่แตกใส่ถ้วย ผมมาคิดเสียดายที่ผมไม่ยอมไปซื้อเอามาใหม่“อาหารวันนี้ไม่อร่อยนะเบนซ์” ผมบอกเบนซ์ตามตรงเพราะชิ้นเนื้อมันกระเด็นออกหมดเลย ผมตักข้าวต้มป้อนเบนซ์ อยู่ๆเบนซ์ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นขึ้นมา3 U$ B1 Y x! a: ]
“เบนซ์อาหารไม่อร่อยหรือ” ผมไม่ทนที่จะบังคับน้ำตาได้
+ k$ J( S% t. Y“เปล่าอร่อยมากเลย”
[& q2 W! x1 o“แล้วร้องไห้ทำไม”- ^8 r/ v' N& U3 S% ?
“บอลก็ร้องไห้ ร้องทำไมล่ะ”3 y* I" [, B0 O, L/ d3 n0 S
“เปล่าซะหน่อยเราไม่ได้ร้อง น้ำฝนเข้าตาตางหาก ตาเลยแดง” ผมต้องรีบเอามือเช็ดน้ำตาทำลายหลักฐาน แต่เบนซ์ไม่ยอมหยุดร้อง
0 Z" V& z4 E8 h0 O" h# }! W“เบนซ์ไม่ร้องนะ เราตกลงกันแล้วไงว่าจะเข้มแข็ง”
W4 a- c6 c( Z6 |# Y; c“ดูตัวนายดิ เลือดไหลแล้ว” เบนซ์คงสงสารผม แต่ผมก็หาเรื่องกลบเกลื่อน ผมเช็ดน้ำตาแล้วคุยเรื่องสนุกเบนซ์ก็หยุดร้อง
& g( n! F: b m$ |7 g- K7 u“เบนซ์นายอย่าเป็นแบบนี้อีกนะ”) Q2 k% G. a8 B% P
“ทำไม”
5 ]9 r, `; x+ a“ไม่ว่าเราจะเหนื่อยหรือจะเจ็บแค่ไหน เราก็ยินดีเราทำเพื่อคนที่เรารัก นายต้องตอบแทนเราด้วยการที่นายต้องหายแล้วเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง”5 z& S9 G8 T' f
“ได้เราจะรีบหาย แล้วเราจะทำเพื่อนายบ้าง”
- o2 C( k F* u9 @“ต่อไปเราสองคนต้องไม่ร้องไห้ เราต้องเข้มแข็งรู้ไหม”
. h+ W0 x ^3 W" z. v+ X" o! ?$ q“ตกลง” ผมเชื่อสายตาของเบนซ์ว่าเบนซ์ต้องทำได้. ~0 Z# M( X8 _5 K8 S% p, r& r! H
“เราไปเรียนนะ”" f: r0 H: _# ]4 X- Y
“ไม่ฉีดยาก่อนหรือ” “ไม่เป็นไรหรอก เจ็บกว่านี้ก็เจอมาแล้วไม่เห็นเป็นไรเลย”
8 ~, `; w/ ^) D* |( F( Iผมก็เดินออกจากโรงพยาบาล วิ่งต่อไปดีนะที่ฝนหยุดแล้ว ผมร้องไห้ตลอดทาง บอกเบนซ์ไม่ไห้ร้อง แต่ผมก็ห้ามน้ำตาไม่ได้ เออน้ำตามันอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีของผมก็ได้ เพราะทุกครั้งที่ร้องไห้หยุดเมื่อไหร่ก็สบายใจได้ทุกครั้ง ไปถึงโรงเรียนเพือนๆ ก็รุมถามว่าไปโดนอะไรมา ผมก็โกหกเขาว่าหกล้ม พอใกล้จะเลิกเรียนผมเริ่มเจ็บมากครับเดินกลับบ้านแทบไม่ไหวเลยแต่ผมก็ต้องไหว ผมกลับบ้านไปทำกิจของผมเรียบร้อยผมก็มานอนกับเบนซ์ พ่อแม่จะมาทุกเย็น ผมไม่ค่อยสบายผมจึงหลับอยู่ข้างๆเตียงของเบนซ์ ตื่นมาอีกทีก็แม่ปลุกให้ตื่น
" w* z0 I: k, ]0 F“บอล ลูกต้องไปฉีดยานะลูก” ผมงัวเงียมาผมก็ต้องเดินตามพ่อกับแม่ที่จูงแขนผมแต่สุดท้ายผมก็เข่าอ่อนโดนพ่ออุ้ม ผมรู้สึกตัวอยู่นะครับแต่ไม่อยากพูดขัดท่าน มันรู้สึกไม่มีแรงจะทำอะไรเลย ผมเห็นท่านทั้งสองร้องไห้ ท่านคุยกับคุณหมอว่า ไม่รู้ว่าผมโดนรถชน แต่ได้ยินมาจากแม่ค้าเพราะแม่ไปจ่ายค่าอาหารพอดี " Z, t6 P p S; Q2 F9 z- P
“คุณครับเด็กคนนี้วิ่งมาทุกวัน แกขยันดีนะนอนพักสักครู่ ก็คงหายจากพิษไข้ครับ”
# _. y& D2 f4 R7 K/ E1 pผมก็สบายใจเพราะพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ ผมคิดในใจว่าผมเป็นไข้หรือนี่ แล้วก็หลับไม่รู้เรื่องอะไรเลยมันเพลียไปทั้งตัว ตาก็ไม่อยากลืม มารู้สึกตัวตอนเช้าเพราะเบนซ์ปลุกผม
- M: Z8 J7 m# N0 K& Q7 m/ {$ J# n“บอล บอล ตื่นหรือยังน้อ”
# h# r( y) a/ G“เบนซ์ให้บอลนอนสิลูก ให้บอลพักผ่อนบ้าง”
; I0 y7 h4 b% X+ B3 q“เบนซ์ อ้าวบอลมานอนนี่ได้ไง”ผมงงมากครับเมื่อลืมตามาเห็นตัวเองนอนที่เตียงคนไข้" ?8 M0 X k6 N5 @
“บอล ลูกเป็นไข้นะลูก แม่เอาข้าวมาป้อนลูกแล้วทานยาจะได้หายเร็วๆ”
, [ R$ E. T/ `5 bพ่อจูบที่หน้าผากผม แล้วแม่ก็มาป้อนข้าวแล้วสิ่งที่ผมต้องแปลกใจมากที่สุดคือมือของเบนซ์มาจับที่แก้มผม
7 x4 v2 m% x& Z“เบนซ์ แขนเบนซ์หายแล้ว” ผมดีใจที่สุด( n$ v- l0 S3 _/ A: w! N' a6 U" y( v5 L
“ใช่เบนซ์หายแล้วนะ”/ G0 X5 [8 `) V: R" {& g
“กิน ข้าวก่อนลูก แล้วค่อยคุยกันเออบอลพี่กอร์ฟโทรมาพรุ่งนี้พี่เขาจะเดินทางมา เรื่องบ้านของบอล” ผมไม่ตอบเพราะผมดีใจเรื่องที่เบนซ์มีอาการดีขึ้นแต่ผมลุกไม่ขึ้น เพราะมันยังเจ็บตามตัวอยู่มาก
2 v+ X7 W4 |/ C8 V" Q“บอล อีกไม่กี่วันเบนซ์ก็จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วนะลูก”9 p7 T! Y1 a% V$ i. ]9 C" z
“จริงหรอครับ”! x. C0 L1 P/ Q+ Q1 U
“จริงสิลูก แล้วเบนซ์เดินได้บ้างแล้ว หมอพึ่งจะผ่าเอาเผือกออกตะกี้เนี่ย” แม่พูดคงดีใจเหมือนผม' D" ^& l# X6 i( n. e
6 e! }- t- t* o+ n2 ]' x. Q3 `/ q$ `: [
--------------------- จบตอนที่ 23 --------------------$ |; t9 J/ K- }
* I- P# e5 `3 `6 `
. S) b& o( M7 S$ M$ Y' p \* h- j | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-23 13:25:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-3-25 01:21:42
โพสต์ 2020-1-27 22:42:32
โพสต์ 2020-1-1 20:51:03
โพสต์ 2019-5-24 05:41:39
โพสต์ 2019-4-25 22:47:16