แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย กายภูธี เมื่อ 2019-5-11 18:01
9 Y! B( N# w: r. J% k. b. Z1 b1 g% G8 R! [" n; |
อาณาจักรเสียว!!! 0 N4 O* u: e/ ~! D: y
. l# Y' l0 G1 A( b z 2 F% k4 ~5 F" m2 V: c* b$ D0 {
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อสนองความต้องการเท่านั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ
5 w- x' g$ P7 E
" S5 D5 w5 d$ r$ ?' S6 P: b! t" U: o
" C' J" g# ^4 O5 k# a$ \
ตอนที่ 12 พิธีสมรส พิธีสมรสของอาณาจักรวารุณและอาณาจักรพิทักษ์นั้นเป็นพิธีที่เกิดขึ้นมาหลายช่วงอายุคนแล้ว เพราะอาณาจักรของเราทั้งสองนั้นเป็นเพียงแค่อาณาจักรเล็กๆที่อยู่ท่ามกลางเมืองใหญ่ๆ จึงต้องมีพิธีสมรสนี้เนื่องจากต้องการรวบรวมอาณาจักรทั้งสองให้เป็นเมืองพี่เมืองน้อง รักใคร่กลมเกลียวกันนั่นเอง
1 D! K3 o K Q3 Q0 i( U, p9 U
ผมเองในฐานะพระโอรสเพียงพระองค์เดียวจึงจำเป็นที่จะต้องเข้าพิธีนี้อย่างหลักเลี่ยงไม่ได้ ไม่ต่างจากองค์ชายวายุพระโอรสเพียงพระองค์เดียวจากอาณาจักรพิทักษ์ที่ต้องเข้าพิธีนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นเดียวกัน
* M% M4 F, [ k
ถึงแม้ทั้งผมและองค์ชายวายุจะเป็นชายทั้งคู่ แต่พิธีสมรสนี้ก็เคยเกิดขึ้นอันเนื่องมาจากความเชื่อแต่โบราณ หากเราทั้งสองไม่ยอมเข้าพิธีนี้ก็เท่ากับว่าบ้านเมืองของเราจะหาความสงบสุบไม่ได้อีกเลย 7 [8 b9 f& b+ u( H$ g1 ^8 u2 [
"พร้อมรึยังลูก"ร่างของราชินีหรือเสด็จแม่ของผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับสวมกอดผมที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงนอนด้วยความประหม่า
% H/ T+ ~, F; C
"เสด็จแม่"ผมกอดเสด็จแม่ที่ลูบศีรษะของผมอย่างออดอ้อน ! Y9 @. Y( b) U& d) p
"หึ ลูกจะเข้าพิธีสมรสแล้วนะ ยังจะมาอ้อนอะไรแม่อีก หืม"
- W! P; m! M, \& v& s8 T8 J
"ลูกกังวลจังเลยเสด็จแม่ ลูกกลัวว่าจะทำหน้าที่นี้ได้ดีรึเปล่า"ผมว่าอย่างกังวล ( Q, q& ^2 l# T; L0 {; F
"อานัสลูกแม่ ลูกน่ะเกิดมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ในฐานะขององค์ชายของอาณาจักรวารุณ แม่เชื่อว่าเจ้าจะทำหน้าที่นี้ได้อย่างดีเยี่ยมแน่นอน"เสด็จแม่พูดพร้อมกับกอดผมแน่น
! Y5 y% b2 Q9 E. ]
"พะย่ะค่ะ"ผมตอบรับพร้อมกับกอดเสด็จแม่ตอบเช่นเดียวกัน 4 @) h' T. u# P4 @1 |
"ไหนยืนหน่อยสิ แม่อยากจะรู้ว่าลูกแม่จะหล่อขนาดไหนกัน"
7 t& A' P4 o5 O4 \$ ^, A- W. u
"หึ..พะย่ะค่ะ"ผมตอบรับ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนให้เสด็จแม่เห็นการแต่งตัวของผม ที่อุตส่าห์ตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อแต่งตัวในพิธีสมรส ตอนนี้ผมสวนชุดแบบเจ้าชายเต็มยศสีขาว สีประจำอาณาจักรวารุณของผมนั่นเอง . f6 Z0 N# l' m( x) V
"งดงามมากเลยลูกแม่"เสด็จแม่ชมพร้อมกับมองดูรูปร่างของผมด้วยรอยยิ้ม 6 f8 B4 ~$ H% e
"ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ เสด็จแม่" 1 h' n6 ]; A0 `. u; o! {; j" W
"จำไว้นะอานัส อย่าลืมว่าลูกต้องมัดใจองค์ชายวายุไว้ให้ได้ พยายามนำสิ่งที่เจ้าได้เรียนรู้มาตลอดช่วงเวลานี้ จัดการองค์ชายวายุให้อยู่หมัด"
) d* `5 s- R+ Y Y9 R
"พะย่ะค่ะเสด็จแม่ ลูกจะพยายามทำให้ดีที่สุด" 5 \7 h2 R! ^5 b+ B- {9 a
"แม่เชื่อว่าเจ้าทำได้"
2 O6 R# l. g6 E6 I
ผมและเสด็จแม่สวมกอดกันอีกครั้ง พร้อมกับความรับผิดชอบที่ตอนนี้ถูกซัดเข้ามาถ่าโถมใส่ผม ผมรู้ดีว่าอาณาจักรของเรานั้นต้องพึ่งอาณาจักรพิทักษ์มากเพียงใด ถึงแม้จะเป็นเพียงเมืองพี่น้องกันมาแต่โบราณ แต่อาณาจักรของเราต้องพึ่งอาณาจักรพิทักษ์เป็นอย่างมาก เพราะอาณาจักรพิทักษ์นั้นติดกับทะเลต่างจากอาณาจักรของเราที่ต้องใช้อาณาจักรพิทักษ์เป็นจุดเชื่อมต่อในการส่งออก หากผมไม่สามารถเชื่อมสัมพันธ์ในการสมรสครั้งนี้ได้ อาณาจักรวารุณของเราต้องพบกับความเลวร้ายอย่างแน่นอน
* `: k6 A4 u) s# k
"เจ้าต้องอดทนนะอานัส แม่เชื่อว่าเจ้าทำได้เหมือนกับที่เสด็จป้าของเจ้าทำได้ เมื่อใดก็ตามที่เจ้าสมรสเสร็จสิ้นก็จะเท่ากับว่าเจ้าไม่ใช่คนของอาณาจักรวารุณอีกต่อไป หากลูกทำให้องค์ชายวายุไม่พอใจ แล้วยกเลิกในฐานันดรของลูก ลูกก็จะ..."
; |6 D) E* t- Q* X/ W
"ไม่มีอาณาจักรให้กลับมา"ผมต่อประโยคของเสด็จแม่ ที่ตอนนี้มองผมด้วยสายตากังวลเป็นอย่างยิ่ง 1 ?+ F; ? q. @5 H& T
สิ่งที่เสด็จแม่ทรงพูดออกมานั้นไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น เมื่อใดก็ตามที่พิธีสมรสอันยาวนานเสร็จสิ่นลง แล้วผมถูกส่งตัวไปยังอาณาจักรของพระสวามีแล้ว เท่ากับผมนั้นเป็นคนของอาณาจักรพิทักษ์เต็มตัว ฐานันดรที่ผมได้ก็จะเท่ากับพระชายาขององค์รัชทายาท แตาฐานันดรนี้มันไม่แน่นอนเสมอไป หากผมถูกปลด ก็เท่ากับผมไม่มีฐานันดร ต้องกลายเป็นคนธรรมดา และไม่มีวันกลับมายังอาณาจักรวารุณในฐานะองค์ชายอย่างเดิมได้อีก ดังนั้นวิธีเดียวที่จะทำให้ผมมีฐานันดีอยู่ได้ตลอดก็คือ การมัดใจองค์ชายวายุ C' Y% `, ?; `5 c3 l
"ลูกจะมัดใจองค์ชายวายุให้ได้ เสด็จแม่ไม่ต้องกังวลไป ตลอดเจ็ดวันในพิธีสมรสนี้ ลูกจะพยายามทุกวิถีทาง ให้องค์ชายวายุลุ่มหลงในตัวลูก และเมื่อพิธีสมรสเรียบร้อย ลูกก็จะมัดใจองค์ชายวายุให้อยู่ในอำนาจของลูกให้ได้"ผมพูดอย่างมั่นใจ / D2 a- t, c" n) o" N& j$ T
"พยายามเข้านะลูกแม่"เสด็จแม่ลูบหน้าของผม พร้อมกับเสียงแตรที่ดังขึ้นไปทั่วพระราชวัง บ่งบอกว่าตอนนี้องค์ชายวายุได้เสด็จมาถึงอาณาจักรของเราแล้ว 6 M# i# w3 c4 E1 Y
"องค์ชายวายุเสด็จแล้ว แม่ไปก่อนนะลูก สู้ๆนะ"เสด็จแม่หันมาพูดกับผมอีกครั้ง ก่อนที่จะรีบทรงไปยังสถานที่ต้อนรับองค์ชายวายุอย่างรวดเร็ว
/ k' J& `: u. m, l& L5 t# i
ผมค่อยๆทิ้งตัวนั่งลงกับเตียงอีกครั้งด้วยหัวใจที่อยู่ๆก็เต้นขึ้นมาอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นเต้น พิธีสมรสนี้เป็นพิธีที่มีมาแต่โบราณและต้องใช้เวลายาวนานกว่าหกวันเพื่อพิธีสมรสให้เสร็จสมบูรณ์ โดยสามวันแรกพิธีจะถูกจัดที่อาณาจักรของผมและอีกสามวันพิธีนี้จะถูกจัดที่อาณาจักรพิทักษ์ เมื่อผ่านหกวันไปก็จะถึงพิธีเข้าหอ โดยในระยะเวลาหกวันนี้ ผมและองค์ชายวายุห้ามมีความสัมพันธ์กันเองและแม้แต่กับใครก็ตาม ถึงแม้จะรู้สึกอยากแค่ไหนก็ตามก็ต้องอดทนจนกว่าจะถึงพิธีเข้าหอ ที่เรานั้นจะสามารถมีความสัมพันธ์ได้อย่างเต็มที่ , H/ z+ G0 l# p- F: V; ]+ T
ก๊อก ก๊อก เสียงประตูด้านนอกดังขึ้นเรียกผมที่เหม่อลอยอยู่ให้หันไปทันที
6 M+ V5 s9 G/ L1 s. Z7 J2 N/ }
"เข้ามาได้" 4 v" S3 ?! V; K' X
ผมพูดก่อนที่ร่างของท่านชัยพลที่ตอนนี้สวมเครื่องแบบราชองครักษ์เต็มยศจะเดินเข้ามา โดยมีดินและไม้ที่ตอนนี้ต่างก็สวมชุดทหารเต็มยศเดินเข้ามาด้วย
" g D) l+ R* V* v `- m: f$ w
"ถวายบังคมพะย่ะค่ะองค์ชาย"ทั้งสามพูดพร้อมกันพร้อมกับก้มคำนับผมอย่างนอบน้อม & Y- H$ ^7 r8 }6 ]% V* Y9 s
"อืม ถึงเวลาแล้วใช่ไหม"ผมถามพร้อมกับลุกขึ้นยืนด้วยหัวใจที่ยังคงเต้นอยู่อย่างรุนแรง 3 M% Z1 n+ m" n0 M5 ^
"พะย่ะค่ะ ถึงเวลาแล้ว"
" J6 {( {. r# d& Y
ผมค่อยๆเดินออกมาจากห้องด้วยหัวใจที่เต้นระส่ำ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะตื่นเต้นได้ถึงขนาดนี้ ผมเดินมาตามโถงทางเดินโดยมีร่างของทหารองค์รักษ์ตามมาติดๆ ทั่วทั้งวังตอนนี้ต่างตกแต่งสวยงามเพื่อตอนรับพิธีสมรสนี้ ผมเองได้แต่กำมือแน่นจนเดินมาถึงเขตพระราชพิธี $ z' Z3 A# {" Y# c) h; E. F
"องค์ชายอานัสเสด็จจจจจ"เสียงหทารหน้าห้องดังขึ้น พร้อมกับทหาร นางกำนัล เสนาบดี และพระราชวงศ์ที่มีพระยศต่ำกว่าผมพร้อมใจกันก้มคำนับผม เสียงเพลงบรรเลงตามมา พร้อมกับผมที่ก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยหัวใจที่หวาดหวั่น
. o' f7 P7 u+ t/ F, }5 r
ตรงหน้าของผมตอนนี้ ปรากฏร่างของเสด็จพ่อ เสด็จแม่ที่ยืนยิ้มให้กับผม ผมมองท่านทั้งสองพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ ก่อนที่สายตาจะเห็นร่างของชายหนุ่มที่สูงประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบ สวมชุดคล้ายกับผมต่างกันที่ตอนนี้สีชุดของเขานั้นเป็นสีน้ำเงินที่สง่างามตามสีประจำอาณาจักรเช่นเดียวกัน ผมมองไปที่ใบหน้าที่งดงามนั้นอย่างละสายตาไม่ได้
1 f3 V- I; n# e/ W) M8 q W
"องค์ชายวายุ"ผมเรียกชื่อของชายคนนั้นในใจ พร้อมกับพยายามละสายตามาจากใบหน้าที่งดงามและหล่อเหลานั้น สมควรแล้วที่มีแต่ผู้คนพูดกันว่าองค์ชายวายุนั้นช่างงดงามเสียเหลือเกิน - t1 S# z! D7 g9 S7 H9 H7 e
ผมเดินตรงไปเรื่อยๆก่อนที่จะเดินมาเคียงคู่กับร่างขององค์ชายวายุ ก่อนที่จะก้มคำนับเสด็จแม่ เสด็จพ่อ และองค์ชายวายุตามลำดับ ( Q( o7 v) S- V( a6 z7 Y
"ยินดีต้อนรับทุกท่าน ทีเดินทางมาเป็นสักขีพยานในพิธีสมรสขององค์ชายอานัสแห่งอาณาจักรวารุณของเรา และลืมไม่ได้คือองค์ชายวายุแห่งอาณาจักรพิทักษ์"เป็นเสด็จพ่อของผมที่กล่าวขึ้น ก่อนที่เสียงเพลงจะบรรเลงอย่างยิ่งใหญ่ : x, Y- S1 T( W1 D# A
"เป็นระยะเวลายาวนานมาแล้ว ที่อาณาจักรของเราต่างผูกมิตรกันมาเช่นนี้ ขอให้พวกท่านได้เฉลิมฉลองและร่วมยินดีในระยะเวลาหกวันนี้ เริ่มพิธีการได้"
0 F3 |9 T' H/ P' w$ t0 V
ในวันแรกของพิธีนั้น จะเป็นการถวายความยินดีกับพิธีสมรสนี้ โดยคณะท่านทูต ทหารราชองครักษ์ เสนาบดี พระราชวงศ์และบรรดาอาณาจักรเมืองทั้งหลายที่เป็นพระราชอาคันตุกะของอาณาจักรวารุณของเรา อาจฟังดูไม่เยอะมาก แต่ความจริงพิธีนี้อาจใช้เวลาทั้งวันเพราะแขกของอาณาจักรของเรานั้นมีมากมายเหลือเกิน
: t) t4 W3 B) Z2 [
"องค์ชาย"เสียงขององค์ชายวายุดังขึ้นเรียกความสนใจของผมที่กำลังยืนอยู่ได้ทันที 2 f0 n, j) t5 q% S. N Q: I
"พะ...พะย่ะค่ะ"ผมตอบเสียงตะกุกตะกัก เพราะไม่ว่าองค์ชายวายุนั้นจะตรัสกับผมก่อน / T2 L) h2 W/ h& v; ?/ ?
"หึ พี่ว่าเราน่าจะไปนั่งตรงนั้นนะ"องค์ชายวายุยิ้มให้ผมจนหัวใจของผมกระตุก ก่อนที่องค์ชายวายุจะชี้ไปยังที่นั่งของเราทั้งสองที่มีการจัดเตรียมไว้
" H' r" I4 ]* Y
"ดะ ได้สิ ได้พะย่ะค่ะ"ผมตอบเสียงสั่นเรียกรอยยิ้มขององค์ชายวายุได้เป็นอย่างดี ก่อนที่องค์ชายวายุจะยื่นมือออกมา ทำให้ผมต้องยื่นไปจับมือใหญ่นั้นที่กระชับแน่นทันทีที่ผมจับตอบ
- s! D3 c# {+ m% g+ h X4 o
องค์ชายวายุจับมือผมมายังที่นั่งของเราทั้งสองก่อนที่เราจะนั่งลงพร้อมกัน แต่ถึงอย่างนั้นองค์ชายวายุก็ยังคงจับมือผมแน่น & C C/ j+ ^$ F
"อะ...องค์ชาย มือกระหม่อมพะย่ะค่ะ"ผมพูดเสียงตะกุกตะกักพร้อมกับกระตุกมือเบาๆ
* b* a2 X2 \+ H
"หืม ไม่เอาสิ ไหนๆเราก็จะสมรสกันอยู่แล้ว เรียก 'ท่านพี่' สิ"องค์ชายวายุพูดพร้อมกับยิ้มโดยที่จับมือผมแน่น ผมที่ตอนนี้ใจกระตุกไปแล้วก็ยิ่งหน้าแดงด้วยความเขินเข้าไปใหญ่ + @" r; K1 |" U7 w3 ~0 w" |
"ทะ ท่านพี่"ผมพูดเสียงสั่นด้วยความเขิน ก่อนที่จะยิ่งหน้าแดงเข้าไปอีก เมื่อท่านพี่วายุก้มลงจุมพิตที่มือของผมเบาๆ
" L; ~( F- i- X+ e+ p$ y
"ดีมาก น้องอานัสของพี่"
& X z9 S" g) \6 O2 v
โปรดติดตามตอนต่อไป การมาขององค์ชายวายุเล่นเอาองค์ชายอานัสไปไม่ถูกเลย 5555 มารอดูกันนะครับว่าองค์ชายอานัสจะ มัดใจ องค์ชายวายุยังไงกัน 7 J2 {" j$ d1 c: ^
' [/ m5 Z$ i4 a. q' y |