|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 34
5 w- r" c: F7 i$ j7 w
' q2 |1 b: Z% t9 d0 g
(ต่อจากความเดิม) วันนี้เคนพาผมไปออกกำลังกายที่สนามโรงเรียนที่เคนเรียนอยู่ ผมไม่เคยมาโรงเรียนนี้เลย แต่วันนี้เคนสละเวลาอันมีค่าของเขาหลังเลิกเรียนพาผมมาออกกำลังกายปกติผมจะออกกำลังกายที่สวนสุขภาพทุกวันตั้งแต่เข้ามาอยู่ในเมือง “บอลนายน่าจะมาอยู่บ้านนี้เลยนะ เรากำลังมีความสุขเลยว่ะ” “เคนนายก็พูดตลกนะ เรามาแล้วมันทำให้นายมีความสุขตรงไหนวะ” ผมถามเพราะผมเองก็งง “ก็ดูอย่างวันนี้สิ เราได้รับอิสระ นายรู้ไหมแม่เราไม่ยอมให้เราออกจากบ้านเลย เราต้องเป็นเด็กเสิร์ฟ เสิร์ฟเนื้อย่างทุกวันเบื่อจะตาย ตั้งแต่นายมาอยู่อาทิตย์หนึ่ง แม่เราก็ปล่อยเราทุกวัน อ้า..โคตรสบายเลยว่ะ” พ่อหนุ่มหน้าตี๋หุ่นล่ำหน้าตาน่ารักคนนี้ก็นั่งเอาหลังพิงผมด้วยความผ่อนคลาย ส่วนน้องเดย์เจอเพื่อนก็เลยไปวิ่งออกกำลังกายกับเพื่อนเคนนั่งร้องเพลงอย่างสบายอารมณ์ “เคนเราจะมาออกกำลังกายหรือมาพักผ่อนวะถามจริง” “เอ่อลืมไป แล้ววันนี้นายจะเล่นอะไรดีล่ะ” “เล่นเสียว” ผมแกล้งตอบเคน “ไม่ หมายถึงเล่นกีฬา” เคนก็หันมามองผม “นายอยากจะเล่นอะไรล่ะ นายเป็นเจ้าที่นายพาเราไปดิ” “เออถ้างั้นเราไปวิ่งออกกำลังกายดีกว่า จะได้คุยกันไปด้วย”ผมไม้รู้ว่าเคนเขามีอะไรคุยนักหนา เคนชอบถามชอบคุยกับผมมาก “นายวิ่งเร็วๆ หน่อยดิเคน” “วิ่งช้าวิ่งเร็วก็มีค่าเท่าเดิมไม่ใช่หรอ มันก็ได้กำลังพอๆ กันแหละน่า” “ไม่เท่ากันเลย เราอยากทำสถิติให้ได้มากกว่าเมื่อวานนี้” “อ๋อ เข้าใจแล้ว” เคนก็วิ่งคู่กับผมเราคุยกันตลอด ตอนนี้น้องเดย์ก็กำลังวิ่งสวนทางกับผมอยู่ ผมตั้งใจจะวิ่งรอบสนามบอล 8 รอบ ก็คงจะมืดพอดี หลายวันแล้วที่เรามาออกกำลังกาย กลับค่ำทุกวัน กลับถึงบ้านแม่ของเคนก็จะทำกับข้าวรอ เมื่อไปถึงบ้านก็ยกมาทานที่บ้านผม เคนก็มาทานด้วยทุกวัน แต่วันนี้ผมก็มีแขกเพิ่ม ก็พ่อแม่ของเคนเข้ามาทานอาหารที่บ้านด้วย ผมเกรงใจท่านมาก เพราะบ้านผมคับแคบมาก ไม่เหมือนที่บ้านเคนดูกว้างขวางมากใหญ่กว่าบ้านผม5 เท่า “เอออร่อยนะพ่อทานข้าวกับเด็กๆ เนี่ย” แม่เคนทานเยอะมาก “มิน่าเคนไม่ยอมทานข้าวที่บ้าน” พ่อก็พูดต่อ เจ้าเคนนี้หลับตายิ้มเลย “พ่อครับผมไม่เหงาแล้วรู้เปล่า ผมมีเพื่อนบ้านแล้ว” “เออบอลกับเดย์เมื่อไหร่จะย้ายมาอยู่บ้านนี้ซักที” ผมก็ยังไม่ตอบเพราะยังเคี้ยวอาหารอยู่ท่านจึงถามย้ำอีก แต่เปลี่ยนถามน้องเดย์ “ว่าไงเจ้าตัวเล็ก เมื่อไหร่จะย้ายมาอยู่บ้านนี้ มาอยู่เป็นเพื่อนเคน มาวิ่งซนแถวนี้ มันจะได้ทำให้บรรยากาศแถบนี้ดีขึ้น” “ยังไม่รู้ครับแต่ตั้งใจมาอยู่แค่สองอาทิตย์ก็จะกลับแล้ว” อาหารยังเต็มปากอยู่ ทำให้เสียงเดย์พูดไม่ชัดนัก พ่อเคนอมยิ้มคงนึกขำกับท่าทางของเดย์ “แล้วเมื่อไหร่แม่บอลจะมาที่บ้านอีก เห็นมาดูบ้านแล้วก็ไม่เห็นมาอีกเลย” แม่เคนถามผม ท่านคงจะเข้าใจว่าป้าผมคือแม่ “นั่นไม่ใช่คุณแม่ครับ เป็นคุณป้าผมครับ” “อ้าวแล้วปัจจุบันแม่ของบอลอยู่ไหนล่ะ” “ท่านเสียชีวิตแล้วครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมตอบโดยไม่หวั่นไหว ไม่รู้เศร้าเลย ผมเองก็แปลกใจที่ไม่รู้สึกเศร้าเหมือนทุกครั้ง “เรื่องจริงหรือบอล” “ครับ” “แล้วทุกวันนี้อยู่กับใคร” “ก็อยู่กับน้องเดย์นี่ล่ะครับ” คิดถึงเบนซ์นิดๆ ถ้าเขายังอยู่ก็จะเป็น3 คน “ดีนะยังมีน้องชายน่ารักอยู่ด้วย แล้วใครดูแลบอลกับน้องล่ะ” “ดูแลตัวเองครับ......” อึ้งไปนิดหนึ่งที่ต้องพูดคำนี้ แต่ผมก็พูดต่อไปอีกได้อย่างคล่องแคล่ว “ก็มีน้องเดย์อยู่เป็นเพื่อนนี่ครับ มีคุณพ่อคุณแม่ของน้องเดย์ที่ดูแลผม น้องเดย์เป็นน้องบุญธรรมผมครับ” “ตายแล้ว เคนเรียนแบบบอลนะลูกดูสิอยู่คนเดียวได้” ท่านก็ชมผมใหญ่ ผมก็ต้องเล่าประวัติความเป็นมาของครอบครัวผม ท่านก็เลยเห็นใจท่านร้องไห้สงสารผม ตอนที่คุณตาคุณยายไม่ให้ผมอยู่บ้าน แล้วท่านทั้งสองก็รับผมเป็นเหมือนลูกบุญธรรม ท่านอาสาทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน เรื่องอาหารการกิน เสื้อผ้า อุปกรณ์การเรียนค่าขนม ถ้าไม่มีให้เอากับท่าน ผมรู้สึกเกรงใจมากครับที่มีคนที่จะคอยเป็นห่วงดูแลผมขนาดนี้ “ต่อไปนี้ลูกสามคนให้นับถือกันแบบพี่น้องนะมีไรก็แบ่งกันกิน” “ขอบคุณครับ” ผมกับเดย์ยกมือไหว้ท่านอย่างนอบน้อม “อย่าลืมนะบอล เรื่องเงินให้บอกแม่ ที่แม่หาทุกวันนี้ เคนคนเดียวก็ใช้ไม่หมดหรอก แม่เลี้ยงสามคนนี่ไหวจ๊ะ จริงไหมพ่อ” “เหลืออีกลูก” พ่อท่านไม่ค่อยพูดแต่ดูท่านใจดีมาก เมื่อทุกคนอิ่มหมดแล้วผมก็ต้องไปช่วยเคนเก็บร้านเหมือนทุกวัน แล้วเราก็แยกกันไปนอน ผมอยู่กับน้องเดย์ ก็ไม่เหงานะครับ ผมเริ่มจะลืมเรื่องเบนซ์ได้มากแล้ว ขนาดบทกลอนที่เคยเขียนด่าเบนซ์มาห้าหกวัน ผมก็ไม่เขียนแล้ว ส่วนเรื่องเล่นเสียวกับน้องเดย์เราทำกันทุกวันก่อนนอนผมยอมรับเลยว่าเด็กคนนี้เซกส์จัดมากๆ และไม่เหนื่อยหอบตอนที่น้ำออกเยอะๆ เช้าวันนี้ผมกับเดย์ก็ตื่นแต่เช้าอารมณ์ดี เพราะผมได้รับโทรศัพท์จากพี่กอล์ฟ โทรมาบอกว่าพี่กอล์ฟจะพากิมกับตั้มมาเยี่ยมผม ตั้มก็โทรหาผมเหมือนกัน ผมก็พาน้องเดย์ไปโรงเรียนแต่เช้า “ไอ้บอลสงสัยแกจะได้เกรด 4 แน่ๆ เลยมาแต่เช้าขนาดนี้” เพื่อนที่เป็นเด็กเรียนคนหนึ่งเขาพูดแซวผม คุณผู้อ่านรู้ไหมครับผมมีคะแนนรวมเฉลี่ยแล้ว แค่2.6 ประมาณ ยิ่งวิชาภาษาไทยเนี่ยยิ่งไม่รู้เรื่องเลย ไอ้มาเขียนอยู่หมับๆ เนี่ยใช้เวลานานมาก เพราะการใช้คอมผมก็ยังไม่คล่องเลยครับ ผมก็เลยแซวเพื่อนกลับมั่ง “ไม่แน่นะเด็กอันดับหนึ่งอย่างแกอาจจะไปแทนที่ข้าก็ได้” “สาธุขอให้มันจริงเหอะไอ้บอล ข้าจะได้ไม่ต้องตามช่วยแก” “ข้าล้อเล่นถ้าไม่มีพวกแก ข้าก็แย่สิวะ” “เออ ไม่มีใครเขาทิ้งนายหรอกบอล” เพื่อนอีกคนหนึ่งก็เดินมาพูด ผมอยู่ที่โรงเรียนนี้ผมโชคดีมากเพื่อนๆ จะช่วยผมในทุกเรื่องเลยครับบางทีมีรายงานหรืองานประดิษฐ์ เพื่อนๆ ก็จะทำแล้วส่งให้ผมเพราะพวกเขาขาดผมไม่ได้ ที่ขาดไม่ได้ก็เรื่องเตะบอลนี่ล่ะครับถ้ามีผมลงแข่งด้วยมันน้อยครั้งจะแพ้ ก็น่าแปลกดีนะ “ไอ้บอลเราห่วงนายจริงๆ นะ นายน่าจะตั้งใจเรียนให้เก่งเหมือนเล่นบอลนายทำไม่ได้หรอวะ” เพื่อนมันทำสีหน้าเป็นห่วงผมจริงๆ “ไม่ได้หรอกว่ะ เนี่ยเราพยายามจนหน้าหล่อไปหมดแล้วก็ไม่เห็นเก่งขึ้นเลย” ผมก็พยายามพูดให้เพื่อนสนุกสนาน “เออมึงหล่อซะเปล่า ไม่เหมือนไอ้เบนซ์ว่ะ ทั้งหล่อทั้งเก่ง” “ว่า แต่หลายวันมานี่ไม่เห็นแกกับเบนซ์ไปด้วยกันเลยทะเลาะกันหรอวะ” เอาเข้าแล้วเพื่อนที่เคยสอดรู้สอดเห็นคนนี้ถามขึ้นมา แต่เขาไม่รู้หรอกว่าผมกับเบนซ์เป็นแฟนกัน ผมรีบหาเรื่องกลบเกลื่อนไม่อยากพูดเรื่องเบนซ์อีก “เราลืมสมองไว้ที่กรุงเทพว่ะ เราเอาความหล่อมาอย่างเดียว” เพื่อนๆ หัวเราะ แล้วไอ้ตัวแสบที่ชอบแกล้งผมประจำก็พูดขึ้นกลางวง “ไอ้หอย! หล่อตายละมึง” ขนาดผมเองยังหัวเราะเลยครับ “บอลนายน่าจะมีแฟนซักคนนะ ผู้หญิงชอบแกตั้งหลายคน” “ช่ายๆ ไปเตะบอลทีไรก็ได้จดหมาย หรือ เบอร์โทรมาเพรียบ” ผมอยากบอกพวกเพื่อนๆ จังว่าผมเป็นเกย์ แต่ผมก็ต้องพูดหลีกจากความเป็นจริง “เรายังไม่อยากมีว่ะ ขนาดไม่คบใครเรายังจะเอาตัวไม่รอดเลย”ผมตอบ “อแฟนงฺ ดิตงฺ ปรมาลาถา ความไม่มีแฟนติดตัว เป็นลาภอันประเสริฐ พวกแกก็ไปยุมันอยู่ได้ อยู่แบบงี้อ่ะดีแล้ว” ผมกับเพื่อนหัวเราะเมื่อเพื่อน คนนี้พูดจบ มันเป็นอะไรที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน ไม่รู้มันคิดได้ไง เพื่อนผมคนนี้มันชื่อปุ๊ แต่ไม่มีใครเรียกชื่อนี้ เขาเรียกชื่อมันว่า ไอ้เฉื่อย มันจะชอบพูดแต่เรื่องธรรมมะเป็นประจำ “จริงของแกเฉื่อย ขอบคุณแกมากไม่มีแฟนติดตัวเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆ” พูดจบผมก็หัวเราะอีก ผมกับเพื่อนๆพากันชักดิ้นชักงอ “หัวเราะอะไรกันวะ” โต้มาพอดี ขานี้จะมาก็ต่อเมื่อใกล้เสียงออด เวลา08.00 น.ก็พร้อมๆ กับผม “เปล่า เราขำไอ้เฉื่อยมัน” เพื่อนก็ตอบ โต้ก็หัวเราะ เพราะแต่คิดก็ขำแล้วไอ้เฉื่อยมันเป็นดาวตลกประจำโรงเรียน แล้วมันก็ซื่อด้วยนะ เวลามีกีฬาโรงเรียนประธานนักเรียนจะจับมันแต่งตัวเป็นกระเทย ใส่กระโปรงทาปากแต่งหน้า แล้วหน้ามันก็ใหญ่ๆ จมูกแบนๆ แต่ใครก็รักมันมาก เพราะเฉื่อยเป็นคนที่ไม่แคร์อะไรทั้งนั้น ขอให้เป็นหน้าที่ของนักเรียนทำเพื่อโรงเรียนมันทำทั้งนั้น แล้วมันก็ดีกับผมมากตอนที่ผมโดนเพื่อนๆ ว่าเป็นเกย์ ตอนนั้นไม่มีใครพูดกับผมเลย โรงเรียนนี้เขาเกลียดเกย์ที่สุด ก็ได้เฉื่อยนี่ล่ะครับ ไปบอกเพื่อนๆ ว่า ผมไม่ได้เป็นเกย์ ถึงผมจะเป็นผมก็เป็นเพื่อนทุกคนได้ ถ้าเฉื่อยพูดอะไรหรือเสนออะไรทุกคนก็จะเอาด้วยทั้งนั้น คงจะเป็นเพราะความดีของเฉื่อยมั้งเรากำลังคุยกันสนุกเสียงออดก็ดังขึ้น ผมพึ่งมารู้ตอนนี้ล่ะครับว่าการมาโรงเรียนแต่เช้ามันได้อะไรหลายอย่าง ผมรู้สึกโล่งอกมากๆ ขณะที่ผมกำลังตั้งใจเรียนผมก็ต้องสดุ้งเมื่อมีอะไรบางอย่างมาโดนกลางหลังผม ผมรีบหันไปมอง เบนซ์นั่นเองครับ ผมมองหน้าเบนซ์ด้วยความไม่พอใจ แต่เบนซ์ก็ทำตาโตส่งสัญญานว่าให้ผมเก็บเอาเศษกระดาษที่เขาโยนมา ผมก็รีบเอาเท้าไปเขี่ยมาเมื่ออาจารย์ไม่หันมามองผมก็เปิดอ่านดู ใจความว่า เย็นนี้จะไปหาที่บ้าน ผมก็ขยำเศษกระดาษนั้นทิ้งลงถังขยะทันที แล้วผมก็ไม่สนใจเบนซ์อีกเลย พอเลิกเรียนเบนซ์ก็เดินมาหาผม ทั้งที่หลายวันแล้วเบนซ์ไม่มาคุยกับผมเลย แต่วันนี้ดูเบนซ์แปลกๆ “บอล” ผมมองหน้าเบนซ์ บอกตรงๆ ว่าผมไม่อยากคุยกับเบนซ์เลย “นายสบายดีไหม” “ก็สบายดี” “เย็นนี้เราไปทานข้าวที่บ้านนายนะ” “ก็ไปดิ” ผมตอบแต่ผมไม่มองหน้าเบนซ์ “บ้านไหนล่ะ” “ในเมือง” ผมพูดแค่นี้ ผมก็เดินหนีไป แต่เบนซ์ก็เดินตาม “เดี๋ยวก่อนบอล” “มีไรอีก” ผมทำสีหน้าไม่พอใจ ไม่ได้แกล้งทำแต่มันต้องเป็นแบบนี้ “เราจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอ” “เพื่อนหรอ มันก็แล้วแต่นายจะคิด” “เออ งั้นเราเป็นเพื่อนกันนะ” ผมไม่ตอบ พอดีเอ๋เดินมาแล้วก็ดึงแขนเบนซ์ออกห่างจากผม จากนั้นก็เห็นเอ๋ทำท่าเหมือนดุด่าเบนซ์ ผมรีบเดินหนีไปหาน้องเดย์ แล้วรีบกลับบ้านขณะที่ขับรถกลับผมก็ต้องตกใจ “บอล” มีเสียงเรียกด้านหลังผม ผมรู้สึกว่าเสียงนี้ไม่ค่อยคุ้นผมก็รีบหันมอง หน้าที่บึ้งอยู่ผมก็ต้องเปลี่ยนเป็นยิ้ม เอ็มหนุ่มหล่อที่รู้จักกันเมื่อ 10 วันก่อนนั่นเอง “อ้าวเอ็มนายมาได้ไงเนี่ย” ผมจอดรถทักเขาอย่างดีใจ “ดีใจจังเจอนาย เราไปหาที่บ้านไม่เจอ” “มาเรียนนี่กี่วันแล้ว” “อาทิตย์หนึ่งแล้ว นายไม่อยู่บ้านไปอยู่ไหนหรอ” “เราอยู่อีกบ้านหนึ่ง เรามีบ้านสองหลัง” “หรอ มิน่าเราถึงหานายไม่เจอ” “ปะ ไปบ้านเราก่อนเดี๋ยวก็ถึงแล้ว” ผมก็พาเอ็มกลับบ้านผม “เดย์หวัดดีพี่เอ็มสิครับ” “ดีครับพี่เอ็ม” เดย์ก็ยกมือไหว้เอ็ม แล้วเดย์ก็เอาน้ำมาให้เอ็มดื่ม “ขอบคุณมากนะน้องเดย์” แล้วโทรศัพท์เอ็มก็ดังขึ้น “เออเดี๋ยวพี่ไปรับนะ รออยู่หน้าโรงเรียนแล้วกันแค่นี้ก่อนนะ” “ใครโทรมาล่ะเอ็ม” ผมถามเพราะดูเหมือนว่าเอ็มจะต้องออกไปรับ “น้องชายเราเอง เราแอบออกมาก่อนทิ้งน้องไว้ที่โรงเรียน” “อ้าวทำไมทำงั้นล่ะ” “เราแอบมาตามหานาย มาดักรอที่หน้าโรงเรียนน่ะ” “อ๋อ นายน่าจะรับน้องก่อน ค่อยหาเรา” “บอล เดี๋ยวเรามาใหม่นะเราไปรับน้องก่อน” “พี่เอ็มครับอยู่โรงเรียนไหน เดี๋ยวผมไปรับให้ครับ” เดย์มักจะเป็นเด็กที่ชอบช่วยเหลือผู้แบบนี้ตลอดครับ “จะดีหรือ น้องเดย์” เอ็มคงเกรงใจ “มาครับผมไปรับให้ ไม่เป็นไร” เดย์ยิ้ม แล้วเอ็มก็บอกสถานที่ให้เดย์ “ไปถึงก็ถามหาคนชื่อโอ๋ หน้าตาก็คล้ายพี่นี่ล่ะ” เดย์ก็ออกรถไปรับน้องชายเอ็ม ผมก็คุยกับเอ็ม แปลกวันนี้ไม่เห็นเคนมาที่บ้านผม ไม่รู้หายไปไหน ผมกับเอ็มคุยกันอยู่นานก็ได้รับโทรศัพท์จากน้องชายเอ็ม “น้องเราไปกับเดย์ ไปซื้อเสื้อผ้าและขอไปเที่ยวน่ะ นายไม่ว่านะ” “ไม่ว่าอยู่แล้ว ดีซะอีกเดย์จะได้มีเพื่อนวัยเดียวกัน” “บอลเราคิดถึงนายรู้ไหม” “เราก็คิดถึงเหมือนกัน ไม่คิดเลยว่าจะเจอกันอีก” “บอล” เอ็มขยับเข้ามาใกล้ผม ผมรีบมองไปที่เป้าของเอ็มมันตั้งโด่ผมก็รู้ว่าเอ็มอยากเล่นเสียว “บอล เราขอทำแบบวันนั้นอีกได้ไหม” ผมไม่ตอบบอกตรงๆ ว่าผมไม่อยากยุ่งกับพวกผู้ชายชอบเซกส์คนไหนอีก ผมเบื่อ กลัวว่าสุดท้ายจะเป็นเหมือนเบนซ์ “เอ็มไม่ว่าหรอกนะ ขอเพียงบอลบอกว่าให้หรือไม่ให้” เอ็มย้ำอีก ผมมองหน้าเอ็มแล้วผมก็มองเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความกระหาย ผมเลยตัดสินใจ เอาก็เอาวะ ทำไมต้องแคร์ต่อไปนี้เล่นแม่งอย่างเดียว “ก็ได้” ผมรีบตอบ “ตรงนี้หรือ” เอ็มถามผม “ข้างบน” ผมก็พาเอ็มเดินขึ้นห้องที่อยู่ชั้นสอง เมื่อไปถึงผมยังไม่ได้ตังหลัก เอ็มก็จูบกอดผมเล้าโลมเขาเก่งจริงๆ ครับ ผมถึงกับตัวอ่อนปวกเปียกไปหมด เสื้อผ้าของผมหลุดอยู่กับพื้น ผมก็หมั้นไส้ที่เอ็มทำคนเดียว ผมก็รีบถอดเสื้อผ้าเขาบ้าง เมื่อทุกอย่างไม่เหลือในตัวเอ็มเอ็มก็เอาเจ้าโลกอันใหญ่ปลายบานตอนนี้มีน้ำเยิ้มมาจ่อที่ปากผม ผมก็อ้าปากรับอย่างไม่รีรอ ผมรีบโชว์ฝีมือที่ฝึกฝนมามากพอ บรรจงดูดด่ำอย่างไม่ปราณี เสียงครางของเอ็มลั่นห้อง ตัวของเอ็มสั่นราวกะเด็กน้อยที่ไม่เคยเจอซะอย่างงั้น “บอลไม่ไหวแล้วน้ำ จะออกแล้ว” ผมก็หยุดผมรู้ถ้าน้ำออกแล้วทุกอย่างมันต้องหยุดแล้วคนอย่างผมมีเซกส์เหมือนกินข้าว ถ้ากินไม่อิ่มผมก็ต้องกินใหม่ เซกส์ก็เหมือนกันไม่ถึงจุดสุดยอดผมก็ไม่เลิกผมไม่รู้ว่าเอ็มจะชัวร์ขนาดไหน ผมอยากให้เอ็มถึงใจเหมือนเบนซ์แล้วทุกอย่างที่ต้องการ ก็เริ่มเกิดขึ้น เอ็มจับผมให้นอนแล้วถ่างขาผมออก เขาใช้ลิ้นเลียที่รูสวรรค์ของผมอย่างนิ่มนวล ผมรู้สึกผ่อนคลายมากเหมือนดั่งว่าร่างผมล่องลอยในอากาศ เขาลากลิ้นขึ้นมาที่ไข่ของผม แล้วจังหวะลิ้นเอ็มก็เริ่มเปลี่ยนจากความนิ่มนวลเป็นหนักหน่วง ผมต้องเอามือทั้งสองข้างกุมหน้ากัดฟัน มันเสียวแทบหายใจไม่ทัน เกิดมาพึ่งเคยเจอขนาดนี้ นานกว่า10 นาทีที่ผมต้องทรมานอยู่เช่นนี้ เจ้าโลกของผมตอนนี้มีน้ำกามไหลเยิ้มไม่หยุดหย่อน แล้วเอ็มก็ใช้ลิ้นเลียลากขึ้นมาจนถึงท้อง ถึงสะดือเขาเลียวนไปวนมาที่สะดือ ผมต้องเอามือดึงหัวเขาให้ขยับขึ้นมาเพราะมันเสียวมากเสียวจนใจแทบขาด เอ็มก็ขยับตามมือของผม จนถึงหัวนม เอ็มก็เอาลิ้นเลียรอบหัวนมของผม แล้วก็จูบดูดกัดเบาๆ ผมเสียวมากเสียวแบบมีความสุขเพราะมันเป็นครั้งแรกของผมที่ได้สัมผัสกับความเสียวในจุดนี้ เอ็มไม่หยุดเปลี่ยนข้างซ้ายข้างขวาสลับกันไปมา แล้วเอ็มค่อยย้ายลิ้นมาที่ซอกคอ มันยิ่งเสียวกว่าหัวนมกว่าเท่าตัว ทั้งเลียทั้งกัดทั้งดูด ผมต้องเอามือโอบกอดเอ็มในยามที่เขาทำหนักๆ เอ็มเอาขาทั้งสองข้างของผมกดมาที่ท้อง แล้วเอ็มก็จูบปาก จูบนี้มันเป็นจูบที่เซกส์ซี่เป็นจูบที่น่าหลงใหล ผมรู้สึกว่าเจ้าโลกของเอ็มมาถูๆไถๆที่รูสวรรค์ของผม ผมเสียวมาก เป็นครั้งที่ผมลุ้นอยากให้มันเข้าไปซักที นานมากที่เอ็มจูบผม แล้วเอ็มก็เลื่อนไปจูบที่ซอกคอ เจ้าโลกก็จ่อ แต่เริ่มมีอาการดันเข้ามาบ้างเล็กน้อย ปากกับลิ้นของเอ็มยิ่งทำงานหนักขึ้นกว่าเดิม แล้วผมก็ต้องเผลอเอามือกด ก้นของเอ็มให้ขยับเข้าชิดกับตัวผม เพราะเอ็มจูบที่คอผมแรงมาก มันรู้สึกเสียวแว๊บทั้งตัว ขณะเดียวกันเจ้าโลกของเอ็มก็พรวดเข้าไปทีเดียวมิดด้ามเป็นครั้งแรกที่เจ้าโลกเข้ารูสวรรค์โดยไม่ได้ใช้ล่อลื่น ผมต้องขมิบรูเป็นจังหวะเพื่อคลายความเสียวที่ได้รับ แล้วเอ็มก็ปล่อยปากจากคอของผม ไปอ้าปากร้อง อ้า..ว..ว...ผมก็ลูบตั้งแต่ก้นของเอ็มจนถึงหลัง ผมรู้สึกได้ว่าขนเขาลุกไปทั้งตัว เอ็มก็เริ่มขยับเบา ๆ มาตอนนี้ผมรู้แล้วว่าเอ็มยังไม่เคยเพราะเอ็มทำได้ไม่คล่องเลยผมเลยเอามือช่วยผลักก้นเขาเข้าออกเพื่อนำร่องควบคุมจังหวะและท่าทาง ดูเอ็มเป็นคนเชื่องมาก เขาเริ่มเก่งและทำได้คล่องมาก ผมถึงกับต้องเอามือทุบที่นอน เพื่อระบายอารมณ์ว่าตอนนี้ใจจะขาดอยู่แล้วทำไมมันถึงมันขนาดนี้ เอ็มเหมือนจะรู้ว่าผมเสียวมาก เขาเอาปากมาประกบปากผมลิ้นเขาสอดเข้ามา ลิ้นของเอ็มเริ่มคลายความหวานออกมาให้ผมได้ดูดดื่มเอ็มทำได้สะใจหาใครเหมือน เขากระแทกอย่างแรงเป็นจังหวะถี่ๆ แล้วปากผมก็เป็นอิสระเมื่อเอ็มถอนปากเขาออกผมก็เริ่มร้องครางระบายความเสียวที่ได้รับอย่างเต็มที่ เอ็มไม่หยุดเขาเอาใบหน้าซุกที่ลำคอของผม แล้วบรรจงดูดอย่างรุนแรงจังหวะการกระแทกของเจ้าโลกแรงมาก ผมจะไม่ไหวแล้วเพราะอำนาจแห่งความเสียวดูเหมือนว่ามันจะถึงจุดสุดยอดแล้วผมก็ปล่อยน้ำพุ่งออกมาอย่างแรง เอ็มก็ดูดคอผมแรงแล้วน้ำเขาก็ออกพร้อมกันกับผม เสียวมากจนไม่สามารถรับรู้ได้ว่าน้ำเขาออกกี่หยดเพราะผมมัวแต่กำหนดรวบรวมเอาสติของผมคืนมา กลัวว่ามันจะไปกับความเสียวหมด เมื่อผมเริ่มคลายจากเสียวเอ็มก็ถอดเจ้าโลกเขาออก แล้วเขาก็เลื่อนตัวเลาลงมาเลียน้ำของผม ที่นองเต็มไปหมดตั้งแต่ลำคอจนถึงหน้าท้อง สุดท้ายก็ที่ปลายเจ้าโลกที่มีน้ำติดสองสามหยด เพียงไม่นานน้ำแห่งความรักผมก็หายไปลับตา เอ็มเลียกินจนหมด เสร็จเราก็นอนกอดกัน เอ็มก็คุยกับผมเรื่องระหว่างเรา “บอลเราคงจะถอนตัวไม่ได้แล้วล่ะ” “ทำไม” “เราคงจะรักบอลซะแล้ว” “รักก็รักสิ บอลไม่ห้ามหรอก” “จริงนะ” “ครับ” ผมหอมเขา หอมนี้ถือว่าเป็นการตอบแทนความเสียวที่เป็นเสียวสุดยอดแห่งความเสียวที่ผมได้รับเป็นครั้งแรก เราสองคนก็รีบไปอาบน้ำ กลัวว่าเดย์กับโอ๋ไปเที่ยวคงมากันแล้วทุกอย่างเรียบร้อยผมก็เดินลงด้านล่าง ผมตกใจมากเมื่อผมเจอเบนซ์นั่งอยู่ที่โต๊ะรับแขกผมลืมสนิทเลยที่เบนซ์นัดไว้ว่าจะมาทานข้าวเย็นด้วย ผมยืนงงกับภาพที่เห็นเบนซ์นั่งคนเดียว สายตาของเบนซ์มองจ้องมองผม ผมอ่านสายตานี้ไม่ออกว่าหมายถึงสิ่งใด จะว่าโกธรก็ไม่ใช่ เศร้าก็ไม่เชิง ผมเลยพาเอ็มเดินไปนั่งข้างเบนซ์ “มานานหรือยังเบนซ์” ผมกลั้นใจถาม เพราะจะไปพูดกระแทกแดกดันเหมือนตอนอยู่โรงเรียนก็ไม่ได้กลัวความลับจะแตก “ชั่วโมงหนึ่งได้” เสียงตอบนี้อ่อนโยนนัก ซึ่งผมไม่เคยได้ยินเสียงเบนซ์แบบนี้เลยตั้งแต่คบกัน “เอ่อ นายจำเอ็มได้ไหม” “จำได้” เบนซ์ยังไม่เลิกจ้องผม ผมเขินมาก ผมเข้าใจแล้วว่าเบนซ์รู้แล้วว่าผมทำอะไรมากับเอ็ม เพราะเบนซ์เคยบอกเสมอว่าผมมีอารมณ์หรือเล่นเสียวเสร็จทุกครั้งหูกับแก้มผมจะแดง ผมก็ไม่จำเป็นต้องเขินต้องกลัวเบนซ์อีกต่อไป เราสองคนเป็นคนอื่นไปแล้ว ผมจึงหาเรื่องพูด “เบนซ์เอ๋ไม่มาด้วยหรือ” เขาส่ายหัวแล้วไม่พูดอะไรต่อ ผมก็ชวนคุย “เดี๋ยวเราไปสั่งอาหารก่อนนะ” ผมเริ่มหิวแล้ว “บอลมาเราไปเองนะ นายนั่งคุยกับเบนซ์ก่อน” เอ็มรีบจับกุญแจรถจากมือผมแล้วก็ออกไปเลย “นั่นแฟนนายหรอ” เสียงเบนซ์ยังคงอ่อยๆเหมือนเดิม “อือ” ผมรีบพูด เพราะหมั่นไส้ที่เขาทำกับผม ผมก็ไม่กล้าคุยหรือมองหน้าเบนซ์อีก ผมอายเบนซ์มากที่ต้องบอกว่าเอ็มคือแฟนใหม่ของผม ผมก็นั่งเงียบ จนน้องเดย์เดินเข้ามาในบ้านกับโอ๋น้องชายเอ็ม เดย์ยืนมองหน้า เดย์คงจะไม่ชอบที่เบนซ์มาที่บ้านอีก ผมก็เลยหาทางให้เดย์หยุดจากอาการนี้ “น้องเดย์ พาโอ๋ไปอาบน้ำสิครับ” เดย์ก็เดินไปจากผม ผมรู้ว่าเดย์ต้องหาเรื่องแน่วันนี้ อีกใจหนึ่งผมก็อยากทำให้เบนซ์ร่าเริงเหมือนเก่าอีกใจก็อยากแกล้งเขา ให้สาสมกับที่เขาทำกับผมผมสับสนคิดทั้งสองอย่างนี้ มันนึกไม่ออกว่าเขายังแคร์ผมอยู่ไหมหรือไม่ ผมนึกถึงคำที่โต้บอกผมขึ้นได้ ผมก็เลยคิดแผนการจะทดสอบเบนซ์ได้ 9 i5 C6 J; z( q0 d' l: ?
-------------------- จบตอนที่ 35 -------------------
) K0 Z; x, }0 N z7 Z! S e
. ~8 e: D6 s" r2 C; I4 }. Y
ปล.พรุ่งนี้ผมจะไปทำธุระที่ ตปท. นะครับ โปรดติดตามตอนต่อไปในอีกวันไหนก็ไม่รู้ 555+ C ya soon!!! {:4_98:}
) J4 z; Z6 Q% }; Z5 Z+ ?' |# o' p' | | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-14 08:58:29
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-5 21:08:54
โพสต์ 2019-5-24 22:55:49
