แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nucutey เมื่อ 2019-5-21 15:04 Y6 g1 ?/ ?2 D; \' H. ~/ {
0 ?* O) r4 }$ W+ z$ p) F; b$ d+ d. Sตอนแรกกับตอนที่ 2 นะครับ 
6 B) }' `+ H$ Z% v: x- c1 hประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...1 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5115&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)ประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...2 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5118&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)
+ z/ ^! J& Z" g4 I# ^! T$ z: V) ]( S-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
0 v v8 h/ f, |) k0 t5 K) T" y' D: {( \6 i9 j
. C4 \7 F- r" y- R
$ K5 T/ X* Z b- q+ |
จื่อ เม่ย เธอเป็นสาวออฟพิศหน้าตาดีเธอทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดให้บริษัทร่วมทุนธุรกิจผู้หญิงที่ผมชอบมีอยู่สองประเภท อย่างแรกคือผู้หญิงที่ยังไปมหาวิทยาลัยอยู่อย่างหลังคือแบบ จื่อ เม่ย ผมไม่ชอบนักร้องหรือนางแบบพวกนั้นเรียกร้องมากเกินไปเพราะคิดว่าตัวพวกเธอก็ไม่ใช่“เนื้อสด”แต่สำหรับเด็กหนุ่มผมกลับชอบพวกที่เล่นดนตรีหรือไม่ก็วาดรูปส่วนที่น่าดึงดูดสายตามากที่สุดของจื่อเม่ย ไม่ใช่เพราะว่าเธอเป็นคนเอาใจใส่ความรู้สึกของคนอื่น แต่เป็นบั้นท้ายของเธอมันช่างกลมมนไม่แบนราบเหมือนสาวชาวจีนทั่วไป บั้นท้ายของเธอนั้นมนและเนียนเรียบเวลาเธอยืนหรือเดินยักย้ายไปไหนๆ มันช่างดูยั่วยวนแน่นอนผมไม่รู้จักเธอมากเธอเองก็คิดว่าผมเป็นเพียงเพื่อนร่วมเตียงผมได้ออกเดทกับเธอมาได้ประมาณหกเดือนแล้ว ข้าวของที่ซื้อให้เธอมีมากมายคิดว่าเป็นเงินเดือนหนึ่งก็ ประมาณแปดพันหรือเก้าพันเหรียญ
B- o' @. [+ I+ k! Y% |ตอนนั้นใกล้จะถึงเดือนพฤศจิกาย นแล้วแต่ต้นไม้ใบไม้ยังดูโรยพื้นอยู่ มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ ผมหลับสนิทอยู่ในผ้าห่มมือหนึ่งยังวางพาดอยู่บนก้นของ จื่อเม่ย แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นผมจำเป็นต้องเปิดเปลือกตามมารับโทรศัพท์ ซึ่งโทรมาจากลิ่วซิง
8 Z6 U3 M4 A" G8 }+ O* ?1 l“มีใครป่วยเป็นอะไรหรือทำไมโทรมาเช้าขนาดนี้”ผมเหมือนละเมอ " Z% ~5 {8 J h; r
“เช้าอะไรรู้ไหมว่ามันใกล้จะเที่ ยงแล้ว”
1 G& k* V+ F _8 ]; d“งั้นต้องการอะไร” ผมหงุดหงิด & @/ G# I- Z( g7 Y) [+ R! y- L* z
“หลันหยู โทรมาเมื่อเช้าเขาบอกว่าตอนนี้เขาสอบกลางภาคเสร็จแล้ว ฉันเดาเอาว่าเขาคงคิดถึงนายน่ะ” ลิ่วซิงกระเซ้า # H7 S5 Z1 p9 u; @9 `
“....” ผม ( j$ i) T' \ ~' e, a
“ลืมไปแล้วหรือ?” ลิ่วซิงถาม
$ m) f2 v5 Y% l% B“จำได้ บอกเขาว่า...” ผมมองดูเวลาในนาฬิกา“สองทุ่มให้ไปรอที่ โรงแรม”
) Q4 U; K6 _$ I( S; Y( l# @) vวางหูโทรศัพท์ ผมรู้สึกว่าตื่นเต็มที่แล้วลุกขึ้นจากเตียงควานหากางเกงในมาใส่
4 r: H# E2 B# k Q' ]" v9 W“ใครโทรมาหรือคะ นั่นคุณกำลังจะออกไปหรือ?”จื่อเม่ย ถามขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำ ( l3 V4 J( B$ Q- O" n9 [0 j a
“ไม่มีอะไรหรอกแค่ธุรกิจ ผมต้องไปแล้ว”จื่อเม่ยไม่ได้ถามอะไรอีก เธอวางตัวได้ดี เธอรู้สถานะของตัวเธอดี
7 t" D6 i! `5 b3 R9 C9 W( O+ Tเวลาประมาณเกือบสองทุ่มภัตตาคารในโรงแรมเซียงโค่ว ค่อนข้างเงียบ มีคนเข้ามาใช้บริการแค่สองสามโต๊ะซึ่งกำลังคุยกันอย่างออกรสอยู่ไกลๆ เมื่อเวลาเปลี่ยนไปเป็นสองทุ่มยี่สิบนาที หลันหยูได้ปรากฏตัวเขาดูเปลี่ยนไปจากครั้งสุดท้ายที่เจอเขามองหาผมไปรอบๆ ผมโบกมือให้เขาเห็นผม
% ^ ^; l% D/ p“ขอโทษที่มาสายครับท่าน”เขาไม่ได้อธิบายเหตุผลเพิ่มเติม
& H9 J6 ~7 v" G$ Y7 z- W7 Q“มาที่นี่ยังไง”
2 @7 Y2 [* v/ u. K' f5 o6 j, }0 ]“มารถโดยสารครับ”สำเนียงแบบคนปักกิ่งเขาดีขึ้นมาก h. N& H% O( C: v( f
“ผมยังไม่คุ้นทางเมืองปักกิ่งเท่า ไหร่ครับตอนมาผมนั่งรถผิดสองครั้ง” เขาให้เหตุผลเพิ่มเติม / g& E6 U( I2 Z2 ^; U3 Z( j
ผมมองดูเขาขณะที่เขาพูดแล้วให้รู้สึกประหลาดใจเพราะเมื่อไม่ได้เจอกันสี่ หรือบางทีอาจจะห้าเดือนเขาดูสูงขึ้น ใบหน้าไม่ดำด่างและแก้มตอบเหมือนครั้งก่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เปลี่ ยนไปบนใบหน้าเขา คือดูหล่อขึ้นท่าทางเขาไม่ดูตื่นกลัวและวิตกกังวล ถึงแม้เขาจะไม่ยิ้มแต่มันดูเป็นมิตรขึ้นมีสิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไปคือ นัยน์ตาโศกคู่นั้น ( h5 k* f/ M8 _% R" V8 ?( P
“คราวหลังนั่งแท็กซี่มาแล้วกันบางทีพี่อาจจะไปรับเองถ้ามีเวลา” เขาไม่พูดอะไรมาก & M; a* n* y$ ]. U9 U; b3 ?1 l" k
“ที่มหาวิทยาลัยเป็นไงบ้าง” ผมถาม
+ J9 l8 o& K' ^2 U5 `“มันน่าเบื่อมาก ทุกคนเคยเป็นที่หนึ่งทุกคนแข่งขันกันอย่างเงียบๆ” เขาพูดพลางหัวเราะพลางนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นเขา หัวเราะร่า โอ.. มันช่างสดใสและแสนหวาน ! O, U& j6 R) o; t& Z+ o
“อย่าทำอะไรให้มันเหนื่อยหนักนักและอย่าทำอะไรให้ล้าหลังนัก แล้วเรื่องอาหารการกินในมหาวิทยาลัย ล่ะเป็นไงบ้าง”ผมนั้นมีทักษะในการทำให้ผู้คนรู้สึกว่าผมเป็นห่วง นั่นเองผมจึงมีเพื่อนมากมายและนั่นเองผมจึงมีมีคู่รักมากมาย ด้วย 2 j6 L9 ~4 s; @" U7 i8 [( h
“อาหารนั่นอร่อย โดยเฉพาะอาหารแบบทางเหนือพวกอาหารแป้งก็อร่อย แต่ก๋วยเตี๋ยวนี้แย่มาก”
* B8 \0 C' x8 D5 L( Z% ]“อืม..” ผมหัวเราะ“อย่าไปกินก๋วยเตี๋ยวในโรงอาหารนะ ไม่ค่อยสะอาด พี่จำได้ว่าตอนเรียนเคยกินปรากฏว่าต้องเข้าห้องน้ำถึงห้าครั้ง ... ตามความจริงนะพี่เคยไปกินอาหารในมหาวิทยาลัยมาหลายที่ พี่คิดว่าอาหารอร่อยที่สุด คือใน“เซาธ์เทิร์นยู” ส่วนที่แย่ที่สุดคือ “ไชน่ายู” 7 m- g( S) T! {) ~- T
“ผมเรียนอยู่ในไชน่ายูครับ”เขาบอกและรู้สึกภาคภูมิใจ โดยมันปรากฏที่การแสดงออกทางสีหน้าผมรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย ที่เขาเคยบอกเมื่อก่อนว่าเรียนม หาวิทยาลัยนั่นมันเป็นความจริงทั้งหมดรึ นี่เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจริงๆและเป็นนักเรียนเรียนดีด้วยหรือนี่ ผมยังคงเก็บเป็นความสงสัยส่วนตัว“นี่เลยมื้อเย็นมาแล้วกินอะไรมาหรือยัง?” ผมคิดจะสั่งอาหาร
) q( U* ?9 @* | a% j“ยังครับ” เขาตอบ ท่าทางอาย“ผมต้องไปติวหนังสือส่วนตัว ผมกลัวมาช้า สอนเสร็จเลยตรงมาที่นี่ทันทีไม่ได้แวะทานข้าวที่ไหนก่อน”
6 S5 K2 n. |) Zผมไม่รู้ว่าทำไมเขามีเรื่องให้ประหลาดใจผมอยู่เรื่อยๆ คราวนี้เรากินข้าวกันก่อน ระหว่างกินเราแทบจะหยุดมองกันและกันไม่ได้ ถ้าหากเขาเป็นผู้หญิง ผมคงควงเขาไปไหนมาไหนด้วยกันเรารีบกินข้าวเพื่อที่จะได้ขึ้นห้อง เพื่อขึ้นเตียงกันเร็วๆ เราสองคนดูหื่นกระหายผมถอดเสื้อผ้าเขาออก $ U% [* D9 N/ v2 G: C
“เราทำให้พี่ต้องรอนานนะ พี่คิดถึงเราแทบตาย”ผมกระซิบแผ่ว * m: N9 H4 B( }
“มหาวิทยาลัยเพิ่งเปิด ผมเลยยุ่งผมคิดจะโทรมาหลายครั้งแต่เกรงใจ” เสียงเขากระเส่า ความบ้าคลั่งระหว่างการทำรักของชายกับชายนั้นแตกต่างระหว่าง ชายกับหญิงการทำรักระหว่างชายกับชายนั้นเต็มไปด้วยพละกำลังและความกระชับของกล้ามเนื้อไม่เหลวหยุ่นเหมือนเนื้อผู้หญิง อย่างตอนนี้หน้าอกแผงใหญ่พร้อมเอวคอดของหลันหยูมองดูคล้ายรูปสามเหลี่ยมคว่ำ เราพร่ำพรมกอดจูบกันและกันไม่หยุดหย่อน เราต่างคนต่างดูดดื่ม ไล้เลียแท่งเนื้อของกันและกันผมลองเอานิ้วสอดเข้าไปทางประตูหลังของเขาอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นการนำทาง เขาตัวสั่นและเกร็งแต่ไม่ขยับหนีผมยังคงพร่ำจูบไม่หยุดในขณะที่ นิ้วสอดลึกเข้าไปมากขึ้นคราวนี้เขาเคลื่อนตัวหนีและหยุด จูบทันที ผมมองดูเขา มองเข้าไปในดวงตาโศกคู่นั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในฝัน ผมเริ่มต้นจูบเขาอีกครั้งและกระซิบแผ่วที่ข้างหูว่า + R7 G# x# D& y* ^ F
“พี่ชอบเราจริงๆ นะ พี่จะทำเฉพาะสิ่งที่น้องพอใจให้ทำเท่านั้น”คำพูดนี้ราวกับมนต์วิเศษ เขารู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากขึ้นท้ายที่สุดผมก็หลั่งด้วยการใช้ ปากของเขา หลังจากนั้นผมก็ช่วยเขาชัก ขึ้นๆ ลงๆแล้วเขาก็หลั่ง มันใช้เวลาไม่นาน เราอาบน้ำและนอนพร้อมกันคราวนี้เขาไม่ได้หลับทันทีเหมือนคราวก่อน เราเริ่มพูดคุยผมบอกให้เขาหยุดเรียกผมว่า “ท่านประธานฮันตง” แค่เรียกชื่อว่า “พี่ฮัน ตง” ก็พอผมอธิบายความหมายเพิ่มเติมว่าชื่อนั้น หมายถึง ผู้พิทักษ์ความคิดของเหมาเจ๋อตงผมเล่าเรื่องเล็กน้อยเกี่ยวกับ ตัวผมดูเหมือนเขาฟังอย่างผ่อน คลายและมีความสุขผมมีความรู้สึกว่าผมควรทำอะไรบางอย่างให้ชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมและเขา
: y* B: O& A3 ~: H“มันอาจจะเป็นโชคชะตาที่เราได้ มาเจอกันแต่น้องยังเด็กนัก ซึ่งบางทีทำให้พี่รู้สึกผิดประเทศตะวันตกมันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาและในจีนนี่ถือว่ามันเป็นความผิดบาปอย่างหนึ่ง แต่อย่างไรนี่มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเรารู้สึกดีเราก็สานสัมพันธ์ ต่อไป แต่ถ้ารู้สึกไม่ดีเมื่อไหร่เราก็เพียงแค่ลืมมันไป” เขาตั้งใจฟังและไม่ได้พูดอะไร 5 w0 Q. m. I# g4 h
“จริงๆแล้วพี่คิดว่าคนสองคนถ้ารู้จักกันมากเกินไป ท้ายสุดแล้วก็ต้องจากกันไป”ผมพูดพลางหัวเราะ นี่มันเหมือนเป็นการบอกเป็นนัย ว่าผมไม่จริงจังอะไรมากกับความสัมพันธ์ นี้ ผมกลัวว่าเขานั้นจะคิดว่าตัวเองเหมือนเด็กหญิงเล็กๆ และถือเป็นจริงเป็นจังกับความสัมพันธ์ นี้มากเกินไป
7 _' K+ P& W+ h! @เรานัดเจอกันอีกสามสองครั้งหลัง จากนั้นเราทำรักกันอย่างระห่ำแต่ไม่มี อะไรพัฒนาไปมากกว่าเดิมผมเพียงแต่ไม่ต้องการบังคับเขาในสิ่งที่ผมต้องการ “ของเหล่านี้”ควรเกิดขึ้นจากความพึงพอใจจากทั้ง สองฝ่าย ผมเพียงแต่ต้องอดทนและรอเขาเองก็ไม่เคยร้องขอเงินหรือพูดอะไรมากเกี่ยวกับตัวเขา ผมเองก็ไม่ได้ถามลิ่วซิงจะเป็นคนติดต่อเรื่องเงิน แทนผมเขาบอกว่าเทอมนี้เขา ไม่มีปัญหาเรื่องเงินเขาได้รับเงินจากทุนและรายได้สอนพิเศษแบบส่วนตัวที่เขารับไว้สองงานซึ่งนั่นมันก็เพียงพอแล้ว 1 A/ h$ d3 y+ a; y
เขาช่างเป็นคนที่งดงามอย่างธรรมชาติเขาสูงขึ้นเล็กน้อยและดูมีสง่า ราศีขึ้น สิ่งผิดแปลกที่ทำให้ดูไม่ลงตัวคงเป็นที่เสื้อผ้าที่เขาสวม ใส่ ซึ่งดูเชยไม่ทันยุคทันสมัยเหมือนหนุ่มสาวปักกิ่งในสมัยนั้น ผมขอร้องให้ เสี่ยวหมิง (เพื่อนเก่า)ช่วยซื้อเสื้อผ้าที่เด็กวัยรุ่นฮ่องกงรวยๆ นิยมกันในตอนนั้น ขณะนั้นปักกิ่งยังไม่มีตัวแทนนำเข้าเสื้อผ้าจากต่างประเทศ
0 D& |4 f3 v0 Z, I! g6 ~วันนั้นภายหลังเมื่อเราทำรักกันผมชี้ไปที่กองถุงกระดาษในอยู่ใน ตู้เสื้อผ้าแบบวอร์คอินผมบอกว่าทั้งหมดเป็นเสื้อผ้าที่ ซื้อมาให้เขา เขาแค่พูดว่า “โอ้โห”และจบลงด้วยคำว่า “ขอบคุณครับ”
2 f- I; c0 u/ T" i! y( H/ ~เขาตื่นนอนตอนหกโมงเช้าวันต่อมา และบอกว่ามีเรียนตอนแปดโมงเช้าผมว่าผมสามารถขับรถไปส่งเขาได้ เขาตอบว่าไม่เป็นไร ไปรถโดยสารก็ทันเวลาผมบอกให้เขาเอาถุงเสื้อผ้าไปด้วย เขาท่าทางลังเล หยิบออกไปแค่กางเกงยีนส์และเสื้อแจ็คเก็ต และบอกว่าส่วนที่เหลือทิ้งไว้ท ี่นี่เวลาจำเป็นผมไม่ได้นอนต่อหลังจากที่เขาไปออกไป ผมเดินทางไปยังออฟพิศพร้อมกับสั่งเลขาส่วนตัวและลิ่ว ซิงว่า หากคราวหน้าและคราวต่อไปหลันหยูโทรมาให้บอกว่าผมไม่อยู่ผมรู้สึกดีใจที่ผมไม่ได้ให้หมายเลขโทรศัพท์เคลื่อนที่ส่วนตัวแก่เขา 8 i% K# F' C' }1 ^& o
เดือนธันวาคมผมต้องเดินทางไปประเทศเชคโกสโลวาเกียเพื่อทำธุรกิจ ใจจริงผมไม่อยากเดินทางแต่ใจหนึ่งก็คิดว่าดีเหมือนกันเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศเพราะผมกำลังมีความรู้สึกว่าเบื่อ ปักกิ่ง 2 U( _8 N* X! N3 ?- ^. Y
ผมได้กำจัด จื่อเม่ย ออกไปให้พ้นทางผมเบื่อก้นกลมๆ ของเธอเสียเต็มประดาแล้วตอนนี้ เหตุคงเป็นเพราะผมคงเบื่อทุกอย่างที่ผมซื้อมันมาได้ด้วยเงิน ถึงแม้จื่อเม่ยจะเป็นผู้หญิงไม่เรื่องมากแต่มันก็ยากพอควร กับการกำจัดเธอออกไป ผมทำธุระอยู่ในเชคโกสโลวาเกียเป็นเวลาหกวัน เพื่อสะสางเรื่องราวการส่งของล่าช้าให้กับลูกค้าปัญหาผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อเสร็จงานผมไม่ได้เดินทางกลับประเทศในทันทีผมอยากจะหาความสำราญที่นี่สักพัก แต่ก็เกรงเรื่องโรคภัยไข้เจ็บที่อาจตามมาจากความซุกซน สุดท้ายผมบอกให้เพื่อนร่วมเดิน ทางกลับไปก่อนส่วนผมนั้นเดินทางไปฮ่องกงคนเดียวและก็อยู่ที่นั่นจนกระทั่งถึงกลางเดือนมกราคมปีต่อมา ผมจำอะไรไม่ได้แล้วเกี่ยวกับหลัน หยูและก็ไม่มีใครเอ่ยถึงมันอีก พระจันทร์เต็มดวงของวันปีใหม่ปีนั้นเหมือนจะเดินทางมาถึงช้า กว่าปกติ เมื่อสิ้นเดือนมกราคมผู้คนในออฟพิศต่างรอคอยให้ปีใหม่มาถึงเร็วๆ เหล่านักเรียนนักศึกษาและคนงานกรรมกรเก็บข้าวเก็บของใส่กระ เป๋าและกล่องใบใหญ่พากันเดิน ทางไปที่สถานีรถไฟเพื่อออกทางเดินกลับบ้านกันขวักไขว่ มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาว่าหลันหยูเองก็คงจะกลับบ้านปีใหม่ นั้นด้วย
1 O1 b% J% R. S2 G% k+ O- b/ b, D4 B
7 N! L( z7 h7 [! c/ V# j+ I
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////// จบไปแล้วนะครับกับตอนที่ 3 อันนี้เป็นนิยายที่ผมได้มาจากพี่ที่รู้จักของผมส่งมาให้นะครับ เป็นนิยายที่แปลมาอีกที ชอบไม่ชอบก็ติชมกันได้นะครับ 1 f1 n# S7 @' i4 u& ?8 n
, { y8 F; d/ h5 I! `
f8 H) J: v5 y. a$ m l" D; a) s% V0 A0 O
* U- C0 Z. B/ F- X4 S9 c! }7 J% t
5 U5 |+ p1 ?, |! c
4 i& b, T$ ^8 F! m0 C! x' a: s | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-21 14:37:14
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-5-21 16:38:14
โพสต์ 2019-5-21 17:25:52
โพสต์ 2019-5-21 18:41:37
