แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Nucutey เมื่อ 2019-5-21 15:04 |7 n6 M3 ^$ V0 y* o% Q* x% a( x
( H" W$ ?# I" s& Xตอนแรกกับตอนที่ 2 นะครับ
! D9 O- L# `, g6 R+ n; `4 dประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...1 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5115&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)ประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...2 http://www.g4guys.com/forum.php? ... 5118&fromuid=143090 (ที่มา: จีโฟกาย.คอม)) f7 P, `& c1 I# B& T" m7 W
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------. [7 R( \& w; q! ?, c
3 c8 o( ?' b4 x3 O) ^- M9 E
% M+ q: f" Z; f
9 z J- r) @5 }% Q" G- v5 ?
จื่อ เม่ย เธอเป็นสาวออฟพิศหน้าตาดีเธอทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดให้บริษัทร่วมทุนธุรกิจผู้หญิงที่ผมชอบมีอยู่สองประเภท อย่างแรกคือผู้หญิงที่ยังไปมหาวิทยาลัยอยู่อย่างหลังคือแบบ จื่อ เม่ย ผมไม่ชอบนักร้องหรือนางแบบพวกนั้นเรียกร้องมากเกินไปเพราะคิดว่าตัวพวกเธอก็ไม่ใช่“เนื้อสด”แต่สำหรับเด็กหนุ่มผมกลับชอบพวกที่เล่นดนตรีหรือไม่ก็วาดรูปส่วนที่น่าดึงดูดสายตามากที่สุดของจื่อเม่ย ไม่ใช่เพราะว่าเธอเป็นคนเอาใจใส่ความรู้สึกของคนอื่น แต่เป็นบั้นท้ายของเธอมันช่างกลมมนไม่แบนราบเหมือนสาวชาวจีนทั่วไป บั้นท้ายของเธอนั้นมนและเนียนเรียบเวลาเธอยืนหรือเดินยักย้ายไปไหนๆ มันช่างดูยั่วยวนแน่นอนผมไม่รู้จักเธอมากเธอเองก็คิดว่าผมเป็นเพียงเพื่อนร่วมเตียงผมได้ออกเดทกับเธอมาได้ประมาณหกเดือนแล้ว ข้าวของที่ซื้อให้เธอมีมากมายคิดว่าเป็นเงินเดือนหนึ่งก็ ประมาณแปดพันหรือเก้าพันเหรียญ 2 {0 U1 n# J9 u
ตอนนั้นใกล้จะถึงเดือนพฤศจิกาย นแล้วแต่ต้นไม้ใบไม้ยังดูโรยพื้นอยู่ มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ ผมหลับสนิทอยู่ในผ้าห่มมือหนึ่งยังวางพาดอยู่บนก้นของ จื่อเม่ย แต่แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นผมจำเป็นต้องเปิดเปลือกตามมารับโทรศัพท์ ซึ่งโทรมาจากลิ่วซิง * B `, P6 t3 n! ]
“มีใครป่วยเป็นอะไรหรือทำไมโทรมาเช้าขนาดนี้”ผมเหมือนละเมอ
/ r8 z+ ]1 P5 U/ Y# T“เช้าอะไรรู้ไหมว่ามันใกล้จะเที่ ยงแล้ว” / [) o. F6 e* C( }% y
“งั้นต้องการอะไร” ผมหงุดหงิด
4 z# l# c3 ^6 O. Q. o& B! y“หลันหยู โทรมาเมื่อเช้าเขาบอกว่าตอนนี้เขาสอบกลางภาคเสร็จแล้ว ฉันเดาเอาว่าเขาคงคิดถึงนายน่ะ” ลิ่วซิงกระเซ้า 8 |# v$ i! v ~' |7 r! H
“....” ผม : {6 y& y3 {/ @* r$ ?% Q
“ลืมไปแล้วหรือ?” ลิ่วซิงถาม
( B5 t( ` n7 k( ?, j“จำได้ บอกเขาว่า...” ผมมองดูเวลาในนาฬิกา“สองทุ่มให้ไปรอที่ โรงแรม”
/ g3 P# v$ G0 l. K- \6 Yวางหูโทรศัพท์ ผมรู้สึกว่าตื่นเต็มที่แล้วลุกขึ้นจากเตียงควานหากางเกงในมาใส่ 4 y0 h3 U* [% l! \6 D5 D1 v) Z
“ใครโทรมาหรือคะ นั่นคุณกำลังจะออกไปหรือ?”จื่อเม่ย ถามขณะที่ยังนอนอยู่บนเตียง เธอนอนคว่ำ 5 d3 [9 b6 `& i' M; i1 I% `3 H4 L
“ไม่มีอะไรหรอกแค่ธุรกิจ ผมต้องไปแล้ว”จื่อเม่ยไม่ได้ถามอะไรอีก เธอวางตัวได้ดี เธอรู้สถานะของตัวเธอดี 7 u3 E4 }, V) j# G: M$ ]8 l
เวลาประมาณเกือบสองทุ่มภัตตาคารในโรงแรมเซียงโค่ว ค่อนข้างเงียบ มีคนเข้ามาใช้บริการแค่สองสามโต๊ะซึ่งกำลังคุยกันอย่างออกรสอยู่ไกลๆ เมื่อเวลาเปลี่ยนไปเป็นสองทุ่มยี่สิบนาที หลันหยูได้ปรากฏตัวเขาดูเปลี่ยนไปจากครั้งสุดท้ายที่เจอเขามองหาผมไปรอบๆ ผมโบกมือให้เขาเห็นผม : W+ n. c# h- F7 X/ B) l' y4 _
“ขอโทษที่มาสายครับท่าน”เขาไม่ได้อธิบายเหตุผลเพิ่มเติม 9 f: z$ u, p5 |. j0 N2 p
“มาที่นี่ยังไง”
4 I2 h- Y: e- e4 k* W% }“มารถโดยสารครับ”สำเนียงแบบคนปักกิ่งเขาดีขึ้นมาก
9 _; Y8 s% `8 i3 a5 v5 G“ผมยังไม่คุ้นทางเมืองปักกิ่งเท่า ไหร่ครับตอนมาผมนั่งรถผิดสองครั้ง” เขาให้เหตุผลเพิ่มเติม
" w t! o( o" V8 p1 bผมมองดูเขาขณะที่เขาพูดแล้วให้รู้สึกประหลาดใจเพราะเมื่อไม่ได้เจอกันสี่ หรือบางทีอาจจะห้าเดือนเขาดูสูงขึ้น ใบหน้าไม่ดำด่างและแก้มตอบเหมือนครั้งก่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งสิ่งที่เปลี่ ยนไปบนใบหน้าเขา คือดูหล่อขึ้นท่าทางเขาไม่ดูตื่นกลัวและวิตกกังวล ถึงแม้เขาจะไม่ยิ้มแต่มันดูเป็นมิตรขึ้นมีสิ่งเดียวที่ยังไม่เปลี่ยนไปคือ นัยน์ตาโศกคู่นั้น 0 |0 m# P1 _8 ?3 j! E
“คราวหลังนั่งแท็กซี่มาแล้วกันบางทีพี่อาจจะไปรับเองถ้ามีเวลา” เขาไม่พูดอะไรมาก & s) {6 N; k/ y5 E- z( V9 }
“ที่มหาวิทยาลัยเป็นไงบ้าง” ผมถาม 5 i! ^+ x* V( A7 Z/ m7 y1 x
“มันน่าเบื่อมาก ทุกคนเคยเป็นที่หนึ่งทุกคนแข่งขันกันอย่างเงียบๆ” เขาพูดพลางหัวเราะพลางนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นเขา หัวเราะร่า โอ.. มันช่างสดใสและแสนหวาน " P# t: q+ \9 J, V, q- x8 `
“อย่าทำอะไรให้มันเหนื่อยหนักนักและอย่าทำอะไรให้ล้าหลังนัก แล้วเรื่องอาหารการกินในมหาวิทยาลัย ล่ะเป็นไงบ้าง”ผมนั้นมีทักษะในการทำให้ผู้คนรู้สึกว่าผมเป็นห่วง นั่นเองผมจึงมีเพื่อนมากมายและนั่นเองผมจึงมีมีคู่รักมากมาย ด้วย ( J! O; R/ a7 Y A3 R. F( @
“อาหารนั่นอร่อย โดยเฉพาะอาหารแบบทางเหนือพวกอาหารแป้งก็อร่อย แต่ก๋วยเตี๋ยวนี้แย่มาก”
: L- N5 e9 D" O7 N) S7 x: q“อืม..” ผมหัวเราะ“อย่าไปกินก๋วยเตี๋ยวในโรงอาหารนะ ไม่ค่อยสะอาด พี่จำได้ว่าตอนเรียนเคยกินปรากฏว่าต้องเข้าห้องน้ำถึงห้าครั้ง ... ตามความจริงนะพี่เคยไปกินอาหารในมหาวิทยาลัยมาหลายที่ พี่คิดว่าอาหารอร่อยที่สุด คือใน“เซาธ์เทิร์นยู” ส่วนที่แย่ที่สุดคือ “ไชน่ายู”
# Y% k- B" C6 H7 b+ p“ผมเรียนอยู่ในไชน่ายูครับ”เขาบอกและรู้สึกภาคภูมิใจ โดยมันปรากฏที่การแสดงออกทางสีหน้าผมรู้สึกประหลาดใจนิดหน่อย ที่เขาเคยบอกเมื่อก่อนว่าเรียนม หาวิทยาลัยนั่นมันเป็นความจริงทั้งหมดรึ นี่เขาเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจริงๆและเป็นนักเรียนเรียนดีด้วยหรือนี่ ผมยังคงเก็บเป็นความสงสัยส่วนตัว“นี่เลยมื้อเย็นมาแล้วกินอะไรมาหรือยัง?” ผมคิดจะสั่งอาหาร
9 M; X7 r) E' ]. K5 ^- `1 F5 m- Q$ Y" U“ยังครับ” เขาตอบ ท่าทางอาย“ผมต้องไปติวหนังสือส่วนตัว ผมกลัวมาช้า สอนเสร็จเลยตรงมาที่นี่ทันทีไม่ได้แวะทานข้าวที่ไหนก่อน”
& y* f. H: }3 h8 F0 |# P+ F7 v" zผมไม่รู้ว่าทำไมเขามีเรื่องให้ประหลาดใจผมอยู่เรื่อยๆ คราวนี้เรากินข้าวกันก่อน ระหว่างกินเราแทบจะหยุดมองกันและกันไม่ได้ ถ้าหากเขาเป็นผู้หญิง ผมคงควงเขาไปไหนมาไหนด้วยกันเรารีบกินข้าวเพื่อที่จะได้ขึ้นห้อง เพื่อขึ้นเตียงกันเร็วๆ เราสองคนดูหื่นกระหายผมถอดเสื้อผ้าเขาออก
5 P# M2 P; C. U; E3 u; i“เราทำให้พี่ต้องรอนานนะ พี่คิดถึงเราแทบตาย”ผมกระซิบแผ่ว * v7 }1 ~" ?! w) w( k- O
“มหาวิทยาลัยเพิ่งเปิด ผมเลยยุ่งผมคิดจะโทรมาหลายครั้งแต่เกรงใจ” เสียงเขากระเส่า ความบ้าคลั่งระหว่างการทำรักของชายกับชายนั้นแตกต่างระหว่าง ชายกับหญิงการทำรักระหว่างชายกับชายนั้นเต็มไปด้วยพละกำลังและความกระชับของกล้ามเนื้อไม่เหลวหยุ่นเหมือนเนื้อผู้หญิง อย่างตอนนี้หน้าอกแผงใหญ่พร้อมเอวคอดของหลันหยูมองดูคล้ายรูปสามเหลี่ยมคว่ำ เราพร่ำพรมกอดจูบกันและกันไม่หยุดหย่อน เราต่างคนต่างดูดดื่ม ไล้เลียแท่งเนื้อของกันและกันผมลองเอานิ้วสอดเข้าไปทางประตูหลังของเขาอย่างแผ่วเบาเพื่อเป็นการนำทาง เขาตัวสั่นและเกร็งแต่ไม่ขยับหนีผมยังคงพร่ำจูบไม่หยุดในขณะที่ นิ้วสอดลึกเข้าไปมากขึ้นคราวนี้เขาเคลื่อนตัวหนีและหยุด จูบทันที ผมมองดูเขา มองเข้าไปในดวงตาโศกคู่นั้นทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในฝัน ผมเริ่มต้นจูบเขาอีกครั้งและกระซิบแผ่วที่ข้างหูว่า
/ P0 N0 [* w6 u' j8 F- X“พี่ชอบเราจริงๆ นะ พี่จะทำเฉพาะสิ่งที่น้องพอใจให้ทำเท่านั้น”คำพูดนี้ราวกับมนต์วิเศษ เขารู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากขึ้นท้ายที่สุดผมก็หลั่งด้วยการใช้ ปากของเขา หลังจากนั้นผมก็ช่วยเขาชัก ขึ้นๆ ลงๆแล้วเขาก็หลั่ง มันใช้เวลาไม่นาน เราอาบน้ำและนอนพร้อมกันคราวนี้เขาไม่ได้หลับทันทีเหมือนคราวก่อน เราเริ่มพูดคุยผมบอกให้เขาหยุดเรียกผมว่า “ท่านประธานฮันตง” แค่เรียกชื่อว่า “พี่ฮัน ตง” ก็พอผมอธิบายความหมายเพิ่มเติมว่าชื่อนั้น หมายถึง ผู้พิทักษ์ความคิดของเหมาเจ๋อตงผมเล่าเรื่องเล็กน้อยเกี่ยวกับ ตัวผมดูเหมือนเขาฟังอย่างผ่อน คลายและมีความสุขผมมีความรู้สึกว่าผมควรทำอะไรบางอย่างให้ชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผมและเขา
& T1 c' d, e4 |$ v5 B# V% k“มันอาจจะเป็นโชคชะตาที่เราได้ มาเจอกันแต่น้องยังเด็กนัก ซึ่งบางทีทำให้พี่รู้สึกผิดประเทศตะวันตกมันอาจจะเป็นเรื่องธรรมดาและในจีนนี่ถือว่ามันเป็นความผิดบาปอย่างหนึ่ง แต่อย่างไรนี่มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเรารู้สึกดีเราก็สานสัมพันธ์ ต่อไป แต่ถ้ารู้สึกไม่ดีเมื่อไหร่เราก็เพียงแค่ลืมมันไป” เขาตั้งใจฟังและไม่ได้พูดอะไร
) F, L# Y& Y: ~5 X. V. X3 C- Z) o“จริงๆแล้วพี่คิดว่าคนสองคนถ้ารู้จักกันมากเกินไป ท้ายสุดแล้วก็ต้องจากกันไป”ผมพูดพลางหัวเราะ นี่มันเหมือนเป็นการบอกเป็นนัย ว่าผมไม่จริงจังอะไรมากกับความสัมพันธ์ นี้ ผมกลัวว่าเขานั้นจะคิดว่าตัวเองเหมือนเด็กหญิงเล็กๆ และถือเป็นจริงเป็นจังกับความสัมพันธ์ นี้มากเกินไป
) S3 w2 D% k/ L9 |3 c8 O" Cเรานัดเจอกันอีกสามสองครั้งหลัง จากนั้นเราทำรักกันอย่างระห่ำแต่ไม่มี อะไรพัฒนาไปมากกว่าเดิมผมเพียงแต่ไม่ต้องการบังคับเขาในสิ่งที่ผมต้องการ “ของเหล่านี้”ควรเกิดขึ้นจากความพึงพอใจจากทั้ง สองฝ่าย ผมเพียงแต่ต้องอดทนและรอเขาเองก็ไม่เคยร้องขอเงินหรือพูดอะไรมากเกี่ยวกับตัวเขา ผมเองก็ไม่ได้ถามลิ่วซิงจะเป็นคนติดต่อเรื่องเงิน แทนผมเขาบอกว่าเทอมนี้เขา ไม่มีปัญหาเรื่องเงินเขาได้รับเงินจากทุนและรายได้สอนพิเศษแบบส่วนตัวที่เขารับไว้สองงานซึ่งนั่นมันก็เพียงพอแล้ว
j, E( p) ?$ B8 U1 |เขาช่างเป็นคนที่งดงามอย่างธรรมชาติเขาสูงขึ้นเล็กน้อยและดูมีสง่า ราศีขึ้น สิ่งผิดแปลกที่ทำให้ดูไม่ลงตัวคงเป็นที่เสื้อผ้าที่เขาสวม ใส่ ซึ่งดูเชยไม่ทันยุคทันสมัยเหมือนหนุ่มสาวปักกิ่งในสมัยนั้น ผมขอร้องให้ เสี่ยวหมิง (เพื่อนเก่า)ช่วยซื้อเสื้อผ้าที่เด็กวัยรุ่นฮ่องกงรวยๆ นิยมกันในตอนนั้น ขณะนั้นปักกิ่งยังไม่มีตัวแทนนำเข้าเสื้อผ้าจากต่างประเทศ
- D8 l0 E. O$ n2 k8 uวันนั้นภายหลังเมื่อเราทำรักกันผมชี้ไปที่กองถุงกระดาษในอยู่ใน ตู้เสื้อผ้าแบบวอร์คอินผมบอกว่าทั้งหมดเป็นเสื้อผ้าที่ ซื้อมาให้เขา เขาแค่พูดว่า “โอ้โห”และจบลงด้วยคำว่า “ขอบคุณครับ” ) ?4 J- H; h, f4 J
เขาตื่นนอนตอนหกโมงเช้าวันต่อมา และบอกว่ามีเรียนตอนแปดโมงเช้าผมว่าผมสามารถขับรถไปส่งเขาได้ เขาตอบว่าไม่เป็นไร ไปรถโดยสารก็ทันเวลาผมบอกให้เขาเอาถุงเสื้อผ้าไปด้วย เขาท่าทางลังเล หยิบออกไปแค่กางเกงยีนส์และเสื้อแจ็คเก็ต และบอกว่าส่วนที่เหลือทิ้งไว้ท ี่นี่เวลาจำเป็นผมไม่ได้นอนต่อหลังจากที่เขาไปออกไป ผมเดินทางไปยังออฟพิศพร้อมกับสั่งเลขาส่วนตัวและลิ่ว ซิงว่า หากคราวหน้าและคราวต่อไปหลันหยูโทรมาให้บอกว่าผมไม่อยู่ผมรู้สึกดีใจที่ผมไม่ได้ให้หมายเลขโทรศัพท์เคลื่อนที่ส่วนตัวแก่เขา
* C, P1 L7 g$ lเดือนธันวาคมผมต้องเดินทางไปประเทศเชคโกสโลวาเกียเพื่อทำธุรกิจ ใจจริงผมไม่อยากเดินทางแต่ใจหนึ่งก็คิดว่าดีเหมือนกันเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศเพราะผมกำลังมีความรู้สึกว่าเบื่อ ปักกิ่ง
1 ~2 S" a: ?# M" b3 hผมได้กำจัด จื่อเม่ย ออกไปให้พ้นทางผมเบื่อก้นกลมๆ ของเธอเสียเต็มประดาแล้วตอนนี้ เหตุคงเป็นเพราะผมคงเบื่อทุกอย่างที่ผมซื้อมันมาได้ด้วยเงิน ถึงแม้จื่อเม่ยจะเป็นผู้หญิงไม่เรื่องมากแต่มันก็ยากพอควร กับการกำจัดเธอออกไป ผมทำธุระอยู่ในเชคโกสโลวาเกียเป็นเวลาหกวัน เพื่อสะสางเรื่องราวการส่งของล่าช้าให้กับลูกค้าปัญหาผ่านไปได้ด้วยดี เมื่อเสร็จงานผมไม่ได้เดินทางกลับประเทศในทันทีผมอยากจะหาความสำราญที่นี่สักพัก แต่ก็เกรงเรื่องโรคภัยไข้เจ็บที่อาจตามมาจากความซุกซน สุดท้ายผมบอกให้เพื่อนร่วมเดิน ทางกลับไปก่อนส่วนผมนั้นเดินทางไปฮ่องกงคนเดียวและก็อยู่ที่นั่นจนกระทั่งถึงกลางเดือนมกราคมปีต่อมา ผมจำอะไรไม่ได้แล้วเกี่ยวกับหลัน หยูและก็ไม่มีใครเอ่ยถึงมันอีก พระจันทร์เต็มดวงของวันปีใหม่ปีนั้นเหมือนจะเดินทางมาถึงช้า กว่าปกติ เมื่อสิ้นเดือนมกราคมผู้คนในออฟพิศต่างรอคอยให้ปีใหม่มาถึงเร็วๆ เหล่านักเรียนนักศึกษาและคนงานกรรมกรเก็บข้าวเก็บของใส่กระ เป๋าและกล่องใบใหญ่พากันเดิน ทางไปที่สถานีรถไฟเพื่อออกทางเดินกลับบ้านกันขวักไขว่ มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาว่าหลันหยูเองก็คงจะกลับบ้านปีใหม่ นั้นด้วย
: }, |: t$ E4 M K
' w( c) D5 v2 t& h: c* T) k3 I
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////// จบไปแล้วนะครับกับตอนที่ 3 อันนี้เป็นนิยายที่ผมได้มาจากพี่ที่รู้จักของผมส่งมาให้นะครับ เป็นนิยายที่แปลมาอีกที ชอบไม่ชอบก็ติชมกันได้นะครับ
. G5 T: H0 ?# h: {* @; @" Y4 [6 b* R Y/ v) Z3 d
7 H7 M+ r. z5 e- ]% j9 M3 r' W/ A- P- y
% H' k& [9 X: E8 g5 T5 E! L6 Y/ { i2 O
9 a! C% g' W) G" Y4 p" y
|