อาณาจักรเสียว ตอนที่ 16 จุดอ่อน

กายภูธี · โพสต์ 2019-10-24 20:55:35

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย กายภูธี เมื่อ 2019-10-24 20:55

อาณาจักรเสียว!!!

เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริงแต่อย่างใด เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อสนองความต้องการเท่านั้นโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ

ตอนที่ 16 จุดอ่อน

2 i7 W. g3 _; M

ผมตื่นมาอีกครั้งเพราะแสงแดดที่ส่องมากระทบตาของผมบ่งบอกว่าตอนนี้นั้นเป็นเวลาเช้าแล้ว ผมค่อย ๆขยับตัวอย่างอ่อนเพลียในรสกามที่พี่วายุมอบให้ผมเมื่อคืนร่างกายของผมนั้นยังคงเปลือยเปล่าและเปื้อนไปด้วยน้ำควยที่ตอนนี้แห้งติดตามตัวผมไปหมดรูตูดของผมนั้นรู้สึกเจ็บนิดๆ เนื่องจากขนาดควยเก้านิ้วของพี่วายุ ผมค่อย ๆนั่งขึ้นพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ห้องที่ตอนนี้มีผมอยู่เพียงคนเดียว

"พี่วายุหายไปไหนนะ"ผมบ่นเบาๆ ก่อนที่จะขยับลุกเอื้อมมือไปหยิบผ้าคลุมมาพันร่างที่เปลือยเปล่าของตัวเอง

"โอ้ยยยยซี๊ดดดดด"ผมครางเมื่อยืนขึ้นพร้อมกับก้มลงมองร่างของตนเองที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยแดง ที่เกิดจากการขบกัดการเม้ม ของพี่วายุ พอคิดถึงเรื่องนี้ควยของผมก็เริ่มมีอาการแข็งขึ้นมาอีกครั้งเรื่องเมื่อคืนของผมกับพี่วายุนั้นเป็นการเย็ดที่ผมนั้นเสียวมากที่สุดตั้งแต่ที่เคยโดนเย็ดมา

"ตื่นแล้วเหรอ"

เสียงพูดดังขึ้นทำให้ผมหันหน้าไปมอง ก่อนที่จะพบร่างของพี่วายุที่ตอนนี้มีเพียงผ้าพันตัวเบื้องล่างอยู่ผืนเดียวพี่วายุยืนพิงกับตู้มองมาที่ผมด้วยรอยยิ้มกล้ามอกและกล้ามหน้าท้องของพี่วายุนั้นเต็มไปด้วยรอยแดงและรอยขบกัดอันเนื่องมาจากความเสียวของผมที่มีในเมื่อคืน ผมมองชายตรงหน้าที่ได้ชื่อว่าเป็นพระสวามีหรือง่ายๆก็คือ"ผัว" ของผมด้วยแววตาเสน่หา

บุรุษรูปงามคนนี้ก็คือผัวของผมจริงๆ

"พะย่ะค่ะพี่วายุเสด็จไปไหนมาเหรอ"ผมตอบคำถามของพี่วายุก่อนที่จะถามกลับ

พี่วายุไม่ตอบคำถามของผมนอกจากยิ้มให้ก่อนที่จะเดินมาใกล้แล้วจูบผมอย่างรวดเร็ว

"อื้ออออออ"ผมร้องอย่างตกใจก่อนที่จะตั้งสติได้แล้วจูบกลับพี่วายุอย่างรวดเร็วพี่วายุจูบผมอย่างร้อนแรง ลิ้นของเราเกี่ยวพันกันจนผมทนไม่ไหวต้องผละออกมาแล้วหอบหายใจอย่างหนัก

"หึหวานแต่เช้าเลยนะ"พี่วายุกล่าวยิ้มๆ จนผมนั้นหน้าแดงด้วยความเขินอายถึงแม้จะทำมากกว่าจูบกันมาแล้ว แต่ผมก็ยังไม่ชินกับหน้าตาของพี่วายุที่ช่างหล่อเหลาอย่างนี้เลย

"น้องรีบไปแต่งตัวเถิด"พี่วายุพูด

"แต่ว่าน้องไม่มีเสื้อผ้าอื่นๆเหลือเลยนะครับ"ผมรีบบอกพี่วายุทันทีที่นึกขึ้นได้ว่านอกจากชุดที่ใส่เมื่อคืนแล้วผมก็ไม่มีชุดอื่นเปลี่ยนอีกแล้ว

"น้องอย่าลืมสิว่าหลังจากเมื่อคืนที่เจ้ากลายเป็นพระชายาของพี่อย่างเต็มตัวแล้วตอนนี้เจ้าเป็นคนของอาณาจักรพิทักษ์อย่างเต็มตัวแล้วเจ้าต้องอย่าลืมในจุดนี้อย่างเด็ดขาด ส่วนเสื้อผ้าของน้องพี่ได้ให้คนเตรียมไว้ให้เจ้าแล้ว เจ้าสามารถเลือกหยิบเสื้อผ้าในตู้ของเจ้าได้เลยไม่ต้องกังวล"

ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจเป็นจริงอย่างที่เสด็จแม่ทรงตรัสเอาไว้หากผมไม่สามารถครอบครองหัวใจของพี่วายุได้ล่ะก็ไม่ตัวผมก็อาณาจักรวารุณอาจจะต้องแย่แน่ๆ

"ไปแต่งตัวเถิดเดี๋ยวพี่จะไปรอเจ้า"

"พะย่ะค่ะ"

ผมพูดก่อนที่จะเดินมาที่ตู้เสื้อผ้าที่เมื่อเปิดออกดูก็พบกับเสื้อผ้าของอาณาจักรพิทักษ์ผมยืนมองมันด้วยอาการเศร้าใจนี่ผมกลายเป็นคนของอาณาจักรนี้ไปแล้วเต็มตัวอย่างนั้นหรือ

ผมส่ายหัวสะบัดความคิดพวกนั้นออกไปถึงแม้ว่ามันจะเป็นความจริงที่ผมนั้นไม่อาจย้อนกลับไปได้แล้วสิ่งที่ผมต้องทำในตอนนี้ก็คือเป็นพระชายาของพี่วายุและมัดใจเขาเพื่อที่อาณาจักรวารุณที่ผมจากมานั้นจะได้อยู่อย่างสงบสุขสืบไป

ผมอาบน้ำและแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนที่จะเดินออกมายังห้องหอของผมและพี่วายุที่เรามีอะไรกันในเมื่อคืนนี้

“พระชายา”เสียงเรียกเมื่อผมเปิดประตูออกไปดังขึ้นทำให้ผมนั้นหันไปมองอย่างรวดเร็วเพราะความคุ้นในน้ำเสียง

“อ้าว!! ท่านชัยยศ”

ท่านชัยยศนั้นก็คือทูตของอาณาจักรพิทักษ์ที่พี่วายุนั้นได้ฝากขวัญบางอย่างมาให้ผมจนผมนั้นเสียวซ่านนั่นเอง

“องค์ชายวายุได้ทรงฝากให้กระหม่อมพาพระชายาไปยังสนามฝึกพะย่ะค่ะ”

“หืม สนามฝึก สนามฝึกอะไรกัน”ผมถามด้วยความสงสัย

“สนามฝึกรบพะย่ะค่ะเป็นกิจกรรมยามเช้าขององค์ชายวายุที่จะทรงซ้อมรบในทุกๆเช้า”

“อ่า อย่างนั้นเองรึ”

ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนที่จะเดินตามท่านชัยยศไปอย่างรวดเร็วท่านชัยยศนำทางผมมาเรื่อยๆ จนได้ยินเสียงของการฝึกซ้อม

“ที่นี่แหละพะย่ะค่ะ”ท่านชัยยศเอ่ยพร้อมกับเปิดประตูรั้วให้ผมได้เข้าไป

ภายในสนามฝึกรบนั้นเป็นสนามหญ้าขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์รบอย่างครบครันเสียงของพี่วายุที่ตอนนี้ถอดเสื้อผ้าออกเผยให้เห็นถึงมัดกล้ามและร่องรอยของเมื่อคืนยังคงเด่นชัดผมหน้าแดงขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นถึงร่องรอยเหล่านั้น ต่างจากพี่วายุที่ถอดเสื้อให้คนอื่นในสนามฝึกเห็นไม่ต่างจากทหารตรงหน้าพี่วายุที่ตอนนี้ก็ถอดเสื้อเช่นเดียวกัน

“ย้ะ!!!!!”พี่วายุตะโกนเสียงดังก่อนที่จะตรงเข้าไปต่อสู้กับทหารตรงหน้าด้วยมือเปล่า ฝีมือของพี่วายุนั้นดุดันและรวดเร็วไม่ต่างจากทหารนายนั้นที่ตั้งรับและรุกกลับพี่วายุได้อย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน

ผมมองภาพตรงหน้าอย่างไม่ละสายตาด้วยความชื่นชนนี่หรือการต่อสู้ด้วยมือเปล่าของอาณาจักรพิทักษ์

“ย่ะ!!!!! ฮึ้บ!!!”

ยิ่งผ่านไปนานเท่าไหร่การต่อสู้ตรงหน้าก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นก่อนที่พี่วายุจะพลาดท่าโดนทหารนายนั้นจับทุ่มในที่สุด

“ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!”

เสียงนกหวีดดังขึ้นทันทีที่การต่อสู้จบสิ้นพร้อมกับทหารนายนั้นที่รีบตรงเข้าไปประคองพี่วายุให้ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“องค์ชาย กระหม่อมขออภัยพะย่ะค่ะ”ทหารผู้นั้นพูดพร้อมกับโค้งแสดงการขอโทษ

“หึ ไม่เป็นไรหรอกแต่เมื่อไหร่เราจะชนะเจ้าสักทีล่ะท่านแม่ทัพ”พี่วายุเอ่ยอย่างหยอกล้อก่อนที่จะหันมาพบกับผมเข้า

“อ้าวน้องพี่มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”พี่วายุเอ่ยทักพร้อมกับรีบตรงเข้ามาหาผม

“น้องมาได้สักพักแล้ว”ผมตอบ

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าก็เห็นภาพเมื่อกี้น่ะสิ”

“พะย่ะค่ะเห็นเต็มๆตาเลย”ผมพูดพร้อมกับยิ้ม

“ปัดโธ่แบบนี้พี่ก็เสียภาพลักษณ์แย่เลยน่ะสิ”

“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะไม่หรอกพะย่ะค่ะ ยังไงท่านพี่ก็ทรงดีที่สุดในสายตาน้องอยู่แล้ว”ผมพูด

“หึ ปากหวานเชียวนะเจ้าเนี่ย”พี่วายุเอ่ยก่อนที่จะจุ๊บที่ริมฝีกปากของผมอย่างรวดเร็วโดยไม่อายสายตาของใครแล้วโอบไหล่ของผมตรงไปยังเหล่าทหารที่โค้งคำนับรออยู่

“ทหารทั้งหลายนี่คือพระชายาของเรา องค์ชายอานัสขอให้พวกเจ้าจงเคารพให้มียศถาบรรดาศักดิ์เหมือนกับเรา รับทราบ!!!”

“รับทราบ!!!”ทหารเหล่านั้นตอบพร้อมกันเสียงดัง

“น้องพี่นี่คือแม่ทัพเอกของอาณาจักรเราชื่อว่าแม่ทัพสิงห์”พี่วายุแนะนำทหารที่ชนะการต่อสู้เมื่อสักครู่ให้แก่ผม

“ถวายบังคมพะย่ะค่ะ”

“ไม่เป็นไรพวกเจ้าทำตัวตามสบายเถิด”ผมตอบรับ แม่ทัพสิงห์นั้นเป็นชายรูปร่างสูงและกำยำไม่ต่างจากพี่วายุมากนักแต่ต่างกันตรงที่ร่องรอยของการต่อสู้ที่แม่ทัพสิงห์นั้นจะมีมากกว่าสมกับตำแหน่งแม่ทัพเอกของอาณาจักรพิทักษ์

“เมื่อกี้เจ้าเห็นการต่อสู้ของแม่ทัพพี่แล้วเจ้าอยากจะประลองดูหน่อยไหม”พี่วายุพูด

“อ่ะ เอ่อ ไม่ดีกว่าน้องสู้ไม่ได้หรอก”ผมรีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ผมจะตัวใหญ่และเต็มไปด้วยกล้ามแต่เจอแบบแม่ทัพสิงห์แล้ว ผมถอยดีกว่า

“ฮะ ฮะ ไม่เป็นไรหรอกลองดูนิดๆ หน่อยๆเอง สิงห์ก็ออมมือหน่อยนะพระชายาของเราเมื่อคืนรับงานหนักและใหญ่มามากพอแล้ว”

พี่วายุพูดจนผมนั้นหน้าแดงขึ้นมาอีกรอบไม่เว้นแม้แต่แม่ทัพสิงห์เองที่ก็หลุดยิ้มออกมา

“ท่านพี่!!!!”

“ฮ่ะ ฮ่ะพี่แค่หยอกเล่นเองน่า”พี่วายุพูดก่อนที่จะกอดผมอย่างง้องอน เรียกเสียงหัวเราะจากรอบข้างจนผมนั้นหน้าแดงอีกครั้ง

“หึ พวกเจ้าหยุดเถิดก่อนที่พระชายาของเราจะอายไปมากกว่านี้ แม่ทัพสิงห์มาเป็นคู่ประลองให้กับพระชายาของเราหน่อย”พี่วายุพูดปรามเหล่านายทหารก่อนที่จะหันมาพูดกับแม่ทัพสิงห์ในประโยคสุดท้าย

“ก็ได้พะย่ะค่ะ”ผมตอบรับอย่างจำใจตั้งแต่ที่ผมต้องเตรียมตัวสมรสกับพี่วายุ ผมไม่ได้ออกฝึกรบอีกเลยนอกจากฝึกเรื่องบนเตียงเพียงอย่างเดียว

“ถวายบังคมพระชายา”แม่ทัพสิงห์พูดพร้อมกับคำนับผมก่อนที่จะยืนตัวตรงอีกครั้งหนึ่งพร้อมกับเตรียมท่าพร้อมในการต่อสู้กับผม

ผมเองได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างหวาดๆมองไปยังกล้ามตรงหน้าของแม่ทัพสิงห์ที่ขึ้นเป็นลอนแข็งแกร่งเด่นอย่างชัดเจน ใบหน้าและผิวของแม่ทัพสิงห์ถึงแม้ว่าจะคล้ำแต่ก็ยังไม่สามารถกลบความงามของแม่ทัพสิงห์ได้ผมได้แต่มองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่ละสายตาก่อนที่เสียงนกหวีดจะดังขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัว

“ย้ะ!!!!”แม่ทัพสิงห์ตะโกนเสียงดังก่อนที่จะตรงเข้ามาต่อสู้กับผมอย่างรวดเร็ว ผมที่เองเพิ่งจะตั้งหลักได้ก็ต้องรีบหลบด้วยความตกใจ

แม่ทัพสิงห์ไม่รอให้ผมตั้งหลักได้เร็วกว่านี้รีบหันหลังแล้วตรงมาปล่อยหมัดมือเปล่ากับผมทันที

ผมเองก็ได้แต่อาศัยความไวที่ตนเองจะพอมีอยู่บ้างหลบฝ่ามือและหมัดของแม่ทัพสิงห์อย่างทุลักทุเล บ้าเอ้ย!!!นี่ผมเพิ่งผ่านสงครามบนเตียงมาเมื่อคืนเองนะทำไมวันต่อมาแทนที่จะได้นอนกอดกับผัวอ้อนให้เอาใจ แต่ต้องมาสู้กับแม่ทัพใหญ่ของเมืองนี้ไปได้

ผมคิดด้วยความหงุดหงิดก่อนที่จะจับหมัดของแม่ทัพสิงห์ไว้และปัดออกอย่างรวดเร็ว เรียกเสียงโห่ร้องจากทหารที่มองดูการต่อสู้ของผมอยู่ได้เป็นอย่างดี

แม่ทัพสิงห์มองผมด้วยความแปลกใจที่สามารถปัดหมัดของเขาออกไปได้ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ฝึกการต่อสู้มานาน แต่วิชาความไวที่เรียนมาก็ยังพอหลงเหลืออยู่บ้างแต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ คงต้องใช้วิชากดจุดที่ผมเคยเรียนมาจัดการกับแม่ทัพสิงห์ให้ยอมผม

“พระชายาทรงหลบกระหม่อมได้ไวมาก”แม่ทัพสิงห์เอ่ยชมผมยิ้มๆก่อนที่จะพูดต่อ “แต่จะหลบเพลงหมัดนี้ไหวรึเปล่า!!!”

ทันทีที่พูดจบแม่ทัพสิงห์ก็บรรเลงเพลงหมัดที่ผมไม่เคยเห็นแต่ว่ามันไวมาก จนผมแทบจะหลบไม่ทัน

“ย้ะ!!!!”แม่ทัพสิงห์ตะโกนลั่นก่อนที่ส่งหมัดที่รุนแรงมายังผมผมได้แต่ปัดหมัดจนเสียหลักล้มลง และเป็นแม่ทัพสิงห์เองที่ตามลงมาจับผมกดติดกับพื้นท่ามกลางเสียงปรบมือของทหารรอบๆ บริเวณนั้น

“ทรงเก่งมากเลยพะย่ะค่ะแต่ทุกคนย่อมมีจุดอ่อน จุดอ่อนของความไวของพระชายาก็คือความหนักของฝ่ายตรงข้ามนั่นเอง”แม่ทัพสิงห์พูดยิ้มๆในการพ่ายแพ้ของผม ผมเองก็ได้แต่มองหน้าของแม่ทัพสิงห์ด้วยความหงุดหงิดมันถูกที่จุดอ่อนของผมก็คือ หากฝ่ายตรงข้ามมีความหนักแล้ว ผมมักจะสู้ไม่ค่อยไหว

แต่ว่าสิ่งที่ผมมีมากกว่าคนอื่นนั่นก็คือ มันสมอง

“ถูกของท่าน จุดอ่อนของเราคือความหนัก”ผมพูดอย่างช้าๆ โดยไม่ละสายตาไปจากใบหน้าของแม่ทัพสิงห์ที่มองผมไม่ละสายตาเช่นเดียวกัน

“แต่จุดอ่อนของผู้ชายทุกคนคือจุดนี้!!!”ผมพูดก่อนที่จะกระทุ้งเข่าไปยังกล่องดวงใจของแม่ทัพสิงห์

“โอ๊ะ!!!!”แม่ทัพสิงห์ร้องลั่นก่อนที่จะกองลงไปนอนคุดคู้อยู่ที่พื้นโดยมือกุมไปที่กล่องดวงใจของเขาที่โดนผมกระแทกไป

ผมไม่รอช้ารีบอาศัยความได้เปรียบจากกลโกง รวบมือของแม่ทัพสิงห์นอนคว่ำ แล้วอาศัยวิชากดจุดกดเข้าไปยังหลังของแม่ทัพสิงห์ที่ผมจำได้ว่าเป็นจุดที่จะทำให้ฝ่ายตรงข้าม ปวดร้าวไปเกือบทั้งร่างกาย

“อ้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”แม่ทัพสิงห์ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับดิ้นไปมาด้วยความทรมาน

“อย่าดิ้นสิยิ่งดิ้นก็จะยิ่งเจ็บนะ”ผมพูดเตือน

เมื่อได้ยินอย่างนั้นแม่ทัพสิงห์ก็กัดฟันทนความทรมานนี้

“ยอมแพ้เรามั้ย”ผมถามโดยที่ยังคงกดจุดนั้นอยู่

“.........................”

“หึ ไม่ตอบสินะ”ผมพูดก่อนที่จะใช้มืออีกข้างกดไปอีกจุดหนึ่งที่เจ็บไม่แพ้กัน

“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!! ยอมแล้ว กระหม่อมยอมแล้ว”แม่ทัพสิงห์ร้องลั่น

“หึ ให้ได้แบบนี้สิ”ผมพูดยิ้มๆก่อนที่จะปล่อยแม่ทัพสิงห์ให้เป็นอิสระ แม่ทัพสิงห์นอนหอบหายใจอย่างน่าสงสารจนผมเห็นใจ กดไปยังจุดที่จะทำให้เขาหายจากความเจ็บปวด

เมื่อกดจุดนั้นแม่ทัพสิงห์ก็ทำหน้าแปลกใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เก่งมาก เก่งมาก”เสียงของพี่วายุดังขึ้นพร้อมกับเสียงปรบมือของทหารที่ต่างปรบมืออย่างดัง

“ไม่เคยมีใครทำสิงห์หมดสภาพแบบน้องมาก่อนเลย น้องเก่งมาก”

ผมยิ้มรับคำชมนั้น

“วิชากดจุดของพระชายาทรงยอดมากเลยพะย่ะค่ะ ทำเอากระหม่อมเจ็บเจียนตายเลย”แม่ทัพสิงห์พูด

“ท่านแม่ทัพก็กล่าวเกินไป”

“ไม่หรอก น้องเก่งจริงๆนี่สินะวิชากดจุดจากอาณาจักรอานัสที่เขาร่ำลือกัน สมกับคำร่ำลือจริงๆเห็นทีพี่จะต้องมองเจ้าใหม่เสียแล้ว”พี่วายุพูด

“พะย่ะค่ะ”

ผมยิ้มรับมัน

เป็นความจริงที่ผมนั้นยังซ่อนอะไรในตัวไว้อีกเยอะ การต่อสู้ครั้งนี้จะทำให้คนในอาณาจักรพิทักษ์มองผมเปลี่ยนไปผมจะไม่ได้เป็นเพียงพระชายาที่ต้องมัดใจพระสวามีบนเตียงเท่านั้น

แต่ผมจะมัดใจคนทั้งอาณาจักรและทำให้อาณาจักรของเราแข็งแกร่งให่ได้

โปรดติดตามตอนต่อไป

; b' z1 h) e* Y% X. ^2 s

# t6 h5 G: i# n0 {' T. M! f

tarper · โพสต์ 2019-10-24 21:00:56

ขอบคุณครับ

gamemew · โพสต์ 2019-10-24 21:03:12

ขอบคุณครับ

tttmk · โพสต์ 2019-10-24 21:16:42

ชอบคุณครับ

eg1 · โพสต์ 2019-10-24 21:26:41

ขอบคุณครับ

mm2013 · โพสต์ 2019-10-24 21:29:20

ขอบคุณมากครับ

danzalion · โพสต์ 2019-10-24 21:41:56

ขอบคุณครับ

rubthai · โพสต์ 2019-10-24 21:49:22

ขอบคุณคับ

theera · โพสต์ 2019-10-24 22:02:07

ขอบคุณครับ

kaki · โพสต์ 2019-10-24 22:05:46

สนุกดี รอตอนต่อไป

bassabassy · โพสต์ 2019-10-24 22:15:46

ขอบคุณครับ

babypor · โพสต์ 2019-10-24 22:26:53

ใจจ้า

supawa · โพสต์ 2019-10-24 22:41:35

ขอบคุนคับ

yymomo · โพสต์ 2019-10-24 22:47:41

ขอบคุณครับ

KPG · โพสต์ 2019-10-24 22:53:23

ขอบคุณนะครับ

รออ่านนานมาก

สนุกแบะน่าติดตามทุกตอน

Ootou · โพสต์ 2019-10-24 22:54:47

ขอบคุณครับ

nuangnut1996 · โพสต์ 2019-10-24 22:55:29

ขอบคุณครับ

butane · โพสต์ 2019-10-24 22:58:07

ขอบคุณมากนะครับ

lieber_dich · โพสต์ 2019-10-24 23:03:24

น่าติดตาม ขอบคุณครับ

ไทยรัฐ · โพสต์ 2019-10-25 00:57:30

ติดตามครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน