|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 41 (ต่อจากความเดิม) ผมรีบเดินไปเอากระดาษปากกา แล้วมุ่งหน้าเดินมาที่ห้องรับแขก เบนซ์ยิ้มให้ผมอย่างจัง ผมต้องยืนทำหน้าเซ่อ ก็มันนานมากแล้วที่ผมไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่หวานแบบนี้รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความขี้เล่น ผมก็จำเป็นต้องยิ้มตอบผมมั่นใจว่าผมยิ้มให้เบนซ์เต็มความรู้สึก อ้าวบอลไปดิไปทำหน้าที่แก ผมบอกตัวเอง แล้วผมก็เดินไปนั่งตรงข้ามกับเบนซ์ ผมก็เขียนข้อความใส่กระดาษ ความว่า (อย่าเข้าใจว่าเราคุยกันนะครับ เราเขียนเป็นข้อความส่งให้กันครับผมอยากคุยกันเบนซ์มากแต่ผมไม่รู้จะเริ่มต้นจากตรงไหน) บอล/ ท่าทางนายอารมณ์ดีนะวันนี้ / เบนซ์/ นายก็ใช่ย่อย ยิ้มมาแต่ไกลเลย/ บอล/ เปล่าหรอก เราอยากยิ้มเราไม่ได้ยิ้มมาสองเดือนแล้ว/ เบนซ์/ เราก็เหมือนกัน / แล้วใครห้ามไม่ให้ยิ้มล่ะ/ บอล/ สถานการณ์ห้ามมั้ง นายอ่ะใครสั่งให้ยิ้ม / เบนซ์/ ตั้งใจยิ้มเองครับ / บอล/ เหรอ.. / เบนซ์/ ดูนายมอมแมมจัง ไปทำอะไรมาหรอ / บอล/ คิดเอาเองสิ / เบนซ์/ คิดดีแล้วหรือจะหาแฟนใหม่ / บอล/ ยังไม่คิดหรอก แต่ต้องคว้าไว้ก่อน / เบนซ์/ เลือกบ้างนะเป็นห่วง.. / บอล/ รับรองเราไม่ยอมอกหักอีกแล้ว เราจะเป็นฝ่ายหักอกเขาเอง / เบนซ์/ อย่าทำเขาเลย มันเจ็บมากนะรู้ไหม/ บอล/ นายไม่เคยอกหักไม่ใช่หรอ รู้ได้ไงว่าเจ็บ / เบนซ์/ ไม่รู้ว่าอกหักหรือเปล่า อกหักมันเป็นไงหรือ/ บอล / ก็โดนทิ้งไง / เบนซ์ / นายอกหักหรือยัง / บอล / ถามแปลก นายก็รู้ / เบนซ์ / นายยังไม่อกหัก / บอล / รู้ได้ไง / เบนซ์ / ก็นายยังไม่โดนทิ้ง คนที่อกหักคือเรา/ บอล / อาจจะใช่ นายโดนเอ๋ทิ้งมาใช่ไหม / เบนซ์ / ตกลงเราจะคุยเรื่องเอ๋ใช่ไหม / บอล / ไม่คุยหรอก.. / เบนซ์ / บอลรักบอยจริงหรือ / บอล / อาจจะใช่ แต่ไม่มีทางเลือกนี่/ เบนซ์ / ก็ตามใจ รู้ไหมเป็นห่วง/ บอล / ห่วงทำไม เรามีความสุขดี / เบนซ์ / ดีใจด้วยนะ / บอล / ดีใจเรื่องอะไร / เบนซ์/ เรื่องแฟนใหม่ / บอล / ผิดแล้วล่ะ เรายังไม่เคยมีแฟน ส่วนเอ็มกับบอยก็อาจจะเป็นแฟนคนแรกของเราก็เป็นได้/ เบนซ์ / ที่ผ่านมาไม่ใช่แฟน แล้วเขาเป็นอะไร/ ผมต้องหยุดคิดเมื่อเจอคำถามนี้ ผมรู้ว่าเบนซ์เริ่มจะนอกเรื่องในเรื่องที่คุย แต่อีกใจผมก็ยังโกธรที่เบนซ์ทิ้งผมวันนั้น (กลับไปอ่านสิครับตอนที่เบนซ์ทิ้งผม มันเจ็บปวดมาก ผมก็เลยตัดสินใจเขียนต่อไปว่า... บอล / ที่ผ่านมาหรอ... / เบนซ์ / ใช่ / บอล / เป็นอะไรที่เลวร้ายที่สุด / เบนซ์ถึงกับก้มหน้า ไม่รู้เขาคิดอะไร ผมก็เลยเริ่มเขียนถามเขาต่อ บอล / นายว่าเราควรจะเลือกใคร เอ็มกับบอย / เบนซ์ / ไม่รู้สิ ถามใจตัวเองสิรักใคร/ พูดเหมือนเบนซ์ไม่แคร์ผมแล้ว ผมรีบถามตัวเอง ผมก็ได้คำตอบระหว่างสองคนนี้เท่ากัน ผมไม่ได้รักเอ็มไปมากกว่าบอย ผมไม่แคร์ด้วยว่าสองคนนี้จะรักผมไหม ผมรีบถามตัวเอง แล้วความรักที่ผมต้องการคือใครล่ะ เบนซ์อย่างงั้นเหรอ ไม่ใช่เบนซ์คือคนที่ทำให้ผมเจ็บมากที่สุด เจ็บไม่ใช่รักนะ ผมคิดได้แค่นี้ ผมก็เริ่มสับสนจนผมต้องเปลี่ยนไปถามเบนซ์บ้าง บอล / เบนซ์แล้วนายมีความรักไหม / เบนซ์ / ไม่มีจะอกหักหรอ / บอล / นายอกหักหรอ เหลือเชื่อ / เบนซ์ / เราไม่ต้องการให้ใครเชื่อเราหรอก เราเชื่อตัวเราเอง / บอล / นายเชื่อว่านายอกหักหรอ / เบนซ์ / ใช่เราอกหัก / บอล / บอกได้ไหมว่าใครหักอกนาย / เบนซ์ / ไม่บอกได้ไหมเราไม่อยากพูดถึงเขาอีกเราคิดถึงเขา / บอล / ทำไม / เบนซ์ / ทุกอย่างเราเป็นคนผิด / บอล / แล้วเขาไปจากนายยังล่ะ / เบนซ์ / ไม่แน่ใจ แต่ถ้าเขามีคนใหม่นั่นแหละเขาทิ้งเราแล้ว/ บอล / นายไม่คุยกับเขาให้รู้เรื่องไปเลยล่ะ / เบนซ์ / ไม่กล้าหรอก แล้วแต่เขา ให้เขาเลือกทางของเขาเอง / บอล / ที่จริงเขาน่าจะเลือกนายนะ ดูนายยังไม่ลืมเขาเลย/ เบนซ์ / ใช่เรายังไม่ลืมเขา เรารักเขามาก/ บอล / ขอโทษนะ เอ๋ใช่ไหม / เบนซ์ / ตกลงเราจะคุยเรื่องเอ๋ใช่ไหม / บอล / ไม่ไม่ไม่ / เบนซ์ / ช่างมันเถอะ อย่างน้อยๆ เวลาที่ผ่านมากับวันข้างหน้าจะเป็นตัวตัดสินเอง/ บอล / มันเกี่ยวอะไรกับวันที่ผ่านมา มันผ่านมาแล้วนี่/ เบนซ์ / เกี่ยวสิ ก็ความรักความผูกพันธ์ไงถ้าเขายังจำรักที่เรามีให้ในตอนนั้น เขาก็คงกลับมา / บอล / ดูนายรักเขามากเลยนะ / เบนซ์ / ยิ่งกว่าชีวิตเรา / บอล / ผิดพลาดเพราะอะไรถึงเลิกกัน / เบนซ์ / เราเป็นคนผิดเอง ที่เรามีคนอื่น/ ครับมาถึงตอนนี้ผมรู้สึกน้อยใจมาก ที่เบนซ์เขียนแบบนี้ มันเหมือนกับว่าทุกข้อความเขาเขียนถึงเอ๋ ที่เบนซ์กับเอ๋ต้องห่างกัน อาจจะเป็นเพราะผม และเพราะเมื่อก่อนเบนซ์รักผม สมองผมมันคิดมาแบบนี้แล้วผมก็น้อยใจไม่อยากคุยต่อแต่เบนซ์ถามเสียก่อน เบนซ์ / นายหิวข้าวไหม / บอล / ไม่หรอก อยากรอน้องเดย์ก่อน/ เบนซ์ / งั้นเรารอน้องก่อนนะ นายน่าจะไปอาบน้ำนะ ดูนายสิเสื้อผ้าเปื้อนหมดเลย/ บอล / งั้นเราไปนะ / ผมเหลือบดูเสื้อผ้าตัวเอง มีแต่หญ้ากับใบไม้ติดอยู่ ก็ตอนที่เล่นเสียวกับบอยเสียวจนลืมระวังเนื้อระวังตัว ผมตกใจเล็กน้อยอายเบนซ์นิดหน่อยนี่ผมลืมสังเกตุตัวเองขนาดนี้เลยเหรอ ผมรีบเดินเข้าห้องเตรียมอาบน้ำ เมื่อผมถึงห้องน้ำ เสียงเพลงเริ่มดังขึ้น อะไรกันนะวันนี้เบนซ์เขากล้าเปิดเพลงฟัง สองเดือนแล้วที่บ้านเงียบเหมือนกับบ้านผีสิง นี่ถ้าน้องเดย์กลับมา แซวเราสองคนตายเลยนะเนี่ย ผมก็เริ่มเต้นตามจังหวะเพลง เต้นไปถอดเสื้อถอดกางเกงไป ตามประสาคนอารมณ์ดีน่ะครับ เมื่อถอดออกหมดผมก็เข้าห้องน้ำ ตักน้ำราดเลย แต่ผมต้องร้องโอ๊ยเพราะมันแสบที่หัวเข่ามาก ผมก้มมองลงไปหัวเข่าผมถลอกทั้งสองข้าง นี่เราเป็นอะไรนะ แล้วคำตอบก็ผุดออกมา ก็ไปคลานสี่ขาเล่นเสียวกับบอยที่กลางสวน ไม่รู้อะไรมันทิ่มเอานะสิ ผมรีบอาบน้ำอย่างด่วนเลย เพราะผมขยะแขยงมากเวลาที่ผมเป็นแผล ผมรีบอาบน้ำให้เสร็จ ผมรีบเดินออกไปทายาที่ตู้ยาสามัญ ยาที่ผมซื้อมาผมต้องได้ทามันหรือนี่ เบนซ์รีบเดินตามผมมา เพราะปกติในบ้านผมจะไม่วิ่ง ผมก็กำลังจะเปิดขวดยาเพื่อทายาล้างแผล เบนซ์เดินมาก็แย่งเอาจากมือผม ผมมองหน้าเบนซ์ เบนซ์ก็ไม่สนใจทายาให้ผมหน้าตาเฉย เอาพาสเตอร์ติดแผลให้ผม เสร็จเบนซ์ก็เอามือจับแขนผมทำท่าเหมือนจะจูงผมให้ไปที่ไหนซักแห่งมาตอนนี้ผมลุ้นมาก เบนซ์พูดสิพูดสิ พอถึงห้องรับแขกเบนซ์ก็เอากระดาษปากกาเขียนข้อความ ผมก็แปลกใจมากที่เบนซ์ไม่ยอมพูดกับผม เขายื่นกระดาษแผ่นนั้นให้ผม เบนซ์ / ทำไมมีแผลที่หัวเข่าครับ / บอล / โดนไม้ทิ่มมั้ง / เบนซ์ / วันหลังระวังหน่อยนะ เป็นห่วง/ บอล / นายก็เหมือนกันแหละ อย่าล้มอีกนะ/ เบนซ์ / ก็ตัวนายมันหนักนี่ ใครจะพยุงไหว / บอล / งั้นเราไปซักผ้าก่อนนะ กว่าน้องเดย์คงจะมาเสร็จพอดี/ เบนซ์ / อย่าเลยเราทำให้ดีกว่า / บอล / ไม่ใช่หน้าที่นายนะ นายทำกับข้าว/ เบนซ์ / มากกว่านี้เราก็ทำได้ / ผมล่ะอยากจะเขียนถาม ทำไมไม่พูดล่ะ เขียนให้เหมื่อยมือทำไม ไหนว่ามากกว่านี้ก็ทำได้ แต่ไม่กล้าหรอกกลัวเบนซ์เขียนถามกลับ หาคำตอบไม่ได้อีก เมื่อเบนซ์ไปซักผ้าเสียงรถเดย์ก็มาพอดี แล้วเสียงวิ่งก็ดังโครมๆผมรีบมองดูความน่ารักของน้อง เดย์วิ่งถือรองเท้าเข้ามาด้วย “พี่บอล!! ไม่เจอพี่แป๊บเดียวคิดถึงจังเลยคร้าบ” เดย์ก็เดินมากอดผม หอมผม ยังก่ะไม่เจอกันเป็นปี แต่ผมต้องผลักให้น้องออก “เดย์ทำไมรองเท้าน้องเหม็นยั่งเงี้ย” “โทษทีพี่ผมลืมเอามันไปเก็บก่อน มาหอมอีกทีแล้วจะไปอาบน้ำ” “เออรีบอาบล่ะรอทานข้าวอยู่” น้องเดย์ก็หอมแก้มซ้ายแก้มขวาผม “พี่เบนซ์ล่ะครับ” ผมก็ทำหน้าบอกว่าอยู่ห้องซักล้าง เดย์ก็วิ่งไปหาเบนซ์ ซักพักเดย์ก็เดินแก้ผ้ามายืนอยู่กลางบ้านแล้วทำเป็นเก๊กด้วยนะ ทำเป็นเกร็งกล้าม โพสต์ท่านั้นท่านี้ ผมรีบเดินไปแซวเพราะปกติเดย์จะไม่ถอดผ้ากล้าเปลือยอยู่นอกห้อง “ผีอะไรเข้าล่ะ มายืนเป็นนายแบบนู๊ดอยู่กลางบ้านล่ะ” “ผีทะเลมั้งเพ่” เดย์ทำหน้าทะลึ่งใส่ผม “บอกมาเดี่ยวนี้ว่าผีอะไร” ผมก็เดินเข้าใกล้น้องเพราะเริ่มจะหลงใหลในหุ่นอันพอดีๆของน้องเข้าซะแล้ว “ผีตัวนั้นไงพี่ไปถึงก็ถอดเสื้อกางเกงผมซักเลย” เดย์หมายถึงเบนซ์ “เหรอ ไปอาบน้ำได้แล้ว” แววตาเดย์เริ่มเปลี่ยนจากขี้เล่นเป็นตาที่หวานเคลิ้ม ผมก็เอาสายตาพิฆาตผมต้องมองที่เจ้าโลก มันเริ่มลุกขึ้น..ลุกขึ้น แล้วก็ตั้งโด่อย่างน่าตกใจ “พี่บอล ผมไม่ไหวแล้วนะ......”เสียงหวานๆ เริ่มจะอ้อนผม ผมก็จะลองแกล้งดูหน่อย “ไม่ได้หรอกเวลาเราไม่มีแล้ว รีบอาบน้ำแล้วรีบมาทานข้าวซะ กี่โมงแล้วครับ 2 ทุ่มแล้วนะ” “พรุ่งนี้วันเสาร์นะครับ นะน๊า เดย์ขอแค่ 10 นาที รับรองไม่มากไปกว่านั้น” ผมก็โดนคำอ้อนเดย์เข้าไปเต็มๆ จึงต้องตามใจก็มีน้องอยู่คนเดียวนี่ เมื่อถึงห้อง ผมก็ถอดแค่กางเกงจับเจลล่อลื่นมาก็ทาที่เจ้าโลกอันเอิบอิ่มของเดย์ ยืนทำโก่งโค้งเพราะไม่สะดวกที่จะนอนน้องเดย์ก็ทำท่าตื่นเต้นที่วันนี้จะได้เล่นผมก่อน หลายครั้งก่อนน้องเดย์จะต้องเสียประตูหลังให้ผมก่อนทุกครั้งน้องถึงจะมีสิทธิ “พี่ครับพี่ทำก่อนไม่ได้หรอครับ” “เราไม่มีเวลานะครับเร็วเดี๋ยวเบนซ์จะรอ” “ว้า..อย่างงี้ก็ไม่มันะดิ” น้องเดย์ทำหน้าหงอย น้อง เดย์ก็รีบจับเจ้าโลกจ่อที่ประตูหลังผม ผมก็เสียวๆ เพราะวันนี้ผมพึ่งจะเล่นแบบมาลาทอนกับบอยมา ไม่รู้ว่าการสอดใส่ของน้องวันนี้ ซึ่งเจ้าโลกมีขนาดยาวกว่าของบอยมาก มันจะทำให้ผมเจ็บหรือไม่ก็ไม่รู้ ขณะที่คิดอยู่น้องเดย์ก็ดันเจ้าโลกเข้าไปทีเดียวผมจุกแสบมากจนต้องยืนตรงหนีบเจ้าโลกเดย์เอาไว้ น้องเดย์ร้องเสียงหลงกอดผมแน่น “เจ็บหรือเดย์” “เปล่าครับเสียว” นึกว่าเดย์เจ็บซะอีก ผมก็ค่อยคลายจากอาการจุก เดย์ก็เริ่มโยก เวลาแห่งความเมามันก็เริ่มเกิดขึ้นอย่างน่าสะพรึงกลัวเดย์เล่นแรงเล่นเร็วกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ผมถึงกับต้อง เอามือลูบฝาผนังเพื่อหาที่ยึดแล้วผมก็ต้องก้าวขาเดินไปที่โต๊ะแป้ง ค่อยยังชั่วหน่อยได้เอาแขนวางกับโต๊ะผมรักน้องเดย์มากก็คราวนี้ล่ะ น้องเดย์ทำได้สะใจซะเหลือเกินผมต้องเอามือจับเจ้าโลกชักไปด้วย “พี่พี่ ผมจะออกแล้วครับ พี่ครับผมเสียว” เดย์กอดผมแน่น คงเสียวมากจนไม่มีแรงโยกต่อ น้ำเดย์ก็ฟุ่งออกมากมาย ผมก็ต้องเอามือไปลูบก้นเดย์เพื่อให้ความเสียวนั้นผ่อนคลาย “พี่ต้องทำให้ผมนะครับ ผมอยากเสียว” น้องเดย์หันก้นมาทางผม ผมก็อดไม่ได้ที่จะเอาเจ้าโลกเข้าไปสำรวจข้างใน ผมเอาเจลล่อลื่นทาจนเยิ้ม ผมก็แทงพรวดเดียวมิดด้าม เดย์ก็ขมิบรูสวรรค์ตอดตุ๊บๆผมเสียวมาก็ตอนนี้แหละน้ำจะออกเสียให้ได้ แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ เพราะน้องเดย์ชอบแบบนานๆ ผมก็เริ่มโยกอย่าเร็วและแรง เดย์ก็ครางดูเหมือนว่าเขาจะอยากปล่อยน้ำรอบที่สองแล้ว “พี่บอลผมจะออกอีกแล้วครับ” อะไรจะขนาดนั้น ผมก็ต้องเกร็งเจ้าโลกเพื่อปลดปล่อยน้ำอสุจิที่ยังพอมีเหลือออกแล้วเดย์ก็ออกพร้อมกัน ผมเสียวจริงๆ ให้ตายสิครับกี่ครั้งต่อกี่ครั้งผมก็ไม่เบื่อน้องเดย์ซักทีเพราะอะไรก็ไม่รู้ ผมอยากรักน้องเป็นแบบน้องชายจริงๆผมก็ทำไม่ได้ เพราะสิ่งที่เราทำกัน มันเกินกว่าคำว่าพี่น้องไปแล้ว “พี่ครับวันนี้มันจัง ก้นพี่ไปทำอะไรมาหรือครับ” ก็บอยนะสิ แต่ผมไม่ตอบน้องเดย์ ผมไม่อยากให้น้องเดย์รู้เรื่อง ให้เขาโตกว่านี้ก่อน ผมถึงจะบอกน้องว่าผมไม่ได้มีแค่เบนซ์กับเขา แต่ด้วยความฉลาดของเดย์ เดย์รู้เสมอเวลาที่ผมมีอะไรกับใคร แต่น้องเดย์ไม่พูดไม่ถาม “เปล่าเลยครับ” ผมตอบสั้นๆ “อย่าหลอกผมเลยพี่ กับพี่บอยใช่ไหมล่ะ” เห็นไหมล่ะว่าเดย์เก่งมากรู้ไปหมดทุกเรื่อง “สุดยอดจริงๆเลยน้องพี่ ขนาดทำทีหลังเขาเนี่ย” “ว่าแล้วพี่ก็อยากลองบ้างจัง ไอ้ยัดเข้าทีหลังเนี่ย มันเสียวมากเลยหรอเดย์” “สุดยอดเลยพี่” “อยากลองจังจะไปลองกับใครหน้อ” “โอ๋ไงพี่” ผมรีบจ้องหน้าเดย์ “อย่าบอกนะว่าเดย์ไปเล่นกับโอ๋มาแล้ว” “ยังเลย ผมไม่ทำหรอกผมรักพี่คนเดียว จริงๆนะ ถ้าไม่เชื่อก็ถามโอ๋ดูได้ พรุ่งนี้มันก็มาแล้ว” “เดย์นัดไว้หรอ” “เปล่าพี่เอ็มโทรมานัดครับ” “เดย์โทรไปบอกเขานะ ให้มาวันอาทิตย์เราจะได้ว่างกัน พรุ่งนี้ต้องไปขายกล้วยไง” “แล้วอาทิตย์ล่ะครับ” “ไม่มีกล้วยขายหรอก บอยเขาเหมาไปเยอะขายพรุ่งก็คงหมดแล้ว” “โชคดีจังครับ” ขณะที่เราคุยกัน น้องเดย์ยังคงกอดผมอยู่ไม่ปล่อยจนผมไล่ให้ไปอาบน้ำ เดย์ถึงยอมไป ผมก็รีบออกจากห้องทำตัวให้เรียบร้อย ผมก็เดินไปช่วยเบนซ์ตากผ้า เหมือนเดิมครับ เราก็ไม่คุยกัน แต่ดีหน่อยผมไม่เขินเบนซ์ เบนซ์เองก็คงไม่เขินผมเช่นกัน เราก็ไปนั่งรอน้องชายจอมป่วนที่โต๊ะอาหาร ไม่นานเดย์ก็วิ่งมา “พ่อหนุ่มทั้งสอง เจ้ารอข้าอยู่หรือ บัดนี้ข้ามาแล้ว เจ้าจงตักข้าวเถิดข้าพร้อมแล้วที่จะเสวยแล้ว” เดย์ก็ทำท่าเหมือนเจ้าชาย ผมกับเบนซ์เผลอหัวเราะในท่าทีตลกนั้น “ไอ้เจ้าชายหน้าหมี เชิญนั่งได้แล้ว” ผมพูดให้ดูตลก “เจ้าชายน้อยของพี่มานั่งตรงนี้ครับ” เบนซ์ไม่เคยพูดหวานเท่าวันนี้มาก่อน” “รักพี่เบนซ์กับพี่บอลจัง ดีนะผมเกิดผิดที่แล้วผมยังได้มาเจอพี่สองคนอีก ผมโชคดีเป็นที่หนึ่งเลย” เดย์หอมเบนซ์ที่แก้มและกอดเบนซ์อย่างแรง “อุ๊ย!เบาๆ ครับพี่เป็นแผลอยู่” เดย์ทำท่าตกใจแล้วมองมาที่ผม “พี่เป็นแผลนี่ครับ” เดย์ก็หันมาทางผมอีก ผมก็ลืมหลบ เดย์จ้องมาที่หัวเข่าของผมที่มีพาสเตอร์ติดอยู่เดย์ก็รีบกล่าวหาผม “ฮั่นแน่ ผมบอกแล้วไงว่าอย่ากัดกันอย่ากัดกัน ไม่อยู่วันเดียวได้คนละแผลสองแผล” เดย์ก็เดินมาสำรวจ เราสองคนไม่มีใครพูดอะไร “เล่นอะไรกันพี่ ชกมวยกันหรอ ต่อไปอย่าทำนะ หรือว่าทะเลาะกัน” เดย์ว่าไปทั่ว ผมก็เบนซ์ก็ทำท่าทีไม่สนใจ ตักข้าวทาน เดย์ก็ไม่ถามแต่เดย์ก็คงจะรู้ว่าเราไม่ได้ทะเลาะกัน วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมรู้สึกสบายใจมาก เราสามคนขนกล้วยใส่เรือ ตอนนี้เบนซ์เริ่มพายเรือเป็นบ้างแล้ว น้องเดย์ก็เลยได้นั่งกอดผมได้นั่งตักผม สนุกครับ เรานั่งเรือไป เดย์ก็จะเอาหัวหนุนตักผมปากก็ร้องเพลงไป อีกมือก็วิดน้ำเป็นจังหวะ ผมกับเบนซ์ก็เคลิ้มไปกับเสียงเพลงของน้อง จนมาถึงเพลงของไอน้ำ น้องเดย์ก็จะร้องเพลงนี้ให้เราทั้งสองฟัง (คุณผู้อ่านลองร้องดูนะครับ มันจะได้บรรยากาศซักแค่ไหนห้ามอ่านในใจนะครับอยากให้ร้อง มันจะสื่อความหมายที่ซึ้งมาก กับเพลงนี้ที่น้องเดย์ร้องโดยไม่มีดนตรี) “ฉันรู้ตัวดี ว่าฉันไม่มีความหมาย ให้เธอสน ใจ จะเทียบอะไรกับเขา คนที่เธอโปรด หมดใจเธอคือเขา ฉันรู้และขอยอมรับโดยดี... ฉันไม่กล้าหรอก เรียกร้องอะไรจากเธอ ได้แต่นั่งเหม่อ บ่นเพ้ออะไรไปอย่างนี้ เพื่อนกได้ยินจะคาบเอาคำนี้ ไปบอกให้เธอรู้ความในใจ * ที่หนึ่งไม่ไหว ฉันเต็มใจขอเป็นแค่ที่สอง ยอมเป็นคนสำรองตลอดไป ที่หนึ่งให้เขา ขอที่สองให้ฉันจะได้ไหม รบกวนเธอเกินไปหรือเปล่า ขอแค่มีเธอ ให้ฉันไว้เพ้อและแอบซึ้ง ไม่ต้องที่หนึ่ง แค่ขอรักเธอได้แบบเขา เก็บไว้ในใจ เผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอ ** ที่หนึ่งไม่ไหว ฉันขอเต็มใจขอเป็นแค่ที่สอง ยอมเป็นคนสำรองตลอดไป ที่หนึ่งให้เขา ขอที่สองให้ฉันจะได้ไหม รบกวนเธอเกินไปหรือเปล่า ขอแค่มีเธอ ให้ฉันไว้เพ้อและแอบซึ้ง ไม่ต้องที่หนึ่ง แค่ขอรักเธอได้แบบเขา เก็บไว้ในใจ เผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอ เก็บไว้ในใจ เผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอ… ” ขณะที่น้องเดย์ร้องเพลงอยู่นั้น ผมร้องไห้น้ำตาไหล มันนานแล้วที่น้ำตาไม่ไหล วันนี้ได้ฟังเสียงนุ่มๆ ของน้องทำเอาผมเป็นบ้าร้องขึ้นมา ที่ร้องไห้ครั้งนี้ ผมรู้สึกน้อยใจเรื่องเบนซ์ ที่เบนซ์มีเอ๋ ผมรักเบนซ์ เวลาสองเดือนที่ผ่านมา ผมว่าผมตัดใจได้ แต่วันนี้ผมรู้แล้วว่าผมตัดใจจากเบนซ์ไม่ได้ ผมยังรักเบนซ์ ยังรักเบนซ์ และยังรักเบนซ์ ผมยิ่งคิดก็ยิ่งร้องไห้ไม่หยุด นี่ผมตัดใจจากเบนซ์ไม่ได้จริงๆ หรือ ผมก็ร้องไห้ เบนซ์ก็เอามือมาเช็ดน้ำตาให้ผม แต่น้องเดย์ไม่พูดอะไรเขาร้องเพลงของเขาต่อ แล้วก็ท่อนที่ว่า ***ที่หนึ่งไม่ไหว ฉันเต็มใจขอเป็นแค่ที่สอง ยอมเป็นคนสำรองตลอดไป ที่หนึ่งให้เขา ขอที่สองให้ฉันจะได้ไหม รบกวนเธอเกินไปหรือเปล่า ขอแค่มีเธอ ให้ฉันไว้เพ้อและแอบซึ้ง ไม่ต้องที่หนึ่ง แค่ขอรักเธอได้แบบเขา เก็บไว้ในใจ เผื่อว่าเวลาเหงา ฉันขอมีเธอไว้คิดถึงก็พอ.... ผมถึงรู้ได้ชัดเจนว่าผมยังรักเบนซ์ แต่ก็อดน้อยใจไม่ไหวที่ต้องเป็นที่สอง แต่ผมก็อยากขอ อยากขอเบนซ์ให้รักผมบ้าง ไม่เป็นที่หนึ่งในใจก็ได้ เป็นได้แค่ที่สองก็เอา วันนี้ผมรับได้แล้ว ผมก้มหน้าร้องให้ แต่ผมก็รู้สึกแปลกที่เรือมันไม่ขยับเลย ผมรีบเงยหน้าขึ้น เบนซ์เขานั่งสะอึกสะอื้น เบนซ์เขาก็ร้องไห้ ผมคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเบนซ์อาจจะยังรักผมอยู่ แต่อีกใจก็ไม่น่าใช่เบนซ์อาจจะคิดถึงเอ๋ก็ได้ถึงร้องไห้ แต่สำหรับวันนี้ขอบคุณน้องเดย์มากที่ทำให้ผมรู้ว่าผมยังรักเบนซ์อยู่ ผมรักเบนซ์มาก น้ำตาร้อนๆของผมยังคงไหลออกมาไม่หยุดยั้ง ผมสงสารตัวเองที่วันนี้ผมออกจากความรักนี้ไม่ได้ ผมอุตส่าห์ดีใจมาตลอด ผมว่าผมลืมเบนซ์ได้แล้ว แต่มันไม่ใช่ ผมต้องกลับมาหดหู่ใจอีกครั้ง ผมกับเบนซ์มองหน้ากัน เราทั้งสองร้องไห้ใส่กัน ผมพยายามจะบอกว่า เบนซ์เราขอได้ไหม เบนซ์เผื่อใจให้เราบ้างได้ไหม เบนซ์ก็จ้องมาทางผมถ้าเรานั่งใกล้กันผมคงกระโดดกอดเบนซ์ ไม่แคร์แล้วว่าเบนซ์จะยังรักไหม ขอแค่ได้กอดผมก็พอใจ แต่นี่เรานั่งกันท้ายเรือหัวเรือ กล้วยขั้นกลางเอาไว้ “พี่ครับ พี่ร้องไห้ให้พอนะครับ แล้วเราจะไม่ร้องอีก ใจมันเป็นของพี่ พี่คิดจะรักใครไม่มีใครห้ามพี่ได้หรอก” น้องเอามือมาจับแก้มผม คำปลอบนี้ทำให้ผมเชื่อมั่นว่า ถึงผมจะยังรักเบนซ์อยู่ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ผมมีสิทธิรักเบนซ์ ใครก็ห้ามไม่ได้ จริงอย่างที่เดย์ว่า จากนั้นเบนซ์ก็เอาสองมือเขาเช็ดน้ำตา ผมมองดูแล้วผมอยากเข้าไปกอดปลอบเบนซ์เหลือเกินเพราะทุกครั้งที่เบนซ์ร้องไห้ เบนซ์จะสะอึกสะอื้นกว่าผม น้ำมูกก็ออกมาพร้อมกับน้ำตา บางครั้งเบนซ์หายใจแทบไม่ทันผมต้องกอดเขาทุกครั้ง เบนซ์ก็จะกอดผม แล้วเบนซ์ค่อยจะดีขึ้น ผมอยากรู้มากว่าเบนซ์ร้องไห้เรื่องอะไร แต่ที่แน่ๆ ต้องเป็นเพราะความหมายของเพลง “ที่หนึ่งไม่ไหว”แน่นอน แล้วเบนซ์ก็พายเรือต่อจนถึงฝั่ง เราก็ต้องหยุดร้องแต่อาการเศร้าไม่หายไปจากใจหรอกถึงแม้จะขนกล้วยขึ้นฝั่งพบผู้คนมากมายก็ตาม น้องเดย์ก็มากอดผมขณะที่เบนซ์เอาเรือไปมัดไม่ให้เรือเคลื่อน “พี่บอลครับผมรักพี่นะ พี่ชายคนดีของผม แล้วผมก็รักพี่เบนซ์ด้วย ดีกันนะพี่ พี่ไม่ต้องแคร์อะไรอีกแล้วครับ” “พี่ก็รักเบนซ์ ขอพี่ทำใจก่อนนะครับ” เราสองพี่น้องก็ไปประจำที่ เบนซ์ก็เดินมาประจำที่ของเขาเหมือนกัน นั่งเอาหลังพิงแผงกล้วย เดย์ก็ไปพูดคุยกับเบนซ์ ผมไม่ได้ยินหรอกว่าเดย์คุยอะไรกับเบนซ์ แต่การซึมเศร้าของเราก็ต้องหมดสิ้นเมื่อลูกค้าคนหนึ่งเดินเข้ามา “ต๊ายตายสุดที่รักของฉัน ทำไมพากันตาหวานฉ่ำกันล่ะย๊ะ” เสียงนี้ผมจำได้ดี ผมสามคนก็ต้องยิ้มให้เจ้าของเสียง “หวัดดีเจ๊อึ่ง วันนี้เจ้ไม่ค่อยเวิ๊กเลยนะครับ” “ตายแล้ววว...หุบปากหมาๆ ของเธอไว้เดี่ยวนี้เลยนะพ่อหนุ่มหล่อ เดี๋ยวฉันก็ใจแตกกันพอดี” เดย์ก็หัวเราะลั่น แต่เดย์ก็เริ่มทะลึ่งรอบที่สอง “อยู่มาป่านนี้ใจยังไม่แตกอีกหรือเจ้” “ไม่มีโอกาสจะแตกจ๊ะ ก็ดูสภาพฉันสิสวยยังก่ะบอลลูน ส๊วยสวย สวยจนซวยย่ะ” น่านับถือมากคำพูดนี้แต่เธอสะบัดเอวไปมาผมก็อดหัวเราะไม่ได้อีก “เจ๊ครับ เจ๊เป็นคนดีออกครับ เจ๊ต้องมีแฟนที่ดีแน่ซักวัน” ผมอดให้กำลังใจแกไม่ได้ เพราะแกดูน่ารักนะ ไม่มีพิษมีภัยอะไร เห็นหน้าแกก็เหมือนได้ดูตลกเล่นสดๆ “ขอให้พรของเธอเป็นความจริงนะ ลองอีอึ่งได้ดีเมื่อไหร่นะจะเลี้ยงพวกเธอให้พุงแตกเลยคอยดู” “สาธุ ขอให้ได้เร็วๆ เถอะ หิวจะแย่อยู่แล้ว” น้องเดย์พนมมือสาธุให้แก “แล้วตาคนนั้นลืมปากไว้ที่บ้านหรือไงย๊ะไม่เห็นพูดให้พรเจ๊บ้างเลย” “โทษทีครับเจ๊ ผมกำลังคิดอยู่ เออคิดได้แล้ว ขออย่าให้เจ๊อกหักเลยครับ” ตาเบนซ์ของผมพูดคำนี้เจ๊แกก็หน้าเศร้าไปเลย “จริงด้วยตลอดมาเจ๊อกหักมาตลอด โดนหลอกนับครั้งไม่ถ้วน ค้าขายมาตั้งแต่เด็ก บ้านยังอาศัยแม่อยู่ รถก็ไม่มีขี่” งานนี้เราสามคนต้องทำหน้าที่แล้วล่ะครับ “เจ๊ครับ เจ้อย่าน้อยใจสิครับ พรุ่งนี้ยังมาไม่ถึงเลย” เดย์พูดปลอบใจเจ๊ แต่ดูเหมือนแกจะเข่าอ่อนเมื่อพูดเรื่องชีวิตมา เดย์ก็สล่ะเก้าอี้ให้แกนั่ง “นั่งสิครับเจ๊ ผมว่าเจ๊ต้องไม่เหมือนวันที่แล้วมาหรอกครับ” “เจ๊ต้องสู้นะครับ ผมจะเอาใจช่วยครับ เจ๊ชอบทำบุญ บุญนั้นจะกลับมาช่วยเจ๊นะครับ” เบนซ์ก็พูดให้กำลังใจเจ๊ “ขอบคุณเธอสามคนมากนะจ๊ะที่ห่วงเจ๊ เมื่อก่อนเจ๊ไม่เห็นเจอคนดีดีแบบนี้เลย เจอแต่พวกต้มตุ๋น โดนเด็กหลอกไปเยอะเลยนะ” “เขาหลอกยังไงครับ” น้องเดย์ก็เริ่มจะอยากรู้ “ก็หลอกทำเป็นรักนะสิ อย่ารู้เลยนะจ๊ะ แต่พวกเธอจำเอาไว้อย่าไปหลอกใครเขาก็พอ” แน่นอนผมจะจำผมจะไม่หลอกใคร “เจ๊ครับวันนี้เจ้เศร้าจังไม่หนุกเลยอ่ะ” เดย์ทำท่ายั่วยวนให้แกร่าเริง “เออไม่เศร้าก็ได้วะ เอากล้วยมา 10 หวี เอาที่สวยๆกว่าชั้นด้วยนะย๊ะ” “สบมยห.ครับเจ๊ กล้วยทั้งกองนี้สวยกว่าเจ๊ทุกหวี” น้องเดย์ก็รับมุขแกทันซะนี่ “เออพูดเข้าไปพวกเธอเกิดมาหน้าตาดีก็เลยได้เปรียบฉัน ชาติหน้าเหอะฉั้นแซงพวกเธอแน่ ชาตินี้ชั้นทำบุญไว้เยอะแล้วนะจ๊ะ” อาจจะจริงของแกครับ “งั้นพวกผมก็ต้องไปทำบุญแล้วล่ะเนาะพี่เนาะ เดี๋ยวเกิดชาติหน้าเป็นกบเป็นเขียดล่ะตายห่า” “ทำให้มากกว่าชั้นนนะยะ ทำน้อยแล้วอย่ามาแย่งตำแหน่งอึ่งฉันก็แล้วกัน” “ไม่แย่งหรอกคร้าบ จะเป็นคางคกครับ” เบนซ์ก็แซวบ้าง “ได้แล้วครับเจ้ 11 หวี” ผมยื่นถุงกล้วยให้แก “ฉั้นสั่ง10 นะยะให้เกินทำไม” “แถมไงครับ” เบนซ์พูดตัดก่อน “เป็นหนี้บุญคุณอีกแล้วกู” “เจ้ เวลาเจ้ขายเขียด เจ้ไม่แถมเขาหรือ” เดย์เริ่มถามยอกย้อน “เปล่าฉันไม่ได้แถม ช่วยไม่ได้เขียดมันโดดเข้าถุงเอง” “นั่นไง ใครๆ เขาก็แถมทั้งนั้น” เบนซ์ว่าต่อ “งั้นเจ้เลี้ยงข้าวพวกเธอแล้วกัน อยากกินอะไรบอกมาจะสั่งให้” “แล้วแต่คนเลี้ยงดีกว่าครับ” ผมกล่าว “มีมารยาทดีนี่ โชคดีจังชั้นล่ะกลัวว่าพวกเธอจะ สั่งพิชซ่า ไก่ย่างห้าดาวโดนัท โค๊ก เฟรนซ์ฟราย ต้มยำกุ้ง ข้าวเปล่าพริกน้ำปลา บลาๆ” “ดูพูด ฟังไม่ทันเลย” น้องเดย์ทำหน้าดุใส่เจ้ “ก็มันจริงนี่ย๊ะ ที่พูดมารู้ไหมเท่าไหร่” “งั้นเจ้ไม่เลี้ยงก็ได้ครับ พวกเรากินกันง่ายๆ” “เออฉันรู้ถามแม่ค้าฝั่งนั้นแล้ว ผัดกระเพราราดข้าว ใช่ไหมย๊ะ” เจ๊ก็หัวเราะลั่น แล้วแกกดโทรศัพท์คุย “เหวย อีอบใช่ไหมนั่น!..... คุณแม่หรอคะขอโทษค่ะ ขอสายอบค่า.... อีควายมึงไปแรดที่ไหนมาอีห่า.....กูจะสั่งข้าวหน่อย.....อีบ้ากูอยู่ที่ตลาดใกล้บ้านมึงนี่แหละ มึงก็เดินมาส่งสิทีแอบไปนอนกับผัวเขาล่ะคล่องนัก.....เอาข้าวผัดกระเพราราดข้าวสามกล่อง มึงเดินมามึงก็ซื้อน้ำอัดลมมาสามถุง มาอีกร้านหนึ่งมึงก็ซื้อกล้วยแขกมาสามสิบ เออมึงผ่านมาอีกมึงก็ซื้อขนมโลเลมาสิบห้าบาท น้ำเปล่าด้วยนะ อีบ้ามึงเกือบกูลืม.......เดี๋ยวๆ ซื้อดอกบัวให้กูด้วยสี่กำพวงมาลัยสี่พวง.... อีสัดกูจะเอาไปไหว้พระพรุ่งนี้วันพระมึงอีแรดไม่รู้จักวันพระวันโกน....เออแค่นี้แหละ....ค่า ค่ะ ค่ะ ค่ะ” ฟังแกคุยโทรศัพท์แล้วทำเอาผมพากันอดขำไม่ได้ แกพูดได้คล่องซะเหลือกิน ทำเอาผมมองหน้าเบนซ์ก็มองหน้าผม เบนซ์คงจะคิดถึงน้าโจเหมือนกับผม อีกเดือนหนึ่งน้าโจก็จะมาเมืองไทยอีกก็คงพร้อมๆกันกับที่ญาติผมจะมาเยี่ยมผม ล่ะครับ เราก็นั่งเสวะนากับเจ๊อึ่งไม่นานนักก็เห็นผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณ35 แต่งตัวเปรี้ยวมากเดินหอบของอีลุงตุงนังมาเสียงร้องมาแต่ไกล “อีอึ่งอีห่ามึงมึงเห็นกูเป็นคนรับใช้หรือไงวะ” เบนซ์กับเดย์ก็รีบเดินไปช่วยถือก็ของที่เจ๊อึ่งสั่งแกเล่นซื้อมาครบทุกอย่างเลย “ก็มึงเป็นเจ้าของร้านขายอาหารตามสั่งนี่กูก็สั่งดิ” “อีบ้าอาหารร้านกูมึงแค่อย่างเดียวนอกนั้นมึงสั่งร้านคนอื่นหมดอีห่าหนักแทบตาย” “เอออีดอกมึงอย่าบ่นไปหน่อยเลยก็ร้านพวกนี้เป็นร้านที่มึงเดินผ่านทั้งนั้น มึงช่วยซื้อให้กูดีแล้ว” แล้วเจ๊อึ่งแกก็วางของทุกอย่างให้พวกผมทั้งหมด ยกเว้นดอกไม้กับพวงมาลัย “อ๋อนี่มึงเอามาเลี้ยงหนุ่มๆหรือ” “อีบ้าเก็บปากแรดๆมึงไว้ด่ากับเมียหลวงโน่น เด็กสามคนนี่ไม่มีวันกูจะแตะต้องเด็จขาด” “กูไม่เชื่อมึงหรอกอีเปรต หล่อขนาดนี้มึงจะปล่อยให้รอดมือไปได้ มึงอมพระวัดโพธิ์กับวัดพุทธทั้งวัดรวมหลวงตาสามเณรด้วยอ่ะ กูก็ยังไม่เชื่อมึงอยู่ดี” “อีส้นตีน มึงไม่เชื่อใช่ไหม กูจะอมหัวมึงนี่แหละพูด” แกก็ทำท่าอ้าปากกว้างๆ ของแกทำท่าจะงาบหัวของผู้หญิงคนนั้น “กูเชื่อมึงแล้วอีอึ่ง อีห่าทำน่ากลัว” ผมพากันหัวเราะลั่น “เด็กสามคนนี้กูกินไม่ลงจริงๆ มึงเคยเจออะไรที่น่ารักไหม รักจนกินไม่ลงน่ะ ห๊าอีอบ” “เออกูก็เคยนะสมัยกูเป็นนางงามตู้กระจก แล้วมีเด็กไปอ๊อฟกู กูคืนตังค์ให้มันหมดทุกบาทแถมค่ารถค่าข้าวด้วย กูทำไม่ลง” “กูก็เหมือนกัน ถ้ากูเจอแบบนี้บ่อยๆ กูว่ากูปลงแน่ๆ ” “ปลงได้แล้วมึงอีอึ่ง หมดมาเยอะแล้ว” พวกผมสามคนก็ยิ้มตลอดที่แกคุยกัน มันเหมือนกับว่าเราโชคดีที่เกิดทีหลังเขา เราได้รับรู้ในสิ่งที่เรายังไม่รู้ เราได้รู้ในสิ่งที่น่ากลัวเพราะแกสองคนยืนสอนเราให้พากันระวังตัว มันทำให้ผมมั่นใจยิ่งขึ้นว่าวันข้างหน้าผมต้องใช้ชีวิตให้ระวังกว่านี้ สำหรับคนที่ไม่มีพ่อแม่อย่างผม ผมต้องตั้งใจฟังเสียงของผู้ใหญ่ทุกคนที่สอน ผมก็จดเอาคำสอนทุกคำสอนไปไว้ที่สมุดบันทึกของผม และเตือนตัวเองเรื่อยมาจนทุกวันนี้ครับ “จะนั่งอ้าปากฟังอยู่หรือยะกินกันได้แล้วย่ะ เอาเงินค่ากล้วย ส่วนนี่คนละร้อยเก็บไปกินหนม” เจ้อึ่งก็ยื่นเงินให้ ผมสามคนไม่อยากรับ แต่ก็จำเป็นต้องรับเพราะแกให้ด้วยความบริสุทธิ์ใจ “ไปล่ะเจ๊กลับก่อนนะจ๊ะพ่อหนุ่มรูปงาม ระวังตัวด้วยล่ะที่นี่มีพวกหัวงูเยอะนะจ๊ะ อย่าเผลอไปหลงคารมใครเข้าล่ะ” “อุ๊ยตาย อีอึ่งแล้วมึงล่ะ งูเต็มหัวอยู่นั่น” “เดี๋ยวกูจะถอดแล้ว มึงล่ะเมื่อไหล่จะเลิกเป็นวัวแก่ซะที” “กูกำลังจะเลิกอีห่ามึง ไปกลับ น้องเขาจะได้ทานขนมกัน” หลังจากที่เจ๊อึ่งกับเจ๊อบเดินกลับผมกับเบนซ์เดย์ก็พากันทานกล้วยแขกของโปรดพวกเรา และขายกล้วยอย่างอารมณ์ดีทั้งวัน ขายเสร็จก็พากันกลับบ้าน ผมอยากคุยกับเบนซ์มากครับ แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน ผมรู้สึกรักเบนซ์มากครับ รักมากกว่าที่เคยรักซะอีก ผมอยากถามเบนซ์เหลือเกินว่าเบนซ์ยังรักผมอยู่มั้ย แต่วันนี้ผมยังหน้าด้านไม่พอ ซักวันหนึ่งผมต้องถามเบนซ์ให้ได้
0 Y" f. O$ y" V+ q; S
-------------------- จบตอนที่ 41 ---------------------
- r( d% ]$ ?% |8 G, b
( b8 X9 _4 d: r
หายไปนานหลายวันเลย คิดถึงเพื่อนๆ จัง ^^ ผมต้องขอโทษเพื่อนๆ ด้วยนะครับ ช่วงนี้งานผมจะยุ่งๆ หน่อยนะครับ เลยไม่ค่อยมีเวลามาอัพลงให้ ไว้ถ้าผมมีเวลา จะแวะมาอัพลงให้ได้อ่านได้ติดตามเรื่อยๆ นะครับ อย่าพึ่งเบื่อกันน๊าาา จุ๊บๆ
+ w* ]$ ^3 c' M$ g | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-5-28 14:13:54
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-7 19:51:36
โพสต์ 2019-5-28 22:39:19
