เรื่องราวของเจ้าเติร์ก 9 (พื้นที่คนสองคน)

Elenai

เนื้อหาในตอนที่ 8 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php?mod=viewthread&tid=124966&fromuid=155129

       ไปยังฝั่งของเจ้าเติร์กบิว และคนงานจากร้านอีก 3 คนที่ช่วยกันเร่งขนต้นกล้าไม้ประดับจากท้ายรถไปยังสวนหลังบ้านของป้าสมใจ หลังงานเสร็จสิ้นลงทั้ง 5 คนพากันนั่งพักเหนื่อยกันตรงที่บันไดหน้าบ้าน ไม่นานนักป้าสมใจเจ้าของบ้านและหลานชายอีก 1 คนเดินออกมาพร้อมกับขวดน้ำในมือและยื่นให้กับทั้ง5 คนด้วยรอยยิ้ม “ป้าขอบใจพวกหนูมากนะ อุตสาห์ตั้งใจกันขนต้นไม้ลงให้ป้าจนเสร็จ” ป้าสมใจหันไปมองเจ้าบิวที่กำลังนั่งดูดน้ำจากขวดอย่างหิวกระหาย “หนูก็เก่งไม่เบาเลย เห็นตัวผอมบางๆแบบนี้ก็ทำงานเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ  แล้วนี่เรียนอยู่ชั้นอะไรแล้วจ๊ะหนู”  เจ้าเติร์กที่เห็นเจ้าบิวนิ่งเหม่อมันเลยเอื้อมมือไปสะกิดแขนขวาจนเจ้าบิวตกใจเล็กน้อย มันรีบคายหลอดดูดจากปากก่อนที่จะแหงนหน้าไปมองป้าสมใจ “ผะผม เรียนอยู่ชั้นป.2 ครับ”  “โห ไม่น่าเชื่ออยู่ชั้นป.2 แต่ทำงานเก่งเหมือนเด็กโตเลยนะ เก่งๆๆ” คำชมของป้าสมใจทำเอาเจ้าบิวยิ้มด้วยความเขินอาย ส่วนเจ้าเติร์กที่นั่งมองเจ้าบิวมันยิ้มและส่ายหน้าไปมาเบาๆก่อนที่จะหันไปมองหลานชายป้าสมใจที่กำลังยืนมองเจ้าเติร์กด้วยความหลงใหลจนตาเป็นประกาย ทันทีที่หลานชายป้าสมใจถูกเจ้าเติร์กสบตากลับ มันถึงกับผงะและรีบเบนหน้ามองไปทางอื่นทันที  “แล้วหลานป้าสมใจล่ะครับเรียนอยู่ชั้นอะไรแล้ว” ป้าสมใจยิ้มและหันไปมองหลานที่ยืนอยู่ข้างๆพร้อมกับเอามือขึ้นมาลูบๆหัวหลานชายเบาๆ “ แน๊ก น่ะหรอ พอดีพ่อกับแม่แน๊กไปทำงานอยู่ที่ กทม. ป้าเลยช่วยเลี้ยงดูแลให้ ตอนนี้แน๊กเรียนอยู่ป.6 แล้วปีหน้าไม่รู้เลยว่าจะไปเรียนที่ไหนต่อ  อ่ะแน๊กสวัสดีพวกพี่ๆเขายังลูก”  แน๊กรีบยกมือขึ้นมาไหว้เจ้าเติร์กและคนงานอย่างรวดเร็ว “ดีฮะ ดีฮะพี่ คือออออพี่ชื่อไรฮะ” ป้าสมใจรีบหันไปตีไหล่ของแน๊กเบาๆ “มา ฮะฮะ อะไร แน๊ก พูดให้มันดูเป็นผู้ชายหน่อยสิ” “พี่ชื่อเติร์กครับแน๊ก”  “ว่าแต่หนูหน้าตาหล่อๆแบบนี้มีแฟนกี่คนแล้วนิ”  เจ้าเติร์กถึงกับทำหน้าเหวอ “เอิ่มมมยังครับ  ยังไม่มีครับป้าสมใจ” “แหมหนู โกหกคนสูงอายุไม่ดีนะหล่อๆแบบนี้ป้าว่าต้องมีแน่นอน” “ยังไม่มีจริงๆแต่ก็มีมองๆอยู่บ้างครับป้า”  คำพูดเจ้าเติร์กทำให้เจ้าบิวถึงกับชะงักพร้อมกับหันไปมองเจ้าเติร์กทันใด “งั้นเดี๋ยวพวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ คือผมมีนัดทำงานกับเพื่อนที่บ้านวันนี้น่ะครับ”  “จ๊ะหนู  ขอบใจพวกหนูอีกครั้งนะ ส่วนเงินค่าต้นกล้าตะกี้ป้าให้ลุงเค้าโอนเข้าบัญชีของร้านเรียบร้อยแล้ว” “ครับป้าสมใจ ขอบคุณครับถ้าต้องการไม้ประดับอะไรเพิ่มเติมแจ้งผมได้นะครับป้าสมใจ สวัสดีครับ  พี่ไปนะแน๊ก”  แน๊กยิ้มและมองดูจากเติร์กเดินจากไปด้วยสายตาอาลัยอาวร  ในขณะที่เจ้าเติร์กเคลียร์ของกับคนงานที่ท้ายรถอยู่นั้นสายตาของมันได้เหลือบไปเห็นหนิงที่กำลังเดินออกจากร้านสะดวกซื้อพร้อมกับเพื่อนของเธอห่างจากจุดที่เจ้าเติร์กยืนอยู่ไปเพียง10 เมตร เจ้าเติร์กถึงกับยืนนิ่งไปชั่วครู่ด้วยความตื่นเต้น “เอ่อพี่ๆเดี๋ยวผมมา” เจ้าเติร์กรีบเดินข้ามฝั่งถนนไปหาหนิงอย่างรวดเร็วทำเอาเจ้าบิวที่นั่งเล่นเกมโทรศัพท์อยู่หน้ารถถึงกับวางมือและรีบชะโงกหน้าออกมาดู ทันทีที่เจ้าเติร์กเดินเข้าไป  หนิงที่กำลังเดินคุยกับเพื่อนผู้หญิงของเธออยู่นั้นรีบหันมองมายังเจ้าเติร์กพร้อมกัน และเมื่อหนิงเห็นเจ้าเติร์กมาหยุดยืนตรงหน้า หนิงถึงกับยิ้มด้วยความประหลาดใจ “อ้าว  เติร์ก!! ไปไงมาไงเนี่ย มาเที่ยวหรอ” “เอิ่มมมป่าวป่าว เรามาส่งไม้ประดับให้ป้าสมใจน่ะพอดีวันนี้ป้าสมใจเค้าสั่งหลายต้นเราเลยมาส่งให้ป้าเค้าถึงที่เพราะปกติแล้วป้าเค้าก็เป็นลูกค้าประจำ  แล้ว….หนิงล่ะซื้ออะไรมาหรอ” หนิงยิ้มพร้อมกับยกถุงหิ้วในมือขวาขึ้นไปโชว์เจ้าเติร์กดู “ของจิปาถะของผู้หญิงน่ะ พอดีเครื่องสำอางของแม่เราหมดน่ะ  แม่เราเลยใช้ให้มาซื้อของแถวนี้น่ะ แล้ววันนี้ยุ้ยเพื่อนเราก็มาเที่ยวที่บ้านด้วยเราก็เลยชวนกันออกมา”  “อ๋องี้นี่เอง  แล้วบ้านหนิงอยู่แถวนี้หรอ” “ใช่ๆอยู่ใกล้ๆนี่เอง เดินเลี้ยวตรงมุมซ้ายนี่ไปอีก 300 เมตรก็ถึงบ้านเราแล้ว”  “อืมมม งั้น งั้น เราขอตัวก่อนนะ ขอโทษนะที่เราอยู่คุยได้ไม่นานคือวันนี้เฟิร์สมาทำงานที่บ้านเราน่ะ  เราดีใจนะที่ได้เจอหนิงอีก”  “อืมๆ โชคดีๆขับรถดีๆล่ะเติร์ก” ระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังจะหันไปนั้นจู่ๆมันก็ยืนนิ่งและหันกลับมามองหนิงอีกครั้ง “หนิง!!”  “ว่าไงเติร์ก?”  “คือ คือเราขอไลน์ของหนิงได้ไหม  หรือเฟสก็ได้ คือเอ่อเราจะเอาไว้คุยงานน่ะ” เจ้าเติร์กตัวสั่นจนหน้าแดง จนทำให้หนิงที่ยืนมองอยู่ถึงกับยิ้ม “ก็เติร์กขอเฟสกับไลน์เราไปแล้วนิจะขออีกทำไมล่ะ”  คำพูดดังกล่าวทำให้เจ้าเติร์กทำหน้าตื่นตกใจนิดๆ “ป่าวนะหนิง เราขอตอนไหนอะ เราไม่ได้ขอนะ”  “แหมมมก็เติร์กให้เคนมาขอไม่ใช่หรอ.....เติร์กมีไรทักมาหาเราได้นะ” เจ้าเติร์กยังคงยืนเขินอายตัวสั่นจนทำอะไรไม่ถูก “งั้นเราไปก่อนนะเติร์ก เราออกบ้านมานานละ เดี๋ยวแม่เราจะเป็นห่วงเอาเจอกันวันจันทร์นะเติร์ก” ทันทีที่หนิงเดินจากไปเติร์กเดินอมยิ้มข้ามฝั่งมายังรถทำให้พวกคนงานที่นั่งอยู่ท้ายกะบะรถถึงกับพากันเอ่ยปากแซวขึ้นมา “แหมๆๆ น้องเติร์ก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ แฟนรึไงน้อง” เจ้าเติร์กทำหน้าตื่นและเอ่ยปากขึ้นทันควัน “ป่าวพวกพี่ไม่ใช่ๆนี่เพื่อนที่โรงเรียนครับ” “แหน่ๆๆถ้าเพื่อนแล้วทำไมดูจังงังล่ะน้องเติร์ก” เติร์กได้แต่ยิ้มๆและรีบเดินไปหน้ารถเมื่อเจ้าเติร์กเปิดประตูขึ้นมานั่งและกำลังสตาร์ทรถนั้นเจ้าบิวที่นั่งดูเจ้าเติร์กตั้งแต่เมื่อกี้มันรีบโถมตัวเข้ามาหาเจ้าเติร์กพร้อมกับเอ่ยปากถาม “ใครอะพี่เติร์กที่พี่เดินข้ามไปหาตะกี้อะ” “อ๋อเพื่อนที่โรงเรียนของพี่น่ะบิว” “แล้วทำไมพี่เติร์กถึงหน้าแดงอะตะกี้ยังไม่เห็นแดงเลย” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจ้าเติร์กรีบเอาหน้าไปส่องกระจกมองหลังอย่างรวดเร็ว “อืม สงสัยแดดมั้งบิว ตี้กี้พี่คงยืนคุยนานไปหน่อย” “ตะกี้บิวได้ยินพวกพี่คนงานบอกว่าพี่เติร์กมีแฟนด้วยหรอ?” เติร์กถึงกับสะดุ้งโย่งกับคำถามของเจ้าบิว “เฮ้ยบิว!!พูดไรน่ะ พี่ยังไม่มี ว่าแต่บิวรู้ความหมายแฟนด้วยหรอ” “รู้ซิพี่เติร์ก แล้วพี่เติร์กอย่ามีแฟนได้ไหมอะ” เติร์กถึงกับเหวอทันใด “ไรเนี่ยบิว ทำไมถึงพูดแบบนั้นล่ะ” เจ้าบิวตีสีหน้านิ่ง พร้อมกับเบ้ปากหน่อยๆก่อนจะค่อยๆขยับตัวกลับไปนั่งที่เดิมของมันพร้อมกับหันหน้าออกไปทางหน้าต่าง “กลับบ้านดีกว่าพี่เติร์ก บิวหิวแล้ว”  เติร์กถอนหายใจยาวๆด้วยความรู้สึกงุนงงก่อนจะขับรถออกไป

                เวลา 20.43 น. เจมส์ที่ยืนล้างจานอยู่นั้นภายในหัวมันกรุ่นคิดเรื่องหาเงินไปต่างๆนาๆ จนเจนเดินเข้ามาทักมันด้วยความสงสัย “เจมส์มึงยืนทำห่าไรวะมึง เปิดน้ำทิ้งไว้ จะทำไรก็ไม่รีบทำ มึงเป็นไรห่ะ” “เอิ่มป่าวพี่เจน ไม่มีไรพี่” เจนยื่นจานใส่ผลไม้ที่ซ้อนเป็นตั้งให้กับเจมส์ “ไรเนี่ยพี่เจน  จานของพี่พี่ก็ล้างเองดิ” “ไรวะ แค่นี้มึงล้างให้กูไม่ได้หรอ น้ำใจมึงอะมีป่าว” “ทีจานผมพี่เจนยังไม่ล้างให้ผมเลย” “เอ้ไอ้นี่กล้าเถียงพี่มึงหรอ งั้นคราวหลังเวลามีเรื่องไรมึงไม่ต้องมาขอความช่วยเหลือจากกูนะไอ้เจมส์”  เจมส์ถึงกับชักสีหน้าด้วยความไม่พอใจนิดๆ“อ่า อ่า วางจานลงเลยพี่เจน เดี๋ยวผมล้างให้”  “ต้องแบบนี้สิถึงจะน่ารักหน่อย”เจนยกมือขึ้นไปตบหัวของเจมส์เบาๆก่อนที่จะเดินสะบัดก้นเดินขึ้นชั้นสองไปทันที เจมส์ถึงกับรีบหันไปทำหน้าเยาะเย้ยและเบ้ปากใส่เจน  ทันทีที่มันเคลียร์งานข้างล่างเสร็จเจมส์รีบเดินกลับขึ้นห้องของมันแต่ในระหว่างนั้นเองเจมส์ที่เดินๆไปหยุดอยู่หน้าห้องของเจนมันคิดวกไปวนมาได้พักใหญ่มันเลยเอื้อมมือไปเคาะประตูห้องเจน “พี่เจน พี่ พี่เจน” เจนเปิดประตูออกมาพร้อมกับชักสีหน้าด้วยความรำคาญ “ไรวะเจมส์ มึงไม่เห็นหรอว่ากูกำลังจะอาบน้ำ” เจมส์ถึงกับยืนนิ่งมองเจนที่นุ่งผ้าเช็ดตัวสีชมพูเดินออกมา  เจนถึงกับรีบเอามือไปจิ้มหน้าผากของเจมส์อย่างรวดเร็ว “มองไรวะ ทะลึ่งล่ะ มึงมีไรว่ามา” “เอ่อพี่เจนคืออย่างว่าอย่างั้นอย่างี้นะพี่ คือผมต้องการใช้เงินน่ะ ผมยืมตังพี่สัก 2,500ได้ไหม ไว้ถ้าแม่ให้เงินส่วนของเดือนหน้าผมจะใช้คืนให้” “มึงเอาไปทำไรเจมส์ เงินตั้ง 2,500  คงไม่ใช่เอาไปเติมเกมส์บ้าบอๆของมึงอีกนะ”“ไม่ใช่งั้นพี่เจน คือผมว่าจะเอาไปซื้อของมาใช้ในงาน SAE Meeting น่ะพี่ มันจำเป็นจริงๆนะ นะพี่เจน ผมยืมสัก 2,500 ได้ไหมพี่เจน” “ของอะไรมึงวะไอ้เจมส์ มึงนี่อายุแค่นี้หัดใช้เงินฟุ่มเฟือยนะ อีกอย่างงานโรงเรียนปีนี้ของกินฟรีหมดและค่าชุดที่นักเรียนจะใส่ไปร่วมงานทางโรงเรียนก็จ่ายให้ครึ่งหนึ่งนิน่ากูว่ามึงบอกกูมาตรงๆเถอะมึงเอาเงินไปทำไรห่ากันแน่ถ้าไปซื้อของไรสาระล่ะกูไม่ให้แน่นอน” “โถ่นะ พี่เจนขอเถอะ ผมบอกไม่ได้จริงๆ” “อ้อ งั้นไม่เป็นไร กูจะคิดซะว่าเรื่องที่มึงพูดมาเมื่อกี้กูไม่ได้ยินก็แล้วกัน”  “พี่เจน!!” เจมส์ถึงกับขึ้นเสียงใส่เจน “อ้าวเห้ย  นี่มึงกล้าขึ้นเสียงใส่กูหรอ ห่ะ คิดว่ามึงกร่างนักหรอ” เจนรีบใช้มือตบเข้าที่หัวเจมส์ดังผวะ เจมส์รีบยกมือขึ้นไหว้ขอโทษเจนทันใด “ขอโทษครับพี่เจน มันจำเป็นจริงอะพี่ นะพี่เจน” “กูไม่ให้ มึงช่วยตัวเองก็แล้วกันอีกอย่างเดือนที่ผ่านมากูเห็นนะว่ามึงขอเงินแม่เพิ่มอีก 1,500 มึงเอาเงินไปทำไรกันแน่ไอ้เจมส์ แก้ปัญหาเอาเองล่ะกันครั้งนี้กูช่วยมึงไม่ได้วะ” เจนรีบปิดประตูใส่หน้าเจมส์ดังตึ้งทำเอาเจมส์หายใจเข้าออกยาวๆด้วยความโกรธ พร้อมกับเปล่งเสียงออกมาเบาๆว่า อีเหี้ยเอ้ย จากนั้นเจมส์จึงเดินกลับไปที่ห้องของมัน เจมส์เดินตรงดิ่งไปขึ้นนั่งบนเตียงพร้อมกับหยิบโน๊ตบุ๊คที่เปิดไว้ มาเปิดเล่นเฟสระหว่างที่เจมส์กำลังเลื่อนๆดูโพสต์และอ่านข่าวสารต่างๆบนเฟสบุ๊คของมันอยู่นั้นสายตาของมันได้เห็นแถบแสดงรายชื่อเพื่อนคนหนึ่งที่เจมส์ไม่ได้ติดต่อนานแล้วแสดงขึ้นมา เจมส์จ้องมองรายชื่อคนๆนั้นอยู่พักใหญ่และชั่งใจว่าจะแชทคุยดีหรือไม่คุยดีไม่นานนั้นมันจึงตัดสินใจทักแชทไป

เจมส์– ดีคับ พี่ราเชนท์ นี่ผมเจมส์นะเพื่อนของโอลาฟที่เคยไปช่วยพี่ตัดต่อรูปเมื่อตอนนั้น พี่จำผมได้ไหมคับ

ราเชนท์– ออๆๆ ไงน้องเจมส์ หายหน้าหายตาไปซะตั้งนานเป็นไงบ้างสบายดีไหมน้อง  

เจมส์– ผมสบายดีคับพี่ แล้วพี่ล่ะคับ

ราเชนท์– ตามอัตภาพช่วงนี้พี่กำลังยุ่งๆกับการทำโปรเจ็คจบน่ะว่าแต่ทักพี่มาเนี่ยมีไรรึป่าวน้อง?

เจมส์– พี่ราเชนท์ คือผมอยากจะรบกวนพี่อย่างได้ไหมคับเดือนหน้านี้โรงเรียนผมจะมีงาน SAE Meetingน่ะพี่แล้วผมต้องการใช้เงินเพื่อที่จะซื้อของบางอย่างไปใช้ในงาน ผมอยากจะยืมตังพี่สัก 2,500 ได้ไหมคับ ไว้ถ้าผมได้ตังจากแม่เดือนนี้เมื่อไหร่เดี๋ยวผมใช้คืนให้คับพี่ จริงๆผมไม่อยากรบกวนพี่นะแต่มันจำเป็นจริงๆ

ราเชนท์– อย่าซีเรียสได้สิน้อง แล้วจะเอาเมื่อไหร่ล่ะ

เจมส์– โอ้ ขอบคุณคับพี่ ขอบคุณจริงๆ งั้นผมขอพรุ่งนี้เลยได้ไหม เดี๋ยวผมเอาเลขบัญชีผมให้พี่คับ

ราเชนท์– ว่าแต่ถึงเร็วเหมือนกันนะน้องงาน SAE Meeting ปีที่แล้วนี่สนุกสุดเหวี่ยงไปเลย เอ่อจริงสิ แล้วน้องโอลาฟล่ะเจมส์เป็นไงบ้างสบายดีไหม

เจมส์– โอลาฟลาออกไปแล้วคับพี่ ผมกับโอลาฟไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว

ราเชนท์– ไม่น่าเลยดูเหมือนว่าเรื่องเมื่อคราวนั้นจะบานปลายจนกลายเป็นเรื่องใหญ่เหมือนที่พี่บอกกับพวกน้องไว้จริงๆ

เจมส์– คับพี่ ช่างมันเหอะ ผมทำใจได้ล่ะ อันนี้เลขบัญชีผมนะคับxxxx  ธนาคารธนชาติคับ

ราเชนท์– อ่าโอเคเดี๋ยวไว้เสร็จงานแล้วจะโอนผ่านแอพให้  เพราะตอนนี้โทรศัพท์ไม่ได้อยู่ที่พี่นอกจากเรื่องเงินแล้วมีไรให้พี่ช่วยอีกไหมน้อง

เจมส์– ไม่มีแล้วคับ ขอบคุณพี่อีกครั้งนะคับ

ราเชนท์– งั้นพี่ขอตัวทำงานก่อนนะ โชคดีน้องไว้ว่างๆจะไปเที่ยวหาพวกน้องที่โรงเรียน

เจมส์– คับพี่

เจมส์ถึงกับยิ้มหร่าและทิ้งตัวนอนบนเตียงพร้อมกับคว้าผ้าห่มมานอนกอดกลิ้งไปมาด้วยความดีใจและชื่นใจก่อนที่มันจะกระโดดลงเตียงไปอาบน้ำ “คราวนี้ก็ซื้อของที่อยากได้ซะที”  เวลา 22.42 น. ในขณะที่เจ้าเติร์กกำลังนั่งวาดแบบต่อจากที่เฟิร์สทำค้างไว้เมื่อกลางวันอยู่นั้นเสียงแจ้งเตือนแชทจากโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆมันดังขึ้น เจ้าเติร์กวางดินสอลงและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู “เจมส์?” เจ้าเติร์กรีบกดพิมพ์แชทตอบกลับทันที

เติร์ก– ทักมาซะดึกเลยนะเจมส์ มีไรรึป่าว?

เจมส์– ทำไรอยู่พี่เติร์ก ยังไม่นอนอีกหรอพี่ 4 ทุ่มกว่าแล้วนะ

เติร์ก– ทีแรกจะนอนตั้งแต่ 3 ทุ่มล่ะแต่มันนอนไม่หลับเลยเอางานของเฟิร์สที่ทำค้างไว้มาทำต่อให้เสร็จน่ะ  ว่าแต่เจมส์ ยังไม่นอนอีกรึไง เป็นเด็กเป็นเล็กนอนดึกแบบนี้ไม่ดีนะน้อง

เจมส์– โห่พี่ เด็กนอนดึกไม่ได้หรอ ทีผู้ใหญ่ยังนอนดึกได้เลย

เติร์ก– ซะงั้น คนเค้าอุตสาห์หวังดีนะเนี่ย

เจมส์– ขอโทษค๊าบบ พี่เติร์กสุดหล่อ แฮร่ๆๆ งั้นเดี๋ยวผมจะไปนอนล่ะ อยู่ดึกๆคนเดียวระวังเหงานะพี่เติร์ก

เติร์ก– โถ่ๆๆ ถ้าจะเหงา พี่คงได้เหงากับงานที่พี่ทำนี่แหละลงดีเทลละเอียดซะขนาดนี้

เจมส์– สู้ๆนะคับพี่เติร์ก คนเก่งก็งี้แหละ  นี่ผมมีไรจะแนะนำน้าถ้าพี่เหงาเมื่อไหร่พี่ลองเอามือจับบนหัวพี่ดูดิคับ

เติร์ก– จับทำไมอะ??

เจมส์– พี่เติร์กก็จะได้รู้ว่ามีผมอยู่ไง!!

เติร์ก– มีผม??? โห่น้องนี่มุขขำหรอเนี่ยเล่นเอาตามซะไม่ทัน 55

เจมส์– มีผม นะ มีผม ผมไปนอนแหละ เดี๋ยวจะเสียน้ำใจคนหวังดี เอิ๊กๆ ดีฝันคับพี่เติร์ก

เติร์ก– 55 ฝันดีน้อง

                เช้าวันอาทิตย์ที่ 8 เดือน กรกฏาคม เวลา 08.13 น.  เจ้าเติร์ก และบิว ขณะที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่นั้นเอง “บิว เป็นไรป่าววันนี้กินข้าวช้านะปกตินี่กินเสร็จก่อนพี่และน้องอีก” บิวทำหน้าเซ็งพร้อมกับใช้ช้อนเขี่ยบร็อกโคลี่ในจานของมันไปมา “ฮืมมม บิวไม่ชอบทานบร็อกโคลี่อะพี่เติร์กมันเหม็นเขียววันนี้แม่ทำกับข้าวไม่ถูกปากบิวเลย” “แต่บร็อกโคลี่มันดีต่อตัวบิวนะช่วงหลังๆนี่เห็นแม่ชอบบ่นว่าบิวไม่ค่อยทานผักเหมือนเมื่อก่อน อะนี่ๆลองทานดูก่อนมันผัดจนน้ำมันหอยซึมเข้าตัวผักแล้วไม่เหม็นเลยเห็นไหม” เจ้าเติร์กเอาส้อมของมันไปจิ้มชิ้นบร็อกโคลี่ในจานของบิวและยื่นจ่อไปที่ปากของมันเจ้าบิวถึงกับรีบเบือนหน้าหนี “อือออพี่เติร์ก ไม่เอา ถึงจะผัดแล้วมันเหม็นเขียวอยู่ดี” “งั้นถ้าบิวโดนแม่ดุนี่พี่ไม่รู้ด้วยน้า มะเร็วเดี๋ยวพี่ป้อนให้อะ” บิวหันมามองเจ้าเติร์กพร้อมกับทำหน้าเซ็งๆ มันเลยเอานิ้วขึ้นมาบีบจมูกพร้อมกับอ้าปากงับเอาบร็อกโคลี่จากส้อมที่เจ้าเติร์กกำลังถืออยู่เข้าปากทันที เจ้าบิวทำหน้าตาพะอืดพะอมจนมันอยากจะคายทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดแต่กระนั้นมันก็พยายามเคี้ยวและกลืนบร็อกโคลี่ในปากของมันลงคอไปให้เร็วที่สุดเล่นเอาเจ้าเติร์กถึงกับอดขำไม่ได้ “เห็นป่าวถ้าจะทำก็ทำได้หนิ” “บิวขอแค่ชิ้นเดียวได้ไหมอะพี่เติร์ก” “แหมบิวจะยอมแพ้ง่ายๆเลยหรอ เหลืออีกแค่ 6 ชิ้นเอง” “แต่มันก็เป็น 6 ชิ้นใหญ่เลยนะพี่เติร์กเห็นแล้วบิวคิดหนักเลยครับ” “งั้นเอางี้เดี๋ยวพี่กินครึ่งหนึ่งส่วนอีกครึ่งบิวก็กินต่อ” คำพูดของเจ้าเติร์กทำให้สีหน้าเจ้าบิวที่กำลังหวาดวิตกเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มด้วยความดีใจขึ้นมาเล็กน้อย “เอางั้นก็ได้ครับ งั้นพี่เติร์กกินก่อนเลย”เจ้าเติร์กใช้ส้อมจิ้มบร็อคโคลี่ในจานขึ้นมากัดและเคี้ยวกร้วมด้วยความเอร็ดอร่อยให้เจ้าบิวดูจากนั้นมันจึงยื่นชิ้นอีกครึ่งให้บิวจัดการต่อ “แอ่ พี่เติร์กกัดนิดเดียวเอง กัดอีกๆ” “พี่กัดครึ่งหนึ่งแล้ว มามาๆอย่าขี้โกง แฟร์ๆกันหน่อย” นับเป็นครั้งของการกินอาหารบนโต๊ะที่เจ้าบิวสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความห่วงใยอย่างที่มันไม่เคยพานพบแม้ว่าจะมีความรู้สึกขัดๆใจอยู่บ้างเป็นช่วงๆแต่นั่นก็มิอาจทำให้เจ้าบิวกดดันหรือแสดงอาการต่อต้านใดๆรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพี่ชายมัน ทำให้เจ้าบิวปิติและเอิบอิ่มจนมันอยากจะหยุดช่วงเวลานี้ลง “พี่เติร์ก นี่เป็นครั้งแรกเลยที่บิวกินของที่ไม่ชอบจนหมดได้ถ้าเป็นแม่เอมนะ แม่คงบังคับให้บิวห้ามลูกไปไหนจนกว่าจะกินให้หมด พี่เติร์กครับคือบิว…..” ไม่ทันที่มันจะพูดจบเจ้าบิวรีบยกจานของมันและของเจ้าเติร์กลุกพรวดเดินไปที่อ่างล้างจานอย่างรวดเร็วทิ้งให้เจ้าเติร์กมองตามหลังด้วยความประหลาดใจต่อกิริยาของมัน  เจ้าบิวค่อยๆวางจานในมือลงที่อ่างมันสัมผัสได้ถึงความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นเป็นความรู้สึกดีและอบอุ่นทุกครั้งที่มันนึกถึงรอยยิ้มของเจ้าเติร์ก จนทำให้มือไม้ของเจ้าบิวสั่นเทาด้วยความสุขถึงกระนั้นมันก็ยังคงแอบยิ้มๆและหันกลับไปมองเจ้าเติร์กที่นั่งก้มดูโทรศัพท์อยู่ที่โต๊ะกินข้าวทันใดนั้นเสียงน้าเอมได้เรียกเจ้าเติร์กให้ไปหา “เติร์กลูกมานี่หน่อยครับ” “ครับน้าเอม” เจ้าเติร์กรีบลุกเดินปรี่เข้าไปหาน้าเอมที่กำลังนั่งทำบัญชีร้านที่โต๊ะทำงาน“เติร์กลูก วันนี้ได้นัดเพื่อนมาทำงานหรือป่าว” “นัดมาอยู่ครับน้าเอมเพราะเมื่อวานผมกับเฟิร์สยังทำได้แค่ครึ่งเดียวเองวันนี้ก็เลยนัดกันมาทำเช้าหน่อยครับตอน 10 โมง น้าเอมมีอะไรรึป่าว” “อ๋อเห็นอาปลื้มบอกว่าวันนี้จะให้เติร์กเอากระถางเปล่ากับถาดเพาะต้นอ่อนไปส่งที่ศูนย์เกษตรผักไร้ดินที่อยู่เส้นนอกเมืองน่ะแต่ถ้าเติร์กไม่ว่างไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวให้พวกคนงานขับรถไปส่งเอา” บอลที่นั่งดูทีวีอยู่ตรงโซฟาทันทีที่มันได้ยินบทสนทนาของเจ้าเติร์กกับแม่ของมันเจ้าบอลถึงกับหูพึ่งและรีบเดินตรงเข้ามาหาเจ้าเติร์กพร้อมกับใช้มือดึงกระตุกที่ขากางเกงเบาๆ “พี่เติร์กพี่เติร์ก วันนี้พี่เฟิร์สมาบ้านเราอีกใช่ไหมคัฟ” “แหมๆ เล่นด้วยกันแค่เมื่อวานวันเดียวตอนพี่ไม่อยู่มาวันนี้ติดพี่เฟิร์สใหญ่เลยนะ” เมื่อได้ยินเช่นนั้นเจ้าบอลยิ้มกว้างและกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจไปที่หน้าทีวีน้าเอมที่เห็นเช่นนั้นถึงกับรีบพูดแทรกขึ้นมา “น้อยๆหน่อยบอลวันนี้ก็อย่าไปรบกวนพี่เฟิร์สเขานักล่ะ”  “อืมน้าเอมครับผมว่าจะถามน้าเอมกับอาปลื้มอยู่พอดี คืองี้ครับน้าเอม เดือนหน้าวันที่ 25 ที่โรงเรียนจัดงาน SAE Meeting น่ะครับช่วงเย็นของวันนั้นมันมีการจัดงานเลี้ยงสำหรับผู้ปกครองนักเรียนและศิษย์เก่าและก็มีการจัดห้องโชว์แสดงตีมงานของปีนี้ในแต่ละห้องด้วยครับผมเลยอยากจะชวนน้ากับอาปลื้ม บิวและบอลไปร่วมงานด้วยน่ะครับ เพราะปีนี้พวกผมทุ่มเทและจัดเต็มจริงๆน้าเอมกับอาปลื้มสะดวกไปไหมครับช่วงเย็น” น้าเอมที่นั่งก้มหน้าเขียนบัญชีอยู่ถึงกับเงยหน้าขึ้นมากรุ่นคิด “อืมมมมเอาไงดีนะ วันที่ 25 เดือนหน้าใช่ไหม” “ครับน้า” น้าเอมหันไปตะโกนคุยกับอาปลื้มที่รดน้ำสวนดอกไม้อยู่หน้าร้าน“พี่ๆๆ เดือนหน้าวันที่ 25 เติร์กมันชวนเราไปงานที่โรงเรียนช่วงเย็นๆน่ะ” อาปลื้มที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่นั้นถึงกับรีบวางสายยางปิดก๊อกน้ำและเดินเข้ามาหาทั้งสอง“ไรนะเอมพี่ได้ยินไม่ชัด” “เติร์กมันมาชวนเราไปงานเลี้ยงที่โรงเรียนตอนเย็นวันที่ 25 เดือนหน้าน่ะ พี่ปลื้มติดธุระไรรึป่าว”  “งานเลี้ยงอะไรหรอเติร์ก” “งาน SAE Meeting ครับอาปลื้มตอนเย็นมันจะมีจัดเลี้ยงอาหารให้ผู้ปกครองและพวกศิษย์เก่าและมีการจัดห้องโชว์ตีมงานด้วย ผมอยากให้อาปลื้ม น้าเอม บิว กับบอลไปด้วยน่ะครับ”  “อ๋อๆ เข้าใจๆแต่เอ้ เอม วันที่ 26 เดือนหน้านี้ ไอ้ม่อน มีงานทำบุญเปิดรีสอร์ทใหม่ที่สุพรรณบุรีไม่ใช่เหรอที่เราคุยๆกันว่าจะออกเดินทางวันที่ 25 ตอนบ่าย 3 โมง น่ะ”  “เอ่อจริงด้วยๆ  เติร์กลูกน้าลืมไปเลย คือลุงม่อนเพื่อนสนิทของอาปลื้ม  เค้าไปทำรีสอร์ทปลายดาวสาขาสองที่สุพรรณบุรีน่ะลูก  เค้าเลยส่งไลน์มาชวนอาปลื้มกับน้า ไปงานทำบุญเปิดรีสอร์ทใหม่ที่สุพรรณน่ะน้ากับอาปลื้มก็เลยจะเอาเติร์ก บิวกับบอลไปด้วยกัน” เจ้าเติร์กรู้สึกผิดหวังนิดๆกับคำพูดของน้าเอม “อืมมมงั้นไม่เป็นไรครับน้าเอม อาปลื้ม” “แล้วงานที่ว่ามันเริ่มกี่โมงล่ะเติร์กแล้วงานจัดที่ไหน” “เห็นเพื่อนบอกผมว่าทุกปีงานช่วงเย็นน่าจะเริ่ม หลัง 5 โมงเย็นครับ และยาวถึงเที่ยงคืนเลย ส่วนงานที่ว่าก็จัดที่โรงเรียนนั่นเลยครับอาปลื้ม”  “งั้นเอางี้ไหนๆเติร์กเอ่ยปากชวนแล้วเนาะงั้นอากับน้าเอมจะเปลี่ยนแผนนิดหน่อย เดี๋ยววันที่ 25 ตอน 6โมง อาจะพาน้าเอม บิว กับบอล ไปงานที่ว่านะ แต่พวกอาจะอยู่ไม่เกิน 20.30 น.เพราะหลังจากนั้นพวกอาจะออกเดินทางไปสุพรรณกันต่อเลย” น้าเอมถึงกับชักสีหน้าด้วยความไม่สบายใจจนรีบเอ่ยปากถามขึ้นมา “พี่ปลื้ม จะดีหรอ ขับรถกลางคืนมันอันตรายนะพี่” “ไม่เป็นไรเอมค่อยๆขับไปเอา ขับจากนี่ไปสุพรรณ ก็ประมาณชั่วโมงหน่อยๆ  แล้วเติร์กล่ะ จะไปด้วยกันไหม หลัง 20.30น. นี่คงไม่มีอะไรแล้วมั้ง” “ไว้โอกาสหน้านะครับอาปลื้ม คือผมต้องอยู่งานยาวจนถึง 4 ทุ่มครึ่งเลยครับเพราะผมกับเพื่อนคนอื่นๆเป็นตัวกิจกรรมโรงเรียนด้วยและทำงานร่วมกับพวกรุ่นน้องสภาอีกผมเลยต้องอยู่กับเพื่อนๆจนถึงท้ายงานกันน่ะครับ  คงไม่สะดวกไปกับอาปลื้มครับ”  “โอ้ เสียนะดายนะนิที่เติร์กไม่ได้ไปอากะว่าจะพาเติร์กไปรู้จัก แพท ลูกสาวของไอ้ม่อนสักหน่อย แพท นี่ก็อายุรุ่นเดียวกับเติร์กแล้วนิสวย น่ารักใช้ได้เลย เผื่อเติร์กสนใจ คนหล่อๆเจอกับคนสวยๆแบบนี้นี่น่าจะเข้ากันได้ไว”  “ฮ่าๆ อาปลื้มก็ว่าไปนั่น!!  งั้นประมาณต้นเดือนหน้าผมจะเอาหนังสือแจ้งจากทางโรงเรียนมาให้นะครับขอบคุณครับอาปลื้มน้าเอม  งั้นเดี๋ยวผมขอตัวขึ้นไปเก็บห้องก่อนนะครับ ห้องจะได้ไม่รกตอนเฟิร์สมานั่งทำงาน” เจ้าเติร์กยกมือไหว้ทั้งสองและเดินขึ้นบันไดไปน้าเอมที่มองตามๆหลังเจ้าเติร์กไปนั้นเหลือบหันไปมองเจ้าบิวที่แอบฟังบทสนทนาเมื่อครู่อยู่ที่โซฟาหน้าทีวี “แหน่ๆ แอบฟังอะไรบิว ถ้าบิวว่างบิวไปช่วยพ่อรดน้ำสวนดอกไม้หน้าบ้านหน่อยปะ เห็นไหมว่าพ่อทำงานตั้งแต่เช้าแล้วยังไม่ได้พักเลยปะปะเร็วโตแล้วนะบิว หัดช่วยงานที่ร้านบ้าง เอ้าเร็วลุกๆไม่ต้องมานอนบิดไปมาเลย เดี๋ยววันนี้แม่ไม่ให้ขึ้นไปเล่นกับเติร์กเลยนะ” ทันทีที่เจ้าบิวได้ยินแม่มันพูดมันถึงกับลุกพรวดขึ้นมาและรีบกระโดดลงโซฟา มันเดินไปสวมรองเท้าแตะและวิ่งไปช่วยพ่อของมันที่หน้าร้านอย่างรวดเร็ว   วันเวลาคล้อยเคลื่อนผ่านไปในระยะเวลาอีกเดือนกว่าๆที่จะถึงงานใหญ่ของโรงเรียนช่วงระหว่างนี้เจ้าเติร์กและเพื่อนๆของมันต่างทำงานกันอย่างขันแข็งบางวันก็พากันทำงานจนหามรุ่งหามค่ำด้วยความอุตสาหะที่ทุกคนต่างคาดหวังอยากให้งานในปีนนี้ออกมาดีที่สุดภายใต้ชื่อตีมงาน วาบิซาบิวิถีคนเรียบง่ายแห่งยุค 4.0  เลยทำให้บางวันเจ้าเติร์กต้องไปนอนค้างบ้างเพื่อนของมันเป็นระยะเวลาติดต่อกันเป็นอาทิตย์ซึ่งนั่นทำเอาสองพี่น้องโดยเฉพาะเจ้าบิวถึงกับซึมเหงาคิดถึงหาเจ้าเติร์กจนไม่เป็นสุขบางครั้งเจ้าเติร์กก็จะพากลุ่มเพื่อนๆของมันมาทำงานกันที่บ้านบ้าง และหากวันไหนที่เฟิร์สมาทำงานที่บ้านเจ้าเติร์กคนเดียวในวันที่เจ้าเติร์กติดไปส่งของให้ร้านเฟิร์สก็มักจะหาโอกาสอยู่กับบอลสองต่อสองและชวนเจ้าบอลเล่นเกม “มันคืออะไร” ประมาณ 3-4 ครั้งโดยเจ้าบอลก็หารู้ไม่ว่าสิ่งที่มันถูกให้อมลำดับสุดท้ายในทุกครั้งๆคือท่อนลำอันใหญ่ๆของเฟิร์สส่วนเฟิร์สเองเวลาที่ถูกอมจนใกล้จะแตกนั้นมันก็จะไปจบท้ายด้วยการหนีเข้าไปว่าวในห้องน้ำเกือบทุกครั้งซึ่งนั่นก็ทำให้เจ้าบอลตั้งข้อสงสัยและคำถามกับตัวของเจ้าเฟิร์สอยู่บ่อยๆว่ามันเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำหลังจากเล่มเกมนี้ทุกครั้งและคำตอบที่เจ้าบอลได้รับจากเจ้าเฟิร์สก็คือการพูดบ่ายเบี่ยงความสนใจไปเรื่องอื่นทันที  และแล้วก็ถึงวันงานที่ทุกๆคนต่างเฝ้ารอคอย

                วันเสาร์ที่ 25 เดือน สิงหาคม เวลา 18.46 น.  ผู้คนมากมายอาทิผู้ปกครองนักเรียน  ศิษย์เก่าของโรงเรียนที่จบไปแต่ละรุ่นรวมถึงนักเรียนในรุ่นปัจจุบันที่มากับผู้ปกครองต่างพากันหลั่งไหลเข้ามายังตัวงานกันอย่างไม่หยุดหย่อน ทำให้บรรยากาศงานในช่วงเย็นนั้นดูครึกครื้นยิ่งกว่างานในช่วงเช้ากับช่วงบ่ายหลายเท่าตัวทำให้พวกคณะครูผู้รับผิดชอบและสภานักเรียนรวมถึงทีมงานนักเรียนม.ปลายที่ถูกดึงตัวให้มาช่วยงานนี้อีกหลายๆคนต่างพากันแต่งกายด้วยชุดญี่ปุ่นในแบบต่างๆออกมาต้อนรับและอำนวยความสะดวกให้กับแขกผู้มาร่วมงานกันอย่างต่อเนื่องซึ่งบรรยากาศโดยรวมของงานนั้น มีทั้งการจัดสวนญี่ปุ่นสไตล์ Zen ผสมผสานกับการจัดสวนน้ำชา ที่ประดับประดาแต่งแต้มสีสันจากโคมไฟทั้งแบบตั้งและแบบแขวนตามจุดต่างๆทั่วบริเวณ อีกทั้งมีการดัดแปลงห้องเรียนตามอาคารให้เป็นโรงน้ำชาและการทำห้องสไตล์ SlowHouse  ส่วนหอประชุมที่ใช้จัดเลี้ยงอาหารและการแสดงนั้นมีการจัดให้เป็นแบบห้องว่าราชการของโชกุนขนาดใหญ่ทำเอาแขกที่มาร่วมงานต่างพากันประทับใจกับบรรยากาศงานของปีในนี้และชื่นชมกันอย่างไม่หยุดย่อนเตอร์ที่เพิ่งสับเปลี่ยนตัวกับเคนไปแนะนำแขกชมสถานที่ มันเดินตรงมาหาเจ้าเติร์กที่กำลังใส่ชุดฮากามะอยู่ตรงห้องศิลปะกับพวกไอ้ตี๋ “เย็ดเข้!!!  โครตเท่ห์ว่ะมึงไอ้หน้าหล่อ   ชุดซามูไรสีดำนี่มึงใส่ขึ้นว่ะ  มึงดูกูดิแม่งใส่แล้วยังกะขุนโจรในตรอก” เจ้าเติร์กที่ยืนอยู่หน้ากระจกและกำลังจัดๆคอเสื้ออยู่นั้นหันไปมองเตอร์ที่เดินเข้ามาทักทาย “เชี่ยเตอร์หรอ??  ขุนโจรที่ไหน กูว่ามึงใส่แล้วก็ดูดีใช่ย่อยนิ  มาดเข้มดีออก”  “เออ ไอ้หน้าหล่อมึงเห็น เจนแป๋มกับแป้งรึยังวะ”  “ไมวะ มีไรหรอ” “ก็แม่งใส่ชุดมิโกะกับกิโมโนแม่งดูแปลกๆจนน่าขำเลยว่ะ ยิ่งเจนที่ดูห้าวๆนี่แม่งไม่เข้ากับชุดสีอ่อนหวานเลย”  “ฮ่าๆ นะมึงนี่ก็เที่ยววิจารณ์เค้าไปเรื่อย” “ก็มันอดวิจารณ์ไม่ได้นี่หว่าเดี๋ยวมึงไปเห็นก็รู้ว่าเป็นไง  เอ่อกูเห็นพวกสภานักเรียนบอกว่าผอ.จะแต่งเป็นโชกุนมาเป็นประธานเปิดงานที่หอประชุมเย็นนี้ด้วยนะมึงบอกเลยปีนี้ช็อตเด็ดเยอะแน่”  “อืมน่าสนวะเชี่ยเตอร์”  “ปะไอ้หน้าหล่อตอนนี้กูสลับกับไอ้เคนมาพักมึงไปส่งกูไปห้องเครื่องดื่มที่ตึกสังคมหน่อย เห็นพวกสภานักเรียนบอกว่ามีเครื่องดื่มชื่อรามูเนะสั่งตรงจากญี่ปุ่นมาสำหรับงานนี้โดยเฉพาะมึงรู้จักป่าวไอ้หน้าหล่อ” “รามูเนะหรอ รู้จักสิแต่กูไม่เคยกิน”  “ปะงั้นมึงไปส่งกูมึงกับกูจะได้รู้ว่า ไอ้รามูเนะนี่มันจะอร่อยเหาะรึป่าว เห้ยไอ้ตี๋มึงกับเพื่อนๆของมึงจะไปห้องเครื่องดื่มที่ตึกสังคมกับกูกับไอ้เติร์กไหม   ไม่ไปใช่ไหม อ่าโอเค ปะไอ้หน้าหล่อ นี่มึงไม่ต้องไปทำอะไรกับชุดแล้วแค่นี้มึงก็หล่อสุดในงานแล้ว เชื่อกู!!” หลังจากที่เจ้าเติร์กกับเตอร์ได้รามูเนะจากห้องดื่มมาแล้วทั้งสองพากันมานั่งดื่มกันที่บันไดทางขึ้นตึกอำนวยการ “เห้ยไอ้หน้าหล่อตอนแรกกูก็นึกว่าไอ้รามูเนาะนี่มันจะคล้ายๆเหล้าแต่นี่แม่งผิดคาดว่ะ”  “อืมกูก็คิดเหมือนมึงว่ะเชี่ยเตอร์แม่งนี่มันน้ำอัดลมชัดๆ แต่ก็รสชาติดีกว่าน้ำอัดลมของไทยนิดหน่อย” ระหว่างที่ทั้งสองคนคุยๆกันอยู่นั่นเอง ครูนฤมลรองผู้อำนวยการโรงเรียนได้เดินออกจากห้องทำงานมาหยุดยืนอยู่ข้างหลังของทั้งสองพร้อมกับเอ่ยปากเรียกทั้งสอง “นายวรภพ นายวรินธร พวกเธอสองคนมาทำอะไรกันอยู่ตรงนี้เวลานี้เธอสองคนต้องทำหน้าที่อยู่ในงานไม่ใช่หรอ” เจ้าเติร์กกับเตอร์ถึงกับสะดุ้งโย่งจนพากันรีบลุกขึ้นยืนหลังหลังไปยกมือไหว้กันแทบไม่ทัน“เออ ครูนฤมล ผมกับนายวรภพมานั่งพักเหนื่อยกันน่ะครับตอนนี้ผมกับนายรชตสลับกันทำหน้าที่กันชั่วคราวครับครูสักพักเดี๋ยวผมกับนายวรภพจะเข้าไปที่งานกันต่อครับ”  “งั้นหรอกหรอ   อืมจริงสินะ นายวรภพ ครูได้ยินมาว่าตีมที่จัดในปีนี้เธอกับพวกนายกฤษฎาเป็นคนช่วยกันออกแบบกันใช่รึป่าว” “ก็ไม่เชิงทั้งหมดหรอกครับครูนฤมลบางส่วนพวกรุ่นน้องสภานักเรียนกับพวกนักเรียนสายศิลป์ญี่ปุ่นก็เป็นคนช่วยเพิ่มเติมในตีมให้ด้วยครับครู”  “ครูเห็นพวกครูคนอื่นๆส่งไลน์บรรยากาศงานมาให้ครูดูน่ะ  ครูขอชื่นชมเธอนะนายวรภพและทีมงานฝ่ายออกแบบของเธอ ต้องบอกเลยว่าตีมงานปีนี้สวยงามและอลังการกว่าของปีก่อนมาก  นี่ครูว่าจะลงไปเดินดูด้วยตัวเองเหมือนกัน  อันนี้ขอชื่นชมในความตั้งใจของพวกเธอทุกคนจริงๆนะ”  “ครับผม ขอบคุณครับครู”  “งั้นครูขอตัวไปร่วมงานก่อนนะพวกเธอสองคนก็อย่าอยู่ตรงนี้นานนักล่ะ หากใครมาเห็นเข้าพวกเธอสองคนจะถูกมองในด้านไม่ดีเอาง่ายๆ” “ครับครูนฤมล” เมื่อครูนฤมลเดินจากไปเตอร์รีบเอาข้อศอกกระทุ้งเข้าที่แขนขวาของเจ้าเติร์กเบาๆ “เฮ้ยไอ้หน้าหล่อกูว่ามึงแจ้งเกิดแล้วว่ะ ปกติครูนฤมล แกใช่ว่าจะเอ่ยปากชมใครง่ายๆนะมึง” “มึงพูดก็โอเวอร์เกินเชี่ยเตอร์ ครูนฤมลเค้าก็พูดชมพวกเรารวมๆป่าววะ”  “รวมๆตรงไหนที่ครูเค้าคุยกับมึงเมื่อกี้ไม่เห็นมีชื่อกูเลย กูแม่งก็มีส่วนร่วมทำงานป่าววะ” เจ้าเติร์กรีบหันไปมองหน้าเตอร์พร้อมกับทำหน้างง “เป็นไรนิ นี่มึงนอยหรอวะเชี่ยเตอร์”  “ป่าวกูก็แค่พูดไปตามเนื้อผ้าเท่านั้น!!ปะมึงรีบๆแดกจะได้ไปช่วยคนอื่นๆในงาน”  หลังจากที่ทั้งสองนั่งดื่มรามูเนะจนหมดขวดจึงพากันเดินเข้าไปที่งานอย่างรวดเร็วและในระหว่างที่เจ้าเติร์กกำลังยืนรอแผ่นพับประชาสัมพันธ์โรงเรียนจากอีมเพื่อนห้องเดียวกันกับเจ้าเติร์กและยังเป็นหัวหน้าชมรมข่าวสารพาเพลินเพื่อที่จะนำไปแจกให้ผู้ปกครองที่เดินเข้าชมตามห้องต่างๆอยู่นั้นเอง  มีผู้หญิงหน้าขาวจั๊วสวมกิโมโนสีชมพูกับสีฟ้าลายคลื่นน้ำพร้อมกับถือร่มกระดาษสีแดงสองคนเดินเข้ามาทักทายเจ้าเติร์กพร้อมกัน“นายท่าน เจ้าคะ” เจ้าเติร์กหันมามองผู้หญิงสองที่ก้มโค้งคำนับให้กับมัน “เกอิชา??” เจ้าเติร์กทำหน้างงพักใหญ่ก่อนที่จะมันใช้สายตาของมันเพ่งมองทั้งสองอีกครั้ง“โทษนะ นี่ใช่หนิงกับเค้กรึป่าว” เกอิชาทั้งสองหันมองหน้ากันพร้อมกับหัวเราะขึ้นมาเบาๆ “แหม เติร์ก นึกว่าจะจำเรากับเค้กไม่ได้ซะล่ะ” “หนิงเอ่อนี่เราจำหนิงไม่ได้จริงๆนะ ถ้าไม่ดูดีๆนิ เค้กก็ด้วยเธอสองคนแต่งได้เหมือนมากจริงๆ”  “พอเลยๆ เติร์ก เรากับเค้กจะลอยแล้วเนี่ย ที่เรากับเค้กแต่งออกมาได้ดีแบบนี้ต้องขอบคุณอาจารย์โยริโกะกับพวกรุ่นน้องม.5สายของเราที่ลงมาช่วยเรื่องการแต่งตัว  เติร์กก็ดูดีเหมือนกันนะ ชุดฮากามะตัวนี่ดูเข้ากับเติร์กดี”  เติร์กถึงกับยิ้มด้วยความเขิน “จริงหรอหนิง” “จริงสิเติร์กไม่เชื่อลองถามเค้กดู อืมแล้วเติร์กล่ะทำอะไรอยู่ไม่เดินตรวจห้องหรอ”  “อ๋อยังเลยหนิงเรากะว่าจะไปเนี่ยแต่โดนอีมเรียกให้มาเอาแผ่นพับไปไว้ตามห้องที่พวกเราจัดให้แขกเดินชมน่ะ”ในระหว่างที่เติร์กกับหนิงกำลังยืนคุยกันอยู่นั้น ไอด้านักเรียนหญิงม.5 จากชมรมข่าวสารพาเพลินของโรงเรียนพร้อมกับตากล้องได้เดินเข้ามาและยกมือไหว้ทั้งสาม“พี่ค่ะสวัสดีค่ะ หนูชื่อไอด้านะคะจากชมรมข่าวสารพาเพลินตอนนี้หนูกำลังทำสกุ๊ปข่าวและถ่ายทำรายการเปิดมุมมองรุ่นพี่ของโรงเรียนนะคะถ้าพี่ไม่ว่าอะไรไอด้าขอสัมภาษณ์พวกพี่ทั้งสามคนนะคะ” เค้กรีบทำหน้าเจือนๆและรีบเอ่ยปากปฏิเสธทันที“เดี๋ยวน้องๆพี่ขอไม่สัมภาษณ์กับถ่ายนะอยู่หน้ากล้องแล้วพี่อายน่ะบอกตรงๆ ไงน้องสัมภาษณ์พี่เติร์กกับพี่หนิงดีกว่าน้อง”  “เฮ้ยเค้กอายทำไมมาสัมภาษณ์กับถ่ายกับเราด้วยดิ”  “ไม่อะหนิง เราอายจริงๆมันเกร็งน่ะ ขอผ่านๆ เอาเลยน้องไอด้าพวกพี่รีบ”  “ออ โอเคค่ะ งั้น งั้นก็ไอด้าเริ่มเลยนะคะ ไอ้แบม มาๆ เตรียมถ่ายๆ กล้องพร้อม 4321 “ สวัสดีชาวเขียวส้มทุกคนค่ะตอนนี้ไอด้ายืนอยู่ที่หน้างาน SAE Meeting อันแสนอลังการกันแล้ว แต่ก่อนที่เราจะเข้าไปชมบรรยากาศของงานกัน  วันนี้ไอด้ามาเจอเข้ากับหนุ่มสาวคู่หนึ่งที่หน้างานพอดียังกับว่าพวกเขาสองคนได้ข้ามเวลามาจากยุคญี่ปุ่นโบราณเลยซึ่งหนุ่มสาวคู่นี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นหนุ่มสุดฮอทของโรงเรียนเราที่กำลังมาแรงในช่วงนี้เค้าคือ พี่เติร์กสุดหล่อเด็กกิจกรรมเรียนดีขวัญใจของพวกเราชาวเขียวส้มนั่นเอง กับอีกคนหนึ่งค่ะหัวกะทิจากห้องศิลป์ญี่ปุ่นที่ทำสถิติเกรดเฉลี่ย 4.00 มาตั้งแต่ม.1 เธอคือพี่หนิงของเรานั่นเองค่ะ  สวัสดีค่ะ สวัสดีค่ะงั้นเริ่มจากพี่เติร์กสุดหล่อของเราเลยนะคะ พี่เติร์กคะไอด้าอยากรู้ว่า ตีมงาน SAE Meetingในปีนี้ มันคือตีมอะไรคะ และตีมนี้มีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นของมันยังไงคะ”  หลังการสัมภาษณ์และการถ่ายทำรายการเปิดมุมมองรุ่นพี่จบลงไอด้าได้ถ่ายรูปคู่ของเติร์กกับหนิงและรูปคู่ของไอด้ากับเติร์กไว้เป็นที่ระลึกก่อนที่จะพากันแยกสลายไปทำหน้าที่ของตนเองในงานก่อนต่อไปขณะที่เติร์กกำลังเดินตรวจความเรียบร้อยของสวนโคมไฟที่จัดหน้าอาคารตึกวิทย์อยู่นั่นเองเจ้าบิว เจ้าบอลที่เดินจับมือแม่ของมันอยู่คนละข้างเข้ามาทักทายเจ้าเติร์กอย่างคุ้นเคย “พี่เติร์กค๊าบ”  เจ้าบิวกับบอลรีบสลัดมือทั้งสองจากแม่ของมันและวิ่งเข้าไปหาเจ้าเติร์กอย่างรวดเร็ว “พี่เติร์กแต่งชุดอะไรหรอค๊าบยังก่อนในหนังการ์ตูนญี่ปุ่นเลย”  เจ้าเติร์กก้มมองบอลที่กำลังกอดขาของมันไว้แน่น “มันเป็นชุดของซามูไรน่ะบอล พี่ต้องใส่เพื่อสร้างบรรยากาศงานให้มันน่าสนใจและสมจริง บิวละมางานนี้รู้สึกไงมั้งบิวชอบไหม” เจ้าบิวรีบกอดขาของเจ้าเติร์กไว้อีกคน “บิวชอบครับพี่เติร์ก มันสวยสุดเลยครับบิวเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเลย บิวเห็นบางที่มันเหมือนกับที่พี่เติร์กวาดด้วยนะครับ” เจ้าเติร์กยิ้มและพยักหน้าให้เจ้าบิว “โอ้โหพี่ดีใจนะเนี่ย ที่บิวมองจากของจริงออกด้วยว่าเป็นส่วนที่พี่ออกแบบ” “บิวต้องจำได้สิครับ ก็มันเป็นภาพของพี่เติร์กวาดนี่น่า” “ครับผม   แล้วน้าเอมล่ะครับมาถึงนานรึยังครับ” น้าเอมที่กำลังใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปบรรยากาศงานอยู่นั้นถึงกับรีบหันมา “น้ากับอาปลื้มมาถึงได้สักพักล่ะลูก”  “แล้วอาปลื้มล่ะครับน้าเอมไปไหนล่ะ”  “อาปลื้มเค้าไปเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนม.ปลายด้วยกันเข้าน่ะสิเลยพากันเดินกอดคอเข้าไปนั่งโต๊ะกินเลี้ยงที่หอประชุมโน่นล่ะ  น้าเลยพาบิวกับบอลมาเดินเล่นชมบรรยากาศของงานสักหน่อย  ว่าแต่คนเยอะเหมือนกันนะเติร์กน้าเดินผ่านบาร์ขายซาซิมิตรงโน่น คนเบียดกันแน่มาก”  “ครับน้าเอมคนเยอะมากครับเพราะปีนี้มันตรงกับวันครบรอบ 78 ปีของการก่อตั้งโรงเรียนด้วยพวกผอ.เลยให้พวกผมกับคนอื่นๆที่รับผิดชอบจัดงานนี้ให้ใหญ่ของกว่าทุกปีครับ  เอ่อน้าเอมระวังอาปลื้มดื่มหนักนะน้าเดี๋ยวขับรถไปสุพรรณฯมันจะอันตรายผมเป็นห่วงครับ”  “น้าบอกอาปลื้มไปแล้วล่ะลูกและอาปลื้มก็รับปากน้าแล้ว แต่ถ้ายังดื่มก็คงไม่พ้นน้าแหละนะที่เป็นคนขับ” “เฮ้อ ไปพรุ่งนี้ดีกว่าไหมครับน้า ผมเป็นห่วงจริงๆ”  “จ๊ะเดี๋ยวไงดูอีกทีนะลูก แล้วตัวงาน นอกจากจัดสวนแล้วมีอะไรน่าสนใจอีกลูก” “ก็มีที่ตึกวิทย์ กับตึกภาษาต่างประเทศ ครับที่มีการจัดห้อง SlowHouse ห้องกระจกสะท้อน ห้องรูปปั้น ห้องชงน้ำชา น้าเอมลองเดินขึ้นไปดูสิครับเดี๋ยวจะมีพวกนักเรียนประจำตึกเป็นไกด์พาชมส่วนบิวกับบอลถ้าน้าไม่สะดวกเดี๋ยวผมจะอยู่ดูให้ข้างล่างนี้ครับ ยังไงคืนนี้ผมก็ประจำอยู่แถวๆนี้อยู่ล่ะครับน้า”  “ว่าไงบิว บอลจะขึ้นไปกับแม่ไหมหรือจะอยู่กับพี่เติร์กข้างล่างนี่” “บิวขออยู่กับพี่เติร์กนะครับแม่”  “บอลก็จะอยู่กับพี่เติร์กด้วยครับ” “โอเคงั้น น้าฝากเติร์กช่วยดูน้องด้วยนะ น้าของขึ้นไปถ่ายรูปสักหน่อยบรรยากาศกำลังได้ แต่ก่อนอื่น เติร์ก บิว บอล มายืนตรงกลางนี้หน่อยครับ เดี๋ยวน้าขอถ่ายรูป3 พี่น้องเก็บไว้  อะโอเคนะนิ่งไว้นะบอล มองกล้องครับ 123!! โอเค โอ้หล่อๆทั้ง 3คนเลย นะเติร์กลูก น้าฝากดูน้องด้วยหรือเติร์กจะพาน้องเดินชมงานข้างล่างก็ได้นะ อะนี่เอานี่ไว้เผื่อเติร์กกับน้องอยากซื้อไรกินในงาน  ถ้าเติร์กมีไรก็โทรหาน้าได้เลยนะลูก”  “ครับน้าเอม”  เจ้าบิวเงยขึ้นมองหน้าเจ้าเติร์กและใช้มือกระตุกขากางเกง2 ที “พี่เติร์กตี้กะบิวเห็นเค้าขายสายไหมด้วยค๊าบพี่เติร์กพาบิวกับน้องไปซื้อสายไหมหน่อยนะค๊าบ บิวอยากกิน” “ไม่ทันที่บิวจะพูดจบบอบรีบพูดแทรกขึ้นมา “บอลก็ด้วยพี่เติร์กบอลอยากได้หน้ากากสไปร์ทเดอร์แมนที่ขายตรงโน้นอะ พี่เติร์กพาบอลไปซื้อด้วยนะคัฟ” เสียงรบเร้าจากสองพี่เติร์กทำเอาเจ้าเติร์กถึงกับหัวหมุนติ้วๆ “อ่าอ่า โอเคครับ งั้น พี่ขอไปซื้อหน้ากากให้น้องก่อนเนาะบิว จากนั้นเดี๋ยวเราค่อยไปซื้อสายไหมกินกัน” หลังจากที่เจ้าบิวกับบอลได้ของที่มันต้องการแล้วเจ้าเติร์กจึงได้พาสองพี่น้องเดินชมบูทงานตามจุดต่างๆบริเวณโดยรอบซึ่งทำให้เจ้าบิวกับเจ้าบอลนั้นรู้สึกตื่นเต้นและประทับใจจนร้อง Wow  WoW หลายต่อหลายครั้งกันเลยทีเดียวในระหว่างที่เจ้าเติร์กพาน้องของมันสองคนนั่งพักกินขนมที่โต๊ะไม้ใต้ต้นหลิวอยู่นั้นเคน เฟิร์ส กับ เอก เดินเข้ามาทักเจ้าเติร์กทันใดเจ้าเติร์กที่กำลังก้มหน้าก้มตาบิดฝาเปิดขวดน้ำให้บิวกับบอลถึงกับต้องเงยขึ้นมามอง “เอ้า พวกมึงไปไงมาไงวะ  ไอยะ ชุดยูกาตะของมึง 3 คนดูเทห์ดีว่ะ”  “คนหน้าตาดีก็งี้แหละใส่อะไรก็ดูดีไปหมด  ว่าแต่มึงเหอะซามูไรพ่อลูกอ่อนรึไง ฮ่าๆ” เฟิร์สพูดพร้อมกับจ้องสายตามองเจ้าบิวที่กำลังดูดชมนมไข่มุกจากแก้วและเจ้าบอลที่สวมหน้ากากสไปร์ทเดอร์แมนปิดหน้าไว้พร้อมกับมองมาที่เฟิร์สเคน และเอก “เติร์ก 4 ทุ่มครึ่งนะเว้ยอย่าลืมล่ะมึง” เจ้าเติร์กทำหน้างุนงงขึ้นทันที “ 4 ทุ่มครึ่ง ?? มีไรหรอวะ ไอ้เอก”  “อ้าวไอ้เตอร์ไม่ได้บอกไว้มึงหรอ”  “ไม่หนิ กูแม่งไม่เห็นมันบอกไรกูสักอย่าง”  “เอ่อคืองี้  ก็ ของดีราคาแพงของไอ้เตอร์ไง ตอน 4 ทุ่มครึ่งไปเจอกันที่ห้องศิลปะนะมึง”  “ออ ออ กูเข้าใจล่ะไอ้เอกแล้วมีใครมาร่วมบ้าง” “ก็มีกู  ไอ้เฟิร์ส ไอ้เคน ไอ้เตอร์  และก็เจมส์น้องของยัยเจน อย่าลืมล่ะมึง”  “เออๆ แล้วนี่พวกมึงจะไปไหนกันนิว่าจะถามตั้งแต่ตะกี้ล่ะ”  “พวกกูว่าจะพากันเดินชมงานตอนนี้ห้องที่พวกกูประจำจุดอยู่ไม่ค่อยมีคนเดินชมแล้วสงสัยคงร่วมพิธีการที่หอประชุมกันล่ะมั้งพวกกูสามเลยเลยแยกตัวออกมาและให้พวกรุ่นน้องสภาเฝ้ากันไป  มึงจะไปเดินกับพวกกูไหมไอ้เติร์ก”  “เออๆดีเหมือนไอ้เอกเดินหลายคนสนุกกว่าเยอะบิวกับบอลจะได้มีเพื่อนคุยด้วยหลายๆคน เนาะบิว บอล” เมื่อเป็นเช่นนั้นเจ้าเติร์กเลยตัดสินพาบิวกับบอลเดินชมงานไปพร้อมกับเฟิร์สเคน และเอก ในขณะที่เจ้าเติร์กกับบิวกำลังช้อนปลาทองแข่งกัน ส่วนเอกกับเคนกำลังยืนเล่นเคนดามะโดยมีบอลกับเฟิร์สยืนดูเอกกับเคนอยู่ใกล้ๆอยู่นั้นเองเจ้าบอลหันไปหาเฟิร์สพร้อมกับดึงๆชายผ้า “พี่เฟิร์สบอลปวดฉี่อะค๊าบพี่เฟิร์สส่งบอลไปห้องน้ำหน่อยได้ไหม”“อืมๆ ได้ๆ เดี๋ยวพี่บอกเติร์กแปป เห้ยไอ้เติร์กเดี๋ยวกูมานะบอลน้องมึงบอกว่าปวดฉี่เดี๋ยวกูพาไปห้องน้ำแปป” “อ้าวหรอเอองั้นกูรบกวนมึงหน่อยล่ะกันวะไอ้เฟิร์ส มึงดูน้องกูดีๆด้วยนะมึงเดี๋ยวหาย” “เอ่อๆ ไม่หายหรอกน่า อยู่กับกูทั้งคน ปะบอล”  “แฮร่ๆๆๆที่ช้อนปลาของพี่เติร์กขาดซะแล้วพี่เติร์กแพ้บิวแล้ว” “โห่บิวขี้โกงนี่หว่าเล่นเอามือมาจิ้มที่ช้อนปลาของพี่ทีเผลอนิน่า!!!”  เฟิร์สพาบอลมาส่งที่หน้าห้องน้ำมันยืนถือหน้ากากที่เจ้าบอลฝากไว้รออยู่พักใหญ่จนบอลเดินออกมาพร้อมกับเอามือสีจมูกไปมา “คนในห้องน้ำเยอะเหมือนกันนะค๊าบพี่เฟิร์สในนั้นบอลเหม็นควันบุหรี่มากๆ” เฟิร์สหัวเราะใส่บอลเบาๆและยื่นหน้ากากคืนให้กับมัน“ก็วันนี้เป็นวันงานของโรงเรียนนิน่าบอลมันก็เลยมีทั้งผู้ใหญ่และเด็กวัยรุ่นเข้าห้องน้ำกันหลายคน ปะ พี่ว่าเราไปกันดีกว่าบอลเดี๋ยวพี่จะพาบอลไปที่ๆหนึ่งนะ” “ไปไหนหรอพี่เฟิร์ส” “เอาน่าตามพี่มา” บอลยิ้มและเอาหน้ากากในมือของมันไปคล้องไว้กับคอก่อนที่จะเอื้อมมือไปจับมือซ้ายของเฟิร์สและเดินตามเฟิร์สไป  เฟิร์สพาบอลเดินมายังตึกภาษาไทยและพาเดินขึ้นไปยังชั้นสาม เจ้าบอลที่เดินๆตามถึงกับชักสีหน้างุนงงว่าเฟิร์สพามาที่ไหนและพามาที่นี่ทำไม  เฟิร์สพามาบอลมาหยุดอยู่หน้าห้องคลีนิกภาษาเก่าที่ชั้นสามของตึก “พี่เฟิร์ส พาบอลมานี่นี่ทำไมอะ มันมืดสลัวไงไม่รู้บอลกัวอะพี่” เจ้าบอลถึงกับขยับไปกอดขาของเฟิร์สไว้แน่น “ไม่ต้องกัวนะบอล  ที่พี่พาบอลมาตรงนี้เพราะพี่อยากจะให้บอลรู้ว่า ห้องคลินิกภาษาตรงหน้าของบอลนี้คือที่ๆพี่ชอบมานั่งเงียบๆอยู่คนเดียวเวลาเครียดตั้งแต่ม.1ล่ะ ทุกวันนี้พี่ก็ยังขึ้นมานั่งอยู่เหมือนกันนะบอล” “แล้วทำไมพี่เฟิร์สถึงอยู่คนเดียวอะไม่เหงาหรอ”  “ไม่เลยบอล มันช่วยทำให้ใจพี่สงบลงเยอะอีกอย่างห้องนี้นักเรียนไม่ค่อยขึ้นมากัน มันเลยสงบบอลครับวันข้างหน้าถ้าบอลได้มาเรียนที่โรงเรียนนี้ หากบอลอยากนึกถึงพี่เมื่อไหร่ให้บอลขึ้นมาห้องนี้นะครับ” “คัฟพี่เฟิร์ส” “มีอีกเรื่องหนึ่งบอลรู้ไหมว่าเมื่อก่อนตอนม.1พี่อ่านกับเขียนหนังสือไม่คล่องเลยจนแม่ด่าและตีทุกวันเวลาทำการบ้านแต่เพราะห้องตรงหน้าของบอลนี่แหละที่ทำให้พี่เป็นพี่เหมือนทุกวันนี้” “งั้นแสดงว่าพี่เฟิร์สก็ต้องชอบห้องนี่มากๆเลยสิคัฟ”  เฟิร์สยิ้มและใช้มือยีๆหัวเจ้าบอลไปมา“แหม ตัวแค่นี้พูดถูกใจคนเป็นเหมือนกันนะนิแน่นอนว่ามันเปลี่ยนพี่ให้ดีขึ้นพี่ก็ต้องรักมันอยู่แล้วเพราะงี้แหละพี่ถึงต้องเป็นสภานักเรียนในปีก่อนเพื่อช่วยไม่ให้ห้องนี้โดนปิดเพราะผอ.โรงเรียนมองว่ามันไม่จำเป็นสำหรับโรงเรียนแล้ว  เอิ่มมบอลพอเข้าใจที่พี่พูดไหม” บอลมองหน้าเฟิร์สและส่ายหัวไปมา “บอลงงที่พี่เฟิร์สพูดอะคัฟ” “เอาเป็นว่าพี่ช่วยไม่ให้ห้องนี่ถูกทำให้หายไปครับ” “อ๋อ บอลเข้าใจแล้วครับ พี่เฟิร์สยังกะซุปเปอร์ฮีโร่เลยคัฟ” “พี่เคยบอกบอลแล้วไงว่าพี่คือซุปเปอร์ฮีโร่ ฮ่าๆ” “คัฟ อืมมมมงั้นเราไปหาพี่เติร์กกับพี่บิวข้างล่างกันเถอะพี่เฟิร์ส” “แหม บอล กัวผีขนาดนั้นเลยหรอ ขนาดอยู่กับพี่นะเนี่ย” “ก็มันมืดและไม่มีคนนิครับพี่เฟิร์สและบอลก็อยากไปเล่นเกมที่ซุ้มข้างล่างกับซื้อขนมกินด้วยคัฟ” “ถ้างั้น ก่อนจะลงไปนี่บอลกับพี่เรามาเล่มเกมกันสักหน่อยไหม” “เกมไรคัฟพี่เฟิร์ส” “ก็เกมที่พี่ชอบเล่นกับบอลตอนที่บ้านไง”“เล่นตอนนี่เลยหรอคัฟพี่เฟิร์ส” “ครับบอลเล่นตอนนี้นี่แหละ กำลังดีเล่นเสร็จแล้วนี่เดี๋ยวลงไปข้างล่างพี่จะซื้อขนมที่บอลอยากกินให้ 2 อย่างเลยอะ”  เจ้าบอลถึงกับทำตาโต “เย้ จริงหรอคัฟงั้นบอลเล่นก็ได้คัฟ” “ถ้างั้นเดี๋ยวเราขึ้นไปชั้น 4 ดีกว่าคัฟ ห้องน้ำด้านบนมันไม่ล็อค พี่กับบอลจะได้เล่นเกมสะดวกๆนะครับปะปะ” เฟิร์สจูงมือบอลมายังหน้าห้องน้ำชายชั้น 4 ที่มืดสลัวๆเงียบสงบแต่ยังพอได้ยินเสียงเพลงในงานและเสียงผู้คนจากข้างล่างอยู่บ้าง เฟิร์สพาบอลเข้าไปยังห้องน้ำที่2 และมันให้บอลนั่งลงที่ฝาชักโครกพร้อมกับดึงผารัดเอวออกมาพันปิดเจ้าบอลไว้แน่น“พี่มัดแน่นรึยังบอล” “แน่นแล้วคัฟพี่เฟิร์ส”จากนั้นมันจึงเดินออกจากห้องน้ำไปยังห้องข้างๆ มันรีบควักเอา K ที่กึ่งแข็งกึ่งอ่อนของมันออกมาล้างเอากลิ่นอับและกลิ่นฉี่ที่ติดหัวตามหัวK และท่อนลำของมันออกไปเมื่อล้างสะอาดดีแล้วมันจึงเดินกลับเข้ามาหาเจ้าบอลที่นั่งบนฝาชักโครกรอมันอยู่ เฟิร์สสังเกตเห็นระดับความสูงของบอลที่ยังอยู่นั้นไม่บาลานซ์กับตำแหน่งเป้ากางเกงของมันมันเลย บอกให้เจ้าบอลลุกขึ้นและมันก็เอาตัวเองนั่งลงไปแทนที่เจ้าบอลจากนั้นมันจึงจับตัวของเจ้าบอลให้นั่งคุกเข่าลงกับพื้นตรงที่หว่างขาของมัน “วันนี้ลองเปลี่ยนนั่งท่านี้ดูนะ มันจะเมื่อยๆหน่อย  เอาล่ะนะบอลวันนี้พี่มีขนมชิ้นเดียวนะเป็นชิ้นที่บอลยังทายไม่ถูกแต่มันจะจืดๆหน่อยนะไม่หวานเหมือนครั้งอื่นๆเดี๋ยวพี่จะให้บอลอมเพื่อชิมรสชาติต่อเลยครับตอนแรกบอลต้องเอาลิ้นเลียๆก่อนนะและค่อยอมทีหลัง ” เจ้าบอลที่นั่งคุกเข่าอยู่ผยักหน้างึกๆเป็นอันเข้าใจ  เฟิร์สมันเลยควักเอาท่อนลำแหวกออกจากชุดพร้อมกับใช้มือจับท่อนลำและลอกหนังหุ้มปลายท่อนลำลงจนสุดหัวเงี่ยงจากนั้นมันจึงใช้มือจับหัวน้อยๆเจ้าบอลให้ก้มลงไปที่หว่างขาจนริมฝีปากของบอลไปจ่อที่หัวKมนๆของมันที่เริ่มแข็งท้วมๆ ทันที่ริมฝีปากของเจ้าบอลสัมผัสกับปลายหัว K มันจึงค่อยๆแลบลิ้นออกมาเลียหัว K เฟิร์สไปมาตามที่เจ้าเฟิร์สได้บอกไปเมื่อครู่ ทำเอาเฟิร์สที่นั่งบนฝาชักโครกนั้นถึงกับกระตุกตัวจนขนลุกและซูดปากขึ้นมาเบาๆด้วยความเสียวทันทีที่โดนปลายลิ้นเลียเข้าที่หัว K  หัว K ที่โดนลิ้นน้อยๆสากของบอลเลียวนๆไปมา ทำให้ท่อนลำของมันค่อยๆพองขยายตัวใหญ่ขึ้นๆจนแข็งปั๋งในที่สุด  เสียงหายใจสั่นๆของมันเป็นสัญญาณบ่งบอกว่ามันเริ่มมีอารมณ์ทางเพศแล้ว  มันเลยใช้มือกดหัวเจ้าบอลที่กำลังก้มเลียๆหัว K อยู่นั้นให้อมหัว K เข้าปากไปทันที “อ่าหหหหห์บอล อย่างงั้นครับ อ่าหหหหหห ค่อยๆอมแบบนั้นนะ อย่าให้โดนฟันล่ะ” เฟิร์สค่อยๆโน้มตัวเอาหลังไปพิงกับถังน้ำชักโครกที่อยู่ด้านหลังของมัน  เฟิร์สหายใจออกยาวๆด้วยความเสียวและผ่อนคลายไปพร้อมๆกัน มันก้มมองเจ้าบอลที่กำลังผงกหัวขึ้นลงๆช้าๆตรงหว่างขา  แสงสลัวๆจากภายนอกที่สาดเข้ามาทำให้มันพอมองเห็นแก้มน้อยๆที่บวมตุ่ยๆและตอบลีบสลับกันไปมาเป็นภาพที่ทำให้เฟิร์สอารมณ์พุ่งพล่านอย่างถึงที่สุด “ซีดอาหหหซีดอาหหห  เสียวจริงเลย ดีโครตๆอาหหหอาหหหห” เจ้าบอลยังคงก้มหน้าก้มตาดูดอมต่อไปเสียงครางแปลกๆของเฟิร์สที่ดังเป็นช่วงๆทำเอาบอที่กำลังก้มดูดอยู่นั้นค่อยๆผ่อนแรงดูดให้เบาลงและถอนปากออกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา“มะมะมีไรหรอบอล ต่อสิครับ” “พี่เฟิร์สบอลถามไรหน่อยเวลาเล่นเกมนี้ทุกครั้งทำไมพี่เฟิร์สทำเสียงแปลกแบบนั้นด้วยล่ะ บอลอยากรู้อะ”อารมณ์ที่พุ่งพล่านในตัวมันทำให้มันรีบตอบไปทันที “ถ้าบอลอยากรู้ชิมต้องต่อสิครับ” “บอลขอจับดูได้ไมอะถ้าจับดูบางทีบอลอาจจะตอบได้นะว่ามันเป็นขนมไร” “มะไม่ได้ครับนี่เป็นเกมชิมรสนะถ้าจับก็ผิดกติกาซิครับบอล บอลต้องชิมต่อนะนะ บอลชอบไหมล่ะ” “ก็ชอบอยู่ค๊าบ”คำตอบของบอลทำให้เฟิร์สที่เงี่ยนอยู่แล้วยิ่งเงี่ยนขึ้นไปอีกมันเลยใช้มือกดหัวของบอลให้โน้มลงไปอมหัวKต่อทันที “อาหหหหบอลเก่งมากครับ ลองดูดเบาๆก่อนและลองอมลึกๆดู” “บอลอมลึกได้ไม่มากนะมันใหญ่อะ ถ้าอมลึกๆแล้วมันอยากอ๊วกอะคัฟ” บอลรีบถอนปากขึ้นมาพูดและกลับไปเขมือบหัวK เข้าปากต่ออย่างรวดเร็ว แรงดูดหน่วงๆของเจ้าบอลทำเอาเฟิร์สที่นั่งๆอยู่ถึงกับกำมือไว้ทั้งสองที่วางบนขาของมันไว้แน่นพร้อมกับแหงนหน้าหลับตาซีดปาก “อือออออซีดดดดดดดดซีดดดดอาหหหอาหหห” เสียงครางทรมาณปนสุขของเฟิร์สยิ่งไปกระตุ้นบอลที่กำลังอมๆอยู่นั้นรู้สึกแปลกใจมากกว่าเก่าเพราะมันสังเกตว่ายิ่งมันออกแรงดูดหน่วงๆมากเท่าไหร่เสียงครางไม่เป็นภาษาจากปากเฟิร์สก็ยิ่งดังและถี่มากขึ้นเท่านั้นระหว่างที่มันอมๆอยู่นั้นมันเลยใช้มือทั้งสองยกขึ้นมาค่อยดึงผ้าที่ปิดตาของมันให้เลื่อนลงช้าๆจนผ้าดังกล่าวหลุดเลื่อนจากตาเจ้าบอลลงมาห้อยอยู่ที่คอมันเลยรีบเบิกตามองสิ่งที่มันกำลังก้มอมอยู่ในตอนนี้  และภาพที่มันเห็นในระยะชิดตาคือ วัตถุสีขาวแท่งยาวที่ปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดโคนของวัตถุดังกล่าวมันทอดยาวเข้าไปใต้ผ้าที่อยู่ตรงหว่างขาบอลถึงกับตกใจมันเลยค่อยๆคายหัว K ของเฟิร์สที่เบ่งบานแน่นๆในปากของมันออกช้าๆพร้อมกับจ้องมองไปที่หัว K มนๆใหญ่ๆสีชมพูออกแดงอ่อนที่เยิ้มเหนียวไปด้วยน้ำลายของมันทั่วทั้งหัวและคอยักเฟิร์สที่กำลังหลับตาแหงนหน้าเพลิดเพลินกับความเสียวทันทีที่แรงดูดห่วงจากปากของบอลที่สร้างความเสียวให้กับเฟิร์สเมื่อครู่หยุดลงเฟิร์สถึงกับต้องรีบก้มดูอย่างรวดเร็วและมันก็ต้องตกใจจนหน้าเหวอเช่นกัน เพราะบัดนี้ผ้าปิดตาของเจ้าบอลที่ปิดไว้ได้หลุดออกพร้อมกับเจ้าบอลที่ยังคงนั่งคุกเข่าจ้องมองท่อนลำใหญ่ๆแข็งตัวชี้โด่ตรงอยู่ที่หว่างขาและมองหน้าเฟิร์สด้วยใบหน้าอันตื่นตระหนก เฟิร์สมันถึงกับพูดไม่ออกส่วนเจ้าบอลก็เช่นเดียวกันเมื่อเฟิร์สตั้งสติได้มันเลยค่อยเอื้อมมือที่สั่นๆของมันไปลูบหัวเจ้าบอลไปมา “บอลพี่ขอร้องได้ไหม บอลอย่าบอกใครว่าพี่ให้บอลอมจู๋ของพี่ นะบอลพี่ขอละ”เฟิร์สพูดพร้อมกับชักสีหน้าด้วยความวิตกหวาดกลัวเจ้าบองยังคงนิ่งเงียบชั่วครู่ก่อนที่มันจะเอ่ยปากขึ้นมา “พี่เฟิร์สที่พี่ให้บอลอมนี่คือจู๋ของพี่เฟิร์สตลอดเลยหรอ”  เฟิร์สตอบด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทา“ใช่ครับ มันคือจู๋ของพี่เองพี่ขอโทษนะที่พี่ให้บอลอมแต่พี่เงี่ยนจริงๆ พี่เลยทำแบบนี้บอลพี่ขอนะอย่าบอกใครได้มะ” “เงี่ยนมันคือไรอะพี่เฟิร์ส”เฟิร์สถึงกับผงะเล็กน้อยกับคำถามแต่มันก็รีบตอบกลับไปทันที “มันก็คือความต้องการทางเพศของผู้ชาย เวลาถูกกระตุ้นหรือไม่ได้มีอะไรกับใครมันก็จะเกิดขึ้น” “ผู้ชายทุกคนเลยหรอพี่เฟิร์ส” “ใช่ครับผู้ชายทุกคน อีกหน่อยบอลโตขึ้นบอลก็จะเป็นแบบที่พี่พูดเหมือนกัน” “แล้วพี่เฟิร์สทำไมถึงให้บอลทำแบบนี้อะ ขนาดจับจู๋ตัวเองเล่นแม่บอลยังสั่งห้ามทำเลย”  “พี่ก็….ไม่รู้จะพูดยังไง  แต่พี่ ตอนนั้นพี่แบบมันบอกยากครับบอล แต่ที่พี่ทำไปพี่ไม่ได้เกลียดบอลนะไม่ได้อยากแกล้งบอลด้วย” “แล้วทำไมถึงมีเสียงแปลกๆด้วยล่ะเวลาที่บอลอม” “มันเสียวครับบอลพี่ยอมรับนะว่าบอลอมให้พี่ได้เสียวจริงๆ และพี่ก็ชอบมากด้วยเวลาที่เสียวๆแบบนั้น” “ไมพี่เฟิร์สไม่ทำเองอะ ถ้าพี่เฟิร์สชอบ” “พี่ตัวสูงแบบนี้จะอมของตัวเองได้ไง  บอลครับพี่ถามอะไรบอลหน่อยได้ไหมบอลชอบไหมพี่ถามจริง” “ก็ชอบอยู่คัฟ” เฟิร์สทำสีหน้าเคร่งเครียดพร้อมกับจ้องไปที่ตาของเจ้าบอล “ชอบจริงรึป่าว ถ้าชอบชอบมากแค่ไหนล่ะ” “ชอบมากอะคัฟ” “พูดจริงป่าว พี่จะมั่นใจได้ไงเนี่ย”เจ้าบอลยิ้มให้เฟิร์สและเอื้อมมือทั้งสองไปจับท่อนลำของเฟิร์สที่กำลังท้วมๆจะเกือบอ่อนบีบเล่นไปมาเฟิร์สถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยและมันยังคงนิ่งและปล่อยให้เจ้าบอลจับเล่นต่อไป ท่อนลำของเฟิร์สที่โดนมือของบอลบีบเล่นไปมาได้ไม่นาน  มันค่อยๆพองขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง  บอลให้มือน้อยๆทั้งสองของมันถอกหนังหุ้มปลายลงจนหัว K มนๆใหญ่ๆสีชมพูปรากฏตรงหน้า  เจ้าบอลมองไปที่หัว K และเงยหน้ามองเฟิร์สพร้อมกับยิ้ม “แบบนี้มั่นใจยังคัฟ” ทันทีที่พูดจบเจ้าบอลมันขยับตัวเข้าไปนั่งคุกเข่าที่หว่างขาอีกครั้งพร้อมกับก้มเอาปากน้อยๆของมันครอบหัวK ของเฟิร์สเข้าปากจนเฟิร์สไม่ทันตั้งตัว “อืมมมมบอล  อมเลยหรอ  นี่บอลไม่รังเกียจใช่ไหม” บอลยังคงเงียบและออกแรงดูดไปที่หัวKหน่วงๆจนเกิดเสียงดัง จ๊วบๆๆ กังวานทั่วห้องน้ำ เฟิร์สถึงกับซีดปากด้วยความเสียวอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งที่ทำให้เฟิร์สรู้สึกดีและเสียวเป็นพิเศษเพราะครั้งนี้มันไม่ต้องพะวงเหมือนครั้งก่อนๆที่มันกลัวว่าบอลจะรู้ว่าเฟิร์สให้มันอมอะไรด้วยความสบายใจและสบายกายไปพร้อมกันนั้นเฟิร์สถึงกับเอามือซ้ายไปลูบที่หัวของบอลไปมา “อืมบอลลล  บอลลลพี่ชอบจังครับ อืมมซีดดดอ่าหหหห ซีดดดดดพี่ชอบที่สุดเลย เสียวจริงๆเลยครับซูดดดดอ่าหหหห ดูดไปเรื่อยๆนะไม่ต้องหยุดดดดอ่าหหหหหห อย่าหยุดนะบอลพี่กำลัง  สะเสียว เสียวอ่าอ๊ากกกก” ความเสียวซ่านที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นทำเอาเฟิร์สถึงกับกัดฟัดพูด บอลยังคงก้มหน้าก้มตาผงกหัวขึ้นๆลงที่บริเวณระห่าวงของเฟิร์สอย่างตั้งใจเสียงดูดจ๊วบๆๆกับซีดครางลอดจากฟันเฟิร์สและเสียงหายใจถี่ๆของมันกระตุ้นให้บอลอยากทำต่อและทำต่อไปให้รู้แล้วรู้รอดท่อนลำของเฟิร์สพองขยายใหญ่เต็มปากบอลจนมันต้องออกปากให้กว้างขึ้นอดทนยอมปวดกรามทั้งสองเพื่อที่ดูดอมหัวKของเฟิร์สที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำลื่นๆหวานๆออกมาสัมผัสกับลิ้นของเจ้าบอลขึ้นเรื่อยๆบอลถึงกับนึกสงสัยในใจว่ามันคืออะไรมันเลยเร่งจังหวะการดูดให้เร็วขึ้นและอมให้ลึกขึ้นกว่าเดิมเท่าที่ปากของมันจะเอาเข้าไปได้มันออกแรงดูดรูดเร้นท่อนลำขึ้นลง เฟิร์สถึงกับเสียวจนยกก้นขึ้นตามแรงดูดดังกล่าว “อ๊ากบอลซีดดดบอล  เสียวโครตอ๊ากกกซีดดอาหหห ซีดดดบอลสุดยอด ซีดดดดด บะบอลชอบพี่ตริงๆใช่ไหม ซีดดดดด” เจ้าบอลที่อมๆอยู่ผยักหน้างึกๆขานรับ“งั้นบอลถ้ามีอะไรออกมาบอลกลืนเลยนะ  กลืนนะครับถ้าบอลชอบพี่…” ไม่ทันที่เฟิร์สจะพูดจบมันกระตุกตัวปล่อยน้ำเชื้อออกจากปลายท่อนลำเข้าปากของเจ้าบอลอย่างควบคุมตัวไม่ได้ส่วนเจ้าบอลที่ก้มอมๆอยู่นั้น มันถึงกับตกใจแต่ด้วยคำพูดของเฟิร์สเมื่อครู่มันเลยทำตามที่เฟิร์สบอกด้วยการกลืนน้ำเชื้อดังกล่าวลงคอทันที  มันรู้สึกถึงรสหวานๆแปล่มๆและคาว มันกลืนไปได้เพียง 4 อึกจนเจ้าบอลรู้สึกทนไม่ไหว มันเลยรีบถอนปากออกและลงไปนั่งกับพื้นห้องน้ำทันทีทำให้น้ำเชื้อสีขาวที่ยังคงหลั่งออกมาจากท่อนลำของเฟิร์ส  พุ่งเป็นสายจากปลายท่อนลำไปในอากาศปรี๊ดๆ อีก 3 ครั้ง ก่อนที่จะตกลงมายังที่พื้นห้องน้ำ เฟิร์สหอบหายใจแฮ่กๆๆเหงื่อชุ่มไปทั่วตัว  เจ้าบอลเองก็เช่นกัน เมื่อท่อนลำใหญ่ๆของเฟิร์สค่อยๆสงบลงพร้อมกับความเงี่ยน  เฟิร์สก้มมองเจ้าบอลที่นั่งอยู่พื้นห้องน้ำพร้อมกับทำหน้าพะอืดพะอม เฟิร์สมันเลยพาตัวของมันที่นั่งบนชักโครกไปหาเจ้าบอลมันใช้มือลูบหัวบอลไปมาเบาๆพร้อมกับเกาะเอาผ้ารัดเอวที่ใช้ปิดตาออกจากคอเจ้าบอล มามัดที่ท้องน้อยของมันไว้จนแน่นและพาบอลเจ้าไปล้างปากที่อ่างล้างมือระหว่างนั้นเองมันรีบเดินกลับไปยังห้องน้ำดังกล่าวพร้อมใช้มือหยิบสายฉีดน้ำล้างคราบน้ำเชื้อของมันที่กองอยู่บนพื้นห้องน้ำออกจนหมดจากนั้นมันจึงเดินออกมาหาเจ้าบอลที่ยืนรอมันอยู่ที่อ่างล้างหน้า “เป็นไงบ้างบอล โอเคยัง อยากอ๊วกหรือป่าว” บอลรีบส่ายหน้าไปมา “บอลไม่เป็นไรครับ แค่เมื่อกี้มันรู้สึกเหมือนอยากจะอ๊วกเฉยๆพี่เฟิร์สที่พี่บอกให้บอลกลืนลงไปมันเป็นฉี่หรอคัฟ แต่มันทำไมรสชาติมันแปลกๆกลิ่นก็แปลกๆไม่เหมือนฉี่เลย” “มันคือน้ำรักของพี่ไงบอลและตอนนี้บอลกินมันเข้าไปแล้วนะ บอลต้องห้ามบอกเรื่องนี้กับใครนะครับบอลชอบไหมเวลาอมจู๋พี่” “ก็บอลไม่เคยทำไรแบบนี้ แต่มันก็สนุกดีพี่เฟิร์สจู๋พี่เฟิร์สมันนิ่มๆเหมือนเย็ลลี่ที่บอลชอบกินเลย” “ถ้างั้นบอลต้องไม่บอกและเล่าให้ใครฟังนะไม่งั้นบอลก็อดเล่นอะไรกับพี่แบบนี้อีกนะ รู้ป่าว นะรับปากพี่นะบอลถ้าบอลชอบพี่จริงเหมือนที่บอลบอกพี่เมื่อกี้” “คัฟพี่เฟิร์ส ไม่บอกคัฟ”เจ้าบอลเดินเข้าไปกอดเฟิร์สไว้แน่น “ไปหาพี่เติร์กกับพี่บิวที่ข้างล่างกันเถอะพี่เฟิร์ส”

                                เวลา 20.35 น. ในขณะที่เจ้าเติร์กบิว เคน และเอกกำลังเดินตามหาเฟิร์สและบอลอยู่นั้นเฟิร์สกับบอลเดินจูงมือกันมาทางสวนดอกไม้ประดับโคมญี่ปุ่น ที่จัดข้างๆตึกสังคม ทั้งสองเดินตรงเข้าไปเจ้าเติร์กและพวกของมันทันที  เจ้าเติร์กถอนหายใจยาวๆด้วยความโล่งใจมันจึงรีบเอ่ยปากถาม “ไอ้เฟิร์สมึงพาบอลไปไหนมาวะพวกกูตามหาซะเกือบทั่วงาน พวกกูไปหาที่หน้าห้องน้ำก็ไม่เจอ บนอาคารตามห้องจัดแสดงก็ไม่เจอมึงไปไหนมาวะ เล่นเอากูซะใจไม่ดี แล้วนี่กูโทรหามึงตั้งหลายสายไมมึงไม่รับสายวะ” “เออ โทษๆ โทรศัพท์กูเอาไว้ที่ห้องศิลปะไม่ได้พกมาด้วย คือกูพาน้องมึงไปหอประชุมมาน่ะเห็นน้องมึงว่าอยากเห็นผอ.โรงเรียนเราใส่ชุดโชกุน ใช่ไหมบอล” เฟิร์สหันไปมองบอลที่กำลังยิ้มๆ “ใช่คัฟบอลไปหอประชุมกับพี่เฟิร์สมา” “แต่กูก็ไปดูที่หอประชุมมานะ ไม่เห็นมึงเลย” “มึงมองไม่เห็นกูป่าวไอ้เคนกูยืนอยู่กับพวกผู้ปกครองที่ยืนเป็นไทยมุงอยู่นอกหอประชุมไง”  เจ้าเติร์กรีบพูดตัดบทขึ้นมา “เออ ช่างมันเถอะ  หาเจอก็ดีแล้ว  เดี๋ยวกูขอพาบิวกับบอลไปส่งน้าเอมที่หน้างานแปปนะ น้าเอมกับอาปลื้มจะไปทำธุระต่างจังหวัดกันคืนนี้ ตอนนี้น้ากับอากูรอที่หน้างาน ปะบิว บอล ไปๆ  นี่ไปทำไรมาเนี่ยบอลทำไมเหนียวตัวแบบนี้ยังกะคนออกกำลังกายมา ปะปะ” เจ้าเติร์กพาสองพี่น้องจูงมือเดินแยกจากกลุ่มไปหาน้าเอมกับอาปลื้มที่หน้างานทันที  จนเวลาล่วงเลยถึง 22.43 น.ที่งานอยู่ในช่วงท้ายๆ เจ้าเติร์ก เฟิร์ส เคน เอก เตอร์ และเจมส์ พากันแยกออกมาจากงานและไปรวมกลุ่มกันที่ห้องศิลปะเพื่อดื่มวิสกี้ราคาแพงของเตอร์ที่มันแอบเอามาด้วย  ในขณะที่เจ้าเติร์กและเพื่อนๆของมันกำลังเดินไปห้องศิลปะอยู่นั้น เจมส์เดินมาสะกิดเจ้าเติร์ก “พี่เติร์กคับ  อย่าเพิ่งบอกใครนะผมเอาเหล้าราคาแพงจากบ้านมาด้วยน่ะครับ ผมอยากให้พี่เติร์กลองดื่มดูคับ” เจ้าเติร์กหันมองเจมส์พร้อมทำสีหน้าไม่เชื่อ “นี่พูดจริงรึพูดเล่นนิ  เจนเคยเล่าให้พี่ฟังว่าที่บ้านไม่ค่อยมีคนชอบดื่มไม่ใช่หรอน้อง” “ก็จริงคับพี่ แต่พ่อผมก็ดื่มอยู่บ้างและก็มีเก็บไว้หลายขวด เหล้าเตกีล่าของแม็กซิโกนะพี่  น่าลองนะคัฟ”  “อืมมน่าสนๆ” “พี่เติร์กดื่มเหล้าเป็นด้วยหรอคับ” “เคยแต่ไม่บ่อย นับครั้งได้เลยครั้งนี่ครั้งที่สามนะเนี่ย พี่ก็กลัวจะไม่ไหวเหมือนกัน ฮ่าๆ แล้วเจมส์ล่ะจะไหวไหมน้อง”  “ต้องไหวสิคับ ยังไงผมก็ต้องไหวถ้าไม่ไหวก็คงต้องเป็นธุระพี่เติร์กแล้วน้าพี่”  “โหๆๆ ไม่ทันไรฝากงานกับพี่ไว้ก่อนเลยหรอน้อง  ฮ่าๆๆ มะลองดูซิว่าใครนี้ใครจะเมาก่อนกัน”  เจมส์ยิ้มที่มุมปาก และแอบชำเลืองสายตามองที่เลือนร่างเจ้าเติร์กที่เดินคู่กับมัน “พี่เติร์กครับ” เจ้าเติร์กหันมองเจมส์ด้วยสีหน้าที่กำลังตื่นเต้น “ว่าไงเจมส์??   ยิ้มมีเล่ห์นัยแบบนี้  มีไรติดหน้าพี่รึไง”  “ป่าวครับพี่ก็ผมแค่!!!!

ไว้มาต่อครับ……..

เนื้อหาในตอนที่ 10 ตามลิงค์ http://www.g4guys.com/forum.php? ... 6457&fromuid=155129

พุททกา

ขิบคณครับ

abc55

ขอบคุณนะครับ

ool3LaCKoo

ขอบคุณครับ สนุกมากๆเลยครับ มาต่อไวๆ นะครับ

Homealone

ขอบคุณครับ มาต่อไวๆ นะครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

OichiTheDevil

สนุกมากๆเก็บดีเทลดีมากๆเลย

pipi1

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

Nertnert

ขอบคุณครับ

freezz

อ๊ากสสส  รอลุ้นจองเติร์ก  ฮืออ คนแต่ง
เฟิสบอล ก็เริ่มต้นได้สวยมากครับ อิอิ

guide01

เรื่องนี้สนุกมากเลยครับ

lekthai

ดีงามครับ ขอบคุณ

winnataa

น้องเจมส์จะได้พี่เติร์กมั้ยน้าาา

ROSY712

ขอบคุณครับ

toeysokk

ขอบคุณ ครับ

aofcnn

ขอบคุณนะครับ

Verginea

ขอบคุณมากๆครับ
ตื่นเต้นมากๆ อยากอ่านตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว!!

haohan

เติร์กจะเสร็จเจมส์ก่อนไหมนี่ ตอนแรกคิดว่าจะได้กับน้องบิลก่อนซะละ ลุ้นๆมาต่อไวๆนะคร๊าบ

gop4232

ขอบคุณมากมาซะที มาตอนต่อใหม่ไวไวนาาา