|
เรื่องของเบนซ์ ตอนจบ (2) TheEnd
5 Y/ x* n! A; K1 n- B; B# d8 f+ B
5 ]: i Z' [3 m3 f7 ?
“สาม” “ว่าไง” “เราอยากได้นายเป็นเพื่อนนะครับ” “เราก็อยากได้นายเป็นเพื่อนเหมือนกันครับ” “แต่เราเป็นคนที่ไม่ค่อยดีนะ เรามีบางอย่างที่นายอาจจะรับไม่ได้” “เรารับได้หมดแหละ นายเป็นคนที่เราต้องคบเราว่าเราโชคดีมากนะที่เราได้เจอนาย” “นายแน่ใจนะ ว่านายรับเรื่องบางอย่างของเราได้” “ว่ามาเดะเรารับได้หมดแหละ อย่าห่วง” “สามครับ เราเป็นเกย์” ผมต้องบอกสามไม่รู้ว่าสามจะรับได้หรือไม่ได้ ผมก็ต้องบอกเพราะคบกันต่อไปวันข้างหน้ามันจะได้ไม่ต้องผิดใจกันเรื่องนี้ “นายเป็นเกย์หรอ” “อืม” ผมคงตอบได้แค่คำสั้นๆแบบนี้ “ก็ยิ่งดีดิ เราจะได้กอดนายยามทีเราเหงาในยามที่เราหว้าเว่เราอาจจะกอดจูบนายไปเลย” สามยิ้มท่าทางสิ่งที่พูดจะเป็นความจริง “กอดได้จูบได้ แต่นายห้ามทำเลยเถิดมากกว่าเพื่อน” “ครับ ก็เราเป็นเพื่อนกัน” สามก็รีบวิ่งไปช่วยถือของกับน้องเดย์ “วันนี้ไม่เมาห้ามเลิกครับ” “ยังก่ะแกคอแข็งอย่างนั้นแหละ” “ไม่หรอกครับ แต่ผมพอจะกินแข่งพี่บอลได้นะครับ” “เก่งจังน้องเรากล้าแข่งพี่หรอครับ” “กล้าดิครับ ทำไมจะไม่กล้า พี่ไม่เก่งเท่าไหร่หรอกน่าเชื่อผมดิขาโน้นเขาเก่ง” ก็หมายถึงเบนซ์แหละครับ เบนซ์เขาจะทานเหล้าเก่งกว่าผมส่วนมากเวลาไปงานเพื่อน หรืองานเตะบอลวันที่ชนะมีการฉลองเบนซ์จะดื่มแทนผมทุกครั้ง ผมจึงไม่ค่อยได้ดื่มเหล้าเท่าไหร่ “อ้าว แก้วนี้ให้พี่ชายของผมครับ” “เอามาเลยจะกระดกให้หมดเลย” “มาเดี่ยวเดย์จะร้องเพลงให้ฟังเอามะพี่” “เอาดิ พี่ยิ่งเหงาๆ อยู่” ผมบอกน้องเพราะน้องเดย์เป็นคนที่ร้องเพลงเก่งมากๆเสียงน้องหวานและจะร้องเพลงได้เหมือนเปรี๊ยบเลย “อยากฟังเพลงอิจฉาน่ะ น้องเดย์” “ได้เลยจาดห้ายครับ แต่ต้องดื่มแก้วนี้ให้หมดก่อน” จาก นั้นน้องเดย์ก็เริ่มร้องเพลง ถ้าผมรู้สึกเศร้ามากๆ ผมก็จะดื่มๆ แล้วมันก็รู้สึกดีขึ้นน้องเดย์ก็เหมือนกัน น้องเขาก็ดื่มจนเริ่มที่จะร้องเพลงไม่ได้ ส่วนผมนั้นไม่รู้ว่าไหวหรือเปล่าไม่รู้ แต่ผมต้องดื่มเพราะดื่มแล้วรู้สึกดีมากๆ สามนั้นก็ไม่ยอมแพ้ผมแต่เราก็ยังไหว ผมยังคองสติได้อยู่ แต่น้องเดย์สิครับ น้องเดย์นั้นเริ่มจะพูดพร่ำไปทั่วซะแล้ว ก็แน่ล่ะดิเหล้าที่เอาออกมานั้นหมดขวดซะแล้ว ผมก็เลยยกขวดเหล้าให้น้องดูกะจะชวนน้องหยุดกินเหล้า “เพ่บอล เด๋วเดย์ไปเอามาอีก วันนี้มีเหล้าเยอะแยะพี่เบนซ์เขาเลี้ยงเต็มที่อ่ะ” “อ่ะไปเอามา แล้วอย่าพาพี่เมาจนหลุดล่ะ” “เยสเพ่ เด๋วเดย์มานะคร้าฟฟฟ” น้องเดย์ก็เดินมาหอมผมแล้วก็เดินไปเอาเหล้าไม่นานเห็นเพื่อนหลายคนเดินมากับเดย์ผมตกใจกลัวว่าที่บ้านจะเหงา แต่แปลกไม่เห็นเบนซ์เดินออกมาด้วย “ไอ้เชี้ยบอล แกมานั่งแอบอยู่ตรงนี้นี่เอง” “ทำไมวะโต้” “เปล่าว่ะไม่ไปดูแฟนแกวะบอล ตายคาที่แล้วล่ะ” “ไอ้โต้ มึงอย่าพูดดังดิ เพื่อนอยู่เต็มเลย” “โทษทีกูเมาว่ะบอล” โต้ก็เดินไปนั่งที่กระท่อมหลังเล็กๆตอนนี้มันเต็มยัดไปหมด “วันนี้มาเมาบ้านไอ้บอลดีกว่าว่ะ กูเมามึงอย่าเอากูไปทิ้งข้างถนนนะมึง” “ไม่ทิ้งมึงหรอกไอ้เฉื่อย ขอให้เมาเถอะว่ะ ไหนมึงบอกว่ามึงถือศิลไงวะ ไหงวันนี้มึงกินเหล้าได้” ผมถามเฉื่อยเพราะเขามักจะทำตัวเป็นเด็กดีอยู่ในศีลกินในธรรมอะไรทำนองนี้ “ไอ้บอล วันเกิดเพื่อนทั้งทีกูก็เอาศีลออกสิวะ โน้นกองอยู่หน้าบ้านมึงโน่น” ทุกคนหัวเราะเฉื่อยเพราะเฉื่อยเริ่มเมาแล้ว มันก็พูดต่อเมื่อมีคนถาม “ขากลับมึงก็อย่าลืมเตือนกูแล้วกัน” “เตือนเรื่องไรวะเฉื่อย” โต้ถาม “ก็ให้กูหอบเอาศีลกูกลับบ้านด้วยนะดิ” “ไอ้บ้า” คำนี้เพื่อนเกือบจะทุกคนพูดใส่เฉื่อยจากนั้นเราก็นั่งทานเหล้ากัน มีทั้งคนที่รู้จักบ้าง คนไม่สนิทบ้าง วันนี้ผมก็ทำตัวสนิทเสียทุกคนไปเลย น้องเดย์ตอนนี้น๊อคเรียบร้อยไปแล้วครับก็น้องยังไม่เคยกินเหล้าหนิครับ ส่วนผมนั้นเริ่มเดินไม่ค่อยไหว ผมรู้สึกเหมือนที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเหมือนทุกอย่างมันล่าช้าไปหมดแต่ยอมรับเลยว่าเพื่อนๆ คุยอะไรมามันสนุกไปเสียหมดผมหัวเราะได้ทุกเรื่องผมไม่ค่อยจะซีเรียสเหมือนตอนหัวค่ำเสียงหัวเราะเราดังเอามากๆ จนผู้ใหญ่ในบ้านนอนกันไม่หลับท่านก็ออกมาดู “บอลลูกอย่ากินมากนะลูก” “นิดเดียวครับแม่” แม่เบนซ์คงจะเป็นห่วงผมท่านก็มาเตือนแต่ตอนนี้ผมยังไหวอยู่ท่านก็เลยไปนอน เพราะท่านต้องมีสอนตอนเช้า วันนี้เป็นวันจันทร์ส่วนพวกผมไม่ต้องห่วงไปไหวก็ไปไม่ไหวก็ไม่ไป แล้วเพื่อนๆ ก็เริ่มร่วงไปทีละคนทีละคน ผมก็ตั้งใจว่าวันนี้ผมต้องร่วงเป็นคนสุดท้าย ผมอยากจะหิ้วสามไปลักหลับอีกเพราะหลายวันแล้วที่ผมไม่ได้ลักหลับสาม วันนี้ผมเริ่มมีอารมณ์แบบใหม่ผมจะต้องเอาสามไปทารุนกรรมชำเรา จะเอาให้สะใจไปเลย ผมเริ่มเอามือผมบดบี้สามที่เจ้าโลกของสามสามของขึ้นแบบสุดๆ ผมพยายามที่จะทำให้สามหลับก่อนผม ผมรีบยกเหล้าให้สามดื่มสามก็ดื่มแต่สามก็รินให้ผมด้วย สามพยายามจะมอมเหล้าผมหรือเปล่าผมก็ไม่รู้ แต่ผมก็มั่นใจว่าผมต้องเอาชนะสามได้แน่นอนมือผมก็เริ่มล้วงเข้าไปในกางเกงของสามอย่างไม่หยุดยั้งสามก็ไม่ว่า แต่สามก็ไม่ชวนผมไปซักที บางทีสามอาจจะไม่ชอบที่ผมทำแบบนี้ก็ได้ผมก็เลยต้องใช้วิธีลักหลับเหมือนเดิม ผมพยายามนานมาก “เดย์ครับ เดย์” ผมเรียกน้องเดย์ที่นอนอยู่ข้างๆผมมองไปอีกข้างเห็นเบนซ์นอนอยู่ “เดย์ตื่นเร็ว” ผมพยายามปลุกน้องชายให้ตื่นเพราะผมงงที่ผมนอนที่ห้องผมมาได้ไง เบนซ์ก็เลยตื่น “บอลเรียกน้องทำไมครับ” “เบนซ์เรามานอนตรงนี้ได้อย่างไรครับ” “เบนซ์เอามาเองครับ ก็บอลเมาจนไม่รู้เรื่องอะไรไรเลย” “หรอ แล้วสามล่ะ” “สามเขากลับบ้านตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว บ้านเขาไม่มีใครอยู่นะครับ” “แล้วน้องเดย์ล่ะใครอุ้มมา” “เบนซ์เอง บอลเมาจนหมดสติ ต่อไปอย่าเมาอีกนะน่าอายมากๆ” “น่าอายอะไรครับ” ผมงงที่เบนซ์พูดแบบนี้ “ก็บอลน่ะดิ นอนนิ่งซิบก็ไม่รูดปล่อยให้น้องชายโผล่ออกมาคงจะไปฉี่แล้วลืมเก็บล่ะดิ ถ้าเพื่อนตื่นมาเห็นเข้า เป็นเรื่องเลย” “จริงหรือเบนซ์ แล้วใครที่นอนอยู่ข้างเรา” “จริงดิ เบนซ์ไม่หลอกบอลหรอกครับ” “แล้วใครที่นอนอยู่ข้างบอลล่ะ” “สามครับ สามก็หลับเหมือนกัน ไม่กลัวสามเห็นหรอกกลัวเพื่อนที่โรงเรียนเห็นน่ะพวกไอ้เฉื่อยอ่ะ แล้วมีเพื่อนที่เราไม่สนิทอีกตั้งหลายคนที่นอนกองกันอยู่ตรงนั้น” ผมนึกได้ทันทีว่าต้องเป็นสามแน่ๆ ที่เอาเจ้าโลกผมออกมาสามอาจจะลักหลับผมเป็นแน่ เสียใจเอามากๆ ผมว่าจะลักหลับสามซะหน่อย “เบนซ์แล้วพวกเพื่อนๆ ล่ะครับ ไปไหนกันล่ะ” “นอนอยู่ห้องโถง ไม่รู้ว่าตื่นกันหรือยัง” “เราไปดูกันเถอะครับ” “เดี๋ยวก่อน บอลยังไม่ให้ของขวัญวันเกิดเบนซ์เลยนะครับ” “ให้ไปแล้วนะ” “ยัง” “เหลืออะไรอีกล่ะ” ผมมองหน้าเบนซ์แล้วผมก็รู้ได้ทันทีว่าเบนซ์เขามีอารมณ์ผมก็เลยหอมกอดจูบเบนซ์ “บอลเบนซ์เสียวจังครับ” “บอลก็เสียว เราไปต่อกันที่ห้องน้ำมั้ยครับ” “ไม่เบนซ์อยากเอาตรงนี้แหละ” “น้องเดย์ตื่นมาทำไง” “ก็เอาด้วยกันซะเลย” “ถ้าไม่อายบอลไม่เกรงใจแล้วนะ” ผมเริ่มลีลาอันร้อนแรงของผมที่ผมกระหายตั้งแต่เมื่อคืนนี้แต่พอผมโดนเบนซ์ดูดเจ้าโลกผม ผมรู้สึกแสบๆ จนผมต้องห้ามไม่ให้ เบนซ์ ดูด เบนซ์ก็เลยหันไปที่ประตูสวรรค์เราเล่นกันอย่างรุนแรงมากๆ ซักพักน้องเดย์ก็ตื่นมาเห็นเราเล่นเสียว น้องเดย์มองตาไม่กระพริบผมก็ไม่อายน้องหรอกเบนซ์เองก็คงไม่อาย น้องเดย์สิครับตอนนี้นอนตัวสั่นอยู่คงจะอยากเอามากๆ “น้องเดย์เอาด้วยมั้ย” เบนซ์ถามน้องตรงๆ ถ้าเป็นผม ผมก็ตอบไม่ได้ “เอาสิครับ” เดย์กล้าตอบคำถามผม ก็รีบขยับหน้าไปที่เป้าเดย์น้องเดย์รูดซิบแล้วล้วงเอาเจ้าโลกทีอวบอิ่มออกมา ผมก็ก้มหน้าลงแล้วผมก็ต้องดูดเบนซ์เขากระแทกหนักเท่าไหร่ ผมก็ดูดหนักเท่านั้น เดย์นอนร้องนอนครางอย่างทรมานผมก็ไม่ยอมปล่อยปากออกผมรู้สึกดีมากๆ จนในที่สุดเบนซ์คงจะไม่ไหว “บอลเราขึ้นสวรรค์ก่อนนะครับ เบนซ์กลั้นไม่ไหวแล้ว” ส่วนผมนั้น ยังไม่ออกผมอยากเล่นเสียวกับเดย์ต่อเมื่อเบนซ์ออกแล้วผมก็รีบกอดเสื้อผ้าน้องเดย์ออกผมก็ขอประตูหลังน้อง น้องก็ยอม ก็แปลกนะเดย์เขาชอบเป็นผ่ายรับมากกว่ารุกผมเองยังแปลกใจพอผมสอดใส่เจ้าโลกเข้าไปเบนซ์ก็มองหน้าผม ผมก็ต้องหลับตายี๋ ผมเสียวมากเบนซ์เห็นผมทำแบบนี้เป็นครั้งแรกเบนซ์ก็ถามผม “บอลชอบแบบนี้หรอ” “ชอบครับ” ผมก็เริ่มขยับเข้าออกเอาแล้วทีนี้เดย์เริ่มครางเสียงหลง ผมก็ต้องโยกเร็วไปตามจังหวะ แต่แปลกจังที่น้ำผมวันนี้ออกยากมากๆเดย์คราง และเดย์ก็เอามือจับเจ้าโลกตัวเองไปด้วย เบนซ์ก็เลยขยับมาหาเดย์ แล้วก็ดูดเจ้าโลกให้เดย์ความเสียวที่เบนซ์ดูดให้เดย์มันเสียวมาถึงผมผมรู้สึกเสียวมาก เวลาที่เดย์ขมิบก้น “พี่บอลครับ เดย์จะออกแล้วนะครับ” “เดี๋ยวรอพี่ก่อน รอพี่ก่อน” ผมอยากขึ้นสวรรค์พร้อมกับเดย์เพราะเวลาที่เราน้ำออกพร้อมกันมันมากๆ หาอะไรเทียบมิได้ ผมก็เร่งจังหวะเพื่อที่จะให้น้ำออกโดยเร็วเท่าที่จะเร็วได้เพราะน้องเดย์บอกผมให้เร่งเร็วๆ และแล้วก็เสียวแบบสุดๆ ผมไม่ต้องบอกเดย์หรอกว่าน้ำผมจะออกน้องเดย์เขารู้เดย์ก็ครางเสียงหลง น้ำทุกหยดของเดย์เขาปากเบนซ์หมดเบนซ์ไม่ยอมเอาปากออก “ขอบคุณพี่เบนซ์ครับ” “เดย์พี่อยากลองทำมั่งได้ไหมครับ” “อย่าเลยครับ” “อารายกันยอมพี่บอลคนเดียว แล้วพี่ไม่ยอมหรอ” “เปล่าครับ ผมไม่มีแรงแล้วครับ วันหลังได้ไหม” “ก็ได้ อย่าลืมสัญญาล่ะครับ” “ครับ” น้องเดย์รีบเดินเข้าห้องน้ำ “บอลครับ บอลชอบแบบนี้มากมั้ย” “ครับก็ชอบนะ” “ทีหลังบอลทำกับเบนซ์ก็ได้” “แน่ใจหรือที่พูดน่ะ” “แน่สิครับ ก็เบนซ์รักบอลนิ” “ให้มันจริงเถอะครับ เจ็บนะ แล้วเบนซ์เคยลองหรือยังครับ” “ยังครับ ก็อยากลองกับบอลเป็นคนแรกนี่ล่ะ” “อาบน้ำกันเถอะครับ” ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็เริ่มใช้วิธีที่สามสอนเราต้องเข้าใจตัวเอง เราต้องปลอบใจตัวเองเวลาที่ผมมีปัญหา ผมท้อถอยสิ้นหวัง ผมก็มักจจะใช้วิธีคิดกลับกันคิดหลงตัวเองเพื่อให้ตัวเองดีใจทุกข์เหล่านั้นมันก็หายไปเองน่ะครับและอีกวิธีหนึ่ง การเขียนเป็นสิ่งสำคัญ ถ้าเรามีความทุกข์อะไรให้เรานำเรื่องเหล่านั้นมาเขียนเราจรู้สึกดีขึ้นเหมือนผมแหละครับ ผมกลุ้มใจที่ผทเป็นเกย์มากๆกลุ้มในเรื่องการดำรงณ์ชีวิต พอผมนำเรื่องนี้มาเขียนผมก็สบายใจมากๆ เรื่องบ้าๆในใจเรื่องอะไรมากมายของผมที่เก็บกักอยู่ในสมองมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2546– 2548 มันได้ถูกกลั่นกรองเป็นตัวอักษร ผมได้รับความสบายใจเป็นอย่างมากมากๆเหมือนที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน ท่านผู้อ่านทุกท่านครับนับว่าผมมีวาสนามากที่ผมได้เขียนเรื่องราวของผมท่านผู้อ่านที่อ่านเรื่องของผม ทุกๆ ท่านครับ ผมอยากกล่าวกับท่านว่า ขอบคุณครับที่ท่านได้ติดตามอ่านจนถึงตอนจบนี้จะเรียกว่าเป็นตอนจบก็หามิได้ครับเพราะผมยังมีชีวิตต่อไปอีก มีเรื่องราวมากมายที่เกิดขึ้นถ้าจะให้ผมเขียนต่อ เกรงว่าจะยืดยาวไม่มีที่สิ้นสุดเอาเป็นว่า ผมขอจบเรื่อง “เรื่องของเบนซ์” ณ ตอนนี้เลยครับ ผมขอมอบพรนี้ให้เพื่อนๆ ทุกคนนะครับ จากใจบอลเลยครับ ให้เจ้านั่งเรือสุพรรณหงส์ดูองอาจ ให้เจ้าพลาดเคราะห์กรรมทุกข์ทั้งหลาย ให้เจ้างามดั่งเทพ ดั่งนาราย ให้เจ้าชายรูปงามเป็นคู่ครอง ยามท่านมองสิ่งปองสิ่งมาดหมาย อยากได้ชายงามงามมาเคียงข้าง แม้นชายนั้นไม่รักเขาหลีกห่าง จงอย่าร้างอย่าถอยสู้ต่อไป ใครก็ตามที่อ่านเรื่องบอลเขียน ใครวนเวียนตอบกระทู้อยู่ไม่หาย ใครคนนั้นให้ชายงามเคียงข้างกาย ใครมุ่งหมายสิ่งใดให้สมปอง ถึงพี่ๆน้องๆเพื่อนๆครับ โอ้นวลน้องของพี่บอลทุกๆท่าน อย่าลืมกันนะครับน้องๆจ๋า พบสายลมให้ส่งกำลังใจมา ยามพี่หว้า พี่เหว่ จักชื่นใจ ถึงพี่ๆทุกท่านติดตามอ่าน อย่ารำคาญบอลเลยนะพี่จ๋า ยามพี่ว่างอย่าลืมส่งใจมา เด็กกำพร้าคนนี้จักอุ่นใจ เพื่อนๆครับทุกคนที่ตามอ่าน ตั้งแต่วานวันก่อนยังมุ่งหมาย แหงนขึ้นฟ้ามองดาวกระจัดจาย แล้วส่งใจให้บอลนอนฝันดี นามปากกา : ชนานนท์ + g5 `$ k' H8 C$ j/ D. n" Q" Q( u
-------------------- The End -------------------- ในที่สุดก็มาถึงตอนนี้จนได้ ไม่อยากจากเพื่อนๆ ไปเลย แต่ก็อย่างว่าเน้อ งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา ^_^ ผมต้องขอขอบคุณเพื่อนๆ ที่คอยติดตาม คอยเป็นกำลังให้ผมเรื่อยมานะครับ -/\- ไว้เจอกันใหม่ในตอนพิเศษน๊า จุ๊บๆ {:7_343:}
; V# [1 g) H# E$ U | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-6-12 13:33:39
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-24 05:54:35
โพสต์ 2020-1-8 19:49:58
โพสต์ 2019-6-12 18:26:25
