นิยายเรื่องสั้น : รักคำเดียว(สถานะจบแล้วครับ)

KhunpoL

หน้าที่ 17 - ชาร์ล
ผมรีบแต่งตัวเพื่อจะออกนอกบ้านไปก่อนที่ชาร์ลจะมา- -

แต่ชาร์ลก็กลับมาถึงบ้านก่อนเวลาที่ควรจะมา- -

“ฉันมีมีทติ้งด่วนที่ซานฟราน...และถูกแพลนให้อยู่ที่นั่นสามสัปดาห์...”ชาร์ลแจ้งผมทันทีเดลิเวอรี่ถึงห้องผมด้วยซ้ำ- -

มันอาจเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่ชาร์ลจะไม่อยู่หลายวัน- - แต่....ก่อนที่เขาจะไปนี่สิ- -

ผมถอนหายใจอย่างเซ็งๆ....ก่อนจะถอดเสื้อที่เพิ่งใส่นี้เดินไปนั่งขอบเตียงรอชาร์ลตามหน้าที่

ชาร์ลฉีกยิ้มบางๆด้วยความพอใจที่ผมรู้จักหน้าที่...- -“แน่หละว่าเด็กหนุ่มอย่างต้องตาโตกับเงินจำนวนไม่น้อยที่ยื่นมาแน่ๆ- -

“อา....สวยงามเหลือเกิน...”ชาร์ลเดินมาลูบๆคลำๆผมอย่างหลงใหล เขาพอใจรูปร่างหน้าตาของผมมากกว่าสิ่งไหนๆ

เขาไม่ชื่นชอบนักกล้ามหุ่นล่ำ...เขาชื่นชอบเด็กชายวัยกำลังโต- -นั่นก็ผม- -“

ลีลาของชาร์ลแบบเดิมๆ...- -...เขาคงคิดว่าผมตื่นเต้นไปกับเขานักรึไง?

มือของเขาลูบหัวลูบหน้าผมอย่างถนอม แต่ก็จู่โจมตรงนั้นของผมอย่างบ้าคลั่ง

“กางเกง...”ผมปรามให้เขาระวังซิปกางเกงของผมดีๆ....กลัวว่าซิปมันจะพังถ้าไม่รูดเบาๆมือ- -

ตัวผมมันราคาถูกกว่ากางเกงที่ซื้อมาใส่ซะอีก_ _

แต่ปรามก็แค่นั้นชาร์ลไม่สนใจจะฟัง เอาแต่ตะกละ- -

ผมทิ้งอารมณ์ทั้งเจ็บทั้งเสียว ชาร์ลเล่นงับ กัด เคี้ยว ราวกับว่ามันเป็นขนมหวานแสนอร่อย

รสนิยมของชาร์ลเป็นพวกดูดดื่มเท่านั้น และคมฟันของเขามักทำผมบาดเจ็บเสมอ- -

มันเป็นการกระทำที่น่าเตะมาก......เพื่อให้ผมไม่ไปนอนกะใครที่ไหนได้อีกระยะหนึ่ง- -

แต่ยังไงซะผมก็ต้องไป...เสียวกับทัพต่อ- -

ร่ำลาสมใจชาร์ลแล้วเขาก็อารมณ์ดีตรงไปสนามบินผมเสียเวลานิดหน่อย...แต่เสียอารมณ์มาก...

ยังเจอทัพให้หงุดหงิดขึ้นอีก- -

ผมเอาจริงเข้าหน่อยเขาก็ทำตัวราวกับสาวบริสุทธิ์ที่หวงตัวขึ้นมาดื้อๆ

"แค่จูบก็กลัวซะแล้ว- -...ตกลงจะให้ทำต่อมั๊ย?ทำเวลาหน่อยฉันเสียลูกค้า”ผมเร่งให้เขาตัดสินใจ

“ไม่ตอบ...ไปนะ..”ผมรีบเดินออกไปจากทัพ.....ผมไม่ได้ต้องการเห็นสายตาอ้อนวอนขอความรักจากทัพ...ตัวผมเองก็ไม่เหลือความรู้สึกดีๆให้กับใครได้อีก...นอกจากมิน...

KhunpoL

หน้าที่ 18 - ร้าย
มินหลบหน้าผม....

แต่ก็ไม่เห็นความเกลียดชังที่รุนแรงเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้วนั่นทำให้จิตใจของผมแช่มชื่นด้วยความหวัง

แต่....อุตส่าห์ได้กอดแล้วก็ยังไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นมา.....- -

แถมยังยั่วโมโหผมด้วยการคบหากับชายอื่น- -

“พอรู้ตัวว่าเป็นรับปุ๊บก็ร่านขึ้นมาเลยนะ- -“ผมเหน็บเขาเข้าให้

“ปากดีจังนะ...สำหรับคนที่มีลีลาได้คะแนน23ส่วนร้อยอย่างนายน่ะต่อให้ทำวันละร้อยรอบก็ไม่หายอยากหรอก- -“มินปากจัดยิ่งกว่า- -

“23คะแนน?....หน็อย....ประเมินต่ำไปรึเปล่า?”ผมจุกขึ้นมา

“มากไปด้วยซ้ำ- -น่ารำคาญ....เห่าอยู่ได้- -ไปๆปะ...ไปฝึกมาให้ดีแล้วค่อยมาใหม่“มินร้ายกาจ- -

“งั้นวันละ5รอบ- -ได้เกินร้อยคะแนน...”

“ฝันไปเถอะ...”มินเมิน

“เกลียดฉันมากนักหรือไง?”

“เออ....”

“โอเค....นายมันก็แค่นี้แหละว้า...หน้าตาก็งั้นๆ..เรื่องมากอยู่อีก...เล่นตัวอยู่ได้...นึกว่าฉันอยากจะง้อนักรึไง?ไปก็ได้..”ผมใช้ไม้ใหม่มาเล่นบ้างมินมีท่าทีที่ใจหาย...

เสียดายที่ผมถอดใจรึไง?อิอิ....อยากเล่นตัวนัก....ก็ต้องเจอซ้อนแผน

boom1996

ขอบคุนครับ

KhunpoL

19
ผมเก็บความไม่สบายใจไปนั่งถอนหายใจในที่ทำงานไม่มีอารมณ์ไปไหนกะลูกค้า อีกแล้ว- -....งานเด็กบาร์....เน็ตไอดอล...ผีขนุน- -“....อาชีพของผมเนี่ย...มันใช้ได้เลยนะ- -“

ผมมันไม่เอาไหนจริงๆ....- -

“ไมค์...แกคิดอะไรของแกนะ?”โยชิเข้ามานั่งโอบไหล่ของผม

“เปล่าหรอก...เรื่องเล็กๆ- -“ผมบอกเขาอย่างนั้นเพื่อตัดปัญหา

“เรื่องของคนๆนั้นหรือเปล่า?...”โยชิคาดเดา

“คนไหน?...”

“แน๊....มีหลายคนซะด้วย...”โยชิแซว

“ก็ จะคนไหนซะอีกคนที่แกแย่งไปจากปากฉันวันนั้นไง...ท่าทางมันบอกว่าสำคัญ นักหนา...อุตส่าห์หมายตาว่าสดซิงแล้วนะแกไม่น่ามาแย่งฉันเลย- -....พูดมาแล้วก็เสียดายยยยยย....”โยชิพล่าม

“ช่างมันเถอะ....ฉันน่าจะจัดการเองได้...”ผมมันอวดดี- -

“ท่าทางแกจะเป็นเอามาก....งั้น....ไปหาอะไรสนุกๆทำกันเหอะ...”โยชิยิ้มจนตาตี่ๆของเขาปิดสนิทเขากำลังคิดจะเอาเปรียบผมอีกแล้ว- -“

“ทำอะไร?...”ผมใช้สายตาสงสัยเมื่อโยชิลูบๆผมถี่ขึ้น- -....หื่นไม่เลือกเพศ วัย ใคร.....จริงๆเลย- -“

“อยากเล่นว่าว....”โยชิยักคิ้ว

“ไม่เอา- -....ผมบาดเจ็บอยู่”ผมบ่ายเบี่ยง

“จริง?ไหนดูซิว่าเป็นอะไรมากมั๊ย?ไอ้แก่ที่บ้านทำอีกใช่มั๊ย?...”โยชิรีบถอดกางเกงของผม

“เฮ้ย....”ผมอุทาน....นี่มันหน้าเคาน์เตอร์- -....ไม่อุจาดตาเกินไปหน่อยหรอ?- -“

โยชิหยุดมองดูผู้คนรอบกาย....ยังดีที่โต๊ะยังปิดบังไว้- -

โยชิช่างเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมจริงๆ- -ดูเขาห่วงใยผมมาก- -“

KhunpoL

20
มินหลบหน้าผมบ่อยขึ้นจนน่าตกใจ

ในขณะที่ผมเริ่มถูกสังคมรังเกียจมากขึ้น- -"พอเถอะสวรรค์....อย่าได้เล่นตลกอะไรกับผมอีกเลยนะ....ขอร้องล่ะ

ข่าว ลือที่สร้างความน่ารังเกียจในตัวผมมากขึ้นๆ....เป็นแบดบอยไปแล้ว- -โดยเฉพาะในเรื่องพรรค์นั้นที่ผมกลายเป็นหนุ่มเพลย์บอยที่แสนจะชำนิชำนาญการ ที่สุดในโลกานี้

หากว่าผมจะไปทางไหนผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นก็ค่อยข้างจะมองผมแย่- -"

ผิดที่ผมออกตัวแรง- -

แต่ผมก็คิดว่าผมไม่สนใจหรอก- -"จริงๆนะไม่สนใจ......เพราะคนที่จะมามีอิทธิพลกับผมได้ก็มีแค่มินเท่านั้น....

ผมรวบรวมความด้านของตนเองไปดักรอมินที่หน้าบ้าน

"ไหนบอกว่าไม่สนใจ..."มินเหน็บผมก่อนจะเลี่ยงเดินเข้าบ้านแต่ผมก็ขวาง

"ทำ ตัวไร้สาระมากเลย...!!"มินทำหน้าฉุนผมที่สุดแต่ผมก็อาศัยความด้านไปจับไม้ จับมือเขาจนเขาก็รนทนไม่ไหวชกหน้าผมเต็มแรงจนผมหน้าหัน...ชาไร้ความรู้สึก ว่ามันเจ็บ...

"ถุย.."ผมถ่มน้ำลายที่มันเค็มเลือด..ปากแตกใน...ผมคิดว่านี่ถ้าเป็นหนังไทยตบจูบก็คงเกิดขึ้นให้ได้เฮกันแล้ว....

แต่สำหรับผมแล้วมันแหง่เกินงาม...- -

ใจไม่สู้พอก็เลยได้แค่กัดฟันกรอดๆเดินไปจากตรงนั้นอย่างปวดร้าว...ก็คนอย่างผมมันไม่เอาไหนนี่!!

"ไมค์..."พี่แมกซ์เห็นใบหน้าปวดร้าวของผมเข้า...

"ผมไม่เป็นไรครับ..."ผมฝืนฉีกยิ้มให้พี่แมกซ์ดูแต่เขาก็ไม่ยอมเชื่อผม!- -หนำซ้ำยังรั้งตัวผมไปกอด

"รักมากอย่างนี้แล้วก็อย่าถอดใจซะล่ะ..."พี่แมกซ์ดึงผมไปกอดปลอบขวัญซึ่งมันทำให้ผมหลุดสะอื้นออกมาอย่างหน้าไม่อาย- -"

พี่แมกซ์รับปากจะช่วยผม

คำพูดปลอบใจจากพี่แมกซ์ทำให้ผมเบาใจลงและฮึดขึ้นมาอีกครั้งเมื่อพี่แมกซ์บอกว่าจริงๆแล้วมินไม่เคยมีใคร...และแอบมีใจให้ผมอยู่จริงๆ!

KhunpoL

21
โยชิโทรรายงานผมว่าพบมินเดินเตร่อยู่แถวคลับ



"เหมือนมองหาแกอยู่นะ^^ให้เข้าไปคุยไหม?"โยชิเสริม



"ห้ามเด็ดขาด!"ผมเผลอเอ็ดเข้า



"โอ๊ะโอ!...ก็ได้ๆ...แผนสำเร็จเมื่อไหร่อย่าลืมบุญคุณฉันนะ^^"โยชิเล่นผมอีกแล้ว- -"



"บุญคุณที่โทรรายงานแค่เนี๊ยะ!?"ผมบ่น



"งั้นฉันล้มแผนก็ได้นะ...พาว่าที่แฟนแกเข้าโรงแรมไหนดีน้า^^"โยชิพูดไป



"เออๆ..."ผมจำยอม...ให้ตายสิ!ผมไม่เคยเสียตัวให้โยชิอย่างนี้แล้วคิดแล้วก็หยอง!



"เดินออกไปแล้ว!"โยชิรายงานอย่างตื่นเต้นเมื่อมีการเคลื่อนไหว



"ครับๆ...วางละ..."ผมรีบวางสาย



ผมได้แต่หวังว่าการเดินออกไปจากแถวนั้นของมินจะเป็นการตรงกลับบ้าน...เพราะผมรออยู่!!



พี่แมกซ์วางแผนให้ผมกับมินได้เคลียร์กันให้จบๆไปเลยวันนี้....นั่นคือการ....รวบรัด- -



มินกลับมาที่บ้านจริงๆ!ร่างบางๆนั้นเดินอย่างโรยแรงขึ้นบันไดและเปิดไฟทีละจุดๆอย่างเชื่องช้า....ใบหน้าก็ดูเซื่องซึม....



"ไมค์!"เขาตกใจจนอุทานที่ไฟสว่างขึ้นมาแล้วพบหน้าผม!!



เขาไม่ได้คิดถึงผมอยู่หรอกหรอ?ถึงได้ตกใจขึ้นมามากขนาดนั้น- -"



ยิ่งแววตาหวาดระแวงระวังภัยของเขานั้น...ทำให้ผมเหนื่อยหัวใจ...คงกลัวว่าผมจะทำอะไรสินะ....- -



เขาก็เข้าใจถูกแล้วล่ะ!!....ผมตั้งใจจะมาทำอะไรเขา...แต่....ทำไม่ได้แล้ว!



ผมแพ้อีกแล้ว!....แผนการรวบรัดหวังจะเคลียร์ให้จบอย่างมีความสุขนั้นมันสลาย!!



จู่ๆผมก็คิดว่ามันเป็นแผนการที่ทารุณ....โหดร้าย....เห็นแก่ได้....ไม่มีความเป็นลูกผู้ชาย....- -



ผมอาจจะเลวในสายตามินมากกว่าเดิมก็เป็นได้....หากว่าผมหน้ามืดทำลงไปโดยที่ไม่แคร์ความรู้สึกของเขาเลย- -



"ทำไมครับ?ตกใจมากขนาดนั้นเลยหรอครับพี่....มิน!"ผมกลับเอาความน้อยเนื้อต่ำใจนั้นขึ้นมาแดกดันซะงั้น!



"....."มินสูดหายใจเข้าลึกๆไม่ตอบคำถามผมสักคำ!



"นึกว่าผมจะพิศวาสหน้าสวยๆของพี่มินนักหรือไง!?กรุณาล่ะ...

อย่าใช้สายตาระแวงมองผมด้วยความรังเกียจรังงอนอย่างนั้นเลย...แล้วผมจะไม่แตะต้องพี่อีกเป็นครั้งที่สองแน่!..."



ผมเสียสติไปแล้วแน่ๆ...ทั้งที่วางแผนมาซะดิบดีพอเจอหน้ามินกลับเสียกระบวนพังไม่เป็นท่า!....แผนล่ม...



ผมพูดไปได้ยังไงกันว่าจะไม่แตะต้องเขาอีก?....ก็ในเมื่อผมรู้ดีว่าทำไม่ได้!

KhunpoL

22
ความอึดอัดแน่นหน้าอกจนหายใจไม่ออกมันทำให้ผมต้องยกไหล่ขึ้นให้มันผายผึ่ง!...



คิดว่าเป็นการเดินจากไปอย่างพระเอกที่สุดแล้ว- -



เดินอย่างสง่าโดยไม่เหลียวหลังกลับไปงอนง้อ.....ซึ่งมันก็พัง!



ความเบลอในหัวของผมมันทำให้เข่าอ่อนก้าวลงบันไดพลาด!ลื่นตกบันไดไปหลายขั้น!



ดีที่ยึดราวบันไดไว้ทัน- -"



"ไมค์!..."มินวิ่งตามมาดูแต่ผมก็รีบกลบเกลื่อนวางท่าเดิมไม่ยอมหันหลังไปมอง.....ไม่รักก็อย่ามาสงสาร!!



"สงบสติอารมณ์เอาไว้บ้างเถอะ...คาดหวังมากก็เจ็บมาอย่างนี้แหละ...ถ้าทน เจ็บไม่ไหวก็ปล่อยเขาไปเถอะ"โยชิปลอบใจผมที่ฟุบหน้ากับโต๊ะร้องไห้



เขาเองก็ชวดเพราะแผนไม่สำเร็จ....- -"



คำพูดปลอบใจของโยชิยิ่งทำให้ผมสะอื้นดังขึ้น



"ไม่เหลือ....หมดสภาพพ่อเทพบุตร.."เลออนเดินเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ



"......."ผมนิ่งเงียบ....จริงซินะ....ผมเป็นเทพบุตรน้อยของผู้คนทั่วไป...ไม่มีใครไม่รักผม- -....ยกเว้นมิน!!



ผมสะอื้นต่อด้วยความสมเพชตัวเอง....



"มีใครมาหาแน่ะ!"เลออนสะกิดผม



"ผมไม่อยากพบใคร...โดยเฉพาะเวลานี้"ผมเงยหน้าโชว์ตาแดงๆบวมๆให้เลออนหัวเราะเยาะ



"ไม่อยากพบจริงๆน่ะหรอ?"เลออนผายมือไปที่มิน....เขายืนทำตัวลีบอยู่ตรงหน้าผม!!

angiejole

สนุกมากกๆๆๆค่ะ

KhunpoL

23

"มิน!"ผมดึงร่างบางของมินไปกอดแน่นซึ่งไม่รู้ว่าผมเผลอใช้กำลังไปมากเท่าไหร่มินถึงได้เอามือหยิกหลังให้ผมคลายอ้อมแขนออกไป

"พี่มาหาผมจริงๆหรอ?"ผมถามเพื่อย้ำให้แน่ใจ

มินไม่ตอบนอกจากจะพยักหน้าอย่างเอียงอายซึ่งนั่นก็มากพอสำหรับที่รอคอยคำตอบรับนี้มานานแสนนาน

ผมดึงมินไปกอดและห่างออกมาให้มินได้หายใจบ้างและก็ดึงมากอดซ้ำๆหลายครั้งจนโยชิหยุดผมด้วยการเเพ่งกะบาล- -"

ผมจึงได้แต่ยิ้มเกาหัวแก้เก้อ...

"กลับบ้าน.."ผมรีบฉวยข้อมือมินในทันที

"ไปละนะฮะ"ผมบอกกับทุกคนในลักษณะที่จูงแขนมินไปด้วยซึ่งเรียกง่ายๆก็คือ"เห่อ"นั่นเอง- -

"ไม่ต้องจับมือขนาดนั้นก็ได้..."มินดึงแขนกลับอย่างนุ่มนวลด้วยเกรงใจว่าจะทำให้เด็กเอาแต่ใจอย่างผมจะคิดมากเข้าไปอีก

"ทำไมอ่ะ?"ผมไม่แค่ถามแต่หน้าเริ่มไปแล้ว- -

"ฉันอาย..."มินตอบหน้าตาย

"...."ผมฉวยโอกาสตอนที่มินเหล่ตามองฟ้าเพราะอายจัดนั้นจับหน้าประทับจูบลงไปอย่างด้านๆ

ฉับไว ได้กำไร สมใจ และโดน!

"ผั๊วะ!"ฝ่ามือของมินใส่เข้าบ้องหูผมเต็มๆ!

เล่นเอาหูอื้อไปเลย- -

"ขอโทษ..."มินทำหน้าไม่ถูกที่เผลอโต้ตอบผมซะรุนแรง

"ฮ่าๆ...."ผมหัวเราะแต่ไม่หันไปมองหน้ามินที่ง้อขอโทษขอโพย

"อยากโดนใช่มั๊ย?..."ผมหันไปทำหน้าโหดขู่แล้วจึงทำปากยู่จะจูบซ้ำ

"เปล่านะ!..."มินเอามือกันไว้สุดกำลัง

"แหวะ!..เค็มอ่ะ..."ผมบ่น

"ฮะๆ...ไอ้!!"มินเล่นผมกลับบ้างซึ่งผมก็ใส่เกียร์หมาหนีไป

"หยาบคายมากเลยนะมาว่าฉันมือเค็มน่ะ..."มินวิ่งไล่

"ผมจะไม่หยาบคายเล้ยยถ้าพี่เอามือนั่นมาจับของผมไม่ใช่ใส่ปากผ๊ม...ฮ่าๆ..."ผมยวนไปวิ่งไป

"ถ้าไม่หยุดหนีแกก็อย่าหวังเลยว่าจะได้..."

"ได้อะไร?..."ผมกลับมา

"ได้..."มินยิ้มแห้งๆ แต่เมื่อสายตาของเราประสานกันเนิ่นนานก็หัวเราะออกมาทั้งคู่อย่างรู้ๆกัน

อิอิ

"รัก..."ผมระบายยิ้มก่อนประคองสายตาให้สนใจหน้าต่างหัวใจคู่นี้เท่านั้นใบหน้าของเราใกล้ชิดกัน ปลายจมูกของมินแตะปลายจมูกของผม แขนเราโอบกันและกัน...ผมไม่คิดจะจูบมินต่อหน้าสาธารณชนหรอกนะ...ก็แค่ใจร้อนนิดหน่อยเท่านั้น.....

ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าความรักของผมมันเลี่ยนแค่ไหนแต่ผมคิดว่าคำว่ารัก.....ไม่ต้องมีอะไรมาขยายความก็เพอร์เฟ็คในตัวของมันอยู่แล้วและนี่ก็ไม่ใช่ตอนจบของความรัก.....เพราะเพียงหัวใจเราจูนตรงกัน...มันก็แค่เพิ่งเริ่มต้นเท่านั้น....

เมล็ดพันธุ์แห่งความรัก....มันงอกงามขึ้นมาอีกแล้วหนึ่งต้นบนโลกใบนี้.........

END

ขอให้ความรักของทุกคนบนโลกนี้งอกงามขึ้นทุกๆครั้งที่รดน้ำใจให้กันนะครับ^^

Timex

ขอบคุณคับ

blackart

ก้อไม่สั้นน่ะคราบ

sugarxxx

ขอบคุณครับ