5 O0 K& j/ B1 U- \0 r% v8 g
+ ^' e" Q p$ N
กลางขุนเขาอันแห้งแล้งปรากฎภาพกองทัพทหารราวสมาร้อยนายจากอนาจักรนิโคดล กองกำลังเหล่านี้กำลังถูกรอบโจมตีจากโจรภูเขาซึ่งได้ใช้ช่วงเวลาที่พวกเขาพ่ายแพ้สงครามรุกต้อนแย่งชิงสะเบียงที่เหลืออยุ่น้อยนิด. รวมถึงปล้นสะดมเอาชุดเกาะและอาวุธยุทโธปกรณ์. แม่ทัพอาร์มันโด้บุรุษวัยสามสิบห้าผู้มีร่างกายราวกับเทพเจ้าสายฟ้า. นัยน์ตาดุดัน. ใบหน้าคมคาย. กำลังทุ่มเทกำลังปกป้องอาแจ็กซ์เจ้าชายลำดับที่สามเจ้าราชวงศ์. ผู้ซึ่งออกรบครั้งแรกเด็กหนุ่มวัยสิบแปดปีกรำ่ศึกจนแทบจะไม่มีแรงกายเหลือ. ครั้งแรงใจยิ่งถดถอยเพราะแพ้สงครามแต่กระนั้นเขาก็ยังพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่เป็นภาระของแม่ทัพอารีมันโก้ “พระองค์รีบหนีไปกับทหารก่อนะข้าจะต้านพวกมันไว้”. เขาฟาดดาบลงบนศีรษะของโจร ; T9 b1 C+ _/ G: Q' u* |) r- t
“ไม่”. เด็กหนุ่มปฏิเสธเสียงกร้าว. “ร่วมรบกันมาขนาดนี้จะตายก็ตายด้วยกัน. ข้าไม่ทิ้งท่าน” $ t$ R' W w& s0 T* x3 F4 L3 A$ y
“พระองค์ต้องไป. เราถึงจะมีโอกาสชนะ”. อาร์มันโด้เล็งเห็นแล้วว่าทหารฝั่งตนเสียเปรียบ. ตอนนี้น่าจะเหลือไม่ถึงร้อยนายแล้ว
- @# U. a* \5 s$ J+ }/ @$ n0 j
“แต่...”
1 n8 E* W: o/ d$ n% c: ]0 c: L
“ไม่มีแต่. ไป!!!” อาร์มันโด้ตวาด. ก่อนจะอุ้มเจ้าชายขึ้นบนหลังม้าและตบก้นม้าอย่างแรงเพื่อเร่ง
9 @+ F5 K! G# C
“เจ้าห้ามตายนะ”. อาแจ็กซ์ร้องลั่น.
; F( {# g: h$ S6 U! @
อาร์มันโด้โหมบุกตะลุยสู้จนเอาชนะโจรภูเขาได้สำเร็จ. แต่ตัวเขาเองก็หมดแรงแถมยังโดนลูกดอกของพวกมันเข้าอีก
' O" w- s$ X5 i3 K7 Q
ขณะที่นั่งหมดอาลัยตายอยากอยู่ท่ามกลางศพของลูกน้องตัวเองอยู่นั้นเสียงกีบเท้าก็ตรงดิ่งเข้ามา. สัญซาตญาณระวังภัยก็ตื่นตัว. เขาใช้พลังเฮือกสุดท้ายเตรียมรับศึก. แต่เป็นอาแจ็กซ์ที่ควบม้าเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด. เมื่อเห็นว่าแม่ทัพยังมีชีวิตอยู่ก็เผยแววตาสดใสออกมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง
$ r9 B( X8 h9 u% t: Q
อาร์มันโด้ถูกดึงขึ้นหลังม้า. ครั้นแรกเขาจะเป็นคนควบเองแต่ทว่าหมดแรงจึงปล่อยให้อาแจ็กซ์เป็นคนนำ. เจ้าชายอยู่ข้างหน้าแม่ทัพซ้อนหลัง. รอบกายเงียบเชียบได้ยินเพียงเสียงลมหายใจทั้งสอง. ผ่านไปสองชั่วยามอาร์มันโด้รู้สึกผิดปกติกับร่างกาย. มันค่อยๆแผ่ขยายขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้. แม่ทัพวัยฉกรรจ์มีอาการสะลึมสะลือ. คล้ายเหนื่อยคล้ายฝัน. เขาได้ยินเสียงอาแจ็กซ์ร้องเรียก. แต่เสียงนั้นช่างห่างไกล _: p. w& ]5 a# C, x1 P1 w, l
" V6 s9 w% K6 M# s% K
) Q: C- O6 _. s4 P, M+ l" o. ?
อาแจ็กซ์ประคองร่างกายอันใหญ่โตของผู้เป็นแม่ทัพลงมานอนบนพื้นดิน. เขารีบวิ่งไปที่ลำธารใช้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆ. มาเช็คหน้าให้อาร์มันโด้ก่อนจะค่อยๆถาดชุดเกาะแม่ทัพออก. “ท่านอย่าเป็นอะไรนะ”. อาแจ็กซ์ร้องอย่าร้อนใจ. มือขาวปลดผ้าเตี่ยวเขาออกจนเผยให้เห็นท่อนลำอันใหญ่โตราวเก้านิ้ว. เจ้าชายชะงักหน้าตาแดงกร่ำ. นี่เจ้าจะตายแล้วยังมีอารมณ์อีกรึ. อาแจ็กซ์ล่ะสายตามองรูปร่างแม่ทัพให่หาร่องรอยผิดปกติจนไปพบกับรอยเข็มเล็กตรงช่วงลำคอ. รอยเข็มมีเอกลักษณ์สามแฉกเช่นนี้. รึว่าจะเป็นเข็มกำหนัด!!!
" a0 H( {# j7 c5 }7 l3 ?1 o
อาแจ็กซ์สบกอย่างรุนแรง. เขาเคยได้ข่าวว่ายาพิษชนิดนี้ร้ายแรงนัก. หากไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้องอาจสิ้นชีพได้. หากการรักษานั้นแน่นอนว่าง่ายแสนง่ายเพียงปรนเปรอความกำหนัดจนกว่ายาจะหมดฤทธิ์เท่านั้น. เพียงแต่...ตอนนี้มิมีสตรี. อาแจ็กซ์เหลือบตาหมดอาร์มันโด้อย่างกระอักกระอ่วน. เขาเองก็มิมีประสบการณ์กับชายเสียด้วย. แต่หากเพื่อช่วยชีวิตอาร์มันโด้แล้ว 2 A' I" T. n) u5 R, y" e
+ D1 q2 w7 @. H+ l' _% ?. Z
หลังตัดสินใจได้เจ้าชายอาแจ็กซ์จึงเดินไปหยุดระหว่างขาของอาร์มันโด้ก่อนจะค่อยๆแยกเรียวขาแกร่งออก. เขายื่นมือไปสัมผัสท่อนลำอันใหญ่นั้นก็ขยับขึ้นลงช้าๆ. เสียงลมหายใจดังขาดห่วงของท่านแม่ทัพสะท้านราวกับพอใจ. อาแจ็กซ์ขยับมือเร็วขึ้นอีกมือก็เค้นคลึงลูกกลมๆเพื่อเพิ่มความกระสัน. อาร์มันโด้ครางฮือออกมาเขาจะมืออาแจ็กซ์แล้วชักเร็วขึ้นราวกับไม่พอใจในความชักช้า. ไม่นานน้ำรักก็กระเซ็นออกมาเปื้อนตามหน้าท้องและหน้าอกแกร่ง. มันขาวขุ่นยิ่งนักและมีสีเขียวปนมาด้วย. อาแจ็กซ์รู้ว่าจะต้องทำให้น้ำรักนั่นไม่มีมีเขียวปนออกมาจึงเป็นสัญาณว่าพิษหมดไปแล้ว
; N7 E" s' q- o$ d9 Z% K7 Z9 N
% Y. P6 r# P {! Q2 ~7 a9 n
องค์ชายนั่งพิงต้นไม้แล้วจับอาร์มันโด้นั่งพิงเขาอีกที. มือนึงรูดรั้งบดขยี้ท่อนลำใหญ่โต. อีกมือเค้นคลึงกล้ามหน้าอกและกล้ามท้อง. เมื่อเริ่มไปซักพักเขาก็มีอารมณ์. ปากบางจึงยื่นไปขบเม้มลำคอหนา. กัดบริเวณหัวไหล่แกร่ง. ลิ้มรสกลิ่นกายชาตินักรบอย่างหื่นกระหาย. ลืมเลือนจุดประสงค์ที่แท้จริงไป.
7 U8 \# ]* b& E* t. D( R6 L: n
/ X: n! v0 K- |6 W n
" r* q( q! ?7 K/ N
“อือ. อา”. อาร์มันโด้ครางกระเส่า. เขาล็อคคอองค์ชายเข้ามาจบอย่างไม่รู้ตัว. สองลิ้นเกี่ยวรัดกันอย่างเมามัน
. y# W2 I' y+ a# N
“เจ้าทำข้ามีอารมณ์เหลือเกินแม่ทัพข้า”. อาแจ็กซ์ครางก่อนผลักร่างใหญ่โตราวกับเทพเจ้าสายฟ้าลงบนพื้น. ลิ้นร้อนลากเลียเม้มไปตามหน้าอก. หัวนม. สีข้างจนทำให้อาร์มันโด้บิดรัดเร่าอย่างเสียวซ่าน. อาแจ็กซ์ลากลิ้นไปบริเวณหัวเหน่า. ลิ้นร้อนหยอกล้อกับหัวบานสวย
7 v7 r4 i1 o9 ^# N
4 ^7 V5 s6 q. @" `/ s
“อา”. อาร์มันโด้ครางกระเส่าราวกับโดนสายฟ้าฟาดเข้าเต็มรัก. ความรู้สึกแปลกใหม่ไม่เคยลิ้มลองช่างยั่วยวนให้หลงใหลนี้คืออะไรกัน. สติของแม่ทัพไม่สามารถประคองตนให้รับรู้ได้. มีพียงประสาทสัมผัสทางกายเท่านั้นที่ตอบสนองไปอย่างธรรมชาติ. อาแจ็กซ์ใช้ริมฝีปากและลิ้นเกี่ยวตวัดแท่งเนื้อราวกับของโปรดปราณ.
! p& W! v6 k- L. Z
“อา. ใครทำอะไรข้า. มันดีเหลือเกิน”. อาร์มันโด้ครวนคราง. อาแจ็กซ์ฉวยโอกาสจับแท่งเนื้อของตัวเองยัดเข้าปากอีกฝ่าย. “อื้อ. อ็อก. จ๊วบจ๊าบ”. แม่ทัพใหญ่ใช้เวลาไม่นานก็เรียนรู้ว่าควรจัดการกับสิ่งแปลกปลอมในปากยังไง. เขาดูดรูดรั้งแท่งเนื้ออย่างดุดันจนทำให้เจ้าชายอาแจ็กซ์สั่นสะท้าน . ^4 N3 R- H( p
“ซี๊ดดดดดดพโอยยยยยยท่านปม่ทัพข้าเสียวยิ่งนัก. ดูดแรงๆ”. อาแจ็กซ์กระทกกระทั้นท่อนลำเข้าออก ! D$ C! S! e: r. L! ^0 b& o9 C
9 v9 {9 \0 ?) p) M
“ข้าทนไม่ไหวแล้ว”. อาแจ็กซ์จับขาแกร่งแยกออก. ก่อนจะเลียรอบๆรอยจีบสีเข้ม
& Y$ V7 _; N# J) ^/ {
$ r/ z$ q+ Z( A6 C% e
“ฮ้าเสึยวยิ่งนักใครทำมนต์ใส่ข้า. เจ้าเป็นใคร”. อาร์มันโด้ปล่อยปากออกมาร้องครวญกระเส่าก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมากอีกรอบ. อาแจ็กซ์นิ่งคิดซักครู่ก่อนจะค่อยจับท่านแม่ทัพนอนคว่ำ. เขาคิดว่าการร่วมรักกับบุรุษก็คงไม่ต่างจากสตรี. เจ้าชายวัยสิบแปดปีจึงค่อยๆกดแท่งเนื้อเข้าไปในร่องสวาทแม่ทัพของเขา - {0 s0 d( d2 U6 v
“อย่าข้าเจ็บ”. อาร์มันโด้ดิ้นรน.
" a' r! \9 O& M8 I
A3 G4 H8 Z2 u3 H1 X+ I
แต่แล้วก็เกิดเรื่องพิศดาร. เมื่ออาร์มันโด้สะดุ้งตื่นขึ้นมาบนเตียงคนไข้. เขาเหลือบมองรอบกายด้วยความงุนงง. คนพวกนี้สวดชุดอะไร. แล้วสายระโยงระยางที่เจาะเข้าร่างกายเขานี่อีกล่ะ
3 g) j( R& q- k% ^3 Q# Q! x5 |% }
“เป็นยังไงบ้างครับ”. เสียงนุ่มทุ่มของชายหนุ่มดังขึ้น. เขามองคนตรงหน้าด้วยความตกตะลึง. ชายตรงหน้ารูปร่างหล่อเหลาสูงประมาณหัวไหล่ของอาร์มันโด้ ผิวขาวเนียนมีน้ำมีนวล. แว่นตาทรงกลมทำให้ดูสุขุม. แต่ใบหน้านี้ช่างคุ้นตานัก
% B% f* g4 z9 z( I: S& \
“เจ้าชาย?” + s% Z) V; V w, R& `$ C1 b
5 ~* f, a, x& y( Q4 C. O' S6 \
|