ตอนที่ 59 เย็นนั้นที่บ้านไอ้ติมีงานเลี้ยงครับญาติพี่น้องมากันเต็มบ้านเลย ผมกับไอ้เม้งไม่รู้จักใคร ไอ้ติมันก็ง่วนๆช่วยงานที่บ้านมันอยู่ก็เลยไม่ได้มาดูแลผมเท่าไหร่ผมกับไอ้เม้งเลยกินเหล้ากับไอ้ตองและเพื่อนๆ มันปรกติไอ้เม้งมันไม่ใช่คนที่ดื่มมากเท่าไหร่ แต่คืนนั้นไอ้ตองมันรินส่งๆ ให้ตลอดผมก็พอเดทางออกว่าคืนนี้ต้องมีอะไรดีๆ แน่ เลยชวนไอ้เม้งมันชนแก้ว(นี่หละความเลวของผม สงสารไอ้เม้งมันเอนะ ได้แฟนเลวฉิบหาย) ไอ้เม้งมันเจอผมท้าชนมันก็ขัดไม่ได้ไม่กี่แก้วมันก็ป้อแป้อ้อแอ้เต็มพิกัด แต่ผมยังส่งแก้วให้มันเรื่อยๆสายตาก็คอยมองไอ้ตองอยู่ ไอ้ตองมันขยิบตาอย่างรู้กัน แค่คิดควยก็โด่แล้วกรู ประมาณสี่ทุ่มไอ้เม้งมันก็ฟุบลงกับโต๊ะผมเลยพยุงไอ้เม้งไปส่งที่ห้อง ไอ้ตองมันตามมาด้วย ผมหิ้วปีกไอ้เม้งข้างนึงอีกข้างไอ้ตองมันช่วยพยุง แต่มือไอ้ตองมันกลับจับแขนผมไว้บีบเบาๆ ผมรู้ทันว่ามันคิดอะไรพอส่งไอ้เม้งถึงเตียงก็ดึงมันมาประกบร่างทันที ตอนนั้นผมเองก็เมามากๆ ครับ ยอมรับเลยว่าขาดสติแต่ผมไม่โทษเหล้าหรอกที่ทำให้ผมกับไอ้ตองทำอย่างนี้ผมเองต่างหากที่ต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจ ผมลืมไอ้เม้งไปชั่วขณะทั้งๆที่มันก็นอนหลับอยู่บนเตียงนั่นแหละ พอผมประกบปากมันได้ก็สอดลิ้นเข้าไปไอ้ตองครางฮือ ผมว่ามันก็คงเงี่ยนเต็มแก่ เพราะควยมันแข็งปั๋งอัดแน่นอยู่ในกางเกงนี่ถ้าไม่ติดเข็มขัด มันคงดันทะลุขึ้นมาแล้ว ผมจูบปากมันได้ครู่ใหญ่ก็ถอนปากออกมาไซร้ซอกคอมันแผ่วเบา ดูท่าทางไอ้ตองไม่ถึงใจ มันพลิกร่างใผมลงนอนหงายแล้วมันเป็นฝ่ายรุกผมเอง ผมนอนอ้าขาอย่างจงใจให้ไอ้ตองมันลูบคลำควยผมที่แข็งไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ามันไอ้ตองมันจับผมแก้ผ้าทีละชิ้น ผมเองก็เป็นใจ แอ่นเอวให้มันถอดกางเกงโดยง่ายไม่ทันไร ควยผมก็เป็นอิสระ มันเงี่ยนแข็งโด่ พ่นน้ำลายเป็นเมือกมาตรงหัว ไอ้ตองมันรูดเล่นสองสามทีแล้วห่อปากรูดกดลงตั้งแต่ปลายควยยันโคน ไอ้ตองมันดูดควยผมไปแก้ผ้าตัวเองไปด้วยพอมันถอดออกหมดตัว มันก็พลิกร่างแอ่นควยเข้ามาใกล้ๆปากผมน้ำเงี่ยนเยิ้มเป็นสายเชียวครับ ผมเลยลองเอาลิ้นแตะดู ไอ้ตองมันสั่นระริกผมเลยขยับหัวเข้าใกล้ แล้วห่อปากรูดดูดของมันเข้าไปบ้าง ควยเนื้อยาวร่วม 7นิ้วผลุบหายเข้าปากผมไปจนเหลือติดโคนอยู่ประมาณ 2นิ้ว แค่นี้ก็จะตายแล้วว้อย แม่งให้ผมหมดอันกรูตายพอดี ผมไม่ได้สังเกตหรอกว่าไอ้เม้งมันตื่นหรือหลับอยู่อย่างที่บอกแหละว่าตอนนั้นมันลืมไอ้เม้งไปสนิทเลย พอเจอแรงดูดควยทีก็สะท้านทีเสียงควยผ่านปากดังจ๊วบๆ ไม่หยุด ไม่รู้มันดังมาจากควยหรือปากใครเพราะประสานเสียงกันดังระงมไอ้ตองมันเร่งดูดจนผมต้องกระดกควยเกร็งไว้กลัวน้ำแตกกลางทางพอเห็นว่าถ้ายังปล่อยให้ไอ้ตองมันดูดอยู่อย่างนี้น้ำต้องแตกแน่ๆก็ผลักหัวมันออกจนควยหลุดจากปากมัน แล้วก็ดึงร่างมันมาประกบจูบอีกครั้ง ไอ้ตองมันจูบปากผมอย่างเมามันมากครับกลิ่นเหล้าในปากมันอ่อนๆ ก็กระตุ้นอารมณ์ผมไปถึงไหนต่อไหนแล้วไหนจะมีกลิ่นควยผมที่มันดูดไปเมื่อกี้อีก โหย แค่คิดก็เงี่ยนแล้วไอ้ตองมันคว้าถุงยางหัวเตียงมาจะสวมควยมัน ผมต้องร้องบอกว่าผมรับไม่เป็นก็แม่งกรูเจ็บนี่หว่า แล้วตูดกรูนี่ของไอ้เม้งคนเดียวอีกอย่างถ้ากรูเจอเจ็ดนิ้วมันนี่สงสัยไม่ฉีกก็ขาถ่างล่ะว๊ะ ไอ้ตองมันเลยเปลี่ยนมาใส่ถุงยางให้ผมแทนแล้วมันเอาเควายมาทาให้ด้วย เพิ่งรู้จักเควายครับ ก่อนหน้านั้นใช้วาสลีนมาตลอดก็ลื่นๆ ดีใช้ได้ แต่มันล้างออกยากไปหน่อยน่ะ พอลองเควายแล้วโหย แม่งลื่นดีฉิบหายแต่ไม่ถึงขนาดหลวมน่ะ มันก็ยังแน่นฟิตปั๋งอยู่แหละ เพียงแต่มันเข้าออกง่ายขึ้นน่ะ ไอ้ตองเอาถุงยางใส่ให้ผม ทาเควายเสร็จสรรพแล้วมันก็โป๊ะเจลส่วนหนึ่งเข้าตูดตัวเองด้วยไอ้ตองมันไม่ยอมเสียเวลาถ่างรูตูดขยายรูก้นมันเลยครับ พอมันทาชุ่มได้ที่แล้วมันก็นั่งคร่อมลงบนควยผมที่จับตั้งรออยู่แล้ว หัวควยบานๆ ค่อยๆคลืบคลานเข้าหาง่ามตูดไอ้ตองช้าๆ ไอ้ตองมันเกร็งหน้าทองผ่อนลมหายใจค่อยๆกดตัวห่มลงมา เควายมันคงชุ่มมากครับเพราะมันไหลย้อยลงมาเป็นสายเลย เอหรือว่ามันมีน้ำเงี่ยนไหลจากตูดด้วยหว่า ไม่แน่ใจแหะ แต่ที่รู้ๆกว่าควยผมจะเข้าหมด ไอ้ตองมันขาสั่นระริกเกือบทรงตัวไว้ไม่อยู่ พอควยผมเข้าจนสุดแล้วไอ้ตองมันนั่งแช่ไว้อย่างนั้นพักนึง ผมเองก็ผงกหัวมามอง มันคงเสียวมากครับหน้าตาเหยเกเชียว ผมเองก็ใช่ย่อย รูตูดแม่งตอดควยผมฉิบหายเลยว่ะ สงสัยแม่งคงโดนมาไม่กี่ทียังฟิตสัดๆ เลย พอมันตอดที ผมก็กระดกควยในรูตูดมันทีเป็นการเอาคืนไอ้ตองมันก็เกร็งๆ สักพักมันค่อยๆยกตัวขึ้นช้าๆ หน้าตามันแบบว่าเสียวมากๆควยมันเหี่ยวปล่อยน้ำเงี่ยนใสๆ ไหลเป็นสายเลยครับ แต่ไม่ถูกใจผมเท่าควยไอ้เม้งหรอกไอ้ห่าเม้งนี่โดนเย็ดกี่ทีก็ควยแข็ง แถมพักหลังๆ นี่ผมแทบไม่ต้องว่าวให้มันเลยแค่ผมเสียบตูดมันก็น้ำแตกเองได้ ไม่รู้แม่งฝึกมาหรือว่ามันชินตูดไปแล้วก็ไม่รู้ ไอ้ตองมันยกร่างจนควยผมเกือบหลุดเหลือค้างแค่หัวบานติดคารูตูดไว้ พอไอ้ตองมันขยับร่างจะกดลงมาผมก็กระเด้งสวนเอวแอ่นควยอัดเข้ารูตูด ไอ้ตองสะดุ้งเฮือกร้องจ๊ากเพราะมันคาดไม่ถึงว่าจะโดนควยผมสวนกลับมาทันควันอย่างนี้พอควยผมเข้าสุดมันก็กระแทกร่างลงมานั่งพอดีผมเลยจับเอวมันยกขึ้นแล้วปล่อยพร้อมกระแทกเอวขึ้นไปอีกครั้งไอ้ตองครางอย่างเจ็บปวด (รึเปล่าว๊ะ) แต่ผมไม่สนใจเร่งเอวกระเด้งสวนถี่ยิบไอ้ตองมันร้องครวญครางตามแรงกระแทกของผม ควยเหี่ยวๆของมันกระเด้งขึ้นลงไปมาตามแรงโยกของตัวมัน ผมกระเด้งเอวอยู่นานจนเมื่อยเลยเร่งความเร็วเพิ่มขึ้น ไม่กี่ครั้ง ผมก็ต้องแอ่นเอวปล่อยน้ำเงี่ยนอัดแน่นเต็มถุงยาง พอมันออกจนหมด ไอ้ตองมันก็ล้มลงนอนข้างๆ หายใจหอบอยู่ผมนอนพักสักพักก็ลุกไปล้างตัวล้างควยให้เรียบร้อย แล้วกลับมานอนข้างไอ้เม้งส่วนไอ้ตองมันก็ลงไปกินเหล้าข้างล่างต่อ ผมเผลอหลับไปนานจนตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วครับควานข้างๆ ตัวไม่เห็นมีใคร ไอ้เม้งมันไปไหนไม่รู้ ผมเลยเดินลงมาข้างล่างไอ้ติมันกำลังแต่งตัวครับ กำลังจะไปวัดกันน่ะ ผมถามหาไอ้เม้ง แต่คำตอบทที่ผมได้รับทำเอาผมอึ้งไปเลย "ไอ้เม้งมันบอกว่ามีธุระด่วนที่บ้านพ่อมันโทรมาตาม มันเลยให้กรูไปส่งมันที่ท่ารถเมื่อเช้า อ้าวแล้วมึงไม่รู้เหรอ" ผมอึ้งแดกไปเลยครับ "มันไปเมื่อไหร่"ผมถามอีกครั้ง ปากคอแห้งผาก "ก็เกือบๆ ชั่วโมงแล้วล่ะ มันมาเรียกกรูแต่เช้ากรูเลยไปส่งมัน มันบอกว่ามึงรู้แล้ว" ฉิบหายแล้วกรู ไอ้เม้งมันต้องรู้แน่ๆผมเองก็ชะล่าใจนึกว่ามันหลับสนิทเพราะเมา มันเอากับไอ้ตองเพลินลืมคิดถึงมันผมรีบวิ่งไปกดมือถือหามัน ไอ้เม้งมันไม่รับครับ พอผมโทรอีกทีมันก็ปิดเครื่องไปแล้วไอ้ติมันเดินตามขึ้นมาถาม "เฮ้ม มึงมีอะไรกันป่าวว๊ะ กรูเห็นไอ้เม้งตาแดงๆหรือมันมีอะไรที่บ้าน" ผมเองก็ร้อนใจเกินกว่าจะพูดคุย "ไอ้ติมึงพากรูไปท่ารถหน่อยดิ" ไอ้ติมันมองหน้างงๆ ผมต้องบอกมันซ้ำมันเลยรีบลงไปสตาร์ทรถพาผมไป "ใจเย็นนะมึงป่านนี้ไอ้เม้งมันคงไปแล้วล่ะ" ไอ้ติปลอบผม "แล้วมึงมีเรื่องอะไรว๊ะทะเลาะกันรึไง" ไอ้ติถามต่อผมเลยเล่าให้มันฟังระหว่างทางว่าเมื่อคืนผมไปทำเหี้ยอะไรไว้ ไอ้ติคำราม"ไอ้เหี้ยตอง แม่งระยำ" ผมเองต้องบอกมัน "เฮ้ย อย่าไปทำไอ้ตองมันนะกรูผิดเอง ไม่น่าเลยกรู" ผมครวญ ไอ้ติมันหน้าตาไม่พอใจมากแต่มันบอกว่าไม่ใช่ความผิดผม น้องมันที่ผิดเอง ผมเองห่วงไอ้เม้งก็ห่วงกลัวไอ้ตองมันโดนเล่นงานด้วย ปวดหัวว้อย พอไปถึงท่ารถ ผมวิ่งตามหาไอ้เม้งอยู่นาน(แม่งเหมือนในหนังเลยว่ะ) แต่ไม่เจอ ผมเลยตัดสินใจกลับกรุงเทพทันที ฝากไอ้ติมันลาพ่อแม่มันแล้วก็เก็บกระเป๋าผมกลับมาด้วยแต่ก็ไม่ลืมกำชับว่าอย่าไปทำไอ้ตองมัน มันไม่ผิด ตอนแรกไอ้ติไม่ยอมแต่ผมยื่นคำขาดว่าถ้ามันทำอะไรไอ้ตอง ผมจะเลิกคบมัน มันเลยยอมในที่สุด ผมนั่งรถเข้ากรุงเทพในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อยืดแถมกางเกงในก็ไม่ได้ใส่ แต่นาทีนี้เงี่ยนไม่ออกแล้วดีนะที่หยิบกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ติดมาด้วย ใจมันร้อนจนทนไม่ไหวไม่รู้ว่าตอนนี้ไอ้เม้งมันเป็นยังไงบ้าง มันคงโกรธผมมากๆ เลยอ่ะขนาดมันหนีผมไปทั้งๆที่มันก็ไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อนใจนึงก็ห่วงมันด้วยเพราะมันไม่เคยเดินทางคนเดียวไปไหนไกลๆ เลย ไอ้คนขับเวรนี่แม่งก็ขับช้าฉิบหายจนกรูแทบจะไปถีบมันตกรถแล้วขับตามไปเองถ้าเป็นตอนนี้คงซื้อตัวเครื่องบิน บินไปดักมันไว้แล้ว แต่ตอนนั้นยังจนครับเป็นนักเรียนไม่ค่อยมีตังค์หรอก เลยได้แต่นั่งกระวนกระวายจนคนข้างๆ ลุกหนี โหยอีกนานไม๊เนี่ยกว่าจะถึงกรุงเทพเนี่ย กรูจะตายแล้วนะว้อย *************************************************************************************************** ยอมรับโดยดีครับว่าผมน่ะมันเลวโคตรๆจริงถ้าไม้งมันไม่อภัยให้ผมเนี่ยก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรก็ผมเองไม่เคยรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับมันได้ซักที ทั้งๆที่มันก็ให้อภัยผมตลอดแต่ผมก็ทำกับมันได้ลงคอ ปล.มีคนถามมาว่า ผมกับไอ้มดดำเนี่ยใครเลวกว่ากันว๊ะ แม่ง กรูว่าเลวพอกัน แต่กรูจนโคตรๆ ************************************************************************************* ตอนที่ 60 สิบกว่าชั่วโมงที่อยู่บนรถผมไม่ได้นอนเลยครับมันร้อนใจมากๆ ไอ้ติมันก็คอยโทรเข้ามาเป็นระยะๆผมโทรไปหาไอ้เม้งมันก็ไม่ยอมเปิดเครื่องซักที เลยไม่รู้แน่ว่าตกลงมันโกรธผมหรือว่าที่บ้านมันมีปัญหาจริงๆ ผมเองก็ไม่กล้าโทรไปที่บ้านมันหรอกครับกลัวที่บ้านมันสงสัยเลยได้แต่นั่งกรวนกระวายร้อนใจ มองดูหลักกิโลผ่านไปเรื่อยๆทำไมระยะทางมันไกลนักวะ พอรถจอดพักผมก็เดินๆ มองหาไอ้เม้งไม่เจอมันหรอกครับ ไม่รู้มันไปไกลถึงไหนแล้วมึงจะรู้ไม๊เนี่ยว่ากรูก็ห่วงมึงนะว้อย ไอ้เหี้ยเม้ง มึงทำไมไม่คุยกะกรูก่อนวะตอนนั้นใครเข้าหยน้าก็ไม่ติดหรอกครับ หน้าตาผมคงเหมือนยักษ์เหมือนมารแหละข้าวปลาก็กินไม่ลง แม่งไม่รู้จะจอดทำห่าอะไรนานนักหนา คนกำลังรีบ ผมไปถึงกรุงเทพก็ค่ำ ๆ แล้วครับผมไม่แน่ใจหรอกว่าไอ้เม้งมันไปไหน ระหว่างหอมันกับที่บ้านมันผมตรงไปหามันที่หอก่อน เงียบครับ ไอ้เม้งไม่อยู่ห้อง ห้องล็อกไว้เหมือนตอนก่อนไปผมเลยตรงรี่กลับไปที่บ้านไอ้เม้งมัน บ้านมันก็เงียบๆ นะ ผมกดกริ่งเรียก จริงๆผมจะเข้าไปเลยก็ได้ เพราะบ้านมันก็เหมือนบ้านผมอีกอย่างพ่อแม่ไอ้เม้งมันก็รักผมเหมือนลูกแต่ผมไม่แน่ใจว่าตอนนี้เขาอาจจะไม่พอใจก็ได้ที่ทำลูกเข้าเสียใจ(ถ้าเขารู้นะว่าผมกับไอ้เม้งเป็นอะไรกัน) หรือถ้าเขามีปัญหาที่บ้านกันจริงๆมันก็คงไม่เหมาะที่ผมจะเข้าไปตอนนี้ รออยู่พักนึงเด็กในบ้านไอ้เม้งก็ออกมา พอผมถามมันบอกว่าไอ้เม้งไม่อยู่ ไม่กลับ ผมก็งงมืดแปดด้านเลยอ่ะ ไม่รู้จะไปหามันที่ไหนกดโทรศัพท์หามันตั้งกี่ทีก็ไม่ติด มั่นใจแล้วว่าไอ้เม้งมันต้องโกรธผมเรื่องเมื่อคืนนี้แน่ในใจนึกโมโหตัวเองว่าทำอะไรลงไปไม่ยั้งคิดเอาแต่ตัวเองสนุกอยู่ฝ่ายเดียวไม่คิดถึงคนอื่นเลย ผมกลับมาที่บ้านผมแบบคนหมดแรงพ่อกับแม่ผมเห็นสภาพแล้วนึกว่าผมไม่สบายจะให้ไปหาหมอ ผมก็เลยเลี่ยงๆ เดินขึ้นห้องไปไม่ได้พูดกับใครอีกอารมณ์ตอนนั้นบอกไม่ถูกครับ มันเหมือนคนที่กำลังจะเสียอะไรไปอ่ะผมยอมรับเลยครับว่าตอนนั้น่ะผมร้องไห้เลย ผมมีรูปไอ้เม้งใบนึงอยู่ในกระเป๋าตังค์มองมันอยู่นานก็ไม่เบื่อแต่รู้สึกเหมือนว่ารูปใบนั้นมันอาจเหลือค่าเป็นแค่กระดาษแผ่นเดียวแล้วเพราะถ้าคนในรูปเขาหมางเมินผมจริงๆ รูปใบนั้นก็คงไม่มีค่าอะไร ผมพยายามโทรหาไอ้เม้งอีกนับร้อยครั้งแต่เปล่าประโยชน์ มันไม่เปิดเครื่องเลย ห่วงมันก็ห่วง แต่ไม่รู้จะไปหามันที่ไหนไอ้ติมันก็โทรมาเป็นระยะ มันบอกว่ามันเสร็จงานบวชพี่มันแล้ว กำลังตามขึ้นมา ผมถามเรื่องไอ้ตองนิดหน่อยเพราะมันก็เป็นเรื่องที่ผมต้องรับผิดชอบด้วย ไอ้ติบอกว่ามันคุยกับไอ้ตองแล้วแต่ไม่ได้ทำอะไร ไอ้ตองมันก็รู้ตัวว่ามันผิด มันฝากมาขอโทษด้วยผมเลยฝากมันบอกไอ้ตองว่าไม่ต้องคิดมาก เรื่องนี้ผมผิดคนเดียวถึงเรื่องอย่างนี้ต้องร่วมมือกันทั้งสองคน แต่ผมเองที่เป็นฝ่ายผิดสัญญากับไอ้เม้งถ้าผมไม่ยอมสักอย่าง เรื่องก็คงไม่เกิด ผมนอนไม่หลับหรอกครับใจมัน่วงไอ้เม้งมันมากกว่า ผมยังไม่คิดหรอกว่ามันจะให้อภัยผมหรือเปล่าแต่ผมกลัวมันเป็นอะไรไปมากกว่า ผมค่อนข้างมั่นใจว่าอย่างน้อยมันก็คงไม่คิดสั้นแน่ๆไอ้เม้งมันไม่ใช่คนที่คิดอะไรอย่างนั้น แต่ผมกลัวว่าในนาทีที่มันอ่อนแออย่างนี้มันอาจจะเผลอพลาดได้รับอันตรายได้ ผมก็ได้แต่เดินไปเดินมาในห้องน้ำตามันก็ไม่หยุดไหลซักที ทั้งที่มันก็บวมแดงมากๆผมว่าไอ้เม้งมันก็คงไม่ต่างกันหรอก ตีสามกว่าๆ ผมตัดสินใจออกจากบ้านกลับไปกรุงเทพอีกครั้งก่อนขึ้นรถ ผมแวะไปดูบ้านไอ้เม้ง บ้านมันเงียบเชียบ มันคงไม่ได้กลับบ้านจริงไปถึงหอไอ้เม้งฟ้าก็สางพอดีครับ ผมยังไม่ได้นอนมาทั้งวันกับอีกคืนเต็มๆถึงจะอ่อนแรง แต่คงหลับไม่ลงหรอก ห้องไอ้เม้งมันยังคงเงียบเชียบอย่างเดิมหัวสมองผมตื้อตันไปหมด ไม่รู้จะไปหามันที่ไหน นั่งรอจนสายก็ไม่มีวี่แววไอ้ติโทรเข้ามาอีกครั้ง มันมาถึงกรุงเทพแล้ว มันตรงมาหาผมที่หอไอ้เม้งพอเห็นสภาพผม มันลากผมกลับหอผมทันที ผมดื้อยื้อมันไว้มันก็ไม่ยอมเรียกแท๊กซี่แล้วจับผมโยนขึ้นรถ ผมเองก็หมดแรงที่จะโวยวายเลยยอมให้มันพากลับมาที่ห้องตัวเอง ระหว่างทางไอ้ติมันพูดหลายอย่างครับแต่มันไม่เข้าหัวผมหรอก ดูท่าทางมันก็ไม่สบายใจนักที่น้องมันเป็นเหตุให้ผมกับไอ้เม้งมีปัญหากัน ตั้งแต่มันรู้ว่าผมเป็นคนชอบอย่างนี้มันก็รู้และเข้าใจว่าผมกับไอ้เม้งรักกันขนาดไหนผมเองก็ไม่สบายใจที่มันคิดว่าเป็นความผิดมันด้วยเลยยอมใจเย็นเชื่อฟังมันบ้างให้มันสบายใจ "มึงอย่าเพิ่งโวยวายไปเลยว๊ะเดี๋ยวมันก็กลับมาหามึง กรูรู้ว่ามันรักมึง มันทนไม่ได้นานหรอก" ไอ้ติมันปลอบแต่ไอ้ติมันไม่รู้จักไอ้เม้งดี ไอ้เม้งมันเป็นคนมีทิฐิมากพอสมควรครับบาถ้ามันไม่ยอม นี่มันไม่ยอมเด็ดขาด แต่ถ้ายอมแล้วนี่จะเอาอะไรก็ได้ที่ผ่านมามันเคยยอมให้ผมมาตลอด ผมก็ได้แต่หวังว่ามันคงยอมให้ผมอีกครั้งหนึ่ง ผมนั่งเงียบไปตลอดทางแค่สะกดใจข่มน้ำตาตัวเองยังทำยากเลยครับที่เสียใจไม่ใช่แค่ผมกลัวว่าจะต้องเสียไอ้เม้งไปเท่านั้นแต่ผมได้ทำให้ไอ้เม้งมันต้องเสียน้ำตาไปด้วย ความเงี่ยนแท้ๆ เลยว้อย พอไปถึงห้องไอ้ติมันอยู่เป็นเพื่อนผมต่อมันคงกลัวผมฆ่าตัวตายมั้ง ดีเหมือนกัน ผมไม่อยากอยู่คนเดียวด้วยพออาบน้ำอาบท่าจนรู้สึกสบายตัวขึ้นมา ว่าจะลองโทรหาไอ้เม้งอีกเสียงโทรศัพท์ก็ดังเข้ามาพอดี ผมรีบวิ่งถลาไปรับสาย ไอ้เม้งแน่ๆ แต่เปล่าครับพี่ตี๊โทรมา "เฮ้ย ไอ้ต่อ มึงอยู่ไหนเนี่ย"ไอ้พี่ตี๊มันถาม "อยู่บ้าน" น้ำเสียงผมอ่อนระโหยจนพี่ตี๊คงสังเกตได้"เออ ไอ้เม้งอยู่กะกรู มึงไม่ต้องห่วงนะ" ผมดีใจแทบกระโดดผสมโกรธตัวเองที่โง่ ไปนั่งรอไอ้เม้งมันตั้งนาน เสือกลืมไปว่ามันคงหนีผมไปอยู่ห้องพี่ตี๊""เด๊ยวผมไป" ผมรีบละล่ำละลักบอก ไอ้พี่ตี๊ร้องห้าม "เฮ้ย อย่าเพิ่งเดี๋ยวไอ้เม้งมันก็หนีไปอีกหรอก ตอนนี้ไอ้เม้งมันแย่ว่ะ ร้องไห้อย่างเดียวไม่ยอมหลับยอมนอน เนี่ยอกรูเพิ่งแอบเอายานอนหลับให้มันกิน มันถึงหลับลงได้เลยได้โทรมาหามึงเนี่ย มีเรื่องอะไรกันวะ ถามไอ้เม้งก็ไม่พูด เอาแต่ร้องไห้" ผมอึ้งครับ พูดอะไรไม่ออกหรอกปากคอมันแห้งผากไปหมด ไอ้เม้งมันโกรธผมเพราะเรื่องไอ้ตองจริงๆผมทรุดนั่งลงบนเตียงอย่างหมดแรง เสียงไอ้ตี๊ยังดังอยู่"กรูว่าให้ไอ้เม้งมันพักผ่อนซะหน่อยเหอะ มันร้องไห้มาทั้งคืนแล้วกรูว่ามึงเองก็พักหน่อยก็ดี ไม่ต้องห่วงไอ้เม้งมัน กรูดูแลให้เอง"ใจจริงผมนะอยากไปหาไอ้เม้งมันตอนนี้ แต่พอได้ยินไอ้ตี๊มันก็เลยเหมือนได้สติมันอาจจะดีกว่าก็ได้ ถ้าผมยอมใจเย็นลงบ้าง (ถ้าเป็นรัก 8009ก็ต้องพูดว่า ชาน่ะมันร้อน รอให้มันเย็นหน่อย เดี๋ยวมันก็กินได้เอง) ผมวางหูจากไอ้ตี๊มันอย่างน้อยก็ใจเย็นลงได้บ้างเพราะรู้ว่าไอ้เม้งมันปลอดภัยแน่ๆก่อนวางหูผมได้กำชับไอ้ตี๊มันไปด้วยว่า ฝากดูแลไอ้เม้งมันด้วยนั่นคงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่ทำได้ในช่วงเวลานี้ ************************************************************************************** เชื่อไม๊ว่า ผมดูละครเรื่องรัก 8009ตอนที่ทีกับจอนแยกทางกันตอนนั้น ผมร้องไห้ผมรู้เลยว่าอารมณ์ของทีตอนที่ถูกจอนหนีนั้นเป็นยังไงจอนกับทีเหินห่างกันเพราะครอบครัวกีดกัน แต่ผมกับไอ้เม้งต้องเหินห่างกันเพราะน้ำ(เงี่ยน) มือของผมเอง ทีกับจอน อาจจะห่างกันไม่นานเท่าไหร่แต่ผมกับไอ้เม้งมันคงไม่ง่ายเหมือนอย่างนั้น ปล. ขอโทษด้วยถ้าตอนนี้มันอาจจะเศร้าไปบ้างไม่อยากเล่าก็ต้องเล่า เดี๋ยวเนื้อเรื่องไม่ต่อเนื่อง แต่ผมก็เป็นคนเดิมครับเคยเงี่ยนยังไงก็ยังเป็นอยู่ ดังนั้น เรื่องราวของผมไม่ได้จบแค่นี้แน่นอน ************************************************************************************* ตอนที่ 61 คืนนั้นผมนอนไม่ค่อยหลับหรอกครับก็สลึมสะลือไปเรื่อย ก็มีเคลิ้มๆ บ้างเพราะมันเพลียๆ และเหนื่อยมากๆ ด้วยเหนื่อยทั้งกายทั้งใจ ไม่นึกจริงๆ ว่า แค่น้ำเงี่ยนหยดเดียวจะบานปลายใหญ่โตขนาดนี้ พอเช้าผมรีบแต่งตัว จะไปหาไอ้เม้งมันน่ะในใจคิดไปมากมายว่ามันจะยอมให้อภัยผมไหม ไอ้ติมันจะไปเป็นเพื่อนแต่ผมบอกว่าอย่าเลย ในนาทีนี้ผมอยากอยู่กับไอ้เม้งแค่สองคนเท่านั้น พอไปถึงหอไอ้เม้งมันผมก็ตรงเข้าไปที่ห้องพี่ตี๊ก่อนแต่ผมไม่กล้าเคาะประตูครับความรู้สึกผิดมันถาโถมเข้ามาหาจนผมรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่หลอดลมผมรวบรวมความกล้าอีกครั้ง เคาะประตูห้องไอ้พี่ตี๊แผ่วเบา ไอ้พี่ตี๊มันมาเปิดประตูให้ครับพอประตูเปิดออกเท่านั้นแหละ ผมเผ่นพรวดเข้าห้อง สายตามองหาไอ้เม้ง"ไอ้เม้งอาบน้ำอยู่ มึงนั่งก่อน" พี่ตี๊กระซิบ ผมเขยิบมานั่งข้างเตียง"เป็นไงบ้างล่ะมึง เจ้าชู้ดีนัก ไอ้เหี้ย" ไอ้ตี๊มันด่ามันคงรู้เรื่องราวของผมจากปากไอ้เม้งแล้วอ่ะ ผมเองก็ได้แต่จ๋อยๆนั่งลุ้นรอไอ้เม้งมันออกมา เกือบ 10นาทีที่ใจผมเต้นไม่เป็นส่ำ ผมนั่งรอไปคิดไปว่า คำแรกที่ผมจะพูดกับมันคืออะไรไอ้พี่ตี๊เหมือนจะรู้ใจ มันออกไปรอข้างนอก จะได้ปล่อยผมกับไอ้เม้งคุยกันสองคนประตูห้องน้ำเปิดออก ไอ้เม้งมันเดินออกมา มันยังมองไม่เห็นผมครับผมแอบอยู่ด้านข้างเห็นตาไอ้เม้งมันแดงมากๆ เลยอ่ะ ไอ้เม้งมันเป็นคนขาวน่ะครับ มันคงร้องไห้มากๆตาถึงได้แดงบวมช้ำขนาดนี้ ไอ้เม้งมันหันหลังให้ผมเพื่อจะเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋ากระเป๋ามันที่กลับมาจากบ้านไอ้ตินั่นแหละ แสดงว่ามันไม่ได้กลับห้องมันเลยผมพูดอะไรไม่ออก เดินไปหามัน แล้วกอดมันไว้จากด้านหลัง ไอ้เม้งมันสะดุ้งเล็กน้อย มันคงนึกว่าเป็นพี่ตี๊น่ะครับพอมันรู้ว่าเป็นผม มันนิ่ง ไม่พูดอะไร ผมกอดมันแน่นขึ้นแล้วน้ำตาผมก็ไหลออกมาเองไม่อยากพูดว่าเป็นน้ำตาลูกผู้ชาย เพราะผมเองไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลยผมไม่เคยให้สัญญาลูกผู้ชายกับมันได้ ไอ้เม้งยืนนิ่ง ไม่พูดอะไรซักคำปล่อยให้ผมโอบมันไว้ ผมไม่มีคำพูดอะไรหลุดจากปากเหมือนกัน มันพูดไม่ออกจริงๆ ครับล้านคำขอโทษก็ยังคงไม่พอ "ปล่อยกรูเถอะ" ไอ้เม้งมันพูดออกมาเบาๆมันค่อยๆ แกะมือผมออก ผมพยายามรั้งไว้ ไอ้เม้งเริ่มดิ้น จนมันสะบัดตัวหลุดจากผมมันหันมาเผชิญหน้า ดวงตาที่ผมคุ้นเคย ตอนนี้มันบวมแดง ผมพูดไม่ออกจริงๆไอ้เม้งจับมือผมไว้ มันบีบมือผมเบาๆ แล้วอ้าปากพูดอีกครั้ง"ปล่อยกรูเถอะนะ" ไอ้เม้งพูดทั้งน้ำตา ผมอึ้ง แน่นอนสิ่งที่มันพูดไม่ได้หมายถึงแค่ต้องการให้ผมปล่อยมันจากอ้อมกอดเท่านั้นแต่มันคงหมายถึงให้ผมปล่อยมันออกจากชีวิตไปด้วย "กรูขอโทษ" คำที่ผมควรจะพูดตั้งนานแล้วเพิ่งหลุดจากปากไอ้เม้งไม่สนใจ มันเก็บของใส่กระเป๋าผมพยายามยื้อไว้มันก็ไม่ยอมยอมรับเลยครับว่าวันนั้นผมร้องไห้หนักมาก ไอ้เม้งมันใจแข็งจริงๆมันไม่ยอมแม้แต่มองหน้าผมเลย จนมันเก็บของเสร็จก็คว้ากระเป๋าเดินออกไปผมเดินตามมันออกไปด้วย ไอ้เม้งมันกลับขึ้นห้องมัน ผมจะเข้าไปด้วย ไอ้เม้งมันบอกว่า"8 ปีที่ผ่านมาเราอยู่ด้วยกันมาเยอะแล้วตั้งแต่นี้ขอกรูอยู่คนเดียวนะ" ผมอึ้งครับ ช็อกไปเลยไอ้เม้งมันตัดสัมพันธ์แบบไม่เหลือเยื่อใยเลย แต่มันคงสมควรแล้วล่ะสำหรับคนชั่วๆอย่างผม ไอ้เม้งปิดประตูไม่ยอมให้ผมเข้าไป ผมเริ่มหงุดหงิดทำไมมันไม่รักกรูเลยว๊ะ ทำไมว๊ะๆๆ คำถามนี้เกิดขึ้นในใจผมตลอดเวลาผมเริ่มโวยวายอาละวาด เอามือทุบประตูถี่ยิบ ไอ้พี่ตี๊มันเข้ามายื้อผมไว้ก่อนที่จะมีใครออกมาดู "ไอ้ต่อมึงใจเย็น เดี๋ยวเขาก็แห่มาดูกันหมดหรอก"ไอ้ตี๊มันห้าม+ลากผมกลับไปที่ห้องมัน รอให้ผมสงบสติอารมณ์ พอผมเริ่มหายหงุดหงิดก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง "ไอ้เหี้ยต่อ มึงไม่ต้องมาเสียใจหรอกถ้ามึงรู้จักคิด รู้จักพอ มึงก็ไม่ต้องมาเสียใจอย่างนี้หรอก"ไอ้ตี๊มันเตือนสติผม แต่ในช่วงเวลานั้นยังไงก็ไม่เชื่อครับ ผมได้แต่ฟังผ่านหัวไปในหัวคิดแต่ว่าจะทำยังไงให้ไอ้เม้งมันกลับมา คืนนั้นผมนอนค้างที่หอไอ้ตี๊ครับพยายามโทรเข้าเครื่องไอ้เม้งเพื่อขอคุยกับมัน ไอ้เม้งมันไม่รับสายเลยครับวันรุ่งขึ้นยอมขาดเรียน ไปเฝ้าไอ้เม้งที่หน้าห้องมันแต่เช้าปรากฏว่าไอ้เม้งมันไปเรียนแต่เช้าตรู่เลยครับ ขนาดผมไปรอมันตอน 6โมงเช้ายังไม่ทันเลย ไอ้ติมันโทรมาหา ถามความคืบหน้าผมเล่าให้มันฟัง มันหงุดหงิดใหญ่ แต่มันบอกอย่างนึงที่ทำให้ผมเลิกคลั่งลงไปได้"ดีเท่าไหร่แล้วที่ไอ้เม้งมันยังอยู่ให้มึงเห็นเป็นคนอื่นอาจจะหนีมึงไปไหนต่อไหนแล้ว ใจเย็นเหอะว๊ะ เดี๋ยวมันก็ยอมคืนดีเอง"จริงๆ ด้วย วันนี้ไอ้เม้งมันยังอยู่ให้ผมเห็นอย่างน้อยผมก็ยังรับรู้สุขทุกข์ของมันได้ และก็ยังมีหวังที่จะได้มันคืนกลับมา กลางวันผมกลับไปที่หอผมอีกครั้ง ไปทำไมเหรอครับผมตัดสินใจย้ายออกจากหอเดิม มาเช่าหออยู่หอเดียวกับไอ้เม้งถึงมันจะไกลจากมหาลัยที่ผมเรียนโคตรๆ แต่ผมต้องมา อย่างน้อยขอให้ผมได้เห็นหน้ามันทุกวันผมขอเช่าห้องในหอนี้ เลือกชั้นเดียวกับที่ไอ้เม้งมันอยู่ โชคช่วยครับมีเหลือห้องนึงพอดี อยู่เยื้องๆ กับห้องไอ้เม้งด้วย ผมโทรไปบอกไอ้ติว่าผมย้ายมาอยู่หอไอ้เม้งไอ้ติมันด่าผมฉิบหายเลยครับ มันบอกว่าเอาแต่ห่วงคนอื่น ไม่ห่วงตัวเองบ้างผมไม่สนหรอก ขอให้ไอ้เม้งมันอยู่ใกล้ๆ เท่านั้นพอ แต่ช่งแรกนี่ผมพยายามปิดนะครับไม่ให้ไอ้เม้งมันรู้หรอกว่าผมย้ายมาอยู่ที่นี่ จริงๆ ก็อยากให้มันเห็นใจแต่ผมกลัวมันหนีไปมากกว่า ผมสั่งไอ้ตี๊ให้คอยดูแลไอ้เม้งด้วยเวลาไปเรียนไอ้ตี๊รับปาก ถึงแม่มันจะเรียนคนละคณะ แต่ไอ้ตี๊มันก็มีน้ำใจมาคอยดูแลให้อย่างตอนกินข้าวกลางวัน ตอนกลับบ้านอะไรอย่างนี้ ถึงผมจะไม่สามารถทำด้วยตัวเองได้แต่ผมก็ยังคงอุ่นใจว่าไอ้เม้งมันยังมีคนดูแล ไอ้ตี๊มันขึ้นมาเล่าเรื่องไอ้เม้งให้ฟังเสมอเวลาผ่านไปอาทิตย์กว่า ไอ้เม้งดีขึ้นมาก แต่มันไม่เคยเจอผมนะครับเพราะผมน่ะต้องออกไปเรียนแต่เช้า ต้องขึ้นรถก่อนตีห้าครับไม่งั้นรถติดฉิบหายกว่าจะถึง กลับมาทีก็เกือบๆ เที่ยงคืนเพราะผมจะทำการบ้านที่มหาลัยเลย ถ้าเอากลับมาทำที่หอไม่ได้ทำแน่ๆเพราะมันเหนื่อยมากๆ ผ่านไปเกือบสองอาทิตย์ผมตัดสินใจเดินไปหาไอ้เม้งที่ห้องอีกครั้ง หลังจากที่ได้แต่มองหน้าห้องมันมานานวันนั้นผมกลับเร็วครับ ถึงห้องเกือบ 4 ทุ่ม ไอ้เมงยังไม่นอนครับผมเห็นไฟเปิดอยู่ ผมเลยตัดสินใจเคาะประตู ไอ้เม้งมาเปิดประตูครับพอเห็นว่าเป็นผมมันรีบปิดประตูทันที ผมพยายามเคาะเรียกอีกหลายหน แต่ไม่เป็นผลไอ้เม้งมันยังคงโกรธผมอยู่ ผมจะต้องทำอะไรอีกเท่าไหร่เนี่ยมันถึงจะให้อภัยผมซักที ************************************************************************** ขอบคุณอีกครั้งที่ตามลุ้นเรื่องของผมกับไอ้เม้งมาตลอดอย่าเพิ่งเบื่อกันนะครับ วันนี้ผมเล่าแค่นี้ก่อนนะครับ พรุ่งนี้มาเล่าต่อครับ ************************************************************************************* ตอนที่ 62 นึกไม่ถึงเลยครับว่าไอ้เม้งมันจะใจแข็งมากขนาดนั้นทุกวันผมไปเคาะประตูห้องมันเช้าเย็น ไอ้เม้งไม่สนใจมันไม่พูดกับผมเลยแม้แต่คำเดียว เวลาผ่านไปเกือบ 2เดือน ผมยอมรับเลยว่าท้อแท้มาก ผลการเรียนตกต่ำแบบสุด เรียกได้ว่าสอบทีไร ตกทุกทีไอ้ติมันก็ด่าให้สติทุกวัน ผมก็ยังทำไม่ได้ซักที ทั้งๆที่พยายามกลับมาใช้ชีวิตให้เป็นปรกติเหมือนเดิม ผมเริ่มทำใจได้กับสิ่งที่ไอ้เม้งมันปฏิบัติกับผมมันก็สมควรแล้วนี่ครับ ผมไม่เคยรักษาสัญญาที่ไว้กับมันได้ซักครั้งผมไม่โกรธมันเลยที่มันหมางเมินผมอย่างนี้แต่ผมก็ยังรอคอยวันนึงที่มันจะยอมกลับมาหาผมอีกครั้งเพิ่งรู้ตัวครับว่าขาดมันไม่ได้ มันเป็นคนเดียวที่เข้าใจผมมากที่สุดถึงผมจะเป็นคนเจ้าชู้ ขี้เงี่ยน แต่ผมก็ไม่เคยรักใครเท่ากับมัน ไม่ใช่สิผมไม่เคยรักใครเลยนอกจากมันต่างหาก ถ้าถามว่าผมกับไอ้เม้งเลิกกันหรือเปล่านี่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เราไม่ได้มีการพูดคุยกันเลยว่าผมกับมันจะเป็นแฟนกันเหมือนเดิมหรือเลิกรากันไป อย่าว่าแต่คุยเลยครับหน้ามันผมก็แทบไม่ได้เจอ ผมทำได้แค่แอบมองมันจากหนาต่างห้องผมที่ติดกับทางเดินหน้าห้องเวลามันเปิดปิดประตูเท่านั้นมันรู้แล้วครับว่าผมย้ายมาอยู่ที่นี่ ผมเคยเจอมันเปิดประตูออกมาพร้อมๆ กับผมแต่มันก็หลบหน้ากลับเข้าห้องไปอีกครั้ง ถึงไม่ได้คุยผมก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อให้มันขอโทษ ผมส่งจดหมายสอดใต้ประตู ส่งอีเมลล์หามันแต่มันไม่เคยตอบกลับแม้แต่ครั้งเดียว บทมันจะใจแข็งนี่ใครก็ห้ามไม่อยู่ครับ ผมตามตื้อมันอยู่นานจนผมเริ่มท้ออาจารย์ที่ปรึกษาเรียกไปคุยเนื่องจากผลการสอบของผมออกมาห่วยแตกมากๆถ้าเทอมหน้าผมไม่แก้ตัว ผมต้องโดนรีไทร์แน่ๆ จะไม่ให้เรียนแย่ได้ไงครับ ในหัวมีแต่เรื่องไอ้เม้งตลอดเรียนก็ไม่รู้เรื่อง แถมต้องเดินทางไปกลับคิดดูเดะ จากแถวๆ มาบุญครอง ไปหนองจอกน่ะใกล้ๆ ซะที่ไหน ช่วงนั้นน่ะโทรมสุดๆ เลยครับ ไอ้ติมันทนไม่ไหว มันตามมาด่าผมถึงหอ "มึงกลับไปอยู่กับพวกกรูเดี๋ยวนี้ ไอ้เหี้ยแม่งชีวิตมึงนะว้อย มึงจะยอมแลกชีวิตกับเรื่องแค่นี้เหรอ"ผมเองก็หมดปัญญาทัดทานครับ เพราะถ้าผลการเรียนยังออกมาห่วยอย่างนี้ผมต้องโดนรีไทร์แน่ แล้วจะไปตอบคำถามพ่อกับแม่ยังไง ผมเลยจำใจย้ายออกไม่ได้มีโอกาศบอกไอ้เม้งมันด้วยซ้ำว่าผมไม่อยู่แล้ว แต่มันคงไม่สนใจหรอก ผมขนของกลับปบ้านเช่าของไอ้ติมันวันนั้นเลยไอ้พี่ตี๊ก็มาช่วยด้วย มันบอกว่าเดี๋ยวมันจะคอยดูแลไอ้เม้งให้ผมไม่ต้องห่วงสบายใจได้ ผมกลับมาอยู่กับเพื่อนๆ อีกครั้งพวกมันไม่รู้เรื่องหรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม มีไอ้ติคนเดียวที่รู้ มันบอกเฉยๆว่าผมเลิกกับแฟนหญิง เลยอกหักประมาณนั้น อีอิงมันก็ยังแวะเวียนมาบ้านนี้เรื่อยๆแต่มันก็ไม่เคยถามหาไอ้เม้ง มันคงรู้เรื่องจากปากไอ้ติแล้วครับ การย้ายมาอยู่กับเพื่อนทำให้ผมลดความรู้สึกสูญเสียไอ้เม้งออกไปได้เรื่อยๆแต่ผมก็ยังคิดถึงมันอยู่ความสัมพันธ์ยาวนานของเรามันไม่สามารถลบล้างได้ในเวลาอันสั้นหรอกครับไอ้ตี๊ส่งข่าวตลอดว่าไอ้เม้งมันเป็นยังไงบ้างผมพยายามตัดใจไม่ไปหอมันอีกเพื่อที่จะลืมมันได้เร็วขึ้น ทั้งๆที่รู้ว่าไม่สามารถทำได้แน่ๆ วันนึงไอ้ติมันชวนผมไปเดินซื้อของที่จตุจักรมันบอกให้ผมผ่อนคลายบ้างจะได้ไม่เครียด ผมเองก็เบื่อๆ ดีเหมือนกันจะได้ดูอะไรด้วยผมไปถึงเกือบๆ เที่ยงแล้วครับ ก็หาอะไรกินกัน แล้วผมก็เดินไปแถวๆ ร้านหนังสือว่าจะหาการ์ตูนอ่านซักหน่อย กำลังเลือกหนังสืออยู่ครับพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นไอ้เม้งครับ มันกำลังก้มๆ เงยๆเลือกหนังสืออยู่ที่ร้านถัดไปอีกสองร้าน ผมดีใจมาก ไอ้เม้งมันดูเป็นปรกติแล้วหน้าตาน่ารักสดใจเหมือนเดิมแล้วครับ ผมขยับตัวจะเข้าไปทักมันแล้วก็ต้องชะงัก ไอ้เม้งมากับใครไม่รู้ครับ ผู้หญิงน่ะน่ารักมากๆ ด้วย น่ารักกว่าอีห่าอิงอีก ผมอึ้งๆ ยืนใจเต้นต่อมๆ เลยอ่ะผมเปลี่ยนใจไม่ไปทักมัน แต่หลบไปแอบยืนดูมันอยู่ห่างๆ ใจมันหวิวๆ ชอบกลครับไม่รู้ไอ้น้องคนนั้นมันเป็นใคร แต่ท่าทางสนิทกันมาก เอ่อไม่ต้องเดานะครับว่าเป็นน้องสาวมัน ผมรู้จักบ้านมันทุกคนครับ มันไม่มีน้องสาวหรอกคงเป็นเพื่อนที่มหาลัยแหละ แต่สนิทกันแค่ไหนผมก็ไม่รู้ก็เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกนี่ว้อย ผมกดโทรศัพท์หาไอ้ตี๊ทันที ไอ้ห่านี่มึงปิดความลับกรูเหรอเมียกรูไปมีเมียใหม่ (งงไม๊เนี่ย) แล้วไม่บอกกรูรึไง "ไอ้เหี้ยตี๊ไอ้เม้งมันมีแฟนใหม่เหรอ" ผมถาม ไอ้ตี๊มันอึ้งๆไปพักนึง ก่อนตอบมาว่า"ไม่รู้ว้อย ไม่เห็นมันมีผู้ชายที่ไหนมาจีบนี่หว่า" ผมสวนกลับ "ไอ้ห่านี่ ไม่ใช่ผู้ชายว้อย แม่งมากับผู้หญิง" ผมคุยไปลอบมองไอ้เม้งไป"กรูไม่รู้ว้อย ถามมันเองดิ" ไอ้เหี้ยตี๊แม่งวางหูใส่ผมทันทีผมก็คอดอยู่ว่าเอาไงดีวะ หลายเดือนแล้วนะที่ไม่ได้คุยกันไอ้เม้งมันอยากเจออยากคุยใจจะขาด แต่นี่แม่งมากับหญิงอ่ะ แล้วเป็นไรกันหรือเปล่าไม่รู้กำลังลังเวลอยู่นั้น ไอ้ติมันคงเห็นไอ้เม้งเหมือนกัน มันรีบมาลากผมออกไปจากตรงนั้น "ไอ้เหี้ย มึงมาดึงกรูทำไมกรูจะดูไอ้เม้งมัน" ผมโวยวาย ไอ้ติมันบอก "ดูทำเหี้ยอะไรเดี๋ยวมึงก็มาครวญครางอีก มันมีแฟนหญิงก็ดีแล้ว ผู้ชายอย่างมึงมันเลวเขาไม่เอามึงหรอก" โหย ด่ากรูซะ กรูยังไม่รู้เลยนะว้อยว่ามันเป็นแฟนกันหรือเปล่าไอ้ติพูดต่อ "ดีซะอีก มึงจะได้ตัดใจ ไปหาหญิงเอาบ้างดิมึงน่ะจะได้ลืมมันซะที" แล้วไอ้ติมันก็ลากผมขึ้นรถกลับบ้านเลยครับไม่ซื้อของกันแล้ว มันบอกว่ากลัวผมอาละวาดโวยวาย มันอายเขาอ่ะแม่งเห็นกรูเป็นอันธพาล อารมณ์ตอนนั้นไม่เสียใจนะครับ ไม่เลย แต่รู้สึกใจหวิวๆมันหวิวว่าจะต้องเสียไอ้เม้งไปจริงๆ แน่นอนแล้ว แต่ที่ผ่านมาหลายๆ เดือนนี่ผมก็เหมือนเสียมันไปแล้วล่ะ ไม่เคยได้คุยกับมันเลยแม้แต่คำเดียวมันก็เลยไม่รู้สึกอะไรมากมายนัก ผมโทรไปหาไอ้ตี๊มันอีกครั้งมันสารภาพว่ามีรุ่นน้องผู้หญิงมาจีบไอ้เม้งมันครับ ผมก็อึ้งๆ ดิ แม่งมีแฟนสาวจริงๆด้วย โหยกรู แล้วแม่งจะเย็ดหญิงเป็นไม๊เนี่ยที่ผ่านมามันเคยแต่แอ่นตูดให้กรูเย็ดมาตลอด สงสารผู้หญิงแม่งว่ะ ผมเล่าให้ไอ้ติฟัง ไอ้ติมันก็บอกว่า"แล้วมึงว่าไง เสียใจหรือเปล่า" มันถามตรงๆ ผมก็ตอบตรงๆ"กรูยังรักมันอยู่นิ ก็เสียใจอ่ะ แต่กรูคงชินแล้วมั้ง" ผมพูดตรงๆเหมือนกัน "แต่ดีแล้วล่ะ ให้ไอ้เม้งมันลองคบกับคนอื่นดูบ้างแปดปีที่มันเป็นแฟนกรู มันไม่เคยนอกใจกรูเลย แต่กรูทำกับมันนับครั้งไม่ถ้วน"ไอ้ติยิ้มๆ ตบไหล่ผม "แต่กรูยังรักมันอยู่ว่ะ กรูทำใจให้เลิกรักมันไม่ได้"ไม้รู้ไอ้เม้งมันคิดเหมือนผมหรือเปล่า แต่ผมก็ยังให้กำลังใจตัวเองอยู่ว่ามันคงยังรักผมอยู่เช่นกัน วันนึงมันต้องยกโทษให้ผม เหตุการณ์วันนั้นทำให้ผมตัดใจได้ผมกลับมาอยู่ในชีวิตปรกติอีกครั้ง ไม่อยากจะบอกเลยว่าในช่วงเวลาที่ผมมีปัญหาเรื่องไอ้เม้งอยู่นั้น ผมไม่ได้ระบายน้ำเงี่ยนเลยแม้แต่ครั้งเดียวคิดดูเด่ะ ไม่ได้เย็ดใคร ว่าวก็ไม่ได้ว่าว ทั้งๆที่ไอ้ติมันก็ชวนว่าวอยู่ทุกวันผมก็ปัดมาตลอด เหมือนคนตายด้านอ่ะ แต่พอกลับมาเป็นปรกติแล้ว น้ำว่าวแรกที่ออกแม่งยังกะน้ำพุแน่ะ พุ่งกระฉูดฉิบหายเลยไอ้เหี้ยติแม่งยังเก็บมาล้อผมอยู่ทุกวันนี้ ************************************************************************** ผมเป็นคนเดิม ที่เลวเหมือนเดิมตอนนี้ไม่มีไอ้เม้งแล้ว ใช่ว่าผมจะโกนหัวบวชเข้าวัดที่ไหนเลือดชั่วในตัวยังพลุ่งพล่านอยู่ มารรูหี ไม่มีสิ้นฤทธิ์แน่นอน
*************************************************************************************
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-10-6 05:36:08
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-10-6 20:47:54
โพสต์ 2019-10-6 21:07:50
โพสต์ 2020-7-23 03:08:46
