|
เย็นวันเสาร์ภายในห้องอาหารหรูหราของร้านอาหารอิตาลีย่านใจกลางเมืองภูริเชษฐ์ผลักประตูเข้ามาก็พบกับบุรุษวัยฉกรรจ์ชาวฝรั่งเศสนั่งดื่มอยู่กับนรากรคอยเขาอยู่ก่อนแล้ว “มาถึงนานยังครับ?” “ก่อนหน้าภูนิดเดียวนั่งรอไม่ถึงสิบนาทีหรอก เอาเครื่องดื่มอะไรไหมจะได้สั่งเพิ่มเติม” นรากรเอ่ยถามพร้อมกล่าวแนะนำคนทั้งคู่ให้รู้จักกัน “นี่ดิดิเยร์ โรแบร์เพื่อนผม” ภูริเชษฐ์ยื่นมือเข้าไปสัมผัสพร้อมกับกล่าวแนะนำตนเอง “ผมภูริเชษฐ์ครับยินดีที่ได้รู้จัก” “ช่านกานคราบ” สำเนียงภาษาไทยไม่ชัดตอบรับเขามา เขานั่งลงพร้อมกับรับเมนูอาหารมาเปิดดูเพื่อสั่งแต่ระหว่างเปิดดูเมนูอยู่นั้น เขาก็เหลือบดูแขกของอานรากรด้วยการสังเกตคร่าว ๆ ( h6 f) W* m5 V' h9 w
.....โรแบร์เป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ผิวขาวเข้มเหมือนเพิ่งผ่านการอาบแดด คางเหลี่ยมตามเผ่าพันธุ์เชื้อชาติของเขา มีเส้นหนวดกันเรียวอย่างเป็นระเบียบเหนือริมฝีปากตามแก้มและปลายคาง แต่ปล่อยให้ยาวเฟื้อยตั้งแต่บริเวณลำคอลงไปยาวถึงหน้าอก ลักษณะเป็นคนแจ่มใสแต่แววตาดูเศร้า ๆ อย่างไรพิกล ร่างกายล่ำสันแข็งแรง ตามประวัติหรือข้อมูลที่อากรให้เขามาดูจะค้านกันมากกับบุคลิกที่เห็นอยู่ในขณะนี้ เพราะดูเหมือนเขาจะพูดอังกฤษได้ดีแถมยังพูดไทยหรือฟังภาษาไทยรู้เรื่องเกินครึ่งเสียอีก แม้สำนวนจะแปล่งไปบ้างแต่ก็พอสื่อความหมายได้ อากรมีแผนอะไรกับเขาอีกหรือเปล่านี่ ด้วยความระแวงสงสัยนี้ทำให้เขาไม่กล้าปล่อยให้สิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์เป็นคนชงหรือหยิบเครื่องดื่มให้เดี๋ยวเจอทีเด็ดแกเข้าไปอีก “เป็นอย่างไรบ้างมาเที่ยวเมืองไทย” เขากล่าวขึ้นอย่างสำรวมน้ำเสียงเบาเรียบ เกรงว่าจะเป็นการสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นทั้งที่ความจริงเขาอยากชวนอีกฝ่ายพูดมากกว่าเพราะตั้งแต่นั่งลงก็เห็นฝ่ายโน้นดื่มเอา ๆ ท่าเดียว 5 T5 x0 m& y7 p* C4 i% X$ P
“ก็สนุกดีครับจะว่ามาเที่ยวก็ไม่ได้หรอก เพราะความจริงผมอยู่เมืองไทยมากกว่าอยู่ยุโรปอีก” กล่าวภาษาบ้านเกิดถ้าแปลเป็นไทยก็คงได้ความหมายประมาณนี้ พร้อมกับส่งแก้วบรั่นดีให้เขา “ขออภัยนึกว่าคุณโรแบร์มาเที่ยวเฉยๆ” เขากล่าวพร้อมกับหันหน้ามาทางนรากรเหมือนจะขอให้ผู้สูงวัยที่สนิทสนมมากกว่าเป็นฝ่ายเปิดการสนทนา “โรแบร์!...ภูเป็นเพื่อนสนิทต่างวัยของผมคุณสามารถพูดเรื่องส่วนตัว คุยสนุกสนานเพื่อระบายความรู้สึกกับเขาได้ทุกเรื่องระหว่างผมกับภูเราเป็นยิ่งกว่าหุ้นส่วนกัน ไม่มีความลับต่อกันบางทีเรื่องที่คุณวิตกหรือเครียดอยู่เขาอาจช่วยเหลือคุณได้หรืออย่างน้อยก็ให้คำแนะนำคุณได้บ้างผมถึงได้ชวนเขามาด้วยในวันนี้” ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ 6 X9 Z& u0 [2 K8 ]
ชายหนุ่มชาวฝรั่งเศสหยิบแก้วเครื่องดื่มสีเหลืองอำพันขึ้นมาเทราดผ่านลำคอลงไปอีกครั้งสีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมีอะไรบางสิ่งบางอย่างส่อแววกังวลปรากฏชัดออกมาทางแววตาสีน้ำข้าวขณะที่จับนิ่งมายังเขา “คุณภู...” ครั้นแล้วโรแบร์ได้เอ่ยเริ่มขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาต่ำ “คุณเคยรักใครมาก ๆสักคนไหม?” ภูริเชษฐ์ขมวดคิ้วโก่งงอนเข้าหากันแล้วผงกศีรษะรับเต็มไปด้วยความเห็นใจ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์เช่นไร “เคยครับ” “เรื่องความรักภูริเชษฐ์เขาถนัดครับ” นรากรสอดมาโดยเร็ว “ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับก็มีทั้งรักและเศร้านั่นแหละครับ” โรแบร์ถอนหายใจหนักหน่วงสายตาที่จ้องมองเขาเต็มไปด้วยความเศร้าแบบซ่อนเร้น
. z/ O' X5 y8 c8 o- B4 Q4 \, Y
“คุณเคยรักมาก ๆแล้วสุดท้ายรู้ตัวว่าโดนเขาหลอกไหม?” เขานิ่งเหมือนจะคิดทบทวนอยู่อีกอึดใจเดียวก็ก้มศีรษะลงอีกครั้ง “ก็เคยครับและบ่อยเหมือนกัน แต่เป็นสมัยที่เป็นวัยรุ่นเริ่มเรียนรักใหม่ ๆ” โรแบร์หันหน้าไปสบตากับนรากรแล้วหันมาจับอยู่ที่ใบหน้าภูเป็นตาเดียวกันอีกครั้งก่อนที่โรแบร์จะกล่าวเป็นเสียงเนิบนาบตามมาอีกครั้ง “ถ้าไม่ได้ยินจากปากคุณผมจะไม่เชื่อเป็นอันขาดว่ายังมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างคุณ” “มันก็มีเหมือนกันนั่นแหละครับ” “คุณช่วยเล่าเรื่องราวความรักของคุณให้ผมฟังบ้างได้ไหมหากเห็นว่าผมเป็นเพื่อน” “อยากฟังจริง ๆหรือครับ” เขาเอ่ยขึ้นอย่างใคร่ครวญระมัดระวังชะงักนิ่งเหมือนไม่อยากเล่า แต่เห็นสีหน้าน่าสงสารของหนุ่มตาน้ำข้าวทำให้เขาตัดสินใจเล่าเรื่องของตน
! G0 k/ B& f7 ]
“เราเคยรักกันมากสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันและสัญญากันว่าผมเรียนจบ เราจะแต่งงานกันมันเป็นสัญญาใจลม ๆ แล้ง ๆ ของชายหนุ่มหญิงสาว คราวนี้พอผมเรียนจบพ่อส่งไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ขณะที่เธอเข้าทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง...” “แล้วไงต่อ” นรากรที่ตั้งใจฟังสอดขึ้นมา เขากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก “ผมติดต่อสานสัมพันธ์กับเธอตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทางกระทั่งวันเดินทางกลับโดยที่เธอไม่บอกผมสักคำว่าเธอได้แต่งงานกับลูกชายของเจ้าของบริษัทไปแล้วตั้งแต่ปีแรกที่ผมออกเดินทางผมเดินทางกลับประเทศจึงรู้ความจริง...ผมใช้เวลานานเกือบปีกว่าจะลืมเธอได้โชคดีได้พบภรรยาคนปัจจุบันที่เธอคอยเป็นกำลังใจให้ผมตลอดมาทำให้ผมผ่านช่วงเวลาลำบากของชีวิตมาได้” เขาเล่าไปด้วยเสียงแหบต่ำในระหว่างที่หนุ่มตาน้ำข้าวกับชายสูงวัยมีสีหน้าสลดเล็กน้อยเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเขา . @' E, c2 |2 M5 B/ w- o# `
โรแบร์โคลงศีรษะช้าๆและจุ๊ปากออกมาเบา ๆ เพราะมันใกล้เคียงกับเรื่องราวของตนเหลือเกิน “เรื่องของผมก็ทำนองเดียวกันกับคุณเพียงแต่ผมไม่แกร่งเท่าคุณ” “คุณโรแบร์จะไม่เล่าให้ผมฟังบ้างเหรออย่างน้อยก็ช่วยระบายความอัดอั้นออกมาก็ยังดี” + f) N7 ^% n+ n+ _! W! X8 O# y
“ผมได้แต่งงานอยู่กินกับภรรยาชาวไทยคนหนึ่งเมื่อปีก่อนเธอดีกับผมมาก ไม่ว่าจะเป็นการปรนนิบัติเอาอกเอาใจ การให้ความเคารพอย่างที่ผมไม่เคยได้รับจากหญิงเชื้อชาติเดียวกันทำให้ผมรักและหลงเธอเป็นอย่างมาก เข้าขั้นหัวปักหัวปำเลยแหละบางครั้งทนการคิดถึงเธอไม่ไหว ผมก็ชวนเธอไปอยู่ฝรั่งเศสด้วยสลับกับการอยู่เมืองไทยมีครั้งหนึ่ง ผมได้บอกเธอว่าจะเดินทางกลับฝรั่งเศสเป็นเดือน ชวนเธอกลับไปด้วย แต่คราวนี้เธอปฏิเสธอ้างว่าญาติที่บ้านต่างจังหวัดไม่ค่อยสบาย อยากดูแลอย่างใกล้ชิดผมไม่มีโอกาสได้ระแคะระคายเธอเลย ด้วยความรักสุดหัวใจที่มอบให้เธอทำให้ผมมองผ่านไป จนกระทั่ง....” โรแบร์หยุดเล่าต่อหยิบเครื่องดื่มเทผ่านลำคอติด ๆ กันสอง – สามแก้วแล้วสั่งมาเพิ่มอีก ก่อนจะเล่าต่อ
3 o2 o1 o- S' r& Y/ m
“ผมได้เกิดความระแคะระคายเป็นเลาๆว่า เธอไม่ซื่อกับผมเสียแล้ว เพราะผ่านไปสองสามอาทิตย์เธอไม่ได้ติดต่อและส่งข่าวใด ๆ หาผมเลย มีแต่ผมที่ส่งข่าวหาเธออย่างเดียวกระทั่งผมตัดสินใจเดินทางกลับโดยไม่บอกเธอล่วงหน้า นั่งรถจากสนามบินกลับบ้านด้วยความหวังจะเซอร์ไพรส์เธอ...” ผู้พูดหยุดคำพูดประโยคถัดไปอีกครั้งน้ำตาเริ่มเอ่อนองเต็มเบ้าตา “กลางดึกผมได้เปิดประตูบ้านเข้าไปเห็นด้านล่างปิดไฟหมด แต่ห้องนอนยังมีแสงโคมไฟอยู่ แสดงว่าเธอยังไม่หลับจึงรีบตรงขึ้นไป เปิดประตูผลั๊วะเข้าไป..ภาพที่ปรากฏชัดในสายตาของผมคือเธอกับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเริงรักเสพสมอย่างถึงพริกถึงขิงกันบนเตียงนอนที่เธอเคยใช้เล่นกับผม” น้ำเสียงผู้เล่าเหือดหายไปอีกครั้ง...
, |9 m# q) n2 x: B& f
“แล้วอย่างไร?ต่อครับ” นรากรที่นั่งฟังอยู่นานถามต่อมาโดยเร็ว แต่เมื่อเห็นสีหน้าคนพูดอยู่ในภาวะซึมเศร้าจึงกล่าว “ขอโทษครับ..เสียมารยาทไปหน่อย” “ไม่เป็นไรครับ...ผมเดินออกจากบ้านทันที เรียกรถไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุด” พร้อมกับกระดกแก้วเหล้าผ่านลำคอลงอีกแก้ว “แล้วเธอล่ะครับ” เขาถามขึ้นมาบ้าง “วันต่อมาเธอโทร.มาขอโทษแล้วบอกว่าผู้ชายคนนั้น ความจริงคือสามีเก่าเธอที่ยังอยู่กินกันอยู่ระหว่างที่เธออยู่กินกับผมและมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน อายุประมาณสามขวบ เป็นเหตุให้เธอยังไม่เลิกกับสามีพร้อมกับเอาเงินที่ผมมอบให้เธอด้วยความรักบริสุทธิ์ไปปรนเปรอสามีและลูก” “แล้วจากนั้นล่ะคุณไม่ได้ตกลงอะไรกับเธอบ้างเหรอ” “ตกลงสิ!...ผมขอให้เธอเลิกกับสามีและผมยินดีรับเลี้ยงลูกเธอเป็นลูกบุญธรรมของตน” “แบบนี้ก็ไม่มีอะไรน่าวิตกกังวลสิครับ”
C V; R1 y2 W7 f
เขาถามเกริ่นนำเพื่อให้อีกฝ่ายเล่าออกมา “ก็ดูเหมือนไม่มีปัญหาเธอยินดีรับข้อเสนอของผมหลังจากนั้นเธอก็กลับเข้ามาในบ้านพร้อมด้วยลูกชายวัยน่ารักของเธอ โดยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปยุ่งเกี่ยวกับสามีเก่าอีกและเธอได้ปรนนิบัติผมเหมือนที่เคยปฏิบัติมากระทั่งผมสืบรู้มาว่าเธอยังแอบไปมีสัมพันธ์กับสามีเก่าอยู่บ่อย ๆเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกผมมาก อุตส่าห์ผมยอมรับฟังเหตุผลเธอครั้งแรกแต่ครั้งที่สอง และครั้งต่อ ๆ มา มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าขณะที่เธอปฏิบัติกามกิจกับสามีเก่าเธอได้ปฏิบัติอย่างหน้าที่ภรรยาแต่ขณะที่ปฏิบัติกับผมมันเหมือนนางโสเภณีอะไรสักอย่างซี่งเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรักของผมเป็นอย่างมากจึงตัดสินใจแยกทางกับเธอในที่สุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง” กล่าวจบเพียงแค่นั้นโรแบร์ก็เอาแต่ดื่มอย่างเดียว ไม่ยอมพูดอะไรอีกเลยขณะที่เขาและอากรได้แต่นั่งเป็นเพื่อน กระทั่งเห็นว่าโรแบร์เมามากแล้ว จนไม่ได้สติจึงเอ่ยขึ้น ; X$ S0 G) d, f' Z6 x! P% D
“อากร..ไปส่งเพื่อนอากรที่บ้านด้วยนะผมจะกลับบ้านแล้ว” “บ้าหรือภู...ตัวยังกับช้างอย่างนี้อาพยุงคนเดียวได้ที่ไหนล่ะ ภูนั่นแหละไปเป็นเพื่อนอาด้วย เขาพักโรงแรมยังทำใจกลับไปอยู่บ้านที่ซื้อให้ภรรยาอยู่ไม่ได้ มาช่วยกันก่อนวันนี้ไม่มีธุระที่ไหนไม่ใช่หรือ” “คนอื่นไม่มีแต่กับเมียผมนะมี เพราะผมตั้งใจว่าจะกลับไปทำหน้าที่สามีที่ดีหน่อยผมกับเธอแทบไม่มีอะไรกันเลยมาอาทิตย์แล้ว” “เดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ช่วยอาพาเขาไปส่งโรงแรมก่อน” เขากับอานรากรช่วยพยุงโรแบร์มาส่งถึงโรงแรมพยุงขึ้นไปส่งจนถึงห้องพัก โยนร่างใหญ่นั้นลงกับเตียงนอน “ผมกลับก่อนนะอา” “จะรีบไปไหนช่วยอาก่อน” “ช่วยอะไรอีกล่ะอา” น้ำเสียงขุ่นๆ ย้อนถาม 0 |4 G0 y1 g9 {
“ช่วยเปลี่ยนชุดและเช็ดตัวให้เขาหน่อยจะได้นอนสบาย” “อาโทร.เรียกพนักงานโรงแรมมาช่วยทำให้ก็ได้นี่” “ทำกันเองนี่แหละ” พูดแค่นั้นผู้สูงวัยก็เดินเข้าห้องน้ำออกมาพร้อมกับอ่างน้ำขนาดย่อมมีผ้าสีขาวแช่อยู่ในนั้นอย่างเตรียมพร้อม “เถอะน่า...อย่างไรก็พามาส่งแล้ว ช่วยเขาหน่อยน่าสงสารออก”
& y+ W/ y) s2 a( _
เสียงคะยั้นคะยอของผู้สูงวัยทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้จำใจปลดกระดุมเสื้อหนุ่มฝรั่งเศสเพื่อเช็ดตัวให้ตามคำขอของคนสูงวัยทันทีเผยให้เห็นเรือนร่างบริเวณแผงหน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ สมสัดส่วนมีขนขึ้นปกปุยตั้งแต่บริเวณปลายคางยาวเฟื้อยลงมาตามลำคอหน้าอกราวกับถักด้วยใยไหมยังไม่ทันที่เขาจะยื่นผ้าชุบน้ำเข้าไปสัมผัสเรือนร่างนั้น ก็มีมือของคนนั่งข้าง ๆยื่นมาจับไว้ก่อน “เดี๋ยวก่อนภู...” “อะไรอีกล่ะอากร” เขากล่าวอย่างหัวเสียเพราะอยากกลับบ้านไปหาภรรยาเต็มทีแล้ว $ a, D/ R" G4 N
“ปลดเข็มขัดกางเกงเขาออกสิอาอยากดูอะไรเขาหน่อย” “บ้าเหรอ!...อากร” “เถอะน่าตนเองไม่เปิดให้อาดู อาก็ขอดูของฝรั่งบ้าง มันจะใหญ่ยาวขนาดไหน” “เปิดเอาเองแล้วกัน” เขากล่าวเสียงขรึมพร้อมกับขยับเปิดทางให้ชายสูงอายุเข้ามาทำหน้าที่เช็ดตัวแทนแต่แทนที่จะเห็นแกช่วยเช็ดตัวให้หนุ่มตาน้ำข้าว กับเห็นแกเอามือลูบไล้ไปทุกสัดส่วนบนเรือนร่างของหนุ่มฝรั่งเศสอย่างหลงใหล “อีบ้า!...ที่ไหนว่ะทิ้งร่างน่ากินอย่างนี้ได้ลงคอ” “อากรจะทำอะไรเขา!....” เมื่อคาดเดาว่าชายสูงอายุจะทำอะไรต่อไป
% \0 `; L a0 p/ Q v
“ไม่ทำอะไรหรอกแค่อยากเห็น อยากสัมผัสเฉย ๆ โอ!...มันแน่นมือทุกส่วนจริง ๆ ภู หมอนี่ต้องเข้าฟิตเนตบ่อยๆ เป็นแน่ ร่างมันถึงได้เนียนแน่นกระชับฝ่ามือขนาดนี้” “อาจะทำอะไรก็ทำนะผมไม่เกี่ยว ขอกับไปนอนกอดเมียดีกว่า” “อย่า!...ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้นอยู่ด้วยกันนี่แหละ อาไม่ทำอะไรหรอกน่า แค่อยากสัมผัสดูเฉย ๆช่วยดึงกางเกงเขาออกไปหน่อยสิ ดูฮอร์สไวท์มังกรของฝรั่งให้เป็นบุญตาหน่อยตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้เห็นกับตาจริง ๆ เลยนอกจากในหนัง” “เดี๋ยวเขาก็ตื่นมาพบพอดี” “เมาขนาดนี้ต่อให้ช้างกระทืบก็ไม่ตื่นหรอก เพราะเจอช้างไทยกระทืบจนสลบแน่นิ่งแบบนี้” กล่าวพร้อมกับเสียงหัวเราะ : k; a, o1 \& h, e
“ก็อานะสิรู้ว่าพวกฝรั่งมันชอบดื่มเหล้าดีกรีต่ำเป็นธรรมชาติอยู่แล้วดันสั่งแต่ของไทยให้เขา มันถึงได้มีสภาพอย่างนี้ เจอช้างเจอสิงห์ของพี่ไทยเข้าไปไม่สลบเหมือดได้เหรอสำหรับคนไม่เคย แถมดื่มยังกับกินน้ำแบบนั้น” “อย่ามัวแต่พูดช่วยถอดกางเกงเขาออกให้อาหน่อย อาอยากเห็นจริง ๆ นะ ช่วยคนแก่หน่อยแล้วกันไม่มีอะไรเสียหายหรอก” เขาสั่นศีรษะช้าๆ ค่อยก้มลงไปถอดกางเกงสแล็คที่หนุ่มตาน้ำข้าวสวมอยู่จนเหลือเพียงกางเกงในสีแดงที่ห่อหุ้มไว้เพียงหมิ่นเหม่เพราะขนาดร่างกายและขนาดท่อขีปนาวุธที่ใหญ่สมวัยของเขาจนมองเห็นเส้นไยไหมสีดำหนาโผล่พ้นออกมาด้านนอก ปรากฏชัดในสายตาของเขา
! f+ v2 Z: a: R: G2 a' o8 K
“โอ๊ย...!..ภูอาไม่ไหวแล้ว คนห่าอะไรวะ ขนาดเมาเป็นตายยังน่ากินขนาดนี้ เมียมันโง่จริง ๆที่ทิ้งผัวไป” “ถ้ำเมียมันอาจเล็กไปจนอึดอัดก็ได้มั้งอา เวลาเจอมังกรยักษ์ขนาดนี้มุดเข้าไป” อย่างไม่สนใจว่าชายหนุ่มจะพูดอะไรบ้างตอนนี้นรากรค่อยไล้เรียวนิ้วมือไปตามร่างที่นอนหงาย หายใจยาวอย่างสม่ำเสมอนั้นด้วยความหลงใหลเป็นที่สุด บางขณะก็ไล้ขึ้นไปสูงถึงบริเวณหน้าผากบางขณะก็ไล้ลงไปต่ำล้วงเข้าไปในกางเกงในตัวจิ๋วนั้น พร้อมกับค่อย ๆปลดกระดุมเสื้อของตนออกทีละเม็ด “เฮ้ย!...อากรอาจะทำอะไรเขานั่น” เขาร้องตะโกนลั่นจนผู้สูงอายุหันขวับมาทางเขาด้วยความตกใจ . S( Y$ l8 q& z" W/ S: a
“เฉย ๆ นะตัวเองไม่ช่วยก็อย่าขัดจังหวะกันสิ” เขาขยับจากที่นั่งห่างๆ เข้ามาผลักร่างผู้สูงวัยให้ไปอยู่ด้านหลังมองร่างที่นอนอยู่ด้วยความรู้สึกบอกไม่ถูกว่าควรจัดการอย่างไรดี นรากรหยุดชะงักเมื่อเจอสายตาคมเข้ม กร้าวแกร่งจ้องมาที่ตนแถมยังมานั่งบังเหยื่ออันน่าสนใจของตนไว้อีก พยักหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอาอย่างไรจะนั่งเป็นหนุมานเฝ้าถ้ำขวางทางกันอยู่อย่างนี้เหรอขณะเดียวกันได้ยื่นหน้ามากระซิบพร้อมกัดติ่งหูเบา ๆ อย่างยั่วยุท่ามกลางความว้าวุ่นใจตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นร่างของหนุ่มตาน้ำข้าว 2 }. N j' O. G3 [% h
“ให้ตายเถอะ!...จะมาหึงหวงอะไรกันตอนนี้รับรองว่าอาไม่ทำให้ภูเดือดร้อนหรอก แต่ต้องนั่งเป็นเพื่อนอาด้วยเกิดเขารู้ตัวขึ้นมา อาคงสู้แรงเขาไม่ไหวต่อให้เมาก็ตาม” พร้อมกับปัดร่างที่นั่งขวางออกไป ภูริเชษฐ์ขยับกายหลบนั่งมองนรากรสลับกับร่างที่นอนอยู่ด้วยภาวะปั่นป่วนใจเป็นที่สุด อยากหนีกลับบ้านก็เกรงว่าเกิดหนุ่มตาน้ำข้าวตื่นขึ้นมาแล้วไม่ยอมนรากรขึ้นมา อาจมีการต่อสู้เพราะเข้าใจในแรงขับทางเพศของชายสูงอายุเป็นอย่างดีสิ่งใดที่เขาได้หมายมั่นไว้ก่อนแล้ว ยากนักที่จะหลุดรอดไปได้แม้แต่ตัวเขาเอง ยังเจอฤทธิ์ของแกเข้าไปเต็มๆ ~) e- d% K- f. ]
“อาแน่ใจนะว่าจะทำอย่างนั้นจริงๆ” “ก็ทำจริงนะสิ” “วางแผนไว้ก่อนหรือเปล่างานนี้” “ไม่มีสถานการณ์เฉพาะหน้า” แกกล่าวตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม เขาจึงได้แต่ขยับร่างพ้นทางแกไปนั่งกลั้นใจมองภาพแกใช้ฝ่ามือลูบคลำไปตามลำแขน ลำตัว ที่เต็มไปด้วยขนรกรุงรังยังกับลิงเหมือนจะสำรวจเนื้อหนังของร่างที่นอนหงายอยู่นั้นให้ทั่วแกค่อยไล้จากลำแขน เป็นลำตัวกระทั่งถึงหัวไหล่ ผมสีดำ ต่อมาก็ใบหน้าและลำคอลูบไปลูบมาแล้วก็เอามาดม “หอมชื่นใจจริง ๆ” พูดแค่นั้นก็ลูบคลำไปตามทรวงอกของโรแบร์ขยำเบา ๆ จนมองเห็นร่างนั้นสั่นไหว ๆ หายใจถี่เร็ว ครางในลำคอถี่ ๆขนลุกชูชันไปทั้งตัว แม้จะปรับจิตใจพร้อมที่จะนั่งดูแกทำอะไรต่อไปแต่เมื่อเห็นร่างของโรแบร์พลิกส่ายไปมาเล็กน้อยก็เกรงหนุ่มฝรั่งตื่นรู้สึกตัวขึ้นมา
$ T* D0 m% Z, ?" W. F3 a5 f
โชคดีที่หนุ่มฝรั่งเพียงส่งเสียงครางในลำคอนิดหนึ่ง แล้วก็คอพับหลับไปอีกครั้ง ปล่อยให้อากรลูบ ๆ คลำๆ ตามลำตัวของเขาโดยไม่มีอาการขัดขืนทั้งสิ้น “ไหวหรืออากรนั่นมันขนาดน้องม้าเลยนะครับ” เขากล่าวยิ้มๆ เมื่อเห็นแกแสดงทีท่าเอาจริงด้วยการถอดเสื้อของตนออกหมด โชว์เห็นกายขาวอวบตรงหน้าอกด้านซ้ายเต้นปุ๊ป ๆ ขึ้นลงยังกับกองรัว แกยักไหล่เอียงหน้าเข้ามาจ่อริมฝีปากชิดกับหูของเขา “แต่อาชอบม้าเสียแล้วภู..เสือก็ได้กินมาแล้วลองกินม้าบ้างเป็นไร” เจอเอาคำพูดย้อนกลับแบบนั้นถึงกับตาเหลือกร้องออกมา
7 l% S8 `8 r9 J- `2 `% {6 [
“อย่าล้อเล่น!...นะอากรทะลุลำไส้เลยนะนั่น อาจใจขาดตายคาได้นะ” “พนันก็ได้ว่าอาไม่ใจขาดตายหรอกเพราะอาเป็นฝ่ายควบคุม เรื่องอะไรจะปล่อยให้มันเข้าไปจนสุด แค่เข้าไปสามในสี่ส่วนก็สุด ๆ ไปแล้ว” “จะเอาแบบนั้นจริง ๆเหรอ แถมยังบังคับให้ผมนั่งดูอยู่ด้วยนะ” “เออ..เผื่อเกิดอะไรผิดพลาดภูจะได้ช่วยอาไว้ทันอย่างไรล่ะ” “เคยมาก่อนหรือยังแบบนี้” “ยัง..แต่เคยคิดอยากลองเหมือนกันและไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ลองแบบมีคนนั่งเฝ้าให้แบบนี้” “เฮ้ย! ...กู” เอามือตบหน้าผากตนเองมองดูแกก้มลงไปถอดกางเกงสีแดงนั้นออกอย่างแผ่วเบาดึงเอาน้องม้าออกมาสูดอากาศด้านนอก รูดขึ้น รูดลงเบา ๆ แล้วก้มลงไปเลียสัมผัสเบา ๆก่อน ที่จะอมเข้าไปทั้งลำท่อน เนื่องจากมันยังหดตัวอยู่
# n4 E# ^. f% L# g" B# \) I7 t( X | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-10-19 16:57:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-10-19 19:05:05
โพสต์ 2019-10-19 20:22:36
โพสต์ 2019-10-19 20:50:50