แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย toptop0110 เมื่อ 2019-10-19 17:31 + G, V0 Q8 I% T% h6 H% w( f8 t
+ U! b1 e) [9 |
สองเดือนที่ผ่านมาถือว่าเป็นเวลาแห่งโชคทองของเขาเป็นอย่างยิ่ง วัน ๆ อยู่กับงานและงานธุรกิจที่ร่วมกันทำกับอากรเจริญรุ่งเรืองก้าวหน้าเป็นอย่างดีท่ามกลางกระแสเศรษฐกิจโลกวิกฤตแบบนี้สร้างความปลื้มปีติแก่เขาและอากรเป็นอย่างยิ่ง
4 _+ L8 f4 }* M& K2 D' j1 ?
นานๆ ครั้ง จะได้มีโอกาสพาลูกและภรรยาไปเที่ยวตามสถานที่ต่าง ๆ เป็นการพักผ่อนหย่อนใจชีวิตการงานก็เจริญก้าวหน้า ชีวิตครอบครัวก็อบอุ่นมั่นคงเขาและภรรยาไม่มีเรื่องระหองระแหงกันเหมือนเมื่อก่อน ขณะที่เขาทำงาน เธอก็ทำหน้าที่แม่บ้านอบรมเลี้ยงดูลูกๆ 5 G' U6 y" L# b$ ]" T$ i
ในระยะหลังๆ มานี้ เขากับอากรได้เดินทางไปติดต่อธุรกิจต่างประเทศบ่อย ๆส่วนใหญ่จะไปกันเพียงสองคนเพราะอากรแกไม่ต้องการให้ใครมารู้ความลับเรื่องระหว่างเราสองคนแม้แต่เจ้าสองหนุ่มเลขาฯส่วนตัวของแกแต่ก่อนตอนนี้ แกก็ปรับหน้าที่ให้มันสองคนไปอยู่แผนกอื่นแล้วรับหลานสาวของตนที่เพิ่งจบโทบริหารธุรกิจเข้ามาทำหน้าที่เลขา ฯให้แก่ลูกชายของตนที่เพิ่งจบดร.มาเหมือนกัน ส่วนตัวแกได้โอนภาระหน้าที่ต่าง ๆไปให้ลูกชาย เป็นการปูงานจากรุ่นสู่รุ่น $ d" f/ Z; x. S. Z6 v
...เช้าวันหนึ่งของวันจันทร์ต้นสัปดาห์หลังจากเดินทางกลับมาจากต่างประเทศ เขาเข้ามาทำงานในออฟฟิศตามปกติเดินทักทายพนักงานทุกคนไปรอบ ๆ อันเป็นกิจกรรมที่เขาทำเป็นประจำหากไม่ได้เข้าออฟฟิศนาน ๆ เป็นการถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกันซึ่งช่วยสร้างความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพนักงานได้เป็นอย่างดี ทำให้พวกเขาอยากที่จะสร้างสรรค์งานที่มีคุณภาพเพื่อบริษัท / @( x( X* q; J$ s, w+ K; \
เขาเดินทักทายตั้งแต่รปภ. มากระทั่งระดับผู้บริหาร แต่ก่อนที่จะเข้าห้องทำงานของตน ส่งสายตามองหา นฤมลเลขาฯ สาว ก็ไม่พบเธอนั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงาน ก็พอดีกับกรรณิการ์ ผู้ช่วยเลขา ฯที่เขาจ้างเข้ามาช่วยงานนฤมล รายงานมาก่อน “ช่วงนี้พี่มลไม่ค่อยสบายค่ะและลาหยุดงานบ่อยมาก ช่วงบอสไม่อยู่ วันนี้ก็ขอลาหยุดอีกพรุ่งนี้ถึงจะมาทำงานตามปกติ บอสมีอะไรจะให้พี่มลทำเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ” เขาเหลือบมองหน้าหญิงสาวพยักหน้ารับรู้ก่อนจะกล่าวออกไป “เป็นแบบนี้บ่อยไหม?..ช่วงผมไม่อยู่” เห็นสีหน้าของหญิงสาวผู้ยืนรายงานเขาแสดงอาการไม่สบายใจนัก
6 E/ i- ?: O5 f9 Z& w. a
“เป็นอย่างไรบ้างอาการของมล ได้ไปเยี่ยมพี่เขาบ้างหรือเปล่า” หล่อนฝืนยิ้มให้เขา “เชื่อว่าคงไม่เป็นไรมากนักหรอกคะบอสพักผ่อนสักวัน พรุ่งนี้คงเป็นปกติแข็งแรงเหมือนเดิม เห็นบอกว่าแพ้อาหารนิดหน่อยรู้สึกเพลีย เดี่ยวเย็นนี้หนูไปดูให้คะบอส” เขายิ้มให้หญิงสาว
. \+ r' y* P) r5 I7 i
“ฝากด้วยแล้วกันหากเป็นอะไรมากโทร.ติดต่อผมได้ทันที เพราะผมโทร.ไปเธอปิดสาย คงนอนพักผ่อนอยู่” “คะบอส” “เออ..งานที่ผมสั่งมลไว้เธอได้แจ้งบอกกระแตให้ทำแทนหรือเปล่า หรือว่าเธอฝากงานไว้หรือเปล่า” “เรียบร้อยคะบอสพี่มลทำเอง แล้วให้กระแตไปรับเอาที่บ้านเมื่อวาน เพื่อมาส่งบอส” “ขอบใจมากมีอะไรก็ไปทำต่อเถอะ เดี๋ยวมีอะไรผมเรียกเอง”
$ ~5 ^3 ^2 ^7 |: v8 [& B* S
เมื่อเลิกงานเย็นนั้นไม่มีนัดกินเลี้ยงหรือไปร่วมงานเลี้ยงของใครที่ไหน ทำให้เขาสามารถกลับบ้านเร็วได้แต่ด้วยความเป็นห่วงหญิงสาวที่เขารักเหมือนน้องสาวคนหนึ่งจึงขับรถไปทางคอนโดที่หล่อนพัก เดินตรงไปยังห้องพักเธอทันที เคาะอยู่สองสามครั้งเธอก็เดินมาเปิดให้ “ผมเข้าไปข้างในได้ไหม?” “ไม่กลัวฉันปล้ำเหรอ?...” หล่อนกล่าวสัพยอกเขาทั้งที่จากสภาพที่เห็นอย่าว่าแต่จะมีแรงมาปล้ำเขาเลย แค่เขาจับหล่อนก็คงล้มแล้วอาการหล่อนน่าเป็นห่วงเหมือนกัน “เป็นอย่างไรบ้าง..” น้ำเสียงอ่อนโยนสอบถามอาการหล่อน
8 n2 ~5 C/ P: i" X* C1 Z
“ปวดหัว ตัวร้อนอ่อนเพลีย อยากนอนพัก คงเป็นไข้หวัดธรรมดาเพราะอากาศช่วงนี้เปลี่ยนแปลงบ่อยเดี๋ยวฝนตก เดี๋ยวแดดออก ทำให้ร่างกายฉันปรับตัวไม่ทัน” “เป็นไปได้อย่างไร?...คุณแข็งแรงออก” “คนเรามันก็ต้องมีวันอ่อนแอบ้างสิคะภู..” เมื่ออยู่กันตามลำพังหล่อนมักจะเรียกชื่อเล่นเขา
0 Z+ E( } Q+ P, B/ N7 P# P
“ไปหาหมอมาบ้างยัง?” “ไม่เป็นไรมากหรอกคะนอนพักพรุ่งนี้ก็หาย” “ถ้ามันไม่หายล่ะ...ไปหาหมอกันเถอะนะ” “ไม่มีไรจริง ๆฉันแค่อ่อนเพลีย” “คุณไปแต่งตัวดีกว่าเดี๋ยวไปคลินิกที่อยู่ใกล้ ๆ หน่อยก็ยังดี” เขาไม่สนใจว่าหล่อนจะปฏิเสธอย่างไรจับแขนหล่อนตรงไปยังตู้เสื้อผ้า
8 Z- s: U7 y4 z5 ~
“คุณจะเปลี่ยนเองหรือจะให้ผมเปลี่ยนให้” หญิงสาวเห็นท่าทางเป็นห่วงของเจ้านายหนุ่มคนที่ตนแอบรักแอบชอบ ทำให้หล่อนแทบกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ จึงยอมทำตามเขาอย่างว่าง่ายแล้วก็ออกไปหาหมอที่คลินิกใกล้ ๆ เนื่องจากหล่อนไม่อยากไปโรงพยาบาล 7 ^( y. U# C# t p, ^. `7 p
เมื่อมาถึงคลินิกเขานั่งรอฟังอาการอยู่ด้านนอกด้วยความกระสับกระส่ายเป็นห่วงลูกน้อง แต่ไม่นานนัก...คุณหมอก็เดินยิ้มแย้มเข้ามาหาเขาทำให้เขาลุกขึ้นสอบถามทันที “เธอเป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ” “ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับเธอกำลังจะมีน้อง ตอนนี้ก็ตั้งครรภ์ได้สองเดือนกว่า ๆแล้วครับ” เขาตกตะลึงอยู่นานพอสมควรก่อนที่จะถลันยื่นหน้าเข้าไปมองเธอในห้องตรวจ ก็เห็นเธอหน้าซีดเผือดกิริยาอาการอ่อนเพลีย อิดโรยเต็มที่ หายใจรวย ๆ ซบหน้าลงกับท่อนแขนของตนเองอย่างทอดอาลัยสักพักเห็นเธอทำท่าขยักเขยื้อนผะอืดผะอม วิ่งเข้าห้องน้ำ d+ y( G) _% k- P( S: p
ด้วยความเป็นห่วงทำให้เขารีบผลักประตูห้องตรวจตามเข้าไปดูอาการทันทีเห็นหล่อนอาเจียนออกมามากมายจนแทบไม่มีอะไรเหลืออยู่ในกระเพาะ นอกจากน้ำร่างที่ยืนโก่งคออาเจียนอยู่นั้นคล้ายจะเป็นลม ทำให้เขารีบเข้าไปรับเอาไว้ “คุณหมอครับ!...ช่วยด้วยครับคนป่วยเป็นลมครับ” คุณหมอและพยายาบาลรีบผลักประตูเข้ามาตามเสียงนั้นทันที 4 V: I! D x( d0 R' \ N
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับท้องแรกก็อย่างนี้แหละ ประกอบกับคนป่วยพักผ่อนน้อยด้วย ทำให้ร่างกายอ่อนเพลีย” คุณหมอกล่าวตอบเรียบๆ หันมายิ้มให้กับเขา สักพักหล่อนผงกศีรษะขึ้นมาได้ด้วยยาดมที่หมอยื่นให้ลืมตาขึ้น แล้วก็บอกด้วยเสียงแหบเครือว่า “ฉันไม่เป็นไรมากหรอกภู...เวียนหัวนิดหน่อยได้กลิ่นยา ก็เลยคลื่นไส้เท่านั้น” * a* j' m, }$ I) `+ {5 Z. e5 E' f
หมอให้ยาและแนะนำให้ไปฝากท้องเพื่อจะได้ให้หมอเฉพาะทางได้ดูแลบำรุงครรภ์เพื่อเด็กที่อยู่ในครรภ์จะได้สมบูรณ์และไม่เป็นอันตรายต่อแม่ด้วยเขาพยักหน้ารับคำหมอคล้ายกับเป็นพ่อของเด็กเองเนื่องจากตนเองก็เคยพาภรรยาไปฝากครรภ์มาแล้ว ออกจากคลินิกเขาไม่รอช้าขับรถพาเธอไปฝากครรภ์ตรงรพ.ที่เขาเคยพาภรรยามาฝาก แพทย์ที่สนิทกันมองมาทางเขาด้วยสายตาเคลือบแคลง ก็จะไม่ให้เคลือบแคลงสงสัยได้อย่างไรล่ะในเมื่อหญิงที่เขาพาไปฝากไม่ใช่ภรรยาของตนเป็นสาวสังคมที่หน้าตาสดสวยที่หมอไม่เคยรู้จักมาก่อน “ไม่ต้องมองกูอย่างนั้นเลยไอ้หมอ...!มันไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิดหรอก” “กูก็ไม่ได้ว่าอะไร?” เพื่อนหมอที่เรียนมาด้วยกันสมัยมัธยมกล่าวแซวเขา
" ]( J6 f% @4 X! j( \6 y3 [$ V2 {
“เรียบร้อยดีนะหมอ” “ไม่มีปัญหาว่าแต่พ่อเด็กไปไหนเอ็งถึงมาทำหน้าที่แทนแบบนี้เมียรู้ไม่เข้าใจผิดหรือวะ” “มึงไม่บอกเมียกูจะรู้ได้ไง” “กำชับเธอดูแลตนเองดีๆ หน่อย เดี๋ยวจะส่งผลต่อเด็กในครรภ์ ดูท่าเหมือนคนหมดอาลัยตายอยากเหลือเกิน” ก่อนที่เขาจะประคองหญิงสาวขึ้นรถเสียงหมอที่เดินมาส่งกระซิบกับเขาเบา ๆ 0 E* A) O; y5 [7 @/ e4 V9 i* R
ระหว่างนั่งอยู่ในรถด้วยกันบรรยากาศในรถเงียบไปอึดใจ หล่อนมีความรู้สึกอยากเข้าไปกอดร่างแข็งแกร่งแผงอกใหญ่อย่างเขา ซบใบหน้าลงกับแผงอกนั้นอย่างหาไออุ่นเหลือเกิน แต่ก็ไม่อาจทำอะไรอย่างที่คิดไว้ได้จึงแค่เอื้อมมือไปจับมือเขามาจูบเบา ๆ “ขอบคุณมากนะภูสำหรับสิ่งดี ๆ ที่คุณได้ทำให้แก่ฉัน” หล่อนกล่าวขณะยิ้มโรยๆ “ฉันไม่เป็นไรมากหรอก..แค่แพ้ท้องเฉยๆ ท้องแรกทำให้ฉันอ่อนเพลีย” เขาจ้องมองหล่อนอยู่นานอยากถามเหมือนกันว่าใครเป็นพ่อ แต่ก็ไม่กล้าถามจึงได้แต่ขับรถออกไปจนถึงคอนโดของเธอ “คุณไม่ถามฉันเหรอว่าฉันท้องกับใคร?” หล่อนกับเป็นฝ่ายย้อนถามเขาเสียงั้น “ไม่หรอกมันเป็นสิทธิ์ของคุณ”
9 k7 O, ~; P. b% K
หล่อนมองหน้าเขาด้วยความนับถือในความเป็นสุภาพบุรุษของเขาประกอบธรรมชาติอันดีงามของชายคนนี้ เขาไม่แสดงออกอะไรออกมาด้วยคำพูดหรือสายตานอกจากอาการที่แสดงความกังวล เป็นห่วงเป็นใยอย่างบริสุทธิ์ใจเท่านั้นทั้งยังมีความเผื่อแผ่เห็นอกเห็นใจและแสดงอาการวางเฉยไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของใครเป็นคนที่ควรแก่การเคารพยำเกรงและนับถือน้ำใจอย่างยิ่ง ในห้วงความรู้สึกของหล่อน “แม้คุณไม่ถามฉันก็บอกคุณไม่ได้ว่าใครเป็นพ่อเด็ก” น้ำเสียงโหยหวนแผ่วเบา ทำให้เขาสะดุ้งใจ จนอดย้อนถามไม่ได้ ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่ถาม “หมายความว่าอย่างไร?...มล” กล่าวแล้วก็อดอยากตีปากตนเองไม่ได้เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าหญิงสาวเศร้าสลดลง
8 t0 r& ~0 L0 m0 b
“ชายหนึ่งในสองคนที่ฉันเกี่ยวข้องด้วยทำให้มันเกิดมา” “มันจะเป็นไปได้อย่างไร?..ที่คุณจะไม่รู้ว่าเป็นใครในสองคนนี้” “ก็มันรุมข่มขืนฉัน...” กล่าวได้แค่นั้นน้ำตาหญิงสาวก็ไหลออกมาเป็นทางด้วยความอัดอั้นตันใจเป็นที่สุด มันเป็นสิ่งที่หล่อนได้เก็บกดไว้คนเดียวตั้งแต่เกิดเรื่องโดยไม่เคยแพร่งพรายให้ใครรู้และคิดว่าไอ้สัตว์นรกสองตัวนั้นมันก็คงไม่นำไปเปิดเผยที่ไหนเหมือนกันเพราะเธอก็ได้ฝากความเจ็บซ้ำไว้ให้มันเหมือนกัน " V t* b' s9 n7 c4 |
เขาได้ยินดังนั้นอดตกตะลึงไม่ได้ มิน่าล่ะ นฤมลถึงได้ดูซึมเศร้าผิดปกติ พูดจาน้อยลงที่สำคัญยังแต่งตัวเรียบร้อยขึ้นด้วย “อย่าเพิ่งคิดอะไรมาก...ทุกปัญหามีทางออกของมันวันนี้คุณขึ้นไปพักผ่อน ทานยาตามหมอสั่งแล้วก็นอนซะอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ไม่ต้องไปทำงานก็ได้ รอให้หายแพ้ท้องค่อยกลับไปหรือจะลาเป็นเดือนก็ได้ผมไม่ว่า พร้อมจ่ายเงินเดือนคุณเหมือนเดิม” กล่าวพร้อมกับมองหน้าหญิงสาวด้วยความเห็นใจเอื้อมมือไปจับมือข้างหนึ่งที่ปิดหน้าร้องไห้อยู่นั้นมากุมไว้อย่างอ่อนโยน
4 K8 c8 f+ z4 G1 V3 {
“ค่อย ๆ คิดนะน้องสาวมันไม่มีอะไรน่าวิตก หมอที่ผมพาไปฝากครรภ์เป็นเพื่อนผมเอ็งมันไม่มีทางแพร่งพรายให้ใครรู้หรอก จรรยาแพทย์มันสูงส่ง อีกอย่างผมขอร้องมันไว้ด้วย” น้ำเสียงนุ่มแผ่วเบาขณะประคองร่างหล่อนเข้าลิฟต์ “คุณทำดีกับฉันแบบนี้ไม่กลัวภรรยาเข้าใจผิดหรือคะ” หล่อนเงยหน้าขึ้นมาสบตาเขาด้วยน้ำตาคลอเบ้า “ภรรยาผมเธอเป็นคนมีเหตุผล” “แต่ถ้าเธอรู้ว่าฉันท้องเธอต้องสงสัยคุณ” “ผมมีความบริสุทธิ์ใจเป็นที่ตั้งผมว่าเราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้กันเลย” “ฉันมีบางอย่างอยากบอกและขอร้องคุณด้วย” “ว่ามา” “ลูกน้องคุณนรากรหนึ่งในสองคนคือพ่อของเด็ก”
+ p3 G+ B1 o1 ~& L% z) e; x
เหมือนถูกตีกลางแสกหน้าและเกินกว่าที่คนอย่างเขาจะทันตั้งสติรับฟังความจริงที่หล่อนได้เปิดเผยออกมาด้วยความมืดมนมองไม่เห็นหนทางที่พึ่งอื่นนอกจากเขา จึงยอมเปิดเผยความจริงให้ทราบและมันเป็นคนใกล้ตัวกันเองด้วยซ้ำ “คุณจะให้ผมทำอย่างไร?มลให้ผมเอาเรื่องหรือว่าปล่อยให้เป็นไปตามเรื่องอย่างนี้” “ที่ฉันบอกคุณ...ไม่ได้ต้องการให้คุณไปเอาเรื่องแทนฉันหรอกคะเพียงแต่เพื่อตอบแทนความมีน้ำใจของคุณและฉันเห็นว่าคุณเป็นคนที่ฉันควรไว้วางใจอย่างยิ่งจึงเปิดเผยความจริงอันบดซบนี้ให้ทราบ” “อย่าคิดอะไรมากน้องสาว...ถ้าคุณไว้วางใจผมจริงผมขอเป็นพ่อของเด็กในท้องนะ และไม่ว่าคุณจะเคยคิดอยากทำลายหรือไม่ทำลายมันมาก่อนก็อย่าคิดทำลายมันด้วย นี่เป็นสิ่งที่ผมขอร้อง”
- `5 N8 K1 ~2 @7 J' D6 W8 @% L3 V" j
หญิงสาวอยู่ภาวะมึงงงทั้งตกตะลึงและแปลกใจ จ้องหน้าบอสหนุ่มด้วยความฉงนใจเป็นอย่างยิ่งเหมือนจะค้นหาความจริง แต่ก็ไม่เห็นสิ่งที่ผิดปกติหรือแววเสแสร้งใดจากชายคนนี้เลยมีแต่สายตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจและปรารถนาดี “คุณไม่กลัวภรรยาคุณรู้หรือ” “กลัว...แต่คุณต้องยินดีเล่าความจริงให้ภรรยาผมฟังด้วย” “สมมติว่าเธอไม่เชื่อล่ะ” “หากบอกความจริงไปแล้วเธอยังไม่เชื่อ ผมก็ยืนยันเจตนาเดิมคือขออย่าให้คุณได้คิดทำร้ายเขาซึ่งบริสุทธิ์เลยนะ” “มันอาจถึงขั้นพังเลยนะชีวิตครอบครัวอันอบอุ่นของคุณ ลูกเมียที่คุณรัก” “มันไม่ถึงขั้นนั้นหรอกผมมั่นใจในภรรยาผม จะว่าไปต่อให้ลูกในท้องของคุณเป็นลูกผมจริง ๆผมก็ยังเชื่อว่าเธอจะยอมรับได้และผมคงทนดูมารดาคนหนึ่งกำลังคิดจะทำลายสายเลือดของตนไม่ได้หรอก” / `0 r; h* V4 v/ z
หล่อนมองเขาอย่างเทิดทูนความรู้สึกที่คิดอยากลองดีด้วยหายไปเป็นปลิดทิ้ง “รับคำผมนะมลอย่าคิดทำร้ายเขาเป็นอันขาด ผมยินดีที่จะรับเป็นพ่อเขาจริง ๆและถ้าคุณไม่ต้องการก็มอบให้เป็นสิทธิของผมผมจะเลี้ยงดูเขาด้วยความรักเหมือนลูกของผมเอง แต่คุณต้องสัญญานะ” พร้อมกับฝ่ามืออันอบอุ่นวางทับลงฝ่ามืออันบอบบางของหญิงสาวกระชับไว้แน่น บีบหนักหน่วงให้กำลังใจ หญิงสาวยิ้มออกมาจางๆ . ~+ d1 Q- U" P# ^
“ฉันว่าคุณกลับถึงบ้าน ขอให้คุณเล่าเรื่องของฉันให้เธอฟังได้เลยเพื่อตัดปัญหาความระแวงสงสัยจากการที่คุณประคองฉันขึ้นรถไปไหนมาไหนแบบนี้ส่วนเรื่องพ่อของเด็ก ฉันจะเก็บไว้คิดทีหลัง ขอบใจทุกสิ่งทุกอย่างภูคุณดีกับฉันเหมือนเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของฉันจริง ๆ” “เช่นกันมล...ผมอนุญาตให้คุณหยุดพักงานเดือนหนึ่งๆ เลย เพื่อเตรียมตัวเตรียมใจ คุณจะไปพักผ่อนที่ไหนก็ได้เมื่อคุณพร้อมทั้งกายและใจค่อยกลับมาทำงานอีกครั้ง” กล่าวจบเขาก็หมุนตัวกลับเดินไปขึ้นรถขับกลับบ้านด้วยปัญหาที่เพิ่งได้รับทราบมา เขาควรบอกอากรดีหรือเปล่า , y- a; N/ P0 T; ^0 t# v
แต่สุดท้ายตัดสินใจได้ว่าระหว่างเขากับอากรไม่มีอะไรจะต้องปิดบังกันอีกแล้วตั้งแต่เห็นอะไรของกันและกันจนหมดจึงตัดสินใจกดโทร.หาแกพร้อมกับบอกความจริงทั้งหมดและขอให้แกเก็บไว้เป็นความลับพร้อมกำชับให้สังเกตพฤติกรรมของไอ้สัตว์นรกสองตัว อดีตเลขาฯของท่านด้วย 4 b0 n3 M! T& A9 h
....เวลาผ่านไปหลายสัปดาห์นฤมลยังไม่กลับมาทำงาน และเขาก็ส่งกรรณิการ์ไปดูแลทุกเย็นโดยการอนุญาตให้เธอเลิกงานเร็วกว่าปกติสองชั่วโมง แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นเมื่อมีเสียงสายเรียกเข้าโชว์ชื่อกรรณิการ์ “บอสคะ..เกิดเรื่องใหญ่แล้วคะ” น้ำเสียงหญิงสาวระล่ำระลักดังมาตามสาย “มีอะไรหรือกระแต?” “เขาถามกลับด้วยอาการร้อนรนพอๆ กัน” “พี่มลเป็นอะไรไม่รู้ค่ะเลือดออกเต็มตัวเลย เหมือนมีโจรปล้นบ้านคะ นอนสลบไม่รู้ตัวเลยหนูเปิดห้องเข้ามาเห็นเลยรีบกดหาบอสทันที” ได้ยินแค่นั้น..เขารีบขับรถออกไปทันทีและไม่ลืมโทร.หาอากรให้ท่านไปพบเขาที่นั่น เมื่อไปถึงภาพที่เขาเห็น ทำให้เขาแทบช็อก
4 m3 u& b* s0 B+ R- [
....หญิงสาวนอนสลบฟุบหน้าลงกับเตียงบริเวณหน้าตามีรอยฟกซ้ำ มีคราบเลือดกำเลาไหลออกมาเปื้อนเต็มจมูกซึ่งตอนนี้มันแห้งเกรอะแล้วและที่ริมฝีปากมีคราบเลือดที่แห้งกรังแล้วเช่นกันตามทรวงอกและหน้าท้องมีรอยเขียวจ้ำไปหมดและที่สำคัญตรงหว่างขาของเธอเลือดไหลออกจนเต็มคราบกระโปรงเลอะออกมาเปื้อนพื้นเลยทีเดียว แสดงว่าเหตุการณ์ผ่านมานานแล้วก่อนที่กรรณิการ์จะมาถึง
" q- h0 Q" C' M) ]# i) I8 N
ร่างนั้นนอนอย่างหมดสติไม่ว่าเขาจะส่งเสียงร้องอย่างไร ทำให้เขาต้องรีบนำเธอส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดยืนรออยู่หน้าฉุกเฉินอย่างกระสับกระส่าย จนกระทั่งอากรมาถึง “ว่าอย่างไร?อา...ทำไรอยู่นี่ ถึงมาช้าจังเลย” “อาก็ทำตามที่ภูสั่งนั่นแหละ” “เป็นอย่างไร?บ้างไอ้สัตว์นรกสองตัวมันไหวตัวหรือเปล่า?” “มันเพิ่งกลับเข้าบริษัทก่อนหน้าภูโทร.ไปนิดเดียวแล้วภูจะทำอย่างไรต่อไป” “อาคิดว่าผมจะเก็บมันไว้บูชาหรืออย่างไร? คนเลว ใจทรามขนาดนั้นอาเข้าไปดูพวกมันทำกับมลสิ เป็นตายเท่ากัน” น้ำเสียงกร้าวแกร่งแทบตะคอกใส่หน้าอากรเลยทีเดียว
- J1 t2 V4 N: O/ L% f# M6 I
“เธอพื้นยัง?” เสียงผู้อาวุโสกว่าดังอ่อนโยนช่วยระงับความร้อนใจเขาลงไปได้บ้าง “ยังครับ” “เด็กเป็นอย่างไรบ้าง” “ฮึ!...มาถามถึงเด็กแม่มันยังจะไม่รอดเลยอา” “นี่พ่อแม่เขารู้ยัง?” “ยังครับ..ยังไม่ได้โทร.บอกมลเขาแยกตัวออกมาอยู่คนเดียว ตั้งแต่เกิดเรื่องเธอไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟังเลย นอกจากผมและภรรยา” เขากล่าวอย่างสลดใจ
$ O9 w$ e/ e4 u' z D, r( Q1 ?
“คุณอาได้ทำตามที่ผมบอกก่อนหรือเปล่า?” “ทำสิ....!ก็ภูทั้งขู่และขอร้องขนาดนั้น” “ดีล่ะ!ขอให้มลพื้นมาก่อนผมจะเอาไอ้สองตัวเข้าคุกให้ได้” “ตำรวจพบหลักฐานอะไรบ้าง” “อยากรู้จริง ๆ เหรออา” เขาย้อนถามเสียงแค่นๆ
% ?' A$ \; _8 T% y( p
“อย่ามองกันแบบนั้นใครจะรู้ว่ามันจะสัตว์ได้ขนาดนี้” “ไม่ใช่เห็นว่ารูปร่างหน้าตาดีแล้วรีบจ้างเลยโดยไม่มีการสอบประวัติหรืออา” “จะมาค่อนแขวะกันเองทำไมว่าแต่ตำรวจมีหลักฐานอะไรบ้าง แน่นหนาหรือเปล่า” “แน่นหนาจนดิ้นไม่หลุดเลยแหละอาอยู่ที่ว่ามลเจ้าทุกข์ เธอจะดำเนินการอย่างไร?ตอนนี้รอให้เธอพื้นขึ้นก่อนผมกลัวจริง ๆ กลัวเธอไม่พื้น” “ยังไม่บอกอาเลย” “ก็จะมีอะไรล่ะอา..แครอทและแตงกวารวมทั้งของเทียม ขนาดโตกว่าของโรแบร์เท่าตัว ชุ่มไปด้วยเลือดทั้งนั้นอาคิดว่าไอ้สองตัวมันไปทำอะไรล่ะ” 3 e9 z0 v; _( r+ K% H1 u
นรากรทำหน้าสยิ้วขนลุก เมื่อนึกว่าหญิงสาวผู้โชคร้ายเจออะไรเข้าไป “อยากลองด้วยตนไหมล่ะอา..เดี๋ยวผมจัดการให้สักวันจะได้รู้ มลเป็นผู้หญิงนะครับ แถมยังตั้งครรภ์อ่อน ๆ อีก เจอเข้าไปอย่างนั้นผมยังกังวลว่าเธอจะรอดหรือเปล่านี่” ระหว่างที่กำลังคุยอยู่นั้นเพื่อนเขาซึ่งเป็นเจ้าของไข้เดินเข้ามาหาตรงเขากับอากร มองหน้าเขากับอากรสลับกัน “ไม่มีอะไรต้องปิดบังนี่อากรเพื่อนสนิทพ่อและหุ้นส่วนธุรกิจฉันเอง” “เป็นไงบ้างครับ” อากรถามด้วยความเป็นห่วง “เราสามารถช่วยได้แต่แม่ครับคนเจ็บได้รับความบอบซ้ำทางร่างกายอย่างหนัก เป็นหรือตายต้องรอให้พ้นคืนนี้จึงจะให้ผลแน่ชัด สำหรับวันนี้คงได้แต่เฝ้าดูอย่างใกล้ชิด” “เอ็งอย่าลืมสัญญานะโว้ย....โดยเฉพาะญาติของเธอให้รู้เรื่องเธอท้องไม่ได้เป็นอันขาดมันจะสร้างความเสียหายแก่เธอ” หมอหนุ่มพยักหน้ารับทราบ 3 T9 J! c4 d2 W. V2 D
“ว่าแต่เอ็งจัดการเก็บหลักฐานทางนิติเวชให้ฉันครบหรือเปล่า” “เรียบร้อย” กล่าวจบหมอก็ยื่นหลักฐานนิติเวชให้เขา
3 {' C: a" Z, v* z# T( |2 F: w
จากนั้นเขาและอากรก็กลับเข้าบริษัทอากรพร้อมกับตำรวจเพื่อไปลากตัวไอ้สัตว์นรกสองตัวไปรับโทษตามกฎหมาย พอเห็นหน้ามันครั้งแรกและอาการทองไม่รู้ร้อนของมันสองตัวแล้วเขาแทบอยากกระโดดเหยียบหน้ามัน เมื่อนึกถึงสิ่งที่มันได้ทำกับนฤมล มองมาทางอากรก็เห็นสีหน้าท่านสลดแสดงอาการผิดหวังเต็มที่พูดอะไรไม่ออก
3 _+ ~3 m9 [8 q( g l3 M
เขาจึงได้แต่กำมือแกมาบีบหนักหน่วงอย่างให้กำลังใจส่วนไอ้สองตัวจะเป็นอย่างไร ก็ขึ้นอยู่กับศาลจะตัดสินคดีแล้วแต่เขาเชื่อว่ามันไม่มีทางดิ้นหลุดเพราะเขาได้กำชับไปยังผู้การซึ่งเป็นเพื่อนสนิทพ่อให้ดำเนินคดีให้ถึงที่สุดและให้เป็นข่าวให้น้อยที่สุดด้วย
c7 A2 x9 \) J' p5 Q | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-10-19 17:10:09
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-10-19 19:13:29
โพสต์ 2019-10-19 21:02:35
โพสต์ 2019-10-19 21:02:52
