|
หลังจากที่ ได้เล่นเกมส์ มร. ก็บอกไม่ให้เรียก มร. ..ให้เรียก เค้าว่า พี่ตี๋ แต่ลี่เองก็ ติดปากไปแล้ว เรียก มร.บ้าง พี่บ้าง หลังจากวันที่ได้เล่นเกมส์ วันแรก ต่อมา เช้า กลางวัน เย็น จะแวปไปห้องคอม ตลอดเลย มร.ใจดีมาก จะมีขนม มีน้ำอัดลม หรือบางทีเป็นข้าวกลางวันเลย มร.จะบอกให้มากินกับเค้าเป็นเพื่อนหน่อย มร.ต้องทำงานบนห้อง เดวจะเริ่มมีคาบสอนแล้ว บางที มร.แอบเอาขนมมาใส่ไว้ในเป้ กว่าจะรู้ตัว ก็ตอนเย็นถึงบ้านแล้ว ผมจะเป็นพวกบ้าจี้ บวกกับจะไม่ยอมให้เค้าจับตัว จับเจี๊ยวเท่าไหร่ มร. ก็จะคอยถามตลอด ยังเจ็บอีกมั้ย ตรงที่โดนลูกบาส ผมก็บอกไม่เจ็บ ให้เค้ากดๆ ดูบ้าง แต่ก็ไม่เคยถอดเกงให้เค้าจับ เค้าเห็นอีก ไม่กี่วันถัดมา มีเด็กขึ้นไปหา มร. ที่ห้องคอม ตอนเช้า เหมือนลี่ด้วย ก็เลยถาม มร. เค้าบอกว่า เป็นเด็กที่เรียน เปียโน ตอนเย็น เค้ารู้ว่า มร.คุมอยู่บนนี้ด้วย ก็เลยบอกไปว่า ถ้ามาเช้า มาหาสิ พี ก็เลยมา (เด็กคนนี้ ป4 ชั้นเดียวกับลี่ เลย แต่คนละห้อง ) เท่าที่เห็นก็สนิท กับ มร.เหมือนกัน เพราะ มร. แกล้ง เจ้าพี เหมือนกับแกล้งลี่ เลย จับกอด อุ้มยกตัวขึ้นแล้วจับนอน บนตัก จับเจี๊ยวพี ..มันก็จะเฉยๆ ให้เค้าจับ ตามัวแต่ดูหน้าจอ เล่นเกมส์ แต่ ลี่ เองไม่ได้สนใจอะไร เพราะ พอถึงข้างบนห้องคอม ก็จะรีบๆให้เค้าเปิดคอม ให้หน่อย อยากเล่นเกมส์เดี๊ยว หมดเวลา ต้องไปนั่งอ่านหนังสือกับเพื่อน ที่สนามข้างล่างก่อนเคารพธงชาติแล้ว เป็นกิจวัตร อย่างนี้อยู่หลายสัปดาห์ เช้า กลางวัน เย็น จะขึ้นไป คุยกับ มร. แล้วก็เล่นเกมส์ แต่บางที ตอนเย็น มร.จะไม่ให้เล่นเกมส์ เค้าจะให้เอาหนังสือขึ้นมา เค้าจะสอนการบ้านให้ ตรงไหนไม่เข้าใจ จนมีวันนึงที่ ตึกไม้ จะเดินไฟใหม่ ตอนเย็น มร.บอกไปนั่งที่ โต๊ะม้าหิน ตรงรอบสนามใกล้โรงอาหาร เค้าจะสอนการบ้าน เพราะลี่บ่นกับเค้าว่า เรียนไม่ค่อยทัน ก็ไปนั่งเรียนกัน มร.ใจดีซื้อหนังสือสรุป มาให้ เอาไว้อ่าน และเย็นวันนี้ก็เป็นวันแรกที่ได้เจอ กับ พ่อลี่ ... เย็นนั้น นั่งฟัง มร.สอนอยู่ แต่ พอพ่อมาถึง ผมตกใจ ไม่แน่ใจว่ายังไม่ถึงเวลาหรือว่าเลยเวลาแล้ว .. ยกมือไหว้ มร. แล้วรีบเก็บกระเป๋า พ่อลี่ ยกมือไหว้กันกับ มร. มร. คุยพ่อว่า นั่งสอนเค้าอยู่ขอโทษด้วย เกินเวลาหรือเปล่า ลี่ไม่บอกมร. ลืมเวลาเลย พ่อลี่บอกไม่เป็นไรขอบคุณมากๆ พ่อมาก่อนเวลา เมะน่า ช่วงหลังๆ ลี่ทำการบ้านเสร็จเร็ว มีดาวในสมุดด้วย มีครูคอยสอนนี่เอง แล้ว พ่อกับ มร.ก็คุยกัน พ่อบอกให้ไปตามโรมาที ผมก็เลยรีบวิ่งออกมา ตามโร ให้มาเจอตรงนี้แทน หลังจากนั้นก็กลับบ้าน ระหว่างทาง พ่อถามผมว่า : ลี่ มร.สอนลี่นานหรือยัง ก็ตอบไป สักพักนึง มร.เค้าใจดี สอนรู้เรื่องด้วยนะพ่อ พ่อ : นี่ แม่โร จะให้โร ไปเรียน เทควันโด้แถวบ้านเรา โร อยากเรียน พ่อว่า ลี่เรียนพิเศษมั้ย ตอนแม่โร มารับโร ไปเรียนเทควันโด้ ใกล้ๆนี่ เรียนเสร็จขากลับ แวะรับเรา แล้วกลับบ้าน จะได้ไม่ต้องไปรอ โร เรียน หรืออยากเรียนเทควันโด้ แต่พ่อว่า ลี่เรียน ดีกว่านะ ลี่ : ยังไงก็ได้ พ่อจะให้ลี่ ไปเรียนที่ไหน พ่อ : เมื่อกี๊ พ่อคุยกับ มร. คนเมื่อกี๊ ที่นั่งกับลี่ เรื่อง เรียนพิเศษ มีที่ไหนแนะนำบ้าง เค้าบอกว่า แต่ก่อนเค้ารับสอน จะให้ใครเรียน พ่อเลยบอกไป อยากให้ ลี่เรียน พอมีแนะนำมั้ย.. เค้าบอก ให้เค้าสอนมั้ย พ่อฟังแล้วพ่อว่าดี นะ พ่อบอกว่า เดี๊ยวพ่อ คุยกับ มร. เค้าก่อนนะ ว่าจะให้ไปสอนที่บ้าน หรือยังไง เพราะที่คุย บ้านเค้าก็เลยบ้านเราไม่ไกลนะ .. พ่อใจร้อนมั้ง หลังกลับถึงบ้าน เย็นนั้นคุยกับแม่โร เรื่องนี้ ผมนั่งดูทีวี อยู่ ได้ยินพ่อโทรคุยกับ มร.แน่ๆ พ่อตกลงกับ มร.ไป แล้วเดินมาบอกลี่ว่า พ่อตกลงกับ มร.แล้วนะ เราไปเรียนกับ มร.นะ ตอนเย็น ถ้าค่ำ หรือว่าเวลา ไม่ตรงกัน มร. บอกว่าทางกลับบ้าน ผ่านบ้านเรา เค้าจะเอาลี่มาส่งบ้านด้วย พ่อเกรงใจเค้า แต่ มร.บอกว่า ไม่เป็นไร พ่อว่าดีนะ เอาตามนี้ เริ่มเดือนหน้าแล้วกัน ผมดีใจมากๆๆๆ เช้าถัดมา พอแม่โร ไปส่งที่ รร. ตอนเช้า ก็ย่องไปหาเค้าตามปกติ พอไปถึง เค้าก็จะมาถึงก่อนแล้วทุกครั้ง ทำงานอะไรไปเรื่อยๆ ผมก็จะขอเล่นเกมส์ทุกวัน จนโดน มร.เค้าดุ บ้างบอก เอาแต่เล่นเกมส์อีกแล้ว ไม่อ่านหนังสือเลย พ่อเรา ส่งมาเรียนแล้วเนี่ย ถามผมว่ารู้ยัง.. ผมตอบว่า รู้แล้ว ดีใจด้วย ได้มร. สอน .. ผมก็จะอารมณ์ อยากเล่นเกมส์ เพราะ ตอนอยู่บ้าน ไม่ค่อยได้ เล่นเกมส์ หรือออกไปเล่นข้างนอกบ้าน พอมาถึงวันนี้ ผมก็รีบไปนั่งเก้าอี้ แต่ มร. ก็กวนๆ ไม่ให้เล่น จะเล่นต้องนั่งตักเค้า ผมก็เลยนั่งตัก แต่พอนั่งตัก ก็จะโดนแหย่ กอด ตลอดเลย จน มร.บอกว่า : นี่ ลี่ ยังไม่ไว้ใจ อีกเหรอ มองเราเป็นน้องเลยนะ พ่อเราหาคนสอนเรา อาสาสอนเลยนะ ลี่ ดันตอบไปว่า : ไม่ไว้ใจ มร. ชอบแกล้ง จับเจี๊ยวผมอยู่นี่แหละ เรื่องเรียนก็เรื่องเรียน ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย แล้ว ผมก็เล่นเกมส์ต่อ ไม่ได้สนใจอะไร สักพัก มร.ก็ลุกขึ้นไปทำงาน ให้นั่งเล่นเกมส์เอง จนถึงเวลามีออด สัญญาณเวลา ผมก็ไปสวัสดี มร. ก่อนจะรีบสะพายเป้ ลงมาที่สนามอ่านหนังสือกับเพื่อน ตอนออกมาเหมือน มร. ทำงาน แค่พยักหน้า ไม่ได้พูดอะไร เย็นนั้น มาหาที่ห้องคอม มร.ไม่มองหน้า ลี่เลย.. รู้สึกถึงความผิดปกติ พอเดินเข้าไปถาม ลี่ : มาสเซอร์ เป็นอะไรหรือเปล่า มร. ก็ไม่ตอบ เดินหนี ไปโต๊ะคอมอื่น พอเดินตามไป เค้าก็บอกว่า เค้ายุ่ง ไปรอพ่อเราที่สนามเถอะ หรือนั่งนี่ก็ได้ แต่อย่าซนนะ ก็เลย เดินมานั่ง เก้าอี้ โต๊ะข้างๆ อีกฝั่ง ... แต่พอสักพัก เจ้าพี ขึ้นมา .. เดินผ่านหน้าลี่ ไป กระโดด เกาะคอ มร. บอกให้เปิดคอมให้เล่นหน่อยย พีเหลือเวลา อีก 30 นาทีเดี๊ยวต้องไปเรียน เปียโนแล้ว มร.หัวเราะ ออกมา แล้วพา เจ้าพี เดินไปเปิดคอม นั่งเล่น ตรงคอมที่มีเกมส์เฉยเลย ผมก็เลยอึ้งๆ สักพัก มร.เดินกลับมา นั่งทำคอมตัวเดิม ลี่ : มร. เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่คุยกับผมเลย เค้าก็ไม่ตอบ เขยิบ เดินไปเปิดเครื่อง ลงคอมอะไรตัวถัดไป ผมงี้ น้ำตาซึมไหลออกมาเฉยเลย มร.มองมาแล้วก็ไม่ได้พูดอะไร ผมก็เลยเก็บกระเป๋าเดินออกมาจากตึกไม้ ลงมาหาโร รอกลับบ้าน พออีกวัน ตอนเช้า ก็ไปหาเค้าเหมือนเดิม เค้าก็ไม่คุยด้วย เอาแต่ลงคอม ลี่เองก็ไม่มีอารมณ์เล่นเกมส์แล้ว เลยเดินออกมานั่งโต๊ะม้าหิน แถวหน้าตึกไม้ .. สักพัก ก็เห็น พี วิ่งปรู๊ด ขึ้นบันไดไปข้างบน ก็เลยแอบตามขึ้นไปดู มองจากข้างๆ ประตู ไม่รู้ มร.เห็นหรือเปล่า พี : มร. ขอพีเล่นเกมส์หน่อยครับ แล้วพี มันก็ใช้สองมือ รั้งแขนมร. ลงมาจะทำให้ มร. ตกจากเก้าอี้ มร. ก็แกล้งมัน จับหมุนขึ้นมานอนบนตักเค้า จี๋เอว ผมเห็นแล้ว ก็น้ำตาซึมไหลออกมาเฉยๆ เหมือน มร. จะหันมาพอดี ผมเลยเดินออกมากลับไปเรียนที่ตึก ตอนกลางวัน ก็แวปขึ้นไปดู ห้องปิด ไม่มีใครอยู่ เป็นแบบนี้อยู่ 3-4 วัน...รู้สึกไม่ดีเลย ตั้งใจว่า เช้าอีกวัน จะขึ้นไปถาม มร. ตรงๆ ผมทำผิดอะไรตรงไหนหรือเปล่า เช้าวันถัดมา จังหวะเหมาะ แม่โร มีงาน ต้องไปส่งตั้งแต่เช้า กว่าทุกวัน .. พอเข้า รร .เสร็จก็เลยรีบวิ่งไปหา มร. ที่ตึกไม้ วิ่งขึ้นไปที่ชั้นสองห้องคอม.. มร. : หันมามอง แต่ไม่ได้พูดอะไร ผมเลยเดินเข้าไป ยืนใกล้ๆ เก้าอี้เค้า แล้วก็เลยคุย ลี่ : มร. ครับ มีอะไร ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า มร. ไม่คุย ไม่เล่นกับ ผมมาหลายวันแล้ว มร. : มร. ว่าจะบอกเรา ให้บอกพ่อด้วยนะ มร. ว่าที่คุยว่าอาจจะรับสอนเรา เดือนหน้า มร.ว่า มร. คงไม่เอาดีกว่า กลัวไม่มีเวลาสอนได้ไม่ดี แค่นั้นแหละ ลี่ น้ำตาหยดแหมะ ร้องไห้ออกมาเลย นั่งลงข้างเก้าอี้ ร้องไห้ ปาดน้ำตาอยู่ตรงนั้น มร. : เป็นอะไร ลี่ ร้องทำไม ลี่ : มร. ไม่เหมือนเดิม มร. เป็นอะไร แล้วทำไมจะไม่สอนผมแล้วล่ะ มร. : นี่ มร. ไม่ได้เป็นอะไร ลี่ : นี่เหรอไม่ได้เป็นอะไร มร.โกรธอะไร ผมเหรอ มร. : บอกตรงๆ นะ ลี่ ไม่ไว้ใจ มร. .. มร. ก็ว่า คงห่างออกมาดีกว่า มีอะไรก็ยังถาม มร. ได้นะ แต่ช่วงนี้ มร.วุ่นหน่อยเลยไม่ได้คุยกับเรา ลี่ : ไม่จริงอ่ะ มร.โกรธ วันนั้นที่ผมบอกว่า ไม่ไว้ใจเหรอ มร. : อืมม ทีจริง ก็รู้จักกันได้แค่ เดือนกว่า ไม่นานเอง มร. เห็นเราโอเค เอ็นดูเรา แต่ถ้า ลี่ไม่ไว้ใจ มร. .. มร.ว่า เราแบบนี้ดีกว่า เนอะ ลี่ : มาสเซอร์อ่ะ มร. โกรธ ผม.. ผมไว้ใจ มร.นะ อาจจะพูดผิดไป มร. อย่าเป็นแบบนี้สิ มร. : ลี่ .. ไม่ไว้ใจ มร. ดูอย่าง พี สิ มร. ไม่อยากเปรียบเทียบนะ มร.อาจจะชอบแกล้ง ทั้งสองคนเหมือนกัน อย่าง จับเนื้อตัว ลี่ ลี่หนี ลี่ไม่ชอบ มร. กอดพี ไม่เห็น พีจะว่าอะไรมร. เลย เจ้าพี มันแสบ มร.จับจู๋ มัน แกล้งถามมันว่า ผช หรือผญ .. พี มันไม่เห็นจะไม่ไว้ใจ หรือกลัว มร.เลย มันกล้าๆ รูดซิป เปิดเกงในให้ดูเลย ว่า มันอ่ะ ผู้ชาย แต่ ลี่กลัวมร. ไม่ไว้ใจ มร.เลยคิดว่า ห่างออกมาดีกว่า เนอะ ลี่ : ไม่เอา ผมจะเรียน จะเล่นกับ มร. ผมไว้ใจ มร. จะให้ผมทำอะไร ล่ะ มร.บอกมาสิ ... มร.เลยบอก ไม่เอา ร้องไห้แบบนี้เดี๊ยว ใครขึ้นมาเห็น มอง มร.แกล้งเรานะ มานี่ไปอีกห้อง แล้วมร. ก็พาผมเดินออกจากห้องคอม 1 เดินเลยห้องคอม 2 ไปสุดชั้นสอง จะมีประตูกั้น ไขกุญแจแล้วเข้าไปมีอีกห้องในนั้น เป็นห้องพวกเก็บอะไหล่คอม ผมก็ยังน้ำตาไหล ร้องไห้ กลัว มร. ไม่สอน ไม่เล่นด้วย มร. ก็ให้ นั่งลี่เก้าอี้ ซึ่งในห้อง แบ่งเป็น คอกๆกัน 2 คอก เข้ามาคอกในสุด แล้วเค้าก็นั่งยองๆ ถามว่า ลี่ว่าไง มร.ก็ไม่ได้โกรธอะไรเรานะ อย่าร้องแบบนี้สิ ลี่ : มร. อย่าโกรธผมนะ ผมไว้ใจ มร. มร. บอกอะไรทำหมดเลย พร้อมๆกับ ร้องไห้ไปด้วยไม่สนอะไรทั้งนั้น มร. : มร.เป็นห่วงเรา แค่จะขอคลำ ตรงที่คิดว่า กลัวเป็นไส้เลื่อน เรายังกลัว ไม่ไว้ใจ เลย แล้วเราจะเอาไง แค่นี้นะยังไม่เกี่ยวกับเรื่องสอนเรา เลย ตอนนั้นพอได้ยิน ก็เลย ลุกขึ้น แล้วปลดเข็มขัด ถอดเกงนักเรียนพร้อมเกงใน ลงมาที่ข้อเท้าเลย เค้านั่งยองๆอยู่ก็เห็นพอดี ลี่ : มร. ผมไว้ใจ มร. มร.ก็เลยยิ้มๆ เอามือ มาจับๆไข่ผม พร้อมพูดทำนอง ไอ้เจี๊ยวเอ๊ย หยุดร้องไห้ได้แล้ว เราข้าใจกันหรือยัง แล้ว มร. ก็ให้ผมลุกขึ้น ดึงเก้าอี้ออกมาแล้ว กางเตียงพับบอก ต่อว่า มร. : ลี่ นอนลง ไหนถอดกางเกงออกสิ นอนบนเตียง มร. ขอดูหน่อย เป็นไงบ้าง ผมก็เลยถอดเกงออกเหลือแต่เสื้อนักเรียน แล้วนอน บนเตียงพับ เค้าก็ถามว่าอายมั้ย แล้วเค้าก็ให้เอาผ้าขนหนู บนโต๊ะ ปิดหน้าไว้ดีกว่า น่าจะยังอาย แล้วผมก็นอนลงบนเตียงพับ มร. ใช้มือคลึงๆ ตรงไข่ กับ ขาหนีบ ทั้งสองข้าง แล้วก็มีใช้ มือ ไถเจี๊ยว ขึ้นลงด้วย แล้วก็พูดทำนองว่า ขอดูเช็คหน่อยนะ มร. ใช้มือจับ เจี๊ยวผม แล้วเหมือนจะพยายาม ดึงลง บอกผมว่า เจี๊ยวลี่ ยังไม่เปิดเลย นี่มีคนสอนล้างบ้างมั้ย .. ผมก็บอกไปว่าเปิดอะไรอ่ะ ล้างอะไรอ่ะ คับ ไม่มีใครสอนอะไร .. แล้วก็ชวนคุยโน่นนี่นั่น ว่า ขาวแบบนี้ ได้ออกไปเที่ยวตากแดดบ้างมั้ย.. ก็บอกไปว่า ไม่เคยเลย อยู่แต่ในบ้าน มร. คลึง ไข่ จับเจี๊ยว อยู่พักใหญ่ แล้วก็จับให้ตั้งชันเข่าขึ้นทั้งสองข้าง แล้ว ใช้มือจับ เข่าผม บอกให้แบะออก เค้าจะดูให้ว่าตรงโดนบาสเป็นยังไง แล้วเค้าก็จับไข่ จับเจี๊ยว คลึง พยายามดึงหนังลง ดันเจี๊ยวแข็งขึ้นมา มร. : เป็นไร เจี๊ยวแข็ง รู้สึกยังไง ลี่ ตอบไปแค่ว่าไม่รู้สึกอะไร อยู่ดีดี มันก็แข็ง แล้ว เค้าก็ คลำ ลูบ ไข่ กับ เจี๊ยวต่อ สักพัก ตอนนอนมีผ้าขนหนู ปิดหน้า รู้สึกว่า มีอะไร เย็นๆ น้ำๆ เปียกๆ รู้สึกไม่ถูก ที่เจี๊ยว ที่ปลายเจี๊ยว เลยถามไป ลี่ : มร. ทำไมมัน เย็นๆ ปลายเจี๊ยวผม ทำอะไรอ่ะครับ มร. : บอกว่า ไม่มีอะไร เรานอน นิ่งๆ สิ เป็นไงบ้าง ลี่ : ตอบไปแค่ว่า มันหวิวๆ จักจี๋ ที่ปลายเจี๊ยว แล้ว อยู่ๆ ก็ได้ยิน สัญญาณ ออดของโรงเรียนแจ้งเวลา ซึ่ง ตกใจ เพราะ นี่ผ่านมานานขนาด เตรียมตัวลงมาอ่านหนังสือแล้วเหรอ .. มร. : เลยบอกว่า ยังไม่ได้ เทส เลย เอางี้นะ ลี่เปิดหน้าสิ ผมก็เลยเปิดหน้า มร. บอกต่อว่า ลี่ อาย มร.มั้ย ขอ มร. ถ่ายรูปหน่อย ตรงกล้ามเนื้อ พร้อมทั้งจิ้มๆ ตรงข้างไข่ .. จะได้ดูไว้ว่า รูขนาดนี้ มันจะใหญ๋ขึ้นมั้ย ถ้าไมใหญ่ก็ไม่เป็นไร แสดงว่า ไม่เป็นไส้เลื่อน ถ้าใหญ่ขึ้น จะได้รักษาเนอะ .. ผมก็เลยพยักหน้า มร. ให้นอน แล้วชันเข่า แบะออก แล้ว มร.ก็ถ่ายภาพไว้ บอกว่า ไม่ต้องอายนะ ไม่เห็นหน้าเราหรอก มร. ไม่ให้ใครเห็นหน้าเราแน่ มร.รักลี่นะ... ผมก็ยิ้มๆ พอถ่ายเสร็จ มร.บอก เดี๊ยวเรามาเทสกันใหม่ ลี่รีบใส่เกง แล้ว ลงไปกลับตึกเรียนได้แล้วเนอะ ผมก็เลยลุกใส่เสือผ้าให้เรียบร้อย แล้วพอจะออก เค้าบอกขอกอดหน่อย ผมก็กอดเค้าแล้ว รีบกลับไปที่สนามเจอเพื่อนๆ อ่านหนังสือก่อนเข้าห้องเรียน | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-19 14:21:59
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-11-19 15:08:36
โพสต์ 2019-11-19 18:03:40
