|
ระหว่างรับประทานอาหารทุกคนต่างก้มหน้า ก้มตากินกันอย่างเอร็ดอร่อยเพราะสูญเสียพลังงานไปอย่างมากเมื่อครู่นี้ ไม่มีใครกล่าวถึงเซ็กส์แบบหนักหน่วงและรุนแรงที่ผ่านมาเมื่อครู่หรือเรื่องที่กำลังเป็นปัญหาค้างคาที่ยังขบคิดกันไม่ออกอยู่ขณะนี้นอกจากกินจนอิ่ม 3 r' }, @5 g5 I, T: r/ J1 W2 P) m
ชะเอมเป็นคนจัดการเก็บไปล้างส่วนเขาเดินไปหยิบเครื่องดื่มเบียร์เย็น ๆ พร้อมกับน้ำแข็งจากตู้เย็นเดินนำมาวางที่ห้องรับแขกอันเป็นสังเวียนแห่งกามยุทธ์เมื่อครู่นี้ 5 y) K! y3 {: f' [; B
“เอาล่ะ....เมื่อภูตอบสนองความต้องการอาและเอ็มจนสมอารมณ์หมายแล้วเข้ามาสู่เรื่องที่ค้างกันอยู่ดีกว่า เอ็มว่าไงนะตอนนั้น” 7 ?" K6 U# N7 Q# O- T8 Y' T
“ผมถามพี่ภูว่า ทุกครั้งที่ไปบ้านนั้นได้สังเกตอาการผิดปกติพ่อลูกสองคนนั้นหรือเปล่า” 4 n1 R7 u P! o6 t: C' F& _; K
“พี่ก็เห็นว่าเขาปกติดีนะไม่มีอาการพิรุธอะไร ไม่ว่ายามกินหรือยามดื่ม”
, l! m3 k- @; z
“เปล่าครับ...ผมหมายถึงการแต่งตัว” 4 ]$ \2 V' W7 l, D" V
“เออจริงด้วยภู...แก้วเครื่องดื่มนั่นมันต้องมาจากบ้านนั้นแน่ๆ”
+ f6 j4 g3 D( h% K f! v- c
นรากรสมทบมาอีกครั้ง - \* k* V) z" Z# }1 g2 F+ M" {/ `
ภูริเชษฐ์นั่งหลับตานึกอยู่สักพักก็คิดออก ร้องออกมาอย่างดีใจ ; S' B5 v3 ^. ?6 x6 a& f
“เออ.....! อากรผมคิดออกแล้ว....ทุกครั้งที่ผมไปบ้านนั้นไอ้ก้อนการ์ดคนสนิทคุณภาณุพลจะสวมถุงมือสีขาวตลอด :ซึ่งผมเคยถามครั้งหนึ่งว่าทำไมไอ้ก้อนต้องแต่งตัวเหมือนบริกรตามโรงแรมด้วย”
* k. K* d! D4 z9 K
“เค้าตอบว่าไง”
+ x( i) _0 d$ |9 Z6 y. Z9 ]/ ?
“ก็บอกว่าเป็นปกติของบ้าน ที่พนักงานทุกคนไม่ว่าตำแหน่งไหน เวลาบริการแขกต้องแต่งตัวเรียบร้อยสะอาดสดใส” 2 P+ ?- T5 D; O; z. L5 v7 ?( H: z
“ถ้างั้นใช่เลย....”
; Q' d# p" s* _$ L! Y, V6 v. x
“ใช่อะไรอา....”
4 j" { R2 {4 h. Q0 v
“ก็แก้วใบนั้นมันมาจากบ้านไอ้ภาณุวัฒน์นะสิ”
" {# v) c1 K0 I8 s/ e6 s& T
นรากรกล่าวอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
/ H, O3 }& F9 j5 N8 i
“ภู...บอกเองไม่ใช่หรือว่าตำรวจที่เชิญตัวเราไปให้ปากคำ เคยเป็นการ์ดส่วนตัวภาณุวัฒน์ลูกชายภาณุพลมาก่อนแล้วพอเกิดเรื่อง มันยังเจาะจงมาที่ภูเป็นคนแรกพร้อมกับแสดงหลักฐานตั้งข้อสงสัยเราอย่างง่าย ๆก็เพราะมันเป็นพวกเดียวกันอย่างไรล่ะ”
( u" Q7 P X; a
“จริงด้วยอา...แก้วนั้นต้องเป็นไอ้ก้อนแน่ๆ ที่เป็นคนดำเนินการจัดฉากตามคำสั่งเจ้านาย เพราะมันใส่ถุงมือทุกครั้งที่รินเหล้าให้ผมแล้วไวน์ล่ะ” , F4 u3 a$ b" C* U
“ไวน์เหรอ...ภูจำวันที่คุยกับอาที่บริษัทไม่ได้เหรอ”
" H2 d/ j4 Z! O- J# E0 T4 j
“ใครจะจำได้ล่ะอา...พักนี้เรื่องวุ่นวายผ่านเข้ามาในชีวิตผมเหลือเกินจนไม่อยากจำอะไรแล้ว”
# M" F2 Y( u2 y
“ก็ภูนำไวน์ที่สั่งซื้อไปเป็นของขวัญเขายังไงล่ะ”
7 N4 \( v, P% u# d: L: `. j
เมื่อได้ยินคำพูดของชายสูงวัยภูถึงกับถอนหายใจยาว เอนกายลงพนักพิงอย่างเหนื่อยใจสุดท้ายเขาก็พลาดท่าให้สองพ่อลูกนั้นจนได้ ด้วยวิธีการตื้น ๆ ที่เขาคาดไม่ถึงก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบขรึม
* W b4 ~; n' L0 }
“หากเป็นจริงอย่างอาว่าจริงๆ พวกมันไม่อาศัยจังหวะนี้เล่นงานผมถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาลเลยเหรอ หลักฐานชัดเจนขนาดนั้น” , @: v7 V# O0 e' A) {% V9 ^
“ไม่หรอก....มันแค่ต้องการสร้างข่าวฉาวให้ภูเท่านั้นเองหลักฐานแค่นี้ เอาผิดเราไม่ได้หรอก และไอ้แก่โง่นั่นก็ไม่ได้ตายเสียหน่อยซึ่งเป็นโชคของเรา”
. R& B( b Z1 _
“แล้วผมควรทำยังไงดีล่ะ”
! i7 k$ g: O1 z/ p
“อยู่นิ่ง ๆเหมือนเดิม รอดูแผนขั้นแรกของอาเสียก่อนว่าจะได้ผลไหม” : V9 h! W1 H8 o4 M0 k( L3 N
“ผมก็ได้แต่หวังว่ามันจะสำเร็จนอกจากอยู่นิ่ง ๆ อาจะให้ผมทำไงอีก”
# R' ?0 r* C3 q" Z9 N
“ขอความร่วมมือกับเลขาฯ สาวของภู” 7 c3 C. E& d3 b. J+ f# F8 l
“มลนะเหรอ?”
; x5 X4 E6 {! y' y
“นั่นแหละ....คนนี้ถือว่าเป็นหมากเด็ด” . ^& V( e2 @2 _( C- Q! b3 T# ~
“จะให้ทำยังไง....อย่าให้เธอต้องเสี่ยงนะเพราะผมรักเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง” % t9 p5 c& h2 b; Q/ w
“ไม่เสี่ยงหรอก ‘และด้วยความสามารถของเธออาคิดว่าเธอเอาตัวรอดได้” : r1 Y- ^! V' C( N# c
“ลองว่าแผนของอามา...ผมจะรับไว้พิจารณาไปพูดคุยกับเธอแต่ผมจะไม่บังคับหรือขอร้องเธอเป็นอันขาด ขืนเมียผมรู้โกรธตายเลยเพราะรจรักมลเหมือนน้องสาวเช่นกัน”
' i' k! i/ j$ @3 `
“เถอะน่า...แค่แกล้งทำเป็นทะเลาะกับเธอแล้วไล่เธอออกจากงาน จากนั้นให้เธอไปสมัครทำงานกับสองพ่อลูกนั่น”
& z) e0 R! m% V0 C. ?( z# J, u
“แล้วสองคนนั้นจะรับเหรอ....เพราะมลถือว่าเป็นคนสนิทที่ผมไว้ใจมากที่สุดในบริษัทคนหนึ่งเลยนะ”
6 k1 I/ r, u3 N, T: k
“นั่นแหละยิ่งดี...มันเล่นข่าวชู้สาวกับเราเราก็เอาเรื่องชู้สาวไปเล่นกับมัน”
$ C' E& z4 Z% j# j6 D/ u2 v6 d
“ยังไง...”
0 P: `" V/ _+ ]( s* i7 v5 {) i เขากล่าวอย่างงงๆ 2 z* z6 X+ @; f' b; B$ n& C
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง...ว่าแต่ช่วยโทร.หาเธอตอนนี้เลยนะจะได้เข้ากับสถานการณ์หน่อย”
: ^2 o# `6 ` i6 X' d6 Z7 F
“สถานการณ์อะไร?”
7 G5 y- o$ X' \$ y! ~
“โอ๊ย....แกล้งโง่เปล่านี่โทร.หาเถอะ แล้วนัดเธอมาหาที่บ้านด้วย อาจะคุยด้วยเอง” 8 a- s/ F8 D0 P5 @
กล่าวกลับภูจบนรากรก็หันมาทางชะเอม
& t% M" U( \, p- A& U& E0 _
“เอ็ม....นายกลับบ้านก่อนเพราะคุณมลไม่สนิทกับนาย พักผ่อนให้เพียงพอ พรุ่งนี้ดำเนินตามแผนได้เลยนายต้องใช้เสน่ห์ของนายแยกสองสาวออกจากสองพ่อลูกนั้นให้ได้”
/ u& u/ m, ?# u( {
“เสร็จนาฆ่าโคถึกเสร็จศึกฆ่าขุนพลเลยนะพี่กร”
/ K5 W: E6 |$ x3 y6 N3 q5 O
ชะเอมมองหน้าสองหนุ่มต่างวัยกล่าวยิ้ม ๆ อย่างไม่มีความหมายอะไร
6 N$ S) k& O" S" b
“เสร็จบ้าบอที่ไหน...เพิ่งเริ่มลงมือไถเองทำงานให้สำเร็จแล้วกัน รับรองขุนพลอย่างนาย จะได้รับผลตอบแทนอย่างงามแน่นอนถ้าไม่สำเร็จ พี่นี่แหละ จะเป็นคนแฉว่าแกเป็นเกย์ ดูสิว่าแกจะไปทำอะไรกิน”
; h3 e w6 ?( Z3 j/ b5 \
เจอผู้ประสบกามมากกว่าขู่แบบทีเล่นทีจริงอย่างนี้ชะเอมไม่กล้าหงอ i P* b `. n$ q, b
"เชอะ...อย่าแอบกินพี่ภูคนเดียวแล้วกัน" " E' W3 u: M% V8 i( z; C
ลุกขึ้นเดินเปิดประตูออกไปทันที
1 O9 @& H+ t# z: ]. _% {/ y: p/ y# L
"อย่าไปสนใจมันรับรองมันทำตามแผนได้ดีแน่นอน"
3 u3 Y/ L4 b' C! ]. N! Y! S
นรากรหันมากล่าวกลับชายอีกครั้ง 4 e2 ~9 Z0 { k2 q1 ?+ x
"แล้วอาจะทำยังไง"
7 V# x \8 t5 d; L! S6 R$ A+ z. x
"ก่อนอื่นภูต้องยอมเปลืองตัวอีกครั้ง" 6 V0 F9 z. @; A, G) S$ `/ u& N
"ไม่มีไรต้องเสียแล้วนี่อา...."
" ~! _: ^/ U! \8 t
"ดี...เย็นนี้อาจะโทร.ไปหาซ้อ ให้เขียนข่าวซุบซิบภูกับเลขาฯ แต่อาจะเล่นหนัก ๆ เลยนะจะได้ดูสมจริงมาก ๆ"
; n# K- o4 P, }3 p
"แล้วแต่อาครับสำคัญว่า อย่าให้พ่อตาเอาปืนมายิงผมก่อนแล้วกัน" 5 A; {0 i, A6 |* ^
"เชื่อมือเถอะ...รับรองงานนี้นอกจากจะได้เอาคืนสองพ่อลูกนั้นแล้ว อาสามารถหลอกพวกมันมาอัดตูดได้ด้วยนะหากเป็นความต้องการของภู รวมทั้งไอ้ตำรวจหนุ่มสองตัวนั้นด้วยเห็นแล้วน้ำลายไหล"
' B: g' V9 _! R5 Z
น้ำเสียงแสดงความมุ่งมั่นเต็มที่
9 W5 ~/ f4 Q, M6 p9 y- o
“ส่วนเรื่องลายนิ้วมือนั่นอย่าไปสนใจมันเลย เพราะมันเอาผิดเราไม่ได้หรอก และพวกมันยังหละหลวมอยู่มาก จำไม่ได้เหรอผู้กองจักรภพกล่าวกับเราไว้อย่างไร?”
7 P+ }3 D9 A& m9 _' w* g
“จำไม่ได้ครับ”
! \' j+ O( ^7 v0 B1 r* t
“ก็มันบอกว่าพบลายนิ้วมือเราติดอยู่ตามแก้วและขวดไวน์เต็มไปหมดอย่างไรล่ะซึ่งความเป็นจริงแล้ว มันจะไม่มีทางทราบเป็นอันขาดว่าเป็นลายนิ้วมือของภูหากว่ามันไม่ได้เตรียมกันไว้ก่อนแล้ว ส่วนเรื่องมันแกล้งตรวจสอบลายนิ้วมือภูอีกครั้งก็แค่แก้เก้อมันเท่านั้นเอง ไอ้ตำรวจสองนายนั่น มันยังไก่อ่อนอยู่ที่มันเลื่อนตำแหน่งมาได้ก็เพราะมันเลียเก่ง”
. d9 h1 }/ r9 Z; h
“ครับอา...ว่าแต่ผมควรทำอย่างไรต่อไป”
( F9 k7 a! H7 O
“ก็เหมือนเดิมอยู่นิ่ง ๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ต้องเต้นไปตามจังหวะเพลงของพวกมัน รอดูเฉยๆ ว่าแผนขั้นแรกของเราจะสำเร็จหรือเปล่า ว่าแต่ตอนนี้ช่วยโทร.หานฤมลให้อาหน่อย...จะได้คุยกันให้เสร็จๆ”
& ^. W/ l! ^6 I% E
นฤมลพอได้รับโทรศัพท์จากเจ้านายก็รีบขับรถออกจากห้องพักตรงมาที่บ้านเจ้านายทันที ) J* u* Z. r7 H3 L: R9 z
หล่อนจอดรถไว้ด้านนอกเพราะไม่มีใครมาเปิดประตูให้ ใช้กุญแจสำรองที่รจนาเคยให้ไขเข้ามาภายในบ้านด้วยความรู้สึกแปลก ๆ เพราะบรรยากาศภายในบ้านดูเงียบเชียบไม่มีเสียงเด็กน้อยวิ่งเล่น ไม่มีคนใช้เดินขวักไขว่ ไม่มีคนสวน ค่อย ๆเดินลัดเลาะกระทั่งมาหยุดที่หน้าห้องรับรองแขกที่มีภูริเชษฐ์และนรากรคุยกันหน้าดำคร่ำเครียดอยู่
; ^7 R6 @2 V* U
ภูซึ่งนั่งมองประตูทางเข้าอยู่ตลอดเวลาส่งเสียงทักทาย
- E9 \* e8 t9 Q! m, o0 B: W
“หวัดดีมล...มาเร็วดีเหมือนกันนี่เข้ามาข้างในก่อนเถอะ”
2 ~! }! ]! c) M5 ?
หล่อนสำรวจดูเจ้านายแวบเดียวก่อนจะเดินไปนั่งข้าง ๆ นรากร
5 ]9 x' Q/ i9 v/ _
“ดื่มอะไรก่อนไหมมล...ผมมีเรื่องอยากขอร้องคุณเดี๋ยวอากรจะเป็นคนเล่าให้ฟัง ส่วนคุณหากไม่เต็มใจก็ปฏิเสธได้โดยไม่ต้องเกรงใจผมนะ”
& c I6 s9 G2 u( ?! G5 u) l
“ภู...มีเรื่องอะไรเหรอฉันเข้ามาในบ้านคุณ มันดูเงียบวังเวงยิ่งกว่าป่าช้าวัดดอนเสียอีกลูกเมียคุณไปไหนกันหมด” ; p3 y8 |; f' i( j' t
“อย่าเพิ่งถามอะไรผมตอนนี้เลย...ผมเองก็มืดแปดด้านไปหมดแล้วเหมือนกันจึงต้องขอให้อากรมาอยู่เป็นเพื่อนยังไงล่ะ”
. S$ @5 b* @* a' F) c4 X
“ถ้าเช่นนั้นเชิญคุณพูดเรื่องของคุณมาก่อนดีกว่า เผื่อฉันจะช่วยได้บ้าง” . N+ _" W* u$ s; s6 l# Y
หล่อนกล่าวง่ายๆ หยิบแก้วเครื่องดื่มที่นรากรผสมอ่อน ๆ ให้ยกขึ้นดื่มด้วยอาการสงบปกติ 5 n" |: Q& E4 c+ Y& N9 |( P
“คุณคิดเช่นไรบ้างเมื่อเห็นข่าวภูกับสาว ๆ เป็นที่โจทก์ขานกันทั่วเมือง” * n, `4 R' X. P, ^: u2 K1 n* Z
นรากรเป็นคนเปิดประเด็นสนทนาด้วยน้ำเสียงอันเยียบเย็นก่อให้เกิดปริศนาเร้นลับแก่หญิงสาว
/ l3 D! T) L0 X" b$ O
“ฉันคิดอะไรไม่ออกบอกอะไรไม่ได้จริง ๆ คะคุณนรากร” ) h' e6 ^6 K+ l# T) K
“คุณเชื่อว่ามันเป็นข่าวจริงหรือเปล่า”
0 M( q9 p* z3 f f2 E
หล่อนแสดงอาการชะงักเล็กน้อยแล้วหยิบน้ำเย็นขึ้นมาจิบแทน
& ]. v0 m) J7 d
“อะไรทำให้คุณถามฉันเช่นนั้น”
) Y0 j# `1 C) o& ?
นรากรไม่สนใจอาการของหญิงสาวยังคงพูดเรื่อย ๆ ต่อไป 9 J. ^/ T/ |6 d( W6 r
“คุณได้ข่าวภูเมื่อเช้าหรือยัง?” 8 d o1 a% z6 }0 j
“ข่าวไรหรือคะ”
! t* X$ v. X: \
หล่อนขมวดคิ้วเงยหน้าขึ้นอีกครั้งทำหน้าฉงนอย่างงง ๆ 7 I; B1 g2 X' @( b3 ~ A+ W% g A
“เมื่อเช้านี้ภูเพิ่งโดนตำรวจเชิญตัวไปให้ปากคำที่โรงพัก” ) r2 L+ \: N! r% W( \: J
“เรื่องไรคะมลไม่เห็นได้ข่าวเลย”
4 Y* m$ ]6 M8 P0 I" {$ c
“ผมขอร้องไม่ให้เป็นข่าวก็เลยยังไม่เป็น แต่คงปิดไว้ได้ไม่นานหรอก คุณคงทราบข่าวคุณกฤษฎานักธุรกิจชื่อดังประสบอุบัติเหตุปางตาย นอนพักรักษาตัวที่รพ. ทางตำรวจสงสัยว่าไม่ใช่อุบัติเหตุโดยมุ่งเป้ามาที่ภู”
* C4 J8 V& F0 g
“แล้วมันเกิดจากอะไรล่ะคะ” 8 r; n9 r, Y7 G- j3 q+ m
“มีคนจำพวกหนึ่งต้องการทำลายเครดิตทางสังคมของภูเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ และหากเรายังปล่อยให้พวกนี้รังแกภูอยู่ฝ่ายเดียวมันจะยิ่งได้ใจทำอะไรที่ก่อให้เกิดผลร้ายแก่ภูมากขึ้นกว่านี้ผมจึงอยากจะขอร้องคุณแทนภู เพราะภูเขาคัดค้านไม่อยากให้คุณเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย” 2 b, B* \8 d2 R' X# G0 q
“ว่าเรื่องของคุณมาก่อนเถอะคะดิฉันจะรับไว้พิจารณา แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน”
8 @% d x1 ]; X
“ผมจะลงข่าวชู้สาวระหว่างคุณกับภูให้กลายเป็นข่าวพาดหัวหนังสือพิมพ์ทุกฉบับวันพรุ่งนี้มันเป็นวิธีการเดียวที่จะทำให้ภูฟันผ่าอุปสรรคตอนนี้ไปได้ชีวิตและชื่อเสียงของภูถูกคุกคามมาโดยตลอดดังที่คุณทราบตามข่าวนั้นแหละเมียต้องไปพักที่บ้านพ่อตา ลูกไม่กล้าไปโรงเรียน เพราะอายที่เพื่อนล้อเลียนเรื่องพ่อ”
7 P- \' f1 E- p+ E m
เพียงได้ยินคำเกริ่นนำของนรากรโดยไม่จำเป็นต้องขยายความหรือพูดอะไรออกมาโดยตรงก็สามารถทำให้ผู้หญิงฉลาดอย่างเธอเข้าใจได้แจ่มแจ้ง จึงตกปากรับคำอย่างง่ายดาย ) K6 Z" {0 b; ~5 S4 | S# f) ]
“แล้วแต่คุณนรากรค่ะสำหรับฉันเพื่อภูแล้ว ทำได้ทุกอย่าง” ' v' S$ P1 N& d+ A# p; ~
ทุกสิ่งทุกอย่างได้ดำเนินไปด้วยแผนการอันเกิดขึ้นจากฝีมือและสมองของนรากรเขาบอกให้หล่อนทราบถึงบุคคลที่หล่อนต้องเข้าไปตีสนิทและขอทำงานด้วยขณะเดียวกันก็ให้ข้อมูลข่าวสำหรับการตีพิมพ์พรุ่งนี้ โดยเพ่งจุดสงสัยเต็มที่ไปยังการกระทำเชิงชู้สาวของภูริเชษฐ์กรณีแวดล้อมต่าง ๆ ตอนนี้ ทำให้มองเห็นได้เด่นชัด # a& s& F0 ]: c: D
บอสหนุ่มรูปงามที่อยู่บ้านคนเดียวอย่างเปล่าเปลี่ยวนัดเลขาฯ สาวสวยมาพบที่บ้าน พร้อมกับเล่นบทเริงรัก เริงสวาทกันบนห้องนอนตนเองกระทั่งเมียกลับมาพบและยื่นคำขาดให้เลือกระหว่างตัวเธอซึ่งเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายกับเลขาฯสาวที่เป็นนางบำเรอสุดท้ายภูริเชษฐ์ตัดสินใจเลือกภรรยา และจัดการไล่เลขาฯผู้ซึ่งไม่มีความผิดอะไรออกจากงานซึ่งสร้างความเจ็บซ้ำน้ำใจให้กับนฤมลสาวสวยเป็นอย่างยิ่งที่เธออุตส่าห์มอบกายถวายใจให้กับบอสหนุ่มด้วยดีเสมอมาแต่พอภรรยาจับได้ เขากลับเขี่ยเธอพ้นเส้นทางอย่างไม่ใยดี
8 q" B2 d+ H& e" h6 K
เมื่ออธิบายแผนการทุกอย่างให้นฤมลทราบแล้วนรากรจึงจัดให้สองคนอยู่ในท่าสวมกอดกันแบบรักใคร่ มีการประกบปากจูบกันด้วยพร้อมกับกดโทรศัพท์มือถือถ่ายรูปจากนั้นก็สั่งให้นฤมลจัดเสื้อผ้าให้ยับยู่ยี่เหมือนเพิ่งโดนปู้ยี่ปู้ยำมาจริง ๆพร้อมขอให้หล่อนแสร้งทำสีหน้าเศร้า ๆ มีน้ำตาไหลออกมาด้วยจะได้ดูสมจริงมากยิ่งขึ้น กดถ่ายภาพอีกครั้ง ก่อนกล่าวสรุปด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ # k2 z; u3 k- N- E4 V
“เอาล่ะ...ตกลงว่าเป็นไปตามนี้ก่อนส่วนภูไม่ต้องออกไปไหนอีกล่ะ เก็บตัวอยู่แต่ในบ้านนี้แหละ” , X( t: G- U! j
“ถ้างานนี้ไม่เป็นไปตามแผนผมมีหวังได้โดนฟ้องหย่าแน่ ๆ” ! r8 a- e+ \+ Q$ W" d0 l
จากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันกลับเหลือเพียงเจ้าของบ้านคนเดียว
+ D$ b* X x7 f
ภูเดินออกไปส่งแขกที่ประตูหน้าบ้านแล้วย้อนกลับมาทำงานที่คั่งค้างอยู่ด้วยสภาพจิตใจที่ว้าวุ่นกระทั่งไม่สามารถฝืนทำต่อไปได้ จึงเดินไปยังห้องรับแขก เปิดทีวีดูรายการบันเทิงพลันได้ยินเสียงโทรศัพท์บ้านดังติด ๆ กันสี่ห้าครั้ง จึงเดินไปรับด้วยเข้าใจว่าเป็นภรรยาโทร.มา
/ ]/ p8 D# l6 {) {5 I0 Y “ใช่คุณภูหรือเปล่าครับนี่โรแบร์นะ!” / t5 [1 l/ c- b8 k9 `
เสียงนั้นเร็วปรื๋อกระหืดกระหอบมาตามสาย 8 c8 d9 S# g1 k& B- U {# h% N
“ผมพูดเองมีไรหรือโรแบร์ น้ำเสียงดูตื่นเต้นจัง”
( Q& v) _7 z; `4 ]2 k& L1 j1 h
“ผมโทร.เข้ามือถือคุณตั้งหลายครั้งแต่ก็ติดต่อไม่ได้ มีเรื่องสำคัญมาก ๆ จะเล่าให้ฟัง” 5 c @7 y( ^$ Y+ s0 @4 c- ?
“เรื่องอะไร?”
% D5 l, y, A6 C1 A' u6 e
“เรื่องคุณกฤษฎาประสบอุบัติเหตุ!” 0 b7 P' t6 l9 q' v6 w) R5 U2 F" R
ภูริเชษฐ์เบิกตาโพลงใจเต้นเร่า ๆ หลายคำถามของเขาได้พรั่งพรูออกจากปากและเขาก็ได้รับคำตอบจากสหายชาวฝรั่งเศสด้วยน้ำเสียงละล่ำละลักพอ ๆ กัน
7 w4 \5 ?6 G8 e2 c& R
“ผมได้ข่าวเกี่ยวกับการประสบอุบัติเหตุของคุณกฤษฎาโดยมีชื่อคุณเข้าไปเกี่ยวด้วยสาบานว่าหูผมไม่ได้ฝาดแน่นอน เมื่อบ่ายนี้ผมไปทานอาหารที่ร้านอาหารฝรั่งเศสกับลูกค้าระหว่างนั่งรับประทานอาหารอยู่ด้วยกัน ได้มีนักการเมืองไทยมากับแขกอีกสองคนแต่ผมไม่รู้จัก ทั้งคู่พูดกันด้วยธุระรีบร้อนเป็นภาษาไทยผมกล้าเอาหัวเป็นประกันได้ว่า
9 Y1 {2 i r1 W- w7 \. t
พวกเขาพูดถึงคุณอยู่ตลอดเวลายิ่งกว่านั้นผมยังได้ยินพวกเขาพูดถึงแผนการที่จะเล่นงานคุณอีกด้วยคนเหล่านั้นคงไม่รู้ว่าผมฟังภาษาไทยรู้เรื่องและเป็นเพื่อนกับคุณจึงพูดคุยปรึกษาหารือกันอย่างเปิดเผยและชะล่าใจ ผมได้ยินทีแรกใจหายหมดเมื่อออกจากร้านอาหารนั้นผมก็โทร.เข้ามือถือคุณตลอดเวลาเลย แต่ก็โทร.ไม่ติดกระทั่งกลับถึงบ้าน ไปค้นหาเบอร์บ้านคุณจากสมุดโน้ตถึงได้โทร.ติดนี้แหละ” + |( ?! N0 r* p
ภูริเชษฐ์ตะลึงพรึงเพริดทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ น้ำเสียงและสำเนียงเล่าของสหายต่างชาติก็จับใจความยากเขาอยากซักถามอีกฝ่ายไปหลายคำ แต่ก็ถูกคัดค้าน
V( W0 q9 L/ e
“คุณว่างหรือเปล่ามาพบผมที่ร้านอาหารที่เราเคยเจอกันครั้งแรกมีหลายเรื่องที่ผมอยากเล่ารายละเอียดให้คุณฟัง”
1 q2 T/ l* I0 Q9 }
กล่าวจบโรแบร์ก็วางหูโทรศัพท์อย่างร้อนรน ภูริเชษฐ์เองใจแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจนลืมที่จะต่อโทรศัพท์คุยกับนรากรหรือเมียรัก " H6 D% n0 J- g8 H3 r* Q+ i: H5 `" {
เขาตัดสินใจเด็ดขาดที่จะไปพบโรแบร์ตามนัดเพื่อสืบหาความจริงทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตนเอง & m4 ?" Q+ ^! k0 l- h
ภูริเชษฐ์ปลิวตัวออกจากบ้านในชุดลำรอง พอรถของเขาวิ่งลับประตูบ้านออกไปเพียงนิดเดียวโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีก ครั้งแรกเป็นเสียงเรียกจากรจนาหล่อนตั้งใจจะโทร.มาถามสารทุกข์สุขดิบสามี เป็นยังไงบ้างอยู่บ้านคนเดียวแต่หล่อนก็ต้องผิดหวัง เพราะมือถือเขาก็ยังคงปิดเครื่องเหมือนเดิม
+ M- t2 E: C- n: k
เสียงที่สองเป็นเสียงเรียกจากนรากรที่กลับถึงบ้านแล้ว ต้องการติดต่อแจ้งให้ชายหนุ่มได้รับทราบ จะได้ไม่เป็นห่วงและต้องการย้ำให้ชายหนุ่มอยู่กับบ้านอย่างเดียว ไม่ต้องออกไปข้างนอก ไม่ว่าจะไปพบใครที่ไหนก็ตาม 4 T8 M b4 M- V4 l) [& _5 `" H
“พี่ภู...ทนอยู่บ้านคนเดียวไม่ไหวออกไปเที่ยวนอกบ้านอีกแล้วละสิ” . O5 F; x+ a- w+ e: ~
รจนาพึมพำอย่างเข้าใจพฤติกรรมสามีเป็นอย่างดี 2 z1 K: Q/ d6 D: w' c
ขณะเดียวกันนรากรกลับรำพึงด้วยความเป็นห่วงกังวลแทน
, g5 U6 p. M ~% V
“ภูเอ๋ย...อาบอกให้อยู่แต่ในบ้านแล้วนี่ออกไปพบกับใครอีกละนี่ ประเดี๋ยวก็เดือดร้อนหนักกว่าเดิมหรอก”
6 ` F' C! y8 N+ P
ตกค่ำนรากรได้ลองติดต่อไปยังบ้านภูอีกครั้ง แต่ก็ปรากฏว่าไม่มีใครรับสายยิ่งสร้างความกระวนกระวาย วิตกกังวลแก่เขาเป็นอย่างยิ่ง จึงเสี่ยงโทร.ไปบ้านพ่อตาของชายหนุ่มสอบถามรจนาว่าภูแวะมาที่นี่บ้างหรือเปล่า ก็ได้รับคำตอบว่าชายหนุ่มไม่ได้แวะไปและเธอเองก็โทร.ติดต่อเขาเหมือนกัน แต่ติดต่อไม่ได้
1 C8 ` v; \0 H
“เอาแบบนี้นะรจ...เดี๋ยวอาจะไปคอยฟังข่าวภูที่บ้านส่วนรจก็พักอยู่บ้านคุณพ่อต่อไปตามสบาย มีอะไรอาจะโทร.แจ้งข่าวให้ทราบอย่าให้ท่านรู้เป็นอันขาดว่าภูไม่อยู่บ้าน” 9 D( x/ q2 k; T/ _9 v& n
“ค่ะ..ขอบคุณมากอากร” * f9 [, ^3 ~7 I! ^3 B7 y
“ไม่เป็นไรคนกันเองทั้งนั้น”
0 `7 f2 n; W5 W, u: U5 A- l4 V
วางหูจากรจนานรากรลองโทร.ติดต่อสอบถามกับบรรดาเพื่อนนักธุรกิจลูกค้าคนสำคัญว่ามีใครได้นัดเจรจาอะไรกับภูหรือเปล่าแต่ก็ได้รับการปฏิเสธว่าไม่มีใครพบเห็นภูริเชษฐ์เลย จึงโทร.ไปหานฤมลสอบถามตารางการนัดพบลูกค้า 2 K) S: `. Y. E- n* j7 b
“คุณภู...ไม่ได้นัดเจรจากับใครค่ะ”
8 [' x9 T# ~8 F- j3 a, g
เป็นคำตอบที่หญิงสาวให้แก่เขาซึ่งมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย กระทั่งขับรถเข้ามาจอดภายในบ้านภูริเชษฐ์โดยใช้กุญแจที่ชายหนุ่มให้ไว้ไขเข้ามา
& z8 ?* a, O/ `2 n
“ภูเอ๋ย....ไปไหนมาไหนถึงไม่บอกกันบ้างเลย”
5 C2 X) F; L/ C' z. F: `" j& C
นั่งรอชายหนุ่มภายในห้องรับแขกกระทั่งเที่ยงคืนเจ้าตัวก็ยังไม่กลับมาขี้เกียจนั่งรอประกอบกับบรรเลงเพลงกามมาอย่างหนักหน่วงตลอดบ่ายวันนี้ทำให้รู้สึกอ่อนเพลียจึงทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาหลับไปด้วยความว้าวุ่นใจ หลับ ๆ ตื่น ๆตลอดคืนกระทั่งรุ่งเช้า ภูริเชษฐ์ก็ยังไม่กลับมา......
5 ^! k! q2 Q d9 Z+ n
. C6 U0 p5 Y# M1 I" ]! h, T | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-20 16:26:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-11-20 18:57:20
โพสต์ 2019-11-20 19:26:42
