แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย toptop0110 เมื่อ 2019-11-20 16:44 ) A9 _8 Z T" Q( H
6 N7 j; `8 C: K9 R+ o# Lณอีกด้านหนึ่งของเมืองหลวง นรากรสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมากลางดึก เหงื่อโทรมท่วมกายสะบัดหน้าอยู่เร่า ๆ เพื่อขับไล่ความง่วงของตน ; n+ ~( ^4 P* k3 `. ]! f
“ภู...!อาอยากรู้เหลือเกินว่าขณะนี้ภูอยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดีอย่างไรและกำลังทำอะไรอยู่กับใคร อาร้อนใจและสังหรณ์ใจเหลือเกิน” 4 j/ c' _1 }- }
เป็นความคิดที่อยู่ภายในของเขาคนเดียวกิริยาภายนอกเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย ไม่สามารถที่จะทำใจให้หลับลงได้เดินกลับไปกลับมาในห้องรับแขก ดื่มเหล้าแก้วต่อแก้ว ตาจับมองอยู่สองสิ่งนาฬิกาลูกตุ้มขนาดใหญ่ที่ยืนอยู่มุมห้อง มองดูเข็มมันค่อย ๆ กระดิกไปทีละนิด ๆแต่ละวินาทีมันช่างช้าเหลือเกินในความรู้สึกอีกอย่างคือเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของตนคอยอยู่ด้วยใจจดจ่อว่าเมื่อไหร่มันจะถูกเรียกขึ้นเสียที แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังเงียบกริบเหมือนเดิม... + h- n: `6 O8 b, G
อย่างสุดที่จะทนรอคนเดียวต่อไปไหวเขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาใครอีกคนซึ่งสามารถจะรับฟังเรื่องราวและให้คำแนะนำตนเองได้ . p" \9 Y1 L: L" l% d$ b
“ฮัลโหล !ผมสุรเชษฐ์พูดครับ”
( [7 \/ X# h( O4 f2 A3 }* [
“ขอโทษครับ..! พี่ภูมินี่ผมกรนะ”
0 D7 e' L) w9 @5 J
“โอ...! หวัดดีไอ้กรมึงหาที่ระบายออกไม่ได้หรือไง ถึงได้โทร.หากันกลางดึกแบบนี้”
/ j- O9 h S0 B( [+ t+ P& ^4 f1 o/ q
เสียงฝ่ายโน้นพูดช้าๆ เหมือนคนกำลังอยู่ในอาการงัวเงียอยู่
; m1 f8 a/ L. _) o7 m
“มีธุระสำคัญอะไรถึงได้โทร.มากลางดึกแบบนี้ไม่คิดว่าคนอื่นเขาจะหลับจะนอนบ้างเลยหรือเองนี่...กูแก่แล้วนะโว้ย..ไม่ได้หนุ่มเหมือนเมื่อก่อนต้องพักผ่อนให้ตรงเวลา มีอะไรก็ว่ามา คนยิ่งง่วง ๆ อยู่ด้วย”
' Z, M7 F/ x4 t6 c" @. [( A
“จะไปรู้เรอะ..นึกว่านอนกอดสาวที่ไหนอยู่ละสิ”
5 p6 P' n. c' p: b7 \$ J! A
นรากรเน้นเสียงอย่างหงุดหงิดเช่นกันขณะอีกฝ่ายปรับอารมณ์ความรู้สึกได้ ส่งเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแต่ก็รอฟังอยู่โดยไม่พูดอะไรแทรกขึ้น ( f& a6 r' Y' N% Q( H
“เย็นวันนี้...ภูไม่ได้กลับบ้านผมนั่งรอเขาอยู่ที่บ้านตลอดคืน ยังไม่ได้รับการติดต่ออะไรจากเขาเลย” 5 Z% J. M3 o8 D$ |! T6 @ {* [4 F
“มันคงไปเที่ยวอาบอบนวดหรือนอนกอดสาว ๆ ที่ไหนสักแห่ง เช้าเดี๋ยวมันก็กลับมาเองแหละ”
3 s% \# i7 }8 \3 w: i2 j
“ถ้าเขาไปอย่างนั้นจริงผมจะสบายใจมาก แต่นี่กลัวมันจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะสิ”
$ }! p9 ?. ^+ Z# S9 {
“ไหนมีเรื่องอะไรกัน...เล่าให้พี่ฟังบ้างสิตั้งแต่เป็นข่าว เจ้าภูมันก็ไม่ยอมโทรศัพท์คุยกับพี่ซึ่งเป็นพ่อแท้ ๆของมันบ้างเลย มันกำลังมีปัญหาอะไรดูท่าเองถึงได้ดูเดือดเนื้อร้อนใจยิ่งกว่าเมียมันเสียอีก”
2 @$ x- T. a# w( m" ]8 M6 J' J0 h
สุรเชษฐ์ยังคงพูดมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ นุ่ม ๆ ระคนไปกับเสียงหัวเราะอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องจริงจังอะไรแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปนานจึงย้อนถาม
# h, V8 \% f1 k" }- |, E
“ได้ยินพี่ถามหรือเปล่า? ไอ้กร!” 7 g' F A0 P( O# a
“ก็นิดหน่อย...ภูเขากำลังมีปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย”
" m( C- \ ?; B! ^4 |- I7 C
“แล้วทำไมไม่เห็นมันโทร.หาพ่อของมันบ้างเลยหรือเห็นว่าพ่อคนนี้ไม่มีความหมายสำหรับมันอีกแล้ว” 5 J% v. I; R& r: I$ `" L
“พี่ภูมิก็...เขาคงคิดว่าสามารถจัดการได้ด้วยตนเองมั้ง”
' m% Q5 \1 _! [! i
“แล้วไง...จัดการได้ด้วยตนเองทำไมเองถึงเดือดร้อนแทนมัน ถึงขนาดต้องโทร.หาพี่ด้วย ว่าแต่ไม่รู้จริง ๆหรือว่าตอนนี้มันอยู่ไหน?” , h2 h d0 i3 v k, a0 S# C
ภูมิยิงคำถามเร็วปรื๋อราวกับปืนกล
3 c- K" u, H- G
การพูดคุยกันทางโทรศัพท์ทำให้ไม่สามารถมองเห็นสีหน้าและแววตาของกันได้แต่จากลีลาท่าทางและน้ำเสียงแสดงอาการร้อนรน พูดอ้อมแอ้มไม่เต็มปากและการนิ่งอึก ๆอัก ของนรากร ทำให้ภูมิสามารถจับสำเนียงได้ว่าสหายรุ่นน้องของตนมีความลำบากใจบางอย่างที่จะพูด
- y$ c2 s# X5 j3 h( w7 k$ ^% U3 P
“เฮ้ย...! จะพูดไม่พูดมัวแต่อ้า...ง่า....อยู่นั่นแหละ ไอ้กร!” 6 h3 h' P$ `) @) ?2 y% O9 L0 }7 @
ภูมิตวาดดังลั่น 7 f$ F. E* l3 m% Q9 }
“พี่ถามว่ายังไงเอ็งไม่ได้ยินหรือไง...ตอนนี้เจ้าภูมันอยู่ไหน? ทำอะไรและมันมีปัญหาอะไร? ที่พี่ยังไม่รู้อีก”
0 R! t$ }( Y+ I
“ผม...ก็ไม่รู้เหมือนกันครับพี่”
# l0 `+ j# R, Z d1 I7 u+ \0 L. ]' E
“เอ็งกับเจ้าภูมีอะไรปิดบังพี่หรือเปล่าดูท่าเอ็งลำบากใจเหลือเกินที่จะกล่าวหรือจะเล่ารายละเอียดให้พี่ทราบหากไม่พูดพี่วางสายนะ จะได้นอนต่อ นี่เพิ่งตีสองกว่า ๆ เอง”
2 ^3 B8 n0 F& M; g2 T2 B
น้ำเสียงเฉียบขาดหนักแน่น
. _4 [' }. {) B3 g
“ผม...ไม่สามารถเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่ฟังทางโทรศัพท์ได้ขอความกรุณาจากพี่ได้ไหม ผมจะแวะไปบ้านพี่ตอนนี้เลยกะว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมงคงถึงบ้าน แล้วผมจะเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้พี่ฟังโดยไม่ปิดบังเลย” ' i5 N: r, p6 j" Q7 k9 U' @& `
“แปลกดีนี่...ยิ่งเอ็งพูดแบบนี้พี่ก็ยิ่งร้อนใจเหมือนกันนะ”
( a1 r, x* S/ B. c4 b- R
ภูมิร้องขึ้นอย่างเอะใจ‘ H+ N$ `) E6 P% F/ b+ Q
“มันยุ่งยากขนาดนั้นเลยเหรอวะ” + E$ f) O3 s" M! n- B5 e" K, W
“โปรดเถิดครับ!ผมจะไปพบพี่และเล่าให้พี่ฟังด้วยตนเอง อย่าให้พูดทางโทรศัพท์เลยและถ้าอนุญาตให้ผมไปพบหลังจากวางสายแล้ว ผมจะรีบไปทันทีเลย” : O. E5 }9 O2 U2 d5 k' b) z. q
นรากรกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน
& I }1 t1 m6 ? O) f
“พี่รู้สึกว่าจะมีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นกับเจ้าภู”
$ D4 \& V# W# z+ C& r" E. H6 G: T
น้ำเสียงเรียบช้าๆ พยายามระงับอารมณ์บางอย่างไว้
0 `# a& p6 V. M$ l
“เอ็งจะมาพบพี่ก็ได้จะรอ แต่ก่อนอื่นขอให้ได้รู้คร่าว ๆ สักนิดได้ไหมว่าเรื่องมันเป็นมายังไงพี่งงไปหมดแล้ว”
" U& B; O% t* f8 D P8 }
“ผมก็อธิบายอย่างละเอียดให้พี่ฟังตอนนี้ไม่ได้เหมือนกันเพราะผมเองก็มึนงงสับสนเหมือนกัน”
, x* { p; a# `8 x# I) T
“เอาล่ะ..พี่อยากรู้ว่าเอ็งรู้ได้ไงว่าภูไม่กลับบ้าน” 5 a% `' |9 k$ L8 X5 c9 B5 \* O
“เขาหายไปตั้งแต่หัวค่ำผมโทร.ติดต่อเขาไม่ได้เลย โทร.ไปหาหนูรจ ทางโน้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปไหนผมจึงมารอที่บ้านของเขา เผลอนอนหลับกระทั่งสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกแล้วก็โทร.หาพี่นี้แหละ” ( |: w# K) u1 N/ @3 a
“เจ้าภูไม่กลับบ้าน.....” . a1 _2 @' x2 F) t4 z
อีกฝ่ายย้อนถามอย่างไม่อยากเชื่อหูของตนเพราะตั้งแต่แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ภูไม่เคยทำตัวเหลวไหลกับลูกเมียต่อให้ไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น เขาก็จะกลับบ้านเสมอ แล้วกระซิบเบา ๆเหมือนจะรำพึงกับตนเอง
9 X7 I6 A7 G# Y7 z1 L& Y
“หวังว่าเอ็งคงไม่ประสบอุบัติเหตุระหว่างทางจากบ้านเจ้าภูมาบ้านพี่นะ...พี่จะคอยฟังข่าวที่บ้าน” " ~& u8 d0 z2 ]3 J8 p
“ครับ..ผมขออาบน้ำสักครู่จะรีบไปพบพี่ทันที”
- w$ r, w6 d2 v' i" d2 ]+ ?* e7 g
“ไม่ต้องรีบร้อน...ขับรถเร็วล่ะเดี๋ยวรถคว่ำกลางทางตายเสียก่อน” , J/ C& d: h' T& s2 N" ~
ภูมิสั่งเสียงเฉียบขาดแล้วก็วางโทรศัพท์ ทิ้งกายอย่างหมดเรี่ยวแรงลงบนเตียงนอนนุ่ม ๆ $ Q+ d0 G+ R. t/ B5 E
หลังจากวางสายจากนรากรแล้วเขาก็ลุกขึ้นจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดนอนเป็นชุดลำลองสำหรับการอยู่กับบ้าน เดินลงไปรอสหายรุ่นน้องที่ห้องรับแขกด้านล่าง ) e: I4 Y3 A, x$ o( O
ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงรถของอีกฝ่ายมาจอดที่หน้าบ้านจึงเดินออกไปเปิดประตูบ้านให้เอง ไม่อยากให้พวกคนรับใช้รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจึงไม่ได้ปลุกใครให้ตื่นมารับใช้สักคน
( T, p) F7 S6 O6 g8 y
“มาเร็วเหมือนกันนี่รับอะไรแก้ง่วงดี เหล้าเย็น ๆ หรือกาแฟร้อน ๆ” ( _+ M% q: j' l; a1 i* N
“ขอกาแฟร้อน ๆ แล้วกัน”
5 {% ~' w+ N, R# w& U3 v
“โน่นในครัวจัดการชงมาให้พี่ด้วย ไม่อยากปลุกพวกคนใช้”
* R! }3 d- i6 G; {& ]
สักพักนรากรก็เดินออกมาจากครัวพร้อมกับกาแฟดำร้อนๆ สองแก้ว นั่งลงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ตนรับทราบ ( F4 H* T: c3 R2 H4 G/ T$ i& ~
อย่างอดไม่ได้ภูมิได้ถลันปราดเข้าถึงตัวสหายรุ่นน้องคำรามออกมาต่อหน้า % h/ a9 P2 p6 I* t$ K9 U
“ฮึ่ม!ไอ้กรนะไอ้กร....ถ้าหากเจ้าภูไม่หายออกจากบ้านไปแบบนี้เอ็งกับนายภูจะไม่คิดเล่าเรื่องนี้ให้พี่ทราบบ้างเลยหรือไงพอพี่ประกาศรีไทร์ตนเองจากงาน เอ็งกับภูถึงกับเห็นพี่เป็นคนแก่ไร้น้ำยาไปแล้วหรือไงวะ” ( y7 H! Q3 ^6 M! c1 d) b
นรากรได้แต่นั่งหน้าซีดจ๋อยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว . p/ l, G `% K% b8 U! _/ d! s
“อุตส่าห์เราไว้ใจเห็นว่าเป็นคนมีความสามารถให้เข้าไปช่วยแนะนำหลานบ้าง ดันชวนกันเสียคนทั้งหัวดำหัวขาว”
) j6 V4 l/ \$ r: H7 N$ M
“ผมก็ไม่ทราบจะพูดอย่างไรดีถ้าจะว่าเป็นความบกพร่องของผม ผมก็ยอมรับ สุดแต่พี่จะว่าอย่างไรผมยอมรับทุกอย่าง....” - T. p5 m0 p; M# x* g
“ก็เอ็งนี้น้า...”
# f. K) v: q7 U3 i6 g8 B. H4 S
“จริงอยู่ที่ภูเขาขอร้องไม่ให้เอ็งเล่าอะไรให้พี่ฟัง แต่เอ็งก็เคร่งครัดต่อคำสั่งมันเหลือเกินนะเรื่องเกิดขึ้นขนาดนี้ โดยไม่ยอมแพร่งพรายอะไรให้พี่รู้บ้างเลยถึงแม้ความคิดเห็นบางอย่างเราจะไม่ตรงกันบ้างก็ตาม แต่พี่ก็เป็นพ่อของภูนะ....”
+ I3 M7 m- p+ h7 P) t
น้ำเสียงผู้อาวุโสพูดเบาๆ แต่หนักแน่น และมีความหมายชัดเจนทุกประโยค z- y% ^! b2 k- w9 e1 i
นรากรแม้จะเก่งกล้าสามารถ ฉลาดไหวพริบ ไม่เคยเกรงกลัวใครไม่ว่าเรื่องใดแต่สำหรับสุรเชษฐ์แล้ว เขารักและเคารพเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเพราะที่ตนเองมีวันนี้ได้ ก็เพราะได้รับการสนับสนุนช่วยเหลือจากหนุ่มใหญ่คนนี้เมื่อได้ยินการตำหนิแบบนี้ ได้แต่โคลงศีรษะไปมา ทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ " z! b. E. O8 r3 M1 _. N: F
“เอาเป็นว่าผมขอโทษแล้วกันที่ลืมคิดถึงพี่ เราสองคนมั่นใจว่าสามารถจัดการปัญหาเรื่องนี้ได้จึงไม่ได้นำมาปรึกษาพี่”
' r4 n1 O j! P0 H$ A
“ว่าแต่ระหว่างเอ็งกับภูมีความลับพิเศษที่พี่ไม่รู้หรือเปล่า”
9 N' w% X2 X! G+ T. O/ o
นรากรก้มหน้านิ่งเหงื่อแตกซิก 4 [. d, S( P' O, W
“ความจริงเอ็งก็น่าจะรู้พิษสงอำนาจ อิทธิพลของภาณุพลเป็นอย่างดี ว่าเขาร้ายกาจแค่ไหน อยากได้อะไรเป็นต้องได้ยิ่งมีไอ้วชิระหน้าโง่นั่น คอยเป็นหมารับใช้อีก” ! P' c" ~/ | P! B' n
“เพราะเหตุนี้แหละภูจึงขอร้องผมไม่ให้นำเรื่องนี้มาเล่าให้พี่ฟังเกรงว่าจะสร้างความไม่สบายใจให้พี่เปล่า ๆ” ; a6 b# T |# I1 E6 r) _
“พี่ไม่รู้จะพูดอย่างไรกับเอ็งดีว่ะไอ้กรนอกจากอยากชมเชยจากใจเหลือ...เกินว่า เอ็งเก็บรักษาความลับได้ดีม๊ากมาก...แล้วก็ขอบใจด้วยที่หวังดีต่อพี่ เกรงว่าจะมีปัญหากับภาณุพล” 6 d* Y, b# D* \2 Y2 ?$ P( n j) r
นรากรเจอคำพูดแบบนี้เข้าไปถึงกับควักผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อที่ผุดออกมาเม็ดใหญ่ ๆ
" x' l8 g; m3 B& |
“ไหนลองเล่าแผนการที่เอ็งกับภูวางกันไว้ให้พี่ฟังหน่อยสิ”
5 w- J6 W/ _/ q' s6 q* H. J
เหงื่อที่พึ่งเช็ดแห้งเมื่อครู่กับแตกพลักออกมาอีกราวกับก๊อกน้ำแตกรินอาบตามร่องแก้มจนแทบเช็ดไม่ทันเลยทีเดียวจะให้บอกได้อย่างไรว่าตนเองวางแผนไว้อย่างไรบ้าง ขืนบอกไป เป็นโดนเตะกลิ้งคว่ำแน่ๆ & V; v1 ~( c, k) C( d
สภาพภายในห้องตอนนี้จึงเงียบสนิทราวกับไม่มีคนอยู่ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศดังเบา ๆ ทั้งคู่ไม่มีใครพูดหรือเคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น ราวกับคนทั้งคู่กลายเป็นใบ้ไปชั่วขณะ โดยเฉพาะนรากรที่มีแต่เสียงถอนหายใจยาวลึกที่กล่าวขมุบขมิบเหมือนจะรำพึงกับตนเอง
0 ]/ i( A+ W* G; C' C
“อ้าว...ใบ้กินเสียแล้วพ่อสาลิกาลิ้นทอง” $ Z" ?: r2 N3 R4 C3 j/ J6 U
ภูมิเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นก่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้านิ่ง
z5 ^7 i# t: E# H5 S
“เอาล่ะ...ในเมื่อเอ็งไม่เล่าพี่ก็ขอเป็นฝ่ายถามแล้วกัน แต่เอ็งต้องสัญญาว่า จะเล่าแต่ความจริงกับพี่ โอเค...?”
{! T( I4 i/ [/ R# a0 }
“ครับ..ผมยินดีเล่าทุกเรื่องให้พี่ฟัง”
' g6 J! z, ?0 j) B0 c. F8 x! q$ `+ f
“นับจากที่ภูรู้ว่าหนูรจตกเป็นที่หมายปองภาณุพล เขารู้สึกหรือมีทีท่าอย่างไรบ้าง” ! U) T" e8 o# t5 r
“ตอนแรกก็รู้สึกโกรธแค้นมากๆ เต็มไปด้วยความหงุดหงิดพลุ่งพล่าน แต่ด้วยความสุขุมของเขา เขาจึงแค่มองผ่าน ๆมันไป กระทั่งวันหนึ่งภาณุพลเชิญเขาไปรับประทานอาหารเย็นที่บ้านโดยเชิญหนูรจไปด้วย แต่เจ้าตัวไปคนเดียวแล้วอาทิตย์ต่อมาก็มีข่าวฉาวออกมาอย่างที่พี่คงเห็นนั่นแหละ”
7 P$ ?. g# o! B. p: D, }5 _
“พี่เห็นแล้ว...และรอคำอธิบายจากภูเหมือนกันแต่มันนอกจากไม่ยอมมาหาแล้ว ยังไม่ยอมโทร.หาอีกด้วยเลยรู้แค่ข่าวและจากที่หนูรจเล่าให้ฟัง” , z/ p; x# p: o2 s6 g9 {* m: a" s
“นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องตอนแรกก็คิดแค่ว่าฝ่ายโน้นคงต้องการสร้างความร้าวฉานให้เกิดการเข้าใจผิดกันระหว่างหนูรจกับภูเท่านั้นเมื่อหนูรจเข้าใจเรื่องทุกอย่างดี ภูเขาจึงไม่วิตกกังวลอะไรนอกจากเรามารู้ว่ากันภายหลังว่า มันมีความนัยบางอย่างซ่อนอยู่” & n$ N$ v. P% A
“ความนัยอะไรของเอ็งวะ” ( Y7 B. z+ N) q9 z
“การต้องการหนูรจเป็นแค่ผลพลอยได้ของภาณุพลนะสิ แต่สิ่งที่เขาต้องการจริง ๆ คือบริษัทของพี่นั่นแหละ”
- ^* D: a8 z$ N4 n# K' _& Q
“ยังไง..พี่รู้สึกมึนงงไปหมดแล้ว” 5 v! {' T/ J+ S0 |, P
“ไอ้วชิระยังไงล่ะเป็นตัวแปรที่แทรกเข้ามา มันคงต้องการเอาคืนพี่ จึงเข้าไปขอความช่วยเหลือจากภาณุพลถึงขนาดยอมขายลูกสาวตัวเองให้กับภาณุพลเลยทีเดียว”
0 B2 X B/ v* v @! j! y( p
“เรื่องคอขาดบาดตายขนาดนี้เอ็งยังกล้าเก็บไว้ ไม่ยอมเล่าให้พี่ฟังนะกร.....เสียแรงพี่รักเอ็งเหมือนน้องชายคนหนึ่ง”
( n' }8 S" h/ i2 r& t9 E& z* H
น้ำเสียงกึ่งตัดพ้อพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างใช้ความคิด * \, I. n2 V. V$ R, a
“แกคิดว่าภูหายไปไหน?”
# e, R" s+ R2 C2 L6 f+ K7 Z* ]
“โดนอุ้มแน่ ๆ ครับ”
- v9 X: m/ {' O) {
“เฮ้ย..!มันยุคไหนแล้วเอ็ง เป็นไปไม่ได้หรอกที่ภาณุพลจะส่งคนมาอุ้มภูถึงบ้าน” 5 D' |. B1 i w" p# x
“ไม่ได้มาอุ้มถึงบ้านหรอกครับภูเขาขับรถออกจากบ้านไปคนเดียว ไปพบใครที่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าพอออกจากบ้านไปแล้วเขาก็ไม่ได้ย้อนกลับมาอีกเลย” “ว่าแต่เอ็งแน่ใจแค่ไหนว่าการหายตัวไปของภูครั้งนี้เกี่ยวกับภาณุพลหรือวชิระ” 8 o+ n' r F$ n. I
“เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เว้นแต่ว่าเขาประสบอุบัติเหตุรุนแรง ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้ เพราะถ้าเป็นอย่างหลังป่านนี้มีการรายงานข่าวแล้ว” 7 i+ x8 i. z4 p0 [4 ~$ ?8 y
“เอาล่ะ...!หากภูไม่กลับมาพรุ่งนี้ เราค่อยคิดหาวิธีการติดตามต่อไปส่วนเอ็งก็ดำเนินการตามแผนที่เอ็งไม่กล้าเปิดเผยให้พี่รู้ได้ตามปกติแต่จุดแรกที่เราต้องค้นหาคือหารถของเขาให้พบก่อน”
% f/ B. }/ Z. K$ W$ C/ t7 ~3 B
แม้ภายนอกจะไม่แสดงอาการเป็นห่วงแต่ภายในกลับเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น กัดริมฝีปากตนเองเบา ๆ ) h% e; _7 s2 o
“แต่เราคงทำอะไรตอนนี้ไม่ได้เพราะกลางดึกแบบนี้ ต่อให้เราแจ้งความไป ก็ไม่มีประโยชน์อะไรพรุ่งนี้พี่จะให้เพื่อนที่เป็นตำรวจจัดการติดตามเรื่องรถให้ก่อน”
# z6 X4 I6 J2 V% F- T
“ผมว่าเราบุกไปบ้านภาณุพลหรือวชิระรีดเอาความจริงจากพวกมันเลยไม่ดีกว่าเหรอ” # E) l( z; `: `9 ?5 a# Z3 \
“พูดโง่ ๆชอบแบกหญ้าให้งูตื่นอยู่เรื่อยเลยเอ็ง”
* g5 y6 x" W& v- Z% _
ภูมิสั่นศีรษะอย่างไม่เห็นด้วย 5 A& o Z1 S7 F9 \
“เราต้องสงวนท่าทีของเราไว้ก่อนดีกว่าคอยดูว่าพวกนั้นจะดำเนินแผนการอย่างไรบ้างพี่เชื่อว่าภูคงไม่เป็นอันตรายอะไรมากหรอก อย่างมากก็แค่โดนจับตัวไปกักไว้ที่บ้านพักสักแห่งของภาณุพลซึ่งมีอยู่ทั่วทุกมุมของกรุงเทพฯ เอาล่ะ...สว่างเมื่อไหร่เราจึงจะมีโอกาสติดตามภูได้ สำหรับตอนนี้ เราไม่สามารถทำอะไรได้มาก นอกจากสวดภาวนาขอให้ภูรอดปลอดภัย”
+ m1 S# w9 t2 ^# c* @
นรากรที่คิดว่าตนเองเป็นคนเก็บความรู้สึกได้เก่งแล้ว แต่เมื่อสังเกตเห็นสหายรุ่นพี่อย่างพินิจกลับเห็นใบหน้านั้นสงบเยือกเย็น ไม่มีวี่แววของรอยวิตกกังวลอะไรเลยอย่างอดไม่ได้จึงถามขึ้น
v( D9 F/ K' w% U6 p \% j' J& o
“นี่..พี่ภูมิ!ถามจริง ๆ เถอะ ลูกชายหายไปทั้งคน ผมสังเกตดูว่าพี่ไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรนักกับการหายสาบสูญไปเฉย ๆของภูแบบนี้ ไม่คิดเป็นห่วงลูกชายสักนิดเลยเหรอ” 1 ]: s' N$ [' ~ U: ?; `+ B
“ถามโง่ ๆ อีกแล้วเอ็งมีพ่อที่ไหนไม่ห่วงลูก ถึงลูกคนนั้นมันจะโตขนาดไหน เมื่อเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับลูกพ่อทุกคนล้วนเป็นห่วงทั้งนั้นแหละ แต่ไม่รู้จะทำยังไง จะออกตามหากลางดึกอย่างนี้ก็ไม่มีประโยชน์ จะโทร.ไปขอให้คนอื่นช่วย เขาจะได้หาว่าเอ็งไม่มีมารยาทโทร.ไปรบกวนเขากลางดึก อีกอย่างหนึ่ง พี่เลี้ยงภูมาด้วยตนเองรู้นิสัยและความสามารถของมันดี เราสองคนพ่อลูกเจอเรื่องร้าย ๆ ด้วยกันหนักกว่านี้แต่ก็สามารถผ่านมาได้ พี่กล้ารับรองว่าถึงเวลาเราก็ตามพบหรือไม่ภูก็หาทางกลับมาเองได้นั่นแหละเอ็งอย่าวิตกเกินกว่าเหตุไปเลย ภูถึงจะเป็นหนุ่มแต่เขาก็รู้วิธีเอาตัวรอดเป็นอย่างดีไม่งั้นไม่สามารถบริหารบริษัทประสบความสำเร็จอย่างนี้หรอก”
+ k3 w1 T; a5 L2 ?* G3 z; Y6 l
“เออ...พี่ภูมิภูเขาได้แจ้งหรือเปล่าว่าวันจันทร์นี้เขามีการแต่งตั้งคณะกรรมการบริหารบอร์ดชุดใหม่ โดยเขาเป็นคนเลือกเองทั้งหมด”
- `9 T+ Q% y: U( m- ?5 C6 V) L
“เหรอ...ไม่รู้หรอกก็อย่างที่บอก ภูไม่ได้ติดต่อพี่เป็นเดือนแล้ว”
# P. {( Y, C* l( q6 }# H+ x$ f! v
“พ่อลูกกันอีท่าไหน..ไม่ติดต่อพูดคุยกันเป็นเดือน” , j+ B+ b: M0 n, \
นรากรกล่าวรำพึงรำพันกับตนเอง
, I2 b2 Q2 u# k+ H
“นี้..ถือว่าน้อยไปสมัยภูเรียนมหาลัย บางทีเราไม่ได้คุยกันเป็นครึ่งปีด้วยซ้ำ ก็อย่างนี้แหละ ลูกชายที่ไม่มีแม่และต้องอยู่กับพ่อที่เจ้าชู้อย่างพี่แถมตอนเรียนมัธยมต้นยังอยู่โรงเรียนประจำเป็นส่วนใหญ่อีก สำหรับเจ้าภูกับพี่มันมีวีรกรรมเด็ด ๆ ด้วยกันเยอะ” $ F- `8 x3 P8 d
“อย่างใช้ผู้หญิงคนเดียวกันตั้งแต่เรียนมัธยมต้นงั้นเหรอ...”
/ R% Z( f1 A: c6 F
อีกฝ่ายกล่าวเหมือนประชดเพราะทราบการดำเนินชีวิตของสองพ่อลูกนี้ซึ่งมีความคิดเห็นไม่ค่อยลงรอยกันตั้งแต่ภรรยาของภูมิตายไป ขณะที่ภูยังเป็นเด็กอยู่ “ปากดีนะเอ็ง....ว่าแต่พี่แล้วเอ็งล่ะ คบกับเจ้าภูนาน ๆ ไม่เคยใช้ผู้หญิงคนเดียวกันกับมันหรือไง” ( z7 P6 J+ A8 v4 q+ O! J
เจอผู้อาวุโสกว่าทุกด้านย้อนถามมาอย่างนั้นนรากรได้แต่นั่งนิ่ง พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ จะให้ตอบได้อย่างไรว่านอกจากเคยใช้ผู้หญิงคนเดียวกันแล้วแม้แต่ผู้ชายก็ใช้ร่วมกันบ่อยยิ่งกว่าผู้หญิงอีกด้วยซ้ำ เกรงว่าอีกฝ่ายจะถามย้ำจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา / F' n$ p: a! w% [/ g1 L
“สมมติว่าภูไม่กลับมาภายในวันพรุ่งนี้ วันจันทร์พี่ต้องเข้าบริษัท ทำหน้าที่แทนภูเค้าด้วยเพราะถึงยังไงพี่ก็ยังเป็นประธานที่ปรึกษา คณะกรรมการคนอื่น ๆ คงเกรงใจพี่บ้างสำหรับคนที่กำลังคิดเอาใจออกห่าง ส่วนผมคงช่วยอะไรไม่ได้มาก เพราะไม่ได้เป็นอะไร อย่างไรพรุ่งนี้ผมจะให้เลขาฯภู เอาเอกสารเตรียมประชุมบางส่วนมาให้พี่ได้ศึกษาแต่ข้อมูลหลักอยู่กับภูคนเดียว”
% B; @9 ]7 A+ s; g3 @# y+ a
“ขอบใจมากน้องรัก...ไม่ต้องวิตกกังวลเกินกว่าเหตุหรอกพี่เชื่อว่าภูคงไม่ได้เป็นอะไรมาก อีกตั้งหลายชั่วโมง กว่าจะสว่างเราคงทำอะไรกันไม่ได้มาก สู้นอนพักดีกว่า สมองจะได้ปลอดโปร่งตอนตื่นขึ้นเอ็งจะขึ้นไปนอนกับพี่ด้านบนหรือเปล่า”
1 ?1 p$ F0 m$ M
“ตามสบายครับสถานการณ์อย่างนี้ ผมคงทำใจเย็นนอนหลับอย่างพี่ไม่ได้หรอกผมขอนั่งดูอะไรที่ห้องนี้ดีกว่า หากร่างกายทนไม่ไหวจริง ๆ ก็หลับไปเองแหละ”
d- Y4 v# U* O. R0 e5 Y3 A
“แล้วแต่เอ็งอย่าคิดอะไรมาก ไม่มีไรมากหรอก”
8 s) L0 q+ k9 H; \; \2 E/ j' E
นรากรแม้จะไม่รู้สึกง่วง แต่การตรากตรำเย็ดกับภูมาตลอดบ่ายของวัน ประกอบกับการนอนหลับ ๆตื่น ๆ ไม่สนิทมากนัก ทำให้เขาผล็อยหลับไปทั้งที่เปิดทีวีค้างอยู่ $ d! \" W0 F7 z
ภูริเชษฐ์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนเช้าของวันหนึ่ง ในลักษณะครึ่ง ๆ กลาง ๆเนื่องจากเวลานอนก็หลับ ๆ ตื่น ๆ ไม่เคยหลับได้อย่างสนิทเลยสักคืนเดียวตลอดหลายวันที่เขาถูกกักตัวอยู่ที่นี้ เขาไม่มีโอกาสได้เห็นเดือนหรือตะวันไม่ได้พบหน้าโรแบร์สหายชาวต่างชาติ แม้แต่ภาณุพลหรือวชิระสองคนนั้นก็ไม่มาปรากฏให้เขาเห็นอีก นอกจากตำรวจหนุ่มสองคนที่จ้องมองเขาด้วยสายตาเร้นลับบางอย่าง / {3 o: k$ y2 T4 g$ {' c
ลักษณะของเขาไม่ต่างจากคนกำลังป่วยเป็นไข้หนักและกำลังโดนพิษไข้สำแดงเดชต่าง ๆกลางคืนก็ต้องทนอยู่กับความฝันอันวกวนของตนราวกับคนป่วยใกล้มรณกาลเต็มที + _9 ?. u- [2 ^! Q
ภายในห้องอันโอ่โถงหรูหราสมกับเป็นบ้านพักส่วนตัวผู้มีอิทธิพลบรรยากาศภายในห้องที่มีเครื่องปรับอากาศขนาดใหญ่ติดตั้งอยู่นั้นทำให้เขารู้สึกสบายกายพอสมควร จึงทำให้ไม่เข้าใจว่า ภาณุพลจะตัดสินใจเอาอย่างไรกับเขากันแน่ มันเป็นเกมจิตวิทยาที่หากเขาไม่ควบคุมสติให้ดีมีสิทธิ์คุ้มคลั่งเสียสติเอาง่าย ๆ เลยทีเดียว 6 D5 I/ h& D* m/ I3 P
อาหารสำหรับเขามีพร้อมอยู่ตลอดเวลาไทยบ้าง ฝรั่งบ้าง และมันจะมาตรงเวลาทุกครั้งเป็นอาหารค่อนข้างจะหรูหราพอสมควรกับสภาพการเป็นเชลยแบบนี้และนี่ก็ใกล้จะถึงเวลาอาหารแล้ว ตำรวจหนุ่มสองนายคนใดคนหนึ่งคงกำลังจะนำอาหารมาให้เขาตามหน้าที่ จึงตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำเพื่อให้ร่างกายสดชื่น พร้อมที่จะเผชิญปัญหาต่อไปจนกว่าลมหายใจสุดท้ายจะมาถึง
7 d& F' w$ h' S
ภายในห้องครัวสองหนุ่มซึ่งกำลังเตรียมอาหารให้แขกหรือเรียกอีกอย่างว่าเชลยของภาณุพลเจ้านายเหนือหัวของตนตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด
/ ]( e) F9 `8 M3 O+ Q( l- `/ F6 @
“พี่ก้องพี่คิดว่าคุณภูเป็นไงบ้าง” - x( n" c8 f# m: x0 h9 @, @
ธีร์หนุ่มตำรวจรุ่นน้องเรียกชื่อเล่นจักรภพเปรยขึ้นลอย ๆ
: u6 l" ^/ ^6 U& |- o9 J. K: K
“ก็น่าสงสารออกมีเรื่องกับใครไม่มี ดันมามีกับท่านภาณุพลก็เป็นอย่างนี้แหละไม่ถูกขังลืมก็มีสิทธิ์ประสาทกินแน่ ๆ” " H0 B$ h$ M* }/ F/ U1 u1 ^2 s
“ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นสักหน่อย”
6 i! L+ [( d9 k/ o' T
“แล้วนายหมายถึงเรื่องไรล่ะ” 4 V+ y6 N) E- G: |9 S
“ผมหมายถึงรูปร่างเขาเห็นแล้วขนาดผมเป็นตำรวจยังอิจฉาเลยวะ โดยเฉพาะเวลาเจ้าตัวเดินออกจากห้องน้ำนะเซ็กซี่สุด ๆ เลยพี่” + B4 U+ G2 t4 T* v
“เอ็งเคยเห็นเหรอ”
7 n8 q, q3 j( m9 G
“ก็เห็นสิเห็นทุกวันด้วย ทุกวันที่ผมเอาอาหารขึ้นไปให้ตอนเช้ามักเจอช่วงเขากำลังอาบน้ำพอดีเป็นประจำ”
( P! j( U: D8 k C3 `" p! m, v
“อยากอัดตูดเขาละสิเอ็ง”
5 @4 |# F+ `/ W+ t
“โธ่! พี่..แล้วพี่ล่ะไม่คิดอยากลองทำอะไรแก้เซ็งกับคุณภูบ้างเหรอ” ! W8 D$ I9 R1 ^+ j% e8 @
“ไอ้เซี๊ยะเอ็งอย่าได้คิดทำอะไรเกินคำสั่งนะโว้ย..ท่านภาณุพลรู้เข้า มึงมีสิทธิ์ถึงตายได้นะ”
8 [: H7 T5 D# t: w' A9 k4 L
ธีระจะหวั่นคำพูดรุ่นพี่ก็หาไม่ แบมือห่อไหล่ หยิบผลไม้ที่วางอยู่ในจานโยนเข้าปากแล้วยิ้มพรายอย่างมีเลศนัย 0 u8 n, O: }3 ?! Q9 Y- R( r
“ท่านภาณุพลไม่มีวันรู้หรอกอีกอย่างเราเอาชื่อท่านไปขู่ยังได้เลย บางทีท่านอาจจะชอบใจด้วยซ้ำก็ได้กับการที่เราทำอะไรสนุก ๆ กับเชลยของท่าน พี่ไม่อยากลองดูบ้างเหรอท่อนเนื้อของคุณภูขนาดว่าขดอยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ ๆ ยังดูเป็นนูนสันเลยนะพี่สำคัญว่ารับเก่ง ๆ อย่างพี่ หากโดนเข้าจริง ๆ อย่าติดใจแล้วกัน สำหรับผมการได้อัดตูดผู้ชายแมนๆ แบบคุณภู เป็นความใฝฝันเลยนะคร๊าบ...อีกอย่างท่านก็ไม่อยู่ที่นี้ด้วย เราทำอะไรใครจะไปรู้”
& t1 L& L. {- s Q8 o0 u
“ท่านไม่อยู่แต่เอ็งไม่เห็นลูกน้องของท่านที่อยู่ด้านนอกเป็นสิบเหรอกูว่าแทนที่มึงคิดจะอัดตูดคุณภู มึงไปขออัดตูดไอ้พวกหน้ายักษ์ด้านนอกยังจะง่ายกว่า” ก้องแม้จะรู้สึกอยากทำแบบรุ่นน้องเหมือนกัน แต่ก็เก็บอาการไว้นิ่งเพราะคิดว่าหากจะมีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นนักธุรกิจหนุ่มน่าจะยอมตนง่ายกว่ารุ่นน้องที่เป็นเกย์คิง จึงกล่าวตัดบทไป $ k1 x' a. E3 P- v
“เอ็งเลิกความคิดห่ามๆ นี้ไปเลย”
# m/ c% [2 R+ K7 c6 j$ F/ r
เสียงของเขายังคงห้วนๆ เต็มไปด้วยความกระด้าง จัดอาหารใส่จานจนเสร็จเรียบร้อย พร้อมที่จะยกขึ้นไปให้เชลยของภาณุพลทั้งสอง 6 m7 U# T3 [; u `' f0 T4 D7 W+ U/ w
“ยิ่งพูดยิ่งเงี่ยนเลยพี่ก้องเดี๋ยวผมขึ้นไปกับพี่ด้วยดีกว่า”
; }$ f, ]/ S; Z0 N+ s8 ~
“แล้วอาหารของไอ้ฝรั่งขี้นกนั่นล่ะ” : c- E6 Y7 j& n% l0 j: [4 u
“เรียกไอ้พวกที่อยู่ด้านนอกเอาขึ้นไปให้แทนแล้วกัน อยากดูคุณภูตอนเดินออกจากห้องน้ำ”
$ ~4 Q$ v s1 ~" F
“แล้วแต่เอ็ง”
0 f' d4 W- P+ {, v O
ยื่นหน้าออกไปเรียกการ์ดนายหนึ่งซึ่งแต่งตัวเหมือนคนสวนทั่วไป
7 a$ r C* k. t* l( Z, P& l
“นายเอาอาหารนี่ไปให้ฝรั่งคนนั้นทีฉันกับนายธีร์จะขึ้นไปดูคุณภูหน่อย” - @4 g2 b I1 R5 `0 L
“ครับผู้กอง” 4 @3 L- [5 v' f
ดวงตาของสองตำรวจหนุ่มสบกันนิ่งแล้วหรี่ให้กันนิดหนึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างเข้าใจกันดีด้วยสัญชาตญาณ ก้องถือของคาวส่วนธีร์ถือของหวานและผลไม้
) G/ [7 W$ a. P" [- x
“พี่ไม่คิดจะเอากับผมจริงๆ หรือ” + P- X/ V) Z7 I( U
เสียงของธีร์กระซิบข้างหูระหว่างเดินขึ้นไปพร้อมกันชูคอขึ้นมองออกรอบ ๆ ด้าน อย่างหวาดระแวงเหมือนกันแล้วหยุดจ้องหน้านายตำรวจรุ่นพี่นิ่ง กล่าวต่อมาอย่างระมัดระวัง 0 z( @' u* H5 o+ X: r# ]
“ผมอยากเย็ดคุณภูจริงๆ นะพี่ กระแทกตูดชายแมน ๆ มันคงมันส์สะใจมาก ๆ เลยทีเดียวพี่ไม่คิดว่าการที่เราสองคนหันหน้าเข้าหากัน โดยมีคุณภูอยู่กลางหันหน้าเข้าหาพี่หันตูดให้ผม ผมกระแทก พี่ร่อนรับ แค่คิดยังมันส์โคตร ๆ เลยนะพี่”
! i5 P) |3 E4 V4 _2 h/ F
เสือมันจะต้องเป็นเสืออยู่เสมอ! ) w) i A. ^* k! I$ ?/ V) y
และเสือหนุ่มอย่างธีร์ก็สามารถอ่านชั้นเชิงมนุษย์ประเภทเดียวกันกับตนได้ทุกกระบวนรอยยิ้มพรายตรงมุมปากผุดขึ้นเมื่อเห็นนายตำรวจหนุ่มรุ่นพี่เริ่มคล้อยตาม 2 r" V( U9 g- F, ^1 m
“สมมติว่ากูกับเอ็งร่วมมือกันจริงเอ็งคิดว่าคุณภู เค้าจะยอมง่าย ๆ หรือวะ”
6 I+ E) d$ n# N* z# {0 b
ธีร์ยิ้มแยกเขี้ยวมองเห็นไรฟันขาวทั้งสองแถว จับมือก้องบีบแน่น ๆ กระซิบแผ่วเบาอีกครั้ง
3 V9 \ C& x2 b6 I3 Q
“ผมรู้ว่าพี่ก็อยากกินคุณภูเหมือนกันในเมื่อความต้องการเราตรงกัน เจ้านายก็ไม่อยู่ จะปล่อยเหยื่อให้หลุดไปง่าย ๆหรือพี่ เรื่องนั้นอย่าห่วง หากไม่ยอมโดยดี ก็จัดการจับมัดมือ มัดเท้า ปิดปาก แทงดากเลย”
1 V5 Y+ Z) O e5 [# G5 _ พร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจมือโซ่ แส้เฆี่ยนม้า ออกมาโชว์
" @; Z6 Q+ W! o1 f9 N+ t1 i) s# D3 F
ก้องยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวนิ้วก้อยของธีร์อย่างเข้าใจความหมายของกันและกันยิ้มเหี้ยม ๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก ขณะที่ธีร์หัวเราะฝ่ามือของคนทั้งคู่สัมผัสกันอีกครั้งอย่างแน่นกระชับ
# n/ [( O: N* f# ~, u
“เอาวะ เป็นไงเป็นกันพี่เอง เห็นคุณภูแล้ว ก็คันตูดยิก ๆ เหมือนกัน ปกติเคยแต่แอ่นตูดให้พวกนักการเมืองแก่ๆ เพื่อนท่านภาณุพลแทง ยังไม่ทันได้เสียว พวกนั้นก็น้ำแตกแล้วเปลี่ยนเป็นข่มขืนนักธุรกิจหนุ่มรูปงามเป็นที่หมายปองของสาวทั้งเมืองอย่างคุณภูบ้าง มันส์คงสะใจไปอีกแบบ” ' m& ^$ a) a# O5 D4 `- x
ทั้งคู่หยุดการสนทนากันเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องกักขังของภู
2 ~4 z, e( s# v5 [
“คุณภูครับผมเอาอาหารมาให้” + k& f4 C, {+ O, c
“ผมอาบน้ำอยู่เชิญผู้กองเอามาวางไว้ก่อน ผมหิวเดี๋ยวผมทานเอง” 4 x+ Q, r% s0 S. u( f$ d
สองตำรวจหนุ่มยิ้มให้กันด้วยความเข้าใจกันเกินกว่าจะต้องพูดออกมา # P% w! ^2 k6 w
“พี่จะเอาอาหารไปวางไว้เหมือนเดิมส่วนเอ็ง แอบอยู่ข้าง ๆ ห้องน้ำ พอคุณภูออกมา ก็จัดการเก็บเงียบได้เลย อย่าให้คุณภูส่งเสียงเอะอะขึ้นนะประเดี๋ยวลูกน้องพ่อเอ็งข้างล่าง ได้แห่กันขึ้นมาร่วมสนุกด้วยแน่ ๆ”
0 l6 f* E. w7 K- n* y
“ไว้ใจได้พี่มือระดับไหนแล้ว”
0 a" E8 z6 j/ t& A9 `; G3 u
“เอาละพร้อม...”
7 Y* M' d5 s8 t1 n% ]
ทั้งคู่ค่อยเปิดประตูห้องแง้มเข้าไปเบาๆ ก่อนจะทำการล็อกทันทีเมื่อแทรกกายเข้าไปเรียบร้อย เฝ้ารอคอยเวลาภูออกจากห้องน้ำด้วยใจเต้นระทึกๆ รัวเร็ว เมื่อภูก้าวออกจากห้องน้ำเท่านั้นเสียงหนึ่งก็ตะโกนขึ้นเรียกชื่อขึ้น : L! a( L" m: W' A0 s' D- `# J
“มาได้เวลาเลยครับคุณภู...”
9 Y: ~( }+ x0 [$ T$ g, E
สิ้นเสียงกล่าวทำให้ภูชะงักหันหน้ามาตามต้นเสียง ธีระซึ่งรอคอยโอกาสอยู่แล้วก็กระโจนเข้ารวบตัวภูไว้ได้อย่างง่ายดาย จับมือสองข้างไขว้หลังพร้อมสับกุญแจมือด้วยความชำนาญขณะที่ก้องรีบลุกขึ้นสะบัดผ้าเช็ดตัวผืนที่ภูนุ่งอยู่อุดปากไว้ทันทีแล้วทั้งคู่จึงประคองหนุ่มนักธุรกิจไปยังเตียงนอน 0 C8 o; }0 F! e6 x& N
“คนอะไรวะน่าหม่ำน่ากินไปทั้งเรือนร่างเลย” 5 V1 S, p0 G4 S" l4 N" ?
“พวกนายจะทำอะไรฉัน”
5 O7 c& p/ R- e, h
เสียงอู้อี้ในลำคอพอจับใจความได้บ้างเล็กน้อย ! l9 ?/ u7 c) E0 y) E: K. W Z
“เราก็จะมอบความสุขให้คุณนะสิเห็นคุณแต่ในทีวีและนิตยสาร ไม่คิดว่าตัวจริงเวลาเปลื้องผ้าล่อนจ้อนอย่างนี้จะน่ากินแบบนี้” ( k1 l. Q5 [6 n
“พวกนายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉันนะถ้าท่านภาณุพลรู้ พวกนายสองคนมีสิทธิ์ตายทั้งเป็นแน่”
6 \+ a+ S9 O% y0 F( |5 f4 w( X+ ?
“อย่าขู่พวกเราเลยคุณภูบางทีท่านอาจชอบก็ได้กับการที่เราสองคนทำกับคุณแบบนี้”
" W$ u v% A! i4 X) o
ตลอดประโยคสนทนากับภูก้องเป็นฝ่ายพูดคนเดียวตลอด กระทั่งหันมาทางสหายรุ่นน้อง 4 i! T% K, }& k. e+ ~7 ?4 d
“จัดการมัดเข้ากับหัวเตียงได้เลยตรวจสอบด้วยว่าแน่นหนาดีหรือเปล่า” 2 U9 V. `2 @3 K% F; q, B
เสียงห้าวๆ ดังกังวานชัดเจน ทำให้ภูได้แต่ส่ายหน้าด๊อกแดก รู้สึกตกตะลึงพรึงเพริด
/ D; ?. ]! n) _% |; R
ลักษณาการแบบนี้สัญชาตญาณแห่งแรงขับทางเพศเป็นคุณสมบัติส่วนตัวทุกคนภูไม่รู้ว่าตนเองจะโดนอะไรบ้างจากสองหนุ่มนี้
, }- T* a; k: ~ j
ธีระก้มหน้าลงมาไซร้ตามติ่งหูต้นคอของเขาอย่างเร็วพลันด้วยความหิวกระหาย ราวกับเสือร้ายที่ตะครุบเหยื่อได้แล้วลงมือฉีกกินทันที ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับก้องได้ก้มหน้าลงไปสัมผัสความเป็นชายด้านล่าง เอามือจับถอกเล่นเบา ๆก่อนจะอ้าปากอมหอกกายสิทธิ์ไว้จนเต็มกระพุ้งแก้ม กลืนเข้าไปในช่องปากจนมิดด้าม # M& j& n8 V% k. O! x" W& k2 g9 A
ทั้งคู่ได้ช่วยกันเล้าโลมหนุ่มนักธุรกิจทุกรูปแบบธีระละจากการไซร้ติ่งหู ต้นคอ ไล่ต่ำลงมากัดหัวนมสีชมพูอ่อน ๆของเรือนร่างขาวเปลือยอย่างมันเขี้ยว เขางับแรง ๆโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมีความรู้สึกอย่างไร ขณะที่มือก็บิดหัวนมอีกข้างเล่นแรง ๆเหมือนชาวสวนบิดผลไม้ให้หลุดจากขั้ว $ T% j9 b) N/ B
“อึม....!” : @3 j. m+ |; a; k2 c3 T# x) Z5 P) `' V
ภูส่งเสียงได้เท่านั้นจริงๆ พยายามขยับกายดิ้นหนีเต็มที่ รู้สึกเหมือนว่าหัวนมทั้งสองข้างกำลังจะขาดออกจากหน้าอกเลยทีเดียวความแรงของนิ้วที่บิดและฟันที่ขบลงไปอย่างจงใจทำให้รู้เจ็บปวดที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้สึกมา ได้แต่ส่งเสียงร้องในลำคอ ดิ้นทุรนทุราย
! G0 l& r, ^( o' a
“อือออออออออออ.......ฮึ่มมมมมมมมมม”
# {& g# e3 }7 Y: _6 W6 Y; q
“เริ่มเสียวขึ้นมาบ้างยังคุณภูที่รัก...วันนี้เราสองคนจะสอนให้คุณรู้จักรสสวาทในแบบที่คุณไม่เคยสัมผัสมาก่อนเลยในชีวิตและคุณอาจติดใจ จนถอนตัวไม่ขึ้นก็ได้ แรก ๆ ก็เจ็บดิ้นทุรนทุรายอย่างนี้ทุกคนแหละแต่เวลาผ่านไป คุณจะรู้ว่าที่ผมกล่าวมานั้น ไม่เกินจริงเลย” ) e" ]+ {2 P! N' t
หมวดธีระก้มลงไปกระซิบข้างหูด้วยสีหน้าอันยิ้มพรายจ้องมองใบหน้าบูดเบี้ยวภูริเชษฐ์ผู้ถูกจับล็อกมือสองข้างติดกับหัวเตียงไว้อย่างแน่นหนานอนนิ่งหายใจหายรวยรินราวกับต้องมนต์สะกดไปชั่วขณะตาของหนุ่มนักธุรกิจขยายกว้างสว่างโพลง ตีความหมายไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่
5 V' h8 v4 b$ B, e! z/ i
ครั้นแล้วในพริบตาหนุ่มนักธุรกิจรูปงามยกขาที่ไม่มีเครื่องพันธนาการถีบใส่ผู้กองก้องที่กำลังดูดกลืนท่อนเนื้ออย่างเอร็ดอร่อยจนร่างนั้นปลิวลงจากเตียง ได้ยินเสียงก้นสัมผัสพื้นดัง”ตุ้บ”
6 R6 k& x/ f m
จังหวะนั้นจึงพอดีกับอัปเปอร์คัตได้กระทบเข้าตรงอู่ข้าวอู่น้ำของภูอย่างจัง จนตัวหงิกงอไปตามความแรง ขณะเดียวกันธีระได้หวดแส้เฆี่ยนม้าลงมาตามลำตัวขาวๆ สุดแรงเกิด แบบไม่มีไม่ยั้งทำให้ร่างขาวเปลือยเปล่าได้กระเด็นกระดอนกลิ้งกายเกลือกกลั้วไปมาตามแรงอัดตามลำตัวรอยแส้ได้ดื่มกินเนื้อขาว ๆ แดงเป็นปื้นปวดแสบปวดร้อนสุดที่จะทนทานต่อไปได้ ! S8 q5 V @2 s+ x. G- t+ e6 K
โดยที่ภูไม่สามารถที่ขัดขืนหรือต่อต้านอย่างไรได้อีกนอกจากโดนแส้เฆี่ยนม้าของหมวดหนุ่มซึ่งปลิวมากระทบเรือนร่างราวกับห่าพายุลูกเห็บเสียง เชี๊ยะ...เชี๊ยะ....เพี๊ยะ....เพี๊ยะ...ดังสนั่นหวั่นไหว - L4 v1 ^: x) x* D0 q
สร้างความปวดแสบปวดร้อนสุดจะบรรยายให้กับภูแต่ยังไม่ทันคลายอาการเจ็บแสบ ร่างนั้นก็เคลื่อนเข้ามาประชิดบิดที่หัวนมทั้งสองข้างแรง ๆ อัดท้องด้วยหมัดเอามือบิดท่อนหอกกายสิทธิ์ราวกับบิดกล้วยให้หลุดออกจากหวีแม้จะพยายามต่อต้านขัดขืน แต่ก็ทำอย่างใจคิดไม่ได้
4 k8 C7 f* K& v5 m( f- l
ธีระกระชากร่างหนุ่มนักธุรกิจซึ่งตอนนี้แดงปื้นไปด้วยรอยแส้ สีแดงของรอยซ้ำตัดกันกับสีผิวเนื้อขาว ๆทำให้ร่างนั้นดูสมาร์ทไปอีกแบบ
$ `" O$ c. Q) g8 |
“ผมจะให้คุณภูได้มีโอกาสเลือกสองอย่าง” ; n& x& U3 l( O ^; ~9 s+ d
เสียงประกาศขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มละไมสำหรับเชลยอย่างภูที่ถูกจับมัดมือและจุกเสียดบนเตียงนอนขณะนี้ มองเห็นใบหน้าของหมวดหนุ่มไม่ต่างอะไรจากรอยแสยะของพญามัจจุราช
, X, v/ _6 Q; ~0 c
“ข้อแรก คือการโดนเย็ดแบบทรมานและชาดิสต์สุดๆ เท่าที่ผมจะคิดออกได้ตอนนี้ ส่วนวิธีที่สองมีการให้ความปราณีเมตตากันบ้างโดยเพียงแค่เย็ดอย่างเดียว จะไม่มีการใช้ความรุนแรงอย่างเมื่อครู่เป็นอันขาดส่วนคุณจะเจ็บปวดหรือมีความสุขร่วมกันเป็นเรื่องของคุณที่จะทำใจรับสภาพแบบนี้ได้หรือเปล่า ผมบอกได้แต่เพียงว่าการโดนอัดถั่วดำ หากแสดงอาการขัดขืนหรือต่อต้านยิ่งจะสร้างความเจ็บปวดให้แก่คนนั้นเพียงอย่างเดียวทั้งสองอย่างนี้ผมให้คุณเลือกเอา และเมื่อผมดึงผ้าออกจากปาก คุณต้องตอบทันทีภายในหนึ่งนาทีเป็นอย่างช้า” ! S4 i- ^7 Z7 Q) c W8 z% `
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-20 16:40:04
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-11-20 19:04:43
โพสต์ 2019-11-20 19:36:46
โพสต์ 2019-11-21 08:13:18
