แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย toptop0110 เมื่อ 2019-11-20 16:44
0 J8 o* j M1 A2 }
+ Q, [/ ?9 w% z4 d) }' B" yณอีกด้านหนึ่งของเมืองหลวง นรากรสะดุ้งตกใจตื่นขึ้นมากลางดึก เหงื่อโทรมท่วมกายสะบัดหน้าอยู่เร่า ๆ เพื่อขับไล่ความง่วงของตน
9 L1 M) ]' s5 ~6 A
“ภู...!อาอยากรู้เหลือเกินว่าขณะนี้ภูอยู่ที่ไหน เป็นตายร้ายดีอย่างไรและกำลังทำอะไรอยู่กับใคร อาร้อนใจและสังหรณ์ใจเหลือเกิน”
$ q- T# E- w$ {& a4 C3 s
เป็นความคิดที่อยู่ภายในของเขาคนเดียวกิริยาภายนอกเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย ไม่สามารถที่จะทำใจให้หลับลงได้เดินกลับไปกลับมาในห้องรับแขก ดื่มเหล้าแก้วต่อแก้ว ตาจับมองอยู่สองสิ่งนาฬิกาลูกตุ้มขนาดใหญ่ที่ยืนอยู่มุมห้อง มองดูเข็มมันค่อย ๆ กระดิกไปทีละนิด ๆแต่ละวินาทีมันช่างช้าเหลือเกินในความรู้สึกอีกอย่างคือเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของตนคอยอยู่ด้วยใจจดจ่อว่าเมื่อไหร่มันจะถูกเรียกขึ้นเสียที แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังเงียบกริบเหมือนเดิม...
- p8 y& _1 \9 {
อย่างสุดที่จะทนรอคนเดียวต่อไปไหวเขาจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดหาใครอีกคนซึ่งสามารถจะรับฟังเรื่องราวและให้คำแนะนำตนเองได้
& } @3 _# m0 G
“ฮัลโหล !ผมสุรเชษฐ์พูดครับ” 1 Y! i H* U7 O5 X1 H8 f
“ขอโทษครับ..! พี่ภูมินี่ผมกรนะ” , z% u1 j |: M$ z
“โอ...! หวัดดีไอ้กรมึงหาที่ระบายออกไม่ได้หรือไง ถึงได้โทร.หากันกลางดึกแบบนี้” 7 Z3 G$ Q; M" R! R
เสียงฝ่ายโน้นพูดช้าๆ เหมือนคนกำลังอยู่ในอาการงัวเงียอยู่ * _5 y/ O8 y0 i1 Z% B
“มีธุระสำคัญอะไรถึงได้โทร.มากลางดึกแบบนี้ไม่คิดว่าคนอื่นเขาจะหลับจะนอนบ้างเลยหรือเองนี่...กูแก่แล้วนะโว้ย..ไม่ได้หนุ่มเหมือนเมื่อก่อนต้องพักผ่อนให้ตรงเวลา มีอะไรก็ว่ามา คนยิ่งง่วง ๆ อยู่ด้วย” 0 t4 y1 }6 s1 s* o
“จะไปรู้เรอะ..นึกว่านอนกอดสาวที่ไหนอยู่ละสิ”
! k. l, I0 J4 ]+ Y) J6 m
นรากรเน้นเสียงอย่างหงุดหงิดเช่นกันขณะอีกฝ่ายปรับอารมณ์ความรู้สึกได้ ส่งเสียงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแต่ก็รอฟังอยู่โดยไม่พูดอะไรแทรกขึ้น 6 H8 o/ b8 g' }7 [
“เย็นวันนี้...ภูไม่ได้กลับบ้านผมนั่งรอเขาอยู่ที่บ้านตลอดคืน ยังไม่ได้รับการติดต่ออะไรจากเขาเลย” @( C' s- t; a) u
“มันคงไปเที่ยวอาบอบนวดหรือนอนกอดสาว ๆ ที่ไหนสักแห่ง เช้าเดี๋ยวมันก็กลับมาเองแหละ” 2 ?& _! K6 m+ g; z1 S3 p/ {$ L8 R/ K7 E
“ถ้าเขาไปอย่างนั้นจริงผมจะสบายใจมาก แต่นี่กลัวมันจะไม่ได้เป็นอย่างนั้นนะสิ” 2 c1 }$ |' H G' y6 ~2 J
“ไหนมีเรื่องอะไรกัน...เล่าให้พี่ฟังบ้างสิตั้งแต่เป็นข่าว เจ้าภูมันก็ไม่ยอมโทรศัพท์คุยกับพี่ซึ่งเป็นพ่อแท้ ๆของมันบ้างเลย มันกำลังมีปัญหาอะไรดูท่าเองถึงได้ดูเดือดเนื้อร้อนใจยิ่งกว่าเมียมันเสียอีก”
! ^6 m; o& ?* O. `/ x; M' U
สุรเชษฐ์ยังคงพูดมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ นุ่ม ๆ ระคนไปกับเสียงหัวเราะอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องจริงจังอะไรแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งไปนานจึงย้อนถาม
! X- g8 l0 e. D9 Q3 G1 N( a
“ได้ยินพี่ถามหรือเปล่า? ไอ้กร!”
" j3 M' F% {' B& g- w! c
“ก็นิดหน่อย...ภูเขากำลังมีปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย”
a; l% E: d+ l* ^
“แล้วทำไมไม่เห็นมันโทร.หาพ่อของมันบ้างเลยหรือเห็นว่าพ่อคนนี้ไม่มีความหมายสำหรับมันอีกแล้ว”
~) k# E" t/ S" R ~( S
“พี่ภูมิก็...เขาคงคิดว่าสามารถจัดการได้ด้วยตนเองมั้ง”
# w( j; t/ ]6 o" o* P, {
“แล้วไง...จัดการได้ด้วยตนเองทำไมเองถึงเดือดร้อนแทนมัน ถึงขนาดต้องโทร.หาพี่ด้วย ว่าแต่ไม่รู้จริง ๆหรือว่าตอนนี้มันอยู่ไหน?”
: i2 O' I8 b) f1 q, t0 z
ภูมิยิงคำถามเร็วปรื๋อราวกับปืนกล , |' Z) }; \, |* T
การพูดคุยกันทางโทรศัพท์ทำให้ไม่สามารถมองเห็นสีหน้าและแววตาของกันได้แต่จากลีลาท่าทางและน้ำเสียงแสดงอาการร้อนรน พูดอ้อมแอ้มไม่เต็มปากและการนิ่งอึก ๆอัก ของนรากร ทำให้ภูมิสามารถจับสำเนียงได้ว่าสหายรุ่นน้องของตนมีความลำบากใจบางอย่างที่จะพูด
( M8 }) t4 ?' T- ^3 ~
“เฮ้ย...! จะพูดไม่พูดมัวแต่อ้า...ง่า....อยู่นั่นแหละ ไอ้กร!”
7 l5 U9 d2 a! E' ?
ภูมิตวาดดังลั่น
+ z: A& s) y6 K+ u6 A0 ?
“พี่ถามว่ายังไงเอ็งไม่ได้ยินหรือไง...ตอนนี้เจ้าภูมันอยู่ไหน? ทำอะไรและมันมีปัญหาอะไร? ที่พี่ยังไม่รู้อีก” ) n; F/ _9 E9 P2 I1 d; B# A2 K
“ผม...ก็ไม่รู้เหมือนกันครับพี่” 2 X/ r& v5 B+ J. }2 ]+ K5 Y6 Y
“เอ็งกับเจ้าภูมีอะไรปิดบังพี่หรือเปล่าดูท่าเอ็งลำบากใจเหลือเกินที่จะกล่าวหรือจะเล่ารายละเอียดให้พี่ทราบหากไม่พูดพี่วางสายนะ จะได้นอนต่อ นี่เพิ่งตีสองกว่า ๆ เอง”
" s2 ]+ [+ s6 O7 r) _
น้ำเสียงเฉียบขาดหนักแน่น ) a8 @. h0 f; s$ s/ u: [
“ผม...ไม่สามารถเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พี่ฟังทางโทรศัพท์ได้ขอความกรุณาจากพี่ได้ไหม ผมจะแวะไปบ้านพี่ตอนนี้เลยกะว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมงคงถึงบ้าน แล้วผมจะเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้พี่ฟังโดยไม่ปิดบังเลย”
2 H" [7 b1 o6 a8 {; @
“แปลกดีนี่...ยิ่งเอ็งพูดแบบนี้พี่ก็ยิ่งร้อนใจเหมือนกันนะ” 5 b$ @, |0 G" w# G7 e
ภูมิร้องขึ้นอย่างเอะใจ‘ $ `+ s4 F! h8 [7 o8 N$ t4 V
“มันยุ่งยากขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
9 ]$ ~8 B# H" s7 ]
“โปรดเถิดครับ!ผมจะไปพบพี่และเล่าให้พี่ฟังด้วยตนเอง อย่าให้พูดทางโทรศัพท์เลยและถ้าอนุญาตให้ผมไปพบหลังจากวางสายแล้ว ผมจะรีบไปทันทีเลย”
8 S# ~, ~7 R& r% m2 I
นรากรกล่าวด้วยน้ำเสียงร้อนรน / @( E. ~5 Z/ ?3 w5 l( O: j( \$ ]
“พี่รู้สึกว่าจะมีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นกับเจ้าภู”
: w7 E% e, E1 D) z* `" h9 ^
น้ำเสียงเรียบช้าๆ พยายามระงับอารมณ์บางอย่างไว้ # j0 ^9 N6 T* k
“เอ็งจะมาพบพี่ก็ได้จะรอ แต่ก่อนอื่นขอให้ได้รู้คร่าว ๆ สักนิดได้ไหมว่าเรื่องมันเป็นมายังไงพี่งงไปหมดแล้ว” 2 ^$ @8 J9 a, O: |1 } L+ D
“ผมก็อธิบายอย่างละเอียดให้พี่ฟังตอนนี้ไม่ได้เหมือนกันเพราะผมเองก็มึนงงสับสนเหมือนกัน”
/ I" y8 [' `# w$ ~. i+ |
“เอาล่ะ..พี่อยากรู้ว่าเอ็งรู้ได้ไงว่าภูไม่กลับบ้าน” : x. q1 N" c+ V: G! }2 ?8 R
“เขาหายไปตั้งแต่หัวค่ำผมโทร.ติดต่อเขาไม่ได้เลย โทร.ไปหาหนูรจ ทางโน้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปไหนผมจึงมารอที่บ้านของเขา เผลอนอนหลับกระทั่งสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกแล้วก็โทร.หาพี่นี้แหละ”
- M+ q% X' p2 \9 v7 z2 c. b
“เจ้าภูไม่กลับบ้าน.....” / D) e& B ? @$ A
อีกฝ่ายย้อนถามอย่างไม่อยากเชื่อหูของตนเพราะตั้งแต่แต่งงานมีครอบครัวแล้ว ภูไม่เคยทำตัวเหลวไหลกับลูกเมียต่อให้ไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น เขาก็จะกลับบ้านเสมอ แล้วกระซิบเบา ๆเหมือนจะรำพึงกับตนเอง
, W5 {8 Z; H: A t! f4 F( B+ [
“หวังว่าเอ็งคงไม่ประสบอุบัติเหตุระหว่างทางจากบ้านเจ้าภูมาบ้านพี่นะ...พี่จะคอยฟังข่าวที่บ้าน” 8 b3 f% b# G, S2 P w
“ครับ..ผมขออาบน้ำสักครู่จะรีบไปพบพี่ทันที”
- N( ~' F9 @' g' d5 ]
“ไม่ต้องรีบร้อน...ขับรถเร็วล่ะเดี๋ยวรถคว่ำกลางทางตายเสียก่อน”
" x. x1 C& j- z( P) b* |) j- U
ภูมิสั่งเสียงเฉียบขาดแล้วก็วางโทรศัพท์ ทิ้งกายอย่างหมดเรี่ยวแรงลงบนเตียงนอนนุ่ม ๆ % Q2 e# L& L( ^# e3 i; U1 N% Y
หลังจากวางสายจากนรากรแล้วเขาก็ลุกขึ้นจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าจากชุดนอนเป็นชุดลำลองสำหรับการอยู่กับบ้าน เดินลงไปรอสหายรุ่นน้องที่ห้องรับแขกด้านล่าง * o. ]' o2 C4 z- P
ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงรถของอีกฝ่ายมาจอดที่หน้าบ้านจึงเดินออกไปเปิดประตูบ้านให้เอง ไม่อยากให้พวกคนรับใช้รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจึงไม่ได้ปลุกใครให้ตื่นมารับใช้สักคน - [1 N) @- f4 Y* I4 E( i
“มาเร็วเหมือนกันนี่รับอะไรแก้ง่วงดี เหล้าเย็น ๆ หรือกาแฟร้อน ๆ” ) I/ e# u" Y% u, A& k) Z
“ขอกาแฟร้อน ๆ แล้วกัน”
0 l1 a: U' u% y5 R- w
“โน่นในครัวจัดการชงมาให้พี่ด้วย ไม่อยากปลุกพวกคนใช้” 5 [/ }& ^3 F+ E% |
สักพักนรากรก็เดินออกมาจากครัวพร้อมกับกาแฟดำร้อนๆ สองแก้ว นั่งลงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ตนรับทราบ
" v1 M( G" |: E- ^) ~* n
อย่างอดไม่ได้ภูมิได้ถลันปราดเข้าถึงตัวสหายรุ่นน้องคำรามออกมาต่อหน้า - N& \3 c$ i+ ]& \
“ฮึ่ม!ไอ้กรนะไอ้กร....ถ้าหากเจ้าภูไม่หายออกจากบ้านไปแบบนี้เอ็งกับนายภูจะไม่คิดเล่าเรื่องนี้ให้พี่ทราบบ้างเลยหรือไงพอพี่ประกาศรีไทร์ตนเองจากงาน เอ็งกับภูถึงกับเห็นพี่เป็นคนแก่ไร้น้ำยาไปแล้วหรือไงวะ”
$ [: ~, c$ d7 P$ i$ h% q4 i0 s: \
นรากรได้แต่นั่งหน้าซีดจ๋อยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว 7 A/ m9 D0 z3 ^5 n' B6 {9 u& p) b
“อุตส่าห์เราไว้ใจเห็นว่าเป็นคนมีความสามารถให้เข้าไปช่วยแนะนำหลานบ้าง ดันชวนกันเสียคนทั้งหัวดำหัวขาว” 0 A: p% j9 @0 Q6 H, ~3 m7 Q
“ผมก็ไม่ทราบจะพูดอย่างไรดีถ้าจะว่าเป็นความบกพร่องของผม ผมก็ยอมรับ สุดแต่พี่จะว่าอย่างไรผมยอมรับทุกอย่าง....” ; r3 M7 x; Y+ }) \5 R: s0 i/ e
“ก็เอ็งนี้น้า...” ! i" z& f P! b [% S
“จริงอยู่ที่ภูเขาขอร้องไม่ให้เอ็งเล่าอะไรให้พี่ฟัง แต่เอ็งก็เคร่งครัดต่อคำสั่งมันเหลือเกินนะเรื่องเกิดขึ้นขนาดนี้ โดยไม่ยอมแพร่งพรายอะไรให้พี่รู้บ้างเลยถึงแม้ความคิดเห็นบางอย่างเราจะไม่ตรงกันบ้างก็ตาม แต่พี่ก็เป็นพ่อของภูนะ....”
1 J; |1 |' F* l! u. C( ]
น้ำเสียงผู้อาวุโสพูดเบาๆ แต่หนักแน่น และมีความหมายชัดเจนทุกประโยค ) t2 d) z! a/ u7 M
นรากรแม้จะเก่งกล้าสามารถ ฉลาดไหวพริบ ไม่เคยเกรงกลัวใครไม่ว่าเรื่องใดแต่สำหรับสุรเชษฐ์แล้ว เขารักและเคารพเหมือนพี่ชายคนหนึ่งเพราะที่ตนเองมีวันนี้ได้ ก็เพราะได้รับการสนับสนุนช่วยเหลือจากหนุ่มใหญ่คนนี้เมื่อได้ยินการตำหนิแบบนี้ ได้แต่โคลงศีรษะไปมา ทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ : T) ?. _9 T# ~7 `7 w4 i- m4 w
“เอาเป็นว่าผมขอโทษแล้วกันที่ลืมคิดถึงพี่ เราสองคนมั่นใจว่าสามารถจัดการปัญหาเรื่องนี้ได้จึงไม่ได้นำมาปรึกษาพี่”
' x0 b/ t; Q! ] A
“ว่าแต่ระหว่างเอ็งกับภูมีความลับพิเศษที่พี่ไม่รู้หรือเปล่า”
, j' v' S. v2 W
นรากรก้มหน้านิ่งเหงื่อแตกซิก - t. j! `" \1 V* _1 Z7 O
“ความจริงเอ็งก็น่าจะรู้พิษสงอำนาจ อิทธิพลของภาณุพลเป็นอย่างดี ว่าเขาร้ายกาจแค่ไหน อยากได้อะไรเป็นต้องได้ยิ่งมีไอ้วชิระหน้าโง่นั่น คอยเป็นหมารับใช้อีก” , I* A# Q) v+ V5 E9 Z0 Y
“เพราะเหตุนี้แหละภูจึงขอร้องผมไม่ให้นำเรื่องนี้มาเล่าให้พี่ฟังเกรงว่าจะสร้างความไม่สบายใจให้พี่เปล่า ๆ” & k: u, T U2 Z/ U
“พี่ไม่รู้จะพูดอย่างไรกับเอ็งดีว่ะไอ้กรนอกจากอยากชมเชยจากใจเหลือ...เกินว่า เอ็งเก็บรักษาความลับได้ดีม๊ากมาก...แล้วก็ขอบใจด้วยที่หวังดีต่อพี่ เกรงว่าจะมีปัญหากับภาณุพล”
0 y5 `3 x9 F! N4 u: @# T
นรากรเจอคำพูดแบบนี้เข้าไปถึงกับควักผ้าเช็ดหน้าออกมาซับเหงื่อที่ผุดออกมาเม็ดใหญ่ ๆ
% T5 V6 W. w3 [' `8 |0 V6 z. p4 u
“ไหนลองเล่าแผนการที่เอ็งกับภูวางกันไว้ให้พี่ฟังหน่อยสิ” & b) S5 D6 l' E4 I2 Z
เหงื่อที่พึ่งเช็ดแห้งเมื่อครู่กับแตกพลักออกมาอีกราวกับก๊อกน้ำแตกรินอาบตามร่องแก้มจนแทบเช็ดไม่ทันเลยทีเดียวจะให้บอกได้อย่างไรว่าตนเองวางแผนไว้อย่างไรบ้าง ขืนบอกไป เป็นโดนเตะกลิ้งคว่ำแน่ๆ
7 O& C/ e: }2 n$ g" H
สภาพภายในห้องตอนนี้จึงเงียบสนิทราวกับไม่มีคนอยู่ มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศดังเบา ๆ ทั้งคู่ไม่มีใครพูดหรือเคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น ราวกับคนทั้งคู่กลายเป็นใบ้ไปชั่วขณะ โดยเฉพาะนรากรที่มีแต่เสียงถอนหายใจยาวลึกที่กล่าวขมุบขมิบเหมือนจะรำพึงกับตนเอง
k$ E% u$ V: i. i# k! j
“อ้าว...ใบ้กินเสียแล้วพ่อสาลิกาลิ้นทอง” ( q% |; s9 G; s
ภูมิเป็นฝ่ายกล่าวขึ้นก่อนเมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้านิ่ง 4 L& K+ y1 g; h
“เอาล่ะ...ในเมื่อเอ็งไม่เล่าพี่ก็ขอเป็นฝ่ายถามแล้วกัน แต่เอ็งต้องสัญญาว่า จะเล่าแต่ความจริงกับพี่ โอเค...?” ( }0 G" G* M- o2 ~ b5 j% T
“ครับ..ผมยินดีเล่าทุกเรื่องให้พี่ฟัง” + p7 z" \1 {1 M
“นับจากที่ภูรู้ว่าหนูรจตกเป็นที่หมายปองภาณุพล เขารู้สึกหรือมีทีท่าอย่างไรบ้าง”
& Q) |3 |0 Y/ _8 D) a
“ตอนแรกก็รู้สึกโกรธแค้นมากๆ เต็มไปด้วยความหงุดหงิดพลุ่งพล่าน แต่ด้วยความสุขุมของเขา เขาจึงแค่มองผ่าน ๆมันไป กระทั่งวันหนึ่งภาณุพลเชิญเขาไปรับประทานอาหารเย็นที่บ้านโดยเชิญหนูรจไปด้วย แต่เจ้าตัวไปคนเดียวแล้วอาทิตย์ต่อมาก็มีข่าวฉาวออกมาอย่างที่พี่คงเห็นนั่นแหละ”
5 `- ~0 T. v5 G. v& o* @ |' e5 V
“พี่เห็นแล้ว...และรอคำอธิบายจากภูเหมือนกันแต่มันนอกจากไม่ยอมมาหาแล้ว ยังไม่ยอมโทร.หาอีกด้วยเลยรู้แค่ข่าวและจากที่หนูรจเล่าให้ฟัง” h" L# ]+ |! a3 ^2 i
“นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องตอนแรกก็คิดแค่ว่าฝ่ายโน้นคงต้องการสร้างความร้าวฉานให้เกิดการเข้าใจผิดกันระหว่างหนูรจกับภูเท่านั้นเมื่อหนูรจเข้าใจเรื่องทุกอย่างดี ภูเขาจึงไม่วิตกกังวลอะไรนอกจากเรามารู้ว่ากันภายหลังว่า มันมีความนัยบางอย่างซ่อนอยู่” . x; L- n* H6 C3 a
“ความนัยอะไรของเอ็งวะ”
5 ]2 ~1 B0 }1 p$ o$ g8 j4 p
“การต้องการหนูรจเป็นแค่ผลพลอยได้ของภาณุพลนะสิ แต่สิ่งที่เขาต้องการจริง ๆ คือบริษัทของพี่นั่นแหละ” 0 U' W( @7 u6 r0 T/ T; o
“ยังไง..พี่รู้สึกมึนงงไปหมดแล้ว” 1 Y, W- I! o3 b4 z1 q2 U3 s% z
“ไอ้วชิระยังไงล่ะเป็นตัวแปรที่แทรกเข้ามา มันคงต้องการเอาคืนพี่ จึงเข้าไปขอความช่วยเหลือจากภาณุพลถึงขนาดยอมขายลูกสาวตัวเองให้กับภาณุพลเลยทีเดียว” 9 l) {; |: }, Y6 D
“เรื่องคอขาดบาดตายขนาดนี้เอ็งยังกล้าเก็บไว้ ไม่ยอมเล่าให้พี่ฟังนะกร.....เสียแรงพี่รักเอ็งเหมือนน้องชายคนหนึ่ง” ! T& Z( y8 H# O C( M2 Z& o) V
น้ำเสียงกึ่งตัดพ้อพร้อมกับขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างใช้ความคิด 0 }( Q+ c# R7 ]( ^; |5 I7 Y) ~0 y
“แกคิดว่าภูหายไปไหน?”
! _8 S5 d8 H. y8 r5 u
“โดนอุ้มแน่ ๆ ครับ” 8 h6 w M$ w6 c' u# {5 A6 j& y
“เฮ้ย..!มันยุคไหนแล้วเอ็ง เป็นไปไม่ได้หรอกที่ภาณุพลจะส่งคนมาอุ้มภูถึงบ้าน” ) S; w* y R" _; g9 n
“ไม่ได้มาอุ้มถึงบ้านหรอกครับภูเขาขับรถออกจากบ้านไปคนเดียว ไปพบใครที่ไหนไม่รู้ รู้แต่ว่าพอออกจากบ้านไปแล้วเขาก็ไม่ได้ย้อนกลับมาอีกเลย” “ว่าแต่เอ็งแน่ใจแค่ไหนว่าการหายตัวไปของภูครั้งนี้เกี่ยวกับภาณุพลหรือวชิระ”
# U5 v# b: Q2 Y, s8 w
“เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์เว้นแต่ว่าเขาประสบอุบัติเหตุรุนแรง ซึ่งไม่น่าเป็นไปได้ เพราะถ้าเป็นอย่างหลังป่านนี้มีการรายงานข่าวแล้ว”
) A( D- F2 r) u
“เอาล่ะ...!หากภูไม่กลับมาพรุ่งนี้ เราค่อยคิดหาวิธีการติดตามต่อไปส่วนเอ็งก็ดำเนินการตามแผนที่เอ็งไม่กล้าเปิดเผยให้พี่รู้ได้ตามปกติแต่จุดแรกที่เราต้องค้นหาคือหารถของเขาให้พบก่อน”
/ c, M# Q+ E+ E1 j R
แม้ภายนอกจะไม่แสดงอาการเป็นห่วงแต่ภายในกลับเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น กัดริมฝีปากตนเองเบา ๆ 8 ?, P2 F: G2 n) B3 y( ~* z9 C. c
“แต่เราคงทำอะไรตอนนี้ไม่ได้เพราะกลางดึกแบบนี้ ต่อให้เราแจ้งความไป ก็ไม่มีประโยชน์อะไรพรุ่งนี้พี่จะให้เพื่อนที่เป็นตำรวจจัดการติดตามเรื่องรถให้ก่อน” 2 r9 [' d9 s4 O5 D0 D8 l* q
“ผมว่าเราบุกไปบ้านภาณุพลหรือวชิระรีดเอาความจริงจากพวกมันเลยไม่ดีกว่าเหรอ”
6 v' G; X% Q6 @. i# k$ j. @
“พูดโง่ ๆชอบแบกหญ้าให้งูตื่นอยู่เรื่อยเลยเอ็ง”
* t- H F- \5 Q! h& T" U
ภูมิสั่นศีรษะอย่างไม่เห็นด้วย 7 r; ]3 k' S$ V% B1 m
“เราต้องสงวนท่าทีของเราไว้ก่อนดีกว่าคอยดูว่าพวกนั้นจะดำเนินแผนการอย่างไรบ้างพี่เชื่อว่าภูคงไม่เป็นอันตรายอะไรมากหรอก อย่างมากก็แค่โดนจับตัวไปกักไว้ที่บ้านพักสักแห่งของภาณุพลซึ่งมีอยู่ทั่วทุกมุมของกรุงเทพฯ เอาล่ะ...สว่างเมื่อไหร่เราจึงจะมีโอกาสติดตามภูได้ สำหรับตอนนี้ เราไม่สามารถทำอะไรได้มาก นอกจากสวดภาวนาขอให้ภูรอดปลอดภัย”
% F' p( X( G7 Q# n( H9 K
นรากรที่คิดว่าตนเองเป็นคนเก็บความรู้สึกได้เก่งแล้ว แต่เมื่อสังเกตเห็นสหายรุ่นพี่อย่างพินิจกลับเห็นใบหน้านั้นสงบเยือกเย็น ไม่มีวี่แววของรอยวิตกกังวลอะไรเลยอย่างอดไม่ได้จึงถามขึ้น 5 U# m% F- |& ?' ~" {7 p- p
“นี่..พี่ภูมิ!ถามจริง ๆ เถอะ ลูกชายหายไปทั้งคน ผมสังเกตดูว่าพี่ไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรนักกับการหายสาบสูญไปเฉย ๆของภูแบบนี้ ไม่คิดเป็นห่วงลูกชายสักนิดเลยเหรอ” " x. D" b- A0 l% F; G
“ถามโง่ ๆ อีกแล้วเอ็งมีพ่อที่ไหนไม่ห่วงลูก ถึงลูกคนนั้นมันจะโตขนาดไหน เมื่อเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับลูกพ่อทุกคนล้วนเป็นห่วงทั้งนั้นแหละ แต่ไม่รู้จะทำยังไง จะออกตามหากลางดึกอย่างนี้ก็ไม่มีประโยชน์ จะโทร.ไปขอให้คนอื่นช่วย เขาจะได้หาว่าเอ็งไม่มีมารยาทโทร.ไปรบกวนเขากลางดึก อีกอย่างหนึ่ง พี่เลี้ยงภูมาด้วยตนเองรู้นิสัยและความสามารถของมันดี เราสองคนพ่อลูกเจอเรื่องร้าย ๆ ด้วยกันหนักกว่านี้แต่ก็สามารถผ่านมาได้ พี่กล้ารับรองว่าถึงเวลาเราก็ตามพบหรือไม่ภูก็หาทางกลับมาเองได้นั่นแหละเอ็งอย่าวิตกเกินกว่าเหตุไปเลย ภูถึงจะเป็นหนุ่มแต่เขาก็รู้วิธีเอาตัวรอดเป็นอย่างดีไม่งั้นไม่สามารถบริหารบริษัทประสบความสำเร็จอย่างนี้หรอก”
. ~% X7 f, m I. S- [. e
“เออ...พี่ภูมิภูเขาได้แจ้งหรือเปล่าว่าวันจันทร์นี้เขามีการแต่งตั้งคณะกรรมการบริหารบอร์ดชุดใหม่ โดยเขาเป็นคนเลือกเองทั้งหมด” ( d, F$ V% n, Q, O/ F( `) i: o
“เหรอ...ไม่รู้หรอกก็อย่างที่บอก ภูไม่ได้ติดต่อพี่เป็นเดือนแล้ว” : n: p5 i; Y# H) @
“พ่อลูกกันอีท่าไหน..ไม่ติดต่อพูดคุยกันเป็นเดือน”
_; w: {9 K2 | `6 h8 @
นรากรกล่าวรำพึงรำพันกับตนเอง & G: x$ x; E) B
“นี้..ถือว่าน้อยไปสมัยภูเรียนมหาลัย บางทีเราไม่ได้คุยกันเป็นครึ่งปีด้วยซ้ำ ก็อย่างนี้แหละ ลูกชายที่ไม่มีแม่และต้องอยู่กับพ่อที่เจ้าชู้อย่างพี่แถมตอนเรียนมัธยมต้นยังอยู่โรงเรียนประจำเป็นส่วนใหญ่อีก สำหรับเจ้าภูกับพี่มันมีวีรกรรมเด็ด ๆ ด้วยกันเยอะ”
% ~. w; k8 [% e, z3 r* h. U4 N
“อย่างใช้ผู้หญิงคนเดียวกันตั้งแต่เรียนมัธยมต้นงั้นเหรอ...” 0 d; a. N+ [# J0 G7 a; D7 r3 Y1 B
อีกฝ่ายกล่าวเหมือนประชดเพราะทราบการดำเนินชีวิตของสองพ่อลูกนี้ซึ่งมีความคิดเห็นไม่ค่อยลงรอยกันตั้งแต่ภรรยาของภูมิตายไป ขณะที่ภูยังเป็นเด็กอยู่ “ปากดีนะเอ็ง....ว่าแต่พี่แล้วเอ็งล่ะ คบกับเจ้าภูนาน ๆ ไม่เคยใช้ผู้หญิงคนเดียวกันกับมันหรือไง”
* \! a6 c V1 e9 u* |. Q
เจอผู้อาวุโสกว่าทุกด้านย้อนถามมาอย่างนั้นนรากรได้แต่นั่งนิ่ง พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ จะให้ตอบได้อย่างไรว่านอกจากเคยใช้ผู้หญิงคนเดียวกันแล้วแม้แต่ผู้ชายก็ใช้ร่วมกันบ่อยยิ่งกว่าผู้หญิงอีกด้วยซ้ำ เกรงว่าอีกฝ่ายจะถามย้ำจึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา
; H% [) r, |% m" x& A1 ?4 n
“สมมติว่าภูไม่กลับมาภายในวันพรุ่งนี้ วันจันทร์พี่ต้องเข้าบริษัท ทำหน้าที่แทนภูเค้าด้วยเพราะถึงยังไงพี่ก็ยังเป็นประธานที่ปรึกษา คณะกรรมการคนอื่น ๆ คงเกรงใจพี่บ้างสำหรับคนที่กำลังคิดเอาใจออกห่าง ส่วนผมคงช่วยอะไรไม่ได้มาก เพราะไม่ได้เป็นอะไร อย่างไรพรุ่งนี้ผมจะให้เลขาฯภู เอาเอกสารเตรียมประชุมบางส่วนมาให้พี่ได้ศึกษาแต่ข้อมูลหลักอยู่กับภูคนเดียว” 8 i& ]9 F, d, q# A3 R: y
“ขอบใจมากน้องรัก...ไม่ต้องวิตกกังวลเกินกว่าเหตุหรอกพี่เชื่อว่าภูคงไม่ได้เป็นอะไรมาก อีกตั้งหลายชั่วโมง กว่าจะสว่างเราคงทำอะไรกันไม่ได้มาก สู้นอนพักดีกว่า สมองจะได้ปลอดโปร่งตอนตื่นขึ้นเอ็งจะขึ้นไปนอนกับพี่ด้านบนหรือเปล่า”
: _7 r5 A* X/ R# [* Z0 W1 @2 G2 _: \
“ตามสบายครับสถานการณ์อย่างนี้ ผมคงทำใจเย็นนอนหลับอย่างพี่ไม่ได้หรอกผมขอนั่งดูอะไรที่ห้องนี้ดีกว่า หากร่างกายทนไม่ไหวจริง ๆ ก็หลับไปเองแหละ”
1 s6 U0 |1 V) ~5 d1 ]* }
“แล้วแต่เอ็งอย่าคิดอะไรมาก ไม่มีไรมากหรอก”
7 m3 R/ n) P+ e
นรากรแม้จะไม่รู้สึกง่วง แต่การตรากตรำเย็ดกับภูมาตลอดบ่ายของวัน ประกอบกับการนอนหลับ ๆตื่น ๆ ไม่สนิทมากนัก ทำให้เขาผล็อยหลับไปทั้งที่เปิดทีวีค้างอยู่
+ P6 t8 m) Q2 U$ b2 r% l5 ~
ภูริเชษฐ์รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาตอนเช้าของวันหนึ่ง ในลักษณะครึ่ง ๆ กลาง ๆเนื่องจากเวลานอนก็หลับ ๆ ตื่น ๆ ไม่เคยหลับได้อย่างสนิทเลยสักคืนเดียวตลอดหลายวันที่เขาถูกกักตัวอยู่ที่นี้ เขาไม่มีโอกาสได้เห็นเดือนหรือตะวันไม่ได้พบหน้าโรแบร์สหายชาวต่างชาติ แม้แต่ภาณุพลหรือวชิระสองคนนั้นก็ไม่มาปรากฏให้เขาเห็นอีก นอกจากตำรวจหนุ่มสองคนที่จ้องมองเขาด้วยสายตาเร้นลับบางอย่าง
: a) H* o `2 f) d6 @: d
ลักษณะของเขาไม่ต่างจากคนกำลังป่วยเป็นไข้หนักและกำลังโดนพิษไข้สำแดงเดชต่าง ๆกลางคืนก็ต้องทนอยู่กับความฝันอันวกวนของตนราวกับคนป่วยใกล้มรณกาลเต็มที $ p; {( g0 N) a% ^' a, F
ภายในห้องอันโอ่โถงหรูหราสมกับเป็นบ้านพักส่วนตัวผู้มีอิทธิพลบรรยากาศภายในห้องที่มีเครื่องปรับอากาศขนาดใหญ่ติดตั้งอยู่นั้นทำให้เขารู้สึกสบายกายพอสมควร จึงทำให้ไม่เข้าใจว่า ภาณุพลจะตัดสินใจเอาอย่างไรกับเขากันแน่ มันเป็นเกมจิตวิทยาที่หากเขาไม่ควบคุมสติให้ดีมีสิทธิ์คุ้มคลั่งเสียสติเอาง่าย ๆ เลยทีเดียว
. V$ `6 c) N' r
อาหารสำหรับเขามีพร้อมอยู่ตลอดเวลาไทยบ้าง ฝรั่งบ้าง และมันจะมาตรงเวลาทุกครั้งเป็นอาหารค่อนข้างจะหรูหราพอสมควรกับสภาพการเป็นเชลยแบบนี้และนี่ก็ใกล้จะถึงเวลาอาหารแล้ว ตำรวจหนุ่มสองนายคนใดคนหนึ่งคงกำลังจะนำอาหารมาให้เขาตามหน้าที่ จึงตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำเพื่อให้ร่างกายสดชื่น พร้อมที่จะเผชิญปัญหาต่อไปจนกว่าลมหายใจสุดท้ายจะมาถึง
$ K+ Q/ o4 K) q3 E$ o9 y
ภายในห้องครัวสองหนุ่มซึ่งกำลังเตรียมอาหารให้แขกหรือเรียกอีกอย่างว่าเชลยของภาณุพลเจ้านายเหนือหัวของตนตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด # h+ \/ v, k a7 _- H" q2 n8 O
“พี่ก้องพี่คิดว่าคุณภูเป็นไงบ้าง”
- g9 m% X" D9 q# y+ J
ธีร์หนุ่มตำรวจรุ่นน้องเรียกชื่อเล่นจักรภพเปรยขึ้นลอย ๆ
4 O, i) v, E+ F
“ก็น่าสงสารออกมีเรื่องกับใครไม่มี ดันมามีกับท่านภาณุพลก็เป็นอย่างนี้แหละไม่ถูกขังลืมก็มีสิทธิ์ประสาทกินแน่ ๆ” % t/ c6 D" S) W5 `
“ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นสักหน่อย” $ o7 R% b4 q- k1 V5 T- E9 X! V$ X0 n
“แล้วนายหมายถึงเรื่องไรล่ะ”
( `% O: w& [- h# ?. q+ V2 k
“ผมหมายถึงรูปร่างเขาเห็นแล้วขนาดผมเป็นตำรวจยังอิจฉาเลยวะ โดยเฉพาะเวลาเจ้าตัวเดินออกจากห้องน้ำนะเซ็กซี่สุด ๆ เลยพี่”
" f' d; j f6 k" `2 g
“เอ็งเคยเห็นเหรอ” & `, \; ^+ h1 k- y3 E- U) A8 ^! c
“ก็เห็นสิเห็นทุกวันด้วย ทุกวันที่ผมเอาอาหารขึ้นไปให้ตอนเช้ามักเจอช่วงเขากำลังอาบน้ำพอดีเป็นประจำ” 7 y) q- j( ]) ^ @1 d4 V: Y6 Y- K
“อยากอัดตูดเขาละสิเอ็ง” ! O. E) x: M4 a h: {( K. k! ?
“โธ่! พี่..แล้วพี่ล่ะไม่คิดอยากลองทำอะไรแก้เซ็งกับคุณภูบ้างเหรอ”
* Y# I0 g& k8 `" w- v+ l% d& L4 [
“ไอ้เซี๊ยะเอ็งอย่าได้คิดทำอะไรเกินคำสั่งนะโว้ย..ท่านภาณุพลรู้เข้า มึงมีสิทธิ์ถึงตายได้นะ” ! S c" t G J. A' {9 E
ธีระจะหวั่นคำพูดรุ่นพี่ก็หาไม่ แบมือห่อไหล่ หยิบผลไม้ที่วางอยู่ในจานโยนเข้าปากแล้วยิ้มพรายอย่างมีเลศนัย 1 o: {% K- o8 G0 O
“ท่านภาณุพลไม่มีวันรู้หรอกอีกอย่างเราเอาชื่อท่านไปขู่ยังได้เลย บางทีท่านอาจจะชอบใจด้วยซ้ำก็ได้กับการที่เราทำอะไรสนุก ๆ กับเชลยของท่าน พี่ไม่อยากลองดูบ้างเหรอท่อนเนื้อของคุณภูขนาดว่าขดอยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ ๆ ยังดูเป็นนูนสันเลยนะพี่สำคัญว่ารับเก่ง ๆ อย่างพี่ หากโดนเข้าจริง ๆ อย่าติดใจแล้วกัน สำหรับผมการได้อัดตูดผู้ชายแมนๆ แบบคุณภู เป็นความใฝฝันเลยนะคร๊าบ...อีกอย่างท่านก็ไม่อยู่ที่นี้ด้วย เราทำอะไรใครจะไปรู้” Q, t, h+ i" [
“ท่านไม่อยู่แต่เอ็งไม่เห็นลูกน้องของท่านที่อยู่ด้านนอกเป็นสิบเหรอกูว่าแทนที่มึงคิดจะอัดตูดคุณภู มึงไปขออัดตูดไอ้พวกหน้ายักษ์ด้านนอกยังจะง่ายกว่า” ก้องแม้จะรู้สึกอยากทำแบบรุ่นน้องเหมือนกัน แต่ก็เก็บอาการไว้นิ่งเพราะคิดว่าหากจะมีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นนักธุรกิจหนุ่มน่าจะยอมตนง่ายกว่ารุ่นน้องที่เป็นเกย์คิง จึงกล่าวตัดบทไป
" s9 o( g# M; Y) u5 e4 ?7 P7 `- B$ g
“เอ็งเลิกความคิดห่ามๆ นี้ไปเลย” + y! Z$ ~$ T1 L4 U& e
เสียงของเขายังคงห้วนๆ เต็มไปด้วยความกระด้าง จัดอาหารใส่จานจนเสร็จเรียบร้อย พร้อมที่จะยกขึ้นไปให้เชลยของภาณุพลทั้งสอง ' p/ y f; `' X- c2 q
“ยิ่งพูดยิ่งเงี่ยนเลยพี่ก้องเดี๋ยวผมขึ้นไปกับพี่ด้วยดีกว่า” * B' }" E1 N' x" ]
“แล้วอาหารของไอ้ฝรั่งขี้นกนั่นล่ะ”
. y; O6 Y, d, c! Y
“เรียกไอ้พวกที่อยู่ด้านนอกเอาขึ้นไปให้แทนแล้วกัน อยากดูคุณภูตอนเดินออกจากห้องน้ำ” 6 }+ ]. e: H( |9 l
“แล้วแต่เอ็ง”
2 D8 Z+ V5 G( D% c+ H2 L1 }
ยื่นหน้าออกไปเรียกการ์ดนายหนึ่งซึ่งแต่งตัวเหมือนคนสวนทั่วไป
$ e+ [+ n1 p9 J0 d" V
“นายเอาอาหารนี่ไปให้ฝรั่งคนนั้นทีฉันกับนายธีร์จะขึ้นไปดูคุณภูหน่อย”
% Z0 V J& m5 x$ S6 \" h A
“ครับผู้กอง”
! B& G7 r! p1 J F1 f- z k
ดวงตาของสองตำรวจหนุ่มสบกันนิ่งแล้วหรี่ให้กันนิดหนึ่ง ทุกสิ่งทุกอย่างเข้าใจกันดีด้วยสัญชาตญาณ ก้องถือของคาวส่วนธีร์ถือของหวานและผลไม้ # K) g/ O8 B; T r: L
“พี่ไม่คิดจะเอากับผมจริงๆ หรือ” ! S- W9 p3 e* q) k) e
เสียงของธีร์กระซิบข้างหูระหว่างเดินขึ้นไปพร้อมกันชูคอขึ้นมองออกรอบ ๆ ด้าน อย่างหวาดระแวงเหมือนกันแล้วหยุดจ้องหน้านายตำรวจรุ่นพี่นิ่ง กล่าวต่อมาอย่างระมัดระวัง
( K( J7 D. X' [) g1 o6 f
“ผมอยากเย็ดคุณภูจริงๆ นะพี่ กระแทกตูดชายแมน ๆ มันคงมันส์สะใจมาก ๆ เลยทีเดียวพี่ไม่คิดว่าการที่เราสองคนหันหน้าเข้าหากัน โดยมีคุณภูอยู่กลางหันหน้าเข้าหาพี่หันตูดให้ผม ผมกระแทก พี่ร่อนรับ แค่คิดยังมันส์โคตร ๆ เลยนะพี่”
; O% [. I6 F7 w0 Q5 M) x) ?" s3 u
เสือมันจะต้องเป็นเสืออยู่เสมอ! 9 h% E+ |7 I9 p1 q1 s0 o
และเสือหนุ่มอย่างธีร์ก็สามารถอ่านชั้นเชิงมนุษย์ประเภทเดียวกันกับตนได้ทุกกระบวนรอยยิ้มพรายตรงมุมปากผุดขึ้นเมื่อเห็นนายตำรวจหนุ่มรุ่นพี่เริ่มคล้อยตาม ' |1 A* L- J p2 F+ ?7 i; t
“สมมติว่ากูกับเอ็งร่วมมือกันจริงเอ็งคิดว่าคุณภู เค้าจะยอมง่าย ๆ หรือวะ”
; X8 L: i4 g: }6 q, j
ธีร์ยิ้มแยกเขี้ยวมองเห็นไรฟันขาวทั้งสองแถว จับมือก้องบีบแน่น ๆ กระซิบแผ่วเบาอีกครั้ง
3 j: a& z9 d- C
“ผมรู้ว่าพี่ก็อยากกินคุณภูเหมือนกันในเมื่อความต้องการเราตรงกัน เจ้านายก็ไม่อยู่ จะปล่อยเหยื่อให้หลุดไปง่าย ๆหรือพี่ เรื่องนั้นอย่าห่วง หากไม่ยอมโดยดี ก็จัดการจับมัดมือ มัดเท้า ปิดปาก แทงดากเลย” / A+ F; [7 e* Y" g
พร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบกุญแจมือโซ่ แส้เฆี่ยนม้า ออกมาโชว์
% B$ S- V% J# i* M
ก้องยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวนิ้วก้อยของธีร์อย่างเข้าใจความหมายของกันและกันยิ้มเหี้ยม ๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก ขณะที่ธีร์หัวเราะฝ่ามือของคนทั้งคู่สัมผัสกันอีกครั้งอย่างแน่นกระชับ & Q0 i+ G) c7 N" `
“เอาวะ เป็นไงเป็นกันพี่เอง เห็นคุณภูแล้ว ก็คันตูดยิก ๆ เหมือนกัน ปกติเคยแต่แอ่นตูดให้พวกนักการเมืองแก่ๆ เพื่อนท่านภาณุพลแทง ยังไม่ทันได้เสียว พวกนั้นก็น้ำแตกแล้วเปลี่ยนเป็นข่มขืนนักธุรกิจหนุ่มรูปงามเป็นที่หมายปองของสาวทั้งเมืองอย่างคุณภูบ้าง มันส์คงสะใจไปอีกแบบ”
; Z/ N% G8 d. ^' u
ทั้งคู่หยุดการสนทนากันเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องกักขังของภู 7 w! H. e# F% g* k( P( d* l& I
“คุณภูครับผมเอาอาหารมาให้”
/ T% c$ Q2 k" U$ S" A- \5 R% z
“ผมอาบน้ำอยู่เชิญผู้กองเอามาวางไว้ก่อน ผมหิวเดี๋ยวผมทานเอง”
, g. D, f( y/ J! }, j) ]$ j
สองตำรวจหนุ่มยิ้มให้กันด้วยความเข้าใจกันเกินกว่าจะต้องพูดออกมา " ?4 T* I3 ]% V7 } G4 q2 E+ E0 K! E
“พี่จะเอาอาหารไปวางไว้เหมือนเดิมส่วนเอ็ง แอบอยู่ข้าง ๆ ห้องน้ำ พอคุณภูออกมา ก็จัดการเก็บเงียบได้เลย อย่าให้คุณภูส่งเสียงเอะอะขึ้นนะประเดี๋ยวลูกน้องพ่อเอ็งข้างล่าง ได้แห่กันขึ้นมาร่วมสนุกด้วยแน่ ๆ” . ?3 ?) R; W( n( V, |, C4 Y
“ไว้ใจได้พี่มือระดับไหนแล้ว”
* ^' ?: Y! v' Y$ U- \: J9 W; @
“เอาละพร้อม...”
5 a) m( q) q9 ^! }# f
ทั้งคู่ค่อยเปิดประตูห้องแง้มเข้าไปเบาๆ ก่อนจะทำการล็อกทันทีเมื่อแทรกกายเข้าไปเรียบร้อย เฝ้ารอคอยเวลาภูออกจากห้องน้ำด้วยใจเต้นระทึกๆ รัวเร็ว เมื่อภูก้าวออกจากห้องน้ำเท่านั้นเสียงหนึ่งก็ตะโกนขึ้นเรียกชื่อขึ้น
% }. A3 R7 q8 \9 z
“มาได้เวลาเลยครับคุณภู...” ( M2 x9 g1 x+ U' j% u" J) j# Y1 Q1 w
สิ้นเสียงกล่าวทำให้ภูชะงักหันหน้ามาตามต้นเสียง ธีระซึ่งรอคอยโอกาสอยู่แล้วก็กระโจนเข้ารวบตัวภูไว้ได้อย่างง่ายดาย จับมือสองข้างไขว้หลังพร้อมสับกุญแจมือด้วยความชำนาญขณะที่ก้องรีบลุกขึ้นสะบัดผ้าเช็ดตัวผืนที่ภูนุ่งอยู่อุดปากไว้ทันทีแล้วทั้งคู่จึงประคองหนุ่มนักธุรกิจไปยังเตียงนอน
9 @! g& a, `$ o' d' u9 O) f9 j
“คนอะไรวะน่าหม่ำน่ากินไปทั้งเรือนร่างเลย”
7 x3 \+ q; l _6 w4 S; F( S" w6 _
“พวกนายจะทำอะไรฉัน”
# `/ v6 U7 {( a0 p3 f
เสียงอู้อี้ในลำคอพอจับใจความได้บ้างเล็กน้อย 8 D2 h1 ~+ v- `- f5 e0 ~
“เราก็จะมอบความสุขให้คุณนะสิเห็นคุณแต่ในทีวีและนิตยสาร ไม่คิดว่าตัวจริงเวลาเปลื้องผ้าล่อนจ้อนอย่างนี้จะน่ากินแบบนี้” 3 n3 w6 v" b8 @9 o; ~3 W
“พวกนายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉันนะถ้าท่านภาณุพลรู้ พวกนายสองคนมีสิทธิ์ตายทั้งเป็นแน่” 2 a- b! S" s3 c1 B4 b! f: f: g, m
“อย่าขู่พวกเราเลยคุณภูบางทีท่านอาจชอบก็ได้กับการที่เราสองคนทำกับคุณแบบนี้” 2 I( n1 I; `. R* U
ตลอดประโยคสนทนากับภูก้องเป็นฝ่ายพูดคนเดียวตลอด กระทั่งหันมาทางสหายรุ่นน้อง
5 Y. Q" W4 ?9 ]4 F& C: J. v
“จัดการมัดเข้ากับหัวเตียงได้เลยตรวจสอบด้วยว่าแน่นหนาดีหรือเปล่า”
4 G/ U7 k6 ^* b$ Q
เสียงห้าวๆ ดังกังวานชัดเจน ทำให้ภูได้แต่ส่ายหน้าด๊อกแดก รู้สึกตกตะลึงพรึงเพริด
$ [2 c9 ~$ m7 k7 f' e$ k
ลักษณาการแบบนี้สัญชาตญาณแห่งแรงขับทางเพศเป็นคุณสมบัติส่วนตัวทุกคนภูไม่รู้ว่าตนเองจะโดนอะไรบ้างจากสองหนุ่มนี้
6 d# s( Y. I i& r1 e' X( c2 Z
ธีระก้มหน้าลงมาไซร้ตามติ่งหูต้นคอของเขาอย่างเร็วพลันด้วยความหิวกระหาย ราวกับเสือร้ายที่ตะครุบเหยื่อได้แล้วลงมือฉีกกินทันที ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับก้องได้ก้มหน้าลงไปสัมผัสความเป็นชายด้านล่าง เอามือจับถอกเล่นเบา ๆก่อนจะอ้าปากอมหอกกายสิทธิ์ไว้จนเต็มกระพุ้งแก้ม กลืนเข้าไปในช่องปากจนมิดด้าม
. K }3 ]+ A% e2 R: z
ทั้งคู่ได้ช่วยกันเล้าโลมหนุ่มนักธุรกิจทุกรูปแบบธีระละจากการไซร้ติ่งหู ต้นคอ ไล่ต่ำลงมากัดหัวนมสีชมพูอ่อน ๆของเรือนร่างขาวเปลือยอย่างมันเขี้ยว เขางับแรง ๆโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมีความรู้สึกอย่างไร ขณะที่มือก็บิดหัวนมอีกข้างเล่นแรง ๆเหมือนชาวสวนบิดผลไม้ให้หลุดจากขั้ว
* i: W0 t$ Q1 Y/ ^8 G
“อึม....!”
# K& ?+ d$ f: q0 D8 B
ภูส่งเสียงได้เท่านั้นจริงๆ พยายามขยับกายดิ้นหนีเต็มที่ รู้สึกเหมือนว่าหัวนมทั้งสองข้างกำลังจะขาดออกจากหน้าอกเลยทีเดียวความแรงของนิ้วที่บิดและฟันที่ขบลงไปอย่างจงใจทำให้รู้เจ็บปวดที่สุดเท่าที่เขาเคยรู้สึกมา ได้แต่ส่งเสียงร้องในลำคอ ดิ้นทุรนทุราย
& n6 A( |* \& `3 Q
“อือออออออออออ.......ฮึ่มมมมมมมมมม” / O$ |: Y' F: e: g
“เริ่มเสียวขึ้นมาบ้างยังคุณภูที่รัก...วันนี้เราสองคนจะสอนให้คุณรู้จักรสสวาทในแบบที่คุณไม่เคยสัมผัสมาก่อนเลยในชีวิตและคุณอาจติดใจ จนถอนตัวไม่ขึ้นก็ได้ แรก ๆ ก็เจ็บดิ้นทุรนทุรายอย่างนี้ทุกคนแหละแต่เวลาผ่านไป คุณจะรู้ว่าที่ผมกล่าวมานั้น ไม่เกินจริงเลย” . ^& I! E8 n- }+ u4 _! C4 _' k8 q
หมวดธีระก้มลงไปกระซิบข้างหูด้วยสีหน้าอันยิ้มพรายจ้องมองใบหน้าบูดเบี้ยวภูริเชษฐ์ผู้ถูกจับล็อกมือสองข้างติดกับหัวเตียงไว้อย่างแน่นหนานอนนิ่งหายใจหายรวยรินราวกับต้องมนต์สะกดไปชั่วขณะตาของหนุ่มนักธุรกิจขยายกว้างสว่างโพลง ตีความหมายไม่ออกว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่
7 P' `/ ]# b* ^3 O w* | F! E
ครั้นแล้วในพริบตาหนุ่มนักธุรกิจรูปงามยกขาที่ไม่มีเครื่องพันธนาการถีบใส่ผู้กองก้องที่กำลังดูดกลืนท่อนเนื้ออย่างเอร็ดอร่อยจนร่างนั้นปลิวลงจากเตียง ได้ยินเสียงก้นสัมผัสพื้นดัง”ตุ้บ” ( G) z/ R4 ~4 A5 r3 }% j
จังหวะนั้นจึงพอดีกับอัปเปอร์คัตได้กระทบเข้าตรงอู่ข้าวอู่น้ำของภูอย่างจัง จนตัวหงิกงอไปตามความแรง ขณะเดียวกันธีระได้หวดแส้เฆี่ยนม้าลงมาตามลำตัวขาวๆ สุดแรงเกิด แบบไม่มีไม่ยั้งทำให้ร่างขาวเปลือยเปล่าได้กระเด็นกระดอนกลิ้งกายเกลือกกลั้วไปมาตามแรงอัดตามลำตัวรอยแส้ได้ดื่มกินเนื้อขาว ๆ แดงเป็นปื้นปวดแสบปวดร้อนสุดที่จะทนทานต่อไปได้ $ d) |1 ?0 i) T; e' W
โดยที่ภูไม่สามารถที่ขัดขืนหรือต่อต้านอย่างไรได้อีกนอกจากโดนแส้เฆี่ยนม้าของหมวดหนุ่มซึ่งปลิวมากระทบเรือนร่างราวกับห่าพายุลูกเห็บเสียง เชี๊ยะ...เชี๊ยะ....เพี๊ยะ....เพี๊ยะ...ดังสนั่นหวั่นไหว
1 @1 F$ h$ l7 g3 Y' H4 q& M1 d
สร้างความปวดแสบปวดร้อนสุดจะบรรยายให้กับภูแต่ยังไม่ทันคลายอาการเจ็บแสบ ร่างนั้นก็เคลื่อนเข้ามาประชิดบิดที่หัวนมทั้งสองข้างแรง ๆ อัดท้องด้วยหมัดเอามือบิดท่อนหอกกายสิทธิ์ราวกับบิดกล้วยให้หลุดออกจากหวีแม้จะพยายามต่อต้านขัดขืน แต่ก็ทำอย่างใจคิดไม่ได้
, h/ ?; {+ @: ^8 }
ธีระกระชากร่างหนุ่มนักธุรกิจซึ่งตอนนี้แดงปื้นไปด้วยรอยแส้ สีแดงของรอยซ้ำตัดกันกับสีผิวเนื้อขาว ๆทำให้ร่างนั้นดูสมาร์ทไปอีกแบบ
+ `9 _) z) s& y) O8 i
“ผมจะให้คุณภูได้มีโอกาสเลือกสองอย่าง”
2 N7 m* |. I$ C1 }2 j9 T
เสียงประกาศขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มละไมสำหรับเชลยอย่างภูที่ถูกจับมัดมือและจุกเสียดบนเตียงนอนขณะนี้ มองเห็นใบหน้าของหมวดหนุ่มไม่ต่างอะไรจากรอยแสยะของพญามัจจุราช
' t. w* h' d" U3 ]
“ข้อแรก คือการโดนเย็ดแบบทรมานและชาดิสต์สุดๆ เท่าที่ผมจะคิดออกได้ตอนนี้ ส่วนวิธีที่สองมีการให้ความปราณีเมตตากันบ้างโดยเพียงแค่เย็ดอย่างเดียว จะไม่มีการใช้ความรุนแรงอย่างเมื่อครู่เป็นอันขาดส่วนคุณจะเจ็บปวดหรือมีความสุขร่วมกันเป็นเรื่องของคุณที่จะทำใจรับสภาพแบบนี้ได้หรือเปล่า ผมบอกได้แต่เพียงว่าการโดนอัดถั่วดำ หากแสดงอาการขัดขืนหรือต่อต้านยิ่งจะสร้างความเจ็บปวดให้แก่คนนั้นเพียงอย่างเดียวทั้งสองอย่างนี้ผมให้คุณเลือกเอา และเมื่อผมดึงผ้าออกจากปาก คุณต้องตอบทันทีภายในหนึ่งนาทีเป็นอย่างช้า”
2 A" L2 |/ {- \$ @* X8 o | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-20 16:40:04
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-11-20 19:04:43
โพสต์ 2019-11-20 19:36:46
โพสต์ 2019-11-21 08:13:18
