แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย INPUT เมื่อ 2019-11-24 21:54
สวัสดีผู้อ่านทุกท่านสบายดีกันใช่ไหมครับ เอาล่ะไม่ยืดเยื้อให้เสียเวลาเนอะ ขอนำทุกท่านเข้าสู่…
บทที่ 6 “5 วัน พัทยา”
[วันเสาร์ที่ 14 ก.ค. 2555]
“อนิรุทน์ อภินันท์ ตื่นได้แล้ว ถึงที่หมายแล้วลูก” ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงเรียกของอาจารย์ช้าง(อาจารย์หัวหน้างานกิจกรรมของเทคนิค) วันนี้ผมกับตันต้องมาโครงการอบรมสัมมนาผู้นำที่อาจารย์ภคภูมิให้มาซึ่งโครงการชื่ออะไรไม่รู้จำชื่อไม่ค่อยได้แล้วรู้แต่ว่าชื่อยาวมาก ๆ ครับ
ผมและตันหิ้วกระเป้าสัมภาระของตัวเองลงจากรถตู้มาพร้อมกับอาจารย์ช้างเมื่อลงรถมาผมกวาดสายตามองดูบริเวณของที่พักโดยรอบ คือมันสวยและให้ความรู้สึกแบบฮาวายมากๆ และที่นี่ไม่ได้มีแค่คนไทยอย่างเดียว มีคนต่างชาติด้วยครับ ถ้าผมจำไม่ผิดรีสอร์ทนี้มีชื่อว่า“Mountain Beach Resort”
“น้าแดงเดี๋ยวน้าเอารถไปจอดที่ลานจอดรถแล้วรอผมอยู่ที่นั่นนะ ผมเอาเด็ก ๆไปส่งที่ห้องพักก่อน” อาจารย์ช้างพูดกับน้าแดงคนขับรถของเทคนิค
จากนั้นเราก็เดินเข้ารีสอร์ทกันเมื่อเข้ามาถึงก็พบกับผู้คนเต็มไปหมดเลย
“รออยู่นี่กันก่อนนะลูกเดี่ยวครูไปเช็คอินเอากุญแจให้พวกเราก่อน” อาจารย์ช้างพูด
“ครับอาจารย์” ผมรับคำแล้วอาจารย์ก็เดินไป
“คนมาจากไหนกันเยอะแยะนัก” ตันมองดูรอบ ๆ พร้อมกับบ่นคนเดียว
“น่าจะเป็นพวกวิทยาลัยเทคนิคเหมือนกับพวกเราแหละดูจากการแต่งตัวนะ” ผมตอบ
“หืม...งานใหญ่เหมือนกันนะเนี่ย”ตันพูด
“น่าจะเป็นอย่างนั้น”
“เบื่อว่ะไม่ชอบคนเยอะเลย มีแต่ผู้ชาย....สาวๆ ก็ไม่มี ถึงมีก็.....ช่างเถอะ!!! อยากเข้าห้องพักแล้วอยากนอน”ตันบ่น
“เออน่าๆๆๆๆๆ เดี๋ยวก็ได้พักแล้ว....มึงหนิ”ขี้บ่นเป็นผู้หญิงไปได้
“ถ้าได้เข้าห้องนะจะเปิดแอร์เย็น ๆนอนแผ่แก้ผ้าให้หมด” ตันพูดประโยคนี้ขึ้นมาผมถึงกับหายใจติดขัดลมปราณเดินไม่สะดวกกลืนน้ำลายเฮือกๆ 555+
“หืม!!! เอาจริงหรอ?”ผมถามไปงั้นแหละไม่รู้จะพูดอะไรเพราะผมรู้สึกเขิน 5555+
“อ่าวทำไมอะ ถามแปลกในห้องมีกันอยู่ 2คน อีกอย่างก็ไม่ได้แก้จนหมดสะหน่อย เหลือเกงในตัวเดียวพอ...ไม่เห็นมีอะไรต้องอาย”ตันพูดผมยิ่งเขินหนักเข้าไปใหญ่ ถ้าตันทำอย่างที่ว่าจริง ”ตายกูตาย” มีหวังกูได้เดินตัวโก่งตลอด 5 วันแหง่ ๆแบบนี้มันทำร้ายกันชัด ๆ เลยนะตัน (T^T)
“ไปเถอะอาจารย์ช้างแกกวักมือเรียกอยู่ทางนู้นแล้ว” ได้จังหวะพอดีเพราะอาจารย์ช้างแกกวักมือเรียกผมกับตันเพื่อพาไปส่งที่ห้องพัก
ขณะที่เดินไปหาอาจารย์ช้างผมสังเกตเห็นว่าแกยืนอยู่กับอาจารย์ผู้ชายท่านหนึ่งเมื่อเดินไปถึงอาจารย์ช้างจึงให้พวกผมไหว้แล้วก็แนะนำว่าท่านนี้คือเพื่อนของอาจารย์ช้างเองท่านมาจาก “วิทยาลัยอาชีวะศึกษาชลบุรี” เมื่อแนะนำตัวกันเสร็จอาจารย์ช้างก็พาพวกเราเดินขึ้นห้องไประหว่างทางขึ้นห้องอาจารย์ท่านนั้นก็เดินคุยกับอาจารย์ช้างมาตลอดทางแกคงไม่เจอกันนานครับ
ผมและตันพักอยู่ชั้น 2แต่ห้องไหนไม่รู้ผมจำไม่ได้แล้ว ระหว่างทางที่จะไปห้องพักจังหวะเดินผ่านประตูห้องแรกไปผมสังเกตเห็นได้ว่าหน้าประตูของห้องแรกมี “ผ้ายันต์และรอยเจิม”อยู่ที่ปานประตู จังหวะนั้นทุกคนชะงักแล้วหันไปมอง
“รู้กันนะลูก….” อาจารย์ช้างพูดด้วยน้ำเสียงที่แหบเครือแต่แฝงไปด้วยพลังงานบางอย่าง!!!
พูดจบก็รีบเดินไป เอาตามตรงผมไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่เพราะเป็นช่วงเช้าอยู่555+ ไม่นานก็เดินมาถึงหน้าห้องอาจารย์ช้างทำการเปิดประตูห้องให้ พอเปิดเข้ามาผมมองดูสภาพห้องสวยดีถ้าให้คะแนนเต็ม 5 ผมให้ 4 ก็แล้วกัน ในห้องมีที่นอนอยู่ 3 ที่นอน แต่ 1 ใน 3ที่นอน มี 1 ที่นอน ที่ถูกจัดไว้บนเตียง อย่างดี....เอะ!!! เดี๋ยวนะครับ 3 ที่นอน? เดี๋ยว ๆ กูมา 2 ไม่ใช่หรอ?
“เออครูลืมบอกเลยเมื่อกี้อาจารย์เขาขอเอาน้องผู้ชายคนหนึ่งมานอนด้วยพอดีเขามากับเพื่อนผู้หญิง หากนอนด้วยกันจะไม่เหมาะ” อาจารย์ช้างพูด
“ถ้าอย่างไรครูฝากน้องด้วยนะครับ”อาจารย์ท่านนั้นหันมาพูดฝากฝัง ผมจึงเข้าใจในตอนนั้นเลยว่าทำไมอาจารย์ท่านนี้ถึงเดินคุยอาจารย์อาจารย์ช้างมาตลอดทางที่พาผมกับตันมาส่งที่ห้องพัก
“ได้ครับ!!!” ผมตอบรับคำตอนนั้นในใจแบบ โอ๊ยไอ่สัสเอ๊ยยยยยยยยยยยยยย หมดกั๊นนนนนนนนนนน ทีแรกกูให้คะแนนที่พัก 4 คะแนนตอนนี้กูเปลี่ยนใจละ มึงเอาไปแค่ 2 คะแนน....ยัง...ยังไม่พอแค่นั้น!!! รวมหักคะแนนเรื่องประตูลี้ลับมึงอีก 1 คะแนน สรุปมึงเหลือ 1 คะแนนพอ!!!
“แล้วนี่น้องเขาอยู่ไหนหรอครับอาจารย์”ตันถาม ผมมองหน้าตันเพื่อดูอากัปกิริยาตันปกติมากไม่ได้มีทีท่าเซ็งเป็ดแต่ประการใด ซึ่งต่างไปจากกูอย่างสิ้นเชิง!!!
“น้องเขาไปเอาของที่รถตู้หนะพอดีมันนอนพอตอนลงมันลืมของไว้ แต่ครูโทรบอกมันแล้วว่าอยู่ห้องไหนอีกเดี๋ยวก็คงจะมา” อาจารย์ท่านนั้นพูดจบผมและตันก็กล่าวคำร่ำลาต่ออาจารย์ทั้ง 2 ท่าน แล้วท่านก็เดินออกไป ทิ้งผมไว้ในห้องกับตัน2 คน
“อินจะนอนตรงไหน” ตันถาม เพราะมีอยู่ 2 ที่นอน และ 1 เตียง
“เดี๋ยวกูนอนที่นอนตรงกลางละกัน”ผมเลือกที่นอนตรงกลาง คือมันจะเป็นแบบนี้ครับ เตียงจะอยู่ติดผนังห้องน้ำจากนั้นก็ต่อด้วยอีก 2 ที่นอน แต่ไม่ได้ติดกันนะครับ เว้นระยะห่างอยู่เหมือนกัน
“โอเค งั้นกูนอนเตียงละกัน ส่วนอีกที่ก็ให้น้องคนนั้นนอนไป”ตันพูดพร้อมกับวางกระเป๋าสัมภาระไว้บนชั้นวางข้าง ๆ ตู้เย็น
ผมเองก็วางกระเป๋าไว้ข้างกระเป๋าตันเหมือนกันพร้อมกับหยิบ สบู่ ยาสีฟัน ในกระเป๋าของตนเข้าไปไว้ในห้องน้ำล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินออกมา
“เดี๋ยวอินเอาไว้เสื้อนักเรียนไว้ในตู้ข้างนี้นะส่วนตรงนี้ของตัน” ตันพูดขณะที่ผมออกมาพอดีหน้าห้องน้ำมันมีตู้เสื้อด้วยแต่มันอยู่ติดพนังอีกฝั่ง อีกเดี่ยวพวกเราก็ต้องเปลี่ยนชุดคือชุดที่ใส่ตอนนี้เป็นชุดนักเรียนเทคนิค เสื้อขาวกางเกงสแล็คสีกรมเพราะเดี๋ยววันพิธีปิดต้องใส่ชุดนี้อีกครั้ง ดังนี้ต้องรีบเก็บเพราะเดี่ยวยับ
“โอเคๆ” ผมตอบพูดจบตันก็ถอดชุดนักเรียนออกทันที ตอนนั้นผมนั่งเงียบอยู่บนที่นอนทำเป็นนั่งดูทีวีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น 555+
ตันถกเสื้อขาวออกและเริ่มถอดกางเกงออกก่อน จากนั้นก็เอากางเกงไปแขวนไว้ในตู้เสื้อผ้าจังหวะนั้นผมยอมรับจริง ๆ ว่าหน้าตัวเองร้อนคงเป็นเพราะเขินด้วย เพราะไม่ใช่ครั้งแรกนี่คือครั้งที่2 ที่ผมได้เห็นตันในสภาพแบบนี้ คือขอบรรยายหน่อยอยากจะบอกว่า ขาตันขาวและเนียนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บวกกับตันไม่ได้ถอดเสื้อทำให้เห็น ก.ก.น. (สีอะไรก็ไปจิตนาการกันเอาเองนะครับผมไม่อยากบรรยายมาก 555+) ที่ใส่อยู่แต่ไม่ชัดเจนมากเพราะชายเสื้อปกคลุมอยู่แต่ก็พอจะเห็นอยู่บ้างเพราะชายเสื้อไม่ได้ยาวขนาดนั้น ตันแขวนกางเกงเสร็จก็เดินมาเปิดตู้เย็นกินน้ำแล้วก็เดินไปที่หน้าต่างริมสุดของห้องเหมือนยืนดูบรรยากาศข้างนอก
“อินไม่เปลี่ยนชุดหรอ?” ตันถามผมแต่ไม่ได้หันหน้ามาหาผมเพราะดูวิวไปด้วยถามผมได้ด้วย
“อ๋อ...ว่าจะไม่เปลี่ยนอะ เพราะอย่างไรเราก็ไม่ได้ออกไปไหนไม่ใช่หรอ?....คงไม่บัยหรอกมั้ง”
“เปลี่ยนเถอะ บ้าหรือป่าวเนี่ย 555+”
“ไม่ได้บ้าเว้ย....อย่างไรก็ต้องใส่เพราะคืนนี้มีพิธีเปิด ไม่ได้ดูกำหนดการเลยหรือไง?”
“เหอะ...ไม่ได้ดูอะ แต่อินจำไม่ได้หรออาจารย์ช้างพูดอยู่ตอนก่อนขึ้นรถว่ามีพิธีเปิดแต่ใส่ชุดอะไรก็ได้เพราะเขาเผื่อใครไปเล่นน้ำทะเลจะได้ไม่ต้องเปลี่ยนไปมา และเผื่อใครไปเดินเล่นจะได้ใส่ชุดอยู่บ้านเดินสบายๆ”ครั้งนี้ตันมาเป็นสาระ นาน ๆ ทีมันจะมีสาระครับ
“โอเคๆๆๆๆ” ผมตอบพร้อมกับกำลังจะไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ
“ชอบเวลาแบบนี้จังเนอะอิน.....ว่ามะ?”ตันพูดไปดูวิวไป ไม่ได้หันหน้ามาหาผมเช่นเคย
“อืม...เหมือนได้มาเที่ยวเลยอะ”
“ใช่ ๆ ชอบนะ เพราะที่บ้านเค้าไม่ค่อยพามาเที่ยวแบบนี้หรอก”ตันพูด น้ำเสียงจริงจัง
การสนทนาระหว่างผมกับตันในตอนนั้น ผมชอบเวลาที่ตันเป็นแบบนี้และพูดกับผมเพราะๆ เช่นเรียกแทนตัวเองว่า “เค้า” และเรียกผมว่า “อิน” ไม่ใช่คำว่า“มึง” ผมรู้สึกอบอุ่นประหลาด ๆผมก็ไม่เข้าใจนะครับ ว่าทำไมรู้สึกอย่างนั้น และผมเองก็ไม่ได้อยู่กับตันสองต่อสองแบบนี้มานานมากแล้วมันเป็นความรู้สึกที่พิเศษจริง ๆ ตอนนั้นผมรู้สึกมีความสุขมาก
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดด (เสียงโทรศัพท์ตัน)ผมหยิบมือถือตันที่อยู่บนหัวเตียงของตัน แล้วรีบเดินไปให้ตัน
“ฮาโหลว่าไงแม่”
“อะไรนะ!!!” ตันเริ่มเสียงดัง
“อีกแล้วหรอ.....ตันเบื่อแล้วว่ะจริงๆ”ตันอารมณ์เสีย
“ตันถึงสักพักแล้วละ.....โอเคแม่ไว่ค่อยว่ากัน”
[วางสาย]
“มีอะไรหรอตัน” ผมถาม
“แม่กูโทรมาเล่าเรื่องอีป้านั้นอีกละ แม่บอกว่าอีป้าแม่งมาป่วนที่บ้านมาทวงเงินที่เคยเอามาเลี้ยงกูตอนที่อยู่หอ มึงคิดว่าแกบ้าปะ แกเลี้ยงเองแล้วตอนนี้มาทวงเงิน.....งงว่ะ”ตันระบายอารมณ์ ผมก็ได้แค่รับฟังอย่างเดียว เรื่องของป้าคนนี้เป็นเรื่องที่ผมไม่ค่อยอยากจะรับรู้และเข้าไปเกี่ยวข้องสักเท่าใด
ก๊อกๆๆๆๆๆๆ (เสียงคนเคาะประตู)
“สงสัยน้องคนนั้นจะมาแล้ว” ตันหันหน้ามาพูดกับผม ผมรีบเดินไปเปิดประตูทันที่ ทั้งที่ตันยังไม่สั่งอาจเป็นเพราะผมคงตื่นเต้นกับการที่ตันโป๊อยู่ด้วยมั้งครับเลยทำอะไรไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่
“เอ่อ...สวัสดีครับพี่” น้องที่มาขออยู่ด้วยกล่าวทักทายผมหน้าห้อง
“สวัสดีครับ” ผมทักทายกลับ
น้องคนนี้ถือว่าหน้าตาดีไม่แพ้ตันเลยครับผิวขาว ผอม แต่จะเสียก็ตรงที่มีสิวเยอะ คือไม่เยอะธรรมดา เยอะมาก!!!
“สวัสดีค่ะพี่” จากนั้นก็มีน้องผู้หญิงอีกคนที่ยืนข้างๆ น้องผู้ชายเริ่มกล่าวทักทายผมเหมือนกัน ผมก็กล่าวทักทายกลับและยิ้ม ๆ ให้ น้องคนนี้เป็นผู้หญิงสวยผิวไม่ขาว ผิวสีออกน้ำผึ้งครับ และดูท่าทั้งสองน่าจะเป็นแฟนกัน จังหวะที่ผมกำลังจะเชิญน้องเข้ามาในห้องก็นึกได้ว่าตันโป๊อยู่ ผมกลัวตันจะอายแต่ก็ไม่ทันละครับ เพราะน้องเดินเข้ามาแล้ว
“สวัสดีครับ/ค่ะพี่” น้องทั้งสองสวัสดีตัน ผมรีบหันไปดู หืมมมมมมมมมมมม ไวมาก!!! คือตันใส่กางเกงเรียบร้อยแล้วครับเหลือแต่เสื้อที่ยังไม่เปลี่ยนเหมือนจะเปลี่ยนไม่ทันเห็นดังนั้นผมก็โล่งใจเพราะไม่อยากให้ตันอาย จากนั้นพวกเราก็แนะนำตัวกัน สรุปน้องผู้ชายเขาชื่อ“บอส” ส่วนน้องผู้หญิงเขาชื่อ “เอี้ยง” ครับ และทั้ง 2 คน เป็นแฟนกันจริงๆ
คุยอะไรกันไปพอหอบปากหอมคอตันก็ชวนพวกเราลงไปเดินเล่นกันที่ชายหาดตันกับบอสเปลี่ยนชุดพร้อมเล่นเที่ยว เหลือแต่ผมที่ชุดนักเรียน 555+ส่วนเอี้ยงเขาเปลี่ยนมาจากห้องที่เขาพักแล้ว
จากนั้นพวกเราลงไปเดินเล่นกันจนถึงเวลา17.00 น. ถึงกำหนดการลงทะเบียนเข้างานและรับเสื้อ “คนพันธุ์R” ซึ่งมันคือเสื้อในโครงการนี้ครับ ลงทะเบียนรับเสื้อเสร็จก็กินข้าวเย็นจากนั้นก็ขึ้นไปห้องประชุมชั้นบนสุดของรีสอร์ท เพื่อเข้าร่วมพิธีเปิดและรับฟังการบรรยายในหัวข้ออะไรไม่รู้ครับผมลืมไปแล้วทุกอย่างเสร็จสิ้นในเวลา 20.00 น. ทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้องพักเพื่อเตรียมตัวสำหรับการอบรมในเช้าของวันพรุ่งนี้ ผมกลับมาที่ห้องกับตัน 2 คน ส่วนบอสกับเอี้ยงออกไปเดินเล่นกันที่ชายหาด
“ขออาบน้ำก่อนนะ” ผมพูด
“โอเคๆ” ตันตอบพร้อมกับทิ้งตัวลงบนเตียง
ผมอาบน้ำเสร็จเดินออกมาก็พบว่าตันนอนหลับไปแล้ว ที่แรกว่าจะปลุกให้ไปอาบน้ำ แต่คิดไปคิดมาปล่อยให้มันนอนไปเถอะอาบพรุ่งนี้เลยทีเดียว แต่!!!!ทันใดนั้นจิตใจฝ่ายมารของผมก็เข้ามากระซิบที่ข้างหู “มึงรีบปลุกตันเลยที่เป็นเวลาเดียวที่จะได้ใช้ชีวิตร่วมกันสองต่อสองในระยะเวลา 5 วัน” จิตมารพูดถูกนะครับ 5555+ เอาละ ๆ สรุปผมก็ปลุกตันให้ไปอาบน้ำครับ
เมื่อตันเข้าไปอาบน้ำ ผมก็ยกโน๊ตบุ๊คของตัวเองที่เอาติดตัวมาด้วยออกมาเปิดเล่น ผมยกมาว่างไว้ที่ข้างหัวเตียงที่ตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างที่นอนผมและเตียงองตันบนนั้นถูกจัดวางไปด้วยโคมไฟกับโทรศัพท์ภายในอะครับ นั้นแหละผมยกออกหมดแล้ววางโน๊ตบุ๊คตัวเองเปิดเล่นเฟสบุ๊คไปโชคดีที่ชั้นวางโคมไฟที่ผมเอาโน๊ตบุ๊คมาตั้งมันดันอยู่ในระดับสายตาที่ผมนั่งเล่นพอดีคือมันไม่ได้สูงอะครับ และผมก็นั่งเล่นแบบก้นติดพื้นไม่มีเก้าอี้มาเสริมเพราะชั้นวางมันเตี้ยจริง ๆ เล่นไปสักพัก จู่ ๆ กรก็ทักขึ้นมาครับ
[แชท] *บทสนทนานี้เป็นเพียงความจำส่วนหน่งของผมเท่านั้นอาจมีแต่งเติมบางคำลงไป เพราะแชทผมกับกรของจริงผมได้ลบล้างออกไปหมดแล้ว แต่เหตุการณ์คือประมาณนี้เลยครับ
กร : หายเงียบไปเลยนะเป็นไงมั้งพัทยาอะ
ผม : ก็โอเคดีทำไมหรอ
กร : เปล่า...ถามดูเฉยๆ เห็นหายไปทั้งวันเลยไง
ผม : โอเค ๆไว้เจอกัน
กร : โอเค
ผม : คิดถึงนะ
กร : คิดถึงเหมือนกัน
[จบการสนทนา]
[เสียงเปิดประตูห้องน้ำ] ตันอาบน้ำเสร็จแล้วครับ
“คุยกับใครอะอิน” ตันถาม
“อ๋อ คุยกับกรหนะ” ผมตอบตัน
ผมมองตันรอบนี้ตันไม่ได้แต่งตัวแบบเมื่อตอนบ่ายแล้วครับ555+ แหม่!!! เราก็ลุ้นไปเถอะ ครั้งนี้ตันใส่เสื้อบอลกับกางเกงบ๊อกเซอร์สั้นๆ
“ไม่ต้องคุยแล้ว....เดี๋ยวเค้าเล่นเองอินนั่งเฉย ๆ ไป เล่นบ่อยละ” ตันรากเก้าอี้จากโต๊ะเครื่องแป้งมานั่งเล่นแทนผมผมจึงต้องถอยให้ตันสุดที่รักของผมเล่นไป ดังนี้ผมจึงลุกเพื่อไปนั่งบนที่นอนตัวเอง
“จะไปไหน นั่งนี่แหละ” ตันกดไหล่ผมลงให้นั่งที่พื้นหน้าโน๊ตบุ๊ค ส่วนตันก็นั่งเก้าอี้โต๊ะเครื่องแป้งที่รากมาภาพที่เห็นมันก็คือ ผมนั่งอยู่ระหว่างขาของตันนั่นเองไม่รู้ผู้อ่านจะนึกภาพออกไหมนะครับ คือผมนั่งหน้าโน๊ตนุ๊คแต่นั่งพื้นไม่มีเก้าอี้ส่วนตันมานั่งซ้อนหลังผมอีกทีแต่นั่งบนเก้าอี้ ผมนี่หันซ้ายก็เจอหน้าแข้งขาว ๆ ตันหันขวาก็เจอหน้าแข้งขาว ๆ ของตันอีก มันคือหน้าแข้งจริง ๆนะครับไม่ใช่ไอ่นั่นนะครับ อย่าเพิ่งคิดไปไกล 555+
“ตันออกเฟสอินเลยนะ” ตันพูด
“โอเคๆ” ผมตอบเสียงสั้นๆ คือจะให้ทำไงได้ละตื่นเต้นนะเว้ยไอ่เว้ยนี่ 555+
ผมมองดูตันเล่นเฟสบุ๊ค ในขณะที่ดูตันก็ชวนผมคุยไปด้วยผมเองก็คุยกันตันไปเรื่อย และในขณะเดียวกันผมก็คิดอกุศลขึ้นอีกแล้ว ไหน ๆ ตันก็ให้ผมนั่งระหว่างขาละมันก็เหมือนแกล้งกันชัด ๆ ผมไม่รู้ตอนนั้นคิดอะไร ผมเอาแขนซ้านค่อย ๆ รอด่านใต้ขาอ่อนของตันแล้วค่อยๆ โอบรัดหน้าแข้งซ้ายของตัวเอาไว้ ส่วนมือขวาผมก็ค่อย ๆ เอาไปวางไว้ที่เท้าซ้ายของตันผมค่อย ๆ ทำอย่างระวังเพราะกลัวตันจะด่า แต่หนสุดท้ายตันไม่ได้ว่าอะไร ผมแอบแหงนมองหน้าตันตันไม่มองผมเลย มองแต่หน้าจอเฟสบุ๊ค
ตอนนั้นตื่นเต้นมาก ไม่รู้จะทำอะไรต่อแต่ความรู้สึกมันแบบได้ใจอะครับเพราะตันไม่ว่าอะไร ผมจึงค่อย ๆ ใช้มือขวาลูบไล้ที่เท้าซ้ายของตันค่อยลูบไปลูบมาอยู่สักพัก ตันก็ไม่สนใจอะไร ผมยิ่งได้ใจ ค่อย ๆเอามือขวาที่ลูบเท้าซ้ายของตันอยู่ ค่อย ๆ ลูบขึ้นมาตามหน้าแข้งที่แขนซ้ายของผมโอบรัดไว้อยู่ลูบขึ้นมาถึงหัวเข่า ครั้งนี้ผมกลืนน้ำลายดัง “เฮือก”เลยครับ คือตื่นเต้นมาก ผมลูบบริเวณหัวเข่าของตันไล้ขึ้นไปเลยหัวเข่าไปนิดหน่อยผมลูบไปลูบมาอยู่แบบนั้น สักพักผมมีความรู้สึกว่าตันค่อย ๆ เหยียดขาลงมาต่ำลงผมจึงลูบขึ้นสูงกว่าหัวเข่าไปอีก นั่นคือขาอ่อนความรู้สึกตอนนั้นคือมันนิ่มและเนียนจริง ๆ ขาวด้วยครับ ผมรู้แล้วว่าตันในตอนนั้นต้องมีความรู้สึกอยู่บ้างเพราะถ้าไม่รู้สึกคงไม่ปล่อยผมให้ทำแบบนี้ต่อไปแน่นอนบางทีคงอาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบของตันละมั้งครับ
[เสียงเปิดประตู] บอสกับเอี้ยงกลับมาถึงห้องแล้วครับ
ผมหยุดการกระทำทุกอย่างลง ส่วนตันก็นั่งเล่นเฟสบุ๊คปกติ
“อ่าวเป็นไงกันบ้าง 2 คน” ผมหันไปถามน้อง ๆ
“บรรยากาศดีค่ะพี่อินพี่อินน่าจะไปนะจริงๆ” เอี้ยงตอบผม ส่วนบอสเดินไปชาร์จมือถือของตัว
ผมสังเกตเอี้ยงเมื่อตอนคุยกันเมื่อกี้รู้สึกได้ว่าเอี้ยงมองผมกับตันอย่างแปลก ๆ แต่มก็รู้แหละว่าน้องต้องคิดว่าผมกับตันต้องมีความสัมพันธ์ที่มากกว่าเพื่อนแน่นอนส่วนตัวผมหนะชอบตันแน่นอน แต่ผมไม่รู้ว่าตันคิดกับผมในฐานะอะไร เพราะบางทีก็สนใจบางทีก็ไม่สนใจ ผมก็งงเหมือนกัน
“พี่อินพี่ตันครับ” บอสเรียก
“ว่าไงน้อง” ผมตอบส่วนตันไม่ได้สนใจอะไรนั่งเล่นเฟสบุ๊คอยู่
“คืนนี้เอี้ยงขอนอนด้วยคนนะครับพอดีคนที่นอนห้องเดียวกับเอี้ยง เอี้ยงเขาไม่รู้จักอีกอย่างเขาพาเพื่อนจากอีกห้องมากินเบียร์เสียงดังกันด้วย” บอสพูด
ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไร คือสงสารน้องมันก็เลยให้นอนไป ไม่ได้คิดถึงเรื่องความเหมาะสมอะไร ส่วนตันไม่มีออกความเห็นใด ๆ นั่งเล่นอยู่เงียบๆ
สรุปคืนที่ 1 เรานอนกันทั้งหมด 4 คนโดยที่บอสกับเอี้ยงนอนที่นอนเดียวกัน ไม่รู้มันอัดกันไปได้ไง 5555+ พวกเราก็นอนกันปกติแต่ผมสะดุ้งตื่นกลางดึก เพราะได้ยินเสียงคนขยับตัวไปมาบ่อยมากผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร จึงนอนพลิกตัวไปฝั่งบอสกับเอี้ยง จึงรู้ถึงบางอ้อ 5555+ ภาพที่เห็นคือน้อง2 คน นอนคลุมโปงทำอะไรไม่รู้ใต้ผ้าห่ม ผมไม่ทำตัวไม่ถูกจึงกลั้นใจหลับตาแล้วก็หลับไปตอนไหนไม่รู้
หลังจากนั้นในวันต่อ ๆ มาก็เป็นการอบรมทั่วๆ ไป ซึ่งผมจะไม่บรรยายอะไรมากแล้ว และชีวิตประจำวันของพวกเรา 4 คน ก็มีแค่อมรบอบรม อบรม และก็อบรม คือทั้งวันจริง ๆ เย็นมาก็อยากนอนแล้วครับ ถ้าจำไม่ผิดมีอยู่วันหนึ่งทางคณะผู้จัดโครงการเขาพาไปเที่ยวอยู่ครับแล้วก็อบรมต่อยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนถึงวันสุดท้ายเราก็ร่ำลากลับบ้าน ก็รู้สึกผูกพันกับน้องบอสและน้องเอี้ยงเหมือนกันครับโดยส่วนตัวรักน้องทั้ง 2 คนมาก น้องนิสัยดีและน่ารัก ตอนนี้ก็ยังติดตามกันอยู่บนเฟสบุ๊คครับส่วนการมาพัทยากับตันในครั้งนี้ผมรู้สึกว่าเป็นประสบการณ์ที่ดี และเป็นความทรงจำที่ดีสำหรับผมกับท่านตันคนที่ผมรัก . . . แค่นี้ก่อนนะครับ เออ....เกือบลืมอีกเรื่องจำประตูห้องที่ติดผ้ายันได้ใช่ไหมครับ ที่อาจารย์ช้างพูดว่า “ร็กันนะลูก” อะครับแท้ที่จริงมันเป็นห้องของพนักงานในรีสอร์ทครับผมรู้เพราะเช้าวันต่อมาขณะที่กำลังจะลงไปกินอาหารเช้า ผมเดินผ่านเห็นประตูเปิดไว้จึงเห็นด้านในห้องเป็นห้องทำงานของคนในนี้ครับ แต่ผมไม่รู้ว่าเขาทำอะไรนะครับ
**************************************************************************************************************************************************************** มีรูปมาฝากครับ
ภาพนี้คือตันนะครับ ตอนนั้นทางผู้จัดโครงการพาพวกเรามีศึกษาดูงานที่ "พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำบางแสน" (ช่วงเช้า)
ภาพนี้จากรูปเรียงจากผู้หญิงไปหาผู้ชายอีกฝั่ง จะมี เอี้ยง ผม ตัน และบอส ครับ รูปนี้ถ่ายที่วัดญาณสังวราราม วรมหาวิหาร (ช่วงบ่าย)
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-11-24 21:53:29
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2019-11-24 23:30:36
โพสต์ 2019-11-25 04:47:13
โพสต์ 2019-11-25 06:08:12
โพสต์ 2019-12-8 20:38:58