แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย โดโด้ เมื่อ 2020-1-30 01:18
{เราไม่ได้สละสิทธิ์แต่อาจาร์ยเราเป็นคนตัดสินให้ภัควัฒน์ประกวดแทนล่ะนับตั้งแต่พรุ่งนี้นายจะไม่ได้เจอเราอีกเราขอลาออกเพื่อความสบายใจของเราถึงแม้นายจะไม่ได้คิดอะไรกับเราแต่เราก็...ช่างมันเถอะเอาเป็นว่าตังค์50,000ที่นายทิ้งไว้ให้เราขอคืนให้นายล่ะขอบใจที่เป็นคู่แข่งที่สุด ลาก่อนถ้ามีโอกาสเราคงได้พบกันอีก จากฟรอง} เมื่อกัวร์ได้อ่านจดหมายของฟรองนั้นกัวร์ได้แต่นั่งคิดว่าทำไมตัวเองต้องไปง้อหรือไปสนใจคนประเภทแบบฟรองทั้งๆกัวร์และฟรองไม่ได้เป็นอะไรกันแต่กัวร์ไม่เชื่อว่าฟรองนั้นลาออกกัวร์เลยไปหาที่ฝ่ายวิชาการเพื่อเข้าไปถามว่าฟรองนั้นลาออกจริงไหมผลปรากฎว่าฟรองไม่ได้ลาออกเพราะไม่มีเอกสารเกี่ยวกับการลาออกของฟรองเมื่อกัวร์รู้ดังนั้นจึงเดินไปหาอาจาร์ยประจำชั้นของฟรองว่าฟรองไปไหน "อาจาร์ยครับ ปิยะพงศ์ อยู่ไหมครับ "ปิยะพงศ์..ไอฟรองน่ะหรอ ถ้าฟรองอ่ะครูเห็นกลับไปแล้วน่ะ เธอมีอะไรหรือเปล่า" "อ่อ เขาลืมของไว้ที่ผมน่ะฮ่ะล่ะผมไม่มีเบอร์โทรหรือเฟสเขาด้วย อาจาร์ยพอจะมีเบอร์เขาไหมครับ" "อ่อ มีเบอร์ๆ เอ้านี้เบอร์ตามนี้เลย" "ขอบคุณมากครับอาจาร์ย"
กัวร์เดินออกไปรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ระหว่างนั้นกัวร์ก็สังเกตุเห็นฟรองที่กำลังยืนรอรถเมล์มากัวร์จึงตะโกนเรียกฟรองเห็นกัวร์ตกใจล่ะรีบโบกรถเมล์ขึ้นกัวร์รีบวิ่งแต่ไม่ทันรถเมล์กัวร์เลยโบกแท็กซี่ล่ะให้ตามรถเมล์คันนั้นไปล่ะเมื่อถึงจุดที่ฟรองลงกัวร์รีบจ่ายตังค์แท็กซี่แบบไม่เอาตังค์ทอนกัวร์รีบลงจากลงล่ะรีบไปคว้าตัวฟรองเอาไว้
"เดี่ยวนายจะหนีฉันไปไหน"ฟรองเห็นกัวร์พยามยัดขืนแต่สู้แรงกัวร์ไม่ไว
"ฉันจะให้โอกาสนายพูดน่ะก่อนที่ฉันจะใช้กำลัง นายจะหนีฉันไปไหนล่ะทำไมต้องหนีฉันบอกมา"
"ก็เอ่อ ก็เอ่อ ฉัน...."
"ฉันอะไรเห่อะพูดมา"
"ฉัน ฉัน..."
"ฉันอะไรล่ะว่ะเป็นเชี่ยไรห่ะกลัวกูหรอ"
"กูชอบมึง"
"มึงว่าไงน่ะมึงพูดใหม่ดิ"
"กูชอบมึง กูชอบมึง เข้าใจยังห่ะพอใจยัง"
"มึงเนี่ยน่ะชอบกู เชี่ยมึงเนี่ยน่ะมึงฝันอยู่ป่าวว่ะกูแค่เอามึงแค่ครั้งเดียวมึงถึงกะชอบกูเลยหรอว่ะ เห่อะน่าขำว่ะล่ะมึงจำไว้น่ะกูเกลียดพวกตุ๊ดเกย์ล่ะอีกอย่างน่ะฐานะต่ำต่อยอย่างมึงเนี่ยน่ะจะชอบกูเห่อะคิดจะหลอกให้กูเปย์ล่ะซิฝันไปเห่อะ"
"เออล่ะจะทำไมกูมีสิทธิ์หรอที่จะชอบมึงอ่ะ"
"โธ่โว๊ย!!ไอตุ๊ดกูขอซักหมัดเถอะ"กัวร์ต่อยฟรองแบบไม่หยั่งจนหน้าฟรองเขียวช้ำไปทั้งหน้า
"พอใจมึงแล้วใช่ไหม งั้นกูประกาศเลยน่ะมึงไม่ต้องมายุ่งกะกูอีกเข้าใจไหมคิดว่ารวยล่ะจะได้ทุกอย่างหรอ"
"ทำไมว่ะมึงคงอิฉจากูสิน่ะที่กูเกิดมารวยมีสถานะดีกว่ามึงที่อยู่บ้านราคาถูกแต่งตัวเฉยๆแบบนี้อ่ะเห่อะๆ"
ฟรองที่ทนความเหยีดยามของกัวร์ไม่ไหวเลยเดินจากัวร์ล่ะชูนิ้วกลางใส่เพื่อเป็นการอำลากัวร์เห็นจึงวิ่งไปกระโดดรีบฟรองน่ะวิ่งหนีไปฟรองมองหน้ากัวร์ล่ะตะโตกด่าไปล่ะเมื่อฟรองถึงบ้านแม่บ้านประจำบ้านได้บอกว่า
"คุณหนูค่ะวันนี้คุณผู้หญิงกะคุณผู้ชายออกไปธุระคืนนี้คาดว่าคงไม่กลับน่ะค่ะ"
"อ่อครับป้าแมว ป้าเตรียมน้ำไว้ให้ผมอาบแล้วใช่ไหมครับ"
"อุ๊ยตายแล้ว ป้าลืมอ่ะค่ะคุณหนูเดี่ยวป้าไปจัดเตรียมให้น้ะค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับๆเดี่ยวผมจัดการเองได้ป้าไปพักพ่อนเถอะครับป้าทำงานมาทั้งวันล่ะ"
เมื่อฟรองกลับถึงบ้านล่ะกำลังอาบน้ำในขณะที่ฟรองอาบน้ำฟรองได้คิดถึงเรื่องที่โดนกัวร์เอาครั้งแรกฟรองอยากลบออกจากความทรงจำแต่ทำเท่าไหร่มันก็ลบไม่ออกจากจิตใจเมื่อถึงเวลา3ทุ่มฟรองแต่งตัวจะออกไปเที่ยวผับล่ะเมื่อถึงผับฟรองได้นั่งที่เก้าอี้บาร์ล่ะสั่งเหล้ามาดื่มในขณะที่ฟอรงดื่มนั้นกัวร์ก็เดินเข้ามาในผับได้ควงผู้หญิงเข้ามาด้วยล่ะขอที่นั่งที่ได้จองเอาไว้ฟรองได้แอบมองเมื่อเหล้าที่สั่งกั่วก็ได้ดื่มล่ะเริ่มเมากัวร์รินได้กับผู้หญิงที่ควงเมื่อผู้หญิงคนนั้นดื่มล่ะขอเป็นฝ่ายรินฟรองได้เห็นว่าผู้หญิงคนนั้นใส่ยาหวังที่จะปล้นทรัพย์ล่ะเมื่อกัวร์ดื่มไปกัวร์เริ่มรู้สึกมึนๆล่ะเมื่อฟรองเห็นดังนั้นเลยรีบเข้าไปแต่ผู้หญิงคนนั้นรีบวิ่งหนีโดยที่ยังไม่ได้ลักทรัพย์ไปฟรองเข้าไปเรียกสติกัวร์แต่เปล่าประโยชน์กัวร์เมา+ฤทธิ์ยาฟรองจึงพากัวร์ขึ้นรถล่ะพาไปที่บ้านพักของตัวเองฟรองวางกัวร์ที่เมาลงบนที่นอนฟรองถอดเสื้อกัวร์เอามาชุปน้ำอุ่นมาเช็ดตัวกัววร์ได้ครางออกมาเบาๆล่ะเมื่อฟรองได้เช็ดหน้ากัวร์เอามือมาจับล่ะบอกว่า"มือนุ่มจังแบบนี้สิถึงจะดี"ฟอรงก็เช็ดต่อไปจึงบริเวณท้องฟรองติดว่าจะเช็ดขาของกัวร์ดีไหมล่ะอยู่กัวร์ที่เหมือนเริ่มได้สตินิดๆได้บอกฟรองว่า"ไอตุ๊ดมึงจะเช็ดก็เช็ดกูหนาว"ฟรองเลยถอดกางเกงของกัวร์ออกล่ะค่อยๆเช็ดขาทีล่ะข้างๆเมื่อฟรองเช็ดเสร็จล่ะเอาน้ำไปทิ้งจู่ๆกัวร์ที่ได้สติขึ้นมามายืนข้างหลังฟรองล่ะต่อยฟรองไป1หมัด
"โอ๊ย มึงเป็นเชี่ยไรเนี่ยเมาแล้วกร่างน่ะมึงอ่ะ"
"กูรู้มึงคิดจะทำอะไรมึงคิดจะเย็ดกูใช่ไหม ร่านนักใช่ไหมอีตุ๊ดได้มึงได้หายร่านแน่ๆ"
"มึงจะทำไรกูปล่อยน่ะเว้ย กูช่วยมึงไว้น่ะเว้ย ปล่อยสิเว้ย"
กัวร์ผลักฟรองลงลบเตียงล่ะฉีกเสื้อฟรองล่ะไซส้คอฟรองจนฟรองร้องไห้แต่กัวร์ก็ไม่หยุดฟรองจึงเอาขาเต๊ะกัวร์จนกัวร์โกรธเอาเข็มขัดมามัดขาฟรองล่ะไซส้ตัวฟรองต่อกัวร์ถอดกางเกงของฟรองล่ะอมควยฟรองอย่างโกรธแค้น จ๊วบ จ๊วบ ทั้งดูดทั้งอมจนฟรองน้ำตาเล็ดออกมากัวร์ถอดบล็อกเซอร์ที่ใส่ออกล่ะเอาควยสอดเข้าไปเย็ดฟรองอย่างดุเดือน
"โอ๊ยๆๆๆมึงก็เจ็บพอเถอะกูยอมแล้ว"
"ซี๊ดดดด ไม่มึงชอบแบบดิบๆเถื่อนๆสิน่ะได้กูจะเย็ดมึงแบบซ่าดิสๆแบบนี้ล่ะไอตุ๊ดร่านนักใช่ไหม"
"โอ๊ยๆๆๆเชี่ยกูเสียวจะแตกแล้วไอเขี่ย อ่าๆๆๆ"
"แตกสิแตกออกมา"
"โอ๊ยๆๆ อ่าๆๆๆๆแตกแล้ว เฮ่อๆๆ"
"ดีแตกก็ดีกูจะได้เย็ดมึงให้แตกในเลย"
กัวร์เย็ดฟรองจนแตกในน้ำเต็มคารูฟรองกัวร์เย็ดจนล้มตัวลงไปบนตัวของฟรองกัวร์ได้แก้มัดฟรองล่ะไปอาบน้ำฟรองก็ไปอาบน้ำที่ห้องนน้ำข้างล่างฟรองล็อตประตูล่ะเปิดน้ำเพื่อให้กลบเสียงร้องไห้เมื่อกัวร์อาบน้ำเสร็จล่ะเห็นว่าฟรองยังอาบไม่เสร็จจึงลงไปเรียก
"ไอตุ๊ดมึงจะอาบเชี่ยไรนานขนาดนั้นว่ะ"
"มึงขึ้นไปนอนเถอะเดี่ยวกูตามไป"
เมื่อฟรองอาบน้ำเสร็จล่ะขึ้นไปเห็นกัวร์นอนหลับจึงตัดสนใจไปนอนอีกห้องหนึ่งเพื่อความสบายใจทั้งคู่หลับไปจนถึงตอนเช้าฟรองตื่นไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนจนเสร็จก็ไปดูกัวร์ที่นอนแต่ที่ห้องฟอรงพบเพียงความว่างเปล่าล่ะเมื่อฟรองขี่รถไปถึงโรงเรียนในขณะที่ฟรองกำลังจอดรถกัวร์ได้ขี่รถพร้อมกะพาผู้หญิงซ้อนท้ายมาด้วยฟรองเห็นจึงเดินหนีไปเมื่อถึงชั่วโมงเรียนฟรองนั่งข้างหลังห้องเพื่อที่จะพยามยามไม่เข้าใกล้กัวร์แต่โชคชะตาไม่เข้าข้างเมื่ออาจาร์ยบอกให้ฟรองขึ้นมานั่งข้างหน้าข้างๆกัวร์ซึ่งฟรองปฎิเสธแต่ก็ไม่มีทางเลือกเมื่อหมดคาบเพื่อนๆบางส่วนลงไปกินข้าวแต่ฟรองมานั่งดินข้าวอยู่หน้าห้องเรียนล่ะเมื่อกัวร์เห็นจึงเดินไปถาม
"มึงจะทำแบบนี้อีกนานไหมห่ะ มึงพยายามจะหนีกูตลอด"
"มึงบอกเองว่ากูกะมึงไม่ต้องมาเจอกันอีกกูเลยจัดให้ไง"
กัวร์ที่ขี้เกียจจะเถียงจึงปล่อยฟรองให้ทำแบบนั้นต่อไปจนถึงตอนเย็นกัวร์ที่เห็นว่าฟรองเอาแต่หนีล่ะหลบหน้าตลอดจึงเดินไปที่ฟรองล่ะถามว่า
"มึงเป็นเชี่ยไรห่ะมึงพยายามเรียกร้องความสนใจจากกูเผื่อกูจะสนใจงั้นหรอ หึ"
"กูแค่ไม่อยากเห็นหน้ามึงเห็นหน้ามึงล่ะอดีตที่มึงทำกะกูมันจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวกู"
"มึงจำฝั่งใจขนาดนี้เลยหรอ มึงปล่อยๆบางน่ะเว้ยกูเป็นห่วงมึงในฐานะเพื่อนน่ะเว้ย"
"มึงห่วงผิดคนแล้วล่ะ มึงควรจะไปห่วงคนของมึงน่ะมึงไม่ต้องมาห่วงกูหรอก"
ฟรองเดินจากกัวร์ไปล่ะขี่มอไซค์ออกไปกัวร์ได้สังเกตว่าฟรองนั้นทำกระเป๋าตังค์ตกเอาไว้
....To Be Continued.....
|