ลงทะเบียน2017-9-24
ล่าสุด2025-4-24
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 26
- พลังน้ำใจ
- 12547
- Zenny
- 100488
- ออนไลน์
- 907 ชั่วโมง
|
|
ร้อยเอ็น เล่นรัก - ร้อยเรียงเรื่องเล่า....
- y" \% A# G( j6 @/ V% H% W$ eเรื่องที่ 3 เหยื่ออันโอชะ 0 L7 [* w) \0 [8 l0 @2 a
ตอนที่ 2. การหลบหนีหัวซุกหัวซุนของคนลวงโลก (No N/C) + F7 T7 c: n- x, h( o
****ไม่อนุญาตให้คัดลอกทุกกรณี**** * R- Y; K5 g) k9 q
, `- {8 b: B2 f G
ผมโดนลากไปรุมซ้อมจนยับเยินในอีกสองวันถัดมา คืนวันศุกร์ที่ฝนตกกระหน่ำ ในจังหวะที่ลงจากรถหน้าบ้านของเจเล่ อยู่ๆก็มีรถตู้สีดำเคลื่อนมาประกบตอนที่กำลังกดกริ่งหน้าบ้าน ชายฉกรรจ์ไม่ทรายบจำนวนทึ้งร่างผมขึ้นรถ ทุกคนใส่หมวกคลุมหน้ามิดชิด คนที่ร่างใหญ่สุดใช้มือปิดปากผมไว้แน่นก่อนจะยัดผ้ากลิ่นเหม็นสาปเข้าปากและสวมถุงอะไรสักอย่างคลุมหัวผมจนมองไม่เห็นทาง ตัวผมสั่นเป็นเจ้าเข้า กลัวตายสุดขีด พยายามขอร้องแต่ก็ไม่มีเสียงเล็ดลอด รถแล่นไปเรื่อยๆ ผมก็ยิ่งหวาดหวั่น กลัวจนแทบอั้นฉี่ไม่ได้ ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ จนเวลาล่วงเลยไปเกือบครึ่งชั่วโมง ร่างผมก็ถูกโยนลงรถพร้อมกับโดนเท้าและไม้กระหน่ำฟาดจนสลบไป) x- a: Q ?, @# x
- I9 v! t" U" K
ผมตื่นขึ้นมาด้วยสภาพยับเยินที่โรงพยาบาล มีตำรวจสองนายสอบสวนเรื่องที่เกิดขึ้น แต่สมองผมเบลอมึนด้วยฤทธิ์ยาหรือไม่ก็เพราะแรงปะทะจึงไม่สามารถตอบอะไรได้ ตอนที่หมอเย็บรอยแตกก็ได้แต่ชา ในหัวมึนจนไม่รู้เจ็บปวด ตาบวมจนลืมไม่ขึ้นทำให้มองอะไรไม่ชัด แล้วผมก็วูบไปอีกรอบ ตื่นมาก็พบว่าตัวเองนอนบนเตียงคนไข้ในห้องผู้ป่วยรวม พออ่านชื่อโรงพยาบาลแล้วก็ใจหายวูบ เพราะผมมาอยู่คนละมุมเมืองกับบ้านตัวเอง, Q, a% D( C6 o( S+ U
( b& _% `! f, A, }; w( T5 ^ ตอนกลางคืนนั้นเงียบสงบ เพราะทางโรงพยาบาลห้ามญาติผู้ป่วยนอนเฝ้า ตอนที่กึ่งหลับกึ่งตื่นผมก็กระตุกตัววูบเพราะโดนอะไรไม่รู้กดทับจนหายใจไม่ออก ผมหลับตาและสวดมนต์ในใจอย่างสิ้นหวัง ไม่รู้ว่าใครกันที่พยายามจะปิดปากผมในยามนี้ , a1 [( H9 T# ~! w; Q$ b! l
) j3 |4 f0 @. G4 K! \
แกร๊ง... เสียงรถลากของพยาบาลที่ออกตรวจยามดึกช่วยชีวิตผมไว้ได้หวุดหวิด ผู้มาเยือนหายวับไปกับความมืดอย่างกับนินจา ผมนอนหอบหายใจโรยรินจนต้องปัดแก้วน้ำที่หัวเตียงให้ตกแตก
% c9 U# X: r7 l. [4 q# o. H+ j1 l' A
1 s* ]! v. S) w# K$ q* |1 Z: d' N& h“เป็นอะไรคะ” เสียงพยาบาลวิ่งเอะอะเข้ามา สภาพใบหน้าผมที่ถูกหมอนปิดทับทำให้ถูกย้ายไปห้องพิเศษโดยมีตำรวจมาเฝ้าอยู่ด้านหน้า ผมตัวสั่นด้วยความกลัว มองหาข้าวของส่วนตัวก็หาไม่เจอ จึงได้นอนหลับไปเพราะยานอนหลับ
7 j: ]2 R- r/ W6 S# K3 t1 R; f: }% k2 z5 N# b1 ?5 \
รู้สึกตัวอีกทีก็ผ่านไปอีกสามวันเห็นจะได้ อาการบาดเจ็บดีขึ้น แต่สภาพยังบวมบูดเหมือนคนเสียโฉม ผมจำอะไรไม่ได้เลย ทำให้ตำรวจไม่มีความคืบหน้าอะไรมาให้ ตอนนี้ก็เลยเหลือแค่ตำรวจมาเฝ้าตอนกลางคืนเท่านั้น ผมมีญาติ แต่ก็พึ่งพาใครไม่ได้ คงเป็นเพราะสันดานที่ไม่ดีตั้งแต่วัยรุ่น ทำให้ทุกคนต่างเอือมระอา เรื่องนี้จึงไม่มีใครรู้ ผมเก็บตัวกริบในห้องพิเศษ พอรู้สึกมีแรงก็เดินไปข้างนอกได้บ้าง ทำแบบนี้ซ้ำๆสองสามวันก็มีบิลค่ารักษาเข้ามา แต่ในนั้นไม่ใช่ชื่อผม ผมจงใจใส่ชื่อเพื่อนสมัยม.ปลายที่ตายไปด้วยอุบัติเหตุรถชนแทน ดีที่บัตรประชาชนและเอกสารอื่นๆรวมถึงโทรศัพท์มือถือผมหายไปตอนที่โดนรุม เลยทำให้ไม่มีใครสืบสาวอะไรได้ต่อ- L1 r( w; _: {& {
, s1 l, B$ i0 ]9 ]8 W+ o$ O ผมผูกมิตรกับญาติคนไข้ห้องอื่นๆด้วยเรื่องราวการถูกรุมซ้อมน่าสังเวชนี้ จนเข้าออกหลายห้องได้สบาย ในใจผมนึกถึงค่ารักษาหกหลักอย่างร้อนรน หากยังอยู่ตรงนี้ ผมคงหมดตัวเป็นแน่ ยังดีที่ผมยักยอกเงินที่หาได้มาไปซ่อนไว้หลายแห่ง เลยพอจะอุ่นใจได้ว่าช่วงนี้คงไม่อดตาย แต่แค่อยากรู้ว่าใครทำร้ายผมกันแน่) ^1 ~: ^: m7 c. c/ L
, z- z" V( F I1 @% G0 M...แล้วผมก็แอบออกมาจากโรงพยาบาลในเช้าตรู่ของอีกวันหนึ่ง โดยมีโทรศัพท์มือถือและกุญแจรถยนต์ของญาติคนไข้ห้องข้างเคียงติดมาด้วย
" g. X& v8 B) x; X' v2 g' U/ K
. Z% a! h) `3 T% G4 `* t) F ผมแวะซื้อซิมการ์ดใหม่ที่ร้านขายของใกล้ๆ ยังดีที่แอบฉกบัตรประชาชนและเงินมาบ้าง ด้วยใบหน้าบวมไม่เป็นรูปแบบนี้เลยทำให้คนขายไม่เทียบหน้าเท่าไหร่ หลังจากที่รีเซ็ตมือถือใหม่หมดผมก็กดเบอร์ที่คุ้นเคย
6 [% J2 ^: s" {
& d+ p( _. j; |3 j0 c“ฮัลโหล” 3 k* z' {" @3 @' G; d* C- A
5 e" J" ]- q/ h( T; y2 F“ฮัลโหล” ผมกรอกเสียงไป5 b/ M( Y* Q$ }
1 l; H+ o+ ?" i3 {1 _
“ครูนุ”3 E% ~# l1 u$ v5 ^' I
9 V: x1 z3 d9 N" a' T, w“ชู่ววววว” ผมบอกให้อีกฝั่งเงียบเสียง “เป็นไงบ้าง”' e% D7 D% Z K4 |9 i* b
- e( ?3 v3 a9 W; a# j& t% ~* O L“ผมสบายดี ไม่เจ็บแล้ว แล้วครูล่ะ หายไปไหนมาเป็นอาทิตย์” เสียงนั้นร้อนรนสอบถาม ผมเลยเล่าเรื่องที่เจอมาให้ฟังแบบน่าสงสารสุดๆจนอีกฝั่งร้องไห้
, q4 e* a5 m P0 q; V. J
( w3 H v6 }/ a1 w Q“ฮือ น่าจะคนของพี่ชายผม ตอนนั้นผมไข้สูงมากจนโดนพาไปโรงพยาบาล ที่บ้านเลยรู้เรื่องของเรา” ผมว่าละ...
; u; v* I( Y9 U: t4 k
8 s+ @$ R1 d+ s* F2 R- ?, g# {' M“ตอนนี้ครูอยู่ไหนอะครับ” M+ \& L% L; g1 S( P" T% Y1 ~
. F' p! l$ W" k2 A/ ^' \8 e, I
“ครูยังบอกไม่ได้ เอางี้นะเจเล่ ครูต้องหลบไปซักพักก่อน คงไปหาเจเล่ไม่ได้แล้ว”5 \ W5 S+ G& z! G$ v! |$ s k, d
, j+ l/ H$ J, d“ฮะ ฮือ ครูจะไปไหน”
B9 Z) L5 v0 B/ v9 R
6 b6 P' ^. P+ \7 X( W- Q“ครูไม่รู้ แต่ครูต้องหลบไปก่อน ไม่งั้นที่บ้านเจเล่มาทำร้ายครูอีก เจเล่ยอมเหรอ”% l* V! {5 k, { F
; {* p( N" A8 G, a, r- N* d5 Y# T
“ไม่แล้ว เจเล่ไม่อยากให้ครูเจ็บ” U/ K; o5 l7 {
1 k" I/ x, h* v/ h0 `
“งั้นดีเลย ครูจะโทรมาถามเจเล่ว่าพอจะช่วยครูได้มั้ย ตอนนี้ครูไม่มีเงิน ไปไหนไม่ได้เลย”
0 E' ]5 B0 s6 e8 t Q8 c4 a7 `" u
- G( X/ p o- J, j“ดะ ได้ครับ เดี๋ยวผมโอนไปให้”
; e6 [ s" x9 _ z# D) Q# c/ d6 m2 d
“อย่า... เจเล่ไปเดินห้าง xxx นะ เอาบัตรเอทีเอ็มไปหลายๆใบแล้วกดเงินออกมา อย่าลืมเอาเป้ใบใหญ่ไปด้วย กดทีละธนาคารแล้วใส่เงินไว้ในนั้น ....” ผมนัดแนะแผน และสถานที่รับของ “จำไว้นะ อย่าให้ใครจับพิรุธได้ และอย่าออกมาเจอครู ไม่อย่างนั้นครูคงไม่รอด”
. z. W* O" _$ A# u( n0 a8 H8 L# N% v7 m r, {+ }# Q2 y
“ครับ” เจเล่รับคำ ผมกระหยิ่ม อย่างน้อยก็พอจะได้ค่าเสียหายมาแหละ E1 V9 K+ X$ g# F* {
* X$ t8 S) S* k& |
หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็จอดรถไว้ที่ห้างที่นัดกันไว้ ก่อนลงจากรถผมเช็ดพวงมาลัยและเบาะจนสะอาดก่อนใส่หน้ากากปิดหน้าเดินหลบมุมไปในข้างใน ทำตัวให้กลมกลืนและไม่กระโตกกระตากจนกระทั่งได้รับข้อความว่าเงินพร้อมแล้ว ผมจึงแว้บเข้าไปเอา...! K$ g! c% E2 A0 }; A& j
1 I+ y4 U$ Z/ a8 a7 Y6 d
“เห้ย” เสียงนั้นตะคอกดังลั่น ผมตกใจลนลาน ก่อนวิ่งหลบเข้ามุม เด็กที่ผมจ้างให้ไปเอากระเป๋าโดนจับตัวไว้ด้วยคนของครอบครัวเจเล่ ผมมองภาพนั้นอย่างยิ้มเยาะ เพราะว่าที่นัดเอาเงินคือในรถของเจเล่เอง
8 r; U- x1 p8 X4 o8 W# w) E1 ~5 o0 d& z- B" `: P/ c
“ครูนุ” น้ำเสียงดีใจนั้นดังลั่น ผมต้องบอกให้ลดเสียง
# ]& `& A! `1 e& s+ R: T; [: Z! G* T! F/ y6 x' h' e: [- c
“ได้เงินมั้ย”
% @# M ~/ W8 b2 f# C S( T3 p8 Y! p, ]
“ได้ครับ ประมาณสามแสน ผมไปกดมาสิบบัญชีที่หาได้เลย”
2 ?9 Q( e# R3 L! G8 C
N$ ]- c! x. \, q“ดีมาก ขอบใจมากนะ..” ผมรับกระเป๋าก่อนจะเดินออกมา7 A' p3 J! T, S& v5 }+ R9 M2 A$ N
; X5 x o9 L5 ?8 o# B“ครูครับ” มือนั้นรั้ง ผมเริ่มหงุดหงิด
# D$ h( `2 G3 H% S# T3 Q4 n, b2 V- R c) d: F+ S, Y0 E: I1 c
“ครูต้องไปละนะ จำไว้ว่าอย่าติดต่อครูอีก”/ o, }% f2 y1 D$ r) [
! w% Z5 v* ]) k
“ครับ ฮือ” เจ้าตัวร้องไห้ไปแล้ว แต่ไม่ลืมที่ผมสั่ง นั่นคือโทรศัพท์เครื่องใหม่พร้อมใช้ เรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่สนามบินดอนเมือง เสียงรถตำรวจแล่นมาแต่ไกล คงมาสืบหารถที่ผมขโมยมาและจอดไว้ที่ห้าง เมื่อหลุดจากตรงนี้ผมก็ไปถึงที่หมายและฝากเงินเข้าบัญชีเงินฝากของตัวเองด้วยเครื่องรับฝากอัตโนมัติ คงไม่ดีแน่ถ้าหิ้วเงินสามแสนขึ้นเครื่องด้วยใบหน้าแบบนี้ คนที่ทำร้ายผมคงตามกลิ่นได้ไม่ยาก เมื่อได้ตั๋วเครื่องบินไปลงที่อุดรธานีในไฟลท์ที่ใกล้ที่สุดและก็แอบเข้าไปหลบด้านใน ยังดีที่ใบหน้าผมมันบวมบูด เลยผ่านเข้ามาได้แบบงงๆ เมื่อถึงปลายทางผมเรียกแกรปจากสนามบินให้ไปส่งที่สถานีขนส่งเพื่อหารถไปที่อื่น ป้องกันการตามกลิ่น เมื่อขึ้นรถได้ในคืนนั้นผมก็โล่งใจ เพราะการตามหาคงสิ้นสุดที่อุดรธานีนั่นเอง5 j4 u% S+ t( U$ q) }
: `) j4 `7 }6 X7 K, q2 ?3 P* h
อีกหลายสิบชั่วโมงต่อมาผมก็มาถึงที่หมาย สถานีขนส่งอาเขต จ.เชียงใหม่ยังเต็มไปด้วยผู้คน เมื่อคืนผมถอนเงินมาได้ร่วมห้าหมื่น เลยสามารถหารถเช่าด้วยบัตรประชาชนปลอมและขับไปจอดที่เซ็นทรัลแอร์พอร์ตใกล้กับสนามบิน และหาชุดเปลี่ยนแล้วขึ้นรถเหลืองมุ่งไปในที่ๆคุ้นเคยโดยไม่ลืมโทรให้บริษัทรถเช่ามารับรถที่จอดทิ้งไว้* m7 L& z; H$ _9 C' Q
% ~3 V+ c3 j$ D อากาศสดชื่นของชนบทยังดีอยู่ ผมไม่ใช่คนเชียงใหม่ แต่เคยมาเรียนที่นี่เพิ่งจบเมื่อสี่ปีแล้วนี้เอง ตอนที่ปอกลอกเงินจากน้องเจเล่ได้ ผมก็เกิดปิ๊งไอเดียนี้ขึ้นมา ... ใช่ครับ ผมไม่ได้เข็ดหลาบอะไร การที่ผมถ่อสังขารมาถึงที่นี่ ก็เพราะผมมีเป้าหมายอื่นแล้วนั่นเอง
) w. R" x2 ?: R) G8 T9 [0 A, |1 d. |; Z+ O# `' t2 d
บ้านหลังใหญ่โตโอ่อ่าของเพื่อนสมัยเรียนปิดสนิท ผมเจอกับมันตอนที่เข้าชมรมฟุตบอลเลยสนิทกัน มันเรียนหมอ ผมเรียนศึกษาศาสตร์ ถึงจะต่างกันมาก แต่เราก็สนิทกัน จนเรียนจบไปก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก ที่สำคัญ ผมจากมันไปไม่ค่อยดีนัก เนื่องจากวันเลี้ยงส่งปีสี่ เราไปกินเหล้ากันจนเช้า แล้วตื่นมาผมก็พบว่ามันกำลังดูดเอ็นผมอยู่... แล้วนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เจอมัน
5 R) t) Q! ?& o+ |7 G4 ~# x' T( M/ ~( `. E$ a/ H$ n, i
สันดานคนเลวอย่างผมสอนให้ใจเย็น หลังจากที่เร่ร่อนตั้งแต่กรุงเทพไปถึงอุดรแล้วต่อมาถึงนี่ก็ทำให้เมื่อยล้าจนเผลอหลับไปที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน จนกระทั่งมีมือใครสักคนมาสะกิด ผมถึงได้สะดุ้งตื่น$ r$ @. f, x8 h6 K
' N M6 P$ {% C4 R8 P& i( R
“ไอ้นุ” เจ้าของบ้านมีสีหน้าประหลาดใจอย่างปิดไม่มิด ผมงัวเงียขยี้ตาและตอบกลับไป
/ N( j8 ?& w3 H! m5 X* T1 s1 O1 U
^9 g: w' o, K7 [+ O% A“เออ กูเอง”
1 H3 X Y) g# d; \* y
9 a3 @0 Y' @) ^2 Z“มึงไปทำอะไรมาวะ หน้ามึง” นั่นเป็นสิ่งแรกที่มันทัก ผมเลยกุเรื่องมาเล่าให้มันสงสารว่าโดนเจ้าหนี้ตามเพราะไปกู้เงินให้เมียเก่าไปทำธุระกิจแต่ก็เจ๊งไม่มีเงินไปคืน แถมยังเลิกกันอีก เลยต้องหนีมา
4 x' a" w: z: K
" P2 N4 I7 s" \5 H( Y“...กูไม่รู้จะไปพึ่งใครที่ไหน นึกถึงแต่มึงนี่แหละ” หวังว่ามันคงเชื่อนะครับ ผมอ่านชื่อที่เสื้อกาวน์ของมันอย่างคุ้นเคย นายแพทย์อมร ปัญญาเด่น โรงพยาบาล xxx 4 w3 R( g! k3 Z5 z
3 [% p/ {+ I# H! l5 F' {“เป็นหมอแล้วเท่ห์ชิบหายเลยนะมึง”7 T5 @+ `! N; ^4 S( K! O
: b5 T0 g# p" c4 Z5 ~! ? K- P“อื้อ” มันตอบแบบเขินๆ “เข้าบ้านก่อนสิ” ผมเดินตามมันต้อยๆเข้าไปข้างใน แม่เจ้า....นี่บ้านหมอบ้านนอกจริงเหรอวะ อุปกรณ์ทุกอย่างครบครัน แถมยังน่าอยู่ชิบหาย / O2 R' O! \9 U4 E! V+ {% U8 ]
0 n- [: `$ w( b% B8 ]9 G“ขอบใจมากนะมึงที่ช่วย” . g. L6 K' y) K. {4 k
2 N8 A' a* N4 z! H7 \) Z“กูช่วยมึงได้ แต่คงให้มึงอยู่ด้วยไม่ได้หรอกนะ”
# A8 p3 U/ q4 T( ], a- [- n4 f% F2 C8 Q: |0 Y
“อ้าว ทำไมวะ” ผมใจแป้ว2 m! t4 ?) Z2 d1 g5 F
6 | ?3 A" j" E+ O: K4 @, j
“มึงไม่กลัวเหรอว่าเจ้าหนี้มึงจะตามมาเจอ สภาพมึงก็ใช่ว่าจะไม่เด่น” ผมลูบหน้าอย่างครุ่นคิด หน้าเป็นแผลและเดินทางร่อนไปมาแบบนี้ ไม่ช้าไม่นานก็ต้องสืบเจอ
+ [* t7 B% Y& C9 A4 e) M/ P+ W/ |7 N& |# `( a
“เออว่ะ กูลืมคิดไป นี่กูหาเรื่องเดือดร้อนให้มึงชัดๆ”
# d: P$ ` K: C1 S! J7 Z8 d& [, {
& t- s* I. b( k- ~* p! R“อย่าคิดมาก คืนนี้นอนนี่ก่อน พรุ่งนี้ค่อยไป” อ้าว ชิบหาย...กูกะจะมาพึ่งพามึง ดันไล่กูซะละ ผมกำหมัดแน่นเลยครับ นึกอยากให้หน้าหล่อๆตัวเองกลับมาจัง... |
คะแนน
-
ดูบันทึกคะแนน
|
Every cloud has a silver l
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-1-28 02:27:22
โพสต์ 2020-1-28 08:45:47
โพสต์ 2020-2-2 02:14:07
โพสต์ 2020-2-3 08:35:33
โพสต์ 2020-2-3 08:51:22