แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย orama เมื่อ 2024-7-2 20:21
& S- H6 z' O9 r* u
4 c3 c1 `# C; Dบทหนึ่งของชีวิต ตอน ผีเข้า 1 โดย Orama ช่วงผมเรียนปี 1 ตอนปิดภาคเรียนเทอมแรก พี่ธงชัย รุ่นพี่ปี 4 ชวนไปเที่ยวบ้านแกที่จังหวัดสุรินทร์ แถวอำเภอกาบเชิง เราไปกัน 5 คน มีผม พี่ธงชัย พี่สันติ พี่กบ พี่บูรณ์ เรากะว่าจะอยู่ประมาณ 5 วันก็จะกลับ ผมรู้จักกับพี่ ๆ เขาได้อย่างไรนะหรอ...พี่รหัสครับ คงรู้แล้วซินะว่ารู้จักได้ยังไง ผมถึงสุรินทร์บ่ายแก่ ๆ ต่อรถสองแถวไปอำเภอกาบเชิง แถวนี้ส่วนใหญ่พูดเขมร ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่พอเวลาพูดภาษาไทย รอ เรือ ชัดมาก พ่อแม่พี่ธงชัยพูดแต่ภาษาเขมร พี่ธงชัยเองก็พูดภาษาถิ่นกับพ่อแม่ รวมทั้งคนในบ้านด้วย บ้านพี่ธงชัยเป็นบ้านไม้ยกพื้นสูงหลังใหญ่ อยู่กันหลายคน มีพ่อ แม่ พี่สาว 1 คน พี่ชาย 1 คน น้องชาย 2 และน้องสาวอีก 1 พี่สาวกับพี่ชายเรียนจบแค่ ป. 7 ก็ออกมาช่วยพ่อแม่ทำไร่ แล้วก็แต่งงาน โดยปลูกบ้านอยู่ในบริเวณเดียวกัน ถึงเวลากินข้าวบางวันมารวมกันทั้งหมด ก็ครึกครื้นยังกะงานบุญ พี่สาวพี่ธงชัยมีลูก 3 คน วัยกำลังซนเลย ส่วนพี่ชายมีลูกชาย 2 คน ลูกสาว 2 คนเป็นฝาแฝด คืนแรกผ่านไปด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทาง กลางคืนมีตกใจบ้างเล็กน้อยเพราะมีเสียงปืนดังเป็นระยะ เนื่องจากมีการยิงกันจากฝั่งไทยกับฝั่งเขมร เพราะบ้านที่ผมอยู่ห่างจากชายแดนเขมร 30 กว่าโลเอง คืนแรกพี่สันติกับพี่กับพี่บูรณ์นอนสะดุ้งทั้งคืนกอดกันตัวกลม ผมนอนติดกับพี่กบที่ดูแกนิ่ง ๆ ไม่ค่อยพูดหน้าตาคมเข้มแบบไทยแท้ เช้าวันรุ่งขึ้นเราไปหาเที่ยวในหมู่บ้าน เจอคนกำลังมุงดูเขาทำพิธีอะไรสักอย่าง “เฮ้ย....เขาทำอะไรว๊ะ” “ไอ้เหี้ยบูรณ์......มึงอย่าไปทักเดี๋ยวโดนของ” พี่ธงชัยบอกทุกคนเฉย ๆ อย่าไปทักขณะที่ทำพิธีเพราะเดี๋ยวของมันจะย้อนมาเข้าตัวเรา ผมเลยนิ่งเงียบไม่พูดอะไร “ไงไอ้ต๊ะ....กลัวหรอ...เงียบเชียวมึง” ผมได้แต่พยักหน้า ไม่กล้าพูดเพราะกลัวของวิ่งเข้ามาหาตัว พี่ธงชัยพาไปดูใกล้ ๆ เป็นพิธีไล่ผีแบบพื้นบ้าน มีคนป่วยนอนอยู่ที่พื้น แล้วมีหญิงชราสูงอายุใส่ชุดดำ มวยผมสูง กำลังร่ายรำรอบ ๆ คนป่วยที่นอนพนมมือ มีแคนเป็นเครื่องดนตรี แถวนี้เรียกว่า “พิธีผีฟ้า” เป็นการขับไล่ผีสางที่เข้ามาสิงห์ร่างเลยทำให้เกิดความเจ็บป่วย ซึ่งบางครั้งการรักษาด้วยแพทย์แผนปัจจุบันก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นอะไร หลายคนรักษาด้วยวิธีกรรมนี้แล้วหายก็เลยสร้างความเชื่อถือแล้วเป็นประเพณีปฏิบัติสืบมาตลอด เรา 5 คนดูเสร็จก็เดินเที่ยวไปเรื่อย ๆ จนมาถึงสระน้ำขนาดใหญ่ ต้นไม้ร่มรื่น ตอนนี้ใกล้เที่ยงพากันเดินมาไกลพี่ธงชัยเสยเสนอลงเล่นน้ำกัน ต่างคนต่างนุ่งกางเกงในตัวเดียวโดดน้ำ “ไอ้ต๊ะ....มึงไม่เล่นน้ำหรอ” พี่บูรณ์ถามผม “ไม่ไหวพี่....แดดแรงขนาดนี้ ลงไปแช่น้ำแล้วขึ้นมาตากแดดสุกพอดี” “มิน่ามึงถึงได้ขาวขนาดนี้ ผิดกับพวกกูจะดำก็ไม่ดำ จะขาวก็ไม่ขาว” พี่ ๆ 4 คนลงไปเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน ผมนั่งดูเพลิน เพราะพี่ ๆ แต่ละคนหุ่นโคตรดี กล้ามสวยพองาม ขากับแขนดำแดง เพราะโดนแดด แต่ตัวขาวพอได้ โดยเฉพาะพี่กบ หุ่นแน่นสุด ๆ ขณะที่คิดอะไรเพลิน ๆ ก็เยินเสียงพี่ ๆ ร้องขึ้นอย่างตกใจ “เฮ้ย...เอามันขึ้นฝั่งก่อน” ผมได้ยินเสียงเอะอะในน้ำ ตื่นจากผวังลุกขึ้นดูด้วยความตกใจ เห็นพี่ ๆ กำลังประคองพี่บูรณ์ขึ้นมาจากในน้ำ โดยมีอาการเกร็งทั้งตัว ตอนแรกผมคิดว่าเป็นตะคริว แต่แกเกร็งมือเกร็งเท้าปากเบี้ยวด้วย “พี่บูรณ์เป็นอะไรพี่” ผมถามด้วยความตกใจหลังจากที่พากันลากพี่บูรณ์ขึ้นมาบนฝั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ข้าง ๆ ที่ผมนั่ง แล้วจับนอนหงายไปที่พื้น โดยมีพี่ธงชัย จับแขนไว้ทั้งสองข้าง ส่วนพี่กบกับพี่สันติจับขาไว้ พี่บูรณ์พยายามดิ้นสุดฤทธิ์ “ไอ้ต๊ะ....มึงมาจับมือไอ้บูรณ์ไว้เดี๋ยวกูไปหาอะไรมายัดปาก” พี่ธงชัย “ยัดทำไมพี่” ผมถามด้วยความสงสัย “ป้องกันมันกัดลิ้นตัวเอง” พี่สันติบอกเพื่อให้ผมคลายสงสัย ผมทำอะไรไม่ถูกสั่นไปหมด แต่ก็เดินไปอยู่ทางหัวพี่บูรณ์ที่แกนอนดิ้น ผมจับมือสองข้างแกกดไปที่พื้น โดยทิ้งน้ำหนักไปทั้งตัวเพราะกลัวแกสะบัดหลุด พี่ธงชัยได้กิ่งไม้มาอันนึงกำลังจะยัดปากพี่บูรณ์ พี่สันติร้องเสียงหลง “ไอ้เหี้ย.....เดี๋ยวมันก็กัดไม้หักทิ่มคอมันตายหรอก” “กะ...กู..หาอะไรไม่ได้เลย” พี่ธงชัยรนรานด้วยความตกใจ “มึงมานี่” พี่กบให้พี่ธงชัยมาจับขาพี่บูรณ์ พอพี่กบลุกขึ้นมาแกก็รูดกางเกงในลงอย่างรวดเร็ว กางเกงในพอโดนรูดลงมันมาก็ม้วนเป็นก้อน พี่กบบีบปากพี่บูรณ์ให้อ้าแล้วเอากางเกงในแกยัดเข้าไปในปากพี่บูรณ์ พี่บูรณ์กัดกางเกงในพี่กบแน่นจนกรามทั้งสองข้างแกปูดโปน “ไอ้ธงมึงทำอะไรสักอย่างดิ...เชี่ยแม่งยังไม่หายชักเลย” พี่กบถามพี่ธงชัย พี่บูรณ์ยังคงดิ้นอย่างต่อเนื่องพยายามสะบัดให้หลุดจากการเกาะกุมของพวกเรา “เฮ้ย....กูรู้แล้ว” พี่กบที่นั่งยอง ๆ ควยห้อย แล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเดินไปอยู่ระหว่างขาของพี่บูรณ์ ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวกันว่าพี่กบจะทำอะไร “ถอดกางเกงในมันออก” พี่กบสั่งพี่สันติ โดยพี่สันติก็ทำตามโดยไม่ถามว่าถอดทำไม พอกางเกงในพี่บูรณ์หลุดพ้นตูดแก แกยังดิ้นไปมา ควยแกที่เหี่ยว ๆ แกว่งไปแกว่งมา พี่กบนั่งยอง ๆ ลงระหว่างขาพี่บูรณ์ แกบ้วนน้ำลายใส่มือแล้วเอาไปทาที่ตูดพี่บูรณ์ ทุกคนจ้องดูการกระทำพี่กบ รวมทั้งผมด้วย ด้วยความสงสัยแต่ไม่กล้าถาม พี่กบเอานิ้วแทงเข้ารูตูดพี่บูรณ์สลับกับบ้วนน้ำลายใส่รูตูด โดยพี่บูรณ์ยังคงดิ้นอย่างต่อเนื่อง “มึงสองคนกดขามันไว้” พี่กบสั่งให้พี่สันติกับพี่ธงชัยแยกขาพี่บูรณ์ออกเสียงดัง แล้วกดขาพี่บูรณ์แนบไปกับลำตัว พี่บูรณ์เจอท่านี้เข้าไปถึงกับนิ่งไปสักพัก แต่ก็พยายามสะบัดออก พี่กบเข้านั่งประจำที่ระหว่างขาพี่บูรณ์แกปั่นควยแกจนแข็ง พอควยพี่กบแข็งมันช่างน่ากลัวมาก ผิวแกเข้ม ควยแกไม่ต้องถามถึงเข้มยิ่งกว่า แกบ้วนน้ำลายชโลมควยแกแล้วเอาไปจ่อที่รูตูดพี่บูรณ์ที่เปิดอ้าจากการเบิกทางด้วยนิ้วของพี่กบเมื่อสักครู่ พี่กบกดควยเข้าไปพี่บูรณ์ถึงกับสะดุ้ง พยายามสะบัดหน้าไปมา แกกัดกางเกงในพี่กบแน่น ผมว่ากางเกงในน่าจะขาดแล้วแน่ ๆ เพราะได้ยินเสียงกัดดังกรอด ๆ พี่กบแทงควยเข้าอย่างต่อเนื่องจนสุดโคนควย โดยมีผม พี่สันติ และพี่ธงชัยจ้องดูควยพี่กบไหลเข้าตูดพี่บูรณ์ พอควยพี่กบเข้าไปสุดแกควงควยเล็กน้อยก่อนที่จะถอนควยออกมาแล้วกระแทกเข้าไปอีก ท่านั่งยอง ๆ ของพี่กบช่างเป็นจังหวะส่งควยเข้าตูดพี่กบได้เป็นอย่างดี ตอนแรกผมก็ตกใจ แต่ตอนนี้เลือดเกย์ผมเกิดอาการฟุ้งพร่าน ควยเริ่มกึ่ม ๆ ขึ้นมาบ้าง แต่ก็ไม่เต็มที่ เพราะยังงงๆกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า “ตับ ตับ ตับ” “มันหยุดดิ้นหรือยัง” พี่กบเย็ดพี่บูรณ์ไปถามไป “ยัง” พี่สันติตอบพี่กบ พี่กบเย็ดพี่บูรณ์หนักขึ้นเรื่อย ๆ “เชี่ยแม่งเมื่อไหร่จะหาย...กูจะแตกแล้ว” พี่กบพูดไม่ทันขาดคำแกก็กดควยนิ่ง ผมคิดว่าพี่กบน้ำแตกใส่ตูดพี่บูรณ์แล้ว แต่พี่บูรณ์ยังไม่หยุดดิ้น
+ _1 _1 G( Q- ?6 U& r
| 
Orama [img]http://www.g4guy
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-1-28 18:15:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-1-28 18:42:39
โพสต์ 2020-1-28 19:23:15
โพสต์ 2020-1-28 19:38:23
โพสต์ 2020-1-28 21:40:36
