เรื่อง เด็กช่างรักจิง ภาค 3 ตอน 1

โอ๊ต

*******หลังจากที่เรียนจบแม็กก็ไปทำงานส่วนผมเรียนต่อ บอกให้แม็กเรียนต่อก็ไม่ยอมเรียนต่อ ดื้อ
แม็กหลังจากที่เรียนจบช่างกลโรงงานมาก็ ทำงานเป็นพนักงานเรียงของในห้าง............ซึ้งมันเกี่ยวกับวิชาการศึกษาที่แม็กเรียนอย่างเหมาะเจาะ เราจะเจอกันก็เฉพาะเวลากลับคอนโดเท่านั้นส่วนเรื่องอาหารการกินแม็กก็จะเป็นคนจัดหามาผมเกือบที่จะไม่ต้องทำทำอะไร ผมกังวลว่าการที่แม็กไปทำงานที่นั้นจะทำให้แม็กเจอใครมากไปแล้วเปลี่ยนใจไปจากผม(คิดมากจริง) แต่คนที่เปลี่ยนไปกลับเป็นตัวผมเอง หลังจากเริ่มต้นเรียนในระดับป.ตรีในสถานศึกษาเดิม ผมก็ได้เจอเพื่อนใหม่มากมายซึ้งในนั้นก็ยังมีเพื่อนเก่าคือไอ้วัดเพื่อนที่แสนดีของผมอยู่ด้วย
“ว่าไงเจต วันนี้ไม่ไปไหนเหรอ”
“ไม่ ขี้เกียจ กิตจะไปเที่ยวเหรอ” คนนี้แหละครับที่ทำให้ผมเปลี่ยนไป(นิดหน่อย)
“ครับ ก็ว่าจะไปเที่ยว ว่าจะชวนเจตไปด้วย ไม่รู้ว่าเจตจะว่างรึเปล่า”
“อือ.....................”
“ไปนะครับ ตั้งแต่รู้จักกันมาเรายังไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันเลยนะ”
“ทำไมกิตไม่ชวนแฟนกิตไปละครับ”
“ถ้ามีก็ดีนะสิครับ นะครับไปเป็นเพื่อนผมหน่อย”
“ก็ได้ครับ แต่ไม่นานนะครับ” สรุปแล้ว ผมก็มาเที่ยวกับกิต กิตเป็นผู้ชายผิวขาว สูง หล่อ สาวกรี๊ดสลบ ถ้าถามระหว่างแม็กกับกิตใครหล่อกว่ากันเหรอครับ บอกได้เลยว่าหล่อคนละแบบ
ผมมานั่งร้านอาหารที่บรรยากาสดีมากทีเดียว(ไม่ใช่หัววัว หัวควายเหมืนอครั้งแรกที่แม็กพาไป) นั่งทานไปนานพอควรแม็กก็โทรมาหาผม
“มึงจะกินอะไรเป็นพิเศษไหมคืนนี้ เดี๋ยวกูซื้อไปให้วันนี้เงินเดือนกูออก”
“เอ่อ แม็ก....ไม่เป็นไรเรากินแล้ว”
“อ้าวเหรอ มึงกินแล้วเหรอ”
“ใช่”
“งั้น ไปเที่ยวกันไหม คืนนี้กูเลี้ยงเอง แต่ก็เหมือนได้ยินเสียงเพลงมึงอยู่ที่ไหน”
“เราอยู่ร้านอาหารนะมากินข้าวกับเพื่อน”
“กับไอ้ไก่เหรอ”
“ใช่” โกหกเห็น ๆ
“งั้นไม่เป็นไรไว้เลิกงานแล้วเจอกันนะ”
“ครับ” แล้วผมก็วางหูจากแม็ก
“แฟนโทรมาเหรอครับ”
“ประมาณนั้นครับ”
“คนน่ารักแบบเจตผมรู้ว่ายังไงก็มีแฟนอยู่แล้ว” พร้อมกับรอยยิ้มของกิตที่ช่างบาดใจผมเหลือเกิน
“แล้ว กิตละครับทำไมไม่หาแฟนละครับ”
“ก็พยายามอยู่ครับ กำลังจะจีบเขาอยู่ครับ”
“ขอให้สำเร็จนะครับ”
“ต้องให้เจตช่วยนะครับ”
“ช่วยยังไงละครับ”
“ก็ช่วยรักผมไงครับ” หวานหยดย้อยหยาดเยิ้มเหลือเกิน
“5555 กิตก็พูดเล่นไป ผมมีแฟนแล้วนะครับ”
“ก็ไม่เป็นไรนี้ครับ ผมรอได้”
“เปลี่ยนเรื่องดีกว่านะครับ”
“แสดงว่าผมมีโอกาสใช่ไหมครับ” เฮ้อ หลังจากร้านอาหารกิตก็ชวนผมไปต่อที่เธค แม้เมาได้ที่ ก็ต้องไปโซโล่ กันซักหน่อย โทรศัพท์ผมดังขึ้นอีกครั้ง แม็กโทรมานั้นเอง ผมหลบหลีกออกมาจากลานเต้นพื่อมารับ
โทรศัพท์แม็กข้างนอก
“มึงอยู่ที่ไหน”
“เราอยู่เธคนะ”
“ทีกูชวนไม่ไปนะ”
“มันติดลมงะ เดี๋ยวเรากลับแล้ว”
“กูให้เวลามึง 10 นาทีมึงต้องมาถึง ไม่งั้นมึงโดน”
“เราก็โดนทุกวันอยู่แล้วนี้”
“อย่ามาเล่นลิ้น”
“ไม่ได้เล่นลิ้น แต่จะเล่นน้องชายแม็ก”
”ปากดีเดี๋ยวกลับมาก่อนเถอะโดนแน่”
“คราบบบบบบบ” แล้วผมก็วางหูจากแม็กหลังจากนั้นก็มาบอกกับกิตว่าผมต้องกลับแล้ว
“กิตเรากลับแล้วนะ”
“จะไหวเหรอเจต”
“ไหว สะบายมาก”.
”งั้นก็ตามใจครับ ขับรถดีดีนะครับ เป็นห่วงนะครับ” ผมรีบเดินออกมาไม่งั้นต้องอ้วกเพราะคำพูดกิตเป็นแน่ผมรีบบึ่งมาคอนโดด้วยความรวดเร็ว พอขึ้นถึงห้องก็ต้องค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไป ค่อย ๆ ย่องเผื่อแม็กหลับแล้วจะได้ไม่ต้องเจอคนหน้ายัก แต่ว ๆๆๆ ผิดคาด แม็กยังดูทีวีอยู่ที่โซฟา
“ยัง.....ไม่..ง่วง..เหรอ”
“ง่วงได้ไง เมียหนีไปเที่ยว”
“ไม่ได้หนี เพียงแต่ไม่ได้บอก”
“มันแตกต่างกันตรงไหน”
“เขียนไม่เหมือนกันไง” แม็กย่างสามขุมเข้ามาล็อกคอผม
“มึงนี้ยั่วยวนกูจริงนะ” พร้อมกับเอาลิ้นสอดใส่เข้าในช่องปากของผม ขณะเดียวกันก็เอาน้องชายมาบดกับน้องชายของผม จากนั้นเราต่างก็บรรเลงเพลงกามกันที่โซฟาจนเรียบร้อย ต่างคนต่างหลับหลับกันไปที่โซฟาจนเช้า ปวดหัวจังสงสัยเมื่อคืนหนักไปหน่อย
“มึงไม่ไปเรียนเหรอ”
“ปวดหัว”
”แดกมาก” นี้ใจว่าคำนี้หลุดออกมาจากแม็กนะ แล้วแม็กก็เดินไปหยิบยามาให้กิน
“งั้นกูไปทำงานก่อนนะ กลางวันจะซื้อข้าวมาให้”
“ครับ” แล้วแม็กก็ออกไปทำงาน ผมจึงลุกไปนอนในห้อง ซักพักโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น สงสัยแม็กโทรมา ผมกดรับโดยไม่ได้ดูเบอร์ว่าเป็นเบอร์ของใคร
“ว่าไงที่รัก”
“จริงงะ เราเป็นที่จริงของเจตจริงงะ” ซวยสิกูใครเนี๊ยะ
“เจต ๆ ๆ ๆ “ นี้มันเสียงกิตนี้นา
“เฮ่อๆๆ มีอะไรเหรอกิต”
“วันนี้ไม่มาเรียนเหรอ”
“ปวดหัวนะสงสัยเมื่อคืนกินเหล้ามากไปหน่อย”
“เป็นอะไรมากไหม ทานยายัง เอาอะไรไหมเดี๋ยวเราซื้อไปให้”
“ไม่เป็นไรกิตเรียนเถอะ”
“นอนหลับมาก ๆ นะครับจะได้มีแรง และหายไวไว”
“ครับ” ผมกดวางหู แล้วหลับไป แล้วประตูห้องของผมก็ถูกเคาะ ผมสะดุ้งตื่นแล้วรีบออกไปเปิดประตู สงสัยแม็กกลับมาแล้ว
“อ้าวกิตรู้ได้งัยว่าเราอยู่ที่นี้”
“เราถามจากวัดนะ นี้เราซื้อข้าวกับยามาให้”
”ไม่เห็นต้องลำบากเลย”
“ไม่เป็นไร ถ้าเป็นเจต เราทำให้ได้” ผมยิ้มให้แทนคำพูดไดได ผมรับกับข้าวจากมือของกิตแล้วมาเทใส่จาน
“มานั่งทานด้วยกันสิ” ผมเรียกกิต พอกิตมานั่งก็ตักโน้นตักนี้ให้ผมจนล้นจาน
“นี้กิต พอแล้ว ตักให้ตัวเองบ้างเถอะ”
“ให้เจตกินก่อน เห็นเจตกินเราก็อิ่มแล้ว” เป็นเทวดารึงัยอิ่มทิพย์ ประตูห้องผมเปิดออกอีกครั้ง คงไม่ใช่ใครเพราะคนที่มีกุญแจห้องที่นี้ก็มีผมกับแม็กเท่านั้น
“อ้าวแม็กมาพอดีเลย นี้เพื่อนเรา ชื่อกิต”
“สวัสดีครับแม็ก”
”ครับ” ในมือแม็กมีกับข้าวมาด้วย แต่พอแม็กเห็นกับข้าวที่กองอยู่เต็มโต๊ะ แม็กทำหน้าเศร้า
“งั้นกูไปก่อนนะ คงอิ่มแล้วสินะมึงนะ”
“แล้วแม็กไม่กินเหรอ”
“กูจะกลับไปกินที่ทำงาน”
“เหรอตามใจ” คำตอบผมครั้งนี้ใครจะรู้ว่ามันสร้างความน้อยใจให้แม็ก อย่างมาก
“แฟนเจตเหรอ”
“อือ”
“หล่อนะ”
“อือ”
“งั้นเรากลับก่อนนะ”
“อือ” ผมรู้สึกผิดยังไงก็ไม่รู้ที่ไม่กินข้าวกับแม็กก็เลยไม่มีอารมณ์ตอบกิต ผมนอนจนถึงกลางคืนแม็กก็กลับจากที่ทำงาน
“แม็กเป็นอะไร” สีหน้าแม็กดูเศร้าไปแฮะ
“เปล่ากูไม่ได้เป็นอะไร”
“มึงกินข้าวรึยัง อ๋อ คงอิ่มแล้วสินะ” หมายความว่าไง
“อะไรแม็ก เรายังไม่ได้กินอะไรเลย”
“ก็คงอิ่มตั้งแต่ตอนกลางวันแล้วสิ”
“.............................” อึ้ง ผมเดินเข้าไปกอดแม็ก
“หึงเราเหรอ”
“เปล่า กูจะไปหึงมึงทำไม เพื่อนมึง ถ้าเป็นเพื่อนมึงจริงกูจะไปหึงทำไม” แสนรู้
“ก็จริงงะ เพื่อนเรา”
“ไปกินข้าวเถอะ กูไม่อยากพูดแล้ว แต่วันนี้กูจะแสดงฝีมือทำอาหารเอง” แม็กเดินเข้าไปในห้องครัวผมก็เดินตามไป เป็นครั้งแรกสินะที่ห้องครัวของเราจะถูกใช้ซะที ไม่นานอาหารก็เรียบร้อย
“อร่อยจัง” ต้องชมแม็ก
“คงน้อยกว่าอาหารกลางวัน” ช่างประชดประชันจริง ๆ แฟนกรู
“ไหนว่าจะไม่พูดแล้วไง” กริ๊ง ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น กิตโทรมา
“ว่าไง” ผมลุกไปคุยที่ระเบียง
“หายหวดหัวยัง”
“หายแล้วขอบใจที่เป็นห่วง”
“งั้นพรุ่งนี้เรารอที่โรงอาหารนะ”
“ครับ” พอคุยเสร็จผมก็จะเดินเข้ามาเพื่อกินข้าวต่อ แต่...........มันถูกเก็บเรียบร้อยแล้ว
“แม็กเรายังไม่อิ่มเลย”
“เหรอ” แล้วแม็กก็เดินเข้าห้องไป ผมเดินตามเข้าไป
“แม็กเป็นอะไร”
“เปล่า”
“อย่ามาทำแบบนี้ เราไม่ชอบ”
“กูทำอะไร”
“กูทำประชดประชันเราแบบนี้ไง ไม่พอใจอะไรก็ว่ามาสิ”
“เออ กูไม่พอใจที่มึงคุยกับไอ้กิต”
“แม็กจะไม่เราคุยกับใครเลยเหรอ ไม่มีเหตุผล”
“กูมันไม่เหตุผล ทำไม”
“แม็ก”
“อะไร กูดูออกนะว่าไอ้กิตมันชอบมึง”
“ไร้สาระ” ผมเดินออกมาจากห้องเพราะขี้เกียจเถียง ผมออกมานั่งที่โซฟา แม็กเปลี่ยนชุดแล้วเดินออกไปข้างนอก ตามใจจะไปไหนก็ไป คนบ้า นั่งอยู่ซักพักก็เหงาเหมือนกันแฮะชวนไอ้วัดไปเที่ยวดีกว่า
ไม่นานไอ้วัดก็มารับผม
“ไปไหนดี”
“ที่เดิม” ไอ้วัดมันรู้ครับต้องพาผมมาเที่ยวที่ไหน เมื่อวานก็มาวันนี้ก็มาอีก กินให้มันเมาๆๆๆๆไปเลย แป๊ปเดียวตี 2 แล้วเหรอเนี๊ยะ ได้เวลากลับแล้วสิ วัดเพื่อนที่แสนดีก็มาผมมาส่งที่คอนโด ผมหลับไปในรถสะดุ้งตื่นเพระมีคนมาแอบจุ๊บที่แก้มผมลืมตาขึ้นมองไอ้วัดนั้นเอง
“ไอ้วัดมึงทำอะไร”
“กูขอโทษ”
“มึงอย่าทำแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นกูจะไม่คุยกับมึงอีก” ผมรีบเปิดประตูรถลงไปโดยมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ ผมขึ้นมาถึงห้องแม็กยังไม่กลับมาเหรอ ซักพักแม็กก็เข้ามา
“สำเริง สำราญกันเต็มที่สินะ กูไม่น่ากลัวไอ้กิตเลย”
“อะไรอีกแม็ก”
“ยังมีหน้ามาถาม เมื่อกี้กูเห็นนะว่าไอ้วัดหอมแก้มมึงที่รถ ทำไมไม่เอากันให้เรียบร้อยเลยละ” ผมเดินเข้าไปตบหน้าแม็ก เพี๊ยะ
“หยาบคาย”
“เออ กูหยาบคาย รับความจริงไม่ได้ละสิ”
“เราไม่เคยคิดอะไรกับวัด แต่วัดจะคิดอะไรกับเรานั้นเราไม่รู้ อีกอย่างเราไม่เคยคิดที่จะไปมีอะไรกับใครนอกจากแม็ก ถ้าคิดว่าแค่การโดนหอมแก้มจะทำให้เราเปลี่ยนใจไปรักวัดได้ละก้อ แม็กคิดผิด” ด้วยความโมโหผมจึงเดินออกจากห้องไป โทรหากิตดีกว่า (จะโทรหาทำไมก็ไม่รู้)
“กิตเหรอ”
“มีอะไรครับ”
“มารับเราหน่อยสิ”
“มีอะไรหรือเปล่า”
“นิดหน่อยนะ”
“คราบ อีกอึดใจเดียวนะครับ” ไม่นานกิตก็มารับผม
“จะไปไหนหรือเปล่าครับ”
“ที่ไหนก็ได้”
“งั้นไปบ้านผมนะ นี้มันจะตี3 แล้วคงไม่มีที่ไหนจะไปแล้ว”
“ตามใจกิตเถอะ”
“ทะเลาะกับแม็กเหรอครับ”
“ประมาณนั้น”
“เพราะผมหรือเปล่า”
“เปล่า หรอก ทำไมถึงคิดแบบนั้นละ”
“เมื่อเช้าผมเห็นสีหน้าแม็กไม่ค่อยดีเท่าไรตอนเห็นผมอยู่ในห้องกับเจต”
“แม็กก็เป็นแบบนั้นแหละไม่มีอะไรหรอก” ไม่นานผมก็มาถึงบ้านของกิต อือรวยไม่เบา
“ไปนั่งที่ห้องผมนะครับ”
“ครับ”
“เจตคงรักแม็กมากสิครับ”
“ครับ กว่าเราจะได้มาอยู่ด้วยขนาดนี้ต้องผ่านเรื่องราวต่างๆ มามากมาย”
“งั้นผมคงหมดหวังสิครับ”
“5ถ5 กิตพูดอาไร เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“แต่ผมอยากเป็นมากกว่านั้น” พร้อมกับสายตาของเราทั้ง 2 กันอย่างไม่ลดละ
“เอ่อ กิตเราอยากกลับแล้ว” ขืนอยู่นานต้องเสียตัวแน่ ๆ
“เดี๋ยวสิครับ” กิตดึงตัวผมไปกอด
“กิต อย่าทำแบบนี้” แต่ยักไม่แกะมือกิตออก
“เจต เราชอบเจนนะ”
“พอเถอะกิตเราอยากกลับแล้ว”
“ครับ” แล้วกิตก็พาผมมาส่งที่คอนโดกว่าที่จะมาถึงก็ตี 4 กว่าแล้ว ขึ้นไปถึงห้อง แม็กไม่อยู่นี้ไปไหนนะ ช่างเถอะ เดี๋ยวคงกลับ ซักพักโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น ไอ้ไก่โทรมา
“มีอะไรไก่”
“เจตมึงมาเอาไอ้แม็กกลับหน่อย”
“มีอะไร”
“ก็มันสิเป็นเจิ๊๊ยะ อะไรก็ไม่รู้มาถึงก็โวยวายจะกินเหล้า พังข้าวของกูหมดตอนนี้สลบอยู่หอกู” ป่าเถื่อน
“เดี๋ยวเราไป” ไม่นานผมก็มาถึงหอไอ้ไก่ เห็นสภาพแม็กตอนนี้หมดหล่อเลยแฟนกู
“แม็ก ตื่น ๆ ๆๆๆๆๆ ไอ้แม็กตื่นโว้ย” แม็กค่อย ๆ ลืมตามองผมอย่างช้า ๆ
“มึงมาทามมาย”
“อ้าวก็มารับแม็กกลับนะสิ เมาแล้วทำให้คนอื่นลำบาก”
“ถ้ามึงลำบากมากก็ไม่ต้องมาสนใจกู กูมันไม่มีความหมายแล้วนี้ ไอ้ไก่เจตมันไม่รักกูแล้ว” ไปฟ้องมันทำไมไอ้ไก่นะมันไม่ใช่ศาล
“ไปกลับ ๆๆ” ผมจูงแขนแม็ก แต่แม็กสลัดอย่างแรงจนผมล้มลง
“เฮ้ย ไอ้แม็กทำไมมึงไปทำไอ้เจตอย่างนั้น”
“มันน้อยไป มันหอมแก้มกับไอ้วัดที่รถ มึงรู้ไหมว่ามันหอมแก้มกัน”
“จริงเหรอเจต”
“แม็กเราบอกแล้วว่าไม่มีอะไร แม็กจะเอาอะไรอีก”
“กูไม่เชื่อ”
“งั้นก็ตามใจ ไก่ฝากนอนที่นี้ด้วยนะ รำคาญคนไม่มีเหตุผล” ผมเดินออกจากห้องก่อนจะออกแม็กก็ตะโกนตามหลังมา
“เอ่อ กูมันคนน่ารำคาญ” ปราสาท

piya

ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้

เริ่มเรื่องก็เอาเลยหรือ  ขอให้แต่งดีดีนะ  ไม่งันมีเรื่องแน่คนแต่งนะ  ขอบคุณครับ

mintt

ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้

ว้าว!!!!     มีภาค 3 ด้วย อ่านก่อเด้อ   คุณโอ๊ตน่ารักจัง

mrfoxx

งอมแงมเลยเรื่องนี้

kungudon

ขอบคุณมากครับ

yellow2550

ขอบคุณครับ มีต่อด้วยชอบมากๆครับ

angiejole

ขอบคุณค่ะ..หนุกมากๆ

magazine

สนุกดีครับ คิดถึงตอนม.ปลายเลยอ่ะ

jakkura_et

ชอบเรื่องนี้ตั้งกะแรกแล้วอะ

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

poui

ขอบคุณมาก

peekay

ขอบคุณครับ

poui

ขอบคุณครับ

pikla

ขอบคุณครับ

tajarak

ขอบคุณครับ

kangped

ขอบคุณครับ

4_NAY

แม็กก็นะ

chokeeis

ขอบคุนครับบบ

Nikezero

ขอบคุณครับ