ใกล้เพียงปลายตา ห่างพันไมล์หัวใจ

konbannok

ผมเคยคิดเล่นว่า.....
ถ้าเราคิดถึงใครสักคน เค้าจะรับรู้ถึงความรู้สึกของเราไหม?
ถ้าเรารู้สึกดี ๆ กับใครสักคน เค้าจะเห็นมันผ่านแววตาของเราไหม?
ถ้าเราไม่พูดและไม่ทำสิ่งใดเลย เค้าจะรู้ไหม?ว่าเค้ามีความสำคัญกับเราแค่ไหน?
เหมือน ๆ ผมกับเธอในวันนี้
กาลเวลาผ่านมาเนิ่นนาน..เรื่องราวของสองเรายังคงระลึกอยู่ในความทรงจำของผม
เราเจอกันทุกวัน แต่เรายิ้มให้แก่กันไกล ๆ
เราพูดคุยปรึกษากันได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องหัวใจของเรา
มีหลายครั้งที่ผมอยากจะเอ่ยปากบอกความรู้สึกไป แต่ผมรับรู้ได้ในแววตาว่าคุณเปลี่ยนไปแล้ว
สมัยก่อน คุณเคยถามผมว่า....ชอบสิ่งไหนที่สุดในตัวคุณ?
ผมจะมองลึกเข้าไปในดวงตาของคุณและตอบคุณว่า...ชอบดวงตา ก็ดวงตาของคุณมันสื่อความหมายได้ชัดนัก
แล้วคุณก็จะถามผมต่อว่า....ไหนบอกซิว่าตอนนี้คุณคิดอะไร?
ผมก็จะยิ้ม ๆ แล้วก็ตอบกลับไปว่า...คุณรักผมหน่ะสิ แล้วเราทั้งสองคนก็จะหัวเราะให้แก่กันในความแสนรู้ของผม
แต่ถ้าวันนี้ผมต้องตอบคำถามนั้นอีกครั้ง...ผมจะตอบคุณว่า
คุณจะเห็นคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าคุณ และเค้าอยากจะขอโทษคุณถึงเรื่องราวที่ผ่านมาและถ้าไม่มากเกินไป เค้าอยากฝากความคิดถึงให้คุณ....

By blindman ขอขอบคุณข้อมูลจาก : http://www.quamruq.com

เค

คราบขอบคุณคราบบบ