ปรสิต ย้ายวิญญาณ 4 - รถทัวร์

xyz6102

นักเรียนทุกคนกำลังต่อแถวรวมกลุ่มกันอย่างหยาบๆเพื่อรอไปขึ้นรถ จอมมองซ้ายมองขวา เขาเริ่มเห็นว่านักเรียนชายเริ่มอยู่เป็นกลุ่มๆกันมากขึ้น โดยเฉพาะกลุ่มของภูมิที่เป็นหัวหน้าห้อง แต่ก็ยังคงมีเพื่อนกลุ่มอื่นๆอยู่เป็นประปราย

กวิน หรือเชรอน ที่ยืนอยู่ในกลุ่มนั้น ส่งยิ้มมาให้กับเขา

จอมทำได้เพียงรู้สึกขนลุกจนตัวเย็นวาบ แล้วไปหาอะไรคุยกับคนอื่นๆ

"จอม เป็นไรวะ? ทำหน้ายังกะเห็นผี" อาร์ม รูมเมทจำเป็นที่ไม่ค่อยอยู่ห้องเท่าไรเอ่ยถาม

"บางทีผีอาจจะน่ากลัวน้อยกว่าสิ่งที่ฉันเจอก็ได้...." จอมพูดเสียงเอื่อยๆ

"เฮะ...?" เพื่อนรอบๆตัวเริ่มเกิดอาการสงสัย

"ที่เล่นย้ายวิญญาณกันน่ะ ฉันคิดว่ามันอันตราย อย่าไปเล่นเลยนะ" จอมได้แต่เตือนคนรอบๆตัวอย่างไม่จริงจัง
"โห่วว นายนี่ ป๊อดเกินไปป่าววะ" อาร์ม
"แฮะๆจอมน่าจะลองทำอะไรใหม่ๆบ้างนะ" ปันหันมาพูดกับผมพร้อมยิ้มแห้งๆ

ดูเหมือนว่าเพื่อนรอบๆตัวจอมจะไม่ค่อยส่งเสริมกับเขาสักเท่าไร

จะมีก็แต่เกมส์ ที่มองมาที่เขาด้วยท่าทางครุ่นคิด

_________

เย็นวันนี้ ทุกคนจะได้ไปเดินเที่ยวหาของกินจากตลาดในเมืองกัน รถทัวร์ถูกจอดทิ้งไว้ ทุกคนสามารถพักผ่อน หรือเดินเล่น ไปที่เที่ยวที่ไหนก็ได้ตามอัธยาศัย เพียงแต่ต้องกลับมาขึ้นรถทัวร์เพื่อกลับโรงแรมตามเวลาที่กำหนดเท่านั้น เนื่องจากว่าโรงแรมที่เราจองมาได้ เป็นโรงแรมที่ค่อนข้างอยู่ไกลจากเมืองอยู่หน่อยๆเลยต้องมีรถรับเดินทางไปกลับ

จอมกลับมาถึงที่รถเป็นคนแรกๆเขาหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านรอ ระหว่างนั้นก็มีเพื่อนอยู่บนรถอีกไม่น้อย มีภูมิ บาส โอม และก็กวินที่พึ่งโดนลากให้อยู่แก๊งเดียวกัน ถัดไปหน่อยก็มีหมอก กับตะวัน เป็นเพื่อนซี้กัน ไอหมอกเป็นนักวิ่ง ชอบลงงานวิ่งต่างๆที่จัดเสมอ เป็นประเภทพวกดูแลร่างกายเหมือนกัน ส่วนตะวัน เป็นนักดนตรี หมอนี่ว่างๆชอบแยกตัวออกไปซ้อมเพลง ก็เลยไม่ค่อยอยู่ห้องให้เจอหน้าเท่าไร เรียกได้ว่าไม่ค่อยสนิทเลยด้วยซ้ำ

ทุกคนนั่งล้อมกันในท่าหันเข้าหากันในพื้นที่ชั้น 1 ของรถทัวร์ มีเพียงผมที่นั่งที่นั่งปลายนอกสุดของแถว

ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไร หลังจากที่เห็น พวกแก๊งค์ปริสิตพวกนั้นมองตากันอย่างส่งซิก ทั้ง 4 คนนั้นมองตากันกันอย่างรู้ใจ รวมทั้งยิ้มให้กันในแบบที่ผมไม่ค่อยสบายใจเท่าไร

"เฮ้ย หมอก ตะวัน มาเล่นย้ายวิญญาณกันดีกว่า" ภูมิ หัวหน้าห้องคนดีคนเดิมเอ่ยนำแล้วพุ่งเข้าไปใกล้ทั้งสอง

"เอ่อ กูคงไม่..." ตะวันที่ไม่ค่อยสนใจเพราะเล่นเกมโทรศัพท์อยู่ตอบขึ้น ส่วนหมอกนั้นก็ยิ้มแห้งๆแล้วพลางกินอมยิ้มของตัวเองต่อ

ภูมิหันเรียกเพื่อนข้างๆอีก 2 คนให้ทำตามแผน
กวิน กับบาสเข้ามาล็อคแขนทั้งสองคนจากข้างหลังเอาไว้
"เฮ้ย เหี้ย พวกมึงทำไรวะ กุลงแรงค์อยู่เว้ยย~~" ตะวันโวยวาย เพราะมันทำให้โทรศัพท์หลุดออกจากมือ
กวินเข้ามาล็อคแขนหมอก ส่วนบาสก็เข้ามาจับแขนตะวันไขว้ไว้ด้านหลัง

"โหย... นี่ต้องบังคับกันเล่นขนาดนี้เลยเหรอ" หมอกบ่นพึมพึมๆ
"รับรองว่าสนุก" กวินกระซิบเป็นคำตอบข้างๆหูคนตรงหน้า

"พ่อมึ*ตา*** เหี้ยยยยเอ๊ยยย โว๊ะ!" ตะวันเหมือนจะเก็บอาการไม่ค่อยอยู่แล้ว

ทางด้านภูมิกับโอม ก็เหมือนจะกำลังเตรียมอุปกรณ์อะไรบางอย่าง

จอมก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด และเขาก็นั่งอยู่ในห้องนี้ ในใจเขาก็พลางพอจะรู้แล้วว่าอะไรที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป ว่าแต่ว่า... จะทำกันต่อหน้าต่อตาเขาตรงนี้เลยเหรอ

"อ่ะแฮ่ม.. จอมนายสามารถนั่งอยู่เฉยๆหรือทำอะไรก็ตามที่ไม่ต่อต้านพวกเราได้นะ แต่ถ้าเกิดไม่ล่ะก็ ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของนายหรอกนะ" กวินหันมาพูดกับนายไร้เพื่อนด้วยรอยยิ้ม หรือเรียกว่าเป็นคำขู่ซะจะดีกว่า เขาได้แต่อึ้ง และกลืนน้ำลายอย่างไม่เป็นจังหวะ

ขณะที่หมอกและตะวัน ดูจะงงๆกับคำพูดของกวินนั้น แต่อีกเดี๋ยว มันคงไม่จำเป็นแล้วล่ะ....

ภูมิหยิบเครื่องมือบางอย่างขึ้นมา มันคือเชือกที่ห้อยเหรียญอันเดิมที่จอมเคยเห็นมาก่อนในห้องพักเมื่อตอนนั้น

"พวกมึง ดูที่เหรียญนี้ไว้ดีๆนะ..." ภูมิเริ่มกล่อม

เหรียญนั้นเริ่มส่องแสง มันถูกวางชูเหนือศรีษะของทั้งสองคน ทำให้หมอกและตะวันต้องเงยหน้าขึ้นมา
ตะวันที่เริ่มโวยวายและมีท่าทีต่อต้าน เริ่มเงียบลง เหมือนดูสงบขึ้น
"ดีมาก.... หมอก ตะวัน หลังจากนี้พวกมึงจะรู้สึกผ่อนคลาย...."

"เอ้อ...." ทั้งสองคนเริ่มตาลอย และครางเบาๆออกมาด้วยความสบายตัว
อมยิ้มในปากของหมอกหล่นลงมา เนื่องจากความสบายของร่างกายทำให้ปากของเด็กหนุ่มเผลอคายออกมา

จอมที่เห็นเพื่อนร่วมห้องกำลังถูกสะกดจิตอยู่ เขากำลังจะลองพยายามทำอะไรบางอย่าง แต่ก็ต้องหยุดไว้เพราะสายตาอาฆาตของกวินที่จ้องมองเขาอยู่

"เอาล่ะ.. ร่ายกายของพวกนายจะสบายขึ้นเรื่อยๆ... รู้สึกผ่อนคลาย...."

"ผ่อนคลาย...."
"สบาย......" หมอกและตะวัน พร้อมจะถูกเปลี่ยนเต็มที่

"ดีมาก หลังจากที่ได้ยินฉันเรียกตัวเองแล้ว พวกนายก็จะกลายเป็นพวกเราโดยสมบูรณ์"

"ตะวัน" "ครับ!" ร่างของตะวันพงกลงทันที มีประกายแสงสีขาวลอดผ่านออกมาจากจมูกของเด็กชาย และลอยเข้าไปใส่ขวดที่ติดชื่อ "ตะวัน" ซึ่งโอมถือเตรียมเอาไว้ และอีกขวดที่เขียนว่า "หมอก" เช่นกัน

"หมอก" "ครับ!" ร่างเด็กหนุ่มอีกคนก็วูบเหมือนคนหมดสติลงไปทันที โอมปิดฝาขวด 2 อันนั้นไว้ แล้วหยิบขวดอีกใบออกมา ซึ่งมีแก๊สสีดำเคลื่อนไหวไปมาอย่างรวดเร็ว

ปรสิตตัวใหม่ 2 ตัวพุ่งออกมาจากขวดนั้น และพุ่งเข้าใส่ร่างที่ไร้ความรู้สึกของตะวันและหมอกทันที ทั้งสองเชิดอก และยืดไหล่ตรงขึ้น เหมือนร่างกายตัวเองถูกรีเฟรชใหม่
ดวงตาของหมอกและตะวัน เปิดกว้าง มันเป็นสีดำสนิท จากนั้นก็เริ่มเลือนหายกลับเป็นดวงตาของคนปกติ

กวิน และบาสที่ล็อคแขนทั้งคู่ไว้ ปล่อยออก เพราะไม่มีเหตุจำเป็นที่ต้องทำร้ายพวกเดียวกันอีกต่อไป พวกเขายิ้มอย่างมีชัยชนะที่มุมปาก

ตะวันที่เกิดใหม่ เริ่มบิดคอของตัวเองไปมา พลางสำรวจร่างกายใหม่ "หืมม เลือกได้ไม่เลวนี่"

พร้อมกับรอยยิ้มลึกลับที่ปรากฎขึ้นบนหน้า ที่จอมเองไม่เคยเห็นมันมาก่อน

กวินโน้มตัวลงมาแล้วมอบจูบให้กับหมอก เพื่อเป็นการต้อนรับ ทั้งคู่หลับตาและแลกริมฝีปากกันด้วยความโรแมนติก

อื้ม อื้ม อืม

กวินยกหัวตัวเองออก แล้วพลางกอดไปที่แขนแน่นๆของคนตรงหน้า "ร่างกายของนักกีฬา... ดีอย่างที่รู้ๆกันนั่นแหละ"
"นายก็เช่นกัน" หมอกยิ้มแบบเขินๆแล้วดึงกวินลงไปนอนเล้าโลมกันต่อแบบ 1-1 โดยไม่สนใจคนรอบข้างอีกแล้ว


ตะวันหันมากอดเอวเพื่อนที่อยู่ข้าง "กูหิวควย ขอกินหน่อยนะ..." พลางทำหน้าออดอ้อน และค่อยๆปลดซิปกางเกงของบาสออกอย่างช้า
บาสไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่เอามือลูบหัวเพื่อนตรงหน้าอย่างเอ็นดู
แท่งเนื้อแข็งๆของบาสถูกเผยออกมา มันมีขนาดประมาณ 5-6 นิ้ว ตะวันเริ่มสัมผัสมันด้วยปากอย่างกับทานไอติม

"ซีดดด อ่าาา" บาสครางออกมาเบาๆ

ภูมิขยับตัวไปยังด้านหลังของตะวัน เขาเอาร่างกายแนบลงไปบนกล้ามก้นแน่นๆของเด็กหนุ่มเพื่อกระตุ้นอารมณ์ ตะวันที่รู้สึกเสียวมากๆเลยถอนไอติมออกจากปากแล้วพูด "ช่วยเย็ดจริงๆเลยได้ไหม มันเสียวว่ะ" ระหว่างพูดไปน้ำลายเขาก็ยืดมาจากท่อนกายของบาส

ภูมิจับตะวันนอนหงาย แล้วเริ่มปลดกางเกงของตะวันออกมา ทางด้านโอมคุกเข่าลงแล้วเปิดเสื้อของตะวันออก แล้วเลียชิมรสชาติของแผ่นหน้าท้องที่แสนอร่อย
"หุ่นมึงนี่ ลีนดีจริงๆวะ"

ทั้งตะวัน และหมอก ร่างน้องใหม่ของเวลานี้ต่างเป็นที่สนใจและจับจองโดยคนรอบข้างโดยเฉพาะพวกปรสิตเสพสุขจากเหล่าชายแท้ ไม่เว้นแม้กระทั้งจอมที่นั่งอยู่เบาะหลังไปสองแถว ไม่มีใครสนใจสายตาของเลยแม้แต่น้อย ทำเป็นอากาศยังกับว่าไม่มีเขาอยู่ในห้องนี้

ซึ่งจอมแค่นั่งอยู่เฉยๆเลือดก็น่าจะหมดตัวแล้ว

กวิน และหมอกยังคงลงไปแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม ทั้งคู่ดิ้นตัวไปมาอย่างหื่นกระหาย กวินเปิดเสื้อของอีกฝ่าย เผยให้เห็นร่างนักกีฬาที่ดูแลตัวเองอย่างดี เขาพลางนวดไปบนอกแน่นๆของหมอก จนอีกฝ่ายบิดตัวจนเกือบตกจากเบาะเก้าอี้

น้ำลายจำนวนมากเลอะรอบปากของหมอกจนไหลไปถึงคอ หมอกเริ่มดึงเสื้อของกวินออกบ้าง แล้วทั้งคู่ก็เปลือยท่อนบนกันสำเร็จ มีกวินนั่งอยู่เอวของหมอก ในขณะที่หมอกยิ้มอย่างสบายใจอยู่ด้านล่าง เด็กหนุ่มทั้งสองที่เคยเป็นมนุษย์เต็มร้อยมาก่อน ได้ถูกควบคุมจากภายในด้วยปริสิตที่สมบูรณ์แล้ว พวกเขาใช้ร่างนั้นลงไปกอดแนบเนื้อ ร่วมสังวาลกันอย่างสัตว์ป่า

ทางด้านอีกทีม ท่อนเอ็นของตะวันที่ถูกดึงออกมาได้รับการบริการอย่างดีจากโอมที่นั่งอยู่ ตะวันที่นอนบนเบาะโม๊กให้กับบาสอยู่นั้น พลางก็ใช้มือนวดหลังให้กับโอมเพื่อช่วยให้ผ่อนคลายมากขึ้น ภูมิทีปลดกางเกงของทั้งตะวันและตัวเองออกแล้ว เขาถุยน้ำลายและใช้มือจับนวดไปที่แก่นกายของตัวเอง เตรียมที่จะสอดใส่ลงไปในร่างของเพื่อนที่นอนอยู่

"อ๊ะะะ" ตะวันที่โดนทั้ง 3 ทาง เริ่มร้องเป็นเสียงผู้หญิง "อ๊าา อื้ออออ"

ภูมิสภานักเรียนค่อยๆเพิ่มจังหวะขึ้นเรื่อยๆจนร่างของตะวันต้องโยกไปตามแรงที่ภูมิใส่เข้ามา

หมอกที่นอนร่วมสุขกับกวินอยู่ข้างๆซึ่งกวินกำลังใช้ลีลาปากนุ่มๆเลียอมไปบนแก่นกายให้ตัวเองอยู่ พยายามที่จะมีส่วนร่วมกับอีกทีมบ้าง เลยยื่นมือไปสัมผัสก้นของบาสที่อยู่ข้างๆจนในที่สุดด้ามนิ้วนั้นก็ได้ใส่เข้าในช่องสวรรค์ บาสส่งเสียงร้อง และแสดงหน้าตาอย่างมีความสุข เขาได้รับการบำเรอจากร่างเพื่อนคนใหม่ที่พึ่งยึดมาถึง 2 คนในเวลาเดียวกัน

"อ๊าาาาาาาา"

จอมที่ทนฟังเสียงคราง และมีสิ่งรบกวนอย่างหนังสดอยู่ตรงหน้าไม่ไหว เหมือนเขาจะโกรธหน่อยๆที่ทำอะไรไม่ได้ เขาทำสีหน้าหงุดหงิด และลุกออกไปจากรถทัวร์

"เฮ้อออ อย่างน้อยตรงนี้ก็ยังมีอากาศบริสุทธิ์...."

จอมเดินออกมาเดินเล่นข้างนอกรถ เขาอยู่ทนดูสิ่งที่เพื่อนๆตัวเองกำลังทำกิจกรรมอยู่ต่อไม่ไหว และรับไม่ได้ที่มนุษย์อย่างเราไร้ทางสู้หรือขัดขืนอะไรกับพวกมันได้เลย

ไม่รู้ว่าบนรถทัวร์เกิดอะไรขึ้นต่อบ้าง แต่เขาก็ไม่อยากรับรู้เหมือนกัน

แต่ในขณะที่จอมกำลังเปลี่ยนบรรยากาศเพื่อฟื้นสภาพจิตใจตัวเองนั้นเอง เพื่อนที่เดินตลาดเสร็จแล้ว ก็เดินกลับมาที่รถทัวร์

คนแรกเป็นอาร์ม เมื่อเห็นอาร์มกำลังจะขึ้นรถ จอมรีบเรียกไปหยุดเอาไว้ เขาไม่อยากจะให้เพื่อนต้องไปพบเห็นกิจกรรมบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นในรถอยู่ตอนนี้

"เฮ้ยย อาร์มมม เดี๋ยวก่อน!!" จอมเรียก
"หืม" อาร์มหันกลับมามองด้วยสีหน้างงๆในมือเขาถือสัมภาระนิดหน่อยที่ได้จากการซื้อของมา

"คือว่านะ... อย่าพึ่งขึ้นไปบนรถตอนนี้เลย...." จอมพยายามพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก
แต่อาร์มก็ดูดน้ำปั่นในมือ แล้วมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้างงๆเพราะไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

"ทำไมอ่ะ ในรถมีอะไรเหรอ?" อาร์มถาม

จอมสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะตัดสินใจทำบางอย่าง "คือว่านะ อาร์ม... เรื่องทั้งหมดมันเป็นยังงี้......"

จอมเล่าทุกอย่างที่เขาเจอตั้งแต่ตอนถึงที่พักลงไป รวมทั้งเรื่องแบบว่าบนรถด้วย
"เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นแบบนี้แหละ"

"โห... นายเนี่ยเพ้อเจ้อนะเนี่ย มันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง5555" แน่นอนว่าอาร์มเหมือนจะไม่เชื่อสิ่งที่เขาเล่าเลยสักนิด

"แต่ที่ฉันเล่าไปเป็นความจริงนะ.. แล้วตอนนี้บนรถพวกมันก็กำลังทำแบบนั้นกันด้วย" จอมยังคงตื้อที่จะห้ามไม่ให้อาร์มขึ้นไป เขาก็แค่อยากจะปกป้องเพื่อนแบบที่เขาไม่ได้ทำไปกับหมอกและตะวัน เพียงเท่านั้น

"ไร้สาระอะนาย มาๆขึ้นบนรถมาดูพร้อมกันกับเรา มาให้เห็นกับตากันทั้งคู่เลย" อาร์มให้ข้อเสนอในการพิสูจน์ และลากมือจอมขึ้นมาบนรถทัวร์กันด้วย

"เฮ้ยยยยย เดี๋ยวววว!! ปล่อย กูไม่ขึ้นนนนนน ม๊ายยยย" จอมท่าจะงอแงอย่างหนัก

แต่แล้วสภาพของจอมก็ต้องชะงักลงเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

ทุกคนในห้องกำลังนั่งชิวล์ๆธรรมดาในรถอย่างปกติสุข ภูมิ บาส โอม กวิน ตะวัน หมอก นั่งในตำแหน่งแบบตอนแรกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคนอยู่ในสภาพใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย ตะวันยังคงนั่งเล่นเกมมือถือตามประสา ทุกคนเหมือนกับเป็นเพื่อนของพวกเขาเหมือนเดิมไม่ใช่ใครอื่น

"อ้าว หวัดดีอาร์ม กลับมาแล้วเหรอ" ภูมิทัก

คนอื่นในห้องต่างก็ให้ความสนใจมาที่จอมและอาร์ม ที่พึ่งเดินขึ้นมา

"เห็นไหม ไม่เห็นจะมีอะไรเลย ไร้สาระน่ะ บอกแล้ว.." อาร์มพูดอย่างหงุดหงิด แล้วหาที่นั่งว่างๆลงไปนั่ง

"เออ เมื่อกี้จอมออกไปทำอะไรข้างนอกอ่ะ ไม่เห็นเข้ามานั่งในรถ" กวินถามมาอย่างเนียนๆแสดงอาการอย่างเป็นธรรมชาติ

จอมได้แต่ทำหน้าเจือนๆในใจก็พลางสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นนิดหน่อย แต่คาดว่าก็ไม่น่าจะต่างจากที่พวกเขาคิดมากนัก

พวกปริสิตฉลาดมากทีเดียว พวกมันเรียนรู้ได้มากพอที่จะซ่อนตัวในสถานการณ์ไหนบ้าง และทำตัวแนบเนียนไปกับสภาพแวดล้อมเพื่อหาเหยื่อใหม่ๆได้อย่างชาญฉลาด

จอมลงไปนั่งที่นั่งปลายแถวของตัวเอง ซึ่งแต่ตอบแถปัดๆไปว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิด
กวิน หรือในอีกชื่อที่รู้จักว่าเชรอน เขาลุกขึ้นมานั่งที่เบาะหน้าถัดจากจอม แล้วยื่นหน้าเข้ามาเหมือนจะกระซิบอะไรบางอย่าง

"นายคิดว่าพวกเราจะโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ....."

รอยยิ้มของกวินที่เขาไม่เคยเห็นนั้น... แน่นอนว่ามันเป็นของเชรอนแน่ๆ

หลังจากที่อาร์มกลับมา เพื่อนๆคนอื่นก็เริ่มทยอยกลับมา คนในรถเยอะมากจนไม่มีเรื่องอะไรแปลกๆพิศดาลเกิดขึ้นแล้ว ในรถทัวร์รอบตัวเขาตอนนี้ มีทั้งพวกที่กลายเป็นพวกมันไปแล้ว และมนุษย์จริงๆปะปนกันอยู่ จุดมุ่งหมายคืนนี้คือโรงแรมที่พวกเขาพึ่งไปฝากของกัน นั่นคือพานักเรียนทุกคนกลับไปนอนพักผ่อน จอมมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างหดหู่ นอกจากจะช่วยเพื่อนตัวเองไม่ได้แล้ว ความน่าเชื่อถือของเขาก็เริ่มลดลงไปมากด้วย

netnet132526

อยากอ่านแล้ว

klans_821

ขอบคุณครับ

danzalion

ขอบคุณครับ

hello_lovestory

รอตอนต่อไป

aomniverse

ขอบคุณครับ

Pongson

ชอบครับบ

ao69

ชอบ

kilp

ขอบคุณครับ

MissA

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณ

namchiaw

ขอบคุณครับ

thanes17

กลับมาต่อไวๆนะ

lieber_dich

ขอบตุณครับ สนุกมาก

tasatan

สนุกมากครับ ชอบๆ มาต่อเร็วๆ

jacky214480

มาต่อเร็วๆนะครับ

veevee

ติดตามครับ านุกมาก

tasatan

มาต่อเถอั

chokond

สมกับเป็นปรสิต อยากรู้ที่มาของมัน

thong.brown

รอตอนต่อไปอยู่นะครับ