รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 1

tor_8915

1 Y4 e6 ]# H6 v) l

bymod-cup  

เร่ร่อน1
3 j0 |9 y3 V' R# v& j, e+ F, ]
- k  {; g& P" F( ?/ L
! |0 S: Q( _2 c9 D1 P# t

9 y& R- z* M+ t* I# ]2 x
ผมชื่อ ‘ปุญมนัส’ ชื่อนี้ปู่เป็นคนตั้งให้แปลว่า ‘มีใจสะอาด’ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่านิสัยผมเป็นอย่างชื่อหรือเปล่าแต่เพื่อนๆชอบบอกว่าผมใจดีขี้ใจอ่อน ไอ้ใจดีนี่ไม่รู้ แต่อีใจอ่อนนี่แน่ๆจำได้ว่าช่วงเรียนมหาวิทยาลัยไม่ว่าเพื่อนหรือรุ่นพี่รุ่นน้องขอร้องให้ช่วยอะไรผมก็ไม่เคยจะปฏิเสธได้สักหน


- m( R7 h6 U! wชื่อเล่นของผมคือ ‘คนเล็ก’ ผมถามแม่ว่าทำไมผมต้องชื่อคนเล็กไม่เห็นคล้องจองกับพี่ชายของผมทั้งสองคนเลยที่ชื่อ ไมล์กับเมตรแม่บอกว่าพ่ออยากได้ชื่อที่ขึ้นต้นด้วย ม.ม้า และมีความหมายไปในทางเดียวกันกับพี่ชายแต่ยังหาชื่อที่ถูกใจไม่ได้เลยเรียกกันว่าคนเล็กๆไปก่อนเพราะว่าผมเป็นลูกชายคนสุดท้องของบ้าน (พ่อแม่ผมตกลงกันว่าจะมีลูกแค่สามคน) สุดท้ายก็เลยเรียกคนเล็กมาตลอดจนถึงทุกวันนี้
  Z3 m, a" G: X

บ้านเกิดผมอยู่ระยองอาศัยอยู่ตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 17 ปีก่อนได้เข้าไปเป็นเด็กเทพในเมืองใหญ่เพราะสอบติดมหาวิทยาลัยที่นั่นพอเรียนจบก็ผันตัวมาอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์เนื่องจากเพื่อนชวนมาทำงาน


4 \: p) I8 u& p' _" h. Y7 Gแล้วนี่ก็เป็นวันแรกของการทำงานถือว่าเป็นงานที่โอเคเลยทีเดียว
7 U5 Z  j5 [- Y! j; s4 \/ i7 T' Y0 O" P
* Z0 Z3 ^6 k. G; J: R3 A
ผมกับเพื่อนเช่าคอนโดอยู่คนละห้อง อย่าถามว่ารวยหรอหรือว่าโกส่วนตัวสูงทำไมถึงไม่แชร์ห้องอยู่ด้วยกัน ทั้งหมดไม่ใช่เหตุผลที่เราแยกห้องกันแต่เพื่อนผมมันอยู่กับแฟน ผมที่ไม่อยากจะไปเป็นกระดูกหรือก้างขวางคอใครเลยเช่าอยู่อีกห้อง ตอนแรกพ่อและพี่ชายโวยวายจะเอาตัวผมกลับระยองให้ได้แต่ถ้าผมกลับไปทำงานที่ระยองไม่พ้นได้ไปทำงานบริษัทพ่อแน่ๆหรือถ้าผมไม่ยอมจริงๆพ่อก็จะเป็นคนหาให้ซึ่งก็อีกนั่นแหละไม่พ้นคำว่าเด็กเส้นอยู่ดี ผมอยากเจอรสชาติของความยากลำบากของนักศึกษาจบใหม่
" }% n. q0 H, Q6 H6 h4 Q
; f% v1 |5 f% f" j
ผมเลยต้องใส่ลูกอ้อนลูกขออยู่นานกว่าพ่อจะยอมให้ผมมาทำงานกับเพื่อน ดีนะที่ผมมีแม่หนุนหลัง นี่แหละข้อดีของการเป็นลูกคนเล็กโดนตามใจตลอดอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ใจอ่อนกันทั้งบ้านแล้ว ไหนจะเรื่องบริษัทที่มีพี่ชายดูแลผมเลยไม่ต้องรับภาระได้ทำในสิ่งที่อยากทำ จำได้ว่าพี่ไมล์กับพี่เมตรเรียนจบปุ๊บก็โดนลากคอเข้าบริษัททันทีไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์

3 [* f- o% h2 O2 ]+ m; W9 e3 a
6 I/ d; H6 B  D/ K* R1 M9 tสุดท้ายผมก็ได้มาทำงานที่จังหวัดนครสวรรค์ยะฮู้วววววว


เมืองสี่แคว แห่มังกร พักผ่อนบึงบอระเพ็ดปลารสเด็ดปากน้ำโพ!!!  

. R1 t! u: f7 A; H6 T) F1 c
“ไอ้เล็กจะออกไปข้างนอกหรอ” ไอ้ปอนด์เพื่อนสนิทที่ผมขนผ้ามาทำงานกับมันโผล่เปิดประตูห้องฝั่งตรงข้ามออกมาถาม อื้อหืออออทั้งกายมีผ้าเช็ดตัวพันเอวอยู่ผืนเดียวผมโอเค แต่รอยข่วนที่อกกับรอยแดงจางๆที่ต้นคอผมไม่โอเคเท่าไหร่


2 y# {3 M9 L: K2 yอิจฉาอ่ะ!! เมียมันร้อนแรงเว่อออออออออ

: H& r" H7 k3 w! v) |
& |0 N$ X! z4 z“เออจะไปหามื้อเย็นแถวนี้แหละ”แถวนี้ก็คือร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโดนี่แหละครับ

7 m2 d  {% Y* u$ Q
“ฝากสอง”
) i5 `: a9 V6 Q# K$ e( v

“ถึงขั้นหมดแรงออกไปหาข้าวกินไม่ได้เลยหรอมึง” ผมแซว ทุกทีแหละทำการบ้านกับเมียทีไรแบบนี้ตลอดมันยิ้มกริ่มยักคิ้วกลับมา
3 s; y& k/ t3 G0 o( z9 a  E
& U4 z! t" I, Y' r7 ?4 z0 Z) c
: h) M  s/ T. T' S" R5 t7 [4 [# _“อิจฉาอ่ะดิ๊!!”
/ Y" Z5 R/ p' G0 f' |! K: Q
$ [: I6 k, H" Q' `& n/ p1 S7 O$ \
5 r1 S) k/ V3 N“ไม่โว้ยยยยอยู่โสดๆแบบนี้แหละ”

# }& i4 n7 O3 ^8 Q, r
& Q7 [- ^9 X5 y  s0 {2 O1 b9 ^“ให้จริงถึงมึงจะชอบผู้ชายแต่ก็ใช่จะหาคนจริงใจไม่ได้นะโว้ยย อย่าปิดตัวเองดิ”

6 E9 M7 c) F+ q
8 ?; u# t- d+ M+ z7 j) `ผมพยักหน้าอย่างขอไปทีก่อนโบกมือว่าจะไปแล้ว ผมก็อยากมีนะไอ้คนรักเนี่ยแต่มันหาง่ายซะเมื่อไหร่ไอ้คนจริงใจรักเราจริง ยิ่งผมมีรสนิยมแบบนี้จะหาคนรักจริงยิ่งยาก ไอ้ความสัมพันธ์แบบข้ามคืนก็ไม่ใช่แนวผมซะด้วย ดูจากรูปร่างผอมบางสูงร้อยเจ็ดสิบห้ากล้ามก็ไม่มีอย่างคนอื่นเขา หน้าตาก็กระแดะไปทางแม่ซะส่วนใหญ่แบบผมคบเล่นๆไปก็มีแต่เสียกับเสีย ของเก็บไว้ให้คนที่ผมคิดว่าใช่ถ้าชาตินี้ไม่เจอก็เก็บไว้ให้เนื้อคู่ที่รออยู่ชาติหน้าแล้วกัน
: F$ l1 F6 {3 g0 W+ {% J; ^2 b
( D$ \" a7 ~8 ]' {) {
“กระเพราะไข่ดาวสี่กล่องครับ” ผมสั่งข้าวสิ้นคิดเสร็จก็วิ่งเหยาะข้ามถนนทางรถสวนไปยังเซเว่น-อีเลเว่นอีกฝั่งเพื่อเข้าไปซื้อนมกับน้ำผลไม้ที่หมดตู้เย็นเข้าไปกักตุนไว้ ผมต้องดื่มนมทุกเช้าและน้ำผลไม้ก่อนนอน แม่ผมให้ดื่มมาตั้งแต่เด็กๆเลยกลายเป็นความเคยชิน
8 w% G1 i% l4 ]: a! D* d# C

& T& W0 j5 h' j; Z( c0 E  V0 Dผมปิดตู้บรรจุเครื่องดื่มตรงหน้าเมื่อได้น้ำผลไม้กล่องใหญ่กับนมขวดขนาดหนึ่งกิลอนแล้วเปิดเข้าไปใหม่เพื่อหยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่มาหนึ่งขวด ชำระเงินเสร็จก็ข้ามถนนกลับไปเพื่อไปเอาข้าวแต่ก่อนจะเดินกลับคอนโดผมเลี้ยวเข้าไปซอยที่ตั้งแต่ต้นยันท้ายซอยเป็นร้านขายผ้าทั้งหมด พอถึงสุดซอยก็เลี้ยวซ้ายผ่านตึกแถวสามห้องจะมีตรอกแคบๆเพียงเดินต่อแถวเข้าได้ทีละคนลึกเข้าไปประมาณสักหนึ่งร้อยเมตรจะเป็นทางตัน
# A- o. D' B* W7 D$ w
7 b+ }% i# T9 G4 d# V" S+ c
ผมไม่ได้เดินเข้าไปในตรอกแค่หยิบข้าวออกจากถุงมาหนึ่งกล่องวางลงบนพื้นปูนซีเมนต์ตามด้วยน้ำเปล่าขวดใหญ่วางไว้คู่กัน เพ่งมองเข้าไปยังตรอกทั้งแคบทั้งมืดและมีกลิ่นเหม็นอับชื้นเห็นเงาตะคุ่มๆให้รู้ว่ามีคนอยู่ผมก็เปล่งเสียงตะโกนเข้าไป

7 X3 |6 X$ H: [; h
“นาย!!ฉันเอาข้าวมาให้นะ!!”

- b4 E; ~$ }  s) n4 j6 W0 F
“...” ถึงไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่เงาเคลื่อนไหวให้รู้ว่าคนด้านในรับรู้ก็ให้ผมยิ้มบางออกมาได้
9 S# [( Y: X/ x) s3 f, S1 o* S: h

“ฉันวางไว้ตรงนี้นะ รีบกินล่ะวางไว้นานๆเดี๋ยวมดขึ้น” ผมตะโกนเข้าไปอีกครั้งก่อนจะเดินกลับทางเดิมเพื่อกลับห้องพัก เดินมาถึงปากซอยที่เดินทะลุออกมาเมื่อครู่ก็หันไปมองอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปในซอยร้านผ้าเพื่อกลับห้องพักจริงๆสักที


ผมเอาอาหารมาให้ชายเร่ร่อนวันนี้ก็วันที่สามแล้ว ผมจะเอาข้าวมาให้เขาทุกเย็น แม้ผมจะสงสารแต่ก็มีขอบเขตพอที่จะเซฟความปลอดภัยของตัวเองด้วย บอกตรงๆว่าผมไม่กล้าจะเข้าไปให้เขาข้างในตรอกนั่น ยอมรับว่ากลัวก็เขาน่ากลัวจริงๆตัวสูงใหญ่ขนาดนั้นถ้าทำอะไรขึ้นมาผมคงสู้แรงไม่ได้


ผมยังจำวันที่ให้ข้าวเหนียวหมูปิ้งให้ชายเร่ร่อนคนนั้นได้ ตอนนั้นเขาอยู่ริมฟุตบาทเพิ่งโดนเด็กมัธยมผลักล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งกับพื้น เอาจริงๆผมว่าเพราะเขาไม่ค่อยมีแรงมากกว่าถ้าร่างกายแข็งแรงปกติคงไม่ล้มได้ง่ายๆแบบนี้
' Y5 z$ T, f6 R8 c: x) t

; s* u6 `8 d! j7 b6 O8 s( wผมเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าก่อนยื่นถุงหมูปิ้งไปให้ เขาเงยมองหน้าก่อนจ้องมาที่ถุงหมูปิ้งแล้วกระชากมันออกไปจากมือผมชันตัวลุกขึ้นก่อนวิ่งหายเข้าไปในซอยผ้า
$ r  S! p8 H, P' t
5 A) J1 i- h& x# I6 d7 ^3 M
ตกเย็นฝนเกิดตกระหว่างเดินออกมาจากธนาคารหลังจากไปถอนเงินมา ผมเลยเข้าไปหลบฝนหน้าตึกแถวห้องหนึ่งหันซ้ายแลขวาเพื่อหาทางกลับห้องโดยให้ตัวเองเปียกน้อยที่สุดเพราะดูท่าฝนบ้านี่คงตกอีกนาน
" V# M( F7 U, J/ ~! W) M; v

แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นเงาตะคุ่มผลุบๆโผล่ๆอยู่ตรงซอกตึกที่ผมจำได้ลางๆว่าเป็นทางตันพอมองดีๆหัวใจก็กระตุกวาบ
, D  H& b9 c1 `7 f* U
0 F% t& o- ]* b0 C6 A# ?
ชายเร่ร่อนที่ผมให้หมูปิ้งเมื่อเช้าอยู่ในท่าคลานเข่าแหงนหน้าขึ้นอ้าปากแลบลิ้นออกมาเพื่อรับน้ำฝนที่ไหลลงมาจากกันสาด

2 Y1 \& `6 O, r4 g
ผมรู้สึกหดหู่กับภาพที่เห็นเหลือเกิน
, J  N( g5 m3 X1 {& O+ j: @2 _* h

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมก็เอาอาหารมาให้ทุกเย็นที่ตรอกนี้ ตอนแรกกลัวว่าเขาจะไปที่อื่นแล้วหรือเปล่าแต่ก็โล่งใจที่ยังอยู่ที่เดิม ถึงตรอกนี้จะเหม็นอับแต่ก็มีหลังคาจากตึกสองฝั่งเกยกันพอจะเป็นที่หลบแดดหลบฝนได้

  P9 u+ m; ^2 ^4 E
  w8 _# A  V9 ~" Hเฮ้อ ผมคงช่วยเขาได้เพียงเท่านี้


" t$ Q' g9 `- V# o4 O' R0 p) I+ d“ไปนานจังวะ”
. e+ T8 @+ G# j% M8 k' J
" U. T1 W/ i; P8 x6 ^# l
“แวะไปธุระนิดหน่อย” ผมส่งถุงข้าวไปให้ไอ้ปอนด์ก่อนชะโงกหน้าผ่านไหล่เข้าไปในห้อง
2 ?$ X; F* ?/ a0 l1 U0 t

“พิณอ่ะ”
3 @/ y9 d) N2 k/ g
1 l- K3 ^0 Z& I) |* \
“อาบน้ำอยู่”
- y1 ?5 z+ v3 k

ผมพยักหน้า ดูแล้วระหว่างผมไปต้องมีซัมติงเกิดขึ้นอีกยกแน่ๆ ถ้าไม่ป้องกันดีๆเชื่อผมสิไม่เกินปีนี้ไอ้ปอนด์ได้เป็นพ่อคนแบบไม่ได้ตั้งตัวแหงๆ

* J" Q9 {. W3 c+ v4 T7 |
“ธุระที่ว่าของมึงนี่อะไรวะ”
- M. J3 k) j& O- h7 [9 E

# x; C2 z  a# H9 T1 D! Q7 F+ H“ก็แวะเอาข้าวไปให้คนเร่ร่อน” ผมบอกมันไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบัง
& S  s# o0 N3 D7 r
$ a9 E- r3 W! b+ l1 p$ o. J
“คนตัวใหญ่ๆนั่นอ่ะนะ”

# D2 I' l: Q9 I# r- T% m( P/ I% V
“อืม”
* k/ p2 @9 @8 P. Q# O( N

“ระวังตัวด้วยนะเว้ยกูไม่ได้รังเกียจนะ แต่ของอย่างนี้มันไม่แน่ไม่นอน”

' E" u+ Z" W: ]6 b4 }
“รู้แล้วน่า”
( |( t" t/ B' n% g( t; S2 I( z' L/ @

& f6 @4 l0 V. J! g“ใจดีตลอดเลยน้าน้องคนเล็กเนี่ย” มันส่งมือมาโยกหัวผมพร้อมล้อเลียนผมปัดมือมันออกพลางแยกเขี้ยวใส่
( J/ x  v+ U: P$ p1 g- X  }

“ฮ่าๆได้ยินแม่บ้านพูดกันว่ามาอยู่แถวนี้ได้สองอาทิตย์แล้วนี่หว่าก่อนเราจะย้ายมาอยู่อีก”
  \5 S8 O  z7 s' W9 h3 U
+ ~; ]6 c; ?0 E' F4 b: e/ n  j9 K
“อืมกูสงสารเขาว่ะแต่คงช่วยได้เท่านี้”
- v8 F7 w) B  w  G. x3 I  }6 C
# q8 A' W( t7 ?9 N4 S' z
“เท่านี้ของมึงนี่ก็ดีกว่าคนอื่นๆแล้ว ให้อะไรก็ไม่เหมือนใช้ชีวิตโว้ย มึงให้มันได้อิ่มท้องทุกวันแบบนี้ก็เหมือนต่อชีวิตให้แล้วโอ้โห สร้างบุญครั้งใหญ่นะเนี่ย ฮ่าๆ”
3 ^7 i; {  ]+ n

เซ็งมัน!! พูดอะไรเป็นเล่นตลอด!!!
+ R5 k; G) S; X( k& Q0 x  K

6 `5 g. H' T" ]7 z. W4 U“คุยกับมึงแล้วปวดกบาลเข้าห้องดีกว่า”


# `, X8 v, b/ v* f5 mผมเข้าห้องมาได้ก็จัดการเอาข้าวจากหล่อเทลงจานเทน้ำเปล่าหนึ่งแก้วก่อนมานั่งกินหน้าทีวี ดูรายการโปรดเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำขึ้นมานอนอ่านหนังสือเล่นบนเตียงจบไปได้สองบทก็ปิดไฟนอน

3 z7 E- N8 p8 @' P' j, D
/ G& |/ m8 h5 Y( }; y" \ถึงจะหลับตาลงแล้วผมก็ยังอดคิดไปถึงชายเร่ร่อนคนนั้นไม่ได้


( m0 N  Z( Y( r$ Nดูจากท่าทางแล้วไม่น่าจะใช่คนสติไม่ดี คนติดยาอะไรแบบนั้นแต่จะว่าเป็นคนปกติเร่ร่อนไม่มีที่อยู่ก็ไม่ใช่อีก แววตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้ามอมแมมกลับดูว่างเปล่า
0 s1 c* F4 d# ?
, L7 A8 k3 A: C# g) w2 N% p
มันต่างจากแววตาของคนเร่ร่อนทั่วไปที่ผมเคยเห็นความเศร้า หมดหวัง หว่าเหว่ ผมไม่เห็นในดวงตาคู่นั้นเลย

" S" R, }8 E8 n/ O  i+ M
แววตาคู่นั้นไม่สะท้อนอะไรเลย...นอกจาก ‘ความว่างเปล่า’ จริงๆ

# ?$ E) B' s+ i! U4 j6 b

sa99

ขอบคุณครับ

tan2

น่าสนใจดีครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

minone

รอลุ้น​ ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​

ao69

ชอบ

kabuki

เหมือนเคยอ่านเมื่อนานแล้ว แต่ยังอยากอ่านอีก

takeshi

ขอบคุณครับ

gaybin

รอติดตามนะครับ

mm2013

ขอบคุณครับ

Phol_th

ชอบนะ รอต่อ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

lekthai

น่าสนใจๆ  

blackorchid

รอตอนต่อไปเด้อ

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

redboy

เอาใจช่วย

ardent

ชอบครับ ขอบคุณครับ

Sang27

ขอบคุณครับ
% T. Y2 H' j2 t. f8 L

KBKK

น่าติดตามๆครับ