รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 1

tor_8915

! D" g1 M9 L; [' [

bymod-cup  

. X" C$ j9 Z7 J0 W

เร่ร่อน1

1 M- o$ d4 t0 o4 Y

+ M1 r. |5 O  b2 w

ผมชื่อ ‘ปุญมนัส’ ชื่อนี้ปู่เป็นคนตั้งให้แปลว่า ‘มีใจสะอาด’ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่านิสัยผมเป็นอย่างชื่อหรือเปล่าแต่เพื่อนๆชอบบอกว่าผมใจดีขี้ใจอ่อน ไอ้ใจดีนี่ไม่รู้ แต่อีใจอ่อนนี่แน่ๆจำได้ว่าช่วงเรียนมหาวิทยาลัยไม่ว่าเพื่อนหรือรุ่นพี่รุ่นน้องขอร้องให้ช่วยอะไรผมก็ไม่เคยจะปฏิเสธได้สักหน
- W" j5 @- k, c4 t# W6 [% h

/ L( j7 S" U- a3 ?. Sชื่อเล่นของผมคือ ‘คนเล็ก’ ผมถามแม่ว่าทำไมผมต้องชื่อคนเล็กไม่เห็นคล้องจองกับพี่ชายของผมทั้งสองคนเลยที่ชื่อ ไมล์กับเมตรแม่บอกว่าพ่ออยากได้ชื่อที่ขึ้นต้นด้วย ม.ม้า และมีความหมายไปในทางเดียวกันกับพี่ชายแต่ยังหาชื่อที่ถูกใจไม่ได้เลยเรียกกันว่าคนเล็กๆไปก่อนเพราะว่าผมเป็นลูกชายคนสุดท้องของบ้าน (พ่อแม่ผมตกลงกันว่าจะมีลูกแค่สามคน) สุดท้ายก็เลยเรียกคนเล็กมาตลอดจนถึงทุกวันนี้
* ?2 U* M! G  ]0 b1 S
- W% P/ M6 `9 D
บ้านเกิดผมอยู่ระยองอาศัยอยู่ตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 17 ปีก่อนได้เข้าไปเป็นเด็กเทพในเมืองใหญ่เพราะสอบติดมหาวิทยาลัยที่นั่นพอเรียนจบก็ผันตัวมาอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์เนื่องจากเพื่อนชวนมาทำงาน
; Q+ V& i& j9 }0 V
) D8 _- H1 f. T; o
แล้วนี่ก็เป็นวันแรกของการทำงานถือว่าเป็นงานที่โอเคเลยทีเดียว
' k4 Q2 Z0 R( a( ]& T8 u
- o2 G$ Y% W2 d0 U& g  G
ผมกับเพื่อนเช่าคอนโดอยู่คนละห้อง อย่าถามว่ารวยหรอหรือว่าโกส่วนตัวสูงทำไมถึงไม่แชร์ห้องอยู่ด้วยกัน ทั้งหมดไม่ใช่เหตุผลที่เราแยกห้องกันแต่เพื่อนผมมันอยู่กับแฟน ผมที่ไม่อยากจะไปเป็นกระดูกหรือก้างขวางคอใครเลยเช่าอยู่อีกห้อง ตอนแรกพ่อและพี่ชายโวยวายจะเอาตัวผมกลับระยองให้ได้แต่ถ้าผมกลับไปทำงานที่ระยองไม่พ้นได้ไปทำงานบริษัทพ่อแน่ๆหรือถ้าผมไม่ยอมจริงๆพ่อก็จะเป็นคนหาให้ซึ่งก็อีกนั่นแหละไม่พ้นคำว่าเด็กเส้นอยู่ดี ผมอยากเจอรสชาติของความยากลำบากของนักศึกษาจบใหม่


ผมเลยต้องใส่ลูกอ้อนลูกขออยู่นานกว่าพ่อจะยอมให้ผมมาทำงานกับเพื่อน ดีนะที่ผมมีแม่หนุนหลัง นี่แหละข้อดีของการเป็นลูกคนเล็กโดนตามใจตลอดอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ใจอ่อนกันทั้งบ้านแล้ว ไหนจะเรื่องบริษัทที่มีพี่ชายดูแลผมเลยไม่ต้องรับภาระได้ทำในสิ่งที่อยากทำ จำได้ว่าพี่ไมล์กับพี่เมตรเรียนจบปุ๊บก็โดนลากคอเข้าบริษัททันทีไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์


1 e! y: y; l1 J5 F' Y1 R% }สุดท้ายผมก็ได้มาทำงานที่จังหวัดนครสวรรค์ยะฮู้วววววว
+ s$ l. G* u5 z8 N, E/ ^' q
, x1 e& A  N. ~$ o- d6 Y0 t
เมืองสี่แคว แห่มังกร พักผ่อนบึงบอระเพ็ดปลารสเด็ดปากน้ำโพ!!!  


“ไอ้เล็กจะออกไปข้างนอกหรอ” ไอ้ปอนด์เพื่อนสนิทที่ผมขนผ้ามาทำงานกับมันโผล่เปิดประตูห้องฝั่งตรงข้ามออกมาถาม อื้อหืออออทั้งกายมีผ้าเช็ดตัวพันเอวอยู่ผืนเดียวผมโอเค แต่รอยข่วนที่อกกับรอยแดงจางๆที่ต้นคอผมไม่โอเคเท่าไหร่
- v8 a6 n$ b$ `
; u4 S% ^, J3 W0 y) A9 K4 E
อิจฉาอ่ะ!! เมียมันร้อนแรงเว่อออออออออ
: Q* d! U$ @. U- ]& m! @

“เออจะไปหามื้อเย็นแถวนี้แหละ”แถวนี้ก็คือร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโดนี่แหละครับ
  [7 k  Y. Z, r7 Q( ^# F

“ฝากสอง”


“ถึงขั้นหมดแรงออกไปหาข้าวกินไม่ได้เลยหรอมึง” ผมแซว ทุกทีแหละทำการบ้านกับเมียทีไรแบบนี้ตลอดมันยิ้มกริ่มยักคิ้วกลับมา
9 g7 ?& |) T" l, b7 y$ c2 Q

“อิจฉาอ่ะดิ๊!!”
! G+ t  ~: x! Y' K' W. l5 ~

: D( j( j* c) ^& `2 f) H) ^! k) c“ไม่โว้ยยยยอยู่โสดๆแบบนี้แหละ”
0 l1 H0 I$ I& H1 @

“ให้จริงถึงมึงจะชอบผู้ชายแต่ก็ใช่จะหาคนจริงใจไม่ได้นะโว้ยย อย่าปิดตัวเองดิ”
! b- K9 Q- ~% N4 Y' d2 G

6 a: ]2 ~" [0 ?' Q+ ^ผมพยักหน้าอย่างขอไปทีก่อนโบกมือว่าจะไปแล้ว ผมก็อยากมีนะไอ้คนรักเนี่ยแต่มันหาง่ายซะเมื่อไหร่ไอ้คนจริงใจรักเราจริง ยิ่งผมมีรสนิยมแบบนี้จะหาคนรักจริงยิ่งยาก ไอ้ความสัมพันธ์แบบข้ามคืนก็ไม่ใช่แนวผมซะด้วย ดูจากรูปร่างผอมบางสูงร้อยเจ็ดสิบห้ากล้ามก็ไม่มีอย่างคนอื่นเขา หน้าตาก็กระแดะไปทางแม่ซะส่วนใหญ่แบบผมคบเล่นๆไปก็มีแต่เสียกับเสีย ของเก็บไว้ให้คนที่ผมคิดว่าใช่ถ้าชาตินี้ไม่เจอก็เก็บไว้ให้เนื้อคู่ที่รออยู่ชาติหน้าแล้วกัน
3 M1 N% B: l: o( A7 T, }
- n' o, Z% l6 X, [5 b. [8 [& K9 T; ~# f
0 _1 k1 N, A% c5 C) j# h) e1 V“กระเพราะไข่ดาวสี่กล่องครับ” ผมสั่งข้าวสิ้นคิดเสร็จก็วิ่งเหยาะข้ามถนนทางรถสวนไปยังเซเว่น-อีเลเว่นอีกฝั่งเพื่อเข้าไปซื้อนมกับน้ำผลไม้ที่หมดตู้เย็นเข้าไปกักตุนไว้ ผมต้องดื่มนมทุกเช้าและน้ำผลไม้ก่อนนอน แม่ผมให้ดื่มมาตั้งแต่เด็กๆเลยกลายเป็นความเคยชิน
* a. ]2 D1 Q7 D3 s

ผมปิดตู้บรรจุเครื่องดื่มตรงหน้าเมื่อได้น้ำผลไม้กล่องใหญ่กับนมขวดขนาดหนึ่งกิลอนแล้วเปิดเข้าไปใหม่เพื่อหยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่มาหนึ่งขวด ชำระเงินเสร็จก็ข้ามถนนกลับไปเพื่อไปเอาข้าวแต่ก่อนจะเดินกลับคอนโดผมเลี้ยวเข้าไปซอยที่ตั้งแต่ต้นยันท้ายซอยเป็นร้านขายผ้าทั้งหมด พอถึงสุดซอยก็เลี้ยวซ้ายผ่านตึกแถวสามห้องจะมีตรอกแคบๆเพียงเดินต่อแถวเข้าได้ทีละคนลึกเข้าไปประมาณสักหนึ่งร้อยเมตรจะเป็นทางตัน
, M: u( P' p, ~4 P: \; F/ t
" R# g4 g2 u1 c3 j" F$ f
; e" Q5 Q; ], ?! d0 {8 Uผมไม่ได้เดินเข้าไปในตรอกแค่หยิบข้าวออกจากถุงมาหนึ่งกล่องวางลงบนพื้นปูนซีเมนต์ตามด้วยน้ำเปล่าขวดใหญ่วางไว้คู่กัน เพ่งมองเข้าไปยังตรอกทั้งแคบทั้งมืดและมีกลิ่นเหม็นอับชื้นเห็นเงาตะคุ่มๆให้รู้ว่ามีคนอยู่ผมก็เปล่งเสียงตะโกนเข้าไป
+ j# u9 i( D- D: N2 J
( d+ O& i  g, y; L7 n! y& j8 f, @, ]! D
“นาย!!ฉันเอาข้าวมาให้นะ!!”
9 v% f- Q* }4 c9 x! |

: g3 s1 L3 ^: K; U3 t“...” ถึงไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่เงาเคลื่อนไหวให้รู้ว่าคนด้านในรับรู้ก็ให้ผมยิ้มบางออกมาได้
2 ?7 |' v1 Y( P0 x3 N* M* `
" y& C4 K' e% L$ }5 a7 X' t& a
“ฉันวางไว้ตรงนี้นะ รีบกินล่ะวางไว้นานๆเดี๋ยวมดขึ้น” ผมตะโกนเข้าไปอีกครั้งก่อนจะเดินกลับทางเดิมเพื่อกลับห้องพัก เดินมาถึงปากซอยที่เดินทะลุออกมาเมื่อครู่ก็หันไปมองอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปในซอยร้านผ้าเพื่อกลับห้องพักจริงๆสักที
* e2 y# h# ^% A9 I4 ~- S" m; |
4 S( w6 q- n6 Z3 |0 L5 F) k- N
5 |& F; a5 @3 q9 R6 m+ A* Lผมเอาอาหารมาให้ชายเร่ร่อนวันนี้ก็วันที่สามแล้ว ผมจะเอาข้าวมาให้เขาทุกเย็น แม้ผมจะสงสารแต่ก็มีขอบเขตพอที่จะเซฟความปลอดภัยของตัวเองด้วย บอกตรงๆว่าผมไม่กล้าจะเข้าไปให้เขาข้างในตรอกนั่น ยอมรับว่ากลัวก็เขาน่ากลัวจริงๆตัวสูงใหญ่ขนาดนั้นถ้าทำอะไรขึ้นมาผมคงสู้แรงไม่ได้
  x" R% {. _9 I! A8 b

ผมยังจำวันที่ให้ข้าวเหนียวหมูปิ้งให้ชายเร่ร่อนคนนั้นได้ ตอนนั้นเขาอยู่ริมฟุตบาทเพิ่งโดนเด็กมัธยมผลักล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งกับพื้น เอาจริงๆผมว่าเพราะเขาไม่ค่อยมีแรงมากกว่าถ้าร่างกายแข็งแรงปกติคงไม่ล้มได้ง่ายๆแบบนี้
4 f$ W9 E3 n6 f- N& W  [* u
; ]  S1 q. ^6 N+ |5 ]1 X
ผมเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าก่อนยื่นถุงหมูปิ้งไปให้ เขาเงยมองหน้าก่อนจ้องมาที่ถุงหมูปิ้งแล้วกระชากมันออกไปจากมือผมชันตัวลุกขึ้นก่อนวิ่งหายเข้าไปในซอยผ้า


0 h: `! a, s- N3 l+ Gตกเย็นฝนเกิดตกระหว่างเดินออกมาจากธนาคารหลังจากไปถอนเงินมา ผมเลยเข้าไปหลบฝนหน้าตึกแถวห้องหนึ่งหันซ้ายแลขวาเพื่อหาทางกลับห้องโดยให้ตัวเองเปียกน้อยที่สุดเพราะดูท่าฝนบ้านี่คงตกอีกนาน
  n& \. S* X- g* W( h

แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นเงาตะคุ่มผลุบๆโผล่ๆอยู่ตรงซอกตึกที่ผมจำได้ลางๆว่าเป็นทางตันพอมองดีๆหัวใจก็กระตุกวาบ


ชายเร่ร่อนที่ผมให้หมูปิ้งเมื่อเช้าอยู่ในท่าคลานเข่าแหงนหน้าขึ้นอ้าปากแลบลิ้นออกมาเพื่อรับน้ำฝนที่ไหลลงมาจากกันสาด
# g# D% Z) F# r; b9 s

) f1 w" H5 B' A; m/ J. }0 u& hผมรู้สึกหดหู่กับภาพที่เห็นเหลือเกิน
# w2 C9 Z3 D4 G5 V: t7 R3 h

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมก็เอาอาหารมาให้ทุกเย็นที่ตรอกนี้ ตอนแรกกลัวว่าเขาจะไปที่อื่นแล้วหรือเปล่าแต่ก็โล่งใจที่ยังอยู่ที่เดิม ถึงตรอกนี้จะเหม็นอับแต่ก็มีหลังคาจากตึกสองฝั่งเกยกันพอจะเป็นที่หลบแดดหลบฝนได้
# P. D  \' }. E* U" e

เฮ้อ ผมคงช่วยเขาได้เพียงเท่านี้

* D& q$ p7 C6 F) L
5 X: n6 o) _# J; A2 j5 E/ ?“ไปนานจังวะ”
7 N+ I; j# Y+ }5 Z  w' ?" G
8 A& D; e- J, c3 @' S" D" j
“แวะไปธุระนิดหน่อย” ผมส่งถุงข้าวไปให้ไอ้ปอนด์ก่อนชะโงกหน้าผ่านไหล่เข้าไปในห้อง

9 ?! M& }0 W! q& [1 D
“พิณอ่ะ”


/ v# G% ~$ ~) m" Q“อาบน้ำอยู่”
. n$ C; T+ V: B; }+ b, g; T

: F, V+ v3 F( O$ g% K: c$ x& gผมพยักหน้า ดูแล้วระหว่างผมไปต้องมีซัมติงเกิดขึ้นอีกยกแน่ๆ ถ้าไม่ป้องกันดีๆเชื่อผมสิไม่เกินปีนี้ไอ้ปอนด์ได้เป็นพ่อคนแบบไม่ได้ตั้งตัวแหงๆ

2 [$ I# x6 |4 i. ~& i& }
: C/ L& ?! A' I“ธุระที่ว่าของมึงนี่อะไรวะ”
$ g/ E6 `3 @' a$ _4 i) i

“ก็แวะเอาข้าวไปให้คนเร่ร่อน” ผมบอกมันไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบัง

& d" t+ E- U$ K1 A
“คนตัวใหญ่ๆนั่นอ่ะนะ”

/ L2 [0 O$ ]3 C5 B% c; n& c% x
% D" @5 b: H/ @+ D  ~“อืม”
4 ~; b  }- U: b+ U
7 |- Z( }* d/ @6 M3 t- I
“ระวังตัวด้วยนะเว้ยกูไม่ได้รังเกียจนะ แต่ของอย่างนี้มันไม่แน่ไม่นอน”
/ ~. _: w0 i  L  _: c! P$ p
) T* F# z% _6 {& \6 z2 @4 T2 b- C
6 F- y- ]" e0 ~% U9 {- E' q- F“รู้แล้วน่า”
  Y' \& ]% E: C. U/ @
5 X0 R, f  V5 V' J
“ใจดีตลอดเลยน้าน้องคนเล็กเนี่ย” มันส่งมือมาโยกหัวผมพร้อมล้อเลียนผมปัดมือมันออกพลางแยกเขี้ยวใส่
  c. n9 M; Q! r: ~9 g9 f* H

“ฮ่าๆได้ยินแม่บ้านพูดกันว่ามาอยู่แถวนี้ได้สองอาทิตย์แล้วนี่หว่าก่อนเราจะย้ายมาอยู่อีก”
/ R, O4 j8 k0 s( _3 z
, z* o) M# N* i, m
+ U  }& a$ J9 d( ^: S8 ?3 W“อืมกูสงสารเขาว่ะแต่คงช่วยได้เท่านี้”
- c. M, D* E! E3 P

“เท่านี้ของมึงนี่ก็ดีกว่าคนอื่นๆแล้ว ให้อะไรก็ไม่เหมือนใช้ชีวิตโว้ย มึงให้มันได้อิ่มท้องทุกวันแบบนี้ก็เหมือนต่อชีวิตให้แล้วโอ้โห สร้างบุญครั้งใหญ่นะเนี่ย ฮ่าๆ”
# b  m4 ^: u' a  Q
4 `8 Q! n/ {1 n# k, ^8 |
เซ็งมัน!! พูดอะไรเป็นเล่นตลอด!!!

  O  \3 k: d9 m. L# e
“คุยกับมึงแล้วปวดกบาลเข้าห้องดีกว่า”
1 ^/ _) w& m, J, S2 t
3 z5 [$ N+ u  L
ผมเข้าห้องมาได้ก็จัดการเอาข้าวจากหล่อเทลงจานเทน้ำเปล่าหนึ่งแก้วก่อนมานั่งกินหน้าทีวี ดูรายการโปรดเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำขึ้นมานอนอ่านหนังสือเล่นบนเตียงจบไปได้สองบทก็ปิดไฟนอน

6 h$ n! m, Y- j) Q. N" a) U& i, B
: s$ _& Q  i6 s9 _6 mถึงจะหลับตาลงแล้วผมก็ยังอดคิดไปถึงชายเร่ร่อนคนนั้นไม่ได้
9 O  D3 Z: y% s1 M2 W( [, z' e8 G- |
5 H, P' O9 C, W; F
ดูจากท่าทางแล้วไม่น่าจะใช่คนสติไม่ดี คนติดยาอะไรแบบนั้นแต่จะว่าเป็นคนปกติเร่ร่อนไม่มีที่อยู่ก็ไม่ใช่อีก แววตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้ามอมแมมกลับดูว่างเปล่า

  j- _. C0 d) y# G8 y! K6 H
/ n3 `* P3 @  J7 }* J& o! mมันต่างจากแววตาของคนเร่ร่อนทั่วไปที่ผมเคยเห็นความเศร้า หมดหวัง หว่าเหว่ ผมไม่เห็นในดวงตาคู่นั้นเลย
- h3 Y( @3 C6 G0 }

แววตาคู่นั้นไม่สะท้อนอะไรเลย...นอกจาก ‘ความว่างเปล่า’ จริงๆ

sa99

ขอบคุณครับ

tan2

น่าสนใจดีครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

minone

รอลุ้น​ ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​

ao69

ชอบ

kabuki

เหมือนเคยอ่านเมื่อนานแล้ว แต่ยังอยากอ่านอีก

takeshi

ขอบคุณครับ

gaybin

รอติดตามนะครับ

mm2013

ขอบคุณครับ

Phol_th

ชอบนะ รอต่อ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

lekthai

น่าสนใจๆ  

blackorchid

รอตอนต่อไปเด้อ

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

redboy

เอาใจช่วย

ardent

ชอบครับ ขอบคุณครับ

Sang27

ขอบคุณครับ

KBKK

น่าติดตามๆครับ