รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 1

tor_8915

) V% U2 \# \9 \/ M5 Y: Q1 _

bymod-cup  

เร่ร่อน1
7 t, j- R( v+ ^


4 r( ?1 J! F$ w- ^6 V) L
, u( ^7 G8 ^) z1 `9 C
. M! m. x3 C6 T# `" {2 Uผมชื่อ ‘ปุญมนัส’ ชื่อนี้ปู่เป็นคนตั้งให้แปลว่า ‘มีใจสะอาด’ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่านิสัยผมเป็นอย่างชื่อหรือเปล่าแต่เพื่อนๆชอบบอกว่าผมใจดีขี้ใจอ่อน ไอ้ใจดีนี่ไม่รู้ แต่อีใจอ่อนนี่แน่ๆจำได้ว่าช่วงเรียนมหาวิทยาลัยไม่ว่าเพื่อนหรือรุ่นพี่รุ่นน้องขอร้องให้ช่วยอะไรผมก็ไม่เคยจะปฏิเสธได้สักหน
5 d* e2 M' e7 A8 ]
* i' @5 F( I/ `0 `- B0 U$ n
ชื่อเล่นของผมคือ ‘คนเล็ก’ ผมถามแม่ว่าทำไมผมต้องชื่อคนเล็กไม่เห็นคล้องจองกับพี่ชายของผมทั้งสองคนเลยที่ชื่อ ไมล์กับเมตรแม่บอกว่าพ่ออยากได้ชื่อที่ขึ้นต้นด้วย ม.ม้า และมีความหมายไปในทางเดียวกันกับพี่ชายแต่ยังหาชื่อที่ถูกใจไม่ได้เลยเรียกกันว่าคนเล็กๆไปก่อนเพราะว่าผมเป็นลูกชายคนสุดท้องของบ้าน (พ่อแม่ผมตกลงกันว่าจะมีลูกแค่สามคน) สุดท้ายก็เลยเรียกคนเล็กมาตลอดจนถึงทุกวันนี้
2 o0 N1 M' B/ U0 @9 M

บ้านเกิดผมอยู่ระยองอาศัยอยู่ตั้งแต่เกิดจนถึงอายุ 17 ปีก่อนได้เข้าไปเป็นเด็กเทพในเมืองใหญ่เพราะสอบติดมหาวิทยาลัยที่นั่นพอเรียนจบก็ผันตัวมาอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์เนื่องจากเพื่อนชวนมาทำงาน
. W+ V$ Y$ v  C. Y9 \! w1 t
  F( p8 A0 n& i( b
แล้วนี่ก็เป็นวันแรกของการทำงานถือว่าเป็นงานที่โอเคเลยทีเดียว
$ o$ T1 l2 e- M3 ?" b6 d
, q7 n/ y2 G# `1 v0 |& E
. }+ o: {1 `5 G" ?; w8 o( [) Vผมกับเพื่อนเช่าคอนโดอยู่คนละห้อง อย่าถามว่ารวยหรอหรือว่าโกส่วนตัวสูงทำไมถึงไม่แชร์ห้องอยู่ด้วยกัน ทั้งหมดไม่ใช่เหตุผลที่เราแยกห้องกันแต่เพื่อนผมมันอยู่กับแฟน ผมที่ไม่อยากจะไปเป็นกระดูกหรือก้างขวางคอใครเลยเช่าอยู่อีกห้อง ตอนแรกพ่อและพี่ชายโวยวายจะเอาตัวผมกลับระยองให้ได้แต่ถ้าผมกลับไปทำงานที่ระยองไม่พ้นได้ไปทำงานบริษัทพ่อแน่ๆหรือถ้าผมไม่ยอมจริงๆพ่อก็จะเป็นคนหาให้ซึ่งก็อีกนั่นแหละไม่พ้นคำว่าเด็กเส้นอยู่ดี ผมอยากเจอรสชาติของความยากลำบากของนักศึกษาจบใหม่

1 t4 Z" `/ g! @: k7 @
" U* A( _" q0 g# i# tผมเลยต้องใส่ลูกอ้อนลูกขออยู่นานกว่าพ่อจะยอมให้ผมมาทำงานกับเพื่อน ดีนะที่ผมมีแม่หนุนหลัง นี่แหละข้อดีของการเป็นลูกคนเล็กโดนตามใจตลอดอ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ใจอ่อนกันทั้งบ้านแล้ว ไหนจะเรื่องบริษัทที่มีพี่ชายดูแลผมเลยไม่ต้องรับภาระได้ทำในสิ่งที่อยากทำ จำได้ว่าพี่ไมล์กับพี่เมตรเรียนจบปุ๊บก็โดนลากคอเข้าบริษัททันทีไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์
0 q" o: L) U8 J" `. I# F

สุดท้ายผมก็ได้มาทำงานที่จังหวัดนครสวรรค์ยะฮู้วววววว
! z+ D0 v! V" y8 {2 s

6 }5 a- Q2 t- }7 V: Q, e- {เมืองสี่แคว แห่มังกร พักผ่อนบึงบอระเพ็ดปลารสเด็ดปากน้ำโพ!!!  

) ^1 B# K( s5 k1 D5 v8 K* F- ~/ u
& N' i: C+ I1 J“ไอ้เล็กจะออกไปข้างนอกหรอ” ไอ้ปอนด์เพื่อนสนิทที่ผมขนผ้ามาทำงานกับมันโผล่เปิดประตูห้องฝั่งตรงข้ามออกมาถาม อื้อหืออออทั้งกายมีผ้าเช็ดตัวพันเอวอยู่ผืนเดียวผมโอเค แต่รอยข่วนที่อกกับรอยแดงจางๆที่ต้นคอผมไม่โอเคเท่าไหร่


อิจฉาอ่ะ!! เมียมันร้อนแรงเว่อออออออออ

; W& |8 Y! {2 b& w
“เออจะไปหามื้อเย็นแถวนี้แหละ”แถวนี้ก็คือร้านอาหารตามสั่งใต้คอนโดนี่แหละครับ


5 M5 ]8 F) q0 \$ }3 B8 z' v“ฝากสอง”

+ x2 X: c6 I8 b9 F+ i
1 q7 |% |( O" z8 [8 S“ถึงขั้นหมดแรงออกไปหาข้าวกินไม่ได้เลยหรอมึง” ผมแซว ทุกทีแหละทำการบ้านกับเมียทีไรแบบนี้ตลอดมันยิ้มกริ่มยักคิ้วกลับมา

8 g$ y. g5 {4 ^8 q  e; ]8 G8 h: x6 m
“อิจฉาอ่ะดิ๊!!”
% `) n- k4 ~& U6 p) B7 `7 Q

“ไม่โว้ยยยยอยู่โสดๆแบบนี้แหละ”
" l9 c# g7 y1 D; }9 ^4 _$ B
5 W6 r( U& w, Y3 @2 ?6 N
+ W2 l, e& W" z“ให้จริงถึงมึงจะชอบผู้ชายแต่ก็ใช่จะหาคนจริงใจไม่ได้นะโว้ยย อย่าปิดตัวเองดิ”

' D$ A0 c- e3 g  z; \6 r
ผมพยักหน้าอย่างขอไปทีก่อนโบกมือว่าจะไปแล้ว ผมก็อยากมีนะไอ้คนรักเนี่ยแต่มันหาง่ายซะเมื่อไหร่ไอ้คนจริงใจรักเราจริง ยิ่งผมมีรสนิยมแบบนี้จะหาคนรักจริงยิ่งยาก ไอ้ความสัมพันธ์แบบข้ามคืนก็ไม่ใช่แนวผมซะด้วย ดูจากรูปร่างผอมบางสูงร้อยเจ็ดสิบห้ากล้ามก็ไม่มีอย่างคนอื่นเขา หน้าตาก็กระแดะไปทางแม่ซะส่วนใหญ่แบบผมคบเล่นๆไปก็มีแต่เสียกับเสีย ของเก็บไว้ให้คนที่ผมคิดว่าใช่ถ้าชาตินี้ไม่เจอก็เก็บไว้ให้เนื้อคู่ที่รออยู่ชาติหน้าแล้วกัน


“กระเพราะไข่ดาวสี่กล่องครับ” ผมสั่งข้าวสิ้นคิดเสร็จก็วิ่งเหยาะข้ามถนนทางรถสวนไปยังเซเว่น-อีเลเว่นอีกฝั่งเพื่อเข้าไปซื้อนมกับน้ำผลไม้ที่หมดตู้เย็นเข้าไปกักตุนไว้ ผมต้องดื่มนมทุกเช้าและน้ำผลไม้ก่อนนอน แม่ผมให้ดื่มมาตั้งแต่เด็กๆเลยกลายเป็นความเคยชิน


ผมปิดตู้บรรจุเครื่องดื่มตรงหน้าเมื่อได้น้ำผลไม้กล่องใหญ่กับนมขวดขนาดหนึ่งกิลอนแล้วเปิดเข้าไปใหม่เพื่อหยิบน้ำเปล่าขวดใหญ่มาหนึ่งขวด ชำระเงินเสร็จก็ข้ามถนนกลับไปเพื่อไปเอาข้าวแต่ก่อนจะเดินกลับคอนโดผมเลี้ยวเข้าไปซอยที่ตั้งแต่ต้นยันท้ายซอยเป็นร้านขายผ้าทั้งหมด พอถึงสุดซอยก็เลี้ยวซ้ายผ่านตึกแถวสามห้องจะมีตรอกแคบๆเพียงเดินต่อแถวเข้าได้ทีละคนลึกเข้าไปประมาณสักหนึ่งร้อยเมตรจะเป็นทางตัน
% R4 N, m7 o; {7 S
9 |- @0 L9 G; _( s# {7 a/ q: K! y
- {7 x2 i7 K0 i- E0 v' Tผมไม่ได้เดินเข้าไปในตรอกแค่หยิบข้าวออกจากถุงมาหนึ่งกล่องวางลงบนพื้นปูนซีเมนต์ตามด้วยน้ำเปล่าขวดใหญ่วางไว้คู่กัน เพ่งมองเข้าไปยังตรอกทั้งแคบทั้งมืดและมีกลิ่นเหม็นอับชื้นเห็นเงาตะคุ่มๆให้รู้ว่ามีคนอยู่ผมก็เปล่งเสียงตะโกนเข้าไป
# ^( ^5 x: n( m- _$ m
) H* }! }+ Y( t3 ?
“นาย!!ฉันเอาข้าวมาให้นะ!!”


! `2 `: ?. k' J8 f1 y) T“...” ถึงไม่มีเสียงตอบกลับมาแต่เงาเคลื่อนไหวให้รู้ว่าคนด้านในรับรู้ก็ให้ผมยิ้มบางออกมาได้
. Q* D# D, F6 S2 Y2 ?( h
$ s# Q0 s& ]% m9 |
“ฉันวางไว้ตรงนี้นะ รีบกินล่ะวางไว้นานๆเดี๋ยวมดขึ้น” ผมตะโกนเข้าไปอีกครั้งก่อนจะเดินกลับทางเดิมเพื่อกลับห้องพัก เดินมาถึงปากซอยที่เดินทะลุออกมาเมื่อครู่ก็หันไปมองอีกครั้งก่อนจะเดินเข้าไปในซอยร้านผ้าเพื่อกลับห้องพักจริงๆสักที
: Z7 |2 _7 S3 Y. v

ผมเอาอาหารมาให้ชายเร่ร่อนวันนี้ก็วันที่สามแล้ว ผมจะเอาข้าวมาให้เขาทุกเย็น แม้ผมจะสงสารแต่ก็มีขอบเขตพอที่จะเซฟความปลอดภัยของตัวเองด้วย บอกตรงๆว่าผมไม่กล้าจะเข้าไปให้เขาข้างในตรอกนั่น ยอมรับว่ากลัวก็เขาน่ากลัวจริงๆตัวสูงใหญ่ขนาดนั้นถ้าทำอะไรขึ้นมาผมคงสู้แรงไม่ได้
3 _0 V6 M2 P# p$ ?$ x' O, u

$ z' e% h5 Q. M# c' \; j/ Gผมยังจำวันที่ให้ข้าวเหนียวหมูปิ้งให้ชายเร่ร่อนคนนั้นได้ ตอนนั้นเขาอยู่ริมฟุตบาทเพิ่งโดนเด็กมัธยมผลักล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งกับพื้น เอาจริงๆผมว่าเพราะเขาไม่ค่อยมีแรงมากกว่าถ้าร่างกายแข็งแรงปกติคงไม่ล้มได้ง่ายๆแบบนี้

4 s0 g: G" G0 ^% y  y
ผมเดินเข้าไปหยุดยืนตรงหน้าก่อนยื่นถุงหมูปิ้งไปให้ เขาเงยมองหน้าก่อนจ้องมาที่ถุงหมูปิ้งแล้วกระชากมันออกไปจากมือผมชันตัวลุกขึ้นก่อนวิ่งหายเข้าไปในซอยผ้า
* E) v  r% |3 ]5 b8 G* \5 m

; e2 Z7 v4 ^/ q/ C8 p) }ตกเย็นฝนเกิดตกระหว่างเดินออกมาจากธนาคารหลังจากไปถอนเงินมา ผมเลยเข้าไปหลบฝนหน้าตึกแถวห้องหนึ่งหันซ้ายแลขวาเพื่อหาทางกลับห้องโดยให้ตัวเองเปียกน้อยที่สุดเพราะดูท่าฝนบ้านี่คงตกอีกนาน
6 k& U+ J+ T9 F- q

แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเห็นเงาตะคุ่มผลุบๆโผล่ๆอยู่ตรงซอกตึกที่ผมจำได้ลางๆว่าเป็นทางตันพอมองดีๆหัวใจก็กระตุกวาบ
& q4 @- w7 e, l
! `) Q+ o8 k3 ~6 o0 X! W
! E" r4 x8 p, I3 p- q6 ]ชายเร่ร่อนที่ผมให้หมูปิ้งเมื่อเช้าอยู่ในท่าคลานเข่าแหงนหน้าขึ้นอ้าปากแลบลิ้นออกมาเพื่อรับน้ำฝนที่ไหลลงมาจากกันสาด
9 K: H/ j$ t7 j  |0 R' i+ u

ผมรู้สึกหดหู่กับภาพที่เห็นเหลือเกิน
. z; U! A' k. ?4 C" A- P

6 D- |% `' U6 r7 p3 p0 _3 w: lตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาผมก็เอาอาหารมาให้ทุกเย็นที่ตรอกนี้ ตอนแรกกลัวว่าเขาจะไปที่อื่นแล้วหรือเปล่าแต่ก็โล่งใจที่ยังอยู่ที่เดิม ถึงตรอกนี้จะเหม็นอับแต่ก็มีหลังคาจากตึกสองฝั่งเกยกันพอจะเป็นที่หลบแดดหลบฝนได้

/ U* Z) t+ h, U5 L$ Z- J0 e0 s
เฮ้อ ผมคงช่วยเขาได้เพียงเท่านี้


“ไปนานจังวะ”
! D- S$ U5 ]5 z- n) A$ i

“แวะไปธุระนิดหน่อย” ผมส่งถุงข้าวไปให้ไอ้ปอนด์ก่อนชะโงกหน้าผ่านไหล่เข้าไปในห้อง

% g1 g* I5 t6 Y# s; O
“พิณอ่ะ”

' r2 k1 T6 I# d; }: m: Q1 A
( Q/ k8 a5 L7 Y$ y) F“อาบน้ำอยู่”
1 u  W4 C9 s/ X5 D* _

3 u  }( ]8 P# Uผมพยักหน้า ดูแล้วระหว่างผมไปต้องมีซัมติงเกิดขึ้นอีกยกแน่ๆ ถ้าไม่ป้องกันดีๆเชื่อผมสิไม่เกินปีนี้ไอ้ปอนด์ได้เป็นพ่อคนแบบไม่ได้ตั้งตัวแหงๆ
; A& Y( X5 Q1 n% K- B1 p$ D
- P; f6 J' A0 o8 l
“ธุระที่ว่าของมึงนี่อะไรวะ”
# q$ z  l. M! n* ]
6 K( v2 F* i3 `( u, N
“ก็แวะเอาข้าวไปให้คนเร่ร่อน” ผมบอกมันไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบัง
  [3 z$ o% l! {7 q4 f

) t) l% B/ g2 [“คนตัวใหญ่ๆนั่นอ่ะนะ”
' g5 [4 A$ o9 l
- ~& V# h/ K" e. D" z
“อืม”

$ D+ M) a5 f/ k$ a, z9 u: G
“ระวังตัวด้วยนะเว้ยกูไม่ได้รังเกียจนะ แต่ของอย่างนี้มันไม่แน่ไม่นอน”


7 |! I, Z  V" k5 Y9 U( V“รู้แล้วน่า”

! n) N, P- V2 u4 N' F
5 g, y6 z- m; B  f+ s" r) s“ใจดีตลอดเลยน้าน้องคนเล็กเนี่ย” มันส่งมือมาโยกหัวผมพร้อมล้อเลียนผมปัดมือมันออกพลางแยกเขี้ยวใส่

- m4 m# }& m! m: A; x
" m& u- Q5 L% \6 _" t/ l: F“ฮ่าๆได้ยินแม่บ้านพูดกันว่ามาอยู่แถวนี้ได้สองอาทิตย์แล้วนี่หว่าก่อนเราจะย้ายมาอยู่อีก”

/ N* k6 O. K( i
“อืมกูสงสารเขาว่ะแต่คงช่วยได้เท่านี้”
5 o- Q6 _! Y& f3 o6 |
6 y, \+ S  Q7 S" a1 |9 N
  L1 P5 ]: Y% J& n“เท่านี้ของมึงนี่ก็ดีกว่าคนอื่นๆแล้ว ให้อะไรก็ไม่เหมือนใช้ชีวิตโว้ย มึงให้มันได้อิ่มท้องทุกวันแบบนี้ก็เหมือนต่อชีวิตให้แล้วโอ้โห สร้างบุญครั้งใหญ่นะเนี่ย ฮ่าๆ”

- S. O( O0 `, z/ Y
เซ็งมัน!! พูดอะไรเป็นเล่นตลอด!!!


“คุยกับมึงแล้วปวดกบาลเข้าห้องดีกว่า”
0 u+ E3 O( V8 e; ?4 o

' Y- W( N* L/ k/ Q+ tผมเข้าห้องมาได้ก็จัดการเอาข้าวจากหล่อเทลงจานเทน้ำเปล่าหนึ่งแก้วก่อนมานั่งกินหน้าทีวี ดูรายการโปรดเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำขึ้นมานอนอ่านหนังสือเล่นบนเตียงจบไปได้สองบทก็ปิดไฟนอน
& V: O) k/ g/ Z# b% u9 ^& L
0 l) X" R6 B* c/ o1 v) ]. C
( ?- M! b& H3 I- |3 `: [! C& O4 rถึงจะหลับตาลงแล้วผมก็ยังอดคิดไปถึงชายเร่ร่อนคนนั้นไม่ได้

* n# s; {7 b* b  d& Z) |
ดูจากท่าทางแล้วไม่น่าจะใช่คนสติไม่ดี คนติดยาอะไรแบบนั้นแต่จะว่าเป็นคนปกติเร่ร่อนไม่มีที่อยู่ก็ไม่ใช่อีก แววตาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้ามอมแมมกลับดูว่างเปล่า


มันต่างจากแววตาของคนเร่ร่อนทั่วไปที่ผมเคยเห็นความเศร้า หมดหวัง หว่าเหว่ ผมไม่เห็นในดวงตาคู่นั้นเลย

# j9 I( }" r3 x3 J. |- ]3 R
' z! \- M$ D2 X3 L$ L' B) ?แววตาคู่นั้นไม่สะท้อนอะไรเลย...นอกจาก ‘ความว่างเปล่า’ จริงๆ

5 `* ~) ?' q$ Z2 y  c

sa99

ขอบคุณครับ

tan2

น่าสนใจดีครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

minone

รอลุ้น​ ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

franklovefluk

ขอบคุณ​ครับ​

ao69

ชอบ

kabuki

เหมือนเคยอ่านเมื่อนานแล้ว แต่ยังอยากอ่านอีก

takeshi

ขอบคุณครับ

gaybin

รอติดตามนะครับ

mm2013

ขอบคุณครับ

Phol_th

ชอบนะ รอต่อ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

lekthai

น่าสนใจๆ  

blackorchid

รอตอนต่อไปเด้อ

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

redboy

เอาใจช่วย

ardent

ชอบครับ ขอบคุณครับ

Sang27

ขอบคุณครับ
. p6 x, @7 ]* K8 E2 q  }+ o

KBKK

น่าติดตามๆครับ