รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 3 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน3
5 J* j) y6 j2 @3 I4 h; j. s9 C
9 R+ K' j) _4 R8 x/ S3 }9 X
* x  H) B$ i* X; R! `, Z- n- w% @1 U/ x
# Y: s" ^! S% Zฟุบ


$ X/ r/ Q' K0 Cผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดแรง ไม่ไหว ถ้ามีงานยักษ์เข้ามาแบบนี้บ่อยๆผมตายแน่ สี่วันมานี้ผมแทบจะกลายร่างเป็นไส้เดือนมุดดินหนีอย่างเดียว แต่คงเป็นไส้เดือนที่โชคร้ายที่สุดนอกจากจะมุดดินหลบไม่ได้แล้วยังโดนปูนโบกทับจนซี้แหงแก๋พอจะชอนไชหนีไปอีกครั้งก็โดนตามมาโบกทับอยู่ร่ำไป
3 w4 o/ P4 l- m8 A$ `' e5 P
0 f' X3 P7 I  l! V$ a
& [! z7 a% m6 R: D/ K3 d3 ?คงเป็นเพราะงานนี้เป็นงานหนักงานแรกหลังจากผมเรียนจบมามันเลยหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษหวังว่าอีกไม่นานคงจะปรับตัวทดเวลาบาดเจ็บได้
1 j+ A, I+ X' ?9 ?
1 U, {$ f$ \; B5 j
, k* j9 H' P5 c8 K# d# Cทุกวันนี้ก็พยายามทดแล้วทดอีก ถ้าเป็นวิชาเลขก็ทดจนนับนิ้วไม่ไหว ต้องตื่นตีห้าเพื่อไปถึงที่ทำงานตอนหกโมงเช้านั่งสุมหัวทำงานกับทีมอีกห้าคน พอบ่ายโมงคอมเพลนงานกับหัวหน้า แล้วกลับมาสุมหัวทำงานกันต่อถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนหรือเข้าเช้าวันใหม่เลยก็มี


ไม่ได้แวะไปไหนเลยนอกจากที่ทำงานกับคอนโด หมดแรงจริงๆแม้แต่อาหารของชายจรจัดผมก็ไม่ได้เอาไปให้เขามาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างหวังว่าเขาจะเอาตัวรอดได้เหมือนอย่างก่อนหน้าที่จะเจอผม
% Q. }* S% G7 a/ a2 H3 `
6 C. u& g, q+ Q% t% p9 x! ~
อย่างเช่นวันนี้ผมก็กลับมาถึงห้องตอนห้าทุ่มสิบนาที

3 F2 n* Y8 p9 k( j
เพิ่งตระหนักเอาตอนนี้เองว่าการนอนแผ่บนเตียงมองเพดานห้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้วT^T


# F+ x) q7 `% |- [: lนอนนิ่งสักพักผมก็ยันตัวลูกขึ้นเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว เฮ้อเหนื่อยชะมัด ขอนอนเอาแรงเรียกลมปราณสักหน่อยเหอะ
9 N8 `$ Q5 w4 U8 K0 B" a, c
  i* i% S% h2 T! O: x7 i; H- V
หัวถึงหมอนปุ๊บสมองผมก็เหมือนสับคัทเอาท์ลงทุกอย่างดิบสนิทด่ำดิ่งเข้าความมืดสนิทแม้แต่ฝันก็ไม่มี
; G- q2 x, ~7 k% O" ?' w/ O9 K7 p! |
1 f- H9 Z+ D% H
เช้านี้เป็นอีกวันที่ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเหมือนสี่วันที่ผ่านมา แต่วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากกว่าเดิม แน่สิ งานใกล้เสร็จแล้วเหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวคาดว่าวันนี้คงเสร็จ...และเสร็จทันเวลาเลิกงานปกติซะด้วย

  c5 {1 u( E* {$ x! z, H
“ไอ้เล็ก”


$ F. i5 V/ ^, t- d9 Q“ว่าไงครับพี่มิ่ง” ผมละจากสิ่งที่เขียนเงยหน้าขึ้นมอง

0 Q) q( r( a" i# p3 V
' k6 @! Q6 |, A7 v) Eพี่มิ่งเป็นหัวเรือของงานนี้ก่อนจะถึงมือหัวหน้างานทุกอย่างจะต้องผ่านพี่มิ่งก่อน ถ้างานดีพี่แกก็ได้หน้าไปแต่ถ้างานบรรลัยพี่แกก็รับเละเหมือนกัน
; O& T) X' H$ _* U) @5 b1 z: U
7 D2 N6 e9 k  L: d
พี่มิ่งเลยเป็นผู้ชายสองบุคลิก เวลาปกติก็เฮฮาปาร์ตี้ขี้เล่นมีมุมกวนประสาท(กวนตีน)แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน อื้อหืออย่าให้พูด มาเฟียชิดขวายากูซ่าชิดซ้ายบัวขาวที่ว่าหน้าโหดนักหนายังเทียบไม่ติดฝุ่น
, N8 G/ z% p! f0 C  Y7 z! t" U0 L

แต่เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างนับถือจากใจจริงกับความเก่งกาจทั้งเรื่องงานและการจัดการคนของพี่มิ่ง พี่เขาคือแบบอย่างของผมเลยล่ะ เมื่อผมอายุยี่สิบแปดผมอยากเป็นให้ได้เหมือนพี่เขาในตอนนี้

- G5 |0 q% M  @% u
1 i' V. }7 s. ^% P$ U“ออกไปกินข้าวกันเที่ยงแล้ว”
5 h( r9 _0 g9 E* p9 @0 o/ b  S8 l
% v# Q3 Z* i% Q0 b  q8 a
“อ้าว แล้วงาน...” มองงานล้านแปดที่กองตรงหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงกับมัน มาแปลกแฮะทำมาชวนกินข้าวเมื่อวานแค่ขอไปเข้าห้องน้ำยังจะเขมือบหัวผมอยู่เลย

( |* ]6 T, X& Y. m
; U8 O3 F9 X- W/ i“พี่ส่งให้ลูกค้าไปแล้วทุกอย่างโอเค” พี่มิ่งยิ้มร่ายิ่งให้ผมงงหนักเข้าไปใหญ่
" _3 O3 O) F7 N- |; H0 z( |
' V$ D( b/ e& Y0 N& U' P
" [1 ?* O2 n, B# e. @9 J6 aอะไรคือส่งงานให้ลูกค้าไปแล้ว
/ j) g" Z9 k. k. D' n5 Y9 w

แล้วที่ผมปั่นหัวฟูอยู่มันคืออะไร(วะ)
" F5 j/ }: N- W3 o

เหมือนพี่มิ่งจะเข้าใจหน้าตาหมางงของผมเลยส่งมือข้ามโต๊ะมาตบไหล่สองทีหัวเราะร่าเหมือนมันเป็นเรื่องตลกมากก่อนตอบ

: h( ~. @2 _; F/ ~% z
0 ~2 D  E6 Z8 X. v& i“อ้อ ที่มึงทำน่ะเป็นสรุปงานที่ต้องส่งให้หัวหน้า...” อ่อ...ผมพยักหน้าเข้าใจ ถือเป็นงานด่วนเหมือนกันสินะ...ผมกำลังจะคิดแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์(ผมยังมีความเคารพเลยหลีกเลี่ยงคำว่าชั่วร้าย)พร้อมกับประโยคตีแสกหน้า “...ศุกร์หน้าว่ะ ฮ่าๆ”
  I# @! Y! w, G1 @  q9 {
6 X8 x8 {* j# M: s0 z' o/ R
ผมโยนปากกาลงบนโต๊ะทันที

1 C/ t( Y8 f! B( W7 H
, ?" U3 A7 N2 M  ^" g! p“อ้าวพี่แกล้งผมหรอ”
3 C6 B( s3 }1 b% B! n$ r& @/ I; M
' g  G1 `. W- Q- T
. T9 f+ F7 {7 {* {' r“ฮ่าๆก็เห็นท่าทางมุ่งมันตั้งใจแล้วไม่อยากขัดจังหวะ ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะปุญมนัสก๊ากกกกกกก”


! ]1 H! h( j6 Z0 O8 l- U! Cไอ้พี่เวร!!

! _: s; o% U, n$ f3 ~7 ?. u
: ]5 n2 i, u7 C7 v, {; Eถ้าไม่ติดว่าแต่งงานแล้วจะแช่งให้อาภัพรักทั้งชาติไปเลยชิ!!
9 M, V+ \/ I2 N6 G- a1 C# D
6 W. t/ O5 N5 }0 O) K/ J7 o
6 Y. x) V. [8 g5 F# a“ไปยังพี่ อ้าว เป็นไรหน้าเป็นตูด” ไอ้ปอนด์เดินเข้ามาเรียกพี่มิ่งก่อนหันมาทักผม สี่วันมานี้ไอ้ปอนด์ไปกลับกับผมแล้วผมก็หมายหัวเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทิ้งให้มันกลับเอง!! ทำหน้ากวนตีนดีนัก ฮึ่ย! ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งผมด้วยนะ
: X. p; f, N- i: f6 F* R

. m7 ?$ ~3 J  I5 q
! Y* n9 `+ \4 N. M5 y: }# x) b8 C
  H5 }( L/ y% [0 X! X
เสร็จจากมื้อกลางวันที่เหมือนเหมือนงานฉลองกลายๆที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีผมก็อดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้แกล้งไอ้ปอนด์โดยการให้มันเดินกลับเลยเหมือนมันจะจับรังสีฆาตกรจากผมได้ดันเรียกพิณมารับซะงั้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!

6 M) Q, U4 N/ P! }4 {8 C7 `
นี่ยังไม่นับเรื่องที่ทุกคนรู้หมดว่าวันนี้ได้หยุดครึ่งวัน


1 C2 w& [0 d) k; B2 Dแต่ผมไม่รู้!!


+ z8 U! z8 ^+ X) _/ H, d  ~6 q) a7 P* Tเคืองเว้ย!
4 A( F" l3 X3 t* B: y' y$ ~
$ b! \2 w. ?: J! h2 {6 D* p
ใจเย็นปุญมนัสนายคือคนจิตใจดีผู้มีเมตตาอย่าให้สัตว์โลกมาดึงจิตใจนายให้ต่ำลง หายใจเข้าออกช้าๆ อืม อย่างนั้นแหละ


5 y* _7 ~5 c$ e2 E! \% A“ทำหน้าอะไรของมึง”


“ช่างผมเหอะ”
' d9 i8 E" k9 H: m
6 w' _& b. w8 y; |8 h: L
( n" G' }0 X" |# R0 Uผมสะบัดหน้าใส่พี่มิ่งก่อนเดินแยกออกมาจากหน้าร้านอาหาร วันนี้ผมจะโกรธทุกคน!! โดนว่าสาวแตกก็ช่างมันไม่อย่างนั้นผมจะโดนแกล้งแบบนี้อยู่ร่ำไป ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมเป็นตัวตลกนะ!!
& P1 ~; v! R2 n9 A2 u
% g2 N  c) D0 ?4 L& W
0 G$ b8 q9 G9 z7 A) C9 x( Zเอิ่ม...ความจริงผมก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอก ออกจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำแค่ทำท่าให้ดูเยอะไปงั้นแหละ พวกพี่มิ่งรู้ถึงข้อนี้ดีถึงไม่สนใจท่าทีของผมเลย วันไหนงอนจริงขึ้นมาแล้วจะรู้สึก!


เมื่อควบคุมสติได้แล้วผมก็ขับรถกลับคอนโด ถึงห้องก็ถอดชุดทำงานออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวกระโจนขึ้นเตียงนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายอันอ่อนเพลียของตัวเอง

1 g2 C4 ~: K4 _0 B2 a) u, r
กว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น โอ้โหตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ผมหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย แต่ดูจากอาการของตัวเองถึงจะหลับไปร่วมสี่ชั่วโมงแต่ร่างกายพร้อมจะชัทดาวน์ต่อ เพลียจัดจริงๆ
3 o# `7 b, O5 }& G0 h5 K

! i4 s- o7 t) H0 r5 V$ D' o3 u, D; [ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนยาวตอนกลางคืนทีเดียวแล้วกัน
* s# l- k. |$ u$ y" a
* i  [( K$ ^9 v( C0 k
คิดได้เช่นนั้นผมจึงลุกเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นก่อนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดลำลองเสื้อยืดขาสั้นก่อนหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องเดินไปสั่งข้าวกล่องที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำแล้วข้ามถนนเพื่อไปเซเว่นเหมือนทุกครั้ง

9 b9 b' B* ^* P
# d3 ]4 D' D) B% @2 k- m* D- cกลับมาแล้ววิถีชีวิตที่ผมคุ้นเคย คิดถึงเธอจัง T^T


แล้วก็เป็นเหมือนเคยในกิจวัตรประจำวันที่ไม่ได้ทำมาหลายวันเมื่อผมได้ข้าวกล่องก็เดินทะลุซอยผ้าที่บรรดาแขกขาวแขกดำเจ้าของร้านจำหน้าผมได้แล้วเพื่อเลี้ยวตรงไปยังตรอกอับแสง หวังว่าจะยังจำผมได้นะ


ผมเอากล่องข้าววางไว้ปากทางเข้าพร้อมน้ำหนึ่งขวดอ้อ นมจืดอีกหนึ่งกล่องของน้องหมาก่อนส่งเสียงเข้าไป

  ?, j! V/ y' {  D; b' k
/ L- t0 t- M9 G) y“นาย!ฉันเอาข้าวมาให้”


เงียบ
) H7 I0 B! f, o& w, X

“นาย!จำฉันได้หรือเปล่า เอาข้าวมาให้แล้วนะ!”

, U' W+ z+ U" ~
ยังเงียบ


ผมเริ่มเอะใจทุกครั้งก็เงียบแต่ไม่ไร้การเคลื่อนไหวแบบนี้

: s7 G' ]% A0 v" q% e! a
ผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนเปิดโปรแกรมไฟฉายและส่องแสงเข้าไปในตรอกมืดอับ
: M; m0 s9 [5 D3 k3 I4 v- G
) Y1 l1 {# H' E8 c
: \$ z6 w- ~" V& S/ z$ m7 Cว่างเปล่า

( X: q. O# r2 y
ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ทั้งคน ทั้งน้องหมา


7 `) t  }7 j& v' i4 a) B- Q4 _ผมลดมือที่ถืออุปกรณ์ส่องแสงลงข้างตัว พยายามคิดในแง่ดีเอาน่า...แกหายไปตั้งหลายวันนะคนเล็ก ถ้าเขามามัวรอแกมีหวังอดนานอยู่ในตรอกนี้แน่ ที่เอาน้องหมาไปด้วยก็คงกลัวว่ามันจะเดินหายไปที่อื่น


# c4 |) }6 z2 P. y0 vเดี๋ยวเขากลับมาเห็นอาหารที่เราวางไว้ให้คงรู้เองแหละ
, ^$ |' G( `' d, E
- g; B! r( B# N, C/ f: ]- _# U
เดี๋ยวพรุ่งนี้คงเจอกันเหมือนเดิม
# b. F  |; e* W1 S/ l/ J- k9 S


/ g% h  G- {7 z0 Q/ |8 ^# j
เย็นวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาจากที่ทำงานผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาซื้อข้าวตามปกติ ก่อนเดินไปเส้นทางคุ้นเคยเพื่อไปตรอกเดิมแต่เพียงแค่เลี้ยวพ้นซอยผ้ากล่องข้าวขวดน้ำเปล่าหรือแม้แต่กล่องนมที่ผมวางไว้เมื่อวานยังอยู่ที่เดิมบ่งบอกว่าไม่มีใครหยิบมัน...และบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ได้กลับมา
; r  d, y+ b, E1 n" R# C0 u6 I

2 O& n8 n/ s0 l. O8 `, f5 L* {, [หรือไม่อยู่แล้ว...
9 v! }' X7 I. U# D# ]
3 Q4 C) Z9 ^0 s* e# S7 S$ f# t
ผมเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้แน่ชัด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ยังเหมือนเดิม ถุงพลาสติกหูหิ้วที่บรรจุบรรดากล่องข้าวขวดน้ำและนมไว้กระพือพัดโยกตามแรงลมที่พัดมาเอื่อยๆส่งเสียงก๊อบแก๊บดังแว่วเข้ามาในหู เสียงเสียดสีกันเหมือนทำนองดนตรีเพี้ยนดังหยุบหยับรำคาญหูเสียดแทงเข้ามาในอกเหมือนมันกำลังส่งเสียงเยาะเย้ยผมอยู่


+ F1 u0 n& y$ L# bทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติของคนเร่ร่อนที่มักจะอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เหมือนอย่างสองวันก่อนผมคุยกับแม่ทางโทรศัพท์แม่ยังบอกเลยว่าลุงเร่ร่อนที่แม่เคยช่วยไว้เมื่อปีก่อนแล้วหายตัวไปกลับมาแล้ว แม่ถามลุงว่าหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปีลุงบอกแม่ว่า ‘ลุงเดินไปกรุงเทพฯมาไปอยู่ที่โน่นได้พักหนึ่งแต่ติดม๊อบลุงกลัวเลยกลับมาที่ระยอง’

& w7 R0 @3 R: ?( C" C8 S1 h
0 l1 g' ~6 k/ G# E5 P# z0 Wอยากจะถามแม่เหลือเกินว่าพอแม่เอาของไปให้ลุงแล้วไม่เจอแม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแต่ก็เห็นแม่ยังอยู่ปกติสุขดี
3 Q! y- V" v! \: u. `
; \- g- H. |* w
- E' v! c$ o$ [( Uแล้วทำไมใจผมต้องโหวงแบบนี้ด้วยล่ะรู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเป็นนาฬิกาลูกตุ้มแกว่งไปไกวมาจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้

) v3 P6 B: Q" k+ t+ d
อาจเป็นเพราะผมไม่ได้มองเขาเป็นแค่ชายเร่ร่อน หกวันที่เจอกันกับอีกสี่วันที่ไม่ได้เห็นหน้ามันเหมือนกับเขาเป็น‘เพื่อน’ ของผมอีกคนไปแล้ว


“ยายครับ” ผมเดินไปยังตึกแถวห้องที่เป็นเจ้าของผนังด้านหนึ่งของตรอกทางตันที่ชายเร่ร่อนเคยอาศัยอยู่ พอดีเห็นยายเจ้าของบ้านนอนดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ไม้โยกแถมเปิดประตูเหล็กบ้านพับเอาไว้เลยเดินเข้าไปเรียกด้วยเสียงสุภาพ


“ว่าไงพ่อหนุ่ม” คุณยายหันมาพลางลุกนั่งตัวตรงผมเลยถามเข้าประเด็นทันที
7 g: \$ [8 {4 M7 k9 C4 T8 J$ j

( K- T) b0 y! ~0 P; Z, _- X“เอ่อ ยายเห็นผู้ชายตัวสูงๆประมาณนี้บ้างมั้ยครับ” ผมทำมือกะขนาดให้ดู “ผมยุ่งๆหน้าตามอมแมม ใส่เสื้อสีดำ ไม่สิบางทีเขาก็ใส่แจ๊คเก็ตสีแดง อ้อ มีน้องหมาเบ้าตาดำข้างหนึ่งด้วยนะครับ”
$ T* J* |, N% _: G& s! C, a" Z
# ^" n8 T) I/ o1 t3 h
' m& h5 `, l7 _& D6 v6 R  Z: I0 P8 Uผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นยายทำท่านึกชั่วแวบหนึ่งก่อนโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว
- r9 ]0 t: q7 ^8 ~

“อ๋อ!!ยายจำได้แล้ว ไอ้คนบ้าน่ะหรอ ยายไล่ไปแล้ว”
. H+ A4 A% P2 c6 x. }% j, d) H
$ O* E8 b) I5 L" C$ b
ใจผมกระตุกวูบ
  u2 f$ E' K- b0 X% `

“อะอะไรนะครับยาย ไล่งั้นหรอ...” เสียงผมแผ่วหวิว
$ p6 t& h4 q& X" r! y

“ใช่น่ะสิ!! มันมาจากไหนไม่รู้มาแย่งข้าวหมาบ้านยายกิน ขนาดข้าวบูดขยำกระดูกมันก็ยังแย่ง บ๊ะ! ยิ่งมารู้ว่ามันแอบซุกหัวนอนอยู่ข้างบ้านเลยรีบให้ลูกชายเอาไม้ไล่ตีมันไปกลัวว่าวันดีคืนดีจะมาขโมยของในบ้าน ท่าทางอย่างนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก!”
6 |, U/ }) }0 i! P0 E( e' S* g5 F" f2 S0 d

( e% S1 R1 w/ hผมพูดอะไรไม่ออก ทุกคำพูดของยายเหมือนตะปูที่แทงจี้อยู่ตรงหัวใจส่วนน้ำเสียงเปรียบดังค้อนที่ตอกย้ำๆให้มันลึกจมหายเข้าไปยังก้อนเนื้อที่เต้นแผ่วลง
7 o5 M" Q1 w9 E9 b7 d( i9 E
+ D6 N: B) Z7 X
ตอกมิดหายไปจนมองไม่เห็นแต่ยังทิ่มแทงใจให้เจ็บปวด
8 P0 K# h9 i- `8 c2 {
# v% G0 g5 ?0 T" F( `, Z
สมองผมเบลอไปชั่วขณะก่อนพยายามตั้งสติและเริ่มออกเดินตามหาชายเร่ร่อนทั่วบริเวณเท่าที่จะหาได้และคาดว่าเขาจะไปอาศัยอยู่ทั้งในตรอกซอกซอยเล็กใหญ่ สวนสาธารณะ วัด ลานจอดรถหรือแม้แต่ที่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย

5 L# p9 ~6 X% R2 @3 ~# i
) E( L* A% r/ f$ e; Xจวบจนสามทุ่มขาผมเริ่มล้าและท้องเริ่มหิวจึงตัดใจเดินกลับคอนโด ตลอดเวลาที่ทานข้าว อาบน้ำหรือทำภารกิจส่วนตัวอื่นๆในสมองผมมักจะคิดวนเวียนอยู่แต่ว่า


/ Z3 m3 I+ s. f" ?# K% L‘เขาไปไหน’

# N6 B+ e7 }% Y8 i
‘จะอยู่ยังไง’

7 R1 ~. Q. |% ~+ r
1 x+ P. e7 L, X% o9 g: D‘จะโดนใครไล่ตีอีกมั้ย’


และ

& H6 ?* C7 c# `8 C4 d: @5 f
‘ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...’


ครืดดดด ครืดดดด
7 m; q: n! K, ]; z3 [9 p  b7 w
( d2 e& C& l- y( P3 h: B
เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครูดกับโต๊ะเรียกสติผมที่นั่งเหม่อลอยบนโซฟาเดินมารับสายด้วยร่างกายเอื่อยเฉื่อยแต่เมื่อเห็นชื่อปรากฏของคนปลายสายน้ำตาที่ไม่คิดจะไหลก็รื้นขึ้นเต็มหน่วยตา
$ @% }. `( b7 H9 ]% K

+ C+ w) H) P+ R# Z  l7 Y6 Q“มะแม่...”
3 m: ~; s) x, k
0 r/ }' Q! ]* C7 z' j# T
7 F- L6 C6 t: m[คนเล็กเป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไม]


สิ่งที่อัดอั้นในใจพรั่งพรูออกไปแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมเล่าเรื่องกระทบจิตใจในวันนี้ให้แม่ฟังด้วยเสียงสะอื้น ถ้าแม่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มาแค่เสียงผมคงโผกอดท่านไปแล้ว

* C6 S6 v% ]# }: W
ไม่รู้ว่าแม่จะฟังรู้เรื่องมั้ยผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้ที่พักพิงและคำปลอบโยนที่จะทำให้ความรู้สึกผิดในใจทุเลาเบาบางลง

( _. j4 L5 c) W7 G% h8 v1 z# F( a# W
  v0 ~  [3 z' d4 n2 l, k[คนเล็กอย่าคิดมากสิลูกทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมด คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เขาต้องใช้นะลูกนะ]


5 e- I) f% _5 {" C& H“ตะแต่เพราะผม...”


[ลูกของแม่ทำดีที่สุดแล้วเชื่อแม่นะ]
) x# K9 i6 l6 F$ l# V5 A' ^- ^1 U
* `4 f! @6 d, J* F" f) y* U2 A0 E4 J
# e. M7 q# N8 O) Y“ครับ”
- f$ ?; D/ }% }( B

แม่ปลอบผมอีกสองสามประโยคถึงวางสายไปถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกผิดน้อยลงเลยยังไงผมก็ยังคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี
4 ]2 n  ]! D3 [
' e! N7 D: r0 c+ \
คนที่ช่วยเหลือเขา...และทิ้งไปอย่างไม่ใยดี


+ \! b# J) q* u/ v
ตื่นเช้ามาตาผมบวมมากคงเป็นเพราะเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อยสู้ๆปุญมนัสแกต้องผ่านมันไปให้ได้
( c$ u6 q$ E; U" p0 V: u3 c: \* J
1 z+ v, s2 q+ Q: X
ผมต้องหาเขาให้เจอ
+ z; e6 l. n: |; f2 d
, q( n% H% P$ ?: |
ผมไม่สามารถปล่อยผ่านไปอย่างที่แม่บอกได้
3 }; h+ e4 U2 E& L! y
! L; e9 z( Y; m# \' Q0 P
อย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้น...เขาไม่ใช่แค่ ‘ชายเร่ร่อน’ และเขาคือ‘เพื่อนของผม’
+ Y6 W. a5 f: {* k

2 y( z0 B, F) d0 E3 E7 x, ~
เที่ยงของวันนี้ผมต้องออกมาพบลูกค้ากับพี่มิ่งเลยต้องตบหน้าตัวเองเรียกขวัญกำลังใจกักเก็บความห่อเหี่ยวไว้ข้างในดึงความสดใสมั่นใจเข้ามาแทนที่ ไม่อย่างนั้นนอกจากลูกค้าจะไม่เชื่อถือข้อสำคัญจะโดนพี่มิ่งเตะโด่งตกสะพานเดชาเอาได้

$ }: y+ V9 X+ R3 _4 [4 X: s5 U
เอ้อ ขอนอกเรื่องหน่อยพูดถึงสะพานเดชา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถข้ามสะพานแห่งนี้เพราะส่วนมากจะวนเวียนอยู่แถวในเมืองมากกว่า ครั้งแรกตอนย้ายข้าวของจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นี่ ได้ยินว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของจังหวัดนครสวรรค์แต่ผมอยากจะบอกว่ารถมันติดบรรลัยมาก อยากจะบอกผู้เกี่ยวข้องว่าควรมีมาตรการมาปรับปรุงมันบ้างก็ดี แบบเอกลักษณ์คงไว้แต่ช่วยจัดการไอ้ถนนคอขวดนี่ทีเถอะขนาดผมนานๆมาทีนะแล้วคนที่ต้องผ่านมันทุกวันล่ะ บ้าตายกันพอดี
+ k0 X3 e2 X- M+ ^
, Z+ C( q8 k  D* P( _0 M
& C) {# K% R' \( G- B3 cนั่งบ่นไปผมก็มาถึงร้านอาหารอีสานแซ่บอีหลีซึ่งอยู่เยื้องกับแมคโคร พี่มิ่งบอกนัดกับลูกค้าไว้ร้านนี้นั่งรอได้ประมาณสิบห้านาทีลูกค้าก็ก็มา พี่มิ่งเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดผมมีหน้าที่แค่คอยส่งเอกสารและทำตามที่พี่มิ่งสั่งให้เท่านั้น

- J( J/ q  A& V& s8 n6 u
% i2 p5 V9 U' Q: K) a" _# cและการพบลูกค้าก็ผ่านไปด้วยดี เรากลับเข้าเมืองกันมาอีกครั้ง พี่มิ่งบอกไม่ต้องเข้าบริษัทแล้วกลับบ้านได้เลย ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่าตกลงพี่มิ่งเป็นเจ้าของบริษัทหรือเปล่าถึงได้มีอำนาจการตัดสินใจไปเสียหมด แต่เอาเถอะเชื่อพี่มิ่งไม่เคยมีปัญหา (เพราะถ้ามีพี่เขาจะเป็นคนรับกระสุนแทนเองทั้งหมดฮา)

7 Y" ^* b8 @+ A0 P) c. O
, O& D8 E$ Y5 [* oผมให้พี่มิ่งส่งผมหน้าร้านขายอาหารตามสั่งผมกะว่าจะข้ามถนนไปเซเว่นซะหน่อย
5 Q# V' z2 `& r
( d: ]% G: l; }
กึก
: s$ k' \2 I" i7 X* Z* m$ x8 V* T
, c- j# e# f( X# x; E4 I* Q
+ K# [, d* l* F6 a+ W% ~' F3 H$ Bทันทีที่ผมลงจากรถมายืนเทียบริมถนนเตรียมข้าม สายตาผมที่กวาดมองรถซ้ายขวาต้องหยุดอยู่หน้าเซเว่นฝั่งตรงข้าม


) _6 G+ a; c6 V. Wตรงนั้น...หน้าเซเว่นที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญตั้งอยู่ ข้างๆกันมีผู้ชายรูปร่างคุ้นเคยนั่งยองๆหันข้าง มือฉวยหยิบแฮมเบอเกอร์ที่มีเด็กกัดกินเหลือไว้แล้วทิ้งลงในถังขยะมากินราวกับเป็นอาหารเลิศรส
2 [8 t) T# k0 U& J6 u! L( x
  M8 }( M( i2 U8 k5 q! h0 }
" z  i& a5 N: O1 ]ชายเร่ร่อน!!


ผมละสายตาชั่ววินาทีมามองถนนเพื่อรีบข้ามไปหาเขาให้เร็วที่สุด มาถึงเส้นแบ่งสีขาวที่กั้นระหว่างทางรถสวนผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งแต่ก็หายไปแล้ว...


หายไปแล้วงั้นหรอ...
9 L' \1 ^4 E) j4 H
9 s: M- `; g' \( w, U  D  g% s' W; v
ไม่!! ผมจะไม่พลาดอีก!!
) k" u5 O8 d3 H" d$ x. j1 h

ผมรีบข้ามถนนอย่างรวดเร็วไปหยุดหมุนคว้างหน้าเซเว่นกวาดตามองหาจนทั่วไม่เจอเลยวิ่งไปดูรอบๆอย่างกระวนกระวาย
0 ^9 x. x, Z2 s2 l1 P% |4 {% S

ไม่มี...นี่ก็ไม่มี...ทางนั้นก็ไม่เจอ
; g  i3 M2 X- k8 N$ O2 O5 b
& D9 j2 F1 r/ h( U" {( l( Y
ตัดสินใจวิ่งเข้าไปถามพนักงานเซเว่นที่ถูพื้นตรงประตูทางเข้าอยู่แล้วก็ได้คำตอบเดิมซ้ำๆ

  x9 V9 M. I& K  R( Z8 U( ]
" y+ y3 r$ {. Y0 N' ]' l) hไล่ไปแล้ว...ลูกค้ากลัว

( |7 z0 O, X& @% j! Q- Y' L
ฮะๆ ค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกหนึ่งตัว...

" c0 A/ \+ Q" l0 H  x# E8 T: U
/ b$ K7 _4 W8 H9 G( l& O5 u. w0 C

ผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปบนทางฟุตบาทไม่อยากกลับห้องหัวใจมันหนักอึ้งเกินไปที่จะไปอยู่ในสถานที่เงียบสงบคนเดียว

# K' F: }1 z2 W
ขาทั้งสองข้างพาผมเดินมาถึงหนองสมบุญ สวนธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง นั่งลงตรงริมหนองเหม่อมองออกไปไกลให้สายตามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ไม่อยากจดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง

- E% [+ d$ Q5 i
& S7 K+ N7 Y& o$ hผมนั่งอยู่แบบนั้นจนท้องฟ้าขึ้นแถบสีส้มทองจึงยันตัวลุกขึ้นเอาล่ะ เข้มแข็งไว้คนเล็ก นายทำดีที่สุดแล้วจำที่แม่บอกไม่ได้หรือไง

8 X) M& y7 R  P% [; V
ผมตัดสินใจเดินอ้อมไปอีกทางแทนที่จะเดินทางตรงกลับห้องตัวเอง การได้เห็นสิ่งต่างๆแปลกใหม่รอบตัวทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น บ้านเรือนที่ปลูกสร้างรูปแบบเดียวกับตึกแถวด้านหน้าแต่วัสดุที่ใช้สร้างเป็นไม้กระดานแผ่นดูแล้วคงสร้างมาหลายสิบปีเพราะดูทรุดโทรมมาก คนที่อาศัยอยู่มีไม่มากเหมือนตึกแถวด้านหน้าที่ใช้ทำการค้า มีป้ายไวนิลประกาศขายบ้านติดไว้หลายหลังคงเพราะใช้ทำการค้าไม่รุ่งเรืองเหมือนสมัยก่อนแล้ว
. s, E/ T2 h, k2 x2 K1 K
' G3 Z$ f5 X4 C4 I& P
บ๊อก บ๊อก

% Y. _* q6 _' `/ l7 O. ^; t: B
เสียงเห่าแหลมเล็กแบบนี้เป็นของลูกหมาไม่ผิดเพี้ยนแต่จะเป็นลูกหมาจากที่ไหนและของใคร...
( b& T% O* ^! g4 ?

ผมสนใจขึ้นมาทันทีหันขวับเดินฉับเข้าไปยังบ้านไม้หลังหนึ่งที่ประตูไม้แบบบานพับปิดงับไว้เฉยๆไม่ได้ล็อก ส่งเสียงพึมพำขอโทษและขออนุญาตเจ้าของบ้านไปด้วย


) w" W4 g+ b, A. i' k  kเอ เหมือนผมจะได้ยินเสียงมาจากทางนี้นี่นาหรือไม่ใช่...
& i2 T/ L9 m9 Q( K! y
2 W, c. {" c4 Q8 g" m+ a8 G
% W* ]& a! y$ `4 g( ~) aบ๊อก
- n, o9 K7 d* N* z8 v" U0 e- |/ D

ตึกๆๆ

& j4 K# ]* h! b2 m4 s6 [# h
$ _9 i( r/ D* r% s5 A4 o! A. qผมวิ่งขึ้นบันไดไม้ผุอย่างลืมตัวว่าต้องระวังว่ามันจะหักขอเถอะ ขอให้ใช่อย่างที่คิด

8 E$ |1 n% g; b3 E
+ W% u7 f$ I* O! v  iบ๊อก
% j7 |. R( @4 r& n" y& ?
8 d7 p! r5 F* e  a! @- }
ชะใช่...ใช่จริงๆด้วย
6 l9 V* U: C% K1 A6 W! a- g

5 J1 _- p4 K( _$ M5 T. b! Y! W“น้องหมา!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาแต่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ น้องหมาเข้าไปติดอยู่หลังตู้ไม้เก่าหลังใหญ่ผมลองยื่นมือเข้าไปแล้วแต่มือผมใหญ่เกินไปไม่สามารถยื่นเข้าไปได้ เสียงครางหงิงๆช่างน่าสงสารอดนึกถึงเจ้าของมันไม่ได้ เขาจะตามหามันหรือเปล่าหรือจะทิ้งน้องหมาอย่างที่ผมทิ้งเขา


คิดไปถึงว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงเลื่อนตู้นี้ออกอย่างง่ายดายไม่ใช่ผมคนไม่เอาไหนที่ออกแรงเท่าไหร่ตู้หลังนี้ก็ไม่มีวี่แววจะขยับเลยสักนิด


0 Z2 Y- ?% O/ n: fบ้าชะมัด!!
; B% u6 j3 H& t7 W' s

# @$ C5 N: Y; P4 X' q) Q$ p3 |“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”


" S8 v$ ?( {1 q) C“ไฟไหม้!ไฟไหม้ๆหนีเร็ว”
; q4 C" ^7 C. F6 O3 n6 _

เสียงอึกทึกด้านนอกเรียกให้ผมละจากการเลื่อนตู้วิ่งไปเปิดหน้าต่างชั้นสองมองลงไป ภาพมุมสูงที่เห็นคือความโกลาหลที่ทำให้ผมมึนงงชั่วขณะเสียงหวีดร้อง คนวิ่งวนสาละวนวุ่นวาย ทั้งวิ่งตัวเปล่าหอบลูกหอบหลาน แบกข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างคนต่างกระเสือกกระสนเอาตัวรอด
" Q3 S! l$ D2 f: B
& U3 A; g% B8 q2 y5 ^: F3 A' C
! P$ o8 [" c" Eแล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งเมื่อกลุ่มควันลอยเข้ามาอบอวลทั่วบริเวณไอความร้อนสัมผัสโดนผิวจนต้องเบี่ยงตัวหนี และที่สำคัญลมพัดพากลุ่มไฟก้อนใหญ่โหมกระพือมาถึงบ้านหลังนี้แล้ว!!


0 n6 \+ p0 k5 F. t“แค่กๆ” ผมเริ่มสำลักควันไฟจึงดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมามัดปิดจมูกไว้ รีบวิ่งกลับไปยังตู้หลังใหญ่ที่กักขังน้องหมาเอาไว้ไม่!! ผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมมีชีวิตรักชีวิตยังไงน้องหมาก็เช่นกัน!!


ผมไม่สามารถทิ้งมันไว้ให้โดนไฟคอกตายได้!!
: ^# u3 E; `9 X, o
9 J1 c; ~0 n1 n
ผมออกแรงดันตู้อีกครั้งและก็เหมือนเดิมมันไม่ขยับ น้องหมาเริ่มออกแรงดิ้นและร้องครางหงิงมากขึ้น มันคงรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ผมเริ่มมองหาตัวช่วยอื่นเห็นไม้กระดานที่นำมาสร้างเป็นผนังบ้านด้านหนึ่งหลุดออกจากแผ่นอื่นห้อยลงมาผมไม่ลังเลเลยที่จะไปดึงมันให้หลุดออกมาทั้งหมด ออกแรงดึงสุดกำลังจนตัวเองล้มลงก้นจ้ำเบ้าจากแรงกระชาก แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องเจ็บไม่เจ็บ ผมรีบลุกขึ้นเอาหัวไม้ด้านหนึ่งกดกับผนังจับอีกด้านมั่นแล้วออกแรงงัดสุดแรง

& \) Y# }3 U4 @) ?. w! `! x( \
เปาะ!!

: u( R( G$ t- Y4 {9 ?7 n3 y
อะไรมันจะซวยแบบนี้!! ไม้หักเป็นสองท่อน!! ที่โชคร้ายไปกว่านั้น! ตู้ขยับออกไปไม่ถึงสามมิลด้วยซ้ำอะไรมันจะเหนียวติดแน่นทนทานขนาดนี้!!


พึ่บ!!


& a! x+ L8 _! J8 e, G“โอ๊ย แค่กๆ” ไฟลามไหม้ไปครึ่งหนึ่งของบ้านหลังที่ผมอยู่แล้ว ลมพัดแรงเมื่อครู่พาไอร้อนลวกผิวผม อากาศเริ่มน้อยลงรู้ได้จากการหายใจที่ไม่ค่อยสะดวกนัก


ต้องรีบแล้ว!!
1 @$ q) g5 p2 Q7 Z5 G8 C8 l
, \" E- }& A" ^% _
เหลือทางสุดท้ายแล้วล่ะ!! ต้องโค่นตู้นี้ซะ!ถึงจะเสี่ยงที่น้องหมาจะเจ็บตัวแต่ก็ดีกว่าตายกันอยู่ในนี้!!
* A8 w6 r' U" D" d$ Q" ]8 `0 U

“ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้!!” ผมตะโกนสุดเสียงพลางพยายามงัดตู้จากด้านหลังเพื่อให้มันล้มคว่ำหน้าลงไป น้องหมาก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเต็มที่ด้วยการออกแรงดิ้น เสียงครางหงิงเงียบไปคงเพราะสำลักควันไฟเหมือนผม


ปึง!!


สำเร็จ!!
( x# P+ k- U; ]+ b8 H  w
3 B. g: K3 i! l
" c" W* c, Y. u1 m+ z  b5 Qทำไมไม่โค่นมันตั้งแต่แรกวะ!


# _" D8 p6 W; Vน้องหมาโดนขาตู้กระแทกจนกระเด็นติดผนังนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่กระโจนเข้าไปอุ้มมันเหมือนกัน ผมอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนก่อนหมุนตัวกลับไปทางบันไดเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะก้าวลงบันไดสายตาผมก็เหลือบเห็นคานไม้ที่เต็มไปด้วยไฟเพลิงสีแดงกำลังจะตกลงมา ผมก้าวถอยหลังหนีแต่กลับสะดุดกับทางต่างระดับจนล้มลงไป อ้อมกอดผมกระชับน้องหมาแน่นหลับตาปี๋
* g$ r3 U/ x. l6 c$ u

* r6 q" L/ `5 Iไม่พ้น...โดน ต้องโดนแน่ๆ


# `% q/ ~9 c' k$ L8 Z& {: q9 C“อ๊ากกก”
0 Q, B$ c& j' {  ~3 ~/ M  V
2 B- m. ]! k. P8 m2 J: e9 D
ปั่ก
* i' x9 @5 e: u( f8 L% t) V
# G% w) C. a3 v9 [
( [# S1 D1 \$ F3 w/ E, D% eผมรู้สึกถึงของหนักหล่นทับแต่ไม่เจ็บไม่ร้อนลืมตาโพลงขึ้นมองก็เจอกับคนที่ตามหามาตลอด


ชายเร่ร่อน!! เจอแล้ว ฉันเจอนายแล้ว!!
+ f/ z+ i7 N' {2 @2 q# S# I
6 T! V& a$ C; D3 C2 v  m  c
ผมคลี่ยิ้มออกมา แต่...!!
0 p) ~7 W1 g( w- M' s
) f0 ~" @& o: z* Z! I+ b
คนเล็ก! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะโว้ยยย
  H- L. V& @9 V: B2 z. d

7 S& P$ }# e3 Q$ c+ ?ทำไมต้องมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ!!
9 m+ ~$ I4 q% K, b6 K
' S# g& {! n! q" F. h1 b8 j
+ B1 U9 n3 ]( g" u“นาย!เป็นไงบ้าง”

1 B) ?8 ?$ o4 z0 X/ T1 X
“ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ” เขาพูดพลางลุกขึ้นทำหน้าเหยเก ไม้ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟนั่นตกทับลงบนแผ่นหลังเขาผมเห็น!! แล้วก็เห็นด้วยว่าเขาปัดมันออกไปด้วยมือเปล่า!!


$ E8 n2 @8 c1 |ทำได้ยังไงกัน!!


เขาลุกขึ้นยืนพลางประคองผมขึ้นด้วย ขมวดคิ้วยืนมองบันไดที่พังทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาอย่างครุ่นคิด บันไดพังงั้นหรอ...แล้วเราจะลงไปชั้นล่างกันได้ยังไงล่ะ!


; c1 r) r% I4 d+ V0 u “ขึ้นมา” ในระหว่างที่ผมกำลังแตกตื่นเขาก็ย่อตัวลงจับตัวผมให้ขึ้นไปบนแผ่นหลังกว้างของเขาให้มือหนึ่งกอดกระชับไหล่เขาเอาไว้ส่วนอีกข้างส่งเสียงบอกให้ผมอุ้มน้องหมาดีๆ ท่อนแขนทั้งสองข้างเกี่ยวช้อนกระชับต้นขาผมแน่นก่อนผมจะถามว่าเขาจะทำอะไรร่างสูงก็เอ่ยแทรกซะก่อน “จับดีๆล่ะ”
: C; `" f" ]* a% ~) Y( l

ฟุบ


# {! c/ s$ A( ^2 {ผมยังไม่เข้าใจในสิ่งเขาพูดชายเร่ร่อนก็กระโดดลงมาจากชั้นสองที่สูงประมาณสิบฟุต...สะสิบฟุต...บ้าไปแล้ว!!เขาทำได้ยังไง!!

; V, E; h% u5 J, z/ o. Q  E
6 g& Z* i: x2 c) Yหัวใจผมแทบวายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเผชิญกับความหวาดเสียวขั้นสุดยอดถ้าผมรอดจากเหตุการณ์นี้ไปเครื่องเล่นไหนที่ว่าแน่ผมคงไม่หวั่นอีกแล้ว
- ?$ J! }; g. G1 o3 ?0 r
$ Y) S3 E& N& h' W
; r; ~# e9 [: g6 \7 gตึกๆ
. i6 \7 _1 y; E" l
9 s1 O# }* h" j8 `. H
& J/ F4 m& x. i9 r. a# iผมรู้สึกได้ว่าเขาออกแรงวิ่งนั่นหมายความว่าเราลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย จบจากตรงนี้ผมคงต้องถามเขาว่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหนผมจะได้ไปเรียนบ้าง แต่ตอนนี้สติผมเหมือนล่องลอยคงเพราะจากการขาดอากาศหายใจ หมดเรี่ยวแรงมือที่เกาะเกี่ยวรอบคอเริ่มหลุดออก อีกข้างที่กระชับกอดน้องหมาเริ่มอ่อนแรงลง

* h0 S5 H2 z: n4 K3 F+ o
ก่อนทุกอย่างจะวูบไป

+ T; a7 g) D$ d# W: J! p


& N- K1 t( Y6 ]( {  b4 \
7 j7 u% v4 J: x" G& c5 A) i8 W9 B“เล็ก ไอ้เล็ก” เสียงเรียกอันน่ารำคาญทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้นใบหน้าแรกที่เห็นลอยอยู่ตรงหน้าเป็นไอ้ปอนด์ หน้าตามันตลกชะมัด
4 b* e8 A) f6 o

“อย่าบอกที่บ้านกูนะ” ผมส่งเสียงแหบแห้งออกไปคงไม่ถามว่าที่นี่ที่ไหนหรือผมเป็นอะไรไป เพราะสิ่งที่เผชิญมามันบอกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่ห่วงที่สุดคงเป็นเรื่องที่บ้านถ้ารู้กันนะรับรองได้โดนสั่งย้ายด่วนแน่

! k7 U8 M7 Y! y/ @# d
ผมยังไม่อยากกลับระยอง!!
6 H( v' I) Y9 K' P9 `. Q/ p2 ~5 E
4 N, M: F3 U5 C
“เออๆกูรู้แล้วมึงเป็นไงบ้างให้ตามหมอมั้ย” มันถามอย่างกระตือรือร้น
2 b3 [2 o5 @, X( n/ G% B$ s6 L* w
% ?2 a8 F  _! r# y  N
$ P8 f$ `* C9 S7 ^1 a9 V“ไม่ต้องๆกูโอเคเออมึง...แล้วชายเร่ร่อนล่ะ” ผมถามตรงประเด็นที่อยากรู้
6 l' Q6 |7 ?) ^. I6 @3 x5 q; S! m" b

“มึงถามถึงมันทำไม! มึงยังกลัวอยู่หรอ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ มีชาวบ้านไปช่วยมึงทันก่อนจะโดนไอ้บ้านั่นทำร้าย มันสารเลวมากทั้งที่มึงเป็นคนให้ข้าวให้น้ำแท้ๆยังจะมาทำเลวกับมึงอีก คนที่ไปช่วยมึงไว้บอกว่ามันกำลังจับมึงแก้ผ้าวิปริตที่สุด! นี่มันคงทำร้ายมึงจนสลบไปใช่มั้ยสมน้ำหน้าโดนรุมสกัมไปคงเละอยู่ คงได้ไปโรคจิตในคุกอีกนาน!!”


) _0 D! e7 l) H“มะมึงว่าอะไรนะ...ขะเขา...” ไปกันใหญ่แล้วระหว่างที่ผมสลบไปเกิดเรื่องร้ายขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!

: h- y5 w) o# |. v
“พวกกูจับมันเข้าไปนอนในซังเตแล้วรับรองมันมาทำอะไรมึงไม่ได้อีกแน่นอน!!”

: T" h2 A) q& e# `3 o8 j& O% N
; v3 x7 l+ z4 m( c- `$ f) d4 J) X

: K6 H/ J1 G4 I. P6 m! [/ k! @. Z8 R5 lฮะๆค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกแล้ว...จนได้แต่ภาวนาว่าพื้นที่ที่ตอกลงไปมันจะหมดลงเสียที

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

65gpy

ขอบคุณครับ

ball3225

ขอบคุณมากครับ

kabuki

ตัดสินคนที่ผิวหน้าจริงๆ สงสารอ่ะ

kichjakan

ขอบคุณครับ

uglymen

เป็นงั้นไป เฮ้อ

Phol_th

มารัว ๆ อ่านไม่ทัน

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

pipi1

ขอบคุณครับ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

bassabassy

ขอบคุณครับ

Akeoutdoor

เศร้าเกินไปละ

N-xanco

ขอบคุณครับ

Pathxx

สงสารเลย

Aonz003

Ling_Elvis

ขอบคุณครับ

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ

loveza

ขอบคุณครับ

jatuAAA

ขอบคุณครับ