รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 3 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน3



8 d4 S$ h) S  x" [# e7 Q' Uฟุบ


1 C: C  X1 y: G" Iผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดแรง ไม่ไหว ถ้ามีงานยักษ์เข้ามาแบบนี้บ่อยๆผมตายแน่ สี่วันมานี้ผมแทบจะกลายร่างเป็นไส้เดือนมุดดินหนีอย่างเดียว แต่คงเป็นไส้เดือนที่โชคร้ายที่สุดนอกจากจะมุดดินหลบไม่ได้แล้วยังโดนปูนโบกทับจนซี้แหงแก๋พอจะชอนไชหนีไปอีกครั้งก็โดนตามมาโบกทับอยู่ร่ำไป
5 z/ v1 a0 |- s
. J2 A, ^- K( X0 k  ?  C8 S
/ v( ~+ [( X) I) U- M, Xคงเป็นเพราะงานนี้เป็นงานหนักงานแรกหลังจากผมเรียนจบมามันเลยหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษหวังว่าอีกไม่นานคงจะปรับตัวทดเวลาบาดเจ็บได้
$ r. {1 o2 R/ M
2 g4 ?7 T# v9 p
4 n: J5 H* E: E+ u1 Xทุกวันนี้ก็พยายามทดแล้วทดอีก ถ้าเป็นวิชาเลขก็ทดจนนับนิ้วไม่ไหว ต้องตื่นตีห้าเพื่อไปถึงที่ทำงานตอนหกโมงเช้านั่งสุมหัวทำงานกับทีมอีกห้าคน พอบ่ายโมงคอมเพลนงานกับหัวหน้า แล้วกลับมาสุมหัวทำงานกันต่อถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนหรือเข้าเช้าวันใหม่เลยก็มี

1 k& ]- z! r9 a1 I. ^0 |
* `/ O) k' C0 n$ ^# v7 |4 gไม่ได้แวะไปไหนเลยนอกจากที่ทำงานกับคอนโด หมดแรงจริงๆแม้แต่อาหารของชายจรจัดผมก็ไม่ได้เอาไปให้เขามาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างหวังว่าเขาจะเอาตัวรอดได้เหมือนอย่างก่อนหน้าที่จะเจอผม

) n+ H1 i3 n+ y- U8 Z# s5 U9 S0 @
อย่างเช่นวันนี้ผมก็กลับมาถึงห้องตอนห้าทุ่มสิบนาที
% B, x" I6 P1 h1 F3 D, L$ J, a
0 F" q2 r, X0 z
& h# j, g6 P6 ~, {! V+ gเพิ่งตระหนักเอาตอนนี้เองว่าการนอนแผ่บนเตียงมองเพดานห้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้วT^T


นอนนิ่งสักพักผมก็ยันตัวลูกขึ้นเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว เฮ้อเหนื่อยชะมัด ขอนอนเอาแรงเรียกลมปราณสักหน่อยเหอะ

$ F7 p& M$ F. S
, r3 s8 P; d& C; L" _( h; Hหัวถึงหมอนปุ๊บสมองผมก็เหมือนสับคัทเอาท์ลงทุกอย่างดิบสนิทด่ำดิ่งเข้าความมืดสนิทแม้แต่ฝันก็ไม่มี

- a2 i- H# G% ?) f* @% M/ {
เช้านี้เป็นอีกวันที่ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเหมือนสี่วันที่ผ่านมา แต่วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากกว่าเดิม แน่สิ งานใกล้เสร็จแล้วเหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวคาดว่าวันนี้คงเสร็จ...และเสร็จทันเวลาเลิกงานปกติซะด้วย
" D+ I1 g! ?) ^
# V! ?2 H9 r$ W( c) c
! h" z, y6 n! v9 L( c6 n" c- G- j* }“ไอ้เล็ก”
- l2 a% X' |$ h8 x

“ว่าไงครับพี่มิ่ง” ผมละจากสิ่งที่เขียนเงยหน้าขึ้นมอง


' c: B$ `) M, hพี่มิ่งเป็นหัวเรือของงานนี้ก่อนจะถึงมือหัวหน้างานทุกอย่างจะต้องผ่านพี่มิ่งก่อน ถ้างานดีพี่แกก็ได้หน้าไปแต่ถ้างานบรรลัยพี่แกก็รับเละเหมือนกัน

% h& j9 M. Y: ]! t1 X  J  \  z3 o9 N
+ _0 r0 U9 D! `' U' q, [! sพี่มิ่งเลยเป็นผู้ชายสองบุคลิก เวลาปกติก็เฮฮาปาร์ตี้ขี้เล่นมีมุมกวนประสาท(กวนตีน)แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน อื้อหืออย่าให้พูด มาเฟียชิดขวายากูซ่าชิดซ้ายบัวขาวที่ว่าหน้าโหดนักหนายังเทียบไม่ติดฝุ่น
5 T4 L: J  [* n" k3 K) v0 N6 K
* c5 O1 f0 J  g# P. M7 `8 _
แต่เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างนับถือจากใจจริงกับความเก่งกาจทั้งเรื่องงานและการจัดการคนของพี่มิ่ง พี่เขาคือแบบอย่างของผมเลยล่ะ เมื่อผมอายุยี่สิบแปดผมอยากเป็นให้ได้เหมือนพี่เขาในตอนนี้
( I0 o# e% O- l" L1 s6 |" `! {

& g6 L/ n6 f& l  ^- N3 J“ออกไปกินข้าวกันเที่ยงแล้ว”
$ z% g$ @; I$ l% a" V4 e9 B; Z4 F% ^

“อ้าว แล้วงาน...” มองงานล้านแปดที่กองตรงหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงกับมัน มาแปลกแฮะทำมาชวนกินข้าวเมื่อวานแค่ขอไปเข้าห้องน้ำยังจะเขมือบหัวผมอยู่เลย

8 T7 `8 a# a2 j8 J5 r- b
“พี่ส่งให้ลูกค้าไปแล้วทุกอย่างโอเค” พี่มิ่งยิ้มร่ายิ่งให้ผมงงหนักเข้าไปใหญ่
- a6 Z7 [7 c5 ]' e( S
' r- G# r# N! D# }1 _- X
อะไรคือส่งงานให้ลูกค้าไปแล้ว
) ?7 [$ [+ ?) G# [  W) e4 i2 }

แล้วที่ผมปั่นหัวฟูอยู่มันคืออะไร(วะ)

/ b/ Z$ z* V8 }7 C( k4 X
/ H+ l2 F5 b- B. E# Dเหมือนพี่มิ่งจะเข้าใจหน้าตาหมางงของผมเลยส่งมือข้ามโต๊ะมาตบไหล่สองทีหัวเราะร่าเหมือนมันเป็นเรื่องตลกมากก่อนตอบ

) t, c. s; J6 m7 m& ]
“อ้อ ที่มึงทำน่ะเป็นสรุปงานที่ต้องส่งให้หัวหน้า...” อ่อ...ผมพยักหน้าเข้าใจ ถือเป็นงานด่วนเหมือนกันสินะ...ผมกำลังจะคิดแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์(ผมยังมีความเคารพเลยหลีกเลี่ยงคำว่าชั่วร้าย)พร้อมกับประโยคตีแสกหน้า “...ศุกร์หน้าว่ะ ฮ่าๆ”


, y) f; O5 |3 S0 Tผมโยนปากกาลงบนโต๊ะทันที


) n5 Y& g; j3 ^9 `$ b* ]1 ~“อ้าวพี่แกล้งผมหรอ”
' d% C! K4 G$ O9 j4 d: V) v5 E

  v0 @+ _% z  }; M7 _# w“ฮ่าๆก็เห็นท่าทางมุ่งมันตั้งใจแล้วไม่อยากขัดจังหวะ ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะปุญมนัสก๊ากกกกกกก”
4 k# v* ~0 L: d7 j& D

9 }  x+ _' }6 i5 [ไอ้พี่เวร!!
3 G1 r" p8 A7 J9 B7 {

. a; R5 i1 I, g, Fถ้าไม่ติดว่าแต่งงานแล้วจะแช่งให้อาภัพรักทั้งชาติไปเลยชิ!!
$ @) S( l, `6 b3 P- N' s

“ไปยังพี่ อ้าว เป็นไรหน้าเป็นตูด” ไอ้ปอนด์เดินเข้ามาเรียกพี่มิ่งก่อนหันมาทักผม สี่วันมานี้ไอ้ปอนด์ไปกลับกับผมแล้วผมก็หมายหัวเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทิ้งให้มันกลับเอง!! ทำหน้ากวนตีนดีนัก ฮึ่ย! ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งผมด้วยนะ
" @( I0 J5 k  t, t
: _5 s  L4 m& S3 X8 h3 f
/ S! v7 C, z! h' @7 v3 U% x8 C


" W5 L6 ?" C! vเสร็จจากมื้อกลางวันที่เหมือนเหมือนงานฉลองกลายๆที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีผมก็อดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้แกล้งไอ้ปอนด์โดยการให้มันเดินกลับเลยเหมือนมันจะจับรังสีฆาตกรจากผมได้ดันเรียกพิณมารับซะงั้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!
: x) k9 d6 A1 U& z

) c  Y  i! W* ]4 o0 {นี่ยังไม่นับเรื่องที่ทุกคนรู้หมดว่าวันนี้ได้หยุดครึ่งวัน
+ Q" h: x5 k/ {. }; g" L) _7 O* L$ L
# Y; w0 i: U% k( X+ ^. M
แต่ผมไม่รู้!!
2 A) b; r: b% `% v2 Z5 G
& Q: s- P, @7 O& ]9 s$ d/ r
เคืองเว้ย!

$ r3 [* [& [7 {1 E" Q2 k
& ~, o+ W8 U! ?1 k; t# aใจเย็นปุญมนัสนายคือคนจิตใจดีผู้มีเมตตาอย่าให้สัตว์โลกมาดึงจิตใจนายให้ต่ำลง หายใจเข้าออกช้าๆ อืม อย่างนั้นแหละ

8 K- q  e; l9 n/ Z* l6 K
( ?* s, @+ i; t0 A8 \  i“ทำหน้าอะไรของมึง”

, O$ O7 Z$ A7 u- E2 [
“ช่างผมเหอะ”


ผมสะบัดหน้าใส่พี่มิ่งก่อนเดินแยกออกมาจากหน้าร้านอาหาร วันนี้ผมจะโกรธทุกคน!! โดนว่าสาวแตกก็ช่างมันไม่อย่างนั้นผมจะโดนแกล้งแบบนี้อยู่ร่ำไป ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมเป็นตัวตลกนะ!!
( _, g1 H% L7 [/ j

เอิ่ม...ความจริงผมก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอก ออกจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำแค่ทำท่าให้ดูเยอะไปงั้นแหละ พวกพี่มิ่งรู้ถึงข้อนี้ดีถึงไม่สนใจท่าทีของผมเลย วันไหนงอนจริงขึ้นมาแล้วจะรู้สึก!
5 P8 w( i9 Y2 }! n3 g7 N5 V! z
8 R' t. V/ a1 I5 M' T
, L6 Y1 l* `4 O" D4 w# Z$ bเมื่อควบคุมสติได้แล้วผมก็ขับรถกลับคอนโด ถึงห้องก็ถอดชุดทำงานออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวกระโจนขึ้นเตียงนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายอันอ่อนเพลียของตัวเอง


% c5 Y8 Y. r7 d/ V; Yกว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น โอ้โหตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ผมหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย แต่ดูจากอาการของตัวเองถึงจะหลับไปร่วมสี่ชั่วโมงแต่ร่างกายพร้อมจะชัทดาวน์ต่อ เพลียจัดจริงๆ


ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนยาวตอนกลางคืนทีเดียวแล้วกัน


คิดได้เช่นนั้นผมจึงลุกเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นก่อนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดลำลองเสื้อยืดขาสั้นก่อนหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องเดินไปสั่งข้าวกล่องที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำแล้วข้ามถนนเพื่อไปเซเว่นเหมือนทุกครั้ง


กลับมาแล้ววิถีชีวิตที่ผมคุ้นเคย คิดถึงเธอจัง T^T
7 \* C2 D% O, |! s( |6 P
) ^1 \4 W# V5 Q
0 }1 s8 ~) W( e0 N$ V9 d& C* N/ tแล้วก็เป็นเหมือนเคยในกิจวัตรประจำวันที่ไม่ได้ทำมาหลายวันเมื่อผมได้ข้าวกล่องก็เดินทะลุซอยผ้าที่บรรดาแขกขาวแขกดำเจ้าของร้านจำหน้าผมได้แล้วเพื่อเลี้ยวตรงไปยังตรอกอับแสง หวังว่าจะยังจำผมได้นะ
" ~) ^! W( x2 t
# k9 b& O" u% n( Q. R( N
ผมเอากล่องข้าววางไว้ปากทางเข้าพร้อมน้ำหนึ่งขวดอ้อ นมจืดอีกหนึ่งกล่องของน้องหมาก่อนส่งเสียงเข้าไป
7 B% G8 C4 ^! {/ t8 p
- Y: A4 O& E6 O6 q8 Y1 m: w+ A" I
“นาย!ฉันเอาข้าวมาให้”


เงียบ


% s  M) \9 ~4 T! p“นาย!จำฉันได้หรือเปล่า เอาข้าวมาให้แล้วนะ!”


ยังเงียบ


ผมเริ่มเอะใจทุกครั้งก็เงียบแต่ไม่ไร้การเคลื่อนไหวแบบนี้


ผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนเปิดโปรแกรมไฟฉายและส่องแสงเข้าไปในตรอกมืดอับ
; u; ?' x- J" q% O# L
2 l; J* J- R: J( x
& d) T9 X1 S2 |! Y( x2 O  w4 J2 uว่างเปล่า

/ C: g* h% Y* {( ^% m- l
ไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ทั้งคน ทั้งน้องหมา


ผมลดมือที่ถืออุปกรณ์ส่องแสงลงข้างตัว พยายามคิดในแง่ดีเอาน่า...แกหายไปตั้งหลายวันนะคนเล็ก ถ้าเขามามัวรอแกมีหวังอดนานอยู่ในตรอกนี้แน่ ที่เอาน้องหมาไปด้วยก็คงกลัวว่ามันจะเดินหายไปที่อื่น

; J' t' X# `$ H$ a6 k$ k- _
เดี๋ยวเขากลับมาเห็นอาหารที่เราวางไว้ให้คงรู้เองแหละ
" i* L4 m* @! ]$ K4 }

เดี๋ยวพรุ่งนี้คงเจอกันเหมือนเดิม
9 t$ R0 M* }. l: t0 D0 U# W
& u; |6 V; V4 Y0 U& _4 h6 D/ ?

& f" e) k. `1 p9 S) }0 C
4 s+ q4 T# @, w$ oเย็นวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาจากที่ทำงานผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาซื้อข้าวตามปกติ ก่อนเดินไปเส้นทางคุ้นเคยเพื่อไปตรอกเดิมแต่เพียงแค่เลี้ยวพ้นซอยผ้ากล่องข้าวขวดน้ำเปล่าหรือแม้แต่กล่องนมที่ผมวางไว้เมื่อวานยังอยู่ที่เดิมบ่งบอกว่าไม่มีใครหยิบมัน...และบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ได้กลับมา


* m3 V. H1 m! G. A  o- s/ Sหรือไม่อยู่แล้ว...
- e9 N* D1 m: Q3 g0 x
2 w% J( i* L' [. o( t( G7 ^
( n1 r: d% r4 V- a  W) }8 Hผมเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้แน่ชัด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ยังเหมือนเดิม ถุงพลาสติกหูหิ้วที่บรรจุบรรดากล่องข้าวขวดน้ำและนมไว้กระพือพัดโยกตามแรงลมที่พัดมาเอื่อยๆส่งเสียงก๊อบแก๊บดังแว่วเข้ามาในหู เสียงเสียดสีกันเหมือนทำนองดนตรีเพี้ยนดังหยุบหยับรำคาญหูเสียดแทงเข้ามาในอกเหมือนมันกำลังส่งเสียงเยาะเย้ยผมอยู่
4 q3 T* u* V" X7 s5 t- S. k+ h

ทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติของคนเร่ร่อนที่มักจะอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เหมือนอย่างสองวันก่อนผมคุยกับแม่ทางโทรศัพท์แม่ยังบอกเลยว่าลุงเร่ร่อนที่แม่เคยช่วยไว้เมื่อปีก่อนแล้วหายตัวไปกลับมาแล้ว แม่ถามลุงว่าหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปีลุงบอกแม่ว่า ‘ลุงเดินไปกรุงเทพฯมาไปอยู่ที่โน่นได้พักหนึ่งแต่ติดม๊อบลุงกลัวเลยกลับมาที่ระยอง’

) b2 _3 s6 c6 K# X1 X0 J) V
อยากจะถามแม่เหลือเกินว่าพอแม่เอาของไปให้ลุงแล้วไม่เจอแม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแต่ก็เห็นแม่ยังอยู่ปกติสุขดี


* R! }3 Z$ ^) g- U) C( Eแล้วทำไมใจผมต้องโหวงแบบนี้ด้วยล่ะรู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเป็นนาฬิกาลูกตุ้มแกว่งไปไกวมาจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้
* N; G: ~: x$ p  @' z

' j5 O, r8 e7 `1 ^+ Bอาจเป็นเพราะผมไม่ได้มองเขาเป็นแค่ชายเร่ร่อน หกวันที่เจอกันกับอีกสี่วันที่ไม่ได้เห็นหน้ามันเหมือนกับเขาเป็น‘เพื่อน’ ของผมอีกคนไปแล้ว
' F" v( n1 I0 D) O- m: P
# L  G: ^) k4 a" N( M, c: u
! H7 ]# h7 r; T, ~“ยายครับ” ผมเดินไปยังตึกแถวห้องที่เป็นเจ้าของผนังด้านหนึ่งของตรอกทางตันที่ชายเร่ร่อนเคยอาศัยอยู่ พอดีเห็นยายเจ้าของบ้านนอนดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ไม้โยกแถมเปิดประตูเหล็กบ้านพับเอาไว้เลยเดินเข้าไปเรียกด้วยเสียงสุภาพ
& ?' R3 J4 Y8 a

“ว่าไงพ่อหนุ่ม” คุณยายหันมาพลางลุกนั่งตัวตรงผมเลยถามเข้าประเด็นทันที
) \( U! Z& m0 R% |1 O# n, k5 K) Y

“เอ่อ ยายเห็นผู้ชายตัวสูงๆประมาณนี้บ้างมั้ยครับ” ผมทำมือกะขนาดให้ดู “ผมยุ่งๆหน้าตามอมแมม ใส่เสื้อสีดำ ไม่สิบางทีเขาก็ใส่แจ๊คเก็ตสีแดง อ้อ มีน้องหมาเบ้าตาดำข้างหนึ่งด้วยนะครับ”


) V. B; r0 ]( v6 v4 Dผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นยายทำท่านึกชั่วแวบหนึ่งก่อนโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว
0 a% G% o9 e$ s# T9 i+ v2 b

2 T. p+ U* z/ b9 i' K6 R“อ๋อ!!ยายจำได้แล้ว ไอ้คนบ้าน่ะหรอ ยายไล่ไปแล้ว”
. V) N6 b  S. p
7 R, _+ e2 C/ F. j9 S4 M
ใจผมกระตุกวูบ

7 L9 z; H7 q1 ?) O8 z: A4 {1 Q5 u
“อะอะไรนะครับยาย ไล่งั้นหรอ...” เสียงผมแผ่วหวิว
7 W1 K3 s9 C5 l" u" D1 h7 U

“ใช่น่ะสิ!! มันมาจากไหนไม่รู้มาแย่งข้าวหมาบ้านยายกิน ขนาดข้าวบูดขยำกระดูกมันก็ยังแย่ง บ๊ะ! ยิ่งมารู้ว่ามันแอบซุกหัวนอนอยู่ข้างบ้านเลยรีบให้ลูกชายเอาไม้ไล่ตีมันไปกลัวว่าวันดีคืนดีจะมาขโมยของในบ้าน ท่าทางอย่างนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก!”
$ m% ]7 [* l  Q7 J$ {* D

, I( e: [- k/ \7 Hผมพูดอะไรไม่ออก ทุกคำพูดของยายเหมือนตะปูที่แทงจี้อยู่ตรงหัวใจส่วนน้ำเสียงเปรียบดังค้อนที่ตอกย้ำๆให้มันลึกจมหายเข้าไปยังก้อนเนื้อที่เต้นแผ่วลง
: R3 S' C, B" I
$ |! m7 v. e, S
ตอกมิดหายไปจนมองไม่เห็นแต่ยังทิ่มแทงใจให้เจ็บปวด
5 w# o- y: B" ?3 j" _# ]9 I* }
& |* v" B- w0 |: k
สมองผมเบลอไปชั่วขณะก่อนพยายามตั้งสติและเริ่มออกเดินตามหาชายเร่ร่อนทั่วบริเวณเท่าที่จะหาได้และคาดว่าเขาจะไปอาศัยอยู่ทั้งในตรอกซอกซอยเล็กใหญ่ สวนสาธารณะ วัด ลานจอดรถหรือแม้แต่ที่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย


2 O* \( P, `9 S) Z3 q# Eจวบจนสามทุ่มขาผมเริ่มล้าและท้องเริ่มหิวจึงตัดใจเดินกลับคอนโด ตลอดเวลาที่ทานข้าว อาบน้ำหรือทำภารกิจส่วนตัวอื่นๆในสมองผมมักจะคิดวนเวียนอยู่แต่ว่า


‘เขาไปไหน’

7 [& B2 E, P( U/ u
‘จะอยู่ยังไง’

7 i0 ?* F3 J% ]2 o% Z
/ g8 s: i4 Q6 q5 u/ f# j‘จะโดนใครไล่ตีอีกมั้ย’
! {+ n1 O% B  }; Z8 T7 q1 ]3 C

0 a' @# ~7 R: L2 ?2 E: Oและ


‘ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...’

. c; c4 G8 Z- j/ y" v. {/ D
1 B( O- o* l# Fครืดดดด ครืดดดด

1 J$ E) k. |- w* s: j2 y% X  k! e
7 V, }8 t* Z% b2 X7 W, ]เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครูดกับโต๊ะเรียกสติผมที่นั่งเหม่อลอยบนโซฟาเดินมารับสายด้วยร่างกายเอื่อยเฉื่อยแต่เมื่อเห็นชื่อปรากฏของคนปลายสายน้ำตาที่ไม่คิดจะไหลก็รื้นขึ้นเต็มหน่วยตา
+ e; l# I  N' a/ q9 N
( V5 V) J% v' `* p0 A
“มะแม่...”

( [, P# y$ G0 G) s; p$ R+ f: G5 H
9 U: ^" A' h: t1 X[คนเล็กเป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไม]
& n+ {0 ?+ S$ w: i

สิ่งที่อัดอั้นในใจพรั่งพรูออกไปแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมเล่าเรื่องกระทบจิตใจในวันนี้ให้แม่ฟังด้วยเสียงสะอื้น ถ้าแม่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มาแค่เสียงผมคงโผกอดท่านไปแล้ว
& M2 C  L5 b6 T9 a# C
3 m! ?( y+ k2 W0 ?( \* |6 O0 O
ไม่รู้ว่าแม่จะฟังรู้เรื่องมั้ยผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้ที่พักพิงและคำปลอบโยนที่จะทำให้ความรู้สึกผิดในใจทุเลาเบาบางลง


[คนเล็กอย่าคิดมากสิลูกทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมด คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เขาต้องใช้นะลูกนะ]
2 H4 k/ K6 s! B, u" `! t( H) Q
5 R: [1 o* G+ l
/ b0 g5 g" Y+ K- {' P“ตะแต่เพราะผม...”
4 ?& V( M: C0 ?. F7 k3 v* [$ e
  d2 \% u* S( I  x- u% t+ g) W
[ลูกของแม่ทำดีที่สุดแล้วเชื่อแม่นะ]
0 X6 I& X( M6 `4 ?/ h
8 ?/ }) L; s( ?+ |, Y% n
“ครับ”

9 C, c9 O' q  m" v; G' q- Q6 R
& {' C" P+ {) e0 m' T! ]/ d/ ~( Kแม่ปลอบผมอีกสองสามประโยคถึงวางสายไปถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกผิดน้อยลงเลยยังไงผมก็ยังคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี
: q$ S* {$ L7 h$ G) H* j+ Y
' N7 j0 e7 F1 K
คนที่ช่วยเหลือเขา...และทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
  S3 S, t1 P8 [) {+ R+ M


ตื่นเช้ามาตาผมบวมมากคงเป็นเพราะเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อยสู้ๆปุญมนัสแกต้องผ่านมันไปให้ได้


( z! `) z: _0 I& T( t( ?ผมต้องหาเขาให้เจอ
& c8 S, b5 g( w, w

9 k1 G% r, `+ Wผมไม่สามารถปล่อยผ่านไปอย่างที่แม่บอกได้
  L- h. l( q+ s" e$ d3 z4 I9 Y
  }7 _9 t) {  _- F6 @: l6 f
  {7 Q2 ]1 k) ?8 B( ?) yอย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้น...เขาไม่ใช่แค่ ‘ชายเร่ร่อน’ และเขาคือ‘เพื่อนของผม’


1 P+ P  X2 l1 O, b* G3 D
เที่ยงของวันนี้ผมต้องออกมาพบลูกค้ากับพี่มิ่งเลยต้องตบหน้าตัวเองเรียกขวัญกำลังใจกักเก็บความห่อเหี่ยวไว้ข้างในดึงความสดใสมั่นใจเข้ามาแทนที่ ไม่อย่างนั้นนอกจากลูกค้าจะไม่เชื่อถือข้อสำคัญจะโดนพี่มิ่งเตะโด่งตกสะพานเดชาเอาได้


เอ้อ ขอนอกเรื่องหน่อยพูดถึงสะพานเดชา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถข้ามสะพานแห่งนี้เพราะส่วนมากจะวนเวียนอยู่แถวในเมืองมากกว่า ครั้งแรกตอนย้ายข้าวของจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นี่ ได้ยินว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของจังหวัดนครสวรรค์แต่ผมอยากจะบอกว่ารถมันติดบรรลัยมาก อยากจะบอกผู้เกี่ยวข้องว่าควรมีมาตรการมาปรับปรุงมันบ้างก็ดี แบบเอกลักษณ์คงไว้แต่ช่วยจัดการไอ้ถนนคอขวดนี่ทีเถอะขนาดผมนานๆมาทีนะแล้วคนที่ต้องผ่านมันทุกวันล่ะ บ้าตายกันพอดี


+ `- m) N; D# e( f4 Yนั่งบ่นไปผมก็มาถึงร้านอาหารอีสานแซ่บอีหลีซึ่งอยู่เยื้องกับแมคโคร พี่มิ่งบอกนัดกับลูกค้าไว้ร้านนี้นั่งรอได้ประมาณสิบห้านาทีลูกค้าก็ก็มา พี่มิ่งเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดผมมีหน้าที่แค่คอยส่งเอกสารและทำตามที่พี่มิ่งสั่งให้เท่านั้น
7 B- T' ~3 a( F! Y2 F' W
  U7 x# S7 c- B# x/ m8 y* {
) x# t* b# S. @- y& bและการพบลูกค้าก็ผ่านไปด้วยดี เรากลับเข้าเมืองกันมาอีกครั้ง พี่มิ่งบอกไม่ต้องเข้าบริษัทแล้วกลับบ้านได้เลย ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่าตกลงพี่มิ่งเป็นเจ้าของบริษัทหรือเปล่าถึงได้มีอำนาจการตัดสินใจไปเสียหมด แต่เอาเถอะเชื่อพี่มิ่งไม่เคยมีปัญหา (เพราะถ้ามีพี่เขาจะเป็นคนรับกระสุนแทนเองทั้งหมดฮา)
, F5 I7 e% g1 O" U3 q& I
9 M7 |* j$ j9 N+ F: \: A% N0 L/ {
, x% F6 R1 i! z9 [0 c" {& F" ~ผมให้พี่มิ่งส่งผมหน้าร้านขายอาหารตามสั่งผมกะว่าจะข้ามถนนไปเซเว่นซะหน่อย
1 T! ]3 y) e3 c2 p8 k3 p
$ l  [) ^  ]" I8 \
กึก
. t4 [% Z3 R( L+ V

ทันทีที่ผมลงจากรถมายืนเทียบริมถนนเตรียมข้าม สายตาผมที่กวาดมองรถซ้ายขวาต้องหยุดอยู่หน้าเซเว่นฝั่งตรงข้าม

) ?+ c- [2 c& y1 u
ตรงนั้น...หน้าเซเว่นที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญตั้งอยู่ ข้างๆกันมีผู้ชายรูปร่างคุ้นเคยนั่งยองๆหันข้าง มือฉวยหยิบแฮมเบอเกอร์ที่มีเด็กกัดกินเหลือไว้แล้วทิ้งลงในถังขยะมากินราวกับเป็นอาหารเลิศรส

+ h# n$ F: U$ ]" T2 o
ชายเร่ร่อน!!
! i" l9 |4 j+ J# O: W" T

ผมละสายตาชั่ววินาทีมามองถนนเพื่อรีบข้ามไปหาเขาให้เร็วที่สุด มาถึงเส้นแบ่งสีขาวที่กั้นระหว่างทางรถสวนผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งแต่ก็หายไปแล้ว...

  b. M% W! D- I) p
หายไปแล้วงั้นหรอ...

- B" J3 X. w3 G1 Z8 j5 v& |
ไม่!! ผมจะไม่พลาดอีก!!


ผมรีบข้ามถนนอย่างรวดเร็วไปหยุดหมุนคว้างหน้าเซเว่นกวาดตามองหาจนทั่วไม่เจอเลยวิ่งไปดูรอบๆอย่างกระวนกระวาย

' i# y0 s' ^2 N1 G2 f. k1 h- I- j' ?
ไม่มี...นี่ก็ไม่มี...ทางนั้นก็ไม่เจอ

. `- _# x' j+ m( X0 U. t8 p5 Z
& b5 m* X# a' s# \7 s- Yตัดสินใจวิ่งเข้าไปถามพนักงานเซเว่นที่ถูพื้นตรงประตูทางเข้าอยู่แล้วก็ได้คำตอบเดิมซ้ำๆ
! H, B: E, C' ^% i2 A$ m4 Q
$ O) s: y2 @1 r' Z- B) f# d8 O1 A5 K
ไล่ไปแล้ว...ลูกค้ากลัว
0 l/ F4 Y' M, V- L; Y& P- B' p) w

, k+ @  }! r4 r2 jฮะๆ ค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกหนึ่งตัว...
! ^2 i) e& p  v! l



, D" ^/ D# |* H0 i5 U0 I- kผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปบนทางฟุตบาทไม่อยากกลับห้องหัวใจมันหนักอึ้งเกินไปที่จะไปอยู่ในสถานที่เงียบสงบคนเดียว
/ i+ [! N) }& J  b
3 {5 b5 V0 Q2 n: }
ขาทั้งสองข้างพาผมเดินมาถึงหนองสมบุญ สวนธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง นั่งลงตรงริมหนองเหม่อมองออกไปไกลให้สายตามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ไม่อยากจดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง

* w4 x% W2 n' s  O, c
3 y% j9 c8 J  U) `ผมนั่งอยู่แบบนั้นจนท้องฟ้าขึ้นแถบสีส้มทองจึงยันตัวลุกขึ้นเอาล่ะ เข้มแข็งไว้คนเล็ก นายทำดีที่สุดแล้วจำที่แม่บอกไม่ได้หรือไง
( e  }% P- c2 ~0 `3 Z
3 E( @9 ?# g: A6 H
ผมตัดสินใจเดินอ้อมไปอีกทางแทนที่จะเดินทางตรงกลับห้องตัวเอง การได้เห็นสิ่งต่างๆแปลกใหม่รอบตัวทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น บ้านเรือนที่ปลูกสร้างรูปแบบเดียวกับตึกแถวด้านหน้าแต่วัสดุที่ใช้สร้างเป็นไม้กระดานแผ่นดูแล้วคงสร้างมาหลายสิบปีเพราะดูทรุดโทรมมาก คนที่อาศัยอยู่มีไม่มากเหมือนตึกแถวด้านหน้าที่ใช้ทำการค้า มีป้ายไวนิลประกาศขายบ้านติดไว้หลายหลังคงเพราะใช้ทำการค้าไม่รุ่งเรืองเหมือนสมัยก่อนแล้ว
% p, s( p8 p( a# U: F4 I+ e
, x0 F( D7 @2 d
' q2 L8 H6 D! v! I: aบ๊อก บ๊อก


เสียงเห่าแหลมเล็กแบบนี้เป็นของลูกหมาไม่ผิดเพี้ยนแต่จะเป็นลูกหมาจากที่ไหนและของใคร...

. a/ J3 ^$ k0 ]
ผมสนใจขึ้นมาทันทีหันขวับเดินฉับเข้าไปยังบ้านไม้หลังหนึ่งที่ประตูไม้แบบบานพับปิดงับไว้เฉยๆไม่ได้ล็อก ส่งเสียงพึมพำขอโทษและขออนุญาตเจ้าของบ้านไปด้วย
# k, V# _# N# Z  Y) U

เอ เหมือนผมจะได้ยินเสียงมาจากทางนี้นี่นาหรือไม่ใช่...
/ E" e# {. t- Z5 @, G
! E, D9 `  L- u' [2 ?, t
+ y# V/ _) b! x, |! Y0 rบ๊อก
) u7 I' y4 @% q" \1 M6 m! k
% |  ]6 ~) O- C$ U
9 N* P  T4 @1 [: d2 b/ Q& I% o" @ตึกๆๆ
- |$ b2 C$ u& X! {/ c7 ?

ผมวิ่งขึ้นบันไดไม้ผุอย่างลืมตัวว่าต้องระวังว่ามันจะหักขอเถอะ ขอให้ใช่อย่างที่คิด
% I: B( [  x; r2 c8 }- B+ C9 @

1 c( a; U9 F. Xบ๊อก

, f! T! K& i* o! G, u2 d
ชะใช่...ใช่จริงๆด้วย
/ a8 g# T5 o5 Y" u" T
5 [; d/ R% n2 r0 @0 v5 b: r2 @# X* Y
: r- @! q2 o5 D* A. }9 _# k) L/ q“น้องหมา!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาแต่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ น้องหมาเข้าไปติดอยู่หลังตู้ไม้เก่าหลังใหญ่ผมลองยื่นมือเข้าไปแล้วแต่มือผมใหญ่เกินไปไม่สามารถยื่นเข้าไปได้ เสียงครางหงิงๆช่างน่าสงสารอดนึกถึงเจ้าของมันไม่ได้ เขาจะตามหามันหรือเปล่าหรือจะทิ้งน้องหมาอย่างที่ผมทิ้งเขา


! o6 [- l- L  dคิดไปถึงว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงเลื่อนตู้นี้ออกอย่างง่ายดายไม่ใช่ผมคนไม่เอาไหนที่ออกแรงเท่าไหร่ตู้หลังนี้ก็ไม่มีวี่แววจะขยับเลยสักนิด
$ Q; ?# b) b% W

/ [: ]1 W% U  c: d$ n. Mบ้าชะมัด!!


* W) q. s( E1 s( X  A“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
* [1 t7 ^. h% D! _( U/ g! v
: U" M# Y1 P7 m* }) I% R
. u/ M; v6 }1 F, t“ไฟไหม้!ไฟไหม้ๆหนีเร็ว”
; i1 o# M4 R$ j* q

: M3 W/ f9 ~8 N& L2 N% iเสียงอึกทึกด้านนอกเรียกให้ผมละจากการเลื่อนตู้วิ่งไปเปิดหน้าต่างชั้นสองมองลงไป ภาพมุมสูงที่เห็นคือความโกลาหลที่ทำให้ผมมึนงงชั่วขณะเสียงหวีดร้อง คนวิ่งวนสาละวนวุ่นวาย ทั้งวิ่งตัวเปล่าหอบลูกหอบหลาน แบกข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างคนต่างกระเสือกกระสนเอาตัวรอด
$ c& j5 q/ S! x6 ~$ e6 N

- q$ r& M6 a" d  e# V* gแล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งเมื่อกลุ่มควันลอยเข้ามาอบอวลทั่วบริเวณไอความร้อนสัมผัสโดนผิวจนต้องเบี่ยงตัวหนี และที่สำคัญลมพัดพากลุ่มไฟก้อนใหญ่โหมกระพือมาถึงบ้านหลังนี้แล้ว!!
: P% j/ D4 B1 b, F9 ~
) u. f; V5 b( l$ Y8 u
. ^( `9 Q# F0 d( _“แค่กๆ” ผมเริ่มสำลักควันไฟจึงดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมามัดปิดจมูกไว้ รีบวิ่งกลับไปยังตู้หลังใหญ่ที่กักขังน้องหมาเอาไว้ไม่!! ผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมมีชีวิตรักชีวิตยังไงน้องหมาก็เช่นกัน!!

4 n2 H) N% v' t% Q/ T
1 U+ _: Z4 U5 ^ผมไม่สามารถทิ้งมันไว้ให้โดนไฟคอกตายได้!!
/ A# C, j# e$ i1 P( v! S: Y

ผมออกแรงดันตู้อีกครั้งและก็เหมือนเดิมมันไม่ขยับ น้องหมาเริ่มออกแรงดิ้นและร้องครางหงิงมากขึ้น มันคงรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ผมเริ่มมองหาตัวช่วยอื่นเห็นไม้กระดานที่นำมาสร้างเป็นผนังบ้านด้านหนึ่งหลุดออกจากแผ่นอื่นห้อยลงมาผมไม่ลังเลเลยที่จะไปดึงมันให้หลุดออกมาทั้งหมด ออกแรงดึงสุดกำลังจนตัวเองล้มลงก้นจ้ำเบ้าจากแรงกระชาก แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องเจ็บไม่เจ็บ ผมรีบลุกขึ้นเอาหัวไม้ด้านหนึ่งกดกับผนังจับอีกด้านมั่นแล้วออกแรงงัดสุดแรง
7 `2 ?, c5 m# b& H* |* U5 A
3 h0 K, s" z5 f! V6 [- u" W- b
เปาะ!!
- F: H* G5 a9 p% H# ?
1 \5 [0 S! y3 \5 _( y
อะไรมันจะซวยแบบนี้!! ไม้หักเป็นสองท่อน!! ที่โชคร้ายไปกว่านั้น! ตู้ขยับออกไปไม่ถึงสามมิลด้วยซ้ำอะไรมันจะเหนียวติดแน่นทนทานขนาดนี้!!


" c6 {* Z* n( u: R* n! A) F! f% Rพึ่บ!!


; T  O) k/ x) h. U“โอ๊ย แค่กๆ” ไฟลามไหม้ไปครึ่งหนึ่งของบ้านหลังที่ผมอยู่แล้ว ลมพัดแรงเมื่อครู่พาไอร้อนลวกผิวผม อากาศเริ่มน้อยลงรู้ได้จากการหายใจที่ไม่ค่อยสะดวกนัก
" j& K4 s' ~, a" W9 h# e- |

ต้องรีบแล้ว!!
8 V0 |% Q9 k: |
, T' w  g' A7 u+ A' s* S+ }
, s- S2 {0 a* v( z  E- p& n, Xเหลือทางสุดท้ายแล้วล่ะ!! ต้องโค่นตู้นี้ซะ!ถึงจะเสี่ยงที่น้องหมาจะเจ็บตัวแต่ก็ดีกว่าตายกันอยู่ในนี้!!

8 b! \& n. s6 Q# T# W4 d" P& q
“ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้!!” ผมตะโกนสุดเสียงพลางพยายามงัดตู้จากด้านหลังเพื่อให้มันล้มคว่ำหน้าลงไป น้องหมาก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเต็มที่ด้วยการออกแรงดิ้น เสียงครางหงิงเงียบไปคงเพราะสำลักควันไฟเหมือนผม


; c+ K# i% v( E3 T$ y6 yปึง!!
1 ^( A( N6 i5 X3 z3 e
& r1 k% F5 ?6 X2 g  {: `- |# q
สำเร็จ!!


- r* z6 s) l4 \# S/ U  U, b6 r3 ]8 zทำไมไม่โค่นมันตั้งแต่แรกวะ!

6 _4 J' Q' K' }
8 x1 P& I* R/ S* [: c" `1 Zน้องหมาโดนขาตู้กระแทกจนกระเด็นติดผนังนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่กระโจนเข้าไปอุ้มมันเหมือนกัน ผมอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนก่อนหมุนตัวกลับไปทางบันไดเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะก้าวลงบันไดสายตาผมก็เหลือบเห็นคานไม้ที่เต็มไปด้วยไฟเพลิงสีแดงกำลังจะตกลงมา ผมก้าวถอยหลังหนีแต่กลับสะดุดกับทางต่างระดับจนล้มลงไป อ้อมกอดผมกระชับน้องหมาแน่นหลับตาปี๋

* j5 h. U7 a& Q8 J/ Q
, R9 Z" c# f$ g9 |$ K6 O( h3 pไม่พ้น...โดน ต้องโดนแน่ๆ
* n& h  E  y3 C4 O0 B
8 ?; Z+ A2 ^/ b; q$ Q! V# A
“อ๊ากกก”
2 O) L3 {8 ]/ f- T8 u
7 G  }) b+ }. {, F8 b
; }. n" z# X1 p; s( vปั่ก


ผมรู้สึกถึงของหนักหล่นทับแต่ไม่เจ็บไม่ร้อนลืมตาโพลงขึ้นมองก็เจอกับคนที่ตามหามาตลอด
& t3 N0 y# o% z$ m, L

# Q5 T* }4 ^2 x- _ชายเร่ร่อน!! เจอแล้ว ฉันเจอนายแล้ว!!
% p/ ?8 t4 m. i. a8 b8 ~7 x4 r4 R
) e, }  \; x4 P/ M, N3 x
ผมคลี่ยิ้มออกมา แต่...!!


1 p9 Q4 a0 T+ ]$ f" |คนเล็ก! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะโว้ยยย

& n0 X# ~9 y9 K0 ~9 m
ทำไมต้องมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ!!

% u  E+ }7 L5 b& A/ l
. Z/ u0 W- N0 o“นาย!เป็นไงบ้าง”

3 y5 |5 |8 X) n. u  Z( V. i
“ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ” เขาพูดพลางลุกขึ้นทำหน้าเหยเก ไม้ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟนั่นตกทับลงบนแผ่นหลังเขาผมเห็น!! แล้วก็เห็นด้วยว่าเขาปัดมันออกไปด้วยมือเปล่า!!

* S/ R9 `& ~( r! U
2 q' c) j! n, ?  C$ P! qทำได้ยังไงกัน!!

8 w3 K  d+ \, r7 B  }
เขาลุกขึ้นยืนพลางประคองผมขึ้นด้วย ขมวดคิ้วยืนมองบันไดที่พังทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาอย่างครุ่นคิด บันไดพังงั้นหรอ...แล้วเราจะลงไปชั้นล่างกันได้ยังไงล่ะ!

- n2 ^% ^( U, Y
“ขึ้นมา” ในระหว่างที่ผมกำลังแตกตื่นเขาก็ย่อตัวลงจับตัวผมให้ขึ้นไปบนแผ่นหลังกว้างของเขาให้มือหนึ่งกอดกระชับไหล่เขาเอาไว้ส่วนอีกข้างส่งเสียงบอกให้ผมอุ้มน้องหมาดีๆ ท่อนแขนทั้งสองข้างเกี่ยวช้อนกระชับต้นขาผมแน่นก่อนผมจะถามว่าเขาจะทำอะไรร่างสูงก็เอ่ยแทรกซะก่อน “จับดีๆล่ะ”
/ E4 J+ ?8 n6 L# p
  y: O( {' W) s. A
: [, H8 r2 J2 Z5 Kฟุบ


ผมยังไม่เข้าใจในสิ่งเขาพูดชายเร่ร่อนก็กระโดดลงมาจากชั้นสองที่สูงประมาณสิบฟุต...สะสิบฟุต...บ้าไปแล้ว!!เขาทำได้ยังไง!!
' Z5 J5 v" {% ^" k4 A) l8 r$ w
3 s! p6 n' R5 b. E2 g7 k0 q
หัวใจผมแทบวายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเผชิญกับความหวาดเสียวขั้นสุดยอดถ้าผมรอดจากเหตุการณ์นี้ไปเครื่องเล่นไหนที่ว่าแน่ผมคงไม่หวั่นอีกแล้ว


ตึกๆ
% c6 {2 m! }4 z

ผมรู้สึกได้ว่าเขาออกแรงวิ่งนั่นหมายความว่าเราลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย จบจากตรงนี้ผมคงต้องถามเขาว่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหนผมจะได้ไปเรียนบ้าง แต่ตอนนี้สติผมเหมือนล่องลอยคงเพราะจากการขาดอากาศหายใจ หมดเรี่ยวแรงมือที่เกาะเกี่ยวรอบคอเริ่มหลุดออก อีกข้างที่กระชับกอดน้องหมาเริ่มอ่อนแรงลง
6 I+ h4 G  }9 H9 q( d9 D

& n. C8 a+ o, b1 C. @  f  ~& z2 Rก่อนทุกอย่างจะวูบไป
- i5 F' }$ ]" d' R" m2 q




* e2 r' o, b" f8 q" O$ H“เล็ก ไอ้เล็ก” เสียงเรียกอันน่ารำคาญทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้นใบหน้าแรกที่เห็นลอยอยู่ตรงหน้าเป็นไอ้ปอนด์ หน้าตามันตลกชะมัด

4 ?3 |: P  M  d" U/ E
7 b. H' o6 v4 _“อย่าบอกที่บ้านกูนะ” ผมส่งเสียงแหบแห้งออกไปคงไม่ถามว่าที่นี่ที่ไหนหรือผมเป็นอะไรไป เพราะสิ่งที่เผชิญมามันบอกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่ห่วงที่สุดคงเป็นเรื่องที่บ้านถ้ารู้กันนะรับรองได้โดนสั่งย้ายด่วนแน่
; `  S9 z1 p4 o" M2 a8 l

ผมยังไม่อยากกลับระยอง!!
" G6 P1 V& a( [, ^* j, u
0 \2 G, f; {& ~$ u% M+ J7 C
“เออๆกูรู้แล้วมึงเป็นไงบ้างให้ตามหมอมั้ย” มันถามอย่างกระตือรือร้น
& `( @- K+ G0 E$ [& L

“ไม่ต้องๆกูโอเคเออมึง...แล้วชายเร่ร่อนล่ะ” ผมถามตรงประเด็นที่อยากรู้
6 z9 C! r0 N7 M; Y5 l) K

  V8 u' `1 |- T2 m4 K% M4 k& B4 i“มึงถามถึงมันทำไม! มึงยังกลัวอยู่หรอ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ มีชาวบ้านไปช่วยมึงทันก่อนจะโดนไอ้บ้านั่นทำร้าย มันสารเลวมากทั้งที่มึงเป็นคนให้ข้าวให้น้ำแท้ๆยังจะมาทำเลวกับมึงอีก คนที่ไปช่วยมึงไว้บอกว่ามันกำลังจับมึงแก้ผ้าวิปริตที่สุด! นี่มันคงทำร้ายมึงจนสลบไปใช่มั้ยสมน้ำหน้าโดนรุมสกัมไปคงเละอยู่ คงได้ไปโรคจิตในคุกอีกนาน!!”


“มะมึงว่าอะไรนะ...ขะเขา...” ไปกันใหญ่แล้วระหว่างที่ผมสลบไปเกิดเรื่องร้ายขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!

" K4 U" D3 u* z5 b( K) j
“พวกกูจับมันเข้าไปนอนในซังเตแล้วรับรองมันมาทำอะไรมึงไม่ได้อีกแน่นอน!!”


/ Y+ |7 L  v  j, b0 z
0 ^9 R. x/ l! n; o# w  g
ฮะๆค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกแล้ว...จนได้แต่ภาวนาว่าพื้นที่ที่ตอกลงไปมันจะหมดลงเสียที

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

65gpy

ขอบคุณครับ

ball3225

ขอบคุณมากครับ

kabuki

ตัดสินคนที่ผิวหน้าจริงๆ สงสารอ่ะ

kichjakan

ขอบคุณครับ

uglymen

เป็นงั้นไป เฮ้อ

Phol_th

มารัว ๆ อ่านไม่ทัน

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

pipi1

ขอบคุณครับ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

bassabassy

ขอบคุณครับ

Akeoutdoor

เศร้าเกินไปละ

N-xanco

ขอบคุณครับ

Pathxx

สงสารเลย

Aonz003

Ling_Elvis

ขอบคุณครับ

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ

loveza

ขอบคุณครับ

jatuAAA

ขอบคุณครับ