|
เร่ร่อน33 j$ e# [5 ^5 q
0 j) R* n0 }: q* z) H- Y
. @) B7 U T7 B
c/ y" Z" x8 k1 Wฟุบ
" `$ m8 \% V# ? T- X4 x
6 _9 y& a7 k( F* z& Z4 A. D E+ Z* H( F1 V/ f3 d& M( M6 [9 Q
ผมทิ้งตัวนอนหงายแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดแรง ไม่ไหว ถ้ามีงานยักษ์เข้ามาแบบนี้บ่อยๆผมตายแน่ สี่วันมานี้ผมแทบจะกลายร่างเป็นไส้เดือนมุดดินหนีอย่างเดียว แต่คงเป็นไส้เดือนที่โชคร้ายที่สุดนอกจากจะมุดดินหลบไม่ได้แล้วยังโดนปูนโบกทับจนซี้แหงแก๋พอจะชอนไชหนีไปอีกครั้งก็โดนตามมาโบกทับอยู่ร่ำไป `! x0 l) ~ P" y% ]+ R6 K
- b1 G1 r% |( o n. i2 p$ C+ [7 r1 b
8 @, g% t! ^# a# I" ?. ^4 H+ J7 {คงเป็นเพราะงานนี้เป็นงานหนักงานแรกหลังจากผมเรียนจบมามันเลยหนักหนาสาหัสเป็นพิเศษหวังว่าอีกไม่นานคงจะปรับตัวทดเวลาบาดเจ็บได้
% `7 [/ u* N7 ^5 ?: e- A- b* A" p1 k8 \: n g7 [' N
" i" H; s7 v; s L* u4 X* R$ Z
ทุกวันนี้ก็พยายามทดแล้วทดอีก ถ้าเป็นวิชาเลขก็ทดจนนับนิ้วไม่ไหว ต้องตื่นตีห้าเพื่อไปถึงที่ทำงานตอนหกโมงเช้านั่งสุมหัวทำงานกับทีมอีกห้าคน พอบ่ายโมงคอมเพลนงานกับหัวหน้า แล้วกลับมาสุมหัวทำงานกันต่อถึงห้าทุ่มเที่ยงคืนหรือเข้าเช้าวันใหม่เลยก็มี
. M1 m, B1 e7 I# M, ~6 s, }/ g$ T2 w* S9 F/ J
; H. o! V, H+ u& L i# V/ P; o1 L
ไม่ได้แวะไปไหนเลยนอกจากที่ทำงานกับคอนโด หมดแรงจริงๆแม้แต่อาหารของชายจรจัดผมก็ไม่ได้เอาไปให้เขามาหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างหวังว่าเขาจะเอาตัวรอดได้เหมือนอย่างก่อนหน้าที่จะเจอผม
& n. O' [- N1 ~, [ O5 l2 i4 h
0 G( v+ X/ X8 a9 @ i2 R- ~* O
อย่างเช่นวันนี้ผมก็กลับมาถึงห้องตอนห้าทุ่มสิบนาที
/ S% \5 j0 f! q, ], }1 G! @. O# D8 n2 x# D8 }& F
. i* B4 S# g: @
เพิ่งตระหนักเอาตอนนี้เองว่าการนอนแผ่บนเตียงมองเพดานห้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดแล้วT^T
6 O2 ~; @- i9 J' @+ s- T1 G" I
) {3 n3 M+ Q% X- e6 E
0 Y/ c0 i0 x/ s- ^+ ~นอนนิ่งสักพักผมก็ยันตัวลูกขึ้นเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำ กว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืนแล้ว เฮ้อเหนื่อยชะมัด ขอนอนเอาแรงเรียกลมปราณสักหน่อยเหอะ 5 l8 e$ z6 Z- v* M" L
( H& I+ j1 R& x% N% O$ ~8 g5 l( c. z0 U9 X0 @, W
หัวถึงหมอนปุ๊บสมองผมก็เหมือนสับคัทเอาท์ลงทุกอย่างดิบสนิทด่ำดิ่งเข้าความมืดสนิทแม้แต่ฝันก็ไม่มี
/ `, z% B+ A' u' J& p5 z7 r' `2 `/ L8 y% D* A# b( k: L, o
0 r4 ]9 R2 M" L: }! E2 ~เช้านี้เป็นอีกวันที่ผมตื่นตั้งแต่ตีห้าลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปทำงานเหมือนสี่วันที่ผ่านมา แต่วันนี้ผมรู้สึกสดชื่นมากกว่าเดิม แน่สิ งานใกล้เสร็จแล้วเหลือเก็บรายละเอียดอีกนิดเดียวคาดว่าวันนี้คงเสร็จ...และเสร็จทันเวลาเลิกงานปกติซะด้วย9 u" `9 Y! ~+ Y: _$ o
! q7 l' F/ y; v J
2 A, |! F+ z+ r0 p1 m“ไอ้เล็ก”! T. v4 i5 ?5 t/ r2 B" N' g, s
% {3 J2 ?8 O$ J% f$ n) n2 \1 W! X: ]3 A3 E' s/ t8 H
“ว่าไงครับพี่มิ่ง” ผมละจากสิ่งที่เขียนเงยหน้าขึ้นมอง9 t( f- M7 ~6 D
' j. S9 b$ n9 v: D- m, N7 T
, u. ]0 G h( ]# j$ `! E' a1 `! Hพี่มิ่งเป็นหัวเรือของงานนี้ก่อนจะถึงมือหัวหน้างานทุกอย่างจะต้องผ่านพี่มิ่งก่อน ถ้างานดีพี่แกก็ได้หน้าไปแต่ถ้างานบรรลัยพี่แกก็รับเละเหมือนกัน3 G# H: v0 f) `3 @" g& N' G) w8 U
6 u& {1 \, t7 o0 ^1 s3 ^7 R. O
3 O3 z& B# p5 S; U; w" bพี่มิ่งเลยเป็นผู้ชายสองบุคลิก เวลาปกติก็เฮฮาปาร์ตี้ขี้เล่นมีมุมกวนประสาท(กวนตีน)แต่ถ้าเป็นเรื่องงาน อื้อหืออย่าให้พูด มาเฟียชิดขวายากูซ่าชิดซ้ายบัวขาวที่ว่าหน้าโหดนักหนายังเทียบไม่ติดฝุ่น
& g; g. @' w, m9 ?5 }+ F8 y$ C; V) {9 q" g6 O2 R m
2 I# y C' ~. T N" G# }
แต่เพื่อนร่วมงานทุกคนต่างนับถือจากใจจริงกับความเก่งกาจทั้งเรื่องงานและการจัดการคนของพี่มิ่ง พี่เขาคือแบบอย่างของผมเลยล่ะ เมื่อผมอายุยี่สิบแปดผมอยากเป็นให้ได้เหมือนพี่เขาในตอนนี้
( d* L5 F+ _/ H3 w" _. n0 w
( ]) d! p. X1 S: b0 z
8 @7 T, z( E! F( n# X! C p6 z“ออกไปกินข้าวกันเที่ยงแล้ว”
" n# Q, C& p# N
& I: x% b/ Z7 S; @! v# R$ p
; D" i/ A1 s* c+ d- p“อ้าว แล้วงาน...” มองงานล้านแปดที่กองตรงหน้าเป็นเชิงถามว่าจะเอายังไงกับมัน มาแปลกแฮะทำมาชวนกินข้าวเมื่อวานแค่ขอไปเข้าห้องน้ำยังจะเขมือบหัวผมอยู่เลย
- S4 g7 s& F- A& y, e' g( b1 e+ L7 i
( R; E2 n0 X9 Z7 }: \+ j
“พี่ส่งให้ลูกค้าไปแล้วทุกอย่างโอเค” พี่มิ่งยิ้มร่ายิ่งให้ผมงงหนักเข้าไปใหญ่ 8 ~1 Q4 N8 z( j% z7 q3 k$ r- w! y
" j$ X4 N; n' p. G+ r1 G! K
B; i' G- b7 C, qอะไรคือส่งงานให้ลูกค้าไปแล้ว
( @0 A8 V; o% B' _
1 B6 r' e+ W1 N0 H9 p6 S4 K6 u
# K3 w$ B4 n0 P& oแล้วที่ผมปั่นหัวฟูอยู่มันคืออะไร(วะ) L4 [2 P- C" A/ m1 l0 V6 A' Y& P
- w. o2 U; i$ M9 S$ p
" Q1 {7 x9 v7 |+ ^ Y
เหมือนพี่มิ่งจะเข้าใจหน้าตาหมางงของผมเลยส่งมือข้ามโต๊ะมาตบไหล่สองทีหัวเราะร่าเหมือนมันเป็นเรื่องตลกมากก่อนตอบ
) A& R+ S& v. `$ `
! m- |6 B: i4 ?: h; X0 T' ?& \4 K1 ~, y. t6 n
“อ้อ ที่มึงทำน่ะเป็นสรุปงานที่ต้องส่งให้หัวหน้า...” อ่อ...ผมพยักหน้าเข้าใจ ถือเป็นงานด่วนเหมือนกันสินะ...ผมกำลังจะคิดแบบนั้นถ้าไม่ใช่เพราะรอยยิ้มเจ้าเล่ห์(ผมยังมีความเคารพเลยหลีกเลี่ยงคำว่าชั่วร้าย)พร้อมกับประโยคตีแสกหน้า “...ศุกร์หน้าว่ะ ฮ่าๆ”
* K1 N# v, \% F$ \& h9 E
+ e0 e. D& ]2 Y
6 k7 C& Q. N8 k4 yผมโยนปากกาลงบนโต๊ะทันที& _: z8 w5 p: q# S5 d3 B
& [/ [0 g6 m/ L; x4 x' ~
, r7 p. ]& M/ c: X' x7 q% W4 g; G“อ้าวพี่แกล้งผมหรอ”# p& V6 @- B) g7 n& f. [
; s+ C8 j: X5 j! J
: ^! G) {# s+ X. K! m ]
“ฮ่าๆก็เห็นท่าทางมุ่งมันตั้งใจแล้วไม่อยากขัดจังหวะ ช่างอุทิศตนเหลือเกินนะปุญมนัสก๊ากกกกกกก”
: i1 P8 ?4 {& S6 l; l$ p' E7 O, M! o' }, S8 i' {; [
6 [- \4 h, a8 W8 p8 ~ไอ้พี่เวร!!0 _5 _, k5 t- ] _0 `
L0 s0 X% D; r' _- e& [. f
9 d' ^+ p* \0 y# k+ c
ถ้าไม่ติดว่าแต่งงานแล้วจะแช่งให้อาภัพรักทั้งชาติไปเลยชิ!!
, b3 v2 N1 ^/ @, R- \* l- w( J z7 P" Q. R H5 g: C
0 U. d& H0 u/ X$ e [2 ^. k5 {% o“ไปยังพี่ อ้าว เป็นไรหน้าเป็นตูด” ไอ้ปอนด์เดินเข้ามาเรียกพี่มิ่งก่อนหันมาทักผม สี่วันมานี้ไอ้ปอนด์ไปกลับกับผมแล้วผมก็หมายหัวเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะทิ้งให้มันกลับเอง!! ทำหน้ากวนตีนดีนัก ฮึ่ย! ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งผมด้วยนะ
9 D: R4 D" f7 W. w" }5 d. R
# x/ U3 b2 d4 h8 I6 } v" T$ J% {8 C/ s( a9 M: N
+ t% d3 @6 J7 B+ Z* Z
! }6 \1 j3 _, @ N7 O
& f# Y9 o6 V/ b/ E. P4 l7 K6 Vเสร็จจากมื้อกลางวันที่เหมือนเหมือนงานฉลองกลายๆที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีผมก็อดเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไม่ได้ ยังไม่ทันจะได้แกล้งไอ้ปอนด์โดยการให้มันเดินกลับเลยเหมือนมันจะจับรังสีฆาตกรจากผมได้ดันเรียกพิณมารับซะงั้น ฝากไว้ก่อนเถอะ!
2 r! s- R @( U# G1 \. W2 i, e: \
2 G1 F7 B- w0 {7 Bนี่ยังไม่นับเรื่องที่ทุกคนรู้หมดว่าวันนี้ได้หยุดครึ่งวัน
: K' G6 @+ u k2 w8 _1 [$ n( J/ k: e' s/ j3 x D, B
9 f9 [+ k6 m% s5 c9 {แต่ผมไม่รู้!!
2 e; N6 _0 F% L5 Z9 t+ o* @1 ~% ~9 @5 T3 D# u
, s7 Q- W5 n( K7 d" |/ Sเคืองเว้ย!. M O3 F9 ?2 n/ A7 w) o
8 I3 Z+ f! B/ c! H! X
& i9 N; f: _% R/ T) k
ใจเย็นปุญมนัสนายคือคนจิตใจดีผู้มีเมตตาอย่าให้สัตว์โลกมาดึงจิตใจนายให้ต่ำลง หายใจเข้าออกช้าๆ อืม อย่างนั้นแหละ
$ ? {! L: O# C
7 ~+ R4 w+ ?- a8 L# o0 b5 a) [% Y. R4 n' i# D/ i' z
“ทำหน้าอะไรของมึง”
. A7 i! g: Q+ ^" T0 f& k4 a+ E* d* g5 c; c2 _& b& b8 V
! }5 H/ D$ H* r* B; T
“ช่างผมเหอะ”
+ G4 Q* E) m7 _& N/ G! @! n3 A+ ~) Q$ |* |8 {
9 f4 h/ s9 P1 @4 z+ R7 _( v5 Z
ผมสะบัดหน้าใส่พี่มิ่งก่อนเดินแยกออกมาจากหน้าร้านอาหาร วันนี้ผมจะโกรธทุกคน!! โดนว่าสาวแตกก็ช่างมันไม่อย่างนั้นผมจะโดนแกล้งแบบนี้อยู่ร่ำไป ผมไม่ชอบให้ใครมามองผมเป็นตัวตลกนะ!!# d, h5 n- O& k& s+ L; B
5 P/ E/ W, R8 B9 L' J4 A6 z5 i* R
9 c- O* O6 G" N; l
เอิ่ม...ความจริงผมก็ไม่ได้คิดมากขนาดนั้นหรอก ออกจะไม่คิดอะไรเลยด้วยซ้ำแค่ทำท่าให้ดูเยอะไปงั้นแหละ พวกพี่มิ่งรู้ถึงข้อนี้ดีถึงไม่สนใจท่าทีของผมเลย วันไหนงอนจริงขึ้นมาแล้วจะรู้สึก!
m* H: a: s/ }: `' r
1 |8 l. C( ?. G5 F z2 a; T% T
0 [" p+ t& {1 {8 Xเมื่อควบคุมสติได้แล้วผมก็ขับรถกลับคอนโด ถึงห้องก็ถอดชุดทำงานออกเหลือแค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวกระโจนขึ้นเตียงนอนหลับเพื่อฟื้นฟูร่างกายอันอ่อนเพลียของตัวเอง
. K+ D; O: x' R& x( L! e# ?2 S/ i( g9 b1 o6 f
0 G3 z h/ H* C, i$ C6 Gกว่าจะตื่นขึ้นมาอีกทีก็ปาเข้าไปหกโมงเย็น โอ้โหตั้งแต่บ่ายโมงจนถึงตอนนี้ผมหลับไปกี่ชั่วโมงเนี่ย แต่ดูจากอาการของตัวเองถึงจะหลับไปร่วมสี่ชั่วโมงแต่ร่างกายพร้อมจะชัทดาวน์ต่อ เพลียจัดจริงๆ% g1 j: ^- \( S) t7 U2 {) O
8 D2 [: a+ h N# L- @: p
9 s% @' R8 f( V; ]
ไปหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมานอนยาวตอนกลางคืนทีเดียวแล้วกัน
* L- Z4 |$ }, A' ?
5 n- K" t( ] f/ u e8 m' v5 G ]) ?2 d2 _* w
คิดได้เช่นนั้นผมจึงลุกเข้าไปล้างหน้าล้างตาให้สดชื่นขึ้นก่อนผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดลำลองเสื้อยืดขาสั้นก่อนหยิบกุญแจห้องกับกระเป๋าสตางค์ออกจากห้องเดินไปสั่งข้าวกล่องที่ร้านอาหารตามสั่งเจ้าประจำแล้วข้ามถนนเพื่อไปเซเว่นเหมือนทุกครั้ง( p' i7 A [( |" y
T) ~5 H# a" s& R& M5 w
! {* G9 K s* eกลับมาแล้ววิถีชีวิตที่ผมคุ้นเคย คิดถึงเธอจัง T^T6 z0 I; S8 q8 e* r4 [
+ U, [6 c$ _7 K" y- [2 }, e
" @* Q, H- P; ~: qแล้วก็เป็นเหมือนเคยในกิจวัตรประจำวันที่ไม่ได้ทำมาหลายวันเมื่อผมได้ข้าวกล่องก็เดินทะลุซอยผ้าที่บรรดาแขกขาวแขกดำเจ้าของร้านจำหน้าผมได้แล้วเพื่อเลี้ยวตรงไปยังตรอกอับแสง หวังว่าจะยังจำผมได้นะ
3 m# G# H8 a' J) {2 U( K+ X* \' Q" J8 y @/ P3 [
/ r* N/ q' z3 Sผมเอากล่องข้าววางไว้ปากทางเข้าพร้อมน้ำหนึ่งขวดอ้อ นมจืดอีกหนึ่งกล่องของน้องหมาก่อนส่งเสียงเข้าไป" M+ h9 M& t$ r! ]9 y* c' u
" R1 x/ v( U- ?3 l
# n6 N: |$ X/ X+ I* n“นาย!ฉันเอาข้าวมาให้” ! [9 @3 N5 ]" a5 a# V5 _9 Q' C7 u
% G7 W1 G- k5 P C- R. \5 a. C
4 P; ]: B3 B) l% l- ~เงียบ. x. g1 L I3 Q. ~# K
% @; p# r( w+ _6 _/ @+ ]4 ]
7 ]$ F; M) j+ ]- k* E: |“นาย!จำฉันได้หรือเปล่า เอาข้าวมาให้แล้วนะ!”( A. w. l) H* p$ ^+ ?3 R4 ?
Q3 _! z# E3 _: ^. u L
2 m$ l. U2 o8 _5 ^" P( zยังเงียบ5 T, l5 q4 [5 K( M% e, w
6 f& P+ g. D8 R+ J( [& R
' S/ s/ ^9 b, U8 `" S4 v& h1 tผมเริ่มเอะใจทุกครั้งก็เงียบแต่ไม่ไร้การเคลื่อนไหวแบบนี้% V( w8 M+ m" B; F, a2 W
$ k" v7 Y' G {4 `
( v' R+ C4 o8 A1 V9 q T( g$ J4 b
ผมควักโทรศัพท์มือถือออกมาก่อนเปิดโปรแกรมไฟฉายและส่องแสงเข้าไปในตรอกมืดอับ1 l+ V2 V+ ~/ \8 _3 Q" M- P
+ ~& {+ d k S& l1 {. A% p
% n9 A( Q5 B& Hว่างเปล่า9 v4 E2 W' t$ R$ |0 R/ }
f8 f8 }- v/ `# E3 ?: M: i8 e
' k( N9 V, B/ ?& x$ P8 Mไม่มีสิ่งมีชีวิตอยู่เลย ทั้งคน ทั้งน้องหมา
( G4 c# U; u' p& L0 a( R. C! g6 |0 K& F% N) q8 i) S
- P8 K3 Q9 E% p2 I/ \8 a, \ผมลดมือที่ถืออุปกรณ์ส่องแสงลงข้างตัว พยายามคิดในแง่ดีเอาน่า...แกหายไปตั้งหลายวันนะคนเล็ก ถ้าเขามามัวรอแกมีหวังอดนานอยู่ในตรอกนี้แน่ ที่เอาน้องหมาไปด้วยก็คงกลัวว่ามันจะเดินหายไปที่อื่น
# |" M/ w/ e' p+ D( {; X) X
, U+ c0 l6 Y1 F- u- e. x5 D A' E B% [' g& e) u0 V
เดี๋ยวเขากลับมาเห็นอาหารที่เราวางไว้ให้คงรู้เองแหละ
" r$ G1 i8 F6 y1 ^3 z R6 o+ }; z8 M9 M% ^9 l1 [* F) g
$ K# n6 v, E) K! x6 X& z1 T
เดี๋ยวพรุ่งนี้คงเจอกันเหมือนเดิม
( t. y* M! _) Y+ Z# H, \" ]6 E
& z2 e3 u" b( W% C+ p! i
+ b$ V/ H1 D3 D( {% }2 u! [
5 U. N3 X; |" S& u# l5 S7 E% C
h) d# N: x) r& K1 ?เย็นวันรุ่งขึ้นเมื่อผมกลับมาจากที่ทำงานผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาซื้อข้าวตามปกติ ก่อนเดินไปเส้นทางคุ้นเคยเพื่อไปตรอกเดิมแต่เพียงแค่เลี้ยวพ้นซอยผ้ากล่องข้าวขวดน้ำเปล่าหรือแม้แต่กล่องนมที่ผมวางไว้เมื่อวานยังอยู่ที่เดิมบ่งบอกว่าไม่มีใครหยิบมัน...และบอกเป็นนัยว่าเขาไม่ได้กลับมา+ c; D1 Y( e5 d4 _5 e" n
8 c/ v/ N4 L. g& j* I$ J( p
) B S( W2 q3 m n5 e9 ~หรือไม่อยู่แล้ว...) s: _( }& Q! ]" u0 r
# D, D7 G5 p0 U
+ R( c, A1 u2 A1 mผมเดินเข้าไปใกล้เพื่อดูให้แน่ชัด ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งที่ผมเห็นก่อนหน้านี้ยังเหมือนเดิม ถุงพลาสติกหูหิ้วที่บรรจุบรรดากล่องข้าวขวดน้ำและนมไว้กระพือพัดโยกตามแรงลมที่พัดมาเอื่อยๆส่งเสียงก๊อบแก๊บดังแว่วเข้ามาในหู เสียงเสียดสีกันเหมือนทำนองดนตรีเพี้ยนดังหยุบหยับรำคาญหูเสียดแทงเข้ามาในอกเหมือนมันกำลังส่งเสียงเยาะเย้ยผมอยู่
. K8 _/ [ p/ _- m! z6 L6 J. X5 _+ X
2 N7 S6 g& v2 w+ Y; A; ^% P% ?7 A' ]9 n
ทั้งที่มันเป็นเรื่องปกติของคนเร่ร่อนที่มักจะอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง เหมือนอย่างสองวันก่อนผมคุยกับแม่ทางโทรศัพท์แม่ยังบอกเลยว่าลุงเร่ร่อนที่แม่เคยช่วยไว้เมื่อปีก่อนแล้วหายตัวไปกลับมาแล้ว แม่ถามลุงว่าหายไปไหนมาตั้งหนึ่งปีลุงบอกแม่ว่า ‘ลุงเดินไปกรุงเทพฯมาไปอยู่ที่โน่นได้พักหนึ่งแต่ติดม๊อบลุงกลัวเลยกลับมาที่ระยอง’
" \6 q9 ^5 Q& x3 ^6 S2 r9 G2 X% b& ~) {* ^3 \$ w3 g
' x4 x/ c1 M% W# ^อยากจะถามแม่เหลือเกินว่าพอแม่เอาของไปให้ลุงแล้วไม่เจอแม่รู้สึกอะไรหรือเปล่าแต่ก็เห็นแม่ยังอยู่ปกติสุขดี2 X8 P4 K* @5 ?" N) U4 L; L5 V. c
3 y& k! F/ L3 g9 `7 E1 c$ k9 x
) E6 `; ?0 X8 t" E. g1 jแล้วทำไมใจผมต้องโหวงแบบนี้ด้วยล่ะรู้สึกเหมือนว่าหัวใจตัวเองเป็นนาฬิกาลูกตุ้มแกว่งไปไกวมาจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้/ H/ f- q) j& u4 R) h1 y
8 V! P m* d+ Q& A* K3 b8 d' w
2 J6 X" { @( G6 k
อาจเป็นเพราะผมไม่ได้มองเขาเป็นแค่ชายเร่ร่อน หกวันที่เจอกันกับอีกสี่วันที่ไม่ได้เห็นหน้ามันเหมือนกับเขาเป็น‘เพื่อน’ ของผมอีกคนไปแล้ว. Y4 D5 H" o$ L5 Y
' M& O1 d. B4 _ N1 l, y( Z4 z% Y4 j
p5 i$ o( u; F1 Q8 z( H“ยายครับ” ผมเดินไปยังตึกแถวห้องที่เป็นเจ้าของผนังด้านหนึ่งของตรอกทางตันที่ชายเร่ร่อนเคยอาศัยอยู่ พอดีเห็นยายเจ้าของบ้านนอนดูโทรทัศน์บนเก้าอี้ไม้โยกแถมเปิดประตูเหล็กบ้านพับเอาไว้เลยเดินเข้าไปเรียกด้วยเสียงสุภาพ
" G# z. @; A0 U& B6 Y
4 U, y) f+ S L; j3 z8 M, l# _1 ?8 H# n/ S: f
“ว่าไงพ่อหนุ่ม” คุณยายหันมาพลางลุกนั่งตัวตรงผมเลยถามเข้าประเด็นทันที T4 }/ W! d; D4 i8 o. a* I4 W! B
- f* ~* N5 R" r& y Z
5 g/ F. \+ r& [1 Y$ W# M“เอ่อ ยายเห็นผู้ชายตัวสูงๆประมาณนี้บ้างมั้ยครับ” ผมทำมือกะขนาดให้ดู “ผมยุ่งๆหน้าตามอมแมม ใส่เสื้อสีดำ ไม่สิบางทีเขาก็ใส่แจ๊คเก็ตสีแดง อ้อ มีน้องหมาเบ้าตาดำข้างหนึ่งด้วยนะครับ” % O/ m2 o& y2 B% g" G: @
; W3 h3 ^' J0 ]- B1 B1 T
! s4 }/ C/ R4 c5 Q I2 l- U/ Vผมอธิบายอย่างกระตือรือร้นยายทำท่านึกชั่วแวบหนึ่งก่อนโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว
9 b5 ~% U3 x6 Y7 `, z5 n+ Y) ?$ m
$ O7 O* M0 r' x6 W4 f: M5 e2 G: X/ B# c8 A
“อ๋อ!!ยายจำได้แล้ว ไอ้คนบ้าน่ะหรอ ยายไล่ไปแล้ว”
+ }* ~$ _5 Q' n' [& d$ c) O5 }' N: \6 r: n0 e' _- ^$ `9 @8 T% |- K
( w+ T- V5 P, ?3 x
ใจผมกระตุกวูบ G/ B k2 U1 a8 W% U4 B3 n: ]& [
$ A" y& b! Y& c0 J0 a& N( m5 W' U! ^
“อะอะไรนะครับยาย ไล่งั้นหรอ...” เสียงผมแผ่วหวิว7 D8 {1 G9 C( i; w# w5 I
' P7 ?4 K( n+ u5 a
5 C$ j% ?, T( y" K. G" \
“ใช่น่ะสิ!! มันมาจากไหนไม่รู้มาแย่งข้าวหมาบ้านยายกิน ขนาดข้าวบูดขยำกระดูกมันก็ยังแย่ง บ๊ะ! ยิ่งมารู้ว่ามันแอบซุกหัวนอนอยู่ข้างบ้านเลยรีบให้ลูกชายเอาไม้ไล่ตีมันไปกลัวว่าวันดีคืนดีจะมาขโมยของในบ้าน ท่าทางอย่างนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก!”
1 N+ @- U, h3 f! j( V) Q4 I. e3 i
& N4 K2 b1 E- t8 J7 a5 S
ผมพูดอะไรไม่ออก ทุกคำพูดของยายเหมือนตะปูที่แทงจี้อยู่ตรงหัวใจส่วนน้ำเสียงเปรียบดังค้อนที่ตอกย้ำๆให้มันลึกจมหายเข้าไปยังก้อนเนื้อที่เต้นแผ่วลง 5 T8 F6 a- r; ]8 U/ e- w5 d
, f: m8 M% V* G8 Q
% D* O7 B& \3 {8 L$ Sตอกมิดหายไปจนมองไม่เห็นแต่ยังทิ่มแทงใจให้เจ็บปวด9 h5 e& p. e$ V4 V: R- G
0 ?' R- P& v, ?3 D* j7 M
& ]; c( b0 [. j# s8 {สมองผมเบลอไปชั่วขณะก่อนพยายามตั้งสติและเริ่มออกเดินตามหาชายเร่ร่อนทั่วบริเวณเท่าที่จะหาได้และคาดว่าเขาจะไปอาศัยอยู่ทั้งในตรอกซอกซอยเล็กใหญ่ สวนสาธารณะ วัด ลานจอดรถหรือแม้แต่ที่ที่ผมเจอเขาครั้งแรกแต่ก็ไม่มีวี่แววเลย
5 Q0 M, W# l/ k8 Y" o) i2 d e& [: B
; V2 w1 |/ T& e% c
จวบจนสามทุ่มขาผมเริ่มล้าและท้องเริ่มหิวจึงตัดใจเดินกลับคอนโด ตลอดเวลาที่ทานข้าว อาบน้ำหรือทำภารกิจส่วนตัวอื่นๆในสมองผมมักจะคิดวนเวียนอยู่แต่ว่า 6 t9 I! s' M' M J) E4 F
- O1 D! q' `' A% F' F" t
3 w# ]0 ?3 ]3 [7 f; j/ H‘เขาไปไหน’
) b% k% V- ^- [. @, v; Y" {& b' g. M& z: O/ d
4 T% N S6 t' L7 `9 c: ?- s‘จะอยู่ยังไง’
: C' R8 }( A9 f- ?* ^6 Z0 H" Q! X. {& Z; e% V$ V
( i% _( I3 t3 b& u: z
‘จะโดนใครไล่ตีอีกมั้ย’$ _, b) c* G2 f. t; y/ Y# B
9 s D! C7 j B5 I L5 f4 K, k4 p2 A5 n O
และ& F* L# a1 D5 c% U) }" Q
& O! S& `! [8 m4 N7 C
3 a; y/ c' `0 e/ m‘ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเอง...’
; N' ~' Y3 c3 K' W& w' M3 H4 E! J. u/ q/ ^
' @0 t1 Y* }3 J% z0 x/ e1 `
ครืดดดด ครืดดดด
4 v% f; ^6 V# U3 |7 D& v/ q7 ~9 J2 W- ~4 V" s, X
& P, Q$ r m' }เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นครูดกับโต๊ะเรียกสติผมที่นั่งเหม่อลอยบนโซฟาเดินมารับสายด้วยร่างกายเอื่อยเฉื่อยแต่เมื่อเห็นชื่อปรากฏของคนปลายสายน้ำตาที่ไม่คิดจะไหลก็รื้นขึ้นเต็มหน่วยตา1 A+ U4 j9 n% q S0 i- l
M1 q0 C% j1 m$ s1 n
9 \( h5 R+ G( x! @3 ?- W“มะแม่...”
! J7 i! ~8 t! a/ y6 m- y8 Z, u4 E3 C" ^5 d1 H6 K7 e
& j+ J3 f3 I) r; _9 v[คนเล็กเป็นอะไรลูกร้องไห้ทำไม]; B3 Y3 Y% R7 X3 r( n
, R- @9 ^! b X* `
+ h- M9 ]- q1 J: O( b8 w
สิ่งที่อัดอั้นในใจพรั่งพรูออกไปแค่ได้ยินเสียงผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก ผมเล่าเรื่องกระทบจิตใจในวันนี้ให้แม่ฟังด้วยเสียงสะอื้น ถ้าแม่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ได้มาแค่เสียงผมคงโผกอดท่านไปแล้ว
2 S2 u1 L- E7 Q" s2 i, G% ?8 Y1 v" }1 ^
" H# g& k/ d/ n6 {7 \
ไม่รู้ว่าแม่จะฟังรู้เรื่องมั้ยผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแค่อยากได้ที่พักพิงและคำปลอบโยนที่จะทำให้ความรู้สึกผิดในใจทุเลาเบาบางลง
5 S5 I$ X3 D7 a# V# t3 F3 u
/ q% ?$ F, B w. V3 s+ b- s0 t* z! @8 N0 V3 o' k; S
[คนเล็กอย่าคิดมากสิลูกทุกคนเกิดมามีกรรมด้วยกันหมด คิดเสียว่าเป็นกรรมที่เขาต้องใช้นะลูกนะ]' q; @1 w6 V6 J* ^1 L: n+ B5 d
+ \: ?( U! p v' B
' j/ ` {. |( g4 A“ตะแต่เพราะผม...”
6 w+ Z( \ B3 P( D) x V* R% K9 L, F" L+ U8 ~- Q$ |6 U
# Q* b2 n4 \+ W( ?2 X) O! Y O: ]
[ลูกของแม่ทำดีที่สุดแล้วเชื่อแม่นะ]/ k/ }$ ^$ [ V: N( U S
" N/ H8 G" ^! z' u# h
- q' p- F F! S' {" O
“ครับ”4 ^) Z/ F: y& v
+ q2 L7 T- c# _0 W! ~% B
0 V" g' a, ?/ ]( d
แม่ปลอบผมอีกสองสามประโยคถึงวางสายไปถึงจะรู้สึกดีขึ้นมาบ้างแต่ไม่ได้รู้สึกผิดน้อยลงเลยยังไงผมก็ยังคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ดี
- o1 C+ _( d1 ?5 l/ F K
" O# M. [ s" K1 N; y" s
- ?6 _* J" B; E: m" N3 {& p8 Fคนที่ช่วยเหลือเขา...และทิ้งไปอย่างไม่ใยดี3 u9 L: S" n) {( I
' Y- f9 N. U# Q/ E
3 b5 J) G# L0 @+ X( i) A
& P( p- T" @# aตื่นเช้ามาตาผมบวมมากคงเป็นเพราะเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อยสู้ๆปุญมนัสแกต้องผ่านมันไปให้ได้
8 S) V1 A! b9 ^% V, Q1 ~
% X! O9 @. }* U
' A( d$ D ^8 e+ o* h7 t+ C5 kผมต้องหาเขาให้เจอ
$ h' L2 t* l! R0 Z. b5 x
# K3 j8 U( W2 t X' A3 m; l& @3 Q. N
% O1 G. Z* X6 Jผมไม่สามารถปล่อยผ่านไปอย่างที่แม่บอกได้" S+ V* F$ y! P4 i6 f6 g% i; R: g
* h3 u8 m9 V0 a/ d! i/ C1 o
# I% g$ D4 \4 \6 E) g& J
อย่างที่ผมบอกไปตั้งแต่ต้น...เขาไม่ใช่แค่ ‘ชายเร่ร่อน’ และเขาคือ‘เพื่อนของผม’2 ?0 B9 a* k: t
8 Y4 z/ g( e6 ^( o
! @7 k, g* v7 X6 W5 K
$ I; x: H; [- S% _' nเที่ยงของวันนี้ผมต้องออกมาพบลูกค้ากับพี่มิ่งเลยต้องตบหน้าตัวเองเรียกขวัญกำลังใจกักเก็บความห่อเหี่ยวไว้ข้างในดึงความสดใสมั่นใจเข้ามาแทนที่ ไม่อย่างนั้นนอกจากลูกค้าจะไม่เชื่อถือข้อสำคัญจะโดนพี่มิ่งเตะโด่งตกสะพานเดชาเอาได้ Y; d! T, c$ T
- g& E- B6 n' G" K9 |- o
. T$ V0 k5 m# C; Uเอ้อ ขอนอกเรื่องหน่อยพูดถึงสะพานเดชา นี่เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ขับรถข้ามสะพานแห่งนี้เพราะส่วนมากจะวนเวียนอยู่แถวในเมืองมากกว่า ครั้งแรกตอนย้ายข้าวของจากกรุงเทพฯมาทำงานที่นี่ ได้ยินว่าเป็นอีกหนึ่งสัญลักษณ์ของจังหวัดนครสวรรค์แต่ผมอยากจะบอกว่ารถมันติดบรรลัยมาก อยากจะบอกผู้เกี่ยวข้องว่าควรมีมาตรการมาปรับปรุงมันบ้างก็ดี แบบเอกลักษณ์คงไว้แต่ช่วยจัดการไอ้ถนนคอขวดนี่ทีเถอะขนาดผมนานๆมาทีนะแล้วคนที่ต้องผ่านมันทุกวันล่ะ บ้าตายกันพอดี
4 x9 t8 V" C# D( Q4 N2 `, o5 w. {
; P( r8 c/ j7 q3 b: F- b" C5 i! P1 ?/ M/ J" Q
นั่งบ่นไปผมก็มาถึงร้านอาหารอีสานแซ่บอีหลีซึ่งอยู่เยื้องกับแมคโคร พี่มิ่งบอกนัดกับลูกค้าไว้ร้านนี้นั่งรอได้ประมาณสิบห้านาทีลูกค้าก็ก็มา พี่มิ่งเป็นคนคุยรายละเอียดทั้งหมดผมมีหน้าที่แค่คอยส่งเอกสารและทำตามที่พี่มิ่งสั่งให้เท่านั้น
3 W" C6 t: `" [* E* R: ^2 Z: S9 ^/ A' i4 k
3 b: j( N5 ?6 |( m
และการพบลูกค้าก็ผ่านไปด้วยดี เรากลับเข้าเมืองกันมาอีกครั้ง พี่มิ่งบอกไม่ต้องเข้าบริษัทแล้วกลับบ้านได้เลย ทุกวันนี้ผมยังสงสัยว่าตกลงพี่มิ่งเป็นเจ้าของบริษัทหรือเปล่าถึงได้มีอำนาจการตัดสินใจไปเสียหมด แต่เอาเถอะเชื่อพี่มิ่งไม่เคยมีปัญหา (เพราะถ้ามีพี่เขาจะเป็นคนรับกระสุนแทนเองทั้งหมดฮา)
1 a/ a! Y1 t. D& `& q _; C7 m- G3 x' h
$ I ?0 i$ v! T _( q# o3 @
ผมให้พี่มิ่งส่งผมหน้าร้านขายอาหารตามสั่งผมกะว่าจะข้ามถนนไปเซเว่นซะหน่อย0 q2 R5 J, O" b2 M+ j* A% f; W) r
& U) Y" _2 _0 T6 G& M7 k; U* D% q+ Y. f8 a
กึก
, r2 R! T+ G2 w1 x: y! a; _6 l+ K# B$ q! a$ M; [; a
9 e: v! X5 D8 s: f& L
ทันทีที่ผมลงจากรถมายืนเทียบริมถนนเตรียมข้าม สายตาผมที่กวาดมองรถซ้ายขวาต้องหยุดอยู่หน้าเซเว่นฝั่งตรงข้าม
9 W. Z+ U) L3 M% T9 y: Y% X7 N: [9 {, {; [2 N! ], }
3 M: `0 I4 y% U0 o h, ]
ตรงนั้น...หน้าเซเว่นที่มีเครื่องชั่งน้ำหนักหยอดเหรียญตั้งอยู่ ข้างๆกันมีผู้ชายรูปร่างคุ้นเคยนั่งยองๆหันข้าง มือฉวยหยิบแฮมเบอเกอร์ที่มีเด็กกัดกินเหลือไว้แล้วทิ้งลงในถังขยะมากินราวกับเป็นอาหารเลิศรส& T' v* {# t0 }" v
* j* W/ |$ J9 K2 j4 x, o- G n
ชายเร่ร่อน!!5 G" t/ W6 U, \; }/ K; f- R9 ]6 Q
* p$ k2 ~5 M. \5 A
9 X+ X: H% W4 D; n2 @/ aผมละสายตาชั่ววินาทีมามองถนนเพื่อรีบข้ามไปหาเขาให้เร็วที่สุด มาถึงเส้นแบ่งสีขาวที่กั้นระหว่างทางรถสวนผมหันกลับไปมองเขาอีกครั้งแต่ก็หายไปแล้ว...8 t! d! W/ G; Z' E7 j
9 ?! X9 G4 A+ s7 t5 p7 n' X& @
9 I- K$ d9 V& z. y$ k( t1 Z+ xหายไปแล้วงั้นหรอ...
# {0 G2 a; j. g& f% d4 }* u) ] d" ?$ H
4 ?* b4 ~6 i' c2 L; u% p
ไม่!! ผมจะไม่พลาดอีก!!; ? E0 a& o: q/ B
& ~7 w6 f. m: K9 i( q0 J
- u, H, v2 K) U$ [# k2 ?
ผมรีบข้ามถนนอย่างรวดเร็วไปหยุดหมุนคว้างหน้าเซเว่นกวาดตามองหาจนทั่วไม่เจอเลยวิ่งไปดูรอบๆอย่างกระวนกระวาย
7 P3 D+ H' r% K' x- O0 {
8 N- x8 z% h0 R( s- W) I) s7 d" _5 |3 z
ไม่มี...นี่ก็ไม่มี...ทางนั้นก็ไม่เจอ
8 R2 I# G+ } l! Y6 ?! R; u+ t0 l4 ?
8 W7 l I! s$ P6 r* E, q& a! _7 q0 Y' W. T: q" @
ตัดสินใจวิ่งเข้าไปถามพนักงานเซเว่นที่ถูพื้นตรงประตูทางเข้าอยู่แล้วก็ได้คำตอบเดิมซ้ำๆ' N0 P' {# C) ]( l* k
: r; A6 ^0 E- j8 z! j. |* I) @
2 Y! P8 o0 ]2 j3 z! {) ]6 a: z* Y9 sไล่ไปแล้ว...ลูกค้ากลัว& ~- |6 i9 e6 x8 W* r' n% A" w
2 b2 o' N$ K1 M- a+ b7 [ R* X
' B; `2 m7 A1 ^ฮะๆ ค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกหนึ่งตัว...& g: |5 ^, X+ U" j
9 n4 n- @( S5 a( C5 x7 `
; R0 a& H; Z/ P% K' _) i4 P+ Z4 x' d) k4 c4 t
1 u v8 l7 X) K# E7 Dผมเดินเอื่อยเฉื่อยไปบนทางฟุตบาทไม่อยากกลับห้องหัวใจมันหนักอึ้งเกินไปที่จะไปอยู่ในสถานที่เงียบสงบคนเดียว" Z3 l9 h. G5 S+ d8 H
9 }! u5 a7 c' L' h3 \
- D& M8 k9 C" E Yขาทั้งสองข้างพาผมเดินมาถึงหนองสมบุญ สวนธารณะขนาดใหญ่ใจกลางเมือง นั่งลงตรงริมหนองเหม่อมองออกไปไกลให้สายตามองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัว ไม่อยากจดจ่ออยู่กับความคิดตัวเอง1 o: D7 x/ T4 ]+ g
% m0 O9 _, e# K& Z9 h* r, m0 |! x; I
ผมนั่งอยู่แบบนั้นจนท้องฟ้าขึ้นแถบสีส้มทองจึงยันตัวลุกขึ้นเอาล่ะ เข้มแข็งไว้คนเล็ก นายทำดีที่สุดแล้วจำที่แม่บอกไม่ได้หรือไง
2 [1 L9 L. l, |% t9 ^% i+ R( g0 q
# F* O3 p" g* q; ~ผมตัดสินใจเดินอ้อมไปอีกทางแทนที่จะเดินทางตรงกลับห้องตัวเอง การได้เห็นสิ่งต่างๆแปลกใหม่รอบตัวทำให้ผมผ่อนคลายขึ้น บ้านเรือนที่ปลูกสร้างรูปแบบเดียวกับตึกแถวด้านหน้าแต่วัสดุที่ใช้สร้างเป็นไม้กระดานแผ่นดูแล้วคงสร้างมาหลายสิบปีเพราะดูทรุดโทรมมาก คนที่อาศัยอยู่มีไม่มากเหมือนตึกแถวด้านหน้าที่ใช้ทำการค้า มีป้ายไวนิลประกาศขายบ้านติดไว้หลายหลังคงเพราะใช้ทำการค้าไม่รุ่งเรืองเหมือนสมัยก่อนแล้ว
+ ]7 L& g W. I4 V% Q; L# h0 F
+ ~& C, x9 L5 R5 _ a; {/ Z7 [1 t; d( D% {* H0 K
บ๊อก บ๊อก
. a, E0 q) @( L* O$ x2 b w9 L$ r8 s% `. W4 h+ @
- n6 \/ P' ]& kเสียงเห่าแหลมเล็กแบบนี้เป็นของลูกหมาไม่ผิดเพี้ยนแต่จะเป็นลูกหมาจากที่ไหนและของใคร...
5 Y% [% b9 X' z, y$ f, I6 ~: L, m8 Y3 v" t( p8 D; j7 ~
% Y% w/ p1 _% U' e/ n& I
ผมสนใจขึ้นมาทันทีหันขวับเดินฉับเข้าไปยังบ้านไม้หลังหนึ่งที่ประตูไม้แบบบานพับปิดงับไว้เฉยๆไม่ได้ล็อก ส่งเสียงพึมพำขอโทษและขออนุญาตเจ้าของบ้านไปด้วย
/ X( G4 Z+ s. h1 c3 n, R% t; M! d9 v
8 p+ A8 I$ Z9 X9 t: Y% q' @- a7 u
เอ เหมือนผมจะได้ยินเสียงมาจากทางนี้นี่นาหรือไม่ใช่...% O/ n* l1 u& Y! a; q
$ w1 q, a; K+ L3 ~
2 M7 X( |" v$ }! g U9 o! ]
บ๊อก2 i# a7 V, h; d( z
) I$ w3 A: D" g- f, ~
2 W5 e6 j6 [2 I7 [; T' `/ Z$ jตึกๆๆ A1 a" A* u, w4 l! S( y
( c7 ]1 m9 |" R. G0 B/ I! A0 k6 z R5 e7 e+ M. h
ผมวิ่งขึ้นบันไดไม้ผุอย่างลืมตัวว่าต้องระวังว่ามันจะหักขอเถอะ ขอให้ใช่อย่างที่คิด
; a$ K R* [8 {/ [2 P y( j: o- A
! Z: \4 q- Q' k: f
5 z5 K/ P8 y% X) j) Oบ๊อก
, q) V$ e) q" F P# c
0 o6 w2 `( B: s" s- X2 [$ q: F+ r0 {# Z6 A# w: P
ชะใช่...ใช่จริงๆด้วย( _ \3 u* f2 Z, g- R4 Y* J
& f$ l( `8 Q6 A( j1 g& ^* ^+ O' ]8 l( Y2 E8 {
“น้องหมา!!!” ผมวิ่งเข้าไปหาแต่ไม่สามารถคว้าเอาไว้ได้ น้องหมาเข้าไปติดอยู่หลังตู้ไม้เก่าหลังใหญ่ผมลองยื่นมือเข้าไปแล้วแต่มือผมใหญ่เกินไปไม่สามารถยื่นเข้าไปได้ เสียงครางหงิงๆช่างน่าสงสารอดนึกถึงเจ้าของมันไม่ได้ เขาจะตามหามันหรือเปล่าหรือจะทิ้งน้องหมาอย่างที่ผมทิ้งเขา0 f0 U4 ?2 r) m- D2 t1 g
* @" C! [) }: ]3 ]9 [
7 s. F/ _5 U) f, w" H% _; oคิดไปถึงว่าถ้าเขาอยู่ตรงนี้คงเลื่อนตู้นี้ออกอย่างง่ายดายไม่ใช่ผมคนไม่เอาไหนที่ออกแรงเท่าไหร่ตู้หลังนี้ก็ไม่มีวี่แววจะขยับเลยสักนิด
6 y) }# i$ v# {0 l. X% b2 g9 R! n0 {; S# F
| ^+ a7 ~& I5 |( xบ้าชะมัด!!9 X$ L$ m1 b( n9 b. W( w
! l2 g+ P: p$ O, D9 j- h
4 H+ k& P0 f' F2 V/ `/ \+ _" O( J0 C“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
6 o2 ?# L- f& N7 [
% s1 A& d k: U- b: N
j6 r8 ?5 k. m! n+ B“ไฟไหม้!ไฟไหม้ๆหนีเร็ว”
4 ^ }$ L1 h: |* H: L, ^* b, `" u! k
' v7 d' b0 c: v* }เสียงอึกทึกด้านนอกเรียกให้ผมละจากการเลื่อนตู้วิ่งไปเปิดหน้าต่างชั้นสองมองลงไป ภาพมุมสูงที่เห็นคือความโกลาหลที่ทำให้ผมมึนงงชั่วขณะเสียงหวีดร้อง คนวิ่งวนสาละวนวุ่นวาย ทั้งวิ่งตัวเปล่าหอบลูกหอบหลาน แบกข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างคนต่างกระเสือกกระสนเอาตัวรอด+ L: I- h4 n4 b4 E d
, t( ~% o E7 T% P: c
) o0 C0 G- i1 a, C2 `7 f4 tแล้วทุกอย่างก็กระจ่างแจ้งเมื่อกลุ่มควันลอยเข้ามาอบอวลทั่วบริเวณไอความร้อนสัมผัสโดนผิวจนต้องเบี่ยงตัวหนี และที่สำคัญลมพัดพากลุ่มไฟก้อนใหญ่โหมกระพือมาถึงบ้านหลังนี้แล้ว!!* ~ r0 j* r9 X1 H
6 I. w) m/ t0 L" e5 l9 S% e, g* f( A9 M
“แค่กๆ” ผมเริ่มสำลักควันไฟจึงดึงผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงมามัดปิดจมูกไว้ รีบวิ่งกลับไปยังตู้หลังใหญ่ที่กักขังน้องหมาเอาไว้ไม่!! ผมจะไม่ทิ้งมันเด็ดขาด ผมมีชีวิตรักชีวิตยังไงน้องหมาก็เช่นกัน!!
# K; K' j2 r: t% l4 T
) c- O1 `3 D7 [: J
0 b+ ~3 G$ i; M4 }9 K8 ]ผมไม่สามารถทิ้งมันไว้ให้โดนไฟคอกตายได้!!1 r g1 P% A8 ?2 W
2 |1 e) C( {) V* \5 V5 P( E; b$ V
) i2 P# e! B9 z! F& Y3 A- zผมออกแรงดันตู้อีกครั้งและก็เหมือนเดิมมันไม่ขยับ น้องหมาเริ่มออกแรงดิ้นและร้องครางหงิงมากขึ้น มันคงรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาถึงตัว ผมเริ่มมองหาตัวช่วยอื่นเห็นไม้กระดานที่นำมาสร้างเป็นผนังบ้านด้านหนึ่งหลุดออกจากแผ่นอื่นห้อยลงมาผมไม่ลังเลเลยที่จะไปดึงมันให้หลุดออกมาทั้งหมด ออกแรงดึงสุดกำลังจนตัวเองล้มลงก้นจ้ำเบ้าจากแรงกระชาก แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลามาสนเรื่องเจ็บไม่เจ็บ ผมรีบลุกขึ้นเอาหัวไม้ด้านหนึ่งกดกับผนังจับอีกด้านมั่นแล้วออกแรงงัดสุดแรง 4 u& Q" ]: d; |( x# ~: Q
6 ?4 ~6 o: Q5 V P* e
+ L- S0 d$ Z8 e; ^5 _ o3 H2 j6 oเปาะ!!
. \, p* ^0 ?, I5 ~; W
: q+ x" Q1 |. Y0 d$ r6 p6 ?8 o! [3 ~& S ] e: l7 |' s2 P5 a
อะไรมันจะซวยแบบนี้!! ไม้หักเป็นสองท่อน!! ที่โชคร้ายไปกว่านั้น! ตู้ขยับออกไปไม่ถึงสามมิลด้วยซ้ำอะไรมันจะเหนียวติดแน่นทนทานขนาดนี้!!0 x: W8 u. R0 m% W- D; m$ b
- U% D2 |6 i- \5 k
8 i/ F0 E# F+ c# E: hพึ่บ!!
# d( B) U/ G: e+ U) b9 e/ r9 r' ~2 k" f
! V& _! V- Q7 X: L( |: f
“โอ๊ย แค่กๆ” ไฟลามไหม้ไปครึ่งหนึ่งของบ้านหลังที่ผมอยู่แล้ว ลมพัดแรงเมื่อครู่พาไอร้อนลวกผิวผม อากาศเริ่มน้อยลงรู้ได้จากการหายใจที่ไม่ค่อยสะดวกนัก, O6 z- Q7 |* ]$ B' \7 o
2 T: v: p! o$ v4 ]: H- n
3 {1 h# O9 s4 w6 u: G% m2 Q. Jต้องรีบแล้ว!! , }' X; ? d2 `0 K6 R* n) I
/ q# Y( v4 _ M/ b$ Q6 s) x
5 \# v+ ?: V( ~( z! {0 }4 d
เหลือทางสุดท้ายแล้วล่ะ!! ต้องโค่นตู้นี้ซะ!ถึงจะเสี่ยงที่น้องหมาจะเจ็บตัวแต่ก็ดีกว่าตายกันอยู่ในนี้!!
6 d% v! a% ~5 D- ?" A
4 w" j' W* t- p/ |( B
* z6 Z- u4 k9 z/ a4 b& ^' d“ช่วยด้วยมีคนติดอยู่ในนี้!!” ผมตะโกนสุดเสียงพลางพยายามงัดตู้จากด้านหลังเพื่อให้มันล้มคว่ำหน้าลงไป น้องหมาก็พยายามช่วยเหลือตัวเองเต็มที่ด้วยการออกแรงดิ้น เสียงครางหงิงเงียบไปคงเพราะสำลักควันไฟเหมือนผม+ f. j! x( ^( ~' o1 Q' j
7 f7 H- e4 d; Y1 O
, D: z9 x& F2 [( M! n1 O( X
ปึง!!
7 J- |. Y* Z" o$ n) x
2 X. v2 e* O. J* e% Y" S
' M1 l# J; `7 W4 Rสำเร็จ!!
( b% W+ v; p$ Y: p( ?( U$ o8 J- X, O- `) V) g% r: ^ _
0 T5 U' X) s2 t! M! f
ทำไมไม่โค่นมันตั้งแต่แรกวะ!: C, K9 z m- n1 |% i& {4 K0 |1 F% ~
; E% a9 y0 x4 \0 n. A0 k0 |9 I6 X, S
น้องหมาโดนขาตู้กระแทกจนกระเด็นติดผนังนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะวิ่งดุ๊กดิ๊กเข้ามาหาผมที่กระโจนเข้าไปอุ้มมันเหมือนกัน ผมอุ้มมันไว้ในอ้อมแขนก่อนหมุนตัวกลับไปทางบันไดเพื่อออกไปจากที่นี่ แต่ก่อนจะก้าวลงบันไดสายตาผมก็เหลือบเห็นคานไม้ที่เต็มไปด้วยไฟเพลิงสีแดงกำลังจะตกลงมา ผมก้าวถอยหลังหนีแต่กลับสะดุดกับทางต่างระดับจนล้มลงไป อ้อมกอดผมกระชับน้องหมาแน่นหลับตาปี๋
. I1 O, ?4 g. F( i8 z. s
! V! Q$ \/ \. c% ]2 @- Z. c1 w$ c7 V& X- b1 @
ไม่พ้น...โดน ต้องโดนแน่ๆ
U9 ]0 {2 x4 F- D) N. r
/ d1 N+ m2 r" p4 L4 L }8 F( X% D+ _9 Q& O. v3 P
“อ๊ากกก”2 o1 c2 @7 r0 f0 B$ V
; u: O# b, X! v0 S' v/ _; H
* b' l( e' `) G6 \9 Jปั่ก1 E. b1 e+ U( j
7 v1 d6 Q; n1 E' o* {7 B0 O# y2 U
_7 |- x3 l9 I$ C, D/ w
ผมรู้สึกถึงของหนักหล่นทับแต่ไม่เจ็บไม่ร้อนลืมตาโพลงขึ้นมองก็เจอกับคนที่ตามหามาตลอด
$ A) Z, d6 |, t- N- C- y
+ m! W6 U: O" n6 [5 Z$ J1 z! P% R8 j! V: {/ P( t1 s2 z
ชายเร่ร่อน!! เจอแล้ว ฉันเจอนายแล้ว!!
1 Z- X: b; |' Y! M
) y+ ~( [" J; m) Z$ Y# N( W
* k; a: V* l" c# V* M4 sผมคลี่ยิ้มออกมา แต่...!!
( A1 T5 H4 X$ H. o9 X5 Y( t) Y; T3 ^3 |; P3 k" t
0 i7 A- N1 m. `. F
คนเล็ก! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจนะโว้ยยย
8 l* j4 |; [$ Q) H5 P# b5 R! m3 ]. \3 ]( q% z# Y& O: t
; y! `4 w4 [+ i- g2 H2 h2 D4 b. T7 x B$ bทำไมต้องมาเจอกันในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ!!% I; D' ^- K" }
$ ^5 r) r) N: ^( r
& S, {7 T. i3 ?, B6 J' N$ D
“นาย!เป็นไงบ้าง”% g' O! g# I) `+ k
* i" v- I* A+ s$ N
/ s5 y) T) k4 A, E: ]4 V! x- ]“ไม่เป็นไร รีบไปเถอะ” เขาพูดพลางลุกขึ้นทำหน้าเหยเก ไม้ที่เต็มไปด้วยเปลวไฟนั่นตกทับลงบนแผ่นหลังเขาผมเห็น!! แล้วก็เห็นด้วยว่าเขาปัดมันออกไปด้วยมือเปล่า!!
* i7 O( t; d; d
9 {$ u' a8 x8 o1 k+ B: _- d8 z8 B, [# p' \3 `+ z
ทำได้ยังไงกัน!!% G; C/ x* b3 C; c( P, X8 |
* z# J- y( X, m) u4 d
2 u' n3 j4 V. E3 C* W/ W4 A8 Bเขาลุกขึ้นยืนพลางประคองผมขึ้นด้วย ขมวดคิ้วยืนมองบันไดที่พังทรุดลงไปต่อหน้าต่อตาอย่างครุ่นคิด บันไดพังงั้นหรอ...แล้วเราจะลงไปชั้นล่างกันได้ยังไงล่ะ!
/ J/ ~3 \+ A/ u$ e9 X" k" }
7 M- i8 x! X$ R; b
# Y5 \6 v+ I# E4 y “ขึ้นมา” ในระหว่างที่ผมกำลังแตกตื่นเขาก็ย่อตัวลงจับตัวผมให้ขึ้นไปบนแผ่นหลังกว้างของเขาให้มือหนึ่งกอดกระชับไหล่เขาเอาไว้ส่วนอีกข้างส่งเสียงบอกให้ผมอุ้มน้องหมาดีๆ ท่อนแขนทั้งสองข้างเกี่ยวช้อนกระชับต้นขาผมแน่นก่อนผมจะถามว่าเขาจะทำอะไรร่างสูงก็เอ่ยแทรกซะก่อน “จับดีๆล่ะ”
4 }: o6 f) F0 N# o8 s2 M1 m
" G0 E- j' p6 _8 g2 v" ~
. e! |0 `( b, H4 Wฟุบ
2 a' G- k" \4 o) @( t+ ~) m! E4 N. w' z: @: U- O; V3 n# t
2 i5 F, H' }+ ^5 c6 _4 j2 H; S) pผมยังไม่เข้าใจในสิ่งเขาพูดชายเร่ร่อนก็กระโดดลงมาจากชั้นสองที่สูงประมาณสิบฟุต...สะสิบฟุต...บ้าไปแล้ว!!เขาทำได้ยังไง!!
3 H6 L/ e: ^ e. O0 g9 {+ c4 }* G* B' s7 x' Q) e. a$ u" i
& o* t% n# f2 O( U/ Vหัวใจผมแทบวายเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจะเผชิญกับความหวาดเสียวขั้นสุดยอดถ้าผมรอดจากเหตุการณ์นี้ไปเครื่องเล่นไหนที่ว่าแน่ผมคงไม่หวั่นอีกแล้ว5 D3 H! Z) W( e! n; x
1 k/ U; R' ?; T9 X" m
1 D$ U8 H/ c" ~ n" H A
ตึกๆ
+ y! E+ C) d1 ]- l: Q! b; ?% |, q# z- r! ]( m% E" `
7 M! E3 ?; g5 X. K4 o g& l
ผมรู้สึกได้ว่าเขาออกแรงวิ่งนั่นหมายความว่าเราลงมายืนบนพื้นได้อย่างปลอดภัย จบจากตรงนี้ผมคงต้องถามเขาว่าไปเรียนวิชาตัวเบามาจากไหนผมจะได้ไปเรียนบ้าง แต่ตอนนี้สติผมเหมือนล่องลอยคงเพราะจากการขาดอากาศหายใจ หมดเรี่ยวแรงมือที่เกาะเกี่ยวรอบคอเริ่มหลุดออก อีกข้างที่กระชับกอดน้องหมาเริ่มอ่อนแรงลง
3 B7 A+ Y x' S! e7 g$ J) ?: j5 B* O+ X, G1 I f
; B* Q! {+ B2 O5 P
ก่อนทุกอย่างจะวูบไป6 g" [# T9 B; R
* k5 @& z( Z. c- T" _
. q. B- B" e' H7 u* z, s) S% B5 g
$ y: I/ [) k3 f( l* i5 Q' W: G4 q% Q* M; W, y8 V# J
! x9 \$ w, m' @- n+ Q“เล็ก ไอ้เล็ก” เสียงเรียกอันน่ารำคาญทำให้ผมค่อยๆปรือตาขึ้นใบหน้าแรกที่เห็นลอยอยู่ตรงหน้าเป็นไอ้ปอนด์ หน้าตามันตลกชะมัด+ e+ Q2 K2 l1 O( l2 n8 p7 q6 N
0 F, t0 `7 M( D
3 d. H0 B! h3 @8 ]6 W“อย่าบอกที่บ้านกูนะ” ผมส่งเสียงแหบแห้งออกไปคงไม่ถามว่าที่นี่ที่ไหนหรือผมเป็นอะไรไป เพราะสิ่งที่เผชิญมามันบอกในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่ห่วงที่สุดคงเป็นเรื่องที่บ้านถ้ารู้กันนะรับรองได้โดนสั่งย้ายด่วนแน่
6 n" n) M' z: _( I; w w2 |% s1 ~# t" N! g8 u" E0 w
; T7 T/ z) a# L" p3 k8 |$ w* yผมยังไม่อยากกลับระยอง!!. a$ p: J. y- k/ o8 m: C/ C! a
1 |' q1 R8 U. \- @ U/ a" A3 c8 a7 k/ l9 ]$ W. a- F* N1 Z
“เออๆกูรู้แล้วมึงเป็นไงบ้างให้ตามหมอมั้ย” มันถามอย่างกระตือรือร้น
) i' w7 k; m4 M) A" y
4 R* \& q+ q4 K. ?. ^/ W1 Q. h. y/ C" X. y9 b8 P
“ไม่ต้องๆกูโอเคเออมึง...แล้วชายเร่ร่อนล่ะ” ผมถามตรงประเด็นที่อยากรู้4 L3 U8 `) I0 C5 n
# T: a$ d; A- y# g
) U1 f5 r5 R1 q8 f# J
“มึงถามถึงมันทำไม! มึงยังกลัวอยู่หรอ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ มีชาวบ้านไปช่วยมึงทันก่อนจะโดนไอ้บ้านั่นทำร้าย มันสารเลวมากทั้งที่มึงเป็นคนให้ข้าวให้น้ำแท้ๆยังจะมาทำเลวกับมึงอีก คนที่ไปช่วยมึงไว้บอกว่ามันกำลังจับมึงแก้ผ้าวิปริตที่สุด! นี่มันคงทำร้ายมึงจนสลบไปใช่มั้ยสมน้ำหน้าโดนรุมสกัมไปคงเละอยู่ คงได้ไปโรคจิตในคุกอีกนาน!!”; p: |1 b# l3 V6 `4 v
, D' ]7 T/ w) u+ T6 R; z$ Z9 u& @* G
“มะมึงว่าอะไรนะ...ขะเขา...” ไปกันใหญ่แล้วระหว่างที่ผมสลบไปเกิดเรื่องร้ายขึ้นขนาดนี้เชียวหรือ!- i# N* `, w2 n% W+ ]
; O* Y& r F" Y+ \
H+ x* D8 Z' W“พวกกูจับมันเข้าไปนอนในซังเตแล้วรับรองมันมาทำอะไรมึงไม่ได้อีกแน่นอน!!”9 B, u$ F/ L2 F' A
4 ]0 N4 E" b1 v! F( U& j4 T
5 Q# j1 U$ u7 H- \
) ?9 T3 y$ s$ O. X
4 x) D5 A4 s( o& H6 D# N- X0 ?
ฮะๆค้อนตอกตะปูเข้าที่ใจผมอีกแล้ว...จนได้แต่ภาวนาว่าพื้นที่ที่ตอกลงไปมันจะหมดลงเสียที / k3 Z% n( p9 u$ i( v: ]
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:11:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:37:30
โพสต์ 2020-4-4 22:16:05
โพสต์ 2020-4-5 03:02:27
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:54:15
