|
เร่ร่อน49 y4 J: Z) O( s; U
. H) J! K3 A- ^0 F7 L
. z5 b4 c0 K7 m O% Y6 }+ U“ไอ้เล็กมึงจะไปไหน” ไอ้ปอนด์เข้ามากดผมที่กำลังลุกจากเตียงให้นอนราบลง
8 S& e9 x6 z( _8 O% f! X* T; X) A% t3 y
9 c4 n& E; x! u. t- s
“ไปโรงพักเขาโดนจับอยู่โรงพักไหน” ผมดันมันออกแล้วลุกขึ้น* _( H6 v' h' ]" Y
1 k0 e! _$ d8 \- ^, ^: ]; E" k
$ [: R- b9 y) a8 B“ไปทำไมมึงยังไม่ค่อยดีกูจัดการให้แล้ว” มันกดลงนอน5 s' M8 ? r; c. q g
4 A4 K/ U* V& g0 U. ]( K( d% k; q
8 L7 L; A# ]- T7 L- K2 T3 \* {3 l) U$ k“จัดการบ้าอะไรล่ะมึงเข้าใจผิดนะ!” ผมลุกขึ้น
6 U7 H" u3 k- I Q! j( A8 H7 l- n( @
0 O2 ]$ W0 d) Z. _, m/ m/ b% \8 E( A# W0 ]7 P5 R& P x' b
“มึงเลิกเป็นคนดีซะทีเถอะ!” มันกดลง/ t, V( o+ k) e1 A8 l- ?* A4 i
4 y; C0 y3 d8 ^3 ~# @& R
0 b* X2 j$ S1 O/ B9 M6 Q* o% h“ถอยไปไอ้ปอนด์” ผมลุกขึ้น
9 D" T S$ K2 g9 s1 `6 k0 d" y) o2 R5 A$ O" \7 A
* b, t7 N* {1 d1 M* F“ไม่!กูไม่ปล่อยให้มึงไปช่วยมันแน่ มึงมันดีเกินไป” มันกดลง3 J; b# s: c- D0 _$ E0 V
6 Q2 k. n: N$ b' y4 E' W, V5 q
4 o+ G" h. Y! }, k( `0 W% m“เขาช่วยกูไว้!” ผมลุกขึ้น( N' i6 h' U5 P5 E4 ^* [
/ z6 A# d v6 i) u/ h3 S
6 f/ f( B& V% W“โกหก!” มัน...; \: ~% F( n9 B1 S8 h
/ {9 N1 W- F/ C- ]; p
) m: J3 t) n# J# ~, Fพลั่ก!!!
! i1 v3 V/ W! @; C4 b+ X& ]& s$ v7 N4 F( z
* p& H' ^+ b o- w7 o2 N% J" I' u
ยังไม่ทันกดลงผมชิงถีบท้องมันซะก่อน กระเด็นไปไม่ไกลแต่ก็มีระยะห่างพอให้ผมกระโดดลงเตียงมายืนจังก้าชูหมัดสองข้างตั้งการ์ดขึ้น# B# [3 ?# v6 J v/ @ w6 j
9 `/ D c; r7 v! t5 f, ` i0 f
6 j2 h( E- U" M6 b7 m; ?0 ~“มึงอย่าเข้ามานะไอ้ปอนด์แล้วแหกขี้หูฟังกูด้วย!” ผมโมโหแล้วจริงๆ “เขาช่วยกูไว้ กูติดอยู่ในบ้านที่ไฟไหม้แล้วเขาเข้าไปช่วย”1 Y6 C4 {# v. W
0 c' l$ J7 Y% ^4 \
1 |% F" l0 @( K& C2 l8 g“มะมันอาจจะหวังผล...”( J+ u, z2 O/ Z
% F# w! L, k) K; F) H, D# D; u$ H
8 q' ?9 C+ K, ?( X
“อย่ามองคนจากภายนอกไอ้ปอนด์มึงก็รู้ว่ากูเกลียดคนประเภทนี้ที่สุด คนเลวจริงน่ะไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นหรอก!เขาช่วยกู! มึงเห็นมั้ยกูบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือเปล่ารอยแผลสักนิดก็ไม่มี ถ้าไม่ได้เขากูไม่ปลอดภัยได้หรอกเผลอๆอาจจะตายในกองไฟไปแล้ว และไม่ว่ามึงหรือใครที่เห็นอะไรมากูเชื่อว่ามันต้องมีเหตุผลเพียงแต่ไม่มีใครที่จะถามหาความจริง! หรือมึงจะเถียงว่ามึงถามเขาแล้ว”
* N2 {) q3 O4 o/ V" f8 k2 y: ?+ R7 _9 p
5 u3 h* o; ]) c' d: g. y: L
“...”* @( T, u" d" L1 N
3 v" S% C+ ]* }3 I! I$ E: T+ D* R, t( A# s. ]( r
ความเงียบคือคำตอบที่ดีที่สุด 8 L8 o7 d9 X2 {( @0 B
0 M3 t6 b( s& y! o9 T' J8 }5 X7 q) `! B4 m' o! n
“มึงพากูไปโรงพักเดี๋ยวนี้”' w g2 O6 Q6 I6 k* N. ^
; t7 R: I8 U' L
+ h% e) N& f2 r$ Q" J/ }, F2 T
“แต่...”. u3 W0 }/ u+ d: o# W0 w6 M- b
2 v8 x* n4 u/ z! b
: H9 _0 B9 i8 J“เดี๋ยวนี้!!!”
4 X! d6 r: o2 d n
4 M+ ~3 X- P/ M/ Q. B' g
4 ^* n9 I7 U& ^ชอบให้ผมร้ายแล้วถึงจะยอม!! + p- p5 N0 [' @/ K: O* D2 r1 G
* G+ F) P* u8 j# `' F0 C9 ?7 f$ y G- d" F
- i2 _8 ] P( s6 x2 I$ G: q* ^+ e
5 d4 F$ N2 P r! `+ K
' L. t" z/ a& Y. Q, D0 Y" J5 A$ o$ s( |3 ~& W$ c0 F& I
มาถึงโรงพักผมก็จัดการไปให้ปากคำกับตำรวจซะใหม่ในฐานะเจ้าทุกข์ตัวจริง กว่าจะคุยกันรู้เรื่องว่าเขามาช่วยผมไม่ได้ทำร้ายหรือกระทำชำเราอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจก็แทบตรงเข้าไปกระชากหนังหัวนายตำรวจงี่เง่าติดที่ไอ้ปอนด์ลูบหลังให้ผมใจเย็นไว้ไม่อย่างนั้นนอกจากจะช่วย ‘เพื่อน’ ของผมออกมาไม่ได้ผมยังจะเข้าไปนอนกินข้าวแดงด้วยอีกคน
# k* ?. t6 n1 m, R7 f. c
6 Q' v7 x& ?8 W2 e& J: K( o' l) j! Q2 w- h# q
ทำไมวันนี้ใครๆต้องให้ผมเผยด้านนางมารร้ายนะ
1 q( m2 d9 ]2 @' x8 }! ?4 {7 i; G: s9 X
+ }8 G0 i' y% ?6 v! n
“เชิญทางนี้ครับ” จ่าตำรวจนายหนึ่งผายมือไปทางเดินด้านขวาซึ่งเป็นทางไปห้องคุมขัง , B$ y$ e6 w% u7 v
7 H6 K% D, V! K% t
/ t ^, n6 o: c8 o
“กูรอข้างนอกนะละอายใจเกินกว่าจะเจอหน้าว่ะ ทำใจแป๊บ” ผมพยักหน้าเข้าใจก็สมควรอยู่หรอก2 L% W, K1 F6 q( H4 z, A, J# c
$ ^0 O* B( X5 ]0 {9 k
) l* ~: B' I$ H3 q7 f
ผมเดินตามจ่ามาถึงห้องคุมขังกวาดตามองเข้าไปในห้องขังก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับรูปร่างอันคุ้นเคยการแต่งตัวอันคุ้นตาเขานั่งกอดเข่าเหม่อมองไปยังพื้นเบื้องหน้าที่ถ้าเพ่งมองดีๆจะเห็นว่ามีแมลงสาบตัวหนึ่งกำลังวิ่งวนอยู่ ขาทั้งสองข้างของผมก้าวเข้าไปช้าๆเหมือนเขาจะได้ยินเสียงฝีเท้าจึงเงยหน้าขึ้นมอง ทันทีที่ผมเห็นใบหน้าเขาก็แทบทรุดลงบนพื้นดีที่จับซี่ลูกกรงไว้ได้ก่อน
3 q" T7 N' K% [% F! r' F
1 c7 _/ D9 p8 P
9 y& @! N$ F j) u5 E“นาย...” ส่งเสียงผ่านน้ำลายที่หนืดเหนียวในคอ
$ @% x. V! n) P# ]/ U m) c' r) I6 G( I: _; j
8 w: k* Z- n, [4 ~# ~" Q& j. A
ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยซ่อนอยู่ใต้ความมอมแมมแต่บัดนี้ไม่ใช่อีกแล้ว
# X+ w% z0 _+ q: T: y2 Q
% E) h* B& G# I; V
0 I' x( d2 K# P) j6 T. [" fมันกำลังซ่อนอยู่ภายใต้รอยฟกซ้ำแทน!!!
- k3 y# J! z6 C/ k2 E/ Y+ Z0 L( f# e9 E
; y |$ b- x" `/ i/ e x/ [
มุมปากเขียวช้ำ โหนกแก้มแตกมีรอยเลือดที่หยุดไหลไปแล้วเกรอะกรังส่วนแก้มอีกข้างมีรอยแดงจากนิ้วทั้งห้า0 M t: ^/ Y4 r) G( y
3 s2 w# f8 i; S( _: G" ~; Y# S# q4 M1 k* p) A+ f9 C/ L
“ไม่เป็นไรใช่มั้ย” เขาถามเสียงแหบแผ่วพลางลุกและค่อยๆเดินกระเผลกเข้ามาใกล้ผมขะขาของเขา...& `' g# w ?9 b0 a) b0 ?# d
6 ~- W5 ^4 z( V" q
' j8 W$ F. m# R( \7 ], _/ ?ตัวเองเจ็บขนาดนี้ยังมาห่วงคนอื่นอีก!
7 z( X$ ^# S/ y n1 i: M+ q5 Y0 t
; R, e& d& W# ]$ d( f+ J+ J
* V- V7 L2 D4 s( D4 n4 p% p! p) ~( w“ขานาย...”
& O# e& ~8 ^6 j4 v. g4 Q2 f$ J9 X" e7 `7 i
2 F( C- I9 y G) V' \: a
“...” ถึงจะมองไม่เห็นเพราะเขาใส่เสื้อและกางเกงขายาวแต่ผมรู้ว่าเขาเจ็บ# c4 T9 ~" o- Z) q; t1 N
1 N# p9 ?9 r2 B- O& b5 y: F+ I# r
5 R& E) L5 x8 o: O: X1 d9 |“ฮึก”
- @$ U" m! @: y2 I. g/ n5 R) j0 L4 A: A
# w5 X: T1 O' d2 B4 a# P“อย่าร้อง...ผมไม่เป็นไร” เขายกมือขึ้นแตะหลังมือผมที่จับซี่ลูกกรงอยู่หลังมือใหญ่ดำคล้ำมีรอยแผลเหมือนโดนไฟลวก...เพราะช่วยผมสินะ/ w, ~7 r. l Q! ?* R! ~
! `: c: L% r1 e% X, R( c# p- p: L5 Y
ไม่สิทุกรอยแผลบนตัวเขาตอนนี้เกิดมาจากการช่วยผมทั้งนั้น
( j5 J1 h, Y( k6 f+ n @
! v# D) E! J" _0 _6 A/ f1 Z$ X
; z: C2 h* V. h8 @“ฮึก เจ็บมั้ย” เขาส่ายหน้าเบาๆผมปาดน้ำตาออกก่อนหันไปหาจ่าเฉยที่ยืนห่างไปสี่ห้าก้าว
1 Y& \* L* \/ X' z
+ q$ W, u. ~0 n; f6 u* _! z) a* T9 K0 E' ^
“ช่วยปล่อยเขาออกมาทีครับ” จ่าพยักหน้าความจริงเขาต้องโดนปล่อยตัวตั้งนานแล้ว ผมนี่แหละมายืนคร่ำครวญอยู่ได้! 1 X% C7 |* w; d3 M* }$ a: @
$ [4 Y0 ]2 \2 F. P) f( h, \7 t
) v/ E- z8 B9 I% P# y3 ~หลังจากโดนปล่อยตัวแล้วผมพาเขามายังรถที่ไอ้ปอนด์จอดรออยู่ก่อนแล้ว ผมเปิดประตูหลังเข้าไปนั่งก่อนเขยิบมาอีกด้านเพื่อแบ่งที่ให้เขานั่งอีกคน4 X2 R0 H9 D# B* L. O* y
) ^+ g" z8 o( _: U" {( d M$ x" D
$ t0 k6 e& ^- dแต่เขาไม่ตามเข้ามา ผมจึงกวักมือเรียก
& p; ^& s, {8 d* m8 O; f) I5 R ~2 J
$ J" t, _. a* h
“นาย มาสิ”3 i3 b U# k, g, @; Y+ N5 j
0 n0 x3 F- O3 C8 Q- x
M, [- b% O9 T1 W“ส่งผมแค่นี้ก็พอ” ว่าแล้วเขาก็หันหลังเดินกระเผลกออกไปเลย ไอ้ปอนด์ที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับมองมาทางกระจกส่องหลังเป็นเชิงว่าจะเอายังไงต่อ ผมนิ่งชั่วอึดใจก่อนบอกให้มันกลับไปก่อนเลยขณะที่พาร่างตัวเองลงมายืนข้างรถ
$ [: @/ P' s4 l" n; c9 K
& b: ?& t1 w9 y; D' j/ M( I' l- N- [& W+ Q: x: Z6 b+ T' E# S$ K
“เอางั้นหรอมึง”
0 _( E$ @/ H- @5 a9 |
& @* @- V. K1 b: I: l& }) q7 i) ~4 k: f. I
“เออตามนี้แหละเดี๋ยวกูขึ้นสองแถวกลับ ไปก่อนนะ” ว่าจบผมก็รีบเดินออกมาเลยขืนชักช้าเดี๋ยวตามไม่ทันหายตัวไปอีกคราวนี้ผมบ้าตายแน่3 d% g6 P9 M# {1 g+ b/ k& K. f
, V6 t4 }/ a) [* c8 D: O8 ?6 W9 a" {3 R/ O
ผมถอนหายใจโล่งอกเมื่อเดินออกมาถึงริมฟุตบาทข้างโรงพักก็เห็นเขากำลังยืนรอข้ามถนนอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่าไปเอาไม้ไผ่มาเป็นไม้เท้าค้ำยันจากไหน4 ? g2 u/ H2 R3 f. z
% w8 d8 x" Q& }) T* ?( [0 w
1 z, [2 ]$ P e* ~1 x“มา ฉันช่วย” ผมเข้าไปจับแขนช่วยประคองเขาหันมามองหน้าทำท่าเหมือนจะพูดอะไรแต่สุดท้ายก็ไม่พูดออกมา
$ e/ `/ B4 l* c2 {3 n& ?
9 f0 Y0 u9 `' G& ]( F
0 c4 f' V4 D; Vดีแล้วล่ะที่ไม่พูด ผมไม่ฟังหรอก# h8 D) E& e2 X. v0 v# w- K# r9 y
* s' J% F/ I$ L0 Z. q9 N
7 z9 d% {' w7 u; Z0 m8 Y; J
“ป่ะ” เมื่อถนนโล่งผมก็ประคองพาเขาข้ามถนน
v+ q7 F0 O' o1 Q7 [& u- Y. s) _7 ^/ r( F3 N0 h: F( H
2 }0 w* H' p# J9 X# cเราเดินกันมาเรื่อยๆจนถึงเพลิงไม้ขายกล้วยทอดที่ปิดร้านแล้ว เราเลยถือวิสาสะนั่งลง(ผมบังคับให้เขานั่งเพราะเห็นว่าเขาเริ่มจะเดินไม่ไหวแล้ว) ผมให้เขาถอดเสื้อแจ๊คเก็ตตัวนอกออกอย่างต้องการจะดูว่าเขาบาดเจ็บตรงไหนบ้าง เขาทำท่ายึกยักแต่วันนี้เชื่อเถอะไม่มีใครสู้แรงผมได้หรอก& ~6 ?, u0 N: N4 ?- m- A
; M4 ]0 p$ J/ {2 C& C4 G+ p, C
2 @. W: _: I: g" `6 m
วินาทีแรกที่ผมได้เห็นรอยฟกช้ำตามร่างกายของเขาทำเอาใจผมกระตุกวูบ
3 M3 }% X4 J, T& L/ J4 i1 Y" b- p/ D0 K k N0 H9 v
?3 m5 R9 M) H) k( N. a& V0 M& Vขนาดสีผิวดำคล้ำยังเห็นรอยได้ชัดเจนขนาดนี้ s5 h3 m/ f9 @: i C8 [+ X l
! p1 O4 `$ V9 C, q- l! o" @ {* d5 P1 B: p, V
ใจร้ายกันได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ' |1 [9 W: t7 r5 I
) X. \: O8 v# X S* {, h2 _2 F9 c: ^
“ไปโรงพยาบาลกัน” ผมจับมือเขาลุกขึ้น แต่เขากลับส่ายหน้าพลางขืนตัวไว้“นายเจ็บ” ผมย้ำ
1 s" @; M( |8 ~6 y: O
. T' k! D5 m1 _0 W" f- q: ~0 U2 U& P; r8 g
“ผมไม่...”
# n% r2 ~9 U: A
; t3 \6 M3 O1 D5 [
) B4 o4 X+ B( i6 N+ \“ไม่เจ็บได้ยังไงรอยเขียวช้ำเต็มตัวแบบนี้” ผมดักคออย่างรู้ว่าเขาจะพูดอะไร
) G1 q/ D, w {0 t2 E4 n% _
1 _3 F6 }- G; _7 U5 z; f2 x/ _9 u% z" e" T( U
“ผมไปโรงพยาบาลไม่ดีหรอก”
; G ~3 ]! Y5 p- z7 l8 u3 s0 X! x' e: x* X r4 h8 m" \
8 Y! @7 ^/ R# l4 N: k
“ทำไม”
* D& [. N, q! q4 j6 y3 R3 K( h. [, k
9 P. v2 f; ~+ a n9 ?0 n- ~
“ดูสภาพสิคนในโรงพยาบาลคงแตกตื่นกันหมด” เขาส่งเสียงเยาะในคอ / o0 M/ p w& @# v
_! `5 D7 z# O, u# i
! W& t1 ~6 O v" D/ @
ผมเถียงไม่ออก จะพูดว่าคนเหมือนกันไม่มีใครกลัวก็พูดได้ไม่เต็มปากเพราะรอยตามร่างกายมันฟ้องว่าคนส่วนใหญ่ในสังคมแบ่งแยกกดเขาลงไปอีกชั้นหนึ่งมากแค่ไหน
l0 D) ?( S8 Q$ E4 L# w3 O8 {* K- G
) A% p# _; S6 K. f4 |8 Y m
ซึ่งผมไม่ชอบใจค่านิยมแบบนี้เลย
/ `* X! i, c( r2 I! B) P y4 R6 M( G) ^ f1 }6 f& L4 K$ d
% {& X* J. P0 R8 `, n' Bผมนิ่งคิด ถึงยังไงผมก็ปล่อยเขาไว้แบบนี้ไม่ได้ ไม่เกินพรุ่งนี้แผลตามตัวเขาต้องเริ่มอักเสบแน่ถ้าไม่ได้รับการดูแลสุดท้ายไม่พ้นไข้จับแหงๆ
5 p# G) u: A' a2 v9 T, r* P6 {: G& s" d. h* s8 S: ~
% B' d, M& J y7 M& Q: d6 o- z“’งั้นเอางี้นายไปพักห้องฉันก่อน”3 `. M. ^9 C( m- c. H
0 ^' z2 E5 z% m7 m( y9 f9 v: K
กึก
9 m- m+ F x+ N( p
' D5 A/ Q1 }6 H+ O* Z
% F9 k$ ~; R' Aเขานิ่งไปก่อนจ้องผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออกจ้องเหมือนมีแมลงสักตัวบินหลงเข้ามาในลูกตาและเขากำลังมองหามันอยู่
+ i9 w; L) u+ ]) L& D1 f, G8 i: C- {& v6 }
: t' q0 p: |. ~' v
“จ้องฉันทำไม”9 Y( y2 f7 t; o# t0 s7 p! ^4 R) R! |8 J
! H4 c+ v5 t( {; r* w
4 Y& [& U6 m- H% |/ B6 }“เมื่อกี้คุณพูดว่าให้ผมไปอยู่ด้วย”7 w6 E$ I0 Z" u( k3 L! F4 p
9 \$ q* F* \! p9 q: T, P9 q
2 a+ S4 z1 k+ a0 w0 i9 R$ j& K. x
“อือฮึ” แล้วมันแปลกตรงไหน8 v! _8 E! [! O" y5 u0 p8 @) s& K2 t
7 b; G m+ i7 y! N, q4 B: ~5 o) g) G3 f8 p" t
“ผมสงสัย” เขาพูดแล้วถอนสายตาออกไปจากใบหน้าผมเหม่อมองตรงไปด้านหน้าแทนผมเลิกคิ้วอย่างงงัน5 ~; P- O& f, E3 |7 D0 {
+ j8 T* B& E& T5 a5 A: E& R
) m* l% E2 q5 Y“สงสัยอะไร”1 e( A x5 y: |* X( k: M
% l% s# _- B& \9 K8 x, Y1 Y" [8 b& n \
. x6 y4 x1 {- c) a3 w! {" G“มีใครเคยบอกคุณมั้ยว่าคุณไว้ใจคนอื่นมากเกินไป” ผมขมวดคิ้วนิ่งคิดก่อนจะเม้มปากเมื่อเข้าใจในสิ่งที่เขาต้องการสื่อ ผมเลยสวนกลับไปบ้าง* u; K( u- g# L* G @5 h
- ]; x6 b% W5 o' Y" I
0 O; j8 x0 L* E1 v* S5 V“แล้วมีใครเคยบอกนายมั้ยว่านายพูดกับฉันเยอะขึ้น” จริงๆนะ จำได้ว่าเจอกันครั้งแรกอย่าว่าแต่พูดเลยแม้แต่เข้าใกล้ยังไม่กล้าด้วยซ้ำ ก่อนมันจะพัฒนาเป็นการพูดกับผมสองสามคำ แล้วดูเดี๋ยวนี้สิต่อปากต่อคำได้ทุกประโยค1 Y8 U# |: p; o' ~: {/ _
; j# b9 E9 e' _/ o/ [8 O; ^! n: g8 B! t5 E5 Y" u5 }
มันเป็นสัญญาณบอกว่าเขาไว้วางใจผม
$ S: \+ Q" k) f) Q- l9 I
# \3 x* F! @1 O# G# w
8 c: S1 N2 l! N pเช่นเดียวกับเหตุการณ์ในกองเพลิงวันนั้นที่ทำให้ผมไว้วางใจเขาเช่นกัน
; I! ]3 [, z' p0 t/ O& {# Q9 h/ H
. G" \7 W) X) C( \7 n8 I“ใครจะมาบอกผมล่ะ”
+ r b- @7 k3 Q! B* y
+ Y2 g2 m; n( \; F% q) E3 [
2 i* R. s( E" A( p( nนั่นสิ. E, u; h# _7 m" A4 S' a
+ p R& r6 S/ t0 C6 S- q
( U6 `/ O. p& fแม้แต่ความเห็นใจยังยากที่จะหยิบยื่นให้กัน
5 @; I' p+ r! a0 f
4 y W* G3 o' J8 s9 L
5 }) w {" d4 \4 i8 {3 J/ F“ไปอยู่กับฉันนะ” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง5 v- X" ~+ w, F! D) t- w0 e# Z
5 N' @5 L" o$ F3 _0 X6 O( ` k) I3 t, ]! M# S8 u! t; w' ?
“ไม่ล่ะ” l: t: Y( W* `( M8 K9 B. h( m$ Z: a' x
( H" r. t2 `* R8 [* _1 h! P! {
* z7 ^5 Y/ t6 U3 u; j6 Z. E' p
“แค่ช่วงแผลนายหายก็ได้” ผมต่อรอง หลังจากนั้นค่อยหาวิธีช่วยเหลือกันต่อ ผมไม่ยอมให้เขาไปเร่ร่อนพเนจรเป็นคนจรจัดให้ใครต่อใครรังเกียจอีกแล้ว
" d$ ]8 F: s, Z a0 {8 ^% M6 l$ R% [" y( _, z- T4 w' `
0 E- W* [1 k/ ~- R) U4 X
คนดีๆอย่างเขาควรได้รับความโชคดีในชีวิตบ้าง
3 `% C( |$ Y" T J; Y
3 {1 @& f! t# b' ~9 u9 D+ p, e/ M% B6 H. [
ผมไม่ปล่อยให้คนแอบหัวดื้อคิดนานจัดการเกลี้ยกล่อมต่อทันที: Z" D) X" i, ~# p% j5 D) H* z. q1 F
9 r# A# G T% N2 Q0 @ o" W
7 G6 M) s# N# G" ?
“นะ ให้ฉันได้ตอบแทนที่นายช่วยชีวิตฉัน ถ้าไม่ได้นายฉันอาจจะตายกลายเป็นเถ้าไปพร้อมกับบ้านหลังนั้นแล้ว” จริงๆนะผมยังคิดว่าถ้าวันนั้นผมไม่ได้เขาจะรอดมาจากบ้านที่ล้อมไปด้วยเปลวเพลิงได้ยังไง
" d8 Q, p& M, f7 z/ g s
! u. ?( Q+ S/ D/ ~$ y; y% m# m1 T! R( D' Q5 G* R
อย่างน้อยผมก็ไม่สามารถกระโดดลงมาจากชั้นสองด้วยเท้าเปล่าโดยด้านล่างมีแต่เพลิงทะเลแบบนั้น# a9 l; u7 ?5 g4 S s
% r, |. X( S+ X6 a) x3 p$ Y# s9 v2 a% F. f
“ไม่ได้ครึ่งที่คุณทำให้ผมหรอกผมแค่ช่วยชีวิต แต่คุณ...คือผู้ให้ชีวิต”
2 Z' B: I7 N$ ]$ ]: _' _* H- U* K* t8 g1 i
; {1 m# `. c& Z8 S7 K, k T" [
ผมชะงัก5 z+ R; @6 L8 Y2 m4 R( x
8 m( |6 h5 X% m1 T# f# a
5 p: `* H! _4 e/ ]8 Rไม่ใช่เพราะคำพูดของเขา" ?9 y: R! X% C9 G
6 R' i+ j- R7 e; G8 _
( g" e" I* C8 r8 H8 I& U. X9 b2 Yแต่เพราะดวงตาของเขา
9 [8 n9 A" B; T% j1 h/ A+ y2 u" C5 F7 X1 U0 a Y8 v" z. s
& g/ m: @, m. [5 e# h4 `. k
ประกายตาที่ทำให้ผมใจเต้นแรง% J$ {8 M* G2 k# i- N' N3 p
{' g3 q" d- R# M% e6 k! n' R3 Q; c# ~1 a# l% {, C
แม้จะโดนทำร้ายจนเจ็บหนักโดนจับขึ้นโรงพักนอนห้องขังแต่สายตาเขายังว่างเปล่าอย่างไม่ยี่หระต่อสิ่งใดบนโลก8 ?! b S5 ]2 N3 s0 ~) M: v
3 H2 w; Y* t, A9 Q
+ f/ {7 g% T A+ j [& G3 }แต่ประโยคที่เขาพูดพร้อมประกายตาแห่งความสุขเมื่อครู่มันทำให้หัวใจผมพองฟู) Z1 _3 [9 L: y- Q
( C9 B* [" ]$ s! q& |; ^
, W5 u+ L# P6 @1 w
“สรุปนายไปอยู่กับฉันนะ”* f6 d/ X8 A; [
" |, u; z9 ^" A0 u0 |6 n, Z3 p/ f; S; Y( ?0 p. U* ^$ F! |6 G" n
“ไม่”
. l2 B: n9 P) q+ I! `' J+ @
# z4 v6 D4 h6 I8 q7 Y& ?! |' J: s; O
4 l2 r* T0 L2 W- F ]อะไรอ่ะ คิดว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ!
2 l3 E& Q5 \$ k# Z" @& P; T/ Z1 p: \0 i+ |( `: M+ l8 a/ U
' B5 k% {+ m6 s/ y' H5 q: B2 S
“ทำไมนายดื้อจัง!” ผมเริ่มขึ้นเสียงเจ็บหนักขนาดนี้ไปนอนข้างถนนตากแดดตากฝนให้ตัวใหญ่แข็งแรงยังไงก็ไม่รอดแน่
9 v5 x0 o: X; n4 ^+ R0 \2 F
% \; J' L1 [& j
) j/ O+ U/ {6 W' F/ Mเขาอึ้งไปกับท่าทีโมโหของผมก่อนถอนหายใจหนัก
1 D4 Z' z/ f) ~7 H# b0 T
8 o# x7 P. z* c. |4 }2 p9 x1 U# N8 o) n
“ผมกลัวคนจะมองคุณไม่ดีใครจะคิดยังไงถ้าคุณเอาคนบ้าเข้าคอนโด” คำว่า‘คนบ้า’ ทำเอาผมเจ็บในอก
: N$ ]! X) v Q5 Y! o) }7 C' n1 J5 R8 x
- u4 w2 J3 u8 H( }
“นายไม่ได้บ้า”# z+ Z, b: ?7 R" ~4 j: k t
4 ]+ b! s9 C, | P n) _
: w: X/ S6 B! d% ^; [+ C“คุณดื้อกว่าผมอีก”# I/ l6 L" m2 I, U+ M, n4 P, U
: z5 B+ y5 h5 E( L# U, |6 r% h8 _. r7 G
“รู้แล้วก็เลิกปฏิเสธแล้วไปด้วยกันสักทีเถอะครับถือว่ากระผมขอร้อง!”6 U3 h( ]/ {- B, R
0 @2 } {$ v( a4 L3 X
0 l8 O) J3 D, O7 B/ W! m7 M) H* {ในที่สุดผมก็สามารถบังคับคนที่ดื้อสุดๆคนหนึ่งมากับผมได้แต่ก่อนจะกลับคอนโดเขาก็ขอไปที่ๆหนึ่งก่อน; \& O7 F3 h2 n, ]. B1 c2 Z7 {( O) z
" D2 P( f! i- ~, _: t6 ~2 O7 J
$ |& o" V! j! ~. D. xเขาพาผมมายังหลังบริเวณบ้านที่ถูกไฟไหม้จนตอนนี้เหลือแต่ซากไม้ตอตะโกสีดำตรงไปยังท่อระบายน้ำขนาดใหญ่ที่ฝังอยู่ใต้ดินโดยมีปลายท่อด้านหนึ่งโผล่ออกมา เขากระโดดลงไปก่อนมุดหายเข้าไปในท่อระบายน้ำผมชะโงกเข้าไปมองแต่เห็นเพียงก้นของเขาที่อยู่ในท่าคลาน
4 U2 h* W) O3 Q4 |4 H- x. c0 o+ W2 [: m
3 G9 n" J! _! D! T$ Z
อย่าบอกนะว่าโดนไล่จากตรอกนั่นก็มาอาศัยอยู่ในท่อระบายน้ำ2 A. e, y9 S/ J1 `
# y% C% `& Y+ E$ O8 p$ Y$ S# X5 ]
6 O* M$ i0 T" d6 i* ]
และการคาดเดาของผมก็ดูท่าจะจริงเมื่อเขามุดออกมาพร้อมถุงปุ๋ยที่ไว้สำหรับใส่ข้าวสารสิบห้ากิโล ณ ตอนนี้มันถูกตัดแปรรูปเป็นกระเป๋าสะพายข้างไปเรียบร้อยแล้ว% N+ f6 Y# a% ] e# R% D5 _
- k* w8 ^4 B8 _( Q
" ~' M% ~: R( Y5 Y5 M: @
“ถุงอะไรอ่ะ” ก่อนหน้านี้ผมไม่เห็นเขาจะมีอะไรติดตัว
1 \7 h. g8 d' G% c1 }- Z2 D/ U! m
M* S, h: u M) q* k! F
“บ๊อก” เอ๊ะ เสียงอะไร
9 A3 b- E9 i7 E+ n) E
! ]$ K0 V( g5 h3 Q" _/ `3 D7 `9 [% }& z( E( D* Q9 r7 U
“น้องหมา!!”% r' D& d% O8 Z1 R1 P! M, I
$ N0 x! Q- C5 A) q! r
( T& I; N0 V5 sผมเข้าไปอุ้มเจ้าน้องหมาที่โผล่หน้ามาจากถุงปุ๋ยแล้วส่งเสียงร้องที่ผมขี้ตู่เอาเองว่ามันจำผมได้และกำลังทักทายผมอยู่
8 K3 `& k: _+ J2 x& @' J: |& B: f7 E1 `4 h# C" c/ w x4 l; @# D
: a' Y$ v9 B$ `) G: K" a+ j' n
“นายเอามันมาไว้ที่นี่หรอดีนะไม่เตลิดหนีไป” ผมพูดพลางจุ๊บปากมันหนึ่งทีและมันก็ส่งลิ้นมาเลียปากผมตอบน่ารักจัง
; @( g. S( M/ r5 \
- ^1 a- n0 [4 b3 S1 ]( z( Q3 _
“มันกลับมาเอง”
) I: l1 T1 d5 f1 m4 k6 n. U7 Z8 m1 w- U4 b/ R) ~
: J3 O9 i6 K) u5 e o* C1 d6 R* @* F- S
“หือ” ผมเงยหน้าขึ้นสนใจผู้ชายตรงหน้า
$ \: |& Q# b8 q- i. u+ r- S
7 J! C0 Z- \. o' K( Y, l$ Q. _5 S' a4 l6 a, L0 s
“มันวิ่งหนีไปตอนที่ผมโดนชาวบ้านรุมทำร้าย”, Y8 i* h& d; O6 c- }( h1 v
: x& P I* F4 Z) H2 F7 @8 w
4 v! _! a' R* D0 F5 h1 ?/ x“แล้วนายรู้ได้ยังไงว่ามันอยู่ที่นี่”% o, z+ D& S. a) r
; u9 u5 @% i1 U) h1 n0 P$ n' U2 N
“มันคงจำทางกลับได้หรือไม่ก็มาตามกลิ่นเสื้อผ้าของผม” เขาชูถุงปุ๋ยขึ้นเป็นเชิงว่าในนั้นมีเสื้อผ้าอยู่ ก็เสื้อสูทกับเสื้อผ้าชุดเก่าก่อนที่ผมจะไปซื้อมาให้ผลัดเปลี่ยนนั่นแหละ u9 E' I* p% W; l" @8 {3 U
# j- z2 O/ a0 b; R# N6 A! B8 P- ?! D7 Q* u: F/ |7 Q
“ฉลาดจังเจ้าตัวน้อยรอเจ้านายอยู่สินะ” ผมก้มลงไปคุยกับน้องหมาในอ้อมกอดอีกครั้งก่อนเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มกว้างให้คนตัวโต z5 i9 ?. b: a, C$ G) B
7 y/ A; W& u( n7 J0 ]+ Z! B3 M; B0 `- T5 c
“ต่อไปนี้ก็ไปอยู่ด้วยกันนะ^_^”
5 E6 J; n: V0 {( b) k* d, [
; \- h1 q' J! U
O2 y1 e- x# U A1 b
# |, o( k% H' `. Z) u1 B9 F( a# _- e8 x* P5 l$ s# Q
2 _/ I+ {6 b1 n! @, ?) }; B; M4 J8 G
“ไอ้เล็กยามบอกว่ามึงพาคนบ้าขึ้นคอนโด!” ไอ้ปอนด์เข้ามาเขย่าไหล่ทั้งสองข้างจนหัวโยกคลอนมึนไปหมด ผมเข้ามาในห้องมันเพื่อขอเสื้อกับกางเกงยางยืดสักชุดแต่ยังไม่ทันพูดอะไร พอเคาะห้องมันยังไม่ทันเคาะซ้ำประตูไม้บานใหญ่ก็เปิดผั่วะออกมาแล้วก็เจอจับเขย่าๆเช็กๆไม่หยุด
; O9 u3 f! v( ~" n
/ Y8 w3 _! b" N( x
% F3 t1 E" L- S) d8 s“พะพอก่อนกูเวียนหัว!”
; i' A, @) T2 s9 [; t
8 k3 w, W) i. v6 ~: R( T* m* w+ N, U6 A A5 F y/ ?& c
“บอกกูมาก่อนสิว่าไม่จริง!”- i. H8 \4 k9 p/ W; Z3 P. O, Y
9 Y4 U: k& \- b& M
" e! H) n" L/ Q5 p6 K& y7 _! Z% L“โอ๊ย ไปคุยกันข้างใน เดี๋ยวห้องข้างๆก็แห่ออกมาหรอก” ผมผลักมันเข้าไปในห้องก่อนปิดประตูปัง พิณกำลังพับผ้าอยู่บนพื้นหน้าโต๊ะเตี้ยหันมามองเราสองคนงงๆ
. R& V1 _0 O% p" k: _; E" q: ]) A: z4 A1 X5 e) n
9 \% j6 u8 v- ]" `“ไอ้เล็กกูรู้นะว่ามึงจิตใจดีเลิศแต่แบบนี้มันเกินไปรึเปล่าวะ” มันว่าด้วยน้ำเสียงซีเรียสขั้นสิบ) d6 P# o$ q/ i! V, k' X; V
$ o6 {0 U) V* }
2 e% ]' c0 n5 s5 v5 u9 z“กูพูดไปมึงก็ไม่เข้าใจเอาเป็นว่าเขาเป็นคนดีมึงไว้ใจได้”6 A5 n# \: ?! b5 n& Y
9 I$ x: I9 F/ i: _. Q
% n7 P; C) M2 a
“มึงเจอมันไม่ถึงเดือนไม่รู้แม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ!”มันยกมือขยี้ผมอย่างหัวเสีย4 Y f: `1 e: P+ B# P) y' m4 i
0 ^; H5 S- ~- l, r7 G2 p S. R; q% j; Q+ d! N( E
“แต่เขาเป็นคนดี”3 A, h+ R2 X1 x
7 V7 y- A- S# @$ B& q0 C9 H9 ^ h5 ]
) k5 }9 D6 l0 E; u
“มึงไปแหวกอกมันดูหรือไงถึงรู้น่ะ!”
$ _& n$ I7 u" ~7 {! S3 t0 B$ r( F3 _. U- [* L
8 |+ B/ V% d6 `7 E' W# ?ผมไม่รู้จะอธิบายให้มันฟังยังไงว่ะ
( a0 q" |# j( g" Z B; a8 I# C
9 }) T7 j _: I& _- _# b2 n' G
" P6 ]' g( D2 t/ }$ ]! K“ปอนด์ มึงฟังกูนะกูยอมรับว่ากูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาสักอย่าง แล้วกูก็ไม่เคยไปแหวกอกบ้าบออะไรอย่างที่มึงพูด แต่เขาช่วยชีวิตกูไว้เขาคือผู้มีพระคุณ โอเค ถึงสุดท้ายเขาจะไม่ใช่คนดีหรือถึงแม้เขาจะเป็นคนบ้ากูก็ปล่อยเขาไว้แบบนั้นไม่ได้ มึงเข้าใจกูมั้ย”7 `' d M7 X V8 @/ E- I% t7 r
# q2 a9 T! X' u t* l9 }
5 Q6 j+ f- Z6 V/ f" l
“แต่มึงก็ไม่ควรเอาเข้ามาอยู่ในห้องมึงถ้าพ่อแม่และพี่ชายมึงรู้จะเกิดอะไรขึ้น”4 E/ \8 L# \$ b9 N2 C; v
1 }2 O. z5 n1 @/ ^6 t% K
z2 y7 V5 q+ y+ q" G5 o
“กูขอล่ะปอนด์กูเชื่อว่าเขาเป็นคนดี ไม่ทำร้ายกูแน่นอน กูอยากให้มึงเชื่อใจกูนะกูดูคนไม่ผิดหรอก” ผมส่งสายตาอ้อนวอนขอร้อง
8 X) E; S1 g( O0 U) J7 N! p, e% G, p% u
" y4 v( `( {0 b( L“ที่รัก” ผมส่งสายตาขอบคุณพิณที่ลุกเดินมาลูบแขนไอ้ปอนด์ช่วยอีกแรง3 P# }3 a* g: f
! Q/ K/ `7 z) P$ ~) n3 }9 k. E* i+ F3 S6 R; q- K" p4 S
“ที่รักเข้าใจปอนด์ใช่มั้ยมันคนละเรื่องกับความเชื่อใจ”
7 s E/ S) T7 z( d
/ V( V7 g6 P$ Q/ B& P+ G/ @ ?: l7 o. e) z6 |7 b# V% G. \
“พิณรู้ค่ะพิณรู้...ปอนด์เป็นห่วงเล็ก แต่ที่รักเล่าให้พิณฟังเองว่าเขาเป็นคนเข้าไปช่วยเล็กไว้ ถ้าไม่ใช่คนสำคัญไม่มีใครเอาชีวิตกระโจนไปเสี่ยงแบบนั้นหรอกนะคะ แล้วเขาจะทำร้ายคนสำคัญได้หรอ” พิณเอียงคอส่งยิ้มหวานให้ไอ้ปอนด์ที่ขมวดคิ้วคิดตาม' v& Y: v# O$ c1 O1 I: [; H
; t: n, u. {. q
, a; E( }! _& l( Vแต่ผมนี่สิรู้สึกหน้าร้อนกับประโยคของพิณยังไงก็ไม่รู้
% n+ ]( b/ a) r b/ j9 B( B8 R+ w+ ~7 T9 m- e x& \- m
* E$ `, j) Y7 ~+ W! X+ b
“แต่เขาหน้าตาน่ากลัวมากมั้ยพิณกลัวนะ” เมื่อเห็นว่าไอ้ปอนด์มีทีท่าอ่อนลงพิณก็หันมาขยิบตาพูดน้ำเสียงขี้เล่นกับผมแทน ถือเป็นการตัดบทและมัดมือชกว่าไอ้ปอนด์โอเคแล้ว
$ K) k0 \2 a% i8 ?* d( }
- ?+ b7 S7 e0 i* A/ D6 D1 x) u: }) M) g+ @; R2 a
“ไม่หรอกรับรองเงาะถอดรูปเมื่อไหร่พิณจะอยากได้แฟนใหม่ทันทีเลยล่ะ”+ u5 W: f5 ^/ j- p. E, F3 f
4 \& w4 r$ P/ j+ a, I% U9 n
" V/ K) X" I8 c& T6 z( D1 M“ไอ้เล็ก!”
1 J A/ d& f% D- I: I1 n# C9 t# v4 S3 o
' O2 z* e5 f' }- g5 @ไม่ได้พูดเกินจริง ภาพวันที่ผมเอาเสื้อผ้าไปให้เขายังติดตาหล่อมากจริงๆขอบอกผมยังคิดอยู่ว่าถ้าสาเหตุที่ทำให้เขามาเป็นคนเร่ร่อนเพราะว่าตกงานจะจับเอาไปแคสเป็นนายแบบท่าจะรุ่ง" z& m; T H& K9 k( p: S0 G
) n$ ]2 R* }6 u9 x9 q1 N
) C, s6 v* {+ U; L1 E/ _คราวนี้แหละได้ไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้าแน่ ฮ่าๆ
( F, y) L# X& z2 R1 ^) z( C2 g
1 ?- x3 t6 R3 U( b. m
" {/ ?* y; a( g! z6 P3 ]' D) I/ l“แล้วนี่มันอยู่ไหน” ไอ้ปอนด์ถามเสียงขุ่น. i2 ^6 P& ^8 L, g; a
5 y: {+ ^+ _- ]( J r7 z/ M+ d5 G* i' p# \& f d3 r
“อาบน้ำอยู่กูมาห้องมึงก็จะมาขอเสื้อผ้านี่แหละ” ผมพูดเสียงแผ่วเอานิ้วชี้สองข้างจิ้มๆกัน* u( _ k* O( p9 C( Z- H
$ _. I1 G5 e" `7 T" A9 [* l, \ Z) f8 f. H+ E9 e2 t, |& e
“งั้นเดี๋ยวพิณไปดูให้นะตัวใหญ่ๆใช่มั้ย”1 t6 H/ z1 U1 E" S9 r" V
2 g/ U) l( Y3 q; k. r/ }
# M: T6 T- g" K
“อืม” พิณว่าก่อนเดินหายเข้าไปในห้องนอนไอ้ปอนด์กอดอกมองผมนิ่งก่อนจะว๊ากโวยวายออกมาจนผมสะดุ้ง2 w: {( |* z7 v% f/ S( l4 ~* t
5 q1 R3 C/ N8 R
' T) }. I/ n5 u4 A
“กูอยากจะผ่าสมองมึงออกมาดูจริงๆเล๊ย!!”# O5 u f6 C1 D5 Y4 J' b
* }% w, O) U5 D8 m: V. n9 O
4 _; z0 B0 `' i0 p7 @2 u“เฮ้ย!!”
! l1 i) n4 E4 M4 }2 y8 ?, w
4 m4 b) X" R/ ?9 G; n- U4 \* ~5 G! C' n& V- O5 p& D
อย่ากระโจนมากระชากหัวกูนะไอ้บ้าเอ๊ย!! - w8 ]3 l* \ \1 p3 h$ C
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-4 21:12:20
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-4 21:49:17
โพสต์ 2020-4-5 02:23:34
ลุ้น ตาม เงาะถอดรูป" m! x, t% \0 ~# I3 L# l$ f
โพสต์ 2020-4-5 03:12:08
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-5 07:57:44
