รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 5 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน5
# ^, k& P5 n. x; U7 ]& y8 A


แอ๊ดดดด

5 k# f; y4 |0 m' t) G
* f4 f# n; h; o+ P' H: r. i: Qเอิ่ม...

5 t9 d( \/ b2 Q
" `! k* y% O& i! t$ O' H0 Iสถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบ

  ^4 Z, M0 U3 J. g0 f  o. H
$ q9 X9 v& n/ }/ ]5 t' ^# Cหลังจากเคลียร์กับไอ้ปอนด์เรียบร้อยและมันก็รับปากแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ครอบครัวผมรู้ ขนาดไอ้ปอนด์ยังไม่เข้าใจจนต้องอธิบายกันยืดยาวขนาดนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าครอบครัวผมจะคัดค้านเรื่องนี้แบบหัวชนฝาขนาดไหน เอาเป็นว่าผมแค่ให้เขามาอยู่ด้วยชั่วคราว(บอกคนอื่นแบบนี้)เมื่อเขาสามารถตั้งตัวได้ผมจะให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น
* u2 l& r! E1 `/ q- G5 I

แต่จะให้ปล่อยไปเป็นชายเร่ร่อนให้คนอื่นรังเกียจอีกผมทำไม่ได้
" w7 O( g2 Z: |

: o( b9 O$ ]7 V; F3 N( V7 qกลับมาที่สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบของผมดีกว่า ผมกลับมาห้องตัวเองโดยที่ในมือมีเสื้อผ้ามาหนึ่งชุดและเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็ได้เรื่องเลย...
* r$ ?4 H6 }1 q4 @/ K! v
, f) s/ U. S9 c3 ]
( M" F2 Z4 N' V& }ชายเร่ร่อนที่ผมให้ไปอาบน้ำเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วโดยผมกำชับว่าอาบหลายๆรอบเอาให้สะอาดหอมฟุ้งไม่ต้องกลัวเปลืองแชมพูสบู่อะไรทั้งสิ้นพร้อมทั้งหยิบแปรงสีฟันด้ามใหม่ให้เขาแปรงฟันด้วย ซึ่งเขาก็พยักหน้าเข้าใจเอาผ้าขนหนูสีน้ำเงินผืนใหม่(ของผม)พาดบ่าพร้อมอุ้มน้องหมาเข้าไปด้วยกัน


และตอนนี้เขาก็อาบน้ำเสร็จแล้วและน่าจะเสร็จนานแล้วด้วยเพราะดูจากผิวกายแห้งน้ำของเขา แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าเขาไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่งพิงประตูกระจกที่กั้นระหว่างส่วนห้องกับระเบียง แขนข้างหนึ่งเหยียดตรงวางพาดบนขาข้างเดียวกันที่ชันขึ้น มืออีกข้างลูบบนตัวน้องหมาที่นอนหมอบหลับตาอยู่บนต้นขาที่เหยียดยาวบนพื้น เสี้ยวหน้าด้านข้างสะท้อนกับแสงยามเย็นให้ดวงตาคมเฉี่ยวที่เหม่อมองไปด้านนอกดูเข้มแวววาวขึ้น

5 B6 a- p8 g) K$ U, o3 M* W$ _
ผมทรงรังนกกระจอกเต็มไปด้วยบรรดาฝุ่นคราบสกปรกถูกชะล้างออกไปจนหมดสิ้น บัดนี้เหลือเพียงเส้นผมสีดำสนิทเงางามถูกเสยไปด้านหลังเปิดเปลือยใบหน้าคมเข้ม
$ ^0 [- `- k  Y$ m/ j0 L

ฮะฮอตเป็นบ้า!!!

* x! B+ {+ e$ [. C5 W
มือไม้อ่อนจนเสื้อผ้าในมือแทบร่วง!!


  f: {0 i0 q5 c9 K9 z& I“นาย” ผมบังคับเสียงไม่ให้สั่นขณะเอ่ยเรียก
& T3 o9 E0 L) E0 Y" W: g$ J

8 b+ E8 U# T# k8 |เขาหันกลับมาตามเสียงเรียกใบหน้าเสี้ยวเดียวที่ผมเห็นในคราแรกตอนนี้ผมเห็นมันชัดถนัดตา


" {- A9 s; Q3 j. S) [หล่อเลิศอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย!!


“เสื้อผ้า” ผมยื่นของในมือไปให้ซึ่งเขาก็ค่อยๆหยิบน้องหมาไปไว้บนพื้นข้างๆก่อนยันตัวลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา ส่งมือมารับเสื้อกางเกงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง


8 a5 n) V0 [5 v“นี่!ไม่ต้องใส่เสื้อนะเดี๋ยวจะทายาให้!” นึกได้ผมก็ตะโกนบอกไล่หลังเสี้ยวนาทีเขาก็ออกมา...สภาพไม่ต่างจากเมื่อกี้เท่าไหร่
1 h, R; g  S: i* Z& O0 {- g$ S! M; n
! c, H# b! N% S6 ]
แค่เปลี่ยนที่ปกปิดส่วนล่างจากผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินเป็นกางเกงขาสั้นยางยืดสีขาวแทน
9 a: |. y+ b! ?! X/ B9 ~8 P
, s$ T( z& l5 U# b, Z
มันตัดกันจนทำให้ผิวเนื้อสีน้ำผึ้งของเขาโดดเด่นกระแทกตาให้ฝ้าฟางเข้าไปกันใหญ่


ผมหลุบตาลงต่ำ กลั้นใจมองนานไม่ได้จริงๆ สีผิวตรงมือและเท้าทั้งสองข้างรวมถึงบริเวณลำคอขึ้นไปบนใบหน้ามีสีดำคล้ำกร้านแดดตรงข้ามกับส่วนในร่มผ้าที่ไม่ได้ขาวเหมือนหยวกแต่กลับเป็นผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนรับกับกล้ามเนื้อสมส่วนได้รูป ซิกแพ๊คบริเวณหน้าท้องหกลูกเรียงตัวสวยรับกับเอวทรงวีเชฟที่ขอบกางเกงเกาะไว้หมิ่นเหม่ ประดับด้วยไรขนอ่อนใต้สะดือเรียงยาวหายเข้าไปใต้ร่มผ้า


อย่างถ้าเอามือไปลูบคงไม่เจอไขมันหยุ่นมือคงรู้สึกได้ถึง...
1 ?/ O4 N6 ]& w6 j
: z  Y; b. l+ X  p& l' Z2 C- U
อ๊ากกกกกกกกกกผมไม่ใช่ปุญมนัสผู้มีจิตใจใสสะอาดอีกแล้ว ผมมันหื่นลามกจิตใจสกปรกที่สุด T^T
$ z* Y- o# v) ^0 p% \

“เสื้อมันเล็กไปผมใส่ไม่ได้” เสียงทุ้มเหมือนระฆังเรียกสติที่แตกกระเจิงกลับมาอีกครั้ง ผมรับเสื้อคืนมาพร้อมทั้งบอกให้เขาไปนั่งบนโซฟาเพื่อที่จะได้ทายาให้
+ N% Y; @2 H/ |! |+ I

0 X4 U7 T' G7 i: O/ }9 z: {5 G9 Pใช่!! ผมควรมุ่งประเด็นไปที่รอยฟกช้ำตามตัวเขาสิไม่ใช่รูปร่างหน้าตาเอ็กซ์แตกของเขา


  P& X7 P8 P% X! d- e* J
ฮืออออ เอ็กซ์แตกบ้าบออะไรของแกเล่าคนเล็ก!!
% [) V$ [' H0 i% y, ^* D4 v! Y
; p" [7 Y1 m: u) F7 f
) H5 l+ ~* j; k/ k3 W% y
0 \5 @8 W1 D4 b" f* p“หะหันหลังสิ” เขาทำตามแล้วผมก็เริ่มทายาบนแผ่นหลังของเขาเป็นส่วนแรก มันดีต่อผมด้วยที่จะไม่ลวนลามร่างกายเขาทางความคิดมากไปกว่านี้ แต่แผ่นหลังเขากว้างน่าซบจัง T^T
' n/ B) ]8 N* Y' K+ q! u

& n. Z9 f3 F% V  {# \/ q( gหยุด! หื่น! เดี๋ยว! นี้!

0 ?# C: ~* k+ f# H$ k
0 \/ P+ m! A: ~! b$ Q+ O" _" H6 d3 [ ผมหมุนเปิดฝาหลอดยาก่อนบีบลงบนนิ้วแล้วลงแรงทาอย่างแผ่วเบา รอยฟกช้ำเริ่มเขียวคาดว่ามันต้องเริ่มปวดหนึบหนับแล้วแน่นอน นั่นทำให้หัวใจผมเหี่ยวเฉาขึ้นมาทันที ความฟุ้งซ่านก่อนหน้านี้มลายหายหมดสิ้น

9 D( J; C% Z- f3 e( X  ?$ Z! `
“เจ็บมากมั้ย” เขาส่ายหัว นั่นทำให้ผมรู้สึกเคืองขึ้นมานิดเป็นคนเหล็กหรือไงเจ็บก็พูดมาสิ!
; |7 y9 n+ @# G
( k0 {* U* f7 D) U" n' z1 V
ฮือออ แท้จริงแล้วผมเป็นคนบ้าใช่มั้ยถึงอารมณ์แปรปรวนเยี่ยงสตรีมีประจำเดือนแบบนี้T^T
& L) ~3 g0 Z" g* U) G# g9 A2 H
$ F( f2 o& z1 w( H
“เสร็จแล้วหันหน้ามา” ผมทายาบริเวณเอวข้างขวาเป็นที่สุดท้ายก่อนจับเขาหันหน้ามา


“เดี๋ยวผมทาต่อเอง” เขาส่งมือมาดึงหลอดยา

/ p" {$ X4 q1 |: X, t+ q7 _( Z
2 Z8 W1 k! [& s/ U; `' e+ L. [“เดี๋ยวทาให้” ผมชักมือหลบก่อนลงมือทายาไล่จากใบหน้าเขาลงมา เมื่อถึงบริเวณหน้าอกนิ้วผมชะงักนิ่งเมื่อสายตาปะทะเข้ากับรอยแผลเป็นยาวประมาณสิบเซนฯตวัดเฉียงขึ้นสี่สิบห้าองศาบริเวณหน้าอกด้านซ้ายเหนือหัวนมสีน้ำตาลเข้ม

% Q1 b/ ?! x$ e" _) x
% H8 E& [' ]! a5 ^! }ตรงตำแหน่งหัวใจพอดี


เมื่อครู่ผมมองไม่ชัดเห็นเพียงแวบๆนึกว่ารอยแผลที่ได้จากการรุมสกัมเหมือนส่วนอื่นๆ
" x3 ?3 g9 F* ~- n7 p
$ t, P  x5 V% T# }
) L9 T7 b; i& t. C; m“รอยแผลเป็นนี่...”


3 V% R  x0 _7 ~# G* d$ Sสายตาเขาปรายมองตามนิ้วมือที่ลูบไล้สัมผัสมันอยู่


“ไม่รู้สิ” เขาตอบเสียงเรียบ
1 V+ N' v- F' h9 p+ @0 Y" ^
4 b. Q0 O1 v# P5 G
“หืม” ผมเลิกคิ้วสงสัยอะไรคือรอยแผลเป็นเหมือนโดนฟันมาแบบนี้บอกว่าไม่รู้

2 B: Y& M4 R8 I5 E
อย่ามาอำว่ามีมาแต่กำเนิดเหมือนปานอะไรเถือกนี้นะผมไล่กลับท่อระบายน้ำจริงๆอ่ะ


& k, t+ b. H+ y4 [2 P/ ?“ผมไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง” นั่นไงล่ะ!!

- B0 V; U4 P( V3 h6 q9 d! G
* |" B  d2 i! ?2 J, {& nผมเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแต่มันก็ว่างเปล่าดุจเดิมไม่ได้มีอาการหลุกหลิกเหมือนกับว่าที่เขาบอกว่าไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ ไม่ได้ต้องการปิดบังแต่อย่างใด

. r  k1 l; ?" m) C& t. F" n
ผมเริ่มลงนิ้วบนรอยช้ำต่อ
  M, x4 N/ L8 D* b/ z: G
1 X3 d  H1 n$ H( w' M+ }
“เอาล่ะ ในเมื่อเรามาอยู่ด้วยกันแล้วฉันถามเรื่องส่วนตัวนายได้ใช่มั้ย” ผมเกริ่นนำ อย่างที่ไอ้ปอนด์บอกผมควรรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาบ้าง...ไม่มากก็น้อย

* P3 J' i. a- x3 N# p2 A: W, P' L
เขาพยักหน้า
- i7 k1 g: p- ?; y4 d
2 f& O; W+ |3 ~% [5 W
“นายชื่ออะไร” นี่แหละ สิ่งแรกที่ผมควรรู้เอาแต่เรียกนายๆกับชายเร่ร่อนอยู่ตลอด คราวนี้จะได้เรียกชื่อถูกแต่คำตอบของเขาทำเอาผมแทบหงายท้องตึงตกโซฟา
  j# H' w9 Y" ^* \& t7 a  p
3 \. \; k' X% ], t; |
“ผมไม่รู้”

  i9 ^( C" e0 `' I# ^2 x
“นายไม่รู้จักชื่อตัวเอง!!”
1 U. G$ a5 C6 K0 z9 f; O+ q

2 M0 W! o) E! `8 ?9 Cได้โปรด...อย่าส่ายหน้า...
9 s. R9 m/ f5 D  n! G

/ u! I0 S* C0 B/ Y7 S" @/ b* Mบอกว่าอย่าส่ายหน้าไง!!

+ z8 r# j6 H  T. T
เดี๋ยวร้องไห้ใส่เลยนี่!
, D% X( Q2 P" P$ k% c2 ^1 g
3 J. I; K2 `0 b& R- y
มันไม่ธรรมดาแล้วนะ!

: [0 ^- w4 e7 j+ Z7 a
% Z0 V4 K, O: \% U* ^5 lโอเค เอาล่ะตั้งสตินะคนเล็ก
# R4 `; ~% A. R8 p8 o1 [

7 V2 Z- V8 U8 I) w& M7 V3 I3 B: N: O“โอเค...โอเค งั้นฉันเปลี่ยนคำถามใหม่ นายรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง” ผมยกมือกุมขมับพลางจ้องหน้าเขาอย่างจริงจังยาเยอหยุดทาไปทันที ซึ่งเขาก็จ้องตอบผมอย่างมั่นคงก่อนจะ...ส่ายหน้าช้าๆ


โอ้มายก็อด!! บอกผมทีว่าเขาล้อเล่น!

2 k  b9 ]& f4 y5 Z) D1 X) o
“นายจะบอกว่านายไม่รู้ว่านายเป็นใครอย่างนั้นหรอ”
+ N! Y/ I* Z3 d1 I0 d& O, a
* L* f7 b( _9 j* p, d' e
เขาพยักหน้า

# ~+ R- v8 I! u, }9 s
& ]# i% s7 [% s; k$ J& cง่ะ พยักหน้าไปก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิดแย่ลงกว่าเดิมอีก
- U4 x5 T" K5 g

; U" C  i9 N# w& J, _2 }“นายความจำเสื่อม!!”
) j( ~5 W: D/ B; x. F1 f$ d* K

3 Y3 P2 J5 K. \$ {& M% Iผมลุกพรวดขึ้นยืนพลางชี้หน้าเขา รู้สึกได้เลยว่านิ้วตัวเองสั่นจนชี้ผิดชี้ถูกไปหมด มันจะละครหลังข่าวเกินไปแล้ว! หวังว่าคงไม่ใช่ทายาทพันล้านโดนลอบทำร้ายเพราะแย่งมรดกกันจนต้องหนีหัวซุกหัวซุนเข้าไปในป่าแล้วจนมุมกระโดดหน้าผาลงมาศีรษะกระแทกหินจนความจำเสื่อมหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะเอาเรื่องไปส่งทางผู้จัดให้ทำเป็นละคร


แต่มันก็ตลาดเกินไปคงไม่มีใครอยากได้หรอก เอ๊ะ!ผมกำลังนอกเรื่องไปไกลแล้วหรือเปล่า T^T
. _1 [% c" J. k" E
5 P  |3 C3 w1 R  o1 h4 Y9 i; N
2 n9 j8 k) D3 D+ s9 |: F“ถ้าการที่ผมจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลยเรียกว่าความจำเสื่อมก็คงจะเป็นแบบนั้น”
" W2 g0 z/ ~1 z3 D: q5 W

ขอบใจที่ช่วยเรียกสติกลับมาแต่ประโยคที่นายยืนยันมันทำให้สติฉันกระเจิงอีกรอบอย่างดีเยี่ยมเลยล่ะ
- e% S+ @3 a2 \8 l# G

3 J7 b6 o% g8 _  Y4 V# N“โอ๊ยยย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!” ผมสบถขึ้นพลางทิ้งร่างลงบนโซฟาอีกรอบ ศีรษะเอนพิงพนักพร้อมกับเอาสองมือปิดหน้าตัวเองอย่างเครียดจัด
! i9 {/ Q- `  s9 W3 p

ความเงียบเข้าปกคลุมนับสิบนาทีก่อนที่อีกฝ่ายจะทำลายความเงียบ
6 x$ y- j3 A2 L3 `) `7 T+ D* p$ v
4 ~/ `9 b  d) K( K+ H; [
6 [' j- N4 n. w$ j  q; g“ผมคงทำให้คุณลำบากใจอยากให้ผมไปก็ได้นะ ผมเข้าใจ” ผมพรวดนั่งตัวตรงมือจิกหมอนอิงแน่นแล้วโพล่งพรวดออกไปทันที
+ Q. B8 A5 {6 P9 d/ r1 F

“ไม่ได้เครียดเรื่องที่นายกังวลหรอกน่า แล้วยิ่งรู้แบบนี้ยิ่งปล่อยไปไม่ได้ใหญ่” ผมถอนหายใจอีกเฮือก “ช่วยเล่าเรื่องที่นายพอจะรู้ให้ฟังได้ไหม”
: Q6 x' ?& |' E6 t( p2 t5 e
* P+ i8 N6 P% Z! {3 h
; H- `3 e5 ]. `( m0 o9 l( I( Uเขาพยักหน้าขมวดคิ้วเหมือนพยายามนึกสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วขยับปากเล่าออกมาช้าๆ
9 C& E/ r" @! s* c

  B% h0 _; ~8 }2 N  s“ผมจำได้แค่ว่า...รู้สึกตัวขึ้นมาบนก้อนหญ้าอะไรสักอย่าง ลอยตามกระแสน้ำมาติดกับบ้านสังกะสีกลางน้ำของชาวบ้านแล้ว...” เขาหรี่ตาโคลงหัวเหมือนกำลังเค้นความคิด เปล่งเสียงเป็นคำกระท่อนกระแท่นออกมา “ผมก็ขึ้นมาบนบ้าน...โดนไล่ตี...โดนน้ำคาวปลาสาดไล่...วิ่งหนีมาหยุดอยู่ที่ตรอกนั่น...รู้สึกหิว...เจ็บ...หนาว...”


เล่ามาถึงตรงนี้น้ำตาผมก็คลอหน่วยเต็มดวงตา ปลายนิ้วโป้งยื่นมาไล้หางตาปาดน้ำตาออกให้อย่างอ่อนโยน ผมต้องเป็นคนปลอบเขาไม่ใช่หรอทำไมเป็นเขาต้องมาปลอบผมแทนล่ะ

0 \2 F, d, r% ]9 A; g' U. m4 ~8 ~
( U  M6 i& P0 S“นั่นคือสิ่งที่ผมรับรู้แค่นี้...ก่อนหน้านั้นผมจำไม่ได้เลย”

( [$ `3 {% Z* V8 [  Q- M7 U, U( E" a
. r3 ?4 F# _5 V; |2 m# Z2 gนี่สินะที่มาของแววตาว่างเปล่า...เพราะไม่รู้...ไม่รู้เลย

' i. V! t7 ?. G$ Q, w9 c
) ]7 q' E8 M+ Vจากที่ฟังผมประมวลเรื่องราวได้ว่าบางอย่างทำให้เขามาหมดสติอยู่บนผักตบชวา(ก้อนหญ้าของเขานั่นแหละ)ลอยมาตามแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วมาติดกับบ้านของชาวบ้านหาปลาเข้า


ส่วนเรื่องราวก่อนหน้านั้นผมคิดว่ามันคงเลือนหายไปเพราะเหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างที่เกิดขึ้นซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
4 a$ g  O- `1 P; k1 [0 |; x, S
- J" }4 L# U" v
“นายจำใครไม่ได้เลยหรอ”


; `, `8 `, R) G4 }  k3 P9 X. A& i* V1 w“ใบหน้าเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจคือคุณ...คนเดียว” น้ำเสียงแผ่วเบาแต่เน้นย้ำชัดเจนทุกคำ เอิ่มก็เข้าใจนะว่าเขาตอบคำถามผม แต่มันรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบยังไงไม่รู้
3 @" H3 o5 R. y& [

; Q. L: W+ }6 n4 w“เอ่อ...ไม่มีอะไรที่จะยืนยันตัวตนนายได้บ้างหรออย่างเช่น บัตรประชาชน ใบขับขี่ หรือบัตรอะไรสักอย่างก็ได้” ผมถามอย่างหวังว่าเขาจะมีของสำคัญติดตัวมาบ้างนอกจากเสื้อผ้าเก่าโทรมชุดเดียวที่ผมเห็น

& H$ q# }3 c  x% R
“ผมไม่มีอย่างที่คุณว่ามาสักอย่าง” ใจแป้วเลยมั้ยล่ะ “เอ๊ะ...” อุทานแค่นั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทำให้ผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง


0 L' ~/ G: K  c) u/ B" Pแต่แล้วเขาก็ออกมาพร้อมกับเสื้อสูทสีดำตัวเก่าตัวเดียวที่เขามี(ไม่นับแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขานะ) เอามันมาทำไมอย่าบอกนะว่ามันมีลายแทงอยู่ตามเนื้อผ้า
' W% k% x' C0 E7 Y/ I% d' l9 `

รู้สึกมั้ยว่าวันนี้ผมเพ้อเจ้อไปมากมาย


ฟุบ


) C1 v! k8 F/ `4 i0 o& oเขานั่งลงข้างผมดังเดิมก่อนล้วงเข้าไปด้านในของเสื้อสูทหยิบบางอย่างออกมา แค่เห็นสันปกก็ทำเอาผมตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดที่ เขายื่นมันมาตรงหน้าผมก่อนบอก
1 o; x9 n& B0 q! Z; ^8 W% |

* ?0 B8 F7 }: a6 C5 N! E2 F“นี่เป็นสิ่งเดียวที่ติดตัวผมมา” หนังสือหน้าปกสีแดงมีอักษรสีทองหนึ่งตัวเด่นใหญ่อยู่กึ่งกลางหน้ากระดาษที่ถ้าให้ผมทายน่าจะเป็นภาษาจีน ผมรีบหยิบมันขึ้นมาเปิดดูด้านในสิ่งแรกที่เห็นคือตัวหนังสือภาษาจีน(น่าจะใช่)สีดำมากมายเต็มหน้ากระดาษสีเหลืองค่อนไปทางน้ำตาลที่บ่งบอกว่ามันเป็นหนังสือที่เก่ามากแล้ว
( j- ^0 G# V  L: U, g0 l  M

6 w) d7 `9 P: s" o# mดูๆไปเหมือนพวกคัมภีร์วิทยายุทธ์ในหนังจีนกำลังภายในที่ผมเคยดู


! ~9 a7 p6 H$ V' D  b0 L- G) Wบางหน้ามีอักษรสีทองนูนเด่นขึ้นต่างจากอักษรสีดำเมื่อเอามือไปลูบจะรู้สึกถึงความไม่สม่ำเสมอของเนื้อกระดาษ
9 A: u3 Y4 i( J' y$ x5 V

8 @% c$ \+ A% i( r4 t“มีทั้งหมดสองร้อยหน้า...” ผมพลิกดูตัวเลขมุมล่างขวาหน้าสุดท้าย ก่อนปิดหนังสือลงและเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาที่จ้องมองมาหนังสือเล่มนี้อยู่เช่นกัน “นายอ่านออกมั้ย”

/ S0 g2 M. T9 Y3 M0 ?
“อืม” เขาพยักหน้าก่อนชี้ไปที่ตัวอักษรสีทองตัวใหญ่บนปก“อ่านว่า ‘ เจิ้ง’ ”
1 |, T3 u2 d" R7 J+ l: K

; M  ^) ~( b3 B" V‘เจิ้ง’ งั้นหรอ...แล้วมันคืออะไรล่ะ!

- ^0 |: ~8 o& [
; d! T$ K) T$ q$ t. B; c9 \; Lอักษรตัวเดียวบนหน้าปกควรเป็นชื่อเรื่องหรือบ่งบอกความสำคัญของหนังสือเล่มนั้นๆไม่ใช่หรือ แล้วไอ้คำว่า ‘เจิ้ง’ คำเดียวมันช่วยสื่ออะไรตรงไหนได้
. C$ m* |+ {, V& F0 L

เหมือนเขาจะรู้ว่าผมคิดอะไรเลยพูดสวนดักคอขึ้นมาว่าตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันเฮ้อ เซ็งเลย
$ p# C5 `) s- e4 ~& {
' `+ l( i5 J' x; H+ ]
$ z: Z  X; x* Q“แล้วด้านในล่ะ” ผมจึงเบนความสนใจไปที่ตัวหนังสือมากมายด้านในแทนลายตาจนตาลายแบบนี้คงต้องบอกอะไรบ้างล่ะ
  J" b' A, }) V& S

เขาเพ่งมองไปที่หัวเรื่องของหน้าแรกพลางค่อยๆออกเสียง
: F4 H9 h% R+ k% y" U5 N

- r, J5 O# ^/ I6 Q“จี ฟ่าน”


“แปลภาษาไทยได้มั้ย เอาภาษาไทยสิ” ผมพูดเสียงตื่นเต้น เขาเงยหน้าขึ้นมองผมแวบหนึ่งก่อนกลับไปเพ่งอ่านประโยคนั้นต่อแล้วอ่านออกมาเป็นภาษาที่ผมเข้าใจ
% b; B# f, H0 {) w
2 m. A. k8 c) O5 c0 c
  v; U+ p0 }2 o8 i5 ?9 S8 J/ w“ข้าวมันไก่”

$ ^9 F; z* m/ a3 E6 }/ W
, E2 u$ H# J/ G$ H' T9 Y. @4 G  y. Oห๊า!!!!!!!!!!!!
, ^5 d6 c6 c$ l0 ]

ข้าวมันไก่!!
, v; q" g: j0 v# V3 g4 V

อะไรคือพิมพ์เป็นภาษาจีนแต่แปลออกมาได้ว่าข้าวมันไก่!!!
6 ~/ ^; }5 j! o4 p' t5 A- h
9 t( S' R) b& S. T6 y
1 [  \4 ?) R8 v5 G! F“นายแปลถูกแน่นะ ลองอ่านใหม่สิ” ผมคะยั้นคะยอ เขาเลยก้มลงไปดูอีกครั้ง “คิดว่าถูกนะ ถึงผมจะจำอะไรไม่ได้แต่ผมก็อ่านและแปลได้ไม่ผิดแน่”
) `6 ?! L3 b6 J2 |2 E

+ ?" q: c) |8 N6 I! fโอยยยย ลมจะจับ
/ |) g2 m& N( e5 Y
! I3 S( F. Q" i2 q9 R
% u( k$ v! M; \/ W# w6 Dนอกจากนี้หน้าอื่นๆยังมี ข้าวหน้าเป็ด ข้าวหมูแดง หมูกรอบสารพัดอาหารจานเดียว ไหนจะบรรดาเมนูก๋วยเตี๋ยวสารพัดเส้นอีก สรุปคือมันเป็นหนังสือเมนูอาหารไทยแปลเป็นจีน!


, ?/ u  f8 U* V- {“ผมมีอีกอย่างจะให้คุณดู”


“อะไรหรอ”
) [7 G. [+ x% q7 s# B

เขาไม่ตอบแต่ลุกเข้าไปในครัวพร้อมกับหนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ ผมรีบลุกเดินตามเข้าไปทันเห็นเขาเปิดก๊อกน้ำใส่ซิงค์ล้างจานจนเต็มก่อนเอาหนังสือในมือจุ่มลงไป
* I, i2 M$ G3 u7 R. w  S0 e
# P4 A( a6 U9 ?& f. j# a9 g
ผมยืนมองมันตาค้าง
/ T  p9 u  k8 P/ y

8 C  N6 v( Q/ M, `“เฮ้ย!! เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก” ผมรีบหยิบขึ้นมาสะบัดๆ สีกระดาษมันก็ดูเปื่อยอยู่แล้วโดยน้ำเข้าไปอีกงืออ ตัวหนังสือจะหายไปมั้ยอ่ะ ไอ้บ้าทำอะไรเนี่ย!
$ b4 o9 |9 F+ c" y4 [

เอ๊ะ!


แต่ผมสะบัดอยู่พักหนึ่งเพิ่งมาสังเกตว่าไม่มีน้ำสักหยดตกลงพื้น ขมวดคิ้วอย่างสงสัย มองหนังสือทีหนึ่งก่อนแหงนหน้าไปมองเขาที่พยักหน้ากลับมา แล้วกลับมามองหนังสืออีกครั้งจับหน้าปกดูไม่เปียก ด้านในก็ไม่เปียก ตัวอักษรยังปกติหมึกไม่ซึมไม่หายอย่างที่ผมตกใจ
! x3 z6 S: A; `4 Y

6 Q' n2 i7 y- Q9 C# X# }4 |8 G9 Iไม่น่าเชื่อ!! สภาพหนังสือเหมือนผ่านมาร้อยมืออยู่มาร้อยปีไม่กล้าจับแรงด้วยซ้ำ แต่มันไม่เป็นอะไรเลยทนทานได้ประหนึ่งกระเบื้องตราห้าห่วงทั้งที่แช่อยู่ในน้ำเกือบสองนาที เฮ้ย เป็นไปได้
2 c: X4 ?8 H) @9 {; @# T

“อย่างที่เห็น” เขายักไหล่พลางดึงผมเดินกลับมานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง


ถ้าหนังสือเล่มนี้เป็นสิ่งที่บอกตัวตนผู้ชายคนนี้คงไม่พ้นเชฟกระทะทองเป็นแน่แท้ฮือ แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า!


หรือว่าเป็นไปได้

  A. u8 [0 Y  U9 W% G% t
“หรือว่านายจะเป็นเชฟ”

0 F$ N$ u* a6 P& ]* G
“ที่เอากระทะตีหัวตัวเองจนความจำเสื่อมอย่างนั้นใช่มั้ย”
; y. l$ O* ]. [/ ]/ _7 D) V( T

+ h. p5 ^( J6 d* Kอย่ามาเล่นมุกหน้าตายตอนนี้ได้มั้ย! ผมจริงจังนะ!

% |% r8 i, @6 |0 d$ O/ a% U
9 b7 d, ~, {5 y- r“ขอโทษ...ผมแค่ไม่อยากให้คุณเครียด” เขาบอกอย่างสำนึกผิดเมื่อเห็นหน้ายุ่งคิ้วขมวดของผมหงอยเลยผมไม่ได้โกรธอะไรเขาสักหน่อย

' m4 ~5 t) x# H6 a
“อืม ฉันคงคิดมากไปจริงๆ คาดเดาไปก็ใช่ว่ามันจะถูกต้องปวดหัวเปล่าๆ” ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างผ่อนคลายขึ้นเริ่มปลงตกกับตัวเอง อย่างว่าคิดไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรกระจ่างขึ้นสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำ ณ ตอนนี้คือ...


“มาตั้งชื่อให้นายดีกว่า!”
* ?2 ]; H% G0 w2 k2 @
: u! @( G, P6 s& D6 @" [; H( `
+ ]( f0 w; M2 |# Q6 z# z/ g$ l0 E“หืม...ตั้งชื่อ?”
# q! b. v' h8 h! a) R. O4 L& u5 z
2 n: K- d7 V- b) Y
“แน่นอนสิ ก็นายไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะฉะนั้นมาตั้งชื่อกันดีกว่า” ผมรู้สึกกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที ส่วนเจ้าตัวถึงท่าทียังคงนิ่งเฉยแต่แววตาประกายขึ้นชั่วแวบหนึ่งทำให้รู้ว่าเขาก็สนใจเหมือนกัน


) J# q; v2 i0 h+ x8 B+ Z" [“แล้วจะให้ผมชื่ออะไร”

* p) N2 m; c* U. \/ j: Z
“อืมมมม” ผมเท้าคางตั้งศอกบนหมอนอิงเอานิ้วชี้เคาะแก้มอย่างครุ่นคิดชื่ออะไรดีน้า ชื่ออะไรดี...
2 P: K! N% [# u) H  W$ @

“เรียกผมนายเหมือนเดิมก็ได้นะ”
, |" q+ o( g. j: `3 Z
) D- S* o  s: A2 x3 x
“บ้าหรอไม่เอา!” เรื่องอะไรล่ะ ผมอยากให้เขามีชื่อมากกว่า

8 c$ C, j0 D0 S& w2 y4 d
6 |! \3 m. T( l8 @“บ๊อก”
; J2 G' \  {! K, V8 u4 O

ปุบ
3 X: X+ K; R; Q4 |; `+ x+ L
  p% r( X3 M" ^! Y5 `1 ~* x
เจ้าน้องหมาที่คงตื่นเพราะเสียงเราสองคนกระโดดเอาสองขงหน้าขึ้นมาบนโซฟาพลางกระดิกหางและส่งเสียงเหมือนอยากขึ้นมานั่งด้วย


; v4 r+ J2 F' R  aผมยิ้มกว้างพลางอุ้มมันขึ้นมานั่งตักแล้วลูบหัวมันเล่นเบาๆ

! i' ^" G/ W  V$ c% ^4 {- H+ m5 ~3 a
0 j; C6 ]  S: C' R# ?0 ?/ H“น้องหมาก็ต้องมีชื่อนี่เนอะ”


น้องหมา ชายเร่ร่อนตอนนี้มาอาศัยอยู่กับผมซึ่งชื่อคนเล็ก เจ้าน้องหมาตัวน้อยกับลูกพี่ตัวโตหน้าแบบนี้ ตาแบบนี้ รูปร่างแบบนี้


1 S* r4 o+ r& h; ]- qผมมองคนสลับหมา หมาสลับคน

  S& Q  g9 z+ t& O) ]$ H
) A. q/ j! g/ K; v0 E9 V" |นึกออกแล้ว!!!
- V# p: K3 t% X0 O, K' m

' ]  W/ d! N) V9 t! W  S“ฉันรู้แล้วว่าจะให้นายชื่ออะไร”

7 E" Y" L3 R2 U5 W& q# D
+ C; C- W3 l( N  L: p“...” เขาขยับตัวสองสามทีผมยิ้มกริ่มอย่างถูกใจก่อนประกาศก้อง


“ต่อไปฉันจะเรียกนายว่า‘ตี๋ใหญ่’ ส่วนน้องหมาชื่อ‘ตี๋น้อย’ เป็นไงชอบมั้ย!”

3 M2 H  l7 E. y' G6 p2 ]% }
เขานิ่งไปนิดก่อนพยักหน้า


3 k0 X; h, i9 [แต่ไม่พูด

2 O' F7 Z$ u# y0 S" Z& o
" I' f* J( E9 Z9 G“เอ้า!ว่าไงชอบหรือไม่ชอบ”
. B. S2 A! v. y0 ?0 }
' ]9 w* j8 N" e" M, U( ~- {
“ชอบคุณตั้งให้ผมชอบทั้งนั้นแหละ”
- [0 E: M! w# A; M  b: u6 c, W+ N

พอพูดเข้าก็ยืดยาวไปนะ เล่นเอาเขินเลย!
- ?* Z( z3 @7 L: q
……………………………………………………………………………………….
  p' C, I: ], s1 D4 c+ [
1 d' d- j  w# T. E

“ใหญ่...ฉันไปทำงานก่อนนะ” ผมตะโกนบอกคนในห้องน้ำเขาโผล่หน้าออกมาก่อนพยักหน้าให้
: ]$ V" H1 z+ J

9 W+ p; X$ t7 A: w7 [ดูท่าแล้วอยากออกมาส่งผมหน้าประตูแต่ตัวเองก็เปียกม่อล่อกม่อแลกเกินกว่าจะย่ำออกมา

. W  M+ q. D3 s8 a" O
ผมเปิดประตูห้องออกไปก่อนปิดแล้วเดินตรงไปยังลิฟท์ลงไปที่จอดรถชั้นหนึ่งผมยิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดีไปตลอดทาง


สาเหตุคงเป็นเพรา ‘ตี๋ใหญ่’ ที่เรียกสองพยางค์มันขัดลิ้นเลยตัดทอนเหลือคำว่า ‘ใหญ่’ พยางค์เดียว
' K. Y; _  n, ], M3 @" L

สามวันที่ใหญ่มาอยู่กับผมความโก๊ะ(ตี๋ใหญ่)ของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆหาเรื่องให้ผมขำกับความเปิ่นแบบนิ่งๆสไตล์เขาอยู่ได้ทุกวัน


เริ่มแรกจากการพยายามทำงานบ้านที่ท่าจับไม้กวาดไม้ถูดูเงอะๆงะๆอย่างดูก็รู้ว่าทำไม่เป็น แต่เขาก็พยายามทำจนสามารถทำให้ห้องขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรสะอาดขึ้นมาได้
0 s6 t. v3 M% ~9 j/ G, T
* P! M0 _& P5 U- a+ L% {. b
0 K: s: s( p0 ^% F8 i7 q; {1 tอย่างเช้านี้ใหญ่ก็ลุกมาชงโอวัลตินเคียงคู่กับขนมปังปิ้งให้ผม ก่อนจับเจ้าตี๋น้อยอาบน้ำจนตัวเองก็เปียกไปทั่วตัวด้วยอย่างที่เห็น แล้วคาดว่าจะพยายามขัดห้องน้ำต่อ สายข่าวรายงานมาว่าเขาไปกระซิบถามวิธีขัดห้องน้ำจากพิณมาเมื่อวานเย็น


! s* I4 M- _/ }ซึ่งผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องทำผมจ้างแม่บ้านประจำอยู่แล้ว เขาบอกว่าให้งอมืองอเท้านั่งเกาะผมไปวันๆเขาทำไม่ได้ อย่างน้อยก็ช่วยผมประหยัดค่าแม่บ้านก็ยังดี


/ f! H" G) F* X2 c- lเอาเถอะ เขาสบายใจก็ปล่อยเขาทำไป

1 E: ?  i& {, x' ], I9 I
/ i' v6 x' g6 L1 Kลงให้ติดๆกันเลยครับ3ตอน

mario54101

รีบต่อนะครับ รอๆๆๆ

minone

รอลุ้น​ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

tumlove

ขอบคุณมากเลยครับ

Pakchinki

รอครับ

kichjakan

ขอบคุณครับ

kabuki

เรื่องนี้ต้องมี เงี่ยนงำ

uglymen

ตี๋ใหญ่่ แล้ว ของใหญ่ด้วยใช่ไหมหนอ 5555 แอบบอยากรู้อยากเห็น

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

Phol_th

พ่อคนดีศรีวงการ

pipi1

ขอบคุณครับ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

leotero

ขอบคุณมากครับ เรื่องราวน่าสนใจดี

65gpy

ขอบคุณครับ

Man100

รู้สึกดีที่มีใครสักคนมาอยู่เคียงข้างกัน…นานวันคงผูกพันเป็นสายใย ขอให้ชีวิตสุขสมหวังไม่มีอุปสรรคใดๆนะเอย :)

bassabassy

ทำไมอ่านแล้วรู้สึกดีจัง รอติดตามตอนต่อไปจ้า

Pathxx

รอติดตามครับ สนุกมากเลย

Akeoutdoor

สนุกดีครับ ชอบเลย

Aonz003

Ling_Elvis

ขอบคุณครับ