รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 5 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน5

8 V  u! A: J6 }! T
, _6 y# y5 [. x6 f  A6 ~1 r. _( {5 |
แอ๊ดดดด
. m9 C! e7 }! K8 |: {* U
" y, S6 ^! N1 i+ _- a" i
เอิ่ม...
8 t1 ?- g- j* q- b: g

9 R2 U* Z: B5 {0 H* Oสถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบ
1 d$ [6 u% p: d$ N1 ^2 z
/ K7 ^1 I5 l- r) k& n! e
8 Y1 a4 z' v6 _1 uหลังจากเคลียร์กับไอ้ปอนด์เรียบร้อยและมันก็รับปากแล้วว่าจะไม่บอกเรื่องนี้ให้ครอบครัวผมรู้ ขนาดไอ้ปอนด์ยังไม่เข้าใจจนต้องอธิบายกันยืดยาวขนาดนี้ไม่ต้องคิดเลยว่าครอบครัวผมจะคัดค้านเรื่องนี้แบบหัวชนฝาขนาดไหน เอาเป็นว่าผมแค่ให้เขามาอยู่ด้วยชั่วคราว(บอกคนอื่นแบบนี้)เมื่อเขาสามารถตั้งตัวได้ผมจะให้ย้ายไปอยู่ที่อื่น

# z5 h/ Y( a, G7 X( b" q8 j
แต่จะให้ปล่อยไปเป็นชายเร่ร่อนให้คนอื่นรังเกียจอีกผมทำไม่ได้


" `) @8 G8 V, d  f: q( v" mกลับมาที่สถานการณ์น่ากลัวขั้นสิบของผมดีกว่า ผมกลับมาห้องตัวเองโดยที่ในมือมีเสื้อผ้ามาหนึ่งชุดและเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปก็ได้เรื่องเลย...
- g! Z. W8 f4 P$ _
( ?4 y+ T% z8 i' d# u" o2 a( f
ชายเร่ร่อนที่ผมให้ไปอาบน้ำเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วโดยผมกำชับว่าอาบหลายๆรอบเอาให้สะอาดหอมฟุ้งไม่ต้องกลัวเปลืองแชมพูสบู่อะไรทั้งสิ้นพร้อมทั้งหยิบแปรงสีฟันด้ามใหม่ให้เขาแปรงฟันด้วย ซึ่งเขาก็พยักหน้าเข้าใจเอาผ้าขนหนูสีน้ำเงินผืนใหม่(ของผม)พาดบ่าพร้อมอุ้มน้องหมาเข้าไปด้วยกัน
, W* w$ I9 D. [. }  R

& |2 [# p1 u7 O* [( i0 N  N  d% Wและตอนนี้เขาก็อาบน้ำเสร็จแล้วและน่าจะเสร็จนานแล้วด้วยเพราะดูจากผิวกายแห้งน้ำของเขา แต่มันจะไม่เป็นปัญหาเลยถ้าเขาไม่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนั่งพิงประตูกระจกที่กั้นระหว่างส่วนห้องกับระเบียง แขนข้างหนึ่งเหยียดตรงวางพาดบนขาข้างเดียวกันที่ชันขึ้น มืออีกข้างลูบบนตัวน้องหมาที่นอนหมอบหลับตาอยู่บนต้นขาที่เหยียดยาวบนพื้น เสี้ยวหน้าด้านข้างสะท้อนกับแสงยามเย็นให้ดวงตาคมเฉี่ยวที่เหม่อมองไปด้านนอกดูเข้มแวววาวขึ้น
% {: k' b/ q* n1 c' D
* |3 S& ?/ \1 j7 x
ผมทรงรังนกกระจอกเต็มไปด้วยบรรดาฝุ่นคราบสกปรกถูกชะล้างออกไปจนหมดสิ้น บัดนี้เหลือเพียงเส้นผมสีดำสนิทเงางามถูกเสยไปด้านหลังเปิดเปลือยใบหน้าคมเข้ม

1 j- y! u5 k$ P6 ^/ H9 [
ฮะฮอตเป็นบ้า!!!


. I( ?  j: ]2 f0 \! x, Rมือไม้อ่อนจนเสื้อผ้าในมือแทบร่วง!!

! r6 x# ~, a7 Y5 I; M) H* W
% Z7 m" t0 t) T" E“นาย” ผมบังคับเสียงไม่ให้สั่นขณะเอ่ยเรียก
! ~# G  B6 f* W+ {, G- l4 E0 E) ]
1 p9 N: }8 k, [5 K
เขาหันกลับมาตามเสียงเรียกใบหน้าเสี้ยวเดียวที่ผมเห็นในคราแรกตอนนี้ผมเห็นมันชัดถนัดตา
) h5 L5 f3 m9 Q( O

4 r% Z; o/ `. z6 ]) a3 V% D- T) D& oหล่อเลิศอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย!!
8 ^# p% z( n" ?
. B& d' n: T" W$ T! X
/ Y$ {2 ~2 k* d2 k9 O“เสื้อผ้า” ผมยื่นของในมือไปให้ซึ่งเขาก็ค่อยๆหยิบน้องหมาไปไว้บนพื้นข้างๆก่อนยันตัวลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา ส่งมือมารับเสื้อกางเกงแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง


' f% P: d$ e: Y# L+ i“นี่!ไม่ต้องใส่เสื้อนะเดี๋ยวจะทายาให้!” นึกได้ผมก็ตะโกนบอกไล่หลังเสี้ยวนาทีเขาก็ออกมา...สภาพไม่ต่างจากเมื่อกี้เท่าไหร่
6 j4 K, i: ^# [( n- D
: v( M4 S8 f6 K* }/ L1 V
แค่เปลี่ยนที่ปกปิดส่วนล่างจากผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินเป็นกางเกงขาสั้นยางยืดสีขาวแทน
+ A1 F6 u# G# n3 w6 Z* |9 P9 {

มันตัดกันจนทำให้ผิวเนื้อสีน้ำผึ้งของเขาโดดเด่นกระแทกตาให้ฝ้าฟางเข้าไปกันใหญ่
: [$ b2 j8 [6 Q* }) ^2 ?1 o
) Q9 u8 c9 q, E+ M8 l' c
ผมหลุบตาลงต่ำ กลั้นใจมองนานไม่ได้จริงๆ สีผิวตรงมือและเท้าทั้งสองข้างรวมถึงบริเวณลำคอขึ้นไปบนใบหน้ามีสีดำคล้ำกร้านแดดตรงข้ามกับส่วนในร่มผ้าที่ไม่ได้ขาวเหมือนหยวกแต่กลับเป็นผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียนรับกับกล้ามเนื้อสมส่วนได้รูป ซิกแพ๊คบริเวณหน้าท้องหกลูกเรียงตัวสวยรับกับเอวทรงวีเชฟที่ขอบกางเกงเกาะไว้หมิ่นเหม่ ประดับด้วยไรขนอ่อนใต้สะดือเรียงยาวหายเข้าไปใต้ร่มผ้า

; S8 R6 @9 O9 P- R, \' a
อย่างถ้าเอามือไปลูบคงไม่เจอไขมันหยุ่นมือคงรู้สึกได้ถึง...
# ]+ O5 X9 F8 D
$ y. K- v9 p7 x3 m) h# p5 X' P
อ๊ากกกกกกกกกกผมไม่ใช่ปุญมนัสผู้มีจิตใจใสสะอาดอีกแล้ว ผมมันหื่นลามกจิตใจสกปรกที่สุด T^T

; z. s# ^9 V  J- I: ]  T% R
, y5 }4 E8 I) \" x/ v9 i1 z“เสื้อมันเล็กไปผมใส่ไม่ได้” เสียงทุ้มเหมือนระฆังเรียกสติที่แตกกระเจิงกลับมาอีกครั้ง ผมรับเสื้อคืนมาพร้อมทั้งบอกให้เขาไปนั่งบนโซฟาเพื่อที่จะได้ทายาให้


  I7 s) A7 f- O4 nใช่!! ผมควรมุ่งประเด็นไปที่รอยฟกช้ำตามตัวเขาสิไม่ใช่รูปร่างหน้าตาเอ็กซ์แตกของเขา
6 X) K) [2 F& q# o+ }9 X: h5 e
5 k9 A3 t, ?8 H! v

ฮืออออ เอ็กซ์แตกบ้าบออะไรของแกเล่าคนเล็ก!!
7 e5 k3 y4 C) g' h3 y8 P- a3 i6 K3 N% w


3 V0 P& [% {: y- K“หะหันหลังสิ” เขาทำตามแล้วผมก็เริ่มทายาบนแผ่นหลังของเขาเป็นส่วนแรก มันดีต่อผมด้วยที่จะไม่ลวนลามร่างกายเขาทางความคิดมากไปกว่านี้ แต่แผ่นหลังเขากว้างน่าซบจัง T^T
1 Q' l7 I6 ]) b) C: R& Y4 `9 u
( p: S8 _4 j& O' u
) T- v% a/ x( G+ g" {7 ]' uหยุด! หื่น! เดี๋ยว! นี้!


ผมหมุนเปิดฝาหลอดยาก่อนบีบลงบนนิ้วแล้วลงแรงทาอย่างแผ่วเบา รอยฟกช้ำเริ่มเขียวคาดว่ามันต้องเริ่มปวดหนึบหนับแล้วแน่นอน นั่นทำให้หัวใจผมเหี่ยวเฉาขึ้นมาทันที ความฟุ้งซ่านก่อนหน้านี้มลายหายหมดสิ้น
. D( e* B: S% v

“เจ็บมากมั้ย” เขาส่ายหัว นั่นทำให้ผมรู้สึกเคืองขึ้นมานิดเป็นคนเหล็กหรือไงเจ็บก็พูดมาสิ!


ฮือออ แท้จริงแล้วผมเป็นคนบ้าใช่มั้ยถึงอารมณ์แปรปรวนเยี่ยงสตรีมีประจำเดือนแบบนี้T^T
4 w- E; W7 N6 h2 p

* ~/ R  B( [/ {9 e$ i“เสร็จแล้วหันหน้ามา” ผมทายาบริเวณเอวข้างขวาเป็นที่สุดท้ายก่อนจับเขาหันหน้ามา


“เดี๋ยวผมทาต่อเอง” เขาส่งมือมาดึงหลอดยา

! V) I& X3 H" U
" s9 c! r: T7 r. K8 A; Q$ u“เดี๋ยวทาให้” ผมชักมือหลบก่อนลงมือทายาไล่จากใบหน้าเขาลงมา เมื่อถึงบริเวณหน้าอกนิ้วผมชะงักนิ่งเมื่อสายตาปะทะเข้ากับรอยแผลเป็นยาวประมาณสิบเซนฯตวัดเฉียงขึ้นสี่สิบห้าองศาบริเวณหน้าอกด้านซ้ายเหนือหัวนมสีน้ำตาลเข้ม
" |, l- O2 w7 ?* s3 F! ]7 Q

7 p+ |  Y  E5 n) |1 M' _! Zตรงตำแหน่งหัวใจพอดี
! {! Q5 y7 U* T

เมื่อครู่ผมมองไม่ชัดเห็นเพียงแวบๆนึกว่ารอยแผลที่ได้จากการรุมสกัมเหมือนส่วนอื่นๆ
' f3 y) j- K0 Q3 J6 F5 [

“รอยแผลเป็นนี่...”
0 h( m# M4 n* X- X& [
, d( u3 L: Z4 w5 v7 }! j1 R7 j
สายตาเขาปรายมองตามนิ้วมือที่ลูบไล้สัมผัสมันอยู่

( @" S/ Q; p  S2 s# m0 m. V
/ [2 ^" H1 o, ~6 K“ไม่รู้สิ” เขาตอบเสียงเรียบ


* q! V% W' i$ [* O" x“หืม” ผมเลิกคิ้วสงสัยอะไรคือรอยแผลเป็นเหมือนโดนฟันมาแบบนี้บอกว่าไม่รู้
( H- j% m! J" t5 s" x
8 L& i3 p0 S& X8 N2 _
$ ^) @) W5 R* i- J- `6 J+ rอย่ามาอำว่ามีมาแต่กำเนิดเหมือนปานอะไรเถือกนี้นะผมไล่กลับท่อระบายน้ำจริงๆอ่ะ


“ผมไม่รู้ว่ามันมาได้ยังไง” นั่นไงล่ะ!!
# A2 h  x9 ~+ |# S, ]. ^
/ K" r% h% \) m) ], C, @
ผมเงยหน้าขึ้นสบตาเขาแต่มันก็ว่างเปล่าดุจเดิมไม่ได้มีอาการหลุกหลิกเหมือนกับว่าที่เขาบอกว่าไม่รู้คือไม่รู้จริงๆ ไม่ได้ต้องการปิดบังแต่อย่างใด

3 D  n! ?$ t. p  w8 U5 k+ E
/ a9 F* {$ @) f0 l) Q$ iผมเริ่มลงนิ้วบนรอยช้ำต่อ
7 i# i' }/ m* @4 q3 c- ^

“เอาล่ะ ในเมื่อเรามาอยู่ด้วยกันแล้วฉันถามเรื่องส่วนตัวนายได้ใช่มั้ย” ผมเกริ่นนำ อย่างที่ไอ้ปอนด์บอกผมควรรู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาบ้าง...ไม่มากก็น้อย
, K6 _% M6 u9 r, }, A
/ ~* M# |9 |. J5 t
เขาพยักหน้า

5 W! W, e2 t/ G# m1 i0 Z4 Z
+ h: Y  a+ Q+ }0 C“นายชื่ออะไร” นี่แหละ สิ่งแรกที่ผมควรรู้เอาแต่เรียกนายๆกับชายเร่ร่อนอยู่ตลอด คราวนี้จะได้เรียกชื่อถูกแต่คำตอบของเขาทำเอาผมแทบหงายท้องตึงตกโซฟา


, g! ?% q- [# w1 ?“ผมไม่รู้”
2 c* \- t* O" z5 `/ ~

“นายไม่รู้จักชื่อตัวเอง!!”

8 f5 R9 l' I& w+ T, |, G+ ]
% T9 U1 r* v; Bได้โปรด...อย่าส่ายหน้า...
* }% b4 S$ i: a

บอกว่าอย่าส่ายหน้าไง!!


5 m. V% s; d3 h% Rเดี๋ยวร้องไห้ใส่เลยนี่!
- T* a$ |5 V' T" q+ J) O
& S' u  M. V* y. N9 |
มันไม่ธรรมดาแล้วนะ!
1 L+ ]* n0 t6 L- A6 }& z
' k  T8 ^& i# [1 b* o. h- Z
โอเค เอาล่ะตั้งสตินะคนเล็ก

/ @4 c  q; {3 g& @) Z$ Z
: q5 F& K) B. Z2 I“โอเค...โอเค งั้นฉันเปลี่ยนคำถามใหม่ นายรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง” ผมยกมือกุมขมับพลางจ้องหน้าเขาอย่างจริงจังยาเยอหยุดทาไปทันที ซึ่งเขาก็จ้องตอบผมอย่างมั่นคงก่อนจะ...ส่ายหน้าช้าๆ


2 h! v7 w7 D# w3 X- P( b* `โอ้มายก็อด!! บอกผมทีว่าเขาล้อเล่น!
- q! e% k/ {; r- f

“นายจะบอกว่านายไม่รู้ว่านายเป็นใครอย่างนั้นหรอ”


เขาพยักหน้า
  g) I& S' h% G$ o  g8 o
4 i* C0 F3 |) I$ t, M( ~
ง่ะ พยักหน้าไปก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิดแย่ลงกว่าเดิมอีก
3 L, n1 u! K# S9 T& J' k. |

7 z: E% M3 [% v1 n1 l5 H! _“นายความจำเสื่อม!!”


ผมลุกพรวดขึ้นยืนพลางชี้หน้าเขา รู้สึกได้เลยว่านิ้วตัวเองสั่นจนชี้ผิดชี้ถูกไปหมด มันจะละครหลังข่าวเกินไปแล้ว! หวังว่าคงไม่ใช่ทายาทพันล้านโดนลอบทำร้ายเพราะแย่งมรดกกันจนต้องหนีหัวซุกหัวซุนเข้าไปในป่าแล้วจนมุมกระโดดหน้าผาลงมาศีรษะกระแทกหินจนความจำเสื่อมหรอกนะ ถ้าเป็นแบบนั้นผมจะเอาเรื่องไปส่งทางผู้จัดให้ทำเป็นละคร

" s. x& s6 W/ d, u" C
+ g: D) R9 t$ K. i( p5 n! Vแต่มันก็ตลาดเกินไปคงไม่มีใครอยากได้หรอก เอ๊ะ!ผมกำลังนอกเรื่องไปไกลแล้วหรือเปล่า T^T
8 [1 c$ I: V" ]- w! Q$ W; }! z
7 A+ x8 g  d. a" M, t7 x; i: O
9 w5 A4 L# O5 ~, a- B. d“ถ้าการที่ผมจำอะไรเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้เลยเรียกว่าความจำเสื่อมก็คงจะเป็นแบบนั้น”

1 P6 m% R* p" A9 F) E& O! P9 j
) a" X9 `. Y9 {/ eขอบใจที่ช่วยเรียกสติกลับมาแต่ประโยคที่นายยืนยันมันทำให้สติฉันกระเจิงอีกรอบอย่างดีเยี่ยมเลยล่ะ
' n2 ~( Z7 O' C0 q- D2 `
. d3 C3 I1 s4 ~" G$ Y8 K: h5 d: P
1 X9 d( s$ r; u0 [2 V6 N“โอ๊ยยย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!” ผมสบถขึ้นพลางทิ้งร่างลงบนโซฟาอีกรอบ ศีรษะเอนพิงพนักพร้อมกับเอาสองมือปิดหน้าตัวเองอย่างเครียดจัด
# ?% R6 T; S$ n! M
$ e, B& C$ [& p& k) A6 Z
' T# I( Z! q8 P) O( d% ?7 k3 q6 ?ความเงียบเข้าปกคลุมนับสิบนาทีก่อนที่อีกฝ่ายจะทำลายความเงียบ


% s* ?; L7 B) R( @- b1 Z8 g+ y; A“ผมคงทำให้คุณลำบากใจอยากให้ผมไปก็ได้นะ ผมเข้าใจ” ผมพรวดนั่งตัวตรงมือจิกหมอนอิงแน่นแล้วโพล่งพรวดออกไปทันที

- ^5 t. u* _& H# m" \. h2 z
“ไม่ได้เครียดเรื่องที่นายกังวลหรอกน่า แล้วยิ่งรู้แบบนี้ยิ่งปล่อยไปไม่ได้ใหญ่” ผมถอนหายใจอีกเฮือก “ช่วยเล่าเรื่องที่นายพอจะรู้ให้ฟังได้ไหม”

& |" M  L. q( z. c! I) i: @
  Y8 P; A; E, ^5 q* pเขาพยักหน้าขมวดคิ้วเหมือนพยายามนึกสิ่งที่เกิดขึ้น แล้วขยับปากเล่าออกมาช้าๆ
  U4 j/ ~: I) z8 p
. F* b9 e  ~& h; M. m- j
  V8 z" Q  `1 x1 N  j* R“ผมจำได้แค่ว่า...รู้สึกตัวขึ้นมาบนก้อนหญ้าอะไรสักอย่าง ลอยตามกระแสน้ำมาติดกับบ้านสังกะสีกลางน้ำของชาวบ้านแล้ว...” เขาหรี่ตาโคลงหัวเหมือนกำลังเค้นความคิด เปล่งเสียงเป็นคำกระท่อนกระแท่นออกมา “ผมก็ขึ้นมาบนบ้าน...โดนไล่ตี...โดนน้ำคาวปลาสาดไล่...วิ่งหนีมาหยุดอยู่ที่ตรอกนั่น...รู้สึกหิว...เจ็บ...หนาว...”
& P* D% t# m. Q+ L* n# Y  G
  p2 M% b% I0 J. H
เล่ามาถึงตรงนี้น้ำตาผมก็คลอหน่วยเต็มดวงตา ปลายนิ้วโป้งยื่นมาไล้หางตาปาดน้ำตาออกให้อย่างอ่อนโยน ผมต้องเป็นคนปลอบเขาไม่ใช่หรอทำไมเป็นเขาต้องมาปลอบผมแทนล่ะ

+ @( f! y" l  A" a) A
+ F4 h( K; H7 `% V“นั่นคือสิ่งที่ผมรับรู้แค่นี้...ก่อนหน้านั้นผมจำไม่ได้เลย”

5 R. Q, L4 l. F! w: z6 r/ q
1 T7 X8 w" Y, n" u" E1 Sนี่สินะที่มาของแววตาว่างเปล่า...เพราะไม่รู้...ไม่รู้เลย
* ?" W0 M7 A+ D( P0 A
( x9 H6 G' L' L  F
* E: G. E* X) W2 xจากที่ฟังผมประมวลเรื่องราวได้ว่าบางอย่างทำให้เขามาหมดสติอยู่บนผักตบชวา(ก้อนหญ้าของเขานั่นแหละ)ลอยมาตามแม่น้ำเจ้าพระยาแล้วมาติดกับบ้านของชาวบ้านหาปลาเข้า
* g% n* h! u  |5 T  ~, I
; t/ j& I- B/ M, e1 {% w/ c+ U
ส่วนเรื่องราวก่อนหน้านั้นผมคิดว่ามันคงเลือนหายไปเพราะเหตุการณ์เลวร้ายบางอย่างที่เกิดขึ้นซึ่งเราก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
% {; j) j0 _' F1 }' X% B  Q

4 i& W- J, t% r! e5 F$ V+ q1 Z“นายจำใครไม่ได้เลยหรอ”

; L1 l% p! H1 X* |$ Z
“ใบหน้าเดียวที่ผมจำได้ขึ้นใจคือคุณ...คนเดียว” น้ำเสียงแผ่วเบาแต่เน้นย้ำชัดเจนทุกคำ เอิ่มก็เข้าใจนะว่าเขาตอบคำถามผม แต่มันรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบยังไงไม่รู้

1 f% i5 U! P4 v: s" r' X. `
“เอ่อ...ไม่มีอะไรที่จะยืนยันตัวตนนายได้บ้างหรออย่างเช่น บัตรประชาชน ใบขับขี่ หรือบัตรอะไรสักอย่างก็ได้” ผมถามอย่างหวังว่าเขาจะมีของสำคัญติดตัวมาบ้างนอกจากเสื้อผ้าเก่าโทรมชุดเดียวที่ผมเห็น
1 o+ n9 r% Q2 i3 F% w& R: V" S
1 ~6 K& g4 v% _- C3 c/ j
“ผมไม่มีอย่างที่คุณว่ามาสักอย่าง” ใจแป้วเลยมั้ยล่ะ “เอ๊ะ...” อุทานแค่นั้นเขาก็ลุกขึ้นเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทำให้ผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
) P) Q6 m, J; n) S7 h* l
% W6 i) f9 ~/ F, V
* E1 L) l. l; A4 L5 }) S2 eแต่แล้วเขาก็ออกมาพร้อมกับเสื้อสูทสีดำตัวเก่าตัวเดียวที่เขามี(ไม่นับแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขานะ) เอามันมาทำไมอย่าบอกนะว่ามันมีลายแทงอยู่ตามเนื้อผ้า
' i7 i, s8 v, o. w4 }& i7 b' p* e
3 M$ z7 ]# h! b( n& ^0 W4 T
9 p4 R; `7 u1 s รู้สึกมั้ยว่าวันนี้ผมเพ้อเจ้อไปมากมาย

& v( F. `5 L- x$ _) b  f
8 P- s: _4 k( oฟุบ
3 n. F( h/ J! y, }& J! `& l

4 A! \1 ^. Y% `1 D) A; ?6 Kเขานั่งลงข้างผมดังเดิมก่อนล้วงเข้าไปด้านในของเสื้อสูทหยิบบางอย่างออกมา แค่เห็นสันปกก็ทำเอาผมตื่นเต้นจนนั่งไม่ติดที่ เขายื่นมันมาตรงหน้าผมก่อนบอก


“นี่เป็นสิ่งเดียวที่ติดตัวผมมา” หนังสือหน้าปกสีแดงมีอักษรสีทองหนึ่งตัวเด่นใหญ่อยู่กึ่งกลางหน้ากระดาษที่ถ้าให้ผมทายน่าจะเป็นภาษาจีน ผมรีบหยิบมันขึ้นมาเปิดดูด้านในสิ่งแรกที่เห็นคือตัวหนังสือภาษาจีน(น่าจะใช่)สีดำมากมายเต็มหน้ากระดาษสีเหลืองค่อนไปทางน้ำตาลที่บ่งบอกว่ามันเป็นหนังสือที่เก่ามากแล้ว
  @( k3 v9 J3 ]6 F/ d
5 [* k/ [2 |' Y" K
ดูๆไปเหมือนพวกคัมภีร์วิทยายุทธ์ในหนังจีนกำลังภายในที่ผมเคยดู


บางหน้ามีอักษรสีทองนูนเด่นขึ้นต่างจากอักษรสีดำเมื่อเอามือไปลูบจะรู้สึกถึงความไม่สม่ำเสมอของเนื้อกระดาษ

* s. C8 |( t8 q/ f# w% w
“มีทั้งหมดสองร้อยหน้า...” ผมพลิกดูตัวเลขมุมล่างขวาหน้าสุดท้าย ก่อนปิดหนังสือลงและเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาที่จ้องมองมาหนังสือเล่มนี้อยู่เช่นกัน “นายอ่านออกมั้ย”


0 h3 w- u6 E1 `( Y# i“อืม” เขาพยักหน้าก่อนชี้ไปที่ตัวอักษรสีทองตัวใหญ่บนปก“อ่านว่า ‘ เจิ้ง’ ”

& K+ z" r% G5 F  p
  q) g# c- j: d, i‘เจิ้ง’ งั้นหรอ...แล้วมันคืออะไรล่ะ!
7 F  B; v' r0 H$ G% ~

) \7 @6 A" d# ?7 b& @4 Yอักษรตัวเดียวบนหน้าปกควรเป็นชื่อเรื่องหรือบ่งบอกความสำคัญของหนังสือเล่มนั้นๆไม่ใช่หรือ แล้วไอ้คำว่า ‘เจิ้ง’ คำเดียวมันช่วยสื่ออะไรตรงไหนได้
1 {$ x. J  k+ M! }, \  X

เหมือนเขาจะรู้ว่าผมคิดอะไรเลยพูดสวนดักคอขึ้นมาว่าตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกันเฮ้อ เซ็งเลย
. V% X$ a& h4 O, ?% C  j6 v  u5 }8 h
  Q# k% e; R" I9 @
“แล้วด้านในล่ะ” ผมจึงเบนความสนใจไปที่ตัวหนังสือมากมายด้านในแทนลายตาจนตาลายแบบนี้คงต้องบอกอะไรบ้างล่ะ


เขาเพ่งมองไปที่หัวเรื่องของหน้าแรกพลางค่อยๆออกเสียง
* s* a9 k" Q2 _; o
& }3 O! Z: i7 {" L; H5 D4 r
“จี ฟ่าน”
; h) j+ ~6 `+ {- @7 T

) t8 X6 O( k1 s5 G( i4 d“แปลภาษาไทยได้มั้ย เอาภาษาไทยสิ” ผมพูดเสียงตื่นเต้น เขาเงยหน้าขึ้นมองผมแวบหนึ่งก่อนกลับไปเพ่งอ่านประโยคนั้นต่อแล้วอ่านออกมาเป็นภาษาที่ผมเข้าใจ
7 r% r$ d8 Q0 Q5 M+ c4 f5 m
% K+ c* G4 W3 n% ?
“ข้าวมันไก่”
" Z/ B7 L+ C4 S! H
8 i" l# e, a; r* ^, n4 B
: \/ D2 ^3 Y) eห๊า!!!!!!!!!!!!


ข้าวมันไก่!!


6 \, ]( |3 q, @% C8 d, sอะไรคือพิมพ์เป็นภาษาจีนแต่แปลออกมาได้ว่าข้าวมันไก่!!!
3 d  Q" K* `3 t% T2 l; K, [
; I8 A9 m- P1 U. D4 o) b7 G
“นายแปลถูกแน่นะ ลองอ่านใหม่สิ” ผมคะยั้นคะยอ เขาเลยก้มลงไปดูอีกครั้ง “คิดว่าถูกนะ ถึงผมจะจำอะไรไม่ได้แต่ผมก็อ่านและแปลได้ไม่ผิดแน่”

1 L0 ]0 y$ C9 S# l
2 d% h4 y4 }: vโอยยยย ลมจะจับ

; |( T" U# i' f1 u: A
9 \8 T9 D, F2 i+ Y9 yนอกจากนี้หน้าอื่นๆยังมี ข้าวหน้าเป็ด ข้าวหมูแดง หมูกรอบสารพัดอาหารจานเดียว ไหนจะบรรดาเมนูก๋วยเตี๋ยวสารพัดเส้นอีก สรุปคือมันเป็นหนังสือเมนูอาหารไทยแปลเป็นจีน!

: c# d- \) h- |9 b
“ผมมีอีกอย่างจะให้คุณดู”
/ S2 d% R+ H! D) k; X( k# [

8 g  l- t$ I7 W# x& m, t/ |+ h“อะไรหรอ”
6 ~& M. l; C/ z& r3 B
, a& |( \4 F! V# I
เขาไม่ตอบแต่ลุกเข้าไปในครัวพร้อมกับหนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ ผมรีบลุกเดินตามเข้าไปทันเห็นเขาเปิดก๊อกน้ำใส่ซิงค์ล้างจานจนเต็มก่อนเอาหนังสือในมือจุ่มลงไป


0 c, w9 @0 J; B7 @4 }8 Uผมยืนมองมันตาค้าง
3 H# F2 V9 V1 F. i; x) o" i' Z; ^
  ?3 d/ z' H2 h
9 P7 Z" @/ F. t. U" D“เฮ้ย!! เดี๋ยวก็เปียกหมดหรอก” ผมรีบหยิบขึ้นมาสะบัดๆ สีกระดาษมันก็ดูเปื่อยอยู่แล้วโดยน้ำเข้าไปอีกงืออ ตัวหนังสือจะหายไปมั้ยอ่ะ ไอ้บ้าทำอะไรเนี่ย!
) a4 q4 k7 c0 U5 Q: ^
3 _8 x* K% s  x5 A. ?# R( H- T6 u
เอ๊ะ!

/ W1 p; e$ V* V
แต่ผมสะบัดอยู่พักหนึ่งเพิ่งมาสังเกตว่าไม่มีน้ำสักหยดตกลงพื้น ขมวดคิ้วอย่างสงสัย มองหนังสือทีหนึ่งก่อนแหงนหน้าไปมองเขาที่พยักหน้ากลับมา แล้วกลับมามองหนังสืออีกครั้งจับหน้าปกดูไม่เปียก ด้านในก็ไม่เปียก ตัวอักษรยังปกติหมึกไม่ซึมไม่หายอย่างที่ผมตกใจ

, j% `( j# O" L- q0 j
$ d( s( y: j, Z9 K$ H% `- C2 c3 gไม่น่าเชื่อ!! สภาพหนังสือเหมือนผ่านมาร้อยมืออยู่มาร้อยปีไม่กล้าจับแรงด้วยซ้ำ แต่มันไม่เป็นอะไรเลยทนทานได้ประหนึ่งกระเบื้องตราห้าห่วงทั้งที่แช่อยู่ในน้ำเกือบสองนาที เฮ้ย เป็นไปได้

! B' a* k4 t. _0 X$ I8 v( w
“อย่างที่เห็น” เขายักไหล่พลางดึงผมเดินกลับมานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นอีกครั้ง

+ ]1 W3 E6 ^& {, L& G* b% C
3 A8 L/ Y# L9 F6 @) K! D3 ~ถ้าหนังสือเล่มนี้เป็นสิ่งที่บอกตัวตนผู้ชายคนนี้คงไม่พ้นเชฟกระทะทองเป็นแน่แท้ฮือ แล้วมันจะเป็นไปได้ยังไงเล่า!

5 u  z' V1 M' y" a% S
; X. p  s& T. F$ uหรือว่าเป็นไปได้

9 b/ _: \* I, P; U0 W! k+ w
6 k$ _4 N) p$ ?) v, G3 \“หรือว่านายจะเป็นเชฟ”
8 M8 C5 [. ]  O6 L3 t# l

; U& R$ Y2 F% q3 v: o“ที่เอากระทะตีหัวตัวเองจนความจำเสื่อมอย่างนั้นใช่มั้ย”
2 w* V( l* f( y2 d

. {8 ~" Y# G, j9 l6 _% Pอย่ามาเล่นมุกหน้าตายตอนนี้ได้มั้ย! ผมจริงจังนะ!
5 l& m5 ~- o! B) K) q" f9 v& A9 o
( D' A/ j6 y, a0 s
$ [; ^9 E& ^, o$ U. V8 s“ขอโทษ...ผมแค่ไม่อยากให้คุณเครียด” เขาบอกอย่างสำนึกผิดเมื่อเห็นหน้ายุ่งคิ้วขมวดของผมหงอยเลยผมไม่ได้โกรธอะไรเขาสักหน่อย

$ ~2 \5 I1 u: D0 i4 q
, l2 T( T9 T9 d. N/ w“อืม ฉันคงคิดมากไปจริงๆ คาดเดาไปก็ใช่ว่ามันจะถูกต้องปวดหัวเปล่าๆ” ผมเอนหลังพิงพนักโซฟาอย่างผ่อนคลายขึ้นเริ่มปลงตกกับตัวเอง อย่างว่าคิดไปตอนนี้ก็ไม่มีอะไรกระจ่างขึ้นสิ่งสำคัญที่สุดที่ต้องทำ ณ ตอนนี้คือ...

7 _! E9 q' U9 W  \- x5 o
% k5 z' \0 O8 `! m“มาตั้งชื่อให้นายดีกว่า!”

9 C2 _. |) O% B+ n: d( r
/ L1 v+ L, R- L. c' L: v% _+ u8 d3 Y“หืม...ตั้งชื่อ?”
& e3 X2 v' k/ ?9 z7 T# }
! s1 D" B* ]! {+ Z8 K
“แน่นอนสิ ก็นายไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร ชื่ออะไรเพราะฉะนั้นมาตั้งชื่อกันดีกว่า” ผมรู้สึกกระดี๊กระด๊าขึ้นมาทันที ส่วนเจ้าตัวถึงท่าทียังคงนิ่งเฉยแต่แววตาประกายขึ้นชั่วแวบหนึ่งทำให้รู้ว่าเขาก็สนใจเหมือนกัน


( q8 p# }* ]6 w, r; S“แล้วจะให้ผมชื่ออะไร”


“อืมมมม” ผมเท้าคางตั้งศอกบนหมอนอิงเอานิ้วชี้เคาะแก้มอย่างครุ่นคิดชื่ออะไรดีน้า ชื่ออะไรดี...

( E( b) ?5 j9 V! M1 |  f. I
“เรียกผมนายเหมือนเดิมก็ได้นะ”
# q& z4 k" q7 W8 ~
  T# B( b0 q" k. F! C$ P" Y
“บ้าหรอไม่เอา!” เรื่องอะไรล่ะ ผมอยากให้เขามีชื่อมากกว่า

. D; Z$ m' s7 z$ O6 n* @1 D" j7 }& T+ D
( C: P. X( Q8 Z- H9 A2 L- D“บ๊อก”

6 A* F: T& H6 E+ ~* P* g' @
ปุบ
9 Z" z- w. I3 c5 e6 ]. H. K& P: q

. k' v9 D' d  F; L& }/ pเจ้าน้องหมาที่คงตื่นเพราะเสียงเราสองคนกระโดดเอาสองขงหน้าขึ้นมาบนโซฟาพลางกระดิกหางและส่งเสียงเหมือนอยากขึ้นมานั่งด้วย
7 O; R; o8 q7 Z7 g- t7 z, F% J$ l

ผมยิ้มกว้างพลางอุ้มมันขึ้นมานั่งตักแล้วลูบหัวมันเล่นเบาๆ
: N" ]! a0 g3 l0 o

2 C# U8 R$ `/ s8 I$ X# i“น้องหมาก็ต้องมีชื่อนี่เนอะ”
; h2 ]2 N! @  ~% D* p4 a1 M
! U- r0 f0 U* x. w: h8 {* B. v
5 Y! {# U- v: y+ x: xน้องหมา ชายเร่ร่อนตอนนี้มาอาศัยอยู่กับผมซึ่งชื่อคนเล็ก เจ้าน้องหมาตัวน้อยกับลูกพี่ตัวโตหน้าแบบนี้ ตาแบบนี้ รูปร่างแบบนี้


ผมมองคนสลับหมา หมาสลับคน
8 }# H/ S$ V! b3 F, d
1 B5 H2 A6 {2 M" p- j
- n, m$ \/ D5 C  eนึกออกแล้ว!!!
: V% F$ h# Z2 U, _: m! \) w
5 ], {0 m3 g- ?
! f8 Z' W# J- r“ฉันรู้แล้วว่าจะให้นายชื่ออะไร”


' S: @8 y/ g$ D" P$ ]; f  f“...” เขาขยับตัวสองสามทีผมยิ้มกริ่มอย่างถูกใจก่อนประกาศก้อง
) t; |( p, P  ?& s( ~* b! a

“ต่อไปฉันจะเรียกนายว่า‘ตี๋ใหญ่’ ส่วนน้องหมาชื่อ‘ตี๋น้อย’ เป็นไงชอบมั้ย!”


เขานิ่งไปนิดก่อนพยักหน้า


แต่ไม่พูด

7 }# l/ e$ j. D2 x
* T) Y' g& n/ f“เอ้า!ว่าไงชอบหรือไม่ชอบ”
7 ^  m' P; G+ ~! B4 R: E
  r- _5 }. @) O/ S& K! w
“ชอบคุณตั้งให้ผมชอบทั้งนั้นแหละ”

/ _6 z) Q/ B9 \: k! y
พอพูดเข้าก็ยืดยาวไปนะ เล่นเอาเขินเลย!
5 E% A/ }3 U% T& P- _1 q
……………………………………………………………………………………….



“ใหญ่...ฉันไปทำงานก่อนนะ” ผมตะโกนบอกคนในห้องน้ำเขาโผล่หน้าออกมาก่อนพยักหน้าให้
: P" |3 R8 m# E5 c7 f
7 K  Y) d( d2 ^% ~( m
ดูท่าแล้วอยากออกมาส่งผมหน้าประตูแต่ตัวเองก็เปียกม่อล่อกม่อแลกเกินกว่าจะย่ำออกมา


% Y' R. d% D7 F1 i) |ผมเปิดประตูห้องออกไปก่อนปิดแล้วเดินตรงไปยังลิฟท์ลงไปที่จอดรถชั้นหนึ่งผมยิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดีไปตลอดทาง
) }: P5 m$ {9 ~4 G( n
' [- p0 k1 T& V: s, ?( g& \# `7 m# [
สาเหตุคงเป็นเพรา ‘ตี๋ใหญ่’ ที่เรียกสองพยางค์มันขัดลิ้นเลยตัดทอนเหลือคำว่า ‘ใหญ่’ พยางค์เดียว


สามวันที่ใหญ่มาอยู่กับผมความโก๊ะ(ตี๋ใหญ่)ของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆหาเรื่องให้ผมขำกับความเปิ่นแบบนิ่งๆสไตล์เขาอยู่ได้ทุกวัน
# ?: A8 q- B* X6 q
; H! u; O9 ~, R
เริ่มแรกจากการพยายามทำงานบ้านที่ท่าจับไม้กวาดไม้ถูดูเงอะๆงะๆอย่างดูก็รู้ว่าทำไม่เป็น แต่เขาก็พยายามทำจนสามารถทำให้ห้องขนาดร้อยสี่สิบตารางเมตรสะอาดขึ้นมาได้

/ w) [3 X  ?) O+ x: T
อย่างเช้านี้ใหญ่ก็ลุกมาชงโอวัลตินเคียงคู่กับขนมปังปิ้งให้ผม ก่อนจับเจ้าตี๋น้อยอาบน้ำจนตัวเองก็เปียกไปทั่วตัวด้วยอย่างที่เห็น แล้วคาดว่าจะพยายามขัดห้องน้ำต่อ สายข่าวรายงานมาว่าเขาไปกระซิบถามวิธีขัดห้องน้ำจากพิณมาเมื่อวานเย็น
3 X7 x% q. b# R' F& s8 c+ [
2 y3 T4 O! y% u
ซึ่งผมบอกไปแล้วว่าไม่ต้องทำผมจ้างแม่บ้านประจำอยู่แล้ว เขาบอกว่าให้งอมืองอเท้านั่งเกาะผมไปวันๆเขาทำไม่ได้ อย่างน้อยก็ช่วยผมประหยัดค่าแม่บ้านก็ยังดี
8 z' U5 i* w5 r& ?- x. w5 E: j. |* b1 f
0 m# T; L0 e) p8 }4 i
เอาเถอะ เขาสบายใจก็ปล่อยเขาทำไป

% y6 [* O! y. E7 s- T! {; O( U
5 X. A. m' R; D/ @
2 u8 w. v1 Y- a$ Q2 ~6 r9 Bลงให้ติดๆกันเลยครับ3ตอน


! w, I$ d. t# b, L

mario54101

รีบต่อนะครับ รอๆๆๆ

minone

รอลุ้น​ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

tumlove

ขอบคุณมากเลยครับ

Pakchinki

รอครับ

kichjakan

ขอบคุณครับ

kabuki

เรื่องนี้ต้องมี เงี่ยนงำ

uglymen

ตี๋ใหญ่่ แล้ว ของใหญ่ด้วยใช่ไหมหนอ 5555 แอบบอยากรู้อยากเห็น

guide01

ขอบคุณมากเลยครับ

Phol_th

พ่อคนดีศรีวงการ

pipi1

ขอบคุณครับ

rowetszaa

ขอบคุณครับ

leotero

ขอบคุณมากครับ เรื่องราวน่าสนใจดี

65gpy

ขอบคุณครับ

Man100

รู้สึกดีที่มีใครสักคนมาอยู่เคียงข้างกัน…นานวันคงผูกพันเป็นสายใย ขอให้ชีวิตสุขสมหวังไม่มีอุปสรรคใดๆนะเอย :)

bassabassy

ทำไมอ่านแล้วรู้สึกดีจัง รอติดตามตอนต่อไปจ้า

Pathxx

รอติดตามครับ สนุกมากเลย

Akeoutdoor

สนุกดีครับ ชอบเลย

Aonz003

Ling_Elvis

ขอบคุณครับ