ใครว่าใหญ่แร้วดี(3)

ojoeandbest

ใครว่าใหญ่แล้วดี (3) : ปมด้อย
: P7 F6 h6 [" D: z3 eเขียนโดย หนึ่ง
: F( y7 y1 c, V/ }ผมสะอึก ไม่นึกว่าสุดาจะรุกผมเร็วขนาดนี้ เรื่องเจ้าน้องชายประจำตัวเป็นปมด้อยของผมตลอดมา เพราะมันใหญ่โตผิดมนุษย์ ผมไม่อยากให้เธอดูเลย สุดาเห็นผมอึกๆอักจึงอ้อนวอน ในที่สุด ด้วยความที่ผมหลงใหลเธอ ไม่อยากขัดใจเธอ ผมจึงยอม

0 b1 z# Z$ Z  i6 u( O) aผมปลดตะขอ รูดซิปกางเกงยีน รูดกางเกงยีนลง จากนั้นค่อยๆรูดกางเกงในลง สุดาจ้องเขม็งที่เป้ากางเกงผม คอยดูเจ้าน้องชายตัวยักษ์ของผม

สิ่งที่เธอเห็นก็คือข้าวหลามลำอ้วนขนาด 8 นิ้ว ตรงปลายเปิดนิดหน่อย เห็นหัวสีชมพูอยู่ภายใน มีน้ำเหนียวๆเยิ้มเต็มหัว! มันกระดกไปมาราวกับผงกหัวทักทายเธอ ตอนนั้นผมรู้สึกอายมากเลยครับ เพราะขนาดเพื่อนผู้ชายผมยังไม่ยอมให้ดู แต่นี่ต้องเปิดให้แฟนสาวดู
4 A! D2 P! a" G  O+ i. A
สุดาร้องกรี๊ด กระถดตัวไปด้านหลัง ดูเธอจะตกใจมากกับขนาดอันมโหฬารของผม เธอลุกขึ้นยืนเอามือปิดปาก ผมก็ตกใจเช่นกันที่เห็นเธอเสียขวัญและลุกขึ้นยืนบ้าง พยายามจะเก็บเจ้าโลกกลับคืนเข้าไปในกางเกงยีน แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะมันใหญ่มาก พอออกมาแล้วไม่สามารถใส่กลับเข้าไปได้ ต้องรอให้มันสงบลงเสียก่อน แต่ตอนนี้ยังไงๆมันก็ไม่ยอมสงบ จะเอามือปิดหรือบังก็ไม่มิด ผมจึงอยู่ในภาวะที่ทุลักทุเลมาก เพราะต้องยืนปล่อยให้เจ้าโลกชี้โด่อยู่นอกกางเกงอย่างนั้น มันเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตเด็กหนุ่มวัย 16 อย่างผม

“ดาไม่ต้องตกใจนะ หนึ่งไม่ทำอะไรดาหรอก” ผมพูด ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่าความตกใจทำให้เจ้าน้องชายของผมค่อยๆอ่อนตัวลง เมื่ออ่อนลงได้ที่ผมจึงรีบเก็บมันใส่กางเกง

ผมเดินไปหาสุดาที่ยืนดูอยู่ เอามือไปจับแขนเธอ สุดาสะบัดมือผมออก

“ดากลัว... ดา... ดา กลัวหนึ่ง”
1 |; }* M- ~  T9 V4 v4 w% v2 u7 e
. y/ P+ M) D" D, Y; hสุดายังไม่หายช็อคกับขนาดเจ้าโลกของผม เธอคงไม่เคยเห็นของชายใดมาก่อน หรือถึงจะเห็นก็คงไม่เคยเห็นของใครใหญ่ขนาดนี้ เมื่อเห็นเธอขวัญเสียจึงรีบพาเธอออกจากสวนสาธารณะและไปส่งเธอที่บ้าน

วันรุ่งขึ้น ผมกับสุดาไปทำงานที่ร้านอาหารตามปกติ แต่ท่าทางของสุดากลับไม่ปกติ ดูเธอกลัวผมมาก ผมรู้สึกว่าอะไรๆมันไม่เหมือนเดิม วันนั้นสุดาไม่ค่อยคุยกับผม ตอนเย็นผมชวนเธอไปที่สวนสาธารณะอีกเพื่อปรับความเข้าใจ แต่เธอไม่ยอมไป ผมเองก็แปลกใจมากที่เหตุใดสุดาจึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
* _3 q. C$ e4 d* c
เหลืออีกเพียง 3 วันเราก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนหนังสือแล้ว ตลอดเวลา 3 วันที่เหลือ สุดาพยายามทำตัวห่างเหินกับผม จนเย็นวันสุดท้ายของการทำงาน ผมจึงตัดสินใจถามเธอว่าอะไรที่ทำให้เธอเปลี่ยนไปขนาดนั้น
/ L  W5 m. q" j' k
/ Y4 {: X8 O/ E# t2 Q+ _“ดากลัวหนึ่ง กลัวจริงๆ” สุดาบอก
% c! z4 t% p; k* b& }- _
“กลัวไอ้นั่นของเราเหรอ ทำไมต้องกลัวด้วย หนึ่งไม่ได้ทำอะไรดานี่นา” ผมตัดสินใจหักห้ามความอาย ถามตรงๆเลย
. K5 m7 w: l+ T" Y: r
3 l' K: B9 @8 D( M" V' A( `“ก็นั่นแหละ...” สุดาอึกอัก “ถ้าเราเป็นแฟนกัน อีกหน่อยก็ต้องมีอะไรกัน ดากลัว ขอให้เราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันก็แล้วกันนะ ดากลัวจริงๆ”
$ N3 |% N, D7 c) I0 x9 D% f
' ~* U+ z6 ]6 s3 `7 I) \& f! a( Cในที่สุดผมก็เข้าใจ สุดาคิดไปอีกไกล จึงกลัวกับขนาดเจ้าน้องชายของผม ในขณะที่ผมไม่ประสีประสาเอาเลย หลายวันที่ผ่านมาจึงไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้กลัวนักหนา ในที่สุดเธอก็เอ่ยปากตัดรักผม ในความคิดของผมตอนนั้นมันเป็นเหตุผลของการเลิกเป็นแฟนกันที่แปลกและน่าอับอายที่สุด

1 P! P3 Y, [' J% J* M8 @& c" U7 o% t' Kผมผิดหวัง เสียใจแทบเป็นบ้า เพราะเป็นรักครั้งแรก (อย่างน้อยตอนนั้นผมก็คิดว่ามันเป็นความรัก) ของผม รวมทั้งยังอับอายด้วย มันยิ่งตอกย้ำปมด้อยของผมเข้าไปอีก ผมอ่อนไหวถึงขนาดคิดอยากตายให้หมดอาย ผมนอนร้องไห้อยู่หลายชั่วโมงจนหลับไป

พอเปิดเทอมวันแรก ผมเข้าชั้นเรียนด้วยความซึมเซา เหมือนหุ่นยนต์เดินได้ จนใครๆก็พากันแปลกใจ ปีนั้น (ม.6) พวกนักเรียนก็ถูกคละชั้นใหม่เช่นเคย แต่โชคดีที่ผมกับก้อยได้อยู่ห้องเดียวกันอีก ก้อยดูคล้ำลง ปิดเทอม 3 เดือนผมไม่ได้พบกับก้อยเลย เพราะผมเข้าไปทำงานในเมือง ส่วนก้อยก็ถูกพ่อแม่ส่งไปพักกับญาติที่กรุงเทพฯ เพื่อไปเรียนกวดวิชา
7 @( ?0 M: @: z! N( L" e) N5 N6 `2 Z
* u/ V6 f2 U8 Z* T7 u; n9 J6 x“เฮ้ย หนึ่ง เป็นไงบ้าง” ก้อยทัก ก้อยยังคงรื่นเริงเหมือนเดิม

: S0 o7 |1 p5 ~3 M# ]  B“อือ ก้อย” ผมทักก้อยสั้นๆ ไม่ได้ตอบคำถามก้อยด้วยซ้ำ
8 }, W" V3 g1 F& |. `" b+ R6 x: a
$ w1 V; l7 X' u$ U+ w4 A“เฮ้ย เป็นบ้าอะไรวะ เปิดเทอมวันแรกทำหน้ายังกับ ...” ก้อยหยุดพูด แต่ผมเดาออกว่าคงต้องการจะบอกว่า “ทำหน้ายังกับญาติเสีย” แต่ก็อย่างที่บอก ก้อยสุภาพกับผมเสมอ เลยยั้งปากไว้แค่นั้น
. e4 R8 {4 f2 P9 j
$ y) i* t" W1 |/ n“ไม่มีอะไรหรอกวะก้อย เราไม่ค่อยสบายนิดหน่อยเท่านั้นเอง”

เย็นวันนั้นก้อยชวนผมไปฟังเพลงที่บ้านก้อยอีก ใจจริงผมไม่อยากไปเลย ไม่อยากเจอหน้าใคร ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น เพราะกำลังอกหักและคับแค้นใจในชีวิตอยู่ แต่ก็ไม่อยากขัดใจก้อย ก็เลยไปในที่สุด

; h1 Q6 L7 k2 bวันนั้นพ่อและแม่ของก้อยยังไม่กลับบ้าน ที่บ้านก้อยมีเพียงเราสองคน ก้อยเป็นน้องคนสุดท้อง (ถึงได้ชื่อก้อย) พี่ๆของก้อยนั้นมีทั้งเรียนอยู่ในกรุงเทพ ฯ และทำงานอยู่จังหวัดอื่น ที่บ้านจึงมีเพียงก้อยอยู่กับพ่อและแม่
* |2 E$ U- l: y3 R6 u% {$ r
ขณะฟังเพลงอยู่ก้อยก็ถามขึ้นมาว่า “เป็นไงหนึ่ง สบายใจขึ้นบ้างไหม”
- o, T/ h$ m, a; \0 R! M
“ดีขึ้นนิดหน่อย” ผมตอบไปให้พ้นตัว ที่จริงวันนี้ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย คิดแต่เรื่องสุดา คิดถึงเรื่องปมด้อยของผมทั้งวัน ก้อยคงไม่รู้หรอกว่าขณะที่ก้อยกำลังพูดกับผมนั้น ผมกำลังคิดหาวิธีตายอยู่

Kicker

ขอบคุณมากค๊าบ

natthaphat.sam

ขอบคุณมากคราบ

Taecho

ขอบคุนมากครับ

happysport

ขอบคุณมากครับ

chantiz

ขอบคุณครับ

ggg21

ขอบคุณครับ

tapangnarak

สุดาพลาดละ อิอิ ขอบคุณนะฮะ

mg45

ติดตามครับ

Intra

ขอบคุณครับ

jinjin23

ขอบคุณครับ

bieber11

ขอบคุณครับผม

Dracarys

สุดา มึงพลาดแล้วล่ะ

T-guyy

ขอบคุณมากครับ