|
เร่ร่อน8
# u. j, ]6 i8 o, S8 K8 Z( \8 P5 g2 L, k" k+ C _- H s
% ^5 O5 R7 k0 d" @8 K! T4 L8 {$ L$ |1 P. }7 _: I& `; r
เป็นแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ' ]; t( _5 r/ A' R# j, G
* N6 t+ s5 b% O
# C% j0 s4 S# r. p
สิ่งที่สมองคิดกับสิ่งที่รู้สึกมันสวนทางตีกันมั่วไปหมด
" _* {0 N% w/ W+ o7 [8 i' D" Z; T, J4 ]8 e! S% R
3 E/ w* Q( B& [ D' x
ความคิด...บอกว่าถูกแล้ว ดีแล้ว เขามีอาชีพ ทั้งยังรู้จักเข้าสังคมคือสิ่งที่เหมาะที่ควรและผมก็ยินดีกับเขาจากใจจริง
6 @( v7 r1 L ]- B9 g. k6 o
" E+ y" ~. K( o- G3 i7 C4 |# h7 D6 c; f' R
แต่...* W7 Z+ E5 Y- \$ v7 i3 T
5 a9 J! { l% M7 n5 b* X2 W3 l
2 ^$ p6 x' I7 G# Y1 Lความรู้สึก...จิตใจกลับคับแคบอยากเก็บเขาไว้คนเดียว เพื่อบรรเทาเบาบางความเหงาและเพิ่มพูนความสุขในหัวใจ' c! {( D# b5 W: }; L) I4 O1 A2 G
& Z6 l" _# T4 e( v
7 O+ j( K; U4 w3 @/ C; s‘เหงา’ ที่คนๆหนึ่งช่วยให้ผมลืมเลือนคำนี้ไปเนิ่นนาน
I0 V2 V5 l& `7 A& _2 U' T* c, z9 o: b- p. ] Z
+ O, v( L: E6 q. A9 b6 k( {‘เหงา’ ที่คนๆเดียวกันทำให้ผมรู้สึกได้อย่างจับขั้วหัวใจ
9 U4 i$ I& F- z' m+ S% p: L1 G6 L# c# b, [
3 z* w- S: h" A, A. e5 ~- W' Uแกร๊ก2 C2 c4 p4 P- e3 u& ]6 B Z( j1 l
) t: B$ P0 y* _0 D1 I8 F) e
, q9 o0 V7 H( p& U, f3 C3 }# ?7 @1 s
“กลับมาแล้วหรอ” ผมเผยยิ้มดีใจเดินตรงเข้าไปหานายหมาตูบตัวใหญ่ในชุดทำงานเสื้อกล้ามกางเกงสามส่วน สีผิวนอกเนื้อผ้าเป็นสีแทนคร้ามแดดขึ้น! _! F- ~9 h, J. i7 C7 D
9 h; p; Q Q# n- C1 @6 Y K
Q0 X0 {) M1 K5 f4 ~6 T4 Tใหญ่มองมาก่อนมุ่นหัวคิ้วหันไปดูนาฬิกาบนผนังที่บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว0 Z4 ^+ Z! a6 P' s4 @
* i. J. r Y( S @ O
7 H& y; l: Q( L# a g, w“คุณรอกินข้าวอีกแล้วหรอ” ) ~% d( [" A# [- l# W
; O4 u# u/ v8 U1 h
) x+ S" S% `/ }2 P
ผมพยักหน้า5 }2 p! T' A% x. ?+ k
( w1 G& M8 j+ [1 Q
( n8 ^' u" N- D+ V+ [“ก็กินคนเดียวมันเหงา”
' r0 F- V M8 Y! D$ W: y) K( {2 P8 k
! B6 m, D5 D) k1 L2 @& Q; G
ใหญ่ถอนหายใจเฮือกก่อนเดินเข้าครัวไปอุ่นกับข้าวพร้อมตั้งโต๊ะให้ ซึ่งกับข้าวที่ว่าก็ไม่ได้มาจากไหนเขาทำทิ้งไว้แต่เช้าก่อนออกไปทำงานนั่นแหละ3 z* B9 `6 O Z4 D$ ^
/ B& Q9 s5 D0 t! x( D' V
/ W+ G5 l; Y6 U+ E6 ^
ใหญ่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่ดูได้จากแสงไฟที่ลอดผ่านช่องประตูเข้ามายังห้องนอนของผม หลังจากนั้นเขาจะเข้าครัวไปทำกับข้าวเตรียมมื้อเช้าสำหรับผมครอบไว้บนโต๊ะ และมื้อเย็นจะทำใส่กล่องทัพเพอร์แวร์แช่ไว้ในตู้เย็นเพื่อผมกลับมาจะได้เอามาอุ่นพร้อมกิน % K7 C( W. ~0 l$ c
7 D' V8 f8 E& j5 w9 R+ q: A
0 Q& @: y# {: L. X* s6 V
แต่มันก็ช่วยคลายความคิดถึงที่มีต่อเขาไม่ได้อยู่ดี
1 J; A9 s9 P2 [( q: y# O7 S' {& F- \; l# ^+ W' Q
2 Y: S- z L( x& R% V! e* j! U
มันเป็นความคิดถึงคนละแบบ...' i/ o9 o" i/ y% W: i% B# a
$ C9 N$ `4 \' A" I6 s) p
$ C) W% c! a1 N3 t. x
6 ?5 g$ g% O' Q" I9 l# `
เมื่อก่อนมันเป็นความคิดถึงที่ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนรู้ว่ามีคนรออยู่ที่บ้าน แตกต่างจากเดี๋ยวนี้ที่คิดถึงแบบเสียดแทงหัวใจเมื่อกลับมาเจอห้องว่างเปล่าดังเดิม" A" U5 R5 D+ @# a% Q# U* u& X
8 C) ~, F" E) O; u1 W5 s( `! W7 q# r$ Y; U
มันดูงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ!; E( U+ G; x0 ?$ M8 M+ k
* p: A& f) F1 O4 H( x8 d5 X! K
! d6 b2 a! ]# A: W3 oผมรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี!!ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!- _! S: p2 _" [/ ]# E6 S( E
9 p' ^2 q/ F& x5 S- i4 Q( Y7 ^/ M
. y, A* O1 I t9 h' M, r9 A“งานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผมเดินมานั่งตำแหน่งประจำบนโต๊ะเตี้ยในห้องนั่งเล่นเมื่อใหญ่จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้าก่อนเดินกลับมานั่งอีกด้านของโต๊ะ ตักไข่พะโล้ใส่จานผมก่อนเล่า8 |+ T- F$ Q* Y
+ L0 q3 m4 d% J3 c
8 \+ H* `6 s$ e6 e: @ J9 J/ n% D
"วันนี้ไปส่งของที่อุทัยมา"
% a2 s; V* p8 y3 }! X* m" e. Q8 A# ^- C1 t* \
?/ J, d4 j Z“ไปกับรถส่งของหรอ”
# @/ u; K+ ?: l, R j/ Z
3 \, w$ Y5 n8 N, S! O, k# G1 x
ใหญ่พยักหน้า( G2 I3 e V2 `! S- M" V4 ]) A5 ^
! l) ?2 k- M. D% k- L# { {
% \- o! A9 O( y7 a$ G* P4 T“ไปกับใคร” คนงานของอาแปะส่วนมากเป็นพวกชาวต่างด้าวจำพวกคนพม่าเขมร ให้ขับรถไปส่งของต่างจังหวัดไม่กลัวเจอด่านหรือไง. v; c x( v% S( J _( `& O) C
- x V! J; K$ w6 K) L- u4 B
" ^+ n/ V3 @! Jจะพาใหญ่ซวยไปด้วยน่ะสิ" A3 Z9 q9 u4 Y' X( ~9 }
! X+ \! ?- H- R! x6 k1 ?
1 o7 V8 |. T+ o$ G
“กับคนงานด้วยกันคุณอย่าเขี่ยข้าวเล่นสิ”
G: r2 ~& P3 R* Q6 B& r2 x$ `8 y
5 ^% O$ X9 k e+ S- L
! s6 u: I; j2 ~“คนไทยใช่มั้ย”4 g; W) v# J# U% I7 K/ H) O" h0 {* ^
$ t5 }% l8 j ]' E
) B2 o' W9 d" ~+ d! o: K2 `
ใหญ่พยักหน้าตอบ เหมือนพยักส่งๆไปมากกว่าเพราะตอนนี้เขาง่วนอยู่กับการสับไข่ลูกเขยให้ผมถ้ามันเหนียวขนาดนั้นผมกินทั้งซีกเลยก็ได้นะ4 W/ N' F3 }! a2 k% d- v
9 h. y& ?4 b! J2 s3 R
# K$ ?0 W( K; ^/ c1 K“ใหญ่...พวกไปส่งของไกลๆเนี่ยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปนะ มีคนอื่นก็ให้เขาไปแทนพวกคนต่างด้าวเขายังมีบัตรแต่ใหญ่ไม่มีอะไรเลยนะ โดนจับขึ้นมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย”
/ t% O- p: G8 T* n' \( o9 E$ F4 m" [5 N7 A# ~
. Q' D/ |' G v
“ผมจะระวัง”
9 z) e) _8 K2 E9 O) o; A8 j7 d% [# r, a5 z- o$ |
1 q: G7 [$ |7 _
หลังจากนั้นมื้ออาหารก็เป็นเสียงผมถามสลับเสียงเขาตอบ ความจริงแล้วเหมือนผมตะล่อมกลายๆให้เขาเล่าการทำงานในหนึ่งวันให้ฟังมากกว่า เขาไม่ค่อยพูดถ้าไม่ซักถามผมเลยต้องถามเพื่อให้เขาพูด ให้เราแชร์เรื่องราวในแต่ละวันที่ห่างให้กันและกันได้รับรู้' f: G. Y' m6 l) `8 H1 S( N
0 x) j/ D8 W& X
( @9 q# ^: _' \+ ]3 y6 ~3 b* J; k
สี่ทุ่มเราสองคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ผมหอบผ้านวมผืนหนาในตู้ออกมาให้เขาเนื่องจากตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศเย็นลงมาก จากปกติเขาใส่แค่เสื้อกล้ามไปทำงานผมว่าจะบอกให้เขาสวมแจ๊คเก็ตด้วยแล้ว ถึงจะแข็งแรงยังไงแต่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนมืดค่ำสักวันได้ป่วยเป็นแน่
4 S8 J: n5 n* I! S( U, i$ Z. Z
- I3 n( e3 H( ^8 r
?$ ^" c# R6 r& y# z“ฝันดีนะ”8 Z, a9 k% x1 v% K
# y* y0 @ I! X7 F$ P/ E h' s/ M. t
ผมยิ้มบอกลาก่อนเดินเข้าห้องนอนปิดไฟจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนหลับตาลง 4 o7 M/ p6 l& {( Z( H
4 o; Z7 |% s0 G; o
. K9 ^) ~- G I. L+ \% c4 L7 y; pหมดไปอีกหนึ่งวัน ผมยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความเหงาก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว การได้เห็นเขาได้เติบใหญ่ในโลกที่กว้างขึ้นมันทำให้รู้สึกคับพองในอก เหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกน้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ
7 }' b/ O3 z' H y. r5 j8 D4 B0 |3 m) F9 S* b
3 ~7 O& y. g& ~$ z( j
มันเป็นความรู้สึกที่เดี๋ยวก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนอยากร้องไห้แต่บางทีหัวใจก็ยินดีจนยิ้มกว้าง7 w* Y0 O- M2 I! R, d
; e: p( l$ X0 O
7 q* m9 L& n4 E6 V: h& J
จนบางทีผมก็คิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่
& T' ]' v: j% \* y+ T, w
]6 `2 A/ K( N& l8 r( v- ~5 J2 c! U1 d9 i! O" A# S+ V
แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในใจคือ...ใหญ่มีอิทธิพลต่อผมมากมายจริงๆ
3 y4 j( f0 v5 @% o! m& ^: B
# j- N' z3 \5 }) @! o5 C# x1 U" z0 e. c3 ]
' U0 d( p9 G! c+ L. j
2 g' Y; C/ L6 \- b: }* c2 ?2 p% X4 K
, S* P* f: b! c/ `, D" m$ Aจากวันกลายเป็นเดือน...
# G# Q# {0 |; ^" w' W( h
- P. k; q! ]4 ?/ A% g: P
; j/ V6 W6 q2 `) {% d; w3 b! sเป็นเวลาร่วมสามเดือนแล้วที่ใหญ่ทำงานกับอาแปะ ผมเคยขับรถผ่านแวบดูสองสามครั้งก็ประจักได้ว่าเขาเป็นคนขยันมาก ไม่ว่าจะเป็นกล่องลังใบใหญ่หรือกระสอบข้าวอันเท่าแท่นปูน เขาสามารถยกมันได้สบายๆประหนึ่งมันเป็นปุยนุ่นที่ไม่มีน้ำหนักอะไร
$ v' h: }1 e; d7 {- q4 Y
! T7 n. R& G2 ?
2 [0 P5 J6 c; a4 E+ h2 aเดินเข้าออกร้านยกกล่องเหมือนเขาไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยอึดและถึกมากจริงๆ
, s+ Z2 ]% Q; @) x6 B, [! F7 t& w! @1 U- F l' |' p
N/ o; t" N- r) H. ~8 i* yแล้ววันนี้ผมก็มาร้านที่ใหญ่ทำงานอยู่ไม่ใช่ในฐานะนักถ้ำมองเหมือนที่แล้วมา แต่วันนี้ผมมาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง! J" |, ^% G# D8 s- W$ ?2 i
+ n+ q. J% l3 M2 a/ k. w
9 ]- ]; F. U1 g+ G: {3 e2 A* [
พอดีที่บริษัทจะจัดงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าที่จะไปประจำสาขาที่เชียงใหม่และเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า โดยช่วงเช้าเราจะไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและช่วงเย็นถึงจะขนทัพกันไปโยนโบว์ลิ่งที่ห้างสรรพสินค้า โดยทางบริษัทได้ติดต่อขอปิดโซนพร้อมสั่งอาหารบุฟเฟ่ต์มาส่งถึงที่ เรียกได้ว่าเป็นเสมือนงานเลี้ยงกลายๆ
. U) O: r+ o3 k3 q0 ?( ~) L. t2 P" u; W
0 g* q: q" n7 U) R1 n4 S' z# U
เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยมาซื้อขนมสำหรับแจกน้องๆที่สถานเลี้ยงเด็ก และผมก็เป็นคนเสนอให้มาซื้อร้านขายส่งเพื่อประหยัดงบประมาณ ไม่มีอะไรอื่นแอบแฝง เชื่อได้
3 R* S% S- l4 p t; o; m& W1 a: z$ @& e) C- S) B3 O0 c
! W# i7 F! _; G2 f“ทำไมต้องร้านนี้วะ” พี่มิ่งที่ขับรถกระบะของบริษัทมายืนเต๊ะท่าพิงประตูรถถามผมเฮ้อ ถึงจะหล่อแต่มีเมียแล้วก็ไม่เกิดผลนะพี่. A1 z; H% M: w# X6 m
; E2 h9 v) c$ Z, I; f
, ^1 [! H5 i/ J$ t T9 `6 k% P1 u6 ~% ~. F“คนรู้จักทำงานที่นี่” ผมขยิบตากวนตีนก่อนเดินนำเข้าไปในร้าน กวาดตามองทั่วหน้าร้านไม่เห็นใหญ่สงสัยไปส่งของอีกแน่เลย ผมล่ะห่วงจริงๆว่าจะโดนตำรวจซิวเข้าสักวัน 6 e4 W" e" O# s
4 f, M: a( J7 q5 K) v2 D
; G" ?* z6 g. F+ b8 Wถึงข้อดีของการโดนตำรวจจับอาจจะทำให้เขาได้พบญาติ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแต่อีกด้าน...ถ้าเขาไม่มีญาติล่ะ ถ้าเขาโดนลอบทำร้าย...4 A# V; K! o3 ~ W
3 g8 k5 H9 t1 U- Z$ a* Z* `3 I
, @. H. [+ ?9 H! j( \6 v8 Y' fโอ้ยยยย ฟุ้งซ่านอีกแล้ว! ?& ^8 G4 m( m6 I: f3 @
w7 Q7 Y, Q0 R4 \( h9 ^* K2 ^# M. b2 m# t2 U @" j+ c* |, s- y" Q
“อาตี๋ลื้อจะเอาอะรายยย” อาแปะหัวขาวเขี้ยวยาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เดินงกๆเข้ามาถาม
! Z' M- `7 ^* X% S6 @* L" ?: n0 N* j4 n* _
* `5 ]- }; J) g) }) R
“ตามรายการนี้ครับ” ผมส่งกระดาษจดรายการของที่ต้องการส่งให้ลูกน้องต่างด้าวของอาแปะระหว่างยืนรอผมก็มองหากวาดตาไปทั่วร้าน
9 `( T1 c# u) a( v& o/ u A) d" c9 P( P9 Y' m. e
7 U" y6 J5 W1 J5 g) U8 c* V
“ลื้อมองหาอาใหญ่หรออีจัดของอยู่หลังร้าน” อยู่ๆอาแปะก็พูดขึ้น ผมสะดุ้งหันกลับมามองแกเหวอๆ; v( n4 q6 b+ K1 u1 a
# h# `( B; I- q, }( U/ |3 _" ]3 b
4 X, e& L2 t" l“อาแปะรู้...”) S( A- g6 D2 n$ S* j# K
" b p9 _5 J* g" W5 C& |
- ~6 [( J; i8 {0 d“โอ๊ยยยย ทำไมอั๊วจะไม่รู้ ตั้งแต่อีมาทำงานนะ ลูกค้าหน้าใหม่ๆสาวๆหนุ่มๆมากันให้เยอะแยะอั๊วะนะรับทรัพย์เพราะอีอื้อซ่า ฮ่าๆมีลูกจ้างหน้าตาลีๆแบบนี้อีกสักคนอั๊วะคงรวยมีเงินถุงเงินถัง” แล้วแกก็หัวเราะปากบานเข้าหลังร้านไป
' J5 m0 M$ Q, r( `! {* R
) U' U7 L: {2 Q, S' A1 O, o0 z6 \9 |4 l
เอ้อ นี่สินะเหตุผลที่แกขึ้นค่าจ้างให้เป็น 160 บาท น่าดีใจจริงๆ!!
5 S3 N2 ?+ B( {+ U2 @: \" ^5 S2 u5 z* K ] a$ L5 b
. B m2 F) y) ?- t9 b% \- G
แล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้เจอใหญ่ รู้สึกหงอยนิดหน่อยแต่พอเข้าใจ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่าเวลามีของมาลงล๊อตใหญ่ๆเขาต้องเป็นแรงหลักเพราะขนได้เยอะและเร็ว ต่อไปผมคงต้องเรียกเขาว่านายควายเทียมแทนนายหมาตูบซะละมั้ง" b8 c# k# }: T5 h4 a
/ @6 M o6 c7 R
4 i5 a4 t/ Y8 J) `, U# X# }9 e8 g( g7 t# ~+ d
) @$ z) E- {8 D+ qกลับมาถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ผมกับพี่มิ่งรีบขึ้นไปทำงานที่คั่งค้างไว้เมื่อเช้าให้เสร็จโดยไวเพราะเย็นนี้ต้องไปจ่ายค่ามัดจำกับทางร้านที่สั่งอาหารไว้ ไม่อยากไปดึกไหนจะนัดเวลากับทางผู้จัดการร้านไว้แล้วด้วย ถ้าไปสายคงดูไม่ควรเท่าไหร่ |3 T4 \4 Z' X% [# N2 {. P
" e) K: C$ s. q* l
$ X. z0 h8 l" i. @9 K: ` V: v8 K“สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของโต๊ะทำงาน นึกสบถในใจว่าใครบังอาจมาลูกเล่นกับผมตอนนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นใครก็แทบไถเก้าอี้ถอยหลังลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน! G2 q1 w: I6 r6 g7 {8 C# i
2 e' s; W& a% t: F+ P1 [; H' S4 `( m5 K7 B1 O( E z! d8 i S- @
“สวัสดีครับหัวหน้า มีอะไรให้ผมช่วยครับ” หัวหน้าคนใหม่ ชื่อคุณพชร มารับตำแหน่งหัวหน้าได้สามวันแล้ว และเป็นสามวันที่พนักงานหญิงดูแช่มชื่นเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าหล่อขาวตี๋โปรไฟล์เลิศขนาดนี้ แถมยังไม่แต่งงานอีก ปลาทูตัวใหญ่ในหมู่แมวเหมียวเชียวล่ะ
/ Q! g" r4 o* L8 c( a' ?& ~0 V% x1 I- q
5 }* W) V. {" D$ y
“คือผมเพิ่งอ่านเอกสารจบ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงที่ทางแถวนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ ถ้ายังไงรบกวนคุณเล็กไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ”
5 H+ q" H. {1 J% d! \. e. v, X
3 D: h1 T7 j, c; @0 T" S$ y i
อ่า... เอ่อ...( y% w- c+ f& q9 N( S' K( p
; t0 f/ J3 h, t7 G, M# P) Y: o
$ T; h' O+ T \9 A# V3 ]3 iผมก็อยากจะตกลงนะ แต่งานที่คั่งค้างยังทำไม่เสร็จอีกเหตุผลสำคัญคือ...
4 S# `5 s8 v" Q! {
A8 {+ q4 f7 @$ t* @. l _' I* H c: a- G2 C
“เฮ้ยเล็กมึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูพาหัวหน้าไปเอง คงไม่รังเกียจนะครับคุณพชร”
( l, ?" g" V, v3 j) @' b& i) \
$ g; z( g1 I, N6 y5 \) u$ z
7 a, @# b% C5 q! b“เอ่อ...ก็ได้ครับ”
, y; u7 t# @3 `4 a
/ _' V7 c5 g) A; @6 u
' N7 f2 n; ]3 m, ]1 g0 Q1 _“งั้นเชิญครับ” ไอ้ปอนด์ผายมือนำทางสบตาผมแวบหนึ่งเป็นเชิงรู้กัน
+ t1 l$ ]) Y; B# K
& p. F9 b6 _7 ^/ F+ A, u
r% d0 x2 @2 s" fขอบใจว่ะไอ้ปอนด์กูเพิ่งเห็นข้อดีของความขี้เสือกของมึงก็วันนี้
( p1 b' S3 b$ v8 W% i1 c0 |9 R( g+ o6 k
( M v- B: k0 r" S# W" P9 U
) u! k+ }8 B. t5 A& ?* t3 q% wเมื่อทั้งสองคนเดินลงบันไดจนลับสายตา (ผมทำงานอยู่ชั้นสอง) ทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พลางทิ้งตัวไปยังพนักพิงด้วยความโล่งอกระคนหนักใจ, X5 d& S0 @( `! }& R. q6 m( j. b
0 I9 ~$ \: X1 p& n
1 b! T$ _+ h9 f3 v R$ Qจะว่าผีเห็นผีก็เป็นได้
# m, S# w9 f" A; p' {8 t) A) i0 [) K; f& X4 o _
5 `. \/ K6 }! h- kตอนแรกผมไม่แน่ใจนัก คิดว่าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่ง ใครจะไปหลงตัวเองคิดว่าเขามาชอบตั้งแต่ครั้งแรกจริงมั้ย อีกอย่างเป็นผู้ชายทั้งคู่อีกต่างหาก
2 S# i- c# D. t1 z5 x6 V
8 M4 n4 u; j: C5 L) |- O0 \ S; X+ F; s& l6 o8 N
เพิ่งมาเริ่มตะขิดตะขวงใจก็เมื่อวาน คงไม่มีหัวหน้าคนไหนที่มีลูกน้องเป็นสิบแต่ชวนพนักงานธรรมดาหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างผมไปทานอาหารเย็นด้วยกัน% p# j/ X' w, u& X2 K$ I7 u, [
$ a( G! n7 x( p4 {+ O/ o1 l
, V, i2 S' g3 g1 G: r4 G
พี่มิ่งเป็นผู้ชายแท้ๆยังรู้สึกได้ผมจะมาแอ๊บแบ๊วทำโลกสวยก็กระไรอยู่
, n! M3 n4 j0 d2 b, h% {% d4 P" [4 }/ e9 Z9 m ~
8 z1 S% N5 i, z# x4 B
เอาเป็นว่าทั้งออฟฟิศรู้กันหมดแล้วว่าผมกำลังโดนหัวหน้าคนใหม่ตามจีบอยู่9 S2 ?( ~3 a9 b7 z
" q% b# F! i+ ]7 A8 O8 M$ v0 o2 _7 G
9 O0 a2 j- D/ t: t! L6 I1 h* ^! P: t" Eคุณพชรจัดเป็นผู้ชายในอุดมคติของผมเลยก็ว่าได้เสียอยู่สองอย่าง ขี้ตื้อออกนอกหน้าและสายตาแพรวพราวไปหน่อย4 j( E' W4 R% n" R6 E9 p
# H* T% M/ H3 M
`, f) K( n& ^; P& mสายตาที่คนอื่นอาจมองว่ามีเสน่ห์แต่สำหรับผมมันดูบ้ากามชอบกล
. p0 s3 X9 i/ n
' |1 k, k, \7 Z) X/ ~* Z. w/ \
1 w! \# d, f4 T3 U, m) R' cอย่างที่ถ้าวันใดวันหนึ่งผมชะล่าใจเมื่อไหร่โดนจับเขมือบแน่
* N& y2 j! `7 r) j' H/ R7 D% s) }! x5 W( Y/ |( ?
, a ~6 m* M: X" k2 }9 r
* P! B, G ]" o8 F% _/ Q* l4 a# k7 L
& Y' ^4 o+ I: h: L/ R Zหลังห้าโมงเย็นเวลาเลิกงานผมกับพี่มิ่งก็ไปยังร้านเจ้าของอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เราได้จัดสั่งไว้เพื่อจ่ายเงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่ง รวมถึงปรับแก้เมนูอาหารที่เสนอไปแล้วแต่ขาดวัตถุดิบที่ไม่สามารถทำได้ ซึ่งโดยรวมแล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย
+ U; R. R k" e$ W$ ~" e( t0 C/ L. m7 ~7 i- s" Y5 D- L
- B! s2 B; @& q6 p* E5 [! k7 Bขามผมให้พี่มิ่งนั่งรถผมมาส่วนรถพี่แกให้จอดทิ้งไว้ที่บริษัท ดังนั้นเมื่อเสร็จธุระผมต้องวนไปส่งพี่มิ่งที่บริษัทก่อน ดูเวลาก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว อืมแวะไปรับใหญ่ดีกว่า ถึงร้านอาแปะกับคอนโดจะอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่เดินตัดมาอีกสองช่วงตึกคนที่ทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องมีล้าบ้าง
" P& I2 F) n, n h! L2 T
; N5 [$ L% k# `& z# I2 o, ~0 K6 x
" \% J- w3 j$ o* @7 {คิดได้อย่างนั้นผมก็ควงพวงมาลัยรถเลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ก่อนคอนโดผมสองซอย เคลื่อนรถไปจอดเลียบริมฟุตบาทบริเวณหลังร้าน (หน้าและหลังร้านจะเข้าคนละซอย) ก้มมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นเป็นเวลาเลิกงานของใหญ่แล้ว แต่คงต้องรออีกสักพักเพราะส่วนมากใหญ่จะถึงห้องช้ากว่าเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง คาดเดาจากผมได้ว่าอาแปะคงใช้ปิดร้านเก็บของนู่นนี่จนเกินเวลา
' I* |- a! r! X2 E% U
6 I0 q% {; i, [/ r$ Q
9 W% r$ v9 j- Eแต่วันนี้ดูเหมือนจะเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องนั่งรอ เมื่อผมหันไปมองทางประตูหลังร้านก็เห็นนายหมาตูบตัวใหญ่กำลังปิดประตูเหล็กพานพับอยู่พอดี
0 [' a7 F- j& c2 l8 v I' D/ O9 s [; t! N3 h2 y+ y8 C
& E; T. R4 W3 ]' |1 gสักพักนายหมาตูบก็หมุนตัวเดินตรงมา6 ? B4 S A& A }0 J, S
) ~6 n8 T- F% z K h+ |
1 o% q1 j, A% I$ ]ผมระบายยิ้มขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือกำลังจะเปิดประตูรถแต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของหญิงสาวที่ย่างกรายออกมาจากมุมหนึ่ง...ตรงเข้าไปหาใหญ่...เข้าประชิด...และวาดแขนสองข้างโอบรอบลำคอ...% y; y- Z. _* |" {3 \* w2 b8 i
4 v4 ?7 r; S% q' x9 k, @1 O9 Q; t8 N# H$ z7 n9 o! d+ y) ?4 ]
ผมตาโตตกใจ
# W8 b) Z9 z; } H6 {
* @+ H1 q: j/ e/ q% T
9 D# X$ ` x9 t# e; bเอาแล้วไง เขาต้องเจอผู้หญิงดักทำมิดีมิร้ายบ่อยแค่ไหนกัน0 O3 F/ p6 t6 b/ h
, Z3 H4 R! n3 E6 v( }
6 B7 a3 C0 P0 g9 X; Q; W Bผมรีบผลักประตูรถออกสองขาวางลงบนพื้นหวังเข้าไปช่วยนายหมาตูบของผมให้รอดมือเสือสมิง. A) H5 ?2 S8 t1 u+ i5 u
/ {( e; p. d8 Y; H; D$ X8 o8 X
9 q7 l, d+ a( s! p0 n" gแต่แล้วขาสองข้างที่แตะพื้นก็ชาวาบทุกส่วนของร่างกายเจ็บแปลบทั้งเย็นเฉียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งสาดใส่3 l$ v) ~ @: V5 w
! x) T2 f+ G8 Q2 X
# V& U2 [ A0 }& @ c @! p8 L
ผู้ชายแสนซื่อที่ผมคิดว่าเขาต้องทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนคนแปลกหน้าถึงเนื้อถึงตัวกำลังวาดแขนข้างหนึ่งรอบเอวคอดแล้วออกแรงยกอีกฝ่ายชิดกำแพง อีกมือทาบลงบนก้อนเนื้อนูนบริเวณหน้าอกก่อนลงแรงบดคลึง ริมฝีปากของทั้งสองตะโบมจูบเข้าหากัน ขณะที่มือของหญิงสาวปัดป่ายถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและคนตัวใหญ่ที่ผมคุ้นเคยอย่างรีบร้อน เหมือนเธอไม่ไหวที่จะรีรออะไรแล้ว
( Z X6 }) w& z) I8 V# I4 j3 b) Z; ?! F r9 N
" q8 k! v6 ^* i8 E9 W- z9 J
สมองผมขาวโพลนหนักอึ้งจนภาพเคลื่อนไหวร้อนแรงตรงหน้าเป็นเหมือนภาพปัดผ่าน เหม่อมองอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่รั้งขาเรียวเล็กข้างหนึ่งเกาะเกี่ยวเอวหนา สามนิ้วยาวสอดหายเข้าไปใต้หว่างขาก่อนจะ...1 x5 j3 W. T1 |* h
; ]( x0 e, V3 d0 [0 E) ]
* Y' U9 R+ v! ~/ e* m7 H( h2 h. s& Y
พรึบ!!
' {: N& h- x$ M q m; ?! t
( i. I ^$ Y& T9 J/ j) {% Y* d" C% V3 }% X
รั้งร่างตัวเองเข้ามาในรถทั้งหมดก่อนปิดประตูลงหลับตาแน่นอย่างกับภาพตรงหน้าคือสิ่งแสลงไม่น่ามอง+ }9 B! r) ]3 N' U; }
3 ?# L/ D1 V9 p. p+ m& J& p
4 f7 P8 N& ]- }9 _" ?1 Dวินาทีนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...ตัวเองร้องไห้...( n0 r: `) ^& t" h) {2 U
3 E, w! o1 a$ X. D6 a
# k( Y$ k( Q* s$ z( j( @' V: |4 Iน้ำตามากมายไหลผ่านร่องแก้มตกกระทบบนหน้าตักกางเกงยีนเปียกชื้นขยายขนาดเป็นวงกว้างขึ้น ตอกย้ำให้รู้ว่าผมเจ็บปวดมากเพียงใด
7 @% t6 H3 C( T# [) z7 q. E+ U1 S+ f
8 V! [0 ^* U* d0 r% D6 y# ?$ s; E
1 F- s9 d/ p5 Y" O6 y. `0 pผมประคองสติขับรถกลับมาถึงห้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เปิดประตูห้องนอนด้วยมือไม้ที่ยังไม่หายสั่นก่อนทั้งร่างจะฟุบลงบนเตียงอย่างไม่เข้าใจในตัวเองหรือรู้แต่ไม่อยากยอมรับ
5 ~! r7 ^* _1 y! s/ K1 [9 j1 `- y# B7 N% r& v* h0 {' W
3 s8 d9 u( [. ~9 I3 @+ M8 vทำไมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่สิ มันเลยคำว่า ‘แย่’ แต่มันคือ...เสียใจ...เจ็บปวด...ผิดหวัง...จากคนที่รัก" Z7 z' e, x( J( @8 T6 ?! ^& Z
* s; \: x# R1 ]. C) V4 r1 O2 {
; u0 ?* s2 W8 l
ใช่...ผมคงรักเขาเข้าแล้ว รักนายตี๋ใหญ่ชายเร่ร่อนที่ผมช่วยเหลือเขามาด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่บัดนี้ความปรารถนาดี ความสงสาร มันก่อเกิดเป็น‘ความผูกพัน’ และ‘รัก’ โดยไม่รู้ตัว4 h! I8 Y' K: c3 Z$ O! g
% P; R7 L( ^0 q9 u M1 N' @5 n
; _. M( X! T) L/ L. R' ^# p" k/ j
ช่างน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี
9 f- L8 }6 J$ N& a! \. a4 @/ ^0 B2 Z& L% W
) t8 T' G2 c9 O+ B6 m) d; bในวันที่รู้ว่า ‘ รัก’ หัวใจกลับ ‘เจ็บปวด’ ที่สุด/ z$ @. D) O, V% N, q
, h% L" g4 r6 e# q0 j0 \$ B7 r! {) f4 [2 M" J/ e! z# j
6 H. K- X, G9 s+ A: o% @, D5 K( {, L6 R
( f5 [- ]4 G3 F- pหลังเหตุการณ์นั้นทุกอย่างยังดำเนินไปอย่างปกติ ผมยังทานอาหารเช้าที่เขาทำให้ รอเขาทานข้าวเย็น ยังได้รับการดูแลเอาใจใส่จากใหญ่เหมือนเดิม + N! q* y/ J$ s3 d
8 w3 W7 I' Z& _0 l! D, c, ^
# ^2 n/ s) k0 j2 ]% h+ bจะไม่เหมือนเดิมก็แค่ผมไม่ได้ชวนเขาคุยตอนทานข้าว ไม่ได้ชวนดูหนังแผ่นช่วงหัวค่ำ และไม่ได้ถามความเป็นไปของชีวิตอย่างเช่นทุกวัน แต่ใหญ่คงนึกชอบใจเมื่อเขาไม่ชอบพูดอยู่แล้ว
, ~! r- i; _+ H) r6 Q- o5 P3 c( q- C& U7 t5 m8 G; a# K# G
2 ?" _- J! z) }0 t5 Y6 [ภายนอกที่ดูปกติแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจผมอึดอัดเพียงใด ต้องแสร้งทำตัวปกติทั้งที่ผมไม่กล้าจะสบตาเขาตรงๆด้วยซ้ำ กลัวว่าความรู้สึกข้างในจะสื่อออกมาจนเขารู้ตัว
n3 Z% V5 V# {
) c0 R' Q- n) k7 d
Q. r8 n/ z9 U: Y% z" Qรู้ว่าผมผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ เจ็บปวด...และรัก
9 R, k5 _; Z; E3 z
# G( K C; Z0 | f5 q; l9 E c* {) ]2 [6 i, w t S b
ภาพร่วมรักของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันชัดเจนติดตาขับเคลื่อนให้หัวใจรวดร้าวขณะเดียวกันเมื่อใกล้ชิดหัวใจกลับเต้นแรงระรัวอย่างสวนทาง* }3 U8 X9 g" `1 S# z8 Q9 x
: A4 Q; O0 y$ C* J0 W, r2 A
. z: X J0 P, Xทำยังไงให้ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารดังเดิม...ทำอย่างไรดี
1 n& k! z* ]1 w& u3 D+ p
% O5 G+ U Q( h7 D4 _1 C, o4 w* e2 K# t* J1 C+ e7 {
ผมไม่ชอบเลยที่ต้องทำตัวนิ่งเหมือนทุกอย่างโอเค ทั้งที่มันไม่โอเคเลยสักนิดผมไม่โกรธเพราะเขาไม่ผิด เขาไม่มีพันธะผูกพันทางใจกับใครจะทำเช่นนั้นย่อมได้
' e+ E' [* l& l* t. F
2 X9 n0 O( I$ l i3 F& o7 F. p Z. [0 k
บางที...เขาและเธออาจไม่ใช่เพียงสัมพันธ์ทางร่างกาย
, u6 o2 K. K4 ?' g D+ h8 n; x# Q$ t/ y+ R7 X
8 r+ }& h' k) \( `4 e, z
บางที...เขาทั้งสองอาจรักกัน
0 k6 Q' h! L, w1 d+ p7 R
' S0 |: \/ f+ t% r4 |
( K3 a# n+ G }9 z( f8 Uแล้วผมล่ะ???
# l$ L$ {2 X$ @- Q' Q+ y9 d0 k% [6 u* ?
. p5 ^7 k! E: ]) T$ F% h
สมภารกินไก่วัด ช่างอกุศลสิ้นดี!!, F) F: I2 p7 r' J8 o0 B' A
9 m" l7 U% G. ^+ I* u9 K
7 v( u! _7 J0 W7 C" O) a3 a
“คุณเล็กไปแจกขนมเด็กกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเบี่ยงหน้าหลบกระพริบตาถี่เพื่อขับไล่น้ำตา ก่อนหันกลับมาหาบุคคลตรงหน้า5 \: m9 u! X0 R3 j( a$ x
; b. K9 j! M* W; H
) K8 ?. }( c' O X! }: ^' c& s- Xคุณพชร...2 z. [6 E. Z; {7 M) c
: K b. Z1 Y4 r* ]& C+ l5 D0 p- h3 m: O( ]9 ?! ]8 D8 W. a$ K* W+ z
เขาจะตามผมไปทุกที่เลยหรือไงกัน* S# c. s5 L5 e* G
! H% F; q: g6 n# x
, _/ v( n& ~' ^. b* fวันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทหยุดงาน ให้พนักงานทุกคนเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าและต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ โดยกิจกรรมช่วงเช้าก็คือเลี้ยงอาหารยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่ผมเคยบอกไป) V/ N8 _$ ?' O5 Z+ P4 c
; e( [. k3 R! j8 ^
0 w/ ] o: _' z* ~! i0 Q% k2 zผมได้ช่วยยกอาหาร ขนม และของบริจาคทั้งหมดเข้าไปไว้ในอาคารหมดแล้ว เหลือแต่การแจกจ่ายและพิธีการบางอย่างเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานหญิงและบุคคลตำแหน่งสูงๆ เลยได้โอกาสให้ผมเลี่ยงออกมานั่งด้านนอก& V1 Q+ Q, C* O+ M1 K
+ O$ y6 T. J6 g
( r8 f) ^& i0 ^+ j
แต่ก็เพียงไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำก็โดนหัวหน้าคนใหม่ตามออกมาจอแจแทนที่จะอยู่เข้าร่วมพิธีการด้านใน. U, U$ h H2 r0 ~
; R0 Q4 l" p- M4 a m7 `" v
0 X( B; W6 i& h* h“เชิญคุณพชรเถอะครับเดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่มิ่ง...”
% T! U1 w( c* O# `8 c% ?8 N
+ K% q+ J( h! R7 c$ I$ R8 |/ _1 s0 {& Q: R. m5 T
“ไปเถอะนะครับวันนี้คุณเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจเด็กๆอาจทำให้คุณดีขึ้น” เขาส่งยิ้มกว้างขวางแสดงความจริงใจออกมาผมนิ่งคิดก่อนพยักหน้า# K- q" u% t0 V
/ F! L4 H9 z8 m) K/ m
' L; C k& a+ P, D, ^ก็จริง ความน่ารักของเด็กๆอาจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น0 F; l j0 P1 u# `) p
* s! r7 J" r9 I- ~8 m
L: p" K( m- C* T* ` qแล้วเด็กๆก็ช่วยผมได้จริงๆ ความน่ารัก ใสซื่อเสมือนผ้าขาวทำให้ผมอยากช่วยแต่งแต้มความสุขให้เด็กเหล่านี้เติบโตไปเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถูกความมืดเทาของสังคมทำลายความบริสุทธิ์ของพวกเขาไป$ B5 {; o# J* T/ Z
5 D. F ?8 F2 T4 g, n
5 n9 J/ z9 g9 Q9 }ผมยังเชื่อเสมอว่า...พวกเขาแค่ขาดความโชคดี แต่ไม่เสมอไป...ถ้าพวกเขายังยึดมั่นในความดีเชื่อในคุณค่าของตัวเอง พวกเขาจะสามารถสร้างความโชคดีได้ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและดีงามได้
' J% ? e0 ?3 |/ A5 y& N# q4 m
2 U1 d$ ?; g+ u# u1 {6 |" G. N" ~2 e* x9 H, y3 w0 j$ q
กึก
2 g4 q Z" B& x$ p
- O3 B2 K( g* f# j; ?" s7 `0 }4 z
ในจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาจากการป้อนข้าวน้องน้อยบนตักผมก็ปะเข้ากับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองมาซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คุณพชรเจ้าเก่า7 a/ s8 I4 @% {% D
2 N2 j) z1 b2 D% c k
$ b, r$ r7 [. R# u! s“คุณดูอ่อนโยนมากเวลาอยู่กับเด็ก” เขาระบายยิ้มจาง ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ
/ e; n, M2 X. i% ~4 D" M: k) V* i% p7 h
9 K0 U6 d2 \& `! E+ U! k“คงเพราะผมชอบเด็กๆมั้งครับ”
1 l! v. G2 r3 i. m9 g' S" b& q, L- O2 d4 C6 s& l8 x4 Z6 s
4 g9 r: h. S0 C& @“เหมือนผมเลย ผมน่ะชอบเห็นพวกเขามีความสุขดีใจจึงเสนอให้มีกิจกรรมนี้ขึ้นมาไงครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้เขาจากใจจริงบางทีคุณพชรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแล้วยังเป็นคนที่ดีคนหนึ่งด้วยซ้ำ/ @; v+ v) j" L) D
1 O$ Y# q8 c e/ ~7 ~5 q+ i! K1 t3 h: D3 W% ~9 j
“เดี๋ยวเสร็จจากนี่ผมติดรถคุณไปงานด้วยนะครับ”
3 X5 U# E0 t/ k* [( [! |0 w, P
# z$ ^& [7 N& V! J# h+ `% N8 m: b1 u- k* _+ o4 D
แต่ก็ยังคงนิสัยขี้ตื้อที่น่ารำคาญสำหรับผมอยู่ดี==^^2 v, n: ^+ k& h' ?/ K
, m+ u$ W9 u2 x8 {6 @( t
4 Y) m- ^2 m) D: y% P+ Z' L4 ]0 u$ Q% y/ S! L) g/ Z
G( J% f- j. P$ V/ Z
& ^ } y) w. L) ]& Yมาถึงห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี เราสามคน(ผม ไอ้ปอนด์ คุณพชร)ก็ขึ้นบันไดเลื่อนมายังชั้นสาม ที่เป็นโซนของเมเจอร์ซีนีเพล็กเกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลือฝั่งขวาเป็นร้านคาราโอเกะแบบ VIP ฝั่งขวาเป็นลานโบว์ลิ่งที่กั้นโซนด้วยกระจกทั้งหมด และส่วนนี้คือส่วนจัดเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้2 y( ^& r! o* c) g# L
- P' h5 d( i! O! Y' w; S
% p, \3 _( L( Y9 Z! Eจากที่กวาดตาดูทุกคนก็มากันครบแล้ว ผมโคลงหัวนิดเดินไปนั่งโต๊ะที่มีพี่มิ่งและเพื่อนร่วมงานนั่งอยู่ก่อนแล้ว ไอ้ปอนด์ก็ตามมานั่งหลังจากที่ไปส่งคุณพชรอีกโต๊ะที่จัดไว้ให้ เขาดูละล้าละลังถ้าไม่เพราะมีผู้ใหญ่หลายคนบนโต๊ะนั้นเขาคงแจ้นมานั่งด้วยเป็นแน่/ |" B9 H; e1 `7 a
0 Y+ h* S6 W+ w0 C* m2 S2 B1 u5 O5 ?0 I+ B i. U9 d
ผมไม่ได้หลงตัวเองเกินไป เชื่อสิ( U! D8 c: w- `3 a' Z! t# V
5 _/ n+ V5 q& ]* ~9 v8 h- i6 x' A
( x7 k0 I% X8 o1 yแต่เมื่อผมนั่งประจำเก้าอี้แล้ว เหมือนกับได้ปลดพันธนาการหน้าที่ทุกอย่างออกไป ผมนั่งดื่มเงียบๆไม่สนใจเสียงพูดคุย การโยนโบว์ หรือกิจกรรมจับของขวัญพนักงาน ร่างกายผมเหมือนแค่ต้องการอยู่เฉยๆได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและใช้เวลาตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี' [8 m' K/ X; J* n
, Z+ |7 q* j( ]* _: T
: Q' o7 w, p; j7 m/ E8 I& u! ]
“เล็ก มึงกลับพร้อมกูมั้ยพิณมารับแล้ว” ผมยกนาฬิกาขึ้นดู สองทุ่มกว่าแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หนึ่งวันผมคงกระตือรือร้นกับเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขแปดอยากกลับห้องใจจะขาด แต่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหน่วงในใจเมื่อคิดว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่กับใคร+ Q+ N4 l1 j3 w% O
9 o1 B+ j6 |1 f
% n7 W% q# q8 b/ M. P% f“มึงกลับก่อนเถอะกูยังสนุกอยู่”
. n! k: v- h3 |# @
5 m U% B( m5 h5 z. k, {3 @5 U. F; ~1 m* K
“หน้ามึงสนุกมาก”) r. E1 a3 s( }5 T7 o) S2 B2 a
. z" |3 z+ _# c
# @% v& D2 d8 Q9 ~5 v Y, p/ y“ไอ้ปอนด์”
1 v V" p* ^% ~) e3 C2 J- c; j& @' c. I0 ?! q, a! {5 ~$ t, I1 v* Q' y
H4 v* E4 l3 D2 e! e“โอเคๆ แล้วอย่าดื่มหนักล่ะ เดี๋ยวขับรถไม่ไหว” ผมพยักหน้าเนือยพลางยกแก้วที่ไม่ห่างมือจรดริมฝีปากไอ้ปอนด์ส่ายหน้าระอา ถึงมันจะเป็นคนขี้เสือกแต่มันก็รู้ว่าเวลานี้ผมไม่พร้อมจะให้มันคาดคั้น
2 J/ y* @0 N- K6 z2 N9 ^ C* ^& `; Q4 p7 J4 Y( j
4 `- E9 {& k! w5 p9 _& M: \ผมกลับมาถึงห้องตอนสี่ทุ่มด้วยสภาพกึ่มๆเข้าห้องมาด้วยการคลำแนวกำแพงพอเปิดประตูห้องเข้ามาก็แทบสร่างเมื่อเจอร่างใหญ่โตบดบังทางไว้5 h$ s l' S. ^& ` @( b
' }. z1 U. N1 M( K5 O
" K# q# _- ^( N) Z, j“ยังไม่นอนอีกหรอ” ผมถามทั้งยังไม่สบตา' z0 S$ n0 _9 { l( r
0 j' e" V2 g6 a
6 D5 J7 R4 I! [5 K- i“รอคุณ” เขาตอบพลางเข้ามาช่วยพยุงผมเซตามแรงนำจนมานั่งบนโซฟาได้
" H. p& L9 E' f5 x4 P9 B/ g
3 l$ P0 q7 q8 v. R: E8 h U
) q1 b' H+ m6 d1 p3 G9 A“อ๊ะฉันมาแย่งที่นอนนาย”
5 V0 ^. k" s4 H9 |9 I6 g7 M8 M1 f: P, H: v9 V( n8 A
* d; S# n1 u. H
“ผมยังไม่ง่วงหรอกนั่งเถอะ” มือใหญ่กดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิมก่อนเดินหายเข้าไปในครัวและกลับออกมาพร้อมแก้วบรรจุน้ำเปล่า
. K3 a+ L2 T1 g& s0 G# W1 A
7 t9 N( z! N. \" [% V$ L$ L2 R! G, t7 o! b6 \; H
ผมรับมาดื่มจนหมดแล้วนั่งก้มหน้าเล่นแก้วอยู่แบบนั้น
" y* D3 g5 F; N4 E6 X7 ? b' T/ F, c* w* O+ h
- Z/ w8 e4 D7 x" X7 f0 W“ฉันไปนอนนะรู้สึกปวดหัว” เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศชวนอึดอัดจึงตัดสินใจยันตัวลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยแต่เขาช่วยจับไว้ “ขอบคุณ”5 X/ u! q$ Z. W1 `3 F! t# Z
1 D+ W) G( w8 r
: W4 P6 x2 J; c' r
ดันมือเขาออกเพื่อกลับห้องแต่ยังไม่ทันก้าวขาอีกฝ่ายก็รั้งต้นแขนผมไว้
# T, e# ^( b" d0 y) V0 s+ Q: D( T/ B% G
4 o, S. _+ x) h9 q! @! \" h8 J: J) Q“คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า” 0 N7 d' R% Z n) Y# m, `
8 k5 i* l# g, X$ ^4 o+ l! U j( K. I, ]; a- H v( n& j
เขารู้สึกได้ ฮะๆ ผมว่าผมเนียนแล้วนะ% [0 _3 m( u6 r9 W8 V) \
6 v' A4 ]5 n# N) F
1 M+ d4 {, J2 ?8 D8 S$ P“ไม่นี่”
" w' ~* B1 x7 s3 H
4 ?/ R: _) z: W* }) }
& h/ ?3 R* x3 t7 y9 Q0 o) Y! l8 H- L“ช่วงนี้คุณแปลกๆ”9 n4 b7 u$ p q! ]/ l2 T
0 H4 W9 {9 z) G& K H4 F
& z1 n* n. I% K) A1 \4 }+ T8 p9 ~0 m“ยังไงหรอ” ผมใจกล้าหันไปสบตาเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยเขาขมวดคิ้วจ้องผมอย่างฉงน
3 C7 v, n6 Y+ A( I% s; i7 V; X3 b% j% u$ I9 \4 h" c4 P* g
8 n( s4 d% T% @: U/ o5 K; u
“คุณ...ไม่พอใจผม...ใช่มั้ย”
5 [4 G0 T3 X- U8 J# n0 _4 J* i; O/ G2 q
8 B: e+ B: u2 r& y$ z“ทำไมฉันต้องไม่พอใจล่ะ” ใช่...ผมไม่ได้ไม่พอใจเขาเพราะที่เป็นมันมากกว่านั้น: ~9 P, a/ b0 W
! Z9 K8 c- }. h- p4 `" U8 s5 f% D: r
“บอกผมได้มั้ยมันเรื่องอะไร”2 f. ?' T* S: U# c1 f
# V5 X6 B8 X* E
0 N( w4 p+ L( C |+ v! Aผมจ้องเขานิ่ง บอกหรอ จะบอกได้ยังไงจะพูดออกไปได้หรอ# T6 v3 K5 F6 v- x0 r
9 |! E. X7 b9 M8 C1 b
2 i) ?) D& j* J6 ^
เมื่อรู้สึกถึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนจึงละสายตาออกมาน้ำตาที่คลอหน่วงเต็มหน่วยตาบ่งบอกว่าอีกไม่กี่วินาทีมันจะต้องทักทลายออกมาแน่
( a. U2 C& F0 O2 y0 H9 n6 M3 p- ? K- u& }. z
' G+ B+ a# i* B* i, { B“ฉันปวดหัวขอไปนอนนะ”
% ^- p# k1 O3 L* O4 a# V# B( E
3 _7 G; U' S/ C9 K/ d
“คุณ!”
) ^( T4 J9 H! Z2 [- j$ Q
% k2 W8 Q. O* E0 _2 q( R7 c7 E' h Q( P
เขารั้งแขนผมไว้อีกครั้ง& [' U, `8 c$ |7 Q* r" m' `
5 d5 r0 |9 {' a% e: I/ P* s
k: u$ q# l3 @- X/ i7 X
และคราวนี้ทุกสิ่งในใจก็พังทลายลง" h2 S+ M2 ?) _/ K) b
+ ?! D/ a8 @0 Y7 a& O% T& m8 {
& |, G* C% i5 `% G4 p9 H
ฟุบ
" D8 o: L1 S% F8 a& A/ y' _8 S# k) q1 u) p; O- Q, _
: v9 o" M0 J$ y! Q6 oผมหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า เป็นวินาทีที่ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแต่ไม่สามารถห้ามได้ สองมือตะปบเข้าแก้มสากดึงรั้งอย่างแรงลงมาก่อนนาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาบดแรงลงไปอย่างระบายออกทุกความรู้สึก ใหญ่อึ้งไปเสี้ยววินาทีก่อนพยายามผลักออกแต่ผมลงแรงมือรั้งใบหน้าเขาไว้! T) Z& _* ?' Q
, c* N- p5 k3 F& K j, `" y$ p1 ~2 M/ _! Z$ G
ผมบดปากลงไปจนได้กลิ่นคาวเลือดจึงหยุดแช่ค้างริมฝีปากเพียงแตะไว้ สะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำมูกน้ำตาไหลตามร่องจมูกสู่แนวริมฝีปากที่ยังแตะกันจนรู้สึกถึงรสเค็มปร่า ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางก้าวถอยหลังช้าๆอย่างคนไม่ได้สติ ก้าวกลับเข้าห้องอย่างกระท่อนกระแท่นอย่างคนหมดแรง...หมดกำลังใจ5 g4 U5 V9 x) Y$ }+ e b T, f
6 L" k3 f/ b- B0 j) |1 V+ k' A& X" i l3 P8 N) P% p& a
โดยไม่มีมือใหญ่รั้งไว้อีกแล้ว
9 P3 ~: n8 p/ C$ F4 u
, g# ]" O' S/ f, |9 H7 e
~# ]' m! ?7 {5 E$ a% Q% e# H2 e5 Q7 k- U; B, t
: p% t& l& I. r8 E7 [" o! R) e9 F# j& k
เช้ามา
! C4 C$ G' L) K6 [ L
; V! S% Q8 K7 ]& ?
+ Y2 a* F' K! g6 t3 S1 u4 i( dผมลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยร่างกายไม่พร้อมเต็มที่ ปวดหัวแทบระเบิด ดวงตาก็ปูดบวมจนแทบลืมไม่ขึ้น ทุกอย่างเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้อย่างหนักทั้งคืน
& A7 Q5 d r$ b0 d. P' R: ^/ |
4 I R# K3 N4 N+ x9 |
4 }. z0 _1 E% m, d! q m0 Eผมสูดลมหายใจลึกอยู่หน้าประตูห้องนอนก่อนหมุนลูกบิดเปิดประตูออกไปอย่างที่คิดใหญ่ยังไม่ออกไปทำงาน b; S: o$ y! i
2 o' ^$ C7 Q) @" }0 l
5 v! h- h4 [/ `9 X F' `แน่ล่ะ นี่เพิ่งตีสี่8 z* K" V. C' Q( `9 ^
* e: W4 ]$ ^# O. d* Y8 O% w* j$ j; V3 E( V; g+ I
ผมตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสามชั่วโมง
# e1 d$ C* ~: Y* W1 s/ Z
4 j9 X* T: h( ]2 W
( b3 j% u( L0 R* v6 Q, M. ~9 sใหญ่ชะงักไปเมื่อหันมาเจอผม ผมสูดหายใจเรียกขวัญอีกครั้งก่อนเดินนำไปโซฟาห้องนั่งเล่น ซึ่งใหญ่คงรู้ว่าผมมีเรื่องต้องการคุยกับเขาแน่ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ตื่นก่อนเวลาขนาดนี้
( e1 l1 R1 x* G4 l2 t5 }- E- h$ z% U
. u, X# a2 U; d0 B“เอาน้ำผลไม้สักแก้วมั้ย” ผมส่ายหน้าเขามองมาทางผมก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดเกริ่นเรื่องก่อน “เมื่อคืน...”1 v$ @2 q6 _% I
5 T) ?! u0 i, O/ k) {$ H/ g3 k5 D& `6 P% Y; k h
“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องบ้าๆนั่นฉันไม่ได้จะคุยเรื่องนั้นหรอก”. n4 i8 _& R/ X' B* l
, a5 R2 J I+ A6 q- Q% F: ] L
8 `4 x2 [8 i; r# u' P3 c v“…??”/ n3 e% N; s% c
/ {- U( J" ~) x! p& H* A
) W2 Q# L$ [$ G2 E8 x+ |: g ~“นายทำงานมาสองเดือนแล้วใช่มั้ย”1 i/ a* U/ y ?0 y
( a% D; Y! B" {+ M) j& L# H+ Q8 {
. ^( n; [/ q' O- }เขาขมวดคิ้วงงแต่ก็พยักหน้า
* \8 b1 \/ I; {" K4 B+ _) f# q A8 Z. W( U e9 V* U0 e
9 [. E: V4 d+ r$ K
“คงมีเงินเก็บประมาณแปดพันได้” ผมพูดต่อ ยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วสงสัยมากกว่าเดิม
x7 v4 y; u( _& ?. T9 |$ D b2 J; Q2 H8 }; N& I5 v) d
, [2 J5 v% b( e/ o
“คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่”
: x7 g q& j& ~3 P
5 [/ [9 d* Y/ n$ V2 n" O; {+ N' Q w% z) Y0 n. k6 X
แค่ประโยคเดียวของใหญ่ก็ทำให้กระบอกตาผมร้อนผ่าวขึ้นได้ น้ำลายหนืดเหนียวปิดกั้นหลอดลมจนเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน แต่ถ่วงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี, o5 o, I: G% p# |
' L$ b8 E/ u4 |' i: w* Y
$ i$ X3 h$ j2 \# [7 E“ฉันคิดว่านาย...” ผมใช้หลังมือปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น “...ควรออกไปอยู่ด้วยตัวเองเสียที”) l# F( R8 h* s
& Y1 ~2 U S+ M
5 a1 w0 @3 d& ]" Q: Q* F# N: {ถูกต้องแล้ว ผมไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้ ! K5 R( d: p) V; I4 _6 r* w; @
7 ^% e4 @- c( C% N$ l
- ?6 H, H9 _* d0 {6 m, z
ผมจะลืมจุดมุ่งหมายแรกที่ช่วยเหลือเข้าไม่ได้: i0 h6 y) u- C4 _' B$ m1 _8 C
& g) ?+ c/ F# Q
! C1 U& u/ w! R3 l3 [/ Cถึงเวลาที่ผมต้องทำตามความตั้งใจเดิมของตัวเองเสียที: |' T$ e& w* c2 y6 h* e& u
8 ?/ R0 T) @. q: `; E8 W
5 B# ~4 e3 Q! e- _7 J7 a0 z4 F“ฉันคงช่วยนายได้เท่านี้”
+ y: J4 p7 I+ m! E |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:11:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:30:42
โพสต์ 2020-4-12 02:38:43
