|
เร่ร่อน8/ l' W& w8 v ^
8 F3 ^: c# k+ @- N& ~
" \) N B4 C: O0 {% |# k
9 \% j& _- ~0 b) o9 qเป็นแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ& l2 Q6 b7 w- V* }
5 {4 a0 Q1 d$ e+ f2 e9 W B5 E+ X1 b% u& V
สิ่งที่สมองคิดกับสิ่งที่รู้สึกมันสวนทางตีกันมั่วไปหมด
9 ~' C# T! i0 x& J: P
: D3 U0 B& l( P9 z/ m. ]8 Q; A1 e7 a( {( C
ความคิด...บอกว่าถูกแล้ว ดีแล้ว เขามีอาชีพ ทั้งยังรู้จักเข้าสังคมคือสิ่งที่เหมาะที่ควรและผมก็ยินดีกับเขาจากใจจริง. q2 z; v+ H) Q, ^4 }3 P% i
( ~, z! `0 A: ]: `. I. s% a3 U2 |9 E$ Z) b
แต่...
' O5 t& x, G& `# D6 L/ k0 i1 a- U r9 {
6 h% E: U& d$ b5 s
ความรู้สึก...จิตใจกลับคับแคบอยากเก็บเขาไว้คนเดียว เพื่อบรรเทาเบาบางความเหงาและเพิ่มพูนความสุขในหัวใจ5 X) e( A% O3 `- G
) h) [5 A2 ?0 `* r7 l0 \. ^* O0 x t0 u& y
‘เหงา’ ที่คนๆหนึ่งช่วยให้ผมลืมเลือนคำนี้ไปเนิ่นนาน
1 a1 D& s- s/ X k* ~1 W1 _- X& x7 F, j
0 Q( X* f2 z4 o- ^: p+ q( k‘เหงา’ ที่คนๆเดียวกันทำให้ผมรู้สึกได้อย่างจับขั้วหัวใจ
2 N. c _: z3 U% O0 s* j2 k7 r3 H& {3 @. f- F8 `3 L2 Z+ Z
) B3 l3 c% S; b x
แกร๊ก
5 {1 c! V+ g+ ], }/ V( a( R' ]
4 H, u. N- y: V- a6 ?5 \% t5 m, [1 v, e
“กลับมาแล้วหรอ” ผมเผยยิ้มดีใจเดินตรงเข้าไปหานายหมาตูบตัวใหญ่ในชุดทำงานเสื้อกล้ามกางเกงสามส่วน สีผิวนอกเนื้อผ้าเป็นสีแทนคร้ามแดดขึ้น0 b1 N8 _8 M3 H! D
! g' D# `- R, {9 O% f: q' @$ a; `- p4 Q/ l+ c
ใหญ่มองมาก่อนมุ่นหัวคิ้วหันไปดูนาฬิกาบนผนังที่บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว
2 u0 L( }' X" r
, x7 o- o; Q. g: `1 V/ ?; n/ M- q1 Q3 T* z. d3 F0 T! q+ }) ?
“คุณรอกินข้าวอีกแล้วหรอ” ! `( D. z+ m7 O( `" W h
! A z/ j3 y/ ^/ b6 `3 V: @3 V
- O/ n Z+ \$ X6 \. h5 P# Tผมพยักหน้า/ I V) X5 }. M( F, ^, T
7 r! W% \3 b- R* f% a8 f/ g% g+ }; W
“ก็กินคนเดียวมันเหงา”
6 x" G+ A% Z# X5 `/ Z
* x E2 B' @# `5 Z" B1 n" w- d0 s$ l# C+ j
ใหญ่ถอนหายใจเฮือกก่อนเดินเข้าครัวไปอุ่นกับข้าวพร้อมตั้งโต๊ะให้ ซึ่งกับข้าวที่ว่าก็ไม่ได้มาจากไหนเขาทำทิ้งไว้แต่เช้าก่อนออกไปทำงานนั่นแหละ% ^% n( I2 j* m
4 ?5 h* i" _1 \" d- y( j7 q E
) B1 ~& U# L# u) y z* g% K. F! D9 S
ใหญ่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่ดูได้จากแสงไฟที่ลอดผ่านช่องประตูเข้ามายังห้องนอนของผม หลังจากนั้นเขาจะเข้าครัวไปทำกับข้าวเตรียมมื้อเช้าสำหรับผมครอบไว้บนโต๊ะ และมื้อเย็นจะทำใส่กล่องทัพเพอร์แวร์แช่ไว้ในตู้เย็นเพื่อผมกลับมาจะได้เอามาอุ่นพร้อมกิน ) T( U& ?/ |* f5 z0 r, f
( ?9 c/ Z2 x6 }" V! P) v+ Y8 e7 K
9 C0 D) q9 p! ~7 |2 v* V9 p
แต่มันก็ช่วยคลายความคิดถึงที่มีต่อเขาไม่ได้อยู่ดี2 x5 ~( Q/ d! P2 o& b6 v- k) `" X
6 j3 f. X7 l" P# y4 w* A& ^; S* \$ _4 w
มันเป็นความคิดถึงคนละแบบ...
) b1 V* E' z' z, u, \
; X) M$ P# T/ [/ F$ F, H1 R& c# z( @
4 Q/ t4 r# h. u
- ~' F5 F' p7 X: N/ @เมื่อก่อนมันเป็นความคิดถึงที่ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนรู้ว่ามีคนรออยู่ที่บ้าน แตกต่างจากเดี๋ยวนี้ที่คิดถึงแบบเสียดแทงหัวใจเมื่อกลับมาเจอห้องว่างเปล่าดังเดิม3 O) E% k4 Q" h5 S2 J2 J3 J# A$ B: Z
8 ^) a! O m: _9 I+ R" F/ J. K' ]& P
% D, u. M$ I# L9 Fมันดูงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ!
2 c" ~1 J, d d3 N7 y: \# t! W! b3 ^0 g$ C! G
6 W/ f+ p% F' N( S' a yผมรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี!!ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!1 a! L; q0 Z* S
% h7 I" e3 F) r4 i$ z+ O) q* P& l6 X6 T2 L6 X/ @$ n+ {0 d
“งานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผมเดินมานั่งตำแหน่งประจำบนโต๊ะเตี้ยในห้องนั่งเล่นเมื่อใหญ่จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้าก่อนเดินกลับมานั่งอีกด้านของโต๊ะ ตักไข่พะโล้ใส่จานผมก่อนเล่า
; z0 a8 O: O( z% n. q+ R! f( R; _* f/ P5 o) F% v0 a! j4 ~
6 q1 ~0 o: ~% o, S. S9 V1 K
"วันนี้ไปส่งของที่อุทัยมา"
e+ P! c/ p: E- d- T$ \( H; r/ I* p" [* a* N# W7 v
! p9 v, z6 S+ f2 ~& O
“ไปกับรถส่งของหรอ”6 ^% ~5 I& g5 a
7 \$ L: \( b5 K( |0 `
5 ]0 g" _0 _1 f+ y4 m8 l. G% Jใหญ่พยักหน้า
, Q' S: W. H- I+ V% Z9 `& `
, Z( L( j5 C7 P# q; C# {6 l4 _1 p; _7 X! f
“ไปกับใคร” คนงานของอาแปะส่วนมากเป็นพวกชาวต่างด้าวจำพวกคนพม่าเขมร ให้ขับรถไปส่งของต่างจังหวัดไม่กลัวเจอด่านหรือไง! @ a2 T( T. ^8 p" R
- r; K$ f3 ~( T% h x7 c3 f& u6 o/ E
จะพาใหญ่ซวยไปด้วยน่ะสิ# {3 z# W$ O7 N/ E; `
6 |: t4 M" ?: F$ Z
7 ]* _. I/ g. d) l/ y% B9 e
“กับคนงานด้วยกันคุณอย่าเขี่ยข้าวเล่นสิ”
7 _& U+ X0 A9 E
# Y: b- v( p. a3 Q3 F6 V9 S. \9 p4 W
* O& Q5 g" L6 D% C* ~# f. L“คนไทยใช่มั้ย”5 s! w7 M: w9 e" w
7 J/ c2 C7 e- r7 Z2 Y
5 `! O6 U* I+ f3 u7 j; l7 Uใหญ่พยักหน้าตอบ เหมือนพยักส่งๆไปมากกว่าเพราะตอนนี้เขาง่วนอยู่กับการสับไข่ลูกเขยให้ผมถ้ามันเหนียวขนาดนั้นผมกินทั้งซีกเลยก็ได้นะ
7 [% w7 ~1 _ G' p& s
9 S1 L9 \- e3 d1 C N# T7 e) X/ S. Z, m$ X5 m. x
“ใหญ่...พวกไปส่งของไกลๆเนี่ยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปนะ มีคนอื่นก็ให้เขาไปแทนพวกคนต่างด้าวเขายังมีบัตรแต่ใหญ่ไม่มีอะไรเลยนะ โดนจับขึ้นมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย” ' X/ \" O! f9 G5 w) K
2 f; Q3 Q: T) q( a4 q6 B" W X2 p( Z- U3 m* e
“ผมจะระวัง”+ U( k0 G% z3 E0 ] ]% e
+ ]- s" w5 Z# b' }' f( ~+ I+ @8 a. u$ h: L) l: z
หลังจากนั้นมื้ออาหารก็เป็นเสียงผมถามสลับเสียงเขาตอบ ความจริงแล้วเหมือนผมตะล่อมกลายๆให้เขาเล่าการทำงานในหนึ่งวันให้ฟังมากกว่า เขาไม่ค่อยพูดถ้าไม่ซักถามผมเลยต้องถามเพื่อให้เขาพูด ให้เราแชร์เรื่องราวในแต่ละวันที่ห่างให้กันและกันได้รับรู้" L( T5 e' b4 b" _' k' @
1 y9 @ `( G- }: y
5 j5 ?) }5 v* o8 |8 [สี่ทุ่มเราสองคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ผมหอบผ้านวมผืนหนาในตู้ออกมาให้เขาเนื่องจากตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศเย็นลงมาก จากปกติเขาใส่แค่เสื้อกล้ามไปทำงานผมว่าจะบอกให้เขาสวมแจ๊คเก็ตด้วยแล้ว ถึงจะแข็งแรงยังไงแต่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนมืดค่ำสักวันได้ป่วยเป็นแน่
5 z0 v; F: B4 I3 p' w' ^! w! o
0 a$ W# w1 D) ]9 ^; ^* Q- ]$ l+ b2 x9 @/ B ~) t5 O/ K+ |2 T+ d
“ฝันดีนะ”8 s" i2 y! K; r. o4 T
& ~+ j+ g( B9 Z3 V3 o# U
6 `& D: Z5 [6 Y- z- ?: Nผมยิ้มบอกลาก่อนเดินเข้าห้องนอนปิดไฟจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนหลับตาลง 6 S/ [: c% b/ r9 M
6 n/ e+ [$ C4 A2 D" Q
$ H. ^" p9 j' \8 pหมดไปอีกหนึ่งวัน ผมยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความเหงาก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว การได้เห็นเขาได้เติบใหญ่ในโลกที่กว้างขึ้นมันทำให้รู้สึกคับพองในอก เหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกน้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ' c3 j: g( k( N) B+ b# C0 D
: s5 J1 Y4 P- a! k; g6 I% z" q. b7 Y! x$ V
มันเป็นความรู้สึกที่เดี๋ยวก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนอยากร้องไห้แต่บางทีหัวใจก็ยินดีจนยิ้มกว้าง
# @- K" y2 ]2 h, n8 }! y9 O7 ? @* O% O6 D5 u6 T
0 Q+ G( _5 L) k0 p6 aจนบางทีผมก็คิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่
2 I2 v: y4 O$ \$ F5 R
# |( \2 M- i2 W% |8 n
" {! l% f+ J" H1 `) ` `แต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในใจคือ...ใหญ่มีอิทธิพลต่อผมมากมายจริงๆ, A1 b$ |/ T8 p6 f+ t, l
3 k% D' d& s# [6 n7 a2 B& S, J) W' K+ k
% b6 B( ]: R3 V; t$ W9 R) R; l& _! R4 f
! y- Y9 V. C" n, S
' v# H" Q. N0 L* R& y, R$ P z& Z/ J8 ?" ? P/ { G% D% d0 r. V
จากวันกลายเป็นเดือน...
' B& c1 N$ U8 ~+ p! J/ A4 n3 e3 M( Q. l" e9 ], F) L, b9 s0 C
# s& B" l9 y- N; c+ J- `0 p
เป็นเวลาร่วมสามเดือนแล้วที่ใหญ่ทำงานกับอาแปะ ผมเคยขับรถผ่านแวบดูสองสามครั้งก็ประจักได้ว่าเขาเป็นคนขยันมาก ไม่ว่าจะเป็นกล่องลังใบใหญ่หรือกระสอบข้าวอันเท่าแท่นปูน เขาสามารถยกมันได้สบายๆประหนึ่งมันเป็นปุยนุ่นที่ไม่มีน้ำหนักอะไร9 d; Y$ C4 {$ `% z9 _0 ^7 o9 h
( u3 p d6 Z3 D
Q7 e( l( n9 O; E! ? dเดินเข้าออกร้านยกกล่องเหมือนเขาไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยอึดและถึกมากจริงๆ
8 g& f- ?0 m) M
1 Y" P0 Q4 X- `5 k
; C) Y2 c- B( i3 G2 H# i8 f( Lแล้ววันนี้ผมก็มาร้านที่ใหญ่ทำงานอยู่ไม่ใช่ในฐานะนักถ้ำมองเหมือนที่แล้วมา แต่วันนี้ผมมาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง
7 \7 x5 F5 n$ t+ b: E5 \' L9 G; n: K: e: F; J* O
# o( {9 Y4 h% x1 S% M/ I
พอดีที่บริษัทจะจัดงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าที่จะไปประจำสาขาที่เชียงใหม่และเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า โดยช่วงเช้าเราจะไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและช่วงเย็นถึงจะขนทัพกันไปโยนโบว์ลิ่งที่ห้างสรรพสินค้า โดยทางบริษัทได้ติดต่อขอปิดโซนพร้อมสั่งอาหารบุฟเฟ่ต์มาส่งถึงที่ เรียกได้ว่าเป็นเสมือนงานเลี้ยงกลายๆ
1 e; c2 ]" ~( a4 Y* n7 I6 E; {' V5 M! b- g9 \) h# Y
1 m& R* y( ?0 Y) oเพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยมาซื้อขนมสำหรับแจกน้องๆที่สถานเลี้ยงเด็ก และผมก็เป็นคนเสนอให้มาซื้อร้านขายส่งเพื่อประหยัดงบประมาณ ไม่มีอะไรอื่นแอบแฝง เชื่อได้
7 T+ G4 `0 z0 v- T
: a% U3 L9 t1 k3 ^5 F
0 @5 I/ z8 |% ^“ทำไมต้องร้านนี้วะ” พี่มิ่งที่ขับรถกระบะของบริษัทมายืนเต๊ะท่าพิงประตูรถถามผมเฮ้อ ถึงจะหล่อแต่มีเมียแล้วก็ไม่เกิดผลนะพี่
# c/ `7 Z0 y; q4 H
: c; }% ]3 u! b, {7 T% ?4 W v
; J/ C9 m) s2 F+ c+ z“คนรู้จักทำงานที่นี่” ผมขยิบตากวนตีนก่อนเดินนำเข้าไปในร้าน กวาดตามองทั่วหน้าร้านไม่เห็นใหญ่สงสัยไปส่งของอีกแน่เลย ผมล่ะห่วงจริงๆว่าจะโดนตำรวจซิวเข้าสักวัน
# i- V, X8 J2 N+ t0 P4 }7 J0 k7 u" {* l6 t" u' h) I
9 D' ?$ b" |* Z% I' H
ถึงข้อดีของการโดนตำรวจจับอาจจะทำให้เขาได้พบญาติ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแต่อีกด้าน...ถ้าเขาไม่มีญาติล่ะ ถ้าเขาโดนลอบทำร้าย...
8 h' H. r. X0 P# @$ U) v4 D5 [6 \ S" c
) [) l2 p9 }6 Q7 c0 Mโอ้ยยยย ฟุ้งซ่านอีกแล้ว
2 A6 N p# D4 S# [5 U. w- k+ b6 U) `! W& C) V, R* X
& D2 E8 T0 O* c: d9 _! s6 r2 r“อาตี๋ลื้อจะเอาอะรายยย” อาแปะหัวขาวเขี้ยวยาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เดินงกๆเข้ามาถาม
* J% E5 d2 l# H3 v- b
6 f( B8 }) ^/ ~3 M8 |* H/ u9 B5 l+ l) u+ Y" a0 K: d
“ตามรายการนี้ครับ” ผมส่งกระดาษจดรายการของที่ต้องการส่งให้ลูกน้องต่างด้าวของอาแปะระหว่างยืนรอผมก็มองหากวาดตาไปทั่วร้าน
5 O+ @/ M" k) Q7 P, p
- L, Q% x6 S( e, A9 D, }$ j# W8 U1 a% T5 ^
“ลื้อมองหาอาใหญ่หรออีจัดของอยู่หลังร้าน” อยู่ๆอาแปะก็พูดขึ้น ผมสะดุ้งหันกลับมามองแกเหวอๆ- q6 O/ c; l2 N! {2 R+ O4 I
6 P% n0 s' b0 W! @! v
! J* E& T$ i9 _7 u% R“อาแปะรู้...”
, M# A, v+ ]* I) ]' B
& ~* `8 T9 B' j. |( u3 O7 X3 u% o/ v( q- w/ J
“โอ๊ยยยย ทำไมอั๊วจะไม่รู้ ตั้งแต่อีมาทำงานนะ ลูกค้าหน้าใหม่ๆสาวๆหนุ่มๆมากันให้เยอะแยะอั๊วะนะรับทรัพย์เพราะอีอื้อซ่า ฮ่าๆมีลูกจ้างหน้าตาลีๆแบบนี้อีกสักคนอั๊วะคงรวยมีเงินถุงเงินถัง” แล้วแกก็หัวเราะปากบานเข้าหลังร้านไป
" o# m7 C& o6 d, D/ ?
. B- Y6 o! i' n: w
/ K# Y- L6 q. uเอ้อ นี่สินะเหตุผลที่แกขึ้นค่าจ้างให้เป็น 160 บาท น่าดีใจจริงๆ!!8 F% ^$ t9 D3 t6 Y
$ [7 e w9 w2 ]0 t! R: k
8 Y; A+ q+ ^& o& |แล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้เจอใหญ่ รู้สึกหงอยนิดหน่อยแต่พอเข้าใจ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่าเวลามีของมาลงล๊อตใหญ่ๆเขาต้องเป็นแรงหลักเพราะขนได้เยอะและเร็ว ต่อไปผมคงต้องเรียกเขาว่านายควายเทียมแทนนายหมาตูบซะละมั้ง
: P+ ?" x7 K" o
* r. A/ ?* t- t3 P5 @: ^5 f! V. ~4 L
- X2 t4 t* | E( A# O3 V
+ J( ~3 s7 t1 N }0 t& |2 ^
กลับมาถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ผมกับพี่มิ่งรีบขึ้นไปทำงานที่คั่งค้างไว้เมื่อเช้าให้เสร็จโดยไวเพราะเย็นนี้ต้องไปจ่ายค่ามัดจำกับทางร้านที่สั่งอาหารไว้ ไม่อยากไปดึกไหนจะนัดเวลากับทางผู้จัดการร้านไว้แล้วด้วย ถ้าไปสายคงดูไม่ควรเท่าไหร่
# n: @6 W, ^; @, o# C4 N* }( r e- L# T6 |' r. f
4 a' I. a/ k- q9 e, d
“สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของโต๊ะทำงาน นึกสบถในใจว่าใครบังอาจมาลูกเล่นกับผมตอนนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นใครก็แทบไถเก้าอี้ถอยหลังลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน
0 f9 i4 |' z+ w0 K
g; o- a) \7 V6 f; L8 l4 w0 o0 {4 d4 i1 A6 J* [
“สวัสดีครับหัวหน้า มีอะไรให้ผมช่วยครับ” หัวหน้าคนใหม่ ชื่อคุณพชร มารับตำแหน่งหัวหน้าได้สามวันแล้ว และเป็นสามวันที่พนักงานหญิงดูแช่มชื่นเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าหล่อขาวตี๋โปรไฟล์เลิศขนาดนี้ แถมยังไม่แต่งงานอีก ปลาทูตัวใหญ่ในหมู่แมวเหมียวเชียวล่ะ
5 T% m' P) r) S' n
D; |' E m6 ?& K+ |
D' C) R& R8 k2 @“คือผมเพิ่งอ่านเอกสารจบ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงที่ทางแถวนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ ถ้ายังไงรบกวนคุณเล็กไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ”
# \0 E/ q7 }" }) E X+ k$ |( G) s: x6 w9 t6 w4 l2 Q" W
8 t* z { b& S( V# N5 `
อ่า... เอ่อ...6 z X o% |9 t0 q C8 z
$ [6 T, p5 i T6 h0 Q$ m8 L: g1 j6 U6 Q
ผมก็อยากจะตกลงนะ แต่งานที่คั่งค้างยังทำไม่เสร็จอีกเหตุผลสำคัญคือ...
2 t/ G& `0 G/ U" h7 o
( F% A: V- G3 s2 O, b5 p8 @9 t
1 n5 S: c, } z. `“เฮ้ยเล็กมึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูพาหัวหน้าไปเอง คงไม่รังเกียจนะครับคุณพชร” 3 p! d0 v6 s% ]1 V1 z# g" w
3 L3 r- V1 t U/ l) j1 C
+ S _6 |; F: D6 w4 c$ P“เอ่อ...ก็ได้ครับ”
% k* P& s- [/ h1 p6 J: b0 O0 r3 C2 V8 U& X; W
4 {4 G4 X3 p$ P0 _. ]1 X/ L
“งั้นเชิญครับ” ไอ้ปอนด์ผายมือนำทางสบตาผมแวบหนึ่งเป็นเชิงรู้กัน: b/ D" {3 | r" H6 S* c
8 p7 m" ^# w0 P( ^1 ~/ c
! r7 J& Y: ]: _7 Q
ขอบใจว่ะไอ้ปอนด์กูเพิ่งเห็นข้อดีของความขี้เสือกของมึงก็วันนี้' b' Y8 [. f! O: _" O4 S& K
# S* f K; r; L. X3 _1 u+ X1 q0 v/ A$ E- r6 }- ^
เมื่อทั้งสองคนเดินลงบันไดจนลับสายตา (ผมทำงานอยู่ชั้นสอง) ทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พลางทิ้งตัวไปยังพนักพิงด้วยความโล่งอกระคนหนักใจ6 |% @2 F! t) S
1 }/ D9 E; A% O; H g
# F/ R- }6 R) c/ h
จะว่าผีเห็นผีก็เป็นได้
+ M( q/ G8 J% ^! G& x5 C% E$ C! `; N& O6 ]
0 ]) X$ J2 i, }! V
ตอนแรกผมไม่แน่ใจนัก คิดว่าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่ง ใครจะไปหลงตัวเองคิดว่าเขามาชอบตั้งแต่ครั้งแรกจริงมั้ย อีกอย่างเป็นผู้ชายทั้งคู่อีกต่างหาก
' i/ C4 X- f) J; d
. y2 H3 p4 d9 C. y2 F2 t) D* ^+ g
เพิ่งมาเริ่มตะขิดตะขวงใจก็เมื่อวาน คงไม่มีหัวหน้าคนไหนที่มีลูกน้องเป็นสิบแต่ชวนพนักงานธรรมดาหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างผมไปทานอาหารเย็นด้วยกัน8 \9 q0 J/ N/ w8 m+ w, ?4 a
7 _8 _, c! [: U. ~. b& z$ `
# E! {: b- E- C; Q3 d: Wพี่มิ่งเป็นผู้ชายแท้ๆยังรู้สึกได้ผมจะมาแอ๊บแบ๊วทำโลกสวยก็กระไรอยู่
+ Y2 h" x( Z$ K8 d% v8 M: K7 O& E& {$ d: g
, w J( q( Z' {* g$ L" D, |" tเอาเป็นว่าทั้งออฟฟิศรู้กันหมดแล้วว่าผมกำลังโดนหัวหน้าคนใหม่ตามจีบอยู่& s6 L9 l/ D# C5 v5 _: |
. R1 n/ N3 W0 ?8 D) F% e3 C% D9 ]$ G
คุณพชรจัดเป็นผู้ชายในอุดมคติของผมเลยก็ว่าได้เสียอยู่สองอย่าง ขี้ตื้อออกนอกหน้าและสายตาแพรวพราวไปหน่อย
6 h3 S. m. b% W7 a" C; s& E6 m3 _4 }0 A
" E, F" @9 t7 L# r4 C4 t) @4 b. C
สายตาที่คนอื่นอาจมองว่ามีเสน่ห์แต่สำหรับผมมันดูบ้ากามชอบกล" T2 Q: w' s: \+ j
! w2 {3 Q+ n/ \) j2 m8 z+ T/ O/ M0 i) k% u5 ~; a9 X
อย่างที่ถ้าวันใดวันหนึ่งผมชะล่าใจเมื่อไหร่โดนจับเขมือบแน่! S4 w0 L4 N! L/ M+ I+ u' }
2 f: k3 O( z+ _. a# P ! M u1 G" o( W9 S' ^, h
, }( Z& B; [, e9 E" j/ d1 I8 ?# u J2 M7 k' ]; {& G% V3 o# l
หลังห้าโมงเย็นเวลาเลิกงานผมกับพี่มิ่งก็ไปยังร้านเจ้าของอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เราได้จัดสั่งไว้เพื่อจ่ายเงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่ง รวมถึงปรับแก้เมนูอาหารที่เสนอไปแล้วแต่ขาดวัตถุดิบที่ไม่สามารถทำได้ ซึ่งโดยรวมแล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย
0 g" ]% b/ ^1 [2 m: \+ G- \+ ?# p7 ~6 W$ J$ S! T9 `
9 I, }9 v" b$ ` c% S' |3 {0 o( U& C
ขามผมให้พี่มิ่งนั่งรถผมมาส่วนรถพี่แกให้จอดทิ้งไว้ที่บริษัท ดังนั้นเมื่อเสร็จธุระผมต้องวนไปส่งพี่มิ่งที่บริษัทก่อน ดูเวลาก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว อืมแวะไปรับใหญ่ดีกว่า ถึงร้านอาแปะกับคอนโดจะอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่เดินตัดมาอีกสองช่วงตึกคนที่ทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องมีล้าบ้าง
, ]0 Z9 b) [" U7 r4 @4 J1 Q( ]* ]# ?( k4 d9 r* [6 ~3 C0 j
( j+ l% N$ D- r6 L
คิดได้อย่างนั้นผมก็ควงพวงมาลัยรถเลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ก่อนคอนโดผมสองซอย เคลื่อนรถไปจอดเลียบริมฟุตบาทบริเวณหลังร้าน (หน้าและหลังร้านจะเข้าคนละซอย) ก้มมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นเป็นเวลาเลิกงานของใหญ่แล้ว แต่คงต้องรออีกสักพักเพราะส่วนมากใหญ่จะถึงห้องช้ากว่าเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง คาดเดาจากผมได้ว่าอาแปะคงใช้ปิดร้านเก็บของนู่นนี่จนเกินเวลา1 w3 b; i( S8 D( k
/ G5 D0 N1 D8 ?( p) z/ X# i. p( d+ k2 B, o" z) }
แต่วันนี้ดูเหมือนจะเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องนั่งรอ เมื่อผมหันไปมองทางประตูหลังร้านก็เห็นนายหมาตูบตัวใหญ่กำลังปิดประตูเหล็กพานพับอยู่พอดี
( L4 T2 p/ i( e0 I& o( C T$ [% G
8 Q7 P- [) {' e5 Z8 J; `9 j1 V* {( n3 v9 D
สักพักนายหมาตูบก็หมุนตัวเดินตรงมา: O! C8 T* W5 O* S0 N" S
. c% g4 p( X9 n+ j! [$ X
9 [/ c, y6 v" [9 ~' c E1 L* {
ผมระบายยิ้มขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือกำลังจะเปิดประตูรถแต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของหญิงสาวที่ย่างกรายออกมาจากมุมหนึ่ง...ตรงเข้าไปหาใหญ่...เข้าประชิด...และวาดแขนสองข้างโอบรอบลำคอ...* [6 d7 o- p# o" j0 z
( d1 R( ~3 X, L* i5 m D+ \& W' E: Z5 V% i7 a, Z. o
ผมตาโตตกใจ
& q$ N5 L9 ?9 J4 U% C, ]
& g' t, y+ m- c% c- }0 J2 |8 V/ z, _' }. t2 S3 ], p; `* z0 r1 i
เอาแล้วไง เขาต้องเจอผู้หญิงดักทำมิดีมิร้ายบ่อยแค่ไหนกัน# d# @2 w$ L( A7 L8 R
6 Z- P/ _* @/ y; }& M# ^" R- ?! F& y) ]; x* t
ผมรีบผลักประตูรถออกสองขาวางลงบนพื้นหวังเข้าไปช่วยนายหมาตูบของผมให้รอดมือเสือสมิง' @2 q0 U4 A* P: G/ i f# o& O
* R+ d+ v! [$ [+ d* k1 e1 E; a! \( y- c9 C
แต่แล้วขาสองข้างที่แตะพื้นก็ชาวาบทุกส่วนของร่างกายเจ็บแปลบทั้งเย็นเฉียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งสาดใส่2 D9 K) v) e) E+ }" E+ `5 _& O, y
! b/ E2 x0 X! e& T( Z( d
5 z- {3 }" g- u/ [# r ? Z9 sผู้ชายแสนซื่อที่ผมคิดว่าเขาต้องทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนคนแปลกหน้าถึงเนื้อถึงตัวกำลังวาดแขนข้างหนึ่งรอบเอวคอดแล้วออกแรงยกอีกฝ่ายชิดกำแพง อีกมือทาบลงบนก้อนเนื้อนูนบริเวณหน้าอกก่อนลงแรงบดคลึง ริมฝีปากของทั้งสองตะโบมจูบเข้าหากัน ขณะที่มือของหญิงสาวปัดป่ายถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและคนตัวใหญ่ที่ผมคุ้นเคยอย่างรีบร้อน เหมือนเธอไม่ไหวที่จะรีรออะไรแล้ว: ~5 ^ s0 b! T& g7 Y
3 \' j8 D- F) |& O- I& z7 }) C3 M$ `* y6 J0 U0 [- o8 E
สมองผมขาวโพลนหนักอึ้งจนภาพเคลื่อนไหวร้อนแรงตรงหน้าเป็นเหมือนภาพปัดผ่าน เหม่อมองอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่รั้งขาเรียวเล็กข้างหนึ่งเกาะเกี่ยวเอวหนา สามนิ้วยาวสอดหายเข้าไปใต้หว่างขาก่อนจะ...
7 r5 g% ]3 m+ M$ x8 n
# F& ?+ a; ~; U+ U y! @; k. k: u& b) i9 Y* H5 }0 q
พรึบ!!
- H7 Q! E6 R; u/ q- D5 E5 @
( ^: L/ @: _4 A$ X" V8 m, a
5 _) A5 f9 z' J' ?7 p4 Vรั้งร่างตัวเองเข้ามาในรถทั้งหมดก่อนปิดประตูลงหลับตาแน่นอย่างกับภาพตรงหน้าคือสิ่งแสลงไม่น่ามอง& t* L x$ x5 E4 m" P
/ L1 [3 r$ K( ]$ L' L- A7 Q
& l# G& W/ L5 y3 | u* ?* [
วินาทีนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...ตัวเองร้องไห้...
9 V) I6 F. E; u- z4 S4 v! c! N% Z
8 t% R3 e) y* }3 ] O) p5 U3 m/ J0 b4 T$ V+ h1 Y! Y
น้ำตามากมายไหลผ่านร่องแก้มตกกระทบบนหน้าตักกางเกงยีนเปียกชื้นขยายขนาดเป็นวงกว้างขึ้น ตอกย้ำให้รู้ว่าผมเจ็บปวดมากเพียงใด& s: C# p J; P2 P6 u. q
* T+ S* `* U) q3 u5 T" S. L
1 @$ u- t9 z! u7 ?0 }2 v: b0 B1 {% f0 |/ M+ T( p
ผมประคองสติขับรถกลับมาถึงห้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เปิดประตูห้องนอนด้วยมือไม้ที่ยังไม่หายสั่นก่อนทั้งร่างจะฟุบลงบนเตียงอย่างไม่เข้าใจในตัวเองหรือรู้แต่ไม่อยากยอมรับ
3 k4 V: A& k# B- r' |; t% l q2 }+ K, j% ^* n# w
6 E, g6 f# m0 ]% c% V
ทำไมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่สิ มันเลยคำว่า ‘แย่’ แต่มันคือ...เสียใจ...เจ็บปวด...ผิดหวัง...จากคนที่รัก
. D2 p, ^. m+ Q( p9 b" c4 `
# `7 l4 Y$ M+ B( K% e( d' m
! [. a6 g# s2 I6 M+ kใช่...ผมคงรักเขาเข้าแล้ว รักนายตี๋ใหญ่ชายเร่ร่อนที่ผมช่วยเหลือเขามาด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่บัดนี้ความปรารถนาดี ความสงสาร มันก่อเกิดเป็น‘ความผูกพัน’ และ‘รัก’ โดยไม่รู้ตัว
# i* i6 X0 z2 z; Q6 ~# o. S
6 H) t3 _4 _( o- e1 l2 }# j0 ?1 X1 p3 P1 u8 _! G2 Q
ช่างน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี
% [0 i1 A! p @+ W$ b9 Z# K. q7 k* G) ~* s+ w- |
8 C; o l+ e* q, lในวันที่รู้ว่า ‘ รัก’ หัวใจกลับ ‘เจ็บปวด’ ที่สุด9 p5 j+ }! j4 m# s4 D; y; v
* K' g* r& N' m
: ^( _- W# I$ f5 \
2 m$ o1 _2 {, s/ W4 N& u& d) P. {7 a0 k4 `( {9 _" o" Q
, a: w. p* `' Q9 k) i5 J. c
หลังเหตุการณ์นั้นทุกอย่างยังดำเนินไปอย่างปกติ ผมยังทานอาหารเช้าที่เขาทำให้ รอเขาทานข้าวเย็น ยังได้รับการดูแลเอาใจใส่จากใหญ่เหมือนเดิม
4 y( q" p5 e8 Y' o9 L2 d# c$ [; F0 n8 r7 Y2 { c* s/ u7 B
4 X& l) ?, ^$ ?+ W1 _6 W! ^จะไม่เหมือนเดิมก็แค่ผมไม่ได้ชวนเขาคุยตอนทานข้าว ไม่ได้ชวนดูหนังแผ่นช่วงหัวค่ำ และไม่ได้ถามความเป็นไปของชีวิตอย่างเช่นทุกวัน แต่ใหญ่คงนึกชอบใจเมื่อเขาไม่ชอบพูดอยู่แล้ว" f/ z) r8 R3 G, m6 i
* ^( g) B* {% n! w$ i& c
2 Q2 g0 X% p, _, Z' E* X( [ภายนอกที่ดูปกติแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจผมอึดอัดเพียงใด ต้องแสร้งทำตัวปกติทั้งที่ผมไม่กล้าจะสบตาเขาตรงๆด้วยซ้ำ กลัวว่าความรู้สึกข้างในจะสื่อออกมาจนเขารู้ตัว7 {, X X4 o, P0 s
% a) x; J o. ~3 G
, v; q4 w6 A8 ^; L: j. hรู้ว่าผมผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ เจ็บปวด...และรัก
8 w% b ?/ b) n0 v; I- w
! a" Z* s l9 x0 }3 j% \+ ], B6 k# e' Z- k1 F
ภาพร่วมรักของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันชัดเจนติดตาขับเคลื่อนให้หัวใจรวดร้าวขณะเดียวกันเมื่อใกล้ชิดหัวใจกลับเต้นแรงระรัวอย่างสวนทาง9 n* I7 H m6 y) v0 r
3 _& z9 B/ |/ h0 R+ d; c& k* n% j
+ Z0 f% G% \. w6 Tทำยังไงให้ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารดังเดิม...ทำอย่างไรดี F6 u' c; w( {) T$ E# g
2 M1 `, h, k* C7 a1 U/ J
X. W/ y; q1 N7 |* Q2 j, ?
ผมไม่ชอบเลยที่ต้องทำตัวนิ่งเหมือนทุกอย่างโอเค ทั้งที่มันไม่โอเคเลยสักนิดผมไม่โกรธเพราะเขาไม่ผิด เขาไม่มีพันธะผูกพันทางใจกับใครจะทำเช่นนั้นย่อมได้
' s, x- B. m- A, l6 z) E) g/ {
# d$ E$ E7 i Z& u" I7 _7 ?- X7 q
, [4 v" k4 B, Y6 Y0 k' vบางที...เขาและเธออาจไม่ใช่เพียงสัมพันธ์ทางร่างกาย6 t+ N+ y$ e8 @2 z8 u p! T
- d5 V" E- b$ B: H
% i2 J7 u! I4 T/ xบางที...เขาทั้งสองอาจรักกัน
7 k1 x, Q7 K/ y6 N x& s5 _- Z
3 ]4 c5 y/ o% m
7 |( g7 \3 |' |2 n7 u2 f0 yแล้วผมล่ะ???& f' K, U. [) Z: O( d+ [$ X
: k- e; d% i( W1 Y
. `4 r' w1 i, h- p: }7 Z
สมภารกินไก่วัด ช่างอกุศลสิ้นดี!!
' l6 l0 p: P9 T0 ]
, q7 |, {: P7 j+ [2 L" M$ k! P$ }7 k+ t
“คุณเล็กไปแจกขนมเด็กกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเบี่ยงหน้าหลบกระพริบตาถี่เพื่อขับไล่น้ำตา ก่อนหันกลับมาหาบุคคลตรงหน้า
2 K8 S7 I# F; T2 V/ e/ G
/ @" r( W% o B- Z9 C& S5 _6 g8 t: v9 T7 i4 r/ R% q5 ~/ B( u
คุณพชร...6 N2 E _9 w9 Q! t5 ~
$ w6 x9 `; m0 i7 g: N. K: N6 w' Q
, \+ R7 P/ l6 @: ~4 E/ [เขาจะตามผมไปทุกที่เลยหรือไงกัน
& [, z/ L& p! Z- S9 {5 Y% I8 P) {/ k
$ K2 H# x& T% C4 Z, Y; A8 @% z9 Uวันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทหยุดงาน ให้พนักงานทุกคนเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าและต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ โดยกิจกรรมช่วงเช้าก็คือเลี้ยงอาหารยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่ผมเคยบอกไป0 U. G% L3 u6 \- D* J6 C; r# ]
6 q4 G" `/ P# V* t% h% \4 C
7 N3 q& J% u5 C Oผมได้ช่วยยกอาหาร ขนม และของบริจาคทั้งหมดเข้าไปไว้ในอาคารหมดแล้ว เหลือแต่การแจกจ่ายและพิธีการบางอย่างเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานหญิงและบุคคลตำแหน่งสูงๆ เลยได้โอกาสให้ผมเลี่ยงออกมานั่งด้านนอก
0 I, A& V! c, J, l( |& j, C
3 h: p! E9 d \( D9 ]
3 s$ U) c' Z9 Oแต่ก็เพียงไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำก็โดนหัวหน้าคนใหม่ตามออกมาจอแจแทนที่จะอยู่เข้าร่วมพิธีการด้านใน1 H; L5 g! E" K" H6 d/ t# L6 H
[3 B G, ?+ ~" g3 }
7 b3 b, A9 Q, R0 v m: B; F“เชิญคุณพชรเถอะครับเดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่มิ่ง...”3 x, l( E H3 g% Z
/ C8 J1 z) u5 T6 u: a$ q9 L" l
( \, }$ F+ ]/ O“ไปเถอะนะครับวันนี้คุณเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจเด็กๆอาจทำให้คุณดีขึ้น” เขาส่งยิ้มกว้างขวางแสดงความจริงใจออกมาผมนิ่งคิดก่อนพยักหน้า
! e1 g2 o0 }" x; X7 R* d( }! ?- I7 h) }* d- G! z* t8 B
6 j6 q: L. s: @+ [/ Wก็จริง ความน่ารักของเด็กๆอาจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น9 A- C* V1 }/ U4 D6 B# N' S, s
6 N) v( V2 ~: S* G5 Z- @, s8 k
5 F* l( p1 a5 Tแล้วเด็กๆก็ช่วยผมได้จริงๆ ความน่ารัก ใสซื่อเสมือนผ้าขาวทำให้ผมอยากช่วยแต่งแต้มความสุขให้เด็กเหล่านี้เติบโตไปเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถูกความมืดเทาของสังคมทำลายความบริสุทธิ์ของพวกเขาไป/ l: U) e- j4 w( F' `- {
2 A& x& ` e: @+ x s2 S% ~6 |1 L% a* i9 W3 ^
ผมยังเชื่อเสมอว่า...พวกเขาแค่ขาดความโชคดี แต่ไม่เสมอไป...ถ้าพวกเขายังยึดมั่นในความดีเชื่อในคุณค่าของตัวเอง พวกเขาจะสามารถสร้างความโชคดีได้ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและดีงามได้' c# d% W8 ^/ ^
$ \8 w/ L/ u" | A5 o+ H+ J
6 ~. `% S% p" r/ Sกึก
; @, l' x. \( R6 e
0 w5 }" n& ~$ S2 L; [+ v. n2 Z& b( M6 ~+ c0 X& C1 t4 K
ในจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาจากการป้อนข้าวน้องน้อยบนตักผมก็ปะเข้ากับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองมาซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คุณพชรเจ้าเก่า
6 `0 ~4 W& \+ K# P) F! K. i" \
. v4 N# m; }% Q3 K
3 i I; p- u1 E4 J% ?/ q“คุณดูอ่อนโยนมากเวลาอยู่กับเด็ก” เขาระบายยิ้มจาง ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ
3 n2 k! ?" y4 q0 G. I- B# p4 D4 x7 s- x' i- s1 r
6 I7 r! F4 U) ~' E+ `
“คงเพราะผมชอบเด็กๆมั้งครับ”. X8 Z4 ], `5 @# N: l+ M
5 T5 V% _8 m$ i6 A8 F+ t4 G. F
1 p- |: Z( a4 Q4 W
“เหมือนผมเลย ผมน่ะชอบเห็นพวกเขามีความสุขดีใจจึงเสนอให้มีกิจกรรมนี้ขึ้นมาไงครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้เขาจากใจจริงบางทีคุณพชรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแล้วยังเป็นคนที่ดีคนหนึ่งด้วยซ้ำ
2 k+ _: X$ Z3 ?& m
9 }( ]) Q/ m2 P# ]7 v# U' Q1 L7 Y5 K/ x2 b2 G0 p" }+ T) `+ ]
“เดี๋ยวเสร็จจากนี่ผมติดรถคุณไปงานด้วยนะครับ”
: C5 c* f4 ^6 x: S# g8 k% [
2 M9 S/ [6 e9 {, w3 t9 Y8 N7 v0 s! m- s8 G8 f
แต่ก็ยังคงนิสัยขี้ตื้อที่น่ารำคาญสำหรับผมอยู่ดี==^^! G+ i3 U! {; w2 i; b B# c/ }3 r8 G
5 H/ M- m6 q& O/ t# [: p! [$ p+ v! Z
! n/ }& f3 g+ Q8 J6 w5 J
" @/ F1 H: b; k3 I# M
+ ^4 e6 d% x, N% i
- u5 n+ a% y6 I$ @! u$ ?5 Nมาถึงห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี เราสามคน(ผม ไอ้ปอนด์ คุณพชร)ก็ขึ้นบันไดเลื่อนมายังชั้นสาม ที่เป็นโซนของเมเจอร์ซีนีเพล็กเกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลือฝั่งขวาเป็นร้านคาราโอเกะแบบ VIP ฝั่งขวาเป็นลานโบว์ลิ่งที่กั้นโซนด้วยกระจกทั้งหมด และส่วนนี้คือส่วนจัดเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้
8 u# ~" k' N7 _* ^' n+ J7 b3 a- t, ~: F) E, S. k. K
! Q" m7 ?) s* Y5 k! D7 jจากที่กวาดตาดูทุกคนก็มากันครบแล้ว ผมโคลงหัวนิดเดินไปนั่งโต๊ะที่มีพี่มิ่งและเพื่อนร่วมงานนั่งอยู่ก่อนแล้ว ไอ้ปอนด์ก็ตามมานั่งหลังจากที่ไปส่งคุณพชรอีกโต๊ะที่จัดไว้ให้ เขาดูละล้าละลังถ้าไม่เพราะมีผู้ใหญ่หลายคนบนโต๊ะนั้นเขาคงแจ้นมานั่งด้วยเป็นแน่
& ~2 }6 E% F/ k( S0 U- j5 }) |% u7 p( C' l" r+ ~7 A
8 E% m) Y { Fผมไม่ได้หลงตัวเองเกินไป เชื่อสิ0 w8 p: {/ K3 p* C) {: p
/ Z% o& \+ z/ u
2 y) J. Z, z% A x" }
แต่เมื่อผมนั่งประจำเก้าอี้แล้ว เหมือนกับได้ปลดพันธนาการหน้าที่ทุกอย่างออกไป ผมนั่งดื่มเงียบๆไม่สนใจเสียงพูดคุย การโยนโบว์ หรือกิจกรรมจับของขวัญพนักงาน ร่างกายผมเหมือนแค่ต้องการอยู่เฉยๆได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและใช้เวลาตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี$ p$ t! _5 R2 d% {; d
* L: o7 w' u7 @! M
+ u6 |( C. J. H“เล็ก มึงกลับพร้อมกูมั้ยพิณมารับแล้ว” ผมยกนาฬิกาขึ้นดู สองทุ่มกว่าแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หนึ่งวันผมคงกระตือรือร้นกับเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขแปดอยากกลับห้องใจจะขาด แต่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหน่วงในใจเมื่อคิดว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่กับใคร
7 L$ }, r2 E, @
5 B. l* P# t: G) i( g8 B* O4 W& r0 n h9 |6 b O2 l
“มึงกลับก่อนเถอะกูยังสนุกอยู่”
. `+ ?7 G. N( t. W" t. N4 H
+ S) R) b2 w5 Q }. B- ^; ?- _
; ?2 T* D/ j- A" l4 F ?6 y8 K; k“หน้ามึงสนุกมาก”
; R$ O/ q6 T+ ~+ S6 a& S' w) o" c+ v
' S4 s0 i2 C, C2 |5 R“ไอ้ปอนด์”& X& H- t2 b9 Y z- B' @/ `
% |6 \; q7 P. Y! Y# X2 X
+ ~- U+ A1 H8 K8 r“โอเคๆ แล้วอย่าดื่มหนักล่ะ เดี๋ยวขับรถไม่ไหว” ผมพยักหน้าเนือยพลางยกแก้วที่ไม่ห่างมือจรดริมฝีปากไอ้ปอนด์ส่ายหน้าระอา ถึงมันจะเป็นคนขี้เสือกแต่มันก็รู้ว่าเวลานี้ผมไม่พร้อมจะให้มันคาดคั้น* z% V1 D+ I) P4 s% t6 W, H
2 C( W) j8 E; C6 A7 z2 `4 C5 l3 t1 u+ {, X
ผมกลับมาถึงห้องตอนสี่ทุ่มด้วยสภาพกึ่มๆเข้าห้องมาด้วยการคลำแนวกำแพงพอเปิดประตูห้องเข้ามาก็แทบสร่างเมื่อเจอร่างใหญ่โตบดบังทางไว้
4 t6 U. @- X; P3 M$ [& Y
/ F# h% C) i9 ?7 u0 p* [' t+ {3 w6 M S; C" Y: S* d8 M5 h) `0 d
“ยังไม่นอนอีกหรอ” ผมถามทั้งยังไม่สบตา
6 ?$ Y* g i$ O
6 S/ Y. `+ ]2 O8 a( @
; z, W3 F3 G! [- c“รอคุณ” เขาตอบพลางเข้ามาช่วยพยุงผมเซตามแรงนำจนมานั่งบนโซฟาได้
' k; n3 I: W3 |" z, i3 H8 b9 N% x# E4 b6 O
1 Q5 h1 `. H" g$ T
“อ๊ะฉันมาแย่งที่นอนนาย”
, R9 Z9 p% u, Z4 `5 ]3 j: m
1 a- X" R) }4 O& h0 h; b A5 @& ~% i0 Y% P/ Z3 [7 ?0 l
“ผมยังไม่ง่วงหรอกนั่งเถอะ” มือใหญ่กดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิมก่อนเดินหายเข้าไปในครัวและกลับออกมาพร้อมแก้วบรรจุน้ำเปล่า9 _- ^( g2 Q5 v) I k
7 h$ }0 h& O5 D7 Y6 w+ }
1 Z# @8 b/ Z9 {( `; _: r7 Sผมรับมาดื่มจนหมดแล้วนั่งก้มหน้าเล่นแก้วอยู่แบบนั้น
0 c4 H& L5 ^/ t8 r+ A- T' u4 e
, `" c5 {) ]+ I( [ ?! L- L
0 R8 u' `9 l2 ^; [/ r p3 X“ฉันไปนอนนะรู้สึกปวดหัว” เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศชวนอึดอัดจึงตัดสินใจยันตัวลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยแต่เขาช่วยจับไว้ “ขอบคุณ”" ^" @: S; e" H: V
c) ^$ J3 W5 K. u: h# r: h* T. ~2 T3 j+ i5 r7 L
ดันมือเขาออกเพื่อกลับห้องแต่ยังไม่ทันก้าวขาอีกฝ่ายก็รั้งต้นแขนผมไว้
4 `! x: E |9 k# g
. r( P9 s$ t5 G3 x$ k* z
, A* G* X3 M. z1 c/ T( ~2 t“คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า”
- _5 X9 M4 }9 Y: e- O3 J4 e# m3 P/ j! W3 G/ ^
% t1 c$ X( |% X/ P3 H, }) Kเขารู้สึกได้ ฮะๆ ผมว่าผมเนียนแล้วนะ+ @, Q8 X5 J: r- }" f4 I0 i
- U& ]9 X& V1 t
( E$ R! ~: t" [( K9 s( k“ไม่นี่”
) N, X+ ?6 d- ?4 g$ t8 x Q4 I6 ?% s/ e
+ I0 d4 z+ a. R, \“ช่วงนี้คุณแปลกๆ”
% U7 b- U$ }0 k
- x0 W/ E5 l8 K$ l l5 A1 Z7 H1 p7 c# O0 f T1 I, u( i
“ยังไงหรอ” ผมใจกล้าหันไปสบตาเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยเขาขมวดคิ้วจ้องผมอย่างฉงน
' _' q; X" x- u" M# a% l8 t* P; ]
8 G& ?/ z9 }! O3 \; `
6 p2 v9 M4 l! [7 j) v0 N" ~8 G“คุณ...ไม่พอใจผม...ใช่มั้ย”
2 D' ^5 g& {& J" ?4 n- l+ o @& g, B8 n& T
2 t1 z% B; w) f; A9 V& K0 t$ _, E
“ทำไมฉันต้องไม่พอใจล่ะ” ใช่...ผมไม่ได้ไม่พอใจเขาเพราะที่เป็นมันมากกว่านั้น3 P6 D2 k8 b! F# Y: k
# b7 \3 \9 G) Q/ X, b- }' L$ K8 r6 Q: Q- o
“บอกผมได้มั้ยมันเรื่องอะไร”
6 C6 u, P# E4 X+ F( x7 A
" i- f& @; j2 T8 `# z) ~2 `0 i% Y4 R# o
ผมจ้องเขานิ่ง บอกหรอ จะบอกได้ยังไงจะพูดออกไปได้หรอ# C3 q$ t& P6 e2 q- g2 L
" s3 v3 {% m8 Q: H$ X
) _$ O- c$ [$ X: ~$ ]
เมื่อรู้สึกถึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนจึงละสายตาออกมาน้ำตาที่คลอหน่วงเต็มหน่วยตาบ่งบอกว่าอีกไม่กี่วินาทีมันจะต้องทักทลายออกมาแน่/ u5 ?, X- t) O3 P9 L6 M
* s, B& y6 k1 K: A8 v( `& H
" Y5 B5 u# W' w* ^7 a7 i3 F“ฉันปวดหัวขอไปนอนนะ”
; N8 B; Q( e( y" T( G% M2 {; P- m( P7 c- `! _* {7 y
$ d$ m I3 q! M" O
“คุณ!”
" e1 j3 f: W: w; B: Y/ F( O# ^5 X! [; `, r* K% ]
1 m; T) n+ A$ n1 dเขารั้งแขนผมไว้อีกครั้ง
: c4 q* Q o' R/ r' W4 W1 D: n- [% Y' n" \1 Y
- L+ x; W6 e: U2 C D
และคราวนี้ทุกสิ่งในใจก็พังทลายลง/ T: |' C5 Z7 q% s
2 _8 a( `! |1 H# s0 M1 c
f5 {9 o* z% a9 G
ฟุบ
' j& o( C1 i9 D/ X. X c, x# ]
' E0 N6 ?+ P8 l" G) f- @* U o7 G8 @0 |7 {% u! D
ผมหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า เป็นวินาทีที่ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแต่ไม่สามารถห้ามได้ สองมือตะปบเข้าแก้มสากดึงรั้งอย่างแรงลงมาก่อนนาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาบดแรงลงไปอย่างระบายออกทุกความรู้สึก ใหญ่อึ้งไปเสี้ยววินาทีก่อนพยายามผลักออกแต่ผมลงแรงมือรั้งใบหน้าเขาไว้* ` r5 ]% _( j4 ^$ n+ h
" n/ M5 l5 h: V; k4 I5 ~
6 t) ^7 Q* h# z$ [ผมบดปากลงไปจนได้กลิ่นคาวเลือดจึงหยุดแช่ค้างริมฝีปากเพียงแตะไว้ สะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำมูกน้ำตาไหลตามร่องจมูกสู่แนวริมฝีปากที่ยังแตะกันจนรู้สึกถึงรสเค็มปร่า ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางก้าวถอยหลังช้าๆอย่างคนไม่ได้สติ ก้าวกลับเข้าห้องอย่างกระท่อนกระแท่นอย่างคนหมดแรง...หมดกำลังใจ
! p( j' b) l5 `6 V: [! e" P p% o, N* _
6 j; u5 ~! o, H, F+ c, tโดยไม่มีมือใหญ่รั้งไว้อีกแล้ว! L( b4 q0 ^5 r3 a3 p: Q9 r+ C
1 y; N u4 G( z e. @+ m
; }- l; ?0 h/ w5 E, E) |
7 \; `( F' h1 b2 [7 a9 G, Z. I( H- T0 s
( O& E/ w, |0 n B$ Z' S1 ]) l1 f
เช้ามา
& D) L$ U0 ^2 G3 ]
Q# j K# p2 M. G' [: B$ k4 d
0 w3 ~' C. L8 _, ~. R1 U* Q* Y8 Dผมลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยร่างกายไม่พร้อมเต็มที่ ปวดหัวแทบระเบิด ดวงตาก็ปูดบวมจนแทบลืมไม่ขึ้น ทุกอย่างเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้อย่างหนักทั้งคืน
4 J8 E, e& w# c8 B" q0 H5 {9 e! m
# P1 _# U4 X! ^8 m
8 g/ X, F2 x4 ~7 ~( fผมสูดลมหายใจลึกอยู่หน้าประตูห้องนอนก่อนหมุนลูกบิดเปิดประตูออกไปอย่างที่คิดใหญ่ยังไม่ออกไปทำงาน
1 d: ~. ?; k( F( _9 {1 |
# C% c+ H) i5 i" M7 I7 E# R( Y2 {1 t9 R* W0 H( F8 U% l; C
แน่ล่ะ นี่เพิ่งตีสี่
2 y) s6 L0 \/ B! [/ ]. @* Q$ f! o$ `- q5 a; t9 A; h
6 c T7 x# T$ h# _" X
ผมตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสามชั่วโมง
8 L& s1 d/ ~* a0 M1 D; w+ s# X
5 e; l- b+ T/ D( V2 Z }) k. U2 o _; U; p# k0 x
ใหญ่ชะงักไปเมื่อหันมาเจอผม ผมสูดหายใจเรียกขวัญอีกครั้งก่อนเดินนำไปโซฟาห้องนั่งเล่น ซึ่งใหญ่คงรู้ว่าผมมีเรื่องต้องการคุยกับเขาแน่ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ตื่นก่อนเวลาขนาดนี้9 W9 [! N, O# G/ U! {) e: b
7 r% p, _7 ?# k( z C/ j5 N4 w: P
“เอาน้ำผลไม้สักแก้วมั้ย” ผมส่ายหน้าเขามองมาทางผมก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดเกริ่นเรื่องก่อน “เมื่อคืน...”
+ C* f4 A G3 ~- R+ R, x k& G( A+ W# S- E! A4 E( p, M
' ?; g0 v9 C) I, L1 c) k* T2 B" r
“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องบ้าๆนั่นฉันไม่ได้จะคุยเรื่องนั้นหรอก”
6 {4 t3 j7 `% I3 E1 H) }" B- i O1 d7 P+ B
: C8 D% p. r" q+ H+ H: T“…??”0 l/ q* |2 a7 J; B7 R& X& f2 a
! q5 L2 u4 B2 _( S* n* u) e8 A4 K1 [- A$ X/ p
“นายทำงานมาสองเดือนแล้วใช่มั้ย”0 E" c9 M+ V# _
& ?. l$ l" z( u9 w' M0 n
3 D. U; B; E1 [% W( ^
เขาขมวดคิ้วงงแต่ก็พยักหน้า
4 {: v. ~+ E; S7 v
! `8 \$ w- t5 [" ~" O
) I# F; `" v6 C+ f2 r“คงมีเงินเก็บประมาณแปดพันได้” ผมพูดต่อ ยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วสงสัยมากกว่าเดิม: v3 p) q [# B1 i: P# F
2 x3 Q" Q: c: p3 ?
, K1 d$ o4 k8 v7 h“คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่”
& K# g7 K; g- y5 o: S; z+ @' b
( t7 f! q2 u0 n# W; `+ Z
+ }- F* U$ Q5 O! R$ s& G แค่ประโยคเดียวของใหญ่ก็ทำให้กระบอกตาผมร้อนผ่าวขึ้นได้ น้ำลายหนืดเหนียวปิดกั้นหลอดลมจนเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน แต่ถ่วงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี
7 O' b/ l$ p3 j1 I; e( t* P" E% z. }3 o/ o8 p6 c- c
( [3 i1 J! F0 @
“ฉันคิดว่านาย...” ผมใช้หลังมือปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น “...ควรออกไปอยู่ด้วยตัวเองเสียที”
4 g3 B+ Y/ l& L" ^; y8 ]- c! q( o8 z6 H4 w
! E# |" q% t$ ~% bถูกต้องแล้ว ผมไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้ * d; E2 v7 Q2 S
- G* g# u2 W9 z* Z; }( d
, ]. W9 H9 f' u! J/ gผมจะลืมจุดมุ่งหมายแรกที่ช่วยเหลือเข้าไม่ได้
5 z5 v' U+ D5 b W
7 U7 ~( R1 f, F5 H; A# p" |
9 G9 o! Y" E3 C( D$ wถึงเวลาที่ผมต้องทำตามความตั้งใจเดิมของตัวเองเสียที
+ [8 ]2 a4 l$ L7 ]- @. F/ U, C0 h' h" L- Z* E6 U! Z- ^
- m8 H" B5 f/ J% y0 J2 m) k
“ฉันคงช่วยนายได้เท่านี้”
a Y. r' h$ i( b- P: E |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:11:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:30:42
โพสต์ 2020-4-12 02:38:43
