|
เร่ร่อน8
+ Y9 T8 Z) {7 I" T1 Q2 T. a$ V% F K* ^: O$ W; ?
/ a! ~; T7 @9 {4 Z
4 n* t7 t" P3 ]/ r ?) P5 ?0 @เป็นแบบนี้ไม่ดีเลยจริงๆ8 ?4 J9 d5 y v# B- x/ _
& u. E, b4 S: E8 {5 N# M" X7 ~; e8 [/ v- m
สิ่งที่สมองคิดกับสิ่งที่รู้สึกมันสวนทางตีกันมั่วไปหมด. S8 J3 L& e" j( Y9 b! i' {
5 i7 C5 |) Q7 g
. z. N! C/ \+ O# N) ^ความคิด...บอกว่าถูกแล้ว ดีแล้ว เขามีอาชีพ ทั้งยังรู้จักเข้าสังคมคือสิ่งที่เหมาะที่ควรและผมก็ยินดีกับเขาจากใจจริง
) Z) Y b: Z; Q* i) O" W8 C2 ^
; n6 ]4 q W7 a# f, C3 W( W& G3 F1 k9 w
# e# f6 {$ m, h3 Rแต่...
k, O( C* ? e% k5 z! \9 G
& z7 {" \2 b ?" { V8 \) A( {8 e8 \
ความรู้สึก...จิตใจกลับคับแคบอยากเก็บเขาไว้คนเดียว เพื่อบรรเทาเบาบางความเหงาและเพิ่มพูนความสุขในหัวใจ' P8 _; L& c5 G- `# } b
0 C0 \! Y) [+ q4 e1 v4 U% ~
4 [- F7 J5 O- N‘เหงา’ ที่คนๆหนึ่งช่วยให้ผมลืมเลือนคำนี้ไปเนิ่นนาน. @6 K) e- ]6 I* j! y/ f
) f5 r% l: }: X: G9 E4 w+ D3 P( z. D. \- _1 A! y" w
‘เหงา’ ที่คนๆเดียวกันทำให้ผมรู้สึกได้อย่างจับขั้วหัวใจ
3 ]0 \2 V9 o" e- y/ p1 [
9 f' u( f/ Q2 z# o6 `
2 X; m- D: F9 y! {" t3 Q( `แกร๊ก3 r% c6 _) L5 W# q9 @# X" C' |3 r
) W: }/ T! a( {- j* R- c' V! g6 B7 e# Y( l! L5 Y
“กลับมาแล้วหรอ” ผมเผยยิ้มดีใจเดินตรงเข้าไปหานายหมาตูบตัวใหญ่ในชุดทำงานเสื้อกล้ามกางเกงสามส่วน สีผิวนอกเนื้อผ้าเป็นสีแทนคร้ามแดดขึ้น
' i- ?' s& g2 p' V4 g* _; N! n' T' I1 ?3 v$ X1 X. S1 n# d, Z5 e
2 K$ i, l4 c8 f% H( k) K6 V0 Uใหญ่มองมาก่อนมุ่นหัวคิ้วหันไปดูนาฬิกาบนผนังที่บ่งบอกว่าเป็นเวลาสองทุ่มครึ่งแล้ว7 d" y& C$ T) C$ c
+ [- n7 d$ R# u4 y
; V7 _5 L" h* U$ e* A/ a" q) u7 m
“คุณรอกินข้าวอีกแล้วหรอ”
4 D; z* q, q1 d3 j# Y; C; z, N5 i' Z
8 j0 t6 a3 V. ^; V0 D+ s$ m6 B
, @7 g5 |9 b0 B- F- `, Lผมพยักหน้า
4 M4 A4 ]- ]& t# S* Q% J
) E r% `. g i1 U) E
* d9 Z, m4 F/ [3 F+ W“ก็กินคนเดียวมันเหงา”* a( }7 |% s# V' R
2 m |, G8 c1 ^- O$ I. u9 \
( S, }! b' @' f4 oใหญ่ถอนหายใจเฮือกก่อนเดินเข้าครัวไปอุ่นกับข้าวพร้อมตั้งโต๊ะให้ ซึ่งกับข้าวที่ว่าก็ไม่ได้มาจากไหนเขาทำทิ้งไว้แต่เช้าก่อนออกไปทำงานนั่นแหละ
% p& z+ g2 ~* \; Q) h7 w% T
: f+ {) w) O8 ?1 H3 E" e. Q7 N# ~' g5 }0 r
ใหญ่จะตื่นตั้งแต่ตีสี่ดูได้จากแสงไฟที่ลอดผ่านช่องประตูเข้ามายังห้องนอนของผม หลังจากนั้นเขาจะเข้าครัวไปทำกับข้าวเตรียมมื้อเช้าสำหรับผมครอบไว้บนโต๊ะ และมื้อเย็นจะทำใส่กล่องทัพเพอร์แวร์แช่ไว้ในตู้เย็นเพื่อผมกลับมาจะได้เอามาอุ่นพร้อมกิน % m3 j. w3 u2 h& N: N
& X! {* j J4 J4 }/ I8 `- J) m1 K& T2 V3 [( }
แต่มันก็ช่วยคลายความคิดถึงที่มีต่อเขาไม่ได้อยู่ดี
; P$ v+ u; @0 g4 j; X0 l# C3 _5 F9 r, j- s; l8 N2 s! P% n
C" ~$ k& u: r( w; x
มันเป็นความคิดถึงคนละแบบ..." m9 e4 |) }: n
# R, Q8 k2 o- w; J Q0 b
/ y. U! V! H# k6 X8 C2 T$ T/ m5 Z! H' q6 b7 E5 G
เมื่อก่อนมันเป็นความคิดถึงที่ทำให้ใจเต้นแรงเหมือนรู้ว่ามีคนรออยู่ที่บ้าน แตกต่างจากเดี๋ยวนี้ที่คิดถึงแบบเสียดแทงหัวใจเมื่อกลับมาเจอห้องว่างเปล่าดังเดิม; b! Z0 r1 j6 w1 d. p- P z
4 g: F; `% Y8 X% R# n
, X: n/ [' t* Q. {มันดูงี่เง่าใช่มั้ยล่ะ!% l7 L2 S2 n6 q! I& r0 a8 }/ t
1 M8 o; {7 H1 F' S7 y" Y3 A! d$ b
r# _& r- e" Z, z: J2 dผมรู้ว่าตัวเองงี่เง่าสิ้นดี!!ไม่อยากจะเป็นแบบนี้เหมือนกัน!!
( j: V# ?! a6 c, ?/ J! N; p" A
& u( W$ `! S; P, b2 f$ K) ^& i4 r: g/ K$ [" p! S! t3 C: o
“งานวันนี้เป็นไงบ้าง” ผมเดินมานั่งตำแหน่งประจำบนโต๊ะเตี้ยในห้องนั่งเล่นเมื่อใหญ่จัดโต๊ะเรียบร้อยแล้ว เขาเดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้าก่อนเดินกลับมานั่งอีกด้านของโต๊ะ ตักไข่พะโล้ใส่จานผมก่อนเล่า
+ O. M' c. W z, r5 I3 m" B2 e' I
; y( b" E9 a! } f% ]" P
"วันนี้ไปส่งของที่อุทัยมา": A- e+ ~! `& M
6 i& Q2 t B- [6 E# y+ l$ G
& ~% Z. x% k8 l“ไปกับรถส่งของหรอ”
5 V+ R' M( ~. p0 j4 Y+ P& O
/ y1 W& N( A0 U: D6 R* j5 N0 l7 B# g1 o
ใหญ่พยักหน้า
& ^- X7 q" j) {. ^
y7 b$ t) f% ]8 y: D# b, [) d" D. \! T: Y( z
“ไปกับใคร” คนงานของอาแปะส่วนมากเป็นพวกชาวต่างด้าวจำพวกคนพม่าเขมร ให้ขับรถไปส่งของต่างจังหวัดไม่กลัวเจอด่านหรือไง
$ ]1 k: r8 D0 C' X* Z
' `4 P7 o% u9 o$ x( T/ [) }1 y0 J# i3 N+ Q* A
จะพาใหญ่ซวยไปด้วยน่ะสิ4 X( S+ J! S9 y. u* h
4 E! q* B3 f+ B- l$ l* q
+ o- d" b) E+ _
“กับคนงานด้วยกันคุณอย่าเขี่ยข้าวเล่นสิ”: u) ^- ^9 m3 e+ d
/ e. @! C# v7 n Q' p$ A
0 L9 \" z9 n( E“คนไทยใช่มั้ย”
( J: Z0 d7 D, q& x2 J. R; S, k3 \2 O0 E! C4 Y
0 d) l0 G0 s1 |1 |3 Q( vใหญ่พยักหน้าตอบ เหมือนพยักส่งๆไปมากกว่าเพราะตอนนี้เขาง่วนอยู่กับการสับไข่ลูกเขยให้ผมถ้ามันเหนียวขนาดนั้นผมกินทั้งซีกเลยก็ได้นะ
- r% a4 _4 |/ n; z5 P2 |! g' S" d- O1 J6 A
% v9 S4 C0 H. c/ U( M4 I) Q: @
“ใหญ่...พวกไปส่งของไกลๆเนี่ยถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปนะ มีคนอื่นก็ให้เขาไปแทนพวกคนต่างด้าวเขายังมีบัตรแต่ใหญ่ไม่มีอะไรเลยนะ โดนจับขึ้นมามันจะได้ไม่คุ้มเสีย” 4 U# H" f, Y$ }
4 a. ^' z+ d% j. q! K/ b# \8 L+ N' [4 j/ W
“ผมจะระวัง”
3 U {1 y* C( j# g* U8 a( x# _* r; j6 {
# {' Z8 H. G1 Y
หลังจากนั้นมื้ออาหารก็เป็นเสียงผมถามสลับเสียงเขาตอบ ความจริงแล้วเหมือนผมตะล่อมกลายๆให้เขาเล่าการทำงานในหนึ่งวันให้ฟังมากกว่า เขาไม่ค่อยพูดถ้าไม่ซักถามผมเลยต้องถามเพื่อให้เขาพูด ให้เราแชร์เรื่องราวในแต่ละวันที่ห่างให้กันและกันได้รับรู้/ }! z; `' i1 Q/ M* P2 b) g4 C+ i# I
* M3 b5 S4 `9 i9 C; O1 M' F3 Z6 c7 ^
สี่ทุ่มเราสองคนต่างแยกย้ายกันเข้านอน ผมหอบผ้านวมผืนหนาในตู้ออกมาให้เขาเนื่องจากตอนนี้เริ่มเข้าสู่ฤดูหนาว อากาศเย็นลงมาก จากปกติเขาใส่แค่เสื้อกล้ามไปทำงานผมว่าจะบอกให้เขาสวมแจ๊คเก็ตด้วยแล้ว ถึงจะแข็งแรงยังไงแต่ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่จนมืดค่ำสักวันได้ป่วยเป็นแน่
2 l7 ^0 N8 f4 m* ], l
/ _/ ]: w4 H9 H) Z M/ `. F v5 n* A+ V6 F% Z
“ฝันดีนะ”
3 T1 ?2 j- Y" ^; G& i5 }- `
7 C. g3 Q& D! I+ n. u8 Q
( [: {) q5 ?( Y0 v& Z/ ~! `ผมยิ้มบอกลาก่อนเดินเข้าห้องนอนปิดไฟจนทุกอย่างมืดสนิทก่อนหลับตาลง 3 y. M1 h4 }6 f& _
: r0 V2 \# j' r$ F+ z& Q. e
( [& q O0 s" z# r! Kหมดไปอีกหนึ่งวัน ผมยิ้มรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นความเหงาก็ไม่ได้แย่สักทีเดียว การได้เห็นเขาได้เติบใหญ่ในโลกที่กว้างขึ้นมันทำให้รู้สึกคับพองในอก เหมือนพ่อแม่ที่ได้เห็นลูกน้อยค่อยๆเติบโตขึ้นเรื่อยๆ( q. N$ C* P) k: v% o* r4 k
3 g/ T4 [; I2 ^+ ] t0 U
- \, H* ^6 Z( v9 Z, u9 ?1 m1 v6 P4 M7 V
มันเป็นความรู้สึกที่เดี๋ยวก็รู้สึกห่อเหี่ยวจนอยากร้องไห้แต่บางทีหัวใจก็ยินดีจนยิ้มกว้าง, j9 p4 B9 _1 y( O) k/ Y$ x
, }% p7 l6 \: [1 E7 Z5 O6 P# t
, V* O3 k/ |1 ^$ Jจนบางทีผมก็คิดว่าตัวเองต้องการอะไรกันแน่! j/ ]) i8 Q( J; f; m0 p
" v: n' f. o5 s
. I* l. A+ D! j4 o5 z ~( Nแต่สิ่งหนึ่งที่ชัดเจนในใจคือ...ใหญ่มีอิทธิพลต่อผมมากมายจริงๆ
9 X2 X- N: C ^) f; H! V8 h! F/ b7 n Y: d8 o. H; [
: q) j$ o# C( q, h
, d2 P/ p8 w, }9 E0 i5 Z9 q( D
0 d2 D4 _- u: }/ {
. ?5 G2 q" g ?5 p" iจากวันกลายเป็นเดือน...
1 K) ?1 T2 d1 O! N2 h) u9 p6 i; @5 j3 b R. C2 {5 ?) |1 J& H
3 `9 W0 y( q0 Z+ C
เป็นเวลาร่วมสามเดือนแล้วที่ใหญ่ทำงานกับอาแปะ ผมเคยขับรถผ่านแวบดูสองสามครั้งก็ประจักได้ว่าเขาเป็นคนขยันมาก ไม่ว่าจะเป็นกล่องลังใบใหญ่หรือกระสอบข้าวอันเท่าแท่นปูน เขาสามารถยกมันได้สบายๆประหนึ่งมันเป็นปุยนุ่นที่ไม่มีน้ำหนักอะไร
: [/ O# J* _6 b! }) H5 d1 _5 P6 _8 j0 A" \) t H- K
5 U. ~( X: J4 L- M% u8 Bเดินเข้าออกร้านยกกล่องเหมือนเขาไม่รู้จักคำว่าเหนื่อยอึดและถึกมากจริงๆ5 k" ~! n; ~ Q& o' N4 w n
8 {3 j1 G6 d" z& |( i' ~/ N: j
; K. c1 b% I" w4 w5 y. [
แล้ววันนี้ผมก็มาร้านที่ใหญ่ทำงานอยู่ไม่ใช่ในฐานะนักถ้ำมองเหมือนที่แล้วมา แต่วันนี้ผมมาในฐานะลูกค้าคนหนึ่ง9 q) N0 F9 o# F$ e
6 r3 Y! D4 m I7 n" w0 U2 {
1 G% V: B+ S. X1 I" N9 J8 xพอดีที่บริษัทจะจัดงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าที่จะไปประจำสาขาที่เชียงใหม่และเลี้ยงต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ในอีกสองวันข้างหน้า โดยช่วงเช้าเราจะไปทำบุญที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและช่วงเย็นถึงจะขนทัพกันไปโยนโบว์ลิ่งที่ห้างสรรพสินค้า โดยทางบริษัทได้ติดต่อขอปิดโซนพร้อมสั่งอาหารบุฟเฟ่ต์มาส่งถึงที่ เรียกได้ว่าเป็นเสมือนงานเลี้ยงกลายๆ9 a, D- b; ~! q' P6 s# z+ [) e( u
; R& s+ ?# X; _+ o9 p" m! A6 H0 N$ B0 N$ {: g
เพราะฉะนั้นวันนี้ผมเลยมาซื้อขนมสำหรับแจกน้องๆที่สถานเลี้ยงเด็ก และผมก็เป็นคนเสนอให้มาซื้อร้านขายส่งเพื่อประหยัดงบประมาณ ไม่มีอะไรอื่นแอบแฝง เชื่อได้
, f% T8 u0 o- E& R2 [
+ J, ]% ]6 [. |
) i/ h4 K& h2 [/ ~“ทำไมต้องร้านนี้วะ” พี่มิ่งที่ขับรถกระบะของบริษัทมายืนเต๊ะท่าพิงประตูรถถามผมเฮ้อ ถึงจะหล่อแต่มีเมียแล้วก็ไม่เกิดผลนะพี่3 W5 a2 o" O' ^3 ?2 |
7 P0 }9 N2 A# V4 \
2 f6 D- y$ h7 V4 t0 a
“คนรู้จักทำงานที่นี่” ผมขยิบตากวนตีนก่อนเดินนำเข้าไปในร้าน กวาดตามองทั่วหน้าร้านไม่เห็นใหญ่สงสัยไปส่งของอีกแน่เลย ผมล่ะห่วงจริงๆว่าจะโดนตำรวจซิวเข้าสักวัน
/ M& a: i1 N" E m& j1 ?; c2 t
' g; [* j4 R" V9 k/ j/ c4 O% I5 B/ J
ถึงข้อดีของการโดนตำรวจจับอาจจะทำให้เขาได้พบญาติ ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแต่อีกด้าน...ถ้าเขาไม่มีญาติล่ะ ถ้าเขาโดนลอบทำร้าย...# ^" a( n+ {$ Q: u
: H' B7 P7 u8 v# `6 M6 X# U; T3 u7 t% ^7 y0 F
โอ้ยยยย ฟุ้งซ่านอีกแล้ว7 q3 y) V) b# ?4 x- B6 J/ v% K
+ W( \+ f1 R+ |' ? }
: y7 |7 J* L/ h: u( B“อาตี๋ลื้อจะเอาอะรายยย” อาแปะหัวขาวเขี้ยวยาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้เดินงกๆเข้ามาถาม" }$ J v6 J9 o2 m
) C2 S! g2 F* O/ {! \* _9 b
( n# }( u& P% C" l“ตามรายการนี้ครับ” ผมส่งกระดาษจดรายการของที่ต้องการส่งให้ลูกน้องต่างด้าวของอาแปะระหว่างยืนรอผมก็มองหากวาดตาไปทั่วร้าน
( A0 M/ i1 ~9 {/ C5 X% K0 Q, p" a4 h
2 R* s2 J; \- d0 X" R7 r“ลื้อมองหาอาใหญ่หรออีจัดของอยู่หลังร้าน” อยู่ๆอาแปะก็พูดขึ้น ผมสะดุ้งหันกลับมามองแกเหวอๆ
* Y0 I- ~ }4 d3 ~' Y. G& r( z
3 y# {7 n2 F. g) I- h% {& d0 D. N. i( C
“อาแปะรู้...”; O& W- N# K3 u7 ~
& F7 t7 r" B4 L9 I
0 Z5 [3 x" `1 D. i, ]; \“โอ๊ยยยย ทำไมอั๊วจะไม่รู้ ตั้งแต่อีมาทำงานนะ ลูกค้าหน้าใหม่ๆสาวๆหนุ่มๆมากันให้เยอะแยะอั๊วะนะรับทรัพย์เพราะอีอื้อซ่า ฮ่าๆมีลูกจ้างหน้าตาลีๆแบบนี้อีกสักคนอั๊วะคงรวยมีเงินถุงเงินถัง” แล้วแกก็หัวเราะปากบานเข้าหลังร้านไป
; U2 R' j* O& [/ Q1 V. {' ^5 i
$ Y, ^8 |) t0 T. C) P: W2 i1 t% q6 h" z7 Y: g, d
เอ้อ นี่สินะเหตุผลที่แกขึ้นค่าจ้างให้เป็น 160 บาท น่าดีใจจริงๆ!!
5 ~5 Q4 _& {; E2 n) K, r! p
5 \" F' S+ L' ]/ d) n5 a
3 w# T" T5 U( s |7 U& N" E' Hแล้วสุดท้ายผมก็ไม่ได้เจอใหญ่ รู้สึกหงอยนิดหน่อยแต่พอเข้าใจ เห็นเขาเล่าให้ฟังว่าเวลามีของมาลงล๊อตใหญ่ๆเขาต้องเป็นแรงหลักเพราะขนได้เยอะและเร็ว ต่อไปผมคงต้องเรียกเขาว่านายควายเทียมแทนนายหมาตูบซะละมั้ง* S: D% F+ ~6 g& d
; d; G d6 g* u
4 A; J( f4 e6 K/ l1 ]% Y! ?+ b E1 R5 I& ~) Q
6 A9 c$ Y7 K* cกลับมาถึงบริษัทก็บ่ายโมงกว่าแล้ว ผมกับพี่มิ่งรีบขึ้นไปทำงานที่คั่งค้างไว้เมื่อเช้าให้เสร็จโดยไวเพราะเย็นนี้ต้องไปจ่ายค่ามัดจำกับทางร้านที่สั่งอาหารไว้ ไม่อยากไปดึกไหนจะนัดเวลากับทางผู้จัดการร้านไว้แล้วด้วย ถ้าไปสายคงดูไม่ควรเท่าไหร่0 B1 o. g7 X) |, G+ w1 J
4 l2 Z6 B; o( D; t" V
3 g1 J: k# t& Z4 N) L# e- w: t“สวัสดีครับ” ผมเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าอีกฝั่งของโต๊ะทำงาน นึกสบถในใจว่าใครบังอาจมาลูกเล่นกับผมตอนนี้ แต่พอเห็นว่าเป็นใครก็แทบไถเก้าอี้ถอยหลังลุกขึ้นยืนแทบไม่ทัน' t' X( ^" T0 `) D6 k& ]
& F" ?, X0 ]6 i0 q5 T2 p) k; N! p0 U
! G" X: K1 K3 u“สวัสดีครับหัวหน้า มีอะไรให้ผมช่วยครับ” หัวหน้าคนใหม่ ชื่อคุณพชร มารับตำแหน่งหัวหน้าได้สามวันแล้ว และเป็นสามวันที่พนักงานหญิงดูแช่มชื่นเป็นพิเศษ ก็อย่างว่าหล่อขาวตี๋โปรไฟล์เลิศขนาดนี้ แถมยังไม่แต่งงานอีก ปลาทูตัวใหญ่ในหมู่แมวเหมียวเชียวล่ะ
6 H7 q- @5 x& S6 w% I9 W5 U
- R! g9 {6 ~! C% U# H5 I* ?2 C' V$ g1 D8 M9 L$ z% `$ Q' W# M, e
“คือผมเพิ่งอ่านเอกสารจบ ยังไม่ได้ทานข้าวเที่ยงที่ทางแถวนี้ผมก็ยังไม่ค่อยรู้ ถ้ายังไงรบกวนคุณเล็กไปทานเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ”
$ I3 i Y1 S1 r; i; y& \2 r
- s0 T7 ~, N$ g) h. q$ \6 d
- |4 L' S- q. a. O Dอ่า... เอ่อ...8 }& t/ ]- I( V) a$ t, |4 ^
- i- b) O" G4 Y
3 s7 @! x# N3 `* a5 ~# I- nผมก็อยากจะตกลงนะ แต่งานที่คั่งค้างยังทำไม่เสร็จอีกเหตุผลสำคัญคือ...
$ b* \: @& [1 {1 P; V# b
3 R1 q& X" E7 ?( D* O2 r/ F
, c' y7 z8 i6 ]* E% U“เฮ้ยเล็กมึงทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูพาหัวหน้าไปเอง คงไม่รังเกียจนะครับคุณพชร” 4 s8 d8 Q! d" X$ f' g
9 w$ b+ t3 i- Q/ [" M
/ h0 x& s- L' g5 i1 m$ s) t% A8 b“เอ่อ...ก็ได้ครับ”
3 m% x2 c+ Z3 o# ~% Y2 S4 P3 _% E, j" m; y- k& G2 m
+ h9 Z/ G1 E# s* } g
“งั้นเชิญครับ” ไอ้ปอนด์ผายมือนำทางสบตาผมแวบหนึ่งเป็นเชิงรู้กัน
6 B8 `/ q: K) P' e- i$ ]
E7 |, d3 v5 }
5 t' `" j' V+ C$ r; _5 bขอบใจว่ะไอ้ปอนด์กูเพิ่งเห็นข้อดีของความขี้เสือกของมึงก็วันนี้; {0 b6 f7 F0 O _# v
# h# ?$ u' W: o0 D
" G$ G+ M/ y1 Lเมื่อทั้งสองคนเดินลงบันไดจนลับสายตา (ผมทำงานอยู่ชั้นสอง) ทั้งร่างก็ทรุดลงนั่งบนเก้าอี้พลางทิ้งตัวไปยังพนักพิงด้วยความโล่งอกระคนหนักใจ2 m k% H4 H4 |! V! s
4 \( W: |6 I; D" t$ ]3 \
3 Q& H; q$ P+ W, P/ B8 `จะว่าผีเห็นผีก็เป็นได้
9 r7 Q3 |- E9 ^% P P3 A
q4 ^& V }' v, |! a5 ^7 F( S) H2 ]( g* R1 H
ตอนแรกผมไม่แน่ใจนัก คิดว่าเป็นคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีคนหนึ่ง ใครจะไปหลงตัวเองคิดว่าเขามาชอบตั้งแต่ครั้งแรกจริงมั้ย อีกอย่างเป็นผู้ชายทั้งคู่อีกต่างหาก
, Q2 G5 v. O8 S; _ z) k+ J% Z$ |5 ?2 o' T# q3 Y; F
7 } I* D, A2 \3 R) ~3 U
เพิ่งมาเริ่มตะขิดตะขวงใจก็เมื่อวาน คงไม่มีหัวหน้าคนไหนที่มีลูกน้องเป็นสิบแต่ชวนพนักงานธรรมดาหน้าใหม่ไร้ประสบการณ์อย่างผมไปทานอาหารเย็นด้วยกัน
. c+ p w1 f2 j+ r+ D7 U7 c
, u! p: ^% l) s( n: Z
6 A& A0 Y2 L$ R: E+ \7 J9 qพี่มิ่งเป็นผู้ชายแท้ๆยังรู้สึกได้ผมจะมาแอ๊บแบ๊วทำโลกสวยก็กระไรอยู่" W0 x; n, C- s; N) f
# Y1 N6 N/ H4 u+ h: y1 m2 ~1 r. g
* ?" f- V+ J* \$ Nเอาเป็นว่าทั้งออฟฟิศรู้กันหมดแล้วว่าผมกำลังโดนหัวหน้าคนใหม่ตามจีบอยู่
) I! V3 R4 l9 O8 M
. e. I) b" M7 @, f1 h7 E0 Z0 h0 }4 x" D
คุณพชรจัดเป็นผู้ชายในอุดมคติของผมเลยก็ว่าได้เสียอยู่สองอย่าง ขี้ตื้อออกนอกหน้าและสายตาแพรวพราวไปหน่อย
2 b9 E x$ g y X2 U& c9 X$ R6 q6 d; I
1 u P" h" J4 Mสายตาที่คนอื่นอาจมองว่ามีเสน่ห์แต่สำหรับผมมันดูบ้ากามชอบกล7 {* S3 X7 k6 y1 ^: i4 _
0 g: I. l" V0 r% a1 D: I' R' g
1 b! [0 O7 B; T- d0 e) A
อย่างที่ถ้าวันใดวันหนึ่งผมชะล่าใจเมื่อไหร่โดนจับเขมือบแน่4 |3 } j" ?9 @8 h
4 D7 m8 d' ~8 x0 f3 f: z
- H/ Y8 ?! x$ E
& K% ~) N8 K9 c) D7 M0 q
+ b F; u+ m3 a# F6 Y8 w2 dหลังห้าโมงเย็นเวลาเลิกงานผมกับพี่มิ่งก็ไปยังร้านเจ้าของอาหารบุฟเฟ่ต์ที่เราได้จัดสั่งไว้เพื่อจ่ายเงินค่ามัดจำครึ่งหนึ่ง รวมถึงปรับแก้เมนูอาหารที่เสนอไปแล้วแต่ขาดวัตถุดิบที่ไม่สามารถทำได้ ซึ่งโดยรวมแล้วทุกอย่างก็เป็นไปอย่างเรียบร้อย, O P0 y5 C5 g% u. t [
! r8 _. A3 Q, v% g0 L F
. g1 l$ p* z! n1 ~ขามผมให้พี่มิ่งนั่งรถผมมาส่วนรถพี่แกให้จอดทิ้งไว้ที่บริษัท ดังนั้นเมื่อเสร็จธุระผมต้องวนไปส่งพี่มิ่งที่บริษัทก่อน ดูเวลาก็เป็นเวลาเกือบสองทุ่มแล้ว อืมแวะไปรับใหญ่ดีกว่า ถึงร้านอาแปะกับคอนโดจะอยู่ไม่ห่างกันเท่าไหร่แต่เดินตัดมาอีกสองช่วงตึกคนที่ทำงานมาเหนื่อยๆก็ต้องมีล้าบ้าง
; X% D+ \: S% B/ i8 P* m# a: S) c+ T" k/ x4 y1 m
# G" Y4 Q/ [$ C0 y" n9 T! O- H
คิดได้อย่างนั้นผมก็ควงพวงมาลัยรถเลี้ยวขวาเข้าซอยที่อยู่ก่อนคอนโดผมสองซอย เคลื่อนรถไปจอดเลียบริมฟุตบาทบริเวณหลังร้าน (หน้าและหลังร้านจะเข้าคนละซอย) ก้มมองดูนาฬิกาข้อมืออีกครั้งเห็นเป็นเวลาเลิกงานของใหญ่แล้ว แต่คงต้องรออีกสักพักเพราะส่วนมากใหญ่จะถึงห้องช้ากว่าเวลาเลิกงานครึ่งชั่วโมง คาดเดาจากผมได้ว่าอาแปะคงใช้ปิดร้านเก็บของนู่นนี่จนเกินเวลา
5 A2 z6 I- v, d" |; A
1 a3 \1 ~: c' g! q5 E! @, W8 k( o3 V6 e; Q
แต่วันนี้ดูเหมือนจะเป็นโชคดีของผมที่ไม่ต้องนั่งรอ เมื่อผมหันไปมองทางประตูหลังร้านก็เห็นนายหมาตูบตัวใหญ่กำลังปิดประตูเหล็กพานพับอยู่พอดี
! a2 v2 e" X3 I+ T6 y& t
9 F% ?, U" Y, w2 C8 `" F& O# i2 L4 k1 r6 R
สักพักนายหมาตูบก็หมุนตัวเดินตรงมา
8 ?, ]7 [: X' j2 P+ o) y3 ?9 o; d" r/ Q' E5 R" a
- o1 t% n( X/ h) D
ผมระบายยิ้มขณะปลดเข็มขัดนิรภัยออก มือกำลังจะเปิดประตูรถแต่แล้วสายตาก็ปะทะเข้ากับร่างของหญิงสาวที่ย่างกรายออกมาจากมุมหนึ่ง...ตรงเข้าไปหาใหญ่...เข้าประชิด...และวาดแขนสองข้างโอบรอบลำคอ...& ]* W5 \2 W7 x4 _ @: W$ Q: O6 z
$ \0 n0 }; O( x0 P% } Z# X
4 E4 A3 C) a1 Iผมตาโตตกใจ* y% v, ^; m1 V0 ]
: D9 O D2 \0 X S( m& c- S) g+ c) g- @' O
เอาแล้วไง เขาต้องเจอผู้หญิงดักทำมิดีมิร้ายบ่อยแค่ไหนกัน, S* j: r) V: c) f* d
( {0 e T) k* K1 P
$ |9 V+ {( c4 M \: Y9 O: L7 {
ผมรีบผลักประตูรถออกสองขาวางลงบนพื้นหวังเข้าไปช่วยนายหมาตูบของผมให้รอดมือเสือสมิง* f; X+ z: y8 G4 z' }8 o8 x
# x' K5 U, @5 l, K/ L* a& d' ?* |
; o2 p. p! H6 j* l+ J( K9 N; x
แต่แล้วขาสองข้างที่แตะพื้นก็ชาวาบทุกส่วนของร่างกายเจ็บแปลบทั้งเย็นเฉียบเหมือนโดนก้อนน้ำแข็งสาดใส่- l$ H8 I" Z2 Q* b
5 B9 o& c" C' [ L; G7 g4 H
. c3 q$ y3 q' X x2 h& qผู้ชายแสนซื่อที่ผมคิดว่าเขาต้องทำตัวไม่ถูกเมื่อโดนคนแปลกหน้าถึงเนื้อถึงตัวกำลังวาดแขนข้างหนึ่งรอบเอวคอดแล้วออกแรงยกอีกฝ่ายชิดกำแพง อีกมือทาบลงบนก้อนเนื้อนูนบริเวณหน้าอกก่อนลงแรงบดคลึง ริมฝีปากของทั้งสองตะโบมจูบเข้าหากัน ขณะที่มือของหญิงสาวปัดป่ายถอดเสื้อผ้าทั้งของตัวเองและคนตัวใหญ่ที่ผมคุ้นเคยอย่างรีบร้อน เหมือนเธอไม่ไหวที่จะรีรออะไรแล้ว
- T2 l6 u5 _( V' U, o" c' ^9 |7 F6 }+ i" M: e) ]- H* d1 L
* ^; B2 v& f, Q* d( ?& z' \สมองผมขาวโพลนหนักอึ้งจนภาพเคลื่อนไหวร้อนแรงตรงหน้าเป็นเหมือนภาพปัดผ่าน เหม่อมองอย่างเลื่อนลอย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างสูงใหญ่รั้งขาเรียวเล็กข้างหนึ่งเกาะเกี่ยวเอวหนา สามนิ้วยาวสอดหายเข้าไปใต้หว่างขาก่อนจะ...
2 F, V# {. s# B
: S% K( a* C2 k2 Z7 A0 {! P1 c5 E# E) Z+ U1 | Y
พรึบ!!
$ ~# ^7 g+ v8 w8 H. z3 R0 D8 P- z5 F& _ ~3 K* P
/ [$ l6 F& Z- u/ L, f/ lรั้งร่างตัวเองเข้ามาในรถทั้งหมดก่อนปิดประตูลงหลับตาแน่นอย่างกับภาพตรงหน้าคือสิ่งแสลงไม่น่ามอง
) N+ a+ M+ f- s/ Y) r$ C
3 @: ]4 U+ N; S) o$ q# |/ ^( u8 c
) V. [+ s# P3 j$ M( y" M' hวินาทีนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...ตัวเองร้องไห้...
6 d$ m5 B: G% C% Z! I) s w N' ?+ I. F
4 c( }2 x; q2 i; r- D# uน้ำตามากมายไหลผ่านร่องแก้มตกกระทบบนหน้าตักกางเกงยีนเปียกชื้นขยายขนาดเป็นวงกว้างขึ้น ตอกย้ำให้รู้ว่าผมเจ็บปวดมากเพียงใด3 b" `) }+ l2 H7 e& U1 D, ?( }
6 @3 x P$ l0 J8 }4 ?8 i* w, t" c' m) N
+ I0 m( a. p- s& cผมประคองสติขับรถกลับมาถึงห้องด้วยแรงเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่ เปิดประตูห้องนอนด้วยมือไม้ที่ยังไม่หายสั่นก่อนทั้งร่างจะฟุบลงบนเตียงอย่างไม่เข้าใจในตัวเองหรือรู้แต่ไม่อยากยอมรับ
8 e" g D, X$ F( ]% h7 r
5 V7 |+ z* X7 I
) o4 S2 M; u5 [- o9 X6 U2 K nทำไมต้องรู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่สิ มันเลยคำว่า ‘แย่’ แต่มันคือ...เสียใจ...เจ็บปวด...ผิดหวัง...จากคนที่รัก5 D/ T8 ]1 w6 i5 `
0 b, m1 C- @$ P. f- M6 \
- B( D$ ?* c: H/ x; A' O0 T, u. iใช่...ผมคงรักเขาเข้าแล้ว รักนายตี๋ใหญ่ชายเร่ร่อนที่ผมช่วยเหลือเขามาด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่บัดนี้ความปรารถนาดี ความสงสาร มันก่อเกิดเป็น‘ความผูกพัน’ และ‘รัก’ โดยไม่รู้ตัว' o& J: S g; g. K, @3 Y F
: e( k, K% ]' o/ g" Z
( E: i6 {4 j) R2 p" d# Z: Uช่างน่าสมเพชตัวเองสิ้นดี& A1 d& ~) f2 E- A4 N# s6 k# j# e
8 i2 z2 e0 l) i: [* d. @9 @
- K& ~# |* {, U. ?: |( V
ในวันที่รู้ว่า ‘ รัก’ หัวใจกลับ ‘เจ็บปวด’ ที่สุด
. u' [7 x$ N9 c! _6 ?3 e! b; s2 g9 j( k" I" a# f
; C! P4 e/ c) r! Z3 e6 G, v( L
5 S n! H) @$ G9 a q9 X# k y5 {
1 D7 c) m6 k" y% q2 I: s
( e4 ^8 e5 J4 aหลังเหตุการณ์นั้นทุกอย่างยังดำเนินไปอย่างปกติ ผมยังทานอาหารเช้าที่เขาทำให้ รอเขาทานข้าวเย็น ยังได้รับการดูแลเอาใจใส่จากใหญ่เหมือนเดิม
% Q6 o) _3 J, }6 j: K; V7 m4 L( T6 I$ B" ]% H* i M
3 z0 i2 C- x3 ]' |3 Oจะไม่เหมือนเดิมก็แค่ผมไม่ได้ชวนเขาคุยตอนทานข้าว ไม่ได้ชวนดูหนังแผ่นช่วงหัวค่ำ และไม่ได้ถามความเป็นไปของชีวิตอย่างเช่นทุกวัน แต่ใหญ่คงนึกชอบใจเมื่อเขาไม่ชอบพูดอยู่แล้ว
. `8 X% Q* a- G1 W+ @2 j) Y7 Q, b
: _6 {/ Y1 F7 y+ r% Xภายนอกที่ดูปกติแต่ใครจะรู้ว่าภายในใจผมอึดอัดเพียงใด ต้องแสร้งทำตัวปกติทั้งที่ผมไม่กล้าจะสบตาเขาตรงๆด้วยซ้ำ กลัวว่าความรู้สึกข้างในจะสื่อออกมาจนเขารู้ตัว4 {; F& I4 |3 N# C) `: Z
6 J; f; y: Q) Y
6 K8 r* s( C) C( l Z1 Z
รู้ว่าผมผิดหวัง น้อยใจ เสียใจ เจ็บปวด...และรัก
& ]( L9 b$ {& k, n- ]0 z$ n) d1 }7 D _: G
9 c* X% G" O) y, h8 x: W
ภาพร่วมรักของเขากับผู้หญิงคนนั้นมันชัดเจนติดตาขับเคลื่อนให้หัวใจรวดร้าวขณะเดียวกันเมื่อใกล้ชิดหัวใจกลับเต้นแรงระรัวอย่างสวนทาง% _% d2 `4 q3 E. s5 _
) @) a: C+ ~1 n/ i7 P q4 L( w1 E0 O3 i( z) A- H5 p2 u- q2 t# M
ทำยังไงให้ความรักแปรเปลี่ยนเป็นความสงสารดังเดิม...ทำอย่างไรดี
) g# V0 C2 G+ w) I3 f6 p4 ^! \( \
) b/ _8 F3 j) `3 e- w9 E
ผมไม่ชอบเลยที่ต้องทำตัวนิ่งเหมือนทุกอย่างโอเค ทั้งที่มันไม่โอเคเลยสักนิดผมไม่โกรธเพราะเขาไม่ผิด เขาไม่มีพันธะผูกพันทางใจกับใครจะทำเช่นนั้นย่อมได้
' C8 M5 d) L" }, ]5 D3 H
! p$ W" X3 k* L$ }* E- s) N9 z
บางที...เขาและเธออาจไม่ใช่เพียงสัมพันธ์ทางร่างกาย5 Q3 e- @' s# y/ c R6 R! d" q
' j6 O0 _- B& c0 h9 x
; p7 a/ k* O4 C3 h3 `$ n
บางที...เขาทั้งสองอาจรักกัน
* ]' D4 O- o" o' Q; ~2 V
, }, F* V3 B# m" Q& q$ |2 p6 f1 \' ~( O
แล้วผมล่ะ???* p8 u/ e/ W, @5 q$ @7 `& C
6 x+ D+ }. e) ]& k6 }
0 `" }- O) }% I1 A- Uสมภารกินไก่วัด ช่างอกุศลสิ้นดี!!
6 o* O: _3 x- B) G- F$ B& t# t/ x2 J0 b' x/ i
( e9 i+ x1 W; B& ] y- |/ m! N
“คุณเล็กไปแจกขนมเด็กกันครับ” ผมหลุดจากภวังค์ความคิดเบี่ยงหน้าหลบกระพริบตาถี่เพื่อขับไล่น้ำตา ก่อนหันกลับมาหาบุคคลตรงหน้า' [3 }7 E* v/ m7 v3 H5 ~5 e( v
! c z5 |0 [2 ^( s3 d/ P5 @: _, O2 x9 G5 F
คุณพชร...( J6 H' h# o. o! m* u
# f. W- H; `4 W2 f# }' e" k% d
# w+ Q8 v4 u5 t1 f6 W; l9 k
เขาจะตามผมไปทุกที่เลยหรือไงกัน0 A7 ]9 \5 S% ]+ w9 x
# x- Q$ s! q ^ ?
$ ]3 }/ J/ I. D) tวันนี้เป็นวันที่ทางบริษัทหยุดงาน ให้พนักงานทุกคนเข้าร่วมงานเลี้ยงอำลาหัวหน้าคนเก่าและต้อนรับหัวหน้าคนใหม่ โดยกิจกรรมช่วงเช้าก็คือเลี้ยงอาหารยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตามที่ผมเคยบอกไป0 Y& K' K- h0 E. A
( ^) I" K g! {9 P- C
: V: J: g& H' P8 Cผมได้ช่วยยกอาหาร ขนม และของบริจาคทั้งหมดเข้าไปไว้ในอาคารหมดแล้ว เหลือแต่การแจกจ่ายและพิธีการบางอย่างเท่านั้น ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานหญิงและบุคคลตำแหน่งสูงๆ เลยได้โอกาสให้ผมเลี่ยงออกมานั่งด้านนอก. W$ A/ W2 F- D7 ]) T7 l
( b0 ~- ?2 p2 @! M
1 t& g- |& P4 Fแต่ก็เพียงไม่ถึงสิบห้านาทีด้วยซ้ำก็โดนหัวหน้าคนใหม่ตามออกมาจอแจแทนที่จะอยู่เข้าร่วมพิธีการด้านใน
6 u8 U# g; s# [4 \* p$ y
( }9 b" k3 |( ^- M$ g: ?: Q$ B" t: ?3 \! }9 }" R# t
“เชิญคุณพชรเถอะครับเดี๋ยวผมจะไปช่วยพี่มิ่ง...”
( U H T) K9 K% c1 n5 [/ h
4 R2 ]. o$ ?; G: i9 x7 z0 Q/ U, _" t, E4 O+ ~( g6 W
“ไปเถอะนะครับวันนี้คุณเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจเด็กๆอาจทำให้คุณดีขึ้น” เขาส่งยิ้มกว้างขวางแสดงความจริงใจออกมาผมนิ่งคิดก่อนพยักหน้า) T. X; {/ z9 j/ C) }8 F V! G
5 D, }" r; m, n9 b7 ^& k
, K# C- V1 Z6 m U ]- Bก็จริง ความน่ารักของเด็กๆอาจทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
! d4 G3 ?) `7 p, m6 C$ M3 x- b# O9 o6 H
) ]* d9 [: }1 dแล้วเด็กๆก็ช่วยผมได้จริงๆ ความน่ารัก ใสซื่อเสมือนผ้าขาวทำให้ผมอยากช่วยแต่งแต้มความสุขให้เด็กเหล่านี้เติบโตไปเป็นคนที่มองโลกในแง่ดี ไม่ถูกความมืดเทาของสังคมทำลายความบริสุทธิ์ของพวกเขาไป, g7 l3 o* {) [. y' Z
( K, b ?; X6 ?' V7 ~/ S2 L0 u4 D
: @# m& c6 h# L3 c: Z
ผมยังเชื่อเสมอว่า...พวกเขาแค่ขาดความโชคดี แต่ไม่เสมอไป...ถ้าพวกเขายังยึดมั่นในความดีเชื่อในคุณค่าของตัวเอง พวกเขาจะสามารถสร้างความโชคดีได้ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งและดีงามได้
4 V% ]& ^% a) _2 y- g" q
4 |+ Q( T. J/ Z% u! b
( F$ J% F# x+ Gกึก! l7 }% f5 W( G8 O" U
9 p, Y6 O# ?- `. j) H/ w& [5 h
0 {% C# u& d1 O9 w% x2 Bในจังหวะที่เงยหน้าขึ้นมาจากการป้อนข้าวน้องน้อยบนตักผมก็ปะเข้ากับสายตาของคนตรงข้ามที่จ้องมองมาซึ่งไม่ใช่ใครอื่น คุณพชรเจ้าเก่า
, N: k/ w4 S2 V* _! h* v9 _2 s( m8 O( b, m
3 L- M3 w4 ]3 Q- M“คุณดูอ่อนโยนมากเวลาอยู่กับเด็ก” เขาระบายยิ้มจาง ซึ่งผมก็ยิ้มตอบ) c! Q9 f, _4 z9 j: O4 f9 [
V0 V6 O5 k7 S0 V: I
* Y- `7 U9 z* R. u( z6 i) M“คงเพราะผมชอบเด็กๆมั้งครับ”& M/ w$ g: w+ i
% w) b8 N7 ?9 Q9 v: Z
|6 x/ N2 l7 u- n
“เหมือนผมเลย ผมน่ะชอบเห็นพวกเขามีความสุขดีใจจึงเสนอให้มีกิจกรรมนี้ขึ้นมาไงครับ” เป็นครั้งแรกที่ผมยิ้มให้เขาจากใจจริงบางทีคุณพชรก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ดูแล้วยังเป็นคนที่ดีคนหนึ่งด้วยซ้ำ
$ k! F2 {3 O/ r5 k& v( U9 a
3 h/ _* F4 ]( v/ z' B7 g" q
; U& [7 h& C/ y8 f" S. J3 F“เดี๋ยวเสร็จจากนี่ผมติดรถคุณไปงานด้วยนะครับ”
' @/ Q% g' K0 s: O+ E4 }- o$ @. G- q/ v, A% Q9 L/ V- B
& i/ j; `: _- k+ Bแต่ก็ยังคงนิสัยขี้ตื้อที่น่ารำคาญสำหรับผมอยู่ดี==^^5 O: S+ n( }/ A% S
) A E6 J e$ P
4 e/ Z9 l/ J1 K+ D& N5 r
6 }* } |4 a2 q$ g! B9 s x/ b4 ?2 k0 J2 r$ s
. q4 Q: J* P5 \# A# U! J) T* r, P
มาถึงห้างสรรพสินค้าบิ๊กซี เราสามคน(ผม ไอ้ปอนด์ คุณพชร)ก็ขึ้นบันไดเลื่อนมายังชั้นสาม ที่เป็นโซนของเมเจอร์ซีนีเพล็กเกือบทั้งหมด ส่วนที่เหลือฝั่งขวาเป็นร้านคาราโอเกะแบบ VIP ฝั่งขวาเป็นลานโบว์ลิ่งที่กั้นโซนด้วยกระจกทั้งหมด และส่วนนี้คือส่วนจัดเลี้ยงของเราในค่ำคืนนี้
& q, y3 d, r- p3 d# V, {7 K2 }/ q6 P# b5 P& X6 f) r
$ |$ R9 ]. J" g# T4 t% z ~
จากที่กวาดตาดูทุกคนก็มากันครบแล้ว ผมโคลงหัวนิดเดินไปนั่งโต๊ะที่มีพี่มิ่งและเพื่อนร่วมงานนั่งอยู่ก่อนแล้ว ไอ้ปอนด์ก็ตามมานั่งหลังจากที่ไปส่งคุณพชรอีกโต๊ะที่จัดไว้ให้ เขาดูละล้าละลังถ้าไม่เพราะมีผู้ใหญ่หลายคนบนโต๊ะนั้นเขาคงแจ้นมานั่งด้วยเป็นแน่
! p& k% g; I2 @! B; n
9 a u5 q7 Q/ m- i) L6 ^6 I0 F* R4 q% o) D
ผมไม่ได้หลงตัวเองเกินไป เชื่อสิ
8 `% A2 P# n, Y% {2 K
; x# j5 V3 H8 ?9 F/ ~7 {; a0 C+ B9 t) y# T! h. e8 w& u
แต่เมื่อผมนั่งประจำเก้าอี้แล้ว เหมือนกับได้ปลดพันธนาการหน้าที่ทุกอย่างออกไป ผมนั่งดื่มเงียบๆไม่สนใจเสียงพูดคุย การโยนโบว์ หรือกิจกรรมจับของขวัญพนักงาน ร่างกายผมเหมือนแค่ต้องการอยู่เฉยๆได้คิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นและใช้เวลาตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี( o0 t5 `: J8 \7 J- l
$ I" W! r, b: [( _( R# B7 E
$ O/ }# k& F3 P8 e) s4 ]
“เล็ก มึงกลับพร้อมกูมั้ยพิณมารับแล้ว” ผมยกนาฬิกาขึ้นดู สองทุ่มกว่าแล้ว ถ้าเป็นก่อนหน้านี้หนึ่งวันผมคงกระตือรือร้นกับเข็มสั้นของนาฬิกาชี้ที่เลขแปดอยากกลับห้องใจจะขาด แต่ตอนนี้มันเป็นความรู้สึกหน่วงในใจเมื่อคิดว่าเวลานี้เขากำลังทำอะไรอยู่กับใคร, O1 Q. S/ F% `- J( l" u
) i ~3 P V1 J/ U# Y! q
' |5 ]% L* Y3 B& \“มึงกลับก่อนเถอะกูยังสนุกอยู่”2 P+ P9 O" ]. e* ~# |2 ^1 z, B$ r
# o: D8 l6 A+ j6 a4 C% @% \1 J$ a1 j, b& B% F
“หน้ามึงสนุกมาก”! h: ^' l% u: i6 A: ]6 N9 c
/ C! S0 _& E+ A+ @ P0 M2 l
4 {$ S, N% c: D& J: }“ไอ้ปอนด์”9 p$ O8 c5 v, c( t
- {2 j2 m5 M+ A8 G& r- t+ U- h6 }0 g, c
7 u/ J% y+ ?9 `- z3 g, Q ~2 A
“โอเคๆ แล้วอย่าดื่มหนักล่ะ เดี๋ยวขับรถไม่ไหว” ผมพยักหน้าเนือยพลางยกแก้วที่ไม่ห่างมือจรดริมฝีปากไอ้ปอนด์ส่ายหน้าระอา ถึงมันจะเป็นคนขี้เสือกแต่มันก็รู้ว่าเวลานี้ผมไม่พร้อมจะให้มันคาดคั้น% y# m4 H, h- q, {
( ~, D. D2 V0 w. D
" {% m7 ]* l! j" o }! _5 _- b
ผมกลับมาถึงห้องตอนสี่ทุ่มด้วยสภาพกึ่มๆเข้าห้องมาด้วยการคลำแนวกำแพงพอเปิดประตูห้องเข้ามาก็แทบสร่างเมื่อเจอร่างใหญ่โตบดบังทางไว้
' J' i& s$ |; J- A0 T* P9 X
% W. K8 c) n3 c
( q/ b. {# C& O“ยังไม่นอนอีกหรอ” ผมถามทั้งยังไม่สบตา
# k( U; _1 x# n$ d" O
9 R, V) c; h7 S* D. I# S
, v4 P! Q$ a8 {4 r5 e" P" G/ r$ h“รอคุณ” เขาตอบพลางเข้ามาช่วยพยุงผมเซตามแรงนำจนมานั่งบนโซฟาได้
# ^3 C# ?8 Y! t W$ l" Y5 |
0 w; S& I9 Y7 ?- C
% D ]3 k7 ?4 f' b3 S* A; p“อ๊ะฉันมาแย่งที่นอนนาย”
3 b9 W A0 ~9 T- K1 C4 t' K
5 K0 A$ o0 e* B4 Q( ^
. w, {8 g e% m* V8 M“ผมยังไม่ง่วงหรอกนั่งเถอะ” มือใหญ่กดไหล่ผมให้นั่งลงที่เดิมก่อนเดินหายเข้าไปในครัวและกลับออกมาพร้อมแก้วบรรจุน้ำเปล่า
+ W* z( A- A- P9 i% J) t. C- t H+ R: o$ Z" d
& K2 j5 u' K' `! P, s" v0 Nผมรับมาดื่มจนหมดแล้วนั่งก้มหน้าเล่นแก้วอยู่แบบนั้น3 b1 a6 R/ X6 ?6 F6 P
( _% T* z3 M) `* S. |" L$ W4 B! j% n7 ~7 G. f/ _% ~$ {4 Q/ A
“ฉันไปนอนนะรู้สึกปวดหัว” เมื่อเริ่มรู้สึกถึงบรรยากาศชวนอึดอัดจึงตัดสินใจยันตัวลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยแต่เขาช่วยจับไว้ “ขอบคุณ”& J l/ K( N# Y, O9 ~" K/ f+ @
, F. D: X: n# l, U' H7 Q4 ~1 }! S
ดันมือเขาออกเพื่อกลับห้องแต่ยังไม่ทันก้าวขาอีกฝ่ายก็รั้งต้นแขนผมไว้- M2 A3 M8 ^. E& R K) [
) F* P$ Y' | i0 a' k, d
+ d2 s/ O% k, }% A
“คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่า”
% G+ N4 D9 }5 k) `# Z- `4 _6 z1 K, z1 S9 U* `6 v8 c4 e
9 l+ x8 _3 T& ~7 W6 G3 B
เขารู้สึกได้ ฮะๆ ผมว่าผมเนียนแล้วนะ6 U/ h0 x7 O4 D# A! a! x
( Q. ^4 p" \3 ?$ `3 t! M3 w+ j8 I& G( q( u' M
“ไม่นี่”
l9 B- N6 [8 v; L4 g0 {* v: ~- k0 a
, v! O3 E4 Y2 b7 s
“ช่วงนี้คุณแปลกๆ”& k2 v# [" [5 ^% q
" p5 ^! Z5 x3 r6 T6 Z. r
' g$ ^, d# U6 B5 y“ยังไงหรอ” ผมใจกล้าหันไปสบตาเขาด้วยแววตาเยาะเย้ยเขาขมวดคิ้วจ้องผมอย่างฉงน1 N0 \4 g* \3 `' d; A# C9 f3 {
7 u& s5 e! b6 h: _5 ]% _' U8 g2 a M1 ~1 E S( Y
“คุณ...ไม่พอใจผม...ใช่มั้ย”6 J& L0 J+ q* T! T
; U) l6 P# C4 f/ d- q0 n
' h# p$ @ d6 d4 P& M9 d" E“ทำไมฉันต้องไม่พอใจล่ะ” ใช่...ผมไม่ได้ไม่พอใจเขาเพราะที่เป็นมันมากกว่านั้น
/ N2 W* i$ C2 [$ w) r! X1 R- C9 _& s, X
9 ~: L+ m5 @" k; G: U“บอกผมได้มั้ยมันเรื่องอะไร”
1 B5 f" M0 {: I$ y. ^6 ]: l
# c9 w! h, {7 V6 u; d. l8 c, F! n" H" E y2 ?3 m {* `2 W; W# @
ผมจ้องเขานิ่ง บอกหรอ จะบอกได้ยังไงจะพูดออกไปได้หรอ/ a8 U ^1 u; M2 J* ]
" c; |5 Q. _2 Z+ y0 |, w3 ]3 J5 w" o) F4 z$ k& J) o/ P" i
เมื่อรู้สึกถึงภาพตรงหน้าพร่าเลือนจึงละสายตาออกมาน้ำตาที่คลอหน่วงเต็มหน่วยตาบ่งบอกว่าอีกไม่กี่วินาทีมันจะต้องทักทลายออกมาแน่' A6 y# d1 b; v8 B/ J6 @
0 S6 x0 D8 g7 k! y8 a: n9 R4 m( P
: D3 }/ A; \: l& s' U“ฉันปวดหัวขอไปนอนนะ” o0 F" B/ s3 ], k
7 {: l1 u& i+ D# d6 b% x/ D! S9 v
, ]2 c( n2 Y/ k! y; K0 A“คุณ!”
3 C$ L9 \+ j0 B% Z. a
- d0 ?- |& Z" q/ Z
s' v; L$ A7 \เขารั้งแขนผมไว้อีกครั้ง
) D7 g1 n& o8 Y* l5 @1 P+ Q6 j
& D" u! O" @4 W* \/ K; M8 [& B; P& d/ i+ \' r, r( H9 Q
และคราวนี้ทุกสิ่งในใจก็พังทลายลง7 Y0 x! k) ?8 k3 |2 Q1 O9 Q% g, x
5 }2 H: b+ f" P
; i# |9 w3 |. u& Oฟุบ! ~/ L5 S9 G1 f/ w: p
, r$ J( H6 A+ u
# J q3 q. u; ?; P3 K0 Z- x5 t- {$ b
ผมหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า เป็นวินาทีที่ผมรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรแต่ไม่สามารถห้ามได้ สองมือตะปบเข้าแก้มสากดึงรั้งอย่างแรงลงมาก่อนนาบริมฝีปากลงบนริมฝีปากหนาบดแรงลงไปอย่างระบายออกทุกความรู้สึก ใหญ่อึ้งไปเสี้ยววินาทีก่อนพยายามผลักออกแต่ผมลงแรงมือรั้งใบหน้าเขาไว้+ H; h7 j3 J, D! F
2 f5 q& [9 x- C
5 h% _$ a* D5 t* N9 n* A7 Q! o
ผมบดปากลงไปจนได้กลิ่นคาวเลือดจึงหยุดแช่ค้างริมฝีปากเพียงแตะไว้ สะอื้นไห้จนตัวโยน น้ำมูกน้ำตาไหลตามร่องจมูกสู่แนวริมฝีปากที่ยังแตะกันจนรู้สึกถึงรสเค็มปร่า ค่อยๆถอนริมฝีปากออกพลางก้าวถอยหลังช้าๆอย่างคนไม่ได้สติ ก้าวกลับเข้าห้องอย่างกระท่อนกระแท่นอย่างคนหมดแรง...หมดกำลังใจ2 |7 a- p- d! t1 e, J/ G0 F
0 S) c) O: w' e6 j) W! m: [
$ g8 r' O. y9 J! ]
โดยไม่มีมือใหญ่รั้งไว้อีกแล้ว
6 b; F3 e1 J2 @+ @( T' a7 q: Y: o6 e( X8 M
7 v" D3 ~( V) e. w
8 A1 \6 O1 Y- s" ^/ A1 u, q. ^; B; B* a. H4 }" n" E1 F
4 l- `& b C0 x) C7 O& X) A# }( pเช้ามา ^- I; l; Q5 G, I8 a" G8 D$ ]
. G. |3 U4 l* |% z/ N$ {
* F& i% ?. P1 f8 N" b8 |4 Xผมลุกขึ้นแต่งตัวเพื่อไปทำงานด้วยร่างกายไม่พร้อมเต็มที่ ปวดหัวแทบระเบิด ดวงตาก็ปูดบวมจนแทบลืมไม่ขึ้น ทุกอย่างเป็นผลพวงมาจากการร้องไห้อย่างหนักทั้งคืน
9 M, A6 S: Y/ E" n/ r( G
) I+ O( x, W. ?# v2 } b% I
2 t B( S! W7 T( j+ Mผมสูดลมหายใจลึกอยู่หน้าประตูห้องนอนก่อนหมุนลูกบิดเปิดประตูออกไปอย่างที่คิดใหญ่ยังไม่ออกไปทำงาน
4 X1 L/ v/ e& C* d6 b% M- y3 h$ z3 I+ f4 c1 R4 J3 v8 P- z) Z6 W
7 b2 D1 r2 U, Eแน่ล่ะ นี่เพิ่งตีสี่
: F$ V5 k/ z' W% F4 d4 @' Y/ n& Y1 p( B
5 a* t# f& H& T @2 c# K+ y+ cผมตื่นก่อนเวลาปกติตั้งสามชั่วโมง3 P5 A4 D8 }: s( ]% I- i3 B' T/ \
: T h1 {7 k& l, G# \1 b( d. r7 g7 Q( V) w" u
ใหญ่ชะงักไปเมื่อหันมาเจอผม ผมสูดหายใจเรียกขวัญอีกครั้งก่อนเดินนำไปโซฟาห้องนั่งเล่น ซึ่งใหญ่คงรู้ว่าผมมีเรื่องต้องการคุยกับเขาแน่ไม่อย่างนั้นผมคงไม่ตื่นก่อนเวลาขนาดนี้% F2 Q: l2 ~0 @. W' z) N8 `
. f' S, r7 S# }
K& x" i6 e! z# J/ X- ~8 E“เอาน้ำผลไม้สักแก้วมั้ย” ผมส่ายหน้าเขามองมาทางผมก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่และพูดเกริ่นเรื่องก่อน “เมื่อคืน...”
6 L9 ^2 M q# a- J* Y9 n+ k' m( n* j" \, E! G' U+ r+ z2 h
4 b3 o: o' j2 H# K
“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องบ้าๆนั่นฉันไม่ได้จะคุยเรื่องนั้นหรอก”
. t" T' S/ ~( m6 g {' E6 \; T, b. V8 u8 _2 k0 z3 r# x
5 S1 g4 n5 d9 H4 j* Q' \* _2 V7 S“…??”
) ^# F; A7 Z6 o/ B* p+ X5 O5 D2 W: ^; Z; m+ y! U+ n
4 j/ F, M; f6 s. R0 @! }( Z7 @“นายทำงานมาสองเดือนแล้วใช่มั้ย”4 x/ F3 Z- O2 u2 G9 h* v4 A R
3 u& b& N6 B& Y1 _8 P' O
, e+ r; _# r) Uเขาขมวดคิ้วงงแต่ก็พยักหน้า
3 m& }% ]+ ?: }5 Y! u. n
. o" _, I8 B! M; r/ g9 e7 r! z4 U( e9 O% s% i7 J# }. Y3 B! X
“คงมีเงินเก็บประมาณแปดพันได้” ผมพูดต่อ ยิ่งทำให้เขาขมวดคิ้วสงสัยมากกว่าเดิม/ R( q- a: p9 } }8 t4 {. ~" L9 E
% n+ q m! `- m; `
) X9 e ^; w& Y
“คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่” t6 \+ O( D9 D6 D' D
( ~) k) m8 M8 w# _+ g
5 i0 `' ~, i* Y+ D5 S. H
แค่ประโยคเดียวของใหญ่ก็ทำให้กระบอกตาผมร้อนผ่าวขึ้นได้ น้ำลายหนืดเหนียวปิดกั้นหลอดลมจนเปล่งเสียงออกมาได้อย่างยากเย็นเหลือเกิน แต่ถ่วงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี
) ~$ b7 h( ?7 @
7 X8 I: P' V; l: m: _5 i+ { H+ y3 g" N. K* s1 @
“ฉันคิดว่านาย...” ผมใช้หลังมือปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น “...ควรออกไปอยู่ด้วยตัวเองเสียที”& L0 |9 V5 n. k
" ?3 [- f8 k! u0 e' O4 M( V) U8 n
ถูกต้องแล้ว ผมไม่ควรถลำลึกไปมากกว่านี้ ?4 x4 ?" T# B) d7 z5 |
6 K. s( x( ^- P
0 M3 h8 t) t. u$ ^1 nผมจะลืมจุดมุ่งหมายแรกที่ช่วยเหลือเข้าไม่ได้
M/ o) l# ^. a( L' {
( e7 y; Q' N+ P5 L- ^( k6 s! S
) f( ^+ W8 t' ]8 J7 I) A! ^ถึงเวลาที่ผมต้องทำตามความตั้งใจเดิมของตัวเองเสียที
8 ^- C$ ^, c" y* F8 n1 r1 C; s
5 w% P: I5 a! l3 J' U' B, p4 L3 T2 D6 u: Q" f+ c8 E8 n
“ฉันคงช่วยนายได้เท่านี้”
9 n/ n7 |0 D& A3 e |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-11 21:11:30
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-12 01:30:42
โพสต์ 2020-4-12 02:38:43
