|
เร่ร่อน115 v1 p6 c0 W9 W, s2 z# K$ X2 B! Q H
" D5 }' m+ j) R7 A- [ [* J; ]: h
' ?" W% L! m3 m* q5 z$ Y7 k: C" I/ r9 G2 ^# b" ~5 v, Y) N6 I$ `
% `4 L2 v4 _, w$ E n a7 E
แอ๊ดดดด
) M4 [7 q. b1 w: p- {+ L5 c% ]" g9 J* o, h% O% B+ H* C) b
/ o- H) V- u% Cผมเปิดประตูเข้าไปสิ่งแรกที่เจอคือคนตัวใหญ่คับเตียงนั่งหลังพิงหมอนมองมาทางนี้พอดี เหมือนกับว่าเขาจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว ผมประสานสายตาส่งยิ้มให้ก่อนเดินเข้าไปหา
/ m2 z/ A9 ^/ w8 |' A
* N% k4 q" m; _- t/ r4 u0 G1 r9 W5 |% q' W. ^" k* @
วันนี้ใหญ่จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากสองวันที่ผ่านมาอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิดจนวางใจเรื่องแผลจะไม่ติดเชื้อ แต่ช่วงนี้ยังต้องระวังไม่ให้แผลถูกน้ำและห้ามเคลื่อนไหวมากจนกว่าเหล็กที่ดามกระดูกสะโพกจะเข้าที่ เมื่อครู่ผมเพิ่งไปรับยาและจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลมา
% C N# w$ T3 F9 l+ |! A- c
, j( I, Q0 \; W9 r+ E& P+ z
+ ?; E8 o1 J; W) Z“จะได้กลับบ้านแล้วดีใจมั้ย” ใหญ่พยักหน้า “งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเนอะ”- e# \% g, c0 T; r b
8 Y# p0 O! a; ^/ z: d
- \2 \) n* f2 i) g7 M
ผมผละตัวไปหยิบกางเกงเลสีน้ำตาลมาผลัดเปลี่ยนให้แทนชุดของโรงพยาบาล กางเกงของเขาที่มีทั้งหมดเป็นกางเกงยางยืดกับสามส่วนติดกระดุมซึ่งจะกดทับทำให้เจ็บแผล ผมจึงไปหาซื้อกางเกงเลเพื่อตอนใส่จะได้ผูกเอวไว้หลวมๆเท่านั้น5 Z& \8 J7 j1 ]: y
5 u* C- E- V! b0 N0 T/ z! z0 `# w: i( ~9 e4 [" Y
ส่วนเสื้อใส่ไม่ได้อยู่แล้ว ต้องถอดโชว์แผงอกล่ำๆกับผ้าก๊อซสีขาวที่ปิดพันบาดแผลทั้งซีกขวาของร่างกาย/ E+ v- Z7 l, w! `9 `
; f& k: V6 x. D: Q0 Q
, K1 t# L2 e/ r. J$ \# [5 Q9 ]. K
“เดี๋ยวผมเปลี่ยนเอง”: ^0 v3 d2 i2 q. K1 _+ l
4 y5 a( R, F7 Q4 S
" f* n7 f* \1 l“นายทำเองไม่ได้หรอก อย่าเกรงใจผิดเวลา” ผมเค้นเสียงดุ ขยับตัวยังไม่ค่อยจะได้ โอเค อาจจะพอลุกขึ้นยืนได้แต่นั่นก็ต้องมีคนคอยประคอง แล้วจะมาเปลี่ยนกางเกงเองได้ยังไง ถ้าจะนั่งเปลี่ยนยิ่งแล้วใหญ่โน้มตัวลงมาได้ที่ไหนกัน# e( a% W% j. }5 M7 m% d, ^
7 s5 `2 q' Z: Q& \. z5 L% {
4 f, r! o; M+ Q: f9 X# Oสรุปหน้าที่เปลี่ยนผ้าต้องผมเท่านั้น 5 H6 u3 Z& H& y ^& ?
' G' |$ O7 c4 z# a5 b
& u/ o! ^' `9 \0 |) n7 |; a. {* l“หรือจะให้นางพยาบาลมาเปลี่ยนให้ล่ะ” ใหญ่รีบส่ายหน้าหวือทันที แน่ล่ะเขามีประเด็นกับนางพยาบาลอยู่ ทำแผลทีอย่างกับขัดกระดาษทรายลงบนพื้นไม้ เธอคงลืมว่านี่คือเนื้อหนังมนุษย์ไม่ใช่เนื้อไม้ที่ไว้ขูดหาเลข - z+ v: \5 C6 [% H
6 n. g g0 @7 m W6 c& {+ {' |
# J5 b' m' J3 h1 cใหญ่ขยาดจนแขยงเลยล่ะ" Z' P5 S6 l4 L9 E! ]0 X
" s" m% F9 H+ ` F" H5 U" ?
! l: J. X& ^" {, k8 d“งั้นอยู่เฉยๆฉันจะทำอย่างเบามือที่สุด โอเค๊”
4 l0 t4 g0 p: a2 b' s0 v2 n( r, y/ f3 l4 w
& x; \% N2 I& l1 y. G& R1 A
ผมหยิบผ้าห่มมากางออกก่อนปิดคลุมเข้าส่วนกลางลำตัวแล้วสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่ม ค่อยๆดึงกางเกงสีฟ้าประทับตราโรงพยาบาลออกมาอย่างระวังไม่ให้เนื้อครูดกับบาดแผล ใหญ่ช่วยยกสะโพกเท่าที่ร่างกายเขาจะเอื้ออำนวยจนสุดท้ายก็ถอดออกมาได้เฮ้อ/ ^3 C7 J- Y* ~; C0 L0 y
4 N) \! y6 B" j3 K1 r
: Q5 D, q: U8 P# K5 W8 E
ผมถอยตัวออกมานิดหน่อยเพื่อหันไปหยิบกางเกงเลที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้ จังหวะที่หันกลับมาเพื่อช่วยสวมกางเกงตัวใหม่ให้แก้มสองข้างก็ร้อนซู่อย่างห้ามไม่ได้ รูปร่างสมส่วนกำยำเปลือยเปล่าของคนตัวโตเหยียดยาวบนเตียง มีผ้าห่มสีขาวผืนบางปิดพาดตัดกับกล้ามเนื้อสีแทน มุมผ้าตกลู่เผยเห็นแผลผ่าตัดบริเวณสะโพกส่วนเดียวของร่างกายด้านขวาที่ไม่พันผ้าก๊อซ อึก ผมรู้สึกตาลายหายใจไม่ทั่วท้อง ให้ตายสิ!!
1 [9 k9 ^0 W$ ?1 W+ ~7 I; p2 Z( v: [' R* @/ B
; d/ d) q( Z: O& |! M
“คุณเล็ก...”1 W W( N& L1 P
; t+ L4 |. i% Q, M
2 n. ?; M9 v+ F( m2 |, `, w“เอ่อ...อ้อฉันแค่กำลังคิดว่าจะใส่กางเกงนายยังไงไม่ให้ถูกแผลน่ะ ไม่ได้คิดเป็นอื่นนะ”
: R) w1 ?, W( N! w
$ {; q3 y5 ]& m2 ~( }1 [1 b8 e$ t% T# b2 K' q0 V
ใหญ่ยิ้มยิ้มที่อ่านได้ว่าเขายังไม่ได้ว่าอะไรเลย ยิ้มบางๆที่ทำให้ผมอาย
8 J2 {% p" m l- T) E1 W4 q& f% D: O' f, ?$ Y8 Z8 u
+ |8 w' Q% s( a6 N0 W; d4 N
แกมันร้อนตัวเกินไปมั้ยคนเล็กกกกกกใหญ่เลยรู้หมดว่าแกมันหื่นกามแค่ไหน ฮือ- o5 w6 n8 C+ j* l! s% D F! T
1 q6 j$ R7 p2 I3 V9 L
6 A1 g2 \7 L% ^2 ^แล้วผมจะทำอะไรได้ อย่างดีที่สุดก็ก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าแดงซ่าน หลบตาด้วยการหันไปม้วนขากางเกงเลแต่ละข้างให้สั้นเป็นม้วนกลมๆแล้วค่อยๆสวมเข้าไปในเรียวขายาวทีละข้าง ขยับให้ขอบกางเกงเกี่ยวสะโพก ก่อนตลบผ้าห่มออกวาดแขนคร่อมเอวหนาเพื่อหยิบหางเชือกทั้งสองข้างมาผูกกันไว้อย่างหลวมๆ
! E# ^8 k" q9 _: C: u
6 I1 N7 Q4 P( H$ w" B3 E- O1 i; \, O3 g+ c0 X+ Y& |
“เจ็บแผลมั้ย”
# J. l9 x3 L, j1 d, k
+ o( b. S5 w6 ]1 s, a
. h1 C) b8 r. l7 U6 _8 A* H4 Oเขาส่ายหน้า “พอดีแล้ว”
, ]1 o* r2 O, ]) j% l& ]6 o' |
, i; T+ ^" o( K3 T
! ?3 C9 i ]; Q- k/ U |1 V: k“งั้นฉันไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวบุรุษพยาบาลเอาวีลแชร์มารับเราจะได้กลับบ้านกัน” ผมเดินเข้าไปเก็บของใช้ส่วนตัวในห้องน้ำใส่กระเป๋าเป้ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้พอสดชื่น จะได้ลืมหูลืมตาหลุดจะความหมกมุ่นลามกสักที ซ้ำสองวันมานี้ยังนอนไม่ค่อยหลับมักสะดุ้งตัวตื่นตลอดด้วยกังวลว่าใหญ่จะเจ็บแผลหรือเปล่า หิวน้ำมั้ย ปวดท้องหนักท้องเบาหรือไม่
1 c- m( {! T7 F, z% d' D) g
$ }' B8 H( c1 ^& o" G3 ~9 _- d2 _$ Q4 m* X9 U( I/ H9 s
ซึ่งส่วนมากมักเป็นผมที่ระแวงไปเอง เพราะช่วงกลางวันใหญ่จะฉี่แค่สองครั้งคือเช้าและเย็น ส่วนกลางคืนใหญ่จะเอากระบอกฉี่(พลาสติกแบบมีฝาปิด)ไว้บนเตียงข้างตัวเมื่อปวดเขาจะจัดการเอง ให้ผมนำไปเททิ้งในชักโครกตอนเช้าตรู่เท่านั้น เรื่องปวดหนักเขาไม่ถ่ายมาสองวันแล้ว ผมข่มความอายถามเนื่องจากกลัวเขาจะอั้นไว้จนไม่สบายท้องเพราะเกรงใจผม แต่ไม่...ใหญ่บอกเขาไม่ปวดถ่ายหนักเลยผมอย่าได้คิดมาก3 i4 N" z% ]$ Q9 E
0 E. R. c* e9 @) E+ s3 O% {# {5 k [- N: N( ^9 o4 u
ส่วนเรื่องน้ำดื่มเขาพอเอื้อมหยิบถึงแต่ผมไม่ค่อยให้เขาหยิบเองอย่างกลัวว่าแผลผ่าตัดจะเปิด
, l X% j# l3 }6 W9 A8 a! ?: d+ B4 ], r& y6 p
7 T# e4 e& t. E: {+ `4 i! N
สรุปผมนี่แหละที่จิตตกไปเสียทุกเรื่อง3 T+ L. ]% M1 Y6 L
2 j* i& d d2 [/ j& O3 l0 W/ r
6 l/ v' C- y6 E, ~* L7 | a6 J& i: A# O' F' M
ขณะที่ผมออกมาจากห้องน้ำบุรุษพยาบาลก็เข็นวีลแชร์เข้ามาพอดี เราช่วยกันถ่ายโอนคนเจ็บนั่งบนรถ ก่อนที่ผมจะเป็นคนถือสัมภาระและให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทำหน้าที่เข็นนายหมาป่วยไปที่โรงจอดรถด้านหลัง
( U8 A$ d, \ W0 W+ P) J
" J+ `4 S# \9 y5 w: P8 u* X$ f% d4 H) [/ I; I# S
เมื่อนายหมาตูบขึ้นไปนั่งหน้าแป้นในรถด้วยฝีมือของบุรุษพยาบาลใจงามคนเดิม ผมก็จัดการนำสัมภาระทั้งหมดไว้ที่เบาะหลังก่อนเข้าประจำที่นั่งคนขับ เมื่อสตาร์ทรถก่อนขับเคลื่อนนายตี๋ใหญ่ก็พูดคำที่ทำให้มือข้างสับเปลี่ยนเกียร์สะดุดอย่างเสียจังหวะ
G0 |# g. d) e8 N
( ], F9 d( d/ I' A, E
1 |6 g' ^. _/ H“คุณช่วยไปส่งผมที่ห้องเช่าได้มั้ยครับ”
% ^1 p h( @# M; t* V4 K. I8 [3 o
& z0 i* i9 e1 P; a% Q
2 C0 U9 f: f) j; W7 f“ห้องเช่า??” ผมผ่อนเท้าที่เหยียบคันเร่งออกเพื่อไม่ให้รถเคลื่อนไปข้างหน้า
) O( N- M' W# m0 [1 m1 A' A( v4 c+ d8 n4 o5 Q
1 L, q3 a5 C* x B9 q
“แยกจากคุณมาผมก็ไปเช่าห้องอยู่”. |) @& R5 a$ {% F4 F" K9 \+ U
1 r: }- Y5 Q, G) R+ I
2 D8 Q( D7 _; R8 _# w$ u1 I“อ้อ อ๋อ ได้สิ” ผมหันกลับไปสนใจภาพตรงหน้าพร้อมกับเท้าแตะคันเร่ง กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเมื่อรับรู้ความจริงที่ว่า ‘บ้าน’ ของผมกับ‘บ้าน’ ของเขาไม่ใช่ที่เดียวกัน
) F1 l, r- x/ i* V4 d+ D
, J& v" W9 U: r
( K3 Q/ R5 o7 E$ | Jไม่มี ‘บ้าน’ ของเราแล้ว
- c( h6 y& E) H/ q7 ]) R9 R% p ]) B! w; B$ d6 T$ A
l+ d/ t2 c! @
( k8 F/ w S" F) Z# D- g
4 b) s* i1 j$ j+ ^& s
0 ]3 k0 w8 j; U/ Q6 A1 [
ผมว่าสถานที่ที่ใหญ่อาศัยอยู่ไม่ควรเรียกว่า ‘บ้าน’ สักนิด* V$ g2 m: t+ u" T, }
2 y( X( I; a5 h( F/ c1 E1 n
8 \1 i3 |% Q% U7 I1 \4 ]มันเป็นสิ่งก่อสร้างจากปูนซีเมนต์รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหน้าแคบยาวลึก ความกว้างของห้องเพียงกางแขนสองข้างขนานลำตัว ประตูบานไม้ผุที่เมื่อต้องการเข้าไปภายในห้องต้องหันข้างลำตัวเพราะขนาดที่กว้างเพียงครึ่งของประตูปกติ เมื่อแทรกตัวเข้าไปในห้องได้แทบไม่ต้องก้าวขาไปไหน ถ้าใครเคยเต้นลีลาศจังหวะบีกิน ก้าวขา หนึ่ง สองสาม พัก เพียงแค่นั้นก็สามารถเดินได้ทั่วบริเวณห้องนี้แล้ว
% P4 j# _1 b# ]. m9 ]4 g9 [' v( K/ d
# v$ _, u. t. ^) p! S- t% t
สิ่งอัศจรรย์ใจที่ทำให้ห้องนี้สามารถยัดหนึ่งคนกับหนึ่งสุนัขได้คงเป็นห้องที่โล่งไม่มีข้าวของเฟอร์นิเจอร์สักชิ้นเบียดเบียนพื้นที่ใช้สอย มีเพียงผ้าหนึ่งกอง(นับแล้วมีเสื้อกับกางเกงอย่างละตัว) กับขวดน้ำโพลาริสตัดครึ่งที่มีน้ำแกงเขียวหวานขึ้นฟองบูดอยู่และกระดาษหนังสือพิมพ์ที่แผ่นหนึ่งรองรับข้าวสวย อีกแผ่นรองรับอาหารเม็ดสุนัข
8 _! t1 ]3 d- Y( D: w4 E# V5 T x1 {
5 h5 N9 d9 E# l1 ^& ?' N# Nโดยที่ทุกอย่างวางอยู่บนเสื่อน้ำมันสีน้ำตาลคร่ำครึ& ^/ a9 a" _5 C+ ]$ A
1 S9 |0 D6 `! n7 S9 f9 z( C5 s$ Q; H
ภายในห้องไม่มีห้องน้ำ หน้าต่างสักบานหรือแม้แต่ช่องระบายลม มีเพียงหลอดไฟห้อยโตงเตงกลางห้องหนึ่งดวงเท่านั้น# ?# N& V1 d1 P1 O7 ]" H! }
% Z1 u) d7 B7 `- _ Q6 T' f& q
! O r$ Q. c. o3 T. e9 W& B+ [8 q! Wเหมือนมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเก็บของ ไม่ใช่เพื่อพักอาศัย
6 P @' o7 O0 b7 v0 i
9 P/ E; r0 g7 Q, X
: x/ Y1 p) ~( _# o- Nน้ำตาผมรื้นขึ้นผมไม่รู้เลยว่าความเห็นแก่ตัวความกลัวของตัวเองจะทำร้ายเขาได้ขนาดนี้มันไม่ต่างจากตรอกมืดๆนั่นเลยสักนิด# F9 h9 l& d/ @! e/ d& C( @9 B5 |2 o
9 `* [' t; i+ E& s8 E& C, F: d1 m m3 @4 Z; i
ทุกคืนเขาก็คงทิ้งตัวนอนตรงนี้ตรงที่ผมยืนอยู่...8 s1 S3 A1 j0 l* Z
$ `( u, w( ?9 T; M% J9 b5 o9 L6 Y. P8 f
เมื่อสามวันก่อนผมไปรับตี๋น้อยที่ร้านอาแปะเพราะว่าใหญ่เอาไปทำงานด้วย โดยเป็นเพื่อนเล่นชั่วคราวของหลานอาแปะ ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมไม่เอาไว้ในห้องเหมือนตอนที่เราอยู่ด้วยกัน...ตอนนี้ผมรู้แล้ว...ถ้าเอาไว้ในห้องอับๆห้องนี้ในตอนกลางวันด้วยสภาพอากาศที่ร้อนจัดมันคงไม่รอด...
3 X. q- J8 @; m8 P4 Q+ T7 v. U) A: B' d, ] T7 F
: D) O" o! E$ f5 I2 P. S4 F“ฉันไม่มีทางให้นายพักที่นี่!” ผมออกมาบอกคนตัวโตที่นั่งรออยู่บนรถ โดยผมจะเอาของไปเก็บในห้องแล้วจะมาช่วยประคองเขาเข้าไปทีหลัง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ก่อนเห็นสภาพห้อง; i) |: M/ Y/ w2 `- ]
; ~8 Q# m- C& ?3 p' ~
7 n9 Q2 x: ^- _( W6 k6 ^
แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว!
3 X: T8 ? c2 D* V/ @# h: U- P y" ^1 z' h7 Z G+ P! e5 u
4 d g+ E4 f$ z
แม้สามสัปดาห์ก่อนอากาศจะหนาวจับขั้วหัวใจ แต่ ณ ตอนนี้มันร้อนมากถึง 38 องศาเซลเซียส!! แล้วดูท่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาอยู่ในรูนี่มีหวังเขาต้องร้อนจนเหงื่อโทรมกายเป็นผลให้แผลอับชื้นสุดท้ายมันก็จะเน่าและติดเชื้อในที่สุด/ k1 x" J9 {$ R. t; t# t2 b
3 s2 u- D N) ~$ n8 F7 ]. V8 O% N a2 O. ]
ใหญ่ประคองตัวเองลุกขึ้นกยืนพิงร่างเข้ากับประตูรถ
9 c( f5 S9 {9 x$ t/ x, i# u* N- \% L
; O! W6 O7 u: c“ที่นี่บ้านผม”
( W9 s, k( y% J4 ]3 I# v9 T2 m* _' Z, G; a+ l2 A! j' M
5 q L5 ~ s# A
“มันไม่สมควรถูกเรียกว่าบ้านด้วยซ้ำ”
$ y) J+ F, @# [& W
& \* w: @% _( T: l# p+ ~8 _- A8 H3 _; U: y/ g9 |7 M5 b# v2 n- k
“ไม่ว่าคุณจะเรียกยังไงมันก็คือบ้านของผมที่ซุกหัวนอนที่สุดท้ายที่เหลืออยู่...”
' [, ^: W6 J9 u5 g4 m0 r& H% S6 R d
2 v2 S4 Y4 I. A" s6 o9 R- w0 u, g0 r9 h3 f! U7 F! U
อึก ผมกระตุก เผลอกัดปากตัวเองจนได้กลิ่นคาวเลือด( J+ i1 n7 [1 j7 e7 M( }
- i" f5 V3 d7 G: `% J5 [2 A! R. _. x. t; V
“ขอโทษ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำนี้เลยจริงๆ
* k: B2 e* @. @1 y. n2 d
" G+ Z& s& Q8 i& ?, a/ j, m) M
/ d( ~% ^: y. A“คุณไม่ผิดขอร้อง อย่าร้องไห้...จะช้าหรือเร็วผมก็ต้องออกมาอยู่ดี”# X/ u: E0 `' U/ i
3 o" f0 ]6 a! Z9 I, K; Z1 E
- i3 K, D% n+ w# U8 u
“กลับไปอยู่ด้วยกันได้มั้ย...” ผมขอเสียงแผ่ว! C2 j0 i* V% D% B( S6 K* _3 t
; a2 c# e4 i, w' [; z
4 }* c+ y% d1 j! f( {0 u
กึก9 Q9 B# z4 B0 t0 w2 m
" s9 m( {! j w# ? e# [6 N0 p: l
& t: f; C5 H) y6 z# g) l s9 m6 eใหญ่ชะงัก มองเข้ามาในแววตาผมอย่างค้นหาชั่วอึดใจ เสียงทุ้มก็พูดขึ้น& B# Y+ S) u* v5 M5 w
& d( c0 E+ g3 _" A* k
+ D, z$ }# y) |. w# z, H5 b
“คุณไม่ต้องห่วงถึงผมเจ็บ...”
# H% T/ B5 f& m- f5 t% g- X/ r! s9 O' g0 v1 r% L) A% o
7 }5 k" `9 s! ]5 [
“ไม่ใช่...” ผมแทรก
: a& P7 `1 m/ p# u7 _
2 X" B( P0 [; P X
$ L: z2 m( s1 L0 M/ f“...”
* N; E- V0 R" Q$ R$ b* I7 B1 }6 ]" K, I0 a- m4 `$ H: X4 I6 F1 _
9 g& a/ i% X1 _: w8 f$ o- Z
“อาจจะ...นายเจ็บก็ส่วนหนึ่ง...ฉันอยากดูแล....ให้นายอยู่ในสายตาว่าไม่เป็นไร...” ผมสบตาเขาอย่างอ้อนวอน “แต่จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกผิด เพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน...ฉันกลัวตัวเองต้องเจ็บ...น้อยใจที่นายไปมีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น...กลัวว่านายจะรังเกียจความรู้สึกล้ำเส้นของฉัน...รังเกียจที่ฉันรักนาย...”
7 u) j! r. Y6 z0 _" {# ^0 m- |2 i( Q, n* V9 a8 L( M: u4 G) L
2 K7 F! q b1 B- b& Yม่านตาเขาเบิกโพลงขึ้นเมื่อผมพูดคำว่า ‘รัก’ ออกไปแต่ก็ไม่สามารถหยุดคำพูดพรั่งพรูของผมได้ เปรียบเหมือนรถพ่วงที่บรรทุกข้าวสารมาเต็มคันรถ เมื่อยกกระบะด้านหน้าขึ้นสูงเพื่อเทข้าวลงมามันก็ร่วงพรูออกมาจนหมดสิ้น 3 A! ?, A9 E4 Q& h Y x
1 y: P3 d; ?, W, n6 v. B- P, l# Z& n& v& _. I5 a' |
“ฉันจึงชิงผลักไสนาย...เพราะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ความรู้สึกมากมายมันตีขึ้นมาแน่นในอกจนอึดอัด ปะทุแน่นรัดจนฉันหายใจไม่สะดวก...เลยคิดว่าห่างจากนายคงเป็นทางที่ดีที่สุด” พูดมาถึงตรงนี้ทำนบน้ำตาที่เหือดแห้งไปนานก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง “แต่ไม่ใช่เลย...ไม่เลย...การไม่มีนายอยู่ข้างๆมันทำให้ฉันเจ็บปวดกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า”4 e4 \+ ?. |- w
& T" I! X7 O( m1 `
- x; B8 x% K8 S( K0 n! h4 lผมประชิดเข้าที่ร่างหนาก่อนเอนศีรษะซบลงบนแผงอกด้านซ้ายของเขา8 e( I, c1 L$ O4 Q- j
+ U. f6 X6 @( ? D& Q+ \, Z2 f4 e
“...ตอนมีนายถึงจะเจ็บแต่ก็อบอุ่นไม่เหมือนตอนนี้...มันทั้งเจ็บปวด ทรมาน อ้างว้างเหลือเกิน...”
; u; }8 Q5 h; u6 e& s. [) f; [/ e2 O8 U% K* [# `2 ?; o
1 V% s& S) ~2 M4 k* n3 Vหลังประโยคนั้นจบลงความเงียบก็เข้าปกคลุม ส่วนผม...คนระบายทุกอย่างที่ใจคิดไปจนหมดได้แต่นิ่งเงียบด้วยความละอายที่ฉายชัดขึ้น หลังจากปากปิดสนิทสติก็ฟื้นคืน นี่ผมกำลังทำอะไร...ทำไมจากการร้องขอให้อยู่ด้วยกัน...กลายเป็นการสารภาพรักไปเสียนี่
" ^. Z6 l/ A" a; A( W( D
3 ^2 o( c( p$ @, l! ^, G0 y, |: h6 y1 L; q: C, M9 g
ผมผละตัวเองออกห่าง พยายามจะหาคำมาอธิบายให้ดีขึ้นแต่เหมือนทุกอย่างจะน้ำท่วมปากไปหมด ใหญ่คงเห็นใจกับอาการประหม่าของผมจึงยกมือข้างซ้ายขยี้ศีรษะผมเบาๆด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่ถึงไม่มีรอยยิ้มก็ทำให้ผมสงบลงได้ ก่อนที่เขาจะกระเผลกตัวถอยห่างจากรถเพื่อเปิดประตูและสอดร่างเข้าไปนั่ง0 B9 Q! O' H8 q
9 k0 q! @* ]) S; p: H
) S/ F" z- J; T* S& d0 v, I% E% Z: ^การกระทำที่สื่อว่าเขายอมกลับไปอยู่ด้วยกันตามคำขอ8 R# E* e ]7 x) _ {8 }
( ]& A1 `7 O) n8 T! B! p' [8 ?( @; i9 p/ U
เขายอมผมแล้ว...ใจอ่อนกับผมเหมือนทุกครั้ง( w n* A L! Y" ^- e% R) R# w& l
% O, j" Q- g# e# Y; f! |9 m$ p$ `0 r& S5 H
ผมยิ้มพลางยกหลังมือป้ายน้ำตาทิ้ง สองขาก้าวเร็วขึ้นรถความหนักอึ้งในใจตอนนี้เบาบางลง เอาน่า แค่เขายอมกลับไปด้วยกันก็แปลว่าเขาไม่ได้รังเกียจแค่นั้นก็ดีมากมายแล้ว' ]1 L0 {* h& W# W0 z. k$ m
. \' S0 S, t- Y6 A. M
7 h! S6 `/ F6 V# T5 x, M
' a' b* f& w2 K7 y7 G
8 g; o2 N3 M0 F" O% \8 `
1 ~; C3 ?' d9 p6 `1 f/ h x, d( W. x9 }1 ]- C) y+ n
3 B1 G, i: p5 T# s$ B' [) @9 Fเมื่อถึงคอนโด...ใช่ว่าปัญหาจะจบ' T& U" N: _4 ?, M9 F( ?
! G9 K9 k5 `6 t! G% y/ P* }- ?
3 Q5 @- A& k: x. I5 { \ M* ?“ผมนอนโซฟาเหมือนเดิมได้”
( N7 G' L2 W4 M, W) J9 ~3 w+ j3 R! n T3 x3 R4 ]# y7 ], f* m+ L
* H% B7 y; ]+ ]
“ไม่ได้”% j# `+ G% m8 J. o4 Y7 Y
+ }. }! Z7 z8 @8 ~! v
5 m2 k& N( p* I“ที่พื้น...”
: v, e% P, q. n; S! @0 l3 g
: M2 z$ W/ C; y- I, P' B% F) j5 b1 l! I3 T
“ไม่เอา!” p4 Z5 Q9 i' U; u( N
9 L# _1 M3 S4 |1 N" V9 v5 T* m
" U9 c y m* @# jรอบที่แปดที่เราเถียงกันเรื่องที่นอนของเขา ผมจะให้เขานอนบนเตียงในห้องผมแต่ใหญ่ยืนยันจะนอนโซฟาเหมือนเดิมให้ได้ เขามีเหตุผลแค่เกรงใจ แต่ผมมีมากกว่านั้น ดูตัวเขาสิ!! ใหญ่อย่างกับหมีป่าซ้ำยังเจ็บหนักขนาดนี้ ไม่เหมาะอย่างแรงกับการไปนอนตัวลีบบนโซฟา ร่างกายบอบช้ำของเขาต้องการพื้นที่ขนาดห้าฟุตขึ้นไปเท่านั้น!! เขาก็เถียงมาอีกว่างั้นนอนพื้นก็ได้! กระดูกคงลั่นกรอบแกรบแนบพื้นแข็งๆสนุกเลยล่ะงานนี้!
2 f! O5 L/ g5 a. i" y) w; Q8 r/ Q* h, d) H I
% {" A/ M! ~! o- p& xเห็นมั้ย! บนเตียงเหมาะที่สุด!!( V/ r, u% ]# {# M8 J, E9 f
8 r" H% Y! s) E( G
' w$ D7 f( @( n5 O3 U“คุณเล็กผมไม่อยากไปนอนเบียดให้คุณไม่สบายตัว”2 [. K: @3 E# v2 I
0 F% ^ ]- E0 K0 Q: R
5 Z/ R& ^: g3 [0 W6 }6 B6 L! {/ ]
“แล้วใครว่าฉันจะนอนบนเตียงกับนาย ฉันนอนที่พื้นได้!” ไม่ใช่ว่าหวงเนื้อหวงตัวไม่ร่วมเตียงกับผู้ชายหรอกนะครับ เพียงแต่ผมจะไม่เสี่ยงเอาตัวเองที่โคตรนอนนิ่งไปอยู่ร่วมฟูกเดียวกับคนเจ็บเด็ดขาด
3 K. }' ]( e7 r8 c/ }# r4 K* U0 E
c1 S, S8 o' h! |' \5 r) b) P; T. f- Y
“งั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่คุณจะไปนอนบนพื้นแข็งๆได้ยังไง”! f7 ?& t5 I6 X7 _
: \, \/ G( ^2 w2 M
1 g: r9 T% U6 i+ @" p) ?; J“ฉันนอนได้แล้วกันน่าฉันมีฟูก!”3 Z: R: q6 Y6 p6 v
% T3 P0 m& f% t) m9 o
9 O7 ]4 _$ ~1 ~) p. V$ ^! e
“ถ้าอย่างนั้นผมจะนอนฟูกเอง”" ~9 D1 W7 i8 b! n8 }+ K0 D7 f0 I
3 D& f; w1 T( J v/ L6 b" q" F. I4 h. t" _ ?7 q6 O
“แต่นายเป็นคนเจ็บ!!” ผมเริ่มขึ้นเสียง ใหญ่จึงเงียบเหมือนทุกครั้งเมื่อผมร้อนเขาจะเย็น หยุดมองผมชั่วครู่ก่อนใช้เสียงอ่อนโยนตอบกลับมา: o1 q) ?3 N1 _3 p* U
z0 d+ O! u, {& O( v S
+ L4 F$ t% i! U, n“คุณกำลังทำให้ผมลำบากใจ...” ท่าทีเหนื่อยหน่ายส่งให้ผมเม้มปากแน่น “...อย่างมาก”" ^; s- U6 |2 v. C2 r. S
9 S7 Q# ?" @2 y8 F- Q+ A
/ ?$ w" z5 Z+ B. |การที่ผมอยากให้เขานอนที่ดีๆทำให้เขาลำบากใจหรอ....ถ้าลำบากใจก็จะอึดอัด...เมื่ออึดอัดก็ไม่อยากอยู่ใกล้งั้นสิ...3 y8 _ p+ H3 ^" B; y
H2 I% q1 v1 t
( f- H2 a/ D1 S0 O8 _5 q1 y5 _ผมยอมเขาก็ได้...
4 _6 i: b5 J& s0 X4 S D
4 q% z7 L. Y: V+ z" ^# K
1 c/ `! e! T- M: i“เดี๋ยวฉันไปเอาฟูกให้ แต่นอนในห้องนะเผื่อนายต้องการความช่วยเหลือจะได้เรียกฉัน...” ก้มหน้ามองปลายเท้าก่อนเอ่ยเสียงหงอย ได้ยินเสียงถอนหายใจหนักยิ่งทำให้ใจเสีย แล้วหัวใจที่แห้งเหี่ยวก็พองโตแถมเต้นระรัวคับอกเมื่อเจ้าของอ้อมกอดอุ่นเข้าประชิดและใช้แขนข้างเดียวโอบร่างผมไว้' e& k w2 _, |* ~" a
- }3 i% @# D5 g* C1 b0 M
% c C$ K. u$ b+ x) v' y6 ~( S“ขอบคุณครับปูฟูกเสร็จคุณช่วยผมอาบน้ำได้มั้ย”
9 k D; L7 F* C+ \/ e" \9 c
$ ~8 E/ h @8 R5 w
% Y: Q% ]! R1 ^% W% J4 {เหมือนใหญ่จะช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นด้วยวิธีการแปลกๆของเขาซึ่งชวนให้ผมใจสั่นยิ่งนัก โดยเรื่องอาบน้ำเป็นแค่วิธีการงอนง้อเท่านั้นเพราะในความเป็นจริงเขายังอาบน้ำไม่ได้ยังคงต้องเช็ดตัวไปอีกสักระยะจนกว่าแผลจะแห้งกว่านี้& n' `2 ]0 Q( z
- F' m- y$ V% [$ x4 L9 I& X4 o7 Q
0 }) q; k. o& W# r6 ?5 f6 |. \, \% iผมจึงไปเปิดตู้ลิ้นชักชั้นล่างเพื่อหยิบที่นอนปิกนิกสามตอนแบบพับได้ (ของแถมมาตอนซื้อคอนโด) ออกมากางข้างเตียงนอนวางหมอนและผ้าห่มลงไป ก่อนช่วยประคองร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ปลายเตียงให้ขยับลงมานอนตาม อยากจะให้เขานั่งเล่นดูทีวีด้านนอกก่อนเหมือนกันแต่ไม่อยากให้เขาเคลื่อนไหวมากเลยให้มานอนเลยดีกว่า นอนนิ่งๆเฉยๆจะได้หายไวๆ( E6 }5 H/ D4 ^
" j! m$ t. X. J, m: _5 W$ q3 J; B! h2 c2 {! L
จากนั้นผมก็จัดการเช็ดตัวทำความสะอาดร่างกายให้ จับนอนตะแคงพลางเอาหมอนรองหลังเพื่อให้นอนสะดวกขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมจึงทิ้งตัวนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าเขา
& J2 b* s& l8 F8 k& }# d2 Y$ [/ a. C0 `4 c0 W1 l% p
, m) t% n4 V! F0 m1 P. |" J“มีอะไรจะคุยกับผมใช่มั้ย”
' d6 ?0 I# [0 T' g' n/ ?5 r' n! T0 E/ |
$ G. @# v" A H" Z* e9 }“รู้ดี” ห่างกันเป็นเดือนเขาก็ยังรู้ทันผมเหมือนเดิม“ งั้นเข้าเรื่องเลยนะ”0 i; g" z8 ?5 K8 k- K
; |7 B$ i6 X3 S' ~+ P, `5 X4 R9 E
( ?2 j4 b. Y2 l, }' Y5 e+ n" _
“...” ใหญ่พยักหน้าให้ผมพูด- B- F( }+ ~% l0 l; }+ s: G0 U `* E
: ~! D4 F1 H# z7 C' ]
2 z# Z0 s. f" t0 }' a
“ทำไมนายถึงบอกว่ารักใครไม่ได้” ผมเปิดประเด็นทันทีคนถูกถามนิ่งอึ้งไปทันทีอย่างไม่คิดว่าจะเจอคำถามตรงจุดแบบนี้
/ A* E; u6 ], s, a& I
) L5 S5 S3 K1 M* N }" A% d& z% y, |5 \
ซึ่งผมก่อนจะ ‘ตัดสินใจถามและทำบางอย่าง’ ก็คิดมาหลายรอบแล้วเหมือนกัน0 O- x1 \' o0 k
- p; U8 T* O/ G/ \- H3 U7 d o) f+ M% s2 M5 b4 Q/ M% s* r
“ทำไมคุณ...”; a; X* l( K/ G. Z
N4 @5 R) J4 T! p5 e# B7 H' h# ]$ @/ x( U
“ฉันอยากรู้ ฉันไม่อยากจะรักนายข้างเดียวไปจนตายหรอกนะ” ถึงตอนนี้ผมจะยอมรับสภาพนี้ได้ แต่วันข้างหน้าผมกลัวว่าสักวันหนึ่งจะทนไม่ได้ ถ้ามีใครมากะเทาะกำแพงในใจใหญ่ได้ผมไม่เชื่อว่าทั้งชีวิตเขาจะไม่รักใคร แล้วทำไมผมถึงไม่ทำให้เขามารักผมล่ะ- F$ k3 b3 F8 k; S4 V
$ k- B* t+ ^* T3 n" O5 `0 L
5 z! t+ F2 n) M0 R: M“ผมก็ไม่รู้เหมือนกับข้างในตัวผมมันร้องเตือนเมื่อผมเริ่มรู้สึกดี”1 z% E9 Y# L$ _$ y6 M* P
4 `. j& @" ]" {7 ^2 e8 V* T
6 Y; z3 Y: J2 i7 ?5 }9 o! B“รู้สึกดีของนายใช่ฉันหรือเปล่า” ผมสวนทันที
0 a& d: J1 [7 W( ~' {8 o) n5 P
: P4 Z* [1 D! Z5 }6 I; e
' x* `! Q& d0 \- _ k+ a“...”
; f$ }! S) f) ~, H$ A+ J0 K
7 C; V1 I! V0 _) d7 C% t- |! @( h
“ตอบสิ”
6 Z+ O, d" J( d1 Q
7 e/ J- x9 J" F
1 p. A- B% B" k8 T R( Sเขาค่อยๆพยักหน้าเมื่อถูกคาดคั้นซึ่งทำให้ผมยิ้มออกมา
0 D& q q6 e" S, u7 l6 z4 v
, v$ _8 `' {2 i. E/ W8 W1 D% c$ c9 o: C1 R, W' k* i
“แต่ยังไม่รักใช่มั้ย”+ Z- `3 N- z. Y, o
1 u- f% W/ m9 Z8 f8 J! V3 I, m
, t4 m8 F3 d9 nเขาพยักหน้าอีกครั้ง “ผมห้ามตัวเองไว้ทัน”+ h5 \6 ]- w! h: u
) `+ d9 K0 N- A/ z' t6 m$ _# w C
“เพราะเจียมตัว??”! Q6 O/ F# d: Z) P. W! K# F
5 {# Z5 L. K( Q5 x( @; K4 B4 s% k$ a- C! J; ?
“ส่วนหนึ่ง...”
6 K' E. c8 G8 E, C* p; }6 L" e' b
: m9 M5 U: u' D8 H, G0 B" U
“งั้นดี!!” ผมเปลี่ยนท่าจากขัดสมาธิเป็นนั่งทับขาทั้งสองข้าง“ฉันขอโอกาส เปิดใจรักฉันได้มั้ย”) m9 Z4 y; t+ _( v9 `
1 | W/ b& h8 G' b/ @
$ }! D2 m! m- c Z1 _3 A& r, Nคนเจ็บที่นอนอยู่เบิกตาโพลงตกใจมากทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมดันให้นอนลงเหมือนเดิม
) G q! Y# t* H6 O# M c; t+ e/ Z" L9 f
' b' @: H8 h/ p/ t) ~“บางอย่างข้างในตัวนาย นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรฉันต่างหากที่นายจับต้องได้ นายเลือกที่จะเชื่อบางอย่างนั่นแล้วทำร้ายฉันแทนอย่างนั้นหรอ” ผมคว้าจับมือใหญ่พลางซบหน้าลงหาความอบอุ่นอย่างร้องขอ$ g2 k' S0 g. w& `& z4 e
+ k0 z+ M4 ^! j& U, y4 b( P
/ c2 \, g/ w. \9 g9 i1 m! E
“คุณเล็กอย่าทำแบบนี้” เขาพูดเสียงเข้มลนลานพยายามดึงมือออกผมขืนไว้พลางร้องถามอย่างอ้อนวอน" n L# o0 |9 G( s% F3 v! n
+ n/ l. ^- g4 d' T; H8 K+ w
5 A8 R N2 U1 K+ I“ไม่ได้หรอ...”
( @. X5 t J5 w( b5 M" N4 M4 V/ @4 K' E$ Y: I5 W, j- Q
) K& D* r6 n4 ]4 Q
“...”
2 m# f+ W# {! Y1 i2 F, ?! m
, l4 G, z) t8 k2 J
. |" q1 A- c3 W: U0 c- _7 @“ใหญ่...”* M9 U x! E2 v! u; U
, [. T; I1 W4 H/ o1 x" ~
9 g7 m$ J: g Z- x( s0 b: L
เขานิ่งไปชั่วอึดใจเหมือนตัดสินใจ; { d. f$ ]! ?# y6 Z
' J' O. v$ t# g/ F" k, A' O& J
/ z' ]% b' x9 {' s6 |“มีอะไรที่คุณขอแล้วผมให้ไม่ได้บ้าง”
# M$ `5 j1 `1 R1 K/ V3 j4 m' D
H" G0 Z1 ~! X. k) X/ _% w& G+ @ Y0 S+ E: {
ผมรีบเงยหน้าขึ้นตาเป็นประกาย “จริงนะ!”
$ E- ~: q, L$ n, L4 O
- `7 j# ^( Z+ _, F. s
( J9 i( a4 N6 [! |- K, m“อืม ผมเชื่อคุณ จะไม่ให้บางอย่างมาทำร้ายเราผมขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด ผมจะไม่ปิดกั้นตัวเองอีกแต่คงไม่สามารถรักคุณได้ในทันที”' U$ _4 A5 Q8 B3 _1 W" E
Z% O$ \# [, q7 _0 k% F1 |
3 s& @. ?1 R( o3 \" d# _1 j) I“ค่อยๆรักฉันก็ได้” ไม่ต้องรีบร้อน แค่ขอให้ผมมีหวังก็พอผมเชื่อว่าผมจะทำให้ใหญ่รักได้ แม้จะต้องใช้เล่ห์บ้างก็ตาม
2 ?% R7 m+ _: v% M3 F3 p
2 G# X F" W& g3 t1 _
: h0 X6 Z/ I$ r# {0 j( u5 W# B“คุณเล็กจะไม่อายคนอื่นใช่มั้ยผมมีแต่ตัว...ไม่คู่ควร...”
; x6 i. @0 R9 t& e6 G* [7 `9 J) @( q& Z3 A, g7 f) k6 H" i
' d) P/ e U! j" g" q“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกของแบบนั้นเราสร้างกันได้”. E% ?& n& Q6 [9 `6 A t- R/ m
1 |9 T$ j2 i9 M8 i. n8 `' ]1 L4 u
- M( Q6 c: o" n! s& N( r: r5 J “ยังไงผมคงกลับไปทำงานร้านเถ้าแก่ไม่ได้แล้ว” นั่นสิเขี้ยวขนาดนั้นมีหวังกลับไปทำงานคงไม่เหลือเงิน โดนอ้างหักค่าซ่อมรถหมด/ B& X1 v7 L% f: Y: N; w4 r
3 c G. P& r# d0 E M% R, Q% W0 A
“ฉันคิดไว้แล้วว่าจะให้นายทำอะไร”8 N; A% L+ H6 U% A* T
- s" {& ~' ]# P) D+ H$ s; }' F3 M* q) U* f l) X; w
เขาดูสนใจขึ้นมาทันที ซึ่งเรื่องนี้ผมคิดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพราะเดาได้ว่าใหญ่หายดีเมื่อไหร่คงไม่ยอมนิ่งเฉยแน่ ผมไม่อยากให้เขากลับไปทำงานภายใต้สภาวะการโดนเอาเปรียบอีก# m" X, N, l6 K8 K Y
8 ^6 M, N2 J& }, N
" E- Y3 a! g3 _0 D3 `: @“นายสนใจจะเป็นพ่อค้ามั้ย”
% s9 X4 Y, Q! j8 r9 t0 q9 {, H# M. d: \' a k/ h/ S5 O0 T
. a3 R+ R) V& V
“หืมคุณหมายถึงขายของหรอ”
- l5 ?, n5 T8 g( u7 u
# l- K: r! \& \# j7 U, Q+ g# _8 s
4 N5 ?6 O+ d w0 @3 e* Q“ใช่คัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ของนายไง”
; h2 z( U1 a; Z& f6 C |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-19 22:42:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-19 22:56:53
โพสต์ 2020-4-20 00:16:10
โพสต์ 2020-4-20 00:19:08
เปิดร้านอาหาร รวย ๆๆๆๆ 
โพสต์ 2020-4-20 01:45:31
