|
เร่ร่อน11! J% @8 b1 n5 I5 W
& t3 [6 ~: z* m' x
. \. ?4 I# d' n, A) G' m" I6 d% T/ W- ^- v
( s0 s. U$ T+ R& W3 s& \แอ๊ดดดด+ q1 s/ z( r) ?
; i4 q+ {! w* _. ]% G/ U: q
2 T' W9 ~- x% q6 J* T4 _+ V. [ผมเปิดประตูเข้าไปสิ่งแรกที่เจอคือคนตัวใหญ่คับเตียงนั่งหลังพิงหมอนมองมาทางนี้พอดี เหมือนกับว่าเขาจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว ผมประสานสายตาส่งยิ้มให้ก่อนเดินเข้าไปหา8 V/ x, z4 n- S& w' y% @0 {
) ?/ u: @# T) P- }$ o5 \( |
4 P6 b9 H' {8 G1 ~* H1 ?วันนี้ใหญ่จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากสองวันที่ผ่านมาอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิดจนวางใจเรื่องแผลจะไม่ติดเชื้อ แต่ช่วงนี้ยังต้องระวังไม่ให้แผลถูกน้ำและห้ามเคลื่อนไหวมากจนกว่าเหล็กที่ดามกระดูกสะโพกจะเข้าที่ เมื่อครู่ผมเพิ่งไปรับยาและจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลมา
! l- \) `; M# `5 E8 ]! Q- U$ y3 v* f; w& I
: e3 C) r( @5 |+ `- W- S6 ~8 n2 }
“จะได้กลับบ้านแล้วดีใจมั้ย” ใหญ่พยักหน้า “งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเนอะ”
2 h0 I6 a: O2 s! I! v) M6 D8 a% Y. q
- I) W; Q7 X a: T/ |ผมผละตัวไปหยิบกางเกงเลสีน้ำตาลมาผลัดเปลี่ยนให้แทนชุดของโรงพยาบาล กางเกงของเขาที่มีทั้งหมดเป็นกางเกงยางยืดกับสามส่วนติดกระดุมซึ่งจะกดทับทำให้เจ็บแผล ผมจึงไปหาซื้อกางเกงเลเพื่อตอนใส่จะได้ผูกเอวไว้หลวมๆเท่านั้น" ?; Q8 T9 J8 @
! C& q0 {8 E/ i$ L, q
2 k; C2 `3 `3 P! m
ส่วนเสื้อใส่ไม่ได้อยู่แล้ว ต้องถอดโชว์แผงอกล่ำๆกับผ้าก๊อซสีขาวที่ปิดพันบาดแผลทั้งซีกขวาของร่างกาย
4 f" d/ G1 `; {8 W8 W* Q5 _4 x' B9 R9 S3 v: L+ Z7 B
: d- v- P, f8 z0 ?) Z: z& i1 {. r
“เดี๋ยวผมเปลี่ยนเอง”9 \) q2 t' l4 l1 G0 a
2 K" j( `. M4 [" b3 r% D
; s o* v* O, l9 s“นายทำเองไม่ได้หรอก อย่าเกรงใจผิดเวลา” ผมเค้นเสียงดุ ขยับตัวยังไม่ค่อยจะได้ โอเค อาจจะพอลุกขึ้นยืนได้แต่นั่นก็ต้องมีคนคอยประคอง แล้วจะมาเปลี่ยนกางเกงเองได้ยังไง ถ้าจะนั่งเปลี่ยนยิ่งแล้วใหญ่โน้มตัวลงมาได้ที่ไหนกัน
\$ {- u# N6 U. L$ m0 x- [
# z" [0 G# x% B- H* \: v. G$ p
) S0 Z$ W/ }& u! Rสรุปหน้าที่เปลี่ยนผ้าต้องผมเท่านั้น . o7 c. y. ], c) |1 Q; E; p- K+ r4 g
4 W+ L4 t8 ~/ s r1 _
/ j1 C. h; G8 f4 l“หรือจะให้นางพยาบาลมาเปลี่ยนให้ล่ะ” ใหญ่รีบส่ายหน้าหวือทันที แน่ล่ะเขามีประเด็นกับนางพยาบาลอยู่ ทำแผลทีอย่างกับขัดกระดาษทรายลงบนพื้นไม้ เธอคงลืมว่านี่คือเนื้อหนังมนุษย์ไม่ใช่เนื้อไม้ที่ไว้ขูดหาเลข 3 L' R; U$ t7 o, ]1 H
- b* o! G1 u, f. T
2 H- ?# e8 |. O% B) n9 Zใหญ่ขยาดจนแขยงเลยล่ะ
, D5 @0 [* b" E6 w/ U
4 _% {' g5 x- L/ h' p" _0 ~9 q% m
. l) l* I& [" j3 I“งั้นอยู่เฉยๆฉันจะทำอย่างเบามือที่สุด โอเค๊” 9 }: u+ ]. I' H& @/ o* V, G
. c+ Q) V h) D4 ^; k9 m
& h# i2 X5 ]" a6 y3 P+ l/ H$ nผมหยิบผ้าห่มมากางออกก่อนปิดคลุมเข้าส่วนกลางลำตัวแล้วสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่ม ค่อยๆดึงกางเกงสีฟ้าประทับตราโรงพยาบาลออกมาอย่างระวังไม่ให้เนื้อครูดกับบาดแผล ใหญ่ช่วยยกสะโพกเท่าที่ร่างกายเขาจะเอื้ออำนวยจนสุดท้ายก็ถอดออกมาได้เฮ้อ
' U# _; ~! J1 W. }- E; [' k
7 Y" k0 T; E: d. P @' t1 z* p: k( t3 t9 [$ {
ผมถอยตัวออกมานิดหน่อยเพื่อหันไปหยิบกางเกงเลที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้ จังหวะที่หันกลับมาเพื่อช่วยสวมกางเกงตัวใหม่ให้แก้มสองข้างก็ร้อนซู่อย่างห้ามไม่ได้ รูปร่างสมส่วนกำยำเปลือยเปล่าของคนตัวโตเหยียดยาวบนเตียง มีผ้าห่มสีขาวผืนบางปิดพาดตัดกับกล้ามเนื้อสีแทน มุมผ้าตกลู่เผยเห็นแผลผ่าตัดบริเวณสะโพกส่วนเดียวของร่างกายด้านขวาที่ไม่พันผ้าก๊อซ อึก ผมรู้สึกตาลายหายใจไม่ทั่วท้อง ให้ตายสิ!!1 `# i5 Q" m" M O: q
+ W2 m; [. Q0 o+ R& c' Z1 ^8 B4 T- K0 S9 {( C
“คุณเล็ก...”5 l0 C1 u6 h2 v# |" Y. ~" ~6 K
4 e. z/ D$ @4 e, u6 d$ [8 e- l [% {% n$ D5 k8 ~
“เอ่อ...อ้อฉันแค่กำลังคิดว่าจะใส่กางเกงนายยังไงไม่ให้ถูกแผลน่ะ ไม่ได้คิดเป็นอื่นนะ”
3 b# I# J. v4 B/ e, {% X5 O/ B. [9 Z+ i) p
4 V: w; w$ L8 y6 s7 V
ใหญ่ยิ้มยิ้มที่อ่านได้ว่าเขายังไม่ได้ว่าอะไรเลย ยิ้มบางๆที่ทำให้ผมอาย
) ^+ E6 y+ f& R% A0 {7 M
) ], S1 o% b g1 E+ ~. `
; q0 B! T( `" }- [& z4 cแกมันร้อนตัวเกินไปมั้ยคนเล็กกกกกกใหญ่เลยรู้หมดว่าแกมันหื่นกามแค่ไหน ฮือ* Q0 k% L* T( f4 R# ~
Z' I- k1 D2 ?8 \
0 D5 ^8 s4 I# Vแล้วผมจะทำอะไรได้ อย่างดีที่สุดก็ก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าแดงซ่าน หลบตาด้วยการหันไปม้วนขากางเกงเลแต่ละข้างให้สั้นเป็นม้วนกลมๆแล้วค่อยๆสวมเข้าไปในเรียวขายาวทีละข้าง ขยับให้ขอบกางเกงเกี่ยวสะโพก ก่อนตลบผ้าห่มออกวาดแขนคร่อมเอวหนาเพื่อหยิบหางเชือกทั้งสองข้างมาผูกกันไว้อย่างหลวมๆ
9 K9 i; ?, v5 z6 p2 [
6 M/ o" c1 z& v C* f% k/ |& m: |) w
“เจ็บแผลมั้ย”
, E" p, D# N+ k* A* q$ T; r- S# k- G
( B* k. H1 O1 \9 c, l1 b6 V. |& j! o! f
: B9 O( g% ?( \: s7 d, e6 Jเขาส่ายหน้า “พอดีแล้ว”; P! h& O9 W" p7 Z; }, {
. K6 |4 F+ o5 L9 Q9 [4 d- [- |; ?4 Z- F5 y+ Y4 W" I$ U
“งั้นฉันไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวบุรุษพยาบาลเอาวีลแชร์มารับเราจะได้กลับบ้านกัน” ผมเดินเข้าไปเก็บของใช้ส่วนตัวในห้องน้ำใส่กระเป๋าเป้ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้พอสดชื่น จะได้ลืมหูลืมตาหลุดจะความหมกมุ่นลามกสักที ซ้ำสองวันมานี้ยังนอนไม่ค่อยหลับมักสะดุ้งตัวตื่นตลอดด้วยกังวลว่าใหญ่จะเจ็บแผลหรือเปล่า หิวน้ำมั้ย ปวดท้องหนักท้องเบาหรือไม่
: e2 J' D. z3 A
! `# A9 m* ~& U" e
) X6 c$ U: P. r( X2 V3 ]$ y [ซึ่งส่วนมากมักเป็นผมที่ระแวงไปเอง เพราะช่วงกลางวันใหญ่จะฉี่แค่สองครั้งคือเช้าและเย็น ส่วนกลางคืนใหญ่จะเอากระบอกฉี่(พลาสติกแบบมีฝาปิด)ไว้บนเตียงข้างตัวเมื่อปวดเขาจะจัดการเอง ให้ผมนำไปเททิ้งในชักโครกตอนเช้าตรู่เท่านั้น เรื่องปวดหนักเขาไม่ถ่ายมาสองวันแล้ว ผมข่มความอายถามเนื่องจากกลัวเขาจะอั้นไว้จนไม่สบายท้องเพราะเกรงใจผม แต่ไม่...ใหญ่บอกเขาไม่ปวดถ่ายหนักเลยผมอย่าได้คิดมาก
3 T, y( v2 o, M: q( @) O5 T
* z j5 c1 z* u% e* [9 T$ |( H9 o) Q* l+ \5 m- d/ R& |
ส่วนเรื่องน้ำดื่มเขาพอเอื้อมหยิบถึงแต่ผมไม่ค่อยให้เขาหยิบเองอย่างกลัวว่าแผลผ่าตัดจะเปิด
8 ]1 {4 d) [! Y3 Z0 N! \2 N! ]6 G( Y2 q0 T
* ^) [3 a! l3 Q0 M3 Jสรุปผมนี่แหละที่จิตตกไปเสียทุกเรื่อง- p& ~' I" w9 S* J' h
4 g- q5 L& x4 O4 b$ }3 k" J3 p2 A( x# G7 [0 Z9 M/ h; e: Y/ }
/ j( W, z7 s% y9 |( A2 h2 j. _3 Pขณะที่ผมออกมาจากห้องน้ำบุรุษพยาบาลก็เข็นวีลแชร์เข้ามาพอดี เราช่วยกันถ่ายโอนคนเจ็บนั่งบนรถ ก่อนที่ผมจะเป็นคนถือสัมภาระและให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทำหน้าที่เข็นนายหมาป่วยไปที่โรงจอดรถด้านหลัง# F+ U" S) D; }$ }0 _
' ], ~5 R0 ]0 q; X2 Q
4 U1 H5 V* G/ v+ Hเมื่อนายหมาตูบขึ้นไปนั่งหน้าแป้นในรถด้วยฝีมือของบุรุษพยาบาลใจงามคนเดิม ผมก็จัดการนำสัมภาระทั้งหมดไว้ที่เบาะหลังก่อนเข้าประจำที่นั่งคนขับ เมื่อสตาร์ทรถก่อนขับเคลื่อนนายตี๋ใหญ่ก็พูดคำที่ทำให้มือข้างสับเปลี่ยนเกียร์สะดุดอย่างเสียจังหวะ
$ R& J& E& ^, q& L6 e+ x
/ w/ J- \* K9 {' n0 P3 e* r# A, \9 T* b
“คุณช่วยไปส่งผมที่ห้องเช่าได้มั้ยครับ”
, V" v, t) i! ]
3 U0 D' O& w4 A8 a: h
& [6 I! {, j: {“ห้องเช่า??” ผมผ่อนเท้าที่เหยียบคันเร่งออกเพื่อไม่ให้รถเคลื่อนไปข้างหน้า4 a1 W, l5 V- I: f; q9 k
4 |+ d: E8 z0 d6 K O
# f" f/ k( `. |" w( w; {: }5 R“แยกจากคุณมาผมก็ไปเช่าห้องอยู่”
% d% w& {* y! J, O" e, V- C6 q8 X0 ] k+ I" x3 O
* u( e* I% [- w+ @7 S“อ้อ อ๋อ ได้สิ” ผมหันกลับไปสนใจภาพตรงหน้าพร้อมกับเท้าแตะคันเร่ง กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเมื่อรับรู้ความจริงที่ว่า ‘บ้าน’ ของผมกับ‘บ้าน’ ของเขาไม่ใช่ที่เดียวกัน
S3 @( B0 @; a/ T9 d
3 v: O8 \% s9 l9 ~0 g
# T: V; L" q( Gไม่มี ‘บ้าน’ ของเราแล้ว7 _( O! V* ?0 N. a" w
2 K& m$ H/ S2 O& T! [9 }: H k! I# y1 J. G
2 s' |& ^- m4 B$ l5 m s7 M
. C+ s: W* j* v" m% `
1 F2 t# c) J9 H* w$ A# }
ผมว่าสถานที่ที่ใหญ่อาศัยอยู่ไม่ควรเรียกว่า ‘บ้าน’ สักนิด6 n. f+ C' ?% S: `3 J2 G
* T: t" q! J( b; _$ ^7 W
% Q: @* h2 }) H! `+ S' W+ y6 Z
มันเป็นสิ่งก่อสร้างจากปูนซีเมนต์รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหน้าแคบยาวลึก ความกว้างของห้องเพียงกางแขนสองข้างขนานลำตัว ประตูบานไม้ผุที่เมื่อต้องการเข้าไปภายในห้องต้องหันข้างลำตัวเพราะขนาดที่กว้างเพียงครึ่งของประตูปกติ เมื่อแทรกตัวเข้าไปในห้องได้แทบไม่ต้องก้าวขาไปไหน ถ้าใครเคยเต้นลีลาศจังหวะบีกิน ก้าวขา หนึ่ง สองสาม พัก เพียงแค่นั้นก็สามารถเดินได้ทั่วบริเวณห้องนี้แล้ว
* H4 c0 z* j% V# J- |' q. m
1 {8 h# [7 S* D- S; }. k H
" G8 s# I3 c* E9 [6 W3 _3 Xสิ่งอัศจรรย์ใจที่ทำให้ห้องนี้สามารถยัดหนึ่งคนกับหนึ่งสุนัขได้คงเป็นห้องที่โล่งไม่มีข้าวของเฟอร์นิเจอร์สักชิ้นเบียดเบียนพื้นที่ใช้สอย มีเพียงผ้าหนึ่งกอง(นับแล้วมีเสื้อกับกางเกงอย่างละตัว) กับขวดน้ำโพลาริสตัดครึ่งที่มีน้ำแกงเขียวหวานขึ้นฟองบูดอยู่และกระดาษหนังสือพิมพ์ที่แผ่นหนึ่งรองรับข้าวสวย อีกแผ่นรองรับอาหารเม็ดสุนัข
/ |" \% ~3 d7 a* D S6 ~7 ^# I3 _, p! t" c+ ^; Q0 \, H- x
* F% D1 E2 y% J5 N- G1 `/ p, o" G4 {โดยที่ทุกอย่างวางอยู่บนเสื่อน้ำมันสีน้ำตาลคร่ำครึ3 y* _8 Z* c+ r: M
4 W$ O9 R& l6 ^4 e4 f5 }1 t, k; G/ ]. Y$ G& ?7 V. v! F, X
ภายในห้องไม่มีห้องน้ำ หน้าต่างสักบานหรือแม้แต่ช่องระบายลม มีเพียงหลอดไฟห้อยโตงเตงกลางห้องหนึ่งดวงเท่านั้น
0 p$ C5 }, t& N, W1 ]
- ]# ~; m# i+ F/ j6 G* x1 {6 u: a7 w, F. x: F+ ]
เหมือนมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเก็บของ ไม่ใช่เพื่อพักอาศัย8 w" }& J& @' S
1 S Q( A! L( l6 W% B% ?0 c3 w* p# ^
น้ำตาผมรื้นขึ้นผมไม่รู้เลยว่าความเห็นแก่ตัวความกลัวของตัวเองจะทำร้ายเขาได้ขนาดนี้มันไม่ต่างจากตรอกมืดๆนั่นเลยสักนิด: {" }4 j9 Z. S
3 t& ?+ [5 o7 X, {7 D
0 j" f9 d: {0 B' I$ T
ทุกคืนเขาก็คงทิ้งตัวนอนตรงนี้ตรงที่ผมยืนอยู่...
6 f# B( M2 L5 T0 V, H' {0 T: f# F/ l& y0 q' |/ T
" y& a; z; c) `/ ?* X1 s8 kเมื่อสามวันก่อนผมไปรับตี๋น้อยที่ร้านอาแปะเพราะว่าใหญ่เอาไปทำงานด้วย โดยเป็นเพื่อนเล่นชั่วคราวของหลานอาแปะ ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมไม่เอาไว้ในห้องเหมือนตอนที่เราอยู่ด้วยกัน...ตอนนี้ผมรู้แล้ว...ถ้าเอาไว้ในห้องอับๆห้องนี้ในตอนกลางวันด้วยสภาพอากาศที่ร้อนจัดมันคงไม่รอด...
* c1 {$ H+ Y" ?# T" }, F' H; ~; I' l
6 n: n. g3 Z# I3 L/ u
* L* U7 s' \9 @3 w“ฉันไม่มีทางให้นายพักที่นี่!” ผมออกมาบอกคนตัวโตที่นั่งรออยู่บนรถ โดยผมจะเอาของไปเก็บในห้องแล้วจะมาช่วยประคองเขาเข้าไปทีหลัง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ก่อนเห็นสภาพห้อง! L1 B4 h& Q3 M% t9 H% O' S
2 R% N) [6 j3 R! t" H/ t8 i+ F+ J; i( z) {" [0 y& ~
แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว!
2 `' w; I% `" C( F4 C# g
, g# |+ D m( B/ u* A7 `$ C
( ~7 K# @# T# V2 U! zแม้สามสัปดาห์ก่อนอากาศจะหนาวจับขั้วหัวใจ แต่ ณ ตอนนี้มันร้อนมากถึง 38 องศาเซลเซียส!! แล้วดูท่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาอยู่ในรูนี่มีหวังเขาต้องร้อนจนเหงื่อโทรมกายเป็นผลให้แผลอับชื้นสุดท้ายมันก็จะเน่าและติดเชื้อในที่สุด
- c; I5 l. }, b2 P7 S4 V( g# l# E0 B9 E
: q4 F' ` }( O+ ~+ s6 m
ใหญ่ประคองตัวเองลุกขึ้นกยืนพิงร่างเข้ากับประตูรถ8 K8 Z! b, u( L( E
5 P& B# S6 O; x" _
# y% ]9 c" E2 q" S. t“ที่นี่บ้านผม”
7 W1 L; A3 h! P9 \. B H8 }
4 e( ?, z- ^) g' Y+ Z6 K- s5 I7 e
“มันไม่สมควรถูกเรียกว่าบ้านด้วยซ้ำ”' P4 B: U! v' K% g' j
1 N3 Z0 ?/ G3 [
$ o9 T- }; X5 O9 n( r“ไม่ว่าคุณจะเรียกยังไงมันก็คือบ้านของผมที่ซุกหัวนอนที่สุดท้ายที่เหลืออยู่...”
4 @: p0 ~: z1 ? x8 k% P
( t [1 u6 G7 f9 N) }9 ^5 J0 B% ~
1 ^, c( I, l7 I, B8 B3 x1 {อึก ผมกระตุก เผลอกัดปากตัวเองจนได้กลิ่นคาวเลือด$ r! ~2 U8 h5 W3 e: h
) ]. m! g1 E2 N7 S* y$ F% L" ^$ D
) ~# Q7 ~, ?& w& j; @7 h8 K" r“ขอโทษ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำนี้เลยจริงๆ" H. Q2 {( D- G2 R5 v: G+ {
) Z. m" X2 Z; V, M0 s
. C. W/ F6 ~+ ?“คุณไม่ผิดขอร้อง อย่าร้องไห้...จะช้าหรือเร็วผมก็ต้องออกมาอยู่ดี”- m {9 p; O c; d+ W( [
' |3 H" n$ [$ M2 l& \& C" e% H- K% `+ o9 ]' |* `0 t2 ^$ \
“กลับไปอยู่ด้วยกันได้มั้ย...” ผมขอเสียงแผ่ว
8 p, ?* d' e# a- i' v! O
$ t R' I' l1 L- q2 p
# G4 ^! P$ m6 S/ U4 t& e3 Q/ wกึก
0 D4 {, w; R( \" d3 U: o# @1 x* \
* W/ `: P2 X6 i3 \5 b* p/ R) I
' L" @$ m/ j3 O- s/ s$ v( iใหญ่ชะงัก มองเข้ามาในแววตาผมอย่างค้นหาชั่วอึดใจ เสียงทุ้มก็พูดขึ้น
% v; C, c1 h3 i& e; j# z* e0 n4 l2 N5 [/ I, e7 }5 `* ?1 P) H
7 h! P( C* @8 h& {" [& r' }
“คุณไม่ต้องห่วงถึงผมเจ็บ...”
6 T5 b' A- g; R3 n; @4 Q& C1 o M' j2 ?6 T0 w
6 n1 b3 x* j; q& y! ~* H4 I% g% n! I“ไม่ใช่...” ผมแทรก" E& h7 u# f; |5 [3 _. n4 w( c
( E; z/ I. \0 {+ {4 _
3 g: w1 |+ |0 ^9 U8 u' P, b( p' x/ i“...”
6 H/ K5 b2 b2 C* A
% r" |$ y/ Q+ H% d' v) x8 w8 Q
% ~; s( s4 \/ V5 \“อาจจะ...นายเจ็บก็ส่วนหนึ่ง...ฉันอยากดูแล....ให้นายอยู่ในสายตาว่าไม่เป็นไร...” ผมสบตาเขาอย่างอ้อนวอน “แต่จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกผิด เพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน...ฉันกลัวตัวเองต้องเจ็บ...น้อยใจที่นายไปมีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น...กลัวว่านายจะรังเกียจความรู้สึกล้ำเส้นของฉัน...รังเกียจที่ฉันรักนาย...”0 s% c$ h; ^# U" J( f1 j `7 X! H
. s' o5 E8 o& m" G9 L" T* x. c( R5 Z
( ?& p, D* c3 T* x: rม่านตาเขาเบิกโพลงขึ้นเมื่อผมพูดคำว่า ‘รัก’ ออกไปแต่ก็ไม่สามารถหยุดคำพูดพรั่งพรูของผมได้ เปรียบเหมือนรถพ่วงที่บรรทุกข้าวสารมาเต็มคันรถ เมื่อยกกระบะด้านหน้าขึ้นสูงเพื่อเทข้าวลงมามันก็ร่วงพรูออกมาจนหมดสิ้น 1 ]( x; u4 ^# E& G
! P' k i8 z; _8 ]9 r& q6 Q# X
$ O2 T9 A) f' S
“ฉันจึงชิงผลักไสนาย...เพราะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ความรู้สึกมากมายมันตีขึ้นมาแน่นในอกจนอึดอัด ปะทุแน่นรัดจนฉันหายใจไม่สะดวก...เลยคิดว่าห่างจากนายคงเป็นทางที่ดีที่สุด” พูดมาถึงตรงนี้ทำนบน้ำตาที่เหือดแห้งไปนานก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง “แต่ไม่ใช่เลย...ไม่เลย...การไม่มีนายอยู่ข้างๆมันทำให้ฉันเจ็บปวดกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า”5 L5 B5 B4 u2 R% n
/ c5 R/ U; o& B P: I+ x8 c% _
3 R- E" e) y" o# ^ผมประชิดเข้าที่ร่างหนาก่อนเอนศีรษะซบลงบนแผงอกด้านซ้ายของเขา
- ~1 x' B6 P; K+ R7 O: I
3 F; b. L6 G+ |& M
/ B' u3 }% e/ Z: o% R5 Q$ L5 i" ^2 t“...ตอนมีนายถึงจะเจ็บแต่ก็อบอุ่นไม่เหมือนตอนนี้...มันทั้งเจ็บปวด ทรมาน อ้างว้างเหลือเกิน...”
$ V+ ~( N' A1 y/ p- c2 ~4 r3 m4 Y, A0 v8 |
) l4 x& g& B. [2 Zหลังประโยคนั้นจบลงความเงียบก็เข้าปกคลุม ส่วนผม...คนระบายทุกอย่างที่ใจคิดไปจนหมดได้แต่นิ่งเงียบด้วยความละอายที่ฉายชัดขึ้น หลังจากปากปิดสนิทสติก็ฟื้นคืน นี่ผมกำลังทำอะไร...ทำไมจากการร้องขอให้อยู่ด้วยกัน...กลายเป็นการสารภาพรักไปเสียนี่
7 Y4 }1 o" Z; y5 a3 |4 ~7 p W; n5 @+ e1 C7 ^6 L( B$ N
7 t1 r0 f; J+ n1 \$ E
ผมผละตัวเองออกห่าง พยายามจะหาคำมาอธิบายให้ดีขึ้นแต่เหมือนทุกอย่างจะน้ำท่วมปากไปหมด ใหญ่คงเห็นใจกับอาการประหม่าของผมจึงยกมือข้างซ้ายขยี้ศีรษะผมเบาๆด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่ถึงไม่มีรอยยิ้มก็ทำให้ผมสงบลงได้ ก่อนที่เขาจะกระเผลกตัวถอยห่างจากรถเพื่อเปิดประตูและสอดร่างเข้าไปนั่ง
; s* B4 \' t# \: S
4 J+ M) V- I; R" h |- C& h3 _
/ K" v6 e6 i) I1 ~: O) _การกระทำที่สื่อว่าเขายอมกลับไปอยู่ด้วยกันตามคำขอ5 C0 R3 ~8 G0 U0 Y3 b9 \
* w% b4 V6 }6 {6 B& ?, n3 _6 }* f
เขายอมผมแล้ว...ใจอ่อนกับผมเหมือนทุกครั้ง
?: y+ Y9 Y2 W; g& p9 Z) D4 N" J# W5 U8 Q* {6 e( }
4 j& `% D# p G; k% [
ผมยิ้มพลางยกหลังมือป้ายน้ำตาทิ้ง สองขาก้าวเร็วขึ้นรถความหนักอึ้งในใจตอนนี้เบาบางลง เอาน่า แค่เขายอมกลับไปด้วยกันก็แปลว่าเขาไม่ได้รังเกียจแค่นั้นก็ดีมากมายแล้ว
+ \) G7 b" S7 x0 n' a% v" n7 V' c; G3 ^$ s2 ]; v0 T
' h/ k5 v: J, e' l" n2 ], x
1 w6 p: o; Z' `3 j5 `4 _; v4 d3 [
' r K" `, ]$ `; ~6 ?
! \( |6 I% d6 \6 `: _4 O" t2 _
' e5 y7 W# V: P& zเมื่อถึงคอนโด...ใช่ว่าปัญหาจะจบ
9 C) ?+ k, p [8 i7 m( t# _3 x4 E' M# U
8 v8 r& D" n- r2 }4 y+ Z$ L
“ผมนอนโซฟาเหมือนเดิมได้”
3 l. m3 o0 ~4 O
. T; Q# X& D8 h
" x, k2 f( M! G“ไม่ได้”7 E; h) F5 W0 F1 Z, ~. c
) Z% Q; z. ^7 p. B7 O9 |
" o+ C4 Q- s/ W0 a$ ?+ Q$ f“ที่พื้น...”5 ~4 U9 |5 a: J6 Y
; s! u( k4 R, J7 w+ H n! H) \
. S3 w2 |0 S/ i# R$ `“ไม่เอา!”/ k( G! R4 U2 z) K5 O; L
/ X1 I0 F8 ^/ Z8 R) s: H9 P* v, B) X* Z
รอบที่แปดที่เราเถียงกันเรื่องที่นอนของเขา ผมจะให้เขานอนบนเตียงในห้องผมแต่ใหญ่ยืนยันจะนอนโซฟาเหมือนเดิมให้ได้ เขามีเหตุผลแค่เกรงใจ แต่ผมมีมากกว่านั้น ดูตัวเขาสิ!! ใหญ่อย่างกับหมีป่าซ้ำยังเจ็บหนักขนาดนี้ ไม่เหมาะอย่างแรงกับการไปนอนตัวลีบบนโซฟา ร่างกายบอบช้ำของเขาต้องการพื้นที่ขนาดห้าฟุตขึ้นไปเท่านั้น!! เขาก็เถียงมาอีกว่างั้นนอนพื้นก็ได้! กระดูกคงลั่นกรอบแกรบแนบพื้นแข็งๆสนุกเลยล่ะงานนี้!
3 }9 a+ D2 V7 w8 v
' r' ^0 M: E' ^; J7 D) H* c: u5 e6 j2 P1 E: n: E3 m
เห็นมั้ย! บนเตียงเหมาะที่สุด!!
2 R& |8 S. Q5 Q3 C
+ r0 \7 l2 P4 V5 M6 a D7 X) _8 {4 b1 F. E q8 y D5 G! N
“คุณเล็กผมไม่อยากไปนอนเบียดให้คุณไม่สบายตัว”
- l; W$ K: z1 H% Q* ?+ L: J( j3 k- a& k4 {; E& H
j7 e' Y- q. V9 s“แล้วใครว่าฉันจะนอนบนเตียงกับนาย ฉันนอนที่พื้นได้!” ไม่ใช่ว่าหวงเนื้อหวงตัวไม่ร่วมเตียงกับผู้ชายหรอกนะครับ เพียงแต่ผมจะไม่เสี่ยงเอาตัวเองที่โคตรนอนนิ่งไปอยู่ร่วมฟูกเดียวกับคนเจ็บเด็ดขาด- f! D1 F1 ]% H6 I
, W: W0 B. n) N: j+ [$ S
: C2 y }+ p0 s* m2 }1 X+ B“งั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่คุณจะไปนอนบนพื้นแข็งๆได้ยังไง”
% c* x/ e0 m# y( b& K. W) U
- V# j8 I' {7 f# [" D2 u0 S# T$ F4 U1 }7 x
“ฉันนอนได้แล้วกันน่าฉันมีฟูก!”; g3 C, m3 i& k) a0 F- `8 s; a: j
( F8 A L# I5 _, _; N+ Q( F" p& _1 f1 \: G7 R0 e% ?* S
“ถ้าอย่างนั้นผมจะนอนฟูกเอง”
$ T m! J3 M: I7 [8 t
2 N3 R/ k1 L3 g2 a. @3 q5 f
) g2 P X% C/ N$ N% ^“แต่นายเป็นคนเจ็บ!!” ผมเริ่มขึ้นเสียง ใหญ่จึงเงียบเหมือนทุกครั้งเมื่อผมร้อนเขาจะเย็น หยุดมองผมชั่วครู่ก่อนใช้เสียงอ่อนโยนตอบกลับมา+ `6 q5 d/ h$ ?& t! I# d# g: K
1 O) }3 I9 H6 J* |* K" L3 V7 V @' d* w4 ^ H( L
“คุณกำลังทำให้ผมลำบากใจ...” ท่าทีเหนื่อยหน่ายส่งให้ผมเม้มปากแน่น “...อย่างมาก”
4 W# {' n: p9 m# {& p) x |: ?2 S3 [% P" D
# Q8 v5 w+ ^# I8 l" n0 }: N+ Qการที่ผมอยากให้เขานอนที่ดีๆทำให้เขาลำบากใจหรอ....ถ้าลำบากใจก็จะอึดอัด...เมื่ออึดอัดก็ไม่อยากอยู่ใกล้งั้นสิ...
4 t& B' r8 \' j, b3 j6 f% o; t% q& r2 \' g3 R( ]( r
9 x/ a( Y9 i/ m! m/ dผมยอมเขาก็ได้...
* e7 J6 W- W7 J& o# T; w
6 v. \; D9 W0 D- d8 D H o+ i7 V0 M1 j; x
“เดี๋ยวฉันไปเอาฟูกให้ แต่นอนในห้องนะเผื่อนายต้องการความช่วยเหลือจะได้เรียกฉัน...” ก้มหน้ามองปลายเท้าก่อนเอ่ยเสียงหงอย ได้ยินเสียงถอนหายใจหนักยิ่งทำให้ใจเสีย แล้วหัวใจที่แห้งเหี่ยวก็พองโตแถมเต้นระรัวคับอกเมื่อเจ้าของอ้อมกอดอุ่นเข้าประชิดและใช้แขนข้างเดียวโอบร่างผมไว้
) ]: G& P0 ]. {# I; q+ L' M, J4 J; D3 O
& H! W2 f3 F: o- r3 {$ O9 b
“ขอบคุณครับปูฟูกเสร็จคุณช่วยผมอาบน้ำได้มั้ย” 4 g$ y5 L% V8 u& Q, y+ G' H4 u
5 s8 A' @' `3 {8 }! o' ]
; J* E8 `8 F2 n3 k
เหมือนใหญ่จะช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นด้วยวิธีการแปลกๆของเขาซึ่งชวนให้ผมใจสั่นยิ่งนัก โดยเรื่องอาบน้ำเป็นแค่วิธีการงอนง้อเท่านั้นเพราะในความเป็นจริงเขายังอาบน้ำไม่ได้ยังคงต้องเช็ดตัวไปอีกสักระยะจนกว่าแผลจะแห้งกว่านี้
3 ?& ^! w5 E. _3 d" k: M! y0 C/ j
1 Z: t. t; Y' F/ c% X+ b& |- m$ k5 Z$ r1 [! T2 D2 [+ H3 j5 Q6 E
ผมจึงไปเปิดตู้ลิ้นชักชั้นล่างเพื่อหยิบที่นอนปิกนิกสามตอนแบบพับได้ (ของแถมมาตอนซื้อคอนโด) ออกมากางข้างเตียงนอนวางหมอนและผ้าห่มลงไป ก่อนช่วยประคองร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ปลายเตียงให้ขยับลงมานอนตาม อยากจะให้เขานั่งเล่นดูทีวีด้านนอกก่อนเหมือนกันแต่ไม่อยากให้เขาเคลื่อนไหวมากเลยให้มานอนเลยดีกว่า นอนนิ่งๆเฉยๆจะได้หายไวๆ- k$ F- n/ k: r
3 z: h' X$ e, V3 Q8 Y; P0 O
8 Z6 _0 V+ o, i7 f2 kจากนั้นผมก็จัดการเช็ดตัวทำความสะอาดร่างกายให้ จับนอนตะแคงพลางเอาหมอนรองหลังเพื่อให้นอนสะดวกขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมจึงทิ้งตัวนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าเขา
1 ]! J( K) u' Z! v+ Y- a
: N c9 k B+ B6 b% @
+ m2 |% y9 `+ K4 Y- C“มีอะไรจะคุยกับผมใช่มั้ย”* k+ g& c7 t6 D2 s5 W2 n
, \* c3 W" N7 Z6 r! [/ B% M$ M. T1 e# @; |
“รู้ดี” ห่างกันเป็นเดือนเขาก็ยังรู้ทันผมเหมือนเดิม“ งั้นเข้าเรื่องเลยนะ”9 ?) m- ]' }4 C1 l
O& Q; ^. J7 x
l2 R4 ]0 ^7 f" U3 l9 J0 m“...” ใหญ่พยักหน้าให้ผมพูด! L' B, E+ F) u
+ Y3 a7 h2 ^* _, J' w0 p
) {( c+ D) h) t/ _1 s1 d
“ทำไมนายถึงบอกว่ารักใครไม่ได้” ผมเปิดประเด็นทันทีคนถูกถามนิ่งอึ้งไปทันทีอย่างไม่คิดว่าจะเจอคำถามตรงจุดแบบนี้
* w# d' R% j/ f9 Z7 N, |
2 H+ Z+ ^0 `4 x. ] Z5 _
: x$ T3 \. R/ h* B. `ซึ่งผมก่อนจะ ‘ตัดสินใจถามและทำบางอย่าง’ ก็คิดมาหลายรอบแล้วเหมือนกัน6 I* H# X8 F& Q/ k( v+ x4 P! c; a
) l0 J( g5 P4 ~. |2 X3 V* y" F" D4 [
# m* H% H$ \8 h/ G$ V“ทำไมคุณ...”- U! j9 `8 k( |/ E
! W) K) Q. M0 {/ K& ]" W" ?9 v/ q% H" T$ ?6 n6 W
“ฉันอยากรู้ ฉันไม่อยากจะรักนายข้างเดียวไปจนตายหรอกนะ” ถึงตอนนี้ผมจะยอมรับสภาพนี้ได้ แต่วันข้างหน้าผมกลัวว่าสักวันหนึ่งจะทนไม่ได้ ถ้ามีใครมากะเทาะกำแพงในใจใหญ่ได้ผมไม่เชื่อว่าทั้งชีวิตเขาจะไม่รักใคร แล้วทำไมผมถึงไม่ทำให้เขามารักผมล่ะ1 f K% y4 x: V3 m2 u! }
& p& v5 v# B$ U, F/ {- ~' P6 H
3 h% `, T$ c2 n“ผมก็ไม่รู้เหมือนกับข้างในตัวผมมันร้องเตือนเมื่อผมเริ่มรู้สึกดี”# k3 A4 W, }# @& M2 p m
/ Y/ J& z0 S8 U$ O
8 L, [2 u' G/ n3 S
“รู้สึกดีของนายใช่ฉันหรือเปล่า” ผมสวนทันที
- O7 Y4 g# H: k9 c, }6 V/ T) }$ x, i- v1 \/ R
1 A1 m" X$ b% ~6 j+ |0 ~+ p6 i1 ]“...”
$ C7 X [' W8 M$ |/ ~$ m" Q4 k, @
+ ^3 o# {. J4 ~( I4 c- ]. X' g4 x, Q* N/ y& t
“ตอบสิ” w& Y* @ M6 m
7 g4 }/ G+ h# @: e d% A7 i
# v5 E2 T6 _9 Z" w6 Lเขาค่อยๆพยักหน้าเมื่อถูกคาดคั้นซึ่งทำให้ผมยิ้มออกมา
; l$ r. E, q, p% N5 `2 o) v$ l0 [3 E; A' j0 |( w: Q
4 k C$ g/ p9 h z4 [“แต่ยังไม่รักใช่มั้ย”( g( O1 ]5 n/ T9 I6 I1 {
# V+ F( D$ e/ }2 A- u' v/ z! ?, [. u1 \8 N
เขาพยักหน้าอีกครั้ง “ผมห้ามตัวเองไว้ทัน”" M4 n9 k$ M( _8 V( y+ Y" A
7 b: [% W. B$ o
* R: X9 o; Y ]3 i4 X1 f) W
“เพราะเจียมตัว??”1 d, l/ L! z5 s' {3 w& \) P
3 n8 X) ] X& r5 j
& |9 S/ C$ x* ~5 k$ O+ V
“ส่วนหนึ่ง...”2 y( C. x9 O+ q$ C
7 y) h" z0 k) ~* q( D
/ r+ J* {( ^) N2 I+ P) [; u' E% m. }
“งั้นดี!!” ผมเปลี่ยนท่าจากขัดสมาธิเป็นนั่งทับขาทั้งสองข้าง“ฉันขอโอกาส เปิดใจรักฉันได้มั้ย”
+ P; v: p4 _! w6 _; C% g7 B8 H: v- u) N1 }8 g! O {9 Z# W$ U
# P' I4 D2 I/ q) q4 {' w- k4 Nคนเจ็บที่นอนอยู่เบิกตาโพลงตกใจมากทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมดันให้นอนลงเหมือนเดิม
# k+ ?. {) e b) w! H( Q- c! y7 V/ A! y7 }
0 Z l9 `0 B' b; y“บางอย่างข้างในตัวนาย นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรฉันต่างหากที่นายจับต้องได้ นายเลือกที่จะเชื่อบางอย่างนั่นแล้วทำร้ายฉันแทนอย่างนั้นหรอ” ผมคว้าจับมือใหญ่พลางซบหน้าลงหาความอบอุ่นอย่างร้องขอ
* r( E- A3 L0 L0 V/ N" i! j- t! f# x x0 p G$ [/ k) z! |( A! D
1 `. o' V' }: f1 X“คุณเล็กอย่าทำแบบนี้” เขาพูดเสียงเข้มลนลานพยายามดึงมือออกผมขืนไว้พลางร้องถามอย่างอ้อนวอน
7 n0 c! g& @$ k6 h' {1 e) t7 |" p3 \% R& O) r
8 l; t' O- n" O: U& U* T6 b2 M9 {“ไม่ได้หรอ...”
; ?; P( |# o" p2 k
+ h/ W1 a, ^" F7 \! P) }
c, h4 l1 Z- J“...”9 w9 }& D; Q2 @ d+ V
# s% W4 ^" o$ K) `. }9 m
9 G4 N1 x' c) m/ F“ใหญ่...”
. u7 @; M1 k6 E0 M' B' G8 [# ~2 _) @) G% o8 s5 H5 p4 U# y
' L! {' @6 b4 N" i. Qเขานิ่งไปชั่วอึดใจเหมือนตัดสินใจ3 v3 g& O. o+ A) r
3 l# f- L% r( S' @4 a) D+ ~3 ?
0 ? o3 L! u0 h' V9 L
“มีอะไรที่คุณขอแล้วผมให้ไม่ได้บ้าง”
1 R' _. |- X/ G, u; d& z7 r. g; l: @% {& W+ @3 ~0 a ~
) H! x1 d* H( l l7 F. c
ผมรีบเงยหน้าขึ้นตาเป็นประกาย “จริงนะ!”
! |8 Y4 ]: z$ X
1 B) K1 q$ ^# v, B0 ]3 C8 O7 j0 U e( ~1 a! P
“อืม ผมเชื่อคุณ จะไม่ให้บางอย่างมาทำร้ายเราผมขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด ผมจะไม่ปิดกั้นตัวเองอีกแต่คงไม่สามารถรักคุณได้ในทันที”
: z5 a2 s$ W5 w& T3 I7 o
% @# e6 G: i2 g# i$ h/ H; F( W
7 J+ W4 t0 L: }( l6 Y“ค่อยๆรักฉันก็ได้” ไม่ต้องรีบร้อน แค่ขอให้ผมมีหวังก็พอผมเชื่อว่าผมจะทำให้ใหญ่รักได้ แม้จะต้องใช้เล่ห์บ้างก็ตาม: O0 n# v# L: V% l! ^- h% n
+ L' c( J/ p8 _. i2 ^
: X# X! D ^ ^“คุณเล็กจะไม่อายคนอื่นใช่มั้ยผมมีแต่ตัว...ไม่คู่ควร...”9 Z) J- D( e2 i% U
+ c# `3 ~7 a; U
3 U6 l& q7 E' q* ~“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกของแบบนั้นเราสร้างกันได้”
" z# J$ {9 H6 ?! q9 |9 O* V' V6 h5 H% g' Q% H0 R
) K6 P+ }+ c' g& h$ O& P “ยังไงผมคงกลับไปทำงานร้านเถ้าแก่ไม่ได้แล้ว” นั่นสิเขี้ยวขนาดนั้นมีหวังกลับไปทำงานคงไม่เหลือเงิน โดนอ้างหักค่าซ่อมรถหมด/ N8 K: X2 x# ^4 N! o6 s6 U
9 ^2 k2 @. G# |5 Q1 x3 `, b' O4 Z& \7 E* q$ p7 j0 U
“ฉันคิดไว้แล้วว่าจะให้นายทำอะไร”) b0 W2 U% m! H J
/ R& q5 v6 p4 j# k" m' Q7 ^1 {! t. k/ R& _8 S
เขาดูสนใจขึ้นมาทันที ซึ่งเรื่องนี้ผมคิดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพราะเดาได้ว่าใหญ่หายดีเมื่อไหร่คงไม่ยอมนิ่งเฉยแน่ ผมไม่อยากให้เขากลับไปทำงานภายใต้สภาวะการโดนเอาเปรียบอีก5 X" N( L1 i% K# {
6 y/ v* K, k1 h9 h! b! h- l! W' f& E+ {) L+ K" a1 F" R
“นายสนใจจะเป็นพ่อค้ามั้ย”
* y, W5 Y8 a% z$ Q+ G: j+ G3 w# L( i- S' r% J
; J' k, E6 Z# x
“หืมคุณหมายถึงขายของหรอ”
3 G( }6 P: i \4 c1 T& B, x
0 s3 L9 I( m9 B5 w" j/ W9 ]+ \2 H/ j. f6 z1 @$ f
“ใช่คัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ของนายไง” " ~5 w. V( {1 w1 L2 P2 Q
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-19 22:42:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-19 22:56:53
โพสต์ 2020-4-20 00:16:10
โพสต์ 2020-4-20 00:19:08
เปิดร้านอาหาร รวย ๆๆๆๆ 
โพสต์ 2020-4-20 01:45:31
