|
เร่ร่อน115 D$ E# C) q4 @2 \$ F
% s7 ]6 F2 a( E/ ~) l
3 A0 z* T D( _8 k# I
. N$ ]& w5 y& l. t
5 \8 I) _: E7 R) C: M$ e' I0 q0 A
แอ๊ดดดด5 d7 m1 V$ Q" B5 ?* P0 e
( w8 r3 ?1 p, ^! J9 D: S% U4 Q
* s6 h6 N7 A$ S% H' F$ `. cผมเปิดประตูเข้าไปสิ่งแรกที่เจอคือคนตัวใหญ่คับเตียงนั่งหลังพิงหมอนมองมาทางนี้พอดี เหมือนกับว่าเขาจ้องมองอยู่ก่อนแล้ว ผมประสานสายตาส่งยิ้มให้ก่อนเดินเข้าไปหา
- H4 O$ p# U2 ~! x
) K' |" K; u3 E& P @) f) ^3 `; T! ]/ V) Z, n
วันนี้ใหญ่จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วหลังจากสองวันที่ผ่านมาอยู่ในความดูแลของหมออย่างใกล้ชิดจนวางใจเรื่องแผลจะไม่ติดเชื้อ แต่ช่วงนี้ยังต้องระวังไม่ให้แผลถูกน้ำและห้ามเคลื่อนไหวมากจนกว่าเหล็กที่ดามกระดูกสะโพกจะเข้าที่ เมื่อครู่ผมเพิ่งไปรับยาและจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลมา
% d K/ W& W' m* c! X X
- R& a4 a' `* a0 k4 _( S4 e* B7 t" e. Y( _. }1 S& Z1 U9 f" y
“จะได้กลับบ้านแล้วดีใจมั้ย” ใหญ่พยักหน้า “งั้นเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเนอะ”! R5 q+ T8 _8 q* y. p4 u
4 s1 C: T5 D0 ~$ w3 c0 y" h( W4 @
) ]* [1 H3 X' ?5 C" J" Lผมผละตัวไปหยิบกางเกงเลสีน้ำตาลมาผลัดเปลี่ยนให้แทนชุดของโรงพยาบาล กางเกงของเขาที่มีทั้งหมดเป็นกางเกงยางยืดกับสามส่วนติดกระดุมซึ่งจะกดทับทำให้เจ็บแผล ผมจึงไปหาซื้อกางเกงเลเพื่อตอนใส่จะได้ผูกเอวไว้หลวมๆเท่านั้น
) z5 I) A$ L, X) v- M" m S L+ ]: m A/ E2 D! g
9 P% e, k/ c( r4 {5 Y
ส่วนเสื้อใส่ไม่ได้อยู่แล้ว ต้องถอดโชว์แผงอกล่ำๆกับผ้าก๊อซสีขาวที่ปิดพันบาดแผลทั้งซีกขวาของร่างกาย \2 Z+ q. ?5 R4 ` u0 _
- _, m" q; z" G+ B: v- G9 u# ]4 ~" @
* i/ P4 v+ W- J7 ]- P5 K' p“เดี๋ยวผมเปลี่ยนเอง”
& @& E0 C; G$ m, W3 t$ c- E- ?8 c$ [' I2 c2 N b8 F8 F9 B
' Y, {- u+ @# q( L# i
“นายทำเองไม่ได้หรอก อย่าเกรงใจผิดเวลา” ผมเค้นเสียงดุ ขยับตัวยังไม่ค่อยจะได้ โอเค อาจจะพอลุกขึ้นยืนได้แต่นั่นก็ต้องมีคนคอยประคอง แล้วจะมาเปลี่ยนกางเกงเองได้ยังไง ถ้าจะนั่งเปลี่ยนยิ่งแล้วใหญ่โน้มตัวลงมาได้ที่ไหนกัน
! A- p, Q8 O( x5 I: |& a' [0 {9 v1 R4 `7 N& E' q/ [
0 p! z F O' ^$ N0 {
สรุปหน้าที่เปลี่ยนผ้าต้องผมเท่านั้น
6 b( [& J. |, ]6 K/ `* u! r5 E, a. m
3 f$ c' k$ L4 b) Q2 w0 r, y# T“หรือจะให้นางพยาบาลมาเปลี่ยนให้ล่ะ” ใหญ่รีบส่ายหน้าหวือทันที แน่ล่ะเขามีประเด็นกับนางพยาบาลอยู่ ทำแผลทีอย่างกับขัดกระดาษทรายลงบนพื้นไม้ เธอคงลืมว่านี่คือเนื้อหนังมนุษย์ไม่ใช่เนื้อไม้ที่ไว้ขูดหาเลข
( B' C% `( m* W" I& u* z: ~
a+ g0 w4 d* w, ~8 Z' B( G: D! X6 W, e% c1 p# L
ใหญ่ขยาดจนแขยงเลยล่ะ, V E8 `, U8 L7 B3 W
& g* w/ @; W8 L- j4 \
0 W I% {1 E; \4 S6 r8 m3 Q“งั้นอยู่เฉยๆฉันจะทำอย่างเบามือที่สุด โอเค๊”
; o% g( c: X6 z' q
" @% f( n8 n) v3 H# Q+ N9 p, w3 V& m6 O" T# Y
ผมหยิบผ้าห่มมากางออกก่อนปิดคลุมเข้าส่วนกลางลำตัวแล้วสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่ม ค่อยๆดึงกางเกงสีฟ้าประทับตราโรงพยาบาลออกมาอย่างระวังไม่ให้เนื้อครูดกับบาดแผล ใหญ่ช่วยยกสะโพกเท่าที่ร่างกายเขาจะเอื้ออำนวยจนสุดท้ายก็ถอดออกมาได้เฮ้อ
9 {* m8 B% @! v2 O5 A6 ?9 y4 y3 G8 |+ w( o
% m! j0 n# A4 ^8 C8 a6 K h0 ~ผมถอยตัวออกมานิดหน่อยเพื่อหันไปหยิบกางเกงเลที่พาดไว้บนพนักเก้าอี้ จังหวะที่หันกลับมาเพื่อช่วยสวมกางเกงตัวใหม่ให้แก้มสองข้างก็ร้อนซู่อย่างห้ามไม่ได้ รูปร่างสมส่วนกำยำเปลือยเปล่าของคนตัวโตเหยียดยาวบนเตียง มีผ้าห่มสีขาวผืนบางปิดพาดตัดกับกล้ามเนื้อสีแทน มุมผ้าตกลู่เผยเห็นแผลผ่าตัดบริเวณสะโพกส่วนเดียวของร่างกายด้านขวาที่ไม่พันผ้าก๊อซ อึก ผมรู้สึกตาลายหายใจไม่ทั่วท้อง ให้ตายสิ!!
" H' M: N: s+ q8 `/ p) L0 u) h9 I. e1 u
, I3 m3 c7 w& L3 I. [, G# \4 y“คุณเล็ก...”
5 r0 p% J, E% Y! g. G
l# ^5 _4 ]" a A
6 p. H( O4 g `& ^2 y“เอ่อ...อ้อฉันแค่กำลังคิดว่าจะใส่กางเกงนายยังไงไม่ให้ถูกแผลน่ะ ไม่ได้คิดเป็นอื่นนะ”
7 x+ P' c, |% Z- b _) ` i
# \$ `0 r# u4 n" o+ k7 v) ^+ X" J) `9 x& W- r; y' j* y' ~5 B
ใหญ่ยิ้มยิ้มที่อ่านได้ว่าเขายังไม่ได้ว่าอะไรเลย ยิ้มบางๆที่ทำให้ผมอาย
; X2 e3 o" j( J0 k G) P. t5 M w% M. K3 \4 k* C8 p
+ r; D3 x% s/ o* k |1 R8 W% j2 @
แกมันร้อนตัวเกินไปมั้ยคนเล็กกกกกกใหญ่เลยรู้หมดว่าแกมันหื่นกามแค่ไหน ฮือ8 x" T/ @9 W$ ~0 T0 c
2 O4 n: V- a1 K0 Z
( B3 D N/ Y. T) zแล้วผมจะทำอะไรได้ อย่างดีที่สุดก็ก้มหน้างุดซ่อนใบหน้าแดงซ่าน หลบตาด้วยการหันไปม้วนขากางเกงเลแต่ละข้างให้สั้นเป็นม้วนกลมๆแล้วค่อยๆสวมเข้าไปในเรียวขายาวทีละข้าง ขยับให้ขอบกางเกงเกี่ยวสะโพก ก่อนตลบผ้าห่มออกวาดแขนคร่อมเอวหนาเพื่อหยิบหางเชือกทั้งสองข้างมาผูกกันไว้อย่างหลวมๆ
" F' i: `% d: ]( b7 N
6 s& J, J: J$ _& S4 ]# l+ i- {, v( d. S% W; d% U0 U! ^1 F( E
“เจ็บแผลมั้ย”
d, h: h, X* t( m$ ^- w* N* W4 U# K/ i! E% S; u( S
" r# b; w! T/ ?/ Xเขาส่ายหน้า “พอดีแล้ว”0 i s$ o1 X4 \5 ]1 G0 \4 o7 c
" c8 {1 B1 R; Y: M
6 x; ^ r+ t$ v1 n& ]0 Y“งั้นฉันไปเก็บของก่อนนะ เดี๋ยวบุรุษพยาบาลเอาวีลแชร์มารับเราจะได้กลับบ้านกัน” ผมเดินเข้าไปเก็บของใช้ส่วนตัวในห้องน้ำใส่กระเป๋าเป้ เอาผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้พอสดชื่น จะได้ลืมหูลืมตาหลุดจะความหมกมุ่นลามกสักที ซ้ำสองวันมานี้ยังนอนไม่ค่อยหลับมักสะดุ้งตัวตื่นตลอดด้วยกังวลว่าใหญ่จะเจ็บแผลหรือเปล่า หิวน้ำมั้ย ปวดท้องหนักท้องเบาหรือไม่
0 r& X% r6 J K' u0 G! T1 I. s; u- Z
* [) E2 p; C7 Eซึ่งส่วนมากมักเป็นผมที่ระแวงไปเอง เพราะช่วงกลางวันใหญ่จะฉี่แค่สองครั้งคือเช้าและเย็น ส่วนกลางคืนใหญ่จะเอากระบอกฉี่(พลาสติกแบบมีฝาปิด)ไว้บนเตียงข้างตัวเมื่อปวดเขาจะจัดการเอง ให้ผมนำไปเททิ้งในชักโครกตอนเช้าตรู่เท่านั้น เรื่องปวดหนักเขาไม่ถ่ายมาสองวันแล้ว ผมข่มความอายถามเนื่องจากกลัวเขาจะอั้นไว้จนไม่สบายท้องเพราะเกรงใจผม แต่ไม่...ใหญ่บอกเขาไม่ปวดถ่ายหนักเลยผมอย่าได้คิดมาก4 s- E) B* ^: P9 h
$ |! J Q g" D/ K1 q
8 ~4 S7 `$ r* ^% ]7 R- v4 Sส่วนเรื่องน้ำดื่มเขาพอเอื้อมหยิบถึงแต่ผมไม่ค่อยให้เขาหยิบเองอย่างกลัวว่าแผลผ่าตัดจะเปิด' ]# P+ W) Z/ [ ]2 P& ]1 ]
: L1 \5 ^8 e5 p# ]; Z; G9 {
0 d% \' N& ?! vสรุปผมนี่แหละที่จิตตกไปเสียทุกเรื่อง/ g& y% k9 N p# \
S$ f! U% ]/ y1 f3 F! [5 ^% ~" p8 L
2 X+ K& w) j& C/ p! o
ขณะที่ผมออกมาจากห้องน้ำบุรุษพยาบาลก็เข็นวีลแชร์เข้ามาพอดี เราช่วยกันถ่ายโอนคนเจ็บนั่งบนรถ ก่อนที่ผมจะเป็นคนถือสัมภาระและให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลทำหน้าที่เข็นนายหมาป่วยไปที่โรงจอดรถด้านหลัง/ n# g& x3 O4 v A9 A
6 s" B P& A1 k' R _& u! H4 r/ y" g( @3 D
เมื่อนายหมาตูบขึ้นไปนั่งหน้าแป้นในรถด้วยฝีมือของบุรุษพยาบาลใจงามคนเดิม ผมก็จัดการนำสัมภาระทั้งหมดไว้ที่เบาะหลังก่อนเข้าประจำที่นั่งคนขับ เมื่อสตาร์ทรถก่อนขับเคลื่อนนายตี๋ใหญ่ก็พูดคำที่ทำให้มือข้างสับเปลี่ยนเกียร์สะดุดอย่างเสียจังหวะ# {( t- _. ]$ o, w0 Q9 T& R
. w2 [! U6 K% W9 [9 H
/ K' X) q& E! D6 O8 P$ T5 q. |
“คุณช่วยไปส่งผมที่ห้องเช่าได้มั้ยครับ”
4 a3 k2 [* Z" C+ _0 h( Q4 v/ l+ v `! ^! n& ]+ k5 p
V& q; b9 M, G" F" e; W1 j“ห้องเช่า??” ผมผ่อนเท้าที่เหยียบคันเร่งออกเพื่อไม่ให้รถเคลื่อนไปข้างหน้า9 v& Y) ] Z+ \
: g! f6 z( r t% }; k& T7 b7 F K8 ]9 w( k4 Y/ k
“แยกจากคุณมาผมก็ไปเช่าห้องอยู่”# X. i2 b4 H: y, h
; G2 a& n. }. g
6 t+ X: z1 q8 r5 n
“อ้อ อ๋อ ได้สิ” ผมหันกลับไปสนใจภาพตรงหน้าพร้อมกับเท้าแตะคันเร่ง กลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอเมื่อรับรู้ความจริงที่ว่า ‘บ้าน’ ของผมกับ‘บ้าน’ ของเขาไม่ใช่ที่เดียวกัน. p2 ?# |9 n* _& G- t4 C( T+ u6 N) {
, s0 p, Y" D9 g7 }2 ?6 S3 S# V# u8 n [% f6 J6 @* w: ]
ไม่มี ‘บ้าน’ ของเราแล้ว- o2 @' C, x$ z7 R! z; s d9 ?
3 M0 g9 ~$ b+ D" C& ?
) Q1 r7 f8 a4 k8 W7 Y
. a, x. A# C8 m4 V) X& t2 ?' A9 U2 _1 Q' o
; Z6 o& n5 a* ?# @: N* q5 e
ผมว่าสถานที่ที่ใหญ่อาศัยอยู่ไม่ควรเรียกว่า ‘บ้าน’ สักนิด
7 ~. B/ p# N6 e( y, t
( o* w5 A$ V1 E3 @3 I1 K3 a3 F- T E4 w V
มันเป็นสิ่งก่อสร้างจากปูนซีเมนต์รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าหน้าแคบยาวลึก ความกว้างของห้องเพียงกางแขนสองข้างขนานลำตัว ประตูบานไม้ผุที่เมื่อต้องการเข้าไปภายในห้องต้องหันข้างลำตัวเพราะขนาดที่กว้างเพียงครึ่งของประตูปกติ เมื่อแทรกตัวเข้าไปในห้องได้แทบไม่ต้องก้าวขาไปไหน ถ้าใครเคยเต้นลีลาศจังหวะบีกิน ก้าวขา หนึ่ง สองสาม พัก เพียงแค่นั้นก็สามารถเดินได้ทั่วบริเวณห้องนี้แล้ว & ^+ N, o2 a' p! N6 x& J, \
5 p. x. Z) J1 g9 ^8 {0 K' Q; l
. x3 d! o# h& _
สิ่งอัศจรรย์ใจที่ทำให้ห้องนี้สามารถยัดหนึ่งคนกับหนึ่งสุนัขได้คงเป็นห้องที่โล่งไม่มีข้าวของเฟอร์นิเจอร์สักชิ้นเบียดเบียนพื้นที่ใช้สอย มีเพียงผ้าหนึ่งกอง(นับแล้วมีเสื้อกับกางเกงอย่างละตัว) กับขวดน้ำโพลาริสตัดครึ่งที่มีน้ำแกงเขียวหวานขึ้นฟองบูดอยู่และกระดาษหนังสือพิมพ์ที่แผ่นหนึ่งรองรับข้าวสวย อีกแผ่นรองรับอาหารเม็ดสุนัข+ k9 }/ O7 e2 J- H: C9 k
- j; U/ F" V9 N T3 @; S7 ? K! X; h/ G6 [7 c- f: \
โดยที่ทุกอย่างวางอยู่บนเสื่อน้ำมันสีน้ำตาลคร่ำครึ
/ m' U. F4 [; ]! R. Z8 j# @9 K0 q' X% `# j5 I6 n
& B+ j% i3 N$ Y( b4 y! l
ภายในห้องไม่มีห้องน้ำ หน้าต่างสักบานหรือแม้แต่ช่องระบายลม มีเพียงหลอดไฟห้อยโตงเตงกลางห้องหนึ่งดวงเท่านั้น
0 D b( C6 s8 {( Q" b% f( L# ~5 D& E" z+ Y
0 i0 O0 i0 H% m+ z
เหมือนมันถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเก็บของ ไม่ใช่เพื่อพักอาศัย4 m& o% U- T4 T0 U& R( x
! I1 K* Q5 k) z8 G0 o5 T; L( N k$ P; p2 Q3 }! o5 L- s; O. }
น้ำตาผมรื้นขึ้นผมไม่รู้เลยว่าความเห็นแก่ตัวความกลัวของตัวเองจะทำร้ายเขาได้ขนาดนี้มันไม่ต่างจากตรอกมืดๆนั่นเลยสักนิด. M8 D& J) u% _. d8 f
) O! O+ Z9 Y. a5 p
- E0 R6 |$ ^/ i. Z" l, k4 y$ ~
ทุกคืนเขาก็คงทิ้งตัวนอนตรงนี้ตรงที่ผมยืนอยู่...
1 G/ W d5 u$ L* P! h0 X1 Q7 D4 v2 {+ G$ d; O' D. K$ P
: }9 V- R4 `- ?+ q% {6 ~; O2 y1 dเมื่อสามวันก่อนผมไปรับตี๋น้อยที่ร้านอาแปะเพราะว่าใหญ่เอาไปทำงานด้วย โดยเป็นเพื่อนเล่นชั่วคราวของหลานอาแปะ ตอนแรกผมก็สงสัยว่าทำไมไม่เอาไว้ในห้องเหมือนตอนที่เราอยู่ด้วยกัน...ตอนนี้ผมรู้แล้ว...ถ้าเอาไว้ในห้องอับๆห้องนี้ในตอนกลางวันด้วยสภาพอากาศที่ร้อนจัดมันคงไม่รอด...
3 D2 g0 M: y" P1 U V2 x! ]0 d" ]9 d- t
1 {( F% a" r: d3 d2 {$ P
“ฉันไม่มีทางให้นายพักที่นี่!” ผมออกมาบอกคนตัวโตที่นั่งรออยู่บนรถ โดยผมจะเอาของไปเก็บในห้องแล้วจะมาช่วยประคองเขาเข้าไปทีหลัง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้ก่อนเห็นสภาพห้อง
" y4 B- Q' L; c4 U' |0 W- u; L
: V5 O! h4 z6 z; C- j! A8 G
) D6 l9 B2 X/ b8 Q& G แต่ตอนนี้ผมเปลี่ยนใจแล้ว!
6 \; m# w" e2 {& Y2 L y4 J& b9 o% o; q% k! W3 h" V/ P
. q \: g6 W; i! Y
แม้สามสัปดาห์ก่อนอากาศจะหนาวจับขั้วหัวใจ แต่ ณ ตอนนี้มันร้อนมากถึง 38 องศาเซลเซียส!! แล้วดูท่าจะสูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาอยู่ในรูนี่มีหวังเขาต้องร้อนจนเหงื่อโทรมกายเป็นผลให้แผลอับชื้นสุดท้ายมันก็จะเน่าและติดเชื้อในที่สุด- d/ s) z2 i7 `' x$ W4 V1 N
. m: C0 h5 t. S* c
`! w5 s$ o7 {7 `- _! I3 [, W
ใหญ่ประคองตัวเองลุกขึ้นกยืนพิงร่างเข้ากับประตูรถ
' m+ M% K% q! k1 G; A4 g o8 l( p( C R/ R% D7 ^, u
+ G- l5 R3 Q1 R4 {2 x. G, G“ที่นี่บ้านผม”. {2 G( i. b* R9 H& w2 X4 {) G
5 o$ j: G8 v' I4 N& R: o7 R
" B3 K9 n# e( z. J5 P“มันไม่สมควรถูกเรียกว่าบ้านด้วยซ้ำ”: S2 c/ i: u, t! ^* M, P- J
. r" A4 ?6 I% c& B0 X" s& ]' O
" z' h' W* U! S: h9 o; x) ?“ไม่ว่าคุณจะเรียกยังไงมันก็คือบ้านของผมที่ซุกหัวนอนที่สุดท้ายที่เหลืออยู่...”
5 ?0 A: z, r. H9 _! t) P$ O" N4 E& \0 K- Q. T8 m4 M# @3 Z5 t
! M0 x R( c# L8 j. ^อึก ผมกระตุก เผลอกัดปากตัวเองจนได้กลิ่นคาวเลือด
1 J, h9 v/ p3 _4 d9 W* o r* `2 L" n4 X$ k- y! S F1 x( s5 [3 c
7 O; S S& p% z( S- L) d
“ขอโทษ...” ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำนี้เลยจริงๆ1 M6 ~; A# d/ R' _/ r9 Q7 `
! q7 P' \' V2 j3 B* F& K4 p! I! d) o+ Y6 r6 R
“คุณไม่ผิดขอร้อง อย่าร้องไห้...จะช้าหรือเร็วผมก็ต้องออกมาอยู่ดี”
5 r( b0 A" a8 O! r
" y3 h, X2 D( V" `0 v I* V( X" k4 S: a
“กลับไปอยู่ด้วยกันได้มั้ย...” ผมขอเสียงแผ่ว
; \* [' a# B' m* c
6 Q& ^. N8 O* d* |2 v7 g
: F) F9 k* |8 k8 A' c E$ k# O$ Nกึก
$ V/ v8 g {4 O" O0 v% _0 i3 T( A" u
) ?) T* r* N- t; z6 s8 B
4 x- c- t+ S9 P. ^. S: S {) Z Qใหญ่ชะงัก มองเข้ามาในแววตาผมอย่างค้นหาชั่วอึดใจ เสียงทุ้มก็พูดขึ้น( ^1 e" y& v" V+ J
0 }: Y3 t/ S6 U r* C
' r( k2 l* \$ Y' n“คุณไม่ต้องห่วงถึงผมเจ็บ...”" t" s2 f8 n% `6 a1 k
( X6 Z# x0 D- K8 a+ Z0 q
$ n1 t/ q/ e; P( c# y) b% a0 c- `“ไม่ใช่...” ผมแทรก" s9 y% f8 h( Z% b( r' q$ R$ S+ D4 t
+ g6 L! E f; [7 Q4 n/ }/ E: z
]1 r# ~1 v. ^0 F“...”
! ?+ x" f7 |) M% M0 l) x- p- n8 e/ G* x0 ^% a
, ? k4 m% u8 s# j4 D& q
“อาจจะ...นายเจ็บก็ส่วนหนึ่ง...ฉันอยากดูแล....ให้นายอยู่ในสายตาว่าไม่เป็นไร...” ผมสบตาเขาอย่างอ้อนวอน “แต่จริงๆแล้ว ฉันรู้สึกผิด เพราะความเห็นแก่ตัวของฉัน...ฉันกลัวตัวเองต้องเจ็บ...น้อยใจที่นายไปมีอะไรกับผู้หญิงพวกนั้น...กลัวว่านายจะรังเกียจความรู้สึกล้ำเส้นของฉัน...รังเกียจที่ฉันรักนาย...”
- J$ k% m' Z' ~
: \5 c( ^! C G9 Y, `# V' r s) t: x5 I
ม่านตาเขาเบิกโพลงขึ้นเมื่อผมพูดคำว่า ‘รัก’ ออกไปแต่ก็ไม่สามารถหยุดคำพูดพรั่งพรูของผมได้ เปรียบเหมือนรถพ่วงที่บรรทุกข้าวสารมาเต็มคันรถ เมื่อยกกระบะด้านหน้าขึ้นสูงเพื่อเทข้าวลงมามันก็ร่วงพรูออกมาจนหมดสิ้น ( b$ J% W8 y7 d) W
4 y, {' a4 ]- u( b3 \
1 i% o2 E" u0 R2 k1 T“ฉันจึงชิงผลักไสนาย...เพราะทุกครั้งที่อยู่ใกล้ความรู้สึกมากมายมันตีขึ้นมาแน่นในอกจนอึดอัด ปะทุแน่นรัดจนฉันหายใจไม่สะดวก...เลยคิดว่าห่างจากนายคงเป็นทางที่ดีที่สุด” พูดมาถึงตรงนี้ทำนบน้ำตาที่เหือดแห้งไปนานก็ก่อตัวขึ้นอีกครั้ง “แต่ไม่ใช่เลย...ไม่เลย...การไม่มีนายอยู่ข้างๆมันทำให้ฉันเจ็บปวดกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าพันเท่า”
M: s0 y2 {. Q% `2 o2 V% A
# J0 W2 _% N0 \0 ^7 i ]0 h5 i
) K$ f; I& y- \% Yผมประชิดเข้าที่ร่างหนาก่อนเอนศีรษะซบลงบนแผงอกด้านซ้ายของเขา
' h4 o8 \5 u3 t! F% r* L/ h6 J3 g7 N4 O, y/ \
, J3 O* g# P- J7 l“...ตอนมีนายถึงจะเจ็บแต่ก็อบอุ่นไม่เหมือนตอนนี้...มันทั้งเจ็บปวด ทรมาน อ้างว้างเหลือเกิน...”
! D: Q- H8 ?( V; ?4 u1 n
1 f, |+ r/ e- N, G/ t( x- w4 \ t3 ^; d
หลังประโยคนั้นจบลงความเงียบก็เข้าปกคลุม ส่วนผม...คนระบายทุกอย่างที่ใจคิดไปจนหมดได้แต่นิ่งเงียบด้วยความละอายที่ฉายชัดขึ้น หลังจากปากปิดสนิทสติก็ฟื้นคืน นี่ผมกำลังทำอะไร...ทำไมจากการร้องขอให้อยู่ด้วยกัน...กลายเป็นการสารภาพรักไปเสียนี่8 U5 D" ~! |$ n8 j! A+ d- \7 E
) T p4 z* t3 J
$ j$ _6 n3 r, Z) k. V" s% ~ผมผละตัวเองออกห่าง พยายามจะหาคำมาอธิบายให้ดีขึ้นแต่เหมือนทุกอย่างจะน้ำท่วมปากไปหมด ใหญ่คงเห็นใจกับอาการประหม่าของผมจึงยกมือข้างซ้ายขยี้ศีรษะผมเบาๆด้วยใบหน้าเรียบนิ่งที่ถึงไม่มีรอยยิ้มก็ทำให้ผมสงบลงได้ ก่อนที่เขาจะกระเผลกตัวถอยห่างจากรถเพื่อเปิดประตูและสอดร่างเข้าไปนั่ง0 t6 z. ?$ {: M# A- v0 W
' v8 l" h1 Z8 N1 }1 a0 f
- I. v6 C' W' f
การกระทำที่สื่อว่าเขายอมกลับไปอยู่ด้วยกันตามคำขอ
- f# p' x$ R) s5 \& X# ?
# Z9 b* j+ B* C0 A3 g! h, ]; t, L7 R q0 U! `. k: {2 V& J- v
เขายอมผมแล้ว...ใจอ่อนกับผมเหมือนทุกครั้ง R8 |/ S- U+ O, Q
# @( t# d# H* e6 t3 r( t# K6 @/ {7 I; k0 B7 v$ z. f" ]( {! }
ผมยิ้มพลางยกหลังมือป้ายน้ำตาทิ้ง สองขาก้าวเร็วขึ้นรถความหนักอึ้งในใจตอนนี้เบาบางลง เอาน่า แค่เขายอมกลับไปด้วยกันก็แปลว่าเขาไม่ได้รังเกียจแค่นั้นก็ดีมากมายแล้ว
. s5 h3 `) W. X3 \& M2 y. p
0 w6 H9 i8 Q! N0 Q$ s
, t3 T; X2 Z. C# P. V% ~( V' V W6 l* L
- T# q/ W: L7 k6 e
% r) C$ F% o! F2 j
2 M h! l$ L$ x# l* W* u/ z0 Y
% ?4 H$ M9 E3 d8 V/ B8 A+ v) q3 n1 D3 H2 m3 u
เมื่อถึงคอนโด...ใช่ว่าปัญหาจะจบ' {# m1 U3 n8 m2 [1 c
0 u) g# }: q9 H3 S- k
* g6 s, t5 r; ]* X
“ผมนอนโซฟาเหมือนเดิมได้”
) w; ?! U# a0 F. w" N8 l3 ]& t! w
B* O/ e7 ]; K2 u
“ไม่ได้”0 m8 v0 |' b |' d
4 R& h) P: P! T1 z9 l1 _
) \' R( f2 f z/ o3 n4 e' p“ที่พื้น...”& `$ F# R+ O( G' q" a
% I* ?$ q% [* B
8 M S! m0 U2 @ V5 S“ไม่เอา!”
' U% s# `9 L `/ ~) V
- B Q5 ^3 o9 j# `1 e& i g; F- F% [4 y* n
รอบที่แปดที่เราเถียงกันเรื่องที่นอนของเขา ผมจะให้เขานอนบนเตียงในห้องผมแต่ใหญ่ยืนยันจะนอนโซฟาเหมือนเดิมให้ได้ เขามีเหตุผลแค่เกรงใจ แต่ผมมีมากกว่านั้น ดูตัวเขาสิ!! ใหญ่อย่างกับหมีป่าซ้ำยังเจ็บหนักขนาดนี้ ไม่เหมาะอย่างแรงกับการไปนอนตัวลีบบนโซฟา ร่างกายบอบช้ำของเขาต้องการพื้นที่ขนาดห้าฟุตขึ้นไปเท่านั้น!! เขาก็เถียงมาอีกว่างั้นนอนพื้นก็ได้! กระดูกคงลั่นกรอบแกรบแนบพื้นแข็งๆสนุกเลยล่ะงานนี้!2 b6 U# o: o: \& {2 Y$ R
8 @; p$ Q+ l: x! Q" t" v$ ]5 N3 B# y7 m5 c: R7 q
เห็นมั้ย! บนเตียงเหมาะที่สุด!!& f) x7 Y9 ?9 g, X' r! C& Q
7 d; i6 P9 {9 C! z6 b- Z
7 H8 U, A1 H8 U; z3 K" C“คุณเล็กผมไม่อยากไปนอนเบียดให้คุณไม่สบายตัว”8 {2 L5 M% q5 {0 l
3 T U- o' S: H+ E: F3 U+ |
& s+ ~6 {7 e& s$ Q. Q, {6 {8 v% j/ M
“แล้วใครว่าฉันจะนอนบนเตียงกับนาย ฉันนอนที่พื้นได้!” ไม่ใช่ว่าหวงเนื้อหวงตัวไม่ร่วมเตียงกับผู้ชายหรอกนะครับ เพียงแต่ผมจะไม่เสี่ยงเอาตัวเองที่โคตรนอนนิ่งไปอยู่ร่วมฟูกเดียวกับคนเจ็บเด็ดขาด# E& I# g, o+ ^ b( ~' C0 i, z) H
t( m6 j6 ~: f# F/ R5 d u( v5 ?- Z/ @9 S/ V) L" L
“งั้นยิ่งไม่ได้ใหญ่คุณจะไปนอนบนพื้นแข็งๆได้ยังไง”! e" m+ e! n# T k2 F9 @! `3 X7 s
1 w4 o0 w# j0 T! H
% N# e" Q, l5 Y! X, X“ฉันนอนได้แล้วกันน่าฉันมีฟูก!”
' Y$ J0 Q6 A$ i
! w$ U3 G, `- n$ @* n a
2 O$ ?) U0 s5 }% u5 b8 Y* d! ]“ถ้าอย่างนั้นผมจะนอนฟูกเอง”
- _6 G5 s/ I; L9 d% F9 R, ~9 w8 Y+ K7 G9 H1 u' s
1 h" D! z ] S8 L: Z. {“แต่นายเป็นคนเจ็บ!!” ผมเริ่มขึ้นเสียง ใหญ่จึงเงียบเหมือนทุกครั้งเมื่อผมร้อนเขาจะเย็น หยุดมองผมชั่วครู่ก่อนใช้เสียงอ่อนโยนตอบกลับมา) t) {# ? x, o) d1 P7 n& h
& c3 M3 d3 E: [4 w
1 J4 m0 {0 E1 g; r9 S3 G% c7 N
“คุณกำลังทำให้ผมลำบากใจ...” ท่าทีเหนื่อยหน่ายส่งให้ผมเม้มปากแน่น “...อย่างมาก”
; i& A- Z* w4 L, C0 o
8 h! o1 |) N* y% a' v: m& a
, P( N& E1 M( g1 N6 vการที่ผมอยากให้เขานอนที่ดีๆทำให้เขาลำบากใจหรอ....ถ้าลำบากใจก็จะอึดอัด...เมื่ออึดอัดก็ไม่อยากอยู่ใกล้งั้นสิ...# ?! z# P8 ^8 d- v2 f
( q4 E! Q: e. G8 S- g' H2 |6 Y; L, k
8 F& ~4 |5 W2 [3 l2 v' I
ผมยอมเขาก็ได้...% Z4 X- u D# v3 |" G7 s' M
. C3 \; K& c: [+ O7 i2 d- O( g8 P) i+ A& N8 j- R
“เดี๋ยวฉันไปเอาฟูกให้ แต่นอนในห้องนะเผื่อนายต้องการความช่วยเหลือจะได้เรียกฉัน...” ก้มหน้ามองปลายเท้าก่อนเอ่ยเสียงหงอย ได้ยินเสียงถอนหายใจหนักยิ่งทำให้ใจเสีย แล้วหัวใจที่แห้งเหี่ยวก็พองโตแถมเต้นระรัวคับอกเมื่อเจ้าของอ้อมกอดอุ่นเข้าประชิดและใช้แขนข้างเดียวโอบร่างผมไว้, y. D2 O/ c( B e) C) {# `
3 e% h+ ]* {3 E" w/ ^1 T2 j9 R: F7 f4 W: g' m: K' G2 {
“ขอบคุณครับปูฟูกเสร็จคุณช่วยผมอาบน้ำได้มั้ย”
; w; R8 n+ G" g: O* Z4 }; O6 G9 C2 n: x
4 B) P# g1 P9 q7 R! e6 \: Bเหมือนใหญ่จะช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นด้วยวิธีการแปลกๆของเขาซึ่งชวนให้ผมใจสั่นยิ่งนัก โดยเรื่องอาบน้ำเป็นแค่วิธีการงอนง้อเท่านั้นเพราะในความเป็นจริงเขายังอาบน้ำไม่ได้ยังคงต้องเช็ดตัวไปอีกสักระยะจนกว่าแผลจะแห้งกว่านี้
$ Y% }) m. C3 n5 I9 w- K# ~( l# U6 Y% V& X
0 k0 B& Y c- _ผมจึงไปเปิดตู้ลิ้นชักชั้นล่างเพื่อหยิบที่นอนปิกนิกสามตอนแบบพับได้ (ของแถมมาตอนซื้อคอนโด) ออกมากางข้างเตียงนอนวางหมอนและผ้าห่มลงไป ก่อนช่วยประคองร่างใหญ่ที่นั่งอยู่ปลายเตียงให้ขยับลงมานอนตาม อยากจะให้เขานั่งเล่นดูทีวีด้านนอกก่อนเหมือนกันแต่ไม่อยากให้เขาเคลื่อนไหวมากเลยให้มานอนเลยดีกว่า นอนนิ่งๆเฉยๆจะได้หายไวๆ8 ^ e& n5 n9 a' e1 t. t" J4 `
5 J" Q! l8 [3 M' ~' y/ E9 n3 o+ ~& m! D
จากนั้นผมก็จัดการเช็ดตัวทำความสะอาดร่างกายให้ จับนอนตะแคงพลางเอาหมอนรองหลังเพื่อให้นอนสะดวกขึ้น เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นผมจึงทิ้งตัวนั่งขัดสมาธิลงตรงหน้าเขา
" C& m V% }! I* L1 O, Y
) Q( u( a+ l2 x6 q
6 U n1 D/ J9 c) ^# O {“มีอะไรจะคุยกับผมใช่มั้ย”
6 ]: i6 \* a7 k' O
, r1 l3 ^$ o6 U7 W/ A U+ Z
# z$ F* q8 `: k“รู้ดี” ห่างกันเป็นเดือนเขาก็ยังรู้ทันผมเหมือนเดิม“ งั้นเข้าเรื่องเลยนะ”
" {' m6 b! ~+ G) W7 d E& E/ K( H6 E- m) n
$ o+ y7 g* W% T7 q“...” ใหญ่พยักหน้าให้ผมพูด" ]- I6 i6 @/ `! P) V
( T( a; t4 ]6 f/ Y
) l8 D' X2 m/ D0 s2 ]9 N“ทำไมนายถึงบอกว่ารักใครไม่ได้” ผมเปิดประเด็นทันทีคนถูกถามนิ่งอึ้งไปทันทีอย่างไม่คิดว่าจะเจอคำถามตรงจุดแบบนี้
+ p8 h: h( B$ V1 g( P$ ^1 B4 g
2 O$ Y9 t: M+ k7 j% d+ o9 @- y1 y3 I2 V$ m- b' [7 J/ {. O
ซึ่งผมก่อนจะ ‘ตัดสินใจถามและทำบางอย่าง’ ก็คิดมาหลายรอบแล้วเหมือนกัน3 M& T7 q+ @. o/ E$ B8 v
8 B/ K- C3 F6 v
4 J* S, O& w" t# o% r2 v“ทำไมคุณ...”; C8 U% ?" N( O* i+ u1 e) [
1 J v$ o- K1 b- |5 r! t7 ~; v# o7 B( t2 |+ m) \1 R
“ฉันอยากรู้ ฉันไม่อยากจะรักนายข้างเดียวไปจนตายหรอกนะ” ถึงตอนนี้ผมจะยอมรับสภาพนี้ได้ แต่วันข้างหน้าผมกลัวว่าสักวันหนึ่งจะทนไม่ได้ ถ้ามีใครมากะเทาะกำแพงในใจใหญ่ได้ผมไม่เชื่อว่าทั้งชีวิตเขาจะไม่รักใคร แล้วทำไมผมถึงไม่ทำให้เขามารักผมล่ะ
$ E# P l9 ^5 Q% L* P. E
8 A( u9 q7 x8 r; b$ ?8 l1 E2 J2 o* H7 o6 ?
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกับข้างในตัวผมมันร้องเตือนเมื่อผมเริ่มรู้สึกดี”
5 f; t8 r+ I4 d( y
`3 o9 `8 U8 d& O+ d% [$ H ?' N9 M4 v
“รู้สึกดีของนายใช่ฉันหรือเปล่า” ผมสวนทันที/ |& J; m6 H& @' n2 g9 O, P' x
2 R" z/ q( T0 J3 P: }% B1 e( P1 s. o
“...”
, q; [9 `; n: B h7 {
1 t- u( }" }$ U) ?
( [" C/ d/ |/ q* W; X3 r“ตอบสิ”0 \5 s7 Y) S( k2 p! y
+ \+ W% s' b* ~% b: j$ r8 A
2 Q; e6 s! z( |8 V8 o" j/ x% vเขาค่อยๆพยักหน้าเมื่อถูกคาดคั้นซึ่งทำให้ผมยิ้มออกมา
I/ Z+ M" C0 s! R$ {+ e5 ~3 ?/ R- C+ l
# X5 ?' A$ x) A" Z" Y/ V9 m0 z
“แต่ยังไม่รักใช่มั้ย”
5 b3 |; B6 l# E, k/ d
( x, X' s* G) c" M2 U" s3 I( v0 s: u9 F N3 N
เขาพยักหน้าอีกครั้ง “ผมห้ามตัวเองไว้ทัน”
* @, ~7 Q9 K- j+ F: t7 D+ k/ A S0 H' _3 _) Y* ~
. f+ n j# J, ]
“เพราะเจียมตัว??”* ]1 ]$ x1 s. ]! Q) U# v8 ?5 B
0 f2 j. i& A, w" }$ B! c
; w5 Q) J, E. P7 S7 ^8 B! l7 G: g“ส่วนหนึ่ง...”7 ^. c+ t9 S; R/ q" q6 e T
( ]! J0 E( U0 L5 u4 [) e$ ~" N6 m* n" b
“งั้นดี!!” ผมเปลี่ยนท่าจากขัดสมาธิเป็นนั่งทับขาทั้งสองข้าง“ฉันขอโอกาส เปิดใจรักฉันได้มั้ย”/ s; C) q9 ?" M9 T) d6 I1 \
! k. {- A- Z1 B y( B1 a! P
, k1 a- O, O2 T9 \
คนเจ็บที่นอนอยู่เบิกตาโพลงตกใจมากทำท่าจะลุกขึ้นแต่ผมดันให้นอนลงเหมือนเดิม `2 ?9 T* M- }
* C( [2 w- Y. ^, \$ W* f I/ _2 F0 J a9 b& i1 J- S
“บางอย่างข้างในตัวนาย นายไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไรฉันต่างหากที่นายจับต้องได้ นายเลือกที่จะเชื่อบางอย่างนั่นแล้วทำร้ายฉันแทนอย่างนั้นหรอ” ผมคว้าจับมือใหญ่พลางซบหน้าลงหาความอบอุ่นอย่างร้องขอ
/ e% p% y* W5 d( r3 W! ?% E3 l) x. y. {4 u' f; M" @ t
* H" ?( R, c! _$ B( Z' |# `“คุณเล็กอย่าทำแบบนี้” เขาพูดเสียงเข้มลนลานพยายามดึงมือออกผมขืนไว้พลางร้องถามอย่างอ้อนวอน
( W2 B7 N {4 P& t
) m6 H: C( L( t( D! x2 P# u8 K! r
3 Z$ G6 N; c s3 M3 k- e) v" t“ไม่ได้หรอ...”
2 l$ K* {. ~" v- G' A7 d, |7 M/ B: q% d: i
4 ]/ b8 A' c, d! J) _1 Q) E- ^* [
“...”' w/ x+ S; m7 y
9 E$ n# l+ s( _7 b& \ p+ \( x2 R
% k% |: X4 V0 A% u/ a“ใหญ่...”
& c# ?! Q1 a. u+ Z0 n! T) L% Q9 c4 d. i- \& b4 A! p
" c/ C3 U3 N: U& x0 q# D7 a J
เขานิ่งไปชั่วอึดใจเหมือนตัดสินใจ
& _% o5 a- K) W$ u% }$ ~6 ~0 A+ D/ W+ F% H/ G; V
5 T- L- @* ?5 u0 {! Q/ S“มีอะไรที่คุณขอแล้วผมให้ไม่ได้บ้าง”
1 i0 Y. C% a# ]3 q: O+ V) ^- B# ~% u
" Y M) S+ W1 ^/ S. ^ผมรีบเงยหน้าขึ้นตาเป็นประกาย “จริงนะ!”
' B; `9 u- E1 J, y$ q ^+ |% m
; b# k" I/ o: u# Q |' g# X$ Y, n6 P5 P. h7 t( d
“อืม ผมเชื่อคุณ จะไม่ให้บางอย่างมาทำร้ายเราผมขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด ผมจะไม่ปิดกั้นตัวเองอีกแต่คงไม่สามารถรักคุณได้ในทันที”
% a- [- L& g& k0 c. B( J$ H3 D5 m5 S% ]) U" v
/ a: K8 U, J+ u
“ค่อยๆรักฉันก็ได้” ไม่ต้องรีบร้อน แค่ขอให้ผมมีหวังก็พอผมเชื่อว่าผมจะทำให้ใหญ่รักได้ แม้จะต้องใช้เล่ห์บ้างก็ตาม
0 [ n+ d8 s0 \+ h7 [* q$ i7 b: t R% t& A
' M, f1 @1 Y0 p. T. C- R+ G, M) l7 o
“คุณเล็กจะไม่อายคนอื่นใช่มั้ยผมมีแต่ตัว...ไม่คู่ควร...”8 s6 \: n x' D( o5 U
+ D4 K! t9 u C: K' j! F4 x5 ]1 q. V `, T* R! T
“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกของแบบนั้นเราสร้างกันได้”* e& ?* g+ n1 q2 E k- Z
K. ^& P" j' `0 R
- w; I+ z& }" ? “ยังไงผมคงกลับไปทำงานร้านเถ้าแก่ไม่ได้แล้ว” นั่นสิเขี้ยวขนาดนั้นมีหวังกลับไปทำงานคงไม่เหลือเงิน โดนอ้างหักค่าซ่อมรถหมด5 p+ R( A$ m3 q: |# \' u
' q- V' I' D6 n$ f4 X$ |
7 U+ D q3 P) T5 h" L$ C“ฉันคิดไว้แล้วว่าจะให้นายทำอะไร”
$ d c* i# m/ P1 r( a- c/ t. w0 F2 N+ d$ b( G$ W) o& O
, l2 F6 ^1 D2 s2 J$ A' I' G# w4 ? เขาดูสนใจขึ้นมาทันที ซึ่งเรื่องนี้ผมคิดมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เพราะเดาได้ว่าใหญ่หายดีเมื่อไหร่คงไม่ยอมนิ่งเฉยแน่ ผมไม่อยากให้เขากลับไปทำงานภายใต้สภาวะการโดนเอาเปรียบอีก
$ L3 r) n6 R2 G* K4 |0 r
0 D% A5 h3 l) ]$ {3 w' N! b3 d# y/ d1 d0 [* b' @9 p1 R
“นายสนใจจะเป็นพ่อค้ามั้ย”: n: e$ w/ l3 k, L
6 S( Y! e$ f; v6 U* X2 d- Z
- r/ ]- m2 K! g8 ^6 Z; Z4 |2 i
“หืมคุณหมายถึงขายของหรอ”, p8 b7 T0 e; K# Q F1 U# k( o9 l, c
5 c. H3 X0 B8 A1 Z3 k. M
5 m( i5 g& ^) u/ _0 K" C“ใช่คัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ของนายไง” # u s X: \9 C B- z. E
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-19 22:42:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-19 22:56:53
โพสต์ 2020-4-20 00:16:10
โพสต์ 2020-4-20 00:19:08
เปิดร้านอาหาร รวย ๆๆๆๆ 
โพสต์ 2020-4-20 01:45:31
