|
เร่ร่อน13
; U8 e% {$ z" I7 \: P; f% t' G- o# {# I% Z( Y
, Y0 o: _0 _* G, u- G8 n# \) N0 t* t( j/ R- m5 h1 d9 m* u
/ i6 {" R7 s8 |$ T: O& t
+ a1 A; Q0 Z7 `; p& `- kวันนี้เป็นวันเปิดร้านวันแรก9 Z& Z) r$ q- g i! z( a; B
& D. y# i: E$ a2 w% e1 y6 F) {8 J& }' f2 l+ d
แบบว่า...ตื่นเต้นนนนนนน; e% J& I+ _& u0 [: k9 u4 @0 b
) ]' f8 ?# H' U. S. m* }, a3 b
% d* |' p8 V1 N' I- D& I
ผมกวาดตามองไปรอบๆบริเวณร้านอย่างตื้นตันใจ รถเข็นสีฟ้าสดใสที่มีตู้กระจกวางตั้งอยู่ ภายในตู้มีเส้นก๋วยเตี๋ยวขนาดต่างๆทั้งเส้นเล็กเส้นใหญ่ หมี่ขาวหมี่เหลืองถาดใส่เนื้อสดเนื้อเปื่อยข้างกันมีถุงลูกชิ้นวางเบียดอยู่ ชิ้นหมูแดงหั่นเป็นชิ้นเรียวยาวแขวนห้อยกับตะขอดูน่ารับประทาน
: V' d. ^+ v; U! v3 g% m% |$ G% U+ l
' |" E$ x4 |8 N6 C) \
ข้างๆกันในช่องกลมมีหม้อก๋วยเตี๋ยวไอควันสีขาวลอยวนรอบๆรอยปิดของฝาหม้อส่งกลิ่นหอมของน้ำซุป4 u9 }5 _0 M/ L8 g1 `: A- m
9 S1 ~/ [) V9 l6 C! L7 n
; m0 ^% ^, `! @3 V8 \! m6 I0 tเหนือขึ้นไปด้านบนมีป้ายพลาสติกสีขาวติดสติ๊กเกอร์สีน้ำเงินว่า‘กินเส้น’ แขวนเด่นอยู่
* ~) z4 e5 d* d- }! M! k1 M. }% l6 j$ b
, g5 G* t, {9 b% u$ m! Vถัดไปทางด้านขวาร่างสูงใหญ่ของนายหมาตูบกำลังกางโต๊ะพับหน้าเหล็กสีแดงเป็นแถวตอนสองแถว แถวละสี่ตัว ให้ผมที่ยืนพักเหนื่อยหิ้วเก้าอี้หัวโล้นสีเดียวกันไปจัดวางตามโต๊ะที่ถูกตั้งไว้แล้ว' }: X) g: S1 z5 s; i
! i1 C" x0 e! g( |" V6 }' G
' }+ Z3 n' @8 s) g7 b) G$ w+ L# i“คุณเล็กไปทำงานเถอะเดี๋ยวสายนะ ที่เหลือผมทำเอง” ใหญ่ที่เสร็จจากการกางโต๊ะตัวสุดท้ายเดินมาแย่งเก้าอี้ก่อนบอก' F) [- D+ @& x0 |) x! g8 b
; i1 I) ^ h1 C0 Q$ e
! C: v9 J! V' m5 D7 h9 C% _“ก็อยากช่วย” ผมมุ่ยหน้าให้คนที่มาแย่งเก้าอี้ไปจากมือเพิ่งเจ็ดโมงสิบห้าเองเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ!! ที่ทำงานผมขับรถสิบนาทีก็ถึง!7 m, F; A9 b+ p# v3 W5 O/ g- Q
% g/ W$ B5 A3 U% @/ v
1 r, }, O, j% A/ ?( k6 d& O
“เหลืออีกนิดก็เสร็จแล้ว เดี๋ยวผมทำต่อเอง คุณมาทานอาหารเช้าดีกว่าเดี๋ยวผมทำให้” ใหญ่จับไหล่สองข้างผมจากด้านหลังดันให้มานั่งบนเก้าอี้ก่อนจะเดินไปทำก๋วยเตี๋ยวกลิ่นหอมน้ำลายสอมาให้ผมหนึ่งชาม' Z) Q4 s L u0 [9 X. I0 X/ ]
( K- |: w# z. A0 C+ {
7 A$ x9 _& v: f“ว้าววว น่ากินจัง” ผมสูดลมหายใจให้สัมผัสกับความหอม แววตามองชามตรงหน้าอย่างวิบวับ เต้าหู้ไข่หั่นเป็นแว่นชิ้นหนากำลังดีวางเรียงอยู่บนเกี๊ยวกุ้งชิ้นพอดีคำกับหมูสับปั้นก้อนกลม ทุกอย่างลอยเด่นอยู่ในน้ำซุปสีชมพูอ่อนใส7 X- c; q, I/ K! g. }
. S" k O) d' L8 ^9 H- H8 H" L
" G0 z& g" D7 q2 k3 \
“เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่มื้อเช้าเบาๆท้อง” ใหญ่ทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ตัวตรงข้ามก่อนส่งสายตาให้ผมลองชิม
0 W( M; ~" X4 z: f" K+ }8 K1 o$ p# r1 a& B* \# @) u
. x( n9 p4 W4 p p& H! z( ~% e
ผมตักเกี๊ยวกุ้งและก้อนหมูสับขึ้นมาในช้อนเดียวกันส่งเข้าปากก่อนตามด้วยเต้าหู้ไข่และตบท้ายด้วยการซดน้ำซุปตาม9 J& H D. |8 D( b& m3 l) W0 Q
& S8 t# L' b! ~) E$ o7 ?+ e! D: Y
5 a2 x3 r: V; `' K4 N3 v1 b“อื้มมมม อร่อยอ่ะ ฉันไม่เคยรู้เลยนะว่ามีเมนูนี้ในโลกด้วย ทำเป็นเมนูแนะนำของร้านเลยมั้ยเหมาะเป็นอาหารเช้าอุ่นๆท้อง” ว่าแล้วก็ขออีกคำ. k6 K" C1 g. ~$ k2 o+ v6 U+ I
* B! t8 E4 V8 d* n) ^$ Y" g J# _5 H
อื้มมมมม อร่อยยยยยย
" \6 z5 K! D. I' _/ W. S
- \$ ?- x* m: ]# _8 o4 Z6 e7 }5 Q% m* ^/ j
“ผมไม่ได้ทำขายทำให้คุณทานคนเดียว” # n3 W# g, I- i/ U3 q
0 J! M" j h8 g# p7 ^
; ^- e5 i) a/ H9 [% i/ X% cกึก
- j `- W( N3 x1 C9 B. w# ^# A
9 }5 g- {( q3 E% q/ e2 ]" G5 {
% o z9 N, n r; ?ฟันกระทบกันช้อนดังกึกอย่างตกใจ...
/ n8 X7 |5 i6 i. r4 S
% O8 Z5 S( I- O. w$ y9 @7 e, e
* [5 B7 j' o' q( w! E# z# kใหญ่ก็พูดด้วยน้ำเสียงธรรมดาแต่หัวใจไม่รักดีของผมดันกระตุกอย่างแรงจนน่าตกใจ
1 _6 N- `+ f4 O" H
- }( a' U" S- Z, d" f2 @( }
, ?# X. l0 K/ r% X Jทำให้ผมทานคนเดียวอย่างนั้นหรือ, q$ i9 e& Q2 {/ f' z8 b1 y
' I- Z& U" {4 v0 e! k2 x. a. F, ^& e) y/ y+ ^# b" G3 o% I
จะเหมือนละครดังหลังข่าวที่เพิ่งจบไปหรือเปล่านะ...
3 K+ ?- V! M" U% ?6 Y0 M m7 l' X% s9 [' E& D. e2 O
' [' l @& a4 _: j...ขนมรสพิศุทธ์เพื่อกระรัตหญิงที่รักเพียงคนเดียว
# v1 b! ^( A! ?% H% x' {* s W9 S4 {2 B
# a" O4 T, L, a w0 b...นี่ก็...เกี๊ยวรสปุญมนัสจากนายตี๋ใหญ่
' c, t& z7 C% k' J8 x# w4 ~9 D! V3 w% g( z# v$ k- U& N. ]
0 \! k8 w$ b9 ~$ n2 T2 k4 \. k( j
ฉ่า!!
! d3 ]) n- `$ Y1 o4 r6 D! t( g! v7 t" L+ A, [
8 o. ~6 r0 _9 ?: d4 Pเพียงแค่คิดใบหน้าผมก็ร้อนฉ่าดั่งไฟลามทุ่ง งือบางทีผมก็มโนเพ้อพบเกินไป จนรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่แผ่ออกมาจากภายใน T^T
4 p2 W# L: u& i& F0 w% y
$ t( u2 K9 F- [. ]+ |$ P I6 }8 @# Y. ?& p& T) i$ B) [
“คุณเล็กอิ่มแล้วเหรอ”
4 l7 e2 T, A1 d& o5 Q @1 v! K3 I/ Q4 t
5 a6 y' L9 H4 T6 }2 D. y
ผมคงตะลึงค้างนานเกินไป จึงกระพริบตาถี่หันหน้าไปมองใบหน้าคมก่อนส่ายหน้าหวือ5 J% T- v- |' q8 V
[$ {# M1 o c1 A0 b
5 t4 B4 ^) H" X; R3 o' z“ไม่ๆแค่รู้สึกเหมือนติดคอน่ะ แต่ตอนนี้ไม่เป็นไรแล้ว” จากนั้นผมก็จ้วงเกี๊ยวปุญมนัสเข้าปาก ค่อยๆเคี้ยวกรุบกรับรับสัมผัสอย่างละมุนทั่วถึง รู้สึกว่าคำนี้มันอร่อยกว่าที่เคย ต้องทานให้หมด! แม้แต่น้ำซุปผมก็จะไม่ให้เหลือ!
2 m' G8 B7 ~3 O; E3 r" T: q8 J* p7 O1 O' b( N+ f- i
$ S+ o3 Z+ V: k2 o5 d! j% @“ค่อยๆกินสิครับเลอะหมดแล้ว” ใหญ่ดึงทิชชู่จากม้วนส่งมาให้ผมยกถ้วยซดเป็นครั้งสุดท้าย เสียงก้นชามกระเบื้องกระทบโต๊ะเหล็กดังตึงสองมือยังประคองอยู่ข้างชาม แต่ใบหน้าหันข้างไปทางนายหมาตูบก่อนทำปากจู๋ ปรายตามองไปยังกระดาษชำระที่ยังคาในมือเขา
/ ]! k5 L" j7 z0 o3 R! B3 b2 o: F/ Z
5 u7 ^+ g4 a" d4 V/ K, \“คุณเล็ก...” x+ _0 Y6 o1 |
$ R. _2 z N( r& Z7 J' \, m
! H# X* D0 R. x; {' `“เช็ดให้หน่อย น้าๆ ดูสิๆเลอะหมดเลย” ว่าแล้วก็ส่งลิ้นเลียไปรอบๆริมฝีปาก ใหญ่หลุดยิ้มกับความมากเล่ห์ของผม สุดท้ายก็ยอมยื่นมาเช็ดรอบริมฝีปากให้อย่างเบามือ
" W* M( ?6 Q# O1 ?8 A
) [7 h! [0 a7 r( G _ [! Q) N
1 }+ x. {8 r+ s7 d# c8 \& F y0 Wผมอมยิ้มพร้อมทำปากจู๋ไปด้วยจนรู้สึกเมื่อยปากเหมือนใหญ่จะหมั่นไส้จนทนไม่ไหวจึงลงแรงบี้ทิชชู่ลงบนริมฝีปากผม
O% m) f0 O. w/ w
/ O' y/ J2 q. E5 }
m" m; a Y( i' |ส่วนผมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
1 Z* d2 V; M/ `" m* i: c2 E# J+ X4 _6 _& @2 g) [
0 i& h* a, ~8 W4 Fฮะๆ ผมน่ารักล่ะซี้!!% m1 U4 k! S0 v* D
) ? T3 Y% v, ]; _4 K, j# D) g3 o6 A" F
“ไปทำงานได้แล้วครับ” เสร็จแล้วเขาก็เอ่ยคำนี้ออกมาผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู เพิ่งจะเจ็ดโมงสี่สิบเอง
# a8 ^. x3 U1 i. Y( U# [
; P* r! V8 ^2 [$ E9 w$ K/ n, r* S6 K; X
“เดี๋ยวสิ ถามก่อนๆทำไมน้ำซุปมันถึงมีสีชมพูใสๆอ่ะ” ความสงสัยน่ะส่วนหนึ่งที่เหลือคือต้องการถ่วงเวลาล้วนๆ7 [4 f4 f' e8 z3 W" h2 N
/ E* M O9 _. h) ~# C6 ?4 e! a E( `% d& D, n5 `' a
แล้วเหมือนใหญ่จะหลงกลซะด้วยเขาระบายยิ้มอ่อนก่อนอธิบาย
Z) }& D' T' a: T" M, N9 A* o5 b4 C' D5 _ `9 y. L
9 H; c# P( [& w; h# W“ผมยีเต้าหู้ยี้ใส่ลงไปนิดนึงมันจะให้รสเค็มคนละอย่างกับน้ำปลา ให้กลิ่นหอมกว่าด้วย”, G* y: _4 l i
$ Y$ P' w+ ^$ l* K
; U3 K: ~4 u5 u8 n* Z/ q- M
“อืม”
9 B' j8 z. g( o W
2 p. b, H2 r( c9 G* q+ x* h# u4 {3 Q( R% Y
“ถ้าอย่างนั้นก็ไปทำงานได้แล้วครับสายแล้ว” บู่ววววว แกล้วหลงกลนี่หว่า ไปก็ได้ ชิ) f+ U0 M& `( s
, ^% W& R$ e6 X. n7 o
9 P! e0 ^8 x+ q: v: r3 ^4 x0 h“งั้นขอให้ขายดิบขายดี เที่ยงนี้จะแวะมาหานะ” เขาพยักหน้ารับ ผมเลยได้โอกาสยื่นมือตะปบไปยังแก้มทั้งสองข้างก่อนจ้องเขาด้วยสายตาดุ “อย่าเที่ยวไปมองลูกค้าสาวๆนะ” q# M; \# Z5 P- b' e" y& e3 j
) f& }5 L/ r ^& G* ]
* i' K- T; D' e. ]' ]
“ฮะๆ”
# W. M' R: |) H( V
4 T8 d' J% j% j3 V8 z7 l1 q; b6 I* _7 W1 O" s+ b) K
“ใหญ่...เล็กซีเรียสนะ” ผมปั้นหน้าจริงจัง5 i% @" A, O' }; [ I" w# n
0 I( }. ~0 [, w. \! B* [7 u8 {: [4 L* Z# O& l: I
“ผมจะไม่ทำอีกสัญญา”
$ ~7 T3 P8 u# H. j7 k: u6 S# V" i# d* f. @5 `- a
5 e* ]2 K6 G# m# E1 w/ o“ต้องอย่างนี้สิน่ารักที่สุด”
& [9 T) ?$ |% v
8 }0 m: z9 ]& ^ D! n
- Z0 I1 }/ D' |จุ๊บ!!6 x( e+ S. ?! _( J1 I: b1 m* o
0 ]- _+ n$ D8 K* x+ K, S$ {! w. P4 O
, V! U* A" ?5 [/ c( h' E& b! K5 Y. E! q; M! V
“คุณเล็ก!!”
, e+ i4 W* j% h* @9 g5 L
+ F6 v3 Z) t3 C! r' u
- ]9 l9 V: d$ `* }: I: Q3 v7 r, sผมยิ้มกว้างโน้มหน้าจูบลงบนมุมปากอย่างรวดเร็วก่อนถอนออก ใหญ่จับข้อมือทั้งสองข้างของผมดันออกอย่างตกใจ เค้นเรียกชื่อเสียงหนักพลางกวาดสายตามองซ้ายขวาอย่างเกรงว่าใครจะเห็น
2 j h& F$ V4 i/ G5 a! V. w1 w; c* N F" a; x v
. q" n% C9 A/ S" W4 x“ฮ่าๆเที่ยงนี้เจอกันนะโชคดีน้าพ่อค้าหญ่ายยยย” ผมลอยหน้าลอยตาอวยพรอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินผิวปากไปยังรถตัวเองที่จอดเทียบฟุตบาทอยู่
3 `! k& J0 F" o; q8 G5 p
9 J0 A4 y, S. ]+ w
% h' e9 C) B5 {6 A$ w: Iแหมะ นึกๆดูแล้ว เหมือนสามีภรรยากันเลยเนอะ ฮ้ามีความสุขจัง
& O3 c, v1 o+ M; X* F
- z' f0 N9 J7 e4 A( M
5 U/ Z! J% R1 `0 D
1 Z7 K n+ J( k$ S" ]; k c5 z; w' {) ~# X+ I
7 a6 {# ^( R! w9 u5 vผมมาถึงที่ทำงานด้วยเวลาขีดเส้นตายพอดีนั่นคือแปดนาฬิกาตรงเด๊ะ ไม่ได้แวะเข้าไปดื่มกาแฟเดินตรงเข้าไปยังโต๊ะทำงานเลย ชะงักเท้าชั่ววินาทีเมื่อเห็นร่างของใครบางคนนั่งอยู่บนเก้าอี้อีกฝั่งของโต๊ะ ถอนหายใจเฮือกหนึ่งก่อนก้าวมุ่งตรงไป
& Q) ]% y3 X" m3 x$ g$ Q% i8 {0 }) @7 U" b! r' W2 p/ N _
5 w D/ ]. R- N/ V
“สวัสดีครับหัวหน้า” ผมนั่งลงบนเก้าอี้พลางยกมือไหว้ ในฐานะที่เขาเป็นหัวหน้าและอายุมากกว่าผม8 M% p1 f, w! Z$ v2 h6 g
$ c9 J1 Q9 F) |; g" b {/ i8 m- r$ N' s
“วันนี้มาสายนะครับคุณเล็ก” ผมขมวดคิ้วยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู
' C- g7 [( O' T/ n* F/ X( V- y! B
" h; ?$ L- ^" j2 X, Z
“ก็แปดโมงเช้าพอดีนี่ครับหรือว่าหัวหน้ามีงานด่วนจะให้ผมทำ” ; K3 w' l1 y; J4 O
9 {7 o; b# n8 U2 B; o1 H* Y7 J7 D) j/ P
“ก็ไม่ครับแต่...เรียกหัวหน้าแล้วฟังห่างเหินจัง”& E2 H, g3 A B5 @: \3 l
3 }" f2 X r0 h& J% Y; u @ r* Y+ n/ b" _; Y9 \
“ก็หัวหน้าเป็นหัวหน้าผมจริงๆนี่ครับ” $ o" s9 Y7 F8 `& a. M# n4 t
& ~. k- p' L3 |( } I6 s8 b+ k9 c7 a/ h1 ^
% [$ l6 [0 D/ y8 y“เฮ้อ คุณเล็กนี่ก็แอบดื้อเอาเรื่องอยู่นะ”
2 h7 q0 h$ B. C9 o. }& r$ [ w% z8 Q G. p1 M
4 p/ }! G+ _" U' `4 ^% \* Aหลังๆมานี้ผมจะเรียกเขาว่า ‘หัวหน้า’ แทน‘คุณพชร’ เพื่อรักษาระยะห่างไว้เพียงหัวหน้ากับลูกน้อง แต่เหมือนคุณพชรจะไม่เข้าใจเอาเสียเลยมื้อเที่ยงถ้าผมเลี่ยงได้ก็จะเลี่ยง แต่ส่วนมากผมจะทนใจแข็งกับลูกตื้อของเขาไม่ได้นานสุดท้ายก็ยอมใจอ่อนไปทานมื้อเที่ยงกับเขาอยู่ดี เลยต้องใช้วิธีลากไอ้ปอนด์ไปด้วย แต่มันก็เป็นเพื่อนทรยศที่ไม่ค่อยให้ความร่วมมือ ยิ่งมารู้ว่าผมพาใหญ่กลับมาอยู่ด้วยกันมันยิ่งแทบจะเอาผมใส่พานถวายตัวให้คุณพชร 6 x4 f+ n* q% f7 U- B! E, e3 T
/ g `8 y9 d3 C8 |: ?; G3 u. Y- y) C$ s& P) H3 E. s) \7 v4 |
เฮ้อ เกิดมาเป็นปุญมันสนี่มันเหนื่อยใจเสียจริงๆ
- C$ ]: p9 K4 E& y% P9 V) i2 B8 v X3 L5 m
( h9 }* j+ J% N O( s7 f9 Dไหนจะต้องคอยเลี่ยงคนหนึ่งแล้วยังต้องหาทางเข้าหาอีกคน
J6 C' {. R, K: Q2 i" N" u" f) o& s% L [: z! ~6 U
% V7 J. N9 A3 P, @! j, ]“หัวหน้าเที่ยงนี้ผมขอตัวนะครับ พอดีมีธุระ” เพราะเที่ยงนี้ผมจะไปเป็นผู้ช่วยพ่อค้าใหญ่ทั้งในทางให้กำลังใจและกำลังกาย
% X! e. j& A+ N3 l8 N0 o- p
+ `4 t L/ P4 o- ~3 J
1 G: S& i% j8 L“อ้าวงั้นเหรอครับ นานมั้ย ผมรอได้นะ”
" J2 p6 K r: } n: V A% }6 O2 _0 X8 E! x+ T7 V* |; z8 k
+ [0 Z; l; h* w“เอ่อก็นานอยู่ครับ คือ...ความจริงแล้ว...” บางทีผมควรจะใช้โอกาสนี้คุยกับหัวหน้าให้รู้เรื่องไปเลย' y5 K% @' J# V p m1 F/ {% f
2 d/ ~) i: @5 H0 d8 ^7 t% L, E# R2 H. H; r. K
“...” หัวหน้านิ่งรอฟังอย่างตั้งใจ
* z! r G0 l* N" h2 a2 q$ t0 b! B+ U7 p# M2 A. p7 s4 j W
7 r O" b9 J: X" V4 o4 m" o @& N“ผมคิดว่าจะไม่ไปทานมื้อเที่ยงกับหัวหน้าแล้วครับ ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน” ยิ่งพูดเสียงก็ยิ่งแผ่ว เอาล่ะหวา ก็ขอให้หัวหน้าเป็นคนแยกแยะออกไม่เอาเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมารวมกันนะ ไม่งั้นมีหวังโดนเด้งกลับระยองไม่ทันแน่คนเล็กเอ๊ย+ a; W, Z: H9 B( q7 o
+ N' Y; w; O+ m) q$ n“คุณเล็กคงไม่ได้หมายถึงจะตัดความสัมพันธ์กับผมใช่มั้ยครับ” ใบหน้าหัวหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดขึ้นจากตอนแรกอย่างเห็นได้ชัด เอาแล้วไงคนเล็ก
% G2 a) i$ }! i- u6 Q5 @) o) l9 e: q8 |: F# \9 H+ I
/ ?' o1 H+ p" T, T/ X
“ถ้าหมายถึงเอ่อ ในทางพัฒนาไปเป็นแฟน ก็ใช่ครับ” ผมหลีกเลี่ยงคำว่าคนรักเพราะมันกระดากปากเกินจะพูด “ถ้าหัวหน้าไม่รังเกียจลูกน้องอย่างผม...เราก็เป็นเพื่อนกันได้นะครับ” ผมว่าต่อเมื่อบรรยากาศความกดดันเพิ่มสูงขึ้นจนมาคุเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ เริ่มเมียงมองมาอย่างสอดรู้ ผมขยับตัวอย่างอึดอัดทั้งที่ความจริงน่าจะชินได้แล้วเพราะทุกครั้งที่หัวหน้ามาหาที่โต๊ะทำงานก็เรียกสายตาสนใจใคร่รู้จากคนอื่นๆได้ทุกครั้งไป
7 W2 p7 \0 _( I5 F' j+ @+ o' H9 P, k* q, f. e! c
6 \5 _2 M% V @: `
“คุณเล็กมีคนอื่นแล้วเหรอครับ”
5 k; w+ v8 G( M% o* J' G* h' T3 ? k; f9 u/ j, J' [! ]& _
$ L. f; p) M0 L1 pอึก เป็นคำถามที่จี้ตรงใจมากซึ่งผมก็คงทำได้แค่ตอบไปตามความจริง+ ?- B$ r; K3 q
8 ]. Z5 ^. t q1 a& c
+ n ?: i4 `6 W5 v0 q
“ครับ”7 y' `6 m* ^; i# N2 }4 X6 g
. d- ^- O2 W% R" j) G3 `, A' i A% C, W$ |4 S
ทันทีที่ผมพยักหน้ารับความกดอากาศสูงก็แผ่ซ่านรอบตัวจนรู้สึกหายใจลำบาก เรามาคุยเรื่องพรรค์นี้กันในที่ทำงานมีสายตาพนักงานอีกเป็นสิบ ฮืออ ให้มันได้อย่างนี้สิ
) P/ L. R% Q) Q- B9 @. g1 ]
3 n, B9 Q& E( X% p* i
) t8 s/ U" A7 R4 e& {8 \9 N5 I# ?( Qซึ่งถ้าว่ากันตามจริงแล้วคือเขาไม่ได้ผิดอะไร ไม่เคยล่วงเกิน แตะเนื้อต้องตัวหรือฉวยโอกาส มิหนำซ้ำยังเป็นสุภาพบุรุษและเฝ้ารออย่างอดทน 3 ~" V3 l0 V9 |, l) c
4 T/ h/ E* v6 [: X+ j/ }9 p; W8 S/ u4 z+ ~+ k' B0 r0 r) G3 c
แย่ที่ตัวผมเองที่ไม่ปฏิเสธเขาอย่างเด็ดขาดทั้งที่ตัวเองก็รู้อยู่เต็มอกว่ารักใคร ให้โอกาสอย่างลมๆแล้งๆ บางทีความใจอ่อนขี้สงสารของผมก็ส่งผลเสียมากมายต่อความรู้สึกคนอื่นเหมือนกัน! W5 n, w/ m; _0 ^! V; D
2 o; Q" ~$ P0 E4 w
. X/ y# N; @1 ^
ติ๊ดๆ
# Z. Q e4 w8 a3 y. m: _1 i5 O
9 c2 q: M! p1 x6 s* J# [" l* q1 S6 l0 A& x9 B6 D4 H, T1 s' s( H
อีกฝ่ายจ้องมองผมนิ่งด้วยสายตาผิดหวังระคนน้อยใจก่อนถอนสายตาไปยังหน้าจอสี่เหลี่ยมที่ควักออกมาจากกระเป๋ากางเกงเมื่อมันส่งเสียงร้องเตือน เขากวาดตาอ่านเสี้ยววินาทีก็ถอนหายใจยาวออกมา" a' L9 E2 B6 ~
. E* r+ _- \ N" r
" k! @+ V3 g( v$ A. ~' B% ?7 K“ผมมีประชุมกับหัวหน้าสาขาใหญ่ต้องเข้ากรุงเทพฯด่วนกลับมาเราคงต้องคุยเรื่องนี้กันอีกทีเป็นการส่วนตัว”, O% d0 T1 X3 z- y
- y* j) r9 O* j
8 p0 ~8 K" n5 C
ครืดดดด" q! r' R5 B g3 N* U( `
2 G% _+ B, [$ M; V2 Y; t. i0 P! n$ `" X& a3 y
แล้วเขาก็ลุกออกไปทันทีด้วยท่าทางหัวเสีย ไม่มีแม้คำล่ำลาเหมือนที่ผ่านมาในใจผมวูบโหวงอย่างเกรงกลัว เหวยยยยย ผมคงไม่ตกงานด้วยเรื่องนี้หรอกนะผมยังไม่อยากกลับระยองตอนนี้ หันไปเห็นพี่มิ่งที่ถึงแม้จะไม่ได้ยินเรื่องที่ผมคุยกับหัวหน้าแต่ก็คงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศมาคุ จึงส่งยิ้มเจื่อนให้กำลังใจส่วนผมก็ยิ้มแหยๆกลับไป
, [& F% L! _: w; g; [5 s/ x# g! I- b. S1 @
7 |) }2 o- q& f7 m
เอาน่าคนเล็ก สู้ๆหน่อย( y5 f5 E" z' D! S- D8 v8 T8 w
* `5 \% z/ o0 i4 r0 ]6 d8 s
5 |6 T) }# n5 [: l; }- P( E
% s6 v2 @ B. K- d, G0 hพอถึงเวลาพักเที่ยงผมก็รวบเก็บของบนโต๊ะเพื่อเตรียมตัวไปหาใหญ่ แต่ยังไม่ทันก้าวขาลงบันไดมาชั้นล่างพี่มิ่งก็วิ่งเข้ามากอดคอชวนไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน 4 ~: _( |) Y2 S$ v7 a. z R
1 \' B( F6 d; _% T7 K: S
- V0 h9 l% F( q& ]" s' N
“ผมมีธุระน่ะพี่”
# d' r+ ]8 n: ^4 w# ~2 b
% L: M6 ^% `+ S% `& o& J0 i
: ~; x) h, ?9 [ F' C) u“ธุระอะไรของมึง นานๆจะว่างจากคิวหัวหน้ากูอยากกินข้าวกับมึงจะแย่แล้ว เนี่ย ไอ้ปอนด์ก็ไปด้วยกัน” ผมเหลือบตามองไปด้านหลังพี่มิ่งก็เจอไอ้ปอนด์เดินตามมายักคิ้วกวนบาทาให้
* ~1 A. V5 J/ @% h/ u p) }8 @8 F; A$ r0 n, u. _0 {
1 \6 c2 A4 j. N8 C+ J: N" a“วันหลังๆ”. u; N1 M0 c1 G$ [6 z% L
1 m: |* E& u8 `. K9 x
/ Q4 f* e6 K' q8 x- c" s; E6 F# P: m. _“โนวๆๆ วันนี้” ผมหรี่ตามองพี่มิ่งอย่างจับผิด ทุกทีไม่เห็นเป็นคนขี้เซ้าซี้แบบนี้นี่นา
8 t/ ~) `7 D/ y: m9 c9 b1 p3 p! p
; A& S0 o+ B# ]1 K7 _$ G9 t“มีไรเปล่าพี่อยากถามผมเรื่องเมื่อเช้าอ่ะดิ” สะดุ้งเชียวนะแสดงว่าผมทายถูก - v1 ]# i( M# ? L
, Q8 K% ]0 K; p2 C" |& i% X+ B; V X
# w3 ]% }4 Y# v6 R8 R“ก็ไม่ได้จะก้าวก่ายนะเว้ยแต่ไอ้ปอนด์มันขอมา”; ~8 [' @3 C: N
( B) A+ K3 X. y% n) A8 r, ^9 |+ [% n
. c$ z8 J, i& h! H& ]# w“เฮ้ยมาโยนกันได้ไงวะพี่” ไอ้ปอนด์ส่งเสียงโวยวายทันที
* a0 H+ a0 f8 G* ?4 [
+ y. q! C: _1 x% [! \$ h1 ^' L, i/ F) @. b( ~, q) F
“อ้าวก็จริงนี่หว่า”4 E% E' o, ]1 f3 a
: Y5 y N+ B9 y! u
) T6 a h a! ?% L“พี่ก็อยากรู้เหมือนกันแหละ”+ H- K" i5 t8 `# L1 E7 N! z
H( A" L% M7 h2 I# g# P- [% ?
% I& ?, G" Z* ?+ `( J. D6 z3 }“กูไม่ได้อยากเจาะละเอียดเหมือนมึงแค่รู้ไว้ประดับหัวจะได้เดาอารมณ์หัวหน้าถูก กูต้องเข้าพบเขาทุกเช้านะเว้ย”
( d; u4 H9 M7 N' e& Z) }! N! R) R! s" S) p; T- S" B) `/ D
8 G6 g/ _; p! y+ x
“นี่พี่...”
6 E" @' I' `9 k! T$ |1 i& g# w- ^3 \, M% u8 k$ `# w0 ]
6 s9 E4 e2 B; A% t! R4 t Z8 U
“พอๆทั้งคู่ไม่ต้องเถียงกัน ผมยอมแล้ว ดีเหมือนกันช่วยหาลูกค้าให้ใหญ่”! N0 t, {+ s8 @' `+ M" S
1 W/ O- s; P$ O4 U. x) C" H! c3 L
4 v; y" W+ Y k“นี่มึงจะพากูไปกินที่...”
9 E5 M/ B7 F' @0 S# o) {* p
* T7 ?4 w& E$ ?3 Q& {! D( u# w3 ~
6 C5 c3 {1 `0 B& |- t, Q0 I“เออ เดี๋ยวแวะไปรับพิณด้วยพี่มิ่งเลี้ยงนะ”
; o8 B: H9 x, ?
, Y- ^/ M. f$ S% Z
7 x# P, U: S; b* v“อ้าวซวยกูซะงั้น”! H* Q+ B# J1 z- ?% Y" J2 S
. \- z7 Q5 s" J
0 e& @# T$ C- J
“ช่วยไม่ได้”
5 X! m& `9 @, l8 B" G6 g3 k: ]" ~, d: w; [6 f
0 j) y$ \9 i0 j6 k g
แล้วผมก็พลิกวิกฤติเป็นโอกาส อยากรู้กันนักก็พาไปหาเจ้าของหัวใจตัวจริงซะเลย แถมช่วยหาลูกค้าไปอุดหนุนพ่อค้ามือใหม่ได้อีกต่างหาก พวกเรามารถพี่มิ่งแวะรับพิณที่ธนาคารก่อนมายังร้าน‘กินเส้น’ ณ แอดติจูดที่สามสิบสองขอบหนองสมบุญ
8 o3 A# U- ?+ K. M* e) m _( q3 L p4 V, D6 b5 p
% _5 m: ]4 v2 `, \
“นี่มันแถวคอนโดมึงนี่”
" H0 z( G. f \! ^6 Y* ~
# B0 N6 m2 t: p+ J/ T/ a$ i9 ?
% K- L7 f V( c“ใช่ดิพี่ จอดๆตรงนี้เลย” ผมชี้ไปยังช่องว่างริมฟุตบาท พี่มิ่งเลี้ยวพวงมาลัยรถเข้าจอด เมื่อรถจอดสนิทผมก็เปิดประตูลงจากรถควงแขนกับพิณเดินนำไปที่ร้านทันที
% f/ K, ?8 v4 c# m: r l% R
$ f4 {& F/ D9 G8 |; k1 E: B* z2 P& ~7 q
พิณค่อนข้างจะชื่นชอบใหญ่มากทีเดียว เหตุผลหลักคือหล่อเท่ระเบิดตรงสเปคนางทุกประการ ส่วนเหตุผลรองคือเป็นคนดีไม่ย่อท้อต่อสิ่งโชคร้ายที่เข้ามาในชีวิต เราสองคนเลยเป็นลูกคู่ที่ดีมากเวลาต้องไฟท์กับไอ้ปอนด์8 j/ _) ]$ ?! H9 H0 G) z
3 z" P* v0 C: b8 h8 l
/ l1 e k( r; m
อากาศตอนเที่ยงค่อนข้างร้อนถึงอย่างนั้นบริเวณร้านก็ยังมีร่มเงาจากต้นก้ามปูที่แผ่กิ่งก้านข้ามกำแพงมาจากด้านในของหนอง แต่ก็ยังมีไอร้อนของดวงอาทิตย์แผ่มาโดนผิวหนังให้แสบๆคันๆ
1 K% H9 G0 d! f1 V3 d$ }' n) R$ {' U% z8 n; y
, r8 R6 k7 i$ _* n0 A1 V6 ~$ U
ผมพาทุกคนเดินเข้าไปนั่งลงที่โต๊ะตัวหนึ่งที่เมื่อเช้าผมกับใหญ่ช่วยกันจัด กวาดมองไปรอบร้านมีลูกค้านั่งอยู่สองโต๊ะแต่ละโต๊ะมาเป็นคู่ โต๊ะหนึ่งเป็นชายหญิงน่าจะเป็นแฟนกัน ส่วนอีกโต๊ะเป็นผู้หญิงทั้งคู่ซึ่งน่าจะเป็นเพื่อนกันส่วนโต๊ะผมมีสี่คน
4 @2 W/ E0 r4 Q, r* S, ]8 ^. d- R2 _; i" B( c! A
% j9 N, q# k, @( D, C' |8 [6 j
เบนสายตามองไปยังพ่อค้าใหญ่ที่กำลังขะมักเขม้นกับการลวกเส้น เขาหันมายิ้มให้ผมแวบหนึ่งซึ่งผมก็โบกมือให้กำลังใจ ที่เลือกมานั่งโต๊ะไม่เข้าไปหาก็เพราะเห็นเขากำลังวุ่นวายอยู่ด้วยแหละ ไม่อยากกวน5 U( L0 W0 `6 q, K6 S0 x
2 X7 J/ o7 s, s0 H4 D
E7 T3 g" T6 p5 e: b/ r* kกวาดตามองไปรอบร้านอีกครั้งแล้วอดจะยิ้มไม่ได้ ถึงลูกค้าจะไม่ได้แน่นขนัดดูเงียบๆด้วยซ้ำแต่ก็ถือว่าเป็นการเริ่มต้นที่ดี อย่างน้อยก็ยังมีลูกค้าล่ะน่า
8 B1 {, i! q3 h- v! c2 P$ O, {( v2 {0 l% d, M7 w
; A2 t; K4 L4 O) `
“เล็ก...ใหญ่หล่อมากเลยเนอะท่ายืนลวกก๋วยเตี๋ยวยังเท่”พิณที่นั่งข้างผมสะกิดแขนยิกๆพลางทำหน้าเพ้อจนไอ้ปอนด์ต้องกระแอมเรียกสติ/ n" I/ g/ X$ N. g) U! r
7 h/ ]. B7 J7 r4 M: i
" [9 N4 X) D: O7 M W' V- O* m
“แฮ่มสามีนั่งอยู่ตรงนี้นะ”
" C" w2 D6 Q ]4 s* h9 j9 Z
, ?% U+ {7 d6 c5 ^' s+ Y H( X$ e( D; m
“อุ่ย นิดหน่อยน่า” พิณทำเป็นแกล้งสะดุ้งเหมือนกลัว ผมขำในลำคอกับการรับส่งมุกของสามีภรรยา คบกันมาตั้งแต่ปีหนึ่งไอ้ปอนด์ก็ยังไม่เลิกหึงพิณสักที* Y7 l' G3 C9 x. w& O
% m, p$ v+ E% Y4 q- e2 y: }
- Z# ?2 P, A; S9 Z/ E& m
ส่วนพี่มิ่งก็มองซ้ายมองขวาเหมือนหาใครอยู่จนผมอดถามไม่ได้
3 q* y& M; c. A) [$ p
0 y5 e/ s( N9 P' c1 A6 V3 A) Z4 F* o& h2 x
“มองไรพี่”
H9 Z# x. T' J5 Z7 c, N/ E. a2 j Y' a W7 c% ]( R" e
9 O) Y$ t4 I# c1 i" t
“หากล้องเขาถ่ายหนังกันหรอวะ แต่ไม่เห็นทีมงานสักคน”8 _. O# E7 ]! ]1 k
% o# r0 e( Z" A9 l+ |" l
4 ]% o3 B$ M8 x5 k
“ถ่ายหนังอะไร”
( Q7 y. S9 I4 n p% m- ^9 i! i
5 L! ?, G- d( m# X" i) a; \3 A6 T$ O+ T+ ?. X
“อ้าว ก็ไอ้พ่อค้าบะหมี่นั่นไง ออร่ามาขนาดนั้นช่างไม่เข้ากับเสื้อผ้าที่ใส่ พระเอกหนังแน่ๆผิวคล้ำไปหน่อย แต่ดูดีโคตร” ผมกับพิณระเบิดขำ ส่วนไอ้ปอนด์ทำหน้าปูเลี่ยนเหมือนจะอ้วกเสียให้ได้
. R4 ` y) |! A1 ] e \: d# ?5 }1 c7 i
" [0 M1 l$ i/ v% I, G) c
“นั่นน่ะพ่อค้าตัวจริงเสียงจริงเลยค่ะ ญาติคนเล็กเขา” พี่มิ่งทำตาโตหันหน้ามาหาผมทันที4 o$ |! _4 b1 u4 y* ~/ f' S. w) P" y
[& o* q; ]* v
+ q+ J: y/ l; m9 w, `
“จริงเหรอวะมึงมีญาติหล่อขนาดนี้” ผมยักไหล่; P8 Y5 w) N" N
" l* f* }0 U" u
& J3 |: N" M- o( c6 M
“ความจริงเรียก ‘ว่าที่แฟน’ จะดีกว่า”5 K. G( X5 k5 \: C* Q
$ R( k9 N2 k8 X1 o+ _, u! `7 z' o
1 D& [) ]8 b: o/ D: g“ห๊ะ!!” คราวนี้ตกใจยกกำลังสองยิ่งกว่าเดิมโดนสายตาประณามจากไอ้ปอนด์ด้วยแหละ มันคงอยากจะด่าว่าผมแรดเหลือกำลัง
8 p# z* [8 `) N v s6 `! n# i( Y0 g7 k1 e1 y, |
9 H( C+ Z4 s x6 _# U: X4 w: I“แฮ่ๆ” ผมก็เลยได้แต่ยิ้มแหยๆแล้วพระเอกของงานก็ได้เวลาออกโรง พ่อค้าในชุดกางเกงยีนตัดขาพอดีเข่ากับเสื้อกล้ามสีดำคล้องทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีกรมเดินมาหยุดยังโต๊ะที่เรานั่งกันอยู่0 @) d0 L- w- _% [9 |" W3 K
- E* Q% k$ L+ t8 N- ]4 m# ^0 r# Y( ^$ M) U
“รับอะไรดีครับ” ใหญ่ถามด้วยใบหน้านิ่งเฉยจนผมหลุดขำกับลูกค้าคนอื่นทำหน้าแบบนี้มั้ยเนี่ย ลูกค้าคงคิดว่าเป็นพ่อค้ามาเฟียซะล่ะมั้ง* J# H& y3 e# E
4 j: d) c/ @' R# P& _
+ n/ C' r, `% P4 J: F
คงมีแต่ผมที่รู้ว่าเขาไม่ได้ตีหน้าโหดมันคือใบหน้าปกติทั่วไปของเขา / k h3 Q" q) \* c
$ \1 `6 a' ?- `7 P. w7 `7 \" V# x$ _
* `/ T' o% m4 q0 jแต่ไม่ได้แล้วล่ะ ผมคงต้องเทรนให้เขาทำหน้ารับแขกมากกว่านี้ยิ้มนิดนะรับรองลูกค้าติดตรึม, e9 h) m3 r$ P o) ?4 V1 Z7 q
' M2 _& ]% z5 X1 B- t6 l$ P' X) s7 W/ q' e: `
“ขายดีมั้ยคะ” เป็นพิณที่เอ่ยทัก ใหญ่พยักหน้าก่อนตอบสองคนนี้พอคุ้นเคยกันอยู่) \: \* v. C! E* L! n' g
* ?" G$ \% q3 N3 ^5 \, d' N
4 t2 |5 k; l: z' o3 G
“พอได้ครับขอบคุณนะที่มาช่วยอุดหนุน”
) n! m$ \8 u, c8 M+ q9 m
( i" q$ h f" ~# E3 F5 i5 j8 A
0 e6 c! o$ P4 X0 W N, N! A“เล็กเขาชวนมาประเดิมร้านใหม่ไม่รู้ว่ารสชาติจะดีเหมือนหน้าตาพ่อค้าหรือเปล่าน้า”- r( b" N, w/ ]" d' N
- ]& C. I: V' X7 l8 k
: V0 W; Z4 g5 Z% j/ s“อะแฮ่ม” โอ้ย ขำไอ้ปอนด์ว่ะ. j7 `, T( V) G1 }0 m. a
0 ^: B* [$ y: N
# N! G( }4 H- i: b" J
“งั้นสั่งมาเลย รับรองพ่อค้าคนนี้ฝีมือเด็ดทุกเมนู” ผมว่าเสียงหยอก พลางหยิบกระดาษกับปากกาที่เสียบไว้บนโต๊ะมาให้ทุกคนจดรายการ ใหญ่รับกระดาษมาก่อนเดินกลับไปที่รถเข็นพี่มิ่งก็เอ่ยปากทันที6 K+ u+ y& c1 v
( M/ h- f% L. r; o
" s+ B* W+ ]: l" ], Y* I“กูว่าละทำไมมึงไม่สนใจหัวหน้ากูเลย” ชิ ผมก็ไม่ได้ชอบใหญ่เพราะหน้าตาอย่างเดียวซะหน่อย
; e- F: a+ |. }; Y& a6 L" }1 s) Y4 x+ D6 r. m' M! v/ X: @) |9 ~
หงิง...หงิง... แฮกๆ& l) X1 a' X$ k- c
" L0 v2 d: ?. T4 l
4 R+ \: o1 i7 \( E. U' i9 E8 f8 A4 _% R“ตี๋น้อย เป็นไงร้อนมั้ย” ผมหันไปตามเสียงครางหงิงก็เจอเข้ากับเจ้าตี๋น้อยนั่งลิ้นห้อยหอบแฮกๆอยู่ข้างเก้าอี้ที่ผมนั่ง มันคงเห็นผมและเข้ามาทักทาย ซึ่งพอผมลูบหัวมันก็เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยเหมือนมีความสุข ตอนนี้มันไม่ได้เป็นเจ้าหมาน้อยที่ผมอุ้มเล่นได้อีกต่อไปแล้ว กลายเป็นหมาสี่เดือนตัวใหญ่แถมฉลาดขึ้นด้วย* P0 X/ V' A7 D$ |- Z) l7 |
?1 v k. a ~! V
. V: |* g c" H, T ทุกครั้งที่ขยับตัวกระดิ่งที่แขวนอยู่กับปลอกคอสีส้มของมันก็จะส่งเสียงกริ๊งๆ จำได้ว่าช่วงแรกที่ซื้อปลอกคอมาใส่ให้ มันพยายามใช้ขาหลังเพื่อถอดออกหรือไม่ก็เอาหัวตัวเองไถๆกับพื้นเหมือนรำคาญจนผิวหนังบริเวณคอถลอก ผมเกือบใจอ่อนถอดให้มันแล้วแต่ใหญ่บอกว่าไม่ เพราะที่ปลอกคอมีจี้สลักชื่อ-ที่อยู่พร้อมเบอร์โทรเผื่อว่ามันหลงทางคนที่เจอจะได้ส่งกลับบ้านถูก. E2 @8 ^7 T+ i; T+ z% O
0 v! z# F( G$ D9 s0 q* R% G& l2 o6 o0 d, H( ~! E- Q
ใหญ่พูดกับผมอย่างใจเย็นเมื่อผมน้ำตาคลอสงสารมันว่า ‘ถึงมันจะฉลาดแต่มันก็คือหมา พูดไม่ได้ขอความช่วยเหลือไม่เป็น คุณจะถอดปลอกคอมันผมไม่ว่าแต่นั่นคือมันต้องอยู่ในห้องนี้ ผมจะไม่เอามันไปด้วย’
: t2 L. k1 n% s/ V E0 L6 q: E" D
* |: D& w0 ? `" L' U. p V2 K
" Q; l3 v/ Y0 a' cแล้วผมจะเลือกทางไหนได้อีก ให้มันอยู่แต่ในห้องผมก็สงสารมัน มันตัวโตขึ้นกำลังอยู่ในวัยซุกซน ต้องการพื้นที่กว้างๆในการวิ่งเล่น ยังจำวันที่พามันไปวิ่งเล่นในสวนสาธารณะได้อยู่เลยมันวิ่งไปรอบๆหนอง ไล่นก วิ่งขึ้นลงสะพานมุดพุ่มไม้ เล่นกับสุนัขตัวอื่น ดูมีความสุขจนผมที่วิ่งออกกำลังกายอดจะยิ้มตามไม่ได้
$ P' o9 s& V6 P7 {7 _0 _
. I6 U* b( |9 Z3 w
( N3 S3 E# K k5 `เพราะอย่างนั้นผมเลยต้องใจแข็งให้มันชินกับปลอกคอที่ใส่เพื่อให้ใหญ่เอามันมาด้วยเวลาขายก๋วยเตี๋ยว
+ }# C% F9 ~- |. V$ T, B. f: g7 M" ]* p
. F% c9 `& b! \# J* o- g4 sมันดูตื่นเต้นดีใจ เมื่อเช้าตอนผมกับใหญ่ช่วยกันเตรียมร้านมันก็วิ่งหายเข้าไปในประตูภายในหนอง ชั่วโมงกว่าๆถึงวิ่งหอบลิ้นห้อยกลับมายกขาหน้าข้างหนึ่งสะกิดขาใหญ่ยิกๆ เขาเขกหัวมันไปทีก่อนเทน้ำใส่ชามประจำตำแหน่งให้ 2 d/ Y, @/ I* p6 Y z
! i4 S& r4 G6 a, t% M4 G
2 t/ x+ m1 y3 Q% }( g+ V5 d9 sนี่ก็คงไปหนีเที่ยวมาอีก4 T8 I8 C5 K9 |8 q; S' k8 p
$ s n8 O5 D0 t* {5 J7 Z4 a0 g6 f
# o( Y) b% m0 x4 @
“ไอ้ตี๋ มานี่!” เจ้าตี๋น้อยหันตามเสียงเรียกของเจ้านายมัน หันกลับมาเอาขาหน้าข้างหนึ่งตีลงบนฝ่ามือผมสองทีก่อนวิ่งกระดิกหางดิ๊กๆไปนอนลงตรงที่นิ้วใหญ่ชี้ มันคือที่ว่างหลังรถเข็นตรงมุมเสาข้างกำแพง
- o5 c$ i! R. J1 J5 p) f5 w$ d3 w4 v- P
# K3 \, U8 B6 }: ~( `
“หมาเชี่ยไรวะฉลาดฉิบหาย” พี่มิ่งมองตามไปอย่างอึ้งๆ อยากจะบอกว่าไม่ใช่ใครจะไปสั่งมันก็ได้นะ ไม่ค่อยฟังหรอกต้องเจ้านายมันคนเดียวเท่านั้นแหละทีเดียวอยู่เลย อย่างผมบางทียังต้องพูดซ้ำหลายๆครั้ง
; }9 V$ U6 E( p1 _0 F) P" O* i/ L* g3 N
: M! W3 q% H$ T, C) u3 a7 o& Yผมลุกขึ้นไปช่วยใหญ่ยกชามมาเสิร์ฟแต่เขาไล่ผมให้มานั่งซึ่งแน่นอนผมไม่ฟัง
[; ]2 q: D0 P
% V6 I V/ z" d; v+ v1 b5 s- p0 ~3 R6 n
“ก็อยากช่วย”4 y. n* z& b7 D0 S1 V
0 C! p i" g) S5 B; ?
. N3 c' p0 Q& L, p7 M“ไปนั่งพักเถอะครับเดี๋ยวคุณต้องกลับไปทำงานอีกนะ”
1 g- e, a7 A6 D3 j' ^3 F+ J w, R: D' H; a8 ~
M9 q8 L, R$ n
“ขายดีมั้ย” ผมหรือจะสนก็เปลี่ยนเรื่องกันไป
4 V9 q* h! y8 ^$ R+ L4 h
* g( w0 l4 y1 D1 m5 D/ q
! n. ^, ^1 }# s0 F( y& `“ก็พอได้เมื่อเช้าเงียบๆ สายๆมาหน่อยก็เริ่มมีคนแต่ก็ไม่มากมาทีละคนสองคนอย่างที่คุณเห็นมีคุณนี่แหละโต๊ะที่มาเยอะสุดของวัน”
}% x3 j5 d5 M, {/ O6 R
1 u2 ?3 Q3 a9 m3 q( n! h3 z7 V* c y( x& C* |+ g- ]
ผมยู่หน้า
! n8 w+ A. u" ~- A
! w/ u6 r* c( Y+ m( T3 i. I R
& M& Y( i% w2 l0 Z, n“นึกว่าสาวๆจะมาต่อคิวซื้อซะอีก”
% V* n1 \' O' N1 z4 W
0 y4 }* a' V( X0 L: o6 W
% l; Q5 s! ]/ \9 A0 d9 e, ?" ~0 b5 [“หึๆ ไม่ใช่ในละครนะ”
& n f" e& Z% l. m2 ~) A. k
: _8 l8 F0 K4 y) y
4 ^- S5 Q! i e2 |* V; u“นั่นสิเนอะ”
* }& G( ]" s7 u$ u. m# S& i3 J" x- P O6 f
) b5 P' {$ J' V! N" _ถ้าในละครมีพ่อค้าหล่อระเบิดมาเปิดร้านขนาดนี้สาวๆคงแห่กันมาซื้อต่อคิวกรี๊ดกร๊าดกันจนร้านแทบแตก แต่นี่คือชีวิตจริง ถึงผมจะแอบเห็นลูกค้าสาวๆแอบกระซิบกระซาบดี๊ด๊ากันถึงความหล่อของพ่อค้า แต่ก็นั่นแหละ...ร้านที่จะอยู่รอดได้จริงๆต้องพึ่งรสมือความสะอาด และราคาที่สมเหตุสมผลกับปริมาณ
2 V% H* I4 k% g4 R
' L; v s- |+ ?4 z' ?; G8 y, e; L4 l. y6 A
เมื่อก๋วยเตี๋ยวสี่ชามมาเสิร์ฟผมก็กลับมานั่งทานที่โต๊ะ ระหว่างนั้นก็มีลูกค้ามาเพิ่มอีกหนึ่งคนเป็นลุงมีอายุคนหนึ่งซื้อสามถุงกลับไปทานที่บ้าน พี่มิ่งขอเบิ้ลสองพลางชมว่าอร่อยไม่ขาดปาก ส่วนไอ้ปอนด์ถึงจะยังไว้ท่าบ้างแต่ก็เห็นว่ามันซดน้ำซุปจนแทบไม่เหลือ จนผมกับพิณแอบลอบยิ้มกันสองคน
3 ~+ f7 S! h0 u* F# O
8 y& v6 f9 m1 }
7 o: d& p p$ b# V- u* q
; p4 \2 b: k( l$ @5 x! J1 W
4 g( i L1 ?" b0 Gเหมือนทุกอย่างจะไปได้ด้วยดีแต่ทางที่ดีก็มักมีอุปสรรคเสมอ
8 O$ ~9 h; z8 u3 S
5 V. m4 |1 h0 |0 ?
~$ A% |6 C& e* Yเมื่อหลังเลิกงานผมมาช่วยงานที่ร้านช่วงเย็นลูกค้าหนาตาขึ้นกว่าเมื่อตอนเที่ยงเรียกได้ว่าถึงไม่แน่นร้านแต่มีเข้ามาเรื่อยๆ- @; I. G3 k8 i
+ r0 l) [& m& c( [9 m8 ]/ v& \6 N) f0 u! R
แต่เรื่องมันอยู่ตรงนี้ต่างหาก
3 I* x4 z6 @. Q9 f( V" R4 M B# S e# f4 [# E# W/ F1 V
0 R! b/ F; o: M% ]2 q. @“ค่าที่อะไรกัน พวกเราเซ็นสัญญาว่าจ่ายเป็นรายเดือนนี่” ช่วงประมาณทุ่มนึงก็มีผู้ชายหน้าโหดสองคนขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าร้านพร้อมกับบอกว่ามาเก็บค่าที่รายวัน
- O+ K2 i& h" y& d3 g+ G0 G5 r# g
) ?& v. P% m7 y( Z4 v' O" M6 ?% y1 Z- r
รานวันแป๊ะแกสิ!! ดูก็รู้ว่าพวกทำกร่างไถเงิน
* k% O. y: V V
' k y! t% a# i3 b4 d3 V; `, Y# |4 o8 R+ u1 {
“นั่นมันก็ส่วนรายเดือนไม่เกี่ยวกัน ถ้าอยากอยู่อยากปลอดภัยมีคนคุ้มครองก็จ่ายมาซะวันละสองร้อย”
. ]" m1 U, B% l! O4 W$ |3 Z0 S9 {0 e8 r9 j
! b. G+ q) n! ~! c3 d" Y; g“สองร้อย! จะบ้าหรอขายก๋วยเตี๋ยวตั้งแปดชามกว่าจะได้สองร้อย อยู่ดีๆจะมาเอา ไอ้ความคุ้มครองอะไรนั่นเราไม่เอาหรอก” ผมโวยวาย ลูกค้าที่นั่งอยู่หันมามองจนผมต้องเบาเสียงลง แต่ก็ช้ากว่าพ่อคนตัวโตที่แทรกมาด้านหน้าและดันผมเข้าไปหลบข้างหลังเขา: r* s( g& z c9 r2 u* ]6 Y0 l+ {$ `
4 S3 W" X/ ~5 h, G& @6 H. l4 [
7 ?7 m0 a1 U( Z5 g7 b“เฮ้ยถ้าไม่จ่ายก็ขายที่นี่ไม่ได้!!”
& L/ h, K1 P: q4 b( F/ H3 g' A8 P' } w# H6 }+ k1 g
' f/ V' ~- r5 K! V1 s) o“มีสิทธิ์อะไรวะ” ผมตะโกนข้ามไหล่สูง ใหญ่หันมามองทำนองให้ผมเงียบก่อนหันไปทางไอ้บ้าสองคนนั่น% e& x( r2 Z0 p
2 F0 c! T& O8 ^2 D( M$ `
5 _( R6 J7 D. n% t- y“สองร้อยใช่มั้ย”
. I. }. u9 n n' W6 O7 ~: @9 n8 i- V8 ]; c* P0 Z( `3 [
) _( x) G) w i; A* D0 Q“เออ”
# O$ P4 L0 M5 c5 u* ?3 |, x. C
9 J$ q! I$ i8 `* _. R* |7 @, q
7 g' }# k8 |+ A. ^* E' C2 Mใหญ่พยักหน้าแล้วควักเงินจากกระเป๋าผ้ากันเปื้อนส่งให้พวกมัน% C& N- t0 ] M2 R# v* K
t. F G: L! G' D7 Y* G& e+ x& ?2 e, v. v
“ใหญ่!!”! x4 h ?! L* Y
. U+ t0 Q# w9 ^
$ K; H9 b( ?* }) U, }* m
“แค่นี้ก็หมดเรื่อง” มันตบแบงค์ร้อยสองใบลงบนมือแปะๆก่อนเดินออกไปด้วยใบหน้ากวนตีนมากผมโมโหจี๊ดๆจะไปเอาเงินคืนแต่ใหญ่ก็รั้งแขนไว้7 D: k+ L& g3 F3 w- p; \
) {2 }: P0 Q* E1 h# k/ w) D3 j+ s ?4 A) U
“คุณ...เราต้องหากินแถวนี้อีกนานร้านกำลังไปได้ดีถ้ามีเรื่องตั้งแต่วันแรกลูกค้าคงไม่กล้าเข้ามากินอีก”. H9 {6 k# B1 D! U" g
& [( A1 u4 ~. o' i) _/ X: e' K% U
9 K! `; b1 y) h: f1 n! U“แต่วันละสองร้อยเลยนะ!!”
0 m# |2 u5 N0 `, K( ~4 g, {
5 l9 W, ^+ P0 B4 O' Z# e: e6 H( K, }5 r% r
“คิดซะว่าแลกกับความสบายใจของลูกค้า”
3 Q8 u% C9 g3 ?* Z
$ Z$ a$ \; m' ?. c T
" s+ R$ k0 a9 B/ @“ทำไมเราไม่แจ้งตำรวจล่ะ”
_+ E; p! ~# W' b2 k, ?% i, j& x2 ^4 U( v/ G( }" N0 B
8 X5 L" M+ h* U& {3 t
“คุณคิดว่าพวกมันมาป่าวประกาศเรียกค่าคุ้มครองขนาดนี้ตำรวจจะทำอะไรมันได้เหรอ เผลอๆมีคนใหญ่โตหนุนหลังด้วยซ้ำ คุณเล็กเชื่อผมนะ” ใหญ่จับมือผมขึ้นมาก่อนใช้มืออีกข้างลูบแผ่วอย่างปลอบโยนให้เย็นลง9 b4 o' ?- o& `8 a$ l
4 z( B# }8 E) g. z- V) P c5 |- e
ฮึ่ย!! แล้วผมจะทำยังไงได้ล่ะพ่อครัวใหญ่เขาตัดสินใจแล้วนิ!!
: w. ?2 ^6 q$ Q/ K% ]1 y" C0 Y' ]
# i- s2 t5 H1 l5 I, [' t oน่าเจ็บใจชะมัด! + U& V: H$ F' T }0 w5 `9 L, x
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-19 22:43:59
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-19 23:15:50
โพสต์ 2020-4-20 00:58:06
โพสต์ 2020-4-20 01:02:04
