รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 14 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน14
' H  j; E+ \5 ^" j# L3 H% n7 F
' ^- U7 ~" a; z$ C" E. h

' L9 l+ k# u/ A& D" \ร้าน ‘กินเส้น’ ขายดิบขายดีขึ้นทุกวัน


ด้วยรสชาติที่ถูกปากทำให้ลูกค้าแวะเวียนกลับมาอุดหนุนตลอด บวกความหล่อเหลาของพ่อค้าและเจ้าหมาตาแต้มดำที่เป็นสัญลักษณ์ประจำร้านไปแล้ว แบบที่ไม่มีใครรู้หรอกว่าร้านกินเส้นอยู่ที่ไหน แต่ถ้าบอกว่าร้านคนหล่อริมหนองล่ะก็ถึงบางอ้อกันทุกคน
5 U1 A* I8 n# e8 N8 ^: b9 j

4 [) V& d2 v7 M0 `4 I0 m( }และแน่นอนว่าเมื่อลูกค้ามากขึ้นก็ต้องมีการเพิ่มโต๊ะ เพราะโต๊ะแปดตัวไม่เพียงพอเอาเสียเลย ยิ่งช่วงสองสามทุ่มคนจะแน่นมากต้องมายืนออรอจับจองเก้าอี้กัน คนที่รอได้ก็รอ รอไม่ไหวก็สั่งใส่ถุงกลับบ้าน บางคนหงุดหงิดกลับไปเฉยๆไม่ทานเอาดื้อๆเลยก็มี ดังนั้นเราเลยซื้อโต๊ะเพิ่มและจัดวางให้ติดๆกันจึงได้เพิ่มมาเป็นสิบหกตัว ถามว่าพอมั้ย ผมบอกเลยว่าไม่พอ แต่พื้นที่เรามีจำกัดเพิ่มมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

2 r9 Y2 g; L8 b. Y+ z7 ]+ W4 ~
/ |' M4 {. d! s& T  D$ \ผมเคยเสนอให้ใหญ่เช่าบล็อกเพิ่มอีกหนึ่งบล็อก แต่เขาไม่เอาบอกว่าไม่อยากเสียค่าเช่าไปมากกว่านี้แล้ว เพราะไม่ใช่แค่รายเดือนที่ต้องเสียเพิ่ม แต่มันหมายความว่าไอ้พวกเรียกค่าคุ้มครองก็ต้องเรียกร้องเพิ่มเช่นกัน คิดแล้วก็แค้นไอ้พวกปลิงดูดเลือดนี่จริงๆ ขอสาปส่งให้มันหมดไปจากสังคมสักทีเถอะ  
% z/ p* x. I8 S) _9 j: ?. L

/ q4 w) [/ k( ^+ V1 f8 dเห็นใหญ่บอกว่าขอขายแบบนี้ไปก่อนเก็บเงินทุนได้สักก้อนค่อยไปเช่าตึกแถวคงจะคุ้มกว่าการเสียยับเสียย่อยซึ่งผมก็เห็นด้วยเอามากๆ
. b/ J  r; H4 G, D; I
* E6 f$ d7 k7 @" a) k0 G$ J3 P
เห็นไอ้พวกเก็บค่าคุ้มครองทีไรก็อดโมโหไม่ได้ทุกที ผมจะเกลียดเอามากๆและก็ต่อต้านที่สุดคนประเภท...เหยียดคนจน...แบ่งชนชั้น...ตัดสินกันแค่ภายนอก...ดูถูกคนที่ด้อยกว่า...ขูดรีดคนทำมาหากิน แล้วให้ตายเถอะ!ผมไปที่ไหนก็ต้องเจอคนประเภทนี้ทุกที่ไป ให้มันได้อย่างนี้สิ!

. [9 X" u  B1 w# _7 d) ]; H+ h
พักเรื่องนี้ไว้ก่อนที่อารมณ์จะขึ้นสูงอีกครั้ง ทั้งที่ผมเป็นคนใจเย็น ถึงจะติดนิสัยเอาแต่ใจจากการเป็นลูกคนเล็กมาบ้างแต่ก็ไม่เคยโมโหเกรี้ยวกราดสักที แต่เรื่องนี้ยอมไม่ได้จริงๆ
$ n- R- }9 j9 b
. O; s) Y2 W/ C% c
เอาล่ะ พอๆ มาพูดถึงเรื่องดีๆกันบ้างดีกว่า

" T) ~3 c  m" U2 I* r/ m3 E
มีรายการอาหารมาขอถ่ายทำล่ะทุกท่านนนนนนนนนนนนน

( |; W( u6 M7 W4 m, H# G: r% G) k
7 w/ i( g- t' [ถึงจะไม่ใช่รายการอาหารโด่งดังขึ้นชื่อ เป็นแค่ช่วงๆหนึ่งของรายการที่ให้ผู้ชมทางบ้านส่งจดหมายมาแนะนำ แต่ผมก็ดีใจมากๆเลย ใหญ่ที่ถึงแม้จะหน้านิ่งๆไม่ค่อยแสดงอาการแต่ผมก็แอบเห็นว่าเขาตื่นเต้นไม่น้อย
' ], S# u- @! o  T) M5 z. A, h

“โอเคครับ เรียบร้อย...เดี๋ยวผมขอเมนูอร่อยที่ทางบ้านส่งมาทางรายการนะครับ แล้วถ้าทางร้านมีเมนูเด็ดอีกก็นำเสนอได้” หนึ่งในทีมงานที่เซ็ตฉากหามุมถ่ายทำเรียบร้อยแล้วหันมาแจงกับผมด้วยท่าทางเป็นงานแต่ใบหน้าก็ยังคงความเป็นมิตร ผมพยักหน้ารับคำอย่างแข็งขันเตรียมพร้อมนำไปถ่ายทอดให้พ่อครัวตัวจริง

& }: L5 u) \$ Y+ I
“งั้นเดี๋ยวเริ่มถ่ายทำเลยนะครับ”
6 E% r( [9 K$ G. ^$ S) {

“ให้ทำตามปกติเลยใช่มั้ยครับ” ผมค่อนข้างเครียดกับเรื่องนี้จริงจัง เพราะถ้าให้มาพูดแนะนำส่วนผสมวิธีการทำนายตี๋ใหญ่ของผมล่มแน่ๆ นี่แค่เรื่องรายละเอียดต่างๆที่ทางรายการชี้แจงยังไปนั่งนิ่งอยู่กับเจ้าตี๋น้อยซะงั้น ต้องให้ผมเอาไปถ่ายทอดอีกที

; P( F+ `! S0 j4 z2 r
$ \( e! t& P- ]9 k# I# R" vแล้วก็ไม่มีทีมงานสักคนกล้าเข้าไปพูดคุยก็ทำหน้านิ่งเป็นยักษ์ปักหลั่นขนาดนั้นเขาก็กลัวโดนต่อยกันน่ะสิ!
' ^2 P* \7 U* a

# g% F# ]* X" M7 `5 Pซึ่งผมก็เห็นใจทั้งสองฝ่าย...ทางทีมงานก็กลัวใบหน้าถมึงทึงไอ้ผมก็อยากจะบอกเหลือเกินว่านายตี๋ใหญ่ของผมแค่ตื่นเต้นก็เท่านั้น เฮ้อ
# @" [  d- l  t5 h; H- H
, L- G: S5 ~& H* z
“ครับเราแค่ต้องการบรรยากาศของทางร้านและชิมเมนูที่ทางบ้านแนะนำกับเคล็ดลับความอร่อยนิดหน่อยไม่ลงลึกไปถึงวิธีการทำ”

3 }2 B: C4 u8 K
* h" C  u& E: m$ j# u$ bเฮ้ออออ โล่ง ถ้าแค่นั้นคงไม่มีปัญหา
! i) S9 Z8 @# p

/ l0 E: K# \) C1 Aดังนั้นผมจึงไปถ่ายทอดสิ่งที่เจ้าของร้านตัวจริงจะต้องทำ ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากแค่ทำบะหมี่ตามปกติเดี๋ยวทางทีมงานจะตามเก็บภาพเอง หลังจากนั้นก็นำบะหมี่ไปเสิร์ฟกับพิธีกรรายการแล้วร่วมนั่งพูดคุย

6 J, Q9 T, u6 n$ z
ซึ่งทางรายการเลือกเวลาในการถ่ายทำตอนห้าโมงเย็นเป็นช่วงที่ลูกค้ายังมีไม่มากและเป็นช่วงแดดร่มลมตกให้บรรยากาศร่มสบาย
1 i) D8 x4 |, y

  g: P7 N7 @, c* ~2 G; I“ใหญ่พร้อมมั้ย” ผมถามพ่อค้าบะหมี่ที่หน้านิ่งมากคนภายนอกดูเหมือนไร้อารมณ์ แต่สำหรับผมใหญ่กำลังกดดัน
! S. ^+ e; a0 n& |. _1 D: N0 r/ T6 ~

8 b. l' m( N* {เขาพยักหน้า มือกำกระบวยลวกเส้นแน่น

" e. Z: z( x1 J; n! \* I4 e7 R& d
3 ?1 e% G+ `* G, l“แค่ทำอย่างที่นายทำทุกวัน ไม่มีกล้อง ไม่มีทีมงานมีแค่นายกับลูกค้าที่รอชิมบะหมี่สุดแสนอร่อยอยู่” ผมบีบมือให้กำลังใจ ดวงตาคมเฉียบสบมองผมนิ่งก่อนระบายยิ้มบางออกมา


และพยักหน้า
3 K9 `0 p3 |$ X( D: r8 h

" X$ H! L) X! y: K0 j1 A! F$ n/ aผมยิ้มและยื่นมือไปหยิกแก้มสากเบาๆอีกครั้งก่อนก้าวถอยหลังหลบมุมกล้องออกมา ใหญ่ยังยืนนิ่งจวบจนได้ยินเสียงสัญญาณจากทีมงาน ชายเจ้าของความสูงร้อยเก้าสิบห้าก็ตวัดมือหยิบจับเส้นลงกระบวยพลางจุ่มลงในหม้ออวลไอร้อนกระดกข้อมือสองสามทีก่อนยกขึ้นมาสะบัดไล่น้ำออกแล้วเทเส้นลงในชามกระเบื้องตราไก่ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนมือเป็นหยิบจับเครื่องปรุงอย่างคล่องแคล่ว แล้วสุดท้ายก็จบด้วยตักน้ำซุปราดลงในชามที่ถูกจัดเรียงเครื่องต่างๆไว้อย่างน่าทาน


8 h1 k& P7 [7 gหลังจากกระบวนการทำเสร็จแล้ว ต่อมาก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยนั่นคือขั้นตอนการชิม ใหญ่ทำการแจกจ่ายให้ทีมงานทั้งหมดที่มีประมาณห้าคนและชามสุดท้ายก็เป็นของพิธีกร
+ t! w' u/ ?- f/ k
9 a8 ^: v1 w: s, C* O% n& E
8 ^. C, Z- M4 H3 \- t6 E6 T! Dหนึ่งตากล้องจับภาพ หนึ่งพิธีกรพูดเจื้อยแจ้วและตรงข้ามคือหนึ่งพ่อค้าบะหมี่สุดหล่อเลื่องชื่อ
/ I9 Q$ j2 [0 `; Q$ y
% f( `1 d& q) d2 c7 W" t
+ }  J; d$ o: U5 ]  R7 d) \; j( \# v1 ?ผมยังจำวินาทีที่ทุกคนตักบะหมี่ส่งเข้าปากได้ ถึงจะไม่ได้ทำหน้าตาอร่อยโอเว่อร์แอคติ้งเหมือนพิธีกรสาว แต่สีหน้าทุกคนก็ฉายแววพึงใจกับบะหมี่ร้าน ‘กินเส้น’ ไม่น้อยเลยทีเดียว
, f* z' `% V: ~' K* u7 p5 b
# O* l, _2 |# u  y/ I( I$ H' j& S" A
* Y% \4 c0 c" B& d, ^# Z" Gแล้วการถ่ายทำก็ผ่านไปด้วยดี ยังอดขำกับท่าทางพ่อค้าบะหมี่ใหญ่ไม่ได้ ให้สัมภาษณ์แบบถามคำตอบคำจนพิธีกรแทบลมจับ ดีที่ความหล่อแหลาของพ่อค้าช่วยขับให้เธอมีกำลังใจในการกู้สถานการณ์จนการถ่ายทำผ่านไปได้ด้วยดี
* s3 y8 D' M8 g
6 l) E0 ?  R* E$ f+ c7 I( E% J! Z3 z
‘โหหน้าตาน่าทานมากเลยค่ะ ขอชิมเลยนะคะ’


/ [& ~) B# D2 d$ i+ F! o2 ^ใหญ่ >>> พยักหน้า
$ W% u1 j3 W* ^) U3 p
/ D7 b9 r% g3 t0 [
, {" V. o+ I1 c: h/ f‘อร่อยมากเลยค่ะหืม โดยเฉพาะน้ำซุปหอมมากเลย’


ใหญ่ >>> นิ่ง
6 w! ?, s6 q1 K$ V
7 B1 V' s. ]% m
7 w: s( g% V. _7 a! B6 J7 B‘เอิ่ม...ค่าไม่ทราบว่าคุณใหญ่มีเคล็ดลับอะไรที่ทำให้บะหมี่มีรสชาติอร่อยขนาดนี้คะ’

- b7 t4 A, E* A# P1 J
ใหญ่ >>> ‘น้ำหมัก...ครับ’
7 B# a1 E# N. O( E

/ `* Q8 H+ |, o0 v. F% T, V‘หืมน้ำหมักเหรอคะ หน้าตาเป็นยังไงเอ่ยยย’


9 ~, U0 C( \6 l. pใหญ่ >>> เสือกถ้วยน้ำหมักให้ชิม
. G8 g/ P; D, `+ q* u# W" E
5 T; D$ z% ?& D) ^9 v* Z5 H' I
: Y! _  G  r& Z! N! Z( r1 mพอเถอะ แค่นี้ผมก็สงสารคุณพิธีกรสาวจะแย่ ฮ่าๆ
8 ~& Z4 X: E- J1 a( i
8 X7 H7 a- B# E) p% f# E
หลังจากทีมงานยกโขยงกลับไปหมด โดยแจ้งวันออกอากาศเทปนี้คือวันเสาร์หน้า พ่อค้าขายบะหมี่ของเราก็นั่งไหล่ลู่หูตกถอนหายใจเฮือกๆอยู่บนเก้าอี้หลังรถ เข็นข้างๆกันมีเจ้าตี๋น้อยนั่งมองตาแป๋วอย่างนึกสงสัยว่าเจ้านายมาดเข้มของมันเป็นอะไรไปเสียได้
( d$ A$ {0 H/ {& e' g% D& @4 _
" |1 E/ ^, @9 [
! |! ]) }9 x) y1 Y3 x4 }5 E“ว่าไงชายหนุ่ม” ผมเดินเข้าไปลูบศีรษะของนายหมาตูบที่นั่งคอตกอย่างขบขันปนสงสาร
/ D5 A, a( F: U
7 g: W+ L/ p1 d( W0 R4 i
! i% c; x" y$ q2 b4 h4 I“เฮ้อผมไม่เอาแบบนี้แล้วนะ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ถอนหายใจเฮือกอีกครั้ง


“ทำไมล่ะ ร้านนายจะยิ่งขายดีขึ้นนะ” มือสางเส้นผมดำสนิทลื่นมือเล่น เจ้าของหัวทุยเงยหน้าขึ้นสบตา สายตาคมเฉี่ยวบัดนี้ฉายแววหงอยมองผมอย่างร้องขอพลางส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย จนผมอดที่จะถามไม่ได้


“นายไม่ชอบมากขนาดนี้เลยเหรอ”


“เปล่า...ผมแค่...ไม่ชิน”
0 ^1 P/ ]& _6 T1 ]/ L/ ]

“บ่อยๆนายก็จะชินเอง”


“โธ่ คุณเล็ก”
# }6 l2 _; Y* [+ D
6 s/ Q" h3 U& c* G9 a+ K: `
* g7 j/ q) J1 d0 G“ฮ่าๆ โอเคๆ ต่อไปถ้ามีอีกฉันจะปฏิเสธให้นะ” ผมหัวเราะร่า วาดวงแขนรอบศีรษะของใหญ่กอดรัดเข้ามาซบอกแล้วโยกไปมา เราจะทำท่านี้กันได้ก็ต่อเมื่อเขานั่งและผมยืนเท่านั้น ถ้านั่งหรือยืนทั้งคู่หมดสิทธิ์เพราะผมจะกลายเป็นแกะน้อยในอ้อมอกหมีใหญ่ทันที


“คุณเล็ก ลูกค้ามา” แล้วผมก็ผละตัวเองออกทันทีพลางหันไปส่งยิ้มแก้เก้อให้คุณป้าวัยสี่สิบที่ยืนอยู่หน้าร้าน แกส่งยิ้มหยอกเย้ากลับมา ใหญ่ตีหน้านิ่งลุกขึ้นสวมผ้ากันเปื้อนแล้วเดินไปรับรายการตามป้าสั่ง
3 |, o: ^/ b3 l+ L. z6 W7 B# S
2 Z: ]- o! J+ `2 Z  F: hน่ารักจริงๆเลยน้านายหมาตูบเนี่ย
) c' `$ T0 b- f6 L2 N7 ]4 d+ M+ t

, M% Y, x* B! [
2 y+ a  ^" q  g% D3 D( c, L
หลังจากรายการออกอากาศ นอกจากลูกค้าขาประจำที่เป็นคนแถวนี้จะเพิ่มขึ้นแล้ว ยังมีลูกค้าขาจรมาแวะเวียนเข้าร้านไม่ขาดสาย จนเราวางแพลนที่จะขยายร้านอย่างจริงจังช่วงนี้มีดูตึกแถวไว้บ้าง อยากได้แบบไม่ห่างจากที่เดิมสักเท่าไหร่นัก
: j1 j6 k7 v0 R. o# l" z
) Y# b1 l5 ~8 P$ _6 S
8 r+ ?$ M% q! m3 O, d& w) j. wและลูกค้าประจำที่ผมจำได้ติดตาคือเจ้าของร่างสูงไม่น่าเกินร้อยเจ็ดสิบ ผิวขาวจัดเนียนละเอียด โครงหน้าได้รูปดวงตากลมโตเป็นประกาย ปากบางเฉียบนิดจมูกหน่อย กริยาท่าทางเรียบร้อยเนิบนาบ ถ้าไม่นับการแต่งตัวและผมสีน้ำตาลแดงซอยสั้นใครๆต้องคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงแน่ๆ ผู้หญิงที่สวยจัดซะด้วย


/ @6 e9 p! P) D. u# Sทุกครั้งหลังเลิกงานผมจะมาเป็นลูกมือให้ใหญ่ ซึ่งนั่นก็ประมาณห้าโมงเย็น ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงต่อจากนั้นผู้ชายหน้าสวยคนนี้ก็จะมานั่งตรงโต๊ะชิดกำแพงตัวหนึ่งพลางสั่งบะหมี่หนึ่งชาม ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเขาถึงจะกลับ

" c5 C8 d  b' g, k' i: {$ _8 z
ช่วงแรกผมยอมรับว่าอคติกับเขาไปเสียหน่อย ก็ที่เห็น...บะหมี่เขาไม่ค่อยจะทานหรอกมองนายหมาตูบของผมซะมากกว่า แล้วไม่ใช่แค่เขาที่มอง...ใหญ่ก็เหลือบตามองบ่อยๆเหมือนกัน แล้วจะให้ผมไม่ร้อนรุ่มในใจได้ยังไงเล่า!!
/ z6 }! C: ~8 F/ w

แต่ใหญ่ก็มาอธิบายให้ผมฟังทีหลังว่าที่เขามองเพราะรู้สึกว่าโดนจ้องก็เท่านั้น แล้วเขาจะมีสายตาไว้มองใครได้ในเมื่อมีผมอยู่แล้วทั้งคน ซึ่งพูดจาดีผมเลยให้ผ่าน
) D/ }! Y( v/ d; j% K* }4 a+ a* p
+ B# r2 [  q% s$ N0 S
ส่วนผู้ชายหน้าสวยคนนั้นผมก็มาเข้าใจทีหลังว่าที่เขาจ้องมองใหญ่คงเป็นเพราะรูปร่างท่าทางเหมือนแฟนของเขา เพราะทุกครั้งเมื่อผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเป๊ะจะมีรถคันหรูมาจอดเทียบฟุตปาธก่อนจะมีชายรูปร่างสูงหล่อมารับกลับไป สันนิษฐานได้ว่ามานั่งทานบะหมี่คร่าเวลารอแฟนหนุ่มเลิกงาน ตั้งแต่นั้นผมเลยเลิกระแวงบ้าบออีก

0 Z( X& Y' v, ~5 _* I
* Z6 @! G2 d; o1 x  U- g5 I9 G“พี่เจมส์??” ผมเสิร์ฟชามลงบนโต๊ะ ในจังหวะที่จะยิ้มให้ลูกค้าก็ต้องร้องอุทานเมื่อเจอเข้ากับรุ่นพี่ที่สนิทสมัยมัธยมฯ เค้าหน้ารูปร่างเปลี่ยนไปบ้างแต่ผมมั่นใจว่าจำไม่ผิด
  `/ B$ _6 [3 f3 i' ^2 m
. |0 N' h  }7 ?/ P1 d, B0 P2 K7 T
“อ้าว เล็ก” ใช่จริงๆด้วย ผมยิ้มกว้าง หันไปมองทางพ่อค้าหน้าหล่อก่อนหันกลับมาหาพี่เจมส์อีกครั้ง
% U' n6 @  ?0 g1 c* X
1 Z2 R' u# D: A( q; c1 p3 c0 H
“เดี๋ยวผมมาคุยด้วยนะพี่ ไปทำงานแป๊บ” พี่เจมส์พยักหน้ามึนๆผมรีบวิ่งกลับไปเสิร์ฟชามก๋วยเตี๋ยวตามโต๊ะต่างๆเมื่อมีช่วงว่างผมจึงกลับไปนั่งคุยกับพี่เจมส์


“พี่เจมส์มาทำไรที่นี่เนี่ย” ผมเลื่อนเก้าอี้มานั่งร่วมโต๊ะ
; B( W  a9 `; t/ U7 k
# \( M* U; J1 c$ F% k
- ^$ [: |+ `, \) i2 i1 L2 Z2 `“พี่มาต่อยมวยน่ะ”
. u! E5 o1 X$ n% f

* i6 y2 N9 k% g( _5 h“อ้อ” ผมพยักหน้าเข้าใจจำได้ว่าพี่เจมส์เป็นนักมวยโรงเรียนตั้งแต่ ม.ต้น พอขึ้น ม.ปลายค่ายมวยก็ติดต่อไปเก็บตัวฝึกซ้อมทำให้ต้องย้ายโรงเรียน
. _0 F- l5 f) [6 c+ u  ?6 k

9 z, q. j5 A) D  a$ i3 m5 z: _นี่คงจะมาแข่งขันชกมวยจำได้ว่าที่หน้าค่ายจิรประวัติมีเวทีมวยอยู่
, e+ p1 z; z2 s) m/ b
; s$ y$ I& D* z6 ?* M1 E
จะพูดก็พูดเถอะ ถ้าพี่เขาไม่ย้ายโรงเรียนเราสองคนก็คงเป็นแฟนกันไปแล้ว เพราะช่วงนั้นก็เกี้ยวกันไปเกี้ยวกันมาอยู่ แหะๆ
6 O9 \5 N/ Y$ Q4 B

& x* E& z2 f1 E4 y6 J“แล้วเป็นไงชนะป่ะพี่”

  M/ u' v5 R6 E3 v) h3 C
“รุ่นไหนแล้ว” พี่เขายักคิ้วให้ ผมยิ้มกว้างอย่างยินดีด้วยพี่เจมส์ยิ้มตอบก่อนถาม “แล้วเล็กล่ะเป็นไงมาเสิร์ฟบะหมี่ล่ะเนี่ย”


ผมหันไปมองนายหมาตูบที่ง่วนอยู่หน้าร้านก่อนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
( W/ ~; N. |6 H  y& F) N

' [) v8 f' J+ `( ^. s“มาช่วยแฟนน่ะพี่” ผมยิ้มเขินๆพี่เจมส์เลิกคิ้วก่อนหันไปมองตามสายตาที่ผมเพิ่งละมา
- ?% R( h5 }1 q! U: ]

“โหมีแฟนหล่อมาก”
7 t7 V2 j9 X+ l; m+ U6 e" E, z
8 a; |# D- H& n# e. e3 c
. L2 a+ r$ c6 B3 n: U2 \“พี่ก็!”
* o. E& g. v* {9 E# D
# s8 n# @, x2 N9 e% |$ a) X
7 S3 j  Z4 V6 L' q% n0 _“หึๆ”


คุยสักพักพี่เจมส์ก็ขอตัวกลับไปพักผ่อนเพราะต้องนั่งรถตู้กลับกรุงเทพฯเลย ส่วนผมก็รีบกลับมาเป็นเด็กเสิร์ฟต่อ ยิ่งช่วงสองสามทุ่มเหมือนแข้งขาผมจะพันกันอยากจะมีสักยี่สิบมือ ฮือออ มีเสิร์ฟผิดโต๊ะด้วยแหละ ดูจากสายตาใหญ่แล้วเขาก็อยากจะมาช่วยแต่ตัวเองก็ยังละจากกระบวยไม่ได้เลย


% K1 J: m4 U, L- Y5 G7 e+ cเหนื่อยมั้ย ก็เหนื่อยนะแต่มันก็มีความสุขเมื่อนึกว่าชีวิตของใหญ่กำลังเติบโตแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ


สี่ทุ่ม ร้านปิดแล้ว....
# ]; r) W/ @4 d% F  X1 a/ B7 r

ณ ตอนนี้เรากำลังช่วยกันเก็บร้าน...
& m$ Z4 f9 A  M% I0 m3 {
/ P; P& S* _6 u% x0 M, y4 `
ผมเก็บกวาด ใหญ่เก็บโต๊ะเก้าอี้


ผมเอาขยะไปทิ้ง ใหญ่เช็ดล้างตู้
8 S0 k+ b# ^/ v8 M. z- F

3 d( K" x6 ?6 \และสุดท้ายเราก็มาช่วยกันล้างจาน ผมประจำกะละมังน้ำเปล่าส่วนเขาประจำกะละมังน้ำฟอง เก้าอี้ขาสั้นคนละตัว พื้นที่โดยรอบเงียบสงัดมีเพียงเสียงรถราที่วิ่งสวนไปมาเป็นระยะ

0 X4 _4 p. ?" n8 d
5 P# Y, u4 K1 r. ]) c4 t6 w“คุณกลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้นะทางนี้ผมจัดการได้” ใหญ่บอกขณะขัดหม้อ
( b' R5 R0 b: x9 ]2 n' \
% {- Z, O3 r5 G" I& [9 s
2 I( G$ b5 E5 |+ L* R' K9 m' B“ช่วยกันน่าจะได้กลับบ้านพร้อมกัน” ผมล้างชามขึ้นคว่ำในตะกร้า

/ r8 y: ?  u6 j2 T1 t% D
“แต่คุณทำงานมาทั้งวันยังต้องมาช่วยผมอีก แทนที่จะได้พักผ่อน”


6 D6 C& P' g! K. A“ฉันเต็มใจและมีความสุขมาก” ผมยิ้มแฉ่งกลบเกลื่อนความดื้อรั้น เอาเข้าจริงถึงกลับห้องไปก็นอนไม่หลับอยู่ดีต้องรอใหญ่กลับมาก่อนอยู่แล้ว

) Q: m* N0 E) J$ c9 m
! k, J5 N* t2 S' R7 G% a“คุณดื้อจริง” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ใบหน้าคมนิ่งก็โน้มลงมาจรดริมฝีปากลงที่ข้างขมับผมอย่างอ่อนโยนผมยิ้มก่อนจะหอมแก้มใหญ่กลับไป
: w% }$ d* d$ B1 c7 k+ d
/ F! x8 u) H6 Q2 y
- G9 p/ y% s5 B# w5 v“แค่ได้รางวัลอย่างนี้ทุกวันฉันก็หายเหนื่อยแล้ว”
0 P0 `8 I7 H* ~' m3 i


. J" Y1 d' ~8 I9 s  }/ Z6 R5 t" y
, x" p* d1 c7 j9 X+ W+ i

* D$ _; e1 o& Cติ๊ดๆ
7 q2 p( A6 Z; ~& W# ?: y; N

. P$ i1 c3 v9 o- T3 |  ~  j
- d0 E" t+ R7 |( z‘ผมอยากคุยกับคุณพรุ่งนี้มาเจอกันหน่อยได้มั้ย’
5 u* r% \6 X4 {, s! t
. O( }" e. x  p8 ~( [" L" W

ผมถอนหายใจเฮือกออกมาก่อนวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะตามเดิม คงหลบหน้าคุณพชรต่อไปไม่ได้แล้ว นับแต่วันที่ปฏิเสธไปคราวนั้นก็ผ่านมาเกือบเดือน เห็นทีคงต้องคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที


8 q  d: X% N0 [% e+ ~9 i0 s5 Aนี่ถ้าไม่ติดว่ามีโครงการใหม่เข้ามาทำให้หัวหน้าต้องเดินสายประชุมเป็นว่าเล่นจึงไม่มีเวลามาจัดการเรื่องส่วนตัวล่ะก็ ไม่อยากจะคิดเลยว่าตัวเองคงโดนเรียกตัวไปคุยตั้งนานแล้ว
2 A2 r- @, U  \, Q+ X1 I$ e

“คุณเล็ก?? ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ” ใหญ่ที่นุ่งกางเกงขายาวเพียงตัวเดียวเดินมาขมวดคิ้วใส่ผมที่นั่งห่อเหี่ยวอยู่บนโซฟา จริงสิ ผมมายึดที่หลับที่นอนเขาไว้นี่นะ

1 Y) g* r; k* y- S7 \$ I2 `* y
“ใหญ่...” ผมเรียกชื่อเสียงอ่อนอ่อยลุกขึ้นเดินเข้าไปสวมกอดร่างสูงใหญ่ไว้โขลกศีรษะเข้ากับแผงอกหนั่นแน่นอย่างคิดไม่ตก
. I$ {7 b* I+ K- w2 ?( n  P

“เป็นอะไร” ใหญ่ถามเสียงนุ่ม มือสากลูบแผ่นหลังผมแผ่วเบา

, b1 S5 j1 C$ T9 c/ x0 w) y7 S& p, x5 M5 l
จะทำยังไงดี ถ้าหัวหน้าไม่พอใจจนไล่ผมออกถ้าตกงานทางบ้านรู้เรื่องก็จะถูกหามกลับระยอง และถ้าผมต้องกลับบ้าน....แล้วผมกับใหญ่ล่ะม่ายยยยยยยยย
8 }$ M& S) `& I* X* W* P
+ P) b+ e) e1 ^2 {3 F+ A9 Y# c
% O5 h* _* f: ~“นาย...”


  h1 s5 i: z. i  C“หืม”


“ฉันจะพยายามเพื่อเรานะ” ผมไม่ได้อธิบายอะไรไปมากกว่านั้นขณะที่ใหญ่ก็ไม่ถามอะไรเพิ่มเติม มีเพียงวงแขนผมที่รัดเอวเขาแน่นขึ้นและอ้อมแขนอุ่นหนาที่โอบรัดปลอบโยนกลับมา

“หัวหน้า สวัสดีครับ” ผมเอ่ยทักบุคคลที่ใส่ชุดไพรเวทสบายๆด้วยกางเกงยีนขายาวเสื้อคอปก การแต่งตัวที่ค่อนข้างจะแปลกตาคงเพราะผมไม่เคยเจอหัวหน้าในวันหยุดมั้ง เขามานั่งรอผมอยู่ก่อนแล้ว
& M8 A7 h$ {2 N" B" F3 g4 o% a

) y* k5 c" E( F- E5 U“นั่งสิ” ผมนั่งลงตรงข้าม เหลือบตามองบรรยากาศโดยรอบนิดหน่อยขณะขยับตัวอย่างอึดอัด ด้วยหนึ่งผมไม่ค่อยได้มานัดตามโรงแรมหรู(แน่ล่ะ ต่างจังหวัดแบบนี้จะมีโรงแรมหรูสักกี่ที่กัน) และสองเจ้าของนัดทำหน้าตาเคร่งขรึมจนผมหายใจลำบาก

/ N8 s8 J1 V' k6 L+ y/ t4 O* L) s
, n! Q, V4 o  Y7 j5 v“สั่งอะไรก่อนมั้ย”

) L4 k: N& g% E
“เอ่อตามแต่หัวหน้าเลยครับ”
5 V+ U$ J9 E$ Z; g$ @
# m6 e+ `+ p. a7 C9 Q9 H. I# ?- r
“นอกเวลางานไม่ต้องเรียกผมว่าหัวหน้าก็ได้” ผมขยับตัวอย่างอึดอัดอีกครั้ง
4 v& O+ F7 b; J& z; n4 X% G
. Y- E" R. L7 C; V0 ^7 N: Z! ~
“ผมชินเรียกหัวหน้าแล้วล่ะครับ” เขาจ้องมองผมนิ่งอย่างหยั่งเชิงก่อนจะถอนหายใจหนักอย่างยอมแพ้ในที่สุด

9 E3 `/ n$ ?0 ~) Z7 t
1 D' C" c7 a  h# ]5 P; l7 P“ตามใจละกัน” หัวหน้าว่าแค่นั้นก่อนเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองซึ่งผมเพิ่งทานอาหารฝีมือใหญ่ก่อนจะออกมายังไม่หิวเลย แต่หัวหน้าคงยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ตามมารยาทแล้วผมก็ควรจะทานเป็นเพื่อนเขา



! t. s" z" R9 M3 P/ V  d“ตกลงคุณมีคนรักแล้วเหรอ” ผมแทบสำลักเม็ดข้าวตายอยู่ๆก็ถามโพล่งขึ้นมาขณะทานอาหารไม่ให้ตั้งตัวเลยสักนิด


. Y- M, v2 k; ?* O1 J) y“เอ่อจะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ”ผมวางช้อนลง


7 S8 S5 c- K# j5 k* R* O' n1 U“แล้วคุณมาเอ่ยปากให้โอกาสผม??” หัวหน้ามีสีหน้าไม่พอใจขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเอาแล้วไง


+ T2 o9 E8 r6 ]2 Z$ r“ตอนนั้นเรายังไม่ได้คบกันน่ะครับ มีแต่ผมที่ชอบเขาข้างเดียวเอ่อ...อย่างที่คุณได้ยินผมชอบเขาก่อน” ผมเกาหัวเก้อๆ“ผมเลยอยากให้โอกาสคุณเพราะเข้าใจคนหัวอกเดียวกัน แต่สุดท้ายเมื่อรู้ตัวว่ายังไงก็เปลี่ยนใจไปจากเขาไม่ได้จึงมาบอกหัวหน้านี่แหละครับ”

$ K, h, n$ b# q  n& u& ~
ผมไม่ได้โกหกนะ ผมรีบมาบอกหัวหน้าแล้วแต่ช่วงแรกที่ปล่อยทิ้งไว้สักพักก็เพราะมันต้องเตรียมใจรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นบ้างใช่มั้ยล่ะ

# D' t1 W' _. i. G( ?
“ถ้าผมบอกว่าไม่ยอมแพ้ล่ะ” เอาแล้วไง ขอให้เป็นแค่การพูดลองใจทีเถอะ นายหมาตูบของผมเซ่อซ่ากว่าจะมาประมือกับผู้ชายที่ขึ้นเป็นผู้บริหารทั้งอายุยังน้อยนะ!

8 e! P2 X+ R+ m- H( Q4 a9 Y# i
“แหะๆอย่าเลยครับ ผมว่าสักวันจะเจอคนที่ดีกว่าผมแน่ๆ”

8 l/ P! s& J$ ?6 a# G
. u5 J! Z2 W  Z- _- ~2 {( \“คุณรู้มั้ยว่าทำไมผมถึงประสบความสำเร็จได้เร็วนัก”
6 D8 @  a9 _1 s; k
9 k" p) H* m5 \$ E
“ครับ??” อยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องให้ผมมึนงงไปหมดเริ่มจะตามไม่ค่อยทันแล้วนะ

/ N) U* A, m2 v. W9 d2 Z1 [5 S" \
“ผมมักจะมีเป้าหมายที่ชัดเจน เมื่อมีเป้าหมายก็ต้องรู้จักวางแผน แน่วแน่มั่นใจแล้วก้าวไปตามแพลนชีวิตที่ออกแบบไว้” เขายกน้ำขึ้นจิบก่อนวางลงแล้วพูดต่อ

3 A6 v  d& M9 L/ g9 Z4 I$ u
, M2 w8 c6 E, nส่วนผมก็เสหลบสายตาจริงจังที่จ้องมองมา

. v0 M  I% Y5 y+ x2 W: b
“ผมไม่เคยมองอุปสรรคระหว่างการไปสู้เป้าหมายว่ายากเลยสักนิด ตรงข้ามมันกลับท้าทาย” ไม่รู้ทำไมรอยยิ้มมุมปากทำให้ผมรู้สึกประหม่าจนต้องยกแก้วน้ำส้มที่เหลืออยู่มากระดกดื่ม
( v( V) N( Q  a8 _7 J
. U/ m* U' [( J( u/ T
$ k+ j/ Y% c9 d5 \8 O1 `“ถ้าเส้นทางไปสู่เป้าหมายไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ผมก็แค่ปรับใหม่ บางอย่างถ้าใช้แต่ความถูกต้องแล้วมันไม่ใช่ก็ต้องมีพลิกแพลงกันบ้าง”

% J( w) A1 e/ H. E. [! e' u
; J9 `( r+ O: i0 Z" N4 [สองมือผมบีบเข้าหากันแน่น เหงื่อเริ่มผุดพรายเขาต้องการจะสื่ออะไรกับผมกันแน่นะ??


! j) R% d- P( h7 @$ M" Bคราวนี้เขาประสานมือลงบนโต๊ะก่อนยื่นหน้าเข้ามาใกล้รอยยิ้มสุภาพที่มักปรากฏบนใบหน้าเขาจนชินตาบัดนี้มันกลับเต็มไปด้วยเล่ห์กล
0 u) ]8 k6 j4 o; ?, p

“คุณว่ามั้ย เส้นทางที่ถูกต้องมันก็แค่คำสวยหรูที่ปั้นแต่งขึ้นมาเพื่อซื้อใจคนก็เท่านั้นแต่ความจริงแล้วมันเป็นหนามเล็กๆที่น่าหงุดหงิดรำคาญใจซะมากกว่า รู้มั้ยเพราะอะไร”
5 B0 C/ |) D  \
# y/ C9 Y% x) V# h( y, Z
# w; Z5 r2 n% o“พะ...เพราะอะไรครับ” ถึงในอกจะสั่นไหวเพียงใดแต่ผมก็พยายามข่มเสียงออกมาอย่างปกติที่สุด บางอย่างกำลังบอกว่าวันนี้เขาไม่ได้นัดผมเพื่อมาเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาเพียงแค่นั้น
* ?& }' g5 Q" z1 Z* d8 p/ e, s
* c9 X, \& x7 m
“เพราเส้นทางที่ถูกต้องมักไปถึงเป้าหมายช้าหรือไม่ก็ล้มเหลวคุณคงไม่คิดว่าผมมีอย่างทุกวันนี้ได้เพราะเส้นทางบ้าบอนี่ใช่มั้ย”


มุมปากแสยะยิ้ม ผมสะดุ้งเฮือก ความร้อนรุ่มแล่นพล่านในกาย เหงื่อเม็ดโตเริ่มผุดพรายทั่วใบหน้า ไม่ใช่...มันไม่ใช่เพราะปฏิกิริยาตอบสนองธรรมชาติของร่างกาย ยอมรับว่าตื่นกลัวแต่มันไม่มากขนาดที่ทำให้ผมควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เช่นนี้ เหมือนถูกกระตุ้นด้วยสิ่งแปลกปลอมบางอย่าง แต่ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรด้วยซ้ำก็รู้สึกเบลอไปหมด
. }& O  o+ e$ M' C+ _

2 Q1 B7 _0 Z4 f9 v1 `รู้ว่าถูกลากถูกชักจูงแต่ทำอะไรไม่ได้เลย...บังคับร่างกายตัวเองไม่ได้เลย....

+ j/ J& r9 ~* ~& s0 H# U
/ m7 h  L# R1 M% D4 |5 B
* m$ N/ B  v2 W: t' j
3 @0 [- z( m* a7 R, J& y

ฟึ่บ!!

2 B* V( M- c0 i6 s# B' O
ร่างกายถูกโยนโครมลงบนเตียง ก่อนสองมือจะถูกรวบขึ้นเหนือหัวแล้วมัดไว้กับหัวเตียง ในใจผมเต้นรัวด้วยความตื่นกลัวกู่ร้องโหยหวน ทุกส่วนในร่างกายเหมือนไม่ใช่ตัวเองความรู้สึกเหมือนถูกผีอำ พยายามขยับก็ขยับไม่ได้จะเปล่งเสียงร้องลำคอก็เหมือนถูกบีบตีบตัน มีเพียงลูกตาที่สามารถกรอกไปมาได้เท่านั้น
2 q- c+ s( e$ }( Y

* y8 v# t5 z0 B9 M; `% F! G0 Yโสตประสาทรับรู้ทุกอย่าง ตั้งแต่โดนพามาที่ลิฟท์เขาห้อง จนจบลงบนเตียง แต่ไม่สามารถบังคับร่างกายได้เลย

% c6 h. E* B. d7 \. L3 n7 }9 ~( i0 H
ไม่คิดเลยว่าคนที่กำลังกระทำสารเลวกับผมจะเป็นหัวหน้าที่เคารพนับถือมาโดยตลอด

5 t0 }, y: u8 B. n* D
6 y9 z# d' e$ W% S, U- d“คุณเลือกเองนะ” เมื่อมัดมือผมติดกับหัวเตียงมันก็ขยับลงมานอนข้างผมตะแคงท้าวศอกลงบนเตียง มืออีกข้างลูบไล้มาบนใบหน้าผมอย่างแผ่วเบา...ชวนขนลุก

; c4 m6 U& D4 x9 a8 ^+ Q
ผมส่งเสียงอื้ออึงในลำคอพลางจ้องใบหน้านั้นอย่างตื่นกลัวช่วยด้วย ใครก็ได้มาช่วยผมที
+ b9 ^; \9 Q" |5 z1 R3 \
# h) T# ]) R8 W* k+ P) c  O
“ผมจริงจังกับคุณนะ คุณคือยอดดวงใจ คือรักแรกพบที่พาหัวใจผมสั่นไหว เพียงแค่คุณรับรักผมก็จะกลายเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกผมจะดูแลคุณ ให้ความรัก เอาใจใส่...” มันพูดเสียงละเมอเพ้อพบขณะที่มือก็ไล้ไปตามใบหน้าลงมาลำคอก่อนลากไล้ปลายนิ้วมาปลดกระดุมเสื้อผมช้าๆแล้ววกกลับมายังใบหน้าอีกครั้ง

: g! }, F3 m/ }2 M
“แต่คุณก็ปฏิเสธมัน!!” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวให้ผมสะท้านเฮือก ร่างที่นอนอยู่ผุดลุกขึ้นก่อนลงแรงบีบที่สันกรามจนความเจ็บปวดแล่นริ้ว แม้ร่างกายภายนอกที่นิ่งเฉยเริ่มสั่นเทิ้มอวัยวะภายในบีบรัดแน่นขัด“...ไปเลือกไอ้พ่อค้าขายบะหมี่ซมซ่อ!!”


เฮือก!!!มันรู้...มันรู้แล้ว...แสดงว่านัดผมมาเพื่อจัดการผมโดยเฉพาะ แล้วใหญ่ล่ะ!!มันจะทำอะไรใหญ่มั้ย...ไม่นะ!!

: c7 ~- ]) H& h, U# d) B
“แต่วางใจเถอะ...” น้ำเสียงมันกลับปรับโทนอ่อนนุ่มอีกครั้ง แต่ไม่ได้ทำให้ความกลัวในใจผมลดลงเลย “...ไม่ต้องกลัว...ผมรักคุณมากขนาดนี้จะทำร้ายคุณได้ยังไง...” มันล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบซองบางอย่างขึ้นมาก่อนจะเปิดปากถุงเทของในนั้นลงบนฝ่ามือ แล้วใช้นิ้วมืออีกข้างหยิบขึ้นมา...เป็นเม็ดสีขาว...เหมือนยา...ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับผมแน่
, |$ s$ ^1 A5 z6 b+ c
  o& x9 `2 |  f0 i
“กินซะที่รัก...แล้วเราจะได้มีความสุขกัน” เม็ดยาถูกยัดลงเข้ามาระหว่างรอยแยกของริมฝีปาก ผมพยายามกัดฟันแต่เหมือนทุกอย่างจะไม่เป็นผลผมควบคุมมันไม่ได้ “กลืนซะ...อย่างนั้นแหละเด็กดี...”

% a; n6 i' O2 u7 M' V
! d* C0 V: z9 R% Hร่างกายผมกลืนเม็ดยาลงไปมันยกยิ้มพอใจก่อนค่อยๆปลดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเหลือเพียงแค่ชั้นในอย่างไม่รีบร้อนเหมือนรอเวลา...
2 X6 b0 k6 `. \% S

จากนั้นความสนใจก็หันเหมาที่ร่างกายผม ลงมือปลดเสื้อออก...ร่างกายรู้สึกถึงความร้อนรุ่ม...เมื่อกางเกงถูกดึงหลุด...ผิวเนื้อที่ถูกสัมผัสลูบไล้สะท้านเฮือกและเรียกร้อง...


แม้ในใจกู่ร้องรังเกียจหลีกหนี...แต่ร่างกายกลับเบียดรัดเข้าหาอย่างต้องการ


3 B2 T# N, i! v6 N“เป็นไงที่รักเริ่มขยับตัวได้แล้วใช่มั้ย นั่นแหละ เดี๋ยวผมจะปลดข้อมือคุณนะเราจะได้สัมผัสกันและกัน....”
" Z/ f5 Q5 ?  e( Y& H7 |
4 C0 x6 ^/ t% Q. [
ไม่...ใครก็ได้หยุดผมที...ผมไม่ต้องการแบบนี้...ไม่อยากได้สัมผัสอันน่ารังเกียจนี้...
$ b* [3 E0 I5 M% M
4 U: w; D3 a  K) V1 c* c/ ~
7 Y) }7 O) T* \% T0 g6 N2 B  wน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างทุกข์ทม...แต่กลับเปล่งเสียงร้องครางอย่างสุขสมออกมา



$ l3 N# V0 ]: z& Z4 a- B* R* e: Y

  {- r2 r& q, W. W) uกริ๊ก!!
5 b( _2 g3 O- ^0 j0 v4 t

โครม!!
9 o/ h# e% i' @% N0 e) \

ในขณะที่สองร่างกำลังซุกไซ้โรมรันเสียงทุบบางอย่างตามมาด้วยเสียงประตูที่เปิดออกกว้างกระทบผนังโดยแรง ร่างด้านบนลุกพรวดขึ้นแต่มือผมกับไขว่คว้าหาสัมผัสนั้นอย่างน่าสมเพช
0 R( v! ?1 ^. ]8 W- y" c. B
& V0 U) L5 v+ O/ y& r8 U
“คุณเล็ก!!” เสียงเรียกดังกังวานอันคุ้นหูดึงให้ผมหันกลับไปมอง ดวงตาที่พร่าเลือนด้วยกามารมณ์สว่างขึ้นทันตา และวินาทีต่อมาก็ถูกบดบังด้วยทำนบเขื่อนน้ำตามากมาย
  A! Y$ |7 t6 s" h
! _% @2 x1 V9 O4 I4 h2 L
. j3 s2 W5 J% z3 A“ใหญ่...ใหญ่...ใหญ่” ผมส่งเสียงเรียกเขาไม่ขาดปากหัวใจอุ่นวาบอย่างรู้สึกปลอดภัย พยายามรวบรวมสติของตัวเองกลับมา
& k  m9 \3 q' S" ?. _+ X" j/ e5 o
7 u( F0 [1 f! D* `. T
" a$ h' K( s4 ~3 {  c; h“มะมึง...เข้ามาได้ยังไง!!” เสียงตวาดกร้าวอย่างโมโห พร้อมนิ้วสั่นระริกด้วยความเกรี้ยวโกรธชี้ไปยังร่างสูงใหญ่ของผู้บุกรุกที่หน้าตาดุดันไม่ต่างกัน มองไปยังกลอนประตูก่อนเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา
& X7 u3 @$ a' M* |7 {! e. G

ประตูตรงหน้าที่ถูกเปิดออกมีรอยโหว่ตรงส่วนลูกบิด เลื่อนสายตามาจึงพบว่าลูกบิดประตูพร้อมส่วนล็อกรูปทรงบิดเบี้ยวทั้งยวงหลุดคามือเจ้าของร่างสูงใหญ่ผิวเข้มตรงหน้า
% A8 i# }( T) @6 f' Z

เป็นไปไม่ได้...โรงแรมหรูแห่งนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ยอดเยี่ยม ทำไมถึงปล่อยไอ้ขี้คากแต่งตัวมอซอเข้ามาได้ และยังสามารถทำให้ประตูมีรอยโหว่จากการกระชากลูกบิดออก...เหมือนทำให้แหลกด้วยมือเปล่า...จะเป็นไปได้ยังไง
5 X- l$ Y# l+ P! D

% c& ~2 u8 G: H) {ร่างของนายพชรถอยกรูด ถึงมันจะตัวสูงใหญ่แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับร่างใหญ่โตตรงหน้า ผมข่มความร้อนรุ่มในกายแล้วเบิกตากว้าง ไม่...สายตาคมคู่นั้น...ว่างเปล่า...ลุกโชน...

; S( n) L: r5 b" u
ใหญ่ไม่พูดอะไรย่างสามขุมเข้าไปหานายพชร ผมกำลังจะเปล่งเสียงร้องเมื่ออีกฝ่ายคว้าปืนจากในลิ้นชักออกมาแต่ก็ช้ากว่าใหญ่ที่สะบัดมือออกไปทีเดียวปืนก็หลุดออกลอยขึ้นไปในอากาศและตกลงมาอยู่ในความครอบครองของเขา

5 r" V. M0 s# _8 J
- L2 p5 p# P3 I6 w( F“กะแก...” มันเบิ่งตาโตอย่างตกใจก่อนร่างกายจะเริ่มสั่นเทิ้มและลนลานอย่างเห็นได้ชัด“กูจะเรียก รปภ. จะแจ้งตำรวจ!!”


ปัก!!

, E' {$ N1 x) N
  K) {  C% d  @9 hเหมือนใหญ่ไม่รับรู้อะไรแล้ว เขาใช้สันปืนตบลงไปบนขมับฝ่ายตรงข้ามจนล้มลงยกปืนขึ้น แต่ไม่!!...ใหญ่ไม่ได้เหนี่ยวไก กลับคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นเพื่อนั่งลงตรงหน้าร่างที่ถดตัวหนีไปด้านหลังทุบกำปั้นเข้าตรงลิ้นปี่จนมันร้องอั่กก่อนแน่นิ่งไป โยนปืนขึ้นมาบนเตียง คว้าจับข้อมือก่อนกดลงบนพื้นบังคับฝ่ามือนั้นให้แบออกนาบขนานกับพื้นไม้แล้วใช้กำปั้นของตัวเองทุบลงไปบนนิ้วอีกฝ่ายโดยแรง ผมได้ยิน...ได้ยินเหมือนเสียงกระดูกแตก
  s. P3 k( A: z& n
: r0 s0 x8 _# F/ H" A
3 y5 P, r, f$ t% b, r: T7 E' u( y“อ๊ากกกกกกกกกกกก”
& F) w; m, U0 p- W0 Z& q; C" c6 O! M

4 Y2 p* v! C% |# ?% t" s. sแล้วใหญ่ก็ทุบเช่นนั้นกับทุกนิ้ว...ทีละนิ้ว...ผมตัวสั่นเทิ้มเมื่อได้ยินเสียงกระดูกแตกหักสลับเสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด เมื่อครบเขาก็ละไปยังมืออีกข้างแล้วก็เริ่มทุบ...


+ s% J! m) }' t& v; x“อ๊ากกกกกกกกกก”


“พอ...ใหญ่พอแล้ว...” ผมเปล่งเสียงสั่นเทิ้ม แต่เหมือนเขาไม่ได้ยิน...จดจ่ออยู่กับร่างกายที่ดิ้นทุรายตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่าแข็งกร้าว
$ S3 \4 ~' B% j+ m/ W" I

หลังครบนิ้วทั้งสิบ เขาก็เริ่มจัดการตามข้อต่อสำคัญๆของร่างกาย เริ่มด้วยข้อศอกเขาใช้มือทั้งสองข้างหักมันไปอีกด้านอย่างฝืนธรรมชาติจนมันผิดรูปร่าง ทำให้ผมนึกถึงตอนเด็กๆที่หักตะเกียบเล่น


% Y- d' W6 t$ \+ `* I9 T) Q9 z“อ๊ากกกกก พอ!! ปล่อยฉัน ขอร้อง ใครก็ได้ ช่วยที อ๊าก!!” ร่างที่ถูกกระทำขอร้องด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวเจ็บปวด หว่างขามีน้ำเหลวใสไหลออกมา

4 ~6 b0 \9 r! K
ไม่!!ผมจะปล่อยให้เขาทำร้ายคนอื่นมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

! {/ x% p# U/ P6 K1 O' n; I8 V
  {# a* T( a8 b8 ~# e9 L- a“ไม่...พอ...หยุดเถอะ...ขอร้อง หยุดนะ” ผมเพิ่มเสียงพลางตะกายร่างไปเพื่อรั้งเขาไว้แต่เหมือนจะไม่ได้ผล ใหญ่หลุดไปอีกโลกที่ผมเข้าไม่ถึง


4 L0 U. Y) g" w* ~' {“หยุดซะ”
" z$ r" \4 Y. Z2 Y4 c4 T/ y7 k9 M

กึก
) B, y  V+ Q  R- a- F6 U5 G9 Q
+ d" M0 W# S. y! a1 N3 N7 V
8 y% @; J9 p! Nมือที่กำลังจะจัดการกับขาทั้งสองข้างนิ่งชะงัก ผมหันกลับไปมองเจ้าของเสียงก็เจอเข้ากับชายหนุ่มหน้าสวยลูกค้าประจำของร้าน เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ใหญ่นิ่งงัน หยุดชะงัก ก่อนลุกขึ้น...เหมือนสติเขากลับมาแล้ว แววตาว่างเปล่าดุดันกลับมาสะท้อนเงาเหมือนอย่างเคย


$ A% A' X7 y+ X$ Fก่อนจะไหววูบเมื่อเห็นผม “คุณเล็ก...” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยอย่างสะท้อนใจก่อนเดินเข้ามาใช้ผ้าคลุมร่างผมไว้แล้วช้อนอุ้มขึ้น


ผมซกลงบนอกอุ่นอย่างโหยหาในจังหวะที่ก้าวผ่านชายร่างสวย เจ้าของเสียงนุ่มหวานก็เอ่ยขึ้น “ไปพักห้องผมก่อนเถอะอยู่ข้างๆนี่เอง”
& [7 T1 d* y' a$ \" ^
1 I; R6 o0 r! ~- p" G9 \
ผมจ้องมองเขาอย่างฉงนสงสัย และเหมือนเขาจะรู้ตัว
+ F" q0 X3 G+ T; j
. T2 o* P7 k" P7 l* u
- T7 `& y1 j/ s2 P“ผมได้ยินเสียงโครมครามเลยมาดูก็เท่านั้นไปเถอะ”
" Y) Q9 N6 g% x  B' ^  w; b
7 P6 C8 E2 P  \1 N! t" c2 h" P+ t
6 k1 D( ~8 T$ Y# ?& Y. dใหญ่เดินตามเสียงนั้นไปอย่างว่าง่าย ผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้นหรอก สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือทำไม...เพียงแค่เขาใช้เสียงนุ่มหวานโทนปกติไม่ได้ดังไปกว่าเสียงของผม แต่ทำไมเมื่อเป็นเขาร้องห้าม...ใหญ่ถึงหยุด...เพียงแค่เสียงแว่วหวานก็ทำให้เขารู้สึกตัวขึ้นมา
0 Y+ O/ V6 {' t8 m
: F/ s& V% I3 P5 S" B) Z
/ V7 ~6 U* j- K+ M/ {, wทำไมกัน...
6 j) ]. P: _! y5 A, B/ p4 @! |( C
) ^% e1 s- f  `9 T
“พาเขาเข้าไปในห้องน้าน่าจะช่วยได้”
6 P9 r" d% W: `" ?; P* A$ F

“ขอบคุณ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง” ชายหน้าสวยพยักหน้าก่อนเดินออกไปด้านนอกและช่วยปิดประตูให้ ตอนนี้จึงเหลือแค่ใหญ่ที่วางผมลงในอ่างอาบน้ำ...และผมที่ความร้อนรุ่มกลับมาครอบงำอีกครั้ง


“ใหญ่ช่วยฉัน...ช่วยฉันหน่อย” พอเป็นใหญ่ผมก็ไม่คิดจะกักเก็บความทรมานอีกแล้ว กระโจนตัวลุกขึ้นเข้าเรียกร้องสัมผัสเขาจูบตอบผมกลับมาลิ้นที่เกี่ยวพันเรียกให้รู้สึกต้องการจนต้องเลื้อยมือเข้าไปช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขา


* |/ L  a. S( ]6 k! _, P; J6 Xแต่ใหญ่ก็รั้งผมออกก่อนกดร่างลงแช่ในน้ำเย็นๆ

- b$ h, \. A( V/ F" h5 ^1 g
“ใหญ่...” ผมมองด้วยแววตาเว้าวอน เขาตรึงผมไว้แน่นจนไม่อาจขยับตัวเข้าหา
“คุณเล็กอดทนนะ อีกเดี๋ยวก็จะทรมานน้อยลงแล้ว น้ำเย็นๆจะช่วยคุณให้ดีขึ้น”
% M! c2 l- f- b/ d) O) j
+ _1 T* {. M- Q1 f5 T
“ไม่ใหญ่...ฉันทรมาน...สัมผัสฉันนะ...นะ” มือผมพยายามไขว่คว้าเกี่ยวรั้งแต่ก็ถูกผลักดันกดลงในอ่างน้ำเย็นมากขึ้น
* e: Q$ i, C  P" n# j3 Z& l
7 W: m8 ]$ U0 _" m- H5 {
“คุณเล็กฟังผม...เพียงคุณอดทนและผ่านมันไปได้หลังจากนี้ถ้าคุณยังต้องการที่จะให้ผมกอด...ผมก็จะกอดคุณ...”

3 |& w) X0 d5 a$ B" e0 A: c' j
เพียงเท่านี้ก็ทำให้ผมสงบนิ่งได้มากขึ้นกัดริมฝีปากแน่นอย่างข่มกลั้น ภายในใจกลับเต็มตื้นด้วยความตื้นตัน

( G. s' |* |5 {

Nowa

.สนุกครับขอบคุณ

uglymen

โดยยาอะไรเข้าไปนี่

rowetszaa

ขอบคุณครับ

gaybin

สนุกมากเลยครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

cm_cm

ขอบคุณครับ

KBKK

หัวหน้า..ไม่น่าเลย

sa99

ขอบคุณครับ

lnatl

สนุกครับ น่าติดตาม

lieber_dich

ขอบคุณครับ

winwin2

ขอบคุณครับ

maravann

ขอบคุณครับ

hnum

ขอบคุณครับ

bbb615

ชอบมาก สนุกมากครับ

ngeanollo

รออ่านตอนต่อไป มาเร็วๆน่ะ สนุก ตื่นเต้น

namchiaw

ขอบคุณครับ

jatuAAA

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​ครับ

Homealone

ขอบคุณขอบคุณขอบคุณ