รักเร่ร่อน...ของคนจรจัด 14 bymod-cup

tor_8915

เร่ร่อน14
* }# u9 l" L8 Y0 I/ s

0 A7 u( P! B- ^! Y3 O
0 w7 p% H6 [8 Y% |  O4 _$ f; f, f9 i1 q4 iร้าน ‘กินเส้น’ ขายดิบขายดีขึ้นทุกวัน
; E) n4 Q0 d1 E: ~" R% ^* t/ P

ด้วยรสชาติที่ถูกปากทำให้ลูกค้าแวะเวียนกลับมาอุดหนุนตลอด บวกความหล่อเหลาของพ่อค้าและเจ้าหมาตาแต้มดำที่เป็นสัญลักษณ์ประจำร้านไปแล้ว แบบที่ไม่มีใครรู้หรอกว่าร้านกินเส้นอยู่ที่ไหน แต่ถ้าบอกว่าร้านคนหล่อริมหนองล่ะก็ถึงบางอ้อกันทุกคน
$ e* h7 i- `+ g: L0 c% c# i. H- i

2 z: z- N" c& N5 R9 Hและแน่นอนว่าเมื่อลูกค้ามากขึ้นก็ต้องมีการเพิ่มโต๊ะ เพราะโต๊ะแปดตัวไม่เพียงพอเอาเสียเลย ยิ่งช่วงสองสามทุ่มคนจะแน่นมากต้องมายืนออรอจับจองเก้าอี้กัน คนที่รอได้ก็รอ รอไม่ไหวก็สั่งใส่ถุงกลับบ้าน บางคนหงุดหงิดกลับไปเฉยๆไม่ทานเอาดื้อๆเลยก็มี ดังนั้นเราเลยซื้อโต๊ะเพิ่มและจัดวางให้ติดๆกันจึงได้เพิ่มมาเป็นสิบหกตัว ถามว่าพอมั้ย ผมบอกเลยว่าไม่พอ แต่พื้นที่เรามีจำกัดเพิ่มมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
+ s$ w3 i$ q2 x0 E7 A0 W2 q

6 A) W+ X1 ^0 {4 Wผมเคยเสนอให้ใหญ่เช่าบล็อกเพิ่มอีกหนึ่งบล็อก แต่เขาไม่เอาบอกว่าไม่อยากเสียค่าเช่าไปมากกว่านี้แล้ว เพราะไม่ใช่แค่รายเดือนที่ต้องเสียเพิ่ม แต่มันหมายความว่าไอ้พวกเรียกค่าคุ้มครองก็ต้องเรียกร้องเพิ่มเช่นกัน คิดแล้วก็แค้นไอ้พวกปลิงดูดเลือดนี่จริงๆ ขอสาปส่งให้มันหมดไปจากสังคมสักทีเถอะ  
- v- G! C: e0 }) l3 n7 m

( }; P6 E# d. c( u: Dเห็นใหญ่บอกว่าขอขายแบบนี้ไปก่อนเก็บเงินทุนได้สักก้อนค่อยไปเช่าตึกแถวคงจะคุ้มกว่าการเสียยับเสียย่อยซึ่งผมก็เห็นด้วยเอามากๆ
4 G  y7 c+ n' T( j5 J
  `+ y; e6 P! _' k
เห็นไอ้พวกเก็บค่าคุ้มครองทีไรก็อดโมโหไม่ได้ทุกที ผมจะเกลียดเอามากๆและก็ต่อต้านที่สุดคนประเภท...เหยียดคนจน...แบ่งชนชั้น...ตัดสินกันแค่ภายนอก...ดูถูกคนที่ด้อยกว่า...ขูดรีดคนทำมาหากิน แล้วให้ตายเถอะ!ผมไปที่ไหนก็ต้องเจอคนประเภทนี้ทุกที่ไป ให้มันได้อย่างนี้สิ!
; |0 u3 E- z9 T0 b- W+ {+ H# I1 `" M4 K# t

พักเรื่องนี้ไว้ก่อนที่อารมณ์จะขึ้นสูงอีกครั้ง ทั้งที่ผมเป็นคนใจเย็น ถึงจะติดนิสัยเอาแต่ใจจากการเป็นลูกคนเล็กมาบ้างแต่ก็ไม่เคยโมโหเกรี้ยวกราดสักที แต่เรื่องนี้ยอมไม่ได้จริงๆ


" t/ Y/ a1 n( C- v, K9 t8 Uเอาล่ะ พอๆ มาพูดถึงเรื่องดีๆกันบ้างดีกว่า


& v% u% `8 m0 L. _มีรายการอาหารมาขอถ่ายทำล่ะทุกท่านนนนนนนนนนนนน
0 t) I, `9 M1 q, a; }! d7 w5 [$ ~- A; w3 D

ถึงจะไม่ใช่รายการอาหารโด่งดังขึ้นชื่อ เป็นแค่ช่วงๆหนึ่งของรายการที่ให้ผู้ชมทางบ้านส่งจดหมายมาแนะนำ แต่ผมก็ดีใจมากๆเลย ใหญ่ที่ถึงแม้จะหน้านิ่งๆไม่ค่อยแสดงอาการแต่ผมก็แอบเห็นว่าเขาตื่นเต้นไม่น้อย


& y) a3 ~: X" l( Q6 O“โอเคครับ เรียบร้อย...เดี๋ยวผมขอเมนูอร่อยที่ทางบ้านส่งมาทางรายการนะครับ แล้วถ้าทางร้านมีเมนูเด็ดอีกก็นำเสนอได้” หนึ่งในทีมงานที่เซ็ตฉากหามุมถ่ายทำเรียบร้อยแล้วหันมาแจงกับผมด้วยท่าทางเป็นงานแต่ใบหน้าก็ยังคงความเป็นมิตร ผมพยักหน้ารับคำอย่างแข็งขันเตรียมพร้อมนำไปถ่ายทอดให้พ่อครัวตัวจริง

2 k5 [" Q4 b* g: ~5 ?
“งั้นเดี๋ยวเริ่มถ่ายทำเลยนะครับ”

! d) V/ r( k5 T  Z% _
" z) m9 E8 \# f% }1 V; H“ให้ทำตามปกติเลยใช่มั้ยครับ” ผมค่อนข้างเครียดกับเรื่องนี้จริงจัง เพราะถ้าให้มาพูดแนะนำส่วนผสมวิธีการทำนายตี๋ใหญ่ของผมล่มแน่ๆ นี่แค่เรื่องรายละเอียดต่างๆที่ทางรายการชี้แจงยังไปนั่งนิ่งอยู่กับเจ้าตี๋น้อยซะงั้น ต้องให้ผมเอาไปถ่ายทอดอีกที
7 f$ ?4 M  r9 _2 [' A' M

แล้วก็ไม่มีทีมงานสักคนกล้าเข้าไปพูดคุยก็ทำหน้านิ่งเป็นยักษ์ปักหลั่นขนาดนั้นเขาก็กลัวโดนต่อยกันน่ะสิ!


ซึ่งผมก็เห็นใจทั้งสองฝ่าย...ทางทีมงานก็กลัวใบหน้าถมึงทึงไอ้ผมก็อยากจะบอกเหลือเกินว่านายตี๋ใหญ่ของผมแค่ตื่นเต้นก็เท่านั้น เฮ้อ
0 b% S0 T8 v: K- W! L

* N5 d0 I: H( y3 ?9 N“ครับเราแค่ต้องการบรรยากาศของทางร้านและชิมเมนูที่ทางบ้านแนะนำกับเคล็ดลับความอร่อยนิดหน่อยไม่ลงลึกไปถึงวิธีการทำ”
1 |/ Y1 M) \; \7 R
( P2 _2 J* I& {% O1 y
! T9 x, }9 T- _% q$ o: B# wเฮ้ออออ โล่ง ถ้าแค่นั้นคงไม่มีปัญหา
& T) _. N5 K$ x+ N$ N, }
, q& ^" m' A8 U9 k" W5 {
ดังนั้นผมจึงไปถ่ายทอดสิ่งที่เจ้าของร้านตัวจริงจะต้องทำ ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากแค่ทำบะหมี่ตามปกติเดี๋ยวทางทีมงานจะตามเก็บภาพเอง หลังจากนั้นก็นำบะหมี่ไปเสิร์ฟกับพิธีกรรายการแล้วร่วมนั่งพูดคุย
/ z: d7 W& Q, C1 H

ซึ่งทางรายการเลือกเวลาในการถ่ายทำตอนห้าโมงเย็นเป็นช่วงที่ลูกค้ายังมีไม่มากและเป็นช่วงแดดร่มลมตกให้บรรยากาศร่มสบาย


3 K& [9 _7 a7 k' N. g! U: Y  [8 j“ใหญ่พร้อมมั้ย” ผมถามพ่อค้าบะหมี่ที่หน้านิ่งมากคนภายนอกดูเหมือนไร้อารมณ์ แต่สำหรับผมใหญ่กำลังกดดัน
5 V1 o. B* A! b6 g. ?% S

2 Q8 E, K) a# q3 B: ?$ K7 R0 pเขาพยักหน้า มือกำกระบวยลวกเส้นแน่น

+ O5 B( E# U: V% @# t$ R
“แค่ทำอย่างที่นายทำทุกวัน ไม่มีกล้อง ไม่มีทีมงานมีแค่นายกับลูกค้าที่รอชิมบะหมี่สุดแสนอร่อยอยู่” ผมบีบมือให้กำลังใจ ดวงตาคมเฉียบสบมองผมนิ่งก่อนระบายยิ้มบางออกมา
3 K; q$ @# ]/ T1 Y

และพยักหน้า
; K7 u$ S. U% _9 |4 J, R

ผมยิ้มและยื่นมือไปหยิกแก้มสากเบาๆอีกครั้งก่อนก้าวถอยหลังหลบมุมกล้องออกมา ใหญ่ยังยืนนิ่งจวบจนได้ยินเสียงสัญญาณจากทีมงาน ชายเจ้าของความสูงร้อยเก้าสิบห้าก็ตวัดมือหยิบจับเส้นลงกระบวยพลางจุ่มลงในหม้ออวลไอร้อนกระดกข้อมือสองสามทีก่อนยกขึ้นมาสะบัดไล่น้ำออกแล้วเทเส้นลงในชามกระเบื้องตราไก่ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนมือเป็นหยิบจับเครื่องปรุงอย่างคล่องแคล่ว แล้วสุดท้ายก็จบด้วยตักน้ำซุปราดลงในชามที่ถูกจัดเรียงเครื่องต่างๆไว้อย่างน่าทาน
! r3 t; V1 y9 Z7 K! x

หลังจากกระบวนการทำเสร็จแล้ว ต่อมาก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยนั่นคือขั้นตอนการชิม ใหญ่ทำการแจกจ่ายให้ทีมงานทั้งหมดที่มีประมาณห้าคนและชามสุดท้ายก็เป็นของพิธีกร


หนึ่งตากล้องจับภาพ หนึ่งพิธีกรพูดเจื้อยแจ้วและตรงข้ามคือหนึ่งพ่อค้าบะหมี่สุดหล่อเลื่องชื่อ


ผมยังจำวินาทีที่ทุกคนตักบะหมี่ส่งเข้าปากได้ ถึงจะไม่ได้ทำหน้าตาอร่อยโอเว่อร์แอคติ้งเหมือนพิธีกรสาว แต่สีหน้าทุกคนก็ฉายแววพึงใจกับบะหมี่ร้าน ‘กินเส้น’ ไม่น้อยเลยทีเดียว
* Y' `- y$ t( R7 y

แล้วการถ่ายทำก็ผ่านไปด้วยดี ยังอดขำกับท่าทางพ่อค้าบะหมี่ใหญ่ไม่ได้ ให้สัมภาษณ์แบบถามคำตอบคำจนพิธีกรแทบลมจับ ดีที่ความหล่อแหลาของพ่อค้าช่วยขับให้เธอมีกำลังใจในการกู้สถานการณ์จนการถ่ายทำผ่านไปได้ด้วยดี
" \1 W; b, g, d* T/ ~6 o
4 W( s7 N- U* E$ j8 {7 g! j
/ L1 w# h% [0 V) X* m‘โหหน้าตาน่าทานมากเลยค่ะ ขอชิมเลยนะคะ’


ใหญ่ >>> พยักหน้า
9 Q1 ~$ F: w/ b2 F

( D' }# X( ]5 a* ]6 D‘อร่อยมากเลยค่ะหืม โดยเฉพาะน้ำซุปหอมมากเลย’
/ Q4 x/ t! S& U- Q3 ]- g

ใหญ่ >>> นิ่ง
! u5 u3 R% L- g3 G! C# P2 `2 Y5 a$ }
0 l: L8 S9 D9 m
. _0 ^8 d+ `7 \0 H7 ^$ Q; y‘เอิ่ม...ค่าไม่ทราบว่าคุณใหญ่มีเคล็ดลับอะไรที่ทำให้บะหมี่มีรสชาติอร่อยขนาดนี้คะ’
. h9 @. _/ q9 ^* G/ o: p

ใหญ่ >>> ‘น้ำหมัก...ครับ’
( a- ~7 {! C6 c- Q- z9 L- U

‘หืมน้ำหมักเหรอคะ หน้าตาเป็นยังไงเอ่ยยย’
& o4 F3 d5 A. b5 a) [, ~

3 S1 V: B! u. }! M' Z1 U* Aใหญ่ >>> เสือกถ้วยน้ำหมักให้ชิม


พอเถอะ แค่นี้ผมก็สงสารคุณพิธีกรสาวจะแย่ ฮ่าๆ


4 ?' h$ j2 [. J4 Z6 d- Tหลังจากทีมงานยกโขยงกลับไปหมด โดยแจ้งวันออกอากาศเทปนี้คือวันเสาร์หน้า พ่อค้าขายบะหมี่ของเราก็นั่งไหล่ลู่หูตกถอนหายใจเฮือกๆอยู่บนเก้าอี้หลังรถ เข็นข้างๆกันมีเจ้าตี๋น้อยนั่งมองตาแป๋วอย่างนึกสงสัยว่าเจ้านายมาดเข้มของมันเป็นอะไรไปเสียได้
/ I& |% F/ ]1 o
4 W5 w8 n- Y- X! c7 m/ b  E
“ว่าไงชายหนุ่ม” ผมเดินเข้าไปลูบศีรษะของนายหมาตูบที่นั่งคอตกอย่างขบขันปนสงสาร


“เฮ้อผมไม่เอาแบบนี้แล้วนะ” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ถอนหายใจเฮือกอีกครั้ง

9 q; i6 i, d. x6 }: B9 V
“ทำไมล่ะ ร้านนายจะยิ่งขายดีขึ้นนะ” มือสางเส้นผมดำสนิทลื่นมือเล่น เจ้าของหัวทุยเงยหน้าขึ้นสบตา สายตาคมเฉี่ยวบัดนี้ฉายแววหงอยมองผมอย่างร้องขอพลางส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย จนผมอดที่จะถามไม่ได้
( H% z0 N3 M6 G/ z% g/ v! }
8 |, k- ^, o/ @0 a$ M5 I
“นายไม่ชอบมากขนาดนี้เลยเหรอ”

6 p7 d3 u% {' J: k* A4 C9 |4 r0 r
# ]8 b7 M' _; M& R& z$ U& K) R2 C6 q# }“เปล่า...ผมแค่...ไม่ชิน”
6 W8 Y' A% {2 N- P5 O$ Q

/ o! y) J5 a- }$ p) K* _; W( _“บ่อยๆนายก็จะชินเอง”

% }- K- n* k2 r0 }2 n8 q
2 z. I3 j1 U1 w; t' Z/ |" f. R“โธ่ คุณเล็ก”


“ฮ่าๆ โอเคๆ ต่อไปถ้ามีอีกฉันจะปฏิเสธให้นะ” ผมหัวเราะร่า วาดวงแขนรอบศีรษะของใหญ่กอดรัดเข้ามาซบอกแล้วโยกไปมา เราจะทำท่านี้กันได้ก็ต่อเมื่อเขานั่งและผมยืนเท่านั้น ถ้านั่งหรือยืนทั้งคู่หมดสิทธิ์เพราะผมจะกลายเป็นแกะน้อยในอ้อมอกหมีใหญ่ทันที
, C" q6 h$ x1 u

“คุณเล็ก ลูกค้ามา” แล้วผมก็ผละตัวเองออกทันทีพลางหันไปส่งยิ้มแก้เก้อให้คุณป้าวัยสี่สิบที่ยืนอยู่หน้าร้าน แกส่งยิ้มหยอกเย้ากลับมา ใหญ่ตีหน้านิ่งลุกขึ้นสวมผ้ากันเปื้อนแล้วเดินไปรับรายการตามป้าสั่ง
) o/ ~: @2 u1 d1 V8 N
# j0 {3 o$ L) A( I3 a! l& xน่ารักจริงๆเลยน้านายหมาตูบเนี่ย
% c  Q- r+ I6 h" D: F- B

$ J! m  N6 U, y) E. Z* s$ w

หลังจากรายการออกอากาศ นอกจากลูกค้าขาประจำที่เป็นคนแถวนี้จะเพิ่มขึ้นแล้ว ยังมีลูกค้าขาจรมาแวะเวียนเข้าร้านไม่ขาดสาย จนเราวางแพลนที่จะขยายร้านอย่างจริงจังช่วงนี้มีดูตึกแถวไว้บ้าง อยากได้แบบไม่ห่างจากที่เดิมสักเท่าไหร่นัก
7 q! C* m$ t, }* f  h

0 ^% ^) L4 \! L* l3 s- P/ Y  ]และลูกค้าประจำที่ผมจำได้ติดตาคือเจ้าของร่างสูงไม่น่าเกินร้อยเจ็ดสิบ ผิวขาวจัดเนียนละเอียด โครงหน้าได้รูปดวงตากลมโตเป็นประกาย ปากบางเฉียบนิดจมูกหน่อย กริยาท่าทางเรียบร้อยเนิบนาบ ถ้าไม่นับการแต่งตัวและผมสีน้ำตาลแดงซอยสั้นใครๆต้องคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงแน่ๆ ผู้หญิงที่สวยจัดซะด้วย
$ q+ h7 [7 f! p# s. A/ d

5 D8 ~$ ~: ~- H1 ?0 K- |ทุกครั้งหลังเลิกงานผมจะมาเป็นลูกมือให้ใหญ่ ซึ่งนั่นก็ประมาณห้าโมงเย็น ไม่เกินหนึ่งชั่วโมงต่อจากนั้นผู้ชายหน้าสวยคนนี้ก็จะมานั่งตรงโต๊ะชิดกำแพงตัวหนึ่งพลางสั่งบะหมี่หนึ่งชาม ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเขาถึงจะกลับ
) {9 G) L+ g' b) `; R2 U( x

. T# S$ m2 A8 k* B+ J' F4 Rช่วงแรกผมยอมรับว่าอคติกับเขาไปเสียหน่อย ก็ที่เห็น...บะหมี่เขาไม่ค่อยจะทานหรอกมองนายหมาตูบของผมซะมากกว่า แล้วไม่ใช่แค่เขาที่มอง...ใหญ่ก็เหลือบตามองบ่อยๆเหมือนกัน แล้วจะให้ผมไม่ร้อนรุ่มในใจได้ยังไงเล่า!!
4 ]; x& A& t: P' D8 X/ n( `( K+ s
6 |3 @# C) ^! `) {
แต่ใหญ่ก็มาอธิบายให้ผมฟังทีหลังว่าที่เขามองเพราะรู้สึกว่าโดนจ้องก็เท่านั้น แล้วเขาจะมีสายตาไว้มองใครได้ในเมื่อมีผมอยู่แล้วทั้งคน ซึ่งพูดจาดีผมเลยให้ผ่าน
9 r2 D  d7 u! {( r, I( X- z" O
/ ~4 S4 Z4 n$ V$ ]$ {
ส่วนผู้ชายหน้าสวยคนนั้นผมก็มาเข้าใจทีหลังว่าที่เขาจ้องมองใหญ่คงเป็นเพราะรูปร่างท่าทางเหมือนแฟนของเขา เพราะทุกครั้งเมื่อผ่านไปหนึ่งชั่วโมงเป๊ะจะมีรถคันหรูมาจอดเทียบฟุตปาธก่อนจะมีชายรูปร่างสูงหล่อมารับกลับไป สันนิษฐานได้ว่ามานั่งทานบะหมี่คร่าเวลารอแฟนหนุ่มเลิกงาน ตั้งแต่นั้นผมเลยเลิกระแวงบ้าบออีก

% H9 C# w- m: R8 G$ y) D0 ]
“พี่เจมส์??” ผมเสิร์ฟชามลงบนโต๊ะ ในจังหวะที่จะยิ้มให้ลูกค้าก็ต้องร้องอุทานเมื่อเจอเข้ากับรุ่นพี่ที่สนิทสมัยมัธยมฯ เค้าหน้ารูปร่างเปลี่ยนไปบ้างแต่ผมมั่นใจว่าจำไม่ผิด

; ?0 V& L8 F6 ?) u3 G
. s% F" L4 u: F- \% ^! t“อ้าว เล็ก” ใช่จริงๆด้วย ผมยิ้มกว้าง หันไปมองทางพ่อค้าหน้าหล่อก่อนหันกลับมาหาพี่เจมส์อีกครั้ง


7 s  a0 W( U% T, E. H5 K: f“เดี๋ยวผมมาคุยด้วยนะพี่ ไปทำงานแป๊บ” พี่เจมส์พยักหน้ามึนๆผมรีบวิ่งกลับไปเสิร์ฟชามก๋วยเตี๋ยวตามโต๊ะต่างๆเมื่อมีช่วงว่างผมจึงกลับไปนั่งคุยกับพี่เจมส์


“พี่เจมส์มาทำไรที่นี่เนี่ย” ผมเลื่อนเก้าอี้มานั่งร่วมโต๊ะ

/ W0 z; D; c' U* _3 X4 s# i2 k/ N# L
1 T- l  n- H+ a; C( v( }8 u“พี่มาต่อยมวยน่ะ”
* F* G4 K; W& v9 R

+ L1 s# S& s7 r$ [0 K“อ้อ” ผมพยักหน้าเข้าใจจำได้ว่าพี่เจมส์เป็นนักมวยโรงเรียนตั้งแต่ ม.ต้น พอขึ้น ม.ปลายค่ายมวยก็ติดต่อไปเก็บตัวฝึกซ้อมทำให้ต้องย้ายโรงเรียน
9 x( g* V1 N& u" B
  U0 u8 M- B( K$ l4 Y- o: ?
) c# |& S3 m/ Y. Pนี่คงจะมาแข่งขันชกมวยจำได้ว่าที่หน้าค่ายจิรประวัติมีเวทีมวยอยู่
$ P! h9 {! G$ \  a) s, N8 J

  Z$ I! l3 |% _, D0 Uจะพูดก็พูดเถอะ ถ้าพี่เขาไม่ย้ายโรงเรียนเราสองคนก็คงเป็นแฟนกันไปแล้ว เพราะช่วงนั้นก็เกี้ยวกันไปเกี้ยวกันมาอยู่ แหะๆ
# x! C1 ?+ E4 ]- l7 [' Q

“แล้วเป็นไงชนะป่ะพี่”
. z7 e  {8 h5 f  I8 @: M6 C, d

“รุ่นไหนแล้ว” พี่เขายักคิ้วให้ ผมยิ้มกว้างอย่างยินดีด้วยพี่เจมส์ยิ้มตอบก่อนถาม “แล้วเล็กล่ะเป็นไงมาเสิร์ฟบะหมี่ล่ะเนี่ย”


ผมหันไปมองนายหมาตูบที่ง่วนอยู่หน้าร้านก่อนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข


% s* u9 l0 H8 G) T/ V0 Z/ {# c/ w“มาช่วยแฟนน่ะพี่” ผมยิ้มเขินๆพี่เจมส์เลิกคิ้วก่อนหันไปมองตามสายตาที่ผมเพิ่งละมา
. Y8 a  m, _- A, Y9 ^+ Q
, Z, y0 z7 s, g$ L6 N7 `
- z6 j6 |+ i$ e/ [/ ^: R“โหมีแฟนหล่อมาก”

' T+ }9 _9 y8 H2 [  h
“พี่ก็!”
1 g: ~  [7 y; c, n, ~1 O
3 F( r1 R! R: n% M) M
“หึๆ”
4 j' C' y$ @% e3 S$ G4 I: Y

' u8 {( @+ H. j/ R8 e: H! Cคุยสักพักพี่เจมส์ก็ขอตัวกลับไปพักผ่อนเพราะต้องนั่งรถตู้กลับกรุงเทพฯเลย ส่วนผมก็รีบกลับมาเป็นเด็กเสิร์ฟต่อ ยิ่งช่วงสองสามทุ่มเหมือนแข้งขาผมจะพันกันอยากจะมีสักยี่สิบมือ ฮือออ มีเสิร์ฟผิดโต๊ะด้วยแหละ ดูจากสายตาใหญ่แล้วเขาก็อยากจะมาช่วยแต่ตัวเองก็ยังละจากกระบวยไม่ได้เลย

% i" z7 I9 z% x+ t) R7 Z  e; r4 G2 ^. C
, z9 l: `+ |3 k  q4 i2 h, rเหนื่อยมั้ย ก็เหนื่อยนะแต่มันก็มีความสุขเมื่อนึกว่าชีวิตของใหญ่กำลังเติบโตแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ
3 F$ |1 k9 N3 P, ^

  c* ^5 D8 C, b) ~( }สี่ทุ่ม ร้านปิดแล้ว....
- W5 R$ @# Y) I2 b, ^1 H

ณ ตอนนี้เรากำลังช่วยกันเก็บร้าน...
! m4 G5 k% B* |: t- ?( Y9 `- J
3 Z" I/ h* R* z) B
ผมเก็บกวาด ใหญ่เก็บโต๊ะเก้าอี้
, y' q% {) d" @+ O" A

ผมเอาขยะไปทิ้ง ใหญ่เช็ดล้างตู้


4 V  D! O. Y. I, N0 e7 Iและสุดท้ายเราก็มาช่วยกันล้างจาน ผมประจำกะละมังน้ำเปล่าส่วนเขาประจำกะละมังน้ำฟอง เก้าอี้ขาสั้นคนละตัว พื้นที่โดยรอบเงียบสงัดมีเพียงเสียงรถราที่วิ่งสวนไปมาเป็นระยะ
3 s" ]- J. {4 @9 M6 y# X

“คุณกลับไปพักผ่อนก่อนก็ได้นะทางนี้ผมจัดการได้” ใหญ่บอกขณะขัดหม้อ
, o; W; O; Z" x' \' d

“ช่วยกันน่าจะได้กลับบ้านพร้อมกัน” ผมล้างชามขึ้นคว่ำในตะกร้า


$ T# a% J0 E' `7 \- K“แต่คุณทำงานมาทั้งวันยังต้องมาช่วยผมอีก แทนที่จะได้พักผ่อน”


! `. V5 T$ Q! I. S/ V' i“ฉันเต็มใจและมีความสุขมาก” ผมยิ้มแฉ่งกลบเกลื่อนความดื้อรั้น เอาเข้าจริงถึงกลับห้องไปก็นอนไม่หลับอยู่ดีต้องรอใหญ่กลับมาก่อนอยู่แล้ว


# x0 c% P5 i5 y& t- U5 T6 P“คุณดื้อจริง” ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ใบหน้าคมนิ่งก็โน้มลงมาจรดริมฝีปากลงที่ข้างขมับผมอย่างอ่อนโยนผมยิ้มก่อนจะหอมแก้มใหญ่กลับไป
4 r% r  l  Z- m3 f9 t& f# l( ~

/ \* L1 G; A- ?' }' m“แค่ได้รางวัลอย่างนี้ทุกวันฉันก็หายเหนื่อยแล้ว”
' s9 D2 w4 {8 ^) }3 x/ E
4 _/ C# f. Q, @. s: Z* Q
4 b9 a) L. E- p+ y


- {9 }! B5 i; ]- g6 D5 j) k1 S
+ G* N$ R) \& tติ๊ดๆ



‘ผมอยากคุยกับคุณพรุ่งนี้มาเจอกันหน่อยได้มั้ย’

4 m$ H2 s2 M! b; {3 m9 [% N+ o
5 K0 D: K9 B# U4 _
4 q) y6 N! B# Xผมถอนหายใจเฮือกออกมาก่อนวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะตามเดิม คงหลบหน้าคุณพชรต่อไปไม่ได้แล้ว นับแต่วันที่ปฏิเสธไปคราวนั้นก็ผ่านมาเกือบเดือน เห็นทีคงต้องคุยกันให้เป็นเรื่องเป็นราวเสียที

- y7 H/ t; W# W0 X
นี่ถ้าไม่ติดว่ามีโครงการใหม่เข้ามาทำให้หัวหน้าต้องเดินสายประชุมเป็นว่าเล่นจึงไม่มีเวลามาจัดการเรื่องส่วนตัวล่ะก็ ไม่อยากจะคิดเลยว่าตัวเองคงโดนเรียกตัวไปคุยตั้งนานแล้ว

8 U' T4 D. t# {$ x& \* h
* {9 r! e9 @# T/ z; E2 M0 {2 q“คุณเล็ก?? ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอ” ใหญ่ที่นุ่งกางเกงขายาวเพียงตัวเดียวเดินมาขมวดคิ้วใส่ผมที่นั่งห่อเหี่ยวอยู่บนโซฟา จริงสิ ผมมายึดที่หลับที่นอนเขาไว้นี่นะ

# r9 F- D# i2 L+ t% I& b
4 I1 z+ {" a7 t& {“ใหญ่...” ผมเรียกชื่อเสียงอ่อนอ่อยลุกขึ้นเดินเข้าไปสวมกอดร่างสูงใหญ่ไว้โขลกศีรษะเข้ากับแผงอกหนั่นแน่นอย่างคิดไม่ตก

2 Z; O9 l$ x: t" S  k  ], t/ f
“เป็นอะไร” ใหญ่ถามเสียงนุ่ม มือสากลูบแผ่นหลังผมแผ่วเบา
$ u' k! T( N1 n) q4 E) c
, C8 D' C( A5 ]" Q  ~
+ I; z* X% P: W9 T7 V, Pจะทำยังไงดี ถ้าหัวหน้าไม่พอใจจนไล่ผมออกถ้าตกงานทางบ้านรู้เรื่องก็จะถูกหามกลับระยอง และถ้าผมต้องกลับบ้าน....แล้วผมกับใหญ่ล่ะม่ายยยยยยยยย


“นาย...”


6 v( |/ v; n  `! N% P2 L/ `# e“หืม”

: j$ d  i0 o, i$ l- L$ o
“ฉันจะพยายามเพื่อเรานะ” ผมไม่ได้อธิบายอะไรไปมากกว่านั้นขณะที่ใหญ่ก็ไม่ถามอะไรเพิ่มเติม มีเพียงวงแขนผมที่รัดเอวเขาแน่นขึ้นและอ้อมแขนอุ่นหนาที่โอบรัดปลอบโยนกลับมา

“หัวหน้า สวัสดีครับ” ผมเอ่ยทักบุคคลที่ใส่ชุดไพรเวทสบายๆด้วยกางเกงยีนขายาวเสื้อคอปก การแต่งตัวที่ค่อนข้างจะแปลกตาคงเพราะผมไม่เคยเจอหัวหน้าในวันหยุดมั้ง เขามานั่งรอผมอยู่ก่อนแล้ว

2 l- y0 k* A3 C6 L- ^
4 n4 F; E; k- F“นั่งสิ” ผมนั่งลงตรงข้าม เหลือบตามองบรรยากาศโดยรอบนิดหน่อยขณะขยับตัวอย่างอึดอัด ด้วยหนึ่งผมไม่ค่อยได้มานัดตามโรงแรมหรู(แน่ล่ะ ต่างจังหวัดแบบนี้จะมีโรงแรมหรูสักกี่ที่กัน) และสองเจ้าของนัดทำหน้าตาเคร่งขรึมจนผมหายใจลำบาก
$ _- D- o- k4 \+ Z& c9 o
8 X+ v% M3 \8 D1 @* w4 j- H5 V. m
“สั่งอะไรก่อนมั้ย”


“เอ่อตามแต่หัวหน้าเลยครับ”

8 \# e2 l: E3 @! F% T
9 D2 z) J) {% Y! g" x# R9 `! a“นอกเวลางานไม่ต้องเรียกผมว่าหัวหน้าก็ได้” ผมขยับตัวอย่างอึดอัดอีกครั้ง
/ C2 i" r* K+ `' I! a' [) ^

“ผมชินเรียกหัวหน้าแล้วล่ะครับ” เขาจ้องมองผมนิ่งอย่างหยั่งเชิงก่อนจะถอนหายใจหนักอย่างยอมแพ้ในที่สุด


“ตามใจละกัน” หัวหน้าว่าแค่นั้นก่อนเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายสองซึ่งผมเพิ่งทานอาหารฝีมือใหญ่ก่อนจะออกมายังไม่หิวเลย แต่หัวหน้าคงยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง ตามมารยาทแล้วผมก็ควรจะทานเป็นเพื่อนเขา
( x& q& o6 `6 H- K, L
2 X8 E; o% G) {, L& N( `  J

3 L5 `1 R9 S' J- w7 \“ตกลงคุณมีคนรักแล้วเหรอ” ผมแทบสำลักเม็ดข้าวตายอยู่ๆก็ถามโพล่งขึ้นมาขณะทานอาหารไม่ให้ตั้งตัวเลยสักนิด
% O( {* F# g9 v# \5 f. ]) ?
5 u$ J9 f3 j4 ]
; p8 o6 J& l8 n3 e! K“เอ่อจะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ”ผมวางช้อนลง

( Z# `# `. G4 U
“แล้วคุณมาเอ่ยปากให้โอกาสผม??” หัวหน้ามีสีหน้าไม่พอใจขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเอาแล้วไง

6 R' M( p7 a+ k
“ตอนนั้นเรายังไม่ได้คบกันน่ะครับ มีแต่ผมที่ชอบเขาข้างเดียวเอ่อ...อย่างที่คุณได้ยินผมชอบเขาก่อน” ผมเกาหัวเก้อๆ“ผมเลยอยากให้โอกาสคุณเพราะเข้าใจคนหัวอกเดียวกัน แต่สุดท้ายเมื่อรู้ตัวว่ายังไงก็เปลี่ยนใจไปจากเขาไม่ได้จึงมาบอกหัวหน้านี่แหละครับ”


0 A2 {; N$ U# u% iผมไม่ได้โกหกนะ ผมรีบมาบอกหัวหน้าแล้วแต่ช่วงแรกที่ปล่อยทิ้งไว้สักพักก็เพราะมันต้องเตรียมใจรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นบ้างใช่มั้ยล่ะ
; M- {7 m2 q& G
5 T5 h, C' F" j4 s+ t) i5 F8 Y
+ B2 \& c9 ]* T2 O“ถ้าผมบอกว่าไม่ยอมแพ้ล่ะ” เอาแล้วไง ขอให้เป็นแค่การพูดลองใจทีเถอะ นายหมาตูบของผมเซ่อซ่ากว่าจะมาประมือกับผู้ชายที่ขึ้นเป็นผู้บริหารทั้งอายุยังน้อยนะ!

0 O" U; S) N( Q+ }
5 c) |& \2 U- L  @“แหะๆอย่าเลยครับ ผมว่าสักวันจะเจอคนที่ดีกว่าผมแน่ๆ”
2 c2 E- a" |# n0 m& ^
. g8 E. H; a2 }4 Z, c2 G% Y( a
, I: q6 K4 F2 T+ m“คุณรู้มั้ยว่าทำไมผมถึงประสบความสำเร็จได้เร็วนัก”
: D, [; x0 z6 h. x
: z9 k: l  B8 f3 g6 M; O
. c5 R6 J" i. \" R' G  u$ o“ครับ??” อยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องให้ผมมึนงงไปหมดเริ่มจะตามไม่ค่อยทันแล้วนะ


“ผมมักจะมีเป้าหมายที่ชัดเจน เมื่อมีเป้าหมายก็ต้องรู้จักวางแผน แน่วแน่มั่นใจแล้วก้าวไปตามแพลนชีวิตที่ออกแบบไว้” เขายกน้ำขึ้นจิบก่อนวางลงแล้วพูดต่อ
) `8 R1 d& F/ |' d% G& V% h
. m& ?* P5 s* e# Y
4 A$ }* P, W* |: Q( r$ m- Rส่วนผมก็เสหลบสายตาจริงจังที่จ้องมองมา


2 `  H4 X1 U# ^“ผมไม่เคยมองอุปสรรคระหว่างการไปสู้เป้าหมายว่ายากเลยสักนิด ตรงข้ามมันกลับท้าทาย” ไม่รู้ทำไมรอยยิ้มมุมปากทำให้ผมรู้สึกประหม่าจนต้องยกแก้วน้ำส้มที่เหลืออยู่มากระดกดื่ม


$ b8 |: ]' L% T( T3 s“ถ้าเส้นทางไปสู่เป้าหมายไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ผมก็แค่ปรับใหม่ บางอย่างถ้าใช้แต่ความถูกต้องแล้วมันไม่ใช่ก็ต้องมีพลิกแพลงกันบ้าง”
% F, V  H, J/ D% t1 k6 `
; o' [1 O+ ~( \$ _
4 {4 m* ^. w* j& U. D8 @/ jสองมือผมบีบเข้าหากันแน่น เหงื่อเริ่มผุดพรายเขาต้องการจะสื่ออะไรกับผมกันแน่นะ??


7 i# `3 }8 ]& w" s  t+ p" X9 `คราวนี้เขาประสานมือลงบนโต๊ะก่อนยื่นหน้าเข้ามาใกล้รอยยิ้มสุภาพที่มักปรากฏบนใบหน้าเขาจนชินตาบัดนี้มันกลับเต็มไปด้วยเล่ห์กล


“คุณว่ามั้ย เส้นทางที่ถูกต้องมันก็แค่คำสวยหรูที่ปั้นแต่งขึ้นมาเพื่อซื้อใจคนก็เท่านั้นแต่ความจริงแล้วมันเป็นหนามเล็กๆที่น่าหงุดหงิดรำคาญใจซะมากกว่า รู้มั้ยเพราะอะไร”


“พะ...เพราะอะไรครับ” ถึงในอกจะสั่นไหวเพียงใดแต่ผมก็พยายามข่มเสียงออกมาอย่างปกติที่สุด บางอย่างกำลังบอกว่าวันนี้เขาไม่ได้นัดผมเพื่อมาเคลียร์ปัญหาที่ค้างคาเพียงแค่นั้น

4 [7 N! A# p0 r$ x
- y6 V5 l3 O2 W# a, h  \. e“เพราเส้นทางที่ถูกต้องมักไปถึงเป้าหมายช้าหรือไม่ก็ล้มเหลวคุณคงไม่คิดว่าผมมีอย่างทุกวันนี้ได้เพราะเส้นทางบ้าบอนี่ใช่มั้ย”

' s/ \' V: r8 q7 m! @1 }
' o8 K; }7 Q0 g- ?6 c8 vมุมปากแสยะยิ้ม ผมสะดุ้งเฮือก ความร้อนรุ่มแล่นพล่านในกาย เหงื่อเม็ดโตเริ่มผุดพรายทั่วใบหน้า ไม่ใช่...มันไม่ใช่เพราะปฏิกิริยาตอบสนองธรรมชาติของร่างกาย ยอมรับว่าตื่นกลัวแต่มันไม่มากขนาดที่ทำให้ผมควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เช่นนี้ เหมือนถูกกระตุ้นด้วยสิ่งแปลกปลอมบางอย่าง แต่ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไรด้วยซ้ำก็รู้สึกเบลอไปหมด
; i( Y& n/ ]6 h. ]+ {6 C7 N

% I4 C# m5 q3 M; s0 p# J+ Yรู้ว่าถูกลากถูกชักจูงแต่ทำอะไรไม่ได้เลย...บังคับร่างกายตัวเองไม่ได้เลย....
9 Q2 B& @4 w+ N0 M6 G* z8 e# q3 B8 G5 z




& k4 b% X' Y% t! _3 D0 t, F. N2 Y6 Q
# x1 o- G+ f8 F* c+ Q0 P; z$ O0 eฟึ่บ!!
) h5 G8 t: R3 @6 V2 v% ?
7 [6 d* a9 O3 e1 E# N# d# T
0 v* `4 G7 ?4 A- X# t4 Mร่างกายถูกโยนโครมลงบนเตียง ก่อนสองมือจะถูกรวบขึ้นเหนือหัวแล้วมัดไว้กับหัวเตียง ในใจผมเต้นรัวด้วยความตื่นกลัวกู่ร้องโหยหวน ทุกส่วนในร่างกายเหมือนไม่ใช่ตัวเองความรู้สึกเหมือนถูกผีอำ พยายามขยับก็ขยับไม่ได้จะเปล่งเสียงร้องลำคอก็เหมือนถูกบีบตีบตัน มีเพียงลูกตาที่สามารถกรอกไปมาได้เท่านั้น


โสตประสาทรับรู้ทุกอย่าง ตั้งแต่โดนพามาที่ลิฟท์เขาห้อง จนจบลงบนเตียง แต่ไม่สามารถบังคับร่างกายได้เลย


ไม่คิดเลยว่าคนที่กำลังกระทำสารเลวกับผมจะเป็นหัวหน้าที่เคารพนับถือมาโดยตลอด


“คุณเลือกเองนะ” เมื่อมัดมือผมติดกับหัวเตียงมันก็ขยับลงมานอนข้างผมตะแคงท้าวศอกลงบนเตียง มืออีกข้างลูบไล้มาบนใบหน้าผมอย่างแผ่วเบา...ชวนขนลุก

! n8 C4 ^9 v- T  i+ d
ผมส่งเสียงอื้ออึงในลำคอพลางจ้องใบหน้านั้นอย่างตื่นกลัวช่วยด้วย ใครก็ได้มาช่วยผมที


“ผมจริงจังกับคุณนะ คุณคือยอดดวงใจ คือรักแรกพบที่พาหัวใจผมสั่นไหว เพียงแค่คุณรับรักผมก็จะกลายเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกผมจะดูแลคุณ ให้ความรัก เอาใจใส่...” มันพูดเสียงละเมอเพ้อพบขณะที่มือก็ไล้ไปตามใบหน้าลงมาลำคอก่อนลากไล้ปลายนิ้วมาปลดกระดุมเสื้อผมช้าๆแล้ววกกลับมายังใบหน้าอีกครั้ง
# `; o7 N1 f' i! Y' W0 K
2 R4 k5 H8 h8 @6 i# W
“แต่คุณก็ปฏิเสธมัน!!” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าวให้ผมสะท้านเฮือก ร่างที่นอนอยู่ผุดลุกขึ้นก่อนลงแรงบีบที่สันกรามจนความเจ็บปวดแล่นริ้ว แม้ร่างกายภายนอกที่นิ่งเฉยเริ่มสั่นเทิ้มอวัยวะภายในบีบรัดแน่นขัด“...ไปเลือกไอ้พ่อค้าขายบะหมี่ซมซ่อ!!”
& w" l: J* [! M- l  _
2 N/ U  ?# X, V! F# E* ~
# x8 P' N7 A! \/ X6 z+ E4 D& v' Hเฮือก!!!มันรู้...มันรู้แล้ว...แสดงว่านัดผมมาเพื่อจัดการผมโดยเฉพาะ แล้วใหญ่ล่ะ!!มันจะทำอะไรใหญ่มั้ย...ไม่นะ!!


5 P" C5 N8 M2 R1 z“แต่วางใจเถอะ...” น้ำเสียงมันกลับปรับโทนอ่อนนุ่มอีกครั้ง แต่ไม่ได้ทำให้ความกลัวในใจผมลดลงเลย “...ไม่ต้องกลัว...ผมรักคุณมากขนาดนี้จะทำร้ายคุณได้ยังไง...” มันล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงหยิบซองบางอย่างขึ้นมาก่อนจะเปิดปากถุงเทของในนั้นลงบนฝ่ามือ แล้วใช้นิ้วมืออีกข้างหยิบขึ้นมา...เป็นเม็ดสีขาว...เหมือนยา...ไม่รู้ว่ามันคืออะไรแต่ไม่ใช่เรื่องดีสำหรับผมแน่


“กินซะที่รัก...แล้วเราจะได้มีความสุขกัน” เม็ดยาถูกยัดลงเข้ามาระหว่างรอยแยกของริมฝีปาก ผมพยายามกัดฟันแต่เหมือนทุกอย่างจะไม่เป็นผลผมควบคุมมันไม่ได้ “กลืนซะ...อย่างนั้นแหละเด็กดี...”


ร่างกายผมกลืนเม็ดยาลงไปมันยกยิ้มพอใจก่อนค่อยๆปลดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเหลือเพียงแค่ชั้นในอย่างไม่รีบร้อนเหมือนรอเวลา...
: v1 u8 Y: T$ A$ q
: @9 G' i0 F, y1 O# t
จากนั้นความสนใจก็หันเหมาที่ร่างกายผม ลงมือปลดเสื้อออก...ร่างกายรู้สึกถึงความร้อนรุ่ม...เมื่อกางเกงถูกดึงหลุด...ผิวเนื้อที่ถูกสัมผัสลูบไล้สะท้านเฮือกและเรียกร้อง...

6 v: e5 T3 Q5 _4 |0 t( `: G' B; q
แม้ในใจกู่ร้องรังเกียจหลีกหนี...แต่ร่างกายกลับเบียดรัดเข้าหาอย่างต้องการ

1 J- l2 J: @3 y$ T
& t: I6 z' q9 N' u1 }“เป็นไงที่รักเริ่มขยับตัวได้แล้วใช่มั้ย นั่นแหละ เดี๋ยวผมจะปลดข้อมือคุณนะเราจะได้สัมผัสกันและกัน....”


ไม่...ใครก็ได้หยุดผมที...ผมไม่ต้องการแบบนี้...ไม่อยากได้สัมผัสอันน่ารังเกียจนี้...

& J6 H. F4 \% H& j) L$ ]
น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างทุกข์ทม...แต่กลับเปล่งเสียงร้องครางอย่างสุขสมออกมา


9 s9 h+ B  V0 A2 c! X0 w
! t4 C) d; B3 \+ g1 T

กริ๊ก!!
) J( X* W$ ^9 R3 F8 V# V( D3 ?
' X2 P- M) \/ N- U% ?3 \
โครม!!
  C. ]% U1 X- U. V0 `6 g
0 R6 s, u+ T0 z, V3 z
ในขณะที่สองร่างกำลังซุกไซ้โรมรันเสียงทุบบางอย่างตามมาด้วยเสียงประตูที่เปิดออกกว้างกระทบผนังโดยแรง ร่างด้านบนลุกพรวดขึ้นแต่มือผมกับไขว่คว้าหาสัมผัสนั้นอย่างน่าสมเพช
9 B( ]) ^( T9 W$ a5 u

“คุณเล็ก!!” เสียงเรียกดังกังวานอันคุ้นหูดึงให้ผมหันกลับไปมอง ดวงตาที่พร่าเลือนด้วยกามารมณ์สว่างขึ้นทันตา และวินาทีต่อมาก็ถูกบดบังด้วยทำนบเขื่อนน้ำตามากมาย
1 h* @! P) O' C+ y. z

0 ^+ B& e, `- f2 s+ Y  ~; O8 V9 x! {“ใหญ่...ใหญ่...ใหญ่” ผมส่งเสียงเรียกเขาไม่ขาดปากหัวใจอุ่นวาบอย่างรู้สึกปลอดภัย พยายามรวบรวมสติของตัวเองกลับมา

9 w' i- @; m4 n& R3 |
“มะมึง...เข้ามาได้ยังไง!!” เสียงตวาดกร้าวอย่างโมโห พร้อมนิ้วสั่นระริกด้วยความเกรี้ยวโกรธชี้ไปยังร่างสูงใหญ่ของผู้บุกรุกที่หน้าตาดุดันไม่ต่างกัน มองไปยังกลอนประตูก่อนเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อสายตา


) \4 p6 c+ m3 F, o" {' _ประตูตรงหน้าที่ถูกเปิดออกมีรอยโหว่ตรงส่วนลูกบิด เลื่อนสายตามาจึงพบว่าลูกบิดประตูพร้อมส่วนล็อกรูปทรงบิดเบี้ยวทั้งยวงหลุดคามือเจ้าของร่างสูงใหญ่ผิวเข้มตรงหน้า
+ c  ^; q* [" m) u

9 ?# @+ ~; i& }' I2 I# C; G( u# @เป็นไปไม่ได้...โรงแรมหรูแห่งนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยที่ยอดเยี่ยม ทำไมถึงปล่อยไอ้ขี้คากแต่งตัวมอซอเข้ามาได้ และยังสามารถทำให้ประตูมีรอยโหว่จากการกระชากลูกบิดออก...เหมือนทำให้แหลกด้วยมือเปล่า...จะเป็นไปได้ยังไง
- F% ^! o1 @/ i; B* g* D

ร่างของนายพชรถอยกรูด ถึงมันจะตัวสูงใหญ่แต่ก็เทียบไม่ได้เลยกับร่างใหญ่โตตรงหน้า ผมข่มความร้อนรุ่มในกายแล้วเบิกตากว้าง ไม่...สายตาคมคู่นั้น...ว่างเปล่า...ลุกโชน...


, G" H& k% [9 e- Tใหญ่ไม่พูดอะไรย่างสามขุมเข้าไปหานายพชร ผมกำลังจะเปล่งเสียงร้องเมื่ออีกฝ่ายคว้าปืนจากในลิ้นชักออกมาแต่ก็ช้ากว่าใหญ่ที่สะบัดมือออกไปทีเดียวปืนก็หลุดออกลอยขึ้นไปในอากาศและตกลงมาอยู่ในความครอบครองของเขา
7 O# B) u  w5 O9 m

“กะแก...” มันเบิ่งตาโตอย่างตกใจก่อนร่างกายจะเริ่มสั่นเทิ้มและลนลานอย่างเห็นได้ชัด“กูจะเรียก รปภ. จะแจ้งตำรวจ!!”
. P7 p1 u8 \/ }& A- p% j  Z9 W

ปัก!!


' Q' H9 K+ x' k3 i+ _0 pเหมือนใหญ่ไม่รับรู้อะไรแล้ว เขาใช้สันปืนตบลงไปบนขมับฝ่ายตรงข้ามจนล้มลงยกปืนขึ้น แต่ไม่!!...ใหญ่ไม่ได้เหนี่ยวไก กลับคุกเข่าข้างหนึ่งลงบนพื้นเพื่อนั่งลงตรงหน้าร่างที่ถดตัวหนีไปด้านหลังทุบกำปั้นเข้าตรงลิ้นปี่จนมันร้องอั่กก่อนแน่นิ่งไป โยนปืนขึ้นมาบนเตียง คว้าจับข้อมือก่อนกดลงบนพื้นบังคับฝ่ามือนั้นให้แบออกนาบขนานกับพื้นไม้แล้วใช้กำปั้นของตัวเองทุบลงไปบนนิ้วอีกฝ่ายโดยแรง ผมได้ยิน...ได้ยินเหมือนเสียงกระดูกแตก


0 |9 P/ J/ o3 {- r' L! K8 k“อ๊ากกกกกกกกกกกก”


แล้วใหญ่ก็ทุบเช่นนั้นกับทุกนิ้ว...ทีละนิ้ว...ผมตัวสั่นเทิ้มเมื่อได้ยินเสียงกระดูกแตกหักสลับเสียงร้องครวญครางอย่างเจ็บปวด เมื่อครบเขาก็ละไปยังมืออีกข้างแล้วก็เริ่มทุบ...
3 a( _: S" a6 w" m1 c
# Y+ j' A% u6 j5 u
# A8 h$ M4 n" A% s/ x6 f' b“อ๊ากกกกกกกกกก”

( T  ?- D* A9 }9 j
“พอ...ใหญ่พอแล้ว...” ผมเปล่งเสียงสั่นเทิ้ม แต่เหมือนเขาไม่ได้ยิน...จดจ่ออยู่กับร่างกายที่ดิ้นทุรายตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่าแข็งกร้าว
" w) Z, G2 g2 r0 \% }8 x) q

หลังครบนิ้วทั้งสิบ เขาก็เริ่มจัดการตามข้อต่อสำคัญๆของร่างกาย เริ่มด้วยข้อศอกเขาใช้มือทั้งสองข้างหักมันไปอีกด้านอย่างฝืนธรรมชาติจนมันผิดรูปร่าง ทำให้ผมนึกถึงตอนเด็กๆที่หักตะเกียบเล่น
; I" Q' E+ g+ |# i9 x, f% ~) u& K- [

“อ๊ากกกกก พอ!! ปล่อยฉัน ขอร้อง ใครก็ได้ ช่วยที อ๊าก!!” ร่างที่ถูกกระทำขอร้องด้วยใบหน้าบิดเบี้ยวเจ็บปวด หว่างขามีน้ำเหลวใสไหลออกมา


# N; l' i8 Q% ]. T# l# |7 Sไม่!!ผมจะปล่อยให้เขาทำร้ายคนอื่นมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว
. B' [- [. ^8 X6 F8 F2 m" P3 m0 C

“ไม่...พอ...หยุดเถอะ...ขอร้อง หยุดนะ” ผมเพิ่มเสียงพลางตะกายร่างไปเพื่อรั้งเขาไว้แต่เหมือนจะไม่ได้ผล ใหญ่หลุดไปอีกโลกที่ผมเข้าไม่ถึง
- F' P7 a! ^9 s7 q1 M+ b

“หยุดซะ”
+ Q( {; z' P1 S# D- _$ k/ j" ~9 f

กึก
/ q: E8 N2 m9 V( n2 [5 \

% [& H6 r' K' A! p+ dมือที่กำลังจะจัดการกับขาทั้งสองข้างนิ่งชะงัก ผมหันกลับไปมองเจ้าของเสียงก็เจอเข้ากับชายหนุ่มหน้าสวยลูกค้าประจำของร้าน เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ใหญ่นิ่งงัน หยุดชะงัก ก่อนลุกขึ้น...เหมือนสติเขากลับมาแล้ว แววตาว่างเปล่าดุดันกลับมาสะท้อนเงาเหมือนอย่างเคย


4 o7 P0 X1 u/ v, [ก่อนจะไหววูบเมื่อเห็นผม “คุณเล็ก...” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยอย่างสะท้อนใจก่อนเดินเข้ามาใช้ผ้าคลุมร่างผมไว้แล้วช้อนอุ้มขึ้น

: s7 a) j- @# f" M* H
ผมซกลงบนอกอุ่นอย่างโหยหาในจังหวะที่ก้าวผ่านชายร่างสวย เจ้าของเสียงนุ่มหวานก็เอ่ยขึ้น “ไปพักห้องผมก่อนเถอะอยู่ข้างๆนี่เอง”


ผมจ้องมองเขาอย่างฉงนสงสัย และเหมือนเขาจะรู้ตัว
% r. q' H, b$ J+ x( i. {

  N* Z) E; R5 I; x& T8 W6 }“ผมได้ยินเสียงโครมครามเลยมาดูก็เท่านั้นไปเถอะ”

1 O/ S9 {0 [0 H! W
+ z4 W) b1 N. h7 {+ u- h5 B9 Wใหญ่เดินตามเสียงนั้นไปอย่างว่าง่าย ผมไม่ได้สนใจเรื่องนั้นหรอก สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือทำไม...เพียงแค่เขาใช้เสียงนุ่มหวานโทนปกติไม่ได้ดังไปกว่าเสียงของผม แต่ทำไมเมื่อเป็นเขาร้องห้าม...ใหญ่ถึงหยุด...เพียงแค่เสียงแว่วหวานก็ทำให้เขารู้สึกตัวขึ้นมา
! G! Z0 K1 x8 \8 R1 O( {
, \- ?& h8 D/ Q7 m6 f0 \
" X( D2 Y/ A' v5 ^3 X. x/ _6 H/ E; Vทำไมกัน...
" Q' ^* u- {7 K6 n2 h
, W3 F- j# H! O0 g! L
& Q9 r& l, }3 P* G" z9 z“พาเขาเข้าไปในห้องน้าน่าจะช่วยได้”

! _1 x( q3 y6 v# c; V: S
7 b- u% ?( P4 @4 m“ขอบคุณ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง” ชายหน้าสวยพยักหน้าก่อนเดินออกไปด้านนอกและช่วยปิดประตูให้ ตอนนี้จึงเหลือแค่ใหญ่ที่วางผมลงในอ่างอาบน้ำ...และผมที่ความร้อนรุ่มกลับมาครอบงำอีกครั้ง

; H8 k6 \7 Q0 R0 I7 n( ~
“ใหญ่ช่วยฉัน...ช่วยฉันหน่อย” พอเป็นใหญ่ผมก็ไม่คิดจะกักเก็บความทรมานอีกแล้ว กระโจนตัวลุกขึ้นเข้าเรียกร้องสัมผัสเขาจูบตอบผมกลับมาลิ้นที่เกี่ยวพันเรียกให้รู้สึกต้องการจนต้องเลื้อยมือเข้าไปช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขา
/ M& G- V) J$ N
5 M1 Z2 I1 d' w: z
- }2 B, D( L. D! u5 kแต่ใหญ่ก็รั้งผมออกก่อนกดร่างลงแช่ในน้ำเย็นๆ
. L6 ]7 A3 S3 c* J7 [
: c0 u' |; X6 H6 H
“ใหญ่...” ผมมองด้วยแววตาเว้าวอน เขาตรึงผมไว้แน่นจนไม่อาจขยับตัวเข้าหา
, @7 }; X6 ~1 p, a+ }5 G“คุณเล็กอดทนนะ อีกเดี๋ยวก็จะทรมานน้อยลงแล้ว น้ำเย็นๆจะช่วยคุณให้ดีขึ้น”
8 g5 o* e% d: [; O1 I4 n2 q

9 j# w+ k# S6 t* F5 H( ~“ไม่ใหญ่...ฉันทรมาน...สัมผัสฉันนะ...นะ” มือผมพยายามไขว่คว้าเกี่ยวรั้งแต่ก็ถูกผลักดันกดลงในอ่างน้ำเย็นมากขึ้น
6 S. E2 D7 {5 P9 o; c# ]6 N

& \4 K7 K# R1 C6 ]/ a) {) u# x“คุณเล็กฟังผม...เพียงคุณอดทนและผ่านมันไปได้หลังจากนี้ถ้าคุณยังต้องการที่จะให้ผมกอด...ผมก็จะกอดคุณ...”

: W7 C; ^$ {( u
เพียงเท่านี้ก็ทำให้ผมสงบนิ่งได้มากขึ้นกัดริมฝีปากแน่นอย่างข่มกลั้น ภายในใจกลับเต็มตื้นด้วยความตื้นตัน

1 A- V. q: M. d& P

Nowa

.สนุกครับขอบคุณ

uglymen

โดยยาอะไรเข้าไปนี่

rowetszaa

ขอบคุณครับ

gaybin

สนุกมากเลยครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

cm_cm

ขอบคุณครับ

KBKK

หัวหน้า..ไม่น่าเลย

sa99

ขอบคุณครับ

lnatl

สนุกครับ น่าติดตาม

lieber_dich

ขอบคุณครับ

winwin2

ขอบคุณครับ

maravann

ขอบคุณครับ

hnum

ขอบคุณครับ

bbb615

ชอบมาก สนุกมากครับ

ngeanollo

รออ่านตอนต่อไป มาเร็วๆน่ะ สนุก ตื่นเต้น

namchiaw

ขอบคุณครับ

jatuAAA

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​ครับ

Homealone

ขอบคุณขอบคุณขอบคุณ