|
เร่ร่อน17.1
2 f/ ~* a) l4 k4 q, v" B, ?
7 s( ]5 q7 I+ `6 b, I" M' N. ~2 T. V# [$ N
“เล็ก...เล็ก...”( p% S( y5 Y0 _
" d+ u# q! _, R' W$ @9 B! x9 {# e1 c# ^6 t
“...”
' B( d: i: h# p# I$ r h W- y' s
- `& {& [8 L8 b' X7 h2 u, p
' r( u4 n% W' i. ^( Z/ ~" l3 j“ไอ้เล็ก!!”
1 z6 |' M l' b; S% O- R9 u; F: _' |1 \
, _; p: X$ G2 f2 S8 S/ }) b% D6 ^เฮือก!!
; \8 p& s% h& i5 b: k# c; V0 ~
. S$ v5 D2 U& o/ F9 V1 Q" P" d: ^2 H# A% i' q C9 \
ผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจกับเสียงหวีดที่ดังเข้ามาในแก้วหู แล้วก็ต้องกระพริบตาปริบปรับอาการมึนงงเพื่อรับรู้บรรยากาศรอบตัวหลังจากที่หลุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง J0 E4 _0 Z1 ~: @6 J
) e0 ]% a- u& q+ @1 U4 z/ X' V' [5 E: X/ x8 l/ d
“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อทั้งวัน เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านไง” พี่มิ่งยืนท้าวเอวจังก้าอยู่ตรงข้ามเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสีย ก็วันนี้แกมาเรียกสติผมตลอดวันเพื่อให้ผมได้ตั้งสมาธิทำงาน แต่พักเดียวความนึกคิดของผมก็หลุดลอยไปอีก
3 d' H6 V2 n0 [# ] H$ b2 b# c# j/ [+ M' r
9 @1 c! G1 D4 l6 o7 N
ไม่แปลกที่พี่แกจะหัวเสีย...และเป็นห่วง
, o/ i5 a' Q/ T. Q9 p6 P1 s# L# O
6 U. Q+ z0 \& O
- I- w2 f2 W0 _/ L S! nเฮ้อ...ทำไมชอบทำให้คนรอบข้างกังวลนะคนเล็กนิสัยไม่ดีเลย
4 t& d4 R- e2 c2 [! @& V
$ X& ~( o' T( ?8 Z s3 y; q
8 a! e G& @" o! l8 ^& h' ~ _& r+ Fก็ได้แต่เอ่ยว่าตัวเองไปพลางรวบของเก็บไว้ที่มุมหนึ่งของโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ในใจยังอดคิดไปถึงเรื่องที่พานจะนึกถึงมาตลอดวันไม่ได้
+ i0 j! P2 {: p6 ]3 L- [$ c3 a
" r" W1 I+ W% W! S7 U9 k9 N5 p- d3 O7 P0 N% |
ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคิดมากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว+ ?" M' C6 o! ?
2 }" ~* p1 h. k+ T% T- P) x2 b9 N( F4 H$ v: C% E& Q5 a% F( u- D
เมื่อวานเช้าตอนสิบโมงผมออกไปพบคุณเฟยเฟิ่งตามนัดหลังจากที่ไปส่งคุณตาและน้องดาวกลับเชียงรายแล้ว และสิ่งที่ผ่านการบอกเล่าจากปากบางสวยเกินชายของเขาก็ทำให้ผมทั้งอึดอัด กดดันตื่นเต้นกับเรื่องราวของใหญ่ในมุมที่ผมไม่รู้ แต่ต่อมามันก็ทั้งสับสน มึนงงและหน่วงไปทั้งหัวใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่ ‘เจ้าของชีวิต’ ของใหญ่ต้องการ1 y# D( c5 F* k- b
# q5 k( O2 R: m4 S/ H
) I$ l0 p5 ^ M0 T: \& M9 h( o' nไม่ใช่สิ...ต้องเรียกว่านาย ‘จิ่นสือ’ ถึงจะถูก. Q% b P( P" H2 F' ]
$ a3 Z% p. [3 f6 ]% K' c: L6 O" J) d5 M3 l0 b$ M" \1 T2 K
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพาร่างตัวเองมายังรถส่วนตัวแล้วขับไปยังริมหนองที่ตั้งร้านกินเส้นอย่างที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน
) H3 c' K# ~" g' N _1 K- m7 T" g4 f& P+ d( W- U6 g& w/ A
/ H9 L4 B7 M1 Y, p$ h1 y6 z“คุณเล็ก เดี๋ยวน้ำซุปลวกใส่” นายเจ้าของร้านกินเส้นเบี่ยงกระบวยลวกเส้นหนีก่อนใช้มืออีกข้างดันผมที่ยืนชิดกอดเอวเขาไว้หลบไปด้านหลัง ซึ่งผมก็ยอมถอยไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีให้ใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต่อ สักพักผมก็ย้ายตัวไปเล่นกับเจ้าตี๋น้อยตรงมุมกำแพง! y& D; r, Q3 Q9 ~" X$ _) Q
+ t( y& E: d5 T3 p' k& j& L9 @
S# o9 R+ ~: F
เดี๋ยวนี้กลับจากทำงานผมไม่ต้องมาช่วยใหญ่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวแล้ว จะมีบ้างก็ตอนช่วงหัวค่ำที่คนเยอะๆแต่ก็ไม่หนักเหมือนเก่าเนื่องด้วยใหญ่ได้จ้างน้องหลงหลานชายป้าแขกที่ขายกล้วยปิ้งอยู่ตรงข้ามมาช่วยงานหลังเลิกเรียน โดยให้ค่าจ้างชั่วโมงละยี่สิบห้าบาท ซึ่งหลงก็เป็นเด็กที่ขยันมากทั้งที่อายุแค่สิบขวบ
2 v2 }7 @$ t" u7 e4 G' g% V. i8 B. w5 ~/ w1 m6 j/ X6 q% z9 l
1 [- Z% `; G$ n7 r; l% _4 dดังนั้นหน้าที่หลักๆของผมคือช่วยใหญ่เก็บร้านตอนสี่ทุ่ม ซึ่งเจ้าของร้านก็ช่างขยันไล่ผมกลับไปพักผ่อนนอนหลับที่ห้องเสียเหลือเกิน แต่ผมไม่ไปหรอก...อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้มากที่สุด; g8 s2 x$ x5 g$ M: B
' O; C- J* g" J1 Z& M o: V7 Q f4 d0 v8 A
“อ๊ะ ตี๋น้อย...จริงๆเลยติดสาวซะได้” ผมที่นั่งเกาคาง ลูบหัวเจ้าตี๋น้อยอยู่สะดุ้งผละตัวออกห่างเมื่ออยู่ๆเจ้าหมาหนุ่มตัวโตก็กระโจนวิ่งเข้าไปในหนองทันทีที่เห็นเจ้าหมาสาวพันธุ์บางแก้วที่เจ้าของพามาเดินเล่น
' m0 Z& U: n$ E' Q p, L6 J! ^) H
6 a# [. H# r$ ~& ]4 }! N- a5 Sดูสิ กระดิกหางยิกๆเชียว7 q4 |$ S W. X: F
( I9 M2 L+ L) Y
/ Y& x P) ^7 yเมื่อเจ้าตี๋น้อยจากไป ผมจึงทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ย ใช้สองมือกอดเข่าแล้วจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ยืนทำก๋วยเตี๋ยวตามเมนูอย่างเพลิดเพลิน...และเหม่อลอย
6 P8 i" R6 ?1 i$ k0 k7 i
( B1 N! i: l& m5 c: T7 z9 z" t5 y5 o2 b U w( M
: Y" |+ g( P+ A1 P8 N‘ทำไมถึงเรียกเขาว่าใหญ่ล่ะครับ’! E. X: v; ^: x9 T y7 S
- W# P+ F0 _6 ~4 l% R; F' {( w
) s% ]4 \0 ]# s8 M! S% C5 aคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยปากถามขึ้นหลังจากที่เราทักทายชวนคุยนอกประเด็นกันมานานแล้ว ผมจึงสูดหายใจเข้าลึกเตรียมรับฟังทุกเรื่องและถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ในวันนี้( X5 Y( O% k9 ?3 s# D2 g5 p- K
) X3 p# K8 p% z3 H3 Q! t
' b+ {1 ]/ L# Dแต่ก่อนอื่นผมต้องตอบคำถามเขาก่อนสินะ
7 {; N e! v' Z6 A
; k- _$ V1 N. q6 q3 g* E# w) z3 e6 b4 `. l
$ m9 S H* c' i* }2 p9 \2 D3 ^‘ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เขาเองครับเขาจำอะไรไม่ได้...’
9 a. B% U3 P) z* E9 q
8 y- j& W% N& ?2 U5 J& Z
8 u( E& i' K" M) ]; X9 A9 [‘เป็นอย่างที่ผมให้คนไปสืบมาจริงๆด้วยสินะ’ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว2 e3 i9 b% H; ~+ b, I. H9 ?% m
1 c9 @: v+ P' O. m* Q. N( y
5 B4 F! i& ]0 d‘คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว’
: @3 ^ H2 j6 C
7 H' g2 `$ x' z$ L# {0 q3 a, F {+ h* V2 k$ V4 F# e/ u& b
‘ครับไม่ใช่เรื่องที่สืบยากอะไร’6 q2 N' ~: D) r, J! J/ U
, l, K7 L* i' d \) y9 S% F
. H$ K2 w1 y+ |. u+ p‘แล้วใหญ่...’% z% x9 o$ I7 {
. l9 b" D8 y& @
0 n/ ~6 U$ A' ]4 f% o, x1 F) y+ T
‘ความจริงเขาชื่อจิ่นสือน่ะ...จิ่นสือ พี่ชายของจิ่นตั้ง’ลมหายใจผมสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง...จิ่นสือ...อย่างนั้นเหรอ...ถึงว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้มีหน้าตาและท่าทางคล้ายกันนัก
# I7 D( P5 x3 U: i: h' {
8 F/ q* L$ b* Q- Q
7 v4 p$ \" K* z- U& p‘ขะเขา...จิ่นสือ...เขาทำงานกับคุณเหรอครับ...’
, j8 ^9 N0 ~; T# L0 Q7 c. h+ `5 I+ x1 b, ?
3 D* j9 f" Y {6 {& }‘จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนักเขาเป็นบอดี้การ์ดของผม และผมมาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเขากลับฮ่องกงด้วยกัน’
2 Y) ]0 w# j6 g% ^5 H7 l
% l: y6 S0 a, p) U' {
6 ]7 }! ?; M& \# Iประโยคข้างต้นทำให้ร่างกายของผมเย็นเยียบและสั่นสะท้าน แม้คำพูดของคุณเฟยเฟิ่งจะนิ่มนวลใบหน้าอ่อนโยนประดับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ความคิดด้านมืดแวบหนึ่งของผมกลับเห็นเขาเป็นศัตรูด้วยรู้สึกว่าคำพูดของเขามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน
- w2 V% _1 f: h* ^8 c: ^4 N
- e5 @7 Y: W5 |
8 O, s) |9 b8 S# T& b/ G( W9 Q4 g# }‘แล้วทำไมถึงจะมาพากลับไปตอนนี้ล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าเดือนแล้วตอนนี้ใหญ่ก็ปรับตัวกับที่นี่ได้ ร้านก็กำลังไปได้ดี แล้ว...แล้ว...เขาก็จำอะไรไม่ได้จะกลับไปได้ยังไง...ให้เขาอยู่กับผมที่นี่...’0 A9 t0 @. L! _$ L
' W b M0 k% R8 Q8 }. d
& f: L% C1 B1 o‘คุณเล็กครับ’ น้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากประกายตาเฉียบขาดดึงรั้งสติของผมกลับมา สายตาของคุณเฟยเฟิ่งบ่งบอกว่ารับรู้อะไรที่มากกว่านั้นและช่างเห็นใจผมเหลือเกิน
. Y5 @0 g* A, S) x- I: @7 F% K$ s: Q- P% C/ F9 e
* n% _7 D' a5 a7 l- Q
ถ้าเห็นใจก็ได้โปรดอย่าพรากเขาไปจากผมเลย...
, j9 d; G, e% r* Y3 R7 [# l) `( M a' z, A' N C
' g$ O4 H4 J& {( j& `- A; q0 b @; B
‘เหตุผลที่คุณเล็กยกมาผมเข้าใจ แต่ยังไงสักวันเสี่ยวสือก็ต้องกลับฮ่องกงเขามีหน้าที่ดูแลคนตระกูลเฟย เป็นสมบัติของตระกูลเฟยลูกศิษย์อีกมากมายรอให้เขากลับไปสอน ไหนจะครอบครัวของเขาอีก เสี่ยวสือไม่ใช่บอดี้การ์ดทั่วไปแต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นที่รับใช้เรามาหลายชั่วอายุคนและมีมีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและจีนแผ่นดินใหญ่’4 r. [3 s/ g, ?/ h& E
, q: S2 A5 L( p$ o: ]) g$ P
* a8 q# G/ Y8 U6 w8 e# n- P‘เขาดูยิ่งใหญ่จัง’5 k4 O4 F" S$ k- M4 }! O
* W. J. `6 D- o) K, M
0 v- Q0 Q& Y n! Y0 k' [/ o
‘อืม ที่คุณพูดก็ไม่ผิดนักเสี่ยวสือของผมเขาเป็นคนเก่ง มีพรสวรรค์ทั้งด้านบุ๊นและบู๊มาตั้งแต่เกิด แน่ล่ะเขามีอาจารย์ที่เก่งมากถึงสองคน...’ แววตาที่สะท้อนออกมาบ่งบอกว่าเข้าภูมิใจกับเสี่ยวสือของเขามากแค่ไหน เขายิ้มบางให้ผมแล้วเอ่ยต่อ‘พ่อแม่ของเขาน่ะครับ’
4 R. _8 \! S# `/ {; N1 @8 N$ @
, X! i: h! u1 J9 t! R0 Z9 g& I
9 M7 D1 h6 m8 {‘งั้นคุณจิ่นตั้งก็คงเก่งมากเหมือนกัน’ ผมเหลือบมองไปยังผู้ชายที่ยืนตัวตรงนิ่งอยู่ด้านหลังคุณเฟยเฟิ่ง ซึ่งเขาไม่ได้หันไปมองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วไล้ขอบแก้วกาแฟแล้วยกยิ้มมุมปาก
]( Y/ V, F1 `' m
" _8 N9 y! \& Y, g% Y; ~6 \/ d" U# b1 ^( o
‘ครับเขาเก่งมาก แต่เก่งแค่ไหนเขาก็เป็นคนของพี่ชาย ไม่ใช่ของผม’. S- E6 @2 T1 a# f9 \4 H2 d
( f% Q+ g4 B! x' \4 {0 S
5 l+ @: ^, `3 e7 _
‘เอ๊ะ??’
6 }( k. P M! @# h# n. O. o% b I% E. i, C0 m; W3 t
& R8 |: ?5 x! q& o- H
‘จิ่นตั้งเป็นคนของพี่ชายผมน่ะครับ...เขาทำคนของผมหายเลยเอาคนที่เก่งเท่าเทียมมาใช้คืน’ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความยินดีในน้ำเสียงนั้นเลย หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยการประชดประชัน% c% W3 e8 B9 y% R2 E
7 Q- M$ m- V, S
( F4 B# \3 H( O R" sผมบีบมือชื้นเหงื่อแน่นพลางเค้นเสียงผ่านลำคอตีบตันรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่พาใหญ่มาหาผม ‘ยังไงเหรอครับ’9 k3 d% S A7 m! V' e+ r
4 x$ U6 o2 E" k( e' [: s4 s
1 V! [) l7 H0 ]2 N
‘เมื่อห้าเดือนก่อน พี่ชายผม...เฟยหลงมางานประมูลเพชรที่ประเทศไทย มันเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งของตระกูลเรา...เพชรในงานมีมูลค่าหลายร้อยล้านจึงต้องมีคนควบคุมดูแลที่เก่ง ฉลาดและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและฉับไว ซึ่งตัวเลือกก็คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลจิ่น ผมจึงต้องยอมให้เสี่ยวสือมาไทย’ แล้วใบหน้าเขาก็หม่นลงเมื่อเอ่ยประโยคถัดมา ‘แต่พองานเสร็จกลับไม่มีแม้แต่เงาของเสี่ยวสือเลย’, J5 R; ~7 n* L' u2 M1 K
2 n7 v/ {1 N ?+ L; G* @
9 d5 i; z& N) i r5 D! o2 X
น้ำเสียงสั่นไหวพาหัวใจของผมกระตุกตาม เพราะการแสดงออกของเขาที่บอกว่าเสี่ยวสือสำคัญกับเขามากเท่าไร...เช่นเดียวกัน...ใหญ่ก็สำคัญกับผม...; p. r9 |2 i7 W( I7 z- W0 }
, m7 J4 g, @- H; {. a7 v, n
5 v) ~( O& ]- j: \/ Y& `‘ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครเอ่ยปากบอกอะไรผมสักคำ จนพี่เฟยหลงมาบอกเองว่า...เขาตายแล้ว...ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก...ในหัวคิดเพียงแค่ว่าเสี่ยวสือของผมน่ะเหรอ คนที่โดนดาบฟันเข้าที่หัวใจยังรอดมาได้...แล้วทำไม...ทำไม...คุณเล็กครับ...’ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างร้องขอ- r/ q3 ?9 c: T' `6 k
8 m0 ~- z& u! `% K& f
% `0 ^/ Y8 E# V Z‘ให้เขากลับไปกับผมเถอะครับ ผมมาไทยก็เพราะไม่เชื่อว่าเขาตายตามหาทุกทาง สำหรับผมเขาไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดหรือคนดูแลเขาเป็นทั้งเพื่อน ญาติ เป็นพี่ชายทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมเป็นคนเดียวที่ผมวางใจ...’- |/ a$ q4 [( i
" R+ G9 ]0 x. p
+ K" H& @" t% t" j4 N# @! W‘อายุน้อยกว่าเหรอครับ งั้นใหญ่อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบห้า??’ ไม่น่าเชื่อ คุณเฟยเฟิ่งดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ผมคิดว่าเขาจะอายุน้อยกว่าใหญ่สักสามสี่ปีจริงสินะ เขาเรียกใหญ่ว่า...เสี่ยวสือ...) D* W( [9 }3 `" T
1 C8 @3 e) W( s/ ^
( C2 }, `( F( n‘ฮะๆผิดแล้วล่ะครับ เสี่ยวสืออายุน้อยกว่าผมห้าปีส่วนผมปีนี้ก็สี่สิบแล้ว’ ผมเบิ่งตาโตอย่างตกใจ สี่สิบ!? ชายผู้มีใบหน้างดงามที่นั่งตรงข้ามผมอายุสี่สิบแล้ว ผมเข้าใจมาตลอดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับผมโอ้ว...เขาเป็นน้าผมได้เลยนะ6 Q+ \2 ]7 E& ? A" c4 b0 x
( C* v& t ~$ c& W! p0 g m4 G/ R' z8 t5 p9 b% V. o/ i
งั้นใหญ่ก็อายุ...สามสิบห้า!!ส่วนผม...ยี่สิบสอง!!
) k Q0 C3 H# j& J, W) Z
5 F1 ?, m% N& O" @# H6 B5 \- ]( ~) T4 L
เขาแก่กว่าผมสิบสามปี...นี่ผมมีสามีที่อายุมากกว่าหนึ่งทศวรรษ!!
4 T I7 I B8 Z; o
{7 i7 b/ [) L! J' r }' A! j: _ M) x3 J, q
แล้วเสียงหนึ่งก็ทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเรื่องอายุเพื่อได้ยินสิ่งที่แย่กว่านั้น
; ^! w! z1 j& {( G# `; v/ U' q7 D* b
$ t1 Y& c$ Z k1 E3 t. X, k
‘คุณเล็กได้โปรด...คืนเสี่ยวสือมาได้ไหมครับ’
' n2 Z/ t8 b" j# w/ `. A Y! r$ ^$ j
' W P3 v) c8 z6 G: Z( Q+ w
‘...!’" U- p$ E9 q( |& R: {) Z. }' K/ o
* o) ]# p1 V& T( B, e! w/ W
- [1 J/ S5 \3 D‘นะครับ’
3 \1 r) u5 h, N0 C+ s$ x) y" b& X: r c
7 u! @! P4 a' {0 u
‘ละแล้วทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะครับ’ ทำไมจะมาเอาเขาไปในวันที่ผมขาดเขาไม่ได้แล้ว( k: E& e3 [5 z/ r$ n/ Y$ R5 |
: a8 |6 l! H* P" ^4 E) e# Y4 P
# s2 H0 i; p/ \
‘ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม แต่เราตามหาเขามาตลอด แทบพลิกเมืองพิษณุโลกหา...แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลอยแม่น้ำมาถึงนครสวรรค์ได้ ทันทีที่เราเห็นเขาจากรายการอาหารทางทีวีเราก็รีบตามมา จะมาพาเขากลับแต่มารู้ว่าเขาจำอะไรไม่ได้เลยจึงค่อยเป็นค่อยไป จิ่นตั้งแนะนำให้ตีหัวลากกลับฮ่องกงด้วยซ้ำ แต่เชื่อเถอะต่อให้ยกคนมาทั้งตระกูลเฟยก็ล้มเขาไม่ได้ ทางเดียวที่จะลอบพาเขากลับไปได้คือ...จับตาย...ซึ่งผมไม่ต้องการแบบนั้น’
+ S" A2 {- w" ~( `. Y9 d% M1 R5 i
2 }, k/ Y9 s3 u/ E- Z( b1 B6 W$ a% ~6 s
‘ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเขาถึงโดนทำร้ายได้ล่ะครับ’0 L( I3 F: ~9 u, I% `6 A( _% g6 N
1 t1 K& @9 ~2 [2 v9 c" {
& |2 N8 ~7 z; O‘เพราะเขาบ้าระห่ำเกินไปเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับทายาทตระกูลเฟย...ซึ่งก็คือพี่ชายของผม’ คงเหมือนวันที่เขาเข้าไปช่วยผมในกองเพลิง
& i* x5 O7 [) S+ h$ A9 E9 z
{( u: }6 Z- R3 K) r8 ~; O, O9 Y9 F
‘ตะต้องเอาเขาไปจริงๆเหรอครับ...’
5 K3 Z3 x- e3 u% x$ c
% [6 J* q& D$ B0 j1 X5 K2 B" h
9 d; E. \ \7 O1 n/ p& W9 W* c& t d‘ต่อให้วันนี้ผมใจอ่อนแต่สักวันเขาก็ต้องกลับไป เขาเป็นคนของตระกูลเฟย ก็เหมือนยกชีวิตให้ตระกูลเฟยแล้ว’# I/ E: T/ S( L% L* ]
/ \9 x, t% k$ j/ U% y+ Y% \
* k1 {2 J' f r& M4 u‘...!!’7 m# A: ^- f6 h6 H4 K4 Q
* ?+ F; K* H5 _4 I; y' `, ~4 w
5 |- N; l' }! \9 Dทำไมถึงฟังดูโหดร้ายจัง..., ^! r4 v2 e F0 F+ z/ H* R( S" {' y
1 E: y V% r% b. k
# K- @7 C$ m; R7 l: g2 A' U+ @
‘สำหรับผมยังไงเขาก็เหมาะที่จะเป็นคนดูแลตระกูลเฟย มากกว่า...พ่อค้าขายบะหมี่ถ้าผมพูดแรงไปต้องขอโทษด้วย แต่ผมจำเป็น ยังไงก็ฝากคุณเล็กด้วยนะครับผมรู้ว่าคุณต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับเขา’
! o6 K0 O7 o D/ l1 E# |! O% P
4 H: j1 e' ~* J; p$ B: s+ n% K7 }2 e; y0 N
, l: n' M" G4 y* @, i* |7 J
“คุณเล็ก...เป็นอะไรหืม หน้าตาดูไม่ดีเลย” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ลูบลงบนแก้มอย่างห่วงใย ผมรีบก้มหน้าพลางกระพริบตาไล่น้ำตาที่เริ่มคลอหน่วง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อมือใหญ่เชยปลายคางผมให้เงยหน้าสบตา “ร้องไห้ทำไม...”; E; @+ A' B- K$ T
. a1 D& _! j; T$ h( N6 o) v: K
6 i+ T% n; {, u3 w1 @+ l“เปล่าแค่ปวดหัวน่ะ”
. y" J7 j. z# p$ w4 Q$ _
3 r# l7 V1 \: S# D3 i6 t% O" B/ }5 ^2 X" R
“งั้นกลับห้องไหม” ผมส่ายหน้าพลางจับฝ่ามือใหญ่มาแนบแก้ม
; U/ D7 K) x4 i N+ E- w/ U5 o* C$ L* ?5 w0 z! L, \/ ]
4 J: s5 H4 W6 U
“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยได้ไหม”
8 d+ c2 p3 }1 g7 {/ p) j
) v7 V* ]% {8 H* o
Y; c9 A4 d+ ^6 n% w( N“ได้สิงั้นเดี๋ยวลูกค้าชุดนี้หมดเรากลับห้องกันนะ”+ j G# |) \: \" H; `8 f% o
7 @% x1 ^' H$ N
$ ^ f7 @1 A) ?
“ของที่เหลือล่ะจะไม่เป็นอะไรเหรอ”
' r$ J/ T" ~& U& R+ G# l4 j% X2 O& S' S* s( f
! O6 X4 z' d! Y$ z
“ไม่หรอก วันนี้สิ้นเดือนนะคุณจำไม่ได้หรือไง” ผมยิ้มบางออกมาซึ่งเป็นรอยยิ้มจริงๆของวันนี้ที่ผลักดันออกมาจากหัวใจอันเต็มตื้น จริงสิ วันนี้สิ้นเดือน...วันที่เราตกลงกันว่าจะปิดร้านกันตอนสองทุ่ม และเปิดให้คนเร่ร่อนไร้บ้านหรือแม้แต่คนมีบ้านแต่ยากจนเข้ามาทานฟรี
+ z8 c/ X; s% G- x% ]+ l# g& l8 r
; W; _0 L5 }7 A
3 `( V& \( J2 I3 g7 e9 Z) x; k& lเพียงแค่วันนี้เราเลื่อนปิดร้านเร็วขึ้นเพื่อให้คนยากไร้ที่รออยู่ได้อิ่มท้องเร็วขึ้นด้วยเท่านั้น# }8 Y) E- R8 V( ]( s3 Z5 [
$ P5 B) V1 j L8 Z0 s# c" y7 q0 I% F
5 u( d+ Y' }! x: M$ Wเพียงแค่เราจะได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและอิ่มสุขของพวกเขาเร็วขึ้น...ก็เท่านั้นเอง...' v) |; P K4 M `% D5 Q0 T2 n
) v6 S9 T0 Z# R" u5 ]; g( `# Z' M
s$ F, R& Q2 K, \6 P" Y( }
แต่เป็นเรื่อง...เท่านั้นเอง...ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยังจำได้...เมื่อเดือนที่แล้วใหญ่เดินมาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยสวนทางกับความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง7 _. o0 |( {% `, J
9 K+ s# K# z" W5 g
. |4 r- m x, N' o& ~" u2 F
. g2 \* N4 X! n; e# @‘ตอนนี้ผมก็ขายก๋วยเตี๋ยวได้กำไรพอมีเงินเหลือเก็บแล้วคุณจะว่ายังไงถ้าผมจะแบ่งกำไรส่วนนี้ไปช่วยคนอื่นที่เคยเป็นเหมือนผมบ้าง’. A& U5 o: C6 @
4 J# h. W# Q. U$ C4 k3 R
- s2 e% F& V- D5 J
‘ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะนอกจากดีใจ’
$ T* v6 n$ G" w. u3 r/ X
+ {' a L$ q4 w5 f
4 v% M. m* ~5 V% j9 x‘ถ้าอย่างนั้นเป็นทุกวันที่สิบห้าและสามสิบของทุกเดือนดีไหม’
3 T8 d* H% \- E4 h
* P- ~' Q M i5 u3 t# T' L0 H- A" M! ~) L8 q
‘อื้มวันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ’
6 _+ K- ]" I, m" y+ \! W0 L1 |+ p4 k4 T- Q' h$ {9 M
s% [8 D. j/ X; Z% w" C; ]! K
% W! y7 Y5 T. t" F, w; X, |3 R W- F! ~4 Y5 @, X+ k7 I
1 b, k5 k0 d. r7 S U; [7 ]4 P20.30 น.
+ L5 A- s7 j5 U
2 |) i# Y% s* h9 |% s+ a. I' b2 u7 W! }# b8 v. H2 Z
แอ๊ดดดดด2 T% ]0 k H& m" `
Y- D" V3 L7 M( Q0 ` x A
V8 c5 M0 Y: k. o
ปัง+ j% W5 e" j6 X) j8 _7 D% G( U! q3 \! y" Q
; N- s! _2 u8 O0 s. x: @9 b" l' M7 U8 v% P1 n
“ใหญ่...เดี๋ยวให้อาหารตี๋น้อยเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะเล็กมีเรื่องจะคุยด้วย”
. o7 u9 k- x. _5 m% J
0 q* n# {% c* \9 x4 l7 V& H; Q( P+ k1 F' s% I k. K2 Z& T9 M* [
ทันทีที่เข้ามาในห้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นวางเรียบร้อยผมก็หันไปบอกนายหมาตูบก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มสากและเดินแยกตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวนั่งลงบนพื้นเอนแผ่นหลังพิงปลายเตียง สองแขนกอดเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น8 c2 `, f6 r4 K& l
, T0 V+ d t" D) x
' S- C0 V4 r, k. U# Z; |" Uใหญ่คงคิดว่าผมมาอาบน้ำ...# U) O9 N* \! Y4 ^% F* _
9 c8 U: q* y% l9 N% r3 ~# r/ q) V" j# l# q5 D( Z+ e5 O/ f7 k
แต่เปล่าเลย...ผมเข้ามาทำใจกับเรื่องราวที่ผมจะคุยกับเขา..." K$ u8 w6 f9 ~( j- g; M2 y
- X, O" X) F" G1 t* a, ]9 T
9 i: X' J, b+ Y, N$ g
ถ้าถามใจผม...ไม่อยากให้เขากลับไปเลย แต่เรื่องของหัวใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง...สิ่งที่ผมยกมาเป็นเหตุผลคือชีวิตที่เหลือของใหญ่ต่างหาก...5 j% u; e7 o* W
% O' e/ g' I- F
- n' f6 F |3 S. _ Sถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นนายตี๋ใหญ่...เป็นแค่พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว...เขาอาจจะมีเงินไม่มาก ไม่มีอำนาจ เป็นคนไร้ตระกูลใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในจังหวัดเล็กๆ...3 B6 z% [# x2 ~* w8 x7 g
! o9 t' K$ k+ K' R" ^
" S/ b- [+ H; f4 b1 mกลับกัน...ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นจิ่นสือ...บอดี้การ์ดมากฝีมือผู้ดูแลรักษาชีวิตคนตระกูลเฟยที่มีธุรกิจทั้งอสังหาริมทรัพย์ เหมืองเพชรพลอย คาสิโนและธุรกิจยิบย่อยอีกมากมายทั่วเอเชีย...แน่นอน รายได้ของจิ่นสือที่ดูแลบุคคลสำคัญเหล่านี้คงประเมินค่าไม่ได้ ไหนจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นซึ่งฟังดูแล้วก็คงไม่ธรรมดา ประกอบกันแล้วเขาก็เป็นคุณชายในคราบบอดี้การ์ดดีๆนี่เอง...แต่ต้องใช้ชีวิตเป็นโล่ป้องกันฝ่ายตนและพร้อมที่จะเป็นอาวุธคร่าชีวิตฝ่ายตรงข้าม อยู่ท่ามกลางอันตราย...
& a3 _9 }# R, z: }9 e
1 f$ \+ C4 \% \4 n
$ s6 j d& x r3 v0 A7 L6 f& [. q...ต้องสวมหัวโขนเป็นใครกันที่จะทำให้เขามีความสุข
0 C" T- _1 i! q8 f5 p. ?0 l$ V J$ R0 A) u; j% r7 O
, e' Q2 h- x9 }' ?ซึ่งเรื่องนี้ผมคงคิดแทนเขาไม่ได้ ตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ต้องเลือกเส้นทางจะเดินต่อจากนี้...ไปข้างหน้า...หรือเลี้ยวกลับเส้นทางเดิม...
5 m: j/ I; f! |" F1 J4 E w
; _( N7 `# D2 J8 S! c% e; d9 b) t* S4 A& M+ G0 F
...จะทางไหนเพียงแค่เขาเลือกผมก็พร้อมจะยอมรับและอยู่เคียงข้างขอเพียงอย่างเดียวไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เลือกผมด้วยก็พอ...4 r/ M8 @, I1 B2 R& n
, w% ~, P7 k Q7 o% `7 P4 w! X4 x6 C8 z: a
) h( R3 m" v5 |! z- o
% A) c$ o3 |0 s% y ?( l
; \# O v9 h( L# N# G“นั่งสิ”
/ k2 ^& W7 W; D5 q# m# ?; R8 u* F* L# f( j, J e
; F# H2 [& n: y, |. u“คุณเล็ก...ดึกแล้วน้ำค้างจะลงนะ”
2 c! A7 y8 ^" f6 j7 f- O/ v6 y; P H: q; j# H) {2 o
+ F% r" e9 v) {; s* @2 o
“ไม่เป็นไรหรอก”9 Z3 A/ z% Q6 j" [
; B: b$ P* D3 W8 J$ J- Y
+ g5 {; d: x5 Y% B d9 i
ผมดึงใหญ่ให้นั่งลงเคียงข้างบนพื้นที่ระเบียงห้อง หลังพิงกระจกใสสองขาวางเหยียดไปตามแนวพื้นกระเบื้อง ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดทึบไปด้วยเมฆหมอกไร้แสงดาว4 ?4 C7 _' r! Q- q
' p8 N9 O$ s: {. }+ b" ~: F2 R
! K: B0 g- x& ^' T$ j/ kนายหมาตูบเลียนแบบท่านั่งผม จะต่างก็ตรงเรียวขายาวทั้งสองข้างที่เหยียดพื้นอ้าออกเพื่อจะยกร่างผมเข้าไปนั่งระหว่างขา สองแขนกอดรั้งเอวผมไว้แล้วดึงรั้งให้แผ่นหลังเอนซบบนแผ่นอกอบอุ่นของเขา2 d* I! a( _& r
: ^$ s' L, ?/ K; L8 \2 j* ]% d+ O$ u! x% C0 D6 o
ฟอด
0 r' {, I' i" y- {/ X9 d) ~
3 o. n1 Z2 Z+ @' f' b+ P
1 O7 m9 o8 g, \8 ? E. H# x“วันนี้คุณดูซึมๆเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกับผมหรือเปล่า” เสียงเข้มดังชิดริมหู แน่ล่ะนายหมาตูบพูดไปหอมแก้มผมไป ถามไปคลอเคลียแถวซอกคอไป ตั้งแต่ลึกซึ้งกันก็เหมือนเขาจะค้ากำไรจากร่างกายผมซะเกินควร...เหมือนกับว่าผมเป็นสมบัติของเขาแล้ว/ e! U3 c0 @$ W% \ ~* ?$ X8 W) ~
# |; }6 A% u7 I! r
9 o' R5 B" Q) G' |4 Q5 F“อืม” ผมแหงนใบหน้าพลางเอียงคอเพื่อเปิดรับให้เขาสัมผัสอย่างถนัดถนี่แต่สักพักก็เป็นเขาที่หยุดซะเอง _: V; c- u/ f
3 r- S/ W6 l9 C" r: I. O( A3 m$ w' ^/ Y& B7 q
“มีอะไรเหรอ...”
" ?7 v" E$ M w/ x1 G/ w# O
/ s+ i4 y3 e5 N# }4 T; n+ H3 m$ v& n. ^
“เมื่อวานเล็กไปพบคุณเฟยเฟิ่งมา”& K; P6 t! @% v" ~# \
5 t) v3 K1 W t( c7 K5 {6 Y B/ e: G+ l; I& ?' N5 r& G
กึก. Q" m1 \8 ]. n5 f! m: u
, h: n3 A5 V- ~* E2 @7 a0 @9 I/ U$ U2 `/ Z$ D1 k0 s
ใหญ่ชะงักไป เสี้ยววินาทีแววตาคมดุสั่นไหวก่อนจะกลับมาอบอุ่นดังเดิม8 T7 `$ D9 C9 O, Z0 B. i- _
+ K( ~8 n8 z- R
1 w$ N( B# v/ C+ m7 y# V3 g ^' o“เขาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วสินะ”+ D+ n6 T1 }. G1 W2 c; I& c
% v" _/ I8 V/ l, m d
+ p5 ~7 P7 \8 i6 C4 d* i* M! L7 m“ใหญ่จำได้แล้วเหรอ” ผมเอี้ยวหน้าหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ หัวใจเต้นรัวแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอก ใหญ่พูดเหมือนกับว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หรือถ้ามากไปกว่านั้น...ก็จำทุกอย่างได้แล้ว
P. f; N! }/ e: M0 I' F
8 J! ^2 v' O0 d" q$ A& U; e) b6 c3 y' x0 y) N; f
แรงกอดรัดแน่นขึ้นกับใบหน้าคมที่ซุกซบลงบนไหล่จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ความคิดในหัวผมตีกันจนยุ่งเหยิงมึนงงไปหมด! a6 X3 E. a% ^* |5 d
+ D$ h0 b, _, H3 s
J }; }5 N: k" I6 m
และยิ่งได้รับการยืนยันจากอีกฝ่ายโดยการพยักหน้าก็ยิ่งเหมือนโดนตีแสกหน้าจนคิดอะไรไม่ออก
9 y/ F( O- F. B E4 O
3 ~& d# n1 w; s: b5 m
1 L2 P. ?# g# |2 Z" g“มะเมื่อไหร่...”
% R) D# k5 v; t3 w. Z; w- r& V* t( a( f
6 Z2 C4 f4 u3 I- M# X“เมื่อวาน...คุณลืมนามบัตรคุณเฟิ่งไว้บนโต๊ะคอมฯและประวัติล่าสุดที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต ผมเข้าไปดูมา”
* C, h7 ]) ]* q: v; P" _4 Q, q/ a+ c9 [) s* Q
( t0 g& e% V, D2 R0 P5 _% v“แค่นั้นก็รู้แล้วเหรอ”
( L) ^7 J( ~! X3 ?" u6 u
4 _: j8 w7 f0 Z, [. A
) `; V: f3 n- D) |3 T/ Z! Y“อืมผมก็พอจำได้บ้างแล้ว ยิ่งเห็นภาพก็เหมือนปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้”
5 b9 k: a: M& r: M- B @( t/ t4 J, U1 f% V, |
. H" u, M9 y( y- s1 `% Sแล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มีเพียงอ้อมแขนที่สอดรัดบนเอวผมกับแผ่นอกอุ่นที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะสอดประสานกับเสียงเต้นของหัวใจ คอยร้องเตือนว่าทุกอย่างเป็นความจริง...ที่พัดเข้ามารวดเร็วปานกระแสคลื่นจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน, `! f4 s1 h' a8 |$ H
* E9 W, J! s3 u
$ b* U B" Y2 h% G& a, z! Z: }
“เมื่อก่อนใหญ่ดูดีมาก” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
' R, c8 w2 a( `3 {+ T& f4 q& L$ \0 s7 r/ [) F+ m
/ v7 \: C" {$ C“แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน”
6 d9 {7 Q) U- X7 ~* b# I0 C9 W3 D) y* M) Z( o- O- t" `
K# B3 y( Z; A, I8 }& u5 `
“ไม่สำคัญหรอกว่าเล็กชอบแบบไหนสำคัญที่ใหญ่มากกว่าว่าชอบแบบไหน...”) x% K! n+ o9 P
3 r6 c+ a( r$ {/ Z% N1 r" ^- z" c
“ผมเอาความชอบมาตัดสินไม่ได้หรอก...”
6 y- \, \3 d, U) b& a+ I, ~9 n. ]5 B* a
) ~- y0 r9 Y5 V1 R1 _1 ^“แล้วใหญ่ชอบแบบไหนล่ะ”& T: z+ ?5 Z. x' l. a L% S+ l% W
1 j& \# Y8 F. F% u$ s
# w- B5 ~( E& E2 O“...”
; N/ G7 o% W P& N, }# p
. S7 y' W- h; {7 f
5 U9 Q$ t) s ^ _. k& G' m“...”
O! f- F% s( d- q
; |9 l2 h' P4 e3 q2 J. w' X7 w# O7 p4 N
“ผมชอบแบบ ‘นายตี๋ใหญ่’ มากกว่า”
' ^, x- [( S8 ~6 T* s4 I3 @' |
# B \5 X) n B7 Z6 J/ @) y9 B' \7 [+ W3 V+ C+ R
“อืมแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ” 6 W4 t7 O/ Y2 |6 l& Y" I
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:29:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:29:15
โพสต์ 2020-4-22 16:42:33
โพสต์ 2020-4-22 20:38:38
ขอบคุณครับ
