|
เร่ร่อน17.1
$ l1 c: b7 `6 Q& B6 c: f7 t5 \% J1 R$ z7 S$ u! C
, ]/ }, l, a8 I; G, y3 v; q# }
“เล็ก...เล็ก...”' N1 l0 k+ v" v
& {9 }) Q- K. n- M9 h' c& j8 j
! q; U5 k! t m% n
“...”& M0 z) d$ M w* M- i
, Y6 K4 f0 z8 L* g, B& x) i: B
: F) E) c& I9 n' K2 o# Z“ไอ้เล็ก!!”
q$ Q8 L( C- S
3 _) g* u; |; s' Q
- ~, k$ e* I7 N- ^/ b7 r4 _1 Vเฮือก!!' l; `4 |0 X' d$ ^# L& a
$ j& g+ D( } A2 f4 b! Z* J9 i1 [* j+ p7 T! `
ผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจกับเสียงหวีดที่ดังเข้ามาในแก้วหู แล้วก็ต้องกระพริบตาปริบปรับอาการมึนงงเพื่อรับรู้บรรยากาศรอบตัวหลังจากที่หลุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง
0 j. g, u' d; X
# p' @0 N& B/ s, C" n( k: w; i
# N& k* x9 `+ [2 d3 f( s“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อทั้งวัน เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านไง” พี่มิ่งยืนท้าวเอวจังก้าอยู่ตรงข้ามเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสีย ก็วันนี้แกมาเรียกสติผมตลอดวันเพื่อให้ผมได้ตั้งสมาธิทำงาน แต่พักเดียวความนึกคิดของผมก็หลุดลอยไปอีก
7 t- O4 R& w( `; A5 x% y
( w! J* p) `, [4 y% w7 Z% z! u4 y: `8 H+ N8 f a5 p
ไม่แปลกที่พี่แกจะหัวเสีย...และเป็นห่วง
7 [$ z k) d3 Z- n0 [5 ^% B- x" {+ C3 l- Z
7 \- {5 M# z# G7 V! Jเฮ้อ...ทำไมชอบทำให้คนรอบข้างกังวลนะคนเล็กนิสัยไม่ดีเลย
1 K) L" l# ^; c+ {! x
' Q$ k% {" z& J8 i2 [' @; H6 n+ z7 H. l# e( r
ก็ได้แต่เอ่ยว่าตัวเองไปพลางรวบของเก็บไว้ที่มุมหนึ่งของโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ในใจยังอดคิดไปถึงเรื่องที่พานจะนึกถึงมาตลอดวันไม่ได้5 n `& c1 E5 b5 z' Q# f* ^$ ^
* G+ B+ B+ y9 g5 ?! |% f% ~7 b" B9 y) k
ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคิดมากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
$ c" Q: z" d1 A. J+ d& A4 [8 D/ z/ j9 {% {" l& E7 b5 d6 \
) F" N2 L) f0 s+ P! U
เมื่อวานเช้าตอนสิบโมงผมออกไปพบคุณเฟยเฟิ่งตามนัดหลังจากที่ไปส่งคุณตาและน้องดาวกลับเชียงรายแล้ว และสิ่งที่ผ่านการบอกเล่าจากปากบางสวยเกินชายของเขาก็ทำให้ผมทั้งอึดอัด กดดันตื่นเต้นกับเรื่องราวของใหญ่ในมุมที่ผมไม่รู้ แต่ต่อมามันก็ทั้งสับสน มึนงงและหน่วงไปทั้งหัวใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่ ‘เจ้าของชีวิต’ ของใหญ่ต้องการ
1 O1 W7 C4 {. \+ O9 v% }
& a, b4 y1 B* B9 p& h( ~0 _$ F. ^7 P' [( j
ไม่ใช่สิ...ต้องเรียกว่านาย ‘จิ่นสือ’ ถึงจะถูก- D/ J: ^+ V6 d6 T7 f" X
6 N* ^( I8 d) [& @( [0 y8 X( R' S) R& n/ f) v/ U `* U0 w
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพาร่างตัวเองมายังรถส่วนตัวแล้วขับไปยังริมหนองที่ตั้งร้านกินเส้นอย่างที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน
) j1 c8 s4 ]% G) g: t
$ e3 M/ l5 {! ~# f3 U7 e
! t5 ]9 j/ g) R) S! O“คุณเล็ก เดี๋ยวน้ำซุปลวกใส่” นายเจ้าของร้านกินเส้นเบี่ยงกระบวยลวกเส้นหนีก่อนใช้มืออีกข้างดันผมที่ยืนชิดกอดเอวเขาไว้หลบไปด้านหลัง ซึ่งผมก็ยอมถอยไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีให้ใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต่อ สักพักผมก็ย้ายตัวไปเล่นกับเจ้าตี๋น้อยตรงมุมกำแพง
$ W4 a2 C- k J" d/ R3 }
) X3 j4 e% `! ?' @
4 s( B d, J" uเดี๋ยวนี้กลับจากทำงานผมไม่ต้องมาช่วยใหญ่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวแล้ว จะมีบ้างก็ตอนช่วงหัวค่ำที่คนเยอะๆแต่ก็ไม่หนักเหมือนเก่าเนื่องด้วยใหญ่ได้จ้างน้องหลงหลานชายป้าแขกที่ขายกล้วยปิ้งอยู่ตรงข้ามมาช่วยงานหลังเลิกเรียน โดยให้ค่าจ้างชั่วโมงละยี่สิบห้าบาท ซึ่งหลงก็เป็นเด็กที่ขยันมากทั้งที่อายุแค่สิบขวบ
! }/ u; y8 J$ f1 r, U' g* U$ w/ |
i- d, N$ |) b3 |' ?# f5 E. O; J, ~* m. t4 r! D2 }+ s* H
ดังนั้นหน้าที่หลักๆของผมคือช่วยใหญ่เก็บร้านตอนสี่ทุ่ม ซึ่งเจ้าของร้านก็ช่างขยันไล่ผมกลับไปพักผ่อนนอนหลับที่ห้องเสียเหลือเกิน แต่ผมไม่ไปหรอก...อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้มากที่สุด
& U. ]0 N7 T% ]4 ~ ]
& V0 }: ~4 S% i+ @1 b
9 z& s6 H6 U6 v+ J$ B. H ?7 Q“อ๊ะ ตี๋น้อย...จริงๆเลยติดสาวซะได้” ผมที่นั่งเกาคาง ลูบหัวเจ้าตี๋น้อยอยู่สะดุ้งผละตัวออกห่างเมื่ออยู่ๆเจ้าหมาหนุ่มตัวโตก็กระโจนวิ่งเข้าไปในหนองทันทีที่เห็นเจ้าหมาสาวพันธุ์บางแก้วที่เจ้าของพามาเดินเล่น# W. f$ I; a# M7 l
- B, r4 [* b9 }) p& L& c3 \; p( m
ดูสิ กระดิกหางยิกๆเชียว
]; a* K( m& A, q W
0 L" C/ O0 x' a( r- h; Q/ `, ]' {$ w
เมื่อเจ้าตี๋น้อยจากไป ผมจึงทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ย ใช้สองมือกอดเข่าแล้วจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ยืนทำก๋วยเตี๋ยวตามเมนูอย่างเพลิดเพลิน...และเหม่อลอย
' L+ i7 g$ E8 Y2 o. E) N
: c! a# M9 G, _% D$ T8 C3 d
9 U0 T/ ]* W/ E5 ]% q6 J
$ T% \/ p3 b6 n% e‘ทำไมถึงเรียกเขาว่าใหญ่ล่ะครับ’
% o. J0 h5 B- ^: S5 h& E- A$ X' V; X
p4 |' H$ }/ G& s+ F* S" Zคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยปากถามขึ้นหลังจากที่เราทักทายชวนคุยนอกประเด็นกันมานานแล้ว ผมจึงสูดหายใจเข้าลึกเตรียมรับฟังทุกเรื่องและถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ในวันนี้: m3 Z' n2 r2 B0 R
4 C7 l3 Z9 R- M7 C; i7 l7 @' {; C. s3 B( ~
แต่ก่อนอื่นผมต้องตอบคำถามเขาก่อนสินะ; [* s; F1 n+ L5 d* s* D
( L4 O% J" q7 C- Y5 E% n0 I
! A6 h2 q! T! Q* [) R& {; P‘ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เขาเองครับเขาจำอะไรไม่ได้...’
/ ]% O s5 H' k. [4 Y
% @1 ?4 u% z1 ^! I z# R# F! p# {3 G/ j* w: h0 `4 f; n% h3 y. k
‘เป็นอย่างที่ผมให้คนไปสืบมาจริงๆด้วยสินะ’ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว
5 Y6 W2 R" T5 s7 ]9 j5 C/ v5 E* s" u$ r& {5 T- L
- w w- E: X( s8 u: e, @, f‘คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว’
7 q5 g: N! E6 o5 F# E0 P8 o1 F3 [/ z0 @1 y4 {
4 @. @' V! D; ~
‘ครับไม่ใช่เรื่องที่สืบยากอะไร’
6 T" f4 q# `2 L. Z' m
; O5 g9 n- H2 W* W0 H$ V* f9 z, ~
+ `' q) S* I5 A/ t* z‘แล้วใหญ่...’2 [: a& t1 i H( V7 ]
' d. o0 d! D4 E, R7 L- A. b7 m; u& R/ Z8 H' S% G; x
‘ความจริงเขาชื่อจิ่นสือน่ะ...จิ่นสือ พี่ชายของจิ่นตั้ง’ลมหายใจผมสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง...จิ่นสือ...อย่างนั้นเหรอ...ถึงว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้มีหน้าตาและท่าทางคล้ายกันนัก: Z! Q$ Y6 k8 h, t; C
5 Y( }7 K* S1 T1 K3 T% [
; Y1 D7 p7 E+ z J$ Z# |+ o1 o
‘ขะเขา...จิ่นสือ...เขาทำงานกับคุณเหรอครับ...’
! W# z4 j7 s1 H1 [ w6 F) y! m) s. f, R: n
w- m" p9 v' F t Z4 F‘จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนักเขาเป็นบอดี้การ์ดของผม และผมมาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเขากลับฮ่องกงด้วยกัน’
6 O# a2 l4 j: U) G9 @6 T+ J L2 N/ U- E( E" ?: {6 J+ P
3 t6 _# V8 _( `, U2 D6 F3 C8 u$ Y1 \
ประโยคข้างต้นทำให้ร่างกายของผมเย็นเยียบและสั่นสะท้าน แม้คำพูดของคุณเฟยเฟิ่งจะนิ่มนวลใบหน้าอ่อนโยนประดับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ความคิดด้านมืดแวบหนึ่งของผมกลับเห็นเขาเป็นศัตรูด้วยรู้สึกว่าคำพูดของเขามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน7 k1 d4 ?! W8 m
; K0 t- S$ F# Y1 ?+ ]
8 D3 v( ~' L! @# N‘แล้วทำไมถึงจะมาพากลับไปตอนนี้ล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าเดือนแล้วตอนนี้ใหญ่ก็ปรับตัวกับที่นี่ได้ ร้านก็กำลังไปได้ดี แล้ว...แล้ว...เขาก็จำอะไรไม่ได้จะกลับไปได้ยังไง...ให้เขาอยู่กับผมที่นี่...’
- \$ G: r3 l/ z$ u; e
j* Z! u" B, b2 ]. o5 q
! a8 x# U: l! U# }9 J; v+ y‘คุณเล็กครับ’ น้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากประกายตาเฉียบขาดดึงรั้งสติของผมกลับมา สายตาของคุณเฟยเฟิ่งบ่งบอกว่ารับรู้อะไรที่มากกว่านั้นและช่างเห็นใจผมเหลือเกิน
* `; D" q( N0 G" W4 C2 ~8 K2 T
. w% d( }6 j& q3 L% y7 C4 v% Yถ้าเห็นใจก็ได้โปรดอย่าพรากเขาไปจากผมเลย...
4 [3 j. z a, }, z2 F6 j5 U- d; c( M. q
- ^0 w# E# V( K! W6 P% U4 t! k8 W7 h
‘เหตุผลที่คุณเล็กยกมาผมเข้าใจ แต่ยังไงสักวันเสี่ยวสือก็ต้องกลับฮ่องกงเขามีหน้าที่ดูแลคนตระกูลเฟย เป็นสมบัติของตระกูลเฟยลูกศิษย์อีกมากมายรอให้เขากลับไปสอน ไหนจะครอบครัวของเขาอีก เสี่ยวสือไม่ใช่บอดี้การ์ดทั่วไปแต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นที่รับใช้เรามาหลายชั่วอายุคนและมีมีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและจีนแผ่นดินใหญ่’; F& G1 \' P$ \9 x6 u
. n) B- k+ L' m+ K
& X1 n0 R5 F |3 g* \1 z$ _‘เขาดูยิ่งใหญ่จัง’
6 p, l/ K: f. p) P9 f% r
5 f$ R% c9 P/ E; j J! }4 }7 E- j' ]6 |6 l
‘อืม ที่คุณพูดก็ไม่ผิดนักเสี่ยวสือของผมเขาเป็นคนเก่ง มีพรสวรรค์ทั้งด้านบุ๊นและบู๊มาตั้งแต่เกิด แน่ล่ะเขามีอาจารย์ที่เก่งมากถึงสองคน...’ แววตาที่สะท้อนออกมาบ่งบอกว่าเข้าภูมิใจกับเสี่ยวสือของเขามากแค่ไหน เขายิ้มบางให้ผมแล้วเอ่ยต่อ‘พ่อแม่ของเขาน่ะครับ’* @$ D! |, F2 z6 T' X
/ D, \6 p- b5 M1 M% K
4 m( s1 f1 l0 ?9 [# [9 h% T‘งั้นคุณจิ่นตั้งก็คงเก่งมากเหมือนกัน’ ผมเหลือบมองไปยังผู้ชายที่ยืนตัวตรงนิ่งอยู่ด้านหลังคุณเฟยเฟิ่ง ซึ่งเขาไม่ได้หันไปมองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วไล้ขอบแก้วกาแฟแล้วยกยิ้มมุมปาก3 y2 W( B4 q: G6 |: K! a7 U$ U
, M4 ]$ k' |. Y# j5 _- z
0 D. f5 T9 C3 L‘ครับเขาเก่งมาก แต่เก่งแค่ไหนเขาก็เป็นคนของพี่ชาย ไม่ใช่ของผม’( t/ ~' r3 b' W2 j9 l
1 K5 z( {. |# q. Z1 G5 t) ^) ?% Y, Y5 ^# _; _' H
‘เอ๊ะ??’
( F6 u( k8 C8 U+ K h; E0 A6 z |. K* h7 f
/ s* m4 Q# O% D' b& K/ I5 d# \‘จิ่นตั้งเป็นคนของพี่ชายผมน่ะครับ...เขาทำคนของผมหายเลยเอาคนที่เก่งเท่าเทียมมาใช้คืน’ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความยินดีในน้ำเสียงนั้นเลย หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยการประชดประชัน$ ?2 N8 v* j4 W6 r3 o, G w
- X$ p. g+ y, n" A# T6 {3 d% ^& B" ]' c
7 B& k: ^3 `3 J4 Jผมบีบมือชื้นเหงื่อแน่นพลางเค้นเสียงผ่านลำคอตีบตันรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่พาใหญ่มาหาผม ‘ยังไงเหรอครับ’" E+ ?7 e) z4 ~" W" R" W8 K# [
% j4 E0 _8 v4 g+ v$ W2 Z
1 @% k& {- j4 w' i& U$ e( [‘เมื่อห้าเดือนก่อน พี่ชายผม...เฟยหลงมางานประมูลเพชรที่ประเทศไทย มันเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งของตระกูลเรา...เพชรในงานมีมูลค่าหลายร้อยล้านจึงต้องมีคนควบคุมดูแลที่เก่ง ฉลาดและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและฉับไว ซึ่งตัวเลือกก็คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลจิ่น ผมจึงต้องยอมให้เสี่ยวสือมาไทย’ แล้วใบหน้าเขาก็หม่นลงเมื่อเอ่ยประโยคถัดมา ‘แต่พองานเสร็จกลับไม่มีแม้แต่เงาของเสี่ยวสือเลย’5 W" B2 i% i7 u
1 L! Q5 N$ c- F a" ?/ O: S" B2 X# m4 l( O5 U/ w
น้ำเสียงสั่นไหวพาหัวใจของผมกระตุกตาม เพราะการแสดงออกของเขาที่บอกว่าเสี่ยวสือสำคัญกับเขามากเท่าไร...เช่นเดียวกัน...ใหญ่ก็สำคัญกับผม...* h6 [0 B& h6 e% L
$ Q+ s# ^ f. V9 z7 N
! u; E9 v `; [* c' S- T‘ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครเอ่ยปากบอกอะไรผมสักคำ จนพี่เฟยหลงมาบอกเองว่า...เขาตายแล้ว...ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก...ในหัวคิดเพียงแค่ว่าเสี่ยวสือของผมน่ะเหรอ คนที่โดนดาบฟันเข้าที่หัวใจยังรอดมาได้...แล้วทำไม...ทำไม...คุณเล็กครับ...’ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างร้องขอ
/ q; }1 b, V1 ]& a6 c
! E. M4 i$ c3 d1 C1 f; a/ {& s7 u+ t; g5 l* s8 _, _; u+ W
‘ให้เขากลับไปกับผมเถอะครับ ผมมาไทยก็เพราะไม่เชื่อว่าเขาตายตามหาทุกทาง สำหรับผมเขาไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดหรือคนดูแลเขาเป็นทั้งเพื่อน ญาติ เป็นพี่ชายทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมเป็นคนเดียวที่ผมวางใจ...’
) e% {2 N# a( ?
: f7 l' X3 ?5 F6 q+ L6 v- C: P* f) z: e, M7 I
‘อายุน้อยกว่าเหรอครับ งั้นใหญ่อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบห้า??’ ไม่น่าเชื่อ คุณเฟยเฟิ่งดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ผมคิดว่าเขาจะอายุน้อยกว่าใหญ่สักสามสี่ปีจริงสินะ เขาเรียกใหญ่ว่า...เสี่ยวสือ...+ l: v( k6 `) Q1 H- U
* h# o j1 H a4 D; _) L0 _+ F
9 {: @% m |- F‘ฮะๆผิดแล้วล่ะครับ เสี่ยวสืออายุน้อยกว่าผมห้าปีส่วนผมปีนี้ก็สี่สิบแล้ว’ ผมเบิ่งตาโตอย่างตกใจ สี่สิบ!? ชายผู้มีใบหน้างดงามที่นั่งตรงข้ามผมอายุสี่สิบแล้ว ผมเข้าใจมาตลอดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับผมโอ้ว...เขาเป็นน้าผมได้เลยนะ
* I& o) p3 K) F- x
5 c4 q& m, `+ c4 D/ P" F3 h& h- d8 T- `6 c* j# g9 z K
งั้นใหญ่ก็อายุ...สามสิบห้า!!ส่วนผม...ยี่สิบสอง!!
6 b: m2 F* _ z2 d9 n5 v) K
4 w( B' x) D( Y' d9 g$ o4 y3 f9 _+ y! E I' O: g. r( R
เขาแก่กว่าผมสิบสามปี...นี่ผมมีสามีที่อายุมากกว่าหนึ่งทศวรรษ!!
6 L# U) ?1 _( t$ u7 r' U: D4 r0 [# v6 I. p! c
; }$ f7 s2 i Y. F* G+ }3 Sแล้วเสียงหนึ่งก็ทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเรื่องอายุเพื่อได้ยินสิ่งที่แย่กว่านั้น
' ?6 T$ U1 S* s' J) K5 }% t- i& j3 F! q+ d" e8 ]; G" Y& _( m
# \/ x4 N5 @' m( ~0 x9 `‘คุณเล็กได้โปรด...คืนเสี่ยวสือมาได้ไหมครับ’
: p* ]' t7 Q/ k/ E
5 ~$ q" m' K* @% ^& Y7 Y! z& q, ]5 J: L0 b
‘...!’3 ] H* @ j, d; Z! ~+ R. h
1 j8 e; N* w7 X7 K, r. V5 J& X
. `- v9 I* o. H& Q3 n‘นะครับ’
9 w% D8 K/ z! `
! e- a' T6 r$ `7 S
r" a: O, [3 [! G' G# n" ~# `) c8 E‘ละแล้วทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะครับ’ ทำไมจะมาเอาเขาไปในวันที่ผมขาดเขาไม่ได้แล้ว2 h% X4 `8 }1 a' |+ f `
. U0 H& t. L8 `
+ \3 h: `& X2 N& {, @
‘ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม แต่เราตามหาเขามาตลอด แทบพลิกเมืองพิษณุโลกหา...แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลอยแม่น้ำมาถึงนครสวรรค์ได้ ทันทีที่เราเห็นเขาจากรายการอาหารทางทีวีเราก็รีบตามมา จะมาพาเขากลับแต่มารู้ว่าเขาจำอะไรไม่ได้เลยจึงค่อยเป็นค่อยไป จิ่นตั้งแนะนำให้ตีหัวลากกลับฮ่องกงด้วยซ้ำ แต่เชื่อเถอะต่อให้ยกคนมาทั้งตระกูลเฟยก็ล้มเขาไม่ได้ ทางเดียวที่จะลอบพาเขากลับไปได้คือ...จับตาย...ซึ่งผมไม่ต้องการแบบนั้น’- A4 U! W' D+ X: }6 n. Q6 F7 r
! y/ _9 [2 `" O: w- X( f4 K
, T0 D( j7 ]- {! \! N
‘ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเขาถึงโดนทำร้ายได้ล่ะครับ’
# s/ ]/ N1 E7 \
" ^, T# p" c0 ?: a
2 F9 u6 e+ j- }( N- F/ i2 Y$ l+ b‘เพราะเขาบ้าระห่ำเกินไปเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับทายาทตระกูลเฟย...ซึ่งก็คือพี่ชายของผม’ คงเหมือนวันที่เขาเข้าไปช่วยผมในกองเพลิง
+ Z' ^, V; H& x1 p: ]( K
3 @$ f" x: f8 `& k2 V h; U* p! S5 N5 z
‘ตะต้องเอาเขาไปจริงๆเหรอครับ...’
% P% S& g- s* a3 H3 W9 G H
# d+ P$ F1 D& t5 _: t b/ u& y# G8 y; c5 m0 z. c
‘ต่อให้วันนี้ผมใจอ่อนแต่สักวันเขาก็ต้องกลับไป เขาเป็นคนของตระกูลเฟย ก็เหมือนยกชีวิตให้ตระกูลเฟยแล้ว’
6 F* v1 p2 n" u; ]5 o; S; M1 q- [' w1 J& t& N7 z4 \
# {9 g1 s; L5 S2 R% `
‘...!!’7 R6 @6 j7 l9 ^+ r( P, {
/ v3 B2 p- L! Z j- w$ M! e
7 {* X; L$ c }, f7 b9 g- ?- M
ทำไมถึงฟังดูโหดร้ายจัง...- E( a" V, Z7 f2 ]
0 P6 E; I* x( Y; o
! D3 s |! |, a( F5 F1 m‘สำหรับผมยังไงเขาก็เหมาะที่จะเป็นคนดูแลตระกูลเฟย มากกว่า...พ่อค้าขายบะหมี่ถ้าผมพูดแรงไปต้องขอโทษด้วย แต่ผมจำเป็น ยังไงก็ฝากคุณเล็กด้วยนะครับผมรู้ว่าคุณต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับเขา’" A" f3 j& B0 F; ?3 [
' L. M9 _4 ?! k# o7 k/ w' b
: T3 _+ `9 @8 m4 U0 D- }! \ J' Z h% @9 t1 o* W) \- n
“คุณเล็ก...เป็นอะไรหืม หน้าตาดูไม่ดีเลย” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ลูบลงบนแก้มอย่างห่วงใย ผมรีบก้มหน้าพลางกระพริบตาไล่น้ำตาที่เริ่มคลอหน่วง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อมือใหญ่เชยปลายคางผมให้เงยหน้าสบตา “ร้องไห้ทำไม...”" c u3 |: n: F% ?* G/ H
8 z/ m8 p9 O; M1 y
5 Y# K7 I: j8 c/ G" ^- k. ?
“เปล่าแค่ปวดหัวน่ะ”
* W! O1 A/ d% ^. Y/ H9 |. s7 [. ^+ W( Q' F9 f( o
/ T$ s0 u8 @; B3 U8 k: G! o! i3 O
“งั้นกลับห้องไหม” ผมส่ายหน้าพลางจับฝ่ามือใหญ่มาแนบแก้ม
1 Y* M/ h* x t7 j& ^
2 H) ^: g4 [$ @8 b6 K2 z2 a5 J5 G" n+ c
“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยได้ไหม”
' n4 F4 c5 ~" v2 j' k' s2 g
, m7 q6 j: s G5 x0 X- n
- A. ?; [+ n7 y% z, S' D; y+ O“ได้สิงั้นเดี๋ยวลูกค้าชุดนี้หมดเรากลับห้องกันนะ”
- i+ [7 d F9 }4 N5 C0 e: ~
: V1 v, o1 o1 Z8 F% I8 g
Z, \& y$ r. W3 [# q“ของที่เหลือล่ะจะไม่เป็นอะไรเหรอ”
5 q: O& P0 U1 E* e* R' S
2 t4 M3 h- i+ V w+ h+ V0 C$ _0 q
/ a- J/ @: [6 ~1 K A“ไม่หรอก วันนี้สิ้นเดือนนะคุณจำไม่ได้หรือไง” ผมยิ้มบางออกมาซึ่งเป็นรอยยิ้มจริงๆของวันนี้ที่ผลักดันออกมาจากหัวใจอันเต็มตื้น จริงสิ วันนี้สิ้นเดือน...วันที่เราตกลงกันว่าจะปิดร้านกันตอนสองทุ่ม และเปิดให้คนเร่ร่อนไร้บ้านหรือแม้แต่คนมีบ้านแต่ยากจนเข้ามาทานฟรี$ b8 P) n! H- V; o" T$ ~% q( Z
: ]+ |8 m5 ?& A/ u: A+ K2 \( Z' t( X
เพียงแค่วันนี้เราเลื่อนปิดร้านเร็วขึ้นเพื่อให้คนยากไร้ที่รออยู่ได้อิ่มท้องเร็วขึ้นด้วยเท่านั้น
9 f x3 F" S$ F9 r* u& O3 T
' C' g* C5 A$ H1 b
4 x6 U- I5 P# T/ v9 |+ ]เพียงแค่เราจะได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและอิ่มสุขของพวกเขาเร็วขึ้น...ก็เท่านั้นเอง...9 J) a. U* {# ?
' u2 |1 {7 @, S) L- B2 J% N" ^2 L" l, X" n: h
แต่เป็นเรื่อง...เท่านั้นเอง...ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยังจำได้...เมื่อเดือนที่แล้วใหญ่เดินมาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยสวนทางกับความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง3 j3 [- B, A- R" S
% H: ]6 t- d0 B6 n2 p
+ R1 _/ i% l! L& [8 J; z. t* J. ]7 ?9 Z6 o9 y$ B
‘ตอนนี้ผมก็ขายก๋วยเตี๋ยวได้กำไรพอมีเงินเหลือเก็บแล้วคุณจะว่ายังไงถ้าผมจะแบ่งกำไรส่วนนี้ไปช่วยคนอื่นที่เคยเป็นเหมือนผมบ้าง’ s$ X2 w; E, L5 Y+ R1 Q
5 Z) @* B4 r4 x+ ?) g+ o" L/ h$ s! f
6 [7 W$ |9 h0 [
‘ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะนอกจากดีใจ’, ^3 q T. e) N, h! K* X9 J
% n: P. M+ Z, r) W
- x( K1 A$ ^1 e. O
‘ถ้าอย่างนั้นเป็นทุกวันที่สิบห้าและสามสิบของทุกเดือนดีไหม’
' `1 s; m) Y$ d$ F3 S) |: X1 k; L# p5 l% x/ m4 e9 ~/ P7 G
, x3 X( x( v; i2 r1 @, s- Y‘อื้มวันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ’
) \) Z# T( h' l4 \- b8 [8 d
* j ], l1 N7 f' A2 |( R. p, e% X9 P! j1 P0 ~
. m$ l# z" D1 i7 U" y( E: O+ V
4 g8 `- ?! U \( R; L2 k! K' k+ r8 \$ a* Q! i* w
20.30 น.! Y% V4 M: T$ @3 m: H2 O
7 [+ G ~7 s) z* }# M; r/ z8 J9 S5 [2 r
แอ๊ดดดดด
- p( d; m4 Q. a5 A% S, f! z
& _3 @& K* _8 s. c; h( {( `, B; {/ k+ @/ A1 h% \+ f
ปัง4 g6 H' q1 K2 w& L4 d
& U3 p+ B3 q6 r. {3 o/ D
' {/ s9 K1 d4 I( S“ใหญ่...เดี๋ยวให้อาหารตี๋น้อยเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะเล็กมีเรื่องจะคุยด้วย” ! C+ V* q5 ^, O) t7 H- J
% c% }4 {8 Q' X0 P
# M" [, ] i" [! S C5 Dทันทีที่เข้ามาในห้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นวางเรียบร้อยผมก็หันไปบอกนายหมาตูบก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มสากและเดินแยกตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวนั่งลงบนพื้นเอนแผ่นหลังพิงปลายเตียง สองแขนกอดเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น, K8 V! r& A! o
$ I, g' g6 p' q' L
3 v0 [7 Z- H8 E$ n
ใหญ่คงคิดว่าผมมาอาบน้ำ...
% z1 r8 J: s" e# ~' X! ^) b* k) b) d5 x4 F5 J9 c6 n
% ]; u T4 O" I6 [* ~) wแต่เปล่าเลย...ผมเข้ามาทำใจกับเรื่องราวที่ผมจะคุยกับเขา...8 y6 o+ K$ @! ]) [; H% |" p
9 q7 s, U% C1 Y$ c
, i# D$ V/ q/ G" e3 o+ |ถ้าถามใจผม...ไม่อยากให้เขากลับไปเลย แต่เรื่องของหัวใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง...สิ่งที่ผมยกมาเป็นเหตุผลคือชีวิตที่เหลือของใหญ่ต่างหาก...+ c( K. ?; T/ y) c8 L
$ v: a/ o2 `. P( C1 t0 `( Z/ D# J Y# W# [; J) V. p7 p3 w
ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นนายตี๋ใหญ่...เป็นแค่พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว...เขาอาจจะมีเงินไม่มาก ไม่มีอำนาจ เป็นคนไร้ตระกูลใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในจังหวัดเล็กๆ...5 \) V: J8 ?( }9 k8 d/ ~
k+ t9 u. ^5 C1 x
9 w$ M2 W4 E- n$ _3 [3 p! Wกลับกัน...ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นจิ่นสือ...บอดี้การ์ดมากฝีมือผู้ดูแลรักษาชีวิตคนตระกูลเฟยที่มีธุรกิจทั้งอสังหาริมทรัพย์ เหมืองเพชรพลอย คาสิโนและธุรกิจยิบย่อยอีกมากมายทั่วเอเชีย...แน่นอน รายได้ของจิ่นสือที่ดูแลบุคคลสำคัญเหล่านี้คงประเมินค่าไม่ได้ ไหนจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นซึ่งฟังดูแล้วก็คงไม่ธรรมดา ประกอบกันแล้วเขาก็เป็นคุณชายในคราบบอดี้การ์ดดีๆนี่เอง...แต่ต้องใช้ชีวิตเป็นโล่ป้องกันฝ่ายตนและพร้อมที่จะเป็นอาวุธคร่าชีวิตฝ่ายตรงข้าม อยู่ท่ามกลางอันตราย...
& `! n' [( e) `+ I
+ R3 F" I" v& T" h/ q6 @+ i: g5 X$ P* D! O0 W2 H
...ต้องสวมหัวโขนเป็นใครกันที่จะทำให้เขามีความสุข
: O- [8 |* W. Q. p* K4 i4 D1 V2 Y' S! o2 ?: a
8 i9 U- g( d. n6 M ]( D* B
ซึ่งเรื่องนี้ผมคงคิดแทนเขาไม่ได้ ตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ต้องเลือกเส้นทางจะเดินต่อจากนี้...ไปข้างหน้า...หรือเลี้ยวกลับเส้นทางเดิม...' J' L7 n6 v: R1 g! A0 `/ B
/ K# U. Z _& b$ S: H/ a) t, i8 C6 z$ r
...จะทางไหนเพียงแค่เขาเลือกผมก็พร้อมจะยอมรับและอยู่เคียงข้างขอเพียงอย่างเดียวไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เลือกผมด้วยก็พอ..." s, o& d8 t/ l2 y1 \$ e& D* F$ F
; i9 J! n6 z9 w( j# Q
0 j* n' A7 Q. A7 o0 F. l; m
5 h! w6 Q. Z5 e( Y
8 O" A/ c# f/ w2 v3 Q0 o
% k7 j4 j8 v+ F“นั่งสิ”
" v q8 p Y' h0 V8 u
# T+ {5 |* ]: M" G1 @/ \! z7 M
2 f3 M% W9 @+ s5 @4 C“คุณเล็ก...ดึกแล้วน้ำค้างจะลงนะ”! V& f5 w+ q0 _' {% ?
) J: ]$ k3 c0 o5 o4 J2 M; U. F; `; P5 k0 b1 v: X
“ไม่เป็นไรหรอก”) f! r% e: u2 W1 c1 f! I* _
8 \! g, p+ h* A n) ?. ^- S
& M0 F! T3 i# p, h9 y" K6 e$ Gผมดึงใหญ่ให้นั่งลงเคียงข้างบนพื้นที่ระเบียงห้อง หลังพิงกระจกใสสองขาวางเหยียดไปตามแนวพื้นกระเบื้อง ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดทึบไปด้วยเมฆหมอกไร้แสงดาว
5 A& O( w0 D2 F; _$ ^! Z! [0 C8 H; A0 w0 e
/ ]$ h- j7 F% [9 T8 dนายหมาตูบเลียนแบบท่านั่งผม จะต่างก็ตรงเรียวขายาวทั้งสองข้างที่เหยียดพื้นอ้าออกเพื่อจะยกร่างผมเข้าไปนั่งระหว่างขา สองแขนกอดรั้งเอวผมไว้แล้วดึงรั้งให้แผ่นหลังเอนซบบนแผ่นอกอบอุ่นของเขา
; q! {7 Q3 ]0 \. x* v7 @+ T" k$ m$ L. l! \" C
2 n( s+ X, g4 d9 F5 z
ฟอด, [/ A7 q; C x1 `; W, L
9 I) m$ s$ D @! _
9 a: r! w7 I/ G0 U
“วันนี้คุณดูซึมๆเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกับผมหรือเปล่า” เสียงเข้มดังชิดริมหู แน่ล่ะนายหมาตูบพูดไปหอมแก้มผมไป ถามไปคลอเคลียแถวซอกคอไป ตั้งแต่ลึกซึ้งกันก็เหมือนเขาจะค้ากำไรจากร่างกายผมซะเกินควร...เหมือนกับว่าผมเป็นสมบัติของเขาแล้ว
8 P, k& u. o" |9 Q: d) j) _* S5 r2 e3 c% x+ u) a% W
: o& y8 p3 N2 e, k% l2 C
“อืม” ผมแหงนใบหน้าพลางเอียงคอเพื่อเปิดรับให้เขาสัมผัสอย่างถนัดถนี่แต่สักพักก็เป็นเขาที่หยุดซะเอง9 _5 e; _6 }6 [
+ I# D s7 q, X# f# `- Y, R8 o- A8 K, h/ S/ P
“มีอะไรเหรอ...”2 U- w. d8 R/ ?8 Z
7 G& r+ ~5 d+ { T4 f6 I* l' i
* m+ m3 {# A7 L8 q7 h( a“เมื่อวานเล็กไปพบคุณเฟยเฟิ่งมา”
5 i: v0 v& u$ b' X+ D" M, d# l: A' @4 _- S+ x1 i6 o3 B( ?
) f9 G c) {- {8 D# |) I4 nกึก
7 h, Y' p# ^% Z- }3 \0 ~) Q; I: u" `6 G
% [5 [1 `9 R; }( u+ D1 W4 X" n, n
ใหญ่ชะงักไป เสี้ยววินาทีแววตาคมดุสั่นไหวก่อนจะกลับมาอบอุ่นดังเดิม
0 ~" |* P/ L$ G4 r
- N1 _. `; {8 f* s9 S% T5 C! b% U" h3 L' K% a
“เขาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วสินะ”
* i2 j- H/ `2 ~& E5 R
8 H9 |. n7 }$ A5 X/ w
* K7 E, _1 e3 E0 S; |7 N& ^“ใหญ่จำได้แล้วเหรอ” ผมเอี้ยวหน้าหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ หัวใจเต้นรัวแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอก ใหญ่พูดเหมือนกับว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หรือถ้ามากไปกว่านั้น...ก็จำทุกอย่างได้แล้ว, x% [% x6 f" W0 f) x; a1 l
1 @. A/ z) K$ t H9 n" i4 q
. V$ m* r, T5 d+ }1 n) n# qแรงกอดรัดแน่นขึ้นกับใบหน้าคมที่ซุกซบลงบนไหล่จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ความคิดในหัวผมตีกันจนยุ่งเหยิงมึนงงไปหมด
/ m/ D8 j9 u' W% e' h/ y
2 T8 q# F, M! I& b
& b$ P* f( `- i8 y( K3 {5 }: Nและยิ่งได้รับการยืนยันจากอีกฝ่ายโดยการพยักหน้าก็ยิ่งเหมือนโดนตีแสกหน้าจนคิดอะไรไม่ออก
# e" P+ T& S8 F8 x8 r( \% t) J, D
S# B' ~: C; j- E4 d: p; Q1 V# i% v7 B. s7 G+ ?+ g( t
“มะเมื่อไหร่...”
, `, ~" s7 L9 \7 _' u5 o: x
( t8 x6 R0 b. ?$ g& x4 U4 G2 s" G8 {( [' f1 F: D
“เมื่อวาน...คุณลืมนามบัตรคุณเฟิ่งไว้บนโต๊ะคอมฯและประวัติล่าสุดที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต ผมเข้าไปดูมา”
! o. Y7 Y! q' Z: ~ h" Y- e5 @$ b; N
* ?% l" B! _) Q: g7 T: h' y2 g2 w/ a3 r) L; n
“แค่นั้นก็รู้แล้วเหรอ”
. }3 d2 l4 g4 }
G# ? E8 _# d# N0 F( _1 x8 Z& X$ |; i8 |
“อืมผมก็พอจำได้บ้างแล้ว ยิ่งเห็นภาพก็เหมือนปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้”, u7 V4 Y" |: L7 Z( X% |
9 V: B' _- p' j w5 E6 c
5 \2 K- B& Y. m% A. y" `5 rแล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มีเพียงอ้อมแขนที่สอดรัดบนเอวผมกับแผ่นอกอุ่นที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะสอดประสานกับเสียงเต้นของหัวใจ คอยร้องเตือนว่าทุกอย่างเป็นความจริง...ที่พัดเข้ามารวดเร็วปานกระแสคลื่นจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน. C3 H; F* M5 v
: Z( R+ @* v) M$ E3 Y" W* p9 d
7 H% T5 W7 P# B! \6 D# t& X
“เมื่อก่อนใหญ่ดูดีมาก” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น) A: Y) k$ k! M2 { C1 ]9 X0 Z
+ n; h; H( P6 b9 {* v! f2 s+ u. l* _! j- ~; a& Y, p+ g
“แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน” o0 z6 {% W1 ^/ P
7 `0 R8 U; L# ?- W# `
( y( r' I) S6 R" ^“ไม่สำคัญหรอกว่าเล็กชอบแบบไหนสำคัญที่ใหญ่มากกว่าว่าชอบแบบไหน...”
0 j% A+ L& R* B4 M
+ C _6 Y) N, Z3 r2 l, ^
" H9 Q) o7 B! d& {3 g“ผมเอาความชอบมาตัดสินไม่ได้หรอก...”
, i& b+ L9 V$ U' ^. `1 d4 h
, k0 s! Y0 F4 s; k! J
+ ]8 S* F/ k, L$ O- s“แล้วใหญ่ชอบแบบไหนล่ะ”/ k1 P; w1 f; _8 z
; ` ]1 L% A$ Q! D% \/ O+ p9 H* x/ u6 v( K* c1 R
“...”
- w0 X5 h) D( Z" }
. Y+ ^% i8 @. E- w
# [8 e: s, y u5 a* h“...”
% M9 v& c* |1 O; c" q/ c j* O$ j. j I
9 J/ m3 j) S/ ?; L' p. i; I0 F“ผมชอบแบบ ‘นายตี๋ใหญ่’ มากกว่า”
. {8 k8 D) n8 e3 ~0 s4 v6 |. e
8 [5 x$ P4 E0 I" C
" [8 h6 M: E4 w“อืมแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ” 9 K1 g3 E0 P- x! S9 B
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:29:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:29:15
โพสต์ 2020-4-22 16:42:33
โพสต์ 2020-4-22 20:38:38
ขอบคุณครับ
