|
เร่ร่อน17.1
* ^1 P: x V" i, g& N
4 m, I4 y/ }( x( ?- t/ F0 v+ t7 Q
“เล็ก...เล็ก...”
' C# i: ]" H% E6 \' K1 J3 B5 ]; }# O/ g6 A# ^5 f6 Z1 f
+ [/ E1 Z5 d# Y/ [2 k“...”1 j; I* @+ \2 g0 n6 n
! p+ b# ?" q# E. U0 e
# J! z* o) [; s- z1 W- a. m“ไอ้เล็ก!!”- q* O1 c- _! S7 K' Y
" J" @0 d% f( I$ c. l- L) u& N7 i" s
( o W0 @: [! h }1 r) f
เฮือก!!& g7 U0 r; _, C
- e5 \( y9 D7 U# P/ X& v
4 J# M* u7 D1 kผมสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจกับเสียงหวีดที่ดังเข้ามาในแก้วหู แล้วก็ต้องกระพริบตาปริบปรับอาการมึนงงเพื่อรับรู้บรรยากาศรอบตัวหลังจากที่หลุดการรับรู้ไปชั่วขณะหนึ่ง# n( ? x9 e/ X: o# \* f
7 z5 {0 Q7 p9 }0 e& y; i
) y( Z" o# a! h( `“เป็นอะไรวะ นั่งเหม่อทั้งวัน เลิกงานแล้วไม่กลับบ้านไง” พี่มิ่งยืนท้าวเอวจังก้าอยู่ตรงข้ามเอ่ยเสียงเข้มอย่างหัวเสีย ก็วันนี้แกมาเรียกสติผมตลอดวันเพื่อให้ผมได้ตั้งสมาธิทำงาน แต่พักเดียวความนึกคิดของผมก็หลุดลอยไปอีก0 Y0 N5 \4 N% r: M: ^# W, Y
m% b# k2 ~) H: m' f. K2 X
( z4 o% I8 x; t$ F; x* J
ไม่แปลกที่พี่แกจะหัวเสีย...และเป็นห่วง
0 i9 q' t( o) X6 t/ |/ J/ D( j" A) [. G8 P+ ^, Q
2 g2 k* L- L6 M; H, }0 d0 Z' Lเฮ้อ...ทำไมชอบทำให้คนรอบข้างกังวลนะคนเล็กนิสัยไม่ดีเลย
l# @2 b9 c. u ]- \" A& Z' L# ~& i# G# {' ^- x
2 |, Y, g2 v5 `4 V7 Z S$ Hก็ได้แต่เอ่ยว่าตัวเองไปพลางรวบของเก็บไว้ที่มุมหนึ่งของโต๊ะทำงานเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน ในใจยังอดคิดไปถึงเรื่องที่พานจะนึกถึงมาตลอดวันไม่ได้6 U; y& `( h2 W F3 L$ P
& ~) i" g O$ ?" s
- i9 _# {. q7 k0 ?$ o5 T9 t
ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าคิดมากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว
C" Z+ S/ e+ _0 }8 m. ?4 g3 z2 ]; Q; | U5 s( m' L
" L/ X: L/ K" u! L. o: G* }
เมื่อวานเช้าตอนสิบโมงผมออกไปพบคุณเฟยเฟิ่งตามนัดหลังจากที่ไปส่งคุณตาและน้องดาวกลับเชียงรายแล้ว และสิ่งที่ผ่านการบอกเล่าจากปากบางสวยเกินชายของเขาก็ทำให้ผมทั้งอึดอัด กดดันตื่นเต้นกับเรื่องราวของใหญ่ในมุมที่ผมไม่รู้ แต่ต่อมามันก็ทั้งสับสน มึนงงและหน่วงไปทั้งหัวใจอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปกับสิ่งที่ ‘เจ้าของชีวิต’ ของใหญ่ต้องการ# A4 W3 p8 o- u# o" w7 ?0 F
. d7 I/ {, v3 S; [+ j3 l2 N
, }5 E% Z6 p, f: ?2 ^ไม่ใช่สิ...ต้องเรียกว่านาย ‘จิ่นสือ’ ถึงจะถูก# d- @1 V+ ]3 ]$ }0 T3 b
: p! H' }' G9 ^6 E( N
9 {6 A( w6 G: d& `! ?2 G |" @ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนพาร่างตัวเองมายังรถส่วนตัวแล้วขับไปยังริมหนองที่ตั้งร้านกินเส้นอย่างที่ทำเป็นกิจวัตรประจำวัน4 q% V2 [& y9 K+ X/ H
0 Z* M9 q q P" M0 O2 D- l; o8 g7 K8 P6 F/ L; p+ E
“คุณเล็ก เดี๋ยวน้ำซุปลวกใส่” นายเจ้าของร้านกินเส้นเบี่ยงกระบวยลวกเส้นหนีก่อนใช้มืออีกข้างดันผมที่ยืนชิดกอดเอวเขาไว้หลบไปด้านหลัง ซึ่งผมก็ยอมถอยไปนั่งที่เก้าอี้แต่โดยดีให้ใหญ่ทำก๋วยเตี๋ยวให้ลูกค้าต่อ สักพักผมก็ย้ายตัวไปเล่นกับเจ้าตี๋น้อยตรงมุมกำแพง* k+ A7 O4 t# F: N& w2 f! r8 d
( Z0 o2 n$ u1 r. u! _
# Q6 u9 n8 O( P- o" q3 X
เดี๋ยวนี้กลับจากทำงานผมไม่ต้องมาช่วยใหญ่เสิร์ฟก๋วยเตี๋ยวแล้ว จะมีบ้างก็ตอนช่วงหัวค่ำที่คนเยอะๆแต่ก็ไม่หนักเหมือนเก่าเนื่องด้วยใหญ่ได้จ้างน้องหลงหลานชายป้าแขกที่ขายกล้วยปิ้งอยู่ตรงข้ามมาช่วยงานหลังเลิกเรียน โดยให้ค่าจ้างชั่วโมงละยี่สิบห้าบาท ซึ่งหลงก็เป็นเด็กที่ขยันมากทั้งที่อายุแค่สิบขวบ I; R# b! j+ k& `& m
% }# u b4 L: N/ h# A" N+ a
. f, L, L4 |. ~( e3 Lดังนั้นหน้าที่หลักๆของผมคือช่วยใหญ่เก็บร้านตอนสี่ทุ่ม ซึ่งเจ้าของร้านก็ช่างขยันไล่ผมกลับไปพักผ่อนนอนหลับที่ห้องเสียเหลือเกิน แต่ผมไม่ไปหรอก...อยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันให้มากที่สุด
; u6 p! o" }) Y1 i W( F0 U* n
" ]2 U. i3 M. m# }! h. ~- W8 M0 ]
1 P6 ~4 i, F3 z9 }: R& o“อ๊ะ ตี๋น้อย...จริงๆเลยติดสาวซะได้” ผมที่นั่งเกาคาง ลูบหัวเจ้าตี๋น้อยอยู่สะดุ้งผละตัวออกห่างเมื่ออยู่ๆเจ้าหมาหนุ่มตัวโตก็กระโจนวิ่งเข้าไปในหนองทันทีที่เห็นเจ้าหมาสาวพันธุ์บางแก้วที่เจ้าของพามาเดินเล่น
( C1 n N# p0 E: G3 i1 b, z
+ a/ q. i4 f- Q0 T; ?5 V0 ?2 ^# P# e Q2 M4 a S
ดูสิ กระดิกหางยิกๆเชียว' w# @. V% I* g R: ?3 U
# f) V3 I+ b: N* }. u
. b* x7 Z, x; a6 q& h& h8 v5 }. N cเมื่อเจ้าตี๋น้อยจากไป ผมจึงทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ย ใช้สองมือกอดเข่าแล้วจ้องมองไปยังคนตัวโตที่ยืนทำก๋วยเตี๋ยวตามเมนูอย่างเพลิดเพลิน...และเหม่อลอย
' n/ ]9 z, o, O, h& B8 r, X8 E+ d8 D' d" F3 h+ \
2 ^+ e# k+ w0 c \
" ~( }0 i d0 ?! S
‘ทำไมถึงเรียกเขาว่าใหญ่ล่ะครับ’2 w/ m4 L$ W8 b/ X, w
+ I1 c. l" ?/ ~# p, k5 E3 ~3 M8 D) M% h* Z
คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยปากถามขึ้นหลังจากที่เราทักทายชวนคุยนอกประเด็นกันมานานแล้ว ผมจึงสูดหายใจเข้าลึกเตรียมรับฟังทุกเรื่องและถามทุกอย่างที่ผมอยากรู้ในวันนี้& C9 F6 Y' \. B* \
5 s9 f3 f$ _3 O' i9 d3 n+ h% T1 o& Z8 e* O) C+ G" G" l
แต่ก่อนอื่นผมต้องตอบคำถามเขาก่อนสินะ
% f; W; c; J$ {5 t; V4 L( \/ T/ ^* } h+ T( L. [
% _& h0 _4 c# g) U7 Y‘ผมเป็นคนตั้งชื่อนี้ให้เขาเองครับเขาจำอะไรไม่ได้...’* i$ G: s& p8 k6 t0 a, P
^* t) U/ ^1 M( N1 F# d1 `
. U W# p" k( V* E9 Q/ p‘เป็นอย่างที่ผมให้คนไปสืบมาจริงๆด้วยสินะ’ เขาเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทางที่เหมือนรู้เรื่องทุกอย่างอยู่ก่อนแล้ว( G& H# Q8 ~+ H% t% K. z
, C9 U5 t6 P- R2 g9 j8 |' r1 \7 ]( A/ @# ~+ C+ w, O
‘คุณรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว’* v) u- h0 _/ S' W9 C5 B- q) g
5 o+ d2 c t& O# H0 M8 O
) N3 _7 P/ }& V
‘ครับไม่ใช่เรื่องที่สืบยากอะไร’
9 i$ d- r- O# l+ y6 P+ o
1 C# w) K9 V* b! n9 B% N9 r. [# O5 m5 y+ g* Y
‘แล้วใหญ่...’1 i( y8 v; ]% \. w7 Q- P/ l1 i
( M8 M: M7 P4 G) n7 y) t; ]% x& G; p7 b+ |
‘ความจริงเขาชื่อจิ่นสือน่ะ...จิ่นสือ พี่ชายของจิ่นตั้ง’ลมหายใจผมสะดุดไปช่วงจังหวะหนึ่ง...จิ่นสือ...อย่างนั้นเหรอ...ถึงว่าทำไมทั้งสองคนถึงได้มีหน้าตาและท่าทางคล้ายกันนัก9 |. I! j E2 `- X6 _* B* q. r
) a/ o( p* R4 j1 `) P4 G2 h. ?3 E+ }: }0 {; D/ E. g
‘ขะเขา...จิ่นสือ...เขาทำงานกับคุณเหรอครับ...’ `: h; i9 {/ Z' S2 T1 n- _
. e5 k( `" H2 C9 B. b; |
1 S* z% A/ s- c& q* Z$ ~0 @, J9 u% q‘จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ผิดนักเขาเป็นบอดี้การ์ดของผม และผมมาที่นี่ก็เพื่อจะมารับเขากลับฮ่องกงด้วยกัน’ 0 L. J. P5 B0 ]; t! p( j
) O! G* Q% F9 Q
0 p! q4 k7 K6 Y+ g* Uประโยคข้างต้นทำให้ร่างกายของผมเย็นเยียบและสั่นสะท้าน แม้คำพูดของคุณเฟยเฟิ่งจะนิ่มนวลใบหน้าอ่อนโยนประดับด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร แต่ความคิดด้านมืดแวบหนึ่งของผมกลับเห็นเขาเป็นศัตรูด้วยรู้สึกว่าคำพูดของเขามันช่างโหดร้ายเหลือเกิน% X/ t( a \, K
* M3 ?/ B6 y4 u7 ^$ f
; G- |- {0 Y2 R: B‘แล้วทำไมถึงจะมาพากลับไปตอนนี้ล่ะครับ นี่ก็ผ่านมาตั้งห้าเดือนแล้วตอนนี้ใหญ่ก็ปรับตัวกับที่นี่ได้ ร้านก็กำลังไปได้ดี แล้ว...แล้ว...เขาก็จำอะไรไม่ได้จะกลับไปได้ยังไง...ให้เขาอยู่กับผมที่นี่...’5 R, [+ X, H4 N0 P
! u( l9 Y$ h0 L) p4 y
0 Q' H. ?; U. h6 c3 I
‘คุณเล็กครับ’ น้ำเสียงนุ่มนวลต่างจากประกายตาเฉียบขาดดึงรั้งสติของผมกลับมา สายตาของคุณเฟยเฟิ่งบ่งบอกว่ารับรู้อะไรที่มากกว่านั้นและช่างเห็นใจผมเหลือเกิน
# d+ T. h: R! r& P# V3 [- X) S: M0 j% m% |
% p( b7 S# I1 M: r' iถ้าเห็นใจก็ได้โปรดอย่าพรากเขาไปจากผมเลย...
2 L0 H7 B+ N! V
/ }: z& J6 m% s" ^3 z
0 \! H- `5 Y- M5 e9 V+ H8 G* C, M8 x‘เหตุผลที่คุณเล็กยกมาผมเข้าใจ แต่ยังไงสักวันเสี่ยวสือก็ต้องกลับฮ่องกงเขามีหน้าที่ดูแลคนตระกูลเฟย เป็นสมบัติของตระกูลเฟยลูกศิษย์อีกมากมายรอให้เขากลับไปสอน ไหนจะครอบครัวของเขาอีก เสี่ยวสือไม่ใช่บอดี้การ์ดทั่วไปแต่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นที่รับใช้เรามาหลายชั่วอายุคนและมีมีอิทธิพลทั้งในฮ่องกงและจีนแผ่นดินใหญ่’( u& s7 F, C" Z* U
, g N! [3 y Z( p+ ?* c* q9 i, ]+ y% f. w4 i
‘เขาดูยิ่งใหญ่จัง’1 B6 G3 o' G [6 O; n
/ h! B, M H$ d9 }% ~
~' w/ d+ N" N- f8 e‘อืม ที่คุณพูดก็ไม่ผิดนักเสี่ยวสือของผมเขาเป็นคนเก่ง มีพรสวรรค์ทั้งด้านบุ๊นและบู๊มาตั้งแต่เกิด แน่ล่ะเขามีอาจารย์ที่เก่งมากถึงสองคน...’ แววตาที่สะท้อนออกมาบ่งบอกว่าเข้าภูมิใจกับเสี่ยวสือของเขามากแค่ไหน เขายิ้มบางให้ผมแล้วเอ่ยต่อ‘พ่อแม่ของเขาน่ะครับ’
" \' C$ S5 o1 _- @7 V, Z" T+ k1 B1 N3 J M* M
# e' M- v4 o+ S' D7 ^
‘งั้นคุณจิ่นตั้งก็คงเก่งมากเหมือนกัน’ ผมเหลือบมองไปยังผู้ชายที่ยืนตัวตรงนิ่งอยู่ด้านหลังคุณเฟยเฟิ่ง ซึ่งเขาไม่ได้หันไปมองเพียงแค่ใช้ปลายนิ้วไล้ขอบแก้วกาแฟแล้วยกยิ้มมุมปาก
, G! e H; |, H! D+ Y# a ~& ]# {$ m( g
% ^: q* M+ [' R* P5 @2 N‘ครับเขาเก่งมาก แต่เก่งแค่ไหนเขาก็เป็นคนของพี่ชาย ไม่ใช่ของผม’7 ~* }' w2 L2 `) e" \
; [, U/ s1 L7 i) \
7 R U' [ Z, x( b* ^ W: ~‘เอ๊ะ??’
8 b& ^/ K3 l0 P8 i2 d
- w; m/ I9 y4 Z
8 R0 T6 G. c& p8 M+ _. a‘จิ่นตั้งเป็นคนของพี่ชายผมน่ะครับ...เขาทำคนของผมหายเลยเอาคนที่เก่งเท่าเทียมมาใช้คืน’ ผมไม่ได้รู้สึกถึงความยินดีในน้ำเสียงนั้นเลย หนำซ้ำยังเต็มไปด้วยการประชดประชัน& d! B' t, L" @4 M
/ _" N8 r& R U: F' N0 @$ u, t
' ?2 F6 i1 i/ [ W
ผมบีบมือชื้นเหงื่อแน่นพลางเค้นเสียงผ่านลำคอตีบตันรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งที่พาใหญ่มาหาผม ‘ยังไงเหรอครับ’$ ?+ N$ `- x+ V& k' d
}- Q, b- y3 b- }6 k/ {& z/ @( k) K6 n$ n" o3 m* y* g* b3 \! L
‘เมื่อห้าเดือนก่อน พี่ชายผม...เฟยหลงมางานประมูลเพชรที่ประเทศไทย มันเป็นธุรกิจอย่างหนึ่งของตระกูลเรา...เพชรในงานมีมูลค่าหลายร้อยล้านจึงต้องมีคนควบคุมดูแลที่เก่ง ฉลาดและแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างรวดเร็วและฉับไว ซึ่งตัวเลือกก็คงไม่พ้นสองพี่น้องตระกูลจิ่น ผมจึงต้องยอมให้เสี่ยวสือมาไทย’ แล้วใบหน้าเขาก็หม่นลงเมื่อเอ่ยประโยคถัดมา ‘แต่พองานเสร็จกลับไม่มีแม้แต่เงาของเสี่ยวสือเลย’
[9 w! `% K) @. x2 m0 f i% H* T2 }
, i+ @% U) k+ {8 y( H4 N1 Vน้ำเสียงสั่นไหวพาหัวใจของผมกระตุกตาม เพราะการแสดงออกของเขาที่บอกว่าเสี่ยวสือสำคัญกับเขามากเท่าไร...เช่นเดียวกัน...ใหญ่ก็สำคัญกับผม...
: x& N0 g- q) H. E* e4 M7 x5 ?) v
) k5 H5 S" P& \5 _‘ทุกคนปิดปากเงียบไม่มีใครเอ่ยปากบอกอะไรผมสักคำ จนพี่เฟยหลงมาบอกเองว่า...เขาตายแล้ว...ตอนนั้นผมรู้สึกแย่มาก...ในหัวคิดเพียงแค่ว่าเสี่ยวสือของผมน่ะเหรอ คนที่โดนดาบฟันเข้าที่หัวใจยังรอดมาได้...แล้วทำไม...ทำไม...คุณเล็กครับ...’ เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมอย่างร้องขอ
: {( V3 C4 G! v$ \$ D- [( G2 n0 _' @/ v3 X+ y- [. H
, T! o8 g' d5 W‘ให้เขากลับไปกับผมเถอะครับ ผมมาไทยก็เพราะไม่เชื่อว่าเขาตายตามหาทุกทาง สำหรับผมเขาไม่ใช่แค่บอดี้การ์ดหรือคนดูแลเขาเป็นทั้งเพื่อน ญาติ เป็นพี่ชายทั้งๆที่เขาอายุน้อยกว่าผมเป็นคนเดียวที่ผมวางใจ...’
& n! I) x+ ~% U9 s2 e+ f* i: N! V! a' I% G: Q L
% F2 U1 I! y% d! q# _‘อายุน้อยกว่าเหรอครับ งั้นใหญ่อายุก็ไม่น่าเกินยี่สิบห้า??’ ไม่น่าเชื่อ คุณเฟยเฟิ่งดูอายุไม่น่าจะเกินยี่สิบห้า ผมคิดว่าเขาจะอายุน้อยกว่าใหญ่สักสามสี่ปีจริงสินะ เขาเรียกใหญ่ว่า...เสี่ยวสือ...9 K4 k+ p/ x2 C! v0 {
& x5 G! I, p5 y$ ^7 W
' Y P( A" \! }! s$ A5 _' A& |
‘ฮะๆผิดแล้วล่ะครับ เสี่ยวสืออายุน้อยกว่าผมห้าปีส่วนผมปีนี้ก็สี่สิบแล้ว’ ผมเบิ่งตาโตอย่างตกใจ สี่สิบ!? ชายผู้มีใบหน้างดงามที่นั่งตรงข้ามผมอายุสี่สิบแล้ว ผมเข้าใจมาตลอดว่าเขาน่าจะรุ่นเดียวกับผมโอ้ว...เขาเป็นน้าผมได้เลยนะ; A+ l1 k5 Y* j! {6 d4 V7 ? [% z
8 m# r, |- |; R* T: q
( C5 N% o6 K; J3 a- U0 N& x! ^* y/ yงั้นใหญ่ก็อายุ...สามสิบห้า!!ส่วนผม...ยี่สิบสอง!!
% s" h( I5 {" d) x
- o, \& A' U/ ^8 m& b! ?5 l& }! e) G4 b! H+ m
เขาแก่กว่าผมสิบสามปี...นี่ผมมีสามีที่อายุมากกว่าหนึ่งทศวรรษ!!
" A9 T- t7 n7 C: j' `, ~8 q- v8 g4 \" ^. a, q
' i* @ c# D/ N- H' k
แล้วเสียงหนึ่งก็ทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเรื่องอายุเพื่อได้ยินสิ่งที่แย่กว่านั้น
n, c- R: O+ Y. m& }! C" |( F9 q1 n* a. D3 b
* a% L C+ o8 l; t; R2 u
‘คุณเล็กได้โปรด...คืนเสี่ยวสือมาได้ไหมครับ’ 5 X" z6 N( ~# {. ~2 |
. ^! w% {* K1 d& M4 ?5 e2 u
8 X0 x- T- X) P7 u6 Q
‘...!’6 R; q% U9 R- @ B
) a9 f/ v5 k3 k) l/ \: R/ t! I" }" R4 I
‘นะครับ’ V) `# v# w3 \$ o7 `6 w
# P& p- G& }4 W7 `
! R: q' [$ I& i& g7 p‘ละแล้วทำไมมาเอาป่านนี้ล่ะครับ’ ทำไมจะมาเอาเขาไปในวันที่ผมขาดเขาไม่ได้แล้ว
, i5 k; S R+ |% y3 ^, J" ?: h
! `, X0 e+ G" C* W) s5 z3 c" b$ \7 ]. h- W1 o
‘ผมไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อไหม แต่เราตามหาเขามาตลอด แทบพลิกเมืองพิษณุโลกหา...แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะลอยแม่น้ำมาถึงนครสวรรค์ได้ ทันทีที่เราเห็นเขาจากรายการอาหารทางทีวีเราก็รีบตามมา จะมาพาเขากลับแต่มารู้ว่าเขาจำอะไรไม่ได้เลยจึงค่อยเป็นค่อยไป จิ่นตั้งแนะนำให้ตีหัวลากกลับฮ่องกงด้วยซ้ำ แต่เชื่อเถอะต่อให้ยกคนมาทั้งตระกูลเฟยก็ล้มเขาไม่ได้ ทางเดียวที่จะลอบพาเขากลับไปได้คือ...จับตาย...ซึ่งผมไม่ต้องการแบบนั้น’
5 _. A# B4 C9 S+ p
. ?3 W" [! D% d9 ~9 L* Q
1 \0 p9 Z/ G/ ?4 Z‘ถ้าเก่งขนาดนั้นทำไมเขาถึงโดนทำร้ายได้ล่ะครับ’" f( X4 x& |' v8 F H) }* H
* C1 ?& b) q8 k' I* [7 O9 g/ D: |5 S# a) E& }
‘เพราะเขาบ้าระห่ำเกินไปเอาชีวิตตัวเองเข้าแลกกับทายาทตระกูลเฟย...ซึ่งก็คือพี่ชายของผม’ คงเหมือนวันที่เขาเข้าไปช่วยผมในกองเพลิง
# y/ E" a" ]# U
* p: w c ^, g3 h; L
X" a9 h* n8 q2 V‘ตะต้องเอาเขาไปจริงๆเหรอครับ...’
0 I0 B- d# P6 P0 r/ N. F. z
7 g! T, E; p/ \8 ]& Y9 H
$ U( T# L! s- b( J‘ต่อให้วันนี้ผมใจอ่อนแต่สักวันเขาก็ต้องกลับไป เขาเป็นคนของตระกูลเฟย ก็เหมือนยกชีวิตให้ตระกูลเฟยแล้ว’) _8 m4 s3 q6 n: b$ O2 ]9 G& U
( U+ h! y7 B& s, b. K9 K2 ]
, c9 `- b% }" R# i
‘...!!’# v9 {3 X: A% @# s8 s
7 A3 Y3 P$ `2 \
; n9 j* j0 [! C( L' @4 R4 Eทำไมถึงฟังดูโหดร้ายจัง...
& t1 e z. b: C9 k9 o8 Z
6 ? _( }! m5 o; ?, P; s4 {$ g' G0 l: ^2 i1 K3 ^
‘สำหรับผมยังไงเขาก็เหมาะที่จะเป็นคนดูแลตระกูลเฟย มากกว่า...พ่อค้าขายบะหมี่ถ้าผมพูดแรงไปต้องขอโทษด้วย แต่ผมจำเป็น ยังไงก็ฝากคุณเล็กด้วยนะครับผมรู้ว่าคุณต้องเลือกทางที่ดีที่สุดให้กับเขา’ ~7 _* Q, H, ~5 p
X) o2 D. r# T8 D x; M6 U" y
+ s5 A/ S s: G
7 ?6 G( G/ t8 D& s2 A+ m. y“คุณเล็ก...เป็นอะไรหืม หน้าตาดูไม่ดีเลย” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ลูบลงบนแก้มอย่างห่วงใย ผมรีบก้มหน้าพลางกระพริบตาไล่น้ำตาที่เริ่มคลอหน่วง แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเมื่อมือใหญ่เชยปลายคางผมให้เงยหน้าสบตา “ร้องไห้ทำไม...”" B. k: o4 z6 x2 `' }
/ [$ A/ @+ x$ z1 s* D/ b1 E/ _1 e
% [8 M* q u: j2 J
“เปล่าแค่ปวดหัวน่ะ” % U' u; N1 q( G; T6 Z/ G
1 M! O8 V$ k( T, [
! g# y- G' O7 O' N8 J5 O% T# Y- P“งั้นกลับห้องไหม” ผมส่ายหน้าพลางจับฝ่ามือใหญ่มาแนบแก้ม 4 g, i4 I* k. E$ }. d$ v
& O `# M0 N) d9 X5 c; x T& k; ?7 q) _; N
“วันนี้ปิดร้านเร็วหน่อยได้ไหม”
/ Z8 s* @% o4 W# |- S. E/ ?
4 _9 e- D( o" f' H9 l/ k0 V Z6 e f( p3 {. c; t& }' T3 T
“ได้สิงั้นเดี๋ยวลูกค้าชุดนี้หมดเรากลับห้องกันนะ”
! X9 B- `$ y3 b& b4 V
" S! r, |2 C" |4 Y; n1 {" I: L# U$ @: _
“ของที่เหลือล่ะจะไม่เป็นอะไรเหรอ”
( ?- J1 `. X1 Y7 F ?; ^% V1 O$ p; V( e, V+ r$ \
3 }* p: B5 c6 ]. }4 f4 h“ไม่หรอก วันนี้สิ้นเดือนนะคุณจำไม่ได้หรือไง” ผมยิ้มบางออกมาซึ่งเป็นรอยยิ้มจริงๆของวันนี้ที่ผลักดันออกมาจากหัวใจอันเต็มตื้น จริงสิ วันนี้สิ้นเดือน...วันที่เราตกลงกันว่าจะปิดร้านกันตอนสองทุ่ม และเปิดให้คนเร่ร่อนไร้บ้านหรือแม้แต่คนมีบ้านแต่ยากจนเข้ามาทานฟรี
5 I( b/ M7 @' h r9 Q' s; ?
+ p- {1 d# s- x- a! m' e" s. D, h0 K$ ?+ d7 W* p
เพียงแค่วันนี้เราเลื่อนปิดร้านเร็วขึ้นเพื่อให้คนยากไร้ที่รออยู่ได้อิ่มท้องเร็วขึ้นด้วยเท่านั้น
2 T3 Y* r( P3 e% v5 Z+ N
# M W8 ]% i% O1 y4 L4 |% v3 v3 z0 l6 y0 H# D
เพียงแค่เราจะได้เห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มและอิ่มสุขของพวกเขาเร็วขึ้น...ก็เท่านั้นเอง...: {' j; R5 u* i0 f2 V$ e
$ x8 `, n- j# U. g% ?+ ~
/ F; {& h- ?! M2 C* j$ H9 M4 m7 \แต่เป็นเรื่อง...เท่านั้นเอง...ที่ทำให้ผมมีความสุขทุกครั้งที่นึกถึง ยังจำได้...เมื่อเดือนที่แล้วใหญ่เดินมาบอกด้วยใบหน้าเรียบเฉยสวนทางกับความปรารถนาดีต่อผู้อื่นโดยสิ้นเชิง) D1 N2 _4 P. H# T% s9 ?& z
c$ k) P W! G
2 W8 M2 x, O3 O* g, U- q5 e
! x4 r: h0 n: y( M# m‘ตอนนี้ผมก็ขายก๋วยเตี๋ยวได้กำไรพอมีเงินเหลือเก็บแล้วคุณจะว่ายังไงถ้าผมจะแบ่งกำไรส่วนนี้ไปช่วยคนอื่นที่เคยเป็นเหมือนผมบ้าง’+ r `+ g* [8 C2 \2 G: P' `
* ?" c1 w! R' p9 N
, R% R0 g6 \; W1 I5 Q4 y! R9 a
‘ฉันจะว่าอะไรได้ล่ะนอกจากดีใจ’
; g' W8 t9 K4 R6 d8 t" I( G4 Z5 g2 _: f" s5 p* J
, v) X1 a, s. \$ U$ F( u
‘ถ้าอย่างนั้นเป็นทุกวันที่สิบห้าและสามสิบของทุกเดือนดีไหม’
* ~! o2 g0 I& x1 c% N4 f$ a3 p# z& D3 V" I! j& k4 @: ^( P7 |- _, {
4 l' A8 m8 R2 R$ l‘อื้มวันไหนก็ดีทั้งนั้นแหละ’
4 _; E4 A. }2 Z. a: w6 J( ~3 V
* |8 p% P0 H, w( b) _* o& {% V+ |* v T0 D4 _% @0 m- [
0 p8 N2 S3 S0 U8 v8 K: Q, X
# o: Q, ?# U r' x7 x
4 E8 p7 g; V' A' Z# |' s6 B20.30 น.
$ ~; v9 ^; q, U! u( x0 H, y$ C( P" R% {
: s' e/ u1 ^: K0 Z' hแอ๊ดดดดด# U; z' i4 O( K# d: D
" w- G& M. R, s: X# b8 ^2 h
# B) A9 D( ^/ z# m* L% d1 {9 p
ปัง/ t1 |0 ^: l* c( a3 ~# z5 x! h
; N: w3 N# k3 W6 K
7 m0 ^ Z, S5 G6 W* H“ใหญ่...เดี๋ยวให้อาหารตี๋น้อยเสร็จแล้วไปอาบน้ำนะเล็กมีเรื่องจะคุยด้วย” + b0 Y' {0 c5 J
4 h& h7 p4 d: s9 l% w7 |3 K: Q" a6 C
' q- ^" ?: A9 x. a$ D7 x
ทันทีที่เข้ามาในห้องถอดรองเท้าไว้บนชั้นวางเรียบร้อยผมก็หันไปบอกนายหมาตูบก่อนจะเขย่งตัวขึ้นไปหอมแก้มสากและเดินแยกตัวเข้ามาในห้องนอน ล้มตัวนั่งลงบนพื้นเอนแผ่นหลังพิงปลายเตียง สองแขนกอดเข่าทั้งสองข้างที่ยกชันขึ้น+ X6 Y: i# N6 g( `
& s% s/ j: T- n( B* T, L/ I
! J4 a" | J$ Z6 J
ใหญ่คงคิดว่าผมมาอาบน้ำ...! T, v/ ^; T5 C6 n* o
) v9 Q4 C' T# N3 a8 F$ K, V6 B7 @( ^; n& y4 Z* |$ b- U
แต่เปล่าเลย...ผมเข้ามาทำใจกับเรื่องราวที่ผมจะคุยกับเขา...
, C( l- x+ ?! A$ ?8 X M5 P. d) m
( ]& t# O) z7 i; _, R
1 ]( D! N+ o1 S0 G( fถ้าถามใจผม...ไม่อยากให้เขากลับไปเลย แต่เรื่องของหัวใจก็เป็นเรื่องหนึ่ง...สิ่งที่ผมยกมาเป็นเหตุผลคือชีวิตที่เหลือของใหญ่ต่างหาก...
# p" h+ e5 S; h8 q& v. `# q
5 h+ {6 _; F; p" ]3 r. C9 J
& d% ]* w5 L0 G' ]- Wถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นนายตี๋ใหญ่...เป็นแค่พ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยว...เขาอาจจะมีเงินไม่มาก ไม่มีอำนาจ เป็นคนไร้ตระกูลใช้ชีวิตเรียบง่ายอยู่ในจังหวัดเล็กๆ...* r, U, g7 S, \
+ @4 h* j; V" P- x0 K1 h$ _$ M; j: _) W6 |4 f/ D
กลับกัน...ถ้าเขาใช้ชีวิตเป็นจิ่นสือ...บอดี้การ์ดมากฝีมือผู้ดูแลรักษาชีวิตคนตระกูลเฟยที่มีธุรกิจทั้งอสังหาริมทรัพย์ เหมืองเพชรพลอย คาสิโนและธุรกิจยิบย่อยอีกมากมายทั่วเอเชีย...แน่นอน รายได้ของจิ่นสือที่ดูแลบุคคลสำคัญเหล่านี้คงประเมินค่าไม่ได้ ไหนจะเป็นลูกชายคนโตของตระกูลจิ่นซึ่งฟังดูแล้วก็คงไม่ธรรมดา ประกอบกันแล้วเขาก็เป็นคุณชายในคราบบอดี้การ์ดดีๆนี่เอง...แต่ต้องใช้ชีวิตเป็นโล่ป้องกันฝ่ายตนและพร้อมที่จะเป็นอาวุธคร่าชีวิตฝ่ายตรงข้าม อยู่ท่ามกลางอันตราย...% L/ a7 V+ q! i! ~* ~/ k0 v1 k h
! X4 M/ E- X5 Y, v/ @+ v# F |$ l2 |5 T. Z7 a# j+ |% J
...ต้องสวมหัวโขนเป็นใครกันที่จะทำให้เขามีความสุข
' `: _& [: ~% Y1 m% c: g
}9 G% L5 Z/ f* D0 G, A1 u6 @8 A8 Q
ซึ่งเรื่องนี้ผมคงคิดแทนเขาไม่ได้ ตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ต้องเลือกเส้นทางจะเดินต่อจากนี้...ไปข้างหน้า...หรือเลี้ยวกลับเส้นทางเดิม...$ [6 F }. n2 \* Q" V) X
% u/ r' g4 Z$ `6 }. r
( ]4 A* N4 ~+ J& S...จะทางไหนเพียงแค่เขาเลือกผมก็พร้อมจะยอมรับและอยู่เคียงข้างขอเพียงอย่างเดียวไม่ว่าจะเลือกทางไหน...เลือกผมด้วยก็พอ...5 ^/ t# \+ o9 P( i$ y2 f% ]% h8 l1 X" P1 j
6 o3 x; T" d& ?& `
+ B* o+ }; j Y. T9 H9 z6 ~
' a8 U( x% _# t3 q8 r& Y6 u- z4 v
" W+ k' t4 f4 e3 Q" q* N; J/ P( M/ M: I' H' G- {5 u
“นั่งสิ”7 u) b8 F- c' v) l: ]$ p6 H
/ `/ y0 h) J" Y
* J$ Y" m& E/ h' i) \( O“คุณเล็ก...ดึกแล้วน้ำค้างจะลงนะ”2 K7 d& P5 ~, x, V
/ @3 M- U8 e0 A6 u1 Z
8 P8 ^$ K! i1 X$ d8 y; n1 G“ไม่เป็นไรหรอก”
6 q# V7 B- d2 H; c$ E+ S2 r% A: G
3 c- U; g% U$ U4 \5 oผมดึงใหญ่ให้นั่งลงเคียงข้างบนพื้นที่ระเบียงห้อง หลังพิงกระจกใสสองขาวางเหยียดไปตามแนวพื้นกระเบื้อง ใบหน้าแหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่มืดทึบไปด้วยเมฆหมอกไร้แสงดาว/ z q1 W" T7 Y# d8 A
# n; i) t- e0 |( i8 C6 ?. n5 s$ h
. o8 |' G, @! m
นายหมาตูบเลียนแบบท่านั่งผม จะต่างก็ตรงเรียวขายาวทั้งสองข้างที่เหยียดพื้นอ้าออกเพื่อจะยกร่างผมเข้าไปนั่งระหว่างขา สองแขนกอดรั้งเอวผมไว้แล้วดึงรั้งให้แผ่นหลังเอนซบบนแผ่นอกอบอุ่นของเขา! A1 T% Q. S- W% c) W: h; [
( g" \5 z) r% u1 _% G# h* O+ Y2 {6 H5 v
ฟอด
7 i+ Y; S l6 W' t0 f& |9 }) t! V/ S8 m2 u, A
/ @( i3 g% q# Q# @0 V; W
“วันนี้คุณดูซึมๆเกี่ยวกับเรื่องที่จะคุยกับผมหรือเปล่า” เสียงเข้มดังชิดริมหู แน่ล่ะนายหมาตูบพูดไปหอมแก้มผมไป ถามไปคลอเคลียแถวซอกคอไป ตั้งแต่ลึกซึ้งกันก็เหมือนเขาจะค้ากำไรจากร่างกายผมซะเกินควร...เหมือนกับว่าผมเป็นสมบัติของเขาแล้ว# P; P; i8 p6 |" W
4 m7 E T# t5 S" I* D
$ y5 Z8 x" S: n1 u* ?0 O5 b. z- v“อืม” ผมแหงนใบหน้าพลางเอียงคอเพื่อเปิดรับให้เขาสัมผัสอย่างถนัดถนี่แต่สักพักก็เป็นเขาที่หยุดซะเอง, m- [4 ^" Z; o$ i+ v
; @) z7 o( q6 g
& b2 M' b- O) ?* A“มีอะไรเหรอ...”' g) K! A. u+ k- M
8 w7 z; r4 u J9 M/ A* V8 f9 u
8 a! @. W! u; G& T, ^# h“เมื่อวานเล็กไปพบคุณเฟยเฟิ่งมา”
6 q) y7 V" X4 ]. I8 R
- H9 y0 r% ^& v4 ~+ c) [
; j) F5 C8 o7 _* V( P& Mกึก
8 o; U0 Y7 [( l) t2 X# V- g
% Z$ q, x& q2 |' u$ E
3 X' _! ~' ]: t9 D) F0 b% D8 Hใหญ่ชะงักไป เสี้ยววินาทีแววตาคมดุสั่นไหวก่อนจะกลับมาอบอุ่นดังเดิม
& U6 ]4 H, k/ _0 ?7 n. F3 @
9 A; G7 |2 x9 q( p! F
& J. Y! `* V1 Y7 P6 K! f) g“เขาเล่าให้คุณฟังหมดแล้วสินะ”- X& Y* ]# r6 c( K8 ?
( _- }9 N8 g1 n; a. d' q; L
5 t) s6 P9 n# Z
“ใหญ่จำได้แล้วเหรอ” ผมเอี้ยวหน้าหันกลับมามองเขาอย่างแปลกใจ หัวใจเต้นรัวแรงจนรู้สึกแน่นหน้าอก ใหญ่พูดเหมือนกับว่าเขารู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หรือถ้ามากไปกว่านั้น...ก็จำทุกอย่างได้แล้ว
/ Y! h5 O Q% C+ {+ M) L7 q2 s. q) e& a9 @1 h$ m7 E4 n" j( C
* k; Q" [* @4 m2 Q |แรงกอดรัดแน่นขึ้นกับใบหน้าคมที่ซุกซบลงบนไหล่จนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดต้นคอไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด ความคิดในหัวผมตีกันจนยุ่งเหยิงมึนงงไปหมด8 Q& T+ X& w5 P5 z8 G
) p& e8 U! Q3 O/ j% ?* b0 ~6 ^3 B) z5 d/ @+ m
และยิ่งได้รับการยืนยันจากอีกฝ่ายโดยการพยักหน้าก็ยิ่งเหมือนโดนตีแสกหน้าจนคิดอะไรไม่ออก: v. g, C9 B& T$ N) C0 W; S
: j$ l& \) s' Q: S i; b
6 a7 C: Z4 y9 |* T% b4 k“มะเมื่อไหร่...”* z) c2 y7 v8 W' F& T
4 G+ K9 G7 u. R: i2 w8 H# t( C+ X
5 @* D+ z% k* c: y* C! q! K
“เมื่อวาน...คุณลืมนามบัตรคุณเฟิ่งไว้บนโต๊ะคอมฯและประวัติล่าสุดที่คุณใช้อินเทอร์เน็ต ผมเข้าไปดูมา”0 |. [5 f+ I8 x8 c: A8 K
) p5 X0 N! H2 r4 @" |& ]" [
' q0 X$ s9 x3 j. Y7 ^( Y“แค่นั้นก็รู้แล้วเหรอ”
# Q; q, W) G/ k, @5 c# O3 k( _+ Q- s$ d ]
2 V" c2 s; t. z# m# \" E% G6 ?
“อืมผมก็พอจำได้บ้างแล้ว ยิ่งเห็นภาพก็เหมือนปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้”0 [* \: |5 N3 E! [. v- ~
1 |0 x0 ?2 {3 G# H* U
+ O) @/ Z7 U& F3 Xแล้วทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง มีเพียงอ้อมแขนที่สอดรัดบนเอวผมกับแผ่นอกอุ่นที่เคลื่อนไหวขึ้นลงเป็นจังหวะสอดประสานกับเสียงเต้นของหัวใจ คอยร้องเตือนว่าทุกอย่างเป็นความจริง...ที่พัดเข้ามารวดเร็วปานกระแสคลื่นจนผมแทบตั้งตัวไม่ทัน
4 @) |: _: f, z3 Y. Y3 I- y$ @2 Q$ ?
5 x- ?% D+ R, N: H: U“เมื่อก่อนใหญ่ดูดีมาก” ผมเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
2 g: N$ {7 g ]3 L% p4 B% C$ D( ?: n. t1 [# n+ M; U
7 N; h4 B X4 R( n. y9 r r“แล้วคุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน”5 _; Q4 }4 b- r3 l" v( k
3 X& q& I: I* [3 m8 I0 G! H
3 X1 n" u6 N& Q“ไม่สำคัญหรอกว่าเล็กชอบแบบไหนสำคัญที่ใหญ่มากกว่าว่าชอบแบบไหน...”
. J3 F o0 |# \+ e: o7 R
% u& n* I# B" i r8 l! e3 v3 b1 X
/ V7 m# A: ] z# P“ผมเอาความชอบมาตัดสินไม่ได้หรอก...”
4 r6 w9 C! p3 z, X0 }1 W' ]/ ]* p" \4 z
* L& f! ?. O! O2 c# [
“แล้วใหญ่ชอบแบบไหนล่ะ”
8 j9 Z! w! ]$ |; n# b/ I. N
- j7 c0 ^- A( }& ?% t5 v i
3 |4 Z' j: Y+ |/ v: ?* v7 u# V7 o“...”
3 g( t' L! l; T+ E+ G% Q3 j! v0 ^5 f$ J0 X
, m$ R% y, P, M1 D% d. \
“...”1 M! m e7 {/ B0 C
" f( B: Y, D/ |! m& ~" |2 P* l7 J
“ผมชอบแบบ ‘นายตี๋ใหญ่’ มากกว่า”
+ L! C7 G/ t6 O" P" Y0 x* a ^. b1 u% W+ r
+ d5 U) m/ f5 k" k7 f, I" H
“อืมแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ”
' Y; p; w% Z( c! c. W5 ` |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:29:21
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:29:15
โพสต์ 2020-4-22 16:42:33
โพสต์ 2020-4-22 20:38:38
ขอบคุณครับ
