|
เร่ร่อน17.2
. i" {% s3 F6 T& O4 @6 E
: l. _( {0 v8 A% s; E, N' V" e& ], V9 H S/ v
; H' k' o; u% t! N' o& ^9 hสุดท้ายสิ่งที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นจนได้...ใหญ่ต้องกลับไป กลับฮ่องกง กลับไปเป็นจิ่นสือ...กลับไปดำเนินชีวิตในโลกแห่งความเป็นจริงของเขาสักที+ ]% p# w6 W) v9 s5 S& }
2 t1 A: r9 ]) }" l8 i
/ t; _6 H' b; m1 o0 r% {
‘ไม่ว่าผมจะเป็นใคร...ผมก็คือนายตี๋ใหญ่ของคุณเล็กเสมอ’
7 f: b, N8 {5 k9 @6 n
5 v! s' l- C7 b' s3 T/ L% F1 o* d) \
2 E7 a. I2 I8 G, h uถึงใหญ่จะพูดอย่างนั้น และผมก็พยายามปลอบใจว่าเป็นเช่นนั้น แต่ในใจลึกๆผมก็รู้ดีว่า...เขาไม่มีทางเป็นนายตี๋ใหญ่ของผมได้เหมือนเก่า...
! n8 q* n) w9 h: G* J7 X
6 c* n8 D! I" B2 Y/ }$ s* }& J! i) A9 w/ t# w, _4 }" `2 g. [; F2 r
นายตี๋ใหญ่..ชายเร่ร่อนที่ภายนอกน่าเกลียดน่ากลัวแต่เนื้อแท้ข้างในกลับเป็นคนดี Q& X( y, ~ X9 A( ]
* }# V8 I0 C0 I/ k j K
! m6 S* j; ?1 w8 F% k
นายตี๋ใหญ่...เจ้าของเจ้าตี๋น้อยที่ขยันดุสุนัขตัวโตซะเหลือเกินแต่ก็หัดมันจนเป็นสุนัขที่ฉลาดและน่ารักมากเช่นกัน
1 ?# w" ]& c) S% F7 @ L8 p8 V- }
# l2 ]8 z9 O1 T/ C# C) y9 w0 u
, j( n+ \" A$ U- a2 |นายตี๋ใหญ่...เจ้าของร้านกินเส้นอันเลื่องชื่อ จากนี้คงต้องปิดร้านลงทั้งที่ยังไม่ได้ขยายร้านตามที่คาดหวังไว้ ซ้ำยังต้องปิดถาวรเลยด้วยซ้ำ
* c: j& \9 N0 {7 ~* V" i8 k$ z- R( h: T* c9 D3 Q
9 m8 g' ?$ U; S" ~9 }/ zนายตี๋ใหญ่...ใหญ่...ของผม
+ ]+ U1 ~- _8 g2 V2 ?- o9 ~6 u# Z* d' X( p( Y
# G$ x1 X. z+ C
จากนี้คงมีแต่คุณจิ่นสือ บอดี้การ์ดคนสำคัญของตระกูลเฟยคนสนิทของคุณเฟยเฟิ่ง อาจารย์ผู้นำด้านการสอนศิลปะการต่อสู้ให้บอดี้การ์ดรุ่นต่อไป. i! i# C8 Q" w$ s. _4 S* B$ H
9 d. i2 m. Y/ x* [6 w# N. f( X: j6 k0 v' Q( l) W3 c5 C
คิดแล้วช่างน่าขันสิ้นดี...นายตี๋ใหญ่ไม่มีอะไรสู้คุณจิ่นสือได้เลย...
. M7 ~, i7 i' {6 j; S
5 ]( k$ n# c( i# i; e
. n" x! E# Z. q6 e: _. x* u ^กำหนดการกลับฮ่องกงคือนับจากนี้อีกสามวัน...มันช่างน้อยนิดเสียจริง
S) R' \. U' }, P: e, H/ P' k% [+ ~7 K0 Q2 t9 v" J$ E
. S# M* Y1 [# ` G4 ~' Yหรือถึงจะให้เป็นสามสัปดาห์ สามเดือน สามปีมันก็ยังน้อยอยู่ดีสำหรับผม สำหรับเวลาของเรา
) v& Z: g9 S7 R4 r
! g6 K6 g. J4 I( L; R4 m- }; f- P# u# B7 q2 Y' ?
“ใหญ่ตกลงวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่”; B4 R2 k7 _ [' r
" }. g1 G0 u# J( C3 z7 ?' T, |5 \8 w# a5 K
เราสองคนที่เปลือยเปล่านอนกอดกันโดยที่ร่างกายส่วนบนของผมขึ้นไปเกยบนอกของเขาหลังจากผ่านกิจกรรมร่วมรักกันเสร็จสิ้น มันเต็มไปด้วยความวาบหวามเสียวซ่านเช่นเดิม แต่จะต่างตรงความอิ่มสุขที่เคยเปี่ยมล้นจนเต็มตื้นบัดนี้มันมีความขมปร่าปะปนเข้ามา1 X1 W. m' P# T5 |
8 `6 C9 y- d8 Y3 Y2 H
! n; y; b1 j6 E: o
และเมื่อลมหายใจหอบเมื่อห้านาทีก่อนค่อยๆกลับมาปกติผมก็เอ่ยถามอีกฝ่าย ถึงจะพอรู้เรื่องมาจากคุณเฟยเฟิ่งบ้าง แต่ผมก็ยังอยากรู้จากปากของใหญ่...อยากฟังเสียงทุ้มต่ำนี้เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นให้ฟัง
& g `. Y$ r. V- E" a! H
7 A0 ^, J. K. ^* W3 Z: \9 }' {- n. [2 L" @5 R6 Q! L' f% g$ o3 ]
จุ๊บ
% F1 P* x5 X" O7 e+ O$ Y: a; h% d% p5 k- M0 @+ M8 m- |2 ]! T
+ }4 g3 D: p' ?) fใหญ่ก้มลงจูบศีรษะผมก่อนจะค่อยๆเอ่ยเล่าสู่กันฟัง
( }( i. O' C6 Q4 K2 A7 B1 _4 Q8 O1 Z: r4 h
' Z6 y @: s0 x8 W! I“ระหว่างที่รอเครื่องบินของตระกูลเฟยมารับหลังจากงานประมูลเพชรสิ้นสุดลง ไม่รู้ศัตรูฝ่ายไหนลอบเล่นงานเรา มันเล็งยิงเข้าที่ศีรษะของคุณเฟยหลงแต่โชคดีที่ฝีมือมันห่วยเลยพลาดเป้า เราจึงรีบพาคุณเฟยหลงขึ้นรถ จิ่นตั้งเป็นคนขับรถพาคุณหลงหนีไป ส่วนผมนำคนที่เหลือยิงสกัดเราจัดการมันได้ทั้งหมด แต่ก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น...” ฝ่ามือที่ลูบแผ่นหลังอย่างแผ่วเบาราวปลอบประโลมไม่ให้ผมรู้สึกช็อกกับสิ่งที่ได้ฟังไม่ทำให้หัวใจผมเต้นเบาลงได้เลย ใหญ่คงรู้...ว่าคนธรรมดาที่ใช้ชีวิตเรียบง่ายไปวันๆอย่างผมเมื่อมาฟังเรื่องราวนองเลือดคงรู้สึกไม่ดี' B$ p& U$ z E' N1 l' X: Q. R8 _
2 Y7 t' d; V& F' P4 }5 P
& O' l- {, T0 W L8 ^
และใช่...ผมกำลังรู้สึกไม่ดี
5 S! D* f- f# E- h; h
g6 L5 H+ O( z
8 {' w6 s& Y4 Q) Nผมกำลังจะปล่อยให้ใหญ่ของผมกลับไปทำร้ายคนอีกหรือ...บ้านเมืองมีขื่อมีแปไม่ใช่หรือจะเที่ยวฆ่าฟันกันตามใจชอบได้อย่างไรกัน( m1 m) S w. k/ `. I
; Q& h0 y$ R" ?& R: p% [4 L
8 {2 b2 c+ X5 ]! t“มันวางระเบิดไว้ใต้ท้องรถด้วย...”+ x' o [# z9 E' ~
. f8 q- r n0 }( m' ^/ q: u5 B+ d+ Y& T( j% I
“ระเบิดเหรอ...ทะทำไมถึง...”$ x- ?7 G! u& F1 W M; t
8 d+ |' y* V5 v
2 K( ^% C; ^' M* s. M1 H+ [3 D
“ผมถึงบอกว่ามันเป็นโลกที่คุณไม่มีความสุขกับมันได้หรอก” ใหญ่บอกด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ก็ยังสั่นจนผมรู้สึกได้“คืน
+ F+ M" l9 Y' o. Y9 w6 y2 x7 y& R% P8 ] @+ H
ก่อนงานประมูลเพชรคุณหลงหนีออกไปเที่ยวโดยออกคำสั่งไม่ให้พวกเราตามไปพวกมันที่ซุ่มตามอยู่คงอาศัยโอกาสนี้ติดตั้งระเบิดไว้”
! d x O. z1 Y% n
( a5 e6 c# C, u" g7 y. d4 s4 U+ _* E6 [" Y
ฟังดูโหดร้ายกันจัง...
4 ?* {* ]8 i4 M$ K3 c/ y3 x$ S5 ~$ N* S9 w/ B8 l
# ^# b0 `1 Z1 }* Y. F“จิ่นตั้งที่อยู่รถคันเดียวกับคุณหลงบอกผมผ่านเครื่องมือสื่อสารของเรา จะจอดก็ไม่ได้เพราะมีรถอีกคันที่ดักซุ่มรออยู่อีกทางขับตามอยู่ แต่จะยังอยู่บนรถก็ไม่ได้อีก สุดท้าย...” เสียงทุ้มหยุดชะงักไปชั่วครู่เหมือนเหตุการณ์ต่อจากนี้เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากพูดถึง ' \3 B8 Y" E0 y5 v e) J
0 {% ^9 o; t* [( ~% l% J( Y1 E$ i. W. o( |+ K. L u& D3 H
ผมไล้ปลายนิ้วลูบแผงอกสีแทนเบาๆก่อนเงยหน้าสบตาเอาคางวางบนอก“แต่ใหญ่ไม่อยากเล่า ไม่เป็นไรนะ”
2 g. ]" S3 u+ S) i. L; N$ w: s! o" i0 ?8 B! f9 S- E
# b* d d0 a) S1 T# I) Rใหญ่ส่ายศีรษะก่อนยิ้มบางให้
( H) {3 O: ]% {" t
) [: t9 ~, p" k' F8 X/ X! r3 q* v/ D* ^" ?1 `5 w4 u# o
“...สุดท้าย จิ่นตั้งจึงตัดสินใจให้คุณหลงเป็นคนขับแทน ส่วนตัวเองก็ลงไปเพื่อปลดระเบิด” ผมเงียบต่างจากจังหวะหัวใจที่เต้นรัวแรงขึ้น เหมือนในหนังฝรั่งที่ผมเคยดูเลยแต่เรื่องจริงมันคงไม่สนุกเหมือนในหนังแน่ ต้องปลดระเบิดทั้งที่รถยังวิ่งด้วยความเร็วสูงระวังลูกกระสุนจากผู้ไล่ล่า ซ้ำยังต้องปกป้องนายเหนือหัว \% j1 B3 x0 U k
8 W( B% V2 F, M; I( s! G4 j! k
: Y* z; B/ T1 q- {0 ^นี่หรือชีวิตที่ดีกว่าที่คุณเฟยเฟิ่งพูดถึง: C3 z k0 a/ L5 U, f1 {: F7 J
( O; |$ L! i, z! c5 ~0 \7 l: L9 n1 x% t" V7 k4 K/ |
“ผมที่ขับรถตามไปจนทันเห็น...จิ่นตั้งโผล่ตัวออกมานอกรถเพื่อปลดระเบิดมีเพียงขาที่เกี่ยวภายในตัวรถเอาไว้ และ...ปืน RPG ที่เล็งมาจากอีกมุมหนึ่งของถนน ตอนนั้นแผนการในสมองผมรวนไปหมดมันอยู่ไกลเกินกว่าที่ผมจะยิงสกัด ผมทำได้แค่เร่งเครื่องยนต์ให้เร็วที่สุดเพื่อช่วยคุณหลงออกมาจากรถคันนั้นให้ได้ ในหัวผมมีเพียงต้องช่วยคุณหลง แต่ในจังหวะจ่อท้ายรถและกำลังจะขับขึ้นไปตีคู่คุณหลงก็เหลือบไปเห็นRPG ที่กำลังจะพุ่งมา คุณหลงปล่อยพวงมาลัยรถและพุ่งเข้าไปดึงร่างจิ่นตั้งเข้ามาและกอดไว้ทั้งตัวก่อนจะเปิดประตูกระโดดลงไปอีกทาง ผมไม่มีทางเลือกต้องขับรถพุ่งไปรับลูกปืนเอาไว้แทนก่อนมันจะพุ่งโดนร่างทั้งสองคน”
1 S2 G9 l7 i& x3 f
7 I; m4 k2 U) Z
( m- p8 D% r$ ^" }“แล้วนายก็ลอยตกลงมาในน้ำเหรอ”
& Y& \; j. g/ y* q
5 z1 w" d6 F% H* H. T9 [7 B& V" D
6 g, [: }( r! Z4 E' @“เรียกว่าลงมาทั้งคนทั้งรถไฟลุกท่วมเลยล่ะ”
. H5 F& ^4 o, O' S- x$ c" Q/ b% b% f( g W- C# E/ u
$ v1 B/ o6 v4 H" t8 V$ {“แล้วต่อจากนั้น”- z& P6 g K0 H& g$ p
, v$ G/ }6 b0 X; p1 J4 g# k- p( ?; i+ d6 M8 x" T
“ผมจำไม่ได้แล้ว”+ [ }) _+ H% f) J2 ]
4 _7 G1 w- l0 X! {$ t! L0 w; r
0 l0 G/ | c" f, |แล้วความเงียบก็ปกคุลมทั่วห้องอีกครั้งเหมือนต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
3 I4 j3 j* e3 ^! v# u/ z
. U2 ?* Z- J+ A& k
3 j! o" A' x' O# \4 fสำหรับผมที่ใหญ่รอดชีวิตมาได้ถือเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อมาก ถึงจะไม่รู้เรื่องปืน RPG มากแต่ก็รู้ว่ามันสามารถระเบิดรถได้ทั้งคัน แต่ใหญ่ที่อยู่ในรถกลับรอดมาได้!! ไม่รู้เป็นเพราะบุญเก่าหรือร่างกายกระดูกเหล็กกันแน่
" f% p4 B2 q g+ \
7 Q% D- t Z% h' Y8 f2 D1 P2 }1 q6 r' w7 ~' k% u; }9 N
แล้วผมต้องขอบใจไอ้ RPG ใช่ไหมที่ทำให้เราสองคนมาเจอกัน ==; `7 C- c% O7 {+ B3 i( [3 j3 ~
9 k" q% o Q0 m1 Q7 \# d6 i% A/ \/ u
% N- |# t+ G# `! ~& b# s) R“ใหญ่...เล็กสงสัย”
+ V* \& A! j+ p! `/ u! |
: D1 E5 v- O) r; M6 ]9 y) E/ [! d% \* X3 x- c
“ครับ”( @. B* \* d" c0 v
0 {% B) G: l3 }3 z! e
% [3 U! }+ T* gผมเสหลบสายตาก่อนเอียงเบี่ยงใบหน้าลงมาซบอกแกร่งดังเดิมเม้มปากอย่างชั่งใจก่อนถาม “ทำไมในเวลานั้นถึง...คิดแต่จะช่วยคุณเฟยหลงล่ะ”7 N: ~$ U& W% X8 a1 F
W( [: n0 W! L- C+ G# w. P# T& [# `5 g" Q# d$ c
เพราะถ้าเป็นผมต่อให้ใจดีกับคนอื่นไปทั่วยังไงแต่ถ้าอยู่ในเวลาเป็นตายแบบนั้นผมคงนึกถึง‘พี่น้อง’ ตัวเองเป็นอันดับแรก$ l$ r; i$ Q6 L4 i9 [4 { H1 @ |
% o: S# q9 p1 A
0 Q! C& Y0 K/ e: ^# H
ใหญ่เงียบร่างกายที่ผมเกยอยู่เกร็งขึ้นอย่างรู้สึกได้
: _+ ^2 a: }1 j
' a) j. j; K$ o1 m7 h$ Q
$ x0 U" ~' a" e0 |0 X“คุณเล็ก พวกผมน่ะ...” ใหญ่คลายกอดออกก่อนประคองผมให้ลงมานอนเคียงข้างพลางดึงผ้านวมขึ้นมาคลุมกายให้ จรดริมฝีปากอุ่นลงบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน “ผมขอโทษ แต่พวกเราถูกฝึกมาเพื่อจงรักภักดีไม่ใช่...รัก”( a- S: d& [9 H8 b! R, h! x
& o3 e9 `2 z9 C( y/ C0 j- y. ?2 e5 }
มันเป็นประโยคบอกเล่าที่บีบหัวใจผมเหลือเกิน/ V( C" X' S# {0 D) z/ n
4 K- l1 ]# y! s, ~0 \6 y# A( b7 P- M( ]* d
เพื่อคนในตระกูลเฟยแล้วแม้แต่ชีวิตตัวเองหรือคนในครอบครัวก็ต้องมองข้ามไปอย่างนั้นหรือ6 G D& w6 W; h5 x/ A3 d
# a2 T2 y& }: ?/ g# \0 }% V. H) y
/ A( |4 f% }4 M# z9 ?. R
ใช้ชีวิตแบบนี้ดีกว่าตรงไหนกัน...
# C2 E/ C) M8 e
# R2 Z+ K! @& q, m/ C$ L0 J6 h+ J- {& {, V% ]
“ผิดหวังในตัวผมไหม”- `/ b# v8 T$ s: w
4 E; [9 r* Y) `" N, s
- x, }. d* M Iผมส่ายหน้าทันทีพลางยื่นมือไปลูบแก้มอีกฝ่ายที่นอนตะแคงกอดอยู่เคียงข้าง
! L& |0 i' J3 ?; \% } v+ z: o2 y: L2 P9 z0 n% h2 Z B3 J
+ J2 }, h2 o+ t+ M" m
“สงสารมากกว่า”0 A- O, S& M$ x
2 M: Y( @( d0 F v- l! {' t9 c; p9 e) L$ w6 ~6 ~
“คุณเล็ก...”) R) T. ^. b9 _( \# b2 r4 c
9 e5 \; k5 D9 @8 Y; L
( G; U! h6 J+ t5 x) t“ไม่ว่าจะเป็นใหญ่หรือจิ่นสืออย่าทิ้งตัวตนตอนนี้ของนายนะ อย่าเป็นคนไร้ความรู้สึกเพราะนั่นคือการสัมผัสถึงความสุขไม่ได้”
7 Y7 s1 H: U, d/ u' s
) j$ l0 Y- }# r K6 O
2 K k: Z; d0 a3 W* f7 Y3 v“...” ' V1 L$ `) z- v0 C# @! o
# S9 o' ]2 }- s$ I: o
6 P' @4 t, h/ _2 H" E# P“รับปากสิ”
8 t. q' I! ]2 f: C; D( k' @, |# }' T
6 q- c. V/ M' N1 Z) }9 q* u
4 k n0 O. [0 h) l“...” ใหญ่ยังเงียบผมจึงมองเขาด้วยแววตาร้องขอ เขาจึงพยักหน้าตกลงในที่สุด ผมยิ้มกว้าง
4 {0 i# ~, w' _% ~( ?: \& p4 D
0 T5 D: l& J* p1 `3 Y( n+ A
$ y u2 ], r2 ~: M
; w2 t8 ^5 u8 ~8 j7 j* I+ h+ }% Wผมยืนมองรถเข็นที่ถูกคลุมด้วยผ้าใบทั้งคันด้วยแววตาสั่นไหว โต๊ะเหล็กและเก้าอี้ถูกเก็บพับซ้อนกันไว้พร้อมล่ามด้วยโซ่อีกทีหนึ่ง ตลอดระยะเวลาที่ทำการเก็บข้าวของเพื่อปิดร้านเป็นการถาวรกันนั้นมีลูกค้าขาประจำแวะเวียนมาถามถึงสาเหตุ ซึ่งผมกับใหญ่ไม่สามารถพูดอะไรได้นอกจากบอกไปว่า...มีธุระ
/ v3 e8 Z+ {4 v% z5 k' I
" b: W. u% `, S3 w! x5 {- a' P5 @; Q( d
ซึ่งทุกคนต่างทำหน้าเสียดายและพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...รอร้านกินเส้นกลับมาเปิดกิจการอีกครั้ง
8 K0 u3 I% W& h. |& R" R
" u) T1 k7 u C: o9 m p5 r, _* Y* i: M& C5 u- z! u, z+ Q% @2 S
“กลับเถอะคุณเล็ก” ใหญ่กุมมือผมไว้ก่อนพาเดินกลับมายังรถเพื่อกลับคอนโคไปเตรียมเก็บข้าวของในการเดินทางกลับฮ่องกงในวันพรุ่งนี้/ U/ x6 }0 C9 p! u
5 [/ H% P# R( x, x
/ r5 W/ k( Z6 h8 }
ผมหันหลังกลับไปมองร้านอีกครั้งจบลงแล้วสินะทุกอย่างที่ร่วมทำกันมา
* W) Z( T7 x: G0 e6 t- j+ @6 l& R
' _( S6 w( G$ K& f+ `
+ O8 b' ^, }( y' g+ o, K/ k7 D T; t& \
2 B2 ^7 j# Z* f O* Q
พอกลับมาถึงห้องผมก็ช่วยใหญ่เก็บของที่ไม่มีอะไรมากมาย เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอากลับไปเนื่องจากจิ่นสือคงใส่เสื้อกล้ามกางเกงยีนตัดขารองเท้าแตะไม่ได้ ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัวอื่นๆที่นู่นก็มีไว้ให้เสร็จสรรพ เรียกได้ว่าของที่เก็บมีแค่หนังสือคัมภีร์อาหารยอดยุทธ์ กับเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงที่ผมซื้อให้เขาในคราแรก
) ~# G1 F, [9 H* h6 f$ C# T. m$ L6 y$ s3 p2 h# h
) X) x' [' H+ O1 O
แต่ที่อ้างว่าเก็บของก็คงเพียงเพื่อต้องการใช้เวลาอยู่ด้วยกันก็เท่านั้น
1 D; O5 _3 k$ i7 A/ n E* q/ S$ Q
. A8 E( e# M# J; A3 g6 T' I8 G* m; G2 N( V6 X6 W' s
ผมไปกับเขาไม่ได้ ผมเข้าใจ, M/ p8 W7 ?2 F! j
, a+ a! A F6 @" E
9 g8 J/ I- |9 a0 `2 a; k5 T& c
‘คุณเล็กเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยผมจะกลับมารับคุณนะ’" \1 n' b( r$ ^% ^9 V* h2 R
7 ]& X& O# U9 m
; ^( F0 A5 R- X8 w" x6 a; P R‘ขอไปด้วยไม่ได้เหรอเล็กเป็นห่วง แล้วเราก็ค่อยกลับมาพร้อมกัน’0 q: }: E# N5 G/ G$ Q& ^( ~
) \/ ^9 a7 p0 _" ^; h
' Z5 @/ [ [# l) C‘คุณไปไม่ได้และผมก็กลับมาอยู่ที่นี่ไม่ได้ แต่ผมจะกลับมา ขอคุณเล็กกับครอบครัวของคุณรับคุณไปอยู่ด้วยกัน’8 H6 e4 `9 o( V6 M/ ]
. _. Z5 d; K7 ]& f' q$ r S! z# D- k* l3 m
‘ก็ได้แต่ต้องกลับมานะ แล้วห้ามขาดการติดต่อด้วย’5 y% u/ T5 |! R8 H6 h: _, I
' G% u, y- n0 p; B* N
7 x7 k- c# Y0 M+ T! v, u‘ครับ’$ C5 p" g; u9 \1 ~) I
& ]# n% p) ? \6 n. m$ w# {
) ^* o; W" e+ [9 ^7 a
แม้ผมจะเห็นแววตาวูบไหวในดวงตาคมของอีกฝ่ายแต่ผมจะเชื่อใจเขา ผมต้องเชื่อมั่นในรักของเรา" r: p# X$ d' o6 A* y) \) B
* D9 |+ H& P p4 l
" u. x, h1 U6 R, n“ใหญ่พรุ่งนี้คุณเฟยเฟิ่งจะมารับกี่โมงเหรอ”
5 F( Y5 }- v0 g6 {+ I/ J% a% Q5 V8 ?1 d4 Y/ e3 L
+ y. a% W2 Z# U$ H6 \( m) G
“สิบโมงด้านล่างคอนโด”4 N+ V7 p' \, T0 }5 @
/ `. n/ v" h$ S. j& `
7 j& T" x% a4 x" Q7 Z; K“อืม”
& a+ B0 [- k" H; Z+ R
7 T+ j/ v! l/ k Z1 H0 ?
$ P* X; \% J) c' d$ }6 p6 Y2 Hผมพยักหน้ารับรู้ด้วยใบหน้าเหงาหงอยที่ปิดไม่มิด แล้วใหญ่ก็คงสังเกตเห็นจึงเดินเข้ามารวบร่างผมเข้าไปกอด “อย่าทำหน้าอย่างนี้สิ ผมไม่สบายใจนะ”
9 p" V. o: B" X$ o' ~7 [/ G0 h* u! V I n( G
5 k6 n. u. V1 O4 s“ขอโทษ...”& K) K p% }3 n9 H' E
# ^$ d$ A$ ]8 Z) D2 @0 z: r0 n4 _; S9 x
“โฮ่ง” แล้วเสียงของตัวขัดจังหวะก็ดังขึ้นแต่ก็ช่วยให้ใจผมอุ่นขึ้นมากเช่นกัน
' H6 L; s' {, O1 e1 D* p9 F, x1 h/ ~9 ] ~! @
|5 P! R s% B. C `ผมผละออกจากอ้อมกอดของนายหมาตูบลงไปลูบหัวของเจ้าหมาตากลม
' ^8 g ^& w# f! \, R$ }3 X# R+ l8 V& B1 G. M
9 W0 E5 i3 C! ^: E: n3 C9 B
อย่างน้อยผมก็ยังมีตี๋น้อยอยู่ด้วยนี่เนอะเราจะรอวันที่เขากลับมาด้วยกันนะ! F8 v, U: ~/ M% L* m5 s1 c- ]
1 ?7 A' ^6 `" h, U* w3 s* s. w3 P& z
, p/ Y: }/ d' T9 Y+ M7 r
$ K# D" z! D s7 l6 n [+ A# U/ p; R1 R, z
5 H! p/ c& B9 J# @9 z& Z
ปัง! ปัง! ปัง!
% A! D- y( T' L( j. C: n
' w% C6 ?+ |1 D; W- k. C" g0 R3 l2 k e4 [
ลูกปืนสาดกระสุนเข้ามาในจังหวะที่ศีรษะผมถูกกดให้ก้มลงและถูกกระชากจนลอยหวือเข้าไปในรถ
& `) Z3 y) C. `/ D; n8 ?! e6 U( Y- Y% m M H
' Q1 o) m. @ b% h7 J. \
บรืนนนนนน
/ \. Q/ C. X3 W; c. Z$ L. a6 {4 p; p; C& L+ ~. K
- Z# e$ g- b/ ^. J6 Xจากนั้นรถก็ถูกขับกระชากออกไปอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือของจิ่นตั้ง ผมที่ยังมึนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่หายได้แต่ซุกตัวลงในอ้อมกอดที่โอบรัดผมแน่น ร่างกายสะดุ้งโหยงทุกครั้งที่ได้ยินเสียงลูกปืนกระทบกับโครงเหล็กของรถ
, q% p* \. ]! }5 {" \. E: i/ J3 `) h2 e
7 M! L& i/ K& u( h8 u/ b8 U1 L/ D, G# Wปัง ปัง8 X% k$ K* Y- B! A0 ^3 N
$ S+ @! c5 G9 e# z8 l p8 T( e) [9 O8 D7 r; c; x4 \: t; i6 }
เคร้ง เคร้ง- ]+ h) L1 W6 |
7 `; a) [/ m! q; e ?
' l9 u# O4 y8 {# w“ขอปืน!!” เสียงคำรามลั่นของเจ้าของอ้อมกอดก่อนปืนสีดำขลับจะถูกโยนส่งมาจากด้านหน้า ใหญ่ตวัดมือรับอย่างชำนาญก่อนลดกระจกลง กดร่างผมให้ลงไปหมอบบนพื้นด้านล่างเบาะ ก่อนยื่นตัวออกไปสาดกระสุนใส่ฝั่งตรงข้ามบ้าง6 e& ?5 X# ^! e: ?
4 F6 H& I: D6 X' y1 ?7 \+ [& l& y
) X3 [( r7 B5 w; B, mปัง ปัง ปัง
- B2 _9 R8 c$ s: P. B7 F( v7 |; U. U/ m, H
; {4 D. Z+ k1 n, Z$ y- h; G“อารักขาคุณเฟิ่งก่อน!!” ในจังหวะที่ใหญ่เอาตัวเข้ามาในรถเพื่อเปลี่ยนปลอกกระสุน ร่างกายกำยำของเขาก้มลงต่ำเพื่อบดบังร่างผมเอาไว้ เสียงตะโกนของคนขับรถเร็วท้านรกก็ดังขึ้น สองมือที่จัดการกับปืนในมือชะงักไปเสี้ยววินาทีเมื่อได้ยินก่อนตวัดสายตาไปมองอีกหนึ่งคนที่นั่งก้มศีรษะลงต่ำอยู่อีกฝั่งประตูของเบาะด้านหลัง
" _% ~! e, I U$ O6 [9 ?1 G' a
1 n. O0 V) g8 k- _7 b. _
; n" D0 t" G* m! I; ^+ s+ aและวินาทีต่อมาใหญ่ก็เอื้อมจับร่างของคุณเฟิ่งเหวี่ยงไปยังเบาะด้านหน้าข้างคนขับ“ก้มลงคุณเฟิ่ง!! กระจกกันกระสุนคุณจะปลอดภัย!!”
) A0 s a, L4 u7 K# p+ p) t3 r! B
' h6 J) L7 b# G- E4 G+ ~% [0 @3 d: y“ไม่! จิ่นสือ!คันนี้ไม่กันกระสุน!!”
, V! E; _. }" O( u# R$ \% l7 _0 _
; b% N/ e2 L, f' E3 f9 d) X“ชิบ!! คุณเฟิ่ง!! ก้ม! ก้ม!” ใหญ่ตะโกนสวนบอกร่างขาวด้านหน้าพร้อมทั้งกดศีรษะของผมให้ต่ำลงอีก ก่อนที่ใหญ่จะยืนตัวไปนอกรถเพื่อยิงสกัดไม่ให้อีกฝ่ายยิงกระจกหรือล้อได้ โดยมีจิ่นตั้งที่ขับรถฉวัดเฉวียนซ้ายขวาไปมาช่วยอีกทางหนึ่ง# i- c* G5 Y! f5 l
* Q! k+ W* z0 @# _
8 g6 v/ w; x# Nเอี๊ยดดดดดด
. \5 L5 ?9 ~% P7 X9 s6 v
' R; |1 p/ G9 H& J
' Z- q% m! e: H o( Z2 U' qเสียงล้อรถเสียดสีกับพื้นถนนพร้อมกับตัวรถที่เอียงขึ้นจนมีเพียงสองล้อหน้าหลังของด้านซ้ายที่สัมผัสกับพื้นผิวส่วนตัวรถอีกด้านกลับลอยขึ้น ยามที่คุณจิ่นสือหักพวงมาลัยกะทันหันเข้าซอยก่อนจะกระแทกลงกลับมาวิ่งสี่ล้ออีกครั้ง
' x9 s0 G6 B0 }3 I6 N- t$ l- I& o$ p% p
7 ^+ d3 _' E$ ?7 I7 O% K; j2 \0 L6 @) uช่างน่ากลัวจริงๆ
2 l$ K; p& x! ?+ g) ~+ i: @1 e. E8 T& w. K% q
! G$ ~) C) c" Y! l0 @6 _! ?- D
“บ้าเอ๊ย! ไอ้ตี๋หลบ!” เสียงใหญ่ตะโกนลั่นพร้อมเสียงปืนที่หยุดลง ผาพาร่างตัวเองจากพื้นด้านล่างขึ้นไปบนเบาะและมองไปทางกระจกด้านหลังทันทีเมื่อได้ยินชื่อที่ใหญ่เรียก ( f6 T8 D" J2 Q! b0 g1 j& o
6 ^! s% }1 X4 K1 ?# T6 j- E6 w- b) Y0 C
“คุณเล็ก!หมอบลงไป!”
5 d) @! M2 k7 [% C3 w7 }; Z @; |2 Z* N) n7 H
4 E2 \/ l0 ?4 F' q. j! f, A3 x9 nไม่ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ตี๋น้อย...เจ้าตี๋น้อยของเรากำลังวิ่งตามมา
& m( h, g9 s. a$ u% M+ c/ m
+ j# h; X. G2 n3 Q4 r) X1 u
; j( Q* b( | A' m5 C& T% r8 o; [ภาพตรงหน้าผมคือ...บนถนนมีรถกระบะสีบรอนด์กำลังขับตามเรามาโดยกระบะด้านหลังมีชายฉกรรจ์สามคนเล็งปืนยิงโจมตีรถของเรา ในขณะที่เยื้องไปทางขวาบนฟุตปาธเจ้าสี่ขาหน้าแต้มกำลังวิ่งอยู่ระหว่างรถทั้งสองคัน สายตามันมองมาทางนี้พร้อมกับสี่ขาที่วิ่ง วิ่งและวิ่ง ตามเจ้าของของมัน หูทั้งสองข้างลู่ไปตามลม และเสียงเห่าที่แว่วดังเข้ามาในรถสลับกับเสียงหอบบอกให้รู้ว่ามันวิ่งตามเรามาตั้งแต่ต้น1 \+ l# T7 x e4 H7 r1 |! Q5 L7 }. H
7 `- Z9 @8 H) n# ]" ]
1 b2 h6 [; ]% j- Q8 |/ o" yผมพาเจ้าตี๋น้อยมาส่งใหญ่ขึ้นรถของคุณเฟยเฟิ่ง แต่เพราะเสียงปืนทำให้ใหญ่ดันผมเข้ามาในรถคนเดียว...ผมไม่คิดว่ามันจะตามมา ไม่คิดว่าตัวเองจะลืมเจ้าหมาน้อย.../ @" U# E2 W; o1 n: ^) J2 D% i
{2 ~. O) x' t
' W; d3 T+ ?: o, E“ฮึก ตี๋น้อยตี๋น้อย” ผมส่งเสียงเรียกออกไปพลางสะอื้น สองมือลูบกระจกตรงตำแหน่งเดียวกับที่เห็นร่างเจ้าตี๋น้อยอย่างสงสาร “ใหญ่...ทำไงดี ช่วยมันด้วย”
% b9 N. Z+ o7 O" v. x* i: g
O4 J" H6 x0 I# s8 D
0 _3 N! D* S) ?ปัง
O# O) W1 c5 `6 a9 Q9 B- W4 f- H" L5 L- ]7 M
/ H% E) h$ E3 w/ a
เสียงปืนที่ดังขึ้นทำให้ผมเบิกตาโพลง รีบใช้หลังมือเช็ดน้ำตาเพื่อปัดความพร่าเลือนออกไป ก่อนจะรู้สึกโล่งใจที่ใหญ่เพียงยิงผู้ชายหนึ่งในสามของฝ่ายตรงข้ามที่จ่อปืนเล็งมายังตี๋น้อย5 w. e' d& g' v& v, X! _
0 m/ h/ k2 K, }- f/ y! b8 W' L
3 H- u& z$ U6 ]: y9 k8 @ปัง ปัง
7 G* _2 I) Y7 B' Z8 |+ v/ ?
5 N$ O3 i5 F+ h: b2 F8 A9 l F1 X, o" b& _3 V, \# I% P
และสองนัดต่อมาที่ปล่อยออกจากรังปืนใหญ่ก็สามารถยิงล้อรถของอีกฝ่ายได้จนรถที่ขับตามเสียหลักลงสู่ข้างทาง c4 e8 ]0 v. }9 { \* f' I2 m
, L2 L/ S* S. A5 d% {
: [6 C, i* `2 f' x' J“คะคุณจิ่นตั้งครับ ชะช่วยจอดรถได้ไหม รับตี๋น้อยก่อน...รับมันก่อนมันวิ่งไม่ไหวแล้ว” ผมหันไปร้องขอคนที่ยังเหยียบคันเร่งด้วยความเร็วเท่าเดิม5 G' `# B* d# D3 Q0 z: t
Y/ l6 P* c4 g' i! n' f5 J$ u7 o) M. m& Y% Z; \
“ไม่ได้” เสียงทุ้มต่ำเรียบตอบกลับมาทันที
! t1 q4 y* @" f2 Y D
0 l- u: {1 T7 j/ e P
5 ^% e3 W8 K+ y. C+ U“คะคุณเฟยเฟิ่ง...” ผมหันไปอ้อนวอนอีกคนที่น่าจะช่วยผมได้มันวิ่งไม่ไหวแล้ว...ลิ้นสีแดงห้อยออกมาจากปากบอกว่ามันเหนื่อยมาก...2 h# f# H3 j( H- O
^8 h2 q8 @9 @& ~9 K( L# t% x( k& p7 ~( R% c
“จิ่นสือ จัดการคนของนายให้เงียบเดี๋ยวนี้!” จิ่นตั้งคำรามลั่นรถ ผมหันไปมองคนตัวโตด้านข้างที่สอดตัวเข้ามาในรถแล้วและกำลังเติมกระสุนผ่านม่านน้ำตา ใหญ่บอกเขาสิ ขอร้องเจ้านายใหญ่ที...ฮึก ทำไมหลบตาอย่างนั้นล่ะ...ใหญ่ไม่รักมันแล้วเหรอ...2 ?+ A$ M, _) F/ T# b
, w8 j7 v! b9 B4 e3 T `
: Y k o: S* `1 {, R4 H( rปึก!
# I! V' h0 ~2 ?* w* j \, [" V1 A3 K( _3 X0 S! l. k
7 j" V3 Z3 G0 h+ B$ V1 vเอ๋ง!
5 i7 X$ e+ Q, n
8 q+ Q& B5 B) U, q o3 I
) t. Q" U0 B$ _: v0 h“ตี๋น้อย! ฮือออออ” คราวนี้น้ำตาผมทะลักออกมาอย่างไม่สามารถกลั้นไว้ได้อีก ผมกระโจนจะเปิดประตูรถโดยไม่สนใจแล้วว่ารถจะวิ่งด้วยความเร็วสูงแค่ไหนแต่ก็ถูกรั้งกลับมาด้วยคนตัวโต พยายามดิ้นพร้อมร้องไห้โฮมากขึ้นเรื่อยๆกับภาพผ่านกระจกเบื้องหน้า
& O0 y# p4 ]+ Q7 X3 \; o2 j, w( Q
% J# y) h4 v9 o8 a- ?. S: P# A$ {" {) Z) t. L' n- ~
มันถูกรถชน มันวิ่งลงมาบนถนนและถูกรถเก๋งชนจนกระเด็นไปอีกทาง ร่างของตี๋น้อยนอนตะแคงราบบนพื้นถนนมันเจ็บ...มันลุกขึ้นไม่ได้ แต่ใบหน้าที่แนบพื้นคอนกรีตแหงนเงย ดวงตากลมคู่นั้นมองมายังรถคันที่ขับห่างออกมาเรื่อยๆ...คันที่มีผมและใหญ่เจ้านายของมันนั่งอยู่ภายใน...
8 ^9 v, t0 _8 v: N
. C; [/ D/ {, C3 E1 l
6 q- N% ~) v8 t- N* ]“ฮืออออ ฮืออออ” มันพยายามตะเกียกตะกายลุกขึ้นแต่สุดท้ายก็ทรุดล้มลงไปเหมือนเดิม ผมเห็น..เห็นเลือดไหลออกจากปาก ผมช่วยอะไรมันไม่ได้เลย...ทำได้แค่เอาสองมือแนบกระจกและร้องไห้...แค่นี้จริงๆที่สามารถทำได้ในเวลานี้
% ?) Z8 m( i7 z( {' b8 @/ V6 W3 g( E) P# k7 y7 Z' l& O- P
7 k; u0 J) A9 A6 e“ใหญ่...” ผมหันมามองเจ้าของมันอีกคนด้วยสายตาเจ็บปวด เขาหลบตาผมและไม่ได้มองไปที่ร่างของตี๋น้อย จ้องเพียงกระบอกปืนในมือตัวเองด้วยสายตาเรียบเฉย แต่เพราะผมรู้จักเขาดีถึงรู้ว่าเวลานี้เขาก็เจ็บปวดไม่ต่างกัน0 L; Z! k: _8 A
1 y5 M4 r u5 G5 u1 [! J/ b
" o" Y% m# Z) e" i
ถ้าเขายังเป็นตี๋ใหญ่ผมมั่นใจว่าเขาจะเข้าไปช่วยมันอย่างไม่ลังเล: B: i5 m( U4 `- {: V d
- X# @- P) f P( X0 a! C5 U5 t. b& \. R6 y+ n& L
แต่นี่เขาคือจิ่นสือที่ต้องห่วงความปลอดภัยของเจ้านายเป็นอย่างแรก' d; A# y L7 t/ b
: w+ k( R8 ^. w5 F1 ]- R
$ Z& l: r7 w; s3 [
“วนรถกลับไป” เสียงนุ่มหวานของคุณเฟยเฟิ่งเอ่ยขึ้นผมหันขวับไปมองเขาอย่างมีหวัง 7 S; |3 V" Q$ }! K2 |+ ?$ R
0 E5 c' h4 m2 I( ?; R
3 F/ A9 S8 Y4 \7 Q$ ^“ไม่ได้ครับเราไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะล่าถอยไปหรือยัง” จิ่นตั้งเอ่ยขึ้น
) Z9 Z% r6 ? s5 O2 a% e) v# }& e( Y0 r# @4 ]
% X& _( K0 F8 v; e: Z“แต่เสี่ยวสือยิงล้อมันแล้วตามมาไม่ได้หรอก”- r0 e i* k0 t' v. S B
; p" z4 a, j7 R- M0 U8 m
8 V8 y- Y3 ]3 L# z7 \0 [- }“แต่...”
3 g. x. \2 `9 ?$ c4 G9 {8 }. f* a. W( G7 H
& F& v0 z5 k/ i3 a# Y“นี่คือคำสั่ง” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยเสียงเข้มขึ้นจิ่นตั้งเหลือบมองทางกระจกส่องหลังก่อนเอ่ยด้วยเสียงนิ่งเรียบกว่าเดิมเช่นกัน% ^( X) f: X) Z& n4 Q
9 x8 P/ r9 m+ ?
" j, p2 B, C8 \& P* O“ผมรับคำสั่งจากคุณหลงคนเดียวและคุณหลงก็สั่งมาให้ผมดูแลความปลอดภัยของคุณเฟิ่ง เราจะไปลานจอดกันเครื่องบินของตระกูลเฟยมารอรับแล้ว”: F7 k9 Z- i) c8 v8 V$ L
! ]! o8 L, ~) M+ `5 G, O4 d( ^) A L+ n2 |4 o. S h
น้ำตาผมไหลลงมาอีกรอบคุณเฟยเฟิ่งเพียงเหลือบหางตาไปมองแล้วพูดขึ้นอีก% f2 W8 K" m* h& y1 V9 H
: p& [2 {5 \+ f" \* {
, O7 X9 |# C# p/ M1 I- w/ X8 i
“เสี่ยวสือนายเป็นคนของฉันใช่ไหม”
/ k8 L, Y, l' o1 H- Q& a
' B5 a! @1 c; f2 j+ C' U- }& d% @- ?; j9 j0 _+ I
“ครับ”
* d7 ^" X' i- j& G, @; \, g, [ |$ f* E/ p: @
& ^7 N8 z' m0 }3 v( f% ~1 [& d“งั้นฉันขอสั่งให้นายมาขับรถแทนจิ่นตั้งแล้ววนกลับไปรับสัตว์เลี้ยงของนายซะ”
t T2 z- {( `; c0 ^9 l% _$ l
) A) `. d5 x+ M6 p3 w! q9 g
6 w6 R6 c% @8 A1 T: v4 @$ }“ขอบคุณครับคุณเฟิ่ง” ใหญ่จับหมับเข้าที่หลังเสื้อสูทของจิ่นตั้งทันทีเหมือนจะจับเขาออกแล้วตัวเองจะเข้าไปแทนที่ แต่ก่อนจะออกแรงยกจิ่นตั้งก็ว่าเสียงเรียบขึ้น
0 o8 c! k f) s- p/ e! h' o7 F0 Q& q& G! A
; g2 ?2 D5 j. k5 K, o3 b" C. u“ไม่ต้อง” แล้วเขาก็หักพวงมาลัยเลี้ยวกลับไปทางเดิมผมยิ้มออกมาอย่างดีใจ หันไปมองใหญ่แล้วก็ยิ้มกว้างขึ้นอีกให้เขายกมือขึ้นลูบศีรษะผมพลางส่งยิ้มบางอย่างดีใจเช่นกันมาให้7 K5 S; f9 m. e" ?( ?# l
! B4 q' F% Y7 \! ~! n$ k i, O
* Y8 n+ s h& t, B8 \$ sพอรถจอดตรงร่างของตี๋น้อยที่ยังนอนอยู่จุดเดิมผมก็จะลงไปแต่ติดที่ใหญ่ให้ผมนั่งรออยู่ในรถและเขาก็เปิดประตูลงไปอุ้มมันขึ้นมา6 ]/ O) m* m% m! G( c# d
/ n, ~! R% u$ I7 g2 W9 z& X
( f% F& r. w) e6 I4 ~ร่างแน่นิ่งถูกส่งขึ้นมาวางบนเบาะหลังบนที่ว่างตรงกลางระหว่างผมกับใหญ่ ขณะที่รถออกวิ่งอีกครั้งแต่ความสนใจผมอยู่กับเจ้าหมาน้อยของผมอย่างเดียว / ]* R; T3 P- T4 \+ j
6 J$ A) |6 W0 h( d: Z/ Y! E
* P9 ^. z9 k# L, l- xทำไมมันนิ่งอย่างนี้ล่ะ เหมือนไม่หายใจเลย...
! {" D1 i4 C* L5 f, \6 a1 l4 Y
1 E9 E, I% g. t$ Q1 x1 L# P: s# i5 `# h5 \( f$ K" ?
ผมค่อยๆยื่นมืออันสั่นเทาไปลูบลำตัวมันเบาๆ
# F9 `: L/ L# G( Z! A4 J$ Q
4 z' t" Z' d6 Q% O, z& ]. T* j
, p4 f! K; W% u5 l“ใหญ่...มะมันจะไม่ตายใช่ไหม”
2 y3 c }& b: C# v D4 S6 T# z, L2 X$ f1 ~
; R4 p- W7 J) P ?: R0 eใหญ่ไม่ได้ตอบคำถามผม เขาเพียงแต่จับประคองหัวมันขึ้นมาแล้วเป่าลมเข้าปากสลับกับปั๊มหัวใจให้มัน
! U6 e: f4 G Y5 S$ f2 G9 ]1 E! b% @: x; H
. ]" k2 X2 `8 ^( [+ V7 K1 t
ผมมองภาพตรงหน้าด้วยหัวใจอันสั่นไหวระหว่างที่ใหญ่พยายามช่วยชีวิตมัน ผมก็พูดบอกให้ตี๋น้อยฟื้น ให้ไม่เป็นไร...
H2 ~. _5 u5 w4 |- K3 P
8 W( O6 N( X5 Q7 f" d: Z- j
8 n& A9 X2 U* W3 p% _0 u“มะมันหายใจแล้ว...ใหญ่...ตี๋น้อยไม่ตายแล้ว...” คราวนี้น้ำตาผมไหลออกมาอีกรอบเมื่อตี๋น้อยที่ถึงแม้จะยังไม่ฟื้นแต่แผ่นท้องก็กระเพื่อมขึ้นลงอีกครั้ง ใหญ่เหยียดตัวขึ้นมองพลางถอนหายใจอย่างโล่งอก0 p0 X2 J0 X0 j$ J3 Y
' s8 r. R0 x4 O9 [
" s) C( J! ^. X* J( G0 A“เก่งมากไอ้ตี๋...”
) p5 [/ K/ i+ G) S4 t- m0 |6 v6 s+ w
; u) T1 G3 j, U3 p o$ \1 W9 F
. V8 X: Q( k; q
4 J5 Z: W2 _1 K
8 ~9 ^ S. {+ v& n1 _1 V: m0 _+ f2 p' Y* u
“เราคงต้องพาคุณเล็กไปฮ่องกงด้วย อยู่ที่นี่คนเดียวจะอันตราย” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยออกมา ตอนนี้เรายืนอยู่บนลานกว้างที่มีเครื่องบินส่วนตัวลำใหญ่จอดรออยู่อีกมุมหนึ่ง* ]9 I% h4 {" M( k+ ~
% i4 m( h3 k+ o4 E
( e; I: C( q3 c- J“แต่...”! o+ ]0 T6 b- t. n$ [% A2 L y
9 u" R+ c' ^1 o
/ {5 D9 ^; ^5 m9 p4 o& ]+ D“ไม่เป็นไรหรอกเสี่ยวสือ เดี๋ยวฉันจะคุยกับพี่หลงให้เอง” คุณเฟยเฟิ่งเอ่ยออกมาอีกครั้ง ผมหันไปมองใหญ่อย่างกังวล ถามว่าดีใจไหมก็ดีใจ แต่ก็กลัวว่าตัวเองจะไปสร้างปัญหาอะไรให้ใหญ่หรือเปล่า เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ขอให้ผมรออยู่ที่นี่ตั้งแต่แรก. o; ~4 f& y( e( R
/ ^1 P. q% ~# _4 `
$ o9 |7 L- L$ e# P# Aยิ่งจิ่นตั้งขมวดคิ้วมองผมด้วยความไม่ค่อยชอบใจนั่นอีก...ผมว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่4 _0 z' t4 ~' O
$ [( V% Z2 p( T& t8 i8 ]; E) I; d3 z5 C6 o0 O
“และถึงแม้พี่หลงจะไม่ยอม แต่เสี่ยวสือคือคนของฉันเขาไม่มีสิทธิ์ว่าอะไรอยู่แล้ว เพราะขนาดคนของเขาฉันยังว่าอะไรไม่ได้เลย” คุณเฟยเฟิ่งเหลือบตาไปมอง ‘คนของเขา’ ด้วยสายตาประชดประชัน แต่เหมือนคนที่ถูกกล่าวอ้างจะไม่รู้สึกอะไร
) a( i, b- \1 o8 O* E( E1 g% \% C$ @! t; h3 a* z
2 K( V" N) E8 w; G# k* X. {( Z8 D4 ~
“ขอบคุณคุณเฟิ่งมากครับ” 7 X/ h2 q! W/ d' I9 U* j" b
3 s M4 ]' a; F9 w ~& c- Y$ Q/ D, R8 D6 [; _
“เรื่องเล็กน้อยไปเถอะ”
; I5 P0 j3 U0 i1 B8 f
; ? B4 R5 l- x5 R2 D; j, r( Q- K$ F# ^/ u5 i) w8 `2 Y
แล้วคุณเฟยเฟิ่งก็เดินนำขึ้นเครื่องไปก่อนโดยมีจิ่นตั้งเดินตามหลังไป ส่วนนายใหญ่หันมาอุ้มเจ้าตี๋น้อยที่ลืมตาแล้วแต่ยังขยับตัวไม่ได้ในรถก่อนจะพาทั้งผมและเจ้าหมาตามขึ้นไปบนเครื่อง" o O) ]: }0 x9 o2 g9 { E; r0 y
& [3 ~- ~: m4 i2 D# W0 N& }
- z( B0 L! O4 n“ใหญ่จะไม่โดนว่าใช่ไหมเล็กไปด้วยแบบนี้”
$ S& ?; O9 M* K
) @0 W1 [* O, p: V& q
+ B+ Q9 w' I6 A' V+ N“อย่ากังวลไปเลยนะแค่มีคุณผมก็ไม่กลัวอะไรแล้ว”& U& h. W6 i# H4 u, m7 Z* v
b: ^- E7 ]2 S6 E. F B
7 K* W/ w; J/ a' v
ไม่น่าเชื่อว่าบนเครื่องจะมีคุณหมออยู่ด้วย และถึงจะเป็นหมอรักษาคนแต่เขาก็สามารถดูแลเจ้าตี๋น้อยพันแผล ป้อนยา ได้เป็นอย่างดีนั่นทำให้ผมสบายใจว่าตี๋น้อยของผมปลอดภัยไม่เป็นไรแล้ว
( e4 t$ U: n N: }- q( [" n- Z; p" Y
/ A) \& ?5 ?( M6 }: ^! H: E2 c“นอนพักหน่อยนะ” ใหญ่นั่งลงข้างๆผมหลังจากกลับมาจากคุยกับคุณเฟยเฟิ่งที่เบาะด้านหน้า
+ r* b* o# o& |0 a
0 n* t4 F4 y. J& i1 W& i
7 M% g4 \9 L/ v, x9 F# S“ใหญ่จะนอนเป็นเพื่อนเล็กใช่ไหม” ผมมองไปยังคุณเฟยเฟิ่งอย่างกังวลตอนนี้ใหญ่เป็นจิ่นสือที่มีหน้าที่ดูแลเจ้านายของตน
7 t" N w& Z1 B5 @& g
# w5 H; l8 j9 w" A
0 E1 ?5 E' m; l7 ?% s“คุณเฟิ่งอนุญาตให้ผมมาอยู่กับคุณได้ พักเถอะเดี๋ยวก็จะถึงบ้านผมแล้ว” ผมเอนลงบนเบาะที่ถูกปรับเอน ผ้าห่มผืนบางถูกคลุมมาบนร่างก่อนที่แขนของอีกฝ่ายจะสอดมารองใต้คอ และมืออีกข้างก็ดึงผมเขามากอดไว้
/ T9 u" P! g# u6 B; E& |6 S/ u9 L
, K* j, ~: i+ T! w2 Z1 h8 N, [" |
/ S: i$ j' r7 q) {* d" s; V. ]- h4 `ผมซุกร่างเข้าหาความอบอุ่น สัมผัสอ่อนโยนที่จรดลงบนศีรษะเรียกให้ผมค่อยๆปิดเปลือกตาลง
7 b0 H% O5 o+ @1 m+ J
& k# a% ~0 c7 B% {7 |% O& J, K! _ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายทั้งปวง...ขอให้เรามีกันอย่างนี้อย่าได้มีอะไรพรากเราสองคนออกจากกันเลย6 k7 A; I" e4 j+ e+ o& f9 O
7 O' V; z5 i ?
; Z$ q# }* F" J+ H; v1 q* g
. u! k9 E* J& b2 U# L
, t# ~, D0 V1 e! |: f9 H2 U2 J
: H7 l1 o& c2 f* Q
เครื่องบินจอดลงบนลานของตระกูลเฟย...6 E* v$ M7 s+ _9 Z }) O
' J. ?3 e6 B1 O7 e# X6 a! q
+ e2 Y' \$ A- ^4 T" e( lส่วนผม ใหญ่และเจ้าตี๋น้อยถูกนำมาส่งยังตระกูลจิ่น) C: B% S- X8 Y/ c' l) z6 d
9 V/ d! v+ Q" A
* R- b& @0 |/ d" Qช่างเป็นบ้านที่มีทางลึกลับซับซ้อนเหลือเกิน จากตัวเมืองที่เป็นที่ตั้งของตระกูลเฟยต้องขับรถเลี้ยวลดคดเคี้ยว เข้าถนนนั้นออกซอกซอยนี้ ผ่านหมู่บ้าน ผ่านป่าเขาที่ดูไม่รกรังซ้ำยังถูกตกแต่งอย่างดี จนผมมึนงงไปหมดว่าตกลงแล้วเราจะไปบ้านคนหรือสุสานอันไกลโพ้นกันแน่+ L/ W3 Z; h* y% \8 V
2 G3 _# v4 f: L0 v
. b1 y& b9 j# ^1 i7 S, ^" u: v' ]' wแต่พอผ่านรั้วที่สูงกว่ารั้วบ้านทั่วไปถึงสามเท่าเข้ามายังอาณาเขตภายในผมกลับต้องตื่นตากับภาพเบื้องหน้า
@" V1 q, z7 p4 E* D4 q3 a/ l& H; G
: ~ L& [' u, b# e
มันไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่วัง แต่มันคืออาณาจักร8 ~% j' k$ s2 K
7 K# p }4 Z+ w$ ]
1 y" X# t$ [* c6 ^+ Z* L yตรงกลางคือสิ่งก่อสร้างอันใหญ่โตโอ่อ่าสวยดั่งปราสาทในเทพนิยาย รอบๆบริเวณเต็มไปด้วยบ้านหลังน้อยใหญ่ ที่ดูเหมือนบ้านพักอาศัยบ้างเหมือนโกดังอะไรสักอย่างบ้าง ปลูกแซมสลับกับต้นไม้...เหมือนไม่ใช่เพื่อความร่มรื่นแต่ปลูกเพื่อแบ่งพื้นที่อย่างเป็นสัดส่วน ยังไม่นับรวมด้านหลังที่ผมมองไม่เห็นแต่คาดว่ามันต้องมีอะไรน่าเหลือเชื่อรออยู่แน่ๆ
, s" f' r; l9 v3 j" T: f; B: q: ]* a% b/ ?3 E" \
9 Q$ O# }9 H4 Z) c) |' V
พอถูกพาเข้ามาในตัวบ้านก็ต้องฉงนสงสัยยิ่งกว่าเดิม
# ?: {+ q8 `5 V, [- K7 b9 Y; a! Y: \& C: z( j
0 O f. g1 s8 w( }" R- M
ช่างเป็นบ้านที่แปลกมากจริงๆ
& c" r6 W6 S& ~8 x$ x1 r/ l& I% n) Y; m8 X
7 H3 X' K1 Y+ X& g9 s* yบ้านก็หลังใหญ่โตโออ่าตามสไตล์คนตระกูลใหญ่มีอำนาจ ชื่อเสียงเงินทองตามที่กล่าวไว้2 V. Z/ Q3 I+ ?+ r
: U) G% R; k/ e! W
; Y* O% o. e$ `* ^* L. E4 Cที่น่าแปลกใจคือคนในบ้านต่างหาก
/ u0 B$ b; y9 R# o" \4 l, q* q# z9 b8 l, O3 p" Z, p3 s5 S
: z+ s- ?9 H+ [( y$ bทำไมกัน??...ลูกชายที่หายออกไปจากบ้านถึงห้าเดือน ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรกลับมาบ้านถึงไม่มีใครดีใจเลย คุณจิ่นตั้งก็ดูเฉยชาอย่างที่ผมนึกไปเองว่าเขาคงเป็นคนหน้าตายแสดงออกไม่เก่งอย่างนั้นเอง แต่กับพ่อแม่คงต้องมีท่าทีดีใจบ้างไม่ใช่หรือ??
; [; G D2 V+ d5 @) g8 w. H
3 g; R8 `! \* e' |7 t
. X0 J, ]' O2 a0 ]" wทำไมถึงทำท่าทีเมินเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยเล่า พอใหญ่หรือจิ่นสือลูกชายของพวกเขาเดินเข้ามาภายในบ้าน ตลอดทางมีเพียงคนรับใช้ที่ใส่ยูนิฟอร์มเหมือนกันโค้งคำนับทำความเคารพ+ B- h0 h/ n+ @5 q5 \
& }) ?! f k. b/ y
+ W$ k# d8 l9 w+ q7 Hส่วนผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อแม่เพียงหันมามองและเอ่ยบอกให้ขึ้นไปพักผ่อนบนห้อง ไม่มีการถามไถ่ ไม่มีความห่วงใยอาทรในดวงตาหรือแม้แต่รอยยิ้มดีใจ& T# U" M$ P% b( V$ M
( s; q' d- k. ^, Q
@ R+ Y, x9 }+ Q
ทำไมกัน??
# ?$ o7 H" R. N. A% n3 [( `' N' o. N
; F: v ]" K, f" S3 B: ?หรือเพราะเป็นบุคคลตระกูลสูงเลยต้องสงวนท่าทีเอาไว้??+ s, a$ r2 D! c
! k* I3 z1 T1 j4 [) a5 X J1 X' b; s* E0 h* W/ S! ~4 j
แต่มันก็ไม่ต้องขนาดนี้หรือเปล่า??
3 `$ v9 A( i. d7 e' H
$ T) n# l; t* Y( w) \ a7 U) @) l3 a4 H6 y+ K
' U# C4 T/ `& J9 ?5 r: S2 ~% W
5 p# I% T" {+ Eปัง
3 \) B$ p* s# ^" g0 p* s/ R7 A% M' ~% }( T6 X/ L
; o7 e2 {2 p' p1 X, o W E2 a+ @เมื่อเข้ามาในห้องและประตูถูกปิดลงผมก็แหงนหน้ามองคนตัวโตด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามใหญ่เพียงยิ้มมุมปากและลูบศีรษะอย่างเบามือ
- X% w6 R/ Z9 t9 ^) ~$ b; C* d' z6 x. W, J; \; E! y9 ?" b/ U- |9 Y
2 g3 H0 L# w1 t0 @# n' S8 {
“อย่างเป็นกังวลเลยที่นี่ก็แบบนี้แหละ คุณอาจจะอึดอัด”5 n( X8 O) A* D3 o) y3 ]
9 h/ c3 q, L5 T) P) e4 i2 i
; r, c9 Z$ `+ W" X) H9 u, W“ไม่เลย ถ้าใหญ่อยู่ได้ เล็กก็อยู่ได้สบาย” ผมพูดให้เขาวางใจ ผมไม่ได้อึดอัดใจเรื่องที่ใหญ่พูดถึงเลยสักนิด ผมก็แค่สงสัย...แต่ก็นั่นแหละอยู่ๆไปเดี๋ยวผมก็รู้เอง เรื่องที่ผมต้องทำต่อไปและทำเดี๋ยวนี้คือเคลียร์กับคนที่เมืองไทยต่างหาก
3 f. P: _+ W9 P, D$ ?" s1 m& m. E
) l# Y4 Q1 Y) T, T( e2 c6 m' r& P u" L, {( Y2 K
“ใหญ่ขอยืมโทรศัพท์ได้ไหม”+ c# k" G: a2 g& n6 \
; R0 ~8 o3 R6 g2 j- ^. F( B
: B# O: q" \/ ]* S( kเขาพยักหน้าก่อนจูงมือผมมายังโทรศัพท์บ้านตรงหัวเตียง
8 i3 f6 ?8 u. K% i; u8 `( u; w0 H h2 ]- R
0 A* E. s& b& Rเฮ้อ...คงต้องให้ไอ้ปอนด์ช่วยโกหกคนทางบ้านให้ก่อนล่ะนะผมยังไม่พร้อมที่จะบอก
+ n) q8 r( \8 V2 U0 _/ p* t U% c$ K
5 a, ~( `: T% j4 J
แต่ผมจะบอกแน่ๆ9 g& S B5 E" D
( h& _& e, Q! ^/ _" zขอโทษนะครับพ่อแม่พี่เมตรพี่ไมล์...แล้วเล็กจะกลับไปรับโทษในเร็วๆนี้นะ
. T- _. d, |( t8 ^0 m0 O6 k |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-22 15:30:09
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-22 16:49:10
โพสต์ 2020-4-22 17:00:37
โพสต์ 2020-4-22 20:53:33
อาจเป็นเจ้าชายมากกว่า คนคุ้มกัน นะ 555 
โพสต์ 2020-4-22 22:05:26
