|
เร่ร่อน20& z$ ?" a" t( W8 r0 M: Z
% S. _) i* A! d, W, P* r
0 @8 o- `) }& K: W' g; P
" A; a8 ~- U- {7 B1 ~- z J+ l6 a% `5 k9 J! P8 F5 e
$ j B0 n; D5 r$ I, L( P& kหนึ่งปีผ่านไป
+ N+ ?: E, y4 c O5 n. _* U6 P1 D/ b( @+ J( Y6 s0 y
. v0 X" w- J7 D/ c
“คนเล็ก!” m* J; k0 g: d# X
( O/ [( e, C& y& `6 M) V1 T& v; E1 }1 R; `; S$ K: X1 M
ผมหันไปมองตามเสียงเรียก9 C. k ~" \( K1 _
! S8 F6 f: m. h( q
! Y3 L \- L. A" R; T “แฮ่กมาอยู่นี่เอง” เจ้าของเสียงวิ่งย่ำเหยาะลงบนเนื้อทรายสีขาวละเอียดก่อนหยุดปลายเท้าลงตรงหน้า“พี่ตามหาให้ทั่ว”" E. |& @0 T4 s/ D4 n7 Z# u
* Z& g# j. z$ w6 ~( y# w$ I9 z+ t) Y# R; I
พี่ไมล์นั่งลงข้างๆ และทันทีผมก็เอนศีรษะซบไหล่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของพี่ชายคนรอง เอามือจับๆตรงกล้ามเนื้อแขนเล่นพี่ชายใครน้าหุ่นก็ล่ำหน้าก็หล่อ
7 |/ I9 J8 b& n3 G# B: ~ T& n" l' k8 V8 T2 U# F
4 ]) ^* E- H p, L a* s
“ก็...เบื่อ” ตามด้วยถอนหายใจอีกเฮือกให้รู้ว่าเบื่อจริงๆ $ `7 H7 \8 _3 d
& x# s! B* D8 a: b- \, N% w5 ]5 S- a# V
“ไอ้คุณจริตนั่นมาตอแยอีกแล้วเหรอ”7 T3 c( f% n* {+ f% b
; E% I* J5 a$ Z2 t- `1 z
! L" n# C& A0 ?2 G9 J& S$ |7 ~“เขาชื่อประกิตต่างหาก”
$ |0 r, H# \# U: \& H5 u7 \3 J$ t, H
& H: B, r3 z& |1 }, L
“ก็นั่นแหละแล้วใช่อย่างที่พี่พูดไหม”7 }6 o' g4 \2 C
5 }4 }( r( M7 ~' o$ n- @4 e* z& Y& F. K9 @
“อืม” ผมพยักหน้า คุณประกิตหรือคุณปรนเป็นลูกชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังของจังหวัดชลบุรี และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท น้ำปลารสเอก จำกัดของพวกเราด้วย 6 s8 {( x9 f4 s2 X8 u5 v& G8 O8 v; g
5 H x* a5 x/ P+ J- g! V- p
# J w. |/ \ V' ^0 }$ H1 `เมื่อห้าเดือนก่อนผมเจอกับคุณปรนจากการไปประชุมเรื่องการจัดโปรโมชั่นของสินค้า และก็นั่นแหละ...ไม่รู้ว่าส่วนไหนของผมไปกระแทกตาเข้าเลยตามจีบผมอย่างออกนอกหน้าประหนึ่งผมเป็นหญิงสาวสวยหยาดเยิ้ม
t- ~5 ?/ U3 Q- v
/ [ c$ k6 x! y5 X& w0 }1 V7 Y: [3 K+ d+ d" U% m0 R
ได้ข่าวว่าผมเป็นผู้ชายและเขาก็เป็นผู้ชาย ดีนะที่ครอบครัวผมรับรู้เรื่องรสนิยมทางเพศของผมแล้ว ไม่อย่างนั้นคงต้องเป็นลมล้มพับกันแน่ๆที่มีผู้ชายมาตามจีบคนเล็กของบ้าน& N' f+ s7 v( N$ d2 k% ~% H% c
! P O4 p4 S, X0 S1 ?6 r0 f: h5 q: _9 v' J3 K8 O e7 N9 U$ P( G0 U: ?
“เขาก็ดูจริงใจหน้าตาก็ดี ทำไมถึงไม่ชอบล่ะหืมม”
1 G+ a z8 B; C: P5 @: Z0 C% E
0 [4 X7 c' l) G' q) y" z) B+ P( |% Q2 q5 ]
“พี่อยากให้น้องคบกับเขาเหรอ”
# t; }' @" o8 I* V- p* E5 n- x+ m; }) U7 j
! @- `2 P6 R; r$ Y+ l“ก็ไม่อ่ะพี่หมั่นไส้มัน เก๊กหล่อ”
' b7 l8 z# p, o* y5 Q$ v9 ~- ?0 V" m/ H" F
7 [0 R- O- T4 Z/ I+ @( o. N: f
“เขาก็หล่อจริงๆนิ”
k- h' E4 R1 g/ Y8 |
, w( g4 Q6 p; E6 s
; h/ k" ^0 B8 e/ B3 t“แน๊! แล้วที่นั่งอยู่ตรงนี้หล่อสู้ไม่ได้ตรงไหน” พี่ไมล์ผลักศีรษะผมที่วางบนไหล่อย่างน้อยใจผมเลยใช้สองมือยึดเอาไว้แน่น พลางขืนศีรษะไว้สุดฤทธิ์แล้วพูดจาเอาใจพี่ชายขี้ใจน้อย( Q6 N U1 s4 q3 o( @+ q
- J6 u+ Q6 k; Q# R7 d6 b
7 d4 \( V" c1 K) W- |$ i# u% `“ใครจะมาสู้พี่ชายของผมได้ล่ะคนเนี้ยหล่อที่สุดแล้ว” แล้วพี่ชายบ้ายอจะต้านทานไปไหนได้นอกจากนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างหลงตัวเอง
$ @. Y; Q$ C" ]# P. H: N( {6 `5 k' t' K
Z6 }3 B* D1 E0 R ^
“เปิดใจบ้างนะคนเล็ก” แล้วยิ้มกว้างของผมก็ค่อยๆหุบลงเรื่อยๆเมื่อน้ำเสียงจริงจังแฝงความห่วงใยอย่างชัดเจนกับฝ่ามือหนาอบอุ่นที่เอื้อมมาลูบศีรษะผมอย่างอาทร “ตั้งแต่เรากลับบ้านมาก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานกับหมกตัวอยู่กับบ้าน หรือไม่ก็มานั่งเหม่อลอยอยู่ที่หาดบอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วง ออกไปเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตาใครเข้ามาดูไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ถึงพี่จะหวงน้องแต่ก็ไม่อยากให้เกาะคานไปจนตายหรอกนะ”
, ?4 k# ^: w2 [- U
; z1 h) u9 {+ s" A: `0 [+ n" K. q- }3 [9 E% b2 `
ถึงท้ายประโยคจะแฝงความหยอกเย้าเอาไว้แต่โดยรวมแล้วมันกลับกระทบความรู้สึกบางอย่างตีตื้นเข้ามาในอกจนต้องกดมันให้ลึกลงไปสุดใจเช่นเดิม
+ f, l6 V- g# ]% D6 S
: t! T1 ]# i6 N6 S0 B) m& a. H8 X- l! k# f
“น้องยังไม่อยากมีแฟนนี่นาอยากอยู่กับพ่อแม่พี่ชายไปอีกนานๆอีกอย่างยังไม่อยากให้พ่ออายที่ควงผู้ชายเข้าบ้าน”( `! y1 O4 ]2 z
! @. E2 \; G& X2 z2 a' g4 k ^9 P6 y3 \' ^2 \, z
“หึๆ ก็พูดไปเรื่อย ป่ะ กลับบ้านกันดีกว่าหาดจะปิดแล้ว แม่รอกินข้าวเย็นด้วย” พนักพิงจำเป็นของผมลุกพรวดขึ้นก่อนดึงแขนฉุดให้ผมลุกตาม ใช้อีกมือปัดก้นเอาเม็ดทรายที่ติดกางเกงออก แล้วเดินจูงมือกวัดแกว่งกันไปขึ้นรถ พอถึงก็ปล่อยมือแยกกันขึ้นรถคนละคันของใครของมัน - s% [6 L+ c3 _! V' z) D
0 M, H$ k c' k, v" c
4 }& W+ S9 h7 U3 R- n( f: m4 h4 [, uรถเบนซ์สีดำขลับของพี่ไมล์ขับออกไปแล้ว ส่วนผมยังนั่งอยู่ในรถนิสสันมาร์ชสีขาวคันเดิม สองมือที่จับพวงมาลัยปล่อยลู่ลงอย่างคนหมดแรงพร้อมกับแผ่นหลังที่เอนพิงบนเบาะอย่างเหน็ดเหนื่อย$ y: u, m; f( d* J
+ l/ ]6 T0 C/ T
4 F( p+ J9 J0 s...คิดถึงเขาอีกจนได้...
% h% ^/ x+ f4 N2 g% b' o7 s+ A
" C) H: e1 ]" W) E3 V# I7 P/ e
7 w6 A; s6 U1 v/ F' h ^" [หลังจากผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายในคืนนั้น ช่วงสายของวันรุ่งขึ้นจิ่นตั้งก็พาผมมาส่งยังคอนโดหลังจากที่คุณเฟยหลงเข้าไปพักในโรงแรมแล้ว
0 q" ]' I; S8 A! E! p
; w* m5 V, d$ w% E% _/ Z w* T7 c3 j
1 f4 C# q: _4 b3 oหนึ่งสัปดาห์ต่อจากนั้นผมยังจำได้ถึงความทรมานในห้องสี่เหลี่ยมที่อบอวลไปด้วยความทรงจำของเราสอง หลอกหลอนผมแม้ยามหลับตื่น จะหนีไปก็ไม่ได้เพราะต้องเก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อรักษาแผลตามร่างกายของตัวเองให้หายดีก่อน ขืนออกไปทั้งอย่างนี้ชาวบ้านคงตื่นตระหนกกับคนอวดผีที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยแผลพุพองและผิวหนังสีน้ำตาลย่นจากรอยไหม้$ A! q- E* j7 B2 X/ ?( ?) F& H$ i
$ I: i/ a* w- }: p! H- W+ e
* T/ g8 y6 q9 |- [) G# g; ^แล้วตัวคนเดียวอย่างนี้จะไปพึ่งพาใคร บอกที่บ้านก็ไม่ได้อีกสุดท้ายก็ได้ไอ้ปอนด์กับพิณมาคอยดูแล พิณน่ะไม่เท่าไหร่ช่วยดูแลป้อนข้าวป้อนยาปกติ แต่ไอ้ปอนด์นี่สิเจอหน้าผมก็ก่นด่าไปถึงบรรพบุรุษของเขาซ้ำยังจะบอกทางครอบครัวผมให้ได้
: z# i( h# ~3 l/ h1 M. T: Z
3 `$ A0 r6 I/ @& N+ B4 Z2 x. a' i0 f/ `% x( M3 j$ w0 t
ผมต้องขอร้องอ้อนวอนแล้วระเบิดความอัดอั้นอีกรอบพร้อมหลั่งน้ำตามันถึงจะยอม$ h) V& K6 B3 P$ u* H5 [
! S. r, L7 ]3 S' u* }5 n! `
, ~0 D# w, d3 t7 R0 b) ~แล้วหลังจากสภาพร่างกายผมหายดีบวกกับละอายใจเกินกว่าจะกลับเข้าไปทำงานในบริษัทอีก แน่ล่ะ...หายไปร่วมครึ่งเดือน จึงตัดสินใจกลับบ้านที่พึ่งพิงทางใจเดียวของผมเข้าไปกราบเท้าพ่อแม่ กอดพี่ชายทั้งสองแม้ทุกคนจะสงสัยในท่าทีของผม แต่ก็ไม่คาดคั้น มีแต่ความยินดีกับการกลับบ้านของผมในครั้งนี้...ความยินดีที่แผ่ออกมาให้อุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ
8 W0 T9 U3 f* t. _
- n! R0 \$ G0 K! r. L8 _
' _ F" a" A- Z# |แล้วผมก็เข้าไปช่วยงานที่บริษัทน้ำปลารสเอก กิจการหลักของครอบครัวใช้ชีวิตเรื่อยๆอย่างเรียบง่าย แม้ในบางช่วงเวลาจะรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจแต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป และต้องดำเนินต่อไปอย่างมีความสุข...ผมบอกตัวเองเช่นนั้น...สักวัน...สักวันผมต้องมีความสุขให้ได้อย่างแท้จริง...- g/ w: c! g1 Y
; x, D7 e2 ?" ?$ G* C
! E0 i( {4 v6 Z2 K2 _* c# g
...ถึงแม้เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันจะยังไม่พอจะเยี่ยวยาก็ตามที...* E0 c- @0 O |4 v5 t9 e
: l+ {( J& f1 K$ K/ ?. J( H% l$ Z: A( C' i- c& u/ s
ไม่ใช่ผมปิดกั้นตัวเอง...แต่จะให้ผมทำเช่นไร เมื่อความรู้สึกผิดมันเกาะกุมหัวใจเมื่อคิดจะเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามา...รู้สึกผิดกับคนที่มีใจเมื่อข้างในผมยังมีใครอีกคนจับจองอยู่ทั่วทุกตารางพื้นที่...รู้สึกผิดกับเขาคนนั้นถ้าผมจะรับใครเข้ามาแทนที่...เพราะแม้เขาจะทำเลวกับผมแต่สิ่งดีๆก็มีก็มากมายเช่นกัน' ^& P* m3 I( Q
) n) o! p! P1 b' u. B6 q
. j, z$ d/ y2 p0 w. E
ถึงจะคอยเตือนว่าเรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว...จบไปนานแล้ว...แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆในใจผมยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นของเขาอยู่เช่นเดิม...& U' f4 S( @+ l- S
0 _# K) Q# p& r2 U- x3 e4 z4 p _3 x8 i5 ]6 x9 P
...ผมมันน่าโง่จริงๆ" ]3 {# U1 e+ g# u, u6 Q
n4 e1 p: c" }; n6 X4 N7 D
# v3 f+ q( @( X4 g# ]/ Z
นั่งนิ่งรวบรวมแรงใจอยู่สักระยะผมจึงติดเครื่องยนต์หมุนควงพวงมาลัยเพื่อกลับบ้าน
" C3 F% p: q; |4 `7 i" |5 P0 W
+ |, F" I- [+ [( h! |2 M! Q( m+ y5 E5 o- Y8 I: s; V
เมื่อก้าวขาเข้ามาในบ้านบรรยากาศอบอุ่นก็โอบล้อมรอบตัวผมให้ความอึดอัดในใจคลายตัวลง ผมสามารถยิ้มได้ หัวเราะได้ มีชีวิตที่ดีต่อไปได้ก็เพราะพวกเขา...ครอบครัวของผม
9 I# Q# C6 u" L3 ^0 c" |3 r! M5 g% X7 R0 J, D4 b
+ M0 y, G' ?1 [9 {, b9 Q+ c1 a
6 s/ g5 `* `: Q/ r& t
: Y0 T4 S$ ^. h2 ^* T$ o) \( \: Y: D
เป็นเช้าอีกวันที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความบอกอรุณสวัสดิ์และแจกันดอกไม้บนโต๊ะทำงาน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าบุคคลที่ส่งมาก็คือคนเดียวกับเจ้าของข้อความหวานเลี่ยน...คุณปรณ5 { D& F; @9 |+ p/ t
9 g. _- ~# m# w. n: l, _
8 c6 t ~6 f5 H- l! Iผมถอนหายใจพลางนั่งลงบนเก้าอี้ สองมือเอื้อมไปเตรียมจะย้ายแจกันดอกไม้ไปไว้มุมโต๊ะเพื่อให้ทำงานได้สะดวก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อดอกไม้ในวันนี้แปลกตาไป/ P: z8 P S8 g
. U$ a& _; ]8 k$ s( S0 j! e7 D/ z; Z8 y" T7 {( _1 @! A( S
ทุกวันจะเป็นดอกกุหลาบ ลิลลี่ สีขาว ชมพู สลับกันไป แต่วันนี้เป็นดอก...forget me not สีม่วง...และภาชนะที่ใส่ก็ไม่ใช่แจกันอย่างทุกที ถ้าสังเกตดีๆมันคือกระถางเซรามิกสีขาวเพ้นท์ลาย ด้านในเป็นดินวิทยาศาสตร์สีชมพูหล่อเลี้ยงต้น forget me not ให้เจริญเติบโต9 e* p9 b* f0 \
9 O# ?& [! e* X# A8 I$ m$ N
6 R, P4 [: G- l9 N6 P( Fตึกตัก ตึกตัก
# x3 d7 ~% O {# I% [/ r
; s. [) O b/ E& t. g2 N6 ?' w! {& J* u; D. c5 F9 r, ^
ไม่รู้ทำไมเมื่อจ้องมองหัวใจถึงได้เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น
" V' C# e. F; _% P: ~
0 y& Z! I w5 o. f! @
2 t6 e' s! n6 f- c บ้าสิ!เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้ว!6 Q+ u3 c) {7 T; R ]. E; y5 g
" m3 L# r' V$ ?. q- s5 X T
+ T" w5 y+ o9 [- C" U" i/ fเลิกฟุ้งซ่านบ้าบอแล้วทำงานซะ!!
0 {* o+ T; T M. V' g% w9 U7 H1 Z ]3 ]( P: k* R
_! r: o' F% e! {! |
แต่ก็ไม่รู้ทำไมตลอดทั้งวันสายตาผมถึงได้เอาแต่เหลือบมองช่อดอกสีม่วงอยู่เสมอ แถมเลิกงานตอนกลับบ้านยังหอบหิ้วมาด้วยทั้งที่ทุกครั้งจะเก็บเข้าไว้ในตู้กระจกของห้องทำงาน
* C! j" {% {& e! f" N: [/ V$ _8 ~/ z$ l' ^+ V$ j; q
( l7 j7 z8 Y1 h6 b- b- r2 `( tคงเพราะความมีชีวิตของมันที่ทำให้ผมทิ้งขว้างไม่ลง) k( Y) p6 j% f
. z0 i) s: ^( [9 p
; j r( Q( E' q1 y g+ C
เมื่อเลี้ยวรถเข้ามาจอดในรั้วบ้านก็ต้องแปลกใจกับรถจิ๊บล้อโตคันสีขาวที่จอดอยู่ ใครมานะ?? เพราะส่วนมากบ้านผมมักไม่ค่อยมีแขกมาในเวลาเลิกงานสักเท่าไร
/ _0 \* E4 u+ Y% A, S& `# k; U) N2 V7 b6 I8 Z, i' w
/ p7 \' k3 s7 ^) O! e“แม่ครับใครมาเหรอ” 3 S8 \# O* U6 S- N2 k( z/ w" R
# o B, L1 l/ s& P. j1 ~8 `
3 |4 N; N$ L& K' \0 t“แขกของพ่อน่ะจ้ะพอดีพ่อเขาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย”
. R% _" B+ V3 U; W* v. a
, u; t& \- C% D% I) y
' W: J9 h8 ?+ u0 k- W" i& N“แล้วพ่อเป็นอะไรมากไหมครับ!!” ผมถามอย่างตกใจเพราะโดยปกติพ่อเป็นคนขับรถระมัดระวังไม่เคยเหยียบคันเร่งเกินแปดสิบ ไม่ฝ่าไฟแดง ไม่แซงซ้ายมีความเสี่ยงน้อยมากที่จะเกิดอุบัติเหตุ ถ้าเป็นพี่เมตรพี่ไมล์ก็ว่าไปอย่างสองคนนั้นทำตรงข้ามทุกอย่างที่กล่าวมา* ]+ X2 H5 c; `4 }! E! \6 D
* K0 R3 T+ P8 j. S8 l4 r9 p
) Z& u }/ K/ { }0 b5 y2 R“ใจเย็นๆพ่อเขาไม่เป็นอะไรหรอก แต่คู่กรณีนี่สิ...” แม่ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “หมาเขาวิ่งตัดหน้ารถพ่อเรา ตอนนี้พาไปหาหมอมาแล้ว พอดีเขาเป็นชาวต่างชาติมาเที่ยวน่ะลูกเลยพามาพักที่บ้านเราก่อน”. V* S3 O+ B% J, O D" _
2 c) U4 x/ W8 p$ N+ O. M8 M2 A9 O0 M4 f' h5 k* L( K; R" B
“แล้วหมาเป็นอะไรมากไหมครับ”
7 T+ N2 M. H: J7 |) A+ l1 m8 }1 z# b, n4 W
# c$ F& Q6 B4 H3 P" m' e, a5 h% K8 t“เห็นว่าขาหน้าหักต้องใส่เฝือกอ่อนแต่โดยรวมก็ปลอดภัยดี”( ?" |- |$ L6 Q6 K6 _8 e# q/ A
& k) Y% G# g0 Z) @; |) i
6 ?& }- J& @1 Pเฮ้อ โล่ง ไม่รู้สิคงเพราะผมเคยเลี้ยงสุนัขด้วยมั้งเลยอ่อนไหวกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ
+ {; v7 {4 h5 T' E+ B! c; W% y7 x/ f2 o% X& e: v5 ~
/ y6 O( g' k% Q
“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะเหนียวตัวมากเลย”* R8 E# P+ B8 U+ J$ v1 s
2 H% ?5 Z+ O/ N9 U& @
2 h# s0 W. ?( O: ?
“จ้ะเดี๋ยวลงมาทานข้าวเย็นกัน”
% l( L* o! b6 N+ _) \1 |7 p% V. r$ w1 [
# r0 v2 Z4 M+ ~6 O% A6 Q0 V, {8 V
“ครับแม่ขอหอมที” ผมชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มนิ่มของมารดาฟอดใหญ่ก่อนขึ้นมาบนห้อง2 }7 y. \$ h6 g, _) q) w( l
8 v* m: e' g3 M' j) j9 z0 Z: c) }0 q
ผมเดินเอากระถางต้นไม้น้อยๆมาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง หลังจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำคลายความเมื่อยล้า ออกมาเลือกเสื้อผ้าที่ดูสุภาพสวมใส่ แน่ล่ะ วันนี้ที่บ้านมีแขกจะให้ใส่เสื้อยืดย้วยๆกับกางเกงขาก๊วยก็กระไรอยู่ เกรงใจแขกพ่อนิดนึงเนอะ
1 d9 Y( a6 [% A: ~2 b
& W8 s4 s3 Z9 D% V9 B# t$ Q2 ^6 d4 D" a8 w+ E( F# o
“อ้าว พี่เมตรไม่กินข้าวเหรอครับ” ผมหยุดถามพี่ชายคนโตที่เดินสวนขึ้นบันไดมา อีกฝ่ายส่งยิ้มบางพลางส่ายหน้าด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนพร้อมกับยกมือขยี้หัวผมทักทายและเดินขึ้นห้องไป. n+ S' N5 c! ^- {1 d9 r
; Z. @5 i* E) \6 i9 T* F f U5 F
" m1 Y' [! T0 h3 u" p8 x( K
สงสัยวันนี้งานจะหนัก
: c2 b- _, e+ P" h0 u) Z# }& [5 G6 n4 P
2 I, |( m- d3 ~) |2 Uหงิง หงิง
8 B* ]! Z9 E% W) n' _6 j. D" I
! Y$ w8 y F2 N" @สองขาที่กำลังจะก้าวผ่านห้องนั่งเล่นไปยังห้องอาหารหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงประหลาดแว่วเข้าหู สายตามองเข้าไปในห้องก็ไม่เห็นมีอะไรสงสัยหูจะฝาด
, V0 b* i/ Y/ B4 B/ M9 x7 V- B( q" V) w
# b" u" q3 x+ N4 h& cแต่แค่ขยับปลายเท้ายังไม่ทันพ้นก้าว
) Q+ h' [3 e. p5 D5 N
2 H/ c! ]) z: @) Q- S& a5 F
9 V( e8 |7 g2 H# Nหงิง
" H+ _ s+ l: K7 \5 @7 I6 j# A$ C% L
; c8 l, l: }1 J( c+ c7 Q8 V$ d$ k/ ^$ T
ไม่ฝาดแล้วล่ะ! ของจริงเลย!เสียงสุนัขอยู่ในห้องนั่งเล่น!9 o) n3 y, s$ P7 }0 v5 ^* a) p2 [" X
1 k0 g( Z/ K; J& P# w" F: ~- P7 c
2 A. a0 a+ }" Z2 _9 W7 H
ผมตัดสินใจเบนทิศทางจากเดิมเปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนจะพบสุนัขตัวโตนอนอยู่บนโซฟา ขาหน้าข้างซ้ายมีสิ่งแปลกปลอมสีขาวพันอยู่คาดว่าน่าจะเป็นเฝือกตามคำบอกเล่าของแม่
" B/ n. [; f2 S; z7 k1 N9 W2 ]
& b v/ [# Q. @2 B' w3 _) _$ l- @. ^. V: w3 |1 ~5 v; a4 L& m0 U' S
ที่แท้ก็สุนัขของแขกพ่อนี่เอง: }$ X: q$ U) d& a( W/ L" \4 x; f9 W. n+ y
% E( }, _/ |4 B& d
! L! w2 p3 V0 ?+ Yผมทรุดตัวลงนั่งยองข้างโซฟาพร้อมกับส่งมือเข้าไปลูบลำตัวเจ้าตัวโตที่นอนนิ่งส่งเสียงครางหงิงๆ โถคงเจ็บน่าดู...ขนสีดำเงางามลื่นมือบ่งบอกว่าเจ้าของคงดูแลอย่างดี ผมระบายยิ้มออกมาเมื่อเจ้าหมาตัวนี้พานให้คิดไปถึงเจ้าตี๋น้อยของผม มันก็ตัวใหญ่มีขนสีดำแบบนี้เหมือนกัน จะต่างกันก็ตรงสุนัขตัวนี้ไม่มีขนสีขาวรอบดวงตาเป็นเจ้าตาแต้ม
: T, y2 S' l7 i) t' F
) d( s; I6 g% [; O. w8 S( A2 l1 W5 r3 P+ [" W
หงิง9 S5 b) u0 \, ] _* E
6 y' b# _6 o+ |$ h, y* W
/ K2 e6 B, ?/ I3 zมะไม่สิ!! มือไม้ผมสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อเจ้าตัวที่นอนนิ่งอยู่ในคราแรกลืมตาขึ้น พร้อมส่งเสียงหงิงเหมือนทักทายปนออดอ้อน ลำตัวที่นอนตะแคงข้างพลิกหงายชูสี่ขาขึ้นด้านบนเผยให้เห็นอีกเสี้ยวหน้าที่ซ่อนอยู่ในฟูกของโซฟา
. g+ n% n1 l2 Q3 V' W9 o% e
9 [/ {0 R; C3 [* m x' K) s1 d7 a; e9 h& _2 D: e
ตาแต้มสีขาวที่คุ้นตาทำให้ขาผมอ่อนแรงจนทรุดลงไปนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นพรมสองตาเบิกมองกว้างอย่างตกใจ" T1 f! i5 {) R8 p. }4 T8 R" d2 ]
" G% B% L' Q+ a7 J3 T( a/ `, Y3 Z! x" W8 u* t( m2 B3 S
หงิง. D2 O7 @0 ]" l( G7 c7 v
3 U' o' V% q9 P+ T" \5 O
$ V2 C( J4 I" d7 N6 X8 A- z+ @5 U* aมันส่งเสียงอีกครั้งพร้อมใช้ดวงตากลมใสจ้องมองขณะที่หางกระดิกฟาดกับโซฟาส่งเสียงเป็นจังหวะ
l7 Z* }3 Y2 v$ l" G* V) l" n& x* G1 u
6 T* b# q( k+ _; S
ตุบ ตุบ
8 E, M' m2 a- \% h d9 {! p3 d, O7 ^6 k; o
8 q5 W- Y5 p! q" s9 W; ^& k' j# d
ผมเม้มปากแน่น มือสั่นระริกเผลอขยุ้มขนนุ่มมืออย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกหลากหลายปะทุเข้ามาในจิตใจไม่...ใจเย็นๆคนเล็ก สุนัขอาจจะมีลายซ้ำกันก็ได้เหมือนชิสุ โกลเด้นฯ หรือแม้แต่หมาวัดก็ยังเหมือนๆกันเลยอย่าคิด อย่าตกใจ0 P5 l% M! h# Y5 r6 f' \4 f
! b+ p6 n. `+ \# h4 T
6 N7 \ Q2 @4 N( r. Cสะกดจิตให้สติตัวเองกลับมาแล้วสูดหายใจเข้าลึกหลายๆที มองไปทางเจ้าหมาเจ็บด้วยสายตาอ่อนลง คลายแรงมือที่ขยุ้มขนเปลี่ยนเป็นลูบปลอบเบาๆอย่างสำนึกผิด9 C* o; q; ]! _
& E* N. D- E' @# \0 b+ v5 e, c/ G' b* S3 b5 x7 r: M
“ขอโทษน้าเจ็บไหม พี่นี่แย่เนอะ”
; }8 _5 S |: B+ Q
) A9 @4 c* ?& R: [# D+ @" v( c, w8 F3 N
“หงิง” ฮ่าๆมันตอบผมด้วยล่ะ มันฟังผมรู้เรื่องใช่ไหม
* K7 x; X: _( U/ \" ] n( |# ~$ e
, G4 ]0 D. }6 L; \/ `' U& y/ o/ `, T' u- \
“คนเล็กทานข้าวลูก”, o7 ]" f E8 `! x
! k) M8 y4 y% Z6 s% i) g5 u9 `
/ a# R4 }) e- V+ s/ N& f8 R
“ครับแม่”ผมขานรับเสียงที่ดังมาทางหน้าห้องนั่งเล่นลูบหัวเจ้าหมาเจ็บสองทีเบาๆก่อนลุกเดินมายังห้องอาหาร! P* m' W+ Q Y5 { O
: `1 L2 X4 b" p! X% t% v+ c2 q1 g
1 G9 t3 q* L9 d5 u% n2 ?
ห้องอาหารวันนี้ก็มีพ่อนั่งตำแหน่งหัวโต๊ะเช่นทุกวัน ถัดไปทางด้านขวาเป็นพี่ไมล์ตรงข้ามกันเป็นแม่และถัดมาจากแม่ ผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหันหลังอยู่คงเป็นแขกของพ่อ* l1 c4 `7 z* y! F+ E" o4 y
& p, O& f, Z, T! z5 y4 q
. i. g Y5 J$ a( `+ `- C' @0 [( C
“อ้าว คนเล็กนั่งสิลูก”( H' S/ X8 K1 Z! G, g
6 X; E& S x% X* R3 u
/ `; N" w0 a. k1 V6 z& |
“ครับ” ผมยิ้มแหยๆเมื่อรู้ตัวว่าเสียมารยาทยืนค้ำหัวแขก จึงเดินอ้อมไปอีกด้านของโต๊ะเพื่อนั่งเก้าอี้ข้างพี่ไมล์ ความจริงเก้าอี้ตัวนี้เป็นที่ประจำของพี่เมตร แต่วันนี้คุณพี่ท่านงดข้าวเย็นผมเลยจัดการยึดชั่วคราวซะเลย0 J) B9 u+ C A2 I! _
# s/ q5 R' l; s1 t1 {4 a* I3 Z6 ~6 T3 V) U
0 M; v4 m7 i/ jครืด
/ e7 l! u2 d# Q% D( f8 k K* g4 F
) m$ C& X, l8 y% {) J* b
- H ], z/ P7 `9 ]กึก) r4 z% R* k( E; s
6 ]1 v, D7 f/ @+ m* N
% F& e0 X% i4 i: }5 K& jโครม!+ o! Z; T8 e( g3 @
# k9 ^( {9 e! J! Q. x" q) j3 I
: Q; u( x! {$ I _+ D' u# n# m
สองมือที่กำลังยกเก้าอี้ลากออกมาพลันอ่อนแรงหลุดมือตามมาด้วยเสียงโครมของเก้าอี้ที่ล้มหงายตึงลงไป แต่ตอนนี้สมองผมไม่รับรู้สิ่งรอบตัว หูอื้ออึงอย่างไม่สามารถมีเสียงอันใดสะท้อนเข้ามาได้ เหมือนจู่ๆลูกกระเดือกก็ขยายใหญ่อุดตันหลอดลมจนจะพูดก็ลำบากหายใจก็ไม่สะดวก จะมีก็เพียงดวงตาทั้งสองข้างที่ทำงานดีเยี่ยมถึงมองเห็นใบหน้าคมคร้ามสันกรามได้รูปของแขกของพ่อได้ชัดเจนนัก; P5 ]2 n) J+ [) r/ ]
6 V, P; {7 A# }- e$ i- l2 K
" r. n9 J4 x( z3 e, L
...ใบหน้าเดียวกับที่ประทับอยู่ในหัวใจผมตลอดมา...) w' ~$ z4 X, w7 G! m* F9 A
0 X/ a! ~& d2 A9 _8 q
6 Y8 U8 u" M8 @* q" Q& g# g, U. ^0 \& e“คนเล็กเป็นอะไรลูก” เสียงของแม่เรียกให้ผมรู้สึกตัวก่อนกระพริบตาเพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่ได้มองผิดไป
- M$ [8 c+ G' t! @9 e2 Q
5 \) g# q& L% q( A; B3 F. y5 j! a& n* ~4 J0 Q
...ใช่ ‘เขา’ จริงๆ.... L& ~* O' l, V8 h! u
" R; z8 V! Q1 L1 o1 M& ]
+ F# ~( R& Y2 L9 ^+ {% B* H9 ?( d) f: R“ขะขอโทษครับ ผะผมซุ่มซ่ามไป” ว่าแล้วก็รีบก้มลงจัดการกับเก้าอี้ แต่มื้อไม้ก็สั่นเกินกว่าจะยกมันตั้งขึ้นมาได้ สุดท้ายก็ทำมันหลุดมือให้ส่งเสียงโครมครามอย่างไม่น่าฟัง
" ?3 A9 |! S6 t8 R) w
* p9 F' R# _* V. X+ i/ G! i- h6 g- i( b
“มาพี่ช่วยเป็นอะไรน่ะเรา” สุดท้ายพี่ไมล์ก็มาช่วยแล้วจับไหล่ผมทั้งสองข้างเพื่อช่วยประคองให้นั่งลงบนเก้าอี้...ตรงข้ามกับเขา+ m" ]) Q" F8 G% b2 v! _2 X, R1 B/ S
) s+ s/ H, F B9 M* l
" ~5 ]" f8 Y9 ~“นะน้องไม่เป็นไร” ผมบอกปัดเมื่อพี่ไมล์เริ่มเข้ามาลูบหน้าลูบตาอังหน้าผากเสมือนผมเป็นไข้จนพ่อต้องตัดบทนั่นแหละถึงจะยอมหยุด. X5 K- u* a2 ]5 Q% B
Z' c2 t$ ^9 o) m: c8 }% r+ [3 P" U6 @
“พอแล้วสองพี่น้องนี่ พ่อมีแขกอยู่อย่าเสียมารยาทสิ”
; h2 ?( E- D8 X% ]! C% [. l3 q& o1 O/ T% e
* {9 T }, N* O8 y, w
“แหะๆขอโทษครับ เออนี่...เดี๋ยวพี่แนะนำแขกพ่อให้รู้จักคุณตี๋ใหญ่เป็นคนฮ่องกง ฮ่าๆตลกเนอะมันต้องชื่อจีนๆไม่ใช่เหรอ ทำไมชื่อตี๋ใหญ่ ฮ่าๆ”( V+ S# l5 b3 F
" s c7 ?% l1 ?' ]
' F6 ?# ^' B* Q1 ^$ {4 D Z“ไมล์”
3 O6 X+ \! p0 d! j1 \, U
+ C% [/ _. t% W: L2 t5 ~0 b4 H6 W2 x2 A" F2 K9 _( ^7 I
“อุ้ย ขอโทษครับ แต่ผมสงสัยจริงๆนี่” พี่ไมล์หันไปขอโทษบุคคลที่กล่าวอ้างว่าตัวเองชื่อตี๋ใหญ่ ขณะที่ผมยังจ้องหน้าเขาอย่างเหม่อลอยผมอยากจะหลบสายตาลุกไปให้ไกลจากตรงนี้หรือไม่ก็ตะโกนด่าให้สาสมกับที่โดนกระทำ แต่ไม่...ไม่เลย...ผมไม่อาจละสายตาตัวเองไปจากใบหน้าเขาได้เช่นเดียวกับหัวใจที่ไม่อาจห้ามความคิดถึงที่ล้นทะลักออกมา( ]: O; T/ e4 I% B4 U
# |$ R" S/ M2 d8 I6 D% O
; I% [; @' n+ J
...ผมยังคิดถึงเขายังรักเขา ไม่น้อยไปกว่าเดิมเลย...& h/ H, o( v/ E0 G0 t+ _
8 N) g1 B, f9 o6 L) _& V8 t
I) L, O4 `, s- _, K% l7 E
“ผมชื่อตี๋ใหญ่ครับ...คนสำคัญผมเป็นคนตั้งให้” สายตาคมนิ่งเรียบแฝงประกายมองสบตาอย่างสื่อความหมาย ผมหลบสายตาวูบสองมือกำแน่นอย่างไม่อยากรู้สึกอะไรกับดวงตาคู่คมอีก...ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว ถ้ามากกว่านี้...ผมคงต้องเจียนตายจริงๆ “ส่วนชื่อเดิมที่เป็นชื่อจีน ผมจำมันไม่ได้แล้วล่ะครับ”3 u+ R& v/ s4 @5 H- Z
) D9 i. @- Z9 r6 ^ e8 Y& i$ w0 J3 o1 v0 f! A" y0 p' }3 Z& w
“คุณตี๋ใหญ่เขาเพิ่งได้สัญชาติไทยมาน่ะเห็นว่าจะย้ายมาอยู่ประเทศไทยถาวร”7 m1 f+ C; W% j0 w3 B( Z) z
9 X: W5 }* a$ l, F6 d
* G8 Y8 ^! p! _5 K5 y* h$ Yโกหก
: ~' l, R% b- Q- q! L1 A4 o
& A9 J/ q: f% q6 z+ y+ M
9 `% D; W' j3 g2 a& ^9 C% `เผาะ!
0 d1 p' K3 j2 q+ l. }. \
S9 F5 t1 ?) G3 ]& o! I7 s8 T5 L" ]3 ^- i0 `- \
“โหที่แท้ก็ย้ายตามสาวมานี่เอง”
- P' t8 c. v) R) E4 G1 V- Z0 F1 ?0 F6 n% a z
$ z* P; f3 h" i) {" m0 I pผมอยู่ไม่ได้...อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วผมห้ามน้ำตา...ความเจ็บปวด...ความสับสน...ไม่ไหวแล้ว...ทนไม่ได้แม้สักวินาทีเดียว
- r Z! K* z6 S- ^7 f% e ?9 Y: P
) P& i7 t$ l/ `ครืด% Y; W+ }# h# H W# F
$ l2 @, }$ u1 s, I# P, l- b, N4 S; j2 X3 w* ?
“ผะผมขอตัวก่อนนะครับเหมือนไม่ค่อยสบาย” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้และวิ่งออกจากห้องอาหารอย่างไม่สนใจอะไรอีก( K+ H/ J$ ?. W' Y2 v5 N, L
' A3 R' R# G: i2 ^. t
* U# n! ` A( _- t. e“อ้าวไม่ทานข้าวก่อนเหรอลูก” k: P/ O* V8 k: F6 [
$ s( c! W) l1 _3 Y9 W6 L% V
' ^3 x n2 n$ k B% n" Vรู้เพียงแต่ว่า...
`3 _2 I& f! u7 ^* K9 @ x. O4 F) U
- _0 c4 d: V( E! X, ?
“เป็นอะไรของเขากัน”: F8 T6 I' `7 E! o" e# {4 w
. [3 z9 l3 ^1 O9 c
9 v# I X1 M2 Q4 Z' n9 \; Z* t, p
ถ้าอยู่ตรงนี้อีกเพียงแค่เสี้ยววินาที...
2 Y. H) ]- }4 R+ `# y8 l
2 n' v# j6 T( @! ? a8 F7 Q1 J+ {3 l) \& Z
“หรือว่าไอ้คุณปรณมันทำอะไรคนเล็ก!!”4 K6 T" D% G' l+ i' e; g
/ z0 x, O( l) N, B0 y- r# A
' H3 w. W5 I) @. o% q0 i! a+ ~& t+ Cอีกแค่นิดเดียว...
. \! w' `+ u8 f9 w& H
0 I$ _+ o3 x" N. ~% ]" M1 o& u. a8 e5 n4 `
“เหลวไหลน่าตาไมล์”7 ~$ ~' e$ H7 g9 e4 q, Q. S
9 P' Q% k$ r6 J+ x* f0 |) O1 F/ ?- {+ ~1 x$ q V4 j
...ผมคงไม่อาจเข้มแข็งฝืนทนความเจ็บปวดกดเก็บความรวดร้าว ต่อต้านความคิดถึงได้อย่างแน่นอน...ผมไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ...
+ k- n1 l/ f% Q$ e3 |+ M4 ~! G) N( w# [7 ?" |4 w u
- H* s/ Y) K0 G5 i$ Gและที่สำคัญผมไม่อยากให้เขารู้...ว่ายังรักเขาอยู่
; N, g6 H6 J. U, \9 k: N
0 b5 l: j8 Z4 O. O1 s& h _8 o: p, g' d% a3 D( O [" [0 l
ไม่ว่าเขาจะมาปรากฏตัวด้วยจุดประสงค์อันใด...ความบังเอิญหรือตั้งใจ...สุดท้ายทางของเราสองคนก็ไม่อาจมาบรรจบกันได้อีก
7 y& ~1 y6 Y5 A: A) o, G5 _# [3 `! N+ z
- `3 L5 `. E# e9 Z
9 K/ t8 X4 L) u$ d2 \
3 ^; B* z. T+ @* O6 Xผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ยกมือขึ้นกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดหนังตาหนักอึ้งจนแทบลืมไม่ขึ้น ความมืดที่ปกคลุมไม่เป็นผล...ผมยังรู้สึกแสบตาเช่นเดิม
/ q5 z; a: F- ], H; i, X+ K5 \% i+ e1 N8 c$ D% x& C7 W0 `
3 N6 c) k* h2 F1 D/ K& p& t6 H6 @
คงเป็นผลจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อช่วงหัวค่ำ( Z# _8 z, x% F; F
& ^9 D; p7 w3 ?7 |# j4 [- ?+ D
1 M% a+ I, g }4 p8 ]! z Y( rผมพยุงร่างกายตัวเองลุกขึ้นนั่งร่างกายรู้สึกอ่อนแรง...ไม่ ผมต้องเข้มแข็ง
2 E+ k9 I" R7 T Q4 B4 a, w' a' _' ]5 R( I4 @
- Z- b- N% M B4 }# ?2 u! [ n# E
ในเมื่อมันไม่ใช่ความฝันอย่างที่ภาวนาให้เป็นผมก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงได้อย่างแข็งแกร่งที่สุด
" ?1 l0 o+ N" e. l
1 s6 C" t$ m4 z3 t$ c+ Y( n
: V# h& |2 j, F6 p$ Zเพราะฉะนั้นถึงจะไม่รู้สึกหิวเลยสักนิดแต่ผมก็ประคองตัวเองลงไปในครัวเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำเปล่าและนมจืดดื่ม
+ U. A" L/ _; Z; P
@: c- F2 E2 d3 t! G4 t
$ `0 N$ I/ H: r0 c- f! D/ W4 wหมับ" H) g; D" \5 |0 j% M7 |& d
* ^) a+ }; i: \. \3 P; t. e% K: v: Q
“อ๊ะ!” แก้วนมหลุดมือผลจากความตกใจที่ถูกคุกคามจากกอดทางด้านหลัง แต่มือปริศนาก็รับมันไว้ได้ทันก่อนจะตกแตกบนพื้นแล้วจัดการวางไว้บนเคาน์เตอร์ครัวโดยที่แรงกอดรัดยังไม่คลายลง! t: `' |4 S. @4 l p
! i# Q( l$ _% m0 R9 `5 ~4 s M* k4 D0 y# A6 E
ส่วนผมเมื่อรู้สึกตัวได้ก็ดิ้นสุดแรงแต่ขนาดตัวเท่าลูกแมวหรือจะไปสู้คนตัวเท่ายักษ์ได้
$ [& C+ }4 @2 P# i) f3 Z
5 l X" ?1 ^, a. g6 i$ ~# F H+ J+ i8 e$ z
“ปล่อย!! อ๊ะ” ผมเบี่ยงหน้าหลบเมื่อปลายจมูกอีกฝ่ายจรดลงบนลำคอลมหายใจร้อนผ่าวรินรดเรียกให้ผมดิ้นรนหนีจากการคุกคามมากขึ้น& \3 K% a9 o2 e: h8 a6 l5 r1 L4 k
. v U- \6 k' u4 X, ~ H9 X( \- h, ]. e) R! o1 ~) s4 c7 h O
“คุณเล็ก...” เสียงทุ้มต่ำส่งเสียงผะแผ่วโหยหาปลายจมูกหยุดรุกไล่คุกคามแต่ยังกดแช่ทิ้งไว้ให้สัมผัสได้ถึงลมหายใจกรุ่นไออุ่น
$ u4 f7 L, q3 X9 d# v; U! j
; C" L8 w3 l; r1 I: n( U: g
# N' @( k: J' d1 p) A9 ]4 _( Wลมร้อนที่ทำให้ผมหยุดดิ้น สองมือที่พยายามปัดป่ายจิกแน่นลงบนข้อมือหนาที่โอบรัดช่วงเอว ตัวผมสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังจะพังทลายลง
2 D# y4 t: s _$ q8 d) q% `( q6 E3 J: H5 q4 d0 G) h1 u5 M
& G+ _( P$ ?8 k# A" f+ \“...ผมคิดถึงคุณ” ผมถูกจับตัวหมุนหันหน้าเอาหาอีกฝ่าย เสี้ยววินาทีต่อมาใบหน้าในแสงสลัวก็โน้มลงมาแนบชิด สายตาที่ห่างเพียงปลายจมูกกั้นจ้องมองมาอย่างลึกซึ้งโหยหา ยามที่หัวใจผมโยกคลอนคำเอ่ยเอื้อนก็เปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักลึกที่เสียดสีกันผะแผ่วตอกย้ำให้หัวใจผมเพิ่มเป็นสั่นไหวอย่างรุนแรง “...คิดถึงที่สุด”
7 S/ {+ S* S- ^0 P& I* s n' g- J3 X7 Z6 ]6 |/ B* p' v* u8 f; h9 s
) k7 S X( A/ c# n7 M3 W$ s9 {1 iจุ๊บ5 s5 q& T/ f+ P# |
/ `2 S8 C& I& C; L& a$ e K
4 d3 L( K, l1 a3 F& ?0 [จากนั้นริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาอย่างหนักหน่วงทว่านุ่มนวล บดขยี้เค้นคลึงตักตวงความหอมหวานจากผมไปอย่างไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด ลิ้นร้อนสอดแทรกแหวกกลีบปากเข้ามาเกาะเกี่ยวสอดรัดเข้ากับลิ้นหยุ่นของผมให้ความรู้สึกกำซ่านทั่วโพรงปากลามแผ่ไปทั่วสรรพางค์กายพร้อมกับกวาดต้อนน้ำบ่อน้อยกอบโกยเข้าชิมรสอย่างไม่รู้จักพอ
, J! k, F' s C3 Y% j
, Q# x U0 Y- Q. ?# V) y/ }6 {. x9 p% h+ X2 c4 s
ขณะเดียวกันผมก็ได้แต่ยืนนิ่งรับสัมผัส ไม่โต้ตอบ ไม่ผลักไสหรือแม้แต่ห้ามปรามฝ่ามือร้อนที่เริ่มคุกคามไปตามร่างกาย ทำได้เพียงใช้นัยน์ตามองเปลือกตาสีเข้มเบลอเบือนที่ปิดสนิทเนื่องจากเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสวาบหวาม อีกทั้งน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้แต่สุดท้ายก็ยังคลอหน่วงรอบหน่วยตายิ่งทำให้ภาพตรงหน้าไม่ชัดเจน# c6 E$ k, }# L" Y0 R/ W: R* u3 h( Y% o
" d& m- t- c8 U: Z. C3 q# [: {8 r
เขาจะรู้บ้างไหมนะว่าสัมผัสของเขาทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากเช่นไร...จูบของเขาเสมือนยาพิษที่ถึงแม้รสชาติปรับให้หอมหวานนุ่มลิ้นแต่สุดท้ายก็พรากลมหายใจไปอย่างช้าๆ...ฝ่ามือที่ลูบไล้เปรียบดังมีดปลายแหลมคมกรีดลึกลงบนเนื้อหนังให้เจ็บแสบทรมานไปทั่วร่างกาย3 H: w4 J' J. i
( s- [- s5 w: p+ w( {7 ^* X9 W) s3 ?! H. B9 ]- A
ผ่านไปนานแสนนานความขมขื่นแสนวาบหวามก็จบลง
; C& B9 u' A# K+ \3 {$ M4 \' \8 ^- s4 w- Q3 H7 }! e% _8 e9 S
( c+ [" {% ?8 }# R
“คุณเล็ก...” ใบหน้าคมถอนออกพร้อมกับเปลือกตาเปิดปรือขึ้น ฝ่ามือที่ประคองท้ายทอยเลื่อนขึ้นมากอบกุมใบหน้าพลางใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยหยาดน้ำตาบนผิวแก้มให้อย่างอ่อนโยน1 C2 Q- M6 T+ @0 p; a' a" U- E" _) E
7 }2 y0 |7 M3 Y& S" q
9 z4 a3 r( P; t
“ผม...”
# W( H2 h7 E2 y c
0 ^7 q- g- o( j/ B' {) b, T& V
( ^2 F( \) V, n0 A& p“พอใจหรือยัง”
) a P' T$ `; `( A9 ^# |+ f+ s
0 e- S% f+ b! j- I7 p2 r2 y3 C4 p! w- n7 r1 M/ u! `( B
“...”
. w" h, m& |$ e# k- b2 |% w7 @4 \( K5 E* z3 y" X; z7 y2 w
' S( m/ c) U7 o5 F& |2 j y
“ถ้าพอใจแล้วก็ไปสักทีกลับที่ของนายไปได้แล้ว!!”ผมพูดเสียงเรียบเย็นชาไม่ได้ตวาดหรือตะคอกแต่อย่างใด3 _. h# p1 _- T
* x$ _4 `8 h) i2 V4 G! U
( B0 w8 f/ v& \
เขารั้งผมเข้าไปกอดแน่นอีกครั้ง
$ n+ ~- D3 m, @4 V
) k! d0 o4 F% d: o
# q, m. G8 r+ j* r, g3 Q8 I: P" d( ~“ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้วที่ของผมคือข้างๆคุณ ผมขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง คุณฟังผมอธิบายก่อนนะ...”
( M5 ]* v& Y7 H. z) V- q- M) ]; ]8 ?/ N' [. n. h! B
) ~' _& s& i0 I
“ถามฉันสักคำหรือยังว่าฉันต้องการหรือเปล่า” ผมพูดแทรก ซึ่งก็เพียงพอให้เขาหยุดเสียงลง ผมจึงออกแรงดันแผ่นอกกว้างซึ่งคราวนี้เขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี6 W7 v: G1 i( u& w6 B" A
1 S a/ }0 U$ E/ a7 H
2 a5 J# p. _# v5 d
“ฉันไม่ได้ต้องการนายแล้ว...คุณจิ่นสือ” จบคำผมก็ดันเขาออกให้พ้นทางแล้วเดินจากมา
f$ e" `' o# u' W* N% s% J
u% v# e% H/ T; L/ c; f( E) }4 ]6 I2 [6 z: z
“ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะเลิกรักผมแล้ว”
( T2 Z. c: J/ _1 v8 d" [
- w5 Y: H: s4 Q6 k+ |. P0 S
4 Q$ m: f& b' l nปลายเท้าผมชะงักลงแต่ก็ไม่คิดจะหันหลังกลับไป
: k4 q0 a6 W, w1 S* l3 a
/ N1 h% g! a. s6 X* `4 g
' b- [8 x: y: \' e& C' W“รักงั้นเหรอ มันไม่ได้สำคัญอะไรอีกแล้วล่ะ” ผมกลืนก้อนสะอื้นลงคอพร้อมกับเค้นเสียงที่ตรงกับหัวใจผมออกมา “เพราะมันลบล้างกันไม่ได้เลยกับการทรยศหักหลัง”
* t& B6 s. v' i# g% v6 j# s. b; T0 P2 V4 z$ j
2 Q# G8 k6 d2 {- ^! N1 q
ใช่แล้วล่ะ...ต่อให้ผมรักเขามากมายแค่ไหน เราก็กลับมาคบกันไม่ได้อยู่ดี...เพราะผมคงเชื่อใจเขาไม่ได้อีกต่อไป แล้วการอยู่อย่างหวาดระแวงมันจะมีความสุขได้เช่นไร
9 {3 S1 ]- W3 Z/ d" `7 _ g. s/ t& J& k2 y5 q( r
9 H' b) C. ~+ y0 |) x# O
แม้แต่ประโยคที่ว่าเขาจะกลับมาอยู่ข้างๆกันผมยังไม่ปักใจเชื่อเลย...ผมไม่มีทางเชื่อว่าเขาจะทิ้ง ‘คนๆนั้น’ เพื่อมาหาผมได้4 o6 J; q7 w- s' `
; T G' w4 a9 j
2 J' C, P! m/ h: o8 u
มันก็คงเหมือนกับทุกครั้งที่สุดท้ายแล้วคนโดนทิ้งก็คือผมอยู่ดี...% k* O( Y u# N( ?6 E9 J8 ~
1 y+ Z" r$ A8 i$ ^2 U1 Z9 B
1 A8 ~: s5 S. q7 ]% ~! F% @$ m p- p, n" _4 X9 L
3 H- ^$ {2 f; m- h
& G& R' l$ O. B; D! v" _
คิดว่าคำพูดของผมเมื่อคืนมันจะทำให้เขาถอดใจหรือเปล่า...ขอตอบเลยว่าไม่ เพราะเช้ามากลิ่นหอมของอาหารยังลอยโชยมาพร้อมกับประโยคแสนชื่นชมของแม่2 a: d8 q& z- \ l0 T3 m
6 Q7 Y4 a9 ~4 q7 Y6 u
! a( f5 k) M7 R. L5 D) e/ K6 c8 {8 y
“เช้านี้เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่ฝีมือคุณตี๋ใหญ่เขาอร่อยมากเลยนะลูก พ่อกับแม่ลองชิมมาแล้ว”
- W6 `3 H8 Z5 a# j5 X! ~/ k0 ~( t4 l; Q
" \4 s% t$ x9 J3 _. s9 m ~ผมมองชามเกี๊ยวตรงหน้าก่อนมองเลยไปยังอีกคนที่ส่งยิ้มบางตอบกลับมา จึงตัดสินใจคว้ากระเป๋าเอกสารแทนการหย่อนก้นลงบนเก้าอี้เหมือนอย่างเช่นทุกเช้า# K$ D, h6 L, z# h" V
& X% d8 ~5 Z5 d$ d$ q6 O; J4 b; @0 w3 u. }1 F- Y/ N% S! @( o
“ผมไปทำงานก่อนนะครับแม่พอดีวันนี้มีประชุมกับฝ่ายศิลป์”% P* H0 V; K; v9 o9 d
2 E4 D' ^7 H3 y% Q+ A0 \3 A6 l* \3 b
“อ้าวไม่ทานอาหารเช้าก่อนล่ะลูก”
4 G: [5 [8 x9 }9 U& w
) ~: V* C# L: |" ~( L9 ~( Y! y& x2 S0 V* {) o
“ไม่ล่ะครับผมกินไม่ลง”
* E2 i) n; E* ]3 j, s9 c; R" A" P0 x% z+ N7 G
" X( D( n6 Z" {) A" X. ~แล้วผมก็เดินออกมาเลยไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าอีกคนแต่หางตาก็เผลอมองเห็นสีหน้าผิดหวังได้อย่างชัดเจน มันยังคงซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งเรียบเช่นเดิม จึงขัดใจตัวเองอยู่ไม่น้อยที่ยังอุตส่าห์มองออกอีก( j- i1 [8 w# D
5 d/ U( z5 ~, I" F
3 [' E6 ^* E8 x2 u0 n
โฮ่ง% n; p5 W3 W/ K( }1 g1 E8 }6 t. W
7 A1 y; h1 c, `1 r( j# i. Y; P _2 j3 z: l* l
แต่แล้วก็ต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อข้างรถนิสสันมาร์ชของผมมีเจ้าหมาขาหักนั่งหูตั้งรออยู่
% X. I2 M* A/ l1 i4 e
! D7 P/ v( @, S% ?2 y! U& a2 w5 A& ^0 D2 k% Z' X
ผมเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งยองลงตรงหน้ายื่นมือออกไปและแทบจะทันทีเจ้าตี๋น้อยก็ยกขาข้างที่หักขึ้นมาวางบนฝ่ามือ; W; X5 q% B- r% l8 U- g; ^" U
! M+ d# }" d) z& `
$ J [# s. }0 J: x8 [3 T4 A% b“คิดถึงจังเลย~” แล้วฉลาดอย่างเจ้าตี๋น้อยน่ะหรือถึงจะฟังไม่ออก มันจัดการกระโดดโถมเข้ามาในอ้อมกอดผมพร้อมทั้งส่งลิ้นสากมาเลียใบหน้าจนแฉะน้ำลายไปหมด " W- |& h' M i* a3 }
: ]3 G1 R/ |6 h. Q
|! F5 f) f6 \( V1 I4 E
“โอ๊ยพอๆพี่เลอะหมดแล้ว ฮ่าๆ ไม่เอาๆเดี๋ยวโดนขาเดี้ยงกว่าเดิมนะ” ปล้ำเล่นกันอยู่พักหนึ่งจนผมล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งแผ่กับพื้นนั่นแหละมันถึงจะยอมหยุด
/ C' i& @6 I# @) K8 K- v
2 {' ~9 v1 |% n. z4 S7 g+ }: R8 E0 x- E
ผมก้มลงจุ๊บเหม่งเมื่อมันยอมสงบเสงี่ยมนอนหมอบลงไปก่อนให้รางวัลด้วยการใช้สองมือประคองให้หน้ามันแหงนขึ้นมาแล้วจุ๊บลงบนปลายจมูกสีดำ2 K1 m0 B+ I* `
3 a0 i6 d. D+ l! v
3 p, {' X! V) I% K" Y8 }4 E+ e' @+ S
“อยู่กับพี่ด้วยกันที่นี่ไหม ไม่อยากให้กลับไปเลย” พูดพลางลูบหัวมันอย่างเอ็นดู เพิ่งเจอกันได้แค่วันเดียวก็ต้องจากกันอีกแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมาผมคิดถึงมันมากเลยนะ แค่คิดว่ากลับมาจากทำงานจะไม่ได้เห็นมันอีกผมก็ใจหวิวๆแล้ว“หึ ไม่อยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องมาอ้อนเลย”
3 p" e! @. D) K3 q$ s9 D$ ^0 Y3 g4 o- x+ t$ W/ j: S
2 |' \$ t U% u7 S3 B
ก็มันเล่นเอาหัวมาดันๆถูๆขาก่อนนอนหงายท้องพลิกตัวไปมาซ้ายขวาแล้วทำเหลือบตาเหลือกมองมาอ้อนๆชิ ยังจะมีเสียงคราหงิงด้วยนะ a. o( I! w" ^! l
% D2 v, {" v+ l$ d& a
6 C2 r" r# l( R3 t5 [5 V: gฉลาดไม่มีใครเกินเลยเจ้าตี๋น้อยผมเนี่ย!!
9 A' @, M, r" H- u+ H9 Q6 K/ T# d9 U* M! V
4 j/ z! \" [6 V“ท่าทางมันจะชอบน้องนะ กับพี่มันโคตรหยิ่งเลย” ผมหันไปตามเสียงก็เจอเข้ากับพี่ไมล์ในชุดออกกำลังกายยืนเท้าเอวมองไปยังเจ้าตี๋น้อยอย่างหมั่นไส้; h- ^2 c0 T1 i( L3 e' y
. }! z( b: p7 p- _9 t9 Y4 b% n7 \/ C" J! \7 _
“พี่หน้าตาไม่ดีล่ะสิ”
, h: l8 u' d' L8 n4 l2 P$ q" h0 l1 Z0 M8 v. k; L
! r) L) X7 D! W6 M, w6 O, r. A# {4 `
“โห ช่างกล้าแต่พี่หมั่นมันจริงๆนะ เมื่อเช้าลูบหัวเล่นหน่อยทำเป็นสะบัดหนีทีกับน้องล่ะอ้อนเอาๆอย่างกับเป็นเจ้าของมันอีกคนแน่ะ”+ o- J* P- K3 r
$ s! k$ {7 h: f0 A x2 Y
$ H5 p! Z- W" eอึก พูดเหมือนมีตาทิพย์3 r W: y3 S+ f8 b# w; B6 N5 o
) q3 h6 \. U& D1 s) P. i
+ G5 e1 r2 u W! K) ?" s“สงสัยมันถูกชะตากับน้องมั้ง เอ่อ ผมไปทำงานดีกว่าแล้ววันนี้พี่ไม่เข้าบริษัทหรือ” ผมเปลี่ยนเรื่องพลางลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่
9 I2 O( s! q$ Y/ {0 p9 v8 W+ G% f2 {+ k* {
! g2 G8 m% ?( K8 a, f1 S' M
“เข้าช่วงบ่ายพอดีเดี๋ยวพี่ต้องเข้ากรุงเทพฯไปส่งคุณตี๋ใหญ่ขึ้นเครื่อง”
1 W" a- I Y- Q# y( T7 \$ Z& @ G" Z9 K/ z/ [6 p
2 m* ^ w+ a, J; l
กึก( N* B; h% w# H8 _
0 T( y2 D, b' e n: r% n: P
" C& v: o8 g N) |* F+ {! q! @5 K“เขาจะกลับวันนี้แล้วเหรอครับ”
) i1 k: q3 ^" f* `- v8 I0 I( J
/ B- ^# x) o, s" i4 ~* E; d: Z4 u R- Z
“น่าจะนะพ่อว่ามาอย่างนั้น”
0 V" p! w- L; n6 u! z$ A w2 f
7 s+ `3 t2 O2 l% P' }/ P, b, M! g8 @. C9 Q+ g P1 M
ผมนิ่งไปก่อนค่อยๆก้มลงไปมองเจ้าตี๋น้อยตรงหน้าย่อตัวลงแล้วใช้อ้อมแขนกอดมันไว้แน่นพลางซุกใบหน้าเข้าหาขนสีดำขลับ+ g4 B+ m/ w4 Z& y: k9 H7 H2 L
5 y+ V- }; F- z ]+ q' |! X
* d" `5 y5 q; e ^5 }7 x5 J
“ฮึกกอดลานะตี๋น้อย”
- G [" a6 F0 @: S! ~; t; f2 [, @2 i2 S# z. _' w
9 H: z0 W0 W5 y0 l4 Z“หงิง” ซ่า~ซ่า~& t- B9 u( v8 B: H5 Q
. C% w" \. y: x! o7 t$ l
2 \$ V& Y5 z5 J9 eสายลมโบกพัดลู่ใบหน้าหอบเอากลิ่นอายของน้ำทะเลโชยเข้าจมูกพร้อมกับพัดพาเอาเกลียวคลื่นสาดซัดเข้าหาฝั่งจนเกิดฟองสีขาวล้อกับหาดทรายเนื้อนวลละเอียดตาบรรยากาศที่ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้น& J+ C# L e! f) D
" J. y5 @: o& T; `0 C( n
7 q( s: ]1 F; z! w$ m; @ยิ่งช่วงนี้มรสุมเข้านักท่องเที่ยวจึงบางตาลงเลยได้ความเงียบสงบอย่างใจต้องการ..., s. E v* Z% I2 e& F
. j0 d% I+ n7 U; [" B: D; N& C( D
5 Z* g% ^; Z+ z' Mแม้จะเป็นคนไล่ให้เขาไป แม้จะบอกว่าเราไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้ แม้จะเป็นคนที่ทรยศหักหลังกันอย่างเลือดเย็นแต่สุดท้ายก็อดจะวูบโหวงในใจไม่ได้ $ i% b, x7 x# i$ B8 Z; F) L
* k" p2 l) v6 {5 V8 F" n @) Z
z) r# j- g7 i. j6 g- w* G
หลังเลิกงานก็เหมือนเช่นเกือบทุกวันที่จะมานั่งปล่อยใจลงทะเล ต่างกันที่ทุกทีผมจะหนีความวุ่นวายไปหาดนางรำหาดทรายสีขาวเนียนละเอียดตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าครามสดใส รอบเกาะมีโขดหินสีน้ำตาลเข้มจัดวางตามเป็นแนวอย่างที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ไว้กลมกลืนกับประติมากรรมรูปปั้นพระอภัยมณีกับนางผีเสื้อสมุทรอันเป็นเอกลักษณ์ของหาด
2 p" n* U$ \8 M g' a h) r; e" \$ E4 n% k1 H: C& w
* i4 W i) T+ i; }+ }0 B; H( Bแต่วันนี้ผมมายังหาดพลาที่ถึงแม้น้ำทะเลจะสีสวยสู้หาดนางรำไม่ได้ เนื้อทรายไม่ขาวละเอียดเท่าซ้ำยังมีแนวปูนสูงเกือบสองเมตรกั้นชายหาดเอาไว้ แต่อย่างน้อยหาดก็ไม่ได้ปิดตอนหกโมงเย็นสามารถให้ผมนั่งอยู่ตรงนี้จนถึงเมื่อไหร่ก็ได้อย่างใจต้องการ - h7 Z7 |& M4 l9 t6 }
' P4 ?9 D# |- E5 r1 I) |) V" U
' h( W* [) b/ f% l
ผมก็เชื่อว่า...หาดทุกหาดมีมนต์ขลังของมันอยู่..8 x& Y- V) Q! n; n/ n( N V n
! p2 A& C7 o& Z# L+ y7 ~
% h0 T9 O- r- f4 v2 e- cอย่างเช่นเวลานี้ผมนั่งมองพระอาทิตย์สีส้มกำลังจะจมหายลงในทะเล แต่ยามจะลาลับก็ยังทอแสงสีทองลงบนผืนน้ำสีดำให้เกิดประกายวิบวับดั่งดวงดาวนับล้านจากฟากฟ้าเต้นระบำปล่อยแสงระยิบระยับแข่งกัน
. L1 [/ y8 k/ D4 s& R9 @: Q% |2 N
4 p3 H8 k- M4 G4 W! x! e( d& C' E, H8 k3 | u+ W. r& F" ^
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ& H9 o- a. b7 Z" e2 i0 F
, A v# T' Y9 B, ?6 z
' p: P- c2 y9 c* H7 @& vผมหลุดจากความคิดเมื่อเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น
$ Z. ?# m$ ?5 v" e3 X1 W! x1 e' j# N: v
* z" r' E8 v6 _+ J“ครับแม่”1 ]+ ~5 U" j7 j Q
& O$ P$ f# A/ O) w% _
; s* A- {$ O& ?! s- E8 l“อยู่ไหนน่ะเล็ก มืดแล้วนะลูกยังไม่กลับบ้านอีก”$ g. }: d8 P% ]8 v
! C* T" T+ G2 O. h" v! C
6 b& F) {+ S- p) k0 L' `" _* O# y“ผมอยู่หาดพลาน่ะครับ”: x# Y N% h7 s% ~4 p: R
( c7 p, V0 a: N8 e
1 G, H0 q& O! u. l* J1 ~2 X3 ]" p
“ถึงว่าตาไมล์ไปหาที่หาดนางรำไม่เจอ ทำไมวันนี้ไปไกลจังลูกทุกคนรอทานข้าวอยู่นะ”# Y$ P I; M3 ~- N
+ M, Z) I$ {" H9 I' D: R% S" y, |( L9 r) W. b7 N) B; Q
“ทานกันได้เลยไม่ต้องรอครับ เล็กว่าวันนี้จะนอนค้างที่หาดคงไม่กลับบ้าน”เสียงแม่เงียบไปสักพักหนึ่งก่อนเอ่ยเอื้อนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอาทร% I+ C. E2 d, t: [+ z# [% `7 C
5 v- ?. m' y0 ] | R. {: Y: G% |3 Z
; w, U' e# C3 E8 e& m! ]8 e. f“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก”* M7 |9 D0 B, W3 R" h
8 A- v; P9 s" Q- S/ L; V
* ~' f8 q1 r0 C2 A“ผมแค่อยากนอนฟังเสียงคลื่นน่ะครับแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ รักแม่นะพรุ่งนี้เจอกันครับ”/ n2 J: A& F. N8 \
' B1 v' J1 o' f8 T( }- P6 ~# ?
1 W% X. ?: l! |6 Xวางสายจากแม่ไปแล้วผมก็นั่งทอดสายตาไปยังผืนน้ำทะเลสีดำกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจากเย็นย่ำเป็นหัวค่ำมืดสลัวและ ณ ตอนนี้ มืดมิดเงียบสงัด...ทุกสิ่งอย่างถูกความมืดปกคลุมมีเพียงแสงจันทร์เรืองรองสะท้อนให้เห็นรูปทรงเรือนราง โชคดีที่ท้องฟ้าเปิดโล่งไร้เมฆบดบังจึงได้เห็นกลุ่มดวงดาวพราวระยับแข่งกับผิวน้ำดั่งภาพสะท้อนของกันและกัน; B/ |4 q" ~' _- j# H
) X, [6 i9 _! D6 ?9 q0 g6 C' K% Z) g
8 z3 R9 p' Z+ ]) b3 M“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกครับ”
6 o8 I" F: S3 m, N
0 d4 [2 V4 m% G! `% `8 K" _$ E- H6 m
ขวับ
. O: p& j6 ^+ x( U$ L
^ h" D1 u7 _: T6 v2 A
; F$ G$ D; s2 i2 |' N% @! Lผมหันไปตามเสียงของคนที่คิดว่าบินกลับไปฮ่องกงแล้ว แต่ ณ ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าผมในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นอย่างที่สมัยก่อนเขาชอบใส่...สวมทับด้วยเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงตัวคุ้นตา...ตัวที่ผมซื้อให้
; w; b7 c6 U+ N+ D3 w% m7 e! R: D& I3 c
# R5 i9 d. X6 b, F; Zฟึ่บ!' B, z& z! d9 h6 W9 S
# M- H7 n# Q6 c; u2 w; y% G3 l: F3 b/ I* F# ^+ z
ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีทันทีแต่ก็ช้ากว่าอีกคนที่เข้ามาคว้าต้นแขนเอาไว้
! t1 x& c# k- q7 F+ ^
- }# w" r7 w6 s4 ^% `) i1 l- S' J' E
“ไหนว่ากลับไปแล้วไง!!” ผมสะบัดมือหันหน้ามาตวาดสุดเสียง
! \) Q. O3 o+ O: A- I( j6 c+ R* d- z8 m( ?" q6 o
8 l- f# \2 J8 M9 a0 I; R/ ~“จะให้ผมไปไหนก็หัวใจผมอยู่นี่!!”
# n9 u0 A2 I9 j1 Z2 t
8 S& h# B; H+ Z9 p9 M* ?2 Q! R4 H
% _# m4 A$ S1 g“ไปตายซะไป!”
$ _- l' }7 D3 h! H0 a2 u! M* J/ a1 n- V6 a0 W4 W0 c# w
) V6 A5 Q, d( nไม่ได้คิดเช่นนั้นแต่ปากมันไปเองเหมือนเป็นปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติเพื่อปกป้องหัวใจตัวเองจากประโยคกลลวงที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น
% p( q( r) e# P; p: C6 g& D7 c( q8 B! ?
0 g8 @' |: p$ s0 P, L" r# x...เมื่อก่อนเคยบอกรักที่ไหนกัน..., P7 w+ v) L" E, o
1 f- L: x% X" l. ]; w& Q% w; U
( E( ?9 A$ W! ~$ [( s% c }“ผมรู้ว่าผมเลว แต่ช่วยฟังกันหน่อยได้ไหม”
6 b9 @9 Q2 P; U8 O. ]+ x
) {* X8 ^' _" q% E" l
$ ^" A$ B0 i; x6 o6 F9 P“ไม่ฟัง!!! ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น! ไม่ฟังๆ” สองมือยกขึ้นปิดหูแน่นพลางนั่งคู้ทิ้งตัวลงบนปลายเท้าศีรษะส่ายไปมาอย่างไม่อยากรับรู้อะไรอีก
; H' T1 ]) T; V, K6 U
* f& \0 k( k d ?$ l* X6 H
m( W& R, {2 f i* @8 ? R+ w“เล็ก...คุณเล็ก!!”
! ? G7 k( `$ q$ d) `5 m
$ y$ m% r! ~: k5 c! G" k/ H# y
9 P2 s7 p' k+ K8 @2 X: `! Gเพี้ยะ ปั่ก ตุบ$ Z3 a* t# ^. r' K; A
% _( Z$ B$ O; M" x$ k0 o$ y. I; B
1 [: O$ I* F3 z2 c1 G
ผมยกมือขึ้นปัดป่ายกันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้
+ D* ~$ p4 N& a' V" x* M& O$ Z- x$ }7 E1 N! n
0 u& Z* {! Q, N3 _( t“...!!” สุดท้ายเขาก็ยอมล่าถอยออกไป ร่างกายสูงใหญ่ยืนนิ่งใช้สองตาจ้องผมอย่างผิดหวังเสียใจแต่เชื่อเถอะไม่เท่ากับที่ผมเคยรู้สึกหรอก ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงคือ...ค่อยๆเดินถอยหลังห่างออกไป...โดยทิศทางนั้นเป็นทะเลแสนมืดมิดและน่ากลัว6 M% U# h1 @3 p) A& ?8 o3 I( B
' i- W. @* j* ?' X( m
/ g0 [) n) _0 x7 ^& Jช่วงขายาวค่อยๆก้าวถอยหลัง...ทีละก้าว...ทีละก้าว โดยตลอดเวลานัยน์ตาคู่คมยังจ้องมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตาระยะห่างของเราสองไกลห่างกันเรื่อยๆ จนกระทั่งเท้าทั้งสองข้างของเขาสัมผัสกับระลอกคลื่นร่างกายผมก็ผวาเฮือกจะกระโจนไปหา...
: H) H5 ?- Q! q- |7 I# G( w- |, {( n
5 {* W8 @( p7 G6 Y4 d7 }
....แต่ก็หยุดตัวเองลง...มันเป็นแค่แผน...เป็นแค่เล่ห์กลให้ผมหลงไปติดกับ...เขาไม่คิดจะตายจริงๆหรอก...ก็แค่อยากให้ผมใจอ่อนก็เท่านั้น...$ n- p: h# m0 `# m/ X; ]
; i' t6 M [5 o: x \, C1 h9 q
$ v, b2 T% n+ E; |) ?, c$ Uซ่า!~ ซ่า!~
9 p5 d6 n5 P4 G1 e; B# w4 y- a8 }9 U
G& H' X# Q; b$ M' |4 t1 I. ^7 v- S( |* y
เสียงคลื่นไม่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอีกต่อไปแล้ว ตรงข้าม...มันกลับเหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่งให้หายไปในความมืดมิดอันน่ากลัว...ความรู้สึกร้อนรุ่มกระสับกระส่ายเกิดขึ้นกับตัวผมจนไม่สามารถที่จะทนอยู่เฉยได้อีกต่อไปสองเท้าวิ่งลงไปยังริมหาดพร้อมกับตะโกนเสียงกึกก้องแข่งกับเสียงคลื่นให้คนที่อยู่กลางทะเลหยุดกระทำบ้าๆสักที
5 _. G) u }; j* C2 [9 J) l. h; r& k
' C; G: S7 K+ \9 H
“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!! จะบ้าหรือไง อยากตายจริงๆใช่ไหมฉันบอกให้ขึ้นมา!!”) T5 m+ }9 ^8 I' D5 T
& h' v" Q( o D- U! M1 l- J O/ t8 a) @( m1 M' n0 Y% N& J5 s; D
ซ่า~ ซ่า~
0 U; u. R) J+ h2 \- T2 g* E8 g# T# F5 r/ X& t5 R
$ @( ^2 |9 \2 d3 j7 x# F% {# eเขายังคงเดินถอยหลังต่อไปเรื่อยๆขณะที่สายตายังจ้องมองกัน แม้จะในความมืดอันห่างไกลผมก็ยังเห็นแววตาแน่วแน่ของเขาสายตาที่ว่าเขาจะไม่ยอมหยุด...จนกว่า...
+ J* S0 b4 p- ~- C, ], I: q. R. A% B1 H' ^
}, X2 w; O, {% Y! L
ครืน!~ ครืน!~ }9 P. R8 `: \" D' n
( z" W' b$ T7 }. v; M5 z
4 h e% c- G( X9 Y) M4 B5 z( m
ผมแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดมิดที่บัดนี้ไร้ประกายดาวด้วยเมฆหมอกก้อนดำทะมึนเคลื่อนตัวมาปกคลุมทั่วพื้นที่เสียงฟ้าร้องครืนพร้อมกับลมกระพือพัดโหมเป็นสัญญาณว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าลมฝนต้องกระหน่ำลงมาแน่นอน. Z& A. t' K' F, L( G
/ e! z" k) a5 Q( Q( F1 f1 R
$ U( K" ~( w# D% V) w# t( i' r" K }
นั่นยิ่งทำให้ผมร้อนรน หันไปมองอีกฝ่ายที่เวลานี้ถูกท้องทะเลดำมืดกลืนหายไปจนถึงช่วงอกแล้วมิหนำซ้ำสายฝนยังเริ่มโปรยปรายลงมา ลมพัดโหมให้ใบไม้ต้นหญ้าปลิวลู่โน้มเอียงตามแรงลมเม็ดทรายกระจายขึ้นฟุ้งทั่วหาด ผืนน้ำที่นิ่งสนิทเริ่มตื่นตัวโยกคลอนก่อเกิดเกลียวคลื่นตีกระทบจนเกิดเสียงเซ็งแซ่ช่างน่ากลัวจับใจ7 p3 S5 {3 h- c3 `
$ N" T" C" b, _! U$ K# f6 U( n" `; W. z+ @; M w
แปะ แปะ แปะ
/ r; E' u9 N1 |' h3 t/ o3 u! f) |* Z7 }+ D
q# S( X* ]2 }' [: u, _4 A“พอ!! เลิกเดินลงไปได้แล้ว! ฉันบอกให้นายหยุดแล้วขึ้นมา!”+ U2 I! p6 J+ I) w/ [
" C, s, o/ h/ Z' V* g) v6 ?
) b0 @2 s; X3 O# @" x3 ?2 Mครืน!~ ซ่า!~ ( M& Q! R" y# q3 g& b- ^1 |6 M- m2 u
4 g# ~0 u5 Z+ g+ i8 r# B3 d: ]
เปรี้ยง!!
# N+ J. g- _" o4 f0 @# O! H/ |; }0 P: t* G+ C$ E, [
. @$ R* U$ g& c) E6 M+ {( [
ผมวิ่งสวนกระแสคลื่นที่เริ่มก่อตัวขึ้นสูง ตีแหวกแรงต้านลงไปกลางทะเลแต่ก็ไม่สามารถถึงตัวเขาได้เนื่องจากเขาอยู่ลึกเกินกว่าที่ความสูงของผมจะเอื้ออำนวยผมลูบละอองน้ำที่กระเซ็นเปรอะใบหน้าบดบังการมองเห็นในขณะที่ตะโกนก้องอยู่ตลอดเวลา
3 Y) W3 j0 y3 S2 P& q
% h7 \: ^4 b8 K( ]
4 p0 Y6 B1 E; z% q“ขึ้นมา! อยากตายจริงๆหรือไง!!”/ D. u c8 h5 p1 }; i$ x
. s* K- [) O) n' E3 y* X8 C9 d7 q9 G; v: X, H
“ผมรักคุณนะคุณเล็ก ขึ้นฝั่งเถอะครับมันอันตราย” คราวนี้คนที่เงียบมาตลอดเปิดปากตะโกนกลับมาเมื่อเห็นว่าผมเริ่มเดินลุยน้ำลึกลงไปอีกครั้ง
& G7 n: T3 g1 d0 X. h
3 d' p4 g5 F# b6 S
3 S5 Q+ y+ ^- T- @* x9 h; L/ w) L: J“มาบอกรักบ้าอะไรตอนนี้ ขึ้นมา แค่กๆ ขึ้นมานะ! บอกว่าหยุดเดินได้แล้วไง!”
( x2 Q' D3 y: i( o
/ H$ e0 X+ c& W; b: R
: ?% o8 N: ?9 bครืนนนนนน! ซ่า!~
! r7 |; S; C! u3 R5 X) |* _' U$ s3 Z+ a; N9 y0 b5 J
1 o) ]* W0 U% C; r' k
“คุณเล็กกลับไปมันอันตราย! ผมผิดจนไม่น่าให้อภัย ทำตัวน่ารังเกียจสมควรแล้วที่คุณไล่ให้ไปตาย แต่ผมรักคุณนะ รักคุณจริงๆ” ผมพยายามเดินเข้าไปหาเขาจนตอนนี้น้ำปริ่มริมฝีปากแล้ว
* E L: T( {4 l0 m$ X: b9 M5 V/ h
* P. k# P* Z7 [' @2 |) k3 \/ w+ Z1 N" B" u8 Z* ?
“ฮึก ฉันไม่ได้อยากให้นายตายจริงๆสักหน่อย...ฮึก แค่กๆ”
) B- `1 ]. f, a) m& S0 f; G2 z3 m* C8 r f, u
# R8 D9 p. ~! [4 E- \: x
ตูม!!1 C7 o/ q7 d1 F# V: z: t
( v" m3 q5 }5 h c0 H
. {* U; q$ O) Y) t% f: \! N
ในจังหวะที่ผมเดินแหวกน้ำพลางตะโกนโต้กับเขาอยู่นั้นคลื่นยักษ์ที่มาจากไหนไม่รู้โถมแรงเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัวร่างของผมดิ่งลงสู่ความมืดมิด ลำตัวถูกเกลียวคลื่นพลิกกลับกลายเป็นสองเท้าลอยคว้างสัมผัสความว่างเปล่าแต่เป็นสองมือที่ตะกุยตะกายสัมผัสพื้นทรายของก้นทะเลลึก
$ h6 H- F$ N# s$ m' ^# e' W! r5 S! i; T5 k+ _
; K% u) f2 a3 l7 {; a: F
ผมพยายามตะกายเพื่อให้ตัวเองโผล่พ้นผืนน้ำ แต่มันช่างยากเหลือเกินกับการต่อสู้กับเกลียวคลื่นอันบ้าคลั่ง ยามที่น้ำเค็มไหลบ่าเข้าจมูกเข้าปากแทรกซึมแย่งอากาศ ดวงตาแสบพร่าระคายเคือง
4 G! _ Y" C& G$ R9 d6 g+ c) |1 L: s6 M. R) j2 z% G$ k
4 `% q! V- ?6 L2 g- a
หมับ5 h; I9 }3 \" h/ c+ ~4 q
" v3 m" I7 g" u9 k, ^- ~0 h
/ c7 ^5 f. G/ m. \! ^
แรงกระชากที่แขนดึงผมจากก้นทะเลลึกสู่ด้านบน เมื่อโผล่พ้นผืนน้ำสู่บรรยากาศที่เต็มไปด้วยออกซิเจนให้ผมสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างตะกรุมตะกรามพร้อมทั้งไอสำลักไปพร้อมๆกัน
1 G( V! S7 c* H% j ]' ?& D) g/ X) M% Y
$ ]2 f/ C3 f, v0 Y
“คุณ...เป็นไงบ้าง” เจ้าของมือหนาที่ช่วยดึงผมขึ้นมาและยังช่วยลูบใบหน้าเอ่ยถามด้วยเสียงเป็นกังวลใบหน้าหวาดกลัวของร่างที่ผมกำลังเกาะยึดทำให้ผมร้องไห้โฮออกมา พลางใช้มือข้างหนึ่งทุบตีเขาไม่หยุด( x4 h8 J6 \7 ]* \
7 u& S, h: N R( \
" Y* X+ g/ G: o$ i3 ?* N* \* x
“ไอ้บ้า ฮือออ ไอ้หมาบ้า นายเป็นต้นเหตุทำให้ฉันเกือบตายอีกแล้วนะฮึก ฮือออ” ผมสะอื้นไห้ไม่หยุดซ้ำยังไม่คิดจะออมแรงมือปากก็พร่ำด่าอย่างเจ็บแสบ...' U) d; X( R; A' U/ B
7 C3 K7 T# E% ]2 Z) S0 Y" P
$ \. {) A' J3 z+ o+ G7 hแต่ใครจะรู้ดีไปกว่าใจผม...ว่าสาเหตุที่หลั่งน้ำตามันมาจากความเจ็บใจตัวเอง...ที่ลึกๆแล้วก็ไม่สามารถโกรธแค้นคนตรงหน้าได้เลยซ้ำยังยอมอภัยให้ง่ายๆเพียงแค่เห็นเขาจะหายไปต่อหน้าต่อตา
3 ]1 M% F$ e1 V) X- A, w/ H2 e9 E4 R k. {) `4 U
( I5 c4 L, g$ W# c+ k" Sในระหว่างที่จมลงใต้ทะเลผมตกใจ ผมหวาดหวั่น แต่ไม่มีความกลัวเลยเพราะผมมีเขาอยู่...มั่นใจว่าเขาต้องช่วยผมได้
8 O) \3 _. V7 J7 Z; g% a+ Q* X* M% p m7 V0 S
7 \! S3 K" q5 h, [“ผมขอโทษ...ผมเสียใจ...รักคุณนะ”+ f& [" U# j% L- I$ v W& c
& \6 g" ]6 D& {) Q t" n: j2 \4 {0 Y) I V* a
“ฮือออออ”2 X# s" K6 f& b- g
! ?5 l( Z7 T, t6 m3 g6 p* N O0 [5 I4 Z: R6 ` Z( ~" R1 T
ณ วินาทีนี้ผมยอมแล้ว ยอมลดทิฐิทุกอย่างลงเพื่อฟังเขาอีกสักครั้ง
9 F" s' N5 ?6 V.........................................................................................
% e# g: O; F* ]
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-30 22:00:48
น้ำตาไหลพราก ล้นมหาสมุทรเลย 
โพสต์ 2020-4-30 23:51:33
โพสต์ 2020-5-1 04:09:41