|
เร่ร่อน20
2 J0 u2 t8 m7 V* P2 Q$ A4 P% W2 W# Z* A% f, i! ]8 n
! q( ~ Z8 Y$ e+ G$ H2 C4 C0 |
, R, M% b5 I5 N+ w+ }& O9 w7 c( K" N( P
F" r Q- Y1 t. y- j' W; [; x3 hหนึ่งปีผ่านไป
% G2 v: c9 [9 ~! y, ~9 f/ r( d" n
* M( c3 N4 K4 E2 E! n“คนเล็ก!” . ]5 M* f: K1 O! b7 z
/ h5 r* u! w2 |' ~
7 }4 P" U' H0 m/ ?2 t+ eผมหันไปมองตามเสียงเรียก/ `7 K: F# m* W& ?% z" t& n# Y- o) Q8 w
9 U% V* ~( v1 F. ]5 _5 z! J: H
! M |& Y' J8 r# H9 U
“แฮ่กมาอยู่นี่เอง” เจ้าของเสียงวิ่งย่ำเหยาะลงบนเนื้อทรายสีขาวละเอียดก่อนหยุดปลายเท้าลงตรงหน้า“พี่ตามหาให้ทั่ว”, D+ y# o/ f" ^. w4 J
8 j: i: Q- k) f8 v0 d. q0 J: \+ B- {* I% Z. n0 A
พี่ไมล์นั่งลงข้างๆ และทันทีผมก็เอนศีรษะซบไหล่ที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของพี่ชายคนรอง เอามือจับๆตรงกล้ามเนื้อแขนเล่นพี่ชายใครน้าหุ่นก็ล่ำหน้าก็หล่อ, r, F2 M' g( V4 l e
2 ?2 r/ q+ O2 M) X5 I% U" ^6 _
; Q0 O& m/ O4 h* E4 o# h“ก็...เบื่อ” ตามด้วยถอนหายใจอีกเฮือกให้รู้ว่าเบื่อจริงๆ 3 D- I8 t! }1 \
* `, I& S/ Q/ \
; b$ }# r! c O e* C6 @/ B“ไอ้คุณจริตนั่นมาตอแยอีกแล้วเหรอ”( D. j& q/ [, N5 a
, s0 ?: v3 r- G" W9 d& H
- I1 v! ^& a+ ]+ L( V8 q3 a
“เขาชื่อประกิตต่างหาก”
' @* c; q+ V9 q5 [; I; D6 a; Q% s7 g7 h) S
7 T% [3 a, p4 \4 Z: e8 ]“ก็นั่นแหละแล้วใช่อย่างที่พี่พูดไหม”1 q* g% u: f# W& \, k. h# Z% F( T
& [5 M$ Y/ Z2 G+ ^) h: @2 l+ f3 ^
8 F7 @4 R' ]6 r) U) U/ M“อืม” ผมพยักหน้า คุณประกิตหรือคุณปรนเป็นลูกชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังของจังหวัดชลบุรี และเป็นลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท น้ำปลารสเอก จำกัดของพวกเราด้วย 9 x6 K3 z4 o8 R, F0 u% }1 @
- V! Q6 V: ~4 N2 R* [
& }7 C7 W; J( v6 @- h) ]$ lเมื่อห้าเดือนก่อนผมเจอกับคุณปรนจากการไปประชุมเรื่องการจัดโปรโมชั่นของสินค้า และก็นั่นแหละ...ไม่รู้ว่าส่วนไหนของผมไปกระแทกตาเข้าเลยตามจีบผมอย่างออกนอกหน้าประหนึ่งผมเป็นหญิงสาวสวยหยาดเยิ้ม( X/ J/ H! N; O9 k/ d }" P9 U, N
6 h. x, E; U6 k3 u1 d* {, R
# U- V. \( w; O( kได้ข่าวว่าผมเป็นผู้ชายและเขาก็เป็นผู้ชาย ดีนะที่ครอบครัวผมรับรู้เรื่องรสนิยมทางเพศของผมแล้ว ไม่อย่างนั้นคงต้องเป็นลมล้มพับกันแน่ๆที่มีผู้ชายมาตามจีบคนเล็กของบ้าน
6 t& c+ y" q5 t! H; g2 \2 i3 e7 [2 h& E, `1 \ e
$ S, m; B) S: I6 k“เขาก็ดูจริงใจหน้าตาก็ดี ทำไมถึงไม่ชอบล่ะหืมม”
: f/ f8 ^ d4 I+ w T+ o- E/ D, ~* [/ `) C o' i2 h: O
7 O& ^* ~7 i2 q5 \. d
“พี่อยากให้น้องคบกับเขาเหรอ”# b9 _; O' |; s2 t! d
8 g }; s v" f- K
" h' k, V- X/ E* [* w6 x“ก็ไม่อ่ะพี่หมั่นไส้มัน เก๊กหล่อ”1 n/ ^" ^' M2 b3 h
0 g( _& h# U/ I b3 H
2 ~; V p- R1 J% m# t9 p“เขาก็หล่อจริงๆนิ”
0 T7 X4 `' E# h a/ ]0 |' f* j" v) t, ~- p7 Z% m+ n
& X2 Q! S" r8 P% h, b! ^8 |8 G3 Z! _“แน๊! แล้วที่นั่งอยู่ตรงนี้หล่อสู้ไม่ได้ตรงไหน” พี่ไมล์ผลักศีรษะผมที่วางบนไหล่อย่างน้อยใจผมเลยใช้สองมือยึดเอาไว้แน่น พลางขืนศีรษะไว้สุดฤทธิ์แล้วพูดจาเอาใจพี่ชายขี้ใจน้อย( k2 {; T9 _" l
) Q- N' d0 M, o# S
/ u, u9 k. c9 ]5 Z
“ใครจะมาสู้พี่ชายของผมได้ล่ะคนเนี้ยหล่อที่สุดแล้ว” แล้วพี่ชายบ้ายอจะต้านทานไปไหนได้นอกจากนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างหลงตัวเอง
% |& l# P. A( {: G* V$ E+ `5 g: c2 E l" \& t1 d M
' y- T% @* o7 F R; [! {! @
“เปิดใจบ้างนะคนเล็ก” แล้วยิ้มกว้างของผมก็ค่อยๆหุบลงเรื่อยๆเมื่อน้ำเสียงจริงจังแฝงความห่วงใยอย่างชัดเจนกับฝ่ามือหนาอบอุ่นที่เอื้อมมาลูบศีรษะผมอย่างอาทร “ตั้งแต่เรากลับบ้านมาก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานกับหมกตัวอยู่กับบ้าน หรือไม่ก็มานั่งเหม่อลอยอยู่ที่หาดบอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วง ออกไปเที่ยวเล่นเปิดหูเปิดตาใครเข้ามาดูไว้บ้างก็ไม่เสียหาย ถึงพี่จะหวงน้องแต่ก็ไม่อยากให้เกาะคานไปจนตายหรอกนะ”
1 o6 ]; i1 B& Q, I0 ^; p& R& p0 p
% k" @3 `5 j2 r7 t$ A: P4 Wถึงท้ายประโยคจะแฝงความหยอกเย้าเอาไว้แต่โดยรวมแล้วมันกลับกระทบความรู้สึกบางอย่างตีตื้นเข้ามาในอกจนต้องกดมันให้ลึกลงไปสุดใจเช่นเดิม $ \/ {' _- ]2 _$ ^: C* H
9 e! a, W5 d& [$ v- n
; R" z- [: Y; B9 _4 M
“น้องยังไม่อยากมีแฟนนี่นาอยากอยู่กับพ่อแม่พี่ชายไปอีกนานๆอีกอย่างยังไม่อยากให้พ่ออายที่ควงผู้ชายเข้าบ้าน”
5 H+ m8 v3 ^! ]$ @; B' r/ H% x% c1 H# @6 {4 P% {
* L; T* D: A+ o9 c, V g
“หึๆ ก็พูดไปเรื่อย ป่ะ กลับบ้านกันดีกว่าหาดจะปิดแล้ว แม่รอกินข้าวเย็นด้วย” พนักพิงจำเป็นของผมลุกพรวดขึ้นก่อนดึงแขนฉุดให้ผมลุกตาม ใช้อีกมือปัดก้นเอาเม็ดทรายที่ติดกางเกงออก แล้วเดินจูงมือกวัดแกว่งกันไปขึ้นรถ พอถึงก็ปล่อยมือแยกกันขึ้นรถคนละคันของใครของมัน 2 |8 F! T: M1 }1 Q7 A
5 F0 m) q' n1 k( w: I9 I2 M+ o7 V; B/ F
รถเบนซ์สีดำขลับของพี่ไมล์ขับออกไปแล้ว ส่วนผมยังนั่งอยู่ในรถนิสสันมาร์ชสีขาวคันเดิม สองมือที่จับพวงมาลัยปล่อยลู่ลงอย่างคนหมดแรงพร้อมกับแผ่นหลังที่เอนพิงบนเบาะอย่างเหน็ดเหนื่อย
, P/ Q( ]8 h& J/ e7 M, g5 b \6 e" N; d$ }9 n" j7 ?
: `6 x( A9 D) F! h. q3 R4 `
...คิดถึงเขาอีกจนได้...
- f% _2 w( @* u/ T) n$ t7 x3 P8 {( E8 U3 c, Y, _# J
; `/ f4 {+ ? `& Fหลังจากผ่านเหตุการณ์อันเลวร้ายในคืนนั้น ช่วงสายของวันรุ่งขึ้นจิ่นตั้งก็พาผมมาส่งยังคอนโดหลังจากที่คุณเฟยหลงเข้าไปพักในโรงแรมแล้ว
/ ]9 u: Y) J6 u0 B e
( u4 h- m- f; H2 e# t( Y4 Z7 H# W1 i
หนึ่งสัปดาห์ต่อจากนั้นผมยังจำได้ถึงความทรมานในห้องสี่เหลี่ยมที่อบอวลไปด้วยความทรงจำของเราสอง หลอกหลอนผมแม้ยามหลับตื่น จะหนีไปก็ไม่ได้เพราะต้องเก็บตัวอยู่ในห้องเพื่อรักษาแผลตามร่างกายของตัวเองให้หายดีก่อน ขืนออกไปทั้งอย่างนี้ชาวบ้านคงตื่นตระหนกกับคนอวดผีที่ตามร่างกายเต็มไปด้วยแผลพุพองและผิวหนังสีน้ำตาลย่นจากรอยไหม้+ B6 u8 } I' g$ P- c: ]; ]9 N6 _
1 G9 X. q2 k1 a- e( R4 ^: ?8 f6 T. @8 R- m+ G+ f
แล้วตัวคนเดียวอย่างนี้จะไปพึ่งพาใคร บอกที่บ้านก็ไม่ได้อีกสุดท้ายก็ได้ไอ้ปอนด์กับพิณมาคอยดูแล พิณน่ะไม่เท่าไหร่ช่วยดูแลป้อนข้าวป้อนยาปกติ แต่ไอ้ปอนด์นี่สิเจอหน้าผมก็ก่นด่าไปถึงบรรพบุรุษของเขาซ้ำยังจะบอกทางครอบครัวผมให้ได้
% U1 D9 k Y4 i6 W) o, j
6 I6 t; Q# w3 ~8 @ [7 R, m2 O; d* r& I6 h# }- Q
ผมต้องขอร้องอ้อนวอนแล้วระเบิดความอัดอั้นอีกรอบพร้อมหลั่งน้ำตามันถึงจะยอม
7 |2 z* o; L. w1 _1 V( T( b1 Z' a: s! ~8 S* g2 u
# y. K/ L) s; L4 R, Y$ bแล้วหลังจากสภาพร่างกายผมหายดีบวกกับละอายใจเกินกว่าจะกลับเข้าไปทำงานในบริษัทอีก แน่ล่ะ...หายไปร่วมครึ่งเดือน จึงตัดสินใจกลับบ้านที่พึ่งพิงทางใจเดียวของผมเข้าไปกราบเท้าพ่อแม่ กอดพี่ชายทั้งสองแม้ทุกคนจะสงสัยในท่าทีของผม แต่ก็ไม่คาดคั้น มีแต่ความยินดีกับการกลับบ้านของผมในครั้งนี้...ความยินดีที่แผ่ออกมาให้อุ่นซ่านไปทั้งหัวใจ4 l) S$ U. p9 N- q6 Y& o @
) A3 d% B U2 l. Q
( |+ V1 s$ Q4 w3 h9 G& ~แล้วผมก็เข้าไปช่วยงานที่บริษัทน้ำปลารสเอก กิจการหลักของครอบครัวใช้ชีวิตเรื่อยๆอย่างเรียบง่าย แม้ในบางช่วงเวลาจะรู้สึกเจ็บปวดที่หัวใจแต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป และต้องดำเนินต่อไปอย่างมีความสุข...ผมบอกตัวเองเช่นนั้น...สักวัน...สักวันผมต้องมีความสุขให้ได้อย่างแท้จริง...
# B! ?' j+ k( L8 }* R( _1 b& C0 r ]% A6 l k
' j2 l" [1 I8 b6 {
...ถึงแม้เวลาหนึ่งปีที่ผ่านมามันจะยังไม่พอจะเยี่ยวยาก็ตามที.../ T. V2 s9 y8 H! ]' r+ I! I
4 B* k. c( R, W0 v
% T: e. R- c4 N) m \
ไม่ใช่ผมปิดกั้นตัวเอง...แต่จะให้ผมทำเช่นไร เมื่อความรู้สึกผิดมันเกาะกุมหัวใจเมื่อคิดจะเปิดใจให้ใครสักคนเข้ามา...รู้สึกผิดกับคนที่มีใจเมื่อข้างในผมยังมีใครอีกคนจับจองอยู่ทั่วทุกตารางพื้นที่...รู้สึกผิดกับเขาคนนั้นถ้าผมจะรับใครเข้ามาแทนที่...เพราะแม้เขาจะทำเลวกับผมแต่สิ่งดีๆก็มีก็มากมายเช่นกัน
+ ]: j, L& _# w0 e, C7 f6 M5 e k# v/ w- d: j
/ F9 B% t% Y3 C9 V7 C
ถึงจะคอยเตือนว่าเรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว...จบไปนานแล้ว...แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆในใจผมยังรู้สึกว่าตัวเองเป็นของเขาอยู่เช่นเดิม...- D( v$ i: Y" n" d) A) |8 E
5 K# P1 h3 n4 b- o) H, B Y" f) F' G) U6 C- j- H3 Y
...ผมมันน่าโง่จริงๆ5 ^1 Q# B7 F/ ~' f z! k) A% u
% @: [. r( N5 m. C! c3 ]3 ~3 @
1 J4 C; ^& `" B2 R+ L% T4 fนั่งนิ่งรวบรวมแรงใจอยู่สักระยะผมจึงติดเครื่องยนต์หมุนควงพวงมาลัยเพื่อกลับบ้าน
/ l0 l! d" q% h3 R0 Y3 J! p
# Z3 H T2 g/ b; T# a) u+ L
' `6 l- r! q; m- C$ ~$ pเมื่อก้าวขาเข้ามาในบ้านบรรยากาศอบอุ่นก็โอบล้อมรอบตัวผมให้ความอึดอัดในใจคลายตัวลง ผมสามารถยิ้มได้ หัวเราะได้ มีชีวิตที่ดีต่อไปได้ก็เพราะพวกเขา...ครอบครัวของผม
; ~7 o5 w4 D$ K( `* i2 H/ C* H% w) }
3 e% `9 ^+ J2 _5 D. r
) {+ Q$ {2 H9 s% w7 c/ p7 a$ [+ k1 S5 k" h* v
) V3 }7 c5 M2 W; U5 r$ F; G" N; _/ ~
เป็นเช้าอีกวันที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงข้อความบอกอรุณสวัสดิ์และแจกันดอกไม้บนโต๊ะทำงาน ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าบุคคลที่ส่งมาก็คือคนเดียวกับเจ้าของข้อความหวานเลี่ยน...คุณปรณ
$ m6 ~5 j0 j4 S8 V8 {
x+ U$ c% ?0 N0 \" n; O6 f
" X! h; B# O$ u2 P+ U5 y$ Qผมถอนหายใจพลางนั่งลงบนเก้าอี้ สองมือเอื้อมไปเตรียมจะย้ายแจกันดอกไม้ไปไว้มุมโต๊ะเพื่อให้ทำงานได้สะดวก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อดอกไม้ในวันนี้แปลกตาไป- w4 w7 K8 L+ ?2 \$ Y4 u! I
, I- J+ C- {) p9 H0 Z( Z! r) z8 [3 V
3 r5 ] r9 u" b6 [9 v' B+ e( Uทุกวันจะเป็นดอกกุหลาบ ลิลลี่ สีขาว ชมพู สลับกันไป แต่วันนี้เป็นดอก...forget me not สีม่วง...และภาชนะที่ใส่ก็ไม่ใช่แจกันอย่างทุกที ถ้าสังเกตดีๆมันคือกระถางเซรามิกสีขาวเพ้นท์ลาย ด้านในเป็นดินวิทยาศาสตร์สีชมพูหล่อเลี้ยงต้น forget me not ให้เจริญเติบโต6 ]3 A6 I4 c$ j2 R* p" Q6 a) M; G
! O! p& o4 [4 v
- @/ Z. D/ `2 {7 b/ ^* k, Qตึกตัก ตึกตัก ! M1 N }& W+ F3 o. I6 X. q
8 _) Z5 N2 t5 S. W* N: g, ~/ h0 v% J# e( w
ไม่รู้ทำไมเมื่อจ้องมองหัวใจถึงได้เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น7 Y* K% }; {9 n
9 z* a) L9 Y$ u# Y9 D4 c# A0 H d( W$ X* |1 ?& ~
บ้าสิ!เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้ว!3 f# k" J4 c( O3 w5 {
6 M% z1 X6 S7 T5 W- ?! y {* d0 B! G- u/ d U5 t. h1 y
เลิกฟุ้งซ่านบ้าบอแล้วทำงานซะ!!) {3 W1 ?9 }) v1 h9 u4 a, o
3 {; x9 C3 F( j" D/ e* d% z. ^) _/ Q( n ]2 P& b: q4 F
แต่ก็ไม่รู้ทำไมตลอดทั้งวันสายตาผมถึงได้เอาแต่เหลือบมองช่อดอกสีม่วงอยู่เสมอ แถมเลิกงานตอนกลับบ้านยังหอบหิ้วมาด้วยทั้งที่ทุกครั้งจะเก็บเข้าไว้ในตู้กระจกของห้องทำงาน u* \2 I7 W8 }: z8 _ i3 V
) m9 w4 j) B5 o; t8 x) v/ k: j! l3 z
0 Y, N( z% Z/ _6 x3 C# I
คงเพราะความมีชีวิตของมันที่ทำให้ผมทิ้งขว้างไม่ลง
& k D% }5 q& G* j( y8 Y
, {9 `, J& k" z% B% ]/ g8 p' `
" g$ Q" k' ^# B. w4 E) ~: c- Fเมื่อเลี้ยวรถเข้ามาจอดในรั้วบ้านก็ต้องแปลกใจกับรถจิ๊บล้อโตคันสีขาวที่จอดอยู่ ใครมานะ?? เพราะส่วนมากบ้านผมมักไม่ค่อยมีแขกมาในเวลาเลิกงานสักเท่าไร
! i' o/ O' g( ?+ P3 V
. k& {3 q$ A b( W/ V4 W, f C+ Q- h1 W' j: a. A, `* F
“แม่ครับใครมาเหรอ”
, R5 ?2 J$ f1 p- W: ]$ W6 f1 M" z' l3 E
+ M2 b( y( P X
“แขกของพ่อน่ะจ้ะพอดีพ่อเขาเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย”+ s1 r" W; S6 r. X- D) a9 P& `! m
/ g7 r. ~9 i: n0 ^" o$ }8 V/ N4 I0 H; F" a7 i
“แล้วพ่อเป็นอะไรมากไหมครับ!!” ผมถามอย่างตกใจเพราะโดยปกติพ่อเป็นคนขับรถระมัดระวังไม่เคยเหยียบคันเร่งเกินแปดสิบ ไม่ฝ่าไฟแดง ไม่แซงซ้ายมีความเสี่ยงน้อยมากที่จะเกิดอุบัติเหตุ ถ้าเป็นพี่เมตรพี่ไมล์ก็ว่าไปอย่างสองคนนั้นทำตรงข้ามทุกอย่างที่กล่าวมา
% V& T; s2 U O! l! Z, ?( f, C6 Q1 w' n: l9 R* D* |( _
- r* C x/ B0 l8 G4 }
“ใจเย็นๆพ่อเขาไม่เป็นอะไรหรอก แต่คู่กรณีนี่สิ...” แม่ถอนหายใจหนึ่งเฮือก “หมาเขาวิ่งตัดหน้ารถพ่อเรา ตอนนี้พาไปหาหมอมาแล้ว พอดีเขาเป็นชาวต่างชาติมาเที่ยวน่ะลูกเลยพามาพักที่บ้านเราก่อน”
: r5 F6 d* Y+ @- P" n! M! C( X' a- M/ h
1 Y5 F: @: i2 t1 q* e5 M/ {% ` R“แล้วหมาเป็นอะไรมากไหมครับ”% g* d, t0 M3 l
Y6 f8 F- `1 O
( _* @- e3 ~: [7 X1 K9 X
“เห็นว่าขาหน้าหักต้องใส่เฝือกอ่อนแต่โดยรวมก็ปลอดภัยดี”
) Q" N @" p5 k2 S8 B, A
, T0 B; V3 ~/ e& j7 H
: |9 a# Y4 o* p5 c C+ Jเฮ้อ โล่ง ไม่รู้สิคงเพราะผมเคยเลี้ยงสุนัขด้วยมั้งเลยอ่อนไหวกับเรื่องนี้เป็นพิเศษ
; y5 `- {& G, |$ Y0 G. M6 p. n4 ?2 ^3 ?, `0 ]& V) a0 O! U
! @& ]- I1 g6 h
“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะเหนียวตัวมากเลย”/ g; I- m P& A0 f* `" w
+ u7 ^0 x% h9 R
. V: X4 ?% P8 E1 J$ D; _9 y0 R; E; N$ r7 v
“จ้ะเดี๋ยวลงมาทานข้าวเย็นกัน” W1 L6 t; G$ E) O. l2 }
1 V7 V) M) c; P( r& g! p6 k
; I7 _& M9 T7 Y1 M6 z“ครับแม่ขอหอมที” ผมชะโงกหน้าเข้าไปหอมแก้มนิ่มของมารดาฟอดใหญ่ก่อนขึ้นมาบนห้อง9 o: x8 G; \& F; R/ A5 `: x1 N$ _
9 t% Q) z$ j4 c/ v1 W8 b/ ]- a
2 s6 S& q3 k6 B; E5 Q6 z7 b
ผมเดินเอากระถางต้นไม้น้อยๆมาวางไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียง หลังจากนั้นก็เข้าไปอาบน้ำคลายความเมื่อยล้า ออกมาเลือกเสื้อผ้าที่ดูสุภาพสวมใส่ แน่ล่ะ วันนี้ที่บ้านมีแขกจะให้ใส่เสื้อยืดย้วยๆกับกางเกงขาก๊วยก็กระไรอยู่ เกรงใจแขกพ่อนิดนึงเนอะ
9 b4 k. {: L# `8 ?7 O' j9 F e" A" ^* x
% N0 L3 o. G! y |" e/ c
“อ้าว พี่เมตรไม่กินข้าวเหรอครับ” ผมหยุดถามพี่ชายคนโตที่เดินสวนขึ้นบันไดมา อีกฝ่ายส่งยิ้มบางพลางส่ายหน้าด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อนพร้อมกับยกมือขยี้หัวผมทักทายและเดินขึ้นห้องไป
$ G8 _7 q1 @# D6 w+ L. \9 v. P& \
) z7 }# S0 n8 v0 Z' G" _" S6 |! i8 E
สงสัยวันนี้งานจะหนัก
/ @- |5 V+ G( H. \' W$ ~# x: f7 z( ]: e8 w
0 O1 j" Y6 Y1 N8 ] q
หงิง หงิง
8 ]0 k# I7 x4 L ~( w5 }9 _" H, C* M2 O- }
7 f1 J y, |# K2 T- M
สองขาที่กำลังจะก้าวผ่านห้องนั่งเล่นไปยังห้องอาหารหยุดชะงักลงเมื่อได้ยินเสียงประหลาดแว่วเข้าหู สายตามองเข้าไปในห้องก็ไม่เห็นมีอะไรสงสัยหูจะฝาด
8 y( C D7 u0 z; ?1 N6 v; n2 l+ b2 a9 U0 @2 [/ A# O
& ~' u+ @# s" l q: ~: p9 m: lแต่แค่ขยับปลายเท้ายังไม่ทันพ้นก้าว
. b2 C! t( A' n3 a- ~5 D' Z! N/ t+ i: L" S3 U/ `, S6 R& u
4 M) y6 {, H, t0 s! pหงิง
2 L) ~0 |( y. ~5 l+ {9 Q; v" t* y
, u$ H# b3 ]2 N2 c+ L7 y: A
5 a0 m8 }+ S0 {/ |; K7 j8 D# C# @: eไม่ฝาดแล้วล่ะ! ของจริงเลย!เสียงสุนัขอยู่ในห้องนั่งเล่น! y- v: s K% E; z0 p5 \& R& N
: p# C; X, _! m- Q; l; o; }# ~
5 H) Q+ i! b' Gผมตัดสินใจเบนทิศทางจากเดิมเปลี่ยนเป็นเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นก่อนจะพบสุนัขตัวโตนอนอยู่บนโซฟา ขาหน้าข้างซ้ายมีสิ่งแปลกปลอมสีขาวพันอยู่คาดว่าน่าจะเป็นเฝือกตามคำบอกเล่าของแม่- @3 U5 ?( G& h) {7 Z* y
7 E, j1 Y, E7 Q5 M: J1 B
; B3 D& w! {" x2 ^0 D. P0 E
ที่แท้ก็สุนัขของแขกพ่อนี่เอง
! ?7 [0 T1 N4 v& Q" Y1 `; c- V$ W- w; w* A, B. x% H. V/ r/ j
, m) z8 b& P/ q& _3 @& l
ผมทรุดตัวลงนั่งยองข้างโซฟาพร้อมกับส่งมือเข้าไปลูบลำตัวเจ้าตัวโตที่นอนนิ่งส่งเสียงครางหงิงๆ โถคงเจ็บน่าดู...ขนสีดำเงางามลื่นมือบ่งบอกว่าเจ้าของคงดูแลอย่างดี ผมระบายยิ้มออกมาเมื่อเจ้าหมาตัวนี้พานให้คิดไปถึงเจ้าตี๋น้อยของผม มันก็ตัวใหญ่มีขนสีดำแบบนี้เหมือนกัน จะต่างกันก็ตรงสุนัขตัวนี้ไม่มีขนสีขาวรอบดวงตาเป็นเจ้าตาแต้ม
% ?/ h8 b1 x* Z" w& x$ y/ t) G- n. |# W
9 k) H& \% ]' J) r2 y$ H6 ?8 r
หงิง
# ?, j# F: R; ~3 V6 G8 a2 s7 q% q$ X: e- |; E+ w& G) O/ e
& M* _( l7 Y: z8 I, k3 z. I& P
มะไม่สิ!! มือไม้ผมสั่นขึ้นมาทันทีเมื่อเจ้าตัวที่นอนนิ่งอยู่ในคราแรกลืมตาขึ้น พร้อมส่งเสียงหงิงเหมือนทักทายปนออดอ้อน ลำตัวที่นอนตะแคงข้างพลิกหงายชูสี่ขาขึ้นด้านบนเผยให้เห็นอีกเสี้ยวหน้าที่ซ่อนอยู่ในฟูกของโซฟา
! M; r# f9 K% t+ U/ b6 ~
# M& S8 |9 x) O3 W
& a0 d$ x+ F! B* hตาแต้มสีขาวที่คุ้นตาทำให้ขาผมอ่อนแรงจนทรุดลงไปนั่งพับเพียบอยู่บนพื้นพรมสองตาเบิกมองกว้างอย่างตกใจ7 L* ^: T: ?/ h* H- v
" w6 m+ |5 h% p: L) m/ v+ v3 I# L
* y5 p6 b' S4 J, S$ k
หงิง
0 J) F I' c& M& ^2 y7 K5 Y: y$ l3 ^' k
, c& N' Y; R0 G9 F9 d6 p! U
มันส่งเสียงอีกครั้งพร้อมใช้ดวงตากลมใสจ้องมองขณะที่หางกระดิกฟาดกับโซฟาส่งเสียงเป็นจังหวะ; s7 y$ {/ ?/ Z
" G; ^& p1 n+ a
% ?" O$ h5 ^4 D0 F- x- t! H) a) W
ตุบ ตุบ
5 x! g5 A, p4 u+ @5 C- E
& z$ \/ O3 j0 J, K6 E
; U9 A' H( T' E9 f) L0 P" R4 U ผมเม้มปากแน่น มือสั่นระริกเผลอขยุ้มขนนุ่มมืออย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกหลากหลายปะทุเข้ามาในจิตใจไม่...ใจเย็นๆคนเล็ก สุนัขอาจจะมีลายซ้ำกันก็ได้เหมือนชิสุ โกลเด้นฯ หรือแม้แต่หมาวัดก็ยังเหมือนๆกันเลยอย่าคิด อย่าตกใจ
* b; l3 N: s; h0 u5 x0 s3 z5 m& ~! Q$ Y1 B) q6 x
" ?% C/ G% R2 O7 a \สะกดจิตให้สติตัวเองกลับมาแล้วสูดหายใจเข้าลึกหลายๆที มองไปทางเจ้าหมาเจ็บด้วยสายตาอ่อนลง คลายแรงมือที่ขยุ้มขนเปลี่ยนเป็นลูบปลอบเบาๆอย่างสำนึกผิด# z# ^. z ^! \8 i$ @- o
' ?* {+ A/ R5 V W% J) \! g8 o
3 j( K. Z" X7 T4 T5 V- W“ขอโทษน้าเจ็บไหม พี่นี่แย่เนอะ”
6 Q+ `+ k8 _& A. R6 `6 R- p2 a, I
) w$ I0 ^, ~9 j1 z8 Y2 ]. i; ]% V. {
6 O* B0 ~9 R/ h“หงิง” ฮ่าๆมันตอบผมด้วยล่ะ มันฟังผมรู้เรื่องใช่ไหม / R" y% D: J4 I' C/ m6 @, P
7 R6 @9 y f; Y8 X: {3 x0 R1 B
0 ]0 ?/ Z* C, H% d0 k, S6 |“คนเล็กทานข้าวลูก”- a! o! w" J3 Q M0 P, D
( r; g) D( s& v0 P& K+ X/ u1 Y, J- P6 V- c: E1 i7 p2 q
“ครับแม่”ผมขานรับเสียงที่ดังมาทางหน้าห้องนั่งเล่นลูบหัวเจ้าหมาเจ็บสองทีเบาๆก่อนลุกเดินมายังห้องอาหาร1 h5 h8 p! p' ^6 k# [* @
' @) {: {2 q9 @: Z! s4 B1 B
/ J2 R/ t4 d# M' `$ oห้องอาหารวันนี้ก็มีพ่อนั่งตำแหน่งหัวโต๊ะเช่นทุกวัน ถัดไปทางด้านขวาเป็นพี่ไมล์ตรงข้ามกันเป็นแม่และถัดมาจากแม่ ผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหันหลังอยู่คงเป็นแขกของพ่อ' o' r" V5 [# |+ E I3 N
1 l! V0 o! z: J+ k$ f
) N1 A4 I/ V- E, c“อ้าว คนเล็กนั่งสิลูก”- A: i, f+ O- r$ S
8 D2 {$ o `6 E2 y$ h) e0 _
) ?- A7 Z# N5 A7 t* }“ครับ” ผมยิ้มแหยๆเมื่อรู้ตัวว่าเสียมารยาทยืนค้ำหัวแขก จึงเดินอ้อมไปอีกด้านของโต๊ะเพื่อนั่งเก้าอี้ข้างพี่ไมล์ ความจริงเก้าอี้ตัวนี้เป็นที่ประจำของพี่เมตร แต่วันนี้คุณพี่ท่านงดข้าวเย็นผมเลยจัดการยึดชั่วคราวซะเลย
3 m) p U& G2 K) t. `9 X0 G8 I* y" R2 J/ F" S
- @* T* ]- Y) r' |ครืด
) _# @/ l) }1 s; o. e1 O
7 N+ p1 n* d( ^, O
7 K; t' ?; |! c$ V3 gกึก# _ E2 w+ `, n& m" `
& h, j1 y: i; ~0 m% j+ z/ a5 v
โครม!% y: x' H4 m% K Y
5 `* x1 V5 b" e! V# n7 `
" j" m1 w5 M! c2 z1 xสองมือที่กำลังยกเก้าอี้ลากออกมาพลันอ่อนแรงหลุดมือตามมาด้วยเสียงโครมของเก้าอี้ที่ล้มหงายตึงลงไป แต่ตอนนี้สมองผมไม่รับรู้สิ่งรอบตัว หูอื้ออึงอย่างไม่สามารถมีเสียงอันใดสะท้อนเข้ามาได้ เหมือนจู่ๆลูกกระเดือกก็ขยายใหญ่อุดตันหลอดลมจนจะพูดก็ลำบากหายใจก็ไม่สะดวก จะมีก็เพียงดวงตาทั้งสองข้างที่ทำงานดีเยี่ยมถึงมองเห็นใบหน้าคมคร้ามสันกรามได้รูปของแขกของพ่อได้ชัดเจนนัก
" J* t) n! A% C% M/ _! z
# p1 g- F( h# z
) p' F y4 [6 A( ?...ใบหน้าเดียวกับที่ประทับอยู่ในหัวใจผมตลอดมา...3 `. T) V9 o/ Q4 A0 Z& H
8 W: g$ [. w9 d, o3 T4 u
" o5 G$ z; [9 X$ H
“คนเล็กเป็นอะไรลูก” เสียงของแม่เรียกให้ผมรู้สึกตัวก่อนกระพริบตาเพื่อให้มั่นใจว่าผมไม่ได้มองผิดไป $ }+ w% A2 \$ s) G5 n
9 Z. ?3 m9 _4 e4 r# y/ k+ R
6 H. A# s% B5 g A: X+ E9 r
...ใช่ ‘เขา’ จริงๆ...& j7 Z" y) p/ A% V3 c$ s4 F& o+ ]9 g
; C- M( T h: Z* d/ B% x6 t8 T c5 G
“ขะขอโทษครับ ผะผมซุ่มซ่ามไป” ว่าแล้วก็รีบก้มลงจัดการกับเก้าอี้ แต่มื้อไม้ก็สั่นเกินกว่าจะยกมันตั้งขึ้นมาได้ สุดท้ายก็ทำมันหลุดมือให้ส่งเสียงโครมครามอย่างไม่น่าฟัง# P! f7 `' I& ?; I
& [% f1 t$ H2 y$ ~
2 L4 ]' X$ Y( e1 v9 ]% X“มาพี่ช่วยเป็นอะไรน่ะเรา” สุดท้ายพี่ไมล์ก็มาช่วยแล้วจับไหล่ผมทั้งสองข้างเพื่อช่วยประคองให้นั่งลงบนเก้าอี้...ตรงข้ามกับเขา
8 i0 c L4 O- S- H# O/ q9 P P; r8 y. h9 ~+ g
% i3 N& v( @/ \6 O: x“นะน้องไม่เป็นไร” ผมบอกปัดเมื่อพี่ไมล์เริ่มเข้ามาลูบหน้าลูบตาอังหน้าผากเสมือนผมเป็นไข้จนพ่อต้องตัดบทนั่นแหละถึงจะยอมหยุด2 ]6 c e0 W7 n* U+ F
/ t& L) c" F/ S. [, B
% ?% M, P! F4 ]" m
“พอแล้วสองพี่น้องนี่ พ่อมีแขกอยู่อย่าเสียมารยาทสิ”
/ D3 t3 L7 _) I- {
% S: d! \+ c5 _' A* a- u4 F+ W8 i5 E( D7 f2 x& z
“แหะๆขอโทษครับ เออนี่...เดี๋ยวพี่แนะนำแขกพ่อให้รู้จักคุณตี๋ใหญ่เป็นคนฮ่องกง ฮ่าๆตลกเนอะมันต้องชื่อจีนๆไม่ใช่เหรอ ทำไมชื่อตี๋ใหญ่ ฮ่าๆ”
" X/ v3 d: {: m( R* \* V4 @' Y" a& \2 C
* p8 }6 k, ?. ~" x% l6 E“ไมล์”4 [8 M, I+ R- `1 e& S
8 M3 z7 m' x8 U8 Q
5 N# O1 E2 Y& }/ Q
“อุ้ย ขอโทษครับ แต่ผมสงสัยจริงๆนี่” พี่ไมล์หันไปขอโทษบุคคลที่กล่าวอ้างว่าตัวเองชื่อตี๋ใหญ่ ขณะที่ผมยังจ้องหน้าเขาอย่างเหม่อลอยผมอยากจะหลบสายตาลุกไปให้ไกลจากตรงนี้หรือไม่ก็ตะโกนด่าให้สาสมกับที่โดนกระทำ แต่ไม่...ไม่เลย...ผมไม่อาจละสายตาตัวเองไปจากใบหน้าเขาได้เช่นเดียวกับหัวใจที่ไม่อาจห้ามความคิดถึงที่ล้นทะลักออกมา
3 O0 v$ v3 e& a1 d/ C% P
6 S; C2 ?% v& A5 R- Z ^. x$ T) j% P7 h8 w; I0 q! L5 v. c" p* K- l
...ผมยังคิดถึงเขายังรักเขา ไม่น้อยไปกว่าเดิมเลย...
* f+ b6 _! F* Z1 H7 u) F2 z: |. o4 c- m5 [
Z9 h& d4 }( U- |) a“ผมชื่อตี๋ใหญ่ครับ...คนสำคัญผมเป็นคนตั้งให้” สายตาคมนิ่งเรียบแฝงประกายมองสบตาอย่างสื่อความหมาย ผมหลบสายตาวูบสองมือกำแน่นอย่างไม่อยากรู้สึกอะไรกับดวงตาคู่คมอีก...ไม่อยากเจ็บปวดอีกแล้ว ถ้ามากกว่านี้...ผมคงต้องเจียนตายจริงๆ “ส่วนชื่อเดิมที่เป็นชื่อจีน ผมจำมันไม่ได้แล้วล่ะครับ”- m3 [5 |+ N1 e
- Z% K; L4 C2 a! l l1 a4 R1 ~3 g
: a J2 D/ o6 K# t
“คุณตี๋ใหญ่เขาเพิ่งได้สัญชาติไทยมาน่ะเห็นว่าจะย้ายมาอยู่ประเทศไทยถาวร”
q; V) b/ U- B2 l( X
, W- f( e9 h7 }- H' X
: x5 p, A! Z: A5 s$ S3 l" y" e; v5 yโกหก# r) ~. ~1 y$ k: X1 U$ ^- x
% b, S& Z: z: m
7 `- N7 X, D6 H+ E O/ ~เผาะ!, R' F2 c' T# _4 p' w8 ^
4 f: a& i- J6 A- e% J, c! G4 Z
& ^8 l4 l5 H1 z
“โหที่แท้ก็ย้ายตามสาวมานี่เอง”
" q4 x2 E9 a' e5 y- s# O/ B! K/ ?9 |+ p3 ~+ q
8 P2 v; N. J8 b: x( x2 J G6 f
ผมอยู่ไม่ได้...อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วผมห้ามน้ำตา...ความเจ็บปวด...ความสับสน...ไม่ไหวแล้ว...ทนไม่ได้แม้สักวินาทีเดียว, f' {& f$ W" } }- z% v+ c
4 }; Y5 _8 K. N K2 [7 y) @& V1 `1 G6 R1 @" S; j9 v m
ครืด
4 u4 f4 U d* Q0 T# Q
3 N: y2 j; L! p9 \9 Q% U9 w" k( @. y2 s8 U3 M) _7 s
“ผะผมขอตัวก่อนนะครับเหมือนไม่ค่อยสบาย” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้และวิ่งออกจากห้องอาหารอย่างไม่สนใจอะไรอีก
7 w2 }% C! z' t7 @* J d5 \; G
) N4 u+ @) k# ?. a$ Z$ {
8 n, {$ k, j& x“อ้าวไม่ทานข้าวก่อนเหรอลูก”, W- X% t; x# v7 i
3 |+ Z" u- F! C4 U; Q
2 g' c$ A$ E4 ]7 W8 p5 D
รู้เพียงแต่ว่า...+ t4 @# f6 Y! I0 s
4 x4 R% d5 v$ W% [0 {. Q5 S9 \6 X$ k
) G7 ?3 | U. K" s“เป็นอะไรของเขากัน”* G4 Y8 e7 w, j" [5 y
2 k' ~1 v- m1 a9 I5 e2 S; W. M) F: n
ถ้าอยู่ตรงนี้อีกเพียงแค่เสี้ยววินาที...
2 x. A$ D8 Q+ J1 Q
9 Y; @ c0 W% B [8 v) N
7 u C$ C& _( W) ]“หรือว่าไอ้คุณปรณมันทำอะไรคนเล็ก!!”9 i, G7 L4 v' l) y4 \4 C s, K
! M; e- d3 g) w- h. P
2 H, K4 M6 O7 \$ `
อีกแค่นิดเดียว...: t" |* m: A& u
& Z1 {, y- g D, W) d* n9 A
4 H* S$ Z8 V$ ?
“เหลวไหลน่าตาไมล์”
- N1 X2 @2 }6 y/ s: H5 j
1 n. x: O x4 b, _; C2 X9 s/ H$ f5 S+ l7 X/ Y' R
...ผมคงไม่อาจเข้มแข็งฝืนทนความเจ็บปวดกดเก็บความรวดร้าว ต่อต้านความคิดถึงได้อย่างแน่นอน...ผมไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ...
" _ Z1 H8 h# Q) T
0 Y9 O( R8 ]5 @$ Q; x2 R% G& F& @5 H# u9 F. u
และที่สำคัญผมไม่อยากให้เขารู้...ว่ายังรักเขาอยู่; _- E, I: d- y5 c* o* I
% z4 ?- ]/ w3 P( T" X @2 |
9 c7 y6 D7 p% Uไม่ว่าเขาจะมาปรากฏตัวด้วยจุดประสงค์อันใด...ความบังเอิญหรือตั้งใจ...สุดท้ายทางของเราสองคนก็ไม่อาจมาบรรจบกันได้อีก
( @$ x: h4 [3 i3 r) ?- F" Z6 G7 u9 R( ?7 O
4 j' l5 u6 Q8 L" w' J( [' ?8 R
. t( [. [+ }: ?, Q7 G6 a1 r% Q9 _4 U" D
ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ยกมือขึ้นกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวจี๊ดหนังตาหนักอึ้งจนแทบลืมไม่ขึ้น ความมืดที่ปกคลุมไม่เป็นผล...ผมยังรู้สึกแสบตาเช่นเดิม
& R, V9 u) T: Z; m& R' |: b6 l2 V7 |3 k0 n% F/ ]; h% C
4 v/ @+ N, g6 h; p7 }$ `คงเป็นผลจากการร้องไห้อย่างหนักเมื่อช่วงหัวค่ำ
. Z9 u) C5 ?1 j, \
/ Z* T5 Q: r( n: {* j I( c# F
& c! w2 e' |) u* ^7 Eผมพยุงร่างกายตัวเองลุกขึ้นนั่งร่างกายรู้สึกอ่อนแรง...ไม่ ผมต้องเข้มแข็ง
" w% s/ Z2 m6 I: e8 p @
9 L s# \1 E$ Q$ H1 C, o. a: E- _# L
ในเมื่อมันไม่ใช่ความฝันอย่างที่ภาวนาให้เป็นผมก็ต้องอยู่กับความเป็นจริงได้อย่างแข็งแกร่งที่สุด6 X5 d" b& W/ p+ M! _) c
0 @# i& A% I: l+ d% b
& ?! e8 E/ p4 U) x* oเพราะฉะนั้นถึงจะไม่รู้สึกหิวเลยสักนิดแต่ผมก็ประคองตัวเองลงไปในครัวเปิดตู้เย็นเพื่อหาน้ำเปล่าและนมจืดดื่ม! ~+ i+ ^ T+ L. N9 A0 D, z
! Q) }# X2 o2 _+ f3 j1 \ y
5 i$ t' H( F# U4 F1 i
หมับ. j0 K$ M q* L- k0 I% Y
4 C* z+ E, j+ X; s. W" P
/ t0 r% } [# K( j% `
“อ๊ะ!” แก้วนมหลุดมือผลจากความตกใจที่ถูกคุกคามจากกอดทางด้านหลัง แต่มือปริศนาก็รับมันไว้ได้ทันก่อนจะตกแตกบนพื้นแล้วจัดการวางไว้บนเคาน์เตอร์ครัวโดยที่แรงกอดรัดยังไม่คลายลง1 y U, N2 b( d. y. K
; ^! ]. X0 E$ {/ Q/ ~3 h9 [* H
/ H2 ]2 d7 e& |* p0 V& aส่วนผมเมื่อรู้สึกตัวได้ก็ดิ้นสุดแรงแต่ขนาดตัวเท่าลูกแมวหรือจะไปสู้คนตัวเท่ายักษ์ได้. {/ ~" t6 c% L7 X4 E3 l
5 X$ h, z5 [; v5 f* X
. y. x2 X# e, t; t& h! |. s& b“ปล่อย!! อ๊ะ” ผมเบี่ยงหน้าหลบเมื่อปลายจมูกอีกฝ่ายจรดลงบนลำคอลมหายใจร้อนผ่าวรินรดเรียกให้ผมดิ้นรนหนีจากการคุกคามมากขึ้น
; L7 H+ F8 A( W8 K j
# S8 g: ~. O; ]7 ?+ ]& a2 @( P4 Q, P4 k) o' M; y7 J% f$ {
“คุณเล็ก...” เสียงทุ้มต่ำส่งเสียงผะแผ่วโหยหาปลายจมูกหยุดรุกไล่คุกคามแต่ยังกดแช่ทิ้งไว้ให้สัมผัสได้ถึงลมหายใจกรุ่นไออุ่น+ `' r( I% l8 m: D
! o5 s6 T( J7 V) \5 }1 W. W* v
6 |( l2 Y" m* J: k6 U; ?: f
ลมร้อนที่ทำให้ผมหยุดดิ้น สองมือที่พยายามปัดป่ายจิกแน่นลงบนข้อมือหนาที่โอบรัดช่วงเอว ตัวผมสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกถึงบางอย่างที่กำลังจะพังทลายลง) s; P3 O+ B$ [; A1 o3 I) _, I
+ \9 X6 a5 Y7 t, _5 c5 e- r
) S& ~+ \" ?9 s! r& x5 |. O2 W“...ผมคิดถึงคุณ” ผมถูกจับตัวหมุนหันหน้าเอาหาอีกฝ่าย เสี้ยววินาทีต่อมาใบหน้าในแสงสลัวก็โน้มลงมาแนบชิด สายตาที่ห่างเพียงปลายจมูกกั้นจ้องมองมาอย่างลึกซึ้งโหยหา ยามที่หัวใจผมโยกคลอนคำเอ่ยเอื้อนก็เปล่งออกมาจากริมฝีปากหยักลึกที่เสียดสีกันผะแผ่วตอกย้ำให้หัวใจผมเพิ่มเป็นสั่นไหวอย่างรุนแรง “...คิดถึงที่สุด”6 s9 h% t4 X; U& H
! I4 l& B$ n' t- y, S6 P
+ W& i7 Y1 L# f% G
จุ๊บ
! L5 ~2 U. w& k8 o; ~9 Z
5 B/ Z2 E, B" G: W0 R
, z' p6 _7 |4 }+ u5 Lจากนั้นริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงมาอย่างหนักหน่วงทว่านุ่มนวล บดขยี้เค้นคลึงตักตวงความหอมหวานจากผมไปอย่างไม่มีทีท่าจะสิ้นสุด ลิ้นร้อนสอดแทรกแหวกกลีบปากเข้ามาเกาะเกี่ยวสอดรัดเข้ากับลิ้นหยุ่นของผมให้ความรู้สึกกำซ่านทั่วโพรงปากลามแผ่ไปทั่วสรรพางค์กายพร้อมกับกวาดต้อนน้ำบ่อน้อยกอบโกยเข้าชิมรสอย่างไม่รู้จักพอ
/ J) D& j/ t4 t* N% v. Z$ H! t% ^! @, ~* ?% }
# ~; [$ C$ M) f- P
ขณะเดียวกันผมก็ได้แต่ยืนนิ่งรับสัมผัส ไม่โต้ตอบ ไม่ผลักไสหรือแม้แต่ห้ามปรามฝ่ามือร้อนที่เริ่มคุกคามไปตามร่างกาย ทำได้เพียงใช้นัยน์ตามองเปลือกตาสีเข้มเบลอเบือนที่ปิดสนิทเนื่องจากเคลิบเคลิ้มกับสัมผัสวาบหวาม อีกทั้งน้ำตาที่พยายามกลั้นไว้แต่สุดท้ายก็ยังคลอหน่วงรอบหน่วยตายิ่งทำให้ภาพตรงหน้าไม่ชัดเจน
7 s/ L! a; M( b1 e9 W7 k/ v: P* Y5 M* e5 \2 F6 s/ G
( W F- ^% k9 H4 U6 X% ]2 F) p
เขาจะรู้บ้างไหมนะว่าสัมผัสของเขาทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมากเช่นไร...จูบของเขาเสมือนยาพิษที่ถึงแม้รสชาติปรับให้หอมหวานนุ่มลิ้นแต่สุดท้ายก็พรากลมหายใจไปอย่างช้าๆ...ฝ่ามือที่ลูบไล้เปรียบดังมีดปลายแหลมคมกรีดลึกลงบนเนื้อหนังให้เจ็บแสบทรมานไปทั่วร่างกาย) ?) o) u2 I9 A' ~, F
: I' h5 m% \7 C0 Q# H( l
9 I7 ^3 N$ F; o! I# Yผ่านไปนานแสนนานความขมขื่นแสนวาบหวามก็จบลง$ h- p8 {! s1 S( Q8 E2 E. D( `7 T" R
6 Z# u* b) W& J+ V5 ?
. t1 H$ h6 V/ `“คุณเล็ก...” ใบหน้าคมถอนออกพร้อมกับเปลือกตาเปิดปรือขึ้น ฝ่ามือที่ประคองท้ายทอยเลื่อนขึ้นมากอบกุมใบหน้าพลางใช้ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยหยาดน้ำตาบนผิวแก้มให้อย่างอ่อนโยน1 m* ~9 C+ m) b9 t* f
) W; w3 W+ N2 f# s
+ q* @/ [8 o$ C' h+ C4 {
“ผม...”* w- C) J0 r* F
& S; F9 o& j$ o4 q, }9 B
5 Q1 l7 m! E* A9 W! E K
“พอใจหรือยัง” 7 W0 L% z8 X: Y
9 k( m9 R; a* z# C" i
2 T: F2 E/ a1 X) t Q1 k" _( q“...”
* N+ X7 t& Y; N3 t+ F1 }# N0 @" J* m& Y* t" t
# k" @3 [/ {0 K) h% p“ถ้าพอใจแล้วก็ไปสักทีกลับที่ของนายไปได้แล้ว!!”ผมพูดเสียงเรียบเย็นชาไม่ได้ตวาดหรือตะคอกแต่อย่างใด
4 J9 Z% ]$ J1 V( S5 S' O6 y# K6 }6 |8 n; T1 G" o: k$ N
" X- X. f; J7 }" hเขารั้งผมเข้าไปกอดแน่นอีกครั้ง# G( [6 R2 P% D6 K4 i) h" v/ B) ]) P
: z0 G3 @% W5 }* P6 Z: Z2 b2 G( U; ~4 a/ `# }9 r9 R
“ผมจะไม่ไปไหนอีกแล้วที่ของผมคือข้างๆคุณ ผมขอโทษ ขอโทษสำหรับทุกสิ่ง คุณฟังผมอธิบายก่อนนะ...”
$ m! G, E8 Y2 G" @4 Q4 T! E+ u
# q& ~4 [* v9 M% q2 N7 e6 X* H% ? M$ [% y; u
“ถามฉันสักคำหรือยังว่าฉันต้องการหรือเปล่า” ผมพูดแทรก ซึ่งก็เพียงพอให้เขาหยุดเสียงลง ผมจึงออกแรงดันแผ่นอกกว้างซึ่งคราวนี้เขาก็ยอมปล่อยแต่โดยดี% G4 ]9 g& z1 p9 X
& q R. ?3 O1 X. I
+ _2 X/ ]9 R% D0 L) ^$ I
“ฉันไม่ได้ต้องการนายแล้ว...คุณจิ่นสือ” จบคำผมก็ดันเขาออกให้พ้นทางแล้วเดินจากมา
5 B5 p* x3 ~5 h" \8 o+ w% T2 ]
" F2 E! Q$ E- H9 G6 R5 r8 k$ w6 W3 P! A) @
“ผมไม่เชื่อหรอกนะว่าคุณจะเลิกรักผมแล้ว” - r5 ]9 t1 I+ \/ _% ?
9 m( A/ X5 {9 E1 ]+ g* j# i" N' y4 f% h7 X
ปลายเท้าผมชะงักลงแต่ก็ไม่คิดจะหันหลังกลับไป2 m- f6 \% N& `- g
/ r3 r9 I7 ?3 K" e
7 N7 Z' q, N! u9 A0 @0 l- b: A
“รักงั้นเหรอ มันไม่ได้สำคัญอะไรอีกแล้วล่ะ” ผมกลืนก้อนสะอื้นลงคอพร้อมกับเค้นเสียงที่ตรงกับหัวใจผมออกมา “เพราะมันลบล้างกันไม่ได้เลยกับการทรยศหักหลัง”
% S1 ]; f% r( |' S7 g2 i
$ k6 N, }' f3 ]* Y( B. ]; i, _( v' d1 M! W3 q+ j: X6 v
ใช่แล้วล่ะ...ต่อให้ผมรักเขามากมายแค่ไหน เราก็กลับมาคบกันไม่ได้อยู่ดี...เพราะผมคงเชื่อใจเขาไม่ได้อีกต่อไป แล้วการอยู่อย่างหวาดระแวงมันจะมีความสุขได้เช่นไร
' V& {( p9 g2 J7 J0 i
; S/ K3 i! e2 {% O/ O0 _$ t" ~
5 Q. V8 f1 f0 ]8 J$ _& d* dแม้แต่ประโยคที่ว่าเขาจะกลับมาอยู่ข้างๆกันผมยังไม่ปักใจเชื่อเลย...ผมไม่มีทางเชื่อว่าเขาจะทิ้ง ‘คนๆนั้น’ เพื่อมาหาผมได้7 q+ ?/ `8 Q) N7 W) y; i2 p7 g! g
) ]# ]( w, B$ }* @; t
+ g% u1 D5 e9 q9 n; w+ S
มันก็คงเหมือนกับทุกครั้งที่สุดท้ายแล้วคนโดนทิ้งก็คือผมอยู่ดี...
" c' N3 A( p0 g ^5 `7 F3 Q ^$ z0 R9 L- g, U$ g. i+ N4 m1 @$ B
, M V- i( S4 W, n9 _2 O
$ B4 S+ g0 ~: w- t- a" a$ s
& |4 \- \4 ^/ n' C6 l
/ `1 T% U) a, hคิดว่าคำพูดของผมเมื่อคืนมันจะทำให้เขาถอดใจหรือเปล่า...ขอตอบเลยว่าไม่ เพราะเช้ามากลิ่นหอมของอาหารยังลอยโชยมาพร้อมกับประโยคแสนชื่นชมของแม่
/ v6 v6 u. Z i2 _+ e7 v% b: k" h8 o/ G$ L
% W) s8 _: _2 Y6 U“เช้านี้เกี๊ยวกุ้งเต้าหู้ไข่ฝีมือคุณตี๋ใหญ่เขาอร่อยมากเลยนะลูก พ่อกับแม่ลองชิมมาแล้ว” # X" _8 l7 d4 u& b2 T
% ~. O" ^0 n& e, {5 g$ Z5 m: P
+ [0 n3 m& s$ Y2 C0 Wผมมองชามเกี๊ยวตรงหน้าก่อนมองเลยไปยังอีกคนที่ส่งยิ้มบางตอบกลับมา จึงตัดสินใจคว้ากระเป๋าเอกสารแทนการหย่อนก้นลงบนเก้าอี้เหมือนอย่างเช่นทุกเช้า
& K; V2 r1 z3 \$ n4 Q9 ]' M& q, a
9 X! Z+ S$ P/ i \( H6 ^. a: v; w- T2 j+ j0 g x
“ผมไปทำงานก่อนนะครับแม่พอดีวันนี้มีประชุมกับฝ่ายศิลป์”- F& c: Q' h9 ?+ a- Q) U
/ v# E( ? n6 d& N' U2 w; ^& x7 i6 p7 A1 h- g7 U5 m7 ], @7 ?- T
“อ้าวไม่ทานอาหารเช้าก่อนล่ะลูก”+ R; @4 r5 m+ D9 O8 p; Q# E3 Y
1 [" |! e9 P3 T* F0 ] C+ Q. O
- p2 Z, g/ x; _4 k# `“ไม่ล่ะครับผมกินไม่ลง”6 n4 q3 `5 m% Z3 T
! A0 S9 z) F" V6 h8 M9 @: M: C1 |- j& N
แล้วผมก็เดินออกมาเลยไม่แม้แต่จะหันไปมองหน้าอีกคนแต่หางตาก็เผลอมองเห็นสีหน้าผิดหวังได้อย่างชัดเจน มันยังคงซ่อนไว้ภายใต้ใบหน้านิ่งเรียบเช่นเดิม จึงขัดใจตัวเองอยู่ไม่น้อยที่ยังอุตส่าห์มองออกอีก
1 o& h$ C7 D$ N, S% W/ e4 t2 ?/ M8 j! [3 _
) t/ H* X6 @, G$ ~2 i8 \. W: rโฮ่ง
# r* p7 L n u0 P7 Z, V% F; b, o) G$ ~
% E: l2 K$ m+ q& \, D; k
แต่แล้วก็ต้องระบายยิ้มออกมาเมื่อข้างรถนิสสันมาร์ชของผมมีเจ้าหมาขาหักนั่งหูตั้งรออยู่" n: g' Q' v; q5 T+ ?* `
: X0 X5 H [/ E. f" S. b* _; Y- q
2 f1 c- a( [! N9 L, i$ J: R& |; F4 L
ผมเดินเข้าไปทรุดตัวนั่งยองลงตรงหน้ายื่นมือออกไปและแทบจะทันทีเจ้าตี๋น้อยก็ยกขาข้างที่หักขึ้นมาวางบนฝ่ามือ% N$ @7 R$ [! o
- X- M# |' W x0 _5 d$ ~
% u1 T- s$ Z- L6 e8 E3 F! D0 ?% a“คิดถึงจังเลย~” แล้วฉลาดอย่างเจ้าตี๋น้อยน่ะหรือถึงจะฟังไม่ออก มันจัดการกระโดดโถมเข้ามาในอ้อมกอดผมพร้อมทั้งส่งลิ้นสากมาเลียใบหน้าจนแฉะน้ำลายไปหมด
- S$ @2 R% V1 Q% T8 Q: b
% Q4 f) F% Z1 w, p3 T
/ _& F. Q/ I, J$ V4 D“โอ๊ยพอๆพี่เลอะหมดแล้ว ฮ่าๆ ไม่เอาๆเดี๋ยวโดนขาเดี้ยงกว่าเดิมนะ” ปล้ำเล่นกันอยู่พักหนึ่งจนผมล้มก้นจ้ำเบ้าลงไปนั่งแผ่กับพื้นนั่นแหละมันถึงจะยอมหยุด
+ y, b% {# F9 z' v- S- W: K) w& o( S
. F2 X+ H2 |; r: q; A4 N( s$ r7 }4 `6 `
ผมก้มลงจุ๊บเหม่งเมื่อมันยอมสงบเสงี่ยมนอนหมอบลงไปก่อนให้รางวัลด้วยการใช้สองมือประคองให้หน้ามันแหงนขึ้นมาแล้วจุ๊บลงบนปลายจมูกสีดำ
- h9 D# E, m- A, m% S, f1 z) s& X: X+ G
w: h# o( U* q' N0 D z“อยู่กับพี่ด้วยกันที่นี่ไหม ไม่อยากให้กลับไปเลย” พูดพลางลูบหัวมันอย่างเอ็นดู เพิ่งเจอกันได้แค่วันเดียวก็ต้องจากกันอีกแล้ว หนึ่งปีที่ผ่านมาผมคิดถึงมันมากเลยนะ แค่คิดว่ากลับมาจากทำงานจะไม่ได้เห็นมันอีกผมก็ใจหวิวๆแล้ว“หึ ไม่อยู่ด้วยกันก็ไม่ต้องมาอ้อนเลย”: V. p" B/ E4 Y/ c5 y1 A9 r& n
- M3 E' E% \$ A9 p0 [
2 j* r; F6 ~+ j( M t1 S( T9 bก็มันเล่นเอาหัวมาดันๆถูๆขาก่อนนอนหงายท้องพลิกตัวไปมาซ้ายขวาแล้วทำเหลือบตาเหลือกมองมาอ้อนๆชิ ยังจะมีเสียงคราหงิงด้วยนะ
( z7 r) [$ o' u( O8 \( a5 g! L& ~; X% k
4 `1 U4 N4 e. b0 fฉลาดไม่มีใครเกินเลยเจ้าตี๋น้อยผมเนี่ย!!
" O o$ g4 `" L4 Y: P9 `/ `: q% `5 f3 `. R
5 U8 _/ n9 l L9 e* u" s
“ท่าทางมันจะชอบน้องนะ กับพี่มันโคตรหยิ่งเลย” ผมหันไปตามเสียงก็เจอเข้ากับพี่ไมล์ในชุดออกกำลังกายยืนเท้าเอวมองไปยังเจ้าตี๋น้อยอย่างหมั่นไส้
6 P; X. w# g1 a: W' ?
; H: S o5 }7 H* p! J: _. M7 A4 T {. Q+ o& L1 K/ ]# |0 E
“พี่หน้าตาไม่ดีล่ะสิ”& m/ s4 D3 A2 a) @& C$ Y
& C+ i7 w( ]9 N* G8 j1 C4 f; b7 X! I2 F, V
“โห ช่างกล้าแต่พี่หมั่นมันจริงๆนะ เมื่อเช้าลูบหัวเล่นหน่อยทำเป็นสะบัดหนีทีกับน้องล่ะอ้อนเอาๆอย่างกับเป็นเจ้าของมันอีกคนแน่ะ”- [0 [% i& \* L* h& ?. S* c
/ @. Z7 B8 L' H" [; l2 x9 e3 y
+ F* R4 ^. x% n; {$ pอึก พูดเหมือนมีตาทิพย์% \" B1 u# V5 H* Q- v/ Y
3 A+ B3 h- N* m/ B5 S' W2 e7 K
6 Z' U( N) T- ^& X% @“สงสัยมันถูกชะตากับน้องมั้ง เอ่อ ผมไปทำงานดีกว่าแล้ววันนี้พี่ไม่เข้าบริษัทหรือ” ผมเปลี่ยนเรื่องพลางลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่4 U7 ]6 ~# i0 D: M4 c' d$ a2 i
) Y7 B$ @* S' X
4 l& ]4 J' v `% u0 N6 t( V' j
“เข้าช่วงบ่ายพอดีเดี๋ยวพี่ต้องเข้ากรุงเทพฯไปส่งคุณตี๋ใหญ่ขึ้นเครื่อง”
% i4 t4 f; E# L/ G O) d* A; j% B# \: B8 i, W q; @1 H5 q
9 M( {2 h, k, u* _# C6 s$ ~' v9 bกึก
' S/ r' Q' w7 i. P$ M) M
3 Q) F! h8 W' K# P$ r* Z% x% f H, a: X; y' Q# Z
“เขาจะกลับวันนี้แล้วเหรอครับ”
. l, M$ ]& a7 ]; \5 n
* u& }3 S( y* @$ K4 h8 q4 S/ H1 H: v$ A) C: I
“น่าจะนะพ่อว่ามาอย่างนั้น”3 c& w0 \$ g( ?/ B. J# W' d( g4 @
. m+ W5 R% j' ^
0 H; m0 t8 t; z$ E
ผมนิ่งไปก่อนค่อยๆก้มลงไปมองเจ้าตี๋น้อยตรงหน้าย่อตัวลงแล้วใช้อ้อมแขนกอดมันไว้แน่นพลางซุกใบหน้าเข้าหาขนสีดำขลับ& R7 d Z& D! ?: N" m4 p' a' @
2 K9 q9 l8 f# {1 h7 x- _
" Z! b" |! {! W4 ? h“ฮึกกอดลานะตี๋น้อย” * L. u' {6 v# F0 r6 O a
5 K1 j" V1 ?$ J- |, Z- a2 N6 s D, {) v/ c- d" Z" j. J
“หงิง” ซ่า~ซ่า~4 _: O* o5 J* n- m% M
& Q" @" Y: |! y! q5 A2 n
3 [, U+ `# j( k. `1 L% O$ }สายลมโบกพัดลู่ใบหน้าหอบเอากลิ่นอายของน้ำทะเลโชยเข้าจมูกพร้อมกับพัดพาเอาเกลียวคลื่นสาดซัดเข้าหาฝั่งจนเกิดฟองสีขาวล้อกับหาดทรายเนื้อนวลละเอียดตาบรรยากาศที่ทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายขึ้น; H6 N& ^( H) Q3 s) i- W- ~4 I, g( a3 N$ D- E
1 s! X+ _2 j" O- o, W
7 z1 w! C- `4 j& Y" N7 K: [4 i! I, Bยิ่งช่วงนี้มรสุมเข้านักท่องเที่ยวจึงบางตาลงเลยได้ความเงียบสงบอย่างใจต้องการ...
: x# K% F4 C+ N! S5 b b9 d, n& x8 M: y% z' d: A b/ C
! [, @2 j& S' l8 E# m* bแม้จะเป็นคนไล่ให้เขาไป แม้จะบอกว่าเราไม่สามารถเดินไปด้วยกันได้ แม้จะเป็นคนที่ทรยศหักหลังกันอย่างเลือดเย็นแต่สุดท้ายก็อดจะวูบโหวงในใจไม่ได้
1 u4 ~4 f% O* j3 ]/ d: b6 {: e! J' H: q+ l) H3 L
: C' R, C' T G& k! x: y% U
หลังเลิกงานก็เหมือนเช่นเกือบทุกวันที่จะมานั่งปล่อยใจลงทะเล ต่างกันที่ทุกทีผมจะหนีความวุ่นวายไปหาดนางรำหาดทรายสีขาวเนียนละเอียดตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าครามสดใส รอบเกาะมีโขดหินสีน้ำตาลเข้มจัดวางตามเป็นแนวอย่างที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ไว้กลมกลืนกับประติมากรรมรูปปั้นพระอภัยมณีกับนางผีเสื้อสมุทรอันเป็นเอกลักษณ์ของหาด* B, b% B1 c& [; }8 \
! }8 V; D) _1 v3 j2 _1 Q( a
; c/ v" @& r3 y9 E( L
แต่วันนี้ผมมายังหาดพลาที่ถึงแม้น้ำทะเลจะสีสวยสู้หาดนางรำไม่ได้ เนื้อทรายไม่ขาวละเอียดเท่าซ้ำยังมีแนวปูนสูงเกือบสองเมตรกั้นชายหาดเอาไว้ แต่อย่างน้อยหาดก็ไม่ได้ปิดตอนหกโมงเย็นสามารถให้ผมนั่งอยู่ตรงนี้จนถึงเมื่อไหร่ก็ได้อย่างใจต้องการ " m8 L: t, L$ R/ P4 Q" |' \
6 q! y3 _+ U3 o3 N
9 m. g# ?! |4 u5 @% Q2 m+ {ผมก็เชื่อว่า...หาดทุกหาดมีมนต์ขลังของมันอยู่..
0 K+ b+ @' K- u( p# X- V& }* |3 D1 V; I- J: _) ?) l
; `; q, O/ ]. K9 f& k
อย่างเช่นเวลานี้ผมนั่งมองพระอาทิตย์สีส้มกำลังจะจมหายลงในทะเล แต่ยามจะลาลับก็ยังทอแสงสีทองลงบนผืนน้ำสีดำให้เกิดประกายวิบวับดั่งดวงดาวนับล้านจากฟากฟ้าเต้นระบำปล่อยแสงระยิบระยับแข่งกัน
; M* i/ n9 H7 D% E! K- q- E
* z& `2 F( k! q! T' l5 L+ J! i+ p" F- e3 e/ b* ^8 K2 _
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ5 Z/ \* V2 f. d, }$ _- m9 W, R
* k3 i4 {$ \( a$ F: I F6 n/ r
$ n& g# S2 ~/ s5 _% e+ a) O) @
ผมหลุดจากความคิดเมื่อเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงดังขึ้น
5 O$ f0 V. l+ t: a/ H* i7 _! |6 a! e' h! r3 R, {! T) [
# T M, }6 }+ m0 l% J
“ครับแม่”- V% h+ ?% [7 v" e t
+ L" N% M7 r; g# e2 r
2 Y4 k* x9 V T1 x9 Y“อยู่ไหนน่ะเล็ก มืดแล้วนะลูกยังไม่กลับบ้านอีก”: ~- j8 d- O9 A) |5 h9 ]; W& y2 z
" e9 Z ?5 R* z6 v, C
* y/ z6 H# g, q( L, ^6 i. J
“ผมอยู่หาดพลาน่ะครับ”) @( l$ h& {% a3 R/ _; K; f
2 E# H& V# X2 R1 n( H5 h+ D
' ~- ~& K( Z- U, G“ถึงว่าตาไมล์ไปหาที่หาดนางรำไม่เจอ ทำไมวันนี้ไปไกลจังลูกทุกคนรอทานข้าวอยู่นะ”
) Q0 d" R+ M* Q& y
8 T9 a- L% ~; f* H: v& g0 h$ h& L: p1 S. W, E" H
“ทานกันได้เลยไม่ต้องรอครับ เล็กว่าวันนี้จะนอนค้างที่หาดคงไม่กลับบ้าน”เสียงแม่เงียบไปสักพักหนึ่งก่อนเอ่ยเอื้อนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอาทร
! g( g' y+ \* p% V; k. Y" W7 T& |3 s( b
2 c, }/ a, c- ]4 I. ]
“ไม่สบายใจอะไรหรือเปล่าลูก”0 z' t( q6 [7 `
9 h. }7 ^: F# f# @, L1 c
' }( v, o7 W) M8 r- |" g“ผมแค่อยากนอนฟังเสียงคลื่นน่ะครับแม่ ไม่ต้องห่วงนะครับ รักแม่นะพรุ่งนี้เจอกันครับ”
( ?/ H% \ ]8 F0 W3 T9 p6 N5 j4 j0 @( e! f, p
6 K/ b* V$ D: Y) sวางสายจากแม่ไปแล้วผมก็นั่งทอดสายตาไปยังผืนน้ำทะเลสีดำกับฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่งไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจากเย็นย่ำเป็นหัวค่ำมืดสลัวและ ณ ตอนนี้ มืดมิดเงียบสงัด...ทุกสิ่งอย่างถูกความมืดปกคลุมมีเพียงแสงจันทร์เรืองรองสะท้อนให้เห็นรูปทรงเรือนราง โชคดีที่ท้องฟ้าเปิดโล่งไร้เมฆบดบังจึงได้เห็นกลุ่มดวงดาวพราวระยับแข่งกับผิวน้ำดั่งภาพสะท้อนของกันและกัน# R- X, P2 s$ B
1 c3 y& x) n1 C, L5 ^- K* D7 L/ Z$ f7 A9 q! W' \
“เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกครับ”' i( U- E# e" a) V& M& \! S, ]* A
( K% q" E3 D" [. u( ?2 j
0 E. o$ Q# J: D! W
ขวับ
, g" K# y: F3 x6 k: l
2 ?$ w+ ^9 j! [4 T6 B2 W
+ A: O" R5 U/ B7 ~ V* xผมหันไปตามเสียงของคนที่คิดว่าบินกลับไปฮ่องกงแล้ว แต่ ณ ตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าผมในชุดเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นอย่างที่สมัยก่อนเขาชอบใส่...สวมทับด้วยเสื้อแจ๊คเก็ตสีแดงตัวคุ้นตา...ตัวที่ผมซื้อให้8 I# J6 k4 p, G" u/ S! O
6 u2 y$ i5 F$ o
8 [$ q% K0 A1 x5 ~+ ^# s1 fฟึ่บ!- n8 R }6 |/ }: B9 d' z5 j2 o; W
& {/ ~8 Q3 `2 q
0 z2 e4 d" l+ ^' s. h p9 h3 Vผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีทันทีแต่ก็ช้ากว่าอีกคนที่เข้ามาคว้าต้นแขนเอาไว้
4 t. c: H- {# o+ a: Z8 N4 J3 W$ ~+ f0 N$ a- q# r
3 f, H. u* O, H/ ?0 b5 C Z“ไหนว่ากลับไปแล้วไง!!” ผมสะบัดมือหันหน้ามาตวาดสุดเสียง1 Q5 j! B4 F. q8 |# b& E
% Q4 x2 Z/ x% K. U+ I* r+ ]% W1 n, q1 j; _2 j. e$ G- Y% k
“จะให้ผมไปไหนก็หัวใจผมอยู่นี่!!”
7 G. b& F# a5 A& B; j! P. x: }& K2 e1 {( Y5 ] u
' }. ]8 Z# J# V( W
“ไปตายซะไป!” 3 n- d% ], y3 H6 Z9 D/ q: s2 U0 d
" ~& t- J( j0 L: E- `, F: m7 p H/ H7 q. e( M
ไม่ได้คิดเช่นนั้นแต่ปากมันไปเองเหมือนเป็นปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติเพื่อปกป้องหัวใจตัวเองจากประโยคกลลวงที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น! P# a6 v& L3 p3 m# ^
6 V2 X8 e! K. E- g5 @* X% V1 u1 x+ r, }( b+ U& \5 V" G
...เมื่อก่อนเคยบอกรักที่ไหนกัน.../ d/ ^: R4 m* a% y2 z
! q2 ^6 Q7 p$ l4 T: c+ z% g3 Q3 H. d& a# S$ h$ ~/ X6 ^' B
“ผมรู้ว่าผมเลว แต่ช่วยฟังกันหน่อยได้ไหม”. E# G5 G6 i% a$ r- q: @- c
$ W3 O) b: }: k$ Y0 Q0 h
6 V& q8 `- X1 e, k9 [
“ไม่ฟัง!!! ไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้น! ไม่ฟังๆ” สองมือยกขึ้นปิดหูแน่นพลางนั่งคู้ทิ้งตัวลงบนปลายเท้าศีรษะส่ายไปมาอย่างไม่อยากรับรู้อะไรอีก
" Y% S. U) s' a Z8 W5 W: _0 D( O5 F8 S
8 |& Z: F" G% ~2 c7 i“เล็ก...คุณเล็ก!!” P( o8 E/ v% [% z
6 I. S) x/ |9 y; |. m' W' h* K
0 V3 y. o& x; zเพี้ยะ ปั่ก ตุบ. Q% Z: ^4 s' |; o: N$ N
% p% V6 K6 P1 }# ?: c9 A4 a& Z1 Y- E* [4 A% v
ผมยกมือขึ้นปัดป่ายกันไม่ให้อีกฝ่ายเข้าใกล้
% K, F8 _1 u, U/ x# w/ O4 G8 H- d1 B' k: F* q
$ F" ^, c. h% z9 ]“...!!” สุดท้ายเขาก็ยอมล่าถอยออกไป ร่างกายสูงใหญ่ยืนนิ่งใช้สองตาจ้องผมอย่างผิดหวังเสียใจแต่เชื่อเถอะไม่เท่ากับที่ผมเคยรู้สึกหรอก ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึงคือ...ค่อยๆเดินถอยหลังห่างออกไป...โดยทิศทางนั้นเป็นทะเลแสนมืดมิดและน่ากลัว# _: O$ Y; V5 ~7 S
; {' K) Z( ^- ]# i6 P, P/ T
, C) b( [& |3 N7 j0 L# @0 y; Fช่วงขายาวค่อยๆก้าวถอยหลัง...ทีละก้าว...ทีละก้าว โดยตลอดเวลานัยน์ตาคู่คมยังจ้องมองมาที่ผมอย่างไม่ละสายตาระยะห่างของเราสองไกลห่างกันเรื่อยๆ จนกระทั่งเท้าทั้งสองข้างของเขาสัมผัสกับระลอกคลื่นร่างกายผมก็ผวาเฮือกจะกระโจนไปหา...
$ F1 @% s7 D# L0 o6 @" ~$ z- f! E( \
) W, J( w% L' t+ [9 b+ L; d1 T. d a0 L5 _' }6 t
....แต่ก็หยุดตัวเองลง...มันเป็นแค่แผน...เป็นแค่เล่ห์กลให้ผมหลงไปติดกับ...เขาไม่คิดจะตายจริงๆหรอก...ก็แค่อยากให้ผมใจอ่อนก็เท่านั้น...2 L, g' H( r- s% q
) Q6 v+ U/ s: E/ Y! p" h
- S8 l8 D" {1 P3 Q: T8 M% h- w
ซ่า!~ ซ่า!~
7 D+ p4 n4 M2 k( C
5 T) G. V R) l* {. b: D0 j8 c. t; q& T7 G, x- A; H' O5 @
เสียงคลื่นไม่ให้ความรู้สึกผ่อนคลายอีกต่อไปแล้ว ตรงข้าม...มันกลับเหมือนปีศาจร้ายที่พร้อมกลืนกินทุกสรรพสิ่งให้หายไปในความมืดมิดอันน่ากลัว...ความรู้สึกร้อนรุ่มกระสับกระส่ายเกิดขึ้นกับตัวผมจนไม่สามารถที่จะทนอยู่เฉยได้อีกต่อไปสองเท้าวิ่งลงไปยังริมหาดพร้อมกับตะโกนเสียงกึกก้องแข่งกับเสียงคลื่นให้คนที่อยู่กลางทะเลหยุดกระทำบ้าๆสักที% ?: B5 O5 l7 C5 t/ O4 x: C6 i
% {/ E% o: p" E8 i
! X! g; W8 a t6 R3 \“ขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะ!! จะบ้าหรือไง อยากตายจริงๆใช่ไหมฉันบอกให้ขึ้นมา!!”
4 P/ L# L" V3 n Z& h6 Q( i& @3 o8 Q/ X5 h2 d5 P. H: r0 ^1 i6 ^, E
9 b4 E* S$ G, m8 C; C# U
ซ่า~ ซ่า~
4 N p# \1 F ?5 G" E
% a# `) @+ ]1 b) }3 O ?( u
* `5 _5 l7 q& B: j$ r; h" nเขายังคงเดินถอยหลังต่อไปเรื่อยๆขณะที่สายตายังจ้องมองกัน แม้จะในความมืดอันห่างไกลผมก็ยังเห็นแววตาแน่วแน่ของเขาสายตาที่ว่าเขาจะไม่ยอมหยุด...จนกว่า...
1 c- k* |1 O% H+ y3 c% ]0 d! X) I; J5 Z- a
/ C. m. e7 ^$ W7 M+ N
ครืน!~ ครืน!~
B3 [/ v+ s0 O% R6 ^8 r' B7 {! `$ \. n
6 [( ?; @- ]% r
ผมแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้ามืดมิดที่บัดนี้ไร้ประกายดาวด้วยเมฆหมอกก้อนดำทะมึนเคลื่อนตัวมาปกคลุมทั่วพื้นที่เสียงฟ้าร้องครืนพร้อมกับลมกระพือพัดโหมเป็นสัญญาณว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าลมฝนต้องกระหน่ำลงมาแน่นอน
* O* k* U" }* V# d3 t" B) ~" s8 Z
: K( U4 e- A& V* s Q$ `# o7 `' o/ |' ]% |- M0 ^$ @0 ?
นั่นยิ่งทำให้ผมร้อนรน หันไปมองอีกฝ่ายที่เวลานี้ถูกท้องทะเลดำมืดกลืนหายไปจนถึงช่วงอกแล้วมิหนำซ้ำสายฝนยังเริ่มโปรยปรายลงมา ลมพัดโหมให้ใบไม้ต้นหญ้าปลิวลู่โน้มเอียงตามแรงลมเม็ดทรายกระจายขึ้นฟุ้งทั่วหาด ผืนน้ำที่นิ่งสนิทเริ่มตื่นตัวโยกคลอนก่อเกิดเกลียวคลื่นตีกระทบจนเกิดเสียงเซ็งแซ่ช่างน่ากลัวจับใจ
! D) m* [. @7 w: t$ z! s2 |. |
% n3 a8 I0 k2 l% f
# J8 |0 g8 S' a7 f. {; dแปะ แปะ แปะ
5 i# P% h( `. X: _: `" M$ \
. } m/ y7 E E
/ x5 |0 E# J7 m+ W4 q# C9 n0 S“พอ!! เลิกเดินลงไปได้แล้ว! ฉันบอกให้นายหยุดแล้วขึ้นมา!”' Y! z% w8 A' G1 D
2 Q: Z8 \- J- V% L- M
1 W+ `% E+ w- y3 f0 F2 g4 B5 tครืน!~ ซ่า!~ 0 j) U" M( ~( T: b% V
S0 }" P2 d: a, P
) W4 C Z' }8 y& ~( xเปรี้ยง!!
) g4 j+ v: p- K3 j T' Z! C$ y# p9 G Q" J- |
( r* O) H" ?- @3 N) h
ผมวิ่งสวนกระแสคลื่นที่เริ่มก่อตัวขึ้นสูง ตีแหวกแรงต้านลงไปกลางทะเลแต่ก็ไม่สามารถถึงตัวเขาได้เนื่องจากเขาอยู่ลึกเกินกว่าที่ความสูงของผมจะเอื้ออำนวยผมลูบละอองน้ำที่กระเซ็นเปรอะใบหน้าบดบังการมองเห็นในขณะที่ตะโกนก้องอยู่ตลอดเวลา. w7 a) I) F0 I" A
" x5 v6 }( @% d+ V! a W
6 i5 U; }0 r. T; X& w" W“ขึ้นมา! อยากตายจริงๆหรือไง!!”
) m! v3 V. j8 y) a0 ` u" e( D( t, w
" b) a" I5 l0 d5 [8 y- T2 y6 f! R8 K3 e( u1 b: z
“ผมรักคุณนะคุณเล็ก ขึ้นฝั่งเถอะครับมันอันตราย” คราวนี้คนที่เงียบมาตลอดเปิดปากตะโกนกลับมาเมื่อเห็นว่าผมเริ่มเดินลุยน้ำลึกลงไปอีกครั้ง/ o9 v ]8 J( H9 t' Y6 X+ Z
+ ?6 y _+ i6 P
; [4 W6 Y2 V. k. U, `# E“มาบอกรักบ้าอะไรตอนนี้ ขึ้นมา แค่กๆ ขึ้นมานะ! บอกว่าหยุดเดินได้แล้วไง!”
3 W e2 f* J6 A6 n* S+ w4 W" {
" Y! ^/ l2 S2 G2 z( J/ D
7 d' u& o$ e6 n; Z a2 w+ jครืนนนนนน! ซ่า!~
4 [$ t* A6 K5 D9 C
) @! {2 L0 L, r5 F3 F J( I3 N5 ]1 g9 [; g, L8 w3 M' y% ~0 |
“คุณเล็กกลับไปมันอันตราย! ผมผิดจนไม่น่าให้อภัย ทำตัวน่ารังเกียจสมควรแล้วที่คุณไล่ให้ไปตาย แต่ผมรักคุณนะ รักคุณจริงๆ” ผมพยายามเดินเข้าไปหาเขาจนตอนนี้น้ำปริ่มริมฝีปากแล้ว
: A8 A1 y% o* N4 _3 w" S9 P
0 X, e' M6 X) @6 G x/ q1 ~5 m J* N% G" m0 x
“ฮึก ฉันไม่ได้อยากให้นายตายจริงๆสักหน่อย...ฮึก แค่กๆ”
- I' x9 Z% X: {2 E4 i. Y% y
s q! s5 u7 d! B6 f" I
+ b0 V5 a/ }8 D5 Q& Vตูม!!
) `# H/ E! S0 W: S: Z4 T) D" x/ j6 a: ^1 [: n8 X# L
) b S! U2 b+ a
ในจังหวะที่ผมเดินแหวกน้ำพลางตะโกนโต้กับเขาอยู่นั้นคลื่นยักษ์ที่มาจากไหนไม่รู้โถมแรงเข้าหาอย่างไม่ทันตั้งตัวร่างของผมดิ่งลงสู่ความมืดมิด ลำตัวถูกเกลียวคลื่นพลิกกลับกลายเป็นสองเท้าลอยคว้างสัมผัสความว่างเปล่าแต่เป็นสองมือที่ตะกุยตะกายสัมผัสพื้นทรายของก้นทะเลลึก
S! }3 I. D4 e# I& a* r* b5 t( G
E, ~+ u$ S r! b) Zผมพยายามตะกายเพื่อให้ตัวเองโผล่พ้นผืนน้ำ แต่มันช่างยากเหลือเกินกับการต่อสู้กับเกลียวคลื่นอันบ้าคลั่ง ยามที่น้ำเค็มไหลบ่าเข้าจมูกเข้าปากแทรกซึมแย่งอากาศ ดวงตาแสบพร่าระคายเคือง$ g d; i& r$ p/ E, y ], ]' L
/ X8 Z; J/ l8 |; w/ I) F% _- {; {+ K& @
* {7 `6 h% D4 S& [) tหมับ
$ d: {, t* I) ^2 ?9 Z1 o
! }4 u3 q# g! v; W9 M9 e/ V6 m2 u, D$ p: J* [$ ?% r# y
แรงกระชากที่แขนดึงผมจากก้นทะเลลึกสู่ด้านบน เมื่อโผล่พ้นผืนน้ำสู่บรรยากาศที่เต็มไปด้วยออกซิเจนให้ผมสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างตะกรุมตะกรามพร้อมทั้งไอสำลักไปพร้อมๆกัน
7 Y# l/ o) S1 i6 z- ^# Z
3 {/ j: P) `+ l" e" `6 Q$ K: v3 q
4 O @2 k# ~+ ~# p“คุณ...เป็นไงบ้าง” เจ้าของมือหนาที่ช่วยดึงผมขึ้นมาและยังช่วยลูบใบหน้าเอ่ยถามด้วยเสียงเป็นกังวลใบหน้าหวาดกลัวของร่างที่ผมกำลังเกาะยึดทำให้ผมร้องไห้โฮออกมา พลางใช้มือข้างหนึ่งทุบตีเขาไม่หยุด
( V- l o5 E/ i" K# q6 Q: X7 S; P" `( I* [- p2 I
8 R+ y( O: w- x7 |0 V+ ?# M% r“ไอ้บ้า ฮือออ ไอ้หมาบ้า นายเป็นต้นเหตุทำให้ฉันเกือบตายอีกแล้วนะฮึก ฮือออ” ผมสะอื้นไห้ไม่หยุดซ้ำยังไม่คิดจะออมแรงมือปากก็พร่ำด่าอย่างเจ็บแสบ..., m1 ^( U& q+ D( z% u
$ T/ `0 ~/ m8 n/ @$ j
+ |% z9 O. e! g9 L, {% u7 Z5 E
แต่ใครจะรู้ดีไปกว่าใจผม...ว่าสาเหตุที่หลั่งน้ำตามันมาจากความเจ็บใจตัวเอง...ที่ลึกๆแล้วก็ไม่สามารถโกรธแค้นคนตรงหน้าได้เลยซ้ำยังยอมอภัยให้ง่ายๆเพียงแค่เห็นเขาจะหายไปต่อหน้าต่อตา% x6 h$ R2 k& X1 J' j
, d: E. B, t+ s6 Z) `1 T: B5 w4 V
0 R7 y9 A: J/ `. b4 v! C$ [7 V0 Aในระหว่างที่จมลงใต้ทะเลผมตกใจ ผมหวาดหวั่น แต่ไม่มีความกลัวเลยเพราะผมมีเขาอยู่...มั่นใจว่าเขาต้องช่วยผมได้/ S$ m* g p8 ]4 J
' ~, y" E: k% W( W
& a& K, o0 e. Z* X6 ]“ผมขอโทษ...ผมเสียใจ...รักคุณนะ”
$ M1 M. W" N0 r- t$ m4 X" \
* z: {0 M) F0 v4 H; w H1 g$ L4 i) C) ?: f& l. u! D
“ฮือออออ”
7 k9 `3 ~/ u1 _$ l9 P( D9 F' Y+ `6 D7 y+ b& }. p6 W
4 b* W8 w- D$ i. s/ L% n+ dณ วินาทีนี้ผมยอมแล้ว ยอมลดทิฐิทุกอย่างลงเพื่อฟังเขาอีกสักครั้ง ; a) Q% Q* h! D& {
.........................................................................................
( W: N: a* Z$ h5 H6 `( v: s |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:03
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-4-30 22:00:48
น้ำตาไหลพราก ล้นมหาสมุทรเลย 
โพสต์ 2020-4-30 23:51:33
โพสต์ 2020-5-1 04:09:41