|
ด้านตี๋ใหญ่
* l3 n7 ~2 _9 Y* e7 h2 J% Z3 ]+ y) _& M D+ n6 x+ G- s
! X5 I. A4 s3 l! d' \- p! q" H3 ?
เช้าที่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง สายลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่างพร้อมแสงแดดสีทองผมนอนตะแคงมองร่างในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวของคนที่นอนหลับสนิทอย่างอ่อนเพลีย เสี้ยวหน้ากว่าครึ่งจมหายไปในหมอนใบนุ่มฉายแววกังวลไว้แม้ยามหลับไหลสังเกตจากคิ้วเรียวที่ยังขมวดมุ่นจนต้องส่งปลายนิ้วโป้งไปนวดวนให้คลายออก Y' A9 L9 [* J2 K# w0 }0 Q3 K
/ k5 n/ v; l- }1 Q7 g7 v- l- }; @* q( a
และเมื่อได้สัมผัสผิวนุ่มลื่นแล้วก็ยากที่จะละออก ปลายนิ้วจึงค่อยๆสัมผัสแผ่วไปตามโครงหน้าที่แสนคิดถึงผิวแก้ม ปลายจมูก และหยุดบดคลึงนิ้วกับริมฝีปากนุ่มหยุ่นก่อนประทับแทนด้วยริมฝีปากของผมอย่างยากจะห้ามใจ
r) S' w: |# L3 o# J
$ J: r# t4 k6 B$ z. ?/ o$ Z2 S, z4 y3 s; @+ D6 s; J. a- U3 T3 h
จุ๊บ+ t1 p' N9 J6 i% W% K
+ }0 Z) i+ M# J$ G
, e" t( s1 N0 `* Y, hผมหวงแหนคนตรงหน้านี้เหลือเกิน และก็เสียใจอย่างสุดซึ้งที่ไม่สามารถปกป้องคนรักของตัวเองไว้ได้ซ้ำร้ายยังทำให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดกับการทรยศจากตัวผมอีก
" P' b! f9 Y! t* R) t* d: \" o3 [' @0 q9 q9 l
Q9 P1 v: Q/ Qไม่ได้อยากจะแก้ตัว...แต่ไม่ว่าร่างกายผมจะผ่านใครต่อใครแต่หัวใจผมมีแค่คุณคนเดียวจริงๆ...
$ k3 O, Q5 t; o9 ^
- O' U& h* Q% u& p5 o: u0 w) e' X; v& \- Q" Z
“อืมม” คุณเล็กเริ่มรู้สึกตัวขณะที่ใบหน้าผมยังแนบชิดและเมื่ออีกฝ่ายตื่นเต็มตาก็ผละถอยหลังหนีอย่างตกใจจนผมต้องคว้าเอวเอาไว้อย่างกลัวว่าจะพลาดท่าตกเตียงไปเสียก่อน
1 A8 b5 H; h3 n1 u! p) r! U7 f- V( r
6 ^% }1 i' Q& r. ^+ n* H7 M" y( p+ x$ K; u( j8 [
เมื่อคืนนี้หลังจากที่ฝ่าพายุคลื่นขึ้นมาบนฝั่งกันได้ คุณเล็กก็หมดแรงล้มพับลงให้ผมต้องอุ้มกลับบ้านพัก(เป็นบ้านของครอบครัวคุณเล็กที่สร้างทิ้งไว้คล้ายๆบ้านพักต่างอากาศ) จัดการจับร่างเพรียวถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างกลัวจะเป็นไข้ คุณเล็กขัดขืนไม่ยอมอยู่สักพักแต่ผมก็ไม่มีทางยอมให้ร่างอ่อนแรงเข้าไปอาบน้ำให้เสี่ยงต่อการล้มหัวฟาดพื้นแน่ๆ. [3 A2 G! o1 c: U4 H% z( t) ~
4 u, a; U8 s2 A4 o2 E7 Q
2 U- t. a3 b3 b) W" n, s6 j. K
ต่อจากนี้ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด...ไม่ใช่เพื่อชดเชยความผิดเพราะมันไม่สามารถทดแทนกันได้แต่เพื่อชดเชยเวลาหนึ่งปีที่ห่างกัน...
6 V: i" y) R" @, F
5 F( P. r/ S( p7 [( N4 b2 i* ?! n+ I! F U) N/ ?
ผมยังรู้สึกใจชื้นอยู่บ้างที่เห็นใบหน้าแดงๆเมื่อเราทั้งสองเปลือยร่างอาบน้ำด้วยกันแม้จะยังดื้อดึงแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ: b4 Q8 o/ a$ M" g6 {% U
; }$ T* z- i, m/ p2 x- c
( G( }' }- O7 d# c7 w+ ]แล้วหลังจากที่คุณเล็กสัมผัสพื้นเตียงนอนนุ่มก็ผล็อยหลับไปอย่างอ่อนเพลียผิดกับผมที่ไม่กล้าแม้จะข่มตาปิดสักวินาที..กลัวว่าถ้าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกฝ่ายจะหายไป: p7 I* h0 F. S7 H
+ j5 \; r2 O# Y% I" c* n% m e0 c: i; E E( J+ r3 ?4 q* n
“ปล่อยสิ มากอดทำไมเนี่ย” ตื่นขึ้นมาก็เริ่มพยศอีกครั้งผมจึงเพิ่มแรงกอดรัดมากขึ้นแล้วถามด้วยเสียงอ้อนวอน
: @9 Q! o- Z& z' w8 k' D4 `
- _8 f/ R4 _* v" M) d) o' U# i5 Z" i& i1 `* e
“คุณเล็กจะฟังผมแล้วใช่ไหม...” ริมฝีปากบางเม้มแน่นพลางจ้องผมด้วยสายตาหวั่นไหวชั่วอึดใจก่อนบอก) t( _9 p% [* I. J5 {. r8 d( [' \
: y% M: M& Z! R F& w+ a$ p0 Y% y6 M+ [6 M& T# z" ^
“ฟังก็ฟังสิ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะให้นายมาจับตัวตามใจชอบสักหน่อย!!”ท่าทางไม่ยอมจนผมต้องถอดใจยอมคลายแรงกอดรัดออก คุณเล็กกระโดดผลุงลงจากเตียงแล้วมองผมตาขวาง
& H+ e% V( q, `, m7 x
7 O. ?% ]4 L) t/ {5 g# C* o5 ]* C" f! o$ M2 n+ c# p6 A4 l
“ฉันจะไปอาบน้ำ เสร็จแล้วค่อยคุยกัน” แล้วก็หมุนตัวหนีหายเข้าไปในห้องน้ำผมระบายยิ้มอ่อนออกมาเพราะถึงแม้จะดื้อดึงแต่อย่างน้อยคุณเล็กก็ไม่ได้เย็นชาอย่างคราแรกที่เจอกัน$ n6 L- q% C0 P8 z5 T" |
& b( @ i2 J' _0 q3 i! q
& e! h( @' x: [5 a0 J1 c) _คุณเล็กเดินเช็ดผมออกมาพร้อมกับที่อาหารเช้าเสร็จพอดี ผมเลื่อนเก้าอี้ให้ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมนั่งลงง่ายๆและเมื่ออีกฝ่ายนั่งเรียบร้อยแล้วผมก็พาตัวเองไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
/ N. B$ V# b' n& a9 j% [5 w% v4 H/ n) m: h1 z! n2 g$ J+ x/ D& n( \0 j
l, L3 W% ?" M$ L
“ทานอาหารเช้าก่อนครับ” ผมเลื่อนชามข้าวต้มหอยนางรมไปให้คุณเล็กก้มลงมองแต่ก็ไม่หยิบช้อนขึ้นมาทาน/ S9 u% ~. @$ \, R- |
: c1 L( S& Z' Y9 w% Y" ~9 a* l0 @; k- L( Q0 W T
“เอาเรื่องของนายก่อนเถอะ ฉันพร้อมจะฟังแล้ว”) ?0 Q" j, _+ n1 g* `! U
- t/ m' s) r# g
4 L8 E7 b5 a! q$ c2 X
“รองท้องก่อนเถอะครับ”
; p8 G# ~3 i6 Y' u% H! ~
) q8 {% B/ w1 \. Q& x" l( ]. `' R
3 c; V7 z \/ X+ @4 Q6 c: \“ไม่ สรุปจะพูดไหมถ้าไม่ฉันจะได้กลับบ้าน” ผมคว้าข้อมือที่วางอยู่บนโต๊ะทันทีอย่างกลัวว่าโอกาสของตัวเองจะหมดลง d8 Q! Q; |5 f' v0 @5 Y
* ^; }+ v2 s0 V
2 L( c4 c3 [$ ]. S“ผมไม่ขอให้คุณเล็กให้อภัยเพราะผมรู้ว่าผมทำผิดต่อคุณมากมายเหลือเกินขอแค่อย่าไล่ผมไปจากคุณก็พอ”
* R0 V+ H/ ]! @! G+ O8 _, z4 _4 {5 H2 ~$ N0 |
z2 l' g$ n6 N
“พูดมาก” ถึงปากจะว่าแต่ใบหน้างอง้ำน่ารักก็เพียงพอแล้วสำหรับแสงนำทางแห่งโอกาสของผม2 n7 D: D2 g9 ?% M; N
2 V; S& ]9 R$ P; F7 P' w, g
( T7 E0 q* M9 S" b6 s/ [
! {; ^4 e8 x1 f) n' L O+ [( g% b+ t
& q) q' W5 Y6 n) `
5 d. s3 k8 _) j7 x5 k' L1 Wย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว...คืนแห่งหายนะ
2 q3 k0 X6 I* C+ Z+ \2 p4 j9 I( Y$ c, ^- l* ]7 @
" S. j( O+ }* y* a. T X- Y
“คุณเฟิ่งจะให้ผมไปเกาลูนเหรอครับ”
& Q" D$ H8 J" ?+ N, M+ i r1 n
2 g& @. N" B4 G. O S; O, |% v
2 W k% U9 U: s' R2 W“ใช่ พอดีมีคนมาก่อกวนย่านที่เราปกครองอยู่ อยากให้นายไปจัดการที”8 f7 l3 x8 G' G' S) z7 I
7 U: @1 s j9 y+ W/ D7 o
0 S1 r, M: K2 i, Z( u, H% U“แต่เจิ้งกังดูแลอยู่ ผมว่าเขาน่าจะจัดการได้” และทันทีที่ผมพูดจบ สายตาที่ใครต่อใครก็ว่าอ่อนโยนก็ตวัดคมกริบขึ้นมอง2 ]0 N% z: Y ^8 j7 g- i" U
2 l6 d# y$ m( u
9 p, Z/ H5 s7 a
“ฉันอยากให้เสี่ยวสือไป ได้ไหม???” ประโยคร้องขอขัดกับน้ำเสียงเด็ดขาดทำให้ผมจำยอมก้มหัวับคำสั่งอย่างขัดไม่ได้เรื่องไปเกาลูนน่ะไม่เป็นปัญหาสำหรับผมหรอก จะห่วงก็แต่คนที่รออยู่ในห้อง
. D' n% f' ~" G) K9 I. q4 G6 |% L9 t! l) k" i
/ m9 S0 a# S7 Y/ y) c3 D
“ไม่ต้องห่วงมากหรอก ตั้งแต่พรุ่งนี้ก็จะได้ไปอยู่ด้วยกันแล้วไม่ใช่เหรอ”และนั่นเหมือนประโยคหลอกให้ผมตายใจจนไม่ได้เคลือบแคลงเลยว่าจะเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับคนรักของตัวเอง+ Z2 {3 \ D( R' h/ x
2 S# S8 w. E. j1 m" e/ ~
" j, r. S7 G9 _- R5 Kเมื่อสัปดาห์ก่อนหน้านี้ผมได้เข้าไปคุยกับคุณเฟิ่งเรื่องจะขอถอนตัวจากการเป็นบอดี้การ์ดยอมทิ้งสกุลจิ่นเพื่อกลับเมืองไทยไปใช้ชีวิตธรรมดากับคนรัก
( L% z! T' H% D! g1 o0 U; S6 {1 k8 O e! x" O
6 @/ m! m" X! ~: v: R
เมื่อกลับมาสวมหัวโขนเป็นจิ่นสือแล้วผมจะรับคุณเล็กมาอยู่ด้วยกัน ไปสู่ขอจากครอบครัวให้เป็นเรื่องราวและรับรู้ว่าผมจริงใจกับลูกชายของพวกเขาชีวิตบอดี้การ์ดที่มีภยันตรายรอบด้านถ้ามีคนรักอยู่เคียงข้างคงจะมีความสุขไม่น้อย...ผมเคยคิดอย่างนั้น
, f( U$ F) M* ~7 P9 S9 A, R. a3 p, a. }$ {) j- n0 P. C
" C! T I8 B* t/ J
แต่มันไม่ใช่เลย...การดึงคุณเล็กเข้ามาในโลกของผมไม่ได้ทำให้โลกอันดำมืดสว่างไสวตรงข้ามความบริสุทธิ์สดใสของคุณเล็กกลับค่อยๆหมองหม่นลง...ทีละนิด...ทีละนิด
/ G# G1 J" a4 D" B; u& D
/ [/ t( V% V4 k0 ~5 Z. h+ e5 g
L. b6 b }0 Dสิ่งที่หล่อหลอมให้ผมเป็นคนมีหัวใจ มีความรู้สึกได้ก็คือจิตใจที่งดงามเอื้ออาทรต่อคนอื่น และการมองโลกในแง่ดีของคุณเล็ก ซึ่งผมไม่อยากให้มันกลืนหายไปในโลกที่แสนดำมืด
* H/ L: u( @' X7 D- S: O4 q, s! D
( ~% i U2 M* C; k) V* C
) G ?6 Y p; m& A' rและยิ่งจิ่นตั้งมาเตือนว่าให้พาคุณเล็กออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดผมยิ่งกังวลรอบตัวผมอันตรายเกินไป ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่ในโลกของคุณเล็กแทน...โลกที่ผมและเขาต่างมีความสุขด้วยกัน
% Z. n7 }6 T5 F0 ~0 I" F# y, y( _8 T3 b2 s" x% Z4 b D4 s: V7 d
- H: [3 I+ O y" T8 C. v* _3 Wผมยังจำได้ดีว่าวันที่ผมก้าวเข้าไปบอกคุณเฟิ่งเขาอาละวาดหนักแค่ไหน คุณเฟิ่งที่หน้าตางดงามน้ำเสียงแว่วหวาน กิริยาอ่อนโยน แต่จะมีสักกี่คนรู้ว่าภายในใจที่ผ่านความบอบช้ำมาอย่างหนักและยาวนานบัดนี้มันบิดเบี้ยวผิดรูปไปมากเพียงใด- T2 A9 C7 R/ t1 T4 l2 ^1 _4 ~
* @! k2 O; l1 D" p \4 f
. {6 `) F: _3 P! G
และผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่รับรู้และเห็นใจ ถึงได้ยอมถวายชีวิตเพื่ออยู่รับใช้...แต่นั่น...มันก็ก่อนที่ผมจะเจอเจ้าของหัวใจ
# E0 z6 d3 B0 |9 u" W3 ` I$ e
7 F$ Y; f0 j. E% I9 _6 c X
6 k% Y+ I& X$ M4 w" g! K' uแล้วสองวันต่อมาคนที่อาละวาดจนแทบเสียสติก็ยอมรับคำขอของผม แต่ยื่นข้อเสนอเพียงว่าก่อนทิ้งเขาไปอยู่กับคนรักที่เมืองไทยช่วงเวลาที่เหลือมอบให้เขาจะได้ไหม...ซึ่งผมก็ตกลงคงเพราะในใจก็รู้สึกผิดกับคุณเฟิ่งอยู่มากมาย
" {0 h+ t6 } w& N" O
6 n9 D1 O6 _5 b) E7 `" K/ S" `4 t( @. _. F+ @) z7 r0 F/ x
ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่คุณเล็กสอนให้ผมได้รู้จักมัน...เพราะถ้าเป็นจิ่นสือคนเก่าก็คงเป็นเพียงผู้จงรักภักดีที่หัวใจด้านชาแม้แต่ฆ่าคนให้ตายแทบเท้าก็ไม่รู้สึกอะไร; g' L( F# K$ H" Z I* b
: D' X, {6 Y, B) T
' Y0 o, G! i0 V0 J' `. j1 n& pแต่กว่าจะล่วงรู้ว่ามันคืออุบายที่จะทำลายหัวใจของผมให้เจ็บปวดทรมานเจียนตาย...มันก็สายไปเสียแล้ว
. U" Q4 J( j% I; k
" g" Q3 F6 H+ b0 n$ E: k9 ~
8 w5 m+ g g0 x! N g“กลับมาแล้วเหรอ ที่เกาลูนเรียบร้อยใช่ไหม”
1 ?' w2 } m; r$ f ]' H, S' A- |0 Y
3 x: F3 w' ~) S$ G; V
“ครับ” ผมกลับมาถึงบ้านเฟยก็ปาเข้าไปตีหนึ่งแล้วคุณเฟิ่งดูจะอารมณ์ดีผิดปกติ แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเพราะความสนใจผมไปอยู่ที่คนในห้องที่ป่านนี้คงรอผมจนหลับไปแล้ว9 [ t8 n2 K' Q7 L
3 A2 R' L, } ^4 K; b# n& M( Y$ b7 B
* m( d, |3 _' d! C0 D4 x“เสี่ยวสือ...คืนนี้นอนกับฉันนะ” ร่างเพรียวบางขยับเข้าแนบชิดพลางใช้ฝ่ามือลูบยั่วยวนที่หน้าอกแค่นี้ผมก็รู้ความหมายของคำว่า ‘นอน’ ที่ว่า
% Q. g# t4 z: |9 ^ C9 D( ?$ @: }0 H& I5 b
' P' }, ]0 K, [& N6 F
“ผมคงไม่สะดวก” ว่าแล้วก็ถอยหลังหนีหนึ่งก้าว
& k- e) }" l, u( C9 A: r$ l" b9 H& R- ?0 _3 `- G
0 x5 L, \ A% d$ }6 Y5 s! hเมื่อก่อนผมยอมรับว่าผมทำหน้าที่บนเตียงตอบสนองความใคร่ให้คุณเฟิ่ง เนื่องจากความจำเป็นบางอย่างที่ผมต้องทำและอีกเหตุผลคือร่างกายในส่วนลับอันขาดหายไปของคุณเฟิ่ง แต่ตั้งแต่ที่ผมมีคุณเล็กผมก็ไม่คิดจะปรนนิบัติเรื่องอย่างว่าอีกเลยจะมีก็เพียงช่วยขัดหลังให้ยามอาบน้ำเท่านั้น: q* ?6 X8 B' }. _, b. S
1 p8 m$ o6 u4 Z$ c* V% @* m# o" C
1 i# a8 r# J9 n/ }: x, F1 ?
“คืนนี้คืนสุดท้ายที่ฉันจะมีนายแล้วนะ ขอร้อง”
; i' u1 O( U5 F% k* E9 y" e$ j$ w+ \9 [8 e. i
7 Y- W1 ]6 O7 P“ให้ผมดูแลอย่างอื่นแทนนะครับ แต่เรื่องนี้...”0 l7 C' t" X( S- T1 d* z, n
" @4 \2 C, v* D. k; I: c8 f
4 x+ [+ F) K8 k# Q/ y
“ฉันมีแค่สองทาง...” เรียวแขนขาวตรงเข้ามากระชากปกเสื้อผมเข้าไปหาพลางใช้แขนอีกข้างโอบรอบคอผมเอาไว้ใบหน้าเคลื่อนชิดใกล้พร้อมกับกดจูบที่มุมปาก เสียงหวานกรีดกรายดั่งน้ำผึ้งอาบยาพิษ“เสี่ยวสือจะนอนกับฉันในคืนนี้แล้วได้กลับไปอยู่กับคนรักสมใจหรือ...ไม่มีใครได้ไปไหนเลย!”* K: A, T, i9 J* |, ?* }
' Z' p% {/ K; @
, o! L T2 a4 c- h สุดท้ายผมก็ต้องกล้ำกลืนทรยศหัวใจตัวเองอีกครั้งยอมเดินตามคุณเฟิ่งกลับไปยังห้องพักในใจพร่ำขอโทษเจ้าของหัวใจอย่างรู้สึกผิด...อีกแค่ครั้งเดียว...ครั้งสุดท้าย...ผมขอโทษ... G" W9 f# A; N, ^
2 D" f5 X7 _ x( v( S. ?. \
7 A0 S( b1 D5 v) Y8 M+ Y& z' Qแต่ความผิดของผมสวรรค์คงไม่เห็นใจ เมื่อแสงสว่างของเช้าวันใหม่มาถึงหัวใจผมก็โบยบินหนีไปไกลแสนไกลผมตามหาคุณเล็กอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ไม่พบ...จนแม่บ้านเจิ้งหญิงชราประจำบ้านเฟยมาส่งข่าวผมถึงรู้เรื่องทั้งหมด...ว่าคนรักของผมได้กลับเมืองไทยไปแล้วพร้อมกับร่างกายและหัวใจอันแสนบอบช้ำ
2 x/ o' g5 b0 y+ E+ O. f1 g! i! ^, r( D& c' t4 z4 |" w
- O; P( i" m) ~1 {0 y2 Q% }
ทำไมผมถึงไม่เฉลียวใจเลยคนอย่างคุณเฟิ่งน่ะหรือจะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ...ไม่มีทาง...+ c* a7 e3 k' {% S
! L6 \' l4 s& k4 N" _4 _
& H+ S7 ] x p/ aยังดีที่สุดท้ายจิ่นตั้งมาช่วยชีวิตคุณเล็กไว้ได้ด้วยการปล่อยควันยาสลบเข้ามาในห้องนอนซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมคืนนั้นผมถึงไม่รู้สึกตัวเลยแล้วช่วยพาคุณเล็กออกไปจากห้องลับใต้ดิน....
: {4 G+ ?+ Q5 Q/ U' i$ j
' j/ T+ v' y x* j0 ]5 h- u& x2 I' C1 C, m
เพียงแค่คำบอกเล่าก็ทำให้ผมเหมือนถูกฉีกหัวใจเป็นชิ้นๆ ไม่ต้องคิดเลยว่าภาพย่ำแย่ของคุณเล็กที่จิ่นตั้งส่งมาจะทำให้ผมยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
4 u# b3 _8 G& N4 _6 ]8 z0 u6 A7 s* `8 E
& S0 n4 \- @& N( g/ Q2 S& m
“หึ รู้เรื่องแล้วเหรอ ก็ดีถ้าอย่างนั้นก็น่าจะรู้นะว่าควรทำตัวอย่างไร!!” คุณเฟิ่งไม่มีทีท่าเดือดเนื้อร้อนใจเมื่อทราบว่าผมรู้สิ่งเลวร้ายที่เขาได้กระทำต่อคนรักของผมแล้วซ้ำยังขมขู่ให้ผมได้เกรงกลัว
3 j; C" ^; `- @/ g
7 t; ^! O5 ^9 w- }
' p) X* }1 B$ U8 cซึ่งผมก็กลัวจริงๆ...ทำไมผมจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยทุกคนก่อนหน้าถึงหายตัวไปอย่างลึกลับบางคนก็กลายเป็นศพปริศนา เพียงแต่ผมไม่คิดจะสนใจเสียมากกว่า แต่กับคุณเล็กไม่ใช่...เขาไม่ใช่เพียงแค่หัวใจแต่รวมถึงชีวิตและจิตวิญญาณของผมด้วย4 X% X3 }2 S7 S: t$ H1 ^
* Q' O/ C2 \, P# V) h i, B8 m- {9 v) D
ผมจึงไม่สามารถไปหาคุณเล็กอย่างใจคิดทำได้แค่เพียงตามสืบข่าวอยู่ห่างๆว่าเขายังอยู่สบายดีความสุข6 Q' Q0 O; e+ Q
/ h/ {! m' Q! K8 r# C- S. O% B* A1 q. X/ [% Y$ @; m \8 q, f4 D+ N0 T7 F7 o
ส่วนคุณเฟิ่งผมก็ตามอารักขาอย่างบอดี้การ์ดทั่วไป ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นอีกเพราะผมถือว่าสิ่งที่ติดค้างกันเอาไว้ผมได้ชดใช้ไปหมดแล้ว+ j/ a% x2 V& K2 Z
6 p7 z9 z0 I7 O# w r
; z0 U; i# b6 Q1 X# {! dจนถึงวันที่ทุกอย่างระเบิดขึ้น1 u6 q* M3 e+ j% F& V. m
* t+ i% ? J5 `, f( f+ Q0 B, o; I% x+ S% p# U: W0 n1 F: n
เคร้ง!
7 }! O2 N& `% B$ a' h, X' T. M5 `7 ?7 W' Q7 {
( c7 @4 M( u& |2 S“เสี่ยวสือ!! อยากให้ฉันฆ่ามันจริงๆใช่ไหมถึงได้ทำเย็นชากับฉันแบบนี้”แจกันใบโตถูกขว้างเฉียดแก้มผมไปนิดเดียวด้วยฝีมือเจ้าของใบหน้าโมโหจัดสองมือสั่นระริกกำแน่นอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่
) t0 N4 {; ?/ m: g; C- W8 n$ F" ~; Q8 A2 S; c9 K. ?
- u3 h& p L2 s! o4 z( b3 u“ผมทำหน้าที่ที่สมควรทำอย่างดีที่สุดแล้ว” ผมว่าเสียงเรียบนิ่งอย่างไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใดนั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายคลุ้มคลั่งมากกว่าเดิม เสียงเล็กแหลมเหมือนผู้หญิงตวาดลั่น; }8 L8 z0 q$ T
) K1 x, X- d: O, T2 C8 @
. X3 [4 q( k0 m. f
“อย่าคิดว่าพี่ใหญ่คุ้มกะลาหัวมันไว้แล้วฉันจะทำอะไรไม่ได้คอยดูฉันจะฆ่ามัน! ฆ่าให้ตาย!”* }, v; z2 U) e- I0 w- u- b, s
* K% |. s3 f" Y. ~
* E; `, E0 B% }& f
“อย่าทำอะไรคุณเล็ก ผมก็อยู่กับคุณตามคำสั่งแล้วนี่ไง!” ผมว่าเสียงเข้ม พยายามข่มความพลุ่งพล่านภายใน แค่คิดว่าคุณเล็กจะต้องเป็นอะไรใจผมก็เจ็บไปหมด, y( H" e% _# F
6 O# `% A4 a' p+ m6 @3 c. g: g/ u
: j& I; W$ E5 r+ f' |8 a# g8 N“คำสั่งเหรอ! ไม่! นายต้องอยู่กับฉันด้วยใจสิ! นายต้องรักฉัน!”6 O0 u. k) X& I' S0 D# `6 l# W
) [6 f* t8 s/ N; e0 `2 \) O+ \2 j/ p& K3 h \ d
“ผมรักคุณเล็ก!!”% B5 k: @" q* @
- N3 b( L; Y2 U; O2 [* B( q3 Y2 y3 D* ?3 }
“ไม่จริง!! นายรักฉัน! นายเคยบอกว่ารัก รักฉันคนเดียว!!” คนร่างเพรียวเริ่มทำลายข้าวของรอบตัว/ F% ~2 r9 ?5 |
2 o( X3 t3 {# @
: H) t3 y; q) A7 v$ w2 q9 y“ผมไม่ใช่จิ่นโซว!!”0 |& e: [ G4 @1 s) M
$ e' ]! Q* i }' `2 h
% ?* K0 |5 k7 v) ]6 Z' z) t" j
กึก3 J4 X' `- z& ]- R4 Z
* D; s& Y: A/ ]
3 [! B( G' F* E, z3 d9 L& a! Q( M/ [
แล้วร่างนั้นก็หยุดชะงักไปทันที ใบหน้าค่อยๆแหงนมองผมอย่างช็อกตกใจสุดขีดชื่อ ‘จิ่นโซว’ พี่ชายฝาแฝดของผมเป็นสิ่งต้องห้ามแต่ผมก็ตัดสินใจพูดออกไป ผมว่ามันถึงเวลาแล้วที่คุณเฟิ่งต้องรับความจริงให้ได้เสียที: q* U" ?' G2 M7 I. K c
' z6 j7 _( f7 o4 B; r/ _' {
$ [& N8 t; F3 ^; ~ }& C" lจิ่นโซวในวัยสิบแปดปีที่ปกป้องบุคคลอันเป็นทั้งเจ้านายและเจ้าของหัวใจจากการลอบทำร้ายด้วยชีวิตตัวเอง, s# b& p/ ^. _, K5 Y! i, i
- y' c; V0 m* ^: n) }2 O4 E+ Q& c3 S# K" l/ o% f7 h% [: u) v
“คนที่คุณรักและรักคุณคือจิ่นโซว คนที่เป็นคนให้ดอกไม้คุณ คอยดูแลคอยปลอบใจคือจิ่นโซวไม่ใช่ผม ถึงเขาจะตายไปก็ใช่ว่าความรักจะตายตาม จิ่นโซวจะเสียใจแค่ไหนที่ต้องมาเห็นคนที่เขารักมากกว่าชีวิตเป็นแบบนี้ผมเชื่อว่าวิญญาณจิ่นโซวยังคอยติดตามอยู่ข้างๆคุณ แล้วดูสิ่งที่คุณตอบแทนจิ่นโซวสิ!!”ตอนนี้ร่างของคุณเฟิ่งทรุดลงไปนั่งแน่นิ่งอยู่บนพื้นอย่างเหม่อลอย น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างไหลอาบแก้ม5 }$ G( h) @! S1 I5 y! t$ f" O
' J0 C0 c; Z( W
+ Q# b q( S. B0 f4 C7 U
“เสี่ยวโซว ฮึก เสี่ยวโซว”
. N7 T$ s% y" W$ }5 L0 Q4 L' `; b* e+ Z3 z2 J# [
; A1 V! @% l2 A0 `' O
“คุณเฟิ่งครับ ผมเหมือนกับจิ่นโซวก็แค่หน้าที่ผ่านมาเราผิดที่ผิดทางกันมามากพอแล้ว หยุดเถอะนะครับ”4 _3 n- I7 B- W) R+ X+ Y
: u: ]' u; o4 J8 x9 Q* c
0 ^9 n7 v' t6 I6 S4 h“เสี่ยวโซว ฮึก คิดถึง ฮือออคิดถึงเสี่ยวโซว...ถ้าเสี่ยวโซวยังอยู่...ฉะฉันก็คงไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้ ฮือออ”
1 M, R& d$ S' J2 d, |7 f
) b( N. [5 H" t W5 ?+ v# _. A/ o/ _7 R! x1 P
สุดท้ายพันธนาการบิดเบี้ยวที่ล่ามเราทั้งสองคนไว้ก็ถูกปลดปล่อยเสียที...5 K5 N: l$ ?- j) r
, E: @ f" f, z6 W
; f! h9 }2 d. W* X2 v1 {9 Z% M! Z$ k6 R) u9 i1 J, u; z1 O9 @; F# J r7 b
3 G" x3 t, a1 { o7 } g
แล้ว ณ ตอนนี้ผมก็นั่งมองเจ้าของหัวใจตัวจริงน้ำตาไหลอาบแก้มหลังมือปัดป่ายแก้มเหมือนเด็กน้อยพลางลำตัวก็สะอื้นฮักอย่างน่ารัก
! R( U9 o& E0 O8 C- M! G k+ q- e, y6 Y9 d
+ A& T8 z: \* o“ร้องไห้ทำไมครับ หืมม” ผมจับมือนุ่มออกอย่างเบามือแล้วค่อยๆปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล
3 {) P/ h( I" d: L3 {( D0 C/ J' v7 i
7 x8 n1 I: z! q" ~9 V6 [, W9 Q I# T; y
“เล็กสงสารคุณเฟิ่ง ฮึก” นี่แหละคุณเล็กของผมจิตใจดีและขี้สงสาร แม้คนนั้นจะเคยทำร้ายให้เจ็บสาหัสแค่ไหนก็ตาม6 a- O8 k" G# v+ x+ C
& X* o8 y }5 a& a4 F$ i( g X# ~( }( s7 \3 |6 B# V. N
“แล้วไม่สงสารผมบ้างเหรอ” ผมหยอดซึ่งคนนิ่งๆเย็นชาอย่างผมจะมาทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่อง่ายนัก แต่ตอนนี้ทางไหนที่พอทำให้ผมลดหย่อนโทษได้ผมก็พร้อมจะลอง
6 m1 p% x! d) D3 i7 _, v0 j" p+ X! v6 f+ _1 U
! Y( ~. |+ W* a0 W! H
“ฮึก ไม่ คนนิสัยไม่ดี” แต่เหมือนลูกหยอดของผมจะไม่ได้ผลเพราะมือเล็กปัดมือผมทิ้งและเริ่มต้นร้องไห้อีกครั้งให้ผมใจหายวูบ) G: D/ s6 G1 |0 O
2 ]' P0 d& Y" ?; |: D2 q* i& ^- j. J- X8 K
ผมจึงลุกจากเก้าอี้ลงมานั่งคุกเข่าที่พื้นตรงหน้าคุณเล็กที่ทำตาโตกใจกับการกระทำของผม
u" M9 l# w0 h' V
! ^2 B' v5 c7 Z% M" d% G, ]; Z- e1 w9 i( S
( c+ u! a1 _# h3 r. `* g |ผมกอบกุมสองมือของอีกฝ่ายไว้ก่อนค่อยๆจรดริมฝีปากลงไปอย่างแสนรัก6 `# c9 N# p! ]5 x% ~0 C: C
2 h ^" `& L/ [; C0 y/ p: K3 ~
1 a- q6 E- y* b$ |0 K! S# B: _“คุณเล็ก...ผมเล่าทุกอย่างให้คุณฟังไปแล้ว ผมรู้ว่ามันคงไม่ทำให้คุณหายโกรธหายเกลียดผมได้...ผมขอแค่ให้คุณเข้าใจและอย่าไล่ผมไปไหนอีกเลยผมรักคุณจริงๆนะ จะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีคุณ”" S) v) h. K( K- O
. q# E- G$ U1 A3 T& q1 m2 v
0 d; Q3 x* m0 d" e6 ?' c0 Wนี่คงเป็นประโยคยาวหวานเลี่ยนประโยคแรกในชีวิตของคนเถื่อนๆอย่างผม ที่ผ่านมาผมคิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอแต่แท้ที่จริงแล้วคำพูดและการกระทำต้องไปพร้อมๆกันต่างหากมันถึงเป็นความรักที่สมบูรณ์7 }7 y" T/ A* [8 N7 r% d& {3 z; a
7 s/ N8 m# J/ } Y& I
, O* o& e, F9 K G/ r“ฮึก ทีอย่างนี้ล่ะบอกรักถี่นัก ทีเมื่อก่อนไม่ยักกะพูด”- m9 v! g! W; r2 Y
, G# i* h6 I- L
- X1 I/ c, E, _, @
“ผมขอโทษ ต่อไปผมจะพูดให้คุณฟังทุกวันเลยดีไหม”: f* y0 p# m' ?& ^6 b) X
3 e$ `7 |& V v: Y& f
- f5 j, W4 q; s, I
“แล้วใครบอกจะให้นายอยู่ด้วย”
0 Y5 X" J9 Y* B6 z
( W$ a" E! n, s' F# v
( m, S+ t& ~/ E t6 N“คุณเล็ก...” คราวนี้คุณเล็กทำหน้าจริงจังให้ผมรู้สึกหวั่นไหวในอกความหวังที่เริ่มส่องสว่างกลางใจเริ่มอ่อนแสงลิบหรี่ลง
" k v( ~' z+ a
) W& Q+ f" z* n- h1 L6 M' z& e3 b3 I; Q% G0 N0 t
“ฉันให้อภัยและเข้าใจนายทุกอย่าง แต่นายก็ต้องเข้าใจฉันเช่นกัน สิ่งที่เจอมามันเลวร้ายเกินกว่าปุบปับจะยอมรับได้แค่นายมาพูดไม่กี่คำแล้วจะให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันเป็นไปไม่ได้ ฉันเจ็บปวดมามากเกิน...”
! m% g8 ? ~0 y4 B
; `% n- B/ d: }- k# U* S$ E x5 e3 q* x
“ผมเข้าใจ” ผมก้มหน้านิ่ง ขอบตาร้อนผ่าวอย่างชีวิตนี้ไม่เคยเป็นมาก่อนแม้จะทำใจมาบ้าง แต่พอโดนปฏิเสธเข้าจริงๆมันก็เจ็บแทบล้มทั้งยืน; E( \1 Z" Q4 }% f. w5 W7 f
5 m0 _ _6 ?. H8 | A
, \6 U, A0 A8 q( v5 L“แต่ถ้านายพร้อมจะเริ่มใหม่...” ผมเงยหน้าขวับขึ้นมองใบหน้าที่ประดับยิ้มอ่อนโยนหัวใจผมเต้นกระหน่ำรุนแรงอย่างมีหวังอีกครั้ง “...ฉันก็พร้อมจะเปิดโอกาสให้”* o- D2 b7 }. q+ P5 Z+ d6 B
9 e" }5 A& G+ x$ W. n! L7 E% S1 P) I) b) |
“ผมพร้อม ผมพร้อม จะต้องใช้เวลาเป็นเดือนเป็นปี หรือทั้งชีวิตผมก็พร้อมจะทำให้คุณรักผมอีกครั้ง”ผมรีบตอบรับรัวเร็วอย่างกลัวคนที่ผมดึงเข้ามากอดจะเปลี่ยนใจ ฝ่ามืออบอุ่นที่ยกขึ้นกอดตอบพร้อมลูบแผ่นหลังผมแผ่วๆเสมือนสายน้ำชโลมหัวใจผมให้ชุ่มชื้นขึ้นทันตา
8 s8 `5 O" e& u. O6 H
) Y$ S& i) _ M+ Q& R6 z9 Q& ^! ~9 e. M$ @1 q
“พยายามเข้านะนายตี๋ใหญ่” 5 |2 V- b- s7 d ^2 h# o, A6 ]
+ r' t' N5 ~4 j9 B; q5 P" i$ l9 P# g- X2 c
“ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ” ผมกดจูบลงบนต้นคออีกฝ่ายซ้ำไปซ้ำมาอย่างโหยหาช่างหอมหวนเหลือเกิน ความอบอุ่น อ่อนหวานเป็นสุขที่ห่างหายไปได้กลับมาอีกครั้งหนึ่ง...% ?# @1 U3 m8 ^, l: u
! o7 l! m: S/ C( _; H
3 @2 ~ B0 O/ `# ~8 Y M
ต่อจากนี้ไม่ว่าจะต้องเจออีกกี่อุปสรรค ร้อยพันปัญหาผมก็จะไม่ปล่อยมือคู่นี้อีก จะโอบกอดเอาไว้แนบอกไม่ให้เขาต้องเจ็บปวดทรมาน ผิดหวังชีวิตต่อจากนี้จะทำให้เขามีความสุขยิ้มได้ในทุกๆวัน ไม่ให้จิตใจที่แสนดีบริสุทธิ์ต้องมัวหมองช้ำใจ
$ d3 v/ D/ `" z5 I! v
7 w, F$ s: G9 t, S3 F0 T7 d2 ]# k7 R0 m% B
ช่วงเวลาต่อไปผมจะทำให้คุณเล็กกลับมาเชื่อมั่นในตัวผมอีกครั้งและให้เขารับรู้ว่าผมรักเขาที่สุดไม่ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ก็ตาม
* o% J1 ^. p. A Y8 F: O6 d* G% C8 j- J/ `
0 V6 f& O: S" [... ขอบคุณการเริ่มต้นใหม่ที่ทำให้ผมไม่สูญเสียหัวใจไป...
V# ]' w& F$ [+ e# U
8 n- W! S9 w0 U 4 g7 M9 ^! |) Z9 p& `3 @) {" y# @
% v! x$ b' U9 Y, \4 j1 K' v& i: ?4 P x& D! W0 a) P
) T$ @2 Z$ d' Y' l3 ?) U# d; `
. M& q/ B) { i" J
0 a( d+ ?0 y- r8 b1 [8 p# e, x
j% `% O) R9 Z
. C6 u( ~ P0 Z [! Y9 d
END
9 ^& u S' m4 S |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:56
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-30 22:07:08
โพสต์ 2020-5-1 00:36:48
โพสต์ 2020-5-1 04:21:17
