|
ด้านตี๋ใหญ่
- b8 z+ Z& I4 q4 E8 i. i
( X& M, o; r2 r
2 l# j3 Y' t1 W% H2 nเช้าที่ท้องฟ้าปลอดโปร่ง สายลมเย็นพัดเข้ามาทางหน้าต่างพร้อมแสงแดดสีทองผมนอนตะแคงมองร่างในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวของคนที่นอนหลับสนิทอย่างอ่อนเพลีย เสี้ยวหน้ากว่าครึ่งจมหายไปในหมอนใบนุ่มฉายแววกังวลไว้แม้ยามหลับไหลสังเกตจากคิ้วเรียวที่ยังขมวดมุ่นจนต้องส่งปลายนิ้วโป้งไปนวดวนให้คลายออก
' q" Y$ F2 l& G' C) r+ ]* O9 Q7 j' Z) V, b N1 L7 k
2 m* S* ^! c3 n2 t6 `และเมื่อได้สัมผัสผิวนุ่มลื่นแล้วก็ยากที่จะละออก ปลายนิ้วจึงค่อยๆสัมผัสแผ่วไปตามโครงหน้าที่แสนคิดถึงผิวแก้ม ปลายจมูก และหยุดบดคลึงนิ้วกับริมฝีปากนุ่มหยุ่นก่อนประทับแทนด้วยริมฝีปากของผมอย่างยากจะห้ามใจ) Q( s' K1 ]: b' Y9 O
7 S# [# V3 ^3 z+ s3 z- O. d7 u" v
- x; t) r% \+ S5 o
จุ๊บ! H+ z7 k# a( D7 d! u+ y
- z" i& }% l% A- \& }" H( R" q# A; S0 o8 e$ t5 b/ }
ผมหวงแหนคนตรงหน้านี้เหลือเกิน และก็เสียใจอย่างสุดซึ้งที่ไม่สามารถปกป้องคนรักของตัวเองไว้ได้ซ้ำร้ายยังทำให้อีกฝ่ายต้องเจ็บปวดกับการทรยศจากตัวผมอีก
0 ~* K' S. C3 d! K1 Y: a+ r
+ H k6 m( m& Z3 e+ f0 X& w+ m: {8 g( R9 n/ R# g
ไม่ได้อยากจะแก้ตัว...แต่ไม่ว่าร่างกายผมจะผ่านใครต่อใครแต่หัวใจผมมีแค่คุณคนเดียวจริงๆ...
' d' e+ l8 T5 y( M9 K* G! K$ Q( J9 K' p# _- E
" a* I H) h+ P( A( E“อืมม” คุณเล็กเริ่มรู้สึกตัวขณะที่ใบหน้าผมยังแนบชิดและเมื่ออีกฝ่ายตื่นเต็มตาก็ผละถอยหลังหนีอย่างตกใจจนผมต้องคว้าเอวเอาไว้อย่างกลัวว่าจะพลาดท่าตกเตียงไปเสียก่อน. W+ I8 c7 g- F6 ^
, a! x ^/ s+ E1 ?4 _' m
1 U. d4 D. v3 [# K% bเมื่อคืนนี้หลังจากที่ฝ่าพายุคลื่นขึ้นมาบนฝั่งกันได้ คุณเล็กก็หมดแรงล้มพับลงให้ผมต้องอุ้มกลับบ้านพัก(เป็นบ้านของครอบครัวคุณเล็กที่สร้างทิ้งไว้คล้ายๆบ้านพักต่างอากาศ) จัดการจับร่างเพรียวถอดเสื้อผ้าอาบน้ำอย่างกลัวจะเป็นไข้ คุณเล็กขัดขืนไม่ยอมอยู่สักพักแต่ผมก็ไม่มีทางยอมให้ร่างอ่อนแรงเข้าไปอาบน้ำให้เสี่ยงต่อการล้มหัวฟาดพื้นแน่ๆ
0 Y2 }1 J4 y# ^5 } \& B: y3 d
( Y) i+ w9 b9 M
7 y, J& V. y h7 C* gต่อจากนี้ผมจะดูแลเขาให้ดีที่สุด...ไม่ใช่เพื่อชดเชยความผิดเพราะมันไม่สามารถทดแทนกันได้แต่เพื่อชดเชยเวลาหนึ่งปีที่ห่างกัน...
2 F8 `# V' {. w0 V# r% x8 u( c8 x: V0 U5 f/ Z4 R
' C3 ? U8 ]+ S' d' @% x0 G) Dผมยังรู้สึกใจชื้นอยู่บ้างที่เห็นใบหน้าแดงๆเมื่อเราทั้งสองเปลือยร่างอาบน้ำด้วยกันแม้จะยังดื้อดึงแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจ
$ N! k' B4 k+ M( s* c
, ^: k2 T3 z2 a+ h# B3 a7 V+ @9 T5 ]* }" u4 }8 X( b
แล้วหลังจากที่คุณเล็กสัมผัสพื้นเตียงนอนนุ่มก็ผล็อยหลับไปอย่างอ่อนเพลียผิดกับผมที่ไม่กล้าแม้จะข่มตาปิดสักวินาที..กลัวว่าถ้าลืมตาตื่นขึ้นมาอีกฝ่ายจะหายไป$ y# T5 D, b; e7 u
2 ?) Z) K: ^0 G: ]# i0 |* h; U8 H3 H" Y% t
“ปล่อยสิ มากอดทำไมเนี่ย” ตื่นขึ้นมาก็เริ่มพยศอีกครั้งผมจึงเพิ่มแรงกอดรัดมากขึ้นแล้วถามด้วยเสียงอ้อนวอน
8 Y+ Y r' W, i6 q3 I3 p- M- X+ K- c: m# N$ Y0 c; P( d. ?7 O# _+ b
' O4 f2 c! ~: e! d
“คุณเล็กจะฟังผมแล้วใช่ไหม...” ริมฝีปากบางเม้มแน่นพลางจ้องผมด้วยสายตาหวั่นไหวชั่วอึดใจก่อนบอก' F1 v5 O* L" J3 h3 f O
( _1 ]' C; i) w$ K3 U
d3 Y! q8 Y& ]4 `* V
“ฟังก็ฟังสิ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะให้นายมาจับตัวตามใจชอบสักหน่อย!!”ท่าทางไม่ยอมจนผมต้องถอดใจยอมคลายแรงกอดรัดออก คุณเล็กกระโดดผลุงลงจากเตียงแล้วมองผมตาขวาง
3 \0 ?: J" t5 e3 N* T+ N% h7 \" N" t& U
$ m" d6 D& Y9 V; Z# w6 b' F# W4 Z" X* w) C
“ฉันจะไปอาบน้ำ เสร็จแล้วค่อยคุยกัน” แล้วก็หมุนตัวหนีหายเข้าไปในห้องน้ำผมระบายยิ้มอ่อนออกมาเพราะถึงแม้จะดื้อดึงแต่อย่างน้อยคุณเล็กก็ไม่ได้เย็นชาอย่างคราแรกที่เจอกัน
) h$ j' m' n6 g! |
8 r' ~$ G" \0 x, Y* Y
, M$ n) H. E4 i# o5 {คุณเล็กเดินเช็ดผมออกมาพร้อมกับที่อาหารเช้าเสร็จพอดี ผมเลื่อนเก้าอี้ให้ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมนั่งลงง่ายๆและเมื่ออีกฝ่ายนั่งเรียบร้อยแล้วผมก็พาตัวเองไปยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
- M7 }' e( K" f; C7 p" z
; N& L9 s. b( P$ k. l( G: L! D5 K. z n
“ทานอาหารเช้าก่อนครับ” ผมเลื่อนชามข้าวต้มหอยนางรมไปให้คุณเล็กก้มลงมองแต่ก็ไม่หยิบช้อนขึ้นมาทาน
; m8 i1 T/ T5 y( |) Z6 ^* @( E6 p& s2 m
; o' y& X% ]0 K! ~/ a“เอาเรื่องของนายก่อนเถอะ ฉันพร้อมจะฟังแล้ว”
: ]# \# z5 x. o3 h3 @7 e. X2 `% P. l- J. c6 C4 G H# X U) m0 N
0 Z7 u1 s1 e" {& }
“รองท้องก่อนเถอะครับ”
, e* d/ ]" U9 F: z2 x$ W" s+ K: z8 l
9 P8 Y' ^1 W ^3 j( ]7 L
“ไม่ สรุปจะพูดไหมถ้าไม่ฉันจะได้กลับบ้าน” ผมคว้าข้อมือที่วางอยู่บนโต๊ะทันทีอย่างกลัวว่าโอกาสของตัวเองจะหมดลง
! F s7 O! g0 m) Y4 T" M" n
]/ ~; s! P- n6 j8 K( n* Z. v' P9 I$ }, `
“ผมไม่ขอให้คุณเล็กให้อภัยเพราะผมรู้ว่าผมทำผิดต่อคุณมากมายเหลือเกินขอแค่อย่าไล่ผมไปจากคุณก็พอ”
) ?- l6 P; ?8 U& N2 i2 e" ?0 Q! o8 f5 @& m8 z3 N+ O4 |0 k+ Y
8 o8 F3 i0 j( N
“พูดมาก” ถึงปากจะว่าแต่ใบหน้างอง้ำน่ารักก็เพียงพอแล้วสำหรับแสงนำทางแห่งโอกาสของผม% }% E9 d/ H4 o) E
' y. _9 d% h# I; H# ^$ y
% z ]8 u1 | Z* l4 {
9 k }) d) I4 S" K% B" | }! L3 z: _
, O1 Q9 O" J' K, a6 q, U( }" Y O- x* W: C* l1 t: K% X- N
ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งปีที่แล้ว...คืนแห่งหายนะ
0 s% n1 C! [) R# h0 @& ], T& g& Z$ x4 g( i2 O
! M0 E1 R1 [# o- B2 a1 _( S% @“คุณเฟิ่งจะให้ผมไปเกาลูนเหรอครับ”
5 V+ V* v( f o. O- i, {. q3 R7 H# I7 R) Y" C& e9 v
; f# n% k% D2 N: r8 l2 O( ?“ใช่ พอดีมีคนมาก่อกวนย่านที่เราปกครองอยู่ อยากให้นายไปจัดการที”1 g! V+ P; ?9 C, m4 j y
7 j3 P1 e% ?9 t% |4 J+ L& |3 C# W; N# _0 B7 t% E
“แต่เจิ้งกังดูแลอยู่ ผมว่าเขาน่าจะจัดการได้” และทันทีที่ผมพูดจบ สายตาที่ใครต่อใครก็ว่าอ่อนโยนก็ตวัดคมกริบขึ้นมอง
* i) p4 n4 b- K [
H9 k4 I/ W9 s y+ o# K s, F
, s+ a( C" u: U H) M8 X“ฉันอยากให้เสี่ยวสือไป ได้ไหม???” ประโยคร้องขอขัดกับน้ำเสียงเด็ดขาดทำให้ผมจำยอมก้มหัวับคำสั่งอย่างขัดไม่ได้เรื่องไปเกาลูนน่ะไม่เป็นปัญหาสำหรับผมหรอก จะห่วงก็แต่คนที่รออยู่ในห้อง
- }: ]2 L/ `4 T4 b9 }) w( T1 M% Q/ \8 h6 c; y% N) ]! o% C- ?
& w- m3 n D3 h0 T* g0 d, m“ไม่ต้องห่วงมากหรอก ตั้งแต่พรุ่งนี้ก็จะได้ไปอยู่ด้วยกันแล้วไม่ใช่เหรอ”และนั่นเหมือนประโยคหลอกให้ผมตายใจจนไม่ได้เคลือบแคลงเลยว่าจะเกิดโศกนาฏกรรมขึ้นกับคนรักของตัวเอง" B4 ?/ b* H; i* Q1 m/ e
! |/ X! b9 e" Y% k- l$ e0 ~
8 Y! `. p2 ?; B% J: I
เมื่อสัปดาห์ก่อนหน้านี้ผมได้เข้าไปคุยกับคุณเฟิ่งเรื่องจะขอถอนตัวจากการเป็นบอดี้การ์ดยอมทิ้งสกุลจิ่นเพื่อกลับเมืองไทยไปใช้ชีวิตธรรมดากับคนรัก
\& J' s/ w9 M; ?
, w3 r8 ?4 c/ n U% R% k. `, R" O+ R( X6 j7 k
เมื่อกลับมาสวมหัวโขนเป็นจิ่นสือแล้วผมจะรับคุณเล็กมาอยู่ด้วยกัน ไปสู่ขอจากครอบครัวให้เป็นเรื่องราวและรับรู้ว่าผมจริงใจกับลูกชายของพวกเขาชีวิตบอดี้การ์ดที่มีภยันตรายรอบด้านถ้ามีคนรักอยู่เคียงข้างคงจะมีความสุขไม่น้อย...ผมเคยคิดอย่างนั้น
: s# }) k/ d4 |- z! P; P
! a/ \5 E7 | Q' y" ?# k+ l: a% {; Z3 G
แต่มันไม่ใช่เลย...การดึงคุณเล็กเข้ามาในโลกของผมไม่ได้ทำให้โลกอันดำมืดสว่างไสวตรงข้ามความบริสุทธิ์สดใสของคุณเล็กกลับค่อยๆหมองหม่นลง...ทีละนิด...ทีละนิด3 z! D P. j5 \3 j" F
e$ h& `3 B. w; }6 c. B9 ^$ U) p
5 E4 N6 M7 M* Dสิ่งที่หล่อหลอมให้ผมเป็นคนมีหัวใจ มีความรู้สึกได้ก็คือจิตใจที่งดงามเอื้ออาทรต่อคนอื่น และการมองโลกในแง่ดีของคุณเล็ก ซึ่งผมไม่อยากให้มันกลืนหายไปในโลกที่แสนดำมืด+ x* e" r. s2 O, @( J$ }1 P$ L
7 p- A6 _0 M( q2 U% {9 E- z7 G
4 Z% k* ~4 i: t7 K5 {7 gและยิ่งจิ่นตั้งมาเตือนว่าให้พาคุณเล็กออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดผมยิ่งกังวลรอบตัวผมอันตรายเกินไป ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่ในโลกของคุณเล็กแทน...โลกที่ผมและเขาต่างมีความสุขด้วยกัน, F+ S: _! `$ G0 v* g0 D
; |. ^; |1 q& x# v6 D
4 J5 R& ?! |- U! Rผมยังจำได้ดีว่าวันที่ผมก้าวเข้าไปบอกคุณเฟิ่งเขาอาละวาดหนักแค่ไหน คุณเฟิ่งที่หน้าตางดงามน้ำเสียงแว่วหวาน กิริยาอ่อนโยน แต่จะมีสักกี่คนรู้ว่าภายในใจที่ผ่านความบอบช้ำมาอย่างหนักและยาวนานบัดนี้มันบิดเบี้ยวผิดรูปไปมากเพียงใด$ C- ~ D9 Q0 s$ K
7 {* x Z) a$ ?, M+ `7 B& O4 E o2 a3 r+ s- @- X
และผมก็เป็นหนึ่งในนั้นที่รับรู้และเห็นใจ ถึงได้ยอมถวายชีวิตเพื่ออยู่รับใช้...แต่นั่น...มันก็ก่อนที่ผมจะเจอเจ้าของหัวใจ
$ G- }/ R9 u9 @
2 j! ?4 w, g6 N _+ k$ t. a$ p# ~3 q# z# T p
แล้วสองวันต่อมาคนที่อาละวาดจนแทบเสียสติก็ยอมรับคำขอของผม แต่ยื่นข้อเสนอเพียงว่าก่อนทิ้งเขาไปอยู่กับคนรักที่เมืองไทยช่วงเวลาที่เหลือมอบให้เขาจะได้ไหม...ซึ่งผมก็ตกลงคงเพราะในใจก็รู้สึกผิดกับคุณเฟิ่งอยู่มากมาย
, J3 t6 ]' I- T. Y w. i$ d9 ?6 T2 h/ Z4 |
! p$ o w' s% s& o6 {2 }/ l0 G8 G$ K6 v
ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่คุณเล็กสอนให้ผมได้รู้จักมัน...เพราะถ้าเป็นจิ่นสือคนเก่าก็คงเป็นเพียงผู้จงรักภักดีที่หัวใจด้านชาแม้แต่ฆ่าคนให้ตายแทบเท้าก็ไม่รู้สึกอะไร
7 j5 O- |& U; Q. f9 A7 I$ l+ C9 ]; j" r. d% a w1 n p# k, M4 m3 X
* G1 g; G# K: y0 P( \$ V$ E- M6 u! T4 G
แต่กว่าจะล่วงรู้ว่ามันคืออุบายที่จะทำลายหัวใจของผมให้เจ็บปวดทรมานเจียนตาย...มันก็สายไปเสียแล้ว
+ g" T2 H! U2 d1 q5 B T/ s- S, w& y" Q- d, c; b, I6 \0 Q5 @
9 @3 T7 _, N/ M6 Z% ~0 x“กลับมาแล้วเหรอ ที่เกาลูนเรียบร้อยใช่ไหม”: X8 |& ]0 \ O/ g- |
" {5 n2 ~9 u9 I9 M Z
" n' f2 ^/ e" Y: U$ z
“ครับ” ผมกลับมาถึงบ้านเฟยก็ปาเข้าไปตีหนึ่งแล้วคุณเฟิ่งดูจะอารมณ์ดีผิดปกติ แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากเพราะความสนใจผมไปอยู่ที่คนในห้องที่ป่านนี้คงรอผมจนหลับไปแล้ว
6 [/ Z+ [5 x, D: ^# z3 z
; w% S- }6 k- O: o& C$ \4 G. S x2 `* h6 y( X. B1 u; o. z6 k
“เสี่ยวสือ...คืนนี้นอนกับฉันนะ” ร่างเพรียวบางขยับเข้าแนบชิดพลางใช้ฝ่ามือลูบยั่วยวนที่หน้าอกแค่นี้ผมก็รู้ความหมายของคำว่า ‘นอน’ ที่ว่า. r3 M% Y2 H. `* z; o% n
2 H4 V& }7 Z) W: O0 |# x' P# s
& D; D# Q x8 {- \5 C4 u7 D“ผมคงไม่สะดวก” ว่าแล้วก็ถอยหลังหนีหนึ่งก้าว
1 X {1 T& M+ U+ x d3 X2 i7 L2 ], Q9 n+ L8 A0 c# b7 @6 [
, v: c' p! f. T& b4 V: g' g5 n Uเมื่อก่อนผมยอมรับว่าผมทำหน้าที่บนเตียงตอบสนองความใคร่ให้คุณเฟิ่ง เนื่องจากความจำเป็นบางอย่างที่ผมต้องทำและอีกเหตุผลคือร่างกายในส่วนลับอันขาดหายไปของคุณเฟิ่ง แต่ตั้งแต่ที่ผมมีคุณเล็กผมก็ไม่คิดจะปรนนิบัติเรื่องอย่างว่าอีกเลยจะมีก็เพียงช่วยขัดหลังให้ยามอาบน้ำเท่านั้น( i' X; l4 A) {) J5 s- M; D+ q" ]
& d8 C+ h7 B: o" \
* R/ q. ~$ a3 C- S& O) S2 e( `+ K
“คืนนี้คืนสุดท้ายที่ฉันจะมีนายแล้วนะ ขอร้อง”- k) [' x) ^$ d3 I; U. Q) _
5 r5 x2 [9 Y; I P
! M R& b& d/ m! x
“ให้ผมดูแลอย่างอื่นแทนนะครับ แต่เรื่องนี้...”; @; I; m% ?, Y
+ {; D! d' W3 P' R' B. q
& E) y% N! x' o0 Q7 o( ~“ฉันมีแค่สองทาง...” เรียวแขนขาวตรงเข้ามากระชากปกเสื้อผมเข้าไปหาพลางใช้แขนอีกข้างโอบรอบคอผมเอาไว้ใบหน้าเคลื่อนชิดใกล้พร้อมกับกดจูบที่มุมปาก เสียงหวานกรีดกรายดั่งน้ำผึ้งอาบยาพิษ“เสี่ยวสือจะนอนกับฉันในคืนนี้แล้วได้กลับไปอยู่กับคนรักสมใจหรือ...ไม่มีใครได้ไปไหนเลย!”
H% E) @7 H. g b( ?6 |+ b5 L* b) F7 ?& G. x
- ~5 \3 ?% B2 y1 l' e" i
สุดท้ายผมก็ต้องกล้ำกลืนทรยศหัวใจตัวเองอีกครั้งยอมเดินตามคุณเฟิ่งกลับไปยังห้องพักในใจพร่ำขอโทษเจ้าของหัวใจอย่างรู้สึกผิด...อีกแค่ครั้งเดียว...ครั้งสุดท้าย...ผมขอโทษ...0 z# I/ [ \# i, ^; p
' q8 U4 ~, J9 }3 {* R9 a6 @# l
. @" U8 B6 D( Y% e- oแต่ความผิดของผมสวรรค์คงไม่เห็นใจ เมื่อแสงสว่างของเช้าวันใหม่มาถึงหัวใจผมก็โบยบินหนีไปไกลแสนไกลผมตามหาคุณเล็กอย่างบ้าคลั่งแต่ก็ไม่พบ...จนแม่บ้านเจิ้งหญิงชราประจำบ้านเฟยมาส่งข่าวผมถึงรู้เรื่องทั้งหมด...ว่าคนรักของผมได้กลับเมืองไทยไปแล้วพร้อมกับร่างกายและหัวใจอันแสนบอบช้ำ* l: t$ M8 d; R5 }. ~0 I
' B! _6 c m# D( o* C5 ?
# M$ |/ o/ K' \ e
ทำไมผมถึงไม่เฉลียวใจเลยคนอย่างคุณเฟิ่งน่ะหรือจะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ...ไม่มีทาง...
2 P# c: H* ]: X+ K2 j0 z% a! N5 l# M0 R0 i' T3 F
6 [0 F4 k/ l/ k9 c. T: H( W: q% }
ยังดีที่สุดท้ายจิ่นตั้งมาช่วยชีวิตคุณเล็กไว้ได้ด้วยการปล่อยควันยาสลบเข้ามาในห้องนอนซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมคืนนั้นผมถึงไม่รู้สึกตัวเลยแล้วช่วยพาคุณเล็กออกไปจากห้องลับใต้ดิน....2 r" y6 W; A( F5 E% j3 f1 F
& J! K$ w: i# c- \
5 V5 n0 f9 |) s$ [& Eเพียงแค่คำบอกเล่าก็ทำให้ผมเหมือนถูกฉีกหัวใจเป็นชิ้นๆ ไม่ต้องคิดเลยว่าภาพย่ำแย่ของคุณเล็กที่จิ่นตั้งส่งมาจะทำให้ผมยิ่งกว่าตายทั้งเป็น
9 c, Z+ G U- [0 l f& I" }
$ y) i8 i4 T/ |3 A' |* e9 [0 u) K. i# G6 y5 |! L
“หึ รู้เรื่องแล้วเหรอ ก็ดีถ้าอย่างนั้นก็น่าจะรู้นะว่าควรทำตัวอย่างไร!!” คุณเฟิ่งไม่มีทีท่าเดือดเนื้อร้อนใจเมื่อทราบว่าผมรู้สิ่งเลวร้ายที่เขาได้กระทำต่อคนรักของผมแล้วซ้ำยังขมขู่ให้ผมได้เกรงกลัว& l6 q$ u) @# L; L8 ]
9 X* V9 c0 U& p
2 v* x8 o7 Y/ O/ Z% n1 F, }$ [
ซึ่งผมก็กลัวจริงๆ...ทำไมผมจะไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ผมนอนด้วยทุกคนก่อนหน้าถึงหายตัวไปอย่างลึกลับบางคนก็กลายเป็นศพปริศนา เพียงแต่ผมไม่คิดจะสนใจเสียมากกว่า แต่กับคุณเล็กไม่ใช่...เขาไม่ใช่เพียงแค่หัวใจแต่รวมถึงชีวิตและจิตวิญญาณของผมด้วย+ S/ ^ {* D% K- @3 i
9 u; P& O5 h1 E+ n" a. y) h, ]0 C+ ]& z: K; `# N& D$ s
ผมจึงไม่สามารถไปหาคุณเล็กอย่างใจคิดทำได้แค่เพียงตามสืบข่าวอยู่ห่างๆว่าเขายังอยู่สบายดีความสุข5 f5 S$ X ]% _; h3 D
& I2 l# b( |8 {' }2 x
l' ^+ J0 F6 n- mส่วนคุณเฟิ่งผมก็ตามอารักขาอย่างบอดี้การ์ดทั่วไป ไม่มีอะไรนอกเหนือจากนั้นอีกเพราะผมถือว่าสิ่งที่ติดค้างกันเอาไว้ผมได้ชดใช้ไปหมดแล้ว4 |+ `$ p% m/ }. T v6 ?
$ D8 V( s, v1 Z+ `' h+ |
7 m, l1 f0 K( d- W6 }จนถึงวันที่ทุกอย่างระเบิดขึ้น E; R/ n( Q, m; c# U% T
. t0 \& t2 M' t. F& _
1 c! U. S# M$ `3 Pเคร้ง!* d9 C/ m# H( M, D; W
" m0 f7 C- E6 e; Q7 B9 z6 m, k8 r
/ n- F( m( D( l' t“เสี่ยวสือ!! อยากให้ฉันฆ่ามันจริงๆใช่ไหมถึงได้ทำเย็นชากับฉันแบบนี้”แจกันใบโตถูกขว้างเฉียดแก้มผมไปนิดเดียวด้วยฝีมือเจ้าของใบหน้าโมโหจัดสองมือสั่นระริกกำแน่นอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่5 t3 E; L& y& C2 Z& Z6 g
& T, ?. k( K# _
$ L9 l6 g) M* Z- W' E1 j“ผมทำหน้าที่ที่สมควรทำอย่างดีที่สุดแล้ว” ผมว่าเสียงเรียบนิ่งอย่างไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใดนั่นยิ่งทำให้อีกฝ่ายคลุ้มคลั่งมากกว่าเดิม เสียงเล็กแหลมเหมือนผู้หญิงตวาดลั่น
b6 ]2 `/ B2 S9 s. j4 `6 B" _9 x6 H3 {; N, D3 S* T
' d ?5 o" \. r& o
“อย่าคิดว่าพี่ใหญ่คุ้มกะลาหัวมันไว้แล้วฉันจะทำอะไรไม่ได้คอยดูฉันจะฆ่ามัน! ฆ่าให้ตาย!”; O; v) `* q( M9 Y" O# h* {
w( u3 T$ I6 @) G; \
! [$ I/ L0 o$ S" O. l
“อย่าทำอะไรคุณเล็ก ผมก็อยู่กับคุณตามคำสั่งแล้วนี่ไง!” ผมว่าเสียงเข้ม พยายามข่มความพลุ่งพล่านภายใน แค่คิดว่าคุณเล็กจะต้องเป็นอะไรใจผมก็เจ็บไปหมด! j" j2 B: e: A5 g/ g
4 B% p' C1 E; c& c9 o
$ k& U/ Z6 s9 e. M8 d& v- Q+ _5 L“คำสั่งเหรอ! ไม่! นายต้องอยู่กับฉันด้วยใจสิ! นายต้องรักฉัน!”3 q0 k4 j9 o+ J: |8 ^; |2 D+ F
4 m8 \8 A! L3 D7 H# c9 }
! O: g% M) I4 Y% g- g* y“ผมรักคุณเล็ก!!”% Q7 @$ `) _6 s$ q' n1 i) T/ d4 T& U$ |
0 v0 C: N6 \. D8 ~
, a0 t/ Y, ~ i8 n
“ไม่จริง!! นายรักฉัน! นายเคยบอกว่ารัก รักฉันคนเดียว!!” คนร่างเพรียวเริ่มทำลายข้าวของรอบตัว( v4 f3 C1 |0 E& q: B
& K! c f; [$ n2 T. ?! i1 D# c' Y3 x" D$ y
“ผมไม่ใช่จิ่นโซว!!”
$ J$ A: I0 e H, i3 q2 u* c+ F. u0 y- z
; A: s! L# T/ L* [4 V
กึก
& T! `6 E! D: i& D! [! P
0 Z) z: |# O u M i
7 G. x: r: ^: F/ Xแล้วร่างนั้นก็หยุดชะงักไปทันที ใบหน้าค่อยๆแหงนมองผมอย่างช็อกตกใจสุดขีดชื่อ ‘จิ่นโซว’ พี่ชายฝาแฝดของผมเป็นสิ่งต้องห้ามแต่ผมก็ตัดสินใจพูดออกไป ผมว่ามันถึงเวลาแล้วที่คุณเฟิ่งต้องรับความจริงให้ได้เสียที
8 [7 z% d# d% \
( ^0 T9 Y2 x9 `4 c( t7 \& Q$ k3 l }6 N4 W, p8 {
จิ่นโซวในวัยสิบแปดปีที่ปกป้องบุคคลอันเป็นทั้งเจ้านายและเจ้าของหัวใจจากการลอบทำร้ายด้วยชีวิตตัวเอง2 Q) d S; r3 n( A
! l: [: M7 {" ]+ Z t2 P# R. w
/ o6 Y* f) J I, g“คนที่คุณรักและรักคุณคือจิ่นโซว คนที่เป็นคนให้ดอกไม้คุณ คอยดูแลคอยปลอบใจคือจิ่นโซวไม่ใช่ผม ถึงเขาจะตายไปก็ใช่ว่าความรักจะตายตาม จิ่นโซวจะเสียใจแค่ไหนที่ต้องมาเห็นคนที่เขารักมากกว่าชีวิตเป็นแบบนี้ผมเชื่อว่าวิญญาณจิ่นโซวยังคอยติดตามอยู่ข้างๆคุณ แล้วดูสิ่งที่คุณตอบแทนจิ่นโซวสิ!!”ตอนนี้ร่างของคุณเฟิ่งทรุดลงไปนั่งแน่นิ่งอยู่บนพื้นอย่างเหม่อลอย น้ำตาจากดวงตาทั้งสองข้างไหลอาบแก้ม
9 ?' r+ Z4 B: n' _
! U3 N! L6 `2 L" I3 q* c, r5 ~0 j! @
# k/ H! U( ?# a“เสี่ยวโซว ฮึก เสี่ยวโซว”1 ]' e' M: y5 d" ~( f+ y3 Y! R
- C5 N$ G; @. f& P
/ P2 Q2 ^( ?$ C9 ^* }2 t. y! j“คุณเฟิ่งครับ ผมเหมือนกับจิ่นโซวก็แค่หน้าที่ผ่านมาเราผิดที่ผิดทางกันมามากพอแล้ว หยุดเถอะนะครับ”6 V5 u: Y- Q, P3 J5 O
2 ^# u" K) W* v6 i- X/ e4 z% p. c, {3 q( o
“เสี่ยวโซว ฮึก คิดถึง ฮือออคิดถึงเสี่ยวโซว...ถ้าเสี่ยวโซวยังอยู่...ฉะฉันก็คงไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้ ฮือออ”
9 a/ u( k4 F* T; i4 G
+ S" v2 R m* M3 U% P
, W+ Q' o& ~' p* d& E7 Lสุดท้ายพันธนาการบิดเบี้ยวที่ล่ามเราทั้งสองคนไว้ก็ถูกปลดปล่อยเสียที...
/ g, q2 w4 G, C/ ^
2 ~% Y& ` {3 v; y W; W- z1 q& W; C- b& X0 O% O
- S& S( y- V' l- h) t& |- S/ j% Z' Y% K6 g5 x! o
แล้ว ณ ตอนนี้ผมก็นั่งมองเจ้าของหัวใจตัวจริงน้ำตาไหลอาบแก้มหลังมือปัดป่ายแก้มเหมือนเด็กน้อยพลางลำตัวก็สะอื้นฮักอย่างน่ารัก
5 k) q" G4 M1 t! ]; G
! D, J5 A; z3 r) K6 \3 h+ f4 M
2 r( y; _; @% _- r3 _“ร้องไห้ทำไมครับ หืมม” ผมจับมือนุ่มออกอย่างเบามือแล้วค่อยๆปาดน้ำตาให้อีกฝ่ายอย่างนุ่มนวล
4 b$ _3 S6 {0 e1 H# x; j$ X2 ]+ d4 ^$ w& o; B4 V; ?/ q; L" _
, ]" r5 R6 t% ^“เล็กสงสารคุณเฟิ่ง ฮึก” นี่แหละคุณเล็กของผมจิตใจดีและขี้สงสาร แม้คนนั้นจะเคยทำร้ายให้เจ็บสาหัสแค่ไหนก็ตาม: T! x+ F H0 ~
% P! o Q$ y2 I* L3 {1 D* S
3 J: ]9 K4 ^ V. H a
“แล้วไม่สงสารผมบ้างเหรอ” ผมหยอดซึ่งคนนิ่งๆเย็นชาอย่างผมจะมาทำแบบนี้ไม่ใช่เรื่อง่ายนัก แต่ตอนนี้ทางไหนที่พอทำให้ผมลดหย่อนโทษได้ผมก็พร้อมจะลอง. R. t x* V0 I+ a. F
* y4 [, v% E+ `, y/ {
& { F5 C2 S$ d8 P$ {9 ~; Y
“ฮึก ไม่ คนนิสัยไม่ดี” แต่เหมือนลูกหยอดของผมจะไม่ได้ผลเพราะมือเล็กปัดมือผมทิ้งและเริ่มต้นร้องไห้อีกครั้งให้ผมใจหายวูบ$ Q% V& i8 _1 ^; e* a
1 P3 b9 h( E% g1 u4 i" T3 y
9 d: C$ ~7 X7 n! Y/ T2 zผมจึงลุกจากเก้าอี้ลงมานั่งคุกเข่าที่พื้นตรงหน้าคุณเล็กที่ทำตาโตกใจกับการกระทำของผม' z2 B" G6 n r5 H
6 T% k3 G1 d$ e) W6 ?- b( l) Q
! B4 I. C: m& J( k6 }7 dผมกอบกุมสองมือของอีกฝ่ายไว้ก่อนค่อยๆจรดริมฝีปากลงไปอย่างแสนรัก& T8 s h, w3 O8 {$ X: L5 m
' ~! t9 C9 n( p! F/ R) `; I$ l5 [1 z+ C. J p/ x
“คุณเล็ก...ผมเล่าทุกอย่างให้คุณฟังไปแล้ว ผมรู้ว่ามันคงไม่ทำให้คุณหายโกรธหายเกลียดผมได้...ผมขอแค่ให้คุณเข้าใจและอย่าไล่ผมไปไหนอีกเลยผมรักคุณจริงๆนะ จะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีคุณ”0 A, I7 k& }, U, x, v. N
8 j0 T$ Y E5 D* q9 E- u
5 R# s9 u5 Q9 f6 z/ W/ n
นี่คงเป็นประโยคยาวหวานเลี่ยนประโยคแรกในชีวิตของคนเถื่อนๆอย่างผม ที่ผ่านมาผมคิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูดเสมอแต่แท้ที่จริงแล้วคำพูดและการกระทำต้องไปพร้อมๆกันต่างหากมันถึงเป็นความรักที่สมบูรณ์
5 M3 u9 m, r7 E! C: J( Y8 n5 e9 K) @- Z
2 \5 q" R- u' N. H% V* A# f2 s
“ฮึก ทีอย่างนี้ล่ะบอกรักถี่นัก ทีเมื่อก่อนไม่ยักกะพูด”
0 p( M& t# O+ _6 h9 @, H" Z& c" g6 v: c- V1 G- {
; s Z4 U X% R) P& |" _“ผมขอโทษ ต่อไปผมจะพูดให้คุณฟังทุกวันเลยดีไหม”
4 d. h9 n0 a3 [2 r G9 P6 i) O* |( a/ u6 u
2 e5 J; a* E+ r$ |& Y. ]“แล้วใครบอกจะให้นายอยู่ด้วย”
2 U8 ~& ^2 u/ p' i5 z5 F( c. Y& B" t! P0 R: Q8 `9 S) C# H5 w
# d9 G1 w7 l! F8 j# E; Q
“คุณเล็ก...” คราวนี้คุณเล็กทำหน้าจริงจังให้ผมรู้สึกหวั่นไหวในอกความหวังที่เริ่มส่องสว่างกลางใจเริ่มอ่อนแสงลิบหรี่ลง
* H9 b9 G1 J, B" m
' E. i, U; o7 K9 r4 F9 V/ @; h" P# v4 ~; G1 I
“ฉันให้อภัยและเข้าใจนายทุกอย่าง แต่นายก็ต้องเข้าใจฉันเช่นกัน สิ่งที่เจอมามันเลวร้ายเกินกว่าปุบปับจะยอมรับได้แค่นายมาพูดไม่กี่คำแล้วจะให้ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิมมันเป็นไปไม่ได้ ฉันเจ็บปวดมามากเกิน...”+ M. X( e- q, B# f; X( }# r2 l) `
1 z4 r3 M. V' }' _' J$ e9 U& O
3 C8 g0 `3 r, V J
“ผมเข้าใจ” ผมก้มหน้านิ่ง ขอบตาร้อนผ่าวอย่างชีวิตนี้ไม่เคยเป็นมาก่อนแม้จะทำใจมาบ้าง แต่พอโดนปฏิเสธเข้าจริงๆมันก็เจ็บแทบล้มทั้งยืน
! q; t1 l! ?0 }* m# i
; _8 U; O+ t. ?) D; ^" r$ q# [$ h
“แต่ถ้านายพร้อมจะเริ่มใหม่...” ผมเงยหน้าขวับขึ้นมองใบหน้าที่ประดับยิ้มอ่อนโยนหัวใจผมเต้นกระหน่ำรุนแรงอย่างมีหวังอีกครั้ง “...ฉันก็พร้อมจะเปิดโอกาสให้”- X0 r7 @. ?7 S9 K# k' y3 N
6 Q. J9 C& i& R3 _' A& ?
+ j5 u' i+ D x
“ผมพร้อม ผมพร้อม จะต้องใช้เวลาเป็นเดือนเป็นปี หรือทั้งชีวิตผมก็พร้อมจะทำให้คุณรักผมอีกครั้ง”ผมรีบตอบรับรัวเร็วอย่างกลัวคนที่ผมดึงเข้ามากอดจะเปลี่ยนใจ ฝ่ามืออบอุ่นที่ยกขึ้นกอดตอบพร้อมลูบแผ่นหลังผมแผ่วๆเสมือนสายน้ำชโลมหัวใจผมให้ชุ่มชื้นขึ้นทันตา2 } c( ~5 X4 t& J- h# V
) U+ g2 p! o4 @. y" O% l% @* P5 L$ E% x0 Q4 D* ]
“พยายามเข้านะนายตี๋ใหญ่”
# K5 V2 G0 n, S* R. e' P+ z
/ y3 R& I$ k; N9 \7 |2 `# C/ x0 B) D* ^2 C
“ขอบคุณ...ขอบคุณจริงๆ” ผมกดจูบลงบนต้นคออีกฝ่ายซ้ำไปซ้ำมาอย่างโหยหาช่างหอมหวนเหลือเกิน ความอบอุ่น อ่อนหวานเป็นสุขที่ห่างหายไปได้กลับมาอีกครั้งหนึ่ง...* h% o, A% p0 W f( o
' C( V0 s* E4 L' G$ _: c6 p" V
; _: e0 `) F: T1 bต่อจากนี้ไม่ว่าจะต้องเจออีกกี่อุปสรรค ร้อยพันปัญหาผมก็จะไม่ปล่อยมือคู่นี้อีก จะโอบกอดเอาไว้แนบอกไม่ให้เขาต้องเจ็บปวดทรมาน ผิดหวังชีวิตต่อจากนี้จะทำให้เขามีความสุขยิ้มได้ในทุกๆวัน ไม่ให้จิตใจที่แสนดีบริสุทธิ์ต้องมัวหมองช้ำใจ
: R7 M; F$ M$ Y4 ]' p* B4 o$ E2 e6 p6 K" U- p5 L
, ]1 { F3 K' e& T0 r: Qช่วงเวลาต่อไปผมจะทำให้คุณเล็กกลับมาเชื่อมั่นในตัวผมอีกครั้งและให้เขารับรู้ว่าผมรักเขาที่สุดไม่ว่าจะต้องใช้เวลาเท่าไหร่ก็ตาม
. v% d8 b7 h# S$ U6 s) d6 O/ B$ D, P0 u7 e' J4 e
% C$ n0 s# y+ @% ?: y# d
... ขอบคุณการเริ่มต้นใหม่ที่ทำให้ผมไม่สูญเสียหัวใจไป...
+ [) I& X3 Q4 n- s* O1 q A9 P6 J6 ~9 @4 I) {; n" @
6 S5 v3 [' v* ~# [- w/ `+ T
" P/ K' U$ S4 S# V1 H0 o+ Z# v# h' \. e7 I. B3 Z- q) k' P
" A7 U S. H( W6 p- ]- ?7 k
: Y% E0 ^6 ~8 v3 O$ m
5 M! W, h! n3 B* r6 i! |- {& Y# l" ~
, d/ \9 z( l; {, j3 G END
4 Y9 ^" @+ z3 i/ [+ a" d |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-4-30 16:51:56
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
ขอบคุณครับ
โพสต์ 2020-4-30 22:07:08
โพสต์ 2020-5-1 00:36:48
โพสต์ 2020-5-1 04:21:17
