|
ผมตัดสินใจได้แล้วจึงหันไปบอกไผ่ “กูคิดออกละ เดี่ยวพวกเราเข้าไปช่วยไอ้วินกัน”ผมบอก ไผ่ที่ทำสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไรตอบตกลงและวางแผนเข้าไปช่วยวินในคืนนี้โดยผมจะแกล้งกลับไปที่ห้องและหลอกล่อให้พี่เดชขึ้นมาจากนั้นพวกเราจะช่วยกันรุมจัดการพี่เดชและเอาน้ำมนตร์ให้วินกินโดยหวังว่าจะได้ผลและรีบพามันออกมาให้เร็วที่สุด เมื่อตกลงกันได้แล้วผมกับไผ่จึงปีนหลังคาและแกล้งทำเป็นว่าผมยังโดนมัดอยู่ตามเดิมและให้ไผ่ซ้อนอยู่ในมุมห้อง จากนั้นผมจึงร้องเสียงดังและดิ้นให้เหมือนว่ากำลังชักเพื่อให้พี่เดชขึ้นมาดูอาการ เป็นไปตามที่ผมคาดพี่เดชรีบขึ้นมาดูอาการผมทันที ผมไม่รอช้ารีบเอาโซ่ที่มัดมืออยู่รัดไปที่คอของพี่เดช จากนั้นไอ้ไผ่ก็เอาโคมไฟฟาดหัวพี่เดชอย่างจัง “เพล้ง” เสียงหลลอดไฟแตกหลังจากเอาไปฟาดหัวพี่เดชอย่างจัง ส่วนพี่เดชที่โดนฟาดนั้นก็สลบล้มลงไปที่พื้นพร้อมกับผ้าขาวม้าที่แกนุ้งอยู่ก็ได้หลุดออกมนจังหวะเดียวกัน เผยให้เห็นก้นเนียนๆฟิตๆของพี่แก จนผมอดใจไม่ได้ต้องขอลูบไปทีนึงก่อนจะจับพี่แกมันโซ่และลงไปช่วยไอ้วินข้างล่าง ผมกับไผ่รีบลงมาข้างล่างก็ต้องตกใจเมื่อเห็นไอ้วินในสภาพเปลือยที่กำลังชักว่าวอย่างบ้าคลั่งในความมืด โดยที่ปลายควยของไอ้วินมีโกศที่ไว้ใส่อัฐิคาดว่าเป็นอัฐิของผีน้องพี่เดชอยู่ ในโกศนั้นมีน้ำว่าวสีขาวขุ่นผสมกับผงอัฐิเกือบเต็มโกศบวกกับหัวควยที่แดงกำของไอ้วิน ทำให้ผมคาดว่าไอ้วินน่าจะโดนพี่เดชสั่งให้น้ำแตกลงโกศนี่มาหลายน้ำแล้ว “อ้าๆ โอ้ยย แตกแล้ว” ไอ้วินเกรงเอวของมันพร้อมร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่จะน้ำแตกเข้าไปในโกศนั้นอีกรอบ พร้อมกับอาการหอบเหนื่อยและสีหน้าที่เหมือนจะเป็นลมเต็มที่ ผมกับไผ่รีบไปประคองและเอาตัวไอ้วินในสภาพเปลือยเปล่าออกมานอนพักบนโซฟา ผมไม่รอช้ารีบเอาน้ำมนตร์กรอกปากให้ไอ้วินดื่มเพื่อหวังเรียกสติมันทันที “ไอ้วิน มึงโอเคป่าวว่ะ”ไผ่ถามไอ้วินที่เหนื่อยหอบจนเกือบไร้สติ “……”ไอ้วินยังคงไม่ตอบ “วินกูเพื่อนมึงนะเว้ย”ผมพูดต่อ “……ช”ไอ้วินเหมือนพยายามจพพูดอะไรออกมา “……ช” “ชักว่าว”ไอ้วินพูดเบาๆก่อนที่มือขวาของมันจะลงไปชักว่าวต่อ ทั้งๆที่สภาพของมันตอนนี้แย่มากๆ ตอนนี้น้ำมนตร์ที่หลวงตาให้มาก็ไม่สามารถแก้พลังของผีตัวนั้นได้ทำให้ผมกับไผ่ตกอยู่ในความสิ้นหวัง “ไอ้ปรัช พวกเราเอาไงต่อดีว่ะ”ไอ้ไผ่หันมาถามผม ในขณะที่ไอ้วินยังคงชักว่าวต่อไป ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบผีน้องชายพี่เดชก็กระโดดลงมาจากเงามืดบนเพดานพร้อมกับบีบคอพวกผมทั้งสองคน ผมพยายามดิ้นและขัดขืนสุดแรงแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ก่อนที่มันจะเอาหน้าของมันมาใกล้หน้าของผมและปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นออกมาทางปากของมันเข้ามาในปากของผม ชาสชาติของมันเหมือนน้ำว่าวไม่ผิดเพี้ยน จู่ๆผมก็อยู่ในอาการมึนหัวแบบสุดขีด อารมณ์เหมือนอยู่ในความฝัน ผมขยับตัวแทบไม่ได้ ทำได้มากสุดตอนนี้แค่เพียงเหลือกตาไปมาเท่านั้น พอมันเห็นดังนั้นจึงไปทำกับไผ่บ้าง ตอนนี้สถานการณ์ในห้องนี้ถือว่าเลวร้ายสุดๆผมกับไผ่ที่ไม่สามารถขยับตัวได้ ส่วนไอ้วินก็ค่อยๆลุกไปชักว่าวที่เดิมชักว่แบบไม่มีสติจนจะตายอยู่แล้ว สักพักนึงไอ้วินก็น้ำแตกอีกรอบคราวนี้หลังจากที่ไอ้วินน้ำแตกมันก็หน้าซีกชดตาเหลือกและล้มตัวลงไปที่พื้นทันที “ว…วิน”ผมพยายามร้องเรียกไอ้วินที่ล้มลงไปแล้ว ผีน้องชายพี่เดชเห็นดังนั้นจึงลุกออกไปหยิบโกศที่เต็มไปด้วยน้ำว่าวของไอ้วินออกมา มันใช้นิ้วของมันคนไปที่โกศเพื่อผสมน้ำว่าวของไอ้วินกับอัฐิอยู่สักสองสามรอบ ก่อนที่มันจะเอาน้ำว่าวในโกศนั้นมาใกล้ๆ และเทใส่ปากผมลงไปจนหมด ทำให้ผมเผลอสำลักและกินน้ำว่าวของไอ้วินเข้าไปบ้าง จากนั้นผมก็หมดสติไปและเห็นภาพหลอน
ผมเห็นเรื่องราวในอดีตทั้งหมด ผีน้องชายพี่เดชมีชื่อว่าพี่บุญซึ่งพี่บุญกับพี่เดชนอกจากเป็นพี่น้องฝาแฝดแล้วทั้งคู่ยังเป็นคู่รักกันอีกด้วย ทั้งคู่ชอบใช้เวลาว่างเข้าไปเย็ดกันในป่าบริเวณบ้านที่พี่เดชอยู่ตอนปัจจุบัน จนกระทั่งวันนึงพี่บุญโดนจับได้ว่าเป็นเกย์ทำให้โดนคนรอบข้างรังเกียจเนื่องจากสมัยก่อนยังไม่ได้รับการยอมรับ ด้วยความเครียดพี่บุญจึงฆ่าตัวตายด้วยความโกรธและก่อนตายพี่บุญก็สาปแช่งว่า “กูขอให้ชายแท้ทุกคนที่เข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้เป็นเกย์ให้หมด” ด้วยความเสียใจพี่เดชจึงสาบานว่าจะช่วยพี่บุญล้างแค้นตลอดไป “มึงเห็นอดีตของกูแล้วสินะ”เสียงปริศนานั้นดังขึ้นซึ่งผมรู้แล้วว่าเป็นเสียงพี่บุญ ร่างกายของพี่บุญที่เป็นร่างกายผิวสีเข้มหุ่นล่ำสัน กับนัยตาสีแดงก็ได้ปรากฎขึ้นอย่างชัดเจน “ยกร่างของมึงให้กูซะดีๆเถอะ”พี่บุญพูดต่อพร้อมกับกระโจนเข้ามาจูบและดูดเลียบนตัวผมผมที่พยายามขัดขืนแต่กูสู้แรงพี่บุญไม่ได้จนตอนนี้สติเริ่มเลือนลางเพราะความเคล้มที่พี่บุญกำลังเล้าโลมผมเหมือนว่าวิญญาณค่อยๆระเหยไปในอากาศ ผมรู้สึกเหมือนกำลังจะหายไป ผมรวบรวมสติสุดท้ายและพยายามขัดขืน ทำให้ผมนึกขึ้นมาได้ว่าในโลกความจริงมือของผมได้ถือขวดน้ำมนตร์อยู่ ผมไม่รอช้ารีบยกมือข้างนั้นขึ้นมาและทำท่าดื่มน้ำทันที ปรากฏว่าครั้งนี้ได้ผล พี่บุญร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่ภาพทุกอย่างจะค่อยๆหายไป
วันที่ 7 “ปรัชๆ ตื่นสิวะ อย่าตายนะเว้ย” ผมตื่นขึ้นมาเห็นหน้าไอ้ไผ่ที่ร้องเรียกผมอยู่ พร้อมกับหันไปอ้วกเอาน้ำว่าวผสมอัฐิออกมา “เกิดอะไรขึ้นว่ะ มึงโอเคไหม” ผมหันไปถามไผ่ ไผ่เล่าให้ฟังวันหลังจากที่ผีพี่บุญเอาน้ำว่าวมาให้ผมกินสักพักนึงไผ่ก็สลบไปเหมือนหลับฝัน พอรู้ตัวอีกทีมันก็ตื่นมาในตอนเช้าพบว่าทั้งไอ้วินและพี่เดชหายตัวไปจากบ้านแล้ว มันพยายามปลุกผมมาสักพักจนผมตื่นขึ้นมาเมื่อกี้ หลังจากนั้นพวกผมรีบไปแจ้งความเรื่องพี่เดชทันที แต่กลับโดนปฏิเสธเพราะไม่มีหลักฐานอะไรมามัดตัวพี่เดชได้ แถมตอนนี้พี่เดชก็หายตัวไปอีก ทำให้พวกผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย หลังจากนั้นพวกผมก็ย้ายไปหาห้องพักอยู่กัน ตอนกลางคืนผมจะฝันเห็นภาพหลอนว่าโดนพี่บุญ พี่เดชหรือไอ้วินข้มขืนอยู่บ้าง แต่ก็โชคดีมากที่ได้ไผ่คอยดูแลตลอดมา ตอนนี้พวกเราคบกันแล้ว ถึงแม้จะมีเรื่องดีๆเข้ามามากมายแต่ก็ไม่มีอะไรทำให้ผมลืมเหตุการณ์ครั้งนั้นได้เลย และผมยังคงสงสัยเสมอว่าวินนั้นหายไปไหน?
5 ปีผ่านไป “เห้ย ถึงแล้วว่ะ”เสียงผู้ชายวัยกลางคนดังขึ้นพร้อมเปิดประตูเข้ามาในบ้าน “โหยสภาพดีอยู่เลย พวกเราจะทุบทิ้งจริงๆหรอ”เสียงชายอีกคนพูดขึ้นมา “เออสิว่ะ เราจะทำ hostel กันไม่ใช่หรอรับรองนะเว้ย ที่ตรงนี้ทำกำไรได้แน่นอน”ชายคนแรกตอบ “ดูท่าจะถูกใจที่ดินตรงนี้มากเลยนะครับ กว่าช่างก่อสร้างจะมาเนี่ยะก็น่าจะ 4-5 วัน ยังไงระหว่างนั้นพี่ทั้งสองคนจะนอนพักในบ้านนี้ก่อนได้เลยนะครับ”เสียงเจ้าของบ้านที่เดินไล่หลังชายทั้งสองคนเข้ามาถึงในบ้าน “ขอบคุณมากครับคุณวิน คุณขายที่ให้พวกเราถูกมากจนผมแอบคิดว่าบ้านนี้ต้องไม่ตรงตามที่บอกไว้ซะอีก”เสียงชายคนที่สองพูด “ไม่หรอกครับที่ผมรีบขายเนี่ยะเพราะพี่เดชที่เป็นเจ้านายผมพอเข้ารู้ว่าพี่สองคนจะมาทำhostelเนี่ยะ แกดีใจมากเลยที่จะมีคนช่วยพาคนเข้ามาเที่ยวในตำบของเราเยอะขึ้นเลยตัดสินใจขายให้ถูกๆเลยครับ” วินพูดและยิ้มตอบด้วยสีหน้าที่สดใส “ว่าแต่คุณวินเป็นคนจังหวัดนี้หรอครับ ดูหน้าตาดีขนาดนี้ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าจะมาจากจังหวัดนี้”ชายคนแรกกล่าว “ผมไม่ได้เป็นคนจังหวัดนี้ครับ พอดีพี่เดชที่เป็นเจ้านายผมเขาคอยช่วยดูแลผมมาได้ 5 ปีแล้วครับ ผมเลยอยากตอบแทนพี่แกนิดหน่อย เดี่ยวยังไงเนี่ยะผมรับรองได้เลยว่าพี่เดชจะต้องดูแลพี่ๆทั้งสองคนอย่างดีแน่นอนครับ”วินพูดพร้อมกับเป้ากางเกงที่ค่อยๆตุงขึ้นช้าๆ พร้อมกับมีดวงตาสีแดงที่จ้องลงมาจากบันไดด้านบนด้วยสายตากลหิวกระหายพร้อมที่จะล่าเหยื่อของมันอีกครั้ง
จบ --------------------------------------------------------------------------- จบไปแล้วนะครับสำหรับบ้านผีเสี่ยวเป็นเรื่องแรกของผมเลย ผมต้องขอขอบคุณทุกๆคนที่อ่านมาถึงตอนนี้ด้วยนะครับ ทุกๆ view ที่เข้ามาอ่านถือว่าเป็นกำลังใจให้ผมได้มากๆเลยครับ แรงบันดาลใจของผมมาจากผมเป็นคนชอบอ่านเรื่องแนวๆสะกดจิตในบอร์ดนี้ครับหลายๆคนแต่งกันเสี่ยวมาก ผมเลยอยากลองแต่งแนวพลผีๆควบคุมจิตใจดู ถ้ามีโอกาสหน้าผมอาจแต่งเรื่องต่อไปต่อเร็วๆนี้นะครับ แต่คงไม่ยาวขนาดนี้ ถ้าหากมีข้อคิดเห็นยังไงสามารถคอมเม้นได้เต็มที่เลยนะครับ ผมจะได้เอาไปปรับปรุงในเรื่องต่อๆไป
| 
หวาดดีคราบบ หวัดดีปี 2017
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-5-30 23:57:32
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-5-31 00:16:06
โพสต์ 2020-5-31 00:16:21
โพสต์ 2020-5-31 00:19:51
