ช่วย กดไลก์ กดแชร์เพจ พี่หมีไบstory ด้วยนะครับ! S2 A5 a5 c# p: H& Z1 k6 H0 y' q2 `
https://www.facebook.com/%E0%B8% ... ry-110069177374977/**** อ่านทุกเมนต์นะครับ ชอบอย่างไร คิดอย่างไรเมนต์ได้ มากกว่าคำว่าขอบคุณนะครับ*********: `0 Z# v+ y) ?3 S# E# ~/ T1 ]" q1 {9 K
1 ~$ N2 A( r; l$ t7 f7 [- I6 ?3 x; }$ p8 q2 z K- T
เป็นเพื่อนเดือนคณะ19 เรื่องของโย “อ้าวน้าเอก” โยเห็นน้าเอก นั่งสูบบุหรี่อยู่หน้าเซเว่น “สมัครงานเป็นไงบ้างครับ”โยถาม “ไม่ได้เหมือนเดิมแหละงานใน กรุงเทพมันหายากจริง ๆ”น้าเอกนั่งเซ็ง ๆ “วอนไปไหนล่ะ”น้าเอกถาม “ยังไม่กลับน่ะครับเห็นว่า จะนั่งหาฟิวเขียนรายงานครับ” โยตอบ “อ่อ”น้าเอกพยักหน้าแล้ว ก็ลุกขึ้น “ไม่มีกุญแจเข้าห้องเหรอครับ”โยถาม “เปล่าหรอกแค่ไม่อยากเข้าห้อง เบื่อ ๆ น่ะ”น้าเอกหน้าเซ็ง ๆ “เป็นไรเหรอครับ”โยถาม “เปล่าหรอกมันแค่เหมือนจนหนทางนะ ในกรุงเทพ”น้าเอกหน้าเศร้า “โอ้ยน้าเครียดเปล่าไปกินเหล้ากันดีกว่า”โยชวนไปกินเหล้า น้าเอกกับโยเลือกร้านเล็ก ๆ เงียบ ๆ นั่งคุยกันไปกินเหล้ากันไป “น้านี่เหมือนวอนมากเลยนะครับ”โยบอก “ก็น้าหลานกันเนอะ”น้าเอกหัวเราะ “น้าหางานการตลาดใช่ไหมครับ”โยถาม “ใช่เห็นเขารับแต่พวกมีประสบการณ์บ้าง จบมหาลัยดี ๆ บ้าง น้าสู้ไม่ไหวจริง ๆ”น้าเอกเสียงเศร้าอีกแล้ว “น้าไปทำงานที่บริษัทพ่อผมไหมล่ะ จริง ๆ ผมก็มีหุ้นอยู่นะ”โยเสนอ “แล้ว”น้าเอกกำลังจะถาม “ไปแล้วกันนะ”โยจดชื่อบริษัทให้เสร็จ แล้วโทรหาเลขาพ่อที่บริษัทนั้นฝากงานให้น้าเอก คืนนั้นน้าเอกขอตัวกลับก่อน ส่วนโย ไปเที่ยวต่อ กลับเกือบเช้า …………………………………………………………….. “โหล โยน้าได้งานแล้วขอบคุณมาก”น้าเอกโทรหา โย เสียงดีใจมาก “ดีครับยินดีด้วย” โยยินดี ถึงจะรู้อยู่แล้ว ว่ายังไงน้าเอกก็ได้เพราะตัวเองเป็นคนสั่งให้รับ “อยู่ไหนเนี่ย”ถ้าเอกถาม “อยู่มหาลัยครับเพิ่งเล่นวอลเลย์เสร็จ” “มากินฉลองกันหน่อยไหมน้าอยากเลี้ยงขอบคุณ”น้าเอกชวน “ได้ครับเดี๋ยวผมชวนวอนไปนะ”โยบอก “อืม โย น้า อยากกินกับโยสองคนน่ะจะเป็นไรไหม”น้าเอก บอกไป โยก็งงอยู่ว่าทำไม แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร โยแยกกับวอนตรงไปที่ร้านเหล้าที่น้าเอกนัด น้าเอกมารอพร้อมเหล้าและอาหารแล้ว “วอนว่าอะไรไหม”น้าเอกถาม “ไม่หรอกครับวอนเขาเป็นคนพูดง่าย”โยบอก พร้อมกินเหล้า “ขอบคุณโยมากเลยนะ”น้าเอกยิ้ม “ครับไม่เป็นไรครับ”โยยิ้ม แล้วชนแก้วกับน้าเอก “ทำไมไม่อยากให้วอนมาด้วยล่ะครับ” โยสงสัย “เออ คือก็แค่กลัวว่า วอนจะว่าน้า ว่า ไม่บอกเขา เรื่องโยฝากงานให้”น้าเอกอ้ำอึ้ง “โถ่น้าวอนมันไม่ว่าหรอก วอนน่ะมันดีกับผมมาก ทำอะไรให้ผมทั้งหลายอย่างผมตอบแทนมันแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ”โยบอก “จริง ๆผมก็เห็นที่บ้านวอนก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอะไรนี่ครับ ดูรวยด้วยซ้ำ”โยสงสัยหลังจาก พอรู้เรื่องวอน “พ่อวอนเขามีเงินแต่แม่เขาไม่มีหรอก น้าก็ไม่ค่อยมี ดีที่ตอนเด็กแม่วอนเขาเลี้ยงน้ามาแทบจะเลี้ยงคู่กับวอนมาเลย”น้าเอกเล่า “เหมือนเป็นพี่น้องกันมากกว่าน้าหลานอีกนะครับ”โย พูดเพราะเห็นอายุ น้าเอกกับวอนไม่ห่างกันมาก “ใช่น้าเป็นลูกคนเล็ก ส่วนแม่วอนเป็นลูกคนโต เราเลยห่างกันมาก”น้าเอกอธิบาย โยกับน้าเอกคุยกัน อยู่นาน เหมือนสนิทกันมานานแล้วก็เลยถึงเรื่องที่หมอชิต ว่า น้าเอกเห็นทุกอย่าง เพราะอยู่ในห้องน้ำห้องนั้น “แล้วทำไมโยไม่คบกับวอนเป็นแฟนล่ะ”น้าเอกถาม “กลัวน่ะครับวอนมันดีเกิน ยิ่งมาคบกับผม มันคงเดือดร้อน เรื่องต้องดูแลผมมากกว่านี้”โยบอก “เป็นเพื่อนกันมีระยะห่างกัน อย่างนี้ดีแล้วมั้งครับ ผมไม่อยากให้วอน ต้องมาร้อนใจ หรือเดือดร้อนเพราะผม ผมมันพวกโง่ สร้างเรื่องเก่ง”โยยังพูดต่อ “หลายเรื่องหลายครั้งที่ วอนต้องเดือดร้อนเพราะผม”โยเล่า คิดถึงเรื่องเรียนและเรื่องที่มหาลัย ที่เกิดเรื่องหลายครั้ง และคนที่จัดการให้เรื่องทั้งหมดดีขึ้นและจบลง คือ “วอน” “มันเป็นคนเก่งฉลาด ถ้ามาคบกับผม มันก็มีแต่เดือดร้อนแหละ ผมมันโง่ เรียนไม่เก่งมาตลอดแหละ” โยหน้าเศร้า “ก็นั่นแหละน้าว่า วอนน่าจะรักโยมากนะ”น้าเอกยังถามต่อ “ครับแต่พอถึงจุดหนึ่ง ผมแค่อยากให้มันรู้สึกว่า เป็นเพื่อนอะไรที่มันเดือดร้อนเกินกว่ามันจะช่วย หรือช่วยแล้วเดือดร้อนเกินไปมันจะได้ไม่ต้องทำ เพราะมันแค่ฐานะเพื่อนครับ”โยบอก มันเป็นสิ่งที่โยคิดตั้งแต่เด็ก ถึงจะมีพี่ชาย แต่ที่บ้านโย ก็เพียงสอนให้รู้จักการ ให้ รับและแลกเปลี่ยน ตามแบบครอบครัวนักธุรกิจ มาตลอด การทำอะไรที่ ไม่มีผลแลกเปลี่ยนโยเพิ่งเคยเจอจากวอนครั้งแรก และในชีวิตโย สิ่งที่โยรู้สึกว่า มันเป็นการตอบแทนทุกคนได้ มีแค่สองอย่าง คือ เงิน กับเซ็กส์ อย่างอื่น โยก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าคนอื่นต้องการอะไร “เริ่มตึง ๆแล้ว ท่าทางคืนนี้ด่านเยอะนะ หาที่นอนค้างแถวนี้ไหม”น้าเอก ชวน “ก็ได้ครับกลางซอยนี้มีโรงแรมอยู่นะ” โยบอก สรุปน้าเอกกับโยก็เปิดห้องที่โรงแรม ในซอยนั้น แล้วซื้อเหล้าไปกินต่อบนห้อง บทสนทนาในร้านกับที่ห้องนี้เปลี่ยนไป น้าเอกชวนคุย เรื่องเซ็กส์ซะเป็นส่วนใหญ่ “น้าเป็นรับไม่รุกเลย”น้าเอกบอก “แต่หน้าตาน้าก็ดีนะสาว ๆ น่าจะชอบ”โยมอง “ใช่แต่ปัญหาอย่างเดียวแหละ”น้าเอกบอก “อะไรน้า” “เออควยน้าเล็ก แถมใครก็บอกว่าก้นน้างอน”น้าเอกพูดหน้าแดง โยอดละสายตาไปดูไม่ได้ “แหมจะดูถอดให้ดูเลยไหม”น้าเอกยิ้ม แล้วไม่พูดเปล่า ถอดเสื้อ ถอดกางเกง แถมเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว น้าเอกตัวขาวแต่ตัวเล็กกว่าวอน รูปร่างหน้าตาคล้าย ๆ กัน ดูว่าน้าเอกก้นงอนจริง น้าเอกเดินเข้ามาหาโยตรงหน้า โยเอามือลูบคลำเป้ากางเกงน้าเอก มันน่าจะไม่เกิน 4 นิ้ว แต่มันก็แข็งแล้วอารมณ์โยกระเจิงตั้งแต่เห็น น้าเอกแก้ผ้าต่อหน้า ปากโยเริ่มไล่โลมไปตามหน้าท้องขาวๆ ของน้าเอก มันขาวเนียน ไล่ไปถึงหน้าอกหัวนมสีชมพู น้าเอกก้มลง คุกเข่าตรงหน้าโย มือโอบคอโยแล้วสองคนก็ประกบปากกัน รสจูบ ของน้าเอก นุ่มนวล และเร่าร้อนสลับกัน เสื้อโยถูกถอดออกไปโดยไม่รู้ตัว น้าเอกไล่ไซร้มาตามตัว ถึงหน้าอกโย เลียดูดนมสองข้าง ความเสียวเข้ามาใจจิตใจโย ลิ้นน้าเอกไม่ธรรมดาจริง ๆ แค่เลียยังเสียว กางเกงของโยถูกมือน้าเอกปลดออกไปพร้อมกางเกงในเรียบร้อย ท่อนของโย ดีดแข็งชี้พร้อมเต็มที่น้าเอกส่งปากตัวเอง เข้าไปสนุกกับท่อนของโย แบบไม่รอ ดูดเลีย ไล่ไปทั่ว จนโยแอ่นเอวรับปากของน้าเอก น้าเอกยังดูด ท่อนโยแบบไม่พัก ชั่วขณะหนึ่ง โย มองน้าเอกแต่เห็นเป็นวอน “อ้าดีจังอ้า ดูดเก่งมากอ้า”โยร้องท่อนของโยพร้อมแล้ว น้าเอกขึ้นคร่อมตัวโย จ่อท่อนที่ชุ่มน้ำลายที่รู แล้วค่อยๆ กดตัวลง “อ้า”น้าเอกลากเสียงยาวเชิดหน้า ปล่อยให้ท่อนค่อย ๆ เข้าไปในรูจนสุด น้าเอกนั่งบนตักโยหันหน้าเข้าหากันแล้วกอดคอโยไว้ สบตากัน แล้ว “ผมชอบคุณนะชอบตั้งแต่แรกเห็น”น้าเอกพูดเสียงแผ่วเบากับโย เอวเริ่ม ขยับบดกับท่อนของโย “อ้า”แรงบดสร้างความเสียวพอ ๆ กับแรงกระแทก แต่ให้รสชาติที่แปลกไป แล้วเร่งกระแทกขย่มตัวใส่โยเป็นจังหวะ โยกับน้าเอกร้องกันลั่นห้องแต่คราวนี้ โยเป็นแค่ผู้รับ รับความเสียวจากน้าเอก “อ้า ผมชอบคุณ อ้า ๆ ๆ ๆ”น้าเอกขย่มไป ร้องไปโยกอดเอวน้าเอกแน่น น้าเอกก็ไม่หยุดยังขย่มสลับกับบดท่อนไม่หยุด “อ้าจะแตกแล้วอ้า แตกแล้วแตกแล้ว”โยร้องลั่น แล้วปล่อยน้ำ ออกมาเต็มรูน้าเอก สงครามสงบลงน้าเอกฟุบตัวลงไปบนอกโย สองคนนอนกอดกันเนิ่นนาน น้าเอกอยู่ในอ้อมแขนของโย ที่โซฟาของโรงแรม “น้าชอบโยจริงๆ นะ”น้าเอกกอดแล้วหอมแก้มโย โยรู้สึกแปลก ๆ มันมีความสุขกว่าที่เคยเจอมันไม่ใช่ความสนุกจากเซ็กส์ และความสบายตัวหลังเสร็จแต่มันเป็นความรู้สึกอบอุ่นที่คุ้นเคย รู้สึกสบายใจ “เป็นแฟนกันไหมให้น้าดูแล ให้โยรู้สึกว่าเป็นคนพิเศษ สำหรับใครสักคน”น้าเอก พูดโพล่ง “แต่”โยนิ่งเหมือนคิด มันพูดได้แค่นั้น “น้าขอดูแลโยให้โยมีความสุข น้าว่า วอนเขาก็น่าจะดีใจนะ”น้าเอกยังกอดโย กระซิบข้างหู “วอน” ใช่มันเป็นความรู้สึกที่ โยไม่เคยได้รับจากวอน ความรู้สึกที่เป็นแฟน “เป็นแฟนกันนะครับ”น้าเอกเลื่อนตัวมาสบตาโย สายตาน้าเอก เหมือนมีอะไรหลายอย่างดึงดูดใจ ชีวิตโย ไม่เคยมีแฟนเป็นจริงจัง โยมองหน้าน้าเอกอีกครั้งเงาที่คุ้นเคย อยู่ตรงหน้า โย “ครับ”มันเป็นคำสั้นๆ ที่โยไม่รู้เลยว่า จะเปลี่ยนแปลงชีวิตโยไปตลอด “ผมจะดูแลโยให้ดีที่สุดเลยนะ”น้าเอก กอดและหอมโย ดูน้าเอกดีใจมาก จากกอดและหอม น้าเอกบริการโยอีกสองรอบ รีดน้ำจากโยทุกหยาดหยดจนน้าเอกเคลิ้มหลับไป โยลุกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงหันมามองน้าเอกที่นอนที่เตียง “กูทำถูกหรือเปล่าวะ”คำถามถามตัวเอง ที่ไม่สามารถตอบได้ ความสับสนหาทางออกไม่ได้ มันกวนใจโย โยหยิบเหล้าที่เหลือ เกินครึ่งขวด กระดกเข้าไป ไม่หยุดเหมือนกับเหล้า ที่กินเข้าไป มันคือยาแก้ความสับสน เหล้าหมดแล้วการกินรวดเดียว ถึงกินเหล้าแข็งแค่ไหน ก็แทบสิ้นสติเหมือนกัน ก่อนจะจำอะไรไม่ได้โยรู้อย่างเดียว เท่านั้น คือ “อยากเจอวอน” กลับยังไงโยไม่รู้แต่พอเปิดประตูห้องเข้าไปได้ โยก็ทิ้งตัวลงที่ โซฟา แล้วก็หลับไป........(จบตอน19) ................................. ................................... ................................. ................................ ................................... “แล้วทำไมมึงไม่คบกับกู” “กูไม่อยากเสียเพื่อนอย่างมึง” “มึงไม่รู้เหรอว่ากูคิดยังไงกับมึง” “กูไม่รู้กูไม่กล้าคิด” “ไอ้เหี้ยโยมึงมัน” ความเงียบเข้ามาลมเย็นพัดมา จับหัวใจ “แล้วทำไมมึงไม่บอกกู” “เอกไม่อยากให้บอก ยิ่งพอเกิดเรื่องที่ทะเล กูยิ่งไม่กล้าบอก” “งั้นก็แล้วแต่กูคงอยู่ในชีวิตมึงไม่ได้แล้ว ไม่ว่า จะเป็นสถานะไหน”น้ำตาผมไหลอาบแก้ม “กูขอโทษ”เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกถึงคำขอโทษจากโยจริง ๆ “โชคดีนะขอให้มึงมีความสุขแล้วกัน”ผมอวยพรครั้งสุดท้าย แล้วเดินออกจากตรงนั้น ไปพร้อมความรู้สึกที่บอกไม่ถูกจริงๆ - s6 `4 Q$ T! E+ X& g! M" L" E' Z
( H$ ]% c5 ?) Y | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-6-4 18:25:48
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-6-4 18:30:59
โพสต์ 2020-6-4 18:40:51
โพสต์ 2020-6-4 19:50:23
ขอบคุณครับ