ช่วย กดไลก์ กดแชร์เพจ พี่หมีไบstory ด้วยนะครับ0 t# a# Q4 u9 g2 K/ z
https://www.facebook.com/%E0%B8% ... ry-110069177374977/**** อ่านทุกเมนต์นะครับ ชอบอย่างไร คิดอย่างไรเมนต์ได้ มากกว่าคำว่าขอบคุณนะครับ******& S" K; p( D0 s& m' i1 M j2 d
) f" [9 q: _5 S8 J5 i
8 a. y V" \& [ Z8 |/ X, O* ^เป็นเพื่อนเดือนคณะ22 ปลายทางที่ว่างเปล่า “มึง คบกับโยแล้วใช่ไหม”จิ๊บถามหน้านิ่ง เรานั่งกินกาแฟกันสองคนที่ ร้านพี่พร ผมไม่กล้ามองหน้ามัน ไม่รู้เพราะอะไร “ก็สักพักแล้ว”ผมตอบ โยกลับเข้ามาอยู่ในกลุ่มเรา ติดผมไม่ห่าง เหมือนเด็กติดแม่ ผมไม่ย้ายกลับไปอยู่กับโยแต่ตอนนี้โยมาหาผมแทบทุกวัน เช้าบ้าง เย็นบ้าง เป็นเวลาหลายเดือน มันเป็นปี 3 เทอม2 ด้วย เราต้องแยกย้ายกันไปฝึกงาน ทั้งกลุ่มเลยไม่ค่อยได้เจอกัน “กู.....”ผมไม่รู้จะพูดยังไงแปลกที่ทำไม ผมต้องรู้สึกผิดกับจิ๊บด้วยก็ไม่รู้ “เออมึงมีความสุขก็ดีแล้ว” จิ๊บพูด “มึงโอเคนะ”ผมถาม “นี่มึงย้อนมาถามกูแล้วเหรอ”จิ๊บหัวเราะ “ไอ้วอนกูรู้ว่าความสุขกูอยู่ตรงไหน”จิ๊บยิ้ม “มึงเก่งนะ”ผมพูดกับจิ๊บ “เอาเหอะ ๆกูอยู่ตรงที่ของกูเสมอ”จิ๊บบอก “จิ๊บ .....”ผมพูดแต่ไม่กล้าพูดต่อ “มึงจะดราม่าเหี้ยอะไรตอนนี้”จิ๊บหัวเราะ “เออ ๆกูไปหาไอ้โยก่อนนะ ต้องไปช่วยมันทำหัวข้อโปรเจคจบด้วย”ผมเปลี่ยนเรื่อง เราขึ้นปี 4แล้ว มันเป็นปีสุดท้าย สิ่งสำคัญของเราตอนนี้ คงหนี้ไม่พ้นโปรเจคจบ ผมทำไปเรื่อย ๆจนหัวข้อพร้อมนำเสนอแล้ว แต่โยยังนิ่ง ทั้ง ๆ ที่ผมเตือนตลอดจนผมจะไปคุยให้รู้เรื่องว่า จะเอายังไง เพราะกลัวมันไม่จบ โยรู้สึกแย่หลังเกิดอาการบาดเจ็บยาวจากการแข่งขันบอลกีฬามหาลัย พักไม่ต่ำกว่าปี ซึ่งก็หมายถึง โยจะไม่ได้ลงเล่นให้ทีมบอลมหาลัยอีกแล้วจนเรียนจบดูโยสะเทือนใจกับเรื่องนี้มาก จนไม่มีกระใจจะทำอะไรเลย “ว่าไงกูเอาหัวข้อมาให้เลือกแล้ว”ผมยื่นกระดาษที่ผมทำให้มัน ยื่นให้ มันรับมาอ่าน วางแล้วนอนต่อ “เฮ้ยเอาอะไรสักอย่างสิวะ”ผมเริ่มฉุนกับกิริยามัน มันนิ่ง แล้วก็ลุกขึ้น กอดผม ไซร์คอ “ โยกูไม่มีอารมณ์”ผมสะบัด ผมเครียดเรื่องโปรเจคจบมากแค่หัวข้อก็ส่งไปหลายรอบกว่าจะผ่าน ดีที่อ.วิน อ.ก้อย ช่วยเป็นที่ปรึกษาให้นอกรอบ แถมต้องมาห่วงไอ้โยอีก “คลายเครียดไงที่รัก”โยหอมแก้ม “พอเหอะมึง”ผมตอบแล้วสะบัดตัวมัน “เป็นอะไรวะไอ้วอน”โยดูมีอารมณ์ “กูเครียดมึงก็ดูหัวข้อแล้วทำแล้วกัน ทุกหัวข้อกูคุย กับอ.วิน อ.ก้อยแล้ว ว่าผ่านได้แน่”ผมบอกก่อนหยิบของออกมาจากห้องโย ผมกลับมานั่งปั่นงานที่คอนโดตัวเอง เพื่อนำเสนออาทิตย์หน้า ผ่านไปจนดึกผมทำเสร็จ ลุกไปคลายเครียด ด้วยเอ็มร้อยห้าสิบ และบุหรี่ ผมหยิบโทรศัพท์มาเชคเพราะผมทำงานไม่ได้จับโทรศัพท์มา หลายชั่วโมง (ความสุขมันอยู่ที่เราเลือก)จิ๊บโพสรูป ตัวเองลงIG ผมดูตอนแรก ก็ไม่ได้คิดอะไร แต่ตอนหลังความรู้สึกรสจูบ ที่รีสอร์ทพ่อ มันกลับมาอีกครั้ง ผมแชทไปหาจิ๊บ (เสร็จยังวะ)ผมถาม (อะไรวะมาถามอย่างนี้)จิ๊บตอบกลับมา (เสร็จแล้วสองรอบ)จิ๊บตอบกลับมา พร้อมสติกเกอร์ กวน (อีบ้ากูถามเรื่องหัวข้อ) (อ้าวจะรู้เหรอกำลังจะอวดของเล่นใหม่เลย อีโบเอามานำเสนอ)มันยังทะลึ่งต่อ (ไอ้ทะลึ่ง)ผมด่ามันแต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้ (เสร็จแล้วมึงอ่ะ)จิ๊บ ส่งมา (เออเสร็จแล้ว)ผมบอก (นอนเหอะมึงจะได้พัก)จิ๊บชวนนอน (ฝันดีนะ) (จิ๊บกูคิดถึงจูบนั้นนะ)ผมส่งไปสุดท้าย อ่าน แต่ไม่ตอบ อีกอาทิตย์เรานำเสนอหัวข้อ เราผ่านกันทั้งกลุ่ม (มีคำแนะนำจาก สองเจ้ มันก็ผ่านได้ด้วยดี) แล้วเริ่มปลีกตัวทำกัน อย่างเอาเป็นเอาตาย คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดน่าจะเป็นโย เพราะ ดูงาน มันเหมือนขอไปที นำเสนอสามรอบถึงจะผ่าน “พักนี้มึงไม่ค่อยไปหากูเลยนะ”โยมานั่งกินเบียร์ที่ห้องผม “ไอ้ห่าเขายุ่งกันทั้งนั้น งานจะส่งอาทิตย์หน้า มึงยังมาอะไรอีก”ผมหัวเสีย เพราะกำลังแก้งานโปรเจค “มึงแหละทำหรือยัง”ผมหันไปถามมัน “ทำแล้วแต่ก็ไม่ถึงไหนหรอก ไม่รู้จะทำยังไง”มันทำหน้าเซ็ง ๆ “แก้เครียดกันหน่อยสิที่รัก”โยยังไม่ยอมแพ้ ผมโยนเมาส์ปากกาลงบนโต๊ะ “โย” “ว่าไงที่รัก” “เราไม่ไหวแล้วเราเหนื่อย” จริง ๆ แล้ว ผม แอบเอารหัส ไดร์ฟของโยมาเพื่อทำโปรเจคให้มันก่อนที่ผมจะทำของตัวเอง ซึ่ง มันเสร็จแล้ว เวลาการทำงานของผมเลยเหลือน้อยจนรู้สึกเครียดกับเนื้องานของผม แต่ผ่านไปนานโยยังไม่เปิดไดร์ฟของตัวเองเพื่อเริ่มงาน เพราะถ้ามันเปิดมามันจะเห็นว่างานมันเสร็จแล้ว “เหนื่อยอะไรเขาทำโปรเจค ก็เหนื่อยทั้งนั้น”โยย้อน “แล้วมึงเหนื่อยไหมล่ะ”ผมย้อนเหมือนกัน มันไม่ตอบ “มึงไม่เหนื่อยเพราะยังไม่ได้ทำ”ผมพูด มันไม่พูดอะไร “โยแฟนมันไม่ใช่แค่เป็นเจ้าของกันนะ”ผมเสียงเครียด “มันต้องดูแลกันช่วยเหลือกัน ไม่ใช่แค่เย็ดกัน”โยฟังเงียบ ๆ “คิดถึงตอนเราเป็นเพื่อนกันนะ”โยพูดมาหลังจากที่ผมออกไปสูบบุหรี่สงบสติอารมณ์ที่ระเบียง “ใช่กูว่ากูรักมึงมาตลอด กูอยากเป็นแฟนมึงมาตลอด”ผมพูด “แล้วสุดท้ายกูต้องมาถามตัวเองว่า ความรักของกูคืออะไร”ผมพูดเสียงนิ่งขึ้น ไม่มีเสียงตอบจากโย “โย”ผมคิดดีแล้วใช่ไหม “กลับมาเป็นเพื่อนกันดีไหม”ผมพูดอะไรออกไป แต่ใจหนึ่งผม คำนี้คือความมั่นใจ ที่ผมจะพูด มันสุดแล้ว สุดจริง ๆ “มึงจะเอาอย่างนั้นจริงเหรอ”โยถาม “มันไม่เวิร์คเราเป็นแฟนกันแล้วมันไม่เวิร์ค”ผมพูด “หรือมึงไม่คิดอย่างกู”ผมถาม “โยมึงยังไม่รู้จักความรักหรอกกูคิดว่าตอนนั้นกูรู้จัก แต่จริง ๆ แล้ว มันไม่ใช่”ผมยังพูดฝ่ายเดียว “กลับมาเป็นเพื่อนกันเหอะโยการเป็นแฟนกัน มันไม่โอเค”ผมพูด “ถ้ามึงต้องการอย่างนั้นก็แล้วแต่มึงนะ”โยดูหน้าเศร้าคนอย่างโยไม่รู้ด้วยซ้ำมั้งว่า ความรักคืออะไร มันเก็บของกำลังจะเปิดประตูห้องผม เพื่อกลับ “โยเปิดไดร์ฟนะ กูทำให้มึงแล้ว”ผมพูดก่อนมันปิดประตูไป ผมก็ไม่รู้ว่าจะพูดออกไปได้ยังไงแต่มันเป็นความรู้สึก ที่มันเป็นจริงตอนนี้ ผมยังไม่มีเวลาเสียใจกับเรื่องนี้ ผมก้มหน้าก้มตา ทำโปรเจคต่อ จนหลับไปตอนไหนไม่รู้ ------------------------------------- ผมงัวเงียไปเปิดประตูไม่ได้ดูเวลา “ไอ้วอนโทรมาก็ไม่รับ”จิ๊บบ่น ถือของมาเต็มมือ “เออ ๆ”ผมยังงงอยู่ “เอ้าของกินแล้วไสหัวไปนอนเลย”จิ๊บยื่นของกินให้ผม “งานกูยังไม่เสร็จ”ผมเดินไปที่คอม “ไอ้วอนปกติมึงไม่ได้ทำงานช้าอย่างนี้นี่”จิ๊บเดินมาข้างหลังมองคอม “เออ ๆ”ผมพูดไปนั่งตั้งสติ เพื่อจะทำงานต่อ “มึงทำให้ไอ้โยด้วยใช่ไหม”มันถาม “มึงนี่เดาเก่งนะ”ผมพูดแล้วเริ่มทำงาน “เปล่ากูเจอไอ้โย กูจะเอาของไปให้มัน มันเลยบอกกู”จิ๊บ พูดเอามือปิดจอคอม “อะไรมึงเนี่ยกูยิ่งเร่ง ๆ อยู่” ผมหันมาโวยมัน “มึงมานี่แดกก่อน”มันจูงมือผมนั่งที่โซฟา เปิดข้าวกล่อง น้ำ กาแฟ แล้วอีกมากมาย ผมไม่อยากขัดมันแล้วเสียเวลา ผมลุกไปล้างหน้า กลับมานั่งกินข้าว “โยบอกอะไรมึงบ้าง”ผมกินไปถามไป “ทุกเรื่องแหละเรื่องงานที่มึงทำให้มัน และเรื่องที่มึงบอกเลิกมัน”จิ๊บพูด แล้วหยิบ ขนมเข้าปาก “กูเลยห่วงมึงสิเดี๋ยวจะ มานั่งดราม่าคนเดียว งานฉิบหายอีก”จิ๊บพูด “กูโอเคแปลกนะ ทำไมกูไม่เสียใจวะ”ผมพูดไป “ยุ่งเรื่องงานมั้ง”จิ๊บพูด “เออว่ะ”ผมนั่งกินข้าวไป จิ๊บรู้หมดว่า ผมชอบกินอะไรแบบไหน กาแฟรสไหน ข้าวกล่องเซเว่นอะไรขนมอะไร “ว่าแต่มึงเอาอะไรไปให้โยวะ”ผมกินขนม แล้วนึกได้ จิ๊บดูหน้าเสีย “อะไรวะ”ผมคาดคั้น “กูบอกมึงแล้วมึงอยากโกรธกูนะ”คำนี้อีกแล้ว จิ๊บเปิดกระเป๋าถือหยิบสมุดขึ้นมา “สมุดน้าเอกกูทิ้งข้างทางไปแล้วนี่”ผมงง มันมาได้ไง “กูให้ไอ้จิ๋ว ขี่รถไปเก็บ แล้วส่งกลับมาให้กู กูขอโทษวอน”จิ๊บจะร้องไห้ “ไม่ต้องดราม่าเลยมึงดิ้นรนนะ”ผมบ่นมัน “กูขอโทษกูคิดว่า โยมันน่าจะได้รู้ความจริง”จิ๊บเสียงอ่อย ผมตักขนมยัดปากมัน “อุไรอุ้ยวอน”มันพูดที่มีขนมเต็มปาก “เผือก”ผมหัวเราะ มันเคี้ยวจนกลื่นแล้วยิ้มได้ “แล้วไอ้โยว่าไง”ผมอดอยากรู้ไม่ได้ “มันอ่านแล้วก็นิ่งนะ เท่านั้น”จิ๊บบอก “เออดีแล้วแต่มึง เนี่ยนะ”ผมบ่นแค่นั้น ลุกเอาสมุดน้าเอก ไปใส่ในไมโครเวฟ เปิดเครื่องแล้วเดินออกมา จิ๊บนั่งหน้าคอม ทำงานผม “ทำอะไรเนี่ย”ผมโวยอีกวันนี้มันวุ่นวายจริง ๆ “มึงนอนสักตื่นกูทำให้ก่อน ตรงนี้ถนัดกว่ามึง”จิ๊บพูด จริงของมัน ตรงรีทัช แต่งสื่อจิ๊บมันถนัดกว่าผม ผมมองมันจากข้างหลัง แล้วก็ล้มตัวลงนอนที่โซฟา “กลิ่นอะไรไหมๆ วะ”จิ๊บทำจมูกพฟุตฟิต ผมลุกขึ้น หลังจากนอนไปได้สิบห้านาที “เออวะ”ผมกับมันลุกกันเดินหากลิ่นไปในครัว “ไอ้วอนไมโครเวฟมึงไหม”จิ๊บโวยวาย ไฟลุกอยู่ในไมโครเวฟ ผมตั้งสติ รีบถอดปลั๊กพยามกดปุ่มเปิดตู้ แล้วเอาน้ำสาดเข้าไป สมุดน้าเอก ไหมเกรียมไม่เหลือสภาพไม่โครเวฟก็เช่นกัน “น้าเอกทำสำเร็จแล้ว น้าเอกทำให้มึงสูญเสียไมโครเวฟ 1 เครื่อง”จิ๊บหัวเราะเราก็หัวเราะกัน ผมกับจิ๊บอยู่กันสองคนในห้องอีกหนึ่งวันเต็ม ๆ “เสร็จแล้วโว้ย”ผมตะโกนลั่นเราสองคนเข้ากอดกันด้วยความดีใจ “หลบไป ๆ”จิ๊บไล่ผมจากคอมจัดการส่งไฟล์ให้ร้านเข้าเล่มที่มันจองไว้ให้ก่อนหน้านี้เรียบร้อย จิ๊บลุกจากเก้าอี้คอม “โอ้ยยยยยปวดหลังโว้ย งานมึงนี้ยุ่งยากกว่างานกูเยอะเลย”จิ๊บบ่น “เออเสียดายร้านพี่พรกลายเป็นร้านกาแฟ ซะแล้ว ไม่งั้นกูเลี้ยงนวดมึงแล้ว”ผมบอก “เลี้ยงเหล้าก็ได้ร้านพี่พรละกัน ขี้เกียจไปที่อื่นว่ะ”จิ๊บบอก “เออ ได้ ๆ”ผมบอกแล้วโทรหาต้นให้เตรียมของ แล้วก็ไลน์ไปชวนทุกคน ไปเจอกันที่นั่น จิ๊บกำลังเก็บของผมเข้าไปกอดจิ๊บข้างหลัง “อะไรมึงเนี่ยไอ้วอน”จิ๊บดิ้น “ขอบคุณนะ”ผมหอมแก้มมันมันนิ่ง “อารมณ์ไหนของมึงวะเนี่ย”จิ๊บซบหัวกับอกผม “ไม่รู้รู้แค่ว่า กูแค่ รู้สึกว่า เวลากูมีมึง กูมีความสุข”ผมตอบไป “มึงมีกูอยู่แล้วมีกูตลอดแหละ”มันพูด แล้วมันก็สะบัด ตัวออกจากผมหันหน้ามามองผม “อย่าขอกูเป็นแฟนนะ”มันดักคอสิ่งที่ผมกำลังคิด “ไอ้วอนกูอยู่กับมึง ไม่ไปไหน มึงถามตัวเองให้แน่ใจก่อน ว่ามึงพร้อมจะเป็นแฟนใครหรือยังวันไหนมึงพร้อม กูก็ยังไม่ไปไหนหรอก”จิ๊บมองหน้าในแววตาเต็มไปด้วยความหมายที่มากมายหลายหลาก “ไป ๆกูหิวเหล้าแล้ว แวะซื้อ แซวม่อน ให้กูด้วย วันนี้กูจะล้มทับมึง”จิ๊บตัดบทเดินไปก้มเก็บของที่โต๊ะโซฟา พร้อมรอยยิ้มที่วอนไม่เห็น..................................(จบตอน 22) ...................................... .................................... ............................................. .......................................... ......................................... “โชนนนนโปรเจคเสร็จ แล้ว”คิวเปิดหัว “ต้องขอบคุณสองเจ้ด้วย ช่วยดูงานเราก่อนส่งอ.ตลอดเลย”โบเอาหัวไปไถไหล เจ้วิน “จบแล้วไปฉลองที่ไหนก็หัดชวนชั้นด้วยนะหนีไปบ้านวอนคนเดียวนี่เคือง”เจ้วินผลักหัวโบออก “ได้ข่าวว่าตอนนี้ดังมากใช่ไหม”เจ้ก้อยถามผม “ก็มั้งครับเห็นพ่อแกโทรมาโม้ว่า เต็มตลอดเลย จนกำลังจะซื้อที่เพิ่มเพื่อขยายอีก” ผมบอกหลังการลงโฆษณา ไป รีสอร์ทที่บ้าน ดังมาก ทั้งสระว่ายน้ำ ทั้งธรรมชาติ ทั้งอาหาร “โห อย่างนี้จะไปแล้วมีที่พักเหรอ”อ.ก้อยถาม “มีแหละครับพ่อแกน่าจะหาให้ได้เนอะ”ผมตอบไป มันเหมือนกับว่ากำหนดแล้วว่าฉลองเรียนจบจะไปทีบ้านผม “อีจิ๊บเป็นอะไรวะยิ้มหน้าบานไม่หุบเลย”โบแซว “อะไรอะไร เปล่า”จิ๊บหน้าเหวอ “จ้า เชื่อ”โบประชด “เอี้ยดดดดดด!!!!”พวกเราหันไปมอง รถโย โยดูรีบร้อน “วอนเกิดเรื่อง”โยพูด พวกเราเริ่มงง โยส่งโทรศัพท์ให้ผม “อะไรวะ”ผมงงเปิดโทรศัพท์ดูจิ๊บ มาดูด้วย ............................ “โยช่วยเอกด้วย ช่วยด้วย”ในคลิปน้าเอกโดนจับตัวมัดอยู่ สภาพไม่มีเสื้อผ้าใส่ แผลช้ำเต็มตัว “อย่า ๆ ๆๆ กลัวแล้ว ไม่เอาแล้ว อย่า อ้าอย่า”มีคนเข้ามา จับน้าเอกเย็ด แบบไม่ปราณี เย็ดไปเอาไม้ฟาดหลังน้าเอกไป มันเหมือนหนังโป้ซาดิส ของญี่ปุ่น “อะไรวะไอ้โย”ผมงง ทุกคนงง “น้าเอกไปทำงานที่เขมรตั้งแต่เลิกกับกู แล้วแกก็ไปเล่นคาสิโน ที่ปอยเปด”มันเล่า “ก็ไม่แปลกนี่หว่า”โบบอกเพราะมันเป็นเรื่องปกติ บ้านโบก็ข้ามไปเล่นบ้าง บางอารมณ์ “แต่หลังๆ ได้ข่าวว่า ไปเล่นบ่อนผิดกฎหมาย แล้วเป็นหนี้บ่อนเลยโดนจับอย่างนี้”โยบอก “มันบอกให้หาเงินมาใช้หนี้ห้าล้าน”โยบอก “แล้วทำไมต้องมึงวะ”ผมถามโย “ไม่รู้ว่ะเอาไงดีวะ”โยหน้าเสีย ผมสบตากับจิ๊บ ผมจะเอายังไงดี..........................................................
9 k* b5 q y: ?" E7 m | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-6-6 11:22:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-6-6 11:28:26
โพสต์ 2020-6-6 11:40:12
