แฝดคนละฝั่ง8 ลูกน้องของพ่อ
ก่อน จะนัดลูกน้องนักเลงของพ่อกินข้าวผมขอข้อมูลทั้งหมด จากพี่นุ ซึ่งที่นุก็หามาให้ได้อย่างรวดเร็ว
“เด็กเราแบ่งเป็น สามกลุ่มครับจะมีกลุ่มที่ดูแลสถานบันเทิง กลุ่มดูตลาด แล้วก็กลุ่มที่ดูแลพวกเร่ร่อน ขอทานครับครับ”พี่นุรายงานผมไม่ค่อยสนใจ สถานบันเทิง กับพวกเร่ร่อน แต่พวกที่ตลาดนี่แหละครับ ผมน่าสนใจ
“แล้วสามกลุ่มนี้ถูกกันไหม”ผมถาม
“ถูกกันครับ เป็นเพื่อนรักกัน ผมจะนัดหัวหน้ากลุ่ม สามคนมาคุยกับ นายหัวนะครับ”พี่นุรายงาน
“ดีครับแต่ขอเวลาผมสักวันสองวันได้ไหม ผมจะนัดเมื่อไหร่ จะบอกอีกที”ผมบอก พี่นุรับคำ
ผมออกจากโรงแรม มองดูตอนนี้คนงานเราเพิ่ม แขกเราก็เพิ่มเหมือนกัน ทั้งงานชั่วคราว และค้างคืนแต่ก็ยังไม่เป็นที่พอใจผม เพราะเพิ่งเปิดใหม่ได้เดือนเดียว เด็ก ๆก็มานั่งเล่นกันในศาลา ซุ้มนั่งเล่น พี่ฤทธิ์ ให้คนมาเปิดซุ้มขายของกิน น้ำ ขนมเล็กน้อยให้คนเข้ามา ซื้อลูกค้าเข้าออกอยู่ไม่ขาด
“จะไปไหนครับนาย”ไอ้ไข่ยืนอยู่ข้างรถ
“ในเมือง”ผมสั่งแล้วขึ้นรถ ไอ้ไข่ขับรถออกจากโรงแรม
“ คนเยอะขึ้นนะครับนายดูคึกคักเชียว”ไข่ให้ผมดู คนเข้าออกโรงแรม มันไม่ได้เป็นโรงแรมเก่าๆ อีกต่อไป มีทั้งครอบครัวมาพัก มาเล่นสระว่ายน้ำและมาใช้บริการชั่วคราว ซึ่งเราแบ่งโซน ให้ชัดเจน
“แหม นี่ถ้ามีสวนน้ำหน่อยแบบที่หาดใหญ่อีกหน่อย คนคงเพียบกว่านี้”ไอ้ไข่พูดไปเรื่อย แต่ก็ทำให้ผมฉุดคิด
“ไอ้ไข่” ผมเรียก
“ครับนาย”
“มึงรู้ไหมว่าตลาดไหนวะที่มีเก็บค่าคุ้มครอง”ผมถาม
“ตั้งหลายตลาดนาย มันมีพวกนักเลงเขาบอกเก็บให้เจ้าพ่อ”ไอ้ไข่รู้ทุกเรื่องจริง ๆ
“งั้นไปสักตลาดสิวะ”ผมบอก
“นายจะไปทำไมครับจะหันไปเอาดีทางเก็บค่าคุ้มครองเหรอ”ไอ้ไข่เสือก
“เรื่องของกูไม่ต้องเสือกเลยมึง”ผมต้องด่ามันประจำ แต่มันก็ไม่โกรธ กลับหัวเราะชอบใจอีก ที่ทำให้ผมด่าได้
ไอ้ไข่ขับรถไปที่ตลาดแห่งหนึ่งริมทะเล เป็นตลาดขายอาหารทะเลสดที่นักท่องเที่ยวชอบมาเลือกซื้อกัน
“มึงขับวนรอบ ๆ หน่อยสิ”ผมสั่งไอ้ไข่ก็ทำตามสั่งผม ผมดูว่า ตลาดคนเยอะอยู่ ทั้งคนท้องถิ่นและนักท่องเที่ยว
“ไอ้ไข่ มึงรู้จักคนขายในตลาดบ้างไหม”ผมถาม
“เออ มันก็มีนะนาย แต่” ไอ้ไข่อ้ำอึ้ง
“อะไรของมึง”ผมเริ่มขึ้นเสียงมันกวนตีนตั้งแต่ออกจากโรงแรม
“มีก็ได้ครับ”ไอ้ไข่รับ
“เออ พากูไปหาหน่อย”ผมสั่ง ไอ้ไข่วนรถจอดแล้วให้พาผมไป
“ถึงแล้วครับนาย”ไอ้ไข่ยืนอยู่หน้าร้านขายอาหารทะเลสดไกลๆ
“อ้าว ถึงแล้วก็เข้าไปสิวะไอ้นี่”ผมเริ่มสงสัย ว่ามันเป็นอะไร
“คะ ครับ”ไอ้ไข่เดินนำผมเข้าไป ช้า ๆ
“อ้าว อาไข่หายหน้าไปนานเลย”เจ้าของร้าน เป็นอาแปะพุงพลุ้ย
“มาหาอา สวยเหรอ อีไม่อยู่หรอก กลับบ้านอีไปแล้ว”อาแปะพูดไปก้มหน้า ขายของไป
“ไม่ได้มาหาสวย แปะพอดีพาเจ้านายมาซื้อของ”ไอ้ไข่ดูโล่งใจขึ้น
“อ่อ ๆ ๆ จะมาซื้ออะไรล่ะอั๊วคิดให้พิเศษเลย”แปะหันมามองหน้าผม
“ครับ งั้นผมเอาของไปเผา อย่างละสิบโลนะครับ” ผมสั่ง แปะถึงกับหยุดมองหน้า
“ลื้อจะจัดงานเลี้ยงเหรอ”แป๊ะ ถาม
“ครับ จะกินเลี้ยงหน่อย”ผมบอกไป
“นายจะจัดงานอะโอ้ย”ไอ้ไข่กำลังจะเสือกถาม แต่ผมเหยียบเท้ามันให้หยุดถาม
“ล่าย ๆ เดี๋ยวนะ อั้วเอาข้างในร้านให้”แปะบอกแล้วหันหลังไป
“ไอ้ไข่มึงไปช่วยสิวะ”ผมสั่งไอ้ไข่เดินตามแปะเข้าไปที่ถังน้ำแข็ง
“มึงเลือกเลยเลือกเสร็จแล้วค่อยเอามาชั่งให้แปะดู”ผมสั่ง ไอ้ไข่ทำตาม
แปะมอง แล้วก็ปล่อยไอ้ไข่ทำไปดูเหมือนว่า ไอ้ไข่น่าจะสนิทกับร้านนี้พอสมควร เพราะรู้หมดว่า อะไรอยู่ตรงไหน
“ลื้อ เอาอะไรอีกมั้ย”แปะถาม
“ไม่แล้ว แปะ”ผมบอก
“เออ แปะ แถวนี้มีแผงว่างหรือเปล่า”
“ทำไม ลือจะมาขายของเหรอ”แปะถามผม
“ผมสนใจอยู่ มันต้องจ่ายเดือน ๆนึงเท่าไหร่ครับ”ผมถาม
“มันก็แล้วแต่นะ” แปะบอก
“แล้วอย่างร้านแปะอ่ะจ่ายเท่าไหร่”ผมถาม
“ก็หมื่นสองหมื่น”
“โหแปะ ค่าอะไรบ้างเนี่ย”
“ก็ค่าเช่า แล้วก็ค่าดูร้าน”
“ค่าอะไร ค่าดูร้าน”
“ก็ค่าส่วยให้พวกนักเลงแหละ”
“อ้าว แล้วทำไมต้องจ่ายล่ะ ไม่จ่ายไม่ได้เหรอ”
“โอ้ยย ไม่จ่าย ไอ้พวกเด็กขี้ยามันมางัดแผงชิกหายหมด”แปะพูด
“หมายถึงตลาดจ้างพวกนักเลงเป็นยามเหรอ”
“มันคุมไอ้พวกนี้ ไอ้พวกต่างถิ่นมาเกะกะกวนตีน พวกอีลากไปกระทืบหายหมด”แปะเล่า
“แล้วทำไม ไม่ให้ตำรวจดูล่ะแปะ”
“อี ทำอะไรได้”แปะพูด มันก็จริงเนอะ
“แล้วนี่ถ้า พวกนักเลงเลิกมาเก็บตังแปะว่าไง”ผมเผลอถามไป
“โอ้ยย ไม่เอาหรอก อั๊วยอมจ่ายมากกว่านี้ก็ได้ ให้อีมาดูแหละ ไม่งั้นร้านอั๊วโดนงัดขโมยชิบหายหมด”แปะพูดเล่นเอาผมงง เลย เพราะปกติ คนมันต้องไม่ชอบโดนไถแต่นี่ยังโอเคกับค่าคุ้มครอง
“ว้าย สร้อย ๆ ช่วยด้วยค่ะ โจรกระชากสร้อย”เสียงดังลั่นตลาด ผู้หญิงกลางคนกำลังร้องไป วิ่งตามผู้ชายผอม ๆ โทรม ๆที่วิ่งหนีไม่คิดชีวิต ไปตามทาง ผมกำลังจะขยับวิ่งตาม
“โครม!!!!”เสียงผู้ชายคนนั้น โดนรถมอเตอร์ไซด์พ่วงข้าง ชน คนขับลงมาเดินไปหาไอ้โจรกระชากสร้อย ที่กำลังนอนจุกอยู่กับพื้น
“ผลัก ผัวะ ๆ ๆ ๆ”ชายคนนั้นกระหน่ำตีน ทั้งเตะไปที่ท้อง กระทืบหลัง สลับไป
“โอ้ย ๆ ๆ ๆ พอ ๆ โอ้ย กูกลัวแล้วโอ้ย”ไอ้คนกระชากสร้อย ยกมือไหว้ สร้อยยังอยู่ในมือ
ชายคนนั้น จิกผมมันลากยืนขึ้นมาต่อยท้องอีกที ตัวมันงอหมดแรง แต่ก็ยังดึงหัวขึ้น มา แล้วตบหน้าไอ้โจรเสียงดังสนั่น ตัวมันปลิวตามแรงมือ กองไปกับพื้น ฟันหลุดมาพร้อมกับเลือดเลอะพื้น
ชายคนนั้นกำลังง้างตีน จะกระทืบอีกที
“พอเถอะ พอแล้ว”ผมเผลอตะโกนไป หลังจากเดินเข้ามามุง พร้อม ๆ กับชาวตลาด ชายคนนั้น ยั้งตีน
“มึงไสหัวไปเลย อย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีกนะไอ้สัส” ไอ้โจร วิ่งค่อย ๆ คลานหนีเหมือนหมาไป จนพอพยุงตัวยืนได้แล้ววิ่งหายไปอีกฝั่งของถนน
ชั่วขณะหนึ่ง ชายคนนั้น สบตากับผมผู้ชายอายุน้อยกว่าผม สักสองสามปี หน้าตามีเค้าโครงความหล่อเข้มแบบคนใต้ แต่แววตามีความกร้าว จนผมมองแล้วยังขนลุก
“นายครับ ของได้แล้ว” ไอ้ไข่แหวกคนที่กำลังเลิกมุงทางใครทางมัน มาเรียกผม
ผมหันหลังไป แต่ก็ยังมอง ชายคนนั้นเอาสร้อยไปคืนเจ้าของ
“ต่อไปก็ระวังหน่อยนะเจ๊”ผมได้ยินอย่างนั้น
“อ้าว ไอ้ไข่”ชายคนนั้นหันมาทักไอ้ไข่
“พี่นิด”ไอ้ไข่ ยิ้ม
“หายหัวไปเลยนะมึง มึงติดพระกูองค์นึงนะ”ผู้ชายคนนั้นชื่อนิด ท่าทางรู้จักกับไอ้ไข่
“ตั้งแต่นายหัวตายไม่ค่อยว่างเลยพี่”ไข่ยืนคุย
“เออ ตั้งแต่นายตาย ก็ดูเคว้ง ๆว่ะ”พีนิด ของไอ้ไข่พูด
“มึงมาหาสาวล่ะสิ”พี่นิด แซว
“ปะ เปล่าพี่ ผมมากับ...”ผมกระตุกแขนไอ้ไข่ก่อนจะพูดอะไรต่อไป
“ไปแล้วนะพี่สวัสดีครับ”ไอ้ไข่จับแขนพี่นิด
.............................................
“นายจะไปกินกับใคร”ไอ้ไข่ถามเรื่องอาหารทะเลมากมายเต็มรถ เลี้ยงคน หลายสิบคนสบาย ๆ
“ไม่รู้สิวะ มึงเอาไปลงที่บ้านให้แม่มึงกิน แล้วที่เหลือ ก็เอาไปที่โรงแรม บอกกูเลี้ยงพนักงาน”ผมคิดได้แค่นี้สิ่งที่ผมอยากได้ ไม่ใช่อาหารทะเล แต่อยากได้ความจริง ที่ตลาดของนักเลง
“อ่ะนะนายอยากเสียตังเล่นหรือไง”ไข่กวนตีนอีกแล้ว
“เออ เรื่องของกู”ผมด่า
“แล้วเมื่อกี้มึงรู้จักไอ้ตีนโหดนั่นได้ไงวะ”ผมถาม
“อ่อ พี่นิดอ่ะนะ เป็นนักเลงที่เก็บค่าคุ้มครอง ตลาดแหละ”ไอ้ไข่เล่า
“เหรอ นั่นแหละมึงรู้จักได้ไง”ผมย้ำถาม
“แต่ก่อนผมไปตลาดนั้นบ่อย”ไอ้ไข่เสียงอ่อยลง
“ไปจีบสาวล่ะสิมึง”ผมดักคอ
“เออ ครับ นาย”ไอ้ไข่หน้าเสีย ๆ
“ชื่อสวย ร้าน อาแปะใช่ไหมล่ะ ฮ่า ๆๆ”ผมขำ ไม่เคยเห็นหน้าไอ้ไข่ จ๋อย แบบนี้
“ครับนาย แต่เลิกกันแล้วนาย”ไอ้ไข่ออกตัวเสียงเศร้า ผมไม่ได้พูดอะไร เพราะเห็นหน้ามันแล้วสงสารจริง ๆ
..........................................................................
“ทุกคนพร้อมแล้วครับ”พี่นุ เข้ามาบอก ผมเดินเช้าห้องอาหารวีไอพี มองไปรอบ ๆ
“อ้าว นายคนนั้น”พี่นิดดูหน้าตาตกใจ ผมยิ้ม
พี่นุแนะนำตัวเสร็จ ลูกน้องพ่อ ทั้ง 3คนเป็นเด็กที่พ่อเก็บมาเลี้ยง ตั้งแต่เล็ก เจอแม่เอามาทิ้งไว้ที่ต่าง ๆแล้วเอาไปให้ ป้าน้อย คนงานเก่าแก่ ที่ซีวิว เลี้ยง
คนที่ผมเจอชื่อ นิด เป็นคนคุมตลาดเก็บค่าดูแลคุ้มครอง ซึ่งเจ้าของตลาดก็โอเค เพราะสามารถจัดการเรื่องกวนใจได้หลายเรื่อง
คนที่สอง ชื่อ เล็กดูแลเรื่องการ์ดของผับ ลักษณะเหมือนคนใต้ท้องถิ่น ล่ำ ๆ ตัวใหญ่ ขัดกับชื่อ
คนที่สาม ชื่อจิ๋วดูแลเรื่องคนเร่ร่อน จิ๋วดูขาว เหมือนมีเชื้อจีน หรือพม่า จิ๋วดูแต่งตัวดีใช้ของดีกว่า อีกสองคนที่แต่งตัวดูบ้าน ๆ
ทุกคนมีลูกน้อง ที่เป็นประจำอยู่ไม่ต่ำกว่าคนละ 50 คน สามารถทำทุกอย่าง แม้กระทั่ง ฆ่าคน เอาศพไปทิ้งทะเล
และทุกคนมีสิ่งหนึ่งที่เป็นคำสั่งเด็ดขาดของพ่อ คือ “ห้ามยุ่งกับยาเสพติด”ซึ่งทุกคนก็ถือเป็นกฎเหล็ก
“นายหัวจะให้พวกเราเปลี่ยนแปลงอะไรไหม”จิ๋วถาม
“มีสองอย่างที่ผมจะให้เปลี่ยน”ผมเริ่มสิ่งที่ผมต้องการ ทุกคนดูตั้งใจฟัง และเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“อย่างแรก ผมเห็นส่วนแบ่งของพ่อ 60ของพวกนาย 40 ถูกไหม”ผมถาม มันยิ่งสร้างความตึงเครียดเข้าไปใหญ่
“ครับ”ทุกคน พูดเสียงเบา
“ผมขอเปลี่ยน เป็น 50 / 50”ผมพูด
“เดี๋ยว นายหัวว่ายังไงนะครับ”เล็กพูดเสียงดังลืมตัว
“ผมบอกว่า 50/50 พวกนายจะได้มีเงินคล่องตัวขึ้น”ผมย้ำ
“จริงเหรอครับ”นิดถามแบบไม่เชื่อหู
“จริงสิ ไม่พอเหรอ”ผมถาม
“พอครับ พอครับนายหัว”ทั้งสามคนยกมือไหว้กันเลยทีเดียว
“เรื่องที่สอง ผมขอคนมาช่วยดูแลพาร์คหน่อย”ผมบอก
“ได้เลยครับผมได้ยินข่าวมาเหมือนกัน”จิ๋ว พูด เพราะจิ๋วจะส่งคนมาดูแลให้
“ข้อสาม”ผมบอก ทุกคนดูว่าจะตั้งใจฟังขึ้น
“ลูกน้องนายคนไหน มันเรียนได้นายต้องส่งมันเรียน มาเบิกเงินที่ผม”ผมบอก
“ได้เลยครับ นายหัว”ทุกคนรับปากดูว่าจะมองผมดีกว่า ที่คิด
ประชุมใช้เวลาเป็นชั่วโมง เพราะผมให้ทุกคนคุยกันเรื่องงานทั้งหมดของพ่อ ทุกอย่างที่เคยทำ เลวร้ายแค่ไหน ยังไงพื้นฐานของงานด้านมืด ของพ่อ ซึ่งมันทำให้รู้ว่า งานของพ่อ เป็นมดงานค่อยช่วยสนับธุรกิจของ “หลังร้าน”
“โอเค สุดท้าย ผมขอว่า ถ้าว่าง ๆก็มากินเหล้าที่นี่บ้างนะ ผมเลี้ยงทุกกรณี”ผมบอก ทุกคนยิ้ม รับคำผม
“ จิ๋ว ที่นายบอกได้ข่าวมาข่าวอะไร”ผมถาม หลังจากเลิกประชุมแล้ว
“ข่าว น้องนายหัวส่งเลขามาตามหาพวกนักเลง ไปทำงานครับ”
“เลขา ใครวะ”พี่นุงง
“เห็นบอกแต่ก่อนเป็นผู้ช่วยคุณนุ”
“ไอ้ทศ”คุณนุอุทานชื่อเบาๆ
“แล้ว เขาหาได้ไหม”ผมสงสัย
“ไม่ได้หรอกครับ พอเขารู้ว่า จะมาทำคนที่พาร์ค คนของนายหัว ไม่มีใครกล้าหรอกครับ”จิ๋วบอก
“แล้วมันเอาเด็กที่ไหน”พี่นุพูด
“ต่างด้าว ชายแดนสิครับพวกลักลอบเข้ามา แบบแอบหมด แอบทั้งตำรวจ แอบทั้งหลังร้าน” จิ๋วพูด
“อ่อ สรุปว่ามันหาคนซ่อนไว้ในโรงแรมเหรอ”พี่นุถามแทนผม
“ใช่ครับแต่ตอนนี้ก็เห็นพวกมันเพ่นพ่านออกมาบ้างแล้วนะครับนายให้ผมจัดการเลยไหม”จิ๋วหันมาถาม
“ยังหรอก ดู ๆ ไปก่อนมีอะไรติดต่อบอกผมโดยด่วนนะ”ผมสั่ง จิ๋วรับคำสั่ง
.....................................................
“น้องไตรไหวไหม”พี่นุเอาเบียร์เย็น ๆมายื่นให้ผม ที่ริมสระน้ำ ตอนนี้ มันกลับมาน้ำใส และสวยอีกครั้ง ผมหาคนดูแลเอาปลามาปล่อยเพื่อเอาไว้ให้คนมาให้อาหารปลา
“ไหวครับก็ต้องลองดูสักตั้ง”ผมหันไปยิ้ม
“ดีนะ ที่ผมยังมีพี่อยู่ข้างผม”ผมหันไปยิ้มให้พี่นุ
“มันเป็นอย่างนี้ ตั้งแต่เด็กแล้วนี่ครับ ตรีซะอีก ไม่เคยมองพี่แบบ น้องไตร”
พ่อพาพี่นุมาให้รู้จัก ตอนผมอยู่ ม3ตอนนั้นพี่นุอยู่ ม5 พ่อพาพี่นุมาจาก ต่างอำเภอ เพราะพ่อแม่พี่นุเสียหมดไม่มีใครดูแล ยายพี่นุ เคยเป็นลูกน้องเก่าพ่อ เลยขอร้องให้พ่อช่วยรับมาเลี้ยงพ่อก็รับมาเลี้ยงตั้งแต่วันนั้น พี่นุเข้าโรงเรียนเดียวกับผม และตรีผมดีใจเหมือนมีพี่ชายอีกคน ส่วนตรี กลับเห็นว่าพี่นุ เป็นแค่เด็กรับใช้
ผมสนิทกับพี่นุมากขึ้นทุกวันโดยเฉพาะเรื่องช่วยเหลือผม เวลาคนมาแกล้ง คงเป็นเพราะ ทุกคนในโรงเรียนรู้ว่าผมเป็นเกย์ สมัยนั้น มันไม่มีหรอกเกย์ มีแต่อีตุ๊ด ถ้าไม่ชอบผู้หญิงก็เป็นอีตุ๊ด เท่านั้น
คนใดก็ตาม ไม่เหมือนคนอื่นนั่นคือตัวประหลาด ผมโดนแกล้งเพราะเรื่องนี้อยู่ตลอด ตั้งแต่ ม 2(คนรู้ว่าผมไม่ชอบผู้หญิง) ทั้งสายตา การกระทำ เป็นตัวตลกบ้าง ตัวประหลาดบ้างในโรงเรียน
พอพี่นุมา ก็เริ่มปกป้อง ผมเรื่อยมาตั้งแต่ เข้าไปคุยแทน ถึงขั้น ต่อยไอ้คนที่ ทำผมจนพี่นุเข้าห้องปกครองเพราะผมบ่อยมาก
“ผมดีใจนะ ที่พี่นุเลือกมากับผม”ผมบอก
“ถ้าพี่เลือกไม่ได้พี่คงต้องเนรคุณนายหัว ไปจากทุกคน”พี่นุบอก
“ผมเออ”ผมไม่รู้จะพูดอะไรเราหันมามองหน้ากันกำลังมองพระอาทิตย์ ลับเหลี่ยมยอดไม้
“อยู่ข้างผมอย่างนี้อย่าไปไหนได้ไหม”ผมหันไปมองหน้าพี่นุอีกครั้ง พี่นุยิ้มอบอุ่นกับผมอีกครั้งเป็นคำตอบ แล้วหันไปมองพระอาทิตย์กำลังตก
มือพี่นุ เข้ามาสอดประสานกับมือผมผมหันหน้าไปมองพี่นุอีกครั้ง มันเห็นแค่รอยยิ้มน่ารัก จากเขาทำให้ผมยิ้มไปด้วย.................................(จบตอน8)
....................................
....................................
....................................
....................................
....................................
....................................
“สวัสดีครับผมที่ติดต่อขอดูงานสวนน้ำที่โรงแรมของคุณครับ”ผมโทรศัพท์
“ค่ะ คุณไตรเทพใช่ไหมคะ”
“ใช่ครับ”
“ทางเราได้เตรียมพร้อมแล้วนะคะเห็นบอกจะมากัน แค่ ห้าคนใช่ไหมคะ”
“ครับ”
“แจ้งเที่ยวบินได้เลยนะคะทางเราจะได้ส่งคนไปรอรับที่สนามบิน”
“ได้ครับ”
“ทางเรายินดีต้อนรับค่ะเราทำโรงแรมเดียวกัน เห็นมีคนบอกว่า แกรนทรี ซีซันพาร์ค กำลังเป็นกระแสดังเลยนะคะทางเรายินดีทีได้ เป็นเพื่อนร่วมธุรกิจกันค่ะ”
“ขอบคุณนะครับ คุณ จีราพรรณ”
“ค่ะ เรียก จิ๊บ ก็ได้ค่ะ คุณไตร”...........................
..................................................................................................................................
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-6-23 21:04:19
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-6-23 21:11:31
โพสต์ 2020-6-23 21:25:21
โพสต์ 2020-6-23 21:58:00
